• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 467
  • 39
  • 14
  • 14
  • 14
  • 14
  • 13
  • 12
  • 11
  • 7
  • 7
  • 6
  • 5
  • 3
  • 2
  • Tagged with
  • 552
  • 335
  • 160
  • 74
  • 71
  • 57
  • 55
  • 51
  • 48
  • 48
  • 45
  • 41
  • 40
  • 38
  • 38
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
51

EL REALISMO EN LA PINTURA ESPAÑOLA DEL SIGLO XXI. Un estudio crítico sobre autores, dimensión y situación

Cañadas Mata, Francisco Javier 04 May 2016 (has links)
[EN] The objectives of this thesis are very simple, inquire about painting, about the Realist movement in painting and the plea and the first cause of all creative act, resulting in the perception of pictorial representation and realistic in this case. Why the representation is not abstract and realistic?, or why one or the other predominates?; the reason for the strong presence of the image in the XXI century and its pictorial representation; an analysis of the contents and composition of these images are largely the paint benchmark leads to a reflection on a greater presence of realistic painting in our country and outside it, and in our country focuses on two main geographical locations, Madrid and Valencia. The first line of research that focuses on the teacher Antonio Lopez Garcia, and has the background to his uncle Antonio López Torres and called Madrid School, which already is represented in the American photorealism that arises after the Pop-Art USA with some of its members, for example Claudio Bravo or Lopez called. The second axis is Valencia, as a core of social realism and political, while claiming not only more freedom to open up to Europe involve cultural and economic influences of the avant-garde and trends in Europe predominate, but also to an exchange, to open cultural exchanges increasingly present City increasingly curious, more interested in knowledge, more plural, and above all, the main difference is the benchmark. The model, perhaps the cause. Social evolution in the XXI century puts us at all, before a dramatic proliferation of the image, how to perceive or express, it is what changes. So the first chapter expresses some ideas that help us to understand a way of expression that has always existed but now prevails, we all enter through the eyes, the image in the XXI century is equated with the written word and voice; this communicative visual twist to what is essential to understand any realistic painting that is done today. The development of the painting, which reflects reality as the spread within the pictorial realism returns to have a greater presence in the XXI century, after the dominance of the avant-garde in the twentieth century, is in the second chapter of this research. Another objective thereof is to analyze the presence of visual realism and leading to it. The motivation of the artists and the need to represent the world through mimesis, a representation of the reality that the artist formulated as true is another question that artists are carried out from beginning to create and that this chapter addresses from the viewpoint of a painter. Another objective of this research is the analysis of how this mimetic, realistic representation interacts with other artistic disciplines, and also with new technologies, the use of social networks and the Internet as a means of dissemination and as a source of knowledge and culture visual; the analysis of how this affects the painting and vice versa, develop in the next chapter, in the XXI century. The controversy over the photographic reference or model directly the environment, cities or nature, human figure or everyday objects, the evolution of traditional genres respect to the reference, or the use of drawing, optics or new methodology and technologies such as painting process are also studied in this paper, providing certainly a rich and varied range of technical processes and contained in the current Realistic painting, a painting that can also transmit an implicit knowledge, communicate and seduce a spectator , increasingly part of a realistic painting in our country that still hosts influences from other countries and continent, that perfectly recalls the languages and techniques of the past and not encompassed in schools or certain movements involved in numerous occasions similarities. / [ES] Los objetivos de esta tesis son: investigar sobre la pintura, sobre el movimiento Realista en la pintura y sobre el motivo y la causa de todo acto creativo, la percepción que deriva en la representación pictórica y en este caso realista. ¿Por qué la representación es realista y no abstracta?, o ¿por qué predomina una u otra?; el porqué de la fuerte presencia de la imagen en el siglo XXI y su representación pictórica; un análisis de los contenidos y la composición de estas imágenes que en gran medida son el referente de la pintura, conduce a una reflexión sobre una mayor presencia de la pintura Realista en nuestro país y fuera de él, y en nuestro país se centra en dos localizaciones geográficas principales, la Comunidad de Madrid y la Comunidad Valenciana. El primer eje de la investigación que se centra en el maestro Antonio López García, y tiene como antecedentes a su tío, Antonio López Torres y a la llamada Escuela Madrileña, que ya se ve representada en el fotorrealismo Americano que surge tras el Pop-Art en EE.UU con algunos de sus miembros, por ejemplo Claudio Bravo o los denominados López. El segundo eje, es la Comunidad Valenciana, como núcleo principal de un Realismo más social, a la vez que más reivindicativo no solo de la libertad que la apertura a Europa cultural y económica conllevan, influencias de las vanguardias y tendencias que en Europa predominan, sino también a un intercambio, a una Ciudad abierta con intercambios culturales cada día más presentes, cada vez más curiosa, más interesada en el conocimiento, más plural, y sobre todo, la diferencia principal es el referente. El modelo, tal vez la causa. La evolución social en la que el siglo XXI nos sitúa, a todos, ante una espectacular proliferación de la imagen, la manera de percibirla o expresar, es lo que cambia. Por eso el primer capítulo expresa algunas ideas que nos ayudan a comprender una manera de expresión que siempre ha existido pero que ahora predomina, todo nos entra por los ojos, la imagen en el siglo XXI se equipara con la palabra escrita y con la voz; este giro comunicativo a lo visual es imprescindible para comprender cualquier pintura realista que se realiza en la actualidad. El desarrollo de la pintura, la realidad que refleja y como la transmite dentro del realismo pictórico que vuelve a tener una mayor presencia en el siglo XXI, tras el predominio de las vanguardias en el siglo XX, se trata en el Capítulo segundo de esta investigación. Otro de los objetivos de la misma es el análisis de esa presencia del realismo pictórico y que lleva a ella. La motivación de los artistas y la necesidad de representar el mundo a través de la mimesis, una representación de la realidad que el artista formula como verdadera es otra de las preguntas que los artistas se llevan cabo desde que empiezan a crear y que este capítulo responde desde el punto de vista de un pintor. Otro de los objetivos de esta investigación es el análisis de cómo esta representación mimética, realista interactúa con otras disciplinas artísticas, y también con las nuevas tecnologías, el uso de las redes sociales e internet como medio de difusión y como fuente de conocimiento y de cultura visual; el análisis de cómo afecta todo esto a la pintura y viceversa, se desarrollan en el siguiente capítulo, en el siglo XXI. La polémica sobre el referente fotográfico o que el modelo sea directamente el entorno, las ciudades o la naturaleza, la figura humana o los objetos cotidianos, la evolución de los géneros tradicionales respecto al referente, o el uso del dibujo, la óptica o las nuevas tecnologías como metodología y proceso pictórico también se estudian en este documento, aportando sin duda un rico y variado espectro de procesos técnicos y contenidos en la pintura Realista actual, una pintura que, puede también transmitir un conocimiento implícito, comunicar, y seducir a un espectador, cada día más / [CAT] Els objectius d'aquesta tesi són: investigar sobre la pintura, sobre el moviment Realista en la pintura i sobre el motiu i la causa primera de tot acte creatiu, la percepció que deriva en la representació pictòrica i en aquest cas realista. Per què la representació és realista i no abstracta ?, o ¿per què predomina una o altra? el perquè de la forta presència de la imatge en el segle XXI i la seva representació pictòrica; una anàlisi dels continguts i la composició d'aquestes imatges que en gran mesura són el referent de la pintura, condueix a una reflexió sobre una major presència de la pintura Realista al nostre país i fora d'ell, i al nostre país se centra en dos localitzacions geogràfiques principals, la Comunitat de Madrid i la Comunitat Valenciana. El primer eix de la investigació que se centra en el mestre Antonio López García, i té com a antecedents al seu oncle, Antonio López Torres ja l'anomenada Escola Madrilenya, que ja es veu representada en el fotorealisme Americà que sorgeix després el Pop-Art a EE.UU amb alguns dels seus membres, per exemple Claudio Bravo o els anomenats López. El segon eix, és la Comunitat Valenciana, com a nucli principal d'un Realisme més social, alhora que més reivindicatiu no solament de la llibertat que l'obertura a Europa cultural i econòmica comporten, influències de les avantguardes i tendències que en Europa predominen, sinó també a un intercanvi, a una Ciutat oberta amb intercanvis culturals cada dia més presents, cada vegada més curiosa, més interessada en el coneixement, més plural, i sobretot, la diferència principal és el referent. L'evolució social en la qual el segle XXI ens situa, a tots, davant d'una espectacular proliferació de la imatge, la manera de percebre-o expressar, és el que canvia. El primer capítol expressa algunes idees que ens ajuden a comprendre una manera d'expressió que sempre ha existit però que ara predomina, la imatge en el segle XXI s'equipara amb la paraula escrita i amb la veu; aquest gir comunicatiu al visual és imprescindible per a comprendre qualsevol pintura realista que es realitza en l'actualitat. El desenvolupament de la pintura, la realitat que reflecteix i com la transmet dins del realisme pictòric que torna a tenir una major presència al segle XXI, després del predomini de les avantguardes al segle XX, es tracta en el capítol segon d'aquesta investigació . Un altre dels objectius de la mateixa és l'anàlisi d'aquesta presència del realisme pictòric i que porta a ella. La motivació dels artistes i la necessitat de representar el món a través de la mimesi, una representació de la realitat que l'artista formula com a veritable és una altra de les preguntes que els artistes es duen terme des que comencen a crear. Un altre dels objectius d'aquesta investigació és l'anàlisi de com aquesta representació mimètica, realista interactua amb altres disciplines artístiques, amb les noves tecnologies, l'ús de les xarxes socials i internet com a mitjà de difusió i com a font de coneixement i de cultura visual; l'anàlisi de com afecta tot això a la pintura i viceversa, es desenvolupen en el següent capítol, al segle XXI. La polèmica sobre el referent fotogràfic o que el model sigui directament l'entorn, les ciutats o la natura, la figura humana o els objectes quotidians, l'evolució dels gèneres tradicionals respecte al referent, o l'ús del dibuix, l'òptica o les noves tecnologies com a metodologia i procés pictòric també s'estudien, aportant sens dubte un ric i variat espectre de processos tècnics i continguts en la pintura Realista actual, una pintura que, pot també transmetre un coneixement implícit, comunicar, i seduir un espectador d'una pintura Realista al nostre país que segueix albergant influències d'altres països i continent, que recuperat els llenguatges i les tècniques del passat i que sense englobar-se en escoles o moviments determinats / Cañadas Mata, FJ. (2016). EL REALISMO EN LA PINTURA ESPAÑOLA DEL SIGLO XXI. Un estudio crítico sobre autores, dimensión y situación [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/63467 / TESIS
52

Duas décadas da arte de Mário Gruber (1947-1967): do realismo ao fantástico / Two decades of Mário Gruber\'s art: from realism to the fantastic (1947-1967)

Torres Filho, Paulo Marcondes 30 November 2018 (has links)
Esta dissertação apresenta detalhes da vida e obra do artista plástico brasileiro Mário Gruber Correia (1927-2011), durante os primeiros vinte anos de sua vida profissional, que se caracteriza por dois eventos importantes: a exposição 19 Pintores, em que recebeu o primeiro prêmio de pintura, em 1947, e sua primeira exposição individual de pintura, chamada Restauração do mundo, em 1967, ambas em São Paulo. Por volta de 1946, o artista já havia se integrado ao círculo de intelectuais e artistas da Biblioteca Municipal de São Paulo, atual Biblioteca Mário de Andrade, datando desta época seu interesse pelo surrealismo e pelo realismo de cunho social. Dois anos depois, o artista apresenta o personagem Moleque Cipó, que procura pesquisar as mudanças da psique do brasileiro, por consequência das mudanças ocorridas no Brasil e no mundo. Em Santos, sua cidade natal, Mário Gruber cria o Clube da Gravura, em 1951, após retornar da França, onde havia estudado gravura em metal. Na década de 1950, Mário Gruber cria um mundo pessoal, em que mostra locais e atividades praticadas pelo Moleque, principalmente o Carnaval, espelhando suas emoções. Nesse período, foi professor de gravura nas oficinas do MAM SP, em 1953, e da FAAP, entre 1960 e 1964. Ao se aproximar os anos 1960, o artista e seu personagem Moleque vivem, num crescendum, a angústia existencial. É nesse período que Mario Gruber faz análise, abrindo as comportas do inconsciente, permitindo a manifestação do fenômeno da abertura para a presença de um Ser fantástico, que aparece para curar o Moleque. É a chegada do futuro Astolfo, que estará na exposição Restauração do mundo como um boneco astronauta. / This dissertation presents life and art details for the Brazilian plástic artist Mário Gruber´s. The first twenty years of his Professional life, between two main events: The exposition 19 Pintores, in 1947, and his first individual painting expo, named Restauração do mundo (world restoration), in 1967. Both in the city of São Paulo, Brazil. During this period, the artist that had already been interested in surrealism, practices socialist realism, then changing tho realism with social content where He creates the Moleque Cipó (liana´s kid). Through this personage the artist investigates changes in the psyche of Brazilians, based on changes happening in Brazil as well as overseas. From Santos, his hometown, where the artist created the Engraving´s Club after returning from France where He had studied metal engraving, He presents the Moleque´s activities, mainly Carnival, showing his different emotions until He reaches agony. That is when an opening fenomenon happens for the Being that intervenes in order to cure the Moleque. It is the Astolfo´s fantastic presence.
53

A EXPERIÊNCIA DO SUJEITO MIGRANTE NO MUNDO CONTEMPORÂNEO UMA LEITURA DE ESTIVE EM LISBOA E LEMBREI DE VOCÊ, DE LUIZ RUFFATO. / THE MIGRATING FELLOW S EXPERIENCE IN THE CONTEMPORARY WORLD A READING OF ESTIVE EM LISBOA E LEMBREI DE VOCÊ, LUIZ RUFFATO.

Oliveira, Carolina 28 February 2014 (has links)
The present work aimes to accomplish a critical approach of Estive em Lisboa e lembrei de você, with purpose of focusing on the instigating fictional game proposed by the novel. Situated on the fictional production oh the author, Estive em Lisboa e lembrei de você represents his first title in which the story focuses exclusively in the existential trajectory o fone individual, knowing that until the moment his narratives are constituted by painels, in which social groups or communities are represented by relates subjectivity networks, composing the story. In this sense, the fictional game established by the novel whereby is introduced another voice tha permeates the narrator‟s speech, reveals the way whereby the narratorprotagonist experience acquires a more ample meaning evincing that the value contained in such life trajectory transcends the borders of the novel‟s hero individual experience. In the attempt of perceiving how this extention of meaning happens, we analysze the recall performed by the narrator-protagonist, the interferences of the other voice evident during the narrator‟s speech and the narrative parlance explored by the novel. Indicated the realistic proposal of Luiz Ruffato‟s novel, we believe to be bringing to the surface of this work the fictional artífices whereby was built the relation between the point of view of the narrator-protagonista and the point of view of the other voice that permeates the narrative, whose interlace resulted in the representation of the migrant subject‟s experience in the contemporary world. / Este trabalho visou realizar a abordagem crítica de Estive em Lisboa e lembrei de você, no intuito de focalizar o tão instigante jogo ficcional proposto pelo romance. Situado na produção ficcional do autor, Estive em Lisboa e lembrei de você trata-se de seu primeiro título em que a história se concentra exclusivamente na trajetória existencial de um indivíduo, visto que, até então, suas narrativas estão constituídas sob a forma de painéis, nos quais grupos sociais ou comunidades são representados por redes de subjetividades que se relacionam entre si, compondo a história. Nesse sentido, o jogo ficcional estabelecido pelo romance, através do qual é introduzida uma outra voz que permeia o discurso do narrador, revela-se a maneira através da qual a experiência do narrador-protagonista adquire um sentido mais amplo, evidenciando que o valor contido em tal percurso de vida transcende as fronteiras da experiência individual do herói romanesco. No intuito de percebermos como se dá essa ampliação de sentidos, analisamos a rememoração realizada pelo narrador-protagonista, as intervenções da outra voz evidentes ao longo do discurso do narrador e a linguagem narrativa explorada pela obra. Evidenciada a proposta realista do romance de Luiz Ruffato, acreditamos trazer à superfície deste trabalho os artifícios ficcionais através dos quais se construiu a relação entre o ponto de vista do narrador-protagonista e o ponto de vista da outra voz que permeia a narrativa, cujo entrelaçar resultou na representação da experiência do sujeito migrante no mundo contemporâneo.
54

Referências históricas e o realismo mágico : as confluências em "Il barone rampante", de Italo Calvino e "El Siglo de las Luces", de Alejo Carpentier /

Luciano, Kelli Mesquita. January 2017 (has links)
Orientador: Claudia Fernanda de Campos Mauro / Banca: Fernanda Aquino Sylvestre / Banca: Ivair Carlos Castelan / Banca: Maria Dolores Aybar Ramírez / Banca: Érika Bergamasco Guesse Borges / Resumo: Esta tese objetiva a comparação dos romances Il barone rampante (1957), de Italo Calvino e El Siglo de las Luces (1962), de Alejo Carpentier, pois ambos apresentam confluências no que diz respeito a existência de referencias históricas, uma vez que os enredos transcorrem no século XVIII, em meio a Revolução Francesa e aos ideais iluministas. Além disso, as duas narrativas apresentam indicações de figuras da história oficial assim como a indicação de Instituições históricas. É fundamental destacar que nos dois romances, há acontecimentos insólitos que se referem ao realismo mágico, em Il barone rampante, o protagonista Cosimo vive um estilo de vida incomum sobre as árvores, onde estuda, tem atitudes altruístas e acredita nos ideias revolucionários, enquanto em El Siglo de las Luces, o protagonista é Víctor Hugues que foi inspirado em uma figura da história oficial, um francês que foi comerciante e responsável por disseminar a ideologia revolucionária na região das Antilhas. Sua chegada a Havana, movimenta ativamente a vida dos primos Esteban, Carlos e Sofía, que passam a nutrir interesses pela Revolução, fazem diversos estudos e leituras de autores filosóficos e são moldados pelo pensamento racionalista. No romance carpentiano, Esteban é curado da asma graças a rituais curandeiros fator que pode ser associado ao realismo maravilhoso. Em outros momentos, buscamos evidenciar alguns aspectos fabulistas em Il barone rampante e do barroquismo latino americano em El Siglo de las Luc... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: This thesis aims at the comparison of the novels Il barone rampante (1957), by Italo Calvino and El Siglo de las Luces (1962), by Alejo Carpentier, since both have confluences regarding the existence of historical references, since the entanglements both of which take place in the eighteenth century, amidst the French Revolution and the Enlightenment ideals. In addition, the two narratives present indications of figures of the official history as well as the indication of Historical Institutions. It is important to note that in the two novels, there are unusual events that refer to magical realism, in Il barone rampante, the protagonist Cosimo lives an unusual lifestyle on the trees, where he studies, has altruistic attitudes and believes in revolutionary ideas, while in El Siglo de las Luces, the protagonist is Víctor Hugues who was inspired by an official history figure, a french who was a merchant and responsible for spreading the revolutionary ideology in the Antilles region. His arrival in Havana actively moves the lives of the cousins Esteban, Carlos and Sofía, who begin to nurture interests for the Revolution, do various studies and readings of philosophical authors and are shaped by rationalist thinking. In the Carpentian novel, Esteban is cured of asthma thanks to ritual healers, factor that can be associated with magical realism. At other times, we tried to evidence some fabulous aspects in Il barone rampante and the Latin American baroque in El Siglo de las Luces. ... (Complete abstract click electronic access below) / Doutor
55

Do realismo sujo ao realismo vazio: um estudo comparativo entre a ficção de Rubem Fonseca e Pedro Juan Gutiérrez. / From dirty realism to empty realism: a comparative study between Rubem Fonseca and Pedro Juan Gutiérrez's fiction.

Daniele Ribeiro dos Santos 09 March 2007 (has links)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / A tese analisa a obra de Rubem Fonseca e Pedro Juan Gutiérrez sob o ponto de vista da abjeção, do nojo, do choque e do trauma, suas aproximações e diferenças, partindo das várias noções de realismo até chegar ao realismo sujo, termo cunhado para designar toda uma a geração de jovens escritores americanos e latino-americanos, surgidos a partir dos anos 80. Aborda ainda as estratégias utilizadas por Fonseca (nas décadas de 60, 70 e 80) e Gutiérrez (nos anos 90 e 00) para lidar com a ditadura, respectivamente no Brasil e em Cuba, traçando um breve panorama do cenário literário cubano contemporâneo. Por fim, o trabalho discute o realismo vazio, que se caracteriza pela perda da fé nas utopias. O trabalho se apóia nas categorias teóricas utilizadas por Hal Foster, Julia Kristeva e Mário Perniola. / The thesis analyses Rubem Fonsecas and Pedro Juan Gutiérrezs fiction under the point of view of abjection, disgust, shock and trauma, their similarities and differences, starting with the different notions of Realism and reaching dirty realism expression used to identify a generation of young American and Latinamerican writers that started to publish in the 1980s. It also broaches the strategies to deal with dictatorship in Brazil and in Cuba, drawing a brief map of the contemporary Cuban literary scenario. Finally, the work discusses the empty realism, which is marked by the loss of the faith in the Utopia. The project is supported by the theoretical categories used by Hal Foster, Julia Kristeva and Mário Perniola.
56

Neo-realismo e poesia: do ideológico ao estético

Gama, Chimena Barros da [UNESP] 05 March 2010 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:32:44Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2010-03-05Bitstream added on 2014-06-13T19:03:17Z : No. of bitstreams: 1 gama_cb_dr_arafcl.pdf: 1128304 bytes, checksum: 6a79d9cd03559b25c1b99c89daee9bee (MD5) / Le but principal de ce travail est d’aborder la création poétique de deux auteurs portugais singuliers, dans la collection Novo Cancioneiro: Carlos de Oliveira et João José Cochofel. Au moyen d’une recherche synchronique, l’étude fait attention aux procédés utilisés avec fréquence dans les recueils poétiques du groupe néoréaliste, qui exposent une poétique dans laquelle les traits sont plus circonstanciels et propagandistes qu’esthétiques. D’autre part, la thèse montre que les oeuvres d’Oliveira et Cochofel sont des cas différents dans ce contexte. Le premier, Oliveira, a écrit de nouveau Turismo, de 1942, où il n’a fait que preserver ce qui, dans la première édition, était essentiellement lyrique (des images, des métaphores, la vision synthétique du monde), éliminant radicalemente ses élements engagés. L’approche de ce recueil a, donc, une double fonction: celle d’analyser l’adhésion du poète au groupe de gauche et à sa dissidence et, en même temps, celle de montrer les élements esthétiques les plus forts qui sont déjà dans son oeuvre à ses débuts. Elle doit montrer aussi comment ses élements ont été profités de nouveau dans une poésie différente de celle qui était engagéé idéologiquement. L’étude de l’oeuvre de João José Cochofel publiée dans le Novo Cancioneiro veut montrer qu’il est un poète singulier et majeur dans le groupe néoréaliste, parce que sa lyrique s’éloigne des élements qui existent dans un type de “rhétorique néoréaliste”. La différence qu’on découvre dans l’auteur de Sol de agosto est, surtout, dans les procédés poétiques qu’il utilise, qui donnent profondeur à ses poèmes et les rendent plus universels, en opposition à uns discours militant et daté / A maior finalidade do presente trabalho é abordar a criação poética de dois autores portugueses singulares na coleção Novo Cancioneiro: Carlos de Oliveira e João José Cochofel. Fazendo uma investigação sincrônica, a pesquisa atenta para recursos usados com recorrência nas coletâneas poéticas do grupo neo-realista, delineando uma poética de tons mais circunstanciais e panfletários do que estéticos. Em contrapartida, a tese aponta que as criações de Oliveira e Cochofel são casos diferentes dentro desse contexto. O primeiro, porque reescreveu Turismo, de 1942, preservando somente aquilo que, na primeira edição, era essencialmente lírico (imagens, metáforas, visão sintética do mundo) e eliminando radicalmente seus elementos engagés. A abordagem a essa coletânea tem, pois, dupla função: analisar a adesão do poeta ao grupo de esquerda e sua dissidência e, ao mesmo tempo, apontar os elementos estéticos mais fortes na obra do autor já presentes na coletânea de estréia, e como eles são reaproveitados em uma poesia de recorte distinto daquela ideologicamente comprometida. O estudo da obra de João José Cochofel publicada no Novo Cancioneiro defende que este é um poeta singular e maior no grupo neo-realista, porque sua lírica afasta-se dos elementos existentes em uma espécie de “retórica neo-realista”. A diferença do autor de Sol de agosto está, sobretudo, nos procedimentos líricos por ele utilizados, que dão profundidade aos seus poemas, tornando-os mais universais, em contraponto a um discurso militante e datado
57

Do realismo sujo ao realismo vazio: um estudo comparativo entre a ficção de Rubem Fonseca e Pedro Juan Gutiérrez. / From dirty realism to empty realism: a comparative study between Rubem Fonseca and Pedro Juan Gutiérrez's fiction.

Daniele Ribeiro dos Santos 09 March 2007 (has links)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / A tese analisa a obra de Rubem Fonseca e Pedro Juan Gutiérrez sob o ponto de vista da abjeção, do nojo, do choque e do trauma, suas aproximações e diferenças, partindo das várias noções de realismo até chegar ao realismo sujo, termo cunhado para designar toda uma a geração de jovens escritores americanos e latino-americanos, surgidos a partir dos anos 80. Aborda ainda as estratégias utilizadas por Fonseca (nas décadas de 60, 70 e 80) e Gutiérrez (nos anos 90 e 00) para lidar com a ditadura, respectivamente no Brasil e em Cuba, traçando um breve panorama do cenário literário cubano contemporâneo. Por fim, o trabalho discute o realismo vazio, que se caracteriza pela perda da fé nas utopias. O trabalho se apóia nas categorias teóricas utilizadas por Hal Foster, Julia Kristeva e Mário Perniola. / The thesis analyses Rubem Fonsecas and Pedro Juan Gutiérrezs fiction under the point of view of abjection, disgust, shock and trauma, their similarities and differences, starting with the different notions of Realism and reaching dirty realism expression used to identify a generation of young American and Latinamerican writers that started to publish in the 1980s. It also broaches the strategies to deal with dictatorship in Brazil and in Cuba, drawing a brief map of the contemporary Cuban literary scenario. Finally, the work discusses the empty realism, which is marked by the loss of the faith in the Utopia. The project is supported by the theoretical categories used by Hal Foster, Julia Kristeva and Mário Perniola.
58

Discurso, Verdade e JustificaÃÃo: o Problema da Verdade na PragmÃtica Formal de JÃrgen Habermas

ClÃstenes Chaves de FranÃa 04 August 2008 (has links)
CoordenaÃÃo de AperfeÃoamento de Pessoal de NÃvel Superior / Diese Magisterarbeit geht es um die Konsensustheorie der Wahrheit von J. Habermas. Das hauptsÃchliche Ziel dieser Arbeit handelt es sich darum: die zwei folgenden Fragen zu beantworten: a) ist die Konsensustheorie der Wahrheit eine authentische Wahrheitstheorie? oder ist sie eher eine Rechtfertigunstheorie? Und b) wenn sie eine authentische Wahrheitstheorie ist, ist sie eine realistische â oder anti-realistische Wahrheitstheorie? Um einen adÃquaten Hintergrund zu prÃsentieren, vor dem ich jene Fragen beantworten kann, entwickelte ich im ersten Kapitel eine Aussprache darÃber, was ist eine authentische Wahrheitstheorie und welche sind die Unterscheidungen zwischen einer Wahrheitstheorie und einer Rechtfertigungstheorie. Im zweiten Kapitel, nach einer ausfÃrlichen Vorstellung der Konsensutheorie der Wahrheit, die Habermas in seinem Aufsatz von 1972 (Wahrheitstheorien) entwarf, versuche ich die zwei hauptsÃchlichen Fragen dieser Arbeit zu beantworten. Im dritten Kapitel stelle ich die Berichtigungen vor, die Habermas in seinem Aufsatz von 1999 (Wahrheit und Rechtfertigung) formulierte, um die praktisch unhintergehbaren realistischen Unterstellungen sprach- und handlungsfÃhiger Individuen in die Wahrheitskonsensustheorie einzuarbeiten. Die eingearbeiteten Berichtigungen verÃndern tief die ursprÃngliche Konsensustheorie der Wahrheit, dann muss man noch einmal die zwei hauptsÃchlichen Fragen beantworten. Die wichtigsten Ergebnisse dieser Arbeit zeigen, dass Habermas in seinem Aufsatz von 1972 eine authentische anti-realistische Wahrheitstheorie entwickelte, aber in seinem Aufsatz von 1999 gab Habermas auf, die Aufgabe einer autentischen Wahrheitstheorie zugunsten einer Rechtfertigunstheorie auszuarbeiten. / O objeto desta dissertaÃÃo à a teoria consensual da verdade de J. Habermas. Meu objetivo principal de estudo à responder Ãs seguintes indagaÃÃes: a) à ou nÃo a teoria consensual da verdade uma legÃtima teoria da verdade, ou, antes, seria ela uma teoria da justificaÃÃo? e b) em sendo uma genuÃna teoria da verdade, estruturar-se-ia ela como uma teoria Realista ou Anti-realista da verdade? Visando oferecer um pano de fundo adequado para responder a essas indagaÃÃes desenvolvo no primeiro capÃtulo uma discussÃo acerca de como deve ser uma legÃtima teoria da verdade e a diferenÃa entre ela e uma teoria da justificaÃÃo. A partir do que foi estabelecido no primeiro capÃtulo, procuro responder aos dois questionamentos principais em torno dos quais se estrutura esta dissertaÃÃo, apÃs apresentar de forma detalhada a teoria consensual formulada por Habermas em seu artigo de 1972 Wahrheitstheorien. No terceiro capÃtulo, discuto as retificaÃÃes que Habermas efetivou em sua proposta inicial de teoria da verdade, em seu livro Wahrheit und Rechtfertigung, em 1999, tendo em vista a necessidade de incorporar elementos realistas inevitÃveis presentes nas aÃÃes de sujeitos capazes de aÃÃo e fala. As mudanÃas introduzidas por Habermas alteram de tal modo sua concepÃÃo original de verdade que se faz necessÃrio re-avaliarmos a nova concepÃÃo em torno daquelas duas indagaÃÃes iniciais. Os resultados principais desta dissertaÃÃo indicam que Habermas em suas formulaÃÃes iniciais havia desenvolvido uma genuÃna teoria Anti-Realista da verdade, mas que suas reformulaÃÃes o levaram a abandonar a tarefa de oferecer uma legÃtima teoria da verdade em prol de uma teoria da justificaÃÃo.
59

A escrita da luz Hiroshi Sugimoto / Hiroshi Sugimoro's writing of the light

Almeida, Angela Prada 20 August 2018 (has links)
Orientador: Roberto Berton de Angelo / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Artes / Made available in DSpace on 2018-08-20T07:56:25Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Almeida_AngelaPrada_D.pdf: 44209189 bytes, checksum: 325da0af7c1faf9daa34119e12a721ef (MD5) Previous issue date: 2011 / Resumo: Esta Tese de Doutorado tem como objetivo analisar obras do fotógrafo japonês Hiroshi Sugimoto. Na introdução, são analisadas cinco séries de fotografias do artista: Dioramas, Portraits, Architecture, Theaters e Seascapes. A seguir, discussões sobre as séries Dioramas e Portraits são aprofundadas. O ponto de partida para os capítulos são as considerações do próprio fotógrafo sobre as obras. Nas análises, paradigmas do discurso fotográfico e características próprias da fotografia inter-relacionam-se com particularidades da cultura japonesa. No capítulo "Dioramas", são abordados: a invenção dos Dioramas no século XIX, a construção dos Dioramas nos Museus de História Natural, visão monocular, perspectiva artificial e representação realista e, por fim, o superlativismo realista na fotografia do Diorama dos Gorilas e o congelamento do tempo nas fotografias dos Dioramas. Já no capítulo "Portraits", discussões sobre a relação entre realismo e fotografia são retomadas, a partir da fotografia de retratos de pessoas falecidas. O discurso de articulação do real que permeia a representação de retratos é realizado à luz da presentificação de sujeitos históricos - membros da monarquia inglesa e monjes japoneses. As séries Dioramas e Portraits são formadas por múltiplas instâncias de representação, com características de formação fotográficas. As fotografias e idéias imagéticas criadas por Sugimoto sugerem conceitos teóricos e suscitam análises sobre construções culturais: maneiras de conceber a visualidade que nos cerca, a partir do olhar do fotógrafo / Abstract: This doctorate thesis aims to analyze works of Japanese photographer Hiroshi Sugimoto. In the introduction five series of photographs of the artist: Dioramas, Portraits, Architecture, Seascapes and Theaters are analyzed. Discussions about the series: Dioramas and Portraits are deepened. The starting point in the chapters are the photographer's own words about the series. In the analysis, paradigms of photographic discourse and characteristics of photography inter-relate to the particularities of Japanese culture. In the chapter "Diorama", the following topics are discussed: the invention of the Diorama in the nineteenth century, the construction of the Dioramas in the Museum of Natural History, monocular vision, artificial perspective, realistic representation, and finally, the superlative realistic representation of the Gorilla Diorama and the act of freezing time in the photographs of Dioramas. In the "Portraits" chapter, discussions about realism and photography are analysed in interrelation to portrait photography of deceased people. The sensation of reality that pervades the representation of portraits is examined in the light of materialization of historical figures - members of the English monarchy and Japanese monks. The Dioramas and Portraits series are composed of multiple representational instances, based on photographic formation characteristics. The photographs and imagery made by Sugimoto suggest theoretical concepts and raise photographic analysis of cultural constructions, ways of conceiving the visual world that surrounds us, from the view point of the photographer / Doutorado / Multimeios / Doutora em Multimeios
60

Epistemologia moral : a argumentação de Putnam acerca da objetividade dos valores

Mello Júnior, Alexandre de Freitas de 05 December 2014 (has links)
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Instituto de Ciências Humanas, Departamento de Filosofia, Programa de Pós-Graduação em Filosofia, 2014. / Submitted by Albânia Cézar de Melo (albania@bce.unb.br) on 2015-01-30T11:50:33Z No. of bitstreams: 1 2014_AlexandreFreitasMelloJunior.pdf: 990645 bytes, checksum: e32ca247b491414fc6308d333947c403 (MD5) / Approved for entry into archive by Ruthléa Nascimento(ruthleanascimento@bce.unb.br) on 2015-02-10T20:02:38Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2014_AlexandreFreitasMelloJunior.pdf: 990645 bytes, checksum: e32ca247b491414fc6308d333947c403 (MD5) / Made available in DSpace on 2015-02-10T20:02:38Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2014_AlexandreFreitasMelloJunior.pdf: 990645 bytes, checksum: e32ca247b491414fc6308d333947c403 (MD5) / A presente dissertação expõe o périplo percorrido por Putnam com o escopo de argumentar que a dicotomia fato/valor está fundamentada em noções errôneas dos conceitos nela envolvidos. A dicotomia, assim constituída, é o sustentáculo de um equívoco segundo o qual enunciados de valor, em especial enunciados éticos, não podem ser objetivos. Postulamos que enunciados éticos podem ser objetivos, mas para isso alguns conceitos centrais devem ser reformulados. Desse modo, é tematizado no primeiro capítulo o que são enunciados cognitivamente relevantes, na perspectiva do positivismo lógico, pois é a partir desse registro filosófico que Putnam reage às conclusões de que enunciados éticos não são objetivos. No segundo capítulo, analisa-se a noção de fato do positivismo lógico inspirada no empirismo britânico, apresentando uma rejeição dessa noção, quando considerada nesses termos. É lançada, também, uma crítica ao realismo da metafísica tradicional, fator esse fundante para o procedimento que Putnam irá realizar favoravelmente ao imbricamento entre as noções de ‘fato’ e ‘valor’. ‘Fato’ e ‘valor’ estão intimamente relacionados, de tal forma que é impossível imaginar uma questão de fato que não contenha uma valoração qualquer e, a fim de demonstrar isso, abordamos a noção de ‘conceitos éticos espessos’. No terceiro capítulo, é apresentada a primeira rodada do debate entre Putnam e Habermas, na qual a posição daquele está em evidência. Putnam faz considerações sobre a distinção habermasiana entre ‘valor’ e ‘norma’. Habermas responde, e dá um panorama da filosofia de Putnam. Este realiza uma tréplica, esclarecendo pontos em que julga que Habermas enganou-se. No quarto e último capítulo, procuramos, por fim, explicar o que é o realismo pragmatista de Putnam, conhecido por realismo interno, dando uma fundamentação teórica a noção de objetividade que é condição necessária para se estabelecer a relevância cognitiva dos enunciados éticos. Para falarmos do realismo pragmatista, invocamos a ‘relatividade conceitual’ e o ‘esquema conceitual’, haja vista serem fulcrais para o seu entendimento. ________________________________________________________________________ ABSTRACT / This dissertation presents the journey traveled by Putnam with the scope to argue that the fact/ value dichotomy is based on misconceptions of the concepts involved. The dichotomy, thus constituted, is the basis of a misconception according to which statements of value, particularly ethical statements, cannot be objective. We postulate that ethical statements can be objective, but for that, some core concepts must be reformulated. Thus, the first chapter presents what cognitively relevant statements are, from the perspective of logical positivism, as it is from this philosophical record that Putnam reacts to the conclusions that ethical statements are not objective. The second chapter examines the logical positivism’s notion of fact, actually inspired by British empiricism, to present a rejection of this notion, when considered in these terms. It also launched a critique of the realism of traditional metaphysics, which is a foundational factor for Putnam’s procedure favorably to the entanglement between the notions of 'fact' and 'value'. 'Fact' and 'value' are closely related, so it is impossible to imagine a matter of fact that does not contain a valuation and, in order to demonstrate this, we discuss the notion of ‘thick ethical concepts'. In the third chapter, the first round of debates between Putnam and Habermas is presented, in which Putnam’s position is in focus. Putnam makes consideration of Habermas' distinction between 'value' and 'norm'. Habermas responds, and gives an overview of Putnam’s philosophy. Then, Putnam performs a rejoinder to clarify points in which he believes Habermas was mistaken. In the fourth and final chapter, we finally try to explain what Putnam’s pragmatic realism is, also known as internal realism, by giving a theoretical basis for the notion of objectivity, necessary condition to establish the cognitive relevance of ethical statements. In order to talk about pragmatic realism, we call down the 'conceptual relativity' and the 'conceptual scheme', considering they are central for it to be understood.

Page generated in 0.0465 seconds