H παρούσα Διπλωματική Εργασία Μεταπτυχιακής Ειδίκευσης με θέμα «Μελέτη Μικρομετακινήσεων σε Κατολισθαίνοντα Πρανή στην περιοχή της Πιτίτσας, με Επίγειες και Φωτογραμμετρικές Μεθόδους Αποτύπωσης» ανατέθηκε από τον Επίκουρο Καθηγητή κ. Ιωάννη Κουκουβέλα στα πλαίσια του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Γεωεπιστήμες και Περιβάλλον», στην Κατεύθυνση «Γεωλογία Χρήσεων Γης», του τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών και εκπονήθηκε από τη μεταπτυχιακή φοιτήτρια Μαριάννα Παπαθάνου. Η εργασία αυτή πραγματοποιήθηκε ως μια μελέτη με σκοπό την ποιοτική και ποσοτική προσέγγισή της εξέλιξης του φαινομένου των κατολισθήσεων στην περιοχή της Πιτίτσας σε βάθος χρόνου περίπου 20 ετών. Ως περιοχή μελέτης έχει επιλέγει η ευρύτερη περιοχή της Πιτίτσας για τους εξής λόγους : Στην περιοχή έχουν συμβεί μια σειρά κατολισθήσεων οι θέσεις των οποίων έχουν πολλές φορές επαναδραστηριοποιηθεί μετά την κατασκευή του δρόμου. Η δομή των πετρωμάτων (ρήγματα, λιθολογική σύσταση), και η κατασκευή του δρόμου είναι πρακτικά οι μόνοι παράγοντες που επιδρούν στις κατολισθήσεις της περιοχής, ενώ οι βροχοπτώσεις είναι σχεδόν σταθερές και η ανθρώπινη παρέμβαση, εκτός από την κατασκευή του δρόμου, είναι περιορισμένη. Στις κατολισθήσεις που αναλύθηκαν διακρίνονται όσο το δυνατό περισσότερα ιστολογικά στοιχεία των κατολισθήσεων της περιοχής. Η περιοχή παρουσιάζει εμφανή στοιχεία ολισθήσεων όπως διαρρήξεις στην άσφαλτο ή δευτερεύουσες ουλές, οι οποίες δείχνουν στοιχεία ενεργότητας. Προκειμένου να εξαχθούν ασφαλή ποοτικά και ποσοτικά συμπεράσματα για την εξέλιξη των κατολισθήσεων ακολουθήθηκε η εξής μεθοδολογία : Η συλλογή όσο το δυνατό περισσότερων γεωμετρικών και γεωγραφικών στοιχείων διαφορετικών χρονολογιών για την περιοχή. Τα στοιχεία αφορούν αποτυπώσεις αλλά και αεροφωτογραφίες της περιοχής. Η επεξεργασία των στοιχείων με σκοπό την σύνταξη τοπογραφικών χαρτών και τη χάραξη τομών σ’αυτούς, ώστε να είναι εφικτή η σύγκριση των διαφορετικών χρονολογιών. Η σύγκριση των τοπογραφικών χαρτών και τομών διαφορετικών χρονολογιών με σκοπό την εξαγωγή αποτελεσμάτων και τη στατιστική επεξεργασία. Για τη μελέτη των κατολισθητικών φαινομένων χρησιμοποιήθηκαν επίγειες τοπογραφικές αλλά και φωτογραμμετρικές μέθοδοι αποτύπωσης . Αρχικά χρησιμοποιήθηκε ένας τοπογραφικός χάρτης της Διεύθυνσης Έργων της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αχαΐας που εκπονήθηκε στα πλαίσια της Μελέτης Βελτίωσης του δρόμου Σαλμενίκο – Πιτίτσα το 2000 και επιλέχθηκαν συγκεκριμένες κατολισθήσεις που αναγνωρίσθηκαν στον χάρτη αυτόν. Στη συνέχεια στα πλαίσια της παρούσας εργασίας αποτυπώθηκαν εκ νέου οι παραπάνω κατολισθήσεις τα έτη 2004 και 2005. Από τη σύγκριση των χαρτών των τριών χρονολογιών προέκυψαν όχι μόνο ποιοτικά αλλά και ποσοτικά συμπεράσματα για τις κατολισθήσεις. Δηλαδή αναγνωρίσθηκαν οι κινήσεις υλικού αλλά επιπλέον χαράχθηκαν διατομές με βάση τις οποίες υπολογίσθηκαν οι όγκοι του υλικού που κατολίσθησε. Τέλος με βάση τους υπολογισμούς του όγκου του υλικού που κατολίσθησε, υπολογίστηκε ένας μέσος ετήσιος ρυθμός διάβρωσης. Επίσης στα πλαίσια της παρούσας εργασίας παρελήφθη από τη Γεωγρφική Υπηρεσία Στρατού μια σειρά αεροφωτογραφιών της ευρύτερης περιοχής του 1986. Από την επεξεργασία των αεροφωτογραφιών ανά στερεοσκοπικά ζεύγη κατασκευάστηκαν ψηφιακά μοντέλα εδάφους και ορθοφωτοχάρτες των κατολισθήσεων που είχαν επιλεγεί παραπάνω, για τη χρονολογία 1986. Στη συνέχεια, με σκοπό τη σύγκριση των χρονολογιών 1986 και 2000, χαράχθηκαν τομές στους ορθοφωτοχάρτες του 1986. Από τη σύγκριση των χαρτών και των τομών ανάμεσα στις χρονολογίες 1986 και 2000 προέκυψαν επίσης σημαντικά ποιοτικά και ποσοτικά συμπεράσματα για τις κατολισθήσεις. Η παρούσα εργασία αναφέρεται στη μελέτη της εξέλιξης των κατολισθητικών φαινομένων, στην περιοχή της Πιτίτσας, σε βάθος χρόνου σχεδον 20 ετών. Με βάση την παρούσα μελέτη τέλος προέκυψαν συμπεράσματα για τις κατολισθήσεις που αποτυπώθηκαν που αφορούν στα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά τους, στη μορφή και στην κίνησή τους, στην ενεργότητα και στο ρυθμό εξέλιξής τους και στις ανθρωπογενείς παρεμβάσεις που δέχτηκαν στο διάστημα αυτό των 20 περίπου ετών. / The present Master Diploma Thesis entitled “Small scale Displacementσ within Landslides in the region of Pititsa using Earth Surveying and Photogrammetry” was assigned by Professor Ioannis Koukouvelas within the framework of the Graduate Studies Program “Geosciences and Environment”, of “Geology of Land Use”, of the University of Patras, Geology department, and was elaborated by the post-graduate student Marianna Papathanou. This project was implemented as a study aiming to approach, qualitative and quantitative, the landslide phenomena in the region of Pititsa over the last 20 years. The region of Pititsa was selected as a case study for the following reasons: The region is characterized by a series of small scale landslides, most of them experiencing reactivation which is damaging the asphalt covered road from Pititsa to Salmeniko villages. The structure of rocks (faults, lithologic composition etc.) and the construction of the road are practically the only factors affecting the landslides, since the precipitation is almost stable within the study area and the man-made modification, apart from the road construction, is limited. A wide range of morphological features within the landslides of the region was detected. The region offers evident elements of slide, for example asphalt fissures or secondary seams, presenting evidence of continuous activity. Qualitative and quantitative conclusions of the landslides was based on the following methodology: The collection of as many as possible geographic and geometric elements of the region, of different chronologies. These elements include different periods of surveying and airphotographs. The process of elements, aiming to set out contour plans. In order to define mass-balance cross-sections were composed to compare the evolution over the different chronologies. The qualitative and quantitative comparison of the contour plans, topographic maps and cross-sections of different chronologies aiming conclusions and statistical elaboration. For the study of landslide phenomena we used earth Surveying methods (repeated on 2004 and 2005 campaing) and Photogrammetry. Initially we used a topographic map provided from the Department of Public Works of the Prefectural Government of Achaia elaborated within the framework of the Improvement Study for the road Salmeniko - Pititsa in 2000, selecting specific locations of landslides identified on this map. The comparison of the sequential maps of the three chronologies resulted in qualitative and quantitative conclusions regarding landslides. Which means that the movements of material were recognized, but moreover cross-sections were composed whereby the volumes of the landslided material was calculated. Also an average rate of landslide-erosion per year was calculated. Furthermore, within the framework of the present project, a set of airphotographs of the wider region of 1986 was received from the Military Geographical Service. From the process on stereopairs of these airphotographs, digital models (DTM) of land and orthophotomaps were created, regarding the chosen landslides for the year 1986. In order to compare the two chronologies 1986 and 2000, cross-sections were composed from the orthophotomaps of 1986. Important qualitative and quantitative conclusions were resulted from the comparison of the maps and the cross-sections between the two chronologies 1986 and 2000. From the repeated surveying and the photogrammetry it concluded that the present project refers to the evolution of the landslides of the Pititsa region, for a period of 20 years. These data suggest continuous erosion increasing from 1986 and onwards at a rate of between 0.34 m/yr to 0.0186m/yr for the last 5 yers. Based on the present project important conclusions, for the mapped landslides, were extracted regarding their qualitative and quantitative characteristics, their shapes and movements, their development for this period of 20 years and also evidence that they are continuously creeping.

Les overshoots convectifs sont des phénomènes connus depuis longtemps au-dessus des continents tropicaux. Ils sont soupçonnés d'être une source majeure dans la basse stratosphère des espèces à courte durée de vie de la troposphère, de l'humidification par injection de cristaux de glace, et de NOx formés par la foudre. Cependant les mesures dans ces systèmes convectifs n'est pas une tâche facile. Le mini-SAOZ est un spectromètre UV-Visible développé au LATMOS depuis 2009 avec une technologie avancée. Il est conçu pour les mesures des profils atmosphériques des espèces chimiques mineures (O3, H2O, NO2, O2, O4, BrO, OClO, CH2O) par occultation solaire. Ses nouvelles performances et son faible poids permettent de l'intégrer sous de petits ballons pour étudier la convection tropicale. Deux vols d'essai ont été réalisés à Kiruna en 2010 et 2011 avec le soutien du CNES. Les résultats de l'analyse spectrale et les différents problèmes rencontrés lors de ces vols ont permis de nettes améliorations de la sonde afin qu'elle soit qualifiée pour les vols suivants aux tropiques. Deux vols du mini-SAOZ ont été opérés au cours de la campagne TRO-pico, en 2012, dont l'objectif était de mieux comprendre l'impact de la convection tropicale sur la composition chimique stratosphérique. Les comparaisons avec d'autres instruments valident les performances du mini-SAOZ. Cependant, les mesures obtenues au cours de cette thèse n'ont pas encore permis de montrer avec certitude les mécanismes liés à la convection tropicale.

Dans le cadre de la conception des réacteurs, les schémas de calculs utilisant des codes de cal- culs neutroniques déterministes sont validés par rapport à un calcul stochastique de référence. Les biais résiduels sont dus aux approximations et modélisations (modèle d'autoprotection, développement en polynômes de Legendre des lois de choc) qui sont mises en oeuvre pour représenter les phénomènes physiques (absorption résonnante, anisotropie de diffusion respec- tivement). Ce document se penche sur la question de la pertinence de la modélisation de la loi de choc sur une base polynômiale tronquée. Les polynômes de Legendre sont utilisés pour représenter la section de transfert multigroupe dans les codes déterministes or ces polynômes modélisent mal la forme très piquée de ces sections, surtout dans le cadre des maillages énergétiques fins et pour les noyaux légers. Par ailleurs, cette représentation introduit aussi des valeurs négatives qui n'ont pas de sens physique. Dans ce travail, après une brève description des lois de chocs, les limites des méthodes actuelles sont démontrées. Une modélisation de la loi de choc par une fonction constante par morceaux qui pallie à ces insuffisances, a été retenue. Cette dernière nécessite une autre mod- élisation de la source de transfert, donc une modification de la méthode actuelle des ordonnées discrètes pour résoudre l'équation du transport. La méthode de volumes finis en angle a donc été développée et implantée dans l'environ- nement du solveur Sn Snatch, la plateforme Paris. Il a été vérifié que ses performances étaient similaires à la méthode collocative habituelle pour des sections représentées par des polynômes de Legendre. Par rapport à cette dernière, elle offre l'avantage de traiter les deux représenta- tions des sections de transferts multigroupes : polynômes de Legendre et fonctions constantes par morceaux. Dans le cadre des calculs des réacteurs, cette méthode mixte a été validée sur différents motifs : des cellules en réseau infini, des motifs hétérogènes et un calcul de réflecteur. Les principaux résultats sont : - un développement polynômial à l'ordre P 3 est suffisant par rapport aux biais résiduels dus aux autres modélisations (autoprotection, méthode de résolution spatiale). Cette modéli- sation est convergée au sens de l'anisotropie du choc sur les cas représentatifs des réacteurs à eau légère. - la correction de transport P 0c n'est pas adaptée, notamment sur les calculs d'absorbant B4 C.

L'anomalie isotopique de l'ozone observée au début des années 1980 a été la première manifestation de fractionnement isotopique indépendant de la masse d'origine chimique. Attribuée au départ, essentiellement au processus de formation de l'ozone, les travaux récents mettent en évidence d'autres contributions telles que la photodissociation. Cette thèse utilise une approche théorique basée sur des calculs ab initio de chimie et dynamique quantique pour déterminer les sections efficaces d'absorption et leurs variations isotopiques. Ces sections efficaces permettent d'étudier la photodissociation de l'ozone par irradiation du soleil (flux actinique) ; ce qui permet une évaluation précise du processus de photodissociation à l'enrichissement isotopique de l'ozone. Ces résultats pourront être intégrés dans un modèle global prenant en compte à la fois les processus de formation et de destruction de l'ozone.

"Que peut-on apprendre en collant des atomes sur des agrégats ?". Le travail présenté ici répond (partiellement) à cette question. Grâce à un dispositif expérimental original, nous pouvons contrôler les réactions de collage entre un atome et un agrégat libre, sélectionné en masse et thermalisé. Cela nous permet mesurer des sections efficaces absolues pour ces réactions de collage. Nous montrons que, dans le cas d'agrégats de sodium, la section efficace mesurée suit une loi différente de celle prévue par le modèle géométrique généralement utilisé : le modèle de sphères dures. Nous expliquons en partie cette différence dans le cadre d'un modèle de harponnage et nous discutons l'influence de cette loi d'échelle non-géométrique sur la description des processus de nucléation et dans le cadre des théories<br />microréversibles décrivant l'évaporation des agrégats.<br />La maîtrise de réactions de collage ouvre d'autre part la possibilité de réaliser des expériences de nanocalorimétrie et donc de caractériser des transitions de phase dans les agrégats. Nous montrons en effet qu'il est possible de déterminer la capacité calorifique d'un agrégat en comptant simplement le nombre d'atomes que l'on peut coller dessus.<br />La méthode de mesure qui en découle s'avère au moins aussi précise que les deux autres méthodes existantes. Dans le cas des agrégats de sodium, nous pouvons ainsi mesurer les températures et chaleurs latentes de fusion pour des agrégats aussi petits que Na30+. Les résultats obtenus sont discutés dans le cadre d'un modèle à deux niveaux pour la fusion.

Le produit tensoriel non abélien construit à partir de modules croisés sur un même groupe est en surjection sur le sous-groupe de commutateurs induit par les images des modules croisés. Les factorisations à travers chacun des modules croisés définissent des commutateurs généralisés. Les noyaux associés sont des quotients de groupes de relations entre commutateurs généralisés par des relations universelles. Toute l'homologie d'un groupe peut s'exprimer sous la forme de tels quotients. L'étude des identités vérifiées par le produit tensoriel, de l'exactitude à droite et de l'obstruction à l'exactitude à gauche permet d'expliciter plus ou moins complètement certains de ces quotients et d'établir des liens entre différents groupes de cette forme. Ces questions sont également liées à l'existence de sections compatibles avec les structures de module croisé et à l'éventuelle nullité de morphismes canoniques induits par la suite centrale descendante entre troisièmes groupes d'homologie.

We develop the theory of parton distributions f(_a)(π, k(^t2), μ(^2), unintegrated with respect to transverse momentum k(_t), from a phenomenological standpoint. In particular, we demonstrate a convenient approximation in which the unintegrated functions are obtained by explicitly performing the last step of parton evolution in perturbative QCD, with single-scale functions a(π, Q(^2) as input. Results are presented in the context of DGLAP and combined BFKL-DGLAP evolution, but with angular ordering imposed in the last step of the evolution. We illustrate the application of these unintegrated distributions to predict cross sections for physical processes at lepton-hadron and hadron-hadron colliders. The use of partons with incoming transverse momentum, based on k(_t)-factorisation, is intended to replace phenomenological "smearing" in the perturbative region k(_t) > k(_o) (k(_o) ≈ 1 GeV), and enables the full kinematics of a process to be included even at leading order. We apply our framework to deep inelastic scattering and the fitting of F(_2)(π, Q(^2), to the transverse momentum spectra of prompt photons in hadroproduction and in photoproduction, and to the topical problem of bb production at HERA. Finally, we address the issue of parton-parton recombination (shadowing) at very low values of π, building on recent work by Kovchegov and others to make predictions for the likely magnitude of shadowing effects at the LHC.

No description available.

Thin-walled steel sections made from high strength thin cold-reduced G550 steel to Australian Standard AS 1397-1993 under compression are investigated experimentally and theoretically in this thesis. This thesis describes three series of compression tests performed on box-section stub columns, box-section long columns and lipped channel section columns cold-formed from high strength steel plates in 0.42 mm or 0.60 mm thickness with nominal yield stress of 550 MPa. The tests presented in this thesis formed part of an Australian Research Council research project entitled: Compression Stability of High Strength Steel Sections with Low Strain-Hardening. For the fix-ended stub column tests, a total of 94 lipped-square and hexagonal section stub columns were tested to study the influence of low strain hardening of G550 steel on the compressive section capacities of the column members. For the pin-ended long column tests, a total of 28 box-section columns were tested to study the stability of members with sections which undergo local instability at loads significantly less than the ultimate loads. For the fix-ended lipped channel section columns, a total of 21 stub and long columns were tested to study the failure resulting from local and distortional buckling with interaction between the modes. A numerical simulation on the three series of tests using the commercial finite element computer program ABAQUS is also presented as part of this thesis. The post-buckling behaviour of thin-walled compression members is investigated. The effect of changing variables, such as geometric imperfections and end boundary conditions is also investigated. The ABAQUS analysis gives accurate simulations of the tests and is in good agreement to the experimental results. Theoretical studies using finite strip methods are presented in this thesis to investigate the buckling behaviour of cold-formed members in compression. The theoretical studies provide valuable information on the local and distortional buckling stresses for use in the interaction buckling studies. The finite strip models used are the semi-analytical and spline models. As expected for the stub columns tests, the greatest effect of low strain hardening was for the stockier sections where material properties play an important role. For the more slender sections where elastic local buckling and post-local buckling are more important, the effect of low strain hardening does not appear to be as significant. The pin-ended and fix-ended long column tests show that interaction, which is between local and overall buckling in the box sections, and between local and distortional buckling in the open channel sections, has a significant effect on their member capacities. The results of the successful column tests and ABAQUS simulation have been compared with the design procedures in the Australian & New Zealand Standard for Cold-Formed Steel Structures AS&NZS 4600 and the North American Specification for Cold-Formed Steel Structural Members prepared by the American Iron and Steel Institute. The stub column tests show that the current design rules give too conservative predictions on the compressive section capacities of the column members; whereas the long column tests show that the current column design rules are unconservative if used in their current form for G550 steel. Three design proposals are presented in this thesis to account for the effects of high strength thin steels on the section and member capacities.

Thesis (Ph.D.); Submitted to Iowa State Univ., Ames, IA (US); 12 Dec 2003. / Published through the Information Bridge: DOE Scientific and Technical Information. "IS-T 2111" Bora Mavis. 12/12/2003. Report is also available in paper and microfiche from NTIS.