• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 2
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 5
  • 5
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

A VIA CRUCIS DO DESEJO FEMININO: UM ESTUDO SOBRE A ESCRITA DE CLARICE LISPECTOR

BOURGUIGNON, C. P. S. 14 December 2016 (has links)
Made available in DSpace on 2018-08-01T23:43:18Z (GMT). No. of bitstreams: 1 tese_10500_TESE.CRISTIANE.PALMA.SANTOS.BOURGUIGNON.pdf: 1374685 bytes, checksum: 2120a126211bead1239e2bf67834d7be (MD5) Previous issue date: 2016-12-14 / Esta tese discute a presença do desejo feminino na ficção da escritora brasileira Clarice Lispector. O recorte da pesquisa é o polêmico livro A via crucis do corpo, publicado pela escritora em 1974. O volume foi mal recebido pela crítica da época de lançamento e foi pouco traduzido até hoje. Encomendada para falar de sexo, a obra é bastante crítica, elaborada num tom irônico por meio de narrativas que exibem a crueza e a complexidade humanas. Criticando o mercado literário, o livro utiliza o sexo como tema para tratar também de outras questões, como a violência e a opressão. Numa aproximação da psicanálise à literatura, a pesquisa aborda explicações sobre o desenvolvimento da sexualidade, considerando as teorias freudiana e lacaniana sobre a feminilidade. Ironizando temas complexos e perigosos, a começar pelo título, A via crucis do corpo sugere traços de feminismo e de autobiografia nos seus textos de ficção. A tese faz um recorte da fortuna crítica e acadêmica da escritora e também retoma a crítica feminista de Hélène Cixous e Luce Irigaray sobre a escrita clariceana.
2

EL VIACRUCIS TRADICIONAL. REVISIÓN HISTÓRICO-ARTÍSTICA SOBRE EL ORIGEN Y EVOLUCIÓN DE LAS CATORCE ESTACIONES DE LA CRUZ. REPERCUSIÓN ICONOGRÁFICA EN LOS TEMAS DE LA PASIÓN

Buleo Espada, María Isabel 06 November 2017 (has links)
The present study has been based on the investigation about the origin and evolution of the Fourteen Stations of the Cross that make up the Viacrucis, the revision of sources documents and their iconographic repercussion throughout history. In the XVIII century, the Franciscan Leonardo of Porto Mauricio established the basis for unifying a series of Christian devotions which, despite having a common spiritual substrate based on the mysticism exacerbated by the human nature of Christ and the pathos of the cross, lacked unity of worship and official recognition by the Church. During the first half of the eighteenth century, the Catholic spiritual exercise of the Viacrucis was finally established as the only devotional form dedicated to the Way of the Cross recognized by the Papacy, based on follow the steps that Christ walked carrying the cross until his death through the meditation by fourteen scenes, known as stations. The complex development of Passionist spirituality, cradle of the Viacrucis, had two main focuses: Europe where, especially from the Middle Ages, there arose an endless devotions to the passion of Jesus resulting from the rise of spiritual and mystical literature; and Jerusalem, where European pilgrims traveled to visit the Holy Places. Both centers had a vital interrelationship for the birth of the stations of the Viacrucis. While travelers wanted to know the Palestinian sites that European spirituality had imagined, the European faithful wanted to recreate in their land the sites described by the pilgrims, especially those of the passion suffered by Christ, which they could hardly access in any other way. In this intricate historical development are located the keys to the theoretical and iconographic understanding that supports the functional and aesthetic value of the art of Viacrucis, born after the official devotion establishment to which the Way of the Cross makes reference in the eighteenth century, and reasoned not only on the New Testament Gospels, but also in the underlying tradition of Passionist apocryphal texts and mystical and spiritual literature. / El presente estudio se ha fundamentado en la investigación del origen y evolución de las Catorce Estaciones que conforman el Viacrucis, la revisión de las fuentes escritas y su repercusión iconográfica a lo largo de la historia. En el siglo XVIII, el franciscano Leonardo de Porto Mauricio estableció las bases que unificaran una serie de devociones cristianas que, pese a tener un sustrato espiritual común basado en el misticismo exacerbado hacia la naturaleza humana de Cristo y hacia el pathos de la cruz, carecían de unidad de culto y de reconocimiento oficial por parte de la Iglesia. Durante la primera mitad del siglo XVIII, quedó finalmente establecido el ejercicio espiritual católico del Viacrucis como la única forma devocional dedicada al Camino de la Cruz reconocida por el Papado, basada en seguir los pasos que Jesucristo recorrió cargado con la cruz hasta su muerte mediante la meditación de catorce escenas, conocidas como estaciones. El complejo desarrollo de la espiritualidad pasionista, cuna del Viacrucis, tuvo dos focos principales: Europa donde, especialmente a partir de la Edad Media, surgieron un sinfín de devociones a la Pasión de Jesús resultado del auge de la literatura espiritual y mística; y Jerusalén, donde los peregrinos europeos viajaban para visitar los Santos Lugares. Ambos focos tuvieron una estrecha interrelación vital para el nacimiento de las estaciones del Viacrucis pues, mientras que los viajeros querían conocer los lugares palestinos que la espiritualidad europea había imaginado, los fieles europeos querían recrear en su tierra los sitios descritos por los peregrinos, especialmente los de la Pasión sufrida por Cristo, a los cuales difícilmente podrían acceder de otra forma. En este intrincado desarrollo histórico se sitúan las claves para la comprensión teórica e iconográfica que sustenta el valor funcional y estético del Viacrucis artístico, nacido tras el establecimiento oficial de la devoción a la que hace referencia en el siglo XVIII, y fundamentado no sólo en las narraciones neotestamentarias, sino en la tradición subyacente de los textos apócrifos y de la literatura mística y espiritual pasionistas. / El present estudi s'ha fonamentat en la investigació de l'origen i evolució de les Catorze Estacions que conformen el Viacrucis, la revisió de les fonts escrites i la seua repercussió iconogràfica al llarg de la història. En el segle XVIII, el franciscà Leonardo de Porte Mauricio va establir les bases que unificaren una sèrie de devocions cristianes que, a pesar de tindre un substrat espiritual comú basat en el misticisme exacerbat cap a la naturalesa humana de Crist i cap al pathos de la creu, no tenien unitat de culte i de reconeixement oficial per part de l'Església. Durant la primera meitat del segle XVIII, va quedar finalment establit l'exercici espiritual catòlic del Viacrucis com l'única forma devocional dedicada al Camí de la Creu reconeguda pel Papat, basada a seguir els passos que Jesucrist va recórrer carregat amb la creu fins a la seua mort per mitjà de la meditació de catorze escenes, conegudes com a estacions. El complex desenvolupament de l'espiritualitat passionista, bressol del Viacrucis, va tindre dos focus principals: Europa on, especialment a partir de l'Edat Mitjana, van sorgir una infinitat de devocions a la passió de Jesús resultat de l'auge de la literatura espiritual i mística; i Jerusalem, on els pelegrins europeus viatjaven per a visitar els Sants Llocs. Ambdós focus van tindre una estreta interrelació vital per al naixement de les estacions del Viacrucis perquè, mentre que els viatgers volien conéixer els llocs palestins que l'espiritualitat europea havia imaginat, els fidels europeus volien recrear en la seua terra els llocs descrits pels pelegrins, especialment els de la Passió patida per Crist, als quals difícilment podrien accedir d'una altra forma. En aquest intricat desenvolupament històric se situen les claus per a la comprensió teòrica i iconogràfica que sustenta el valor funcional i estètic del Viacrucis artístic, nascut després de l'establiment oficial de la devoció a què fa referència en el segle XVIII, i fonamentat no sols en les narracions neotestamentàries, sinó en la tradició subjacent dels textos apòcrifs i de la literatura mística i espiritual passionistes. / Buleo Espada, MI. (2017). EL VIACRUCIS TRADICIONAL. REVISIÓN HISTÓRICO-ARTÍSTICA SOBRE EL ORIGEN Y EVOLUCIÓN DE LAS CATORCE ESTACIONES DE LA CRUZ. REPERCUSIÓN ICONOGRÁFICA EN LOS TEMAS DE LA PASIÓN [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/90543 / TESIS
3

As trevas em Trevisan: por uma releitura do mito vampírico / The darkness in Trevisan: a re-reading of the vampire myth

Bordoni, Rita de Cássia 25 May 2011 (has links)
Made available in DSpace on 2016-04-28T19:58:40Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Rita de Cassia Bordoni.pdf: 5300151 bytes, checksum: 4531ab9467e1da9cccbd6862ad92c533 (MD5) Previous issue date: 2011-05-25 / Secretaria da Educação do Estado de São Paulo / The main objective of this research is, by means of a comparative method, to do a critical analysis of O vampiro de Curitiba (The vampire from Curitiba) from Dalton Trevisan. This analysis will try to answer a core question: How can Dalton Trevisan rebuild one of the most ancient myths of the human culture the vampire one? To answer this problematic question, we have thought about three hypotheses: 1) The vampire myth is demystified in a parodical way, revealing his two faces: hero and victim; 2) The demystification is done through a sense of emptiness which can be observed in: the narrative, the hero and the narrator as well as in the discourse categories and all of this on the border between fiction and non-fiction; 3) The vampire myth demystification generates a social criticism effect in a time that life in the urban centers is in degeneration. The parody concept that we chose to guide the novel‟s analysis was taken from Bakhtin (1998) and Hutcheon (1985). These authors leaded us to a conclusion that Trevisan takes off the mythical vampire‟s aura. As he does this in the text, he transforms the myth in an unsacred one through resources like: love cannibalism and death, using the sex desire as his via cruces. In his trajectory in Curitiba, he allegorically configures the city as an urban Hades, in an attitude to criticize the values of a society in decomposition, the literary patterns in tension against the urban litter , which is characterized as a non-literary discourse / O objetivo dessa pesquisa é, por meio de um método comparativo, realizar a análise crítica do corpus - O vampiro de Curitiba, de Dalton Trevisan, que buscará responder a uma questão nuclear: como Dalton Trevisan reconstrói literariamente um dos mitos ancestrais da cultura humana o mito do vampiro? Para responder a essa problemática, lançamos três hipóteses: 1) O mito do vampiro é desmistificado parodicamente, revelando a sua face bifronte: a de herói e a de vítima; 2) A desmistificação se faz por meio do esvaziamento tanto de categorias da narrativa, como as do herói e do narrador, quanto do discurso, na fronteira entre o literário e o não-literário; 3) A desmistificação do mito do vampiro gera um efeito de crítica social em termos da degeneração da vida nos centros urbanos. A análise do livro à luz do conceito de paródia de Bakhtin (1998) e Hutcheon (1985), levou-nos à conclusão de que o autor retira a aura do vampiro mítico, dessacralizando-o por meio do canibalismo amoroso e da morte, fazendo do desejo sexual a sua via crucis. Na sua trajetória por Curitiba, acaba por configurá-la alegoricamente como um Hades urbano, numa atitude de crítica seja aos valores de uma sociedade em decomposição, seja aos padrões literários confrontados com o lixo urbano de discursos frontalmente não-literários
4

Křížová cesta a její proměny ve výtvarném umění / Via crucis and modifications of this thema in visual culture

Koumarová, Linda January 2013 (has links)
(ENG) This diploma thesis deals in a complex way with the theme of via crucis, from the kunsthistorical, social cultural and pedagogical point of view, therefore it is a connection of a theoretical study with an exploratory probe and also an art project. It analyses iconography and contexts of particular themes of passion cycle and it shows various appearance and current state of via crucis themselves in the Czech republic. At the same time this part aims to be an inspiration and a theoretical basis for teachers who would decide for the inclusion of a religious theme to the educational process. The thesis also indicates what pedagogical potential does a Christian theme imply in education and what educational aims stated in RVP could be achieved thanks to this theme. The thesis then deals with the theme of via crucis in the educational complex of art lessons and with the possibilities of didactic transformation of a passion story. The suggested and realized theme scheme maps the relationship and opinions of pupils and also the contribution and the difficulties of a religious theme used in educational process. The orientation in opinions, knowledge and experience of pupils concerning religious themes and the orientation in the current state of religiosity in the Czech republic is ensured thanks to...
5

A tragicidade nas Personagens Femininas de "Onde estivestes de noite" e "A via crucis do corpo", de Clarice Lispector / The tragical on the Female Characters in "Onde estivestes de noite" and "A via crucis do corpo", by Clarice Lispector

Sousa, Francisca Liciany Rodrigues de January 2011 (has links)
SOUSA, Francisca Liciany Rodrigues. A tragicidade nas personagens femininas de Onde estivestes de noite e A via crucis do corpo de Clarice Lispector. 2011. 112f. Dissertação (Mestrado em Letras) – Universidade Federal do Ceará, Departamento de Literatura, Programa de Pós-Graduação em Letras, Fortaleza-CE, 2011. / Submitted by Liliane oliveira (morena.liliane@hotmail.com) on 2012-06-27T14:46:11Z No. of bitstreams: 1 2011_DIS_FLRSOUSA.pdf: 648175 bytes, checksum: 7d3195bf972ffec939effd16b8386480 (MD5) / Approved for entry into archive by Maria Josineide Góis(josineide@ufc.br) on 2012-07-23T16:36:31Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2011_DIS_FLRSOUSA.pdf: 648175 bytes, checksum: 7d3195bf972ffec939effd16b8386480 (MD5) / Made available in DSpace on 2012-07-23T16:36:31Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2011_DIS_FLRSOUSA.pdf: 648175 bytes, checksum: 7d3195bf972ffec939effd16b8386480 (MD5) Previous issue date: 2011 / Esta pesquisa objetiva estudar a tragicidade nas personagens femininas das obras Onde Estivestes de Noite e A via Crucis do Corpo, de Clarice Lispector. Através de pesquisa bibliográfica, demonstra que o feminino é o locus em que o trágico se apresenta na obra clariceana. Esse trágico é conceituado como o titubear entre opostos, na entrelinha formada pelo questionamento das personagens acerca da existência de um destino e da autonomia das escolhas. Assim, a mulher, por sua própria situação conflituosa, colocada entre natureza e sociedade, é mais propensa a vivenciar o conflito trágico da condição humana. Focaliza também o sublime e o grotesco na obra da autora, e demonstra que o trágico é evidenciado a partir da complexa relação entre ambos, na busca por transcender os papéis sociais e ligar-se à origem do mundo. Para tanto, serve-se das contribuições de autores como Brandão (1996) e Ricouer (1953), no que tange ao conceito de trágico. Apoia-se também nos pensamentos de Hugo (2007) e Rosenfeld (1993) no concernente às conceituações do sublime e do grotesco, e, por último, relaciona as ideias desses pensadores a de teóricos da obra clariceana, como Almeida (2004) e Pires (2006), bem como com estudiosos das questões femininas, entre esses Beauvoir (1980) e Monteiro (1998).

Page generated in 0.355 seconds