• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 7
  • 3
  • 1
  • Tagged with
  • 11
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Um estudo exploratorio sobre as relações entre o conceito de automatismo da teoria do processamento de informações de Sternberg e o conceito de pensamento resumido na teoria das habilidades matematicas de Krutetskii

Garcia, Vicente J. Neumann 22 February 1995 (has links)
Orientador: Marcia Regina Ferreira de Brito / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Educação / Made available in DSpace on 2018-07-19T21:46:42Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Garcia_VicenteJ.Neumann_M.pdf: 11826276 bytes, checksum: 08748d20641f8bc875b3c2534f7931c0 (MD5) Previous issue date: 1995 / Resumo: De acordo com Stemberg, a habilidade para automatizar o processamento da informação (API) é um aspecto central da inteligência. De maneira similar, Krutetskii estabelece que a habilidade para pensar em estruturas abreviadas (PEA) é um elemento importante da estrutura das habilidades matemáticas. Embora ambos os conceitos apresentem elementos similares, eles também têm diferenças notórias. Com o objetivo de determinar se os dois termos referem-se a um mesmo fenômeno ou se correspondem a dois fenômenos distintos, 69 estudantes universitários de graduação foram submetidos a (1) A prova de Raciocínio Verbal do Teste de Aptidões Específicas (DAT), (2) um teste de Raciocínio Matemático baseado na teoria de Krutetskii, (3) três testes para avaliar habilidade para API e (4) três testes para avaliar habilidade para PEA. Foi aplicada uma análise fatorial de forma exploratória e uma MANOVA em um desenho anidado. Na extração dos fatores da análise fatorial foi utilizado o Método dos Mínimos Quadrados não ponderados. Na MANOVA foi considerada como variável dependente multivariada os fatores obtidos na análise fatorial e como variáveis de agrupamento (ou fatores da MANOVA): (1) a área de concentração do programa de graduação dos alunos (eminentemente verbal ou eminentemente matemático) e (2) o desempenho acadêmico (coeficiente de rendimento sobre e baixo a mediana ao interior de cada área de concentração). Os resultados apóiam a idéia de que a habilidade para API e a habilidade par PEA são dois fenômenos distintos / Abstract: Stemberg claimed that the ability for automatic processing information (API) is a key aspect of intelligence. In a similar way, Krutetskii pointed out that the ability for thinking of curtailed structure (TCS) is an important element of the mathematical abilities structures. Whereas both concepts have important similarities, it was investigated that if the API ability and the ability for TCS are tv.o terms for the same concept or are tv.o different phenomena. 69 university graduated students were administered (1) the verbal reasoning test of DAT, (2) a mathematical reasoning test based on Krutetskii theory, (3) three API abilities tests and (4) three TCS abilities tests. For the data analysis was used an Unweighted Leas Squares Factor Analysis and a Nested design MANOVA. The MANOVA dependent variables were the factors obtained in the Factor Analysis, and the grouping variables were (1) the type of graduate program (mathematical or verbal prevalence in the students graduate programs) and (2) the academic achievement (below and above the median into each type of graduate programs). The results are concordance v-.1th the claim that the API ability and the ability for TCS are different phenomena / Mestrado / Psicologia Educacional / Mestre em Educação
2

O estatuto neurolinguistico do automatismo

Viscardi, Janaisa M., 1980- 28 February 2005 (has links)
Orientador: Edwiges Maria Morato / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Estudos da Linguagem / Made available in DSpace on 2018-08-04T19:39:52Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Viscardi_JanaisaM._M.pdf: 490668 bytes, checksum: 4e5284dec689d0e9d74933b6ea3237e9 (MD5) Previous issue date: 2005 / Resumo: O objetivo desta Dissertação é discutir as características lingüísticas de um fenômeno que tem recebido pouca atenção dos estudos da área de Neuropsicologia e Neurolingüística: o automatismo. Tal fenômeno tem sido definido como a emissão de enunciados estereotipados e repetitivos que podem ser produzidos tanto através de formas lexicalizadas da língua como através de formas não-lexicalizadas. De acordo com os poucos estudos neuropsicológicos que tratam do tema, o automatismo seria, em geral, a única forma possível de produção oral dos sujeitos ditos "monofásicos", produção esta caracterizada ainda por uma variação perceptível na curva entoacional. No entanto, esta característica do fenômeno não é tida como tentativa de produção de significação, sendo considerada inconsciente, maquinal, involuntária. Tal definição é contestada aqui por impossibilitar, dentre outras coisas, o questionamento sobre a interação dos diversos processos (lingüísticos e não lingüísticos) que atuam de forma dinâmica e solidária no funcionamento da linguagem não somente em contexto patológico como também em contexto "normal", assim como impossibilita uma reflexão sobre aspectos lingüístico-cognitivos envolvidos nesse funcionamento. Dessa forma, este estudo descreve e postula as características lingüísticas do automatismo a partir de uma perspectiva enunciativa, tendo em vista a análise longitudinal de dados do sujeito CF, que freqüenta o Centro de Convivência de Afásicos (CCA), no Instituto de Estudos da Linguagem (IEL), da UNICAMP, numa tentativa de confirmar a expectativa de que as condições de enunciação alteram a qualidade de produção dos automatismos / Abstract: The aim of this study is to discuss the linguistic features of a phenomenon which hasn't received much attention from Neuropsychology and Neurolinguistics: the recurring utterance. Such phenomenon has been defined as the emission of stereotyped utterances which can be recognized as lexical or non lexical forms. According to neuropsychological studies on this phenomenon - which are few - the recurring utterance would be defined as the only possibility of oral production by the individuals called "monophasic", this production been characterized by different perceivable prosodic contours. However, this characteristic is not considered as a way of producing signification/meaning: it is considered, instead, unconscious, mechanical and involuntary. The definition born of neuropsychological studies is now contested because it disables the questioning about the interaction of the various processes (linguistic and non-linguistic) that take part dynamically and solidarily in the way language works, not only in a pathological context but also in "normal" contexts. Moreover, this definition does not allow a reflection on linguistic-cognitive aspects involved in the functioning of language. Thus, this study describes and postulates the linguistic features of recurring utterance from the perspective of enunciation taking into account a long-term analysis of data collected from the individual CF, which is a member and participates in the activities of Centro de Convivência de Afásicos (CCA) in Instituto de Estudos da Linguagem (IEL), at UNICAMP. This work tries to confirm the expectation that conditions of enunciation modify the quality of recurring utterance production / Mestrado / Mestre em Linguística
3

Cinema e pensamento em Gilles Deleuze: a distinção dos automatismos pela passagem da imagem-movimento para a imagem-tempo / Movie and thought in Giles Deleuze: the distinctions of the automatisms by the passage from the movement-image to the time-image

Vladimir Pereira Seixas 21 February 2011 (has links)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / Esta dissertação investiga o conceito de imagem-movimento e de imagem-tempo do filósofo Gilles Deleuze por meio das implicações contidas na passagem de um conceito para o outro. O aparecimento de regimes de imagem constituem mundos e automatismos específicos: o automovimento do chamado regime orgânico e a autotemporalização presente no regime inorgânico. A substituição da imagem-movimento pela imagem-tempo caracteriza-se por uma reversão da subordinação do tempo pelo movimento. Dessa forma, apresenta a conquista da realidade íntima do tempo puro, em que o tempo aparece completamente emancipado de determinações cronológicas. Ao marcar essa passagem, deve ser entendido como Deleuze alcança um novo regime de imagem e pensamento a partir de uma aliança com a arte cinematográfica. A transposição entre esses dois regimes expressa a mudança de um regime que afirma um autômato motor para outro em que há o surgimento de um autômato capaz de levantar o fundamental do pensamento. E mais decisivamente erigir o plano de imanência. / This thesis investigates the concepts of movement-image and time-image created by the philosopher Gilles Deleuze by analyzing the passage of one concept to the other. The emergence of image systems constitutes worlds and unique automatisms: the auto-movement from the organic system, and the auto-temporalization present in the inorganic system. Replacement of the movement-image by the time-image is characterized by a reverse logic of how time is subordinated to movement. Therefore, it presents the conquer of the intimate reality of the short time, in which time appears completely free of any chronological barriers. In highlighting this passage, its possible to understand how Deleuze reaches another image and thought systems in an alliance with the cinematic art. The transposition between these two systems expresses the shift in one system that reaffirms the automaton-machine to another system in which there is an automaton capable of raising the essential in thinking. And more decisively erect the plane of immanence.
4

Cinema e pensamento em Gilles Deleuze: a distinção dos automatismos pela passagem da imagem-movimento para a imagem-tempo / Movie and thought in Giles Deleuze: the distinctions of the automatisms by the passage from the movement-image to the time-image

Vladimir Pereira Seixas 21 February 2011 (has links)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / Esta dissertação investiga o conceito de imagem-movimento e de imagem-tempo do filósofo Gilles Deleuze por meio das implicações contidas na passagem de um conceito para o outro. O aparecimento de regimes de imagem constituem mundos e automatismos específicos: o automovimento do chamado regime orgânico e a autotemporalização presente no regime inorgânico. A substituição da imagem-movimento pela imagem-tempo caracteriza-se por uma reversão da subordinação do tempo pelo movimento. Dessa forma, apresenta a conquista da realidade íntima do tempo puro, em que o tempo aparece completamente emancipado de determinações cronológicas. Ao marcar essa passagem, deve ser entendido como Deleuze alcança um novo regime de imagem e pensamento a partir de uma aliança com a arte cinematográfica. A transposição entre esses dois regimes expressa a mudança de um regime que afirma um autômato motor para outro em que há o surgimento de um autômato capaz de levantar o fundamental do pensamento. E mais decisivamente erigir o plano de imanência. / This thesis investigates the concepts of movement-image and time-image created by the philosopher Gilles Deleuze by analyzing the passage of one concept to the other. The emergence of image systems constitutes worlds and unique automatisms: the auto-movement from the organic system, and the auto-temporalization present in the inorganic system. Replacement of the movement-image by the time-image is characterized by a reverse logic of how time is subordinated to movement. Therefore, it presents the conquer of the intimate reality of the short time, in which time appears completely free of any chronological barriers. In highlighting this passage, its possible to understand how Deleuze reaches another image and thought systems in an alliance with the cinematic art. The transposition between these two systems expresses the shift in one system that reaffirms the automaton-machine to another system in which there is an automaton capable of raising the essential in thinking. And more decisively erect the plane of immanence.
5

Stalker, de Andrei Tarkovski, e a mise-en-scène como forma de experiência

Cacciari, José Ricardo da Rocha January 2017 (has links)
The present research aims to think about the film Stalker, by the Russian director Andrei Tarkovski, from the concept of experience of the philosopher Walter Benjamin. The study was based on the analysis of the film's mise-en-scène, in order to think of it as a power to break the automatism and to perceive the images as a way of "feeling" life - a concept present in the reflection text of Viktor Chklovsky Art as procedure / Submitted by José Ricardo da Rocha Cacciari (jose.cacciari@unisul.br) on 2017-10-27T22:55:44Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 811 bytes, checksum: e39d27027a6cc9cb039ad269a5db8e34 (MD5) Stalker, de Andrei Tarkovski, e a Mise-en-scène cono forma de experiência.pdf: 2448360 bytes, checksum: 90f377f87116b0361920f7cd899a0cf2 (MD5) / Approved for entry into archive by Karina Ramos Wagner (wagner.karina@unisul.br) on 2017-11-06T10:46:31Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 811 bytes, checksum: e39d27027a6cc9cb039ad269a5db8e34 (MD5) Stalker, de Andrei Tarkovski, e a Mise-en-scène cono forma de experiência.pdf: 2448360 bytes, checksum: 90f377f87116b0361920f7cd899a0cf2 (MD5) / Made available in DSpace on 2017-11-06T10:46:31Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 811 bytes, checksum: e39d27027a6cc9cb039ad269a5db8e34 (MD5) Stalker, de Andrei Tarkovski, e a Mise-en-scène cono forma de experiência.pdf: 2448360 bytes, checksum: 90f377f87116b0361920f7cd899a0cf2 (MD5) Previous issue date: 2017 / A presente pesquisa tem como objetivo pensar o filme Stalker, do diretor russo Andrei Tarkovski, a partir do conceito de experiência do filósofo Walter Benjamin. O estudo se pautou pela análise da mise-en-scène do filme, de forma a pensá-la como potência de quebra do automatismo e de percepção das imagens como forma de “sentir” a vida - conceito presente no texto de reflexão de Viktor Chklovski A arte como procedimento.
6

Hermen?utica constitucional: neoconstitucionalismo e mitologia jur?dica no automatismo do juiz

Oliveira Segundo, Jair Soares de 24 February 2014 (has links)
Submitted by Automa??o e Estat?stica (sst@bczm.ufrn.br) on 2015-11-12T14:46:04Z No. of bitstreams: 1 JairSoaresDeOliveiraSegundo_DISSERT.pdf: 1549428 bytes, checksum: 5b64bf4a0309f07d9e6f16c9f50f02f1 (MD5) / Approved for entry into archive by Elisangela Moura (lilaalves@gmail.com) on 2015-11-16T12:54:11Z (GMT) No. of bitstreams: 1 JairSoaresDeOliveiraSegundo_DISSERT.pdf: 1549428 bytes, checksum: 5b64bf4a0309f07d9e6f16c9f50f02f1 (MD5) / Made available in DSpace on 2015-11-16T12:54:11Z (GMT). No. of bitstreams: 1 JairSoaresDeOliveiraSegundo_DISSERT.pdf: 1549428 bytes, checksum: 5b64bf4a0309f07d9e6f16c9f50f02f1 (MD5) Previous issue date: 2014-02-24 / 2019-06-27 / Elabora-se estudo de hermen?utica constitucional que envolve neoconstitucionalismo e estruturas m?ticas da realidade jur?dica em face do automatismo judicial. Utiliza-se de m?todo dial?tico em estudo te?rico-descritivo de base documental. Busca analisar se h? rela??o entre mitos jur?dicos e automatismo do juiz na interpreta??o constitucional, bem como procura identificar se a mitifica??o do direito e o automatismo judicial influenciam o exerc?cio da jurisdi??o pelo magistrado. Constata-se que h? diferen?a entre interpreta??o constitucional e interpreta??o da Constitui??o, bem como que inexiste especificidade da interpreta??o constitucional em rela??o ? interpreta??o jur?dica. Comprova-se que os marcos hist?rico, filos?fico e te?rico do neoconstitucionalismo perdem seu sentido quando submetidos a aprecia??o cr?tica. Demonstra-se que a realidade jur?dica decorre de processo m?tico, no sentido de uma representa??o da realidade atrav?s da verdade compartilhada na cren?a e disseminada nos mitos, tal qual ocorre nos mitos da for?a normativa da constitui??o e do sentimento constitucional. Identifica-se a rela??o implica??o rec?proca entre mitos jur?dicos e automatismo do juiz, al?m de verificar que o maagistrado atua no autom?tico n?o apenas quando se conforma em ser o juiz boca da lei, mas tamb?m quando torna-se juiz boca do ju?zo, quer do ju?zo pessoal subjetivo, quer do ju?zo Institucional do Judici?rio. Verifica-se que, uma das nuan?as dos mitos est? na representa??o de uma constru??o social compartilhada que descreve a realidade cultural circundante atrav?s das normas jur?dicas e, nesse sentido, os mitos jur?dicos s?o hist?rias com fundamento em verdades que merecem confian?a, mas que, por outro lado, h? mitos que atuam contra a normatividade positivada, como o mito do neoconstitucionalismo. Conclui-se que ? imprescind?vel ao magistrado perceber que trabalha com mitos, compreender o processo de atua??o e difus?o dos mitos, e atuar de forma comprometida com sua atividade em benef?cio da sociedade, evitando incidir em automatismos de pensamento e a??o, haja vista que o constitucionalismo ? s?ntese de mudan?a (para adequar-se ao tempo vivencial) e perman?ncia (para salvaguardar seu n?cleo primordial) e precisa de um magistrado em estado de vig?lia para operar adequadamente a perspectiva de um direto de Estado democr?tico.
7

La ilustración de ciencias naturales y el automatismo gráfico como paradigmas de la búsqueda de objetividad y subjetividad a través del dibujo. Estudio teórico práctico

López Tornel, Julio 10 March 2017 (has links)
This doctoral dissertation, entitled Illustration of Natural Science and Graphic Automatism as Paradigms of the Search for Objectivity and Subjectivity through Drawing. A Theoretical and Practical Study, is centered in the field of drawing and born from a series of insights arising from the artistic practice of the autor of the thesis. It is about and investigation that delves into how aspects of nature are represented, learned about, and comunicated through drawing. To do this, two seemingly opposite forms of drawing are juxtaposed: the automatic drawing, developed by the Surrealists in the second decade of the twentieth century (which is presented as the paradigm of subjectivity in the field of drawing); and illustration of natural sciences, belonging to the Age of Enlightenment (which is the maximum expression of objectivity in the field of drawing). Despite these drawing styles being distant in time and demanding a radically different attitude of the artist, we believe that they share more aspects than it might seem a priori. One emphasized aspects of this graphical strategies is that they seek to represent nature impartially, although automatic drawing alludes to the psychic nature of the illustrator, while illustration of natural sciences alludes to biological nature. In fact, to try to show the commonalities, as well as differences found between the two types of drawing, we will first review the evolution and main characteristics of each of these graphic strategies. Hence, we will begin the first two chapters addressing the origin onf these types of drawing, which fundamentally have the same starting point: the splitting of the objective and subjective views of reality at the dawn of Modernism, which would lead to establish a growing gap between the practical representations of scientific and humanistic culture. In addition, we will review some of the most representative works of automatic drawing and illustration of natural sciences in order to analyze their main characteristics and deepen the link between these modes drawing and visuality. We will also point out some creative limitations found in both graphic strategies. The third chapter is one in which we "cross" the information contained in the two preceding chapters in order to show that, although there are undeniable differences, there are also a number of similarities that allow for the meeting of the two modes of drawing in the same artistic discourse. In fact, we will present the work of a number of artists who have combined both visual languages, and we will delve into the artistic production of three artists, fundamental to the artistic production of the autor of this thesis: Max Ernst, Terry Winters, and Luis Gordillo. These creators have fruitfully combined automatic drawing with an allusion to the imaginary of the natural sciences to reflect accurately on their mental processes and plastically enrich their artistic discourse. We were able to question both Winters and Gordillo directly about substantive issues in this research, and so we have transcribed the complete interviews and attached them to the end of the chapter so they can be consulted in their entirety. In this chapter, we will also present the work of the autor of this thesis, performing a chronological review of his graphic evolution in order to describe his creative development and demonstrate the connections between his insights arrising from artistic practice and his theoretic reflection in general. Finally, we have included some conclusions in which we balance what is presented throughout the investigation and try to clarify to what extent the initial insights arising from the artistic practice of the author were wrong, or conversely if some anticipated aspects have been confirmed through detailed theoretical analysis. / Esta tesis doctoral, denominada La ilustración de ciencias naturales y el automatismo gráfico como paradigmas de la búsqueda de objetividad y subjetividad a través del dibujo. Estudio teórico- práctico, está centrada en el ámbito del dibujo y nace a partir de una serie de intuiciones surgidas de la práctica artística del tesinando. Se trata de una investigación que profundiza en cómo se registran, conocen y comunican aspectos de la naturaleza a través del dibujo. Para ello, se yuxtaponen dos modos de dibujar que parecen opuestos: El dibujo automático desarrollado por los surrealistas en la segunda década del siglo XX (que se presenta como el paradigma de la subjetividad en el ámbito del dibujo) y la ilustración de ciencias naturales perteneciente al periodo ilustrado (máxima expresión de la objetividad en el campo dibujístico). A pesar de tratarse de tipos de dibujo distantes en el tiempo y que demandan del dibujante una actitud radicalmente distinta, consideramos que comparten más aspectos de los que pudiera parecer a priori. Entre ellos, destaca el tratarse de estrategias gráficas que buscan registrar la naturaleza de manera imparcial, aunque el dibujo automático aluda a la naturaleza psíquica del dibujante y la ilustración de ciencias naturales a la naturaleza biológica. De hecho, para tratar de evidenciar los puntos en común entre ambos modos de dibujar así como las diferencias encontradas, primero revisaremos el devenir y las características principales de cada una de estas estrategias gráficas. Por ello, comenzaremos los dos primeros capítulos abordando el origen de estas maneras de dibujar, que en el fondo parte de un mismo punto: La escisión de la perspectiva objetiva y subjetiva de la realidad en los albores de la Modernidad, que conllevaría a establecer un creciente distanciamiento entre las prácticas representaciones de la cultura científica y la humanística. Además, revisaremos algunas de las obras más representativas del dibujo automático y la ilustración de ciencias naturales, con el fin de analizar sus características principales y profundizar en el vínculo entre estos modos de dibujar y la visualidad. También señalaremos algunos limitantes creativos encontrados en ambas estrategias gráficas. El tercer capítulo será aquel en el que "cruzaremos" la información expuesta en de los dos anteriores con el fin de evidenciar que, a pesar de que existen innegables diferencias, hay también un buen número de similitudes que hacen posible el encuentro entre ambas estrategias gráficas en un mismo discurso artístico. De hecho, presentaremos la obra de una serie de creadores que han simultaneado ambos lenguajes visuales y profundizaremos en la producción artística de tres artistas fundamentales en la producción artística del tesinando: Max Ernst, Terry Winters y Luís Gordillo. Estos creadores han combinado de manera fecunda el dibujo automático con una alusión al imaginario de ciencias naturales para reflexionar de manera certera sobre sus procesos psíquicos y enriquecer plásticamente su discurso artístico. Tanto a Gordillo como a Winters pudimos preguntarles directamente sobre cuestiones sustanciales de esta investigación, por ello hemos transcrito de manera íntegra las entrevistas realizadas y las hemos anexado al final del capítulo para que puedan consultarse en su totalidad. En este capítulo, también presentaremos la obra del tesinando, realizando un repaso cronológico a su evolución gráfica con el fin de describir su desarrollo creativo y evidenciar las conexiones entre las intuiciones surgidas de la práctica artística y las reflexiones teóricas de carácter general. Por último, hemos incluido unas conclusiones en las que hacemos balance de lo expuesto a lo largo de la investigación y tratamos de dilucidar hasta qué punto las intuiciones iniciales surgidas de la práctica artística del tesinando eran erradas o, por el contrario, anticipaban aspec / Aquesta tesi doctoral, anomenada La il·lustració de ciències naturals i l'automatisme gràfic com a paradigmes de la recerca d'objectivitat i subjectivitat a través del dibuix. Estudi teòric-pràctic, està centrada en l'àmbit del dibuix i neix a partir d'una sèrie d'intuïcions sorgides de la pràctica artística de l'autor d'aquesta tesi. Es tracta d'una investigació que aprofundeix en com es registren, coneixen i comuniquen aspectes de la natura a través del dibuix. Per a això, es juxtaposen dues maneres de dibuixar que semblen oposades: El dibuix automàtic desenvolupat pels surrealistes en la segona dècada del segle XX (que es presenta com el paradigma de la subjectivitat en l'àmbit del dibuix) i la il·lustració de ciències naturals pertanyent al període il·lustrat (màxima expressió de l'objectivitat en el camp del dibuix). Tot i tractar-se de dos formes de dibuixar distants en el temps i que demanden del dibuixant una actitud radicalment diferent, considerem que comparteixen més aspectes dels que podria semblar a priori. Entre ells, destaca el tractar-se d'estratègies gràfiques que busquen registrar la naturalesa de manera imparcial, encara que el dibuix automàtic al·ludeixi a la naturalesa psíquica del dibuixant i la il·lustració de ciències naturals a la naturalesa biològica. De fet, per a tractar d'evidenciar els punts en comú entre els dos tipus de dibuix així com les diferències trobades, primer revisarem l'esdevenir i les característiques principals de cadascuna d'aquestes estratègies gràfiques. Per això, començarem els dos primers capítols abordant l'orígen d'aquests tipus de dibuix, que en el fons part d'un mateix punt: L'escissió de la perspectiva objectiva i subjectiva de la realitat en les albors de la Modernitat, que comportaria a establir un creixent distanciament entre les pràctiques representacions de la cultura científica i la humanística. A més a més, revisarem algunes de les obres més representatives del dibuix automàtic i la il·lustració de ciències naturals, per tal d'analitzar les seves característiques principals i aprofundir en el vincle entre aquests modes de dibuixar i la visualitat. També assenyalarem alguns limitants creatius trobats en les dues estratègies gràfiques. El tercer capítol és aquell en què "creuarem" la informació exposada en dels dos anteriors per tal d'evidenciar que, tot i que hi ha innegables diferències, existeixen també un bon nombre de similituds que fan possible la trobada de tots dos modes de dibuixar en un mateix discurs artístic. De fet, presentarem l'obra d'una sèrie de creadors que han alternat ambdós llenguatges visuals i aprofundirem en la producció artística de tres artistes fonamentals en la producció artística de l'autor d'aquesta tesi: Max Ernst, Terry Winters i Luís Gordillo. Aquests creadors han combinat de manera fecunda el dibuix automàtic amb una al·lusió a l'imaginari de ciències naturals per reflexionar de manera precisa sobre els seus processos psíquics i enriquir plàsticament el seu discurs artístic. Tant a Gordillo com a Winters vam poder preguntar-los directament sobre qüestions substancials en aquesta investigació, per això hem transcrit de manera íntegra les entrevistes realitzades i les hem annexat al final del capítol perquè puguin consultar-se en la seva totalitat. En aquest capítol també presentarem l'obra de Julio López Tornel, realitzant un repàs cronològic a la seva evolució gràfica per tal de descriure el seu desenvolupament creatiu i evidenciar les connexions entre les intuïcions sorgides de la pràctica artística i les reflexions teòriques de caràcter general. Finalment, hem inclòs unes conclusions en les que fem balanç del que s'ha exposat al llarg de la investigació i tractem de dilucidar fins a quin punt les intuïcions inicials sorgides de la pràctica artística de l'autor eren errades o, per contra, anticipaven aspectes que després han esta / López Tornel, J. (2017). La ilustración de ciencias naturales y el automatismo gráfico como paradigmas de la búsqueda de objetividad y subjetividad a través del dibujo. Estudio teórico práctico [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/78619 / TESIS
8

Classificação de tipologia de rede da EDP distribuição

Coelho, Bruno Miguel Moreira January 2012 (has links)
Estágio realizado na EDP Distribuição - e orientado pelo Eng. Pedro Terras Marques / Tese de mestrado integrado. Engenharia Electrotécnica e de Computadores (Área de Especialização de Energia). Faculdade de Engenharia. Universidade do Porto. 2012
9

L'écriture automatique chez trois écrivains surréalistes français : André Breton, Benjamin Péret et Claude Courtot

Azevedo, Érika Pinto de January 2012 (has links)
Le titre de cette thèse est « Le rôle et la place de l‟écriture automatique chez trois écrivains surréalistes français : André Breton, Benjamin Péret et Claude Courtot ». Elle a pour objet l‟étude du rôle et de la place de l‟écriture automatique dans le surréalisme, c‟est-à-dire dans la vision du monde surréaliste et, particulièrement, dans la pratique poétique et dans les activités surréalistes. Le mot automatisme est souvent pris pour synonyme de surréalisme et la pratique de l‟écriture automatique est souvent considérée comme obligatoire pour tous les écrivains surréalistes. Le présent travail propose d‟évaluer dans quelle mesure cette association (cette synonymie) est correcte et de le faire en analysant le point de vue de trois écrivains surréalistes français sur l‟automatisme ainsi que leur adhésion (et la façon dont ils y adhèrent) - ou non - à cette pratique : André Breton (1896-1966), Benjamin Péret (1899-1959) et Claude Courtot (1939). / O tìtulo da tese é “O papel e a importância da escrita automática em três escritores surrealistas franceses: André Breton, Benjamin Péret e Claude Courtot”. Seu foco reside no estudo do papel e da importância da escrita automática (no surrealismo, ou seja, na visão de mundo surrealista e, especificamente, na prática poética e nas atividades surrealistas. A palavra automatismo é frequentemente considerada como sinônimo da palavra surrealismo e a sua prática tida por obrigatória para todo escritor surrealista. Este trabalho pretende avaliar em que medida essa associação é correta, através da análise do ponto de vista de três escritores surrealistas sobre o automatismo bem como da verificação de sua adesão e forma de adesão - ou não adesão - a essa prática. Os três escritores que formam o corpus desta pesquisa são: André Breton (1896-1966), Benjamin Péret (1899-1959) e Claude Courtot (1939).
10

L'écriture automatique chez trois écrivains surréalistes français : André Breton, Benjamin Péret et Claude Courtot

Azevedo, Érika Pinto de January 2012 (has links)
Le titre de cette thèse est « Le rôle et la place de l‟écriture automatique chez trois écrivains surréalistes français : André Breton, Benjamin Péret et Claude Courtot ». Elle a pour objet l‟étude du rôle et de la place de l‟écriture automatique dans le surréalisme, c‟est-à-dire dans la vision du monde surréaliste et, particulièrement, dans la pratique poétique et dans les activités surréalistes. Le mot automatisme est souvent pris pour synonyme de surréalisme et la pratique de l‟écriture automatique est souvent considérée comme obligatoire pour tous les écrivains surréalistes. Le présent travail propose d‟évaluer dans quelle mesure cette association (cette synonymie) est correcte et de le faire en analysant le point de vue de trois écrivains surréalistes français sur l‟automatisme ainsi que leur adhésion (et la façon dont ils y adhèrent) - ou non - à cette pratique : André Breton (1896-1966), Benjamin Péret (1899-1959) et Claude Courtot (1939). / O tìtulo da tese é “O papel e a importância da escrita automática em três escritores surrealistas franceses: André Breton, Benjamin Péret e Claude Courtot”. Seu foco reside no estudo do papel e da importância da escrita automática (no surrealismo, ou seja, na visão de mundo surrealista e, especificamente, na prática poética e nas atividades surrealistas. A palavra automatismo é frequentemente considerada como sinônimo da palavra surrealismo e a sua prática tida por obrigatória para todo escritor surrealista. Este trabalho pretende avaliar em que medida essa associação é correta, através da análise do ponto de vista de três escritores surrealistas sobre o automatismo bem como da verificação de sua adesão e forma de adesão - ou não adesão - a essa prática. Os três escritores que formam o corpus desta pesquisa são: André Breton (1896-1966), Benjamin Péret (1899-1959) e Claude Courtot (1939).

Page generated in 0.42 seconds