131 |
Assessing corporate social responsibility in terms of its impact on sustainable community development : Anglo American PLC programmes as case studyMarais, Anel 03 1900 (has links)
Thesis in partial fulfillment of the requirement for the degree of Master for
Philosophy in Community and Development at the University of Stellenbosch / Thesis (MPhil (Sociology and Social Anthropology))--University of Stellenbosch, 2010. / ENGLISH ABSTRACT: Mining industries significantly influence the societies within which they operate.
They have been responsible for causing a wide range of negative environmental
and social impacts at local, regional and global levels. Disruption of river flows,
degradation of land and forest resources, negative impacts on the livelihoods of
local communities near mines and disturbance of traditional lifestyles of
indigenous people are some examples.
Historically, the mining industry has taken a ‘devil may care’ attitude toward the
impacts of its operations, inter alia by operating in areas without social legitimacy,
by causing local devastation, and by leaving when an area has been exhausted
of its economically valuable resources. Cost benefit language has often been
used to justify damage caused in one place by arguing that it is outweighed by
overall financial benefits. In recent years however the global mining industry has
started to address its social and environmental responsibilities, visible in current
debates about social and environmental sustainability. As a result, various mining
companies have launched corporate social responsibility (CSR) programmes that
tend to focus on local community initiatives as their impact in economic, social
and environmental terms, they believe, is felt most at local level. Yet the question
remains, can CSR on its own make a substantial contribution to local sustainable
community development? The World Business Council for Sustainable Development (WBCSD) defined
CSR as “…the continuing commitment by business to behave ethically and
contribute to economic development while improving the quality of life of the
workforce and their families as well as the local community and society at
large...” (WBCSD, 2003). Despite this clear definition, there is still great diversity
within the mining sector in perceptions of what CSR constitutes and what its key
tenets should be. Without a consistent definition or understanding of CSR and
sustainable community development, planned efforts and programmes will do
little to contribute to the overall improvement and well-being of the intended
beneficiaries.
The research focuses on defining sustainable community development and how
it relates CSR. It identifies three characteristics of sustainable community
development and uses these to assess the CSR programmes of Anglo American
Plc, as case study company, to determine whether the company’s programmes
have the potential to contribute to the sustainability of the communities
associated with its operations.
The research results in three main conclusions drawn from the case study – in a
phrase that CSR is able under certain conditions to contribute positively to
community sustainability. The conclusion also offers a few suggestions regarding
ways companies can increase the contribution their CSR programmes make to
local sustainable development. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Mynbou industrieë het ‘n definitiewe en sigbare impak op die gemeenskappe
waar mynbou aktiwiteite bedryf word. Hierdie industieë is verantwoordelik vir ’n
groot hoeveelheid negatiewe omgewings- en sosiale impakte op plaaslike,
distriks en provinsiale vlak. Die versteuring van tradisionele lewenswyses van
inheemse bevolkingsgroepe, natuurlike vloei van riviere, grond en water
besoedeling, asook tradisionele bestaans praktyke is almal areas wat negatief
deur mynbou industrieë beïvloed is.
Die mynbou industrie het deur die geskiedenis nie baie aandag gegee aan die
negatiewe impakte wat mynbou aktiwiteite op gemeenskappe het nie. Die
positiewe ekonomiese impak is afgespeel en as belangriker en van meer waarde
beskou, as die negatiewe sosiale en omgewingsimpakte wat dit veroorsaak. Dit
is maar onlangs dat die mynbou industrie begin het om die negatiewe impakte
wat mynbou aktiwiteite op gemeenskappe en die omgewing het aan te spreek.
Dit is ook ’n onderwerp wat meer prominent geraak het in huidige internasionale
debatte rakende volhoubare ontwikkeling en die impak wat mynbou op die
volhoubaarheid van die omgewing en sy mense het. Verskeie mynbou
maatskappye het korporatiewe sosiale investerings (KSI) programme in plaaslike
gemeenskappe begin om as mitigerende aksie vir die negatiewe impakte dien.
Die vraag is egter of hierdie programme enigsins sal kan bydrae to die
langtermyn volhoubare ontwikkeling in hierdie geaffekteerde gemeenskappe? Die Wêreld Besigheids Forum vir Volhoubare Ontwikkeling beskryf KSI as die
voortgesette onderneming deur die besigheidsektor om te alle tye
besigheidaktiwiteite op ’n etiese wyse te bedryf om ‘n daadwerklike bydrae tot die
ekonomie te lewer en daar deur nie net ’n positiewe impak te hê op die lewens
kwaliteit van hul werknemers nie, maar ook die van die plaaslike en ander
gemeenskappe. Alhoewel die definisie baie eenvoudig en self-verduidelikend is,
is daar nog baie verskillende interpretasies binne die mynbou industrie oor wat
presies korporatiewe sosiale investering is en wat die kern aktiwiteite binne die
veld moet wees. Sonder ’n konstante definisie en die eenvormige interpretasie
daarvan, wat ook die begrip volhoubare gemeenskapsonwikkeling (VGO) insluit,
sal initiatiewe en programme wat ten doel het om die lewenskwaliteit van
geïdentifiseerde begunstigdes te verbeter, weinig effek hê.
Die navorsing fokus op daarop om VGO beter te definieer, asook die
verwantskap daarvan met KSI. Dit identifiseer drie kern eienskappe van VGO en
gebruik dit as basis om die KSI programme van Anglo American Plc, as gevalle
studie maatskappy, te evalueer om te bepaal of die betrokke programme wel ’n
bydrae lewer to VGO in die gemeeskappe in en om die maatskappy se myne wat
deur die mynbou aktiwiteite beïnvloed word.
Die navorsing lewer drie kern gevolgtrekkings vanuit die gevalle studie – KSI
onder seker omstandighede kan wel ’n positiewe bydra lewer tot VGO. Die gevolgtrekking word verder toegelig met ’n paar aanbevelings aan maatskappy
rakende moontlike aksies om die impak van KSI programme op VGO te vergroot.
|
132 |
Rural migrants and their social networks in an urban setting : the case of Joe Slovo Park, Cape TownMongwe, Robert 12 1900 (has links)
Thesis (MPhil)--Stellenbosch University, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: The aim of this study was to investigate the nature and purpose of migrant social in
Marconi Beam Informal Settlement, and Joe Slovo Park. The study found that
migrant social networks served both economic and cultural functions. Through their
social networks migrants seek to maximise their remittances to their areas as well as
to convey information about the availability of jobs and housing conditions in the city.
Newly arrived migrants depend on their kin and village mates for food, shelter, and
sense of belonging in an environment that can otherwise be hostile. Similarly in
times of crisis such as redundancy, property losses migrants can call on the support
within their immediate area of residence or from other members based in their rural
areas of origin. Furthermore, migrants visit their rural areas of origin to partake in
marriages, initiation ceremonies, and funeral service. And many of the migrants who
die in the city are transported to the rural areas for burial. Migrant social networks
demonstrate the complex interconnectedness of the urban and rural spheres of life in
both the economic and cultural aspects of life. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Hierdie studie het die aard en doel van sosiale netwerke onder migrante werkers in die Marconi Beam informele nedersetting en Joe Slovo Park ondersoek. Daar is
gevind dat hierdie netwerke ekonomiese en kulturele funksies vervul. Op
ekonomiese vlak fasiliteer die netwerke die twee-rigting vloei van goedere en dienste
tussen stedelike huishoudings en die landelike tuiste. D.m.v. netwerke onder
migrante werkers word inligting oor die beskikbaarheid van werk, behuising en dies
meer versprei. Gebasseer op die ideologiese aanname dat die landelike tuiste meer
belangrik is as die stedelike huishouding, word materiële goedere en geld, wat in die
stad verdien word, na die landelike tuiste oorgeplaas. Daarmee saam word stedelike
uitgawes tot In minimum beperk. In die geval van gebeurlikhede kenmerkend van die
stedelike situasie, soos verlies van werk of eiendom, wend migrante werkers hulle na
die landelike tuiste vir hulp en ondersteuning. Op In kulturele vlak besoek migrante
die landelike areas om deel te neem aan begrafnisse, troues en inisiasie seremonies.
Baie van diegene wat tot sterwe kom in die stad, word na die landelike areas
oorgeplaas vir hul begrafnis. Hierdie besoeke dien as bewys van die migrant se
lojaliteit teenoor die landelike tuiste en gemeenskap. In die geheel gesien bevestig
die sosiale netwerke onder migrante werkers die inter-afhanklikheid van die stedelike
en landelike lewenssfere.
|
133 |
A critical evaluation of the research experiences of master and doctoral students at Technikon NatalMcLean-Anderson, Gloria 04 1900 (has links)
Thesis (MPhil)--Stellenbosch University, 2004 / ENGLISH ABSTRACT: There are indications that the emergence of global trends in the production and
dissemination of knowledge is influencing science policies worldwide, and compelling
universities and technikons in South Africa to become more market oriented, competitive
and entrepreneurial. Some of these trends include new modes of knowledge production,
increased financial and academic accountability and distance education. The changing
higher education landscape worldwide has implications for South African tertiary
institutions. In addition, one of the objectives of the democratic government that took
power in 1994 was to transform higher education. The publication of the White Paper on
Education in 1997, the establishment of the Council on Higher Education (CHE) and the
Higher Education Quality Committee (HEQC), and the National Plan for Higher Education
in 2001 heralded the beginning of change. Consequently, it became necessary for higher
education institutions to deliberate on the future course of their undergraduate and
postgraduate teaching and training programmes. In this context, it is important for
universities and technikons to understand the needs of their postgraduate students.
The overall aim of this study was to identify the perceptions of ex-Technikon Natal (now
the Durban Institute of Technology) postgraduate students on their research experiences
with regard to supervision, communication, the Technikon generally, availability of
resources, finance, time, departments, faculties, research, research methodology,
statistics, library and expertise. The particular focus was on postgraduate students
registered at the Technikon Natal in 2001, whether or not they had submitted their
research proposals. A postal survey was carried out to determine the students' perceptions
of their research postgraduate experiences at the then Technikon Natal.
The results of the survey indicate that the majority of postgraduate students have a
negative perception of the Technikon. Students feel that there are insufficient experienced
supervisors available for consultation, leading to unacceptable delays. With regard to
communication, students feel that the Technikon does not disseminate enough information
on processes and procedures about postgraduate issues. Overall, students in the Health
Sciences are more dissatisfied than students in the other faculties. In fact, the postal
survey reveals that students in these other faculties are more positive than negative about
their postgraduate experiences. However, it is worth pointing out that a large proportion of Science and Engineering students (38%) are undecided on this matter. It is interesting to
note that the open-ended comments section at the end of the questionnaire reveals far
more negative perceptions than the closed questions. Students are dissatisfied about the
lack of modern computer facilities and available funds. They also feel strongly that it takes
too long to get a research proposal approved. The majority feels that a postgraduate
information kit would assist greatly. Comments about Research Methodology as a subject
are particularly negative with regard to statistics, and the course, which they feel is too
general. Students do not seem to have any major difficulties with the library services.
The Technikon has to put structures in place to improve these negative perceptions and
manage the students' needs. Combined with the impact of the merger of the former
Technikon Natal and M.L. Sultan Technikon, the effects of which are not yet fully
understood, the new Durban Institute of Technology should give serious consideration to
the needs of its postgraduate population, especially in the Faculty of Health. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Globale tendense in die produksie en disseminasie van kennis blyk wereldwyd 'n invloed
op wetenskapsbeleid te he en noodsaak universiteite (en ook technikons in Suid-Afrika)
om 'n groter markgerigtheid, mededingendheid en ondernemingsgees te openbaar.
Hierdie globale tendense behels, onder andere, 'n verskuiwing na nuwe modi van
kennisproduksie, sowel as 'n toename in finansiele en akademiese verantwoordbaarheid,
en afstandsonderrig. Suid-Afrikaanse tersiere instellings kan hierdie wereldwye
veranderinge in die landskap van hoar onderwys moeilik ontsnap. Daarbenewens het die
demokratiese regering, wat in 1994 aan bewind gekom het, dit ten doel gestel om hoar
onderwys in die land te transformeer. In 1997 het die eerste veranderinge ingetree met die
publikasie van die Witskrif op Onderwys, en dit is in 2001 opgevolg met die
totstandkoming van die Raad op Hoar Onderwys (CHE), die Hoar
Onderwyskwaliteitskomitee (HEQC), en die Nasionale Plan vir Hoar Onderwys. Gevolglik
het dit nodig geword dat hoar onderwysinstellings oorleg pleeg rakende die toekomstige
verloop van voorgraadse en nagraadse onderrig- en opleidingsprogramme. Binne hierdie
konteks is dit nodig vir universiteite en technikons om begrip te he vir die behoeftes van
hul nagraadse studente.
Die oorhoofse doel van hierdie studie was om die persepsies te identifiseer van nagraadse
studente aan die eertydse Technikon Natal (nou deel van die Durban Instituut vir
Tegnologie). Die fokus was op studente se navorsingservarings met betrekking tot
supervisie, kommunikasie, die technikon in die algemeen, die beskikbaarheid van
hulpbronne, finansies, tyd, departemente, fakulteite, navorsingsmetodologie, statistiek,
biblioteekfasiliteite en kundigheid. Studente wat in 2001 aan die Technikon Natal
geregistreer was, is by die ondersoek betrek, ongeag of die student 'n navorsingsvoorstel
ingedien het of nie. 'n Posvraelys-opname is gebruik.
Die resultate van die opname toon die meerderheid nagraadse studente het 'n negatiewe
persepsie van die Technikon. Die studente voel daar is nie genoeg ervare studieleiers om
te raadpleeg nie, en dit lei tot onnodige vertragings. Wat kommunikasie betref, voel die
studente dat die Technikon nie genoeg inligting omtrent nagraadse prosesse en
prosedures versprei nie. In geheel gesien, het studente in die Gesondheidswetenskappe
'n veel groter ontevredenheid uitgespreek as studente in ander fakulteite. In die ander fakulteite was 'n geringe persentasie studente meer positief as negatief omtrent hul
nagraadse ervaring. 'n Redelike persentasie studente in die Natuur- en
Ingenieurswetenskappe (38%) was egter besluiteloos in hul opinie. Verder het die oop
vrae aan die einde van die vraelys, wat kommentaar versoek, veel meer negatiewe as
positiewe persepsies ontlok. Die studente is ontevrede met die gebrek aan moderne
rekenaarfasiliteite en beskikbare fondse. Hul voel dat dit te lank neem om 'n
navorsingsvoorstel goedgekeur te kry. Die meerderheid is van mening dat 'n nagraadse
informasiepakket van groot waarde sou wees. Die kommentaar omtrent
Navorsingsmetodologie as 'n vak is besonder negatief, veral wat statistiek bet ref, en hulle
voel die kursus is te algemeen. Die studente blyk nie ernstige probleme met
biblioteekdienste te he nie.
Die technikon moet derhalwe strukture in plek stel ten einde die negatiewe persepsies van
die studente aan te spreek en hul behoeftes doeltreffend te bestuur. Tesame met die
impak van die samesmelting (waarvan die effek nog nie ten volle begryp word nie), moet
die instelling ook ernstige oorweging skenk aan die behoeftes van die nagraadse
populasie, veral in die Fakulteit van Gesondheid.
|
134 |
Die lewenstyle en romantiese verhoudings van 'n groep adolessente meisies in Bishop LavisVan Wieling, Rene Andrea 14 1900 (has links)
Thesis (MPhil)--University of Stellenbosch, 2004. / ENGLISH ABSTRACT: The aim of the study is to investigate the. lifestyles and and romantic relationships of
adolescent girls in the Bishop Lavis community. The study also explores the 'taxi-queen'
phenomenon as a particular form of relationship. The study employed a qualitative
methodology. Data were collected by means of a combination of two methods: firstly, two
focus groups each consisting of seven high school learners between the ages of 16 and 18
years and secondly, in-depth interviews conducted with three adolescent girls between the
ages of 16 and 20 years who were identified as'taxi-queens'. Regarding lifestyles of the
young girls special attention was afforded to leisure activities, the role of the consumer
market, domestic circumstances and future expectations. In the case of romantic
relationships the study focused on the type of relationship the girls are involved in, reasons
for their involvement, the nature and functions of romantic emotions, adolescent dating
patterns, sexual behaviour and sexual violence. Regarding lifestyles findings indicate that
leisure activities as well as the consumer market playa central role in the lives of these
young girls. Leisure activities not only provide pleasure but also function as an escape
mechanism from parental supervision, rules and interference. Young girls tend to
experience romantic relationships as particularly positive and within these relationships
sexuality represents a central component. Sexual activities appear to cornmense during
earlier stages of the dating process. Furthermore, such activities are kept secret from
parents due to fear of negative reactions and sex-related topics are seldom discussed with
parents. Sexual violence often forms a component of romantic relationships between
adolescent girls and boys. In conclusion the 'taxi-queen' relationship as a relatively unique
form of romantic relationship is demonstrated with reference to the experiences of three
young girls involved in such relationships. Recommendations for future research are made
on the basis of the findings of this study. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die doel van hierdie studie is om ondersoek in te stel na die lewenstyle en romantiese
verhoudings van 'n groep adolessente meisies in die Bishop Lavis gemeenskap. Die studie
skenk ook aandag aan die 'taxi-queen' verskynsel as 'n besonderse vorm van romantiese
verhouding. 'n Kwalitatiewe metodologiese benadering is gevolg. Data insameling het 'n
kombinasie van twee metodes behels: eerstens, twee fokusgroepe bestaande uit sewe
hoerskoolmeisies elk tussen die ouderdomme van 16 en 18 jaar en tweedens, in-diepte
onderhoude met drie adolessente meisies tussen die ouderdom van 16 en 20 jaar wat as
'taxi queens' geidentifiseer is. Wat lewenstyle vanjong meisies betrefis daar veral gefokus
op vryetydsbesteding, die rol van die verbruikersmark, huishoudelike omstandighede en
toekomsverwagtinge van die groep meisies. Met betrekking tot romantiese verhoudings is
daar hoofsaaklik op die volgende aspekte gefokus: die tipe verboudings waarin die meisies
betrokke is, die redes vir hul betrokkenheid, die aard en funksies van romantiese emosies;
adolessente hofmakery, die voorkoms van seksuele gedrag, seksuele geweld en dwang. Die
studie bevind dat vryetydbesteding en die verbruikermark 'n sentrale rol in die lewe van
hierdie meisies speeL Benewens die plesier wat daaruit geput word, funksioneer
vryetydbesteding as 'n ontsnappingsmeganisme van ouerlike toesig, reels en inmenging
van die kant van ouers. Die studie bevind verder dat jong meisies romantiese verhoudings
as besonder positief beleef. Binne sodanige verhoudings verteenwoordig seksualiteit 'n
sentrale komponent en seksuele aktiwiteite neem in aanvang tydens 'n vroee stadium in die
proses van hofinakery. Betrokkenheid by seksuele aktiwiteite word vir ouers geheim gehou
uit vrees vir negatiewe evaluering en jong meisies kommunikeer selde met hul ouers oor
sekverwante onderwerpe. Verder is bevind dat seksuele geweld dikwels 'n komponent
vorm van romantiese verhoudings tussen adolessente meisies en seuns. Ten slotte word die
besonderse aard van die sogenaamde 'taxi-queen' verhouding beklemtoon aan die hand van
die ervaringe van drie jong meisies betrokke by sodanige verhoudings. Op grond van die
studie word daar aanbevelings vir verdere navorsing gemaak.
|
135 |
Life kills : surviving the battles of everyday life in an age of HIV/AIDSHuman, Johanna S. 12 1900 (has links)
Thesis (MPhil (Sociology and Social Anthropology))--University of Stellenbosch, 2010. / ENGLISH ABSTRACT: This study gives us insight into the daily lives and battles for survival of poor women
in an age of HIV/AIDS in rural areas of the Western Cape, South Africa. I set out to
get an understanding of the shortcomings of the current interventions aimed at
combating HIV and AIDS. Soon after I commenced my fieldwork I realised that it is
the socio-economic circumstances of the people I encountered that was mostly
responsible for their HIV positive status or the reason why they are living with
HIV/AIDS rather than the choices they make. However, most of the interventions
aimed at combating the global HIV/AIDS epidemic focuses on behavioural
interventions or the provision of medical care. By entering the spheres in which
women living with HIV/AIDS live their daily lives I aimed to get a better
comprehension of the challenges they encounter and why the interventions that focus
on behaviour and medical treatment fail to address the needs of these women. In
doing so I learned about their struggles to merely stay alive and that protecting
yourself against a disease like HIV/AIDS can appear as a luxury. A luxury you
cannot afford when your only means of an income is your body which you need to
barter in exchange for money or food and shelter. I learned about their powerlessness
in protecting themselves against the disease and the loneliness they have to endure
once they learn they are infected with the virus. In addition to this, it also came to my
attention that their conditions of poverty are of such an extent that even ‘free’ medical
treatment can sometimes be too expensive for them to afford because of hidden costs
such as transport. At the end of my study it was my conclusion that we need to pay
more attention to the root causes of the spread of the HIV/AIDS epidemic in order to
combat it successfully, also at the entry levels of the healthcare system. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die studie bied insig in die daaglikese lewens en stryd om oorlewing van arm vroue
in ‘n tyd van MIV/VIGS in die landelike gebiede van die Wes-Kaap, Suid-Afrika. Ek
het die studie begin met ‘n poging om die tekortkominge van die huidige intervensies
om MIV/VIGS te bekamp beter te verstaan. Kort nadat ek met my veldwerk begin
het het ek reeds tot die besef gekom dat die die sosio-ekonomiese omstandigehede die
oorsaak is dat die vroue met die virus leef, eerder as die keuses wat hulle vrywilliglik
maak. Ten spyte van my bevinding fokus meeste intervensies tans op
gedragsveranderinge en mediese behandeling. Ek het die lewensruimtes van hierdie
vroue binnegegaan in ‘n poging om die daaglikse uitdagings te verstaan, asook die
redes hoekom die huidige intervensies nie hierdie vroue se behoeftes aanspreek nie.
Deur dit te doen het ek geleer hoe dit as ‘n luuksheid beskou kan word om jouself teen
infeksie met die virus te beskerm. ‘n Luuksheid wat jy nie kan bekostig indien jou lyf
jou enigste bron van inkomste is wat jy moet gebruik om geld mee in te win of kos en
woonplek te verseker nie. Vroue is dikwels magteloos om hulself teen infeksie met
MIV/VIGS te beskerm en die eensaamheid waarmee hul moet saamleef wanneer hul
wel met die virus ge-infekteer is. Dit het ook onder my aandag gekom dat die
armoede van so ‘n aard is dat selfs ‘gratis’ mediese behandeling soms onbekostigbaar
is as gevolg van versteekte kostes, soos vervoer. Aan die einde van my studie was dit
my gevolgtrekking dat daar meer aandag geskenk moet word aan die oorsake wat
aanleiding gee tot die verspreiding van die MIV/VIGS epidemie indien ons dit
suksesvol wil bekamp, ook op die intreevlakke van die gesondheidstelsel.
|
136 |
Knowledge production and research development in science and technology at higher education institutions in the Eastern Cape ProvinceDye, A. H. (Arthur H.) 03 1900 (has links)
Thesis (MPhil)--Stellenbosch, 2001. / ENGLISH ABSTRACT: The aims of this study were to establish whether there had been discernable changes
in the nature of knowledge production at higher education institutions in the Eastern Cape
since the transition to democracy, and to relate these to international and national trends in
the way knowledge is produced. In view of the emphasis in government policy on the
development of science and technology, the study was focused on researchers in this area and
on the administration of research in this context. The research was conducted through
structured interviews with administrators and active researchers at the three technikons and
five universities in the province.
The study found that there had indeed been changes, both in the way research is
managed, and in the nature of the research itself. Research has become more applied over the
last five years and there has been a move towards multidisciplinary, multi-institutional
research, although administrators tended to underestimate the extent of this change. Research
management has also become businesslike with the establishment of dedicated
Deans/Directors of research on most campuses. Administrators ascribe these changes to new
government policies and to changes in the requirements of funding agencies. Researchers,
however, generally ascribe the changes to factors more directly related to themselves, such as
changes in institutional research policy, more opportunities for multidisciplinary work and to
greater linkage with the private sector. The study also found that many of the changes were
already underway some time ago and that there was a degree of proactiveness in the way some
institutions had realigned their research. The study found that there are significant differences between formerly advantaged
institutions and their historically disadvantaged counterparts. The latter are dominated by less
well qualified staff and produce fewer research outputs than the former. Research cultures are
less well developed and researchers complain of a lack of institutional support for research.
Despite this, research continues to be a significant activity on these campuses. In general, staff
at technikons are more positive about the future of research than their colleagues at
universities, irrespective of historical advantage.
The study found that knowledge production has assumed some of the characteristics
of so-called Mode 2 knowledge production as a result of a variety of national and international
influences, and historically advantaged institutions have been able to initiate adjustments to
the way in which research is done in anticipation of new policies. Publication of government
policy on science and technology and on higher education may have accelerated the change
but did not initiate it. The historically disadvantaged institutions, however, appeared to have
done little in anticipation of new policy and have been forced to be reactive to recent
government initiatives. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die doel van die studie was om ondersoek na die voorkoms van waarneembare
veranderinge in die karakter van die lewering van kennis by hoer-onderrig institute in die Oos-
Kaap, na die oorgang van demokrasie, in te stel. Verder is gepoog om hierdie veranderinge in
verband met internasionale en nasionale tendense, met betrekking to die wyse waarop kennis
voortgebring word, te bring. In die lig van die regering se beleid aangaande die ontwikkeling
van wetenskap en tegnologie was die studie op navorsers in hierdie rigting, sowel as die
aanpassing van navorsing in hierdie konteks, gefokus. Die ondersoek was deur middel van
gestruktureerde onderhoude met administrateurs en aktiewe navorsers aan die drie tegnikons
and vyf universiteite in hierdie provinsie uitgevoer.
Die ondersoek het aangedui dat veranderinge in die wyse waarop navorsing bestuur
word en in die karakter van navorsing op sigself, inderdaad plaasgevind het. Navorsing het
gedeurende die afgelope vyf jaar toenemend toepaslik geword en hoewel administrateurs
geneig het om die omvang daarvan te onderskat, was daar 'n merkbare verplasing na multidissiplinere
en multi-institution ale navorsing. Die administrasie van navorsing het ook, na die
aanstelling van teogewyde Dekane/Direkteurs van navorsing by die meerderheid kampusse,
toenemend bedryfsgerig word. Administrateurs skryf hierdie verplasing toe aan die nuwe
staatsbeleid sowel as die veranderinge in die voorskrifte van befondsingsliggame. Op hul beurt
skryf navorsers die varanderinge egter aan faktore wat meer op hulself van toepassing is, toe.
Hierdie faktore sluitveranderinge in die institutionele beleid, die toename in geleenthede met
betrekking tot multi-dissiplinere werk, sowel as die toename in skakeling met die private sektor, in. Dit is gevind dat verskeie van hierdie veranderinge al 'n geruime tyd onderweg is
en dat daar 'n mate van pro-aktiwiteit met betrekking tot die wyse waarop sommige institute
hul navorsing hers poor het, bestaan.
Die studie het bevind dat betekenisvolle verskille tussen voormalige bevoorregte
institute en hul histories onbevoorregte ekwivalente voorgekom het. U it die resultate het dit
duidelik geword dat die personeel van die laasgenoernde institute oor die algemeen minder
gekwalifiseerd is en dat 'n laer navorsingsopbrengs geproduseer word. Die navorsingskultuur
is minder ontwikkel en navorsers is ontevrede oor die gebrek aan institutionele ondersteuning
wat navorsing aanbetref. Ten spyte hiervan is navorsing voortdeurend 'n betekenisvolle
akwitiwiteit op hierdie kampusse. Personeel verbonde aan tegnikons is oor die algemeen meer
positief oor die toekoms van navorsing in teenstelling met hul kollegas verbonde aan
universitiete, ongeag die historiese agtergrond.
Die studie het ook bevind dat, weens die verskeidenheid nasionale en internasionale
invloede en die oorspronklike aanpassings wat historiese bevoorregte institute tot stand laat
kom het met betrekking tot die wyse waarop navorsing, met die oog op nuwe beleid, uitgevore
word, die produksie van kennis van die eienskappe van "Mode 2" aangeneen word. Die
bekendmaking van die staatsbeleid aangaande wetenskap en tegnologie en hoer-onderrig kon
uit eie beweging hierdie veranderinge bespoedig het, maar het dit nie geinisieer nie. Histories
onbevoorregte institute het tot dusver min werk gemaak van die vooruitsigte van die nuwe
beleid en word genoodsaak om op onlangse regerings inisiatiewe te reageer.
|
137 |
Student persistence in higher education : a study of the challenges and achievements of a group of historically disadvantaged senior students studying at the University of the Western CapeSampson, Leonie Georgina 03 1900 (has links)
Thesis (MPhil)--University of Stellenbosch, 2011. / ENGLISH ABSTRACT: Students from impoverished economic backgrounds have the highest drop‐out rates
within the higher education sector. Research conducted both locally and
internationally reveals that there are several variables that influence a student’s
decision to leave the higher education institution. Very little research has
concentrated on why students from deprived backgrounds advance academically or
what enables them to do so.
In South Africa, numerous changes have been introduced on the social, economic
and educational fronts in attempts to correct the inequality prevalent in the country.
In education, various changes and programmes have been introduced. Increasing
access to higher education for poor black students has been one of the primary goals
of change within that sector. The results, though, are alarming. Despite this
increased access, many continue to drop out; the reasons are varied.
Some, however, do stay. This research was aimed at finding out what contributed to
a group of poor black students’ advancing academically when many of their peers
had dropped out. There is no theory of what these factors could have been.
Although the researcher realises that the results of this study will not be
generalisable, it is an important discussion to initiate if we as South Africans truly
want to support disadvantaged students entering higher education institutions.
Without attempts to find adequate support structures, many will continue to be let
down by the system. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Studente uit ʼn verarmde ekonomiese agtergrond het die hoogste uitvalkoers in die
hoëronderwyssektor. Navorsing wat plaaslik sowel as internasionaal uitgevoer is,
toon dat daar verskeie veranderlikes is wat ’n student se besluit beïnvloed om die
hoëronderwysinstelling te verlaat. Bitter min navorsing is al gedoen om vas te stel
wat dit is wat studente uit ʼn verarmde ekonomiese agtergrond in staat stel om
akademies vol te hou en te vorder.
Daar is verskeie veranderings op die sosiale, ekonomiese en onderwysfront in Suid‐
Afrika ingevoer om die ongelykheid wat in die land heers, te probeer regstel. Wat
onderrig betref, is verskeie veranderings en programme ingevoer. Een van die
vernaamste doelwitte van verandering in hierdie sektor was verhoogde toegang tot
hoër onderwys vir arm swart studente. Nogtans is die resultate kommerwekkend.
Hoewel hulle toegang verkry, val talle van hierdie studente steeds uit – om verskeie
redes.
Nietemin is daar studente wat volhou. Hierdie navorsing is daarop gemik om uit te
vind wat daartoe bygedra het dat ’n groep arm swart studente akademies vorder
terwyl baie van hulle eweknieë uitgeval het. Geen teorie bestaan oor wat hierdie
faktore kon gewees het nie. Hoewel die navorser besef dat die resultate nie
veralgemeen kan word nie, is dit belangrik dat hierdie gesprek aan die gang kom as
ons as Suid‐Afrikaners werklik steun wil bied aan benadeelde studente wat
instellings van hoër onderrig betree: As ons nie toereikende ondersteuningstrukture
probeer vind nie, sal talle steeds deur die stelsel in die steek gelaat word.
|
138 |
Evaluating the outcome of voluntary counselling and testing for HIV at the workplace : a Namibian case studyWeimers-Maasdorp, Delia Angelique 03 1900 (has links)
Thesis (MPhil)--University of Stellenbosch, 2011. / ENGLISH ABSTRACT: In Namibia the HIV prevalence rate in adults (15 to 45 years of age) is estimated at 18.1%. The first
HIV infection in Namibia was reported in 1986 and the epidemic constitutes the biggest
developmental challenge for Namibia. Approximately 39 new infections occur every day and
approximately 28% of deaths in the country are AIDS-related.
The majority of Namibia’s workforce is in the age group of 15 years to 45 years and it can be
anticipated that HIV and AIDS will have a major disruptive effect on the country’s workforce as well
as its economy over the next two decades. According to the Namibian government, voluntary
counselling and testing (VCT) for HIV is one of the most effective methods to prevent the spread of
the epidemic. With this in mind, this study aims to evaluate the outcome of voluntary counselling
and testing at one workplace in Windhoek, Namibia, to see whether VCT provides education as well
as whether VCT is a vehicle to promote awareness, good attitudes, intentions and behaviour
change. The main purpose of this outcome evaluation is to determine to what extent voluntary
counselling and testing at the workplace has led to HIV-related changes in knowledge, attitudes,
behaviour and practises.
Although the majority of respondents indicated that their knowledge of HIV had increased after their
participation in the VCT programme, upon closer analysis it was evident that participants who had a
secondary or higher level of education had more knowledge, or had had more of a knowledge
increase, than participants with a primary or lower level of education. From the research findings, it
appeared that the voluntary counselling and testing had helped participants to identify their
individual risks, as their self-reported risk perceptions with regard to becoming infected with HIV
and/or a sexually transmitted disease increased after their participation in the VCT. There was also
evidence that participants implemented risk reduction plans after the voluntary counselling and
testing, as the percentage of participants who had casual sex partners decreased while the
percentage of participants who had not had casual sex partners in the previous six months
increased.
It can be concluded that the general attitude amongst employees towards HIV-positive people is
relatively non-discriminatory. However, it seems that the VCT was not as successful in transferring
information and education on HIV amongst employees with lower education levels than amongst
their peers with higher levels of education, and employees with primary or lower education levels
appear not to have benefited much from the intervention in terms of an increase in knowledge.
It is recommended that voluntary counselling and testing be provided to the employees at the
company on a regular basis, not only because employees have requested it, but also to monitor
whether the voluntary counselling and testing for HIV at the company has had the desired effects on
the employees, especially with regard to effecting an increase in knowledge, a reduction of stigma
and discriminatory attitudes, and the desired behaviour change amongst participants. / AFRIKAANSE OPSOMMING: In Namibië word die MIV voorkomssyfer onder volwassenes (ouderdom 15 tot 45 jaar) op 18,1%
geskat. Die eerste MIV-geval in Namibië is in 1986 aangemeld en vertoonwoordig die land se
grootste ontwikkelingsuitdaging met ongeveer 39 nuwe infeksies daagliks en ongeveer 28% van
sterftes in die land wat VIGS-verwant is.
Die meerderheid van Namibië se werksmag val in die ouderdomsgroep 15 tot 45 jaar en daar kan
verwag word dat MIV en VIGS oor die volgende twee dekades grootskaalse ontwrigting op die land
se werksmag sowel as sy ekonomie gaan veroorsaak. Volgens die Namibiese regering is vrywillige
berading en toetsing (VBT) een van die mees doeltreffende metodes om die verspreiding van die
epidemie te verhoed. Gedagtig hieraan het hierdie navorsingsprojek dit ten doel om die uitkomste
van vrywillige berading en toetsing by een werksplek in Windhoek, Namibië, te evalueer ten einde te
bepaal of VBT opvoedkundig is en of dit bewuswording, gesonde houdings, voornemens en
gedragsverandering bevorder. Die hoofdoelwit van hierdie uitkomsevaluering is om die mate
waartoe vrywillige berading en toetsing tot verandering in kennis, houding, gedrag en praktyke gelei
het, te bepaal.
Alhoewel die meerderheid respondente aangedui het dat hulle kennis na VBT verbeter het, het dit
by nadere ondersoek geblyk dat deelnemers wat sekondêre of hoëronderwys gehad het, oor meer
kennis beskik het of hul kennis meer uitgebrei het as respondente wat slegs 'n primêre of laer vlak
van onderwys gehad het. Uit die navorsingsbevindings blyk dit dat daar onder deelnemers aan
vrywillige berading en toetsing 'n toename in die self-aangemelde risiko-persepsie van besmetting
met HIV en/of geslagsoordraagbare siektes na hul deelname aan VBT was. Daar was ook bewyse dat
deelnemers na die vrywillige berading en toetsing risikoverminderingsplanne geïmplementeer het,
omdat daar 'n afname was in die persentasie deelnemers wat informele seksmaats gehad het, sowel
as 'n toename in deelnemers wat geen informele seksmaats in die vorige ses maande gehad het nie.
Daar kan tot die slotsom gekom word dat werknemers se houding teenoor MIV-positiewe mense oor
die algemeen betreklik nie-diskriminerend is. Dit blyk egter asof VBT ten opsigte van die oordrag
van inligting en opvoeding oor MIV aan werknemers met laer vlakke van onderwys nie so geslaagd
was nie omdat werknemers met primêre of 'n laer vlak van opleiding nie veel by die ingrypaksie
gebaat het in terme van ‘n toename in kennis nie.
Daar word aanbeveel dat vrywillige berading en toetsing op 'n gereelde grondslag aan werknemers
by die maatskappy aangebied moet word, nie bloot omdat werknemers daarvoor gevra het nie,
maar ook om te bepaal of vrywillige berading en toetsing vir MIV by die maatskappy die gewenste
uitwerking op die werknemers gehad het, veral met betrekking tot die uitbou van kennis, 'n afname
in stigmatisering en diskriminerende houdings, en 'n toename in die gewenste gedragsverandering
onder deelnemers. / jfl2011 / Imported from http://etd.sun.ac.za
|
139 |
Community participation and sustainable development in the establishment of the |Ai-|Ais/Richtersveld Transfrontier Conservation ParkMyburgh, Kozette 12 1900 (has links)
Thesis (MPhil)--Stellenbosch University, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: This study is titled "Community participation and sustainable development in
the establishment of the IAi-IAis/Richtersveld Transfrontier Conservation
Park". lt encompasses the area and stakeholders on the South African side of
the Transfrontier Conservation Park (TFCP), which falls within the
Richtersveld municipal area. lt covers the whole process of the development
of the IAi-IAis/Richtersveld TFCP, from its Conceptual Phase to the signing of
the International Treaty to formally establish the IAi-IAis/Richtersveld TFCP1
.
This development is expected to hold numerous benefits for the stakeholders
that are involved in its process, especially job creation through increased
tourism. lt is an exceptional project, as the main stakeholders are the
communities who are the legal landowners of the Richtersveld National Park.
The management structure of the IAi-IAis/Richtersveld TFCP allows full
participation by the local communities through elected members from the four
towns in the surrounding area (Khuboes, Eksteenfontein, Lekkersing and
Sanddrift) as well as local pastoralists.
The theoretical approach that will be used in this study is that of sustainable
development. The key components required for sustainable social, economic,
and environmental development will be discussed, and are used as yardsticks
against which the actual process of establishment of the TFCP will be
'measured'. Participation is regarded as a main aspect of sustainable
development and is highlighted in this study.
The methodology that was employed included interviewing and participant
observation as well as an in-depth documentary analysis of aspects of the
TFCP. The benefits and value of the methods used is discussed, as well as
the limitations of the study. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die titel van die studie is "Community participation and sustainable
development in the establishment of the IAi-IAis/Richtersveld Transfrontier
Conservation Park". Dit omvat die area en rolspelers aan die Suid-Afrikaanse
kant van die oorgrenspark, wat binne die Richtersveld Munisipale area val. Dit
dek die volledige proses van die ontwikkeling van die oorgrenspark, vanaf die
Konsepsuele Fase tot en met die ondertekening van die lnternasionale
Verdrag om die IAi-IAis/Richtersveld Oorgrenspark formeel tot stand te bring2
.
Die verwagting is dat hierdie ontwikkeling veelvoudige voordele sal inhou vir
diegene wat in die proses betrokke is, veral deur middel van werkskepping as
gevolg van toenemende toerisme. Dit is 'n besondere projek aangesien die
hoofrolspelers, die gemeenskappe, die wettige grondeienaars van die
Richtersveld Nasionale Park is. Die bestuurstruktuur van die oorgrenspark
laat volle deelname deur die gemeenskappe toe deur verkose lede van die
vier dorpies in die area (Kuboes, Eksteenfontein, Lekkersing en Sanddrift)
asook plaaslike veeboere.
Die teoretiese benadering wat in hierdie studie gevolg word is 'volhoubare
ontwikkeling'. Die hoofkomponente wat vereis word vir volhoubare sosiale,
ekonomiese, en omgewingsontwikkeling word bespreek en word as
maatstawwe gebruik waarteen die werklike proses van die totstandkoming
van die IAi-IAis/Richtersveld oorgrenspark 'gemeet' word. Deelname word
beskou as die hoofkomponent van volhoubare ontwikkeling en word uitgelig in
hierdie studie.
Die metodologie wat toegepas is, sluit onderhoudvoering, deelnemende
waarneming en indiepte dokumentere analise van aspekte van die
oorgrenspark in. Die voordele en waarde van hierdie metodes word bespreek,
asook die beperkinge van die studie.
|
140 |
The appreciation and understanding of value diversity' : an evaluation of a value diversity intervention at the University of StellenboschDittmar, Vera 12 1900 (has links)
Thesis (MPhil)--Stellenbosch University, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: South Africa has made a remarkable transformation from an openly racist to a tolerant and
democratic nation. The transformation process removed the legal barriers between subgroups
that formerly postulated separate development for the various racial groups and restricted the
contact between individuals to a major extent. In present day society, one can observe the
transformation process in that South African citizens from different backgrounds have to
develop new patterns of communication and interaction. This process was mirrored in the
student culture of Stellenbosch.
The first objective of this study was to research how individual students experienced their social
and academic environment. Since student relations do not always conform to the University
norm of mutual respect for human diversity, the University felt the need to facilitate an
intervention for valuing human diversity. The second objective of this study was to evaluate the
process of the intervention, focusing on the programme context, the programme activities and
the program theory. In addition, the impressions of workshop participants were studied.
In order to conceptualise the research objectives, the theoretical principles of valuing diversity
were discussed in the form of a purposive literature review on the social psychology and
sociology of stereotyping and related processes, which were examined as barriers to valuing
diversity.
The Value Diversity Intervention was implemented in August 2001. The intervention aimed to
heighten students' awareness of the diversity of the student body and to improve the interaction
among the various student subgroups. The intervention was designed as a workshop and
included 50 students from various backgrounds who were living in the University residences.
Two evaluation types were utilised in this study, i.e. the evaluation of perceived needs and the
evaluation of the intervention process. The research questions were clarified and the specific
methods for gathering and analysing the data were specified. In addition, the aspect of validity
and the quality of the obtained data were reviewed.
The evaluation of perceived needs showed that individual students perceived the student
population to be divided into minority ('coloured', 'black') and majority ('white') groups. Even
though group membership did not affect specific instances of intergroup relations (e.g. individual friendships), it had implications for the social atmosphere on campus, which was
characterised by a lack of intergroup contact and a domination by the majority group.
Accordingly, minority group members interpreted the social atmosphere more negatively than
majority group members. Hence, minority group members perceived a need to improve
intergroup interaction.
This analysis indicates that a value diversity intervention may be beneficial. This corresponded
to the view of the Department of Student Affairs, which arranged the Value Diversity
Intervention.
The evaluation of the intervention highlighted both negative and positive aspects. Firstly, the
intervention design did not include the promotion of the intervention itself, which might have
been essential making students interested in the diversity topic and in motivating students to
participate. Secondly, the intervention did not address the specific diversity challenges as
experienced by students of the University of Stellenbosch. Students expressed concerns
regarding the applicability of the provided information in their daily life. Thirdly, the workshop
focused mainly on stereotypes. Yet, the possible effects of stereotypes were not sufficiently
discussed. In addition, a large number of stereotypes were listed, but these were often biased
due to the lack of participants from diverse groups. Further, no workshop technique which
questioned the presented lists of biased stereotypes was applied or generated. Besides these
technical considerations, it should be noted that stereotypes in general perpetuate the division
between subgroups. Thus, the workshop focused to a large extent on past and present aspects,
which divide the student population, instead of focusing on uniting issues.
The described negative aspects might have been balanced by one of the four observed
workshops. This specific workshop was characterised by a small amount of participants and a
positive presentation of one of the main facilitators. This resulted in a productive discussion,
where the participants used the possibility to reflect on the current situation out of their
perspective and reflected upon the contributions of the facilitator. Students might have been
motivated to take positive impulses of this workshop in their daily life.
Based upon this research, recommendations can be determined. Firstly, the promotion of the
intervention should emphasize the desirability of diversity values and highlight the personal
potential benefits to participants. Secondly, it might be useful to acknowledge differences
between students, but to place a greater emphasis on similarities, i.e. on aspects that connect students. Thirdly, the curriculum of the intervention should be modified to cater especially for
student needs. Fourthly, the selected workshop components should achieve an equal balance
between lecture parts and interactive elements. Participants should have the possibility to take
an active part in the intervention if they are interested in doing so. The final recommendation
entails that future interventions should be based on a comprehensive, sustained strategy with
long-term goals. These strategies should be integrated in the already existing infrastructure of an
institution.
This intervention has to be understood as a contribution to the transformation process that South
Africa is currently undergoing. Based on the recent discussion at the University of Stellenbosch
about the adoption of a comprehensive diversity strategy, it is hoped that this singular
intervention will be linked to further contributions in this transformation process. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Suid Afrika het 'n merkwaardige transformasie vanaf 'n openlik rassistiese tot 'n tolerante en
demokratiese nasie ondergaan. Voorheen het die wetlike skeiding tussen subgroepe aparte
ontwikkeling en, vir verskeie rassegroepe, minimale kontak met individue in verskillende
rassegroepe beteken. Die transformasieproses in Suid-Afrika het hierdie omstandighede
verander en in die huidige Suid-Afrikaanse samelewing is die proses waardeur mense van
verskillende agtergronde nuwe patrone van kommunikasie en interaksie moet ontwikkel,
merkbaar.
Die transformasieproses kan ook in die studentekultuur van Stellenbosch gesien word. Die
eerste doel van die tesis was om ondersoek in te stel na hoe individuele studente hulle sosiale en
akademiese omgewing ervaar. Aangesien studenteverhoudinge nie altyd tot die Universiteit se
norm van wedersydse respek vir menslike diversiteit konformeer nie, het die Universiteit gevoel
dat daar 'n behoefte is om 'n intervensie te fasiliteer om waardering vir menslike diversiteit
skep. Die tweede doel van die tesis was om die proses van die intervensie te evalueer deur te
fokus op die konteks van die program, die programaktiwiteite en die programteorie. Verder is
die indrukke van die deelnemers aan die werkswinkelook bestudeer.
Die teoretiese beginsels onderliggend aan die waardering van diversiteit is bespreek ten einde
die navorsingsdoelwitte te konseptualiseer. Dit is verwesenlik deur 'n "doelgerigte"
literatuurstudie oor die sosiale sielkunde en sosiologie van stereotipering en verwante prosesse
wat gesien word as struikelblokke in die evaluering van diversiteit.
Die intervensie vir die waardering van diversiteit is in Augustus 2001 deur die Universiteit van
Stellenbosch geimplimenteer. Die intervensie het as doel gehad om studente 'n verhoogde
gewaarwording van die diversiteit van die studenteliggaam te bied en ook om interaksie tussen
die verskeie studente-subgroepe te bevorder. Die intervensie is ontwerp as 'n werkswinkel vir
50 studente van verskillende agtergronde wat van Universiteitsbehuising gebruik maak.
Die tesis verduidelik hoe die navorsingsdoelwitte korrespondeer met die evalueringstipes wat
gebruik is, nl. die evaluasie van waargenome behoeftes en die evaluasie van die proses. Die
navorsingsvrae is duidelik gestel en die wetenskaplike metodes vir dataversameling en dataanalise
word gespesifiseer. Verder word die aspek van die geldigheid en kwaliteit van die data
ook bespreek. Die evaluering van waargenome behoeftes het gewys dat individuele studente die
studentepopulasie sien as verdeel In 'n minderheidsgroep ('bruin' en 'swart') en 'n
meerderheidsgroep ('wit'). Alhoewel lidmaatskap tot n betrokke groep rue
intergroepverhoudings affekteer nie (bv. individuele vriendskappe), het dit tog implikasies vir
die sosiale atmosfeer op kampus wat deur 'n tekort aan intergroepkontak en dominasie deur die
meerderheidsgroep gekarakteriseer kan word. Vervolgens interpreteer minderheidsgroepe die
sosiale atmosfeer meer negatief as lede van die meerderheidsgroep. Dit kan dan ook as die rede
aangevoer word waarom lede van minderheidsgroepe 'n waargenome behoefte het om
intergroepinteraksie te bevorder.
Die persepsies van die respondente wat 'n onderhoud toegestaan het, het aangedui dat 'n
intervensie vir die waardering van diversiteit voordelig sal wees en dit het ooreengestem met die
siening van die Departement van Studentesake, wat die intervensie gereël het.
Die evalusie van die intervensie beklemtoon albei die negatiewe en positiewe aspekte. Eerstens,
het die intervensie intervensie-ontwerp, nie die promosie van die intervensie self behels nie, wat
noodsaaklik sou gewees het om student geinteresseerd te maak in die diversiteit van die
onderwerp en om die studente te motiveer om mee te doen. Tweedens, het die intervensie nie
die spesifieke uitdagings soos deur die studente van die Universiteit van Stellnbosch ondervind
is, aangespreek nie. Studente het hulle bekommernis uitgespreek oor die toepassing van die
informasie in hulle daaglikse lewe. Derdens het die werkswinkel hoofsaaklik gefokus op
stereotipes. Nogtans was die effekte van die stereotipes nie deeglik bespreek nie. Boonop was
daar te groot aantal stereotipes gelys, maar dit was bevooroordeeld as gevolg van die gebrek van
deelnemer van diverse groepe. Daar was ook geen werkswinkel tegnieke van toepassing wat die
aangebode lyste van die bevooroordeelde stereotipes bevraagteken het nie. Naas die tegniese
oorwegings, moet daar gelet word dat stereotipes in die algemeen die verdeling tussen
subgroepe in stand hou van stereotipes in die algemeen. Dus het die werkswinkel tot 'n groot
mate gefokus op huidige en vorige aspekte wat die studente verdeel het in plaas daarvan om te
fokus op sake van ooreenstemming.
Gegrond op hierdie navorsing, kan aanbevelings gemaak word. Eerstens moet daar klem gelê
word op die bevordering van die verskeie behoeftes en waardes van die intervensie en die
potensiaal waarby deelnemers kan baat. Tweedens, kan dit waardevol wees om verskille tussen
studente te erken maar groter klem te lê op eendersheid, d.i. aspekte wat die studente tot mekaar
verbind. Derdens moet die leerplan van die intervensie gewysig word om in die behoeftes van die student te voorsien. Vierdens, moet daar 'n balans gehandhaaf word tussen die lesings en
interaktiewe elemente. Daar moet 'n moontlikheid bestaan vir deelnemers om 'n aktiewe rol in
die intervensie te speel indien hulle dit verlang. Ten slotte word aanbeveel dat toekomstige
intervensie gebaseer word op begrypende en volgehoue strategie met lang termyn doelwitte. Die
bogenoemde strategie moet in die alreeds bestaande infrastruktuur verweef word.
Hierdie intervensie kan beskou word as 'n bydrae tot die transformasie proses wat Suid-Afrika
huidiglik ondergaan. Gebaseer op die onlangse gesprek by die Universiteit van Stellenbosch oor
die aanneming van'n omvattende diversiteitstrategie, word daar gehoop dat die enkelvoudige
intervensie kan inskakel by verdere bydraes in die transformasie proses.
|
Page generated in 0.1612 seconds