• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 45
  • 18
  • 4
  • 4
  • 4
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 75
  • 75
  • 33
  • 27
  • 19
  • 18
  • 17
  • 16
  • 15
  • 15
  • 13
  • 13
  • 13
  • 13
  • 12
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
61

ECOEFICIÊNCIA E GESTÃO DO DESIGN: conceitos para proposta de Programa de Gestão Ambiental para a Universidade Federal do Maranhão - UFMA / ECO-EFFICIENCY AND DESIGN MANAGEMENT: concepts for proposed Environmental Management Program for the Federal University of Maranhão - UFMA

Rocha, Lílian Thais Cantanhêde 28 May 2015 (has links)
Made available in DSpace on 2016-08-18T12:52:12Z (GMT). No. of bitstreams: 1 DISSERTACAO_LILIAN THAIS CANTANHEDE ROCHA.pdf: 5909686 bytes, checksum: 8c511172087d11cf8fcd42636a498a8a (MD5) Previous issue date: 2015-05-28 / This work deals with the environmental management at universities. Aiming to develop a proposal for the Environmental Management Program (EMP) for the Universidade Federal do Maranhão (UFMA), It took place this case study, in which stood out concepts and eco-efficiency tools, concepts and principles of environmental management and the management of the Design. Presented a bibliographic compilation, we analyzed all the information collected in interviews, questionnaires, observations and site visits in order to assist in the development of each proposal. Thus, we developed a PGA with 14 proposals divided into 05 themes: energy, water, waste, mobility and forestry, resulting in recommendations. / O presente trabalho trata do gerenciamento ambiental em universidades. Objetivando desenvolver uma proposta de Programa de Gestão Ambiental (PGA) para a Universidade Federal do Maranhão (UFMA), realizou-se este estudo de caso, no qual se destacou conceitos e ferramentas da ecoeficiência, conceitos e princípios da gestão ambiental e a gestão do Design. Apresentada a compilação bibliográfica, analisou-se todas as informações coletadas em entrevistas, aplicação de questionários, observações e visitas in loco, a fim de auxiliar no desenvolvimento de cada proposta apresentada. Assim, desenvolveu-se um PGA com 14 propostas distribuídas em 05 temáticas: energia, água, resíduos sólidos, mobilidade e arborização, resultando em recomendações.
62

Development of an eco- and material-efficient pellet production chain—a chemical study

Kuokkanen, M. (Matti) 16 April 2013 (has links)
Abstract According to the EU’s strategy and the corresponding Finnish national strategy on waste materials, all kinds of waste must be utilised primarily as material (reuse, recycling) and secondarily as energy, and at the lowest level of waste hierarchy is their disposal using environmentally friendly methods. Today material efficiency is an essential topic in promoting sustainable use of natural resources, industrial by-products and waste material. The present goal proposed by the EU sets the target for the total proportion of renewable energy as high as 38% by 2020 in Finland. Up to 20 million tonnes of waste wood biomass per year are left unused in Finland, mainly in the forests during forestry operations, because supply and demand do not meet. As a consequence of high heat energy prices, the looming threat of climate change, the greenhouse effect and global as well as national demands to considerably increase the proportion of renewable energy, Finland currently has a tremendous interest in increasing decentralised pellet production alongside of large-scale factories. The aim of this thesis is to promote the development of eco-, material- and cost-efficient Nordic wood-based pellet production and utilisation of pellet bio-ash by means of chemical research. Using Finnish wood (sawdust and shavings) as a model raw material, the total functionality of a pilot-scale pellet facility combined with an extensive chemical toolbox was tested in this study to promote development of an eco-, material- and cost-efficient wood-based pellet production chain. The chemical toolbox includes measurements of moisture content, density, heat value, mechanical durability and particle size distribution, TG analysis and elementary analysis, as well as new applications for pellet biodegradation using BOD OxiTop equipment and optical microscopic staining methods. To improve the quality of pellets, considering the profitability of production and occupational safety factors (wood dust exposure, fire and explosion risk), it is profitable to use different binding agents, especially industrial by-products and locally utilisable residuals. Thus, lignosulphonate, residual potato flour and potato peel residue were used and tested as model adhesive binding agents. The results showed that binding agents increased the quality of pellets and changed their inorganic characteristics, but did not have a significant effect on their calorimetric heat values. Lignosulphonate even increased the rate of production. To characterise different starch-containing binding agents, a new specific optical microscopic staining method was developed and tested, and the initial results are presented in this thesis. Wood pellet ash has potential as a liming agent, in soil remediation, as a soil fertilizer, and in granulated form, in new applications such as road construction and waste water purification. Valuable information about raw materials, binding agents and the pelletizing process is necessary when developing good-quality pellets—a prime biofuel—from non-utilised low-value and/or moist biomass that has undergone a cost-efficient drying process. This way pellet production will have more essential importance in energy policy, especially in the European forest belt. / Tiivistelmä Vallitsevan EU:n sekä Suomen kansallisen lainsäädännön mukaan kaikenlainen jäte täytyy hyödyntää ensisijaisesti materiaalina (uudelleenkäyttö, kierrätys), toissijaisesti energiana ja jätehierarkiassa alimpana tasona on sen hävittäminen ympäristöystävällisin keinoin. Materiaalitehokkuus on nykyään välttämätön aihe edistettäessä luonnonvarojen, teollisuuden sivutuotteiden ja jätemateriaalien kestävää käyttöä. EU-strategian mukainen tavoite uusiutuvan energian osuudelle kaikesta energiantuotannosta Suomessa on 38 % vuoteen 2020 mennessä. Jopa 20 miljoonaa tonnia jätepuubiomassaa vuodessa jää käyttämättä Suomessa lähinnä metsänharvennustöiden yhteydessä, koska kysyntä ja tarjonta eivät kohtaa. Seurauksena korkeista lämpöenergiahinnoista, uhkaavasta ilmastonmuutoksesta, kasvihuoneilmiöstä sekä globaalisista ja kansallisista vaatimuksista lisätä uusiutuvan energian osuutta, Suomessa on viime aikoina noussut voimakas kiinnostus lisätä hajautettua pellettituotantoa suurten pellettilaitosten rinnalle. Väitöskirjan tarkoituksena on edistää ja kehittää pohjoismaista eko- ja kustannustehokasta puupellettituotantoa ja pellettibiotuhkan hyötykäyttöä kemiallisen tutkimuksen avulla. Käyttäen suomalaista puuta (sahanpurua ja kutterinlastua) malliraaka-aineina, tässä tutkimuksessa testattiin pilot-mittakaavan pellettilaitoksen toimivuutta yhdistettynä laajaan kemialliseen ”työpakettiin”, edistämään tulevaisuuden eko-, materiaali- ja kustannustehokkaan pellettituotantoketjun kehittämistä. Kemiallinen työpaketti sisältää kosteuden, tiheyden, lämpöarvon, mekaanisen kestävyyden ja partikkelikokojakauman määritykset, TG- ja alkuaineanalyysin, kuten myös uudet sovellukset pellettien ja niiden sideaineiden biohajoavuuden määrittämiseksi BOD OxiTop -laitteistoilla sekä optisen mikroskooppivärjäysmenetelmän. Pellettien laadun kohottamiseksi, ottaen huomioon myös tuotannon kannattavuuden ja työterveydelliset ongelmat (puupölylle altistuminen, tulipalo- ja räjähdysvaara), on perusteltua käyttää sideaineita, erityisesti teollisuuden sivutuotteita ja paikallisesti hyödynnettävissä olevia jätemateriaaleja. Täten lignosulfonaattia, jäteperunajauhoa ja perunankuorijätettä käytettiin ja testattiin liimaavina mallisideaineina. Tulokset osoittivat, että sideaineet nostivat pellettien laatua ja muuttivat niiden epäorgaanisia ominaisuuksia, mutta niillä ei ollut merkittävää vaikutusta määritettyihin lämpöarvoihin. Lignosulfonaatti lisäsi selvästi pelletoinnin tuotantonopeutta. Työssä kehitettiin pelleteille uusi spesifinen optinen mikroskooppivärjäysmenetelmä erilaisten tärkkelystä sisältävien sideaineiden karakterisointiin ja ensimmäiset tulokset on esitetty tässä väitöskirjassa. Puupellettituhka on potentiaalinen kalkitus- ja maanparannusaineena, lannoitteena sekä rakeistettuna uusissa sovelluksissa, kuten tierakentamisessa ja jäteveden puhdistuksessa. Arvokas informaatio raaka-aineista, sideaineista sekä pelletöintiprosessista on välttämätöntä kehitettäessä tulevaisuudessa hyvälaatuisia pellettejä, ”priimaa” biopolttoainetta, hyödyntämättömästä huonolaatuisesta ja/tai kosteasta biomassasta, joka on ennen pelletointia käynyt läpi kustannustehokkaan kuivausprosessin. Täten voidaan olennaisesti lisätä pellettituotannon merkitystä energiapolitiikassa, erityisesti Euroopan metsävyöhykkeellä.
63

Valorização de resíduos como abordagem de ecoeficiência em termelétricas: o caso das cinzas pesadas de carvão mineral / Waste recovery and eco-efficiency approach in coal-fired power plants: the case of coal bottom ash

Santos, Mario Roberto dos 21 August 2015 (has links)
Submitted by Nadir Basilio (nadirsb@uninove.br) on 2016-06-20T14:26:30Z No. of bitstreams: 1 Mario Roberto Dos Santos.pdf: 2805393 bytes, checksum: 05385968aee97107c3fb2c3af54f225c (MD5) / Made available in DSpace on 2016-06-20T14:26:30Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Mario Roberto Dos Santos.pdf: 2805393 bytes, checksum: 05385968aee97107c3fb2c3af54f225c (MD5) Previous issue date: 2015-08-21 / The aim of this study was to evaluate the eco-efficiency of the transformation of industrial waste in potential profitable co-products, as a business approach to reducing environmental impacts within the supply chain. The paper was based on to the following research question: How to measure the eco-efficiency of companies that value their industrial waste to allocate or offer them as alternative raw material for other industries? In this context, bottom ash resulting from the coal combustion in power plants was evaluated as a alternative raw material replacing sand in the production of ceramic materials and clinker in Portland cement industry, as an approach to eco-efficiency in power plants. The methodological procedures have been carried out in three phases: data collection through interviews; secondary data collection in thesis and periodical articles for the Life Cycle Assessment [LCA] preparation and the data evaluation. Pollutant emissions to atmosphere, water and soil were measured in numerical terms, relating to the production process of electric power and its waste, focused on bottom ash. All pollutants emissions to atmosphere, water and soil in numerical terms relating to the production process of sand and clinker were also measured. The evaluation has been carried out following the ABNT NBR ISO 14045 standard. The inventory calculation was based on primary data collected directly in the studied company and secondary data collected from the literature and regulatory agencies and analyzed by the software SimaPro. Within the limits of this research, it can be inferred that the eco-efficiency measure is carried out in two steps: 1) assessment of environmental impacts through research of the environmental aspects involved in the production process from the extraction of raw materials to the final disposal of waste and compare them to the production process to include the use of such waste. For this evaluation it was essential to measure LCA of waste (or wastes) to be evaluate and to compare the two processes (using and without using residue) so you can check what the major impacts are. Calculate the eco-efficiency of the process; 2) survey the probable cost’s uses of this waste in other production processes so that you can check for a monetary threshold that can afford possible valuation resulting from the new operations additions to the delivery of waste to another industrial sector. Based on these two phases it was possible to established eco-efficiency of the project, from both environmentally and economic perspectives. This research used the ReCiPe endpoint score method that presented the following results: a) Eco-efficiency of the generation of bottom ash for use in the ceramic industry compared with the generation of bottom ash by thermal plant and replacing the sand by the bottom ash in the production of ceramic tiles, thermal plant eco-efficiency spend 0.2% lower to 0.97% higher; b) Eco-efficiency of generation of bottom ash for use in cement industry compared with the generation of bottom ash by thermal plant and replacing the clinker by between 15-50%, have eco-efficiency values ranging from 2.4% to 11.5%. The use of bottom ash total replacement scenario of industrial sand in the production of ceramic tiles can use 91% of the amount spent on the acquisition of sand to buy the bottom ash. The use of bottom ash in the partial replacement scenario clinker in Portland cement production is that 91.4% of the clinker value can be used in the purchase of bottom ash. We can infer that it is possible to measure the eco-efficiency by measuring the environmental impacts through the ACV of the waste and, together, economically test the feasibility of their use. / O objetivo desta pesquisa foi avaliar a ecoeficiência da transformação de resíduos industriais em potenciais coprodutos rentáveis, como uma abordagem empresarial para a redução dos impactos ambientais dentro de uma cadeia de suprimentos. Este trabalho teve como referência a seguinte questão de pesquisa: Como medir a ecoeficiência das empresas que valorizam seus resíduos sólidos industriais ao destiná-los como matéria-prima alternativa para outros setores industriais? Nesse contexto, foi avaliada a valorização de cinzas pesadas, provenientes da combustão de carvão mineral em usinas termelétricas, como matéria-prima alternativa em substituição da areia na produção de materiais cerâmicos e também na substituição do clínquer na indústria de cimento Portland, como uma abordagem de ecoeficiência em termelétricas. Os procedimentos metodológicos foram realizados em três fases: levantamento dos dados por meio de questionários e entrevistas; levantamento de dados secundários em teses e artigos de periódicos para elaboração da Avaliação do Ciclo de Vida [ACV]; e a avaliação dos dados. Foram dimensionadas as emissões de poluentes para atmosfera, água e solo em termos numéricos relativos ao processo produtivo de energia elétrica e seus resíduos, com o foco nas cinzas pesadas. Foram dimensionadas também todas as emissões de poluentes para atmosfera, água e solo em termos numéricos relativos ao processo produtivo da areia e do clínquer. A avaliação foi realizada segundo a norma ABNT NBR ISO 14045. O cálculo do inventário foi baseado em dados primários levantados diretamente na empresa estudada e os dados secundários coletados na literatura e nas agências reguladoras e analisados pelo software SimaPro. No limite desta pesquisa, pode-se inferir que a medida de ecoeficiência seja realizada em duas etapas: 1) avaliação dos impactos ambientais por meio da pesquisa dos aspectos ambientais envolvidos no processo produtivo desde a extração das matérias-primas até a disposição final dos resíduos e sua comparação com o processo produtivo com a inclusão do uso desses resíduos. Para essa avaliação, é fundamental dimensionar a ACV do resíduo (ou dos resíduos) a ser valorizado e comparar os dois processos (sem uso e com do resíduo) para que se possa verificar quais são os maiores impactos. Calcular o valor da ecoeficiência do processo; 2) levantamento dos prováveis custos do uso desses resíduos em outros processos produtivos para que se possa verificar se há uma margem monetária que possa arcar com possíveis valores decorrentes do acréscimo de novas operações até a entrega do resíduo para outro setor industrial. Baseado nessas duas etapas, foi possível estabelecer a ecoeficiência, tanto ambiental quanto econômica do projeto. Esta pesquisa utilizou o método ReCiPe endpoint H pontuação única, que apresentou os seguintes resultados: a) Ecoeficiência da geração de cinzas pesadas para uso na indústria de revestimentos cerâmicos comparada com a geração de cinzas pela termelétrica e a substituição da areia pelas cinzas pesadas na produção de revestimentos cerâmicos, a ecoeficiência da termelétrica passaria de 0,2% inferior para 0,97% superior; b) Ecoeficiência da geração de cinzas pesadas para uso na indústria de cimento comparada com a geração de cinzas pela termelétrica e a substituição do clínquer por cinzas pesadas em quantidades de massa entre 15-50%, têm-se valores de ecoeficiência variando de 2,4% a 11,5%. O uso das cinzas pesadas no cenário de substituição total da areia industrial na produção de revestimentos cerâmicos poderá usar 91% do valor gasto na aquisição de areia para comprar as cinzas pesadas. No uso das cinzas pesadas no cenário de substituição parcial do clínquer na produção de cimento Portland tem-se que 91,4% do valor do clínquer poderá ser utilizado na compra das cinzas pesadas. Pode-se inferir que é possível medir a ecoeficiência medindo-se os impactos ambientais, por meio da ACV do resíduo e, em conjunto, verificar economicamente a viabilidade do seu uso.
64

Remoção de bário de efluente aquoso industrial por precipitação mediante dessupersaturação, adição de sulfato em excesso e abrandamento: estudo dos mecanismos dos aspectos tecnológicos e da ecoeficiência dos processos. / Barium removal from aqueous industrial effluent by desupersaturation, excess sulfate addition and softening: study of mechanisms of technological aspects and ecoefficiency of processes.

Ronquim, Flávia Marini 08 April 2019 (has links)
Em um cenário global de indisponibilidade hídrica, até regiões sem histórico de escassez de recursos hídricos vêm sendo impactadas pela ausência de chuvas e circunstâncias de adversidade climática. Com perspectivas cada vez menos favoráveis quanto ao abastecimento hídrico, têm-se difundido progressivamente, no Brasil e no mundo, alternativas de tratamento de efluentes aquosos industriais visando seu reúso na própria indústria, diminuindo a necessidade de captação de água em corpos hídricos. Os processos de separação com membrana (PSM\'s) têm tido destaque, sobretudo para reúso em caldeiras e torres de resfriamento. Em um PSM, no entanto, os íons removidos da corrente de alimentação durante o processo de dessalinização concentram-se no compartimento de rejeito das membranas (concentrado). Consequentemente, os sais de baixa solubilidade comumente ultrapassam sua saturação e excedem seus limites metaestáveis, passando a oferecer risco de deposição sobre as membranas. As deposições salinas, chamadas incrustações (ou scaling) prejudicam o processo de dessalinização: reduzem a taxa de recuperação de água, aumentam o consumo energético e danificam membranas e tubulações. Uma vez que o sulfato de bário (BaSO4) é um dos sais com maior potencial incrustante em efluentes industriais, e cujas incrustações apresentam maiores resistências às práticas convencionais de limpeza, estudou-se métodos preventivos de incrustação de BaSO4 por remoção de íons bário de fase líquida a montante de um PSM. A depleção de bário de solução foi analisada mediante: (i) precipitação de BaSO4 por meio de dessupersaturação (com adição de sementes) e efeito do íon comum (excesso de sulfato) e (ii) precipitação de CaCO3 por abrandamento com incorporação do íon Ba2+ no precipitado. Desenvolveu-se, inicialmente, um estudo conceitual da precipitação de BaSO4 por modelagem termodinâmica, aplicada ao tratamento de um efluente padrão de refinaria de petróleo supersaturado em BaSO4. As simulações termodinâmicas apontam que o pre-tratamento de efluentes por dessupersaturação, com opção de adicionar sulfato (via adição externa ou reciclo) são promissores para aumentar o rendimento de PSM\'s. Em estudos experimentais com efluente sintético de refinaria de petróleo, foi obtida a cinética de precipitação do BaSO4 para o ajuste de um modelo de precipitação de BaSO4. Observou-se que o tempo de indução do BaSO4 foi reduzido à medida que se aumentou o excesso de sulfato (em relação ao bário presente) ou à medida que se adicionou sementes de BaSO4. Após um período curto de precipitação (alguns minutos), a solução permanecia supersaturada por longos períodos (horas), com razões de supersaturação residuais dentro da faixa de 1,1 a 3,0. Esses valores foram associados com uma dependência de quarta ordem da taxa de crescimento do cristal com a taxa de supersaturação. Verificou-se que a carga de sementes de BaSO4 é diretamente proporcional à depleção de supersaturação, que sementes heterogêneas (CaCO3, CaSO4.2H2O) são ineficazes para a precipitação do BaSO4 e que os íons cálcio inibem a precipitação de BaSO4. A precipitação de CaCO3 (em mix de vaterita e calcita) por abrandamento em efluente sintético foi eficaz para remover bário da solução. O mecanismo que controla o processo foi identificado como sendo a substituição isomórfica do íon cálcio pelo íon bário no retículo cristalino do carbonato de cálcio. Consequentemente, a remoção de bário da solução é favorecida quando se aumenta a quantidade de carbonato de cálcio precipitado e quando o coeficiente de distribuição aparente em vateita e calcita (DBa, que indica a quantidade de bário incorporada ao sólido) é elevado. Valores altos de pH e de concentração de cálcio elevam a precipitação de CaCO3 e, portanto, maximizam a remoção de bário. O coeficiente de distribuição aparente do bário mostra-se independente do pH inicial (na faixa de 9,5 a 11,7) e aumenta com a concentração de cálcio. Ele também aumenta com a quantidade de sementes de calcita, o que pode ser consequência de uma maior incorporação de bário em camadas que crescem sobre substratos puros de CaCO3 ou ainda, pode ser devido à manifestação de mecanismos de adsortivos com o aumento de lugares ativos disponíveis para incorporação de bário. Em experimentos com efluente real, ao contrário do observado com soluções sintéticas, a remoção de bário por dessupersaturação foi realizada com eficiência mesmo em presença do íon cálcio, devido provavelmente a sua complexação com aditivos orgânicos. Em precipitação de calcita, fatores que aumentam a supersaturação inicial, como adição de carbonato e aumento do pH, elevaram a precipitação de CaCO3, o que maximizou a remoção de bário. Tais fatores, no entanto, reduziram valores de DBa em calcita, possivelmente devido à diminuição na sorção de íons que estimulam a incorporação do bário. Dosagens de sulfato (insuficientes para precipitar BaSO4) reduziram a quantidade de calcita precipitada, diminuindo a remoção de bário e, inesperadamente, elevando DBa em calcita. Por fim uma análise de ecoeficiência foi feita em um estudo de reúso de água com zero de descarte líquido em refinaria de petróleo aplicando as técnicas de precipitação estudadas. A implantação de etapas de precipitação e de unidades maiores de osmose inversa (OI) acarretaram em reduções no consumo de energia no tratamento térmico do concentrado da OI, diminuindo proporcionalmente a emissão de gases de efeito estufa, consumo de água e degradação ecotoxicológica de água doce. Além disso, verificou-se redução de capital de investimento (dada à aquisição de equipamentos de evaporação menores) e redução nos custos energéticos operacionais. / In a global scenario of water unavailability, even regions with no records of water scarcity have been impacted by the absence of rainfall and climatic adversity. With increasingly unfavorable perspectives on water supply, alternatives to water treatment for industrial reuse have been progressively diffused in Brazil and around the world, reducing the need for water withdraw in water bodies. The membrane separation processes (PSM) have been emphasized in the tertiary treatment of industrial effluents, providing improvement in water quality for reuse in boilers or cooling towers. In a PSM, however, the salts removed from the feed stream during the desalination process are concentrated in the brine stream (concentrate). At this stage, the low solubility salts commonly exceed their saturation in the system, and surpasses their metastable limits, offering risk of deposition on the membranes. Salt deposits, called scaling, jeopardize the desalination process: they reduce the rate of water recovery, increase energy consumption and damage membranes and pipes. Since BaSO4 is one of the salts with the greatest scaling potential in the industry, and which the fouling presents the greatest resistance to conventional cleaning practices, preventive methods of BaSO4 scaling were studied by removal of barium ions from the liquid phase upstream a PSM. The barium depletion from solution was analyzed during the processes of: (i) precipitation of BaSO4 by means of desupersaturation (with addition of seeds) and common ion effect (excess of sulfate) and (ii) chemical precipitation of CaCO3 (softening) with incorporation of the Ba2+ ion in the precipitated crystal. A conceptual study of the BaSO4 precipitation was first developed by thermodynamic modeling, applied to the treatment of a standard oil refinery effluent supersaturated in BaSO4. The thermodynamic simulations show that effluents pretreatment by desupersaturation, with the option of adding sulfate (via external addition or recycle), are promising to increase the yield of PSM\'s. In experimental studies with synthetic oil refinery effluent, BaSO4 precipitation kinetics were obtained in order to adjust a BaSO4 precipitation model. The BaSO4 induction time was reduced as the excess sulfate (relative to the barium present) was increased and/or as BaSO4 seeds were added. After a short period of precipitation (a few minutes), the solution remained supersaturated for long periods (hours), with residual supersaturation ratios within the range of 1.1 to 3.0. These values were associated with a fourth order dependence of the crystal growth rate with the supersaturation rate. It was found that BaSO4 seed loading is directly proportional to the supersaturation depletion, heterogeneous seeds (CaCO3, CaSO4.2H2O) are ineffective for BaSO4 precipitation and that calcium ions inhibit BaSO4 precipitation. The precipitation of CaCO3 (as a mix of vaterite and calcite) by softening in synthetic effluent was effective to remove barium from solution. Isomorphic substitution of calcium by barium ion in the crystalline lattice of calcium carbonate was identified as the controlling mechanism of sorption process. Consequently, removal of barium from the solution is favored when the amount of precipitated calcium carbonate is increased and when the apparent distribution coefficient (DBa, which indicates the amount of barium incorporated into the solid) is raised. High values of pH and calcium concentration raise the precipitation of CaCO3 and, therefore, maximize the barium removal. The apparent barium distribution coefficient is independent of the initial pH (in the range of 9.5 to 11.7) and increases with calcium concentration. It also increases with the amount of calcite seeds, which may be consequence of higher barium incorporation in growing layers on CaCO3 pure substrates, or may be due to manifestation of adsorption mechanisms by the increase on available active places for barium incorporation. In experiments with real effluent, unlikely the synthetic solutions, the removal of barium by desupersaturation was performed efficiently even in the presence of calcium ion, probably due to its complexation with organic additives. In calcite precipitation, factors that increase initial supersaturation, such as carbonate addition and pH increase, elevates CaCO3 precipitation, which maximized the barium removal. These factors, however, reduced DBa in calcite, possibly due to a decrease on sorption process of ions which may stimulate barium incorporation. Sulphate dosages (insoluble to precipitate BaSO4) reduced the amount of precipitated calcite, decreasing barium removal and unespectly reducing the DBa in calcite. Finally, an eco-efficiency analysis was carried out in a water reuse study with zero liquid discharge in an oil refinery, applying the precipitation techniques studied. The implementation of precipitation stages and larger units of OI resulted in reductions in energy consumption in the thermal treatment of OI concentrate, reducing proportionally the emission of greenhouse gases, water consumption and ecotoxicological degradation of fresh water. In addition, there was reduction of investment costs (given the purchase of smaller evaporation equipment) and reduction in the operational energy costs.
65

Ecoeficiência em iluminação pública / Eco-efficiency in street lighting

Sanchez Junior, Oswaldo 15 March 2016 (has links)
Na busca por eficiência energética em serviços e produtos de iluminação pública, a maioria das iniciativas concentra-se em procedimentos voltados estritamente à substituição de tecnologias convencionais por outras mais energeticamente eficientes, considerando somente a fase de operação, onde há mais consumo de energia, e o investimento inicial. No entanto, verifica-se que há uma carência de estudos dedicados à análise da sustentabilidade urbana, em particular com o foco na ecoeficiência das iniciativas, em que pese o crescente interesse das empresas por produtos economicamente e ambientalmente sustentáveis. Portanto, a qualidade do serviço de iluminação pública quanto à sua ecoeficiência (componente importante da sustentabilidade urbana) pode ser desenvolvida utilizando-se o pensamento de ciclo de vida de forma simplificada para avaliar tanto economicamente quanto ambientalmente o empreendimento, de modo a viabilizar a comparação de tecnologias, desenvolvimento de projetos e a tomada de decisão para gestores. O objetivo do presente trabalho é propor um modelo analítico que permita, tanto os desenvolvedores de produtos e projetos como a gestores de serviços de Iluminação Pública IP, gerenciar seus recursos para garantir maior ecoeficiência na transição para tecnologias mais avançadas (como o uso de LEDs em produtos), que mitigam os impactos ambientais e o custo desta transição. Como método, utilizou-se uma abordagem qualitativa, se aplicou a técnica de Avaliação de Ciclo de Vida (ACV) para avaliação ambiental e econômica de produtos e instalações para IP baseados na tecnologia convencional e produtos com tecnologia LED. Com isso obteve-se uma medida da ecoeficiência associada a diferentes soluções. Na sequência, as informações foram analisadas, comparadas e um conjunto de parâmetros foi definido para constituir um modelo para tomada de decisão. Em particular, foi dada ênfase à qualidade da iluminação na definição da Unidade Funcional. Todas as fases do ciclo de vida foram analisadas (extração de matérias primas, fabricação de componentes, integração e fabricação de luminárias, manutenção e descarte). Como resultados, foram obtidos critérios mínimos de comparação para instalações de Iluminação Pública a LED; identificação dos impactos de novas tecnologias (como uso da tecnologia LED) em termos de emissões de gases de efeito estufa (CO2 equivalentes) do setor de IP; identificação dos impactos de novas tecnologias (como uso da tecnologia LED) no Custo do Ciclo de Vida de instalações para IP e foi desenvolvido um Modelo de Análise para integrar o desempenho econômico ao ambiental (ecoeficiência) de produtos e instalações de IP. / Introduction: in the search for energy efficiency services and street lighting products, most of the initiatives focuses on procedures aimed strictly to the replacement of conventional technologies by more energy efficient ones considering only their use phase. However, it turns out that there is a lack of studies dedicated to analyzing this field with a focus on eco-efficiency initiatives, despite the growing interest of companies by products economically and environmentally sustainable. Therefore, the quality of the street lighting service for their eco-efficiency can be developed using the Life Cycle Assessment (LCA) technique in a systematic and objective manner, in order to facilitate the comparison of technologies, project development and decision making for managers. Objective: To generate an analytical model that allows both product and project developers and managers of street lighting services to manage its resources to ensure greater eco-efficiency in the transition to more advanced technologies (such as the use of LEDs in products) that mitigate the environmental impacts and the cost of this transition. Method: it was applied the LCA for environmental and economic evaluation of products and street lighting facilities based on conventional technology and products with LED technology. Further, the information was analyzed, compared and a set of parameters has been set to provide a model for decision-making. In particular, it was given emphasis to the quality of lighting in the definition of a functional unit. Every stage of the life cycle was analyzed (extraction of raw materials, component manufacturing, integration and manufacturing lighting fixtures, maintenance and disposal). Results: we obtained minimum criteria of comparison for Street Lighting LED installations, identifying the impact of new technologies (such as use of LED technology) in the carbon footprint of the street lighting industry. Besides, we identified the impact of new technologies (such as use of LED technology) in the cost of life cycle of street lighting facilities. Lastly, it was developed an Analysis Model to integrate environmental economic performance (eco-efficiency) products and street lighting facilities.
66

永續性衡量工具之探討-以台北市為例

周加宗 Unknown Date (has links)
永續發展為一個多樣性的概念,包括生態、經濟、社會、政治、科技等不同領域,皆對永續發展有不同角度的切入與解讀;在各國均以永續發展做為環境管理與資源規劃的主要內涵時,如何轉換永續發展概念為實際衡量與操作指標,以作為邁向永續之政策基礎,永續性衡量工具之重要性不言可喻;而利用許多不同的方法來衡量永續發展,每一種衡量方法則提供了不同的訊息給有志於改善經濟體永續性的決策者。展望二十一世紀,台灣都市人口佔總人口比率將高達87%,都市化現象將更明顯,國民對生活環境品質水準之要求亦將隨之提昇;而台北市為台灣的首善之都,人口密度高達每平方公里9,714人,近年來人口成長趨勢雖然趨於緩和,但是高密度的人口聚集已為台北市帶來基礎建設及環境品質的負面影響。如何運用永續性衡量工具衡量人類生活的重心-都市,建立監測機制與研擬引導都市發展之策略,儼然成為一刻不容緩的課題。 基於資料取得與相關研究的經驗,本研究提出四個衡量台北市永續性的分析工具,所選擇的方法包括綜合面向指標的「永續性指標」(sustainability indicator)、環境向度的「生態足跡」(ecological footprint)分析與「環境空間」(enviromental space)指標,以及生態經濟面向的「生態效率」(eco-efficiency),多面向地衡量台北市的永續性趨勢,以提供都市永續發展的決策預警、決策檢討與決策引導之功能。 本研究內容主要分成四個部份:第一部份介紹永續發展概念之意涵與都市永續性之操作性定義及要件;第二部份描述本文所使用的四個工具之方法論,先從文獻回顧中歸納出四個衡量工具的理論基礎,繼而尋求適合本研究領域的架構與指標內涵;第三部份則依所建立的理論基礎與架構,進行台北市的永續性衡量之實證分析;最後以台北市的實證分析結果,對所選擇的永續性衡量工具進行綜合分析討論,探討其在永續性衡量上的適用性與限制條件。 研究分析結果顯示,在永續性指標方面,台北市在生活舒適、交通便捷與教育文化方面有些許的改善,而社會安全一項則惡化;生態足跡分析結果,台北市生態足跡有逐年擴大的趨勢,所產生的生態赤字也相對增加,意謂著台北市利用消費密集的特性,挪用了其他國家或地區的生態生產力土地面積逐年擴增;環境空間的分析,則顯示了台北市在能源環境空間與陸域資源環境空間屬於不永續的情況,而為達永續發展目的所必須進行「減量配額」則明顯高於台灣與歐洲;生態效率觀念則提供了台北市在都市政策制定的基準,以及衡量永續經濟發展的新思維。
67

臺灣產業園區生態效率之研究 / Research on Eco-efficiency of Industrial Parks in Taiwan

廖婉彣, Liao, Wan Wen Unknown Date (has links)
產業發展不僅帶來經濟效益,亦會對環境造成衝擊,是以「永續發展」成為現代產業界的發展方向,而生態產業園區即為實踐永續發展的有效途徑。在永續發展的潮流之下,世界企業永續發展委員會提出一種用來衡量經濟價值及環境影響之間關係的工具--「生態效率」,從此如何評估生態產業園區的生態效率成為近年研究的重點之一。而隨著台灣推行生態產業園區之相關政策已逾十年,產業園區之永續性亦備受關注。 然根據文獻回顧,生態效率應結合其他工具使其更有效地衡量永續性。故本研究分為兩個階段,在第一階段中,本研究建立一個以資源消耗與環境衝擊為投入項,經濟發展為產出項的DEA模型來評估台灣60個產業園區之生態效率。第二階段則為探討產業園區與城鄉環境之關聯提出五個假說,更進一步萃取出重要代表因素與園區生態效率值進行Tobit迴歸分析。 研究結果顯示,僅有15個產業園區相對具有生態效率,大部分的產業園區需要降低用電量投入來提升生態效率。本研究另提供投入項目的調整建議,以供政府未來決策之參考。此外,在第二階段分析中,發現高度城鄉支援的產業園區具有較高的生態效率,是以產業園區及地方政府應共同致力於城鄉環境的永續發展。最後,Tobit迴歸分析結果表示我國產業園區可透過創新計畫、外資引入及能資源整合來提升生態效率。 / The industrial development not only brings economic benefits, but also consumes a lot of resources and produce environmental impacts. It is the reason that the concept of “Sustainable development” has become the main idea that the industry try to observe. And the development of eco-industrial parks(EIPs) is the effective way to achieve the sustainable development. Under the mainstream, the World Business Councils on Sustainable Development (WBCSD) proposed “Eco-efficiency” which is a tool for quantifying the relationship between economic value creation and environmental impacts. Therefore, how to evaluate the Eco-efficiency of EIPs has become one of the most important topic in the research recently. In Taiwan, the policy of the eco-industrial park has implemented for more than 10 years. Likewise, the sustainability of industrial parks is worthy of our concern. However, according to the literature review, it must be coupled with other tools to make eco-efficiency become a useful tool for sustainable development. Therefore, this research divided into two stages. At the first stage, this research constructs the DEA model of output for economical benefit and input for combining resource and environment to evaluate 60 industrial park’s eco-efficiency in Taiwan. At the second stage, in order to realize the relation between the eco-efficiency of industrial park and the environment of town and country, this research raises five hypotheses. Furthermore, this research extracts important representative factors through the Principal Component Analysis(PCA), and the eco-efficiency value of industrial parks for Tobit regression analysis. According to the research results, only 15 industrial parks are efficiency. Most of parks have to reduce electricity in order to improve the eco-efficiency. And this research also provides quantitative suggestions on input items, which could be the information for decision-making in the future. Otherwise, at the second stage, it has been discovered the industrial parks under the high support of town-and-country have better eco-efficiency. Thus, environmental sustainability must be the common goal of industrial parks and local governments. Finally, according to the results from Tobit regression analysis, the result showed that it is possible to improve eco-efficiency by innovative program, foreign capital and energy resource integration.
68

Desenvolvimento sustentável e gestão socioambiental empresarial: uma abordagem crítica sobre as concepções, políticas e práticas de sustentabilidade no mundo corporativo

Soares, Ana Paula Fleury de Macedo 30 November 2016 (has links)
Submitted by Ana Paula Fleury de Soares (anapaulafleury2011@gmail.com) on 2017-01-31T14:21:54Z No. of bitstreams: 1 31a-01-2017 - Tese Ana Paula FM Soares.pdf: 1061637 bytes, checksum: c9dfe3f75be7804f13ccad0056d7ac9b (MD5) / Approved for entry into archive by Pamela Beltran Tonsa (pamela.tonsa@fgv.br) on 2017-01-31T15:16:33Z (GMT) No. of bitstreams: 1 31a-01-2017 - Tese Ana Paula FM Soares.pdf: 1061637 bytes, checksum: c9dfe3f75be7804f13ccad0056d7ac9b (MD5) / Made available in DSpace on 2017-01-31T16:37:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 31a-01-2017 - Tese Ana Paula FM Soares.pdf: 1061637 bytes, checksum: c9dfe3f75be7804f13ccad0056d7ac9b (MD5) Previous issue date: 2016-11-30 / O objetivo da presente tese é analisar, de forma crítica, a relação entre as concepções e políticas que fundamentam as estratégias e as práticas de Desenvolvimento Sustentável e de Gestão Socioambiental Empresarial. Discussões sobre a atuação das empresas na sociedade ocupam grande parte da agenda de debate público, principalmente quanto à sua capacidade de conce-ber diretrizes que contribuam para um crescimento econômico capaz de equilibrar o desenvolvimento econômico, ambiental e social. A literatura divide-se em duas vertentes. A primeira, que pode ser chamada de dominante ou mainstream, tem por base os estudos no campo de gestão de operações e aposta na capacidade das empresas de prover soluções para problemas referentes ao Desenvolvimento Sustentável. Essa corrente de conhecimento assume como princípio que há uma dinâmica progressiva de evolução da Gestão Socioambiental Empresarial, e que quanto maior o estágio de desenvolvimento das empresas, maior seria o enraizamento da sustentabilidade em seu interior. Dessa forma, esse pensamento propõe uma série de etapas a serem percorridas pelas empresas para que estas alcancem um nível de excelência. Nota-se que essa literatura é de natureza normativa e técnica, e não aborda conflitos e contradições nessa trajetória. A segunda literatura é de natureza crítica, tem base em estudos organizacionais e aponta a existência de paradoxos, contradições e conflitos entre os stakeholders, suas posições e necessidades envolvidas, indicando que a discussão sobre Desenvolvimento Sustentável e Gestão Socioambiental Empresarial não pode ser elaborada sem levar em conta essas divergências e a necessidade de escolhas. Também se identificou que o Desenvolvimento Sustentável não se restringe à garantia dos recursos naturais, mas inclui a necessidade de distribuição mais equânime do acesso aos recursos e possibilidades de participação social. A pesquisa consiste na identificação dos conteúdos que o pensamento normativo não aborda, e que podem ser considerados lacunas nas reflexões sobre o Desenvolvimento Sustentável e a Gestão Socioambiental Empresarial. Tais conteúdos foram sistematizados em categorias e analisados por meio de entrevistas em profundidade, utilizando-se o método do estudo exploratório. Como resultado, destaca-se que o driver da sustentabilidade é a busca por desempenho econômico, sendo que aspectos ambientais e sociais podem ser considerados subitens desse tópico. No âmbito da sustentabilidade, as relações entre empresa e sociedade são mol-dadas pelo mercado, sendo que as empresas têm ascendência na dinâmica da vida social. Por fim, considerando que o modo de produção contemporâneo se organiza em redes de supri-mento, muitas vezes “coordenadas” pelas corporações, quanto maior o tamanho da empresa, maior sua capacidade de arbítrio, seja em relação às comunidades do entorno, seja em relação aos fornecedores ou até mesmo ao Estado. / The objective of this thesis is critical analysis of the relationship between the conceptions and policies that underlie the strategies and practices of Sustainable Development and Corporate Social and Environmental Management. Discussions about the performance of companies in society occupy a large part of the public debate agenda, mainly regarding their ability to design guidelines that contribute to economic growth capable of balancing economic, environmental and social development. Literature is divided reflecting two different approaches: the first one, which may be called the dominant or mainstream, focuses on the ability of companies to provide solutions to problems related to sustainable development. It assumes a principle that there is a progressive evolution of Corporate Social Environmental Management, and that the more developed companies are in their stages, the deeper sustainability is rooted within them. In this way, this thinking proposes a series of steps to be followed by companies so that they reach a level of excellence. This literature is normative and technical, and does not address conflicts and contradictions in this trajectory. The second approach found in literature may be called the critical one. It points out the existence of paradoxes, contradictions and conflicts among stakeholders, their positions and needs, indicating that Sustainable Development and Corporate Social and Environmental Management can not be discussed without taking into account these divergences and the need for trade off. The thesis consists in the identification of the issues that normative thinking does not address, and that can be considered gaps in the reflections on Sustainable Development and Corporate Social and Environmental Management. These issues were systematized in categories, and analyzed through in-depth interviews. As a result, the driver of sustainability is the pursuit of economic performance, and environmental and social aspects can be considered sub-items of this topic. In the context of sustainability, the relations between company and society are shaped by the market, and the companies have ascendancy in the dynamics of social life. Finally, considering that the contemporary mode of production is organized in supply chains, often 'co-ordinated' by the corporations, the larger their size, the greater their negotiating power in relation to surrounding communities, suppliers, or even to the State.
69

Uma abordagem integrativa do conceito de Eco-eficiência: elementos para a concepção de Sistemas de Gestão de Resíduos Sólidos Industriais em Arranjos Produtivos Locais Têxtil-Vestuário / An integrative approach to eco-efficiency concept: elements for industrial solud waste management system in textile-clothing local productive arrangements

Maria Isabel Lopes da Costa 02 July 2012 (has links)
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado do Rio de Janeiro / A identificação e avaliação das vulnerabilidades e potencialidades socioambientais e socioecológicas, ao considerar as múltiplas realidades de ecossistemas, territórios e lugares, podem revelar novos caminhos, ações coletivas, solidárias, bem como auxiliar na tomada de decisão estratégica em sistemas de gestão de resíduos sólidos. Tal perspectiva, qualificaria princípios e conceitos metodológicos e técnicos, como aqueles direcionados a responder aos problemas que surgem da interação Humanidade-Sociedade-Natureza, com vistas à sustentabilidade. A Eco-eficiência, ao final do século XX, apresentou-se como solução para os problemas ambientais corporativos. Idealizada para ser aplicada em um empresas isolada, evoluiu para uma categoria central da Ecologia Industrial, ganhou contornos de Princípio e Filosofia para a Gestão Ambiental Empresarial, passando a orientar a geopolítica das nações no trato das questões ambientais supranacionais e políticas públicas das nações. A recente Política Nacional de Resíduos Sólidos apresenta a Eco-eficiência como um de seus princípios que deverão orientar gestores públicos e privados na elaboração de seus sistemas de gestão de resíduos sólidos. Devido aos impactos sociais, ambientais e ecológicos resultantes da geração e destinação inadequada dos resíduos sólidos, estes sistemas de gestão apresentam interfaces com outras políticas e sistemas de gestão públicos e privados nacionais. Estas interações conferem ao sistema de gestão de resíduos sólidos um caráter complexo, aberto, dinâmico e inclusivo, no qual o conceito de Eco-eficiência, baseado na alocação de recursos naturais, pode ser ressignificado em um outro nível de realidade, o nível coletivo, apresentando-se, como um conceito potencial voltado para a criação de recursos. Para corroborar esta hipótese apresenta-se uma abordagem integrativa com base na perspectiva socioecológica e no pensamento e metodologia transdisciplinar, na qual o conceito será contextualizado, problematizado e complexificado em seis níveis de realidade: Nível Genus-Global, Nível Político, Nível Acadêmico, Nível do Ecossistema, Território e Lugares, Nível Operacional e Nível Coletivo. Considera-se nesta abordagem os Arranjos Produtivos (indústrias e a Cadeia de Reciclagem), Arranjos Sociais (Comunidade localizadas e áreas de risco e precárias), Ecossistemas e Territórios, como Teia de Lugares, como Unidade Transdisciplinar perceptiva, cognitiva e analítica. A aplicação desta metodologia no Arranjo Produtivo Local Têxtil- Vestuário de Petrópolis, localizado na Região Serrana Fluminense, que se insere em um Ecossistema de Montanha, permitiu revelar outro Arranjo, invisível ao sistema de gestão público. Neste Arranjo de Retalhos e Estopas, cerca de 240 mulheres, residentes em comunidades precárias e de risco, beneficiam os resíduos sólidos gerados pelas indústrias do arranjo formal, conhecidos como retalhos, com os quais fabricam estopas. Conclui-se que esta abordagem integrativa, como proposta de ressignificação do conceito de Eco-eficiência, permitiu revelar, não somente uma nova realidade conceitual para a sua adoção e prática, como novos aspectos e variáveis para a construção de sistemas de gestão de resíduos sólidos industriais que tenham por foco a inclusão social, produtiva, cientifica e tecnológica de novos atores e recursos ao sistema. / The socio-environmental and socio-ecological potential and vulnerabilities, considering the multiple realities of ecosystems, territories and places, could reveal new pathways, collective and solidary actions, and assist strategic decision making in solid waste management systems. Such perspective would qualify principles, concepts, techniques and methodologies issues, as those targeted to respond to problems arising from the interaction Mankind- Society- Nature, with a view to sustainability. Eco-efficiency, at the end of the twentieth century, presented as a solution for corporate environmental problems. Designed to be applied in a single company has evolved into a central category of Industrial Ecology, takes shape of Principle and Philosophy for Corporate Environmental Management, guiding the geopolitics of nations in dealing with environmental issues. The recent Solid Waste National Policy presents the Ecoefficiency as one of its guiding principles for public and private managers in developing their solid waste management. These management systems have interfaces with another public policies and management systems. These interactions make the solid waste management a complex , open, dynamic and inclusive system, in which the concept of Eco-efficiency, based on the allocation of natural resources, can be reframed in another level of reality, the collective level , presenting itself as a concept potential towards the "creation of resources." This research presents an integrative approach, based on thinking and methodology Transdisciplinary, in which the concept is contextualized, problematized and became complex in six levels of reality: Genus- Global; Political; Academic; Ecosystems, territories and places; Operational; and Collective level. It is considered in this approach Productive Arrangements (industries and Recycling chains), Social Arrangements (Community in risk and precarious area), Ecosystems and Territories, as a Web of Places, as a perceptive, cognitive and analytical Transdisciplinary Unit. The application of this methodology in the Local Productive Arrangement Textile-Clothing, located in Petropolis, Rio de Janeiro, in a Mountain Ecosystem, revealed another arrangement, invisible to the public management system. In this Flaps and Rags Arrangement, about 240 women living in risk and precarious communities, benefit the solid waste generated by the industries of the formal arrangement, known as flaps, and manufacture rags. It is concluded that this integrative approach, as proposed, reframed the concept of Eco-efficiency, revealed, not only a new conceptual reality for their adoption and practice, but also new aspects and variables to build industrial solid wastes management systems which have their focus on social, productive, scientific and technological inclusion of new actors and resources.
70

Uma abordagem integrativa do conceito de Eco-eficiência: elementos para a concepção de Sistemas de Gestão de Resíduos Sólidos Industriais em Arranjos Produtivos Locais Têxtil-Vestuário / An integrative approach to eco-efficiency concept: elements for industrial solud waste management system in textile-clothing local productive arrangements

Maria Isabel Lopes da Costa 02 July 2012 (has links)
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado do Rio de Janeiro / A identificação e avaliação das vulnerabilidades e potencialidades socioambientais e socioecológicas, ao considerar as múltiplas realidades de ecossistemas, territórios e lugares, podem revelar novos caminhos, ações coletivas, solidárias, bem como auxiliar na tomada de decisão estratégica em sistemas de gestão de resíduos sólidos. Tal perspectiva, qualificaria princípios e conceitos metodológicos e técnicos, como aqueles direcionados a responder aos problemas que surgem da interação Humanidade-Sociedade-Natureza, com vistas à sustentabilidade. A Eco-eficiência, ao final do século XX, apresentou-se como solução para os problemas ambientais corporativos. Idealizada para ser aplicada em um empresas isolada, evoluiu para uma categoria central da Ecologia Industrial, ganhou contornos de Princípio e Filosofia para a Gestão Ambiental Empresarial, passando a orientar a geopolítica das nações no trato das questões ambientais supranacionais e políticas públicas das nações. A recente Política Nacional de Resíduos Sólidos apresenta a Eco-eficiência como um de seus princípios que deverão orientar gestores públicos e privados na elaboração de seus sistemas de gestão de resíduos sólidos. Devido aos impactos sociais, ambientais e ecológicos resultantes da geração e destinação inadequada dos resíduos sólidos, estes sistemas de gestão apresentam interfaces com outras políticas e sistemas de gestão públicos e privados nacionais. Estas interações conferem ao sistema de gestão de resíduos sólidos um caráter complexo, aberto, dinâmico e inclusivo, no qual o conceito de Eco-eficiência, baseado na alocação de recursos naturais, pode ser ressignificado em um outro nível de realidade, o nível coletivo, apresentando-se, como um conceito potencial voltado para a criação de recursos. Para corroborar esta hipótese apresenta-se uma abordagem integrativa com base na perspectiva socioecológica e no pensamento e metodologia transdisciplinar, na qual o conceito será contextualizado, problematizado e complexificado em seis níveis de realidade: Nível Genus-Global, Nível Político, Nível Acadêmico, Nível do Ecossistema, Território e Lugares, Nível Operacional e Nível Coletivo. Considera-se nesta abordagem os Arranjos Produtivos (indústrias e a Cadeia de Reciclagem), Arranjos Sociais (Comunidade localizadas e áreas de risco e precárias), Ecossistemas e Territórios, como Teia de Lugares, como Unidade Transdisciplinar perceptiva, cognitiva e analítica. A aplicação desta metodologia no Arranjo Produtivo Local Têxtil- Vestuário de Petrópolis, localizado na Região Serrana Fluminense, que se insere em um Ecossistema de Montanha, permitiu revelar outro Arranjo, invisível ao sistema de gestão público. Neste Arranjo de Retalhos e Estopas, cerca de 240 mulheres, residentes em comunidades precárias e de risco, beneficiam os resíduos sólidos gerados pelas indústrias do arranjo formal, conhecidos como retalhos, com os quais fabricam estopas. Conclui-se que esta abordagem integrativa, como proposta de ressignificação do conceito de Eco-eficiência, permitiu revelar, não somente uma nova realidade conceitual para a sua adoção e prática, como novos aspectos e variáveis para a construção de sistemas de gestão de resíduos sólidos industriais que tenham por foco a inclusão social, produtiva, cientifica e tecnológica de novos atores e recursos ao sistema. / The socio-environmental and socio-ecological potential and vulnerabilities, considering the multiple realities of ecosystems, territories and places, could reveal new pathways, collective and solidary actions, and assist strategic decision making in solid waste management systems. Such perspective would qualify principles, concepts, techniques and methodologies issues, as those targeted to respond to problems arising from the interaction Mankind- Society- Nature, with a view to sustainability. Eco-efficiency, at the end of the twentieth century, presented as a solution for corporate environmental problems. Designed to be applied in a single company has evolved into a central category of Industrial Ecology, takes shape of Principle and Philosophy for Corporate Environmental Management, guiding the geopolitics of nations in dealing with environmental issues. The recent Solid Waste National Policy presents the Ecoefficiency as one of its guiding principles for public and private managers in developing their solid waste management. These management systems have interfaces with another public policies and management systems. These interactions make the solid waste management a complex , open, dynamic and inclusive system, in which the concept of Eco-efficiency, based on the allocation of natural resources, can be reframed in another level of reality, the collective level , presenting itself as a concept potential towards the "creation of resources." This research presents an integrative approach, based on thinking and methodology Transdisciplinary, in which the concept is contextualized, problematized and became complex in six levels of reality: Genus- Global; Political; Academic; Ecosystems, territories and places; Operational; and Collective level. It is considered in this approach Productive Arrangements (industries and Recycling chains), Social Arrangements (Community in risk and precarious area), Ecosystems and Territories, as a Web of Places, as a perceptive, cognitive and analytical Transdisciplinary Unit. The application of this methodology in the Local Productive Arrangement Textile-Clothing, located in Petropolis, Rio de Janeiro, in a Mountain Ecosystem, revealed another arrangement, invisible to the public management system. In this Flaps and Rags Arrangement, about 240 women living in risk and precarious communities, benefit the solid waste generated by the industries of the formal arrangement, known as flaps, and manufacture rags. It is concluded that this integrative approach, as proposed, reframed the concept of Eco-efficiency, revealed, not only a new conceptual reality for their adoption and practice, but also new aspects and variables to build industrial solid wastes management systems which have their focus on social, productive, scientific and technological inclusion of new actors and resources.

Page generated in 0.2416 seconds