Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η συμβολή στην διαδικασία εκτίμησης του αριθμού των αναμενόμενων σφαλμάτων των γραμμών μεταφοράς στο Ελληνικό Δίκτυο με στόχο τον καλύτερο σχεδιασμό των γραμμών μεταφοράς. Λαμβάνοντας τα στοιχεία του αριθμού των σφαλμάτων για τα έτη 2007 και 2008, στο παρόν έργο, συγκρίνονται τα πραγματικά σφάλματα με τα αναμενόμενα (εκτιμηθέντα με τη βελτιωμένη μέθοδο ANACOM) και εξάγονται συμπεράσματα για την ικανότητα της μεθόδου να συμβάλλει στον επαρκή σχεδιασμό των γραμμών μεταφοράς στον Ελλαδικό χώρο. Συγκεκριμένα μελετήθηκαν δεκαπέντε (15) γραμμές μεταφοράς 150kV και 400kV αρχικά υπολογίζοντας τα αναμενόμενα σφάλματα με την προαναφερθείσα μέθοδο και στη συνέχεια συγκρίνοντας τα σφάλματα αυτά με τα πραγματικά. Παρατηρήθηκε ότι, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις ο αριθμός των πραγματικών σφαλμάτων ήταν σημαντικά μικρότερος από τον αριθμό των αναμενόμενων, υπήρξαν τέσσερις (4) γραμμές για τις οποίες η μέθοδος ANACOM είχε ως αποτέλεσμα σοβαρή υποεκτίμηση. Τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης συγκρίθηκαν με αποτελέσματα προγενέστερων σχετικών μελετών και συμπεράσματα εξήχθησαν με στόχο την αξιολόγηση της επάρκειας της μεθόδου ως μοναδικό κριτήριο για τον σχεδιασμό των γραμμών μεταφοράς. / The aim of this paper is to contribute to the process of estimating the number of expected errors of transmission lines in Greek Network in order to better design of transmission lines. Taking the figures of the number of errors for the years 2007 and 2008, in this work, comparing actual to expected errors (evaluated with the improved method ANACOM) and draws conclusions about the ability of the process to assist in the design of adequate transmission lines to Greece. Specifically studied fifteen (15) transmission lines 150kV and 400kV initially calculating the expected errors to the aforementioned method and then comparing these errors with the actual. Observed that, while in most cases the number of factual errors were significantly smaller than the number expected, there were four (4) lines for which the method ANACOM resulted serious understatement. The results of this study were compared with results of previous related studies and conclusions were reached in order to assess the adequacy of the method as the sole criterion for the design of transmission lines.

Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται τη μελέτη και τη μοντελοποίηση ενός ελεγκτή, ο οποίος δύναται να διατηρήσει τον έλεγχο ενός ιπτάμενου ελικοπτέρου τεσσάρων ελίκων γνωστό και ως quadrotor, σε περίπτωση δυσλειτουργίας κάποιου κινητήρα. Η μοντελοποίηση και η προσομοίωση γίνεται με τη βοήθεια του προγράμματος Μatlab/Simulink. Αναλυτικότερα, στο κεφάλαιο 1, γίνεται μια σύντομη παρουσίαση του quadrotor, αναφέροντας τον τρόπο λειτουργίας του και τους σημαντικότερους σταθμούς της ιστορίας του μέχρι σήμερα. Στη συνέχεια, επισημαίνεται η αναγκαιότητα ενσωμάτωσης συστημάτων αυτομάτου ελέγχου σε συστήματα που επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα την ανθρώπινη ζωή καθώς και η σπουδαιότητα βελτίωσης αυτών, κάνοντάς τα ανεχτικά σε σφάλματα και δυσλειτουργίες. Στο κεφάλαιο 2, μελετώνται οι εξισώσεις που περιγράφουν την κίνηση και τον προσανατολισμό του quadrotor. Έτσι δημιουργείται το μοντέλο του συστήματος, τόσο με σταθερό όσο και με μεταβλητό κέντρο μάζας, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί στις προσομοιώσεις για την αξιολόγηση των ελεγκτών. Τονίζεται πως η αντίσταση του αέρα δεν θεωρείται πλέον αμελητέα καθώς επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό τη κατάσταση του οχήματος. Στο κεφάλαιο 3, δίνεται το θεωρητικό υπόβαθρο στο όποιο θα στηριχτούν οι ελεγκτές που θα δημιουργηθούν. Πιο συγκεκριμένα, γίνεται μια παρουσίαση του ελεγκτή PID, καθώς και πως επηρεάζουν οι μεταβλητές του ένα σύστημα. Στη συνέχεια, παρουσιάζονται σημαντικές πληροφορίες για την μοντελοποίηση των σφαλμάτων και το κεφάλαιο κλείνει με τη παρουσίαση ελεγκτών με ανοχή σε σφάλματα. Στο κεφάλαιο 4, παρουσιάζονται τα μοντέλα των ελεγκτών που χρησιμοποιήθηκαν στις προσομοιώσεις. Πιο αναλυτικά, ξεκινώντας από ένα ελεγκτή ικανό υπό προϋποθέσεις, καταλήγουμε σε ένα εύρωστο ελεγκτή αξιοποιώντας τη μετακίνηση του κέντρου μάζας. Για κάθε ελεγκτή δίνονται οι παράμετροι καθώς και η σχηματική του απεικόνιση στο simulink. Στο κεφάλαιο 5, παρουσιάζονται και σχολιάζονται αναλυτικά τα αποτελέσματα των προσομοιώσεων. Δίνονται γραφήματα που αφορούν τη θέση και τον προσανατολισμό σε όλη τη διάρκεια της πτήσης αλλά και στο κρίσιμο μεταβατικό φαινόμενο. Τέλος, επισημαίνονται τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα καθενός από τους υλοποιημένους ελεγκτές. Στο κεφάλαιο 6, δίνονται τα συμπεράσματα, αναφέρονται παρόμοιοι ελεγκτές και επιτεύγματα στο τομέα αυτό καθώς και οι διαφορές των ήδη υπαρχόντων λύσεων με τη δική μας προσέγγιση. / In this thesis, a control system, capable of retaining the control of a quadrotor vehicle when one of its actuators fails, is studied and simulated. The software which was used for modeling and simulation is Matlab/Simulink. Specifically, in Chapter 1, there is a brief presentation of quadrotor, stating how it operates and mentioning the most important historical cornerstones. Subsequently, we point to the necessity of integration of automatic control systems to systems that directly or indirectly affect human life and the importance of their improvement by making them tolerant to errors and malfunctions. In Chapter 2, we study the equations that describe the movement and orientation of the quadrotor. Using these equations, the quadrotor model is created, both for fixed and movable center of mass, which will be used in this thesis’ simulations. It is important to mention that the air resistance is no longer considered negligible as it significantly affects the state of the vehicle. In Chapter 3, the theoretical background is given upon which the controllers will be implemented. More specifically, the PID controller is presented, and its influence on the system’s performance. The modeling of quadrotor’s faults is presented and the chapter ends with the presentation of fault tolerant controllers. Chapter 4 presents the controllers’ models which were used in the simulations. Specifically, starting from a controller designed around a nominal operating point, we arrive at a robust controller utilizing the movement of the center of mass. For each controller, its parameters are given as well as its model in Simulink. In Chapter 5, the simulations’ results are presented and discussed in detail. Graphs are used to show the position and the orientation not only throughout the flight but also during the critical transition phenomenon. Finally, advantages and disadvantages of each of the implemented controllers are stated. In Chapter 6, there is the conclusion of the thesis. Similar controllers or achievements are mentioned and how our approximation differs from the other existing solutions.

Η παρούσα διπλωματική εργασία εκπονήθηκε με στόχο την μελέτη και την καταγραφή των σφαλμάτων που έχουν προκληθεί από κεραυνικά πλήγματα στο εναέριο δίκτυο μέσης τάσης της ΔΕΔΔΗΕ στη νήσο της Λευκάδας. Γι' αυτό το λόγο γίνεται αναλυτικός υπολογισμός των θεωρητικών σφαλμάτων από κεραυνούς σε κάθε μία από τις πέντε γραμμές διανομής ξεχωριστά. Επίσης παρατίθενται και επεξεργάζονται τα πραγματικά σφάλματα που έχουν καταγραφεί στη βάση δεδομένων της ΔΕΔΔΗΕ με σκοπό την ανάλυση και το συσχετισμό τους με τα αντίστοιχα θεωρητικά. Αρχικά, στο πρώτο κεφάλαιο περιγράφεται η δομή ενός τυπικού συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας με ιδιαίτερη έμφαση στα τμήματα από τα οποία αποτελείται και τα χαρακτηριστικά τους. Επίσης γίνεται αναφορά και στο σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας της Ελλάδας ενώ παρουσιάζονται κάποιοι πίνακες με χαρακτηριστικά μεγέθη του. Κατόπιν, στο δεύτερο κεφάλαιο αναλύεται το φυσικό φαινόμενου του κεραυνού και τα βασικά χαρακτηριστικά του. Εξετάζονται τα είδη των κεραυνών και ο μηχανισμός των ατμοσφαιρικών εκκενώσεων. Στο τρίτο κεφάλαιο παρουσιάζεται η οδηγία της IEEE η οποία αναλύει την συμπεριφορά των εναέριων γραμμών διανομής ηλεκτρικής ενέργειας έναντι των κεραυνών. Αντικείμενο της είναι η εύρεση λύσεων για την μείωση των προκληθέντων βραχυκυκλωμάτων στις γραμμές. Συγκεκριμένα, προσδιορίζεται η συμπεριφορά των εναέριων γραμμών διανομής σε περίπτωση πτώσης κεραυνού (πλήγματα κεραυνών και βραχυκυκλώματα από επαγόμενη τάση), το επίπεδο μόνωσης των γραμμών διανομής, η προστασία των γραμμών διανομής με προστατευτικό αγωγό, καθώς και η προστασία των γραμμών με αλεξικέραυνα. Τέλος, στο τέταρτο κεφάλαιο γίνεται ο αναλυτικός υπολογισμός των θεωρητικών σφαλμάτων από κεραυνούς για κάθε μία γραμμή. Επιπρόσθετα, σε μορφή πινάκων γίνεται η καταγραφή των πραγματικών σφαλμάτων για τα έτη 2004 - 2013 και η σύγκριση με τα αντίστοιχα θεωρητικά με σκοπό την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων. / This diploma thesis has been prepared with a view to study and analyze faults caused by lightning strikes in medium voltage overhead network of Lefkada. For this reason, an analytical calculation of theoretical faults has been made in each one of the five distribution lines separately. In addition, the actual faults, that are recorded in the database of HEDNO (Hellenic Electricity Distribution Network Operator), are listed in order to analyze and compare them with the corresponding theory. To begin with, the first chapter of this paper describes the form of a typical electric power system with particular attention to its parts and their characteristics. Reference is also made in the power system of Greece while presented some tables with typical sizes. The second chapter presents the natural phenomenon of the lightning and its main features. The types of lightning are reviewed here as well as the mechanism of atmospheric discharges. The third chapter is a reference to the directive of the Institute of Electrical and Electronic Engineers (IEEE), regarding to the behavior of air distribution lines in case of lightning. The purpose here is to present alternative solutions for the decrease of short-circuit occurrences caused by lightning on overhead lines. Specifically, the behavior of the overhead distribution lines in the event of lightning strikes is determined (meaning both direct lightning strikes and short-circuits arising from the induced voltage), as well as the level of insulation of distribution lines, the protection of distribution lines by employing a protective tube, and the protection of the lines using lightning rods. Finally, the fourth chapter contains the detailed calculation of the theoretical faults of lightning strikes on each line. Furthermore the recording of factual errors during years 2004 – 2013 and the comparison with the corresponding theoretically has been made, so as to deduce useful conclusions.

Η Παρούσα εργασία περιγράφει την έρευνα της θαλάσσιας γεωφυσικής διασκόπησης η οποία εκτελέστηκε στο δυτικό τμήμα του Κορινθιακού κόλπου από την περιοχή του Αιγίου μέχρι την ακτή των Νικολέικων και παρουσιάζει τα αποτελέσματα της ερμηνείας των γεωφυσικών στοιχείων που συλλέχθηκαν με την βοήθεια του τομογράφου υποδομής πυθμένα. Προς τα βόρεια η περιοχή οριοθετείται από το ακρωτήρι Γύφτισσα ενώ προς τα νότια φτάνει μέχρι την παραλία των Νικολέικων. Περιλαμβάνει το υποθαλάσσιο τμήμα της υφαλοκρηπίδας και έχει συνολική έκταση 12,1km2, τεκτονικά βρίσκεται πάνω στην οροφή του ρήγματος του Αιγίου. Σκοπός της εργασίας είναι η μελέτη της συμπεριφοράς της οροφής του υποθαλάσσιου τμήματος του ρήγματος του Αιγίου σε σχέση με την τεκτονική δραστηριότητα της περιοχής. Για αυτό τον λόγο έχει γίνει αναγνώριση και χαρτογράφηση των ενεργών υποθαλάσσιων ρηγμάτων της περιοχής μελέτης καθώς και ο προσδιορισμός της κλίσης και του κατακόρυφου άλματος τους. Τα κύρια ρήγματα που εντοπίστηκαν στην περιοχή είναι το ρήγμα του Αιγίου, το αντιθετικό ρήγμα του Αιγίου και το ρήγμα της Γύφτισσας. Το ρήγμα το Αιγίου συσχετίστηκε με το αντίστοιχο ρήγμα της χέρσου και αποδείχθηκε ότι παρουσιάζει την ίδια γεωμετρία. Διακρίνεται δηλαδή ένας τύπος ρήγματος, ο οποίος χαρακτηρίζεται από μια μόνο επιφάνεια αποκόλλησης και στα άκρα του καταλήγει σε μονοκλινική κάμψη (δηλαδή η μετατόπιση του ρήγματος είναι στα άκρα μηδενκή). Από τους ρυθμούς ιζηματογένεσης που υπολογίστηκαν για το ρήγμα του Αιγίου για τα τελευταία 10.000 χρόνια, αποδείχθηκε ότι ο ρυθμός ιζηματογένεσης στην οροφή του ρήγματος αυξάνεται όσο πηγαίνουμε σε μεγαλύτερα βάθη. Στην περιοχή αναγνωρίστηκε και χαρτογραφήθηκε ένας υποεπιφανειακός Πλειστοκαινικός ορίζοντας (Ζ), ο οποίος αντιπροσωπεύει χονδρόκοκκα ιζήματα (άμμο και κροκάλες) και αποτελεί την διαχωριστική επιφάνεια Ολοκαίνου / Πλειστοκαίνου, η οποία είναι και επιφάνεια συγκέντρωσης αερίων υδρογονανθράκων. Επίσης προσδιορίστηκε το πάχος των αποτιθέμενων ιζημάτων πάνω από τον ορίζοντα (Ζ), τα οποία είναι Ολοκαινικής ηλικίας και αποδείχθηκε ότι τα μεγαλύτερα πάχη εντοπίζονται στις παλαιοεκβολές του ποταμού Σελινούντα, καθώς και στην σημερινή του εκβολή (νότιο τμήμα της περιοχής μελέτης) και στην τεκτονική τάφρο που σχηματίζεται από το ρήγμα του Αιγίου και το αντιθετικό του. Τέλος στον πόδα του ρήγματος του Αιγίου εντοπίστηκαν και χαρτογραφήθηκαν κρατήρες (pockmarks). Σύμφωνα με το Soter, S., (1999) οι κρατήρες της περιοχής μελέτης ενεργοποιήθηκαν κατά τον σεισμό του 1995. Αυτοί σχηματίστηκαν σε μικρά βάθη νερού 25-45 μέτρα στα Ολοκαινικά ιζήματα και είναι πολύ μικροί σε μέγεθος σε σύγκριση με αυτούς που εντοπίστηκαν στον ΝΑ Πατραϊκό και στον Δυτικό Κορινθιακό κόλπο στην περιοχή του Ελαιώνα. Ο μηχανισμός δημιουργίας τους πιθανά να είναι αναβλύσεις γλυκού νερού, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην ακτή του Ελαιώνα στο ΝΔ-ικό τμήμα του Κορινθιακού κόλπου. / This project describes the prospection of sea geophysical survey which took place at the West side of Corinth Gulf, From Egio area to Nikoleika Coast and shows the results of the construction of the geophysical elements which were collected by using a Sub Bottom profiler, 3,5kHz. The study area includes the self zone from Gyftissa cape (on the North) to Nikoleika coast (on the South) and it’s 12,1 Km2 in extent, tectonically it’s on the hangiwall of the Egion Fault. The aim of this project is to study the reaction of the hanging wall of offshore part of the Egion fault, in relation to the tectonically activity of the area. For this reason there has been recognition and mapping of the active offshore faults of the study area as well as specification of vertical offset. The main active faults which have been located in the area are the Egio fault, the antithetic of the Egio fault and the Gyftissa fault. The Egio fault was related to the corresponding fault of waste land and they proved to have the same geometry. A type of fault can be seen which is characterized by a single fault scarp or a monoclinal warp. Calculating the sedimentation rates of the Egion fault that last 10.000 years it has been proved that the sedimentation rate on the hangiwall increases from West to East (as we go deeper). In the area a subbottom Pleistocene horizon (Z) has been both identified and mapped which represents fine grained sediments (sands and pebbles). This horizon is the Holocene/Pleistocene interface, which is also the surface on which gaseous hydrocarbon is concentrated. The thickness of the Holocene deposited sediments over the horizon (Z) has also been defined and it has been proved that the greatest thickness can be seen at the old estuary of the Selinounda river as well as the modern mouth (south part of the study area) and at the tectonicl graben between the Egio fault and its’ antithetic. Finally at the footwall of Egio fault pockmarks have been found and mapped. According to Soter.S. (1999) these pockmarks were activated during the earthquake in 1995. they were formed in little depths of water 25-45m in Holocene sediments and are too small in size compared with the ones found on the SE of the Patraikos Gulf and at the western Corinth Gulf in Eleona coast. The procedure of their creation found probably escape of groundwater of seabed just as it happens at Eleona coast at SW part of Corinth Gulf.

No description available.

Background: The incidence of injuries in rugby union has increased on both professional and amateur levels since the introduction of professionalism in 1995. Although rugby union is a body contact sport with an expected high injury rate, limited research has been done regarding the postural and biomechanical characteristics of the players and the effect these variables have on the incidence and nature of rugby union injuries. Large body size is a significant predictor of success in rugby union and the body mass and mesomorphy of players has increased over the last years. It has, however, not been thoroughly investigated whether changes in body composition have any effect on the incidence of rugby union injuries. Intrinsic risk factors that have been identified to contribute to rugby union injuries are Hyper-mobility of joints, lack of dynamic mobility and core stability, previous injuries, aerobic and anaerobic fitness as well as the personalities and characteristics of players which affect their on-field awareness. The findings of studies investigating the relation between player characteristics and rugby union injuries are inconsistent because of the differences in player characteristics under investigation and playing conditions, different research methodologies used as well as differences in the way injury is defined. Therefore, the need exists to determine the differences in the biomechanical, postural and anthropometrical characteristics of injured and uninjured rugby union players by making use of a prospective design and a standardized injury definition. Objectives: The objectives of this study were firstly, to determine the incidence and nature of injuries among U/21 rugby union players at the Rugby Institute (RI) of the North-West University (NWU) (South Africa) and secondly, to determine which of the selected biomechanical, postural and anthropometrical characteristics contributed to musculoskeletal injuries obtained during the first five months of the 2005 season. Method: s A prospective once-off subject availability study was performed that included forty-nine U/21-rugby union players of the RI of the NWU. Biomechanical, postural and anthropometrical assessments were performed on all subjects before the start of the 2005- season. All the injuries sustained during the first five months of the 2005 season were recorded by means of a validated rugby union injury report questionnaire. A stepwise discriminant analysis identified the independent variables that discriminated mostly between the players with and without injuries within the different body regions. Back-classification by means of the "Jack-knife method" determined whether the independent characteristics that were selected to contribute to injuries was valid and the effect size, I ("better than chance"), was then determined, with I > 0.3 accepted as practically significant. Results: A total of 66 injuries with an injury rate of 8.611000 training hours and 61.811000 game hours were reported. Severe injuries accounted for 53% of all injuries to forward players with the ankle being the most injured anatomical region. In the backline severe injuries accounted for 11% with the shoulder being the most injured region. The tackle was the phase of play in which most injuries occurred. The statistical analysis identified uneven hips, pronated feet, tight hamstrings, anatomical leg length differences, gait pronation and a tall stature to be practically significant predictors for lower extremity injuries (I>0.3). No practical significance was obtained for the selected biomechanical, postural and anthropometrical characteristics related to shoulder girdle as well as back or spine injuries. Conclusions: The conclusions that can be drawn from this study are that the injury incidence of rugby union players of the U/21-squad of the RI of the NWU is high in comparison with those of other club level players and that postural and biomechanical imbalances of the lower extremities may increase the risk for injury in this area. / Thesis (M.A. (Human Movement Science))--North-West University, Potchefstroom Campus, 2007.

The Scotian margin of the east coast of Canada has a large theoretical gas hydrate stability zone (GHSZ) yet review of extensive industry seismic data reveals a prominent BSR at only one location. 3D seismic reflection and long offset (9 km) pre-stack 2D multichannel seismic data were used to study the velocity structure and geophysical characteristics of the hydrate zone and surrounding regions. The Mohican Channel study area shows a unique double BSR at 300 to 450 m below the seafloor in the western section of the study area immediately adjacent to the Mohican Channel in a water depth range of 1500- 1930m. The topmost BSR (BSR 1) is the more extensive of the two covering an area of 150 km2 in the 3D volume and a calculated area of 280 km2 using 2D industry and single-channel seismic profiles outside of the study area. BSR 2 covers an area of ~50 km2 and occurs approximately 80m below BSR 1. A system of polygonal faults is prominent in the area and some faults appear as conduits for gas leakage into the GHSZ. Fluid escape features are common on the surface of BSR 1 but rare on the seafloor suggesting that fluid flux is at lower levels than in the past.

Šiais laikais naujos technologijos sudaro vis didesnę mūsų gyvenimo dalį, bet jų jau greičiausiai neįsivaizduotume savęs. Tačiau ne visi naujų tachnologijų kūriniai tarnauja ilgai, taip pat kaip ne visi jie veikia teisingai. Tam, kad nustatytume, jog įrenginys veikia teisingai raikalinga atlikti testavimą. Mažėjant schemų dydžiams, augant metalo tankiui ir didėjant lustų veikimo greičiui, vėlinimų testavimas tampa būtinybe tam, kad palaikyti kokybę susijusią su schemos veikimo greičių sutrikimais. Vėlinimo gedimų tyrimas atsako į klausimą ar schema veikia teisingai be didelių nuostolių. Šiame darbe aptarsime vėlinimo gedimų atsiradimo priežastis bei galimas juos įtakojančias sąlygas. Taip pat analizuosime vėlinimo gedimų testavimo modelius, metodus, jų privalumus, trūkumus ir galimus trūkumų sprendimus. Tyrimui pilnai atlikti inicijuosime eksperimentą, siekdami išsiaiškinti tiesioginės ir netiesioginės įtakos poveikį vėlinimų gedimų funkciniam testui. / Nowadays new technologies contains the bigger part of our lifes, we couldnt imagine our selves without them. Otherwise, not all creations of new technologies are serving so long, also not all of them are serving right and effectively. When the system size degrees, the metal grows, and the time working on chips grows – the delay fault testing becomes very important part of system creation process. The delay fault test answers to the question does the system works right and without any big loses. The test process has important point in Delay test has been investigated for many years. We can say that test process contains on these steps: setting the purpose of the test, designing the test, controlling the test process, perform the test and analyze test results. Also we will shortly discuss about basic gauge of testing process. The main point of this paper is to analyze the models of delay faults test processes. To see the best and the worst sides of delay faults and represent experimental test to demonstrate the the robust and non-robust test advantagies in delay fault test.

Šio darbo tikslas yra realizuoti ir ištirti funkcinių vėlinimo testų generavimo algoritmus. Gaminant programuojamuosius įrenginius visada atsiranda galimybė jog gali atsirasti vėlinimo klaidų ( įėjimo signalas dėl kažkokių priežasčių išeina vėliau nei yra numatyta ). Šiuo metu lustai naudojami civilinėje bei karinėje pramonėje įvairiems gamybos procesams valdyti, pvz: medicinoje. Vėlinimo gedimų testavimai yra labai reikšmingi tiek sistemų saugumo užtikrinime, tiek sistemos patikimumo atžvilgiu. Šiais laikais tokie reikalavimai yra keliami vis didesni, nes žmogaus saugumas yra visų svarbiausia. Realizuojamas funkcinis vėlinimo testo sudarymo algoritmas pagal pokyčius išėjimuose, kuris remiasi tik programinio prototipo pirminių įėjimų ir pirminių išėjimų reikšmėmis. Sukūrus sistemą, buvo atliktas eksperimentinis jos tyrimas. Gauti panaudoto algoritmo rezultatai yra patenkinami, kurie yra pateikti šio dokumento priede. Eksperimento metu atliekami testinių rinkinių generavimai 24 loginėms schemoms. Darbe yra 42 panaudoti paveikslėliai, 27 lentel��s bei santrumpų žodynas. Medžiaga surinkta iš penkiolikos literatūros šaltinių. / The object of this work is to research functional test generation methods for delay faults. Manufacturing of programmable chips always has possibility that in those systems will be delay faults that means: input signal for some reasons appear in the output after longer time than the time was definite. In our days, programmable chips are used in the industry for the management of various civil and military manufacturing processes, for instance medicine. Delay fault testing is very important part for the system safety and trustiness. Today those requests become higher and higher, because human safety is common importance. Created test generation algorithm of the functional test that is based solely on the primary input values and the primary output values of the programming prototype. System was tested by simple step by step model,(which is presented in the fourth part of this document). The obtained results are useful and acceptable. All results are presented in the appendix of this document. The experiment contains 24 logic schemas processed test generation algorithm. The work includes of 42 pictures, 27 tables and conceptual dictionary. 15 bibliographical sources have been used.

<p>Sandstone and shale samples were selected within the systems tracts for laboratory analyses. The sidewall and core samples were subjected to petrographic thin section analysis, mineralogical analyses which include x-ray diffraction (XRD), scanning electron microscopy (SEM), energy dispersive spectroscopy (EDS), and stable carbon and oxygen isotopes geochemistry to determine the diagenetic alteration at deposition and post deposition in the basin. The shale samples were subjected to Rock-Eval pyrolysis and accelerated solvent extraction (ASE) prior to gas chromatographic (GC) and gas chromatographic-mass spectrometric (GC-MS) analyses of the rock extracts, in order to determine the provenance, type and thermal maturity of organic matter present in sediments of the Orange Basin. The results revealed a complex diagenetic history of sandstones in this basin, which includes compaction, cementation/micritization, dissolution, silicification/overgrowth of quartz, and fracturing. The Eh-pH shows that the cements in the area of the basin under investigation were precipitated under weak acidic and slightly alkaline conditions. The &delta / 18O isotope values range from -1.648 to 10.054 %, -1.574 to 13.134 %, and -2.644 to 16.180 % in the LST, TST, and HST, respectively. While &delta / 13C isotope values range from -25.667 to -12.44 %, -27.862 to -6.954% and -27.407 to -19.935 % in the LST, TST, and HST, respectively. The plot of &delta / 18O versus &delta / 13C shows that the sediments were deposited in shallow marine temperate conditions.</p>