• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 60
  • 18
  • Tagged with
  • 81
  • 81
  • 34
  • 32
  • 28
  • 19
  • 16
  • 13
  • 12
  • 12
  • 11
  • 11
  • 11
  • 10
  • 10
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
61

La evolución de la guitarra solista en la música popular andina del Perú. Un estudio sobre sus principales exponentes a partir del año 1913, para la interpretación histórica, elaboración de arreglos y composiciones.

Pimentel Rebaza, Jose Alejandro 18 January 2021 (has links)
Las investigaciones orientadas a describir la trayectoria de la guitarra solista como instrumento clave en la interpretación de la música popular, específicamente la música andina en el Perú ha sido muy limitada. En gran parte, los estudios realizados sobre este instrumento no han superado la formalidad de la transcripción de los arreglos más representativos de los autores o intérpretes más famosos. Debido a ello, nace en el investigador el interés en elaborar un estudio sobre la evolución de la guitarra solista en la música popular andina del Perú, a partir del análisis de sus principales exponentes, lo que implica su interpretación histórica, elaboración de arreglos y composiciones, desde la perspectiva de una investigación para las artes escénicas. Bajo esta premisa, los propósitos de estudio de la presente investigación son, en primera instancia, definir y explicar el concepto de guitarra solista a y su relación con las principales formas musicales de la música popular andina del Perú. Luego, se hizo una relación histórica acerca de la evolución de la guitarra solista en la música popular andina en el Perú, desde la perspectiva metodológica de la investigación para las artes de Borgdorff (2005), que consiste en la referenciación del proceso creativo y el resultado artístico de una selección en forma cronológica de los principales representantes del género, guitarristas cuyos estilos personales han hecho escuela en la historia de la guitarra solista de la música popular en el país: Alejandro Gómez Morón, Alberto Juscamaita, Gaspar Andía Fajardo, Raúl García Zárate, Pablo Ojeda Vizcarra, Daniel Kirwayo, Manuel Prado Alarcón, Riber Oré y Rolando Carrasco Segovia. Además, se procedió a la elaboración de dos arreglos propios para la guitarra solista a partir de los resultados de esta investigación. Finalmente, se comparó los resultados de los arreglos propios con el del análisis realizado anteriormente, al mismo tiempo en que se conoce a profundidad los estilos personales de los guitarristas mencionados para realizar una interpretación en la que se resuma el legado artístico de estos intérpretes y sus aportes a la cultura musical peruana. / Research aimed at describing the trajectory of the solo guitar as a key instrument in the interpretation of popular music, specifically Andean music in Peru, has been very limited. In large part, the studies carried out on this instrument have not exceeded the formality of the transcription of the most representative arrangements of the most famous authors or interpreters. Due to this, the researcher's interest is born in developing a study on the evolution of the solo guitar in Andean popular music in Peru, based on the analysis of its main exponents, which implies its historical interpretation, elaboration of arrangements and compositions, from the perspective of a research for the performing arts. Under this premise, the purposes of the study of this research are, in the first instance, to define and explain the concept of solo guitar through a general description of the different roles of instruments in the main musical forms of popular music in Peru. Then, a historical relationship was made about the evolution of the solo guitar in Andean folk music in Peru, from the methodological perspective of research for the arts of Borgdorff (2005), which consists of the referencing of the creative process and the artistic result of a chronological selection of the main representatives of the genre, guitarists whose personal styles have made school in the history of the solo guitar of popular music in the country: Alejandro Gómez Morón, Alberto Juscamaita, Gaspar Andía Fajardo, Raúl García Zárate, Pablo Ojeda Vizcarra, Daniel Kirwayo, Manuel Prado Alarcón, Riber Oré and Rolando Carrasco Segovia. In addition, we proceeded to develop two own arrangements for the solo guitar, based on the results of this research, to be interpreted in a concert of qualification. Finally, the results of the two arrangements were compared with that of the analysis performed previously, at the same time that the personal styles of the mentioned guitarists are known in depth to perform an interpretation that summarizes the artistic legacy of these performers and their contributions to the Peruvian musical culture.
62

Três legendas de Jayme Ovalle: contribuições para o estudo e técnica do piano

CANTÃO, Felipe Novaes 14 June 2013 (has links)
Submitted by Irvana Coutinho (irvana@ufpa.br) on 2017-03-21T13:03:08Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Dissertacao_TresLegendasJayme.pdf: 69330556 bytes, checksum: cf327465919696d377cf6fdd35fdb54f (MD5) / Approved for entry into archive by Irvana Coutinho (irvana@ufpa.br) on 2017-03-21T13:04:49Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Dissertacao_TresLegendasJayme.pdf: 69330556 bytes, checksum: cf327465919696d377cf6fdd35fdb54f (MD5) / Made available in DSpace on 2017-03-21T13:04:49Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Dissertacao_TresLegendasJayme.pdf: 69330556 bytes, checksum: cf327465919696d377cf6fdd35fdb54f (MD5) Previous issue date: 2013-06-14 / Esse trabalho tem como principal objetivo realizar um estudo analítico das obras musicais “I. Legenda Op. 19”, “II. Legenda Op. 22” e “III. Legenda Op. 23”, todas escritas para piano solo pelo compositor paraense Jayme Ovalle. Visa o estudo, a análise e a divulgação de uma particularidade da música erudita paraense para piano composta no século XX, colaborando com a bibliografia sobre o assunto. Com a abordagem analítica de John D. White, procura-se investigar as estruturas e formas de cada Legenda bem como os procedimentos composicionais adotados e como o referido compositor os desenvolve. De acordo com estudo analítico, também se pretende verificar as habilidades técnicas que as obras analisadas podem proporcionar aos interpretes e alunos de piano, focalizando os níveis de ensino básico, intermediário e avançado, como encontrados no estudo de Marienne Uszler e Ingrid Barancoski. / This work has as main objective to perform an analytical study of musical works “I. Legenda Op. 19”, “II. Legenda Op. 22” e “III. Legenda Op. 23”, all written for solo piano by the composer of Pará Jayme Ovalle. Aims the study, analysis and dissemination of a particular classical music for piano composed Pará in the twentieth century, collaborating with the literature on the subject. With the analytical approach of John D. White seeks to investigate the structures and forms of each Legenda and the compositional procedures adopted and referred to as the composer develops. According to analytical study, also want to verify the technical skills that the works analyzed can provide interpreters and piano students, focusing on the levels of primary, intermediate and advanced levels, as found in the study of Marianne Uszler e Ingrid Barancoski.
63

A escrita para percussão dos compositores do Grupo Música Nova: a busca pelo novo analisada a partir da notação

Stuani, Ricardo de Alcântara [UNESP] 17 June 2015 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2015-12-10T14:22:12Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2015-06-17. Added 1 bitstream(s) on 2015-12-10T14:28:17Z : No. of bitstreams: 1 000853765.pdf: 25092409 bytes, checksum: ee596de96c69d0ccf11637fbb7b983f0 (MD5) / Procuramos neste trabalho discutir aspectos da notação para percussão que se conectam a uma busca pelo novo na música de Gilberto Mendes (1922), Rogério Duprat (1932 - 2006) e Willy Corrêa de Oliveira (1938), signatários do Manifesto Música Nova, em 1963. Acreditamos que, de acordo com as propostas contidas no Manifesto, nestas partituras encontraremos tentativas de uma renovação da estética musical determinadas por um pensamento vanguardístico de experimentação, podendo ser examinadas a partir da utilização de novos grafismos que representam recursos de indeterminação, improvisação, explorações timbrísticas e também incorporando elementos das linguagens poéticas, teatrais e das artes visuais. O foco da pesquisa serão as obras Concerto para Tímpanos, Caixa e Percussão (Gilberto Mendes, 1991), Antinomies I (Rogério Duprat, 1962) e Memos (Willy Corrêa de Oliveira, 1977). Ao discutir as características da notação para percussão nestas peças, identificamos o posicionamento das vanguardas dos anos sessenta em sua busca pelo novo, que também pretendemos avaliar através da tentativa destes três compositores de incorporar instrumentos de percussão típicos brasileiros em sua música de caráter experimental, no caso: o berimbau, a cuíca e o agogô, verificando o problema da escrita para estes instrumentos / This work aims to discuss aspects of percussion notation that were connected to a search for novelty in the music of the Brazilian composers Gilberto Mendes (1922), Rogério Duprat (1932 - 2006) e Willy Corrêa de Oliveira (1938), who signed the Manifesto Música Nova, in 1963. We believe that, according to the proposals contained in the Manifesto, in these scores we can find evidence of an attempt to renew musical aesthetics determined by the experimentalavant-gardethought, which can be examined on the basis of thecreation of new graphics, representing procedures of indeterminacy,improvisation, timbristic explorations and the incorporation of elements of poetic, theatrical and visual languages. The focus of the research is the Concerto para Tímpanos, Caixa e Percussão (Gilberto Mendes, 1991), Antinomies I (Rogério Duprat, 1962) and Memos (Willy Corrêa de Oliveira, 1977). In discussing the notation characteristics for percussion in these parts, we identified the positioning of the sixties avant-garde in its search for novelty that we also intend to evaluate through a trial of these three composers to incorporate typical Brazilian percussion instruments in their experimental music, in this case: the berimbau, the cuíca and the agogô, checking the notation problem for these instruments
64

O samba para piano solo de Cesar Camargo Mariano / The samba for solo piano by Cesar Camargo Mariano

Gomes, Rafael Tomazoni 16 March 2012 (has links)
Made available in DSpace on 2016-12-08T17:06:41Z (GMT). No. of bitstreams: 1 rafael.pdf: 7742583 bytes, checksum: 6faaa15d0c23dfa88a6dbefd6e14b8ff (MD5) Previous issue date: 2012-03-16 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / This dissertation deals with relations between the piano musical instrument associated with european culture and difficul mobility and samba musical genre associated with low classes and a certain image of african-brazilian culture. Throughout the twentieth century, through the performance of pianeiros, the practice of the piano in samba established itself as a tradition that Cesar Camargo Mariano would to fall heir. The first two chapters stand out periods in which the piano works significantly in the history of samba: 1) from the late nineteenth century until the 1930s with musical genres that originated the samba through the pianeiros; 2) and in the 1960s, in formation of trio (bass, piano and drums), with the instrumental repertoire of bossa nova and samba-jazz. The third chapter consists of the analysis of three musical pieces recorded by Cesar Camargo Mariano in the album Solo Brasileiro (Polygram, 1994): Cristal, Samambaia and Minha Mágoa, which aims to recognize characteristic features of the tradition of pianeiros the musical text, as well as identify stylistic features of samba for solo piano by Cesar Camargo Mariano / Esta dissertação trata de relações entre o piano instrumento musical associado à cultura européia e de difícil mobilidade e o samba gênero musical associado às classes populares e a uma certa imagem da cultura afro-brasileira. Ao longo do século XX, através da atuação dos pianeiros, a prática do piano no samba se consolida como uma tradição da qual Cesar Camargo Mariano seria herdeiro. Nos dois primeiros capítulos, destacam-se períodos em que o piano atua de modo significativo na história do samba: 1) do final do século XIX até a década de 1930 com os gêneros musicais que originaram o samba, através dos pianeiros; 2) e na década de 1960, principalmente na formação de trio (baixo, piano e bateria), com o repertório instrumental de bossa-nova ou samba-jazz. O terceiro capítulo consiste na análise musical de três peças gravadas por Cesar Camargo Mariano no disco Solo Brasileiro (Polygram, 1994): Cristal, Samambia e Minha Mágoa, que tem como objetivo reconhecer elementos característicos da tradição dos pianeiros no texto musical, bem como identificar traços estilísticos do samba para piano solo de Cesar Camargo Mariano
65

6 encores para piano de Luciano Berio : um estudo sobre a aprendizagem criativa em uma oficina de música para crianças

Menegaz, Eugênio 02 April 2012 (has links)
Made available in DSpace on 2016-12-08T17:06:44Z (GMT). No. of bitstreams: 1 114587.pdf: 8003773 bytes, checksum: 52fa5b746002919575b8c58c46054646 (MD5) Previous issue date: 2012-04-02 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / This dissertation presents a study of Berio 6 Encores for Piano. Based on the understanding of the compositional aspects, systems determination and its relationship with the pianistic writing, interpretive possibilities were outlined to optimize the process of instrumental performance. Berio belongs to the same generation of Cage, Stockhausen and Boulez, he was a pioneer in the exploration of new musical frontiers. He used a miriad of languages and techniques during his career as a composer. Berio produced the collection 6 Encores, a series of six pieces during 25 years (1965-1990), this fact makes them representative of the twentieth century piano repertoire. Berio defines music as a process. This definition reflects the treatment he uses in the sound material in his compositions: slow transformations, also calling the listener to participate actively in the musical enjoyment due to his peculiarities of writing and sound. The first chapter presents the composer and the philosophical and aesthetic aspects that permeates his work. The second presents a study of the 6 Encores for piano context. In the third chapter are shown specific aspects, structural components and study strategies for their instrumental realization. The understanding of philosophical premises can optimize the work of studying and building a solid interpretation by the interpreter who is not used with the contemporary repertoire. / Esta dissertação consta de um estudo da obra 6 Encores para Piano de Luciano Berio ao piano. Com base no entendimento da compreensão e reflexões sobre aspectos e sistemas composicionais, em sua relação com a escrita pianística, foram delineadas possibilidades interpretativas visando otimizar o processo de execução instrumental. Pertencendo à mesma geração que Cage, Boulez e Stockhausen, Berio foi pioneiro na exploração de novas fronteiras musicais. Empregou uma miríade de idiomas e técnicas durante sua carreira de compositor. Entre suas obras para piano Berio produziu a coleção 6 Encores, uma série de seis peças durante 25 anos (1965¿1990), fato que as tornam representativas do século XX. Berio define música como um processo. Esta definição reflete o tratamento que dispensa ao material sonoro em suas composições: lentas transformações; também chama o ouvinte a participar ativamente da fruição musical devido a sua escrita e peculiaridades sonoras. No primeiro capítulo são apresentados o compositor e os aspectos filosóficos e estéticos que permeiam sua obra, e o segundo é apresentado um estudo sobres o contexto das 6 Encores para piano. No terceiro capítulo são mostradas especificidades das peças, destacados componentes estruturais e apresentadas estratégias de estudo para sua realização instrumental. A compreensão de premissas filosóficas podem otimizar o trabalho de estudo e de construção de uma interpretação sólida por parte do intérprete não familiarizado com o repertório contemporâneo.
66

O gesto musical na interpretação de três obras para trombone de Estércio Marquez Cunha / The musical gesture in the interpretation of tree works for trombone Estércio Marquez Cunha

Ângelo, Jackes Douglas Nunes 06 July 2015 (has links)
Submitted by Luciana Ferreira (lucgeral@gmail.com) on 2015-11-20T12:34:03Z No. of bitstreams: 2 Dissertação - Jackes Douglas Nunes Angelo - 2015.pdf: 5180701 bytes, checksum: 4f8d6320fc3cd3534bb8466a57925b5e (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) / Approved for entry into archive by Luciana Ferreira (lucgeral@gmail.com) on 2015-11-20T12:36:06Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Dissertação - Jackes Douglas Nunes Angelo - 2015.pdf: 5180701 bytes, checksum: 4f8d6320fc3cd3534bb8466a57925b5e (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) / Made available in DSpace on 2015-11-20T12:36:06Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Dissertação - Jackes Douglas Nunes Angelo - 2015.pdf: 5180701 bytes, checksum: 4f8d6320fc3cd3534bb8466a57925b5e (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Previous issue date: 2015-07-06 / This article is result from combination of interpretive practice, bibliographic study into musical gesture, analysis of the interpreted musical works, and reporting my experience as interpreter. Is made here a gesture study in musical performance and its possible potential to optimize the interpretative communication between performer and pubic. For this, we used three music pieces for trombone by composer Estércio Marquez Cunha. Backed in bibliographical searches as well as in my experience report into the preparation and interpretation of the musical works, this research describes the relationship between performance and musical gesture. From the interpretative analysis, it was found multiple instances in which musical gesture, coupled with body movement, likely to influence the interpreter expressiveness, interfering therefore directly at the moment of performance. / O presente artigo é o resultado de uma combinação da prática interpretativa, estudo bibliográfico sobre gesto musical, análise de obras interpretadas e relato da minha experiência como intérprete. Faz-se aqui um estudo acerca do gesto na performance musical e seu possível potencial de otimizar a comunicação interpretativa entre intérprete e púbico. Para tanto, foram utilizadas três obras para trombone do compositor Estércio Marquez Cunha. Com respaldo em pesquisas bibliográficas e em meu relato de experiência na preparação e interpretação das obras, esta pesquisa descreve a relação entre o gesto musical e a performance. A partir das análises interpretativas, foram encontrados vários momentos em que o gesto musical, juntamente com o movimento corporal, tendem a influenciar na expressividade do intérprete, interferindo, assim, diretamente no ato da performance.
67

Alma : o estilo pianístico de Egberto Gismonti / Soul : the pianistic style of Egberto Gismonti

Gomes, Vinicius Bastos, 1990- 28 August 2018 (has links)
Orientadores: Paulo José de Siqueira Tiné, Maria José Carrasqueira Dias de Moraes / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Artes / Made available in DSpace on 2018-08-28T08:39:12Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Gomes_ViniciusBastos_M.pdf: 4078852 bytes, checksum: 8d976dfab947524a738a217c3bd1ed44 (MD5) Previous issue date: 2015 / Resumo: Dividido em três capítulos, este trabalho constitui-se de uma investigação de aspectos do estilo pianístico e composicional do multi-instrumentista Egberto Gismonti tendo como material de estudo o álbum "Alma" (EMI-Odeon, 1986), obra em que o pianista executa suas composições ao piano solo com adição de alguns sintetizadores. Para isso, foram realizadas transcrições integrais das interpretações pianísticas presentes, disponíveis na seção de anexos , e, posteriormente, análises que conduziriam à identificação de aspectos recorrentes nessas performances. Desse modo, podemos encontrar no primeiro capítulo informações sobre o disco propriamente dito. Informações essas que nos trarão à luz um panorama sobre sua concepção e realização. Somando-se críticas e depoimentos encontrados em jornais e livros, em períodos próximos ao lançamento, às informações coletadas com alguns dos participantes de sua confecção, pudemos traçar e exemplificar aspectos relacionados ao momento da carreira em que se encontrava o pianista além de compreender o "ambiente" que auxiliou os envolvidos a alcançarem os resultados técnicos e musicais até hoje celebrados, abrindo campo para o aprofundamento na música. O segundo capítulo é constituído das análises propriamente ditas. A partir das partituras geradas, as nove peças do disco: Baião Malandro, Palhaço, Loro, Maracatu, Karatê, Frevo, Água e Vinho, Infância e Cigana foram observadas sob vários pontos (melhor descritos nas considerações e metodologia), sendo alguns dos resultados apresentados individual e separadamente sob o prisma dos aspectos mais relevantes encontrados nessas análises. O terceiro capítulo constitui-se de uma síntese dos elementos recorrentemente resultantes das análises, visando externar algumas das características mais usuais além dos procedimentos mais utilizados pelo pianista para "dar vida" às suas composições por meio de suas próprias performances, elementos esses que pudemos agrupar como indicativos de uma idiossincrasia musical / Abstract: Divided into three chapters, this work consists of a research about pianistic and compositional style of the multi-instrumentalist Egberto Gismonti having as study material the album "Alma" (EMI-Odeon, 1986), a work in which the pianist plays his compositions in a solo piano with some synths added. For this, full transcriptions of the actual piano interpretations were realized, available in the attachments section, and then, analyzes that lead to the identification of recurrent aspects in these performances. Thus, we can find in the first chapter information on the album itself. Such information that will bring us an overview of its conception and realization. Adding criticism and testimonies found in newspapers and books, at close times to the release, to the information collected with some of the participants in its making, we illustrate aspects related to the career moment in which was the pianist in besides comprehending the "environment "that helped those involved to achieve the celebrated technical and musical results , opening the field to the deepening in music. The second chapter consists of the actual analysis. From the generated scores, nine disk parts: Baião Malandro, Palhaço, Loro, Maracatu, Karatê, Frevo, Água e Vinho, Infância e Cigana were observed from various points (best described the considerations and methodology) and some of the individual results and presented separately in the light of the most relevant aspects found in these analyzes. The third chapter consists of an synthesis of recurrently resulting elements of the analysis, aiming to externalize some of the usual features performed by the pianist to "give life" to their compositions through the performances, elements we could group as indicative of a musical idiosyncrasy / Mestrado / Música, Teoria, Criação e Prática / Mestre em Música
68

Investigación autoetnográfica de la práctica pianística a través de la obra para piano solo Gaspard de la nuit de Maurice Ravel

García Verdú, Francisco José 12 May 2023 (has links)
[ES] En esta tesis, tomando como medio la obra para piano solo Gaspard de la nuit de Maurice Ravel, se elabora una investigación de metodología autoetnográfica a modo de ejercicio de concienciación del aprendizaje de la obra. El objetivo es tener un conocimiento más profundo de los estímulos musicales durante el estudio de Gaspard de la nuit. Para cumplir con dicho objetivo, en primer lugar, se presentan informaciones sobre Ravel, su vida y su producción musical hasta el año de composición de la obra en cuestión, documentación concreta sobre Gaspard de la nuit, su interpretación y el análisis de las tres obras. En segundo lugar, se efectúa un cuaderno de campo compuesto por las clases magistrales sobre la obra recibidas por grandes profesores a nivel nacional e internacional y por apuntes propios de las sesiones de estudio. Las enseñanzas expuestas en ambos documentos se analizan, se relacionan, se comparan, se establece una evolución o analogía de la terminología empleada, y, en caso necesario, se explica su significado y si ha tenido especial influencia o no en la práctica pianística. Posteriormente se acude a la estadística para obtener datos cuantitativos de la recurrencia de unas temáticas musicales sobre otras para concluir entre otras deducciones que se hace escasa referencia a la memorización, la diferencia entre el peso que se le da a ciertas temáticas dependiendo del estadio de aprendizaje de Gaspard de la nuit y la dinámica concreta de estudio empleada mientras se trabaja la obra objeto de estudio. / [CA] En aquesta tesi, prenent com a mitjà l'obra per a piano sol Gaspard de la nuit de Maurice Ravel, s'elabora una recerca de metodologia autoetnogràfica a manera d'exercici de conscienciació de l'aprenentatge de l'obra. L'objectiu és tenir un coneixement més profund dels estímuls musicals durant l'estudi de Gaspard de la nuit. Per a complir amb aquest objectiu, en primer lloc es presenten informacions sobre Ravel, la seva vida i la seva producció musical fins a l'any de composició de l'obra en qüestió, documentació concreta sobre Gaspard de la nuit, la seva interpretació i l'anàlisi de les tres obres. En segon lloc, s'efectua un quadern de camp compost per les classes magistrals sobre l'obra rebudes per grans professors a nivell nacional i internacional i per anotacions pròpies de les sessions d'estudi. Els ensenyaments exposats en tots dos documents s'analitzen, es relacionen, es comparen, s'estableix una evolució o analogia de la terminologia emprada, i, en cas necessari, s'explica el seu significat i si ha tingut especial influència o no en la pràctica pianística. Posteriorment s'acudeix a l'estadística per a obtenir dades quantitatives de la recurrència d'unes temàtiques musicals sobre altres per a concloure entre altres deduccions que es fa escassa referència a la memorització, la diferència entre el pes que se li dona a unes certes temàtiques depenent de l'estadi d'aprenentatge de Gaspard de la nuit i la dinàmica concreta d'estudi emprada mentre es treballa l'obra objecte d'estudi. / [EN] In this thesis, taking Maurice Ravel's solo piano work Gaspard de la nuit as a medium, an autoethnographic methodology research is elaborated as an exercise of awareness of the learning of the work. The aim is to gain a deeper understanding of the musical stimuli during the study of Gaspard de la nuit. To achieve this goal, first of all, information about Ravel, his life and his musical production up to the year of composition of the work in question, specific documentation on Gaspard de la nuit, its interpretation and the analysis of the three works are presented. Secondly, a field notebook is made up of the master classes on the work given by great national and international professors, as well as notes taken during the study sessions. The teachings presented in both documents are analysed, related, compared, an evolution or analogy of the terminology used is established, and, if necessary, their meaning and whether they have had a special influence on piano practice is explained. Subsequently, statistics are used to obtain quantitative data on the recurrence of certain musical themes over others in order to conclude, among other deductions, that little reference is made to memorization, the difference between the weight given to certain themes depending on Gaspard de la nuit's stage of learning and the specific dynamics of study employed while working on the work under study. / García Verdú, FJ. (2023). Investigación autoetnográfica de la práctica pianística a través de la obra para piano solo Gaspard de la nuit de Maurice Ravel [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/193297
69

Procedimientos y recursos descriptivos del lenguaje pianístico de Franz Liszt. Los tres années de pèlerinage S.160, S.161 Y S.163.

Esplugues Esplugues, Francisco Javier 23 January 2024 (has links)
[ES] El planteamiento inicial de esta investigación surgió buscando una justificación lógica que ayudara en la interpretación de la música que los compositores tratan de plasmar por escrito en la partitura, a través de indicaciones en ocasiones poco concretas, con la finalidad de explicar al oyente la trama argumental y la expresividad inherente de la pieza. Con este estudio se pretende descubrir los patrones de trabajo utilizados por Franz Liszt en el diseño de estructuras pequeñas o microformas musicales, para así poder establecer el nexo entre éstas y lo que quiere evocar o describir con ellas. Para ello surge la propuesta de catalogar los recursos descriptivos y procedimientos compositivos y pianísticos usados por el pianista y compositor húngaro. El buscar e interrelacionar la idea programática de sus obras con el pensamiento descriptivo musical que las inspiró, analizar los recursos compositivos que utilizó para profundizar en la razón expresiva que motivó la importante transformación y renovación de las formas clásicas que efectuó y por último, estudiar el proceso de elaboración individual de la estructura formal de cada obra, así como buscar los paralelismos o semejanzas con las ideas descriptivas y las figuraciones o recursos musicales empleados por Franz Liszt. / [CA] El plantejament inicial d'aquesta investigació va sorgir buscant una justificació lògica que ajudara en la interpretació de la música que els compositors intenten plasmar per escrit a la partitura, a través d'indicacions de vegades poc concretes, amb la finalitat d'explicar a l'oient la trama argumental i la expressivitat inherent de la peça. Amb aquest estudi es pretén descobrir els patrons de treball utilitzats per Franz Liszt en el disseny d'estructures menudes o microformes musicals, per poder establir el nexe entre aquestes i el que vol evocar o descriure amb elles. Per això sorgeix la proposta de catalogar els recursos descriptius i procediments compositius i pianístics usats pel pianista i compositor hongarès. Buscar i interrelacionar la idea programàtica de les seves obres amb el pensament descriptiu musical que les va inspirar, analitzar els recursos compositius que va utilitzar per aprofundir en la raó expressiva que va motivar la important transformació i renovació de les VI formes clàssiques que va efectuar, finalment, estudiar el procés d'elaboració individual de l'estructura formal de cada obra, així com cercar els paral·lelismes o semblances amb les idees descriptives i les figuracions o recursos musicals emprats per Franz Liszt. / [EN] The initial approach of this research arose looking for a logical justification that would help in the interpretation of the music that the composers try to capture in writing in the score, through indications sometimes not awfully specific, to explain to the listener the plot and the inherent expressiveness of the piece. The aim of this study is to discover the work patterns used by Franz Liszt in the design of small structures or musical microforms, to establish the link between them and what he wants to evoke or describe with them. For this, the proposal arises to catalog the descriptive resources and compositional and pianistic procedures used by the Hungarian pianist and composer. The search for and interrelate the programmatic idea of his works with the musical descriptive thought that inspired them, analyze the compositional resources that he used to delve into the expressive reason that motivated the important transformation and renewal of the classical forms that he carried out and finally, study the process of individual elaboration of the formal structure of each work, as well as looking for the parallels or similarities with the descriptive ideas and the figurations or musical resources used by Franz Liszt. / Esplugues Esplugues, FJ. (2023). Procedimientos y recursos descriptivos del lenguaje pianístico de Franz Liszt. Los tres années de pèlerinage S.160, S.161 Y S.163 [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/202193
70

La evolución de la guitarra solista en la música popular andina del Perú: Un estudio sobre sus principales exponentes a partir del año 1913

Pimentel Rebaza, Jose Alejandro 01 December 2020 (has links)
En el campo académico se han realizado numerosos estudios acerca del guitarrista Raúl García Zárate. Claros ejemplos son: la tesis de Camilo Pajuelo Raul García Zárate: Fundamentos para el estudio de su vida y obra, las transcripciones de Javier Echecopar y Javier Molina, y algunos trabajos de difusión de Mario Cerrón Fetta acerca de la importancia de García Zárate en el desarrollo de la guitarra solista peruana. Por su parte, Luis Justo Caballero realiza un importante trabajo de investigación y de difusión de la obra de Carlos Hayre, un guitarrista muy importante dentro del ecosistema de la música criolla. Octavio Santa Cruz, además de realizar arreglos para guitarra solista afroperuana, también se ha dedicado al estudio de la guitarra en la música peruana; entre sus trabajos encontramos La guitarra en el Perú publicado en 2004. Sin embargo, la literatura actual en relación con la guitarra peruana carece de aportes que expliquen su evolución dentro de los diferentes estilos populares del Perú. Por lo tanto, el presente trabajo tendrá como principal objetivo explicar la evolución de la guitarra solista andina, así como un breve estudio de los guitarristas más representativos, entre ellos, Alejandro Gómez Morón, Alberto Juscamaita, Gaspar Andía Fajardo, Raúl García Zárate, Daniel Kirwayo, Manuel Prado Alarcón, Pablo Ojeda Vizcarra, Riber Oré, Rolando Carrasco Segovia. Además, responderá a la pregunta ¿De qué manera la investigación de la guitarra en la música andina es importante para el desarrollo de un estilo personal?, enfatizando el concepto de autenticidad del autor Jean-Paul Sartre.

Page generated in 0.0548 seconds