• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 7
  • 1
  • Tagged with
  • 8
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Avaliação da resistência aos tuberculostáticos de primeira linha em cepas do complexo Mycobacterium Tuberculosis isolados no Distrito Federal / Evaluation of resistance to first-line tuberculostatic drugs in isolates of Mycobacterium Tuberculosis complex in Federal District

Lima, Glaura Regina de Castro e Caldo 21 December 2015 (has links)
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Faculdade de Ciências da Saúde, 2015. / Submitted by Fernanda Percia França (fernandafranca@bce.unb.br) on 2016-01-19T16:59:50Z No. of bitstreams: 1 2015_GlauraReginadeCastroeCaldoLima.pdf: 1664353 bytes, checksum: a38771b7bd1a21307624ecb077902878 (MD5) / Approved for entry into archive by Marília Freitas(marilia@bce.unb.br) on 2016-02-28T11:08:39Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2015_GlauraReginadeCastroeCaldoLima.pdf: 1664353 bytes, checksum: a38771b7bd1a21307624ecb077902878 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-02-28T11:08:39Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2015_GlauraReginadeCastroeCaldoLima.pdf: 1664353 bytes, checksum: a38771b7bd1a21307624ecb077902878 (MD5) / A tuberculose (TB) continua sendo uma das principais causas de morbidade e mortalidade em todo o mundo, necessitando a TB multirresistente de medidas para ser evitada por ser uma ameaça para o mundo. Determinar se a terapia com quatro drogas em dose fixa combinada (4-DFC) é mais eficaz e mais segura que aquela com drogas separadas (DS) para o tratamento de tuberculose pulmonar na literatura e avaliar a resistência aos tuberculostáticos de primeira linha nos isolados do Complexo Mycobacterium tuberculosis no Distrito Federal foram os objetivos deste trabalho. Para analisar o novo tratamento para TB pulmonar foi realizada uma revisão sistemática com meta-análise dos estudos encontrados e para avaliar a resistência aos tuberculostáticos de primeira linha foi realizado um estudo transversal descritivo no LACEN-DF com cepas coletadas no período de 2001 a 2013 que comparou os perfis de sensibilidade antes e após a introdução do novo tratamento para TB. No período de 2011 a 2013 foi comparado um método tradicional de detecção de resistência (SIRE BACTEC MGIT 960®) com um teste molecular (Genotype MTBDRplus®), capaz de detectar as principais mutações nos genes associados à resistência à rifampicina e à isoniazida. As taxas de resistência secundária aos tuberculostáticos de primeira linha no período de 2001 a 2013 foram de 4,8% à isoniazida, 1,3% à rifampicina e 4,7% à estreptomicina. As taxas de MDR-TB, XDR-TB e de outras resistências foram de 7,7%, 0,7% e 0,7%, respectivamente. Comparando o período de 2001-2003 com 2011-2013 pôde-se observar uma tendência de diminuição da multirresistência e uma elevação da monorresistência aos tuberculostáticos de primeira linha nos períodos analisados. A taxa de multirresistência secundária caiu após a introdução do novo tratamento, permitindo ao paciente maior chance de cura com a utilização de medicamentos menos tóxicos e de menor custo para o Estado. A monorresistência à estreptomicina aumentou, indicando uma possível reativação endógena por cepas anteriores à década de 1980. As mutações encontradas no gene rpoB, responsável pela resistência à rifampicina, se localizavam no códon 531, enquanto as associadas à resistência à isoniazida, no códon 315 do gene KatG e no códon 15 do gene inhA. A acurácia do teste GenoType MTBDRplus® no DF para a detecção da resistência à rifampicina e à isoniazida foi confirmada quando comparada ao teste de sensibilidade convencional com menor tempo de resposta na detecção de resistência aos fármacos. Em decorrência dos resultados encontrados neste trabalho o ensaio GenoType MTBDRplus® foi incluído na rotina do LACEN-DF para o diagnóstico precoce da TB e controle de sua multidroga resistência no DF, trazendo assim benefícios substanciais para o diagnóstico rápido da TB e do seu perfil de resistência. / Tuberculosis (TB) continues to be a major cause of morbidity and mortality worldwide and the multi-drug resistant TB is a threat to the world and needs measures to be avoided. To evaluate whether the four-drug therapy in fixed dose combination (4-FDC) is more effective and safer than the separate drugs (SD) therapy for the treatment of pulmonary TB in the literature and determine the resistance to first-line antituberculosis drugs in isolates of Mycobacterium tuberculosis in the Federal District were the objectives of this work. A systematic review with meta-analysis of studies found was conducted to analyze the new treatment for pulmonary TB, and to evaluate the resistance to first-line tuberculostatic drugs in isolates of Mycobacterium tuberculosis complex in Federal District of Brazil a crosssection descriptive study was undertaken in LACEN-DF in isolates collected from 2001 to 2013. A comparison of the sensitivity profiles before and after the introduction of the fixeddose combination treatment for tuberculosis. From 2011 to 2013 (sensitivity tests using the SIRE BACTEC MGIT 960® system were compared with a molecular one using Genotype MTBDRplus®, capable to detect the main mutations of genes associated to resistance to rifampicine and to isoniazide. The secondary resistance rates to first-line antituberculosis drugs in the period 2001-2013 were 4.8% to isoniazid, 1.3% to rifampicin and 4.7% to streptomycin. The rates of MDR-TB, XDR-TB and other resistances were 7.7%, 0.7% and 0.7%, respectively. Comparing the period 2001-2003 with 2011-2013, a tendency of decrease in multidrug resistance was observed, with an increase of monoresistance to first-line antituberculosis drugs in the analyzed periods. The rate of secondary multi-resistance has fallen after the introduction of the new treatment, which gives patients higher chance of healing taking less toxic drugs that are cheaper for the government. The mono-resistance to streptomicine increased, indicating a possible endogenous reactivation by isolates before 1980 decade. The mutations found in the rpoB gene, responsible for resistance to rifampicin, were located at codon 531 and those responsible for resistance to isoniazid in the katG gene at codon 315 and in the inhA gene at codon 15. The accuracy of GenoType MTBDRplus® in DF for detecting the resistance to rifampicine and to isoniazide was confirmed when compared with the conventional sensitivity test with less response time for detecting the resistance. According to results found in this work the GenoType MTBDRplus® essays was included in the routine of LACEN-DF for the early diagnose and control of multidrugresistant tuberculosis in Federal District, producing substantial benefits for the fast diagnosis confirmation and its resistance profile.
2

Caracterização de Zymomonas mobilis UFPEDA 355 como microorganismo probiótico

MESQUITA, Amanda Rafaela Carneiro de 31 January 2008 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T23:01:39Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo4249_1.pdf: 5387784 bytes, checksum: 0eec9d7103a89fa3e1f2d914ffc4a077 (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2008 / Este trabalho teve como objetivo selecionar e caracterizar uma linhagem de Zymomonas mobilis como potencial probiótico para isso a pesquisa foi dividida em três etapas. Numa primeira etapa foi avaliada a atividade de dez linhagens de Z. mobilis frente a 49 microrganismos patogênicos pertencentes a cinco gêneros bacterianos e um fúngico. Após seleção da linhagem com atividade antagônica e com crescimento satisfatório no meio SSDL foi avaliada sua tolerância ao ácido clorídrico (meio SSDL com pH ajustado para 2,0; 2,5; 3,0; 3,5 e 4,0) e bile bovina nas concentrações de 0,125; 0,25; 0,5; 1,0; 1,5; 2,0; 3,0 e 4,0 p/v. Posteriormente foi avaliada a susceptibilidade desta linhagem a dez diferentes antimicrobianos utilizados em clínica médica. Este ensaio foi realizado pela técnica de difusão em meio sólido preconizado pelo CLSI. A segunda etapa deste trabalho constou da determinação do antagonismo quantitativo da cultura de Z. mobilis selecionada em co-cultura com Escherichia coli O157:H7 ou com Escherichia coli ATCC 8739 e do acompanhamento do pH destas culturas. Nesta etapa também foi estudada a influência do inóculo de Z. mobilis em diferentes concentrações (107, 108, 109 UFC/mL) sobre a sua atividade antagônica ao longo de 24 horas. Na terceira etapa, foi avaliada a possibilidade de translocação de Z. mobilis para a corrente sangüínea e para os órgãos vitais em camundongos, após inoculação através de gavagem oral da cultura (109 UFC/mL) três vezes ao dia. As linhagens de Z. mobilis foram capazes de inibir o crescimento de 10 amostras de Pseudomonas aeruginosa, 4 de Escherichia coli, 7 de Staphylococcus aureus e 5 de Salmonella enterica e 1 Salmonella choleraesuis , mas não inibiu 10 amostras de Enterococcus faecalis nem as 11 de Candida albicans. Das dez linhagens, Z. mobilis UFPEDA 355 apresentou velocidade máxima de crescimento em meio SSDL, superior as demais, e atividade antagônica sendo selecionada para as etapas posteriores. A linhagem UFPEDA 355 apresentou-se tolerante ao meio SSDL em pH superior a 2,5 e a todas as concentrações de bile ensaiadas. Esta linhagem mostrou um perfil de sensibilidade a cefoxitina, azitromicina, sulfazotrim, imipenem, cloranfenicol, amoxicilina/ácido clavulânico e de resistência a ofloxacina, amicacina e ampicilina. A atividade antagônica de Z. mobilis UFPEDA 355 foi dependente da concentração do inóculo, cuja redução das células viáveis, em relação ao controle, foi da ordem de 1,60 ± 0,06 log10 UFC/mL para E. coli O157:H7 e de 1,67 ± 0,07 log10 UFC/mL para E. coli ATCC 8739. Não houve diferença significativa dos valores do pH da cultura de Z. mobilis e de suas co-culturas nos diferentes inóculos (p<0,05). Z. mobilis UFPEDA 355 não foi capaz de penetrar na corrente sangüínea, nem de causar alterações morfológicas nos rins, fígado, baço e intestinos de camundongos
3

Estrategias de defensa a estrés químico en Saccharomyces cerevisiae: regulación genética del transporte multidroga y mecanismos de detoxificación

Vanacloig Pedrós, María Elena 05 November 2018 (has links)
En la presente tesis se han estudiado los distintos mecanismos de toxicidad de las micotoxinas citrinina y ocratoxina A y la respuesta adaptativa a xenobióticos en el modelo de levadura Saccharomyces cerevisiae, concretamente la regulación de los transportadores multidrogas del sistema PDR y sus factores de transcripción. La respuesta a xenobióticos permite a las células eucariotas adaptarse y sobrevivir a la exposición de gran variedad de compuestos exógenos, como toxinas o fármacos. En esta respuesta participan distintos tipos de proteínas, principalmente transportadores de membrana y factores de transcripción. Para estudiar esta respuesta adaptativa sometimos las células de levadura a distintos tratamientos con las micotoxinas citrinina (CIT) y ocratoxina A (OTA), y los oxidantes menadiona (MEN), y peróxido de hidrógeno (H2O2). Las micotoxinas CIT y OTA son metabolitos secundarios producidos por hongos filamentosos que contaminan alimentos básicos y que son tóxicas para el ser humano. Aquí, estudiamos sus mecanismos de toxicidad a través de experimentos de expresión génica con reporteros luciferasa, ensayos transcriptómicos, y ensayos fenotípicos con mutantes de pérdida de función para determinadas proteínas involucradas en la defensa antioxidante y de transporte multidroga. Los resultados muestran diferencia de los mecanismos de toxicidad entre ambas micotoxinas. CIT induce la expresión de genes involucrados en el transporte de drogas y la respuesta a estrés oxidativo, mientras que OTA activa, principalmente, la expresión de genes implicados en el desarrollo, como meiosis o esporulación, y en menor medida, genes relacionados con la respuesta a estrés oxidativo y al transporte multidroga. En levadura, los transportadores multidroga de la membrana plasmática que eliminan compuestos tóxicos de la célula forman parte del sistema PDR (pleiotropic drug resistance). Este sistema está compuesto por proteínas conservadas de bacterias a humanos, como transportadores multidroga y factores de transcripción. Cuando estos transportadores son sobreexpresados, da lugar al fenómeno de resistencia pleiotrópica a drogas (PDR) o resistencia a múltiples drogas (MDR). Este proceso de resistencia es de gran importancia en diversos tratamientos médicos, como quimioterapia en cáncer, o antifúngicos, ya que disminuyen su eficiencia. Aquí, hemos estudiado el funcionamiento del sistema PDR en levadura de varios transportadores multidroga (Pdr5, Pdr15, Snq2, y Yor1) y factores de transcripción (Pdr1, Pdr3, Pdr8, Yrm1, Yrr1, y Stb5) mediante cuantificación de expresión luciferasa. Los resultados muestran que, de entre los transportadores estudiados, Pdr5 y Snq2 son los principales en la respuesta de adaptación frente a CIT, OTA y MEN, mientras que Pdr15 parece actuar como un transportador secundario. Además, la regulación de estos tres transportadores ante la exposición de CIT está dirigida por el factor de transcripción Pdr1. SNQ2 es el único de los cuatro transportadores que se induce al tratar las células con H2O2. Pdr1 activa la transcripción de genes en respuesta a CIT y OTA a través de los sitios específicos PDRE, mientras que Pdr8 e Yrm1, parecen actuar como reguladores negativos en respuesta a CIT. Por último, desarrollamos un sistema binario de plásmidos que nos permite definir las distintas sensibilidades y especificidad a drogas por parte de los factores de transcripción de forma individual. Pdr1 es capaz de reconocer e inducir la activación de la expresión génica en todos los tratamientos, aunque levemente con H2O2. Yrr1 presenta inducción de la expresión génica ante CIT y, especialmente, OTA, indicando su capacidad de discriminación entre estas moléculas. Por último, Stb5 reconoce e induce la expresión génica en el tratamiento con H2O2 en mayor nivel que Pdr1. Los resultados muestran un alto nivel de regulación del sistema PDR, con Pdr1 como factor de transcripción pr / In the present thesis, we have studied the different toxicity mechanisms of the mycotoxins citrinin and ochratoxin A and the adaptive response to xenobiotics in the yeast model of Saccharomyces cerevisiae, specifically the regulation of the multidrug transporters of the PDR network and its transcription factors. The response to xenobiotics allows eukaryotic cells to adapt and survive the exposure to a wide variety of exogenous compounds, such as toxins or drugs. Different types of proteins participate in this response, mainly membrane transporters and transcription factors. To study this adaptive response we subjected the yeast cells to different treatments with the mycotoxins citrinin (CIT) and ochratoxin A (OTA), and oxidants menadione (MEN), and hydrogen peroxide (H2O2). The mycotoxins CIT and OTA are secondary metabolites produced by several filamentous fungi, which contaminate staple foods and which are toxic to humans. Here, we studied their toxicity mechanisms through gene expression experiments with luciferase reporters, transcriptomic assays, and phenotypic assays with loss-of-function mutants for certain proteins involved in antioxidant defense and multidrug transport. The results show differences in the mechanisms of toxicity between both mycotoxins. CIT induces the expression of genes involved in drug transport and the response to oxidative stress, whereas OTA activates, mainly, the expression of genes involved in development, such as meiosis or sporulation, and to a lesser extent, genes related to response to oxidative stress and multidrug transport. In yeast, multidrug transporters of the plasma membrane that remove toxic compounds from the cell are part of the PDR (pleiotropic drug resistance) network. This system is composed of proteins conserved from bacteria to humans, such as multidrug transporters and transcription factors. When these transporters are overexpressed, it leads to a phenomenon known as pleiotropic drug resistance (PDR) or multidrug resistance (MDR). This resistance process is very important in various medical treatments, such as chemotherapy in cancer, or antifungals, since they reduce their efficiency. Here, we have studied the function of the PDR multidrug transporters (Pdr5, Pdr15, Snq2, and Yor1) and transcription factors (Pdr1, Pdr3, Pdr8, Yrm1, Yrr1, and Stb5) by quantifying luciferase expression in promoters or specific recognition sites. The results show that, among the studied transporters, Pdr5 and Snq2 have major roles in the adaptation response to CIT, OTA and MEN, while Pdr15 seems to act as a secondary transporter. Moreover, the regulation of these three transporters upon exposure to CIT is directed by the transcription factor Pdr1. SNQ2 is the only one of the four transporters that is induced by treating cells with H2O2. Pdr1 activates the transcription of genes in response to CIT and OTA through specific PDRE sites, while Pdr8 and Yrm1, appear to act as negative regulators in response to CIT. Finally, we developed a binary plasmid system that allows us to define the different sensitivities and specificity to drugs by the transcription factors individually. Pdr1 is able to recognize and induce the activation of gene expression in all treatments, albeit very slightly with H2O2. Yrr1 shows induction of gene expression with CIT and, especially, OTA, indicating its ability to discriminate between these molecules. Finally, Stb5 recognizes and induces gene expression in H2O2 treatment at a higher level than Pdr1. These results show an important level of regulation of the PDR network, with Pdr1 as the main transcription factor, but with the cooperation of more specific regulators. / En la present tesi s'han estudiat els diferents mecanismes de toxicitat de les micotoxines citrinina i ocratoxina A i la resposta adaptativa a xenobiòtics en el model de llevat Saccharomyces cerevisiae, concretament la regulació dels transportadors multidroga del sistema PDR i els seus factors de transcripció. La resposta a xenobiòtics permet a les cèl·lules eucariotes adaptar-se i sobreviure a l'exposició de gran varietat de compostos exògens, com toxines o fàrmacs. En aquesta resposta participen diferents tipus de proteïnes, principalment transportadors de membrana i factors de transcripció. Per estudiar aquesta resposta adaptativa vam sotmetre les cèl·lules de llevat a diferents tractaments amb les micotoxines citrinina (CIT) i ocratoxina A (OTA), i els oxidants menadiona (MEN), i peròxid d'hidrogen (H2O2). Les micotoxines CIT i OTA són metabòlits secundaris produïts per diversos fongs filamentosos que contaminen aliments bàsics i que són tòxiques per a l'ésser humà. Ací, estudiem els seus mecanismes de toxicitat a través d'experiments d'expressió gènica amb reporters luciferasa, assaigs transcriptòmics, i assajos fenotípics amb mutants de pèrdua de funció per a determinades proteïnes involucrades en la defensa antioxidant i de transport multidroga. Els resultats mostren diferència dels mecanismes de toxicitat entre les dues micotoxines. CIT indueix l'expressió de gens involucrats en el transport de drogues i la resposta a estrès oxidatiu, mentre que OTA activa, principalment, l'expressió de gens implicats en el desenvolupament, com meiosi o esporulació, i en menor mesura, gens relacionats amb la resposta a estrès oxidatiu i al transport multidroga. En llevat, els transportadors multidroga de la membrana plasmàtica que eliminen compostos tòxics de la cèl·lula formen part del sistema PDR (pleiotropic drug resistance). Aquest sistema està compost per proteïnes conservades de bacteria a humans, com transportadors multidroga i factors de transcripció. Quan aquests transportadors es troben sobreexpressats, dóna lloc al fenomen de resistència pleiotrópica a drogues (PDR) o resistència a múltiples drogues (MDR). Aquest procés de resistència és de gran importància en diversos tractaments mèdics, com quimioteràpia en càncer, o antifúngics, ja que disminueixen la seua eficiència. Ací hem estudiat el funcionament del sistema PDR en llevat de diversos transportadors multidroga (Pdr5, Pdr15, Snq2, i Yor1) i factors de transcripció (Pdr1, Pdr3, Pdr8, Yrm1, Yrr1, i Stb5) mitjançant quantificació d'expressió luciferasa. Els resultats mostren que, d'entre els transportadors estudiats, Pdr5 i Snq2 són els principals en la resposta d'adaptació davant de CIT, OTA i MEN, mentre que Pdr15 sembla actuar com un transportador secundari. A més d'això, la regulació d'aquests tres transportadors davant l'exposició de CIT està dirigida pel factor de transcripció Pdr1. SNQ2 és l'únic dels quatre transportadors que s'indueix en tractar les cèl·lules amb H2O2. Pdr1 activa la transcripció de gens en resposta a CIT i OTA a través dels llocs específics PDRE, mentre que Pdr8 i Yrm1, semblen actuar com a reguladors negatius en resposta a CIT. Finalment, vam desenvolupar un sistema binari de plasmidis que enspermet definir les diferents sensibilitats i especificitat a drogues per part dels factors de transcripció de forma individual. Pdr1 és capaç de reconèixer i induir l'activació de l'expressió gènica en tots els tractaments, encara que lleument amb H2O2. Yrr1 presenta inducció de l'expressió gènica davant CIT i, especialment, OTA, indicant la seua capacitat de discriminació entre aquestes molècules. Finalment, Stb5 reconeix i indueix l'expressió gènica en el tractament amb H2O2 en major nivell que Pdr1. Els resultats mostren un important nivell de regulació del sistema PDR, amb Pdr1 com a factor de transcripció principal, però amb la cooperació d'altres regulador / Vanacloig Pedrós, ME. (2018). Estrategias de defensa a estrés químico en Saccharomyces cerevisiae: regulación genética del transporte multidroga y mecanismos de detoxificación [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/111949 / TESIS
4

Microrganismos multidroga-resistentes na fronteira entre serviços de saúde e comunidade uma abordagem espacial /

Del Masso-Pereira, Milena Aparecida January 2018 (has links)
Orientador: Carlos Magno Castelo Branco Fortaleza / Resumo: Microrganismos multidroga-resistentes (MDR) tem se disseminado em hospitais, e apresentam potencial de transmissão em serviços não hospitares e saúde e mesmo na comunidade. Partindo deste princípio, desenvolvemos um estudo de metodologia mista de base individual e ecológica. O estudo foi conduzido no Hospital Estadual Bauru e distribuiu-se, resumidamente, em três etapas: (i) identificação de preditores para infecções por MDR com origem na comunidade (Community-onset [CO]-MDR); (ii) georreferenciamento e estudo da proximidade de domicílios de sujeitos com CO-MDR e outros que receberam alta hospitalar enquanto carreados de agente MDR (Retornando à Comunidade, RC) a serviços de saúde de complexidades diversas. No primeiro estudo, de delineamento caso-controle, identificamos internação prévia (com mais de seis meses de antecedência do diagnóstico) e doença pulmonar como fatores de risco para CO-MDR. Esses fatores apresentaram diferenças entre Gram-positivos e Gram-negativos. Já no segundo estudo, foi possível constatar a proximidade de domicílios de sujeitos dos grupos CO e RC com serviços de saúde, fossem eles Unidades Básicas (UBS), hospitais ou ambulatórios de especialidade. Em geral, quando comparados ao Methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA), outros agentes apresentavam maior dispersão em torno dos serviços de saúde. Os dados sugerem, ainda que indiretamente, a possibilidade de transmissão de microrganismos multidrogra-resistentes em espaços comunitários ou de as... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: Multidrug-resistant microorganisms (MDR) have spread in hospitals, and have a potential for transmission in non-hospital healthcare settings and even in the community. This study was conducted in Bauru State Hospital and was distributed in three stages: (i) identification of predictors for community-onset MDR infections (CO-MDR); (ii) georeferencing and study of the proximity of CO-MDR and others who are discharged while harboring MDR (Returning to the Community, RC) to health services of diverse complexities.In the first case-control study, we identified previous hospitalization (with more than six months of the diagnosis) and pulmonary disease as risk factors for CO-MDR. These factors showed differences between Gram-positive and Gram-negative pathogens. In the second study, it was possible to verify the proximity of households of CO and RC subjects to health services, whether they were Basic Units (BHU), hospitals or specialty outpatient clinics. In general, when compared to Methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA), other agents were more dispersed around health services. The data suggest, albeit indirectly, the possibility of transmission of multidrug-resistant microorganisms in community or non-hospital care spaces. / Mestre
5

Genotipagem e pesquisa de resistência fenotípica e genética à rifampicina e isoniazida em linhagens de Mycobacterium bovis isoladas de linfonodos de bovinos de abatedouro na região centro-oeste do estado de São Paulo

Franco, Marília Masello Junqueira. January 2016 (has links)
Orientador: Antonio Carlos Paes / Resumo: A tuberculose causada por Mycobacterium bovis (bTB) é uma zoonose de distribuição mundial com ampla gama de hospedeiros. Nos países onde a bTB é prevalente, 10 a 20% dos casos de tuberculose humana são causados por M. bovis. São escassos em todo o mundo estudos que investigam a resistência à isoniazida (INH) e rifampicina (RMP) em linhagens de M. bovis de origem bovina, reservatórios silvestres, e em casos humanos de tuberculose. Foi investigada a diversidade genotípica de 67 linhagens de M. bovis isoladas de bovinos de abatedouro, obtidas de 100 linfonodos com lesão caseosa, pelas técnicas de Spoligotyping e MIRU-VNTR, bem como foi determinado o perfil fenotípico de resistência à INH e RMP pela técnica de REMA, e pesquisadas possíveis bases genéticas para resistência aos antimicrobianos. Dentre os isolados, 11 (16%) foram classificados como MDR-TB, 8 (12%) resistentes à INH e 2 (3%) resistentes à RMP. A pesquisa pelo GenoType MTBDRplus ver. 2.0 não acusou a presença de mutações em nenhum dos isolados fenotipicamente resistentes. Foram identificados 16 spoligotipos entre as linhagens. A subfamília BOV_1 predominou com 52 (77,6%) isolados, com os SIT 481, 482, 594, 665, 691, 698, 1021, 1667, 1852, 2141 e dois isolados sem shared type. A BOV_2 foi identificada em 8 (11,9%) isolados, com o SIT 683. Os SIT 982, 1851 e 1853 foram agrupados na família BOV. Dois isolados não foram classificados em família ou subfamília. A análise de MIRU-VNTR com painel de 12 MIRUs, identificou 31 i... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: Tuberculosis caused by Mycobacterium bovis (bTB) is a zoonosis of worldwide distribution with broad host range. In countries where bTB is prevalent, 10-20% of the human cases of tuberculosis are caused by M. bovis. All over the world there are few studies investigating the resistance to isoniazid (INH) and rifampicin (RMP) in M. bovis strains from cattle, wild reservoirs, and human cases of tuberculosis. The genotypic diversity of 67 M. bovis strains obtained out of 100 lymph nodes with caseous lesions from slaughtered animals was investigated by Spoligotyping and MIRU-VNTR techniques, as well as the assessment of their phenotypic profile of resistance to INH and RMP by REMA method and the search of possible genetic basis for antimicrobial resistance. Among the obtained isolates, 11 (16%) were classified as MDR-TB, 8 (12%) INH-resistant and 2 (3%) RMP-resistant. The use of GenoType MTBDRplus ver. 2.0 did not pointed the presence of genetic mutations in any of the phenotypically resistant isolates. Sixteen different spoligotype patterns were identified. The BOV_1 subfamily predominated with 52 (77.6%) isolates, with SITs 481, 482, 594, 665, 691, 698, 1021, 1667, 1852, 2141 and two isolates without a given SIT. BOV_2 was identified in 8 (11.9%) isolates, within SIT 683. The SITs 982, 1851 and 1853 were grouped in BOV family. Two isolates were not classified in family or subfamily. The MIRU-VNTR analysis using the 12 classical MIRUs, identified a cluster of 31 isolates belonging... (Complete abstract click electronic access below) / Doutor
6

Atividade antibacteriana do óleo essencial de Lippia gracilis Schauer

SOARES, Leila Denise Elid 31 January 2010 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T16:26:39Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo1159_1.pdf: 618867 bytes, checksum: 7cd487fc5f601809f1f857894332f68c (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2010 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / O presente estudo teve como objetivo principal a determinação da atividade bacteriostática do óleo essencial de Lippia gracilis Schauer, planta nativa do semi-árido nordestino, conhecida vulgarmente por alecrim da chapada e do carvacrol metabólito secundário presente no gênero Lippia. Para esta avaliação foi utilizado o método de micro diluição em meio liquido e dez cepas de Pseudomonas aeruginosa ou de Staphylococcus aureus, ambas com perfis de resistência a pelo menos dois agentes antimicrobianos. O óleo essencial de Lippia gracilis e o carvacrol foram diluídos de forma a obter concentrações que variaram de 1,56% a 0,012%v/v. Os inocula bacterianos foram padronizados em 104 UFC/poço. Uma completa inibição do crescimento de P. aeruginosa e S. aureus foi observada em concentrações equivalentes a 0,78%v/v do óleo essencial de L. gracillis. O carvacrol na concentração de 0,012% v/v inibiu 70% das cepas de S. aureus. Esta atividade quando comparada ao óleo essencial de Lippia gracilis não foi estatisticamente diferente. O óleo essencial de Lippia gracilis mostrou-se mais ativo frente a P. aeruginosa que o carvacrol e estes resultados foram diferentes estatisticamente (p<0,05). O óleo essencial de Lippia gracilis é eficaz sobre microrganismos resistentes de patogenicidade reconhecida e de grande interesse nas infecções nosocomiais
7

Análise da evolução da multirressistência de bactérias gram negativas no Hospital de Base de São José do Rio Preto no Período de 1999 a 2008 / Gram Negative Bacteria; Multidrug-Resistance; Trends; Tertiary Hospital

Oliveira, Viviane Decicera Colombo 02 May 2011 (has links)
Made available in DSpace on 2016-01-26T12:51:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1 vivianedeciceracolombooliveira_dissert.pdf: 908582 bytes, checksum: 3c95ae4a3fb33fb357397cfbcc4f9bdf (MD5) Previous issue date: 2011-05-02 / Hospital bacterial resistance to multiple antibiotics is a great concern worldwide. This study objective was to know the multidrug-resistantance (MDR) agents, clinical materials, origin, trends, and to correlate them with the bacterial sensitivity and antimicrobial consumption. A total of 53,316 nosocomial bacteria were assessed in a tertiary hospital during the period from 1999 to 2008. MDR was defined for gram negative bacteria (GNB) when it presented resistance to two or more classes/groups of antibiotics. GNB were predominant (66.1%). GNB MDR had a global increase of 3.7 times in the end of the period. Acinetobacter baumannii was the most prevalent (36.2%). The most frequent materials were urinary and respiratory. A significant increase occurred during the period of 4.8 and 14.6 times of the A. baumannii and K. pneumoniae, respectively. Sixty-seven percent of GNB MDR was from the Intensive Care Units. A. baumannii resistance to carbapenemics increased from 7.4% to 57.5% during the period, concomitant to the consumption increase. The resistance of K. pneumoniae to the cephalosporins had a high increase during the decade. P. aeruginosa decreased in these last two years with a recovery of the sensitivity. / A resistência bacteriana hospitalar a múltiplos antibióticos é uma grande preocupação mundial. O objetivo deste estudo foi conhecer os agentes multidroga-resistentes (MDR), materiais clínicos, origem, evolução e correlacionar com a sensibilidade bacteriana e consumo de antimicrobianos. Foram avaliadas 53.316 bactérias de origem nosocomial, num hospital terciário, durante o período de 1999 a 2008. Foi definida a MDR para as bactérias gram negativas (BGN) quando apresentava resistência a duas ou mais classes/grupos de antibióticos. As BGN foram predominantes (66,1%). As BGN MDR tiveram um aumento global de 3,7 vezes no final do período. O Acinetobacter baumannii foi o mais prevalente (36,2%). Os materiais mais freqüentes foram urinário e respiratório. Ocorreu um aumento significativo durante o período de 4,8 e 14,6 vezes do A. baumannii e K. pneumoniae, respectivamente. Sessenta e sete por cento das BGN MDR foram das UTIs. A resistência do A. baumannii aos carbapenêmicos aumentou de 7,4% para 57,5% durante o período, concomitante ao aumento do consumo. A resistência da K. pneumoniae às cefalosporinas teve um grande aumento durante a década. Houve diminuição da P. aeruginosa nos últimos dois anos com uma recuperação da sensibilidade.
8

Avaliação dos diferentes parâmetros da resposta imune de indivíduos com teste tuberculínico positivo ou negativo perante isolados clínicos de M. tuberculosis sensíveis e multidroga resistentes

Campana, Maria Carolina Faiçal 02 September 2010 (has links)
Made available in DSpace on 2016-12-23T13:56:05Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Maria Carolina Campana - texto completo.pdf: 1739324 bytes, checksum: 2c77a0541ea8a062d1765a13e6b4e9e5 (MD5) Previous issue date: 2010-09-02 / Immunity against tuberculosis depends on the establishment of an effective Th1 response, with IFN- production, a pivotal cytokine to the activation of macrophages and bacilli destruction. It is known that several factors are related to the host s resistance to tuberculosis. In the present work, the influence of T regulatory cells (Tregs) in the immune response against Mtb was evaluated in whole blood and PBMC cultures from tuberculin skin test positive (TST+) and tuberculin skin test negative (TST-) individuals. Paralelly, we also evaluated if different levels of resistance to anti-mycobacterial drugs displayed by different Mtb clinical isolates could interfere with the cytokine profile, Tregs frequency, and with its proliferative capacity on both PBMC and whole blood cultures from TST+ and TST- subjects. Twenty-two healthy volunteers were invited to participate in our study, 11 TST+ and 11 TST-. Twelve Mtb clinical isolates were used, 6 drug-resistant and 6 drug-susceptible. Our data shows that differences in drug susceptibility did not affected any of the evaluated parameters. In the other hand, TST status correlated with differences in Treg frequencies, which was significantly elevated among TST+ when compared to TSTsubjects. The increase in Tregs was also associated with a decrease in the microbicidal effect observed in whole blood cultures from TST+, when compared to TST-. This association was confirmed through the depletion of Tregs, which restored the microbicidal activity and an increase in IFN-, IL-2, IL10, and TNF- when compared to undepleted cultures. Data presented here supports the hypothesis that pre-exposure to MTB, represented by a positive TST result, may increase the number of Treg cells, which in turn could affect negatively the establishment of a protective immunity against TB in TST+ individuals / A resposta imune contra a tuberculose é mediada por uma resposta do tipo Th1, com a produção de IFN-&#947;, citocina fundamental para a ativação dos macrófagos e, consequentemente para a eliminação do bacilo. Vários fatores podem estar relacionados com a resistência a tuberculose. Neste trabalho, foi avaliado o impacto das células T reguladoras na resposta imune contra o Mtb em infecções de amostras de sangue total e CMSP de indivíduos positivos para o teste com PPD (PPD+) e negativos ao teste com PPD (PPD-). Além disso, avaliamos também se o perfil de resistência dos isolados de Mtb tem relação com o perfil de citocinas secretadas, com a frequência de células T reguladoras e com sua capacidade proliferativa em culturas de sangue total e CMSP dos indivíduos estudados. Para isso, foram arrolados 22 voluntários saudáveis. Desses indivíduos, 11 eram PPD+ e 11 eram PPD-. Foram também utilizados 12 isolados de Mtb, sendo 6 sensíveis e 6 resistentes a drogas antituberculose. Não foram encontradas diferenças entre os perfis de resistência dos isolados de Mtb e os parâmetros avaliados. O número de células T reguladoras encontrado nos indivíduos PPD+ foi maior em relação aos PPD- e a presença dessas células afetou negativamente o efeito microbicida nas culturas de sangue total de indivíduos PPD+, nas quais os isolados de M. tuberculosis proliferaram mais. Quando foram feitas infecções com isolados de Mtb em culturas de CMSP nas quais as células T reguladoras foram depletadas uma diminuição na proliferação do Mtb foi encontrada tanto nas amostras de indivíduos PPD+ quanto PPD-. Essa alteração na proliferação do Mtb foi acompanhada de maiores níveis de INF-&#947;, IL-2, IL-10 e TNF-&#945; em relação às culturas de CMSP na presença das células T reguladoras. Os resultados desse trabalho sugerem que a pré-exposiçã o ao Mtb, evidenciada pelo teste positivo com o PPD, pode aumentar o número de células T reguladoras que, por sua vez, podem prejudicar a resposta imune protetora contra a tuberculose nos indivíduos PPD+

Page generated in 0.0649 seconds