• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 335
  • 284
  • 240
  • 215
  • 57
  • 24
  • 16
  • 14
  • 13
  • 12
  • 12
  • 7
  • 6
  • 4
  • 4
  • Tagged with
  • 1320
  • 1320
  • 563
  • 395
  • 366
  • 361
  • 253
  • 231
  • 228
  • 221
  • 216
  • 211
  • 185
  • 161
  • 139
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
341

Public participation in public policy making

Mentoor, John W. 03 1900 (has links)
Thesis (MA (Public and Development Management))-- University of Stellenbosch, 1995. / ENGLISH ABSTRACT: This study assesses public participation in public policy making by way of a case study approach. The Regional Education Boards and the Regional Services Council form part of the case study evaluation of public participation in public policy making. In essence, a structural-functionalist analysis of the two cases is given. From this approach this study points out what the activities of the two institutions are, what services they render and the policy measures with which they are engaged in. This is imperative because by way of an analysis, the extent to which the public is allowed to participate in the policy making process, with reference to the two institutions, is determined. Before the assessment of the two cases a conceptual framework pertaining to public participation in public policy making is given. In this conceptual framework the different typologies, policy levels, participants and the modes of public participation in public policy making are highlighted. In earlier years public participation in public policy making was simply seen as being confined to voting turn-out. As the study of public policy making expanded the operational definition of public participation was broaden to include activities such as campaigning, handing petitions to members of parliament, attending political meetings, writing letters to communication media, written representations submitted to a minister and protest action. Thus, as the study of public policy making expanded it became clear that separate participation modes exist because the activities which emanates from the implementation of public policy differ systematically in the requirements it place on the citizens. What is significant of this thesis is that it proposed a nine-point criteriological model for effective participation in public policy making. Each criterium is analyzed in depth and it is indicated how important it is for effective public participation in public policy making. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Hierdie studie bepaal publieke deelname in openbare beleidmaking by wyse van 'n setwerklike benadering. Die Onderwysstreekrade en die Streekdiensterade vorm deel van hierdie evaluering van publieke deelname in openbare beleidmaking. Vir hierdie benadering word 'n strukturieel - funksionele uiteensetting van die werkswyse en beleidsmaatreëls van die twee instansies gegee. Hierdie uiteensetting is belangrik omrede, deur middel van 'n analise, daar bepaal word tot watter mate die publiek deel uitmaak van die beleidmakingsproses ten opsigte van die twee instansies. Voor die uiteensetting van die setwerklike benadering word 'n raamwerk met betrekking tot die konsepte wat van toepassing is op publieke deelname in openbare beleidmaking, gegee. In hierdie raamwerk word die verskillende tipologieë, beleidsvlakke, deelnemers en die verskillende maniere van publieke deelname in die openbare beleidmakingsproses, uitgebeeld. In vroeër jare was publieke deelname in openbare beleid gesien as bloot deelname aan verkiesings. Namate die studie van openbare beleid uitgebrei het, het die operasionele definisie van publieke deelname groter geword om aktiwiteite soos petisies aan parlementslede, bywoning van politieke vergaderings, briewe aan kommunikasiemedia, geskrewe voorleggings aan ministers en protesaksies in te sluit. Dit het derhalwe duidelik geword dat daar verskillende maniere is betreffende publieke deelname omrede die aktiwiteite wat vloei uit die implementering van openbare beleid in verskillende gemeenskappe, verskillend is. Wat die studie merkwaardig maak is dat dit 'n nege-punt kriteriologiese model vir effektiewe publieke deelname in die openbare beleidmakingsproses voorstel. Elke kriteria word in diepte geanaliseer en dit word uitgewys hoe belangrik dit vir effektiewe publieke deelname in die openbare beleidmakingsproses is.
342

An evaluation of the Performance Enhancement Process (PEP) of the South African Police Service (SAPS) : a case study at Parow Police Station

Krause, Barret 04 1900 (has links)
Thesis (MPA)--University of Stellenbosch, 2004. / ENGLISH ABSTRACT: The purpose of this thesis is to assess the performance appraisal system, namely the Performance Enhancement Process (PEP), of the South African Police Services at Parow. The premise of the study is that PEP is a sound policy document, but that there are potential problems with its implementation at station level. To this end, the reader is presented with an overview of the relevant literature pertaining to performance appraisals. The shift in managerial philosophy and the organisational change from a force to a service and its effect on performance appraisals are discussed. The results of the empirical study are presented and it is concluded that there are various problems with the implementation of PEP at station level. The researcher presents the following practical recommendations: - Conduct an audit; - Eliminate structural problems; - Adequate appraiser training; - Appraisee training; - Connect the PA system to other organisation systems; and - Obtain a charter from top management. The reader is then presented with a conclusion of the research. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die doel van die tesis is om die prestasie waardering stelsel van die Suid Afrikaanse Polisie Dienste, naamlik die Prestasie Verbeterings Proses (PEP), te evalueer te Parow. Die uitgangspunt van die studie is dat PEP ‘n gesonde beleidsdokument is, maar dat daar egter potensiële probleme is met die implementering daarvan op stasie vlak. Om hieraan te voldoen, word die leser voorsien van ‘n oorsig oor die toepaslike literatuur betrokke tot prestasie waardering. Die verskuiwing in bestuursfilosofie en die organisatoriese verandering van ‘n mag tot ‘n diens en die effek op prestasie waardering word bespreek. Die uitslae van die empiriese studie word aangebied en die gevolgtrekking word gemaak dat daar wel verskeie probleme is met die implementering van PEP op stasievlak. Die navorser bied die volgende prakiese aanbevelings aan: - Die aanvoer van ‘n oudit; - Eliminering van struktuele probleme; - Voldoende “appraiser” opleiding; - “Appraisee” opleiding; - Opkoppeling van die waardeeringstelsel met ander organisatoriese stelsels; en - Kry ‘n handves van topbestuur. Die leser voorsien van ’n gevolgtrekking oor die studie.
343

The evaluation of World Vision's Area Development Programme in Lesotho : the case of Taung

Motsomi, Napo F. (Napo Francis) 12 1900 (has links)
Thesis (MPA)--University of Stellenbosch, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: This study was embarked upon to evaluate the contribution which World Vision as agent and catalyst of development has made towards addressing social issues in Lesotho. Specifically, the study evaluates Taung Area Development Programme which is one of the World Vision community development programmes established to improve social conditions in the rural communities particularly, in Tsoloane, Ha-Mopoane and Qhalasi. The study seeks to investigate three important areas; 1. Participation: to assess whether the communities have been involved in the planning of the projects, identified their own priorities for the projects or used their lands and other resources to exercise control over their economic, social and cultural development. 2. Empowerment: to assess how the projects have strengthened the capacity of local communities. This includes the transfer of skills through training for the purpose of equipping people to engage in their own development. 3. Sustainability: to assess the long-term viability of the projects. Data was gathered through the use of qualitative and quantitative data collection techniques. To conduct both methods a snowball technique was applied. The data gathered was tabulated in graphs and pie charts. The results were then discussed and analysed in terms of the aims of this research. Regarding participation, the findings of the study revealed that to a large extent people were able to participate in the planning of the projects. People were able to identify their objectives and make a decision to embark on Income Generating Activities (IGA) such as raising poultry and pigs, sewing, and making baskets, candles and soap. The IGA enabled project members to feed and earn income for their families. The study further revealed that while certain people were able to participate in the planning of their projects, in development activities such as the building of feeder roads, people’s participation was minimal. This blueprint and top down planning approach allowed for little public participation. The study also found that World Vision’s religious involvement was appreciated for the moral support it provided. Another important issue the study brought to light was that people had an opportunity to use their indigenous knowledge in their projects. Regarding empowerment, almost all the respondents believed that World Vision played an important role by training people to handle various activities within projects. Apart from the training given, people also acquired different skills and knowledge. Most of the respondents acquired technical and economic knowledge, while others became skilful in farming and health matters as well as in handcraft. Empowerment in the Taung Area Development Programme has also manifested itself through the improved living conditions of the local people. The study found that infrastructure such as schools and roads have been established. As regards primary health care, respondents indicated that they had access to clean water due to the presence of a community tap. HIV/AIDS awareness, disease prevention campaigns and the building of toilets have contributed to improved living conditions in the Taung Area Development Programme. Though HIV/AIDS awareness and disease prevention campaigns were essential for primary health care, few people were knowledgeable about deadly diseases such as HIV/AIDS. As a result there was still a need for World Vision to underpin the spread of HIV/AIDS awareness within the communities. Sustainability has been attributed to the long-term survival of the development projects and their future operation. The findings of this study confirmed that people in the Taung Area Development Programme were optimistic that the skills and knowledge they have acquired, and the projects themselves will generate resources and continue to operate after World Vision’s departure, especially with regard to IGA projects. The study results confirmed that people who mainly engaged in development activities such as at Qhalasi showed that they could only utilise their skills and knowledge to a small degree. The main conclusion reached by the study is that the Taung Area Development Programme as one of World Vision’s programmes has to a large extent transformed the lives of the local people. As a result of World Vision involvement in the Taung Area Development Programme, people-centred development is manifestly seen to promote the participation and empowerment of the people as well as the sustainability of the development projects. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die doel van hierdie studie was om die bydrae wat World Vision as agent en katalisator van ontwikkeling gemaak het om sosiale kwessies in Lesotho aan te spreek te bepaal. Die studie, meer spesifiek evalueer die Taung Area Develoment Programme, wat een van World Vision se gemeenskapontwikkelingprogramme is wat gevestig is om maatskaplike toestande in landelike gebiede te bevorder veral in Tsoloane, Ha-Mopoane en Qhalasi. Die studie poog om drie belangrike areas te ondersoek; 1. Deelname: om te bepaal of gemeenskappe betrek was by die beplanning van die projekte, deur die identifikasie van hulle eie prioriteite vir die projekte, of die gebruik van hul grond en ander hulpmiddels om beheer oor hul eie ekonomiese, sosiale en kulturele ontwikkeling uit te oefen. 2. Bemagtiging: om vas te stel in watter mate die programme die kapasiteit van plaaslike gemeenskappe versterk het. Dit sluit in die oordrag van vaardighede deur opleiding, om mense toe te rus om in hulle eie ontwikkeling betrokke te raak. 3. Volhoubaarheid: om die langtermyn lewensvatbaarheid van die projekte te bepaal. Data is versamel deur die gebruik van kwalitatiewe en kwantitatiewe data-insamelingstegnieke. Om albei tegnieke uit te voer was die sneeubal steekproeftegniek toegepas. Die data wat versamel was, is in grafieke aangebied. Die resultate was daarna geanaliseer en bespreek in terme van hierdie studie se doelstellings. Met betrekking tot deelname, het die bevindings van die studie bewys dat die betrokke mense in ’n groot mate bevoeg was om deel te neem aan die beplanning van die projekte. Mense was bevoeg om doelwitte te identifiseer en besluite te neem om inkomste-genererende aktiwiteite (IGA) aan te pak. Die aktiwiteite het pluimvee en varkboerdery, naaldwerk, en die maak van mandjies, kerse en seep ingesluit. Die IGA het dit vir projeklede moontlik gemaak om kos en ’n inkomste vir hulle families te verdien. Die studie het verder vasgestel dat, afgesien van die feit dat sommige mense bevoeg was om aan die beplanning van hul projekte deel te neem, die deelname in ontwikkelingsprojekte soos die bou van toeganspaaie, minimaal was. Die tipiese “van bo na onder’’ voorskriftelike benadering tot beplanning het min geleentheid vir publieke deelname toegelaat. Die studie het ook bevesting dat die godsdienstige betrokkenheid van World Vision, weens die morele ondersteuning wat dit bied, hoog gewaardeer was. Nog ’n belangrike aspek wat die studie aan die lig gebring het, was dat die mense die kans gebied was om hul inheemse kennis in hul projeke aan te wend. Met betrekking tot bemagtiging, het feitlik al die respondente geglo dat World Vision ’n belangrike rol gespeel het om mense op te lei om veskeie aktiwiteite binne hul projekte uit te voer. Benewens die opleiding wat ontvang was, het die mense ook verskeie vaardighede en kennis opgedoen. Die meerderheid van die respondente het tegniese en ekonomiese kennis opgedoen, terwyl andere in landbou en gesondheidsaangeleenthede en ook handwerk vaardig geword het. Bemagtiging in die Taung Area Development Programme is ook deur die verbetering in die lewensomstandinghede van die plaaslike bevolking geopenbaar. Die studie het ook gevind dat die infrastruktuur met die bou van skole en paaie verbeter was. Met betrekking tot primêre gesondheid, het die respondente bevesting dat hulle toegang tot skoon water gekry het deur middel van ’n gemeenskaplike kraan. Veldtogte soos MIV/VIGS bewusmaking, voorkoming van siektes en die bou van toilette het tot verbeterde lewensomstandinghede in die Taung Area Development Programme bygedra. Afgesien van veldtogte soos MIV/VIGS en siektevoorkoming wat vir primêre gesondheidsorg belangrik is, beskik min mense kennis van dodelike siektes soos MIV/VIGS. Dit blyk dus dat World Vision meer klem sal moet lê op die verspreiding van kennis van MIV/VIGS binne die gemeenskappe. Die langtermyn oorlewing van die ontwikkelingsprojekte sal aan volhoubaarheid gekoppel moet word. Die bevindings van hierdie studie bevestig dat mense in die Taung Area Development Programme optimisties was dat die vaardighede en kennis wat hulle verkry het, en die projekte, selfhulpmiddels sal genereer wat nog in werking sal wees lank na die vertrek van World Vision, veral met betrekking tot die IGA projekte. Hierdie studie bevestig dat persone wat hoofsaaklik betrokke was by ontwikkelingsprojekte soos by Qhalasi, net tot ’n geringe mate hulle vaardighede en kennis kon gebruik. Die belangriskte slotsom wat hierdie studie bereik het was dat die Taung Area Development Programme, as een van die World Vision programme, in ’n groot mate die lewens van die plaaslike mense getransformeer het. As gevolg van World Vision se betrokkenheid in die Taung Area Development Programme, word mensgesentreerde ontwikkeling nou gesien as bevordelik vir die betrokkenheid en bemagtiging van die bevolking sowel as die volhoubaarheid van die ontwikkelingsprojekte.
344

The impact of the Community Based Public Works Programme of the Department of Public Works in Groutville

Mthembu, N. (Hymnal Nkosinathi) 04 1900 (has links)
Thesis (MPA)--University of Stellenbosch, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: The basic principles of the Reconstruction and Development Programme (RDP) include “an integrated and sustainable programme” and “a people-driven process”. Section 2.3 of the RDP identifies the National Public Works Programme (NPWP) as a key implementation strategy of the RDP, with the primary purpose of creating jobs and providing community infrastructure, in a manner that impacts on the socio-economic conditions of the poor (ANC, 1994:1-18). The NPWP was operationalised in late 1995 as a Community Based Public Works Project (CBPWP) to carry out this broad mandate. Government was faced by numerous challenges in the form of poverty, joblessness, a shrinking economy and lack of job-related skills. The expectations were also high that after long years of struggle and suffering, an ANC-led Government would deliver a better life soon. Wittingly or unwittingly, in the face of these challenges and mounting expectations, Government rushed to deliver a better life through school feeding schemes, free health care to children under the age of six and to pregnant women and allocated about R250m to the Department of Public Works to deliver a job creation and poverty relief programme. It was this rush that saw the Government losing sight of important conditions for sustainable delivery of goods and services. The purpose of the study is to show that the Community Based Public Works Programme of the Department of Public Works, which was implemented in Groutville in 1996, failed to bring about visible change. The starting point is to create a contextual framework for the research problem and the suggested answer (Bless & Higson - Smith, 1995:37), which is established through various means in the sections that follow. The first part, the literature review, offers both conceptual and operational definitions (Bless & Higson - Smith, 1995:35-37) of key concepts or variables that form elements of the research problem and the proposed hypothesis. Methodology and research design outlines the process, procedure and instruments used to test the hypothesis. The section on data analysis gives an overview on how data on the general field of interest (Brynard & Hanekom, 1997:48-50), community development (De Beer & Swanepoel, 1998:17-28), is filtered to focus on the National Public Works Programme (NPWP) and the Community Based Public Works Programme (CBPWP) as strategies for community development , using Groutville as a case study. As part of data analysis, using the model of Brynard & Hanekom (1997:54-55) viewpoints of authors on community development are integrated in the context of the results and data obtained. Finally, the study outlines and discusses the results and recommendations. The reliability and generalizability of the findings is based on consistence between the findings of this particular study and the CASE/ILO Report, on the one hand, and the empirical evidence as provided by grassroots structures and as observed by the researcher. The study finds that while the project succeeded in targeting women and youth, employment opportunities could not be sustained. In addition there is no evidence of training and the ability of employees to use skills gained during the life of the project to earn a decent living. Finally, the study also finds that one of the major failures of the CBPWP, in addition to a lack of sustainability, was that it was not co-ordinated and integrated with other local development initiatives such as the Masakhane Campaign, the Clean and Green Campaign and the Local Economic Development Plan. The study concludes by suggesting recommendations, which include: - • The need to redefine sustainability in a way that does not emphasize the quality and life span of infrastructure but prioritizes the beneficiaries’ ability to use the infrastructure and skills gained to engage in productive economic activities; • Recognize local leadership and built capacity before a project is introduced; • Focus, as part of capacity building, on institutional development and organizational development for local communities; • Communicate and seek consensus on the goals and intended objectives of the programme; • Link national programmes with local economic development plans and initiatives and education and training for life-long employment. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die basiese beginsels van die Heropbou en Ontwikkelingsprogram (HOP) sluit ‘n geïntegreerde volhoubare program en ‘n gemeenskapsgeïnspireerde proses in. Die Nasionale Openbare Werke Program (NOWP) is as ‘n sleutel implementeringstrategie geïdentifiseer in klousule 2.3 van die HOP met die primêre doel om werkverskaffing en die voorsiening van infrastruktuur aan die gemeenskap te lewer. Die primêre doel is om ‘n impak te lewer op die sosio-ekonomiese toestand van die hulpbehoewende persoon. (ANC, 1994:1-18). Die NOWP is in 1995 as ‘n Gemeenskapsgebaseerde Openbare Werke Program in werking gestel om hierdie breë mandaat uit te voer. Die Staat was gekonfronteer met verskeie uitdagings wat onder andere armoede, werkloosheid, ‘n krimpende ekonomie en die gebrek aan toepaslike werksgeoriënteerde vaardighede ingesluit het. Hoë verwagtinge is van die ANC regering gekoester om na die lang jare van stryd en lyding ‘n beter lewe vir almal te verseker. Wetende of onwetende, in die aangesig van al hierdie uitdagings en verwagtinge, het die Staat beleid bepaal wat daarop gemik was om dienstelewering te versnel ten einde ‘n beter lewe te waarborg. Hierdie beleid het voedingskemas by skole en gratis gesondheidsorg aan kinders onder die ouderdom van ses jaar en verwagtende vroue verskaf. Daar is ook ‘n bedrag van R250 miljoen bewillig aan die Departement van Openbare Werke om ‘n armoedeverligting en werkverskaffingsprogram daar te stel. Dit was as gevolg van hierdie druk waaronder die Staat verkeer het, dat die belangrike vereistes vir volhoubare lewering van goedere en dienste uit die oog verloor is. Die doel van hierdie studie is om te bewys dat die Gemeenskapsgebaseerde Openbare Werke Program, soos onder andere geïmplementeer in Groutville in 1996, nie daarin geslaag het om enige merkbare veranderinge teweeg te bring nie. Die aanvangspunt vir hierdie studie is om ‘n kontekstuele raamwerk vir die navorsingsprobleem daar te stel, met toepaslike moontlike oplossings, (Bless & Higson - Smith, 1995:37), wat geskep is deur verskeie middele te ondersoek in die gedeeltes wat volg. Die eerste gedeelte, naamlik die literatuurstudie, verskaf konseptuele en algemene gebruiksdefinisies (Bless & Higson - Smith, 1995:35-37) van sleutelkonsepte of veranderlikes wat die kritiese elemente van die navorsingsprobleem en die voorgestelde hipotese vorm. Die metodiek en navorsingsontwerp-raamwerk omskryf die proses, prosedure en instrumente wat gebruik is om die hipotese te toets. Die gedeelte oor data-analise gee ‘n oorsig oor hoe die data wat betrekking het op die algemene veld van belangstelling (Brynard & Hanekom, 1997:48- 50), naamlik gemeenskapsontwikkeling (De Beer & Swanepoel, 1998:17-28) gefiltreer is om te fokus op die Nasionale Openbare Werke Program en die Gemeenskapsgebaseerde Openbare Werke Program wat as strategieë vir gemeenskapsontwikkeling in die Groutville gevallestudie gebruik is. As deel van die data-analise is die Bryard & Hanekom (1997:54- 55) model gebruik om verskillende standpunte van verskeie skrywers aangaande gemeenskapsontwikkeling te integreer met die resultate en die inligting wat ingesamel is. Die laaste afdeling bespreek die bevindinge en maak aanbevelings. Bevindinge in hierdie studie gemaak kan as algemeen betroubaar beskou word. Die stelling word gebaseer op die feit dat ‘n konsekwente ooreenstemming telkemale verkry is tussen die bevindinge van die spesifieke studie soos vervat in die CASE/ILO - verslag, en die empiriese bewyslewering, soos voorsien deur voetsoolvlak gemeenskapstrukture en soos waargeneem deur die navorser. Bevindinge van die studie sluit die volgende in; die Groutville projek het daarin geslaag om vroue en die jeug te betrek, maar dit kon nie daarin slaag om volhoubare werkverskaffing te verskaf nie. Daar kon ook geen bewys gevind word dat opleiding plaasgevind het nie, en die werknemers wat vaardighede aangeleer het gedurende die verloop van die projek, kon nie hul vermoë bewys om hierdie vaardighede sodanig aan te wend om ‘n ordentlike bestaan te voer nie. Ten slotte het die studie bevind dat een van die hoof tekortkominge van die GBOWP was, tesame met die gebrek aan volhoubaarheid van die program, die gebrek aan ko-ordinasie en integrering met ander plaaslike ontwikkelingsinisiatiewe, soos onder andere die Masakhane projek, die “Clean and Green” projek en die plaaslike ekonomiese ontwikkelingsplan. Die laaste gedeelte van die studie stel die volgende aanbevelings voor: • Om volhoubaarheid op plaaslike vlak so te definieër dat die klem nie geplaas word op die lewensverwagting van infrastruktuur nie, maar dat voorkeur eerder verleen word aan die vermoë van die gemeenskap om hierdie infrastruktuur te gebruik, en die vaardighede wat aangeleer is in die proses, om betrokke te raak in produktiewe volhoubare ekonomiese aktiwiteite; • Om plaaslike leierskap te erken, en om toepaslike bekwaamhede op te bou, voordat ‘n projek aangebied en geïmplementeer word; • As deel van die opbou van bekwaamhede, moet klem geplaas word op institusionele en organisatoriese ontwikkeling van plaaslike gemeenskappe; • Eenstemmigheid moet verkry word rakende die doelwitte van die program; • Skakel nasionale programme in by plaaslike ekonomiese ontwikkelingsplanne en inisiatiewe, en verseker opvoeding en opleiding vir lewenslange indiensneming.
345

Assessing alternatives in managing HIV positive officer candidates under training in the South African Navy

Rezelman, Rens (Rens Jan) 04 1900 (has links)
Thesis (MPA)--University of Stellenbosch, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: South Africa has the world’s highest adult HIV infection rate in the world. Experts estimate that over 1 500 people are being infected with the HIV virus per day in South Africa. The virus is undoubtedly having a negative impact on the labour population of the country and will ultimately affect the productivity of South Africa. The Constitution of South Africa, Act 108 of 1996, firmly denounces any form of unfair discrimination. The White Paper on Defence charges the South African National Defence Force (SANDF) to be an operationally ready force. The potentially crippling effect HIV and AIDS can have on the effectiveness of SANDF is an area that needs to be researched. The military environment is unique in that it is considered to be a high-risk organisation in terms of HIV infection. Overseas deployment, male-dominated environments, risk-taking ethos and monthly income are all elements that accelerate the spread of HIV within the SANDF. The SANDF is a dominant member of the Southern African Development Community (SADC) and is involved in Peace Support Operations (PSO) throughout the African continent. This military intervention is predicted to increase with time. HIV in sub-Saharan Africa has infected over 30 million people – many with little or no primary health care. The South African coastline is nearly 3 000km in length with six world-class harbours. These are strategic points that contribute to South Africa’s economic prosperity on the African continent. It is the SA Navy’s role to ensure that these harbours are well-guarded. The personnel responsible for patrolling the waters of the South African coastline need to be exposed to the proper training to be competent at this task. Military training needs to prepare learners in the event of combat. This simulation of the combat environment may lead to injuries that heighten the threat of HIV transmission. SANDF training units traditionally discharge those members who are medically unable to complete the mental and physical requirements of the course. The Military Training for Officers Part One (MTO1) course of the SA Navy is no different. HIV has created a new dynamic in that medical confidentiality protects the status of those people who are infected. Current SANDF policy does not offer sufficient guidelines to training units when dealing with learners who are infected with HIV. Human rights are constitutionally protected and unfair discrimination of any form is prohibited. The SANDF still needs to be operationally deployable and uniform members with HIV hinder this requirement. The question really is: is it fair discrimination to disallow/remove uniform members from the MTO1 course if they are HIV positive? The purpose of this research is to establish what the best practises would be in managing HIV positive learners in the military training environment. The work environment would have to be researched to determine whether or not the threat of HIV transmission exists. Learners would be approached to determine if they felt they were at risk during training exercises. The training staff who execute the training exercises would need to be asked if they felt endangered or exposed to HIV infection during these exercises. Military medical personnel who deal with either training or HIV in their everyday jobs would then review this data. The social stigma surrounding HIV is one of the challenges within this research design. The ethics and legality of mandatory HIV testing in the SANDF is an area that has sparked reaction from human rights movements. The compromising of human rights for the sake national security is an area of proportionality that raises new debates with the advent of HIV. There are various alternatives of managing HIV within the SANDF that should be considered. The current SANDF HIV policy is, at best, vague when dealing with specific training issues. This research intends on making policy-makers within the SANDF aware of the need to make definitive policy decisions to ensure that HIV does not compromise the effectiveness of the SANDF. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die hoogste volwasse HIV infeksie in die wêreld, kom tans in Suid Afrika voor. Deskundiges is van mening dat daar daagliks in Suid Afrika meer as 1500 mense met die virus besmet word. Die virus het ‘n definitiewe negatiewe impak op die Suid Afrikaanse arbeidsmark, en sal onomwonde die produktiwiteit van Suid Afrika beinvloed. Die Suid Afrikaanse Grondwet, Wet 108 van 1996 verbied onomwende enige vorm van onbillike diskriminasie. Die Witskrif ten opsigte van Verdediging verwag van die Suid Afrikaanse Nasionale Weermag (SANW) om 'n operasioneel voorbereide mag te wees. Die potensiële krippelende effek wat HIV/VIGS op die effektiwiteit van die SANW kan hê is ‘n area wat indiringende navorsing benodig. Die militere omgewing is uniek in die opsig dat dit beskou word as ‘n hoë risisko organisasie in terme van HIV infeksie. Internationale ontplooiings, manlik-georiënteerde omgewings, risiko-bepalende faktore, en maandelikse inkomste is almal elemente wat die verspreiding van HIV binne die SANW verhoog. Die SANW is die dominante lid van die Suider Afrikaanse Ontwikkelings Gemeenskap en is betrokke in vredes ondersteunnings operasies binne Afrika. Die word in die vooruitsig gesien dat die bogenoemde intervensies met tyd sal toeneem. In die Sub-Saharastreek het die HIV virus reeds 30 miljoen mense geïnfekteer – baie met min, of geen primêre gesondheidsorg tot hul beskikking. Die Suid Afrikaanse kuslyn is bykans 3 000 km in lengte, met ses wereldstandaard hawens, geleë langs die kuslyn. Laasgenoemde is strategiese punte wat bydra tot die ekonomiese vooruitgang binne die Afrika kontinent. Dit is die SA Vloot se verantwoordelikheid om toe te sien dat die hawens goed bewaak word. Die personeel verantwoordelik vir die patrolering van die waters langs die Suid Afrikaanse kuslyn moet blootstelling kry aan voldoende opleiding om die taak te kan verrig. Militêre opleiding moet leerders voorberei vir die moontlikheid van konflik. Hierdie simulering van die gevegs/konflik omgewing mag lei tot beserings wat die risiko ten opsigte van HIV verspreiding mag verhoog. Die SANW opleidingseenhede, het tradisioneel lede ontslaan wat nie aan die fisiese en geestelike vereistes van die kursus kon voldoen nie. Die Militêre opleiding vir Offisiere Deel Een kursus (MOO1) binne die SA Vloot is presies dieselfde. HIV het ‘n nuwe dinamika veroorsaak naamlik, mediese vertroulikheid, wat die status van geaffekteerde lede beskerm. Huidige SANW beleid verskaf onvoldoende riglyne aan opleidingseenhede vir die hantering van leerders wat die HIV virus onder hande het. Mense-regte word konstitusioneel beskerm en enige vorm van diskriminasie word verbied. Daar word egter steeds van die SANW verwag om operasioneel ontplooibaar te wees, en uniform lede met HIV verhinder hierdie bepaling. Die vraag is: Is dit billike diskriminasie om lede wat HIV positief is van die MOO1 kursus te verwyder? Die doel van hierdie navorsing is om te bepaal wat die beste praktyke sou wees in die bestuur van HIV-positiewe leerders in die militêre opleidings omgewing. Die werksomgewing sal nagevors moet word om te bepaal of die bedreiging van HIV-verspreiding bestaan aldan nie. Leerders sal genader moet word om te bepaal of hul ter eniger tyd gedurende opleidingsoefeninge gevoel het dat die risisko van blootstelling te hoog was. Die opleidings staflede wat die opleidings oefeninge oorsien sal gevra moet word of hul ter enige tyd bedreig of blootgestel gevoel het tot HIV infeksie. Militêre mediese personeel wat daagliks met opleiding of deur middel van hul daaglikse werk met HIV te doen het sal die data hersien. Die sosiale stigma ten opsigte van HIV-toetsing is een van die uitdagings binne hierdie navorsings onderwerp. Die etiek en regsgeldigheid van verpligte HIVtoetsing binne die SANW is ‘n area wat geweldige reakise ontlok het van menseresgte bewegings. Die kompromittering van menseregte ten gunste van nasionale sekuriteit is ‘n area van proportionaliteit wat nuwe debatering openbaar in die koms van HIV. Daar is verskeie alternatiewe vir die bestuur van HIV binne die SANW, wat oorweeg kan word. Die huidige SANW HIV beleid is, ten beste, uiters vaag met die hantering van spesiefieke opleidingsgeleenthede. Die navorsing beoog om beleidsmakers binne die SANW bewus te maak van die behoefte om definitiewe besluite te verseker dat HIV nie die effektiwitet van die SANW beinvloed nie.
346

Growth and development strategies in the City of Cape Town : a comparative analysis

Hartle, Lionel James 12 1900 (has links)
Thesis (MPA (School of Public Management and Planning))--University of Stellenbosch, 2007. / This thesis acknowledges the extent to which the South African society has been polarised by the policies and practices resulting from Apartheid. The safeguarding of rights, equal access to and the guarantee of service delivery to all South African citizens became one of the cornerstones of the Constitution of the Republic of South Africa (Act 108 of 1996) and one of the vehicles of change and redress. The legislative framework created guides the manner in which the three spheres of government achieve these objectives as one in which they work in a cooperative manner to secure its developmental objectives as captured by the United Nations in the Millennium Development Goals. The growth and development strategies, for which the three spheres of government are responsible, are identified, outlined and analysed to demonstrate the common developmental thread of the three spheres of government. A case is built for the use of the Human Development Index (HDI) as one of indices that could be used as a means of assessing human development. It is further described as an effective methodology in determining the developmental level of people. This methodology is used as an illumining tool to provide support for the provisional comparative analysis of the growth and development strategies of the three spheres of government on the City of Cape Town and the alignment of these strategies to the MDG. The writer will calculate the HDI of the inhabitants of the City of Cape Town and compare these to the provincial and national HDI. The results and findings will be analysed and recommendations and conclusions will follow. The calculations and provisional tentative findings of the HDI of the three spheres of government are provided in Appendix A. Interrelatedness of strategies and deliberate cascading of objectives will be emphasised in terms of the benefit of directive focusing of energies for all three spheres of government. The writer will demonstrate the degree to which these strategies have been deliberately integrated and jointly coordinated by the three spheres of government. The difficulty experienced in accessing adequate data sets has emphasised the need for all three spheres of government to prioritise the coordinated collection, compilation and making data available to ensure that the policy options that are chosen are evidence based and outcomes focussed. This is a significant concern since UN based funding is dependant on well-documented and researched policy options. Findings and recommendations with respect to the comparative analysis are presented in the final chapter with recommendations for future study.
347

Education policy to prospects of a developmental state in South Africa

Mahada, Livhuwani Paul 12 1900 (has links)
Thesis (MPA)--Stellenbosch University, 2011. / ENGLISH ABSTRACT: The relevance of education to economic growth has been widely debated. The thesis argues that education is the core factor in knowledge and skills provision, which assist in production and economic growth and serves as a foundation to the realization of a developmental state. The thesis looks at the prospects of South Africa constructing a developmental state against its education system. The aim was to look at whether education policy in South Africa assists its quest to construct a developmental state. The research is guided by the specific research questions that wanted to look at different literature on what a developmental state is and what characterizes it. It further looked at whether education influences the construction of a developmental state and whether in South Africa education is responding well to the quest of constructing a developmental state. The study depends heavily on literature review, comparative study and interview. The literature study conceptualized and also presented characteristics of a developmental state from the perspective of Japan, South Korea and Taiwan (The Asian Tigers) and the South African context. Japan and South Korea’s perspective was compared with the South African one. The literature review also indicated the role of education in economic growth. The findings of this research from the comparative analysis indicated that South Africa is taking a totally different approach in its process of constructing a developmental state. Its process is underpinned by democratic values, non-industrialization approach, weak bureaucracy and interventionist approach. The process of constructing a developmental state is supported by various mechanisms and policies such as the New Growth Path (NGP). The challenge with the NGP is that it conceded to the fact that there is a serious need to improve in education and levels of skills in the country as they are a fundamental prerequisite for achieving many of the goals in the growth path. The contention is that both basic and higher education must equip all South Africans to participate in the country’s democracy and economy and must do more to meet the needs of national and international development imperatives. Again, the success of the NGP depends on major improvements in education (both basic and higher education) and skills levels which education is presently not providing. Education and skills are preconditions that should prepare South Africans to participate in economy so that the country should realize “broad-based development” through any means that will ensure economic growth. However, the education system and the skills based in the country are not responding well to assist in the fully realization of the NGP. This has negative effect to the prospects of growing the economy. The research highlights the relevance and role education plays in the economic development of a country. It highlights the challenge South Africa is faced with in its quest to construct a developmental state particularly with its education policies. With education being regarded as a significant propeller of economic growth, South Africa falls short in comparison to other countries, particularly the Asian Tigers. South Africa falls short mainly in the provision of education that provides the skills required in the modern economies. This means that there is a gap the education system in South Africa is failing to fill. Therefore the prospects of constructing in a developmental state in South Africa will continually face challenges if the education system within the country is not turned around to provide for the required skills. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die verband tussen onderwys en ekonomiese vooruitgang is al deeglik gedebateer. Hierdie tesis voer aan dat onderwys die kernfaktor is in die voorsiening van kennis en vaardighede wat vervaardiging en ekonomiese vooruitgang aanhelp en dien as die grondslag vir die totstandkoming van ’n ontwikkelingsstaat. Die tesis kyk of dit moontlik is vir Suid-Afrika om ’n ontwikkelingsstaat tot stand te bring met sy huidige onderwysstelsel. Die doel was om te sien of die huidige onderwysbeleidsrigting Suid-Afrika kan meehelp in sy soektog om ’n ontwikkelingsstaat daar te stel. Die navorsing word gerig deur spesifieke navorsingsvrae wat verskillende literatuur ondersoek het om te bepaal wat ’n ontwikkelingsstaat is en hoe dit gekarakteriseer word. Dit kyk ook verder of onderwys die daarstelling van ’n ontwikkelingsstaat beinvloed en of Suid-Afrika se onderwysstelsel goed reageer in strewe na die daarstelling van ’n ontwikkelingsstaat. Die studie steun sterk op die beskouing van literatuur, vergelykingstudies en onderhoude. Die literatuurstudie het ’n begrip en kenmerke van ’n ontwikkelingsstaat vanuit die perspektief van Japan, Suid-Korea en Taiwan (Die Asiaatiese Tiere) en die Suid-Afrikaanse verband voorgelê. Japan en Suid-Korea se perspektief was vergelyk met die van Suid-Afrika. Die literatuur beskouing het ook die rol van onderwys in ekonomiese vooruitgang aangedui. Die bevindings van hierdie navorsing nadat ’n vergelykende analise uitgevoer is, het aangedui dat Suid-Afrika ’n heel ander benadering volg in sy ontwikkelingsstaat daarsetellings proses. Die Suid-Afrikaanse proses word onderstut deur demokratiese waardes, nie-nywerheidsbenadering, swak burokrasie en ’n intervensionistiese-benadering. Die proses tot ’n ontwikkelingsstaat word ondersteun deur verskeie meganismes en beleidsrigtings soos die nuwe groeibaan (New Growth Path [NGP]). Die uitdaging met die NGP is dat dit alreeds onderskryf het dat daar ’n ernstige behoefte is aan ’n verbeterde onderwysstelsel en vaardigheidsvlakke in die land, want dit is grondvereistes om baie van die doelwitte in die NGP te bereik. Die standpunt is dat beide basiese- en hoëronderwys alle Suid-Afrikaners sal moet toerus om deel te neem in die land se demokrasie en ekonomie en sal meer moet doen te voldoening aan die behoeftes van nasionale en internasionale ontwikkelingsnoodsaaklikhede. Weereens, die sukses van die NGP maak staat op groot verbeterings in die onderwysstelsel (beide basiese- en hoëronderwys) en vaardigheidsvlakke wat die onderwysstelsel tans nie verskaf nie. Onderwys en vaardighede is voorvereistes om Suid-Afrika voor te berei om deel te neem in die ekonomie en derhalwe die land in staat te stel om “breed-gebaseerde ontwikkeling” te bereik op ‘n manier wat ekonomiese vooruitgang verseker. Die land se onderwysstelsel en vaardigheidsbasis reageer egter swak om die volle bereiking van die NGP te ondersteun. Dit het ’n negatiewe uitwerking op die vooruitsigte van ekonomiese vooruitgang. Die navorsing lig die belangrikheid en die rol wat onderwys in die ekonomiese ontwikkeling van ’n land speel uit. Die uitdagings wat Suid-Afrika het word uitgelig in sy soektog om ’n ontwikkelingsstaat op te stel veral ten opsigte van sy onderwysbeleidsrigtings. Met onderwys wat as ’n beduidende drywer geag word ten opsigte van ekonomiese vooruitgang, skiet Suid-Afrika te kort vergeleke met ander lande, veral met die Asiatiese Tiere. Suid-Afrika skiet hoofsaaklik ook te kort met die voorsiening van onderwys wat die vereiste vaardighede moet ontwikkel wat ’n moderne ekonomie benodig. Dit beteken dat daar ’n leemte in die Suid-Afrikaanse onderwysstelsel is. Die vooruitsigte om ’n ontwikkelingsstaat in Suid-Afrika te vestig sal voortdurend voor uitdagings te staan kom totdat die onderwysstelsel van die land reggeruk word om die vereiste vaardighede te ontwikkel.
348

An output based evaluation of delivery of land reform in South Africa over the period 1994 - 2010

Links, Helga Lucinda 12 1900 (has links)
Thesis (MA)--Stellenbosch University, 2011. / ENGLISH ABSTRACT: Land reform as a topic has engendered universal debate. In certain parts of the world, land reform is seen as the redistribution of property or rights in property for the benefit of the landless, tenants and farm labourers but in others it has been a tool of oppression. Worldwide, land reform arose mainly because of inequalities of resources or in other to control resources. In South Africa, the need for land reform started as early as 1658, where blacks were not afforded equal opportunities as white people and therefore were forced off farm land and properties. Since, 1994 when South Africa’s first democratic Government came into power, one of its goals was to redress the injustices of the past and give back land to the previously disadvantaged people through various land reform programmes. The goal of this study is to evaluate the delivery land reform programmes of South Africa, namely: Land Restitution, Land Redistribution and Land Tenure Reform. The impact of land reform is not measured in this thesis. This research is however focussed on answering the following question: To what extent has land reform achieved its intended output? Land reform in South Africa could be viewed as an act of development, as it focuses on meeting the basic needs of the marginalised and underdeveloped people, which is in turn an objective of development. Marginalised and underdeveloped people as well as communities need land in order to ensure that their living conditions improve. Programme evaluation is used to evaluate land restitution, land redistribution and land tenure reform in order to determine the successes and failures of the land reform programme in South Africa. Land reform has mixed opinions on whether the programmes have been implemented effectively and efficiently. The process has received criticism, even though land has been restored and redistributed to claimants and beneficiaries, it has not been occurring at a fast enough pace. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Grondhervorming is ’n onderwerp wat universeel bespreek word. In Suid-Afrika, word grondhervorming gesien as die herverdeling van eiendom of regte in eiendom vir die voordeel van die grondlose, huurders en plaaswerkers. Wêreldwyd, het grondhervorming ontstaan hoofsaaklik as gevolg van ongelykhede van hulpbronne. Die behoefte vir grondhervorming in Suid-Afrika het so vroeg as 1658 begin, waar swartes nie gelyke geleenthede gegun was soos blankes en was gedwing om hulle plaasgrond en eiendomme te verlaat. Sedert, 1994, toe Suid-Afrika se eerste demokratiese regering aan bewind gekom het, was een van sy doelwitte om die ongeregtighede van die verlede reg te stel en grond aan die voorheen benadeelde mense deur middel van verskeie grond hervormingsprogramme terug te gee. Die doel van hierdie studie is om die lewering van die grondhervorming programme van Suid-Afrika te evalueer, naamlik: Grond Restitusie, die Herverdeling van Grond en Grondbesit Hervorming. Die impak van grondhervorming word nie in hierdie tesis gemeet nie. Hierdie navorsing is egter gefokus om die volgende vraag te beantwoord: In watter mate het grondhervorming die beoogde uitsette bereik? Grondhervorming kan gesien word as 'n daad van ontwikkeling, aangesien dit fokus op die basiese behoeftes van die gemarginaliseerde en onderontwikkelde mense, wat op sy beurt 'n doelwit van ontwikkeling is. Gemarginaliseerde en onderontwikkelde mense sowel as gemeenskappe moet land besit om te verseker dat hul lewensomstandighede verbeter kan word. Program evaluering word gebruik om Grond Restitusie, die Herverdeling van Grond en Grondbesit Hervorming te evalueer ten einde die suksesse en mislukkings van die grondhervormingsprogram in Suid-Afrika te bepaal. Grondhervorming het gemengde menings oor die vraag of die programme doeltreffend en effektief geïmplementeer word. Die proses ontvang kritiek, alhoewel land herstel en versprei aan grondeisers en begunstigdes is, gebeur dit nie op ’n vinnig genoeg pas nie.
349

A case study from a gold mining company : a call for leadership towards more sustainable futures

Makuluma, Hlombe Azukile 12 1900 (has links)
Thesis (MPhil)--Stellenbosch University, 2011. / ENGLISH ABSTRACT: Gold mining in South Africa is an industry that is more than a century old. The impact of gold mines on communities and the environment are enormous. This thesis is a case study based in one of the major gold producers in South Africa that has been in operation for more than 50 years and has more than 30 years of life still left. Exploring the impact mining has had on communities and the environment, this thesis is a call for leadership action towards sustainable futures. This call is made through a suggested sustainable development leadership framework. Georgius Agricola gave a warning regarding the devastating environmental impacts of mining as early as 1556, however mining still has the same negative impacts to the environment and people. The argument in this thesis is that, it is only through genuine leadership that the impacts of mining can be mitigated. However leadership is looked at not from the position of the leader or the leadership style but from the belief system of the leader when it comes to environmental management and community development. The motivation for the study was based in observing how leadership at our Gold mine rallied behind prevention of mine closure when the mine was faced with electricity crisis in 2008. The electricity crisis demonstrated that it is through genuine and committed leadership that all challenges can be overcome including sustainable development crisis. The call for leadership at our mine is to demonstrate the same leadership commitment in addressing environmental and community development challenges. The literature review begins by highlighting sustainable development global challenges and initiatives to address them. This is followed by impacts of gold mining on society and the environment around the various regions of the world. Leadership belief systems are then discussed, highlighting, how belief systems influence the way a leader responds to environmental issues. In developing the sustainable development leadership framework findings from observations, conversations, interviews and focus group discussion that were conducted throughout the mine are presented. The aim of the research was to determine the understanding of employees on the impact of our company on communities, environment and themselves and also the employees’ opinions of leadership. The findings were that the majority of employees believe that leadership is not genuine in addressing community, employee safety and health, and environmental issues at our company and through interviews with leadership, the findings are that, environment and community issues are done for compliance and reputation purposes with no genuine belief that they should be done. To address this understanding a call to leadership is made through a suggested sustainable development leadership framework that takes into consideration the findings from the case study. The thesis ends by proposing that this suggested framework should be tested further within our company. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Goud mynbou in Suid-Afrika is 'n bedryf wat meer as 'n eeu oud is. Die impak van goudmyne op gemeenskappe en die omgewing is enorm. Hierdie proefskrif is 'n gevallestudie wat gebaseer is op een van die groot goudprodusente in Suid-Afrika wat al vir meer as 50 jaar reeds in werking is en wat 'n veredere lewensverwagting van meer as 30 jaar het. Hierdie tesis is 'n ondersoek na die impak wat mynbou op die omliggende gemeenskappe en omgewing het asook 'n beroep om leieskap optrede vir volhoubare ontwikkeling. Hierdie beroep vir volhoubare ontwikkeling word gemaak deur middel van 'n volhoubare ontwikkeling leierskap raamwerk. Georgius Agricola het alreeds in 1556 gewaarsku teen die impak wat mynbou op die omgewing en mense sou hê. Vandag het mynbou het egter nog steeds dieselfde negatiewe impak op die omgewing en die mense. Die argument in hierdie tesis is dat dit slegs deur ware leierskap is dat die impak van mynbou versag kan word. Leierskap word egter nie bekyk uit die posisie van die leier of die leierskap-styl nie, maar eerder uit die gewetens oortuiging oogpunt van die leier wanneer dit kom by omgewingsbestuur en ontwikkeling van die gemeenskap. Die motivering vir hierdie studie is gebaseer op die waarneming van hoe leierskap by ons goudmyn mynsluiting voorkom het gedurende die 2008 elektrisiteitskrisis. Die elektrisiteitskrisis het getoon dat uitdagings sowel as volhoubare ontwikkelings krisisse wel deur ware en toegewyde leierskap oorkom kan word. Die versoek is nou vir ons myn om dieselfde leierskap toewyding toe te pas waar omgewing en gemeenskap ontwikkelings uitdagings aangepak word. Die literatuur oorsig begin deur die globale uitdagings op volhoubare ontwikkeling onder die vergrootglas te plaas en wys hoe om die uitdagings te addresseer. Dan volg die impak wat die goudmynbedryf het op die omgewing en samelewing van verskeie streke in die wêreld. Leierskap geloof oortuiging word dan bespreek met die klem op hoe geloofsoortuiging 'n invloed het op die manier wat 'n leier reageer op omgewings kwessies. Die ontwikkeling van die volhoubare ontwikkelings raamwerk is gebasser op obserwasies, gesprekke, onderhoude en fokusgroepsbesprekings van regoor die myn. Die doel van die navorsing was om die begrip van die werknemers te bepaal aangaande die impak wat ons maatskappy het op die gemeenskap, omgewing en hulself en ook om die werknemers se opinies van leierskap te bepaal. Die bevindinge was dat die meerderheid van die werknemers van mening is dat leierskap by ons maatskappy nie opreg is wanneer dit kom by aanspreek van gemeenskap kwessies, werknemer veiligheid en gesondheid, en omgewingskwessies nie. Deur middel van onderhoude met die leiers van ons maatskappy is ook bevind dat die omgewing en die gemeenskaps kwessies slegs aandag geniet aangesien dit vir die nakoming van vereistes en reputasiedoeleindes verys word en nie as gevolg van 'n werklike oortuiging dat dit gedoen moet word nie. Om hierdie begrip aan te spreek word 'n beroep gemaak tot leierskap deur middel van hierdie voorgestelde volhoubare ontwikkeling leierskap raamwerk wat die bevindings van die gevallestudie in ag neem. Die tesis eindig deur voor te stel dat hierdie voorgestelde raamwerk verder getoets moet word in ons maatskappy.
350

An implementation evaluation study of the "My future is my choice" HIV and AIDS education programme in the Directorate of Education, Oshana Region, Northern Namibia

Salom, Nespect Butty 12 1900 (has links)
Thesis (MPA)--Stellenbosch University, 2011. / ENGLISH ABSTRACT: “My Future is My Choice” (MFMC) is an extra-curricular life skills programme in Na-mibia aimed at minimising the impact of HIV and AIDS among young people. The pro-gramme was introduced fourteen years ago and is believed to have had a significant im-pact on young people who were enrolled in and graduated from it. The programme tar-gets young people from grades 8 to 12. The purpose of this study was to assess how the “My Future is My Choice” Programme imparts knowledge and skills to young people in the Ompundja Circuit of the Oshana Directorate of Education, in Northern Namibia. This was an implementation evaluation study, following a qualitative approach to collect in-depth information. Data was collect-ed by two means: focus group interviews with an interview guide as an instrument, and analysis of documents. Purposeful sampling was used to select twenty young people from the population of young people who graduated from the programme. Young people from three secondary schools and one combined school were interviewed. The outcome of the study indicated that young people who graduated from the pro-gramme were better equipped with knowledge and skills that enable them to protect themselves from HIV infection. The study also indicated that the strategies used to im-plement the programme are crucial to the successful transfer of information to young people enrolled in the programme. However, some challenges which need immediate attention for improvement concern the number of participants, the content, a review of topics and the time allocated to the implementation of the programme. It is therefore recommended that recipients be consulted for input on what their needs are with regard to HIV and AIDS prevention. As the programme began fourteen years ago, its strategies now require updating and revision of the programme has become necessary. The revision of the programme will enable its facilitators to incorporate new ideas and methods of HIV prevention gained from over a decade of experience. It would also allow for the identification of young people’s needs and incorporate relevant topics that are not currently covered in the manual. Hence, collaboration between facilitators, learners, teachers, parents, communities and programme designers is a key element in ensuring the continued success of the “My Future is My Choice” Programme. / AFRIKAANSE OPSOMMING: “My Future is My Choice” (MFMC) is ʼn bykomende lewensvaardigheidsprogram in Namibië wat die impak van MIV en VIGs onder jongmense wil verminder. Die program is 14 jaar gelede ingestel en het na bewering ʼn beduidende uitwerking gehad op jongmense wat daarvoor ingeskryf het en dit voltooi het. Die program is afgestem op jongmense in graad 8 tot 12. Die doel van die studie was om te bepaal in watter mate die MFMC-program die jongmense in die Ompundja-distrik in die Onderwysdirektoraat van Oshana in Noord-Namibië met kennis en vaardighede toerus. Die studie het ʼn implementeringsevaluering behels, en het diepte-inligting met behulp van ʼn kwalitatiewe benadering ingesamel. Data is met behulp van fokusgroeponderhoude aan die hand van ʼn onderhoudsgids sowel as deur middel van dokumentontleding bekom. Twintig jongmense uit die groep wat die program suksesvol voltooi het, is met behulp van doelgerigte steekproewe gekies en onderhoude is met jeugdiges van drie hoërskole en een gekombineerde skool gevoer. Die uitkoms van die studie dui daarop dat jongmense wat die program voltooi het oor beter kennis en vaardighede beskik waarmee hulle hulle teen MIV-besmetting kan beskerm. Die studie het ook getoon dat die strategieë wat gebruik word om die program in werking te stel deurslaggewend is vir die suksesvolle oordrag van inligting aan diegene wat vir die program ingeskryf is. Tog is daar bepaalde uitdagings wat onmiddellike aandag verg, soos die aantal deelnemers, die inhoud, die onderwerpe, en die tyd wat vir die inwerkingstelling van die program beskikbaar gestel word. Daarom word aanbeveel dat, ten einde die MFMC-program te verbeter, diegene wat die program volg oor hulle behoeftes met betrekking tot MIV/vigs-voorkoming geraadpleeg word. Nou, 14 jaar nadat die program die eerste keer in werking gestel is, is dit duidelik dat die strategieë wat gebruik word verouderd is en dat die program dringend hersien moet word. Sodanige hersiening sal die programaanbieders in staat stel om nuwe idees en metodes vir MIV-voorkoming wat nie 14 jaar gelede bekend was nie, by die program in te sluit. Dit sal ook ʼn geleentheid bied om jongmense se werklike behoeftes te bepaal en ander onderwerpe aan te roer wat nie tans in die handleiding verskyn nie dog tersaaklik is. Daarom is samewerking tussen fasiliteerders, leerders, onderwysers, ouers, gemeenskappe en programsamestellers ʼn sleutelelement om die voortgesette sukses van die MFMC-program te verseker.

Page generated in 0.0841 seconds