Η εξέλιξη των μουσείων στην Ελλάδα ξεκινά με την ίδρυση του ελληνικού κράτους, και είναι συνδεδεμένη με την προστασία των αρχαιοτήτων. Το πρώτο μουσείο ήταν το Εθνικό Μουσείο της Αίγινας το 1829. Μετά από όλη αυτή τη μελέτη ένα μουσείο για να είναι λειτουργικό και ιδανικό, θα πρέπει να μπορεί να ανταπεξέλθει στις καθημερινές ανάγκες του σύγχρονου πολίτη-επισκέπτη. Οι χώροι του μουσείου να είναι σωστά οργανωμένοι ώστε ο επισκέπτης να αντλεί πληροφορίες, συγκεκριμένα στοιχεία, να μελετάει τάσεις, εξελίξεις, δομές, εφαρμογές και να έχει τη δυνατότητα να τα αναλύσει και να τα αξιολογήσει. Ακόμα, στην καλύτερη περίπτωση, ο ίδιος ο επισκέπτης να επιδράσει με την παρουσία του και να αφήσει την προσωπική του σφραγίδα στο χώρο του μουσείου / The case of a management museum

Οι εργασιακές σχέσεις αποτελούν ένα θέμα μείζονος σημασίας για τις επιχειρήσεις και μπορούν να είναι ένας από τους παράγοντες που θα επηρεάσουν την αποδοτικότητά τους. Όταν εκδηλώνονται αρνητικές καταστάσεις στον εργασιακό χώρο, λόγω απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, η απόδοση των εργαζομένων δεν είναι η επιθυμητή. Οι εργασιακές σχέσεις συνδέονται σε μεγάλο βαθμό με την εργασιακή ικανοποίηση. Αν ο εργαζόμενος νιώθει ικανοποιημένος από την εργασία του, τότε είναι πιο παραγωγικός και συμβάλλει ενεργά στην ανάπτυξη της εταιρείας που εργάζεται. Η εργασιακή ικανοποίηση προέρχεται από καταστάσεις και χαρακτηριστικά όπως ο μισθός, το ωράριο εργασίας, οι σχέσεις εργαζομένων διοίκησης αλλά και εργαζομένων μεταξύ τους, η εκπαίδευση και κατάρτιση, δηλαδή πεδία τα οποία μελετώνται και από τις εργασιακές σχέσεις. Η εργασία αυτή θα προσπαθήσει να αναδείξει την άμεση σχέση που υπάρχει ανάμεσα σε εργασιακές σχέσεις και εργασιακή ικανοποίηση, μελετώντας την περίπτωση μιας εκ των μεγαλύτερων εταιρειών στην Ελλάδα και τη ΝΑ Ευρώπη, την εταιρεία ΟΤΕ Α.Ε.. Από την έρευνα αυτή προκύπτουν αρκετά σημαντικά συμπεράσματα που συνδέουν τις εργασιακές σχέσεις και την εργασιακή ικανοποίηση και ειδικά σε μια περίοδο που ως κύριο χαρακτηριστικό έχει την οικονομική κρίση. / Industrial relations are a major issue for firms and can be one of the factors that affect their profitability. When negative situations occur in the workplace due to destabilization of industrial relations, employee performance is not the desirable one. Industrial relations are highly related to job satisfaction. If the employee feels satisfied with his/her job, then s/he is more productive and actively contributes to the development of the company. Job satisfaction stems from factors such as salary, working hours, relations between employees and managers as well as relations with colleagues, education and training, that is fields that are studied under industrial relations. This paper attempts to highlight the direct link between industrial relations and job satisfaction, studying the case of one of the largest companies in Greece and SE Europe: Greek Telecoms (OTE A.E.). The findings of this research link industrial relations with job satisfaction especially at a time defined by the economic crisis.

Στην παρούσα εργασία με τη χρήση της Περιβάλλουσας Ανάλυσης Δεδομένων (Data Envelopment Analysis, DEA) υπολογίζεται η αποτελεσματικότητα των πολιτικών υγείας διαχρονικά, για κάθε έτος της τριετία 2008-2010 με τη χρήση της Window Analysis, στις χώρες που είναι ενταγμένες στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Επίσης, δημιουργούνται πρότυπα για το πώς μπορούν να βελτιωθούν οι μη αποτελεσματικές χώρες. / Στην παρούσα εργασία με τη χρήση της Περιβάλλουσας Ανάλυσης Δεδομένων (Data Envelopment Analysis, DEA) υπολογίζεται η αποτελεσματικότητα των πολιτικών υγείας διαχρονικά, για κάθε έτος της τριετία 2008-2010 με τη χρήση της Window Analysis, στις χώρες που είναι ενταγμένες στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Επίσης, δημιουργούνται πρότυπα για το πώς μπορούν να βελτιωθούν οι μη αποτελεσματικές χώρες.

Στόχος αυτής της διπλωματικής εργασίας είναι η διερεύνηση του τρόπου με τον οποίον ο Βορειοϊρλανδός ποιητής Seamus Heaney, έχοντας επηρεαστεί από τις Ταραχές και την αγριότητα του Ιρλανδικού εμφυλίου πολέμου, αντιλαμβάνεται το σύγχρονο πόλεμο στην Βόρειο Ιρλανδία μέσα από την ποιητική σύνδεσή του με τον αρχαίο μύθο και την αρχαία Ελληνική τραγωδία. Αντικείμενα μελέτης αυτής της εργασίας αποτελούν το θεατρικό έργο The Cure at Troy (1990), που είναι διασκευή του Φιλοκτήτη του Σοφοκλή, και μια σειρά πέντε ποιημάτων, βασισμένων στην Ορέστεια του Αισχύλου, με τίτλο Η Βίγλα των Μυκηνών (Mycenae Lookout) από τη συλλογή Το Αλφάδι (The Spirit Level 1996). Στο πρώτο κεφάλαιο θα γίνει μία σύντομη ιστορική αναδρομή αναφορικά με τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που επικράτησαν για αιώνες και εξέθρεψαν το Ιρλανδικό πρόβλημα. Θα απαντηθεί γιατί στην Ιρλανδία καλλιεργήθηκε η μετάφραση και η διασκευή κλασικών έργων σε τέτοια έκταση, και θα καταδειχθεί ότι μέσα σε αυτό το περιβάλλον καταπίεσης και κοινωνικών διακρίσεων η κλασική παιδεία, με μακραίωνη παράδοση στην Ιρλανδία, συνδυάστηκε με την αμφισβήτηση της Βρετανικής κυριαρχίας επί της νήσου. Ακολούθως θα συζητηθεί για ποιο λόγο, κατά την τελευταία τριακονταετία ειδικότερα, αρκετοί σύγχρονοι Ιρλανδοί ποιητές και θεατρικοί συγγραφείς, σε μία προσπάθεια να ερμηνεύσουν τα διάφορα κοινωνικά, πολιτικά και θρησκευτικά προβλήματα που απασχολούν τόσο την κοινωνία της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας όσο και αυτήν της Βόρειας Ιρλανδίας (Ulster), στράφηκαν προς την αρχαία Ελληνική τραγωδία, κάνοντας διασκευές και προσαρμόζοντας τα αρχαία κείμενα στις σύγχρονες συνθήκες. Σε αυτή την κατεύθυνση σημαντικό ρόλο έπαιξε ο θεατρικός οργανισμός Field Day, του οποίου η θεματολογία προσανατολίστηκε σε μεταφράσεις και διασκευές αρχαίων ελληνικών τραγωδιών. Στο δεύτερο και το τρίτο κεφάλαιο θα αναλυθούν το θεατρικό έργο The Cure at Troy και τα πέντε ποιήματα της σειράς Η Βίγλα των Μυκηνών, αντίστοιχα, και θα διερευνηθούν οι τρόποι με τους οποίους ο ποιητής διαφοροποιείται από τα αρχαία πρωτότυπα έργα. Στη συνέχεια θα εξεταστεί ο τρόπος με τον οποίον ο Heaney χρησιμοποιεί τα αρχαία έργα για να πραγματευτεί θέματα όπως η σημασία της ‘πληγής’ της Ιρλανδίας και της ‘θεραπείας’, η σύγκρουση μεταξύ προσωπικής ακεραιότητας και πολιτικής σκοπιμότητας, η κοινωνική ευθύνη του ατόμου, η απώλεια της λογικής και της ανθρωπιάς μπροστά στη βιαιότητα του πολέμου. Μέσω του μύθου, ο ποιητής καταγγέλλει την αποικιοκρατία, την εκδικητικότητα, το μίσος, την πολιτική βία, τον πόλεμο και τις συνέπειές τους στη ζωή των συμπατριωτών του. Επίσης θα γίνει εκτενής αναφορά στην έντονη συζήτηση που προκάλεσε το θεατρικό έργο The Cure at Troy σχετικά με το κατά πόσο υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ των αρχαίων και των σύγχρονων πολιτικών καταστάσεων και με το αν οι χαρακτήρες στο έργο του Heaney αντιπροσωπεύουν σύγχρονα ιστορικά πρόσωπα που έλαβαν μέρος στον Ιρλανδικό εμφύλιο πόλεμο. Μέσα από την εις βάθος ανάλυση του θεατρικού έργου και των πέντε ποιημάτων η εργασία θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Heaney χρησιμοποιεί τους τραγικούς χαρακτήρες για να προβάλλει ένα όραμα για το μέλλον και για να εκφράσει την ελπίδα του για εθνική συμφιλίωση και τον πόθο για ειρήνευση και επιστροφή σε μία φυσιολογική ζωή. Τέλος, θα αναδυθεί ο βασανιστικός προβληματισμός που απασχολεί τον Heaney διαχρονικά, αναφορικά με τον ρόλο του ποιητή μέσα σε μια κοινωνία που ταλανίζεται από την κρίση και με το κατά πόσο η ποίηση έχει τη δύναμη να επηρεάζει την κοινωνία χωρίς να παράγει πολιτική προπαγάνδα. / The present thesis studies how Seamus Heaney, having been highly influenced by the ferocity of the ‘Troubles’, perceives the civil war in Northern Ireland through its poetic connection with ancient Greek myth and drama. Study subjects of this thesis are Heaney’s play The Cure at Troy (1990), which is an adaptation of Sophocles’ Philoctetes, and a sequence of five poems by Heaney titled ‘Mycenae Lookout’ (The Spirit Level 1996) which is based on Aeschylus’ trilogy the Oresteia. The first chapter comprises of a short historic retrospection on the political and social conditions that prevailed for centuries and generated the Irish problem. It attempts to answer why the translation and adaptation of classic plays was used so extensively, and it suggests that in an oppressive environment of social and religious discrimination, classical education, of a long tradition in the island, was associated with the questioning of the British rule over Ireland. It will be shown that over the last thirty years in particular, many contemporary Irish poets and playwrights, in an effort to interpret various socio-political problems that concern the Republic of Ireland as well as Northern Ireland (Ulster), have been inspired by ancient Greek drama. Towards this direction, the Field Day Theatre Company has played a crucial role on the reworking of ancient Greek tragedies. An analysis of Heaney’s play The Cure at Troy and of the five poems of Mycenae Lookout will be presented in the second and third chapter, respectively. In both chapters, there will be a discussion on the ways his work is differentiated from the ancient original plays, and on how he treats subjects such as the significance of the ‘wound’ of Ireland and of the ‘cure’, the conflict between personal integrity and political expediency, the responsibility of the individual towards the community, the loss of reason and humanity in times of war. Through the ancient myths the poet denounces colonialism, vindictiveness, bigotry, faction, political violence and their consequences in the life of Irishmen. There will also be an extensive account on the issue of political allegory raised in the play The Cure at Troy, and on whether there is an equivalence between the ancient and the contemporary political situation. The thesis epilogue will come to the conclusion that Heaney uses the tragic characters to project a vision for the future of Northern Ireland, and to express his hope and desire for national reconciliation and peace. Finally, there will emerge the tantalizing problem that has been occupying Heaney’s mind over the years regarding the role of the poet in a community that has been harassed by the war crisis and whether poetry has the power to influence the society without producing political propaganda.

Ενώπιον των συνεχών επίσημων εκκλήσεων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών προς τα κράτη μέλη του να υιοθετήσουν, σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσής τους, την Εκπαίδευση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η παρούσα διατριβή μελετά την ύπαρξη και τον τρόπο εφαρμογής της συγκεκριμένης εκπαίδευσης, ως ανεξάρτητου διδακτικού αντικειμένου, στα προγράμματα σπουδών των Πανεπιστημιακών Ελληνικών Παιδαγωγικών Τμημάτων Δασκάλων και Νηπιαγωγών. Τα ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την εφαρμογή και περαίωση της Δεκαετίας για την Εκπαίδευση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, (1995-2004) και της πρώτης φάσης του Παγκόσμιου Προγράμματος της Εκπαίδευσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (2005-2009), σε συνδυασμό με τις διαρκείς παραβιάσεις των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ανά τον κόσμο, κρίνουν επιτακτική την υιοθέτηση της προαναφερόμενης εκπαίδευσης σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Πολύ, δε, περισσότερο στα Παιδαγωγικά Τμήματα Δασκάλων και Νηπιαγωγών, που εκπαιδεύουν μελλοντικούς εκπαιδευτικούς, οι οποίοι με τη σειρά τους θα κληθούν να συμβάλουν στη διαπαιδαγώγηση αυριανών πολιτών. Σε αυτό το πλαίσιο, η συγκεκριμένη έρευνα εξετάζει, με ποιοτικές και ποσοτικές μεθόδους συλλογής δεδομένων (ανάλυση περιεχόμενου, συνεντεύξεις και ερωτηματολόγια), αφενός, την ύπαρξη της Εκπαίδευσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στα ελληνικά Παιδαγωγικά Τμήματα Δασκάλων και Νηπιαγωγών και, αφετέρου, την εφαρμογή αυτού τους είδους εκπαίδευσης στα εν λόγω τμήματα, με βάση το μοντέλο της «γνωστικής πυραμίδας» στα επίπεδα γνώσεων, συνειδητοποίησης-ευαισθητοποίησης και ενεργοποίησης-μετασχηματισμού. Σε πρώτο επίπεδο, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, η Εκπαίδευση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα διδάσκεται ως αυτόνομο διδακτικό αντικείμενο σε τρία Παιδαγωγικά Τμήματα από τα δεκαεννέα που υπάρχουν πανελλαδικώς. Σε δεύτερο επίπεδο, η διδασκαλία του συγκεκριμένου διδακτικού αντικειμένου φαίνεται να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη βελτίωση του γνωστικού επιπέδου των φοιτητών/τριών. Εντούτοις, δεν φαίνεται να διαφοροποιεί ιδιαίτερα τόσο το επίπεδο συνειδητοποίησης- ευαισθητοποίησης των φοιτητών/τριών όσο και αυτό της ενεργοποίησης- μετασχηματισμού απέναντι σε παραβιάσεις και διεκδικήσεις υπέρ των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αν και τα ευρήματα της έρευνας δεν παρουσιάζουν μια εικόνα που να συμβαδίζει απόλυτα με την πρακτική εφαρμογή της Εκπαίδευσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στα ελληνικά Παιδαγωγικά Τμήματα, σύμφωνα με το μοντέλο της «γνωστικής πυραμίδας», εντούτοις εντοπίζεται η ύπαρξη θετικών ευρημάτων τόσο από τα μέλη του Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού όσο και από τους φοιτητές/τριες, για την αναγκαιότητα και τη σημαντικότητα της ύπαρξης της Εκπαίδευσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και τη θετική διάθεσή τους να συμβάλουν στην εδραίωσή της. / In light of the continuing formal appeals of the United Nations to its Member States to implement Education for Human Rights at all levels of education, this thesis studies the existence and implementation of this educational subject as an independent course in the curricula of Teacher and Preschool Educator Departments of Greek Universities. The resolutions of the United Nations for the application and implementation of the Decade of Education for Human Rights, (1995-2004) and the first phase of the World Programme of Education for Human Rights (2005-2009), in conjunction with the constant breaches of Human Rights around the world, deem it imperative to implement the aforementioned educational subject at all educational levels. Much more so, in the Teacher and Preschool Educator Departments, which educate future teachers who will be invited to shape the future citizens. In this context, this research work examines, using qualitative and quantitative data collection methods (content analysis, interviews and questionnaires), both the existence of Education for Human Rights in Greek Teacher and Preschool Educator Departments, and the application of this kind of education based on the model of the "cognitive pyramid, which consists of three levels of values- awareness, accountability and transformation. According to the results, at the first level, Education for Human Rights is taught as a separate subject in three of the nineteen Pedagogical Departments that exist in Greek Universities. At a second level, the teaching of this subject appears to play a key role in increasing the knowledge level of students. However, it does not seem to significantly affect the attitudes and perceptions of students in acting against violations and in support for Human Rights. Although the research findings do not present an image fully consistent with the practical application of Education for Human Rights in the Pedagogical Departments of Greek Universities, according to the model of the "cognitive pyramid", they reveal positive findings amongst both the members of Research Faculties and students who were questioned. To be more specific, they put emphasis on the necessity and importance of the existence of Education for Human Rights in the educational system and show a positive attitude to contributing to its consolidation.

Η συμφωνία TRIPS, υπό την ομπρέλα του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και εξυπηρετώντας τα συμφέροντα που την εμπνεύστηκαν και την επέβαλαν, συνέδεσε για πρώτη φορά την πνευματική ιδιοκτησία με το εμπόριο και έθεσε τα ελάχιστα επίπεδα για την προστασία της, συμπεριλαμβανομένου του τομέα των πατεντών στα φαρμακευτικά προϊόντα και τις διαδικασίες παραγωγής τους. Στην παρούσα εργασία, αφού αναλυθούν τα βασικότερα άρθρα που αφορούν στην προστασία των πατεντών και των αποτελεσμάτων δοκιμών, οι «TRIPS flexibilities», οι προσπάθειες περιορισμού του πεδίου εφαρμογής τους, σκιαγραφείται η νέα τάξη πραγμάτων που διαμορφώνεται κάτω από τις πιέσεις των κυρίαρχων συμφερόντων για πιο επεκτατική και αυστηρή προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας. Οι επιπτώσεις της TRIPS και των διμερών και περιφερειακών TRIPS-plus συμφωνιών στην πρόσβαση στα φάρμακα, περιγράφονται υπό το πρίσμα της διαμόρφωσης των τιμών τους και της αδυναμίας να καλυφθεί το χάσμα χρηματοδότησης R&D για ασθένειες που πλήττουν το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού (10/90 gap), παρά τις προς του αντιθέτου υποσχέσεις του ανεπτυγμένου κόσμου. Συμπεραίνουμε ότι το μοντέλο “one-size-fits-all” για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας, παραβλέπει τις διαφορετικές ανάγκες και δομές κάθε κοινωνίας και ενισχύει τις ανισότητες του πλανήτη. Οι προτάσεις μας συντείνουν στην αναγκαιότητα ανάληψης συντονισμένων δράσεων εκ μέρους των κυβερνήσεων των κρατών, των διεθνών οργανισμών, της επιστημονικής κοινότητας και των πολιτών ώστε το αναπαλλοτρίωτο ανθρώπινο δικαίωμα στη ζωή και την υγεία, να τύχει του σεβασμού που του αξίζει. / --