- / -

- / -

Η BMP-7 αποτελεί μόριο κλειδί κατά την εμβρυογένεση στον νεφρό, ενώ μετέπειτα, θεωρείται νεφροπροστατευτικός παράγων. Ο νεφρός χαρακτηρίζεται από μία μοναδική πλαστικότητα μεταξύ επιθηλιακών και μεσεγχυματικών κυττάρων. Κατά την ανάπτυξη του Νεφρού, το επιθήλιο του νεφρώνα δημιουργείται μέσω της διαδικασίας της Μεσεγχυματικής προς Επιθηλιακή μετάβαση (ΜΕΤ – Mesenchymal Epithelial Transition). Στην διαδικασία αυτή καθοριστικό ρόλο παίζει η BMP-7. Η αντίστροφη διαδικασία - Επιθηλιακή προς Μεσεγχυματική μετάβαση (ΕΜΤ), συμβάλλει, μετά από νεφρική βλάβη στον ενήλικο νεφρό, στην δημιουργία μεσεγχυματικών κυττάρων – ινοβλαστών με δυνητικά τελικό αποτέλεσμα νεφρική ίνωση που εκδηλώνεται κλινικά ως νεφρική ανεπάρκεια. Εκτός από την ιστική αντίδραση μετά από βλάβη, οι διαδικασίες ΕΜΤ και ΜΕΤ ενέχονται ενεργά στην καρκινογένεση και την διαδικασία της μετάστασης. Τα Stem (βλαστικά) κύτταρα συμμετέχουν στην ομοιόσταση των ιστών, αλλά και στην ιστική επανόρθωση-αποκατάσταση μετά από βλάβη. Κύτταρα με τις μοναδικές ιδιότητες των stem κυττάρων (αυτο-ανανέωση και πολυδυναμία), επίσης εμπλέκονται στις διαδικασίες της καρκινογένεσης και μετάστασης. Οι μοναδικές αυτές ιδιότητες των stem κυττάρων καθορίζονται από μοριακά δίκτυα στα οποία πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν οι μεταγραφικοί παράγοντες Oct4 Sox2 και Nanog, οι πρωτεϊνες της ομάδας Polycomb όπου ανήκει ο EZH2, και microRNAs. Η σηματοδοτική οδός της ΒΜΡ συμμετέχει δραστικά κατά τον επαναπρογραμματισμό ωρίμων σωματικών κυττάρων σε κύτταρα με ιδιότητες stem κυττάρων (iPS). Στον νεφρό, πρόσφατα, έχουν αναγνωρισθεί θέσεις δυνητικών stem κυττάρων.Τελευταίες μελέτες εισηγούνται την συμμετοχή stem κυττάρων κατά την αποκατάσταση της νεφρικής βλάβης και την κυτταρική αναγέννηση στον νεφρό, ενώ τα ακριβή μοριακά γεγονότα, κατά την σημαντικότατη και από κλινικής πλευράς διαδικασία αυτή, απομένουν να διευκρινισθούν. Το θέμα stem κύτταρα και νεφρός αποτελεί ένα ανοικτό προς διερεύνηση, κλινικά πολλά υποσχόμενο πεδίο. Στην παρούσα μελέτη, διερευνήθηκε με μορφολογική (ανοσοϊστοχημική) μέθοδο σε νεφρικό ιστό in situ, η πιθανή συσχέτιση μορίων της σηματοδοτικής οδού ΒΜΡ, με γνωστούς παράγοντες κλειδί σε μοριακά δίκτυα stem κυττάρων. Χρησιμοποιήθηκαν αντισώματα για τον νεφροπροστατευτικό παράγοντα ΒΜΡ7, τον υποδοχέα ΒΜΡR1B και τον ανταγωνιστή της ΒΜΡ7 γκρεμλίνη. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης αντισώματα για τους μεταγραφικούς παράγοντες Oct4 και Sox2, για τον παράγοντα της ομάδας Polycomb EZH2, ο οποίος συμμετέχει στην επιγενετική ρύθμιση της μεταγραφής και για ένα γνωστό δείκτη stem κυττάρων την αλδεϋδική δεϋδρογενάση ALDH1, η οποία σχετίζεται με τον καθοριστικό για την τύχη των stem κυττάρων παράγοντα ρετινοϊκό οξύ. Τα ιστικά δείγματα προήλθαν από 49 ασθενείς (30 άνδρες,19 γυναίκες), ηλικίας από 50 έως 79 ετών. Η ανοσοϊστοχημική μέθοδος εφαρμόσθηκε σε εγχειρητικό υλικό νεφρεκτομής λόγω Διαυγοκυτταρικού Καρκινώματος του Νεφρού. Στο υλικό αυτό ανευρίσκεται τόσο η νεοπλασματική μάζα, αλλά και ο παρακείμενος του νεοπλάσματος μη νεοπλασματικός νεφρικός ιστός. Και στα δύο αυτά ιστικά διαμερίσματα του συγκεκριμένου υλικού νεφρεκτομής είναι δυνατόν να ταυτοποιηθούν θέσεις δυνητικών stem κυττάρων (σωματικά stem κύτταρα, καρκινικά stem κύτταρα). Η έκφραση των υπό διερεύνηση παραγόντων μελετήθηκε ανοσοϊστοχημικά τόσο στον νεοπλασματικό ιστό (καρκινικά κύτταρα), όσο και στον παρακείμενο του νεοπλάσματος μη νεοπλασματικό νεφρικό ιστό, όπου εκτιμήθηκε η πιθανή κατανομή στα επιθηλιακά κύτταρα των ουροφόρων σωληναρίων, τα σπειράματα και τον διάμεσο χώρο. Εκτιμήθηκε επίσης η ακριβής εντόπιση των υπό μελέτη παραγόντων στα κύτταρα (πυρήνας, κυτταρόπλασμα, κυτταροπλασματική μεμβράνη). Τα αποτελέσματα από τα δείγματα μη νεοπλασματικού νεφρικού παρεγχύματος και καρκινώματος του ίδιου ασθενούς, συγκρίθηκαν με τη δοκιμασία Wilcoxon. Η παρουσία συσχετίσεων μεταξύ έκφρασης των δεικτών στα ίδια δείγματα ελέχθηκε με τη δοκιμασία συσχετίσεων Spearman Corelation. Για τη σύγκριση πολλαπλών ομάδων, επιστρατεύτηκε η δοκιμασία Kruskal Wallis. Οι κατηγοριοποιημένες μεταβλητές ελέχθησαν με δοκιμασία χ2. Σε όλες τις δοκιμασίες, τιμές με p value < 0,05 θεωρήθηκαν στατιστικά σημαντικές. Οι στατιστικές αναλύσεις έγιναν με το πρόγραμμα SPSS 16.0 for windows. Όλοι οι υπό εξέταση δείκτες εκφράζονται, σε άλλοτε άλλο βαθμό, τόσο στον νεοπλασματικό ιστό όσο και στον παρακείμενο του όγκου μη νεοπλασματικό νεφρικό ιστό. Στον παρακείμενο του όγκου, μη νεοπλασματικό νεφρικό ιστό, η θετικότητα αφορά κυρίως στα επιθηλιακά κύτταρα των σωληναρίων. Διαπιστώθηκε ασθενής κυτταροπλασματική έκφραση της ΒΜΡ-7 στα σωληναριακά επιθηλιακά κύτταρα στον παρακείμενο του όγκου νεφρικό ιστό. Το σημαντικό για την σηματοδότηση της BMP-7, μόριο του υποδοχέα BMPR1B, εκφράζεται στην κυτταροπλασματική μεμβράνη, στο κυτταρόπλασμα αλλά και στον πυρήνα των κυττάρων των ουροφόρων σωληναρίων. Η σαφής παρουσία του υποδοχέα BMPRIB στα κύτταρα των εγγύς σωληναρίων, μπορεί να υποστηρίζει την ενδεχόμενη δράση της ΒΜΡ-7 στα εν λόγω κύτταρα. Αναγνωρίσθηκαν επίσης θέσεις ανοσοϊστοχημικής θετικότητας για τον ανταγωνιστή της BMP-7 γκρεμλίνη στο κυτταρόπλασμα κυττάρων του μη νεοπλασματικού νεφρικού ιστού, σε ινωτικές κυρίως περιοχές. Το γεγονός αυτό, ενδεχομένως επιτείνει την ελάττωση της παρουσίας της BMP-7, αφού η η γκρεμλίνη, ως ανταγωνιστής της ΒΜΡ-7, ανταγωνίζεται την έκφρασή της. Αναγνωρίσθηκε θετική πυρηνική έκφραση των ΕΖΗ2 και OCT4 (για τον δείκτη αυτό και ταυτόχρονη κυτταροπλασματική έκφραση) σε μεμονωμένα κύτταρα των σωληναρίων κυρίως και ελάχιστα των σπειραμάτων.Το SOX2, παρότι ανήκει στους μεταγραφικούς παράγοντες, εντοπίστηκε στο κυτταρόπλασμα και όχι στον πυρήνα, ενώ εκφραζόταν πυρηνικά σε νευρικό ιστό που χρησιμοποιήθηκε και ως εσωτερικός μάρτυρας. Ουσιαστικά, προκύπτει έντονη κυτταροπλασματική χρώση στα σωληνάρια του παρακείμενου του όγκου νεφρικού ιστού. Το γεγονός αυτό, πιθανόν υποδηλώνει ότι η θετικότητα για το SOX2 δεν αφορά stem κύτταρα στον νεφρό, αλλά μετέπειτα στάδια κυτταρικής διαφοροποίησης, πιθανόν τελικώς διαφοροποιημένα σωληναριακά επιθηλιακά κύτταρα. Για την ΑLDH1, παρατηρήθηκε έντονη κυτταροπλασματική εντόπιση στα επιθηλιακά σωληναριακά κύτταρα, γεγονός που υποδηλώνει ότι η αυξημένη έκφραση της δεν περιορίζεται μόνο στα stem κύτταρα, αλλά παρατηρείται και σε πιο διαφοροποιημένα επιθηλιακά κύτταρα του νεφρού. Σε ότι αφορά το νεόπλασμα, διαπιστώθηκε ασθενής κυτταροπλασματική θετικότητα των καρκινικών κυττάρων για την BMP-7, με σαφή ταυτόχρονη όμως θετικότητα για τους επιμέρους παράγοντες της σηματοδοτικής οδού της BMP-7 που μελετήθηκαν (BMPRIB και γκρεμλίνη) και για τους δυνητικούς δείκτες stem κυττάρων. Αναγνωρίσθηκε θετική ανοσοχρώση για τον μεμβρανικό υποδοχέα BMPRIB στο κυτταρόπλασμα και την κυτταροπλασματική μεμβράνη των νεοπλασματικών κυττάρων, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει το απροσδόκητο εύρημα και της πυρηνικής εντόπισης του BMPRIB στο νεοπλασματικό ιστό, και ιδιαίτερα στην περιφέρεια σε σχέση με κεντρικότερες περιοχές του όγκου. Η γκρεμλίνη, εκφράζεται στο κυτταρόπλασμα των νεοπλασματικών κυττάρων. Ο παράγων EZH2, εκφράζεται τον πυρήνα των καρκινικών κυττάρων, ενώ από πλευράς τοπογραφικής εντόπισης στο νεόπλασμα, διαπιστώθηκε μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης θετικών πυρήνων στην περιφέρεια σε σχέση με κεντρικότερες περιοχές όπου η θετικότητα ήταν ελάχιστη. Αξιοσημείωτη ήταν η διαπίστωση της θετικότητας για EZH2 σε μεγάλο ποσοστό των καρκινικών κυττάρων σε εμφανείς θέσεις διήθησης. Αναδείχθηκε πυρηνική αλλά και κυτταροπλασματική έκφραση του OCT4 στα καρκινικά κυτταρα, με μεγαλύτερη πυρηνική θετικότητα και πυκνότητα στην περιφέρεια σε σχέση με κεντρικότερες περιοχές του όγκου. Η ανοσοιστοχημική έκφραση του SOX2, ήταν εκτενώς κυτταροπλασματική στον νεοπλασματικό ιστό. Η ALDH1 υπερ-εκφράζεται σταθερά και σε μεγάλο ποσοστό στο κυτταρόπλασμα των νεοπλασματικών κυττάρων στον καρκίνο του νεφρού, σε σχέση με όλους τους άλλους παράγοντες που μελετήθηκαν. Παρόλο που χρησιμοποιείται σε μελέτες ως γενικός δείκτης αναγνώρισης και απομόνωσης stem κυττάρων σε διάφορα όργανα, από τα δεδομένα μας, δεν είναι δυνατόν να ισχυριστούμε ότι υποδηλώνει θέσεις φυσιολογικών stem κυττάρων ή καρκινικών stem κυττάρων, στο διαυγοκυτταρικό καρκίνωμα του νεφρού. Τα αποτελέσματα από τα δείγματα μη νεοπλασματικού νεφρικού παρεγχύματος και καρκινώματος του ίδιου ασθενούς συγκρίθηκαν με τη χρήση της στατιστικής δοκιμασίας Wilcoxon. Η πυρηνική έκφραση του BMPRIB, είναι αυξημένη στο νεόπλασμα συγκριτικά με τα σωληνάρια του παρακείμενου στον όγκο νεφρικού παρεγχύματος και η μεταβολή είναι στατιστικά σημαντική (Wilcoxon p<0,001). Επί πλέον, διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ της τιμής έκφρασης της γκρεμλίνης, με εντονότερη έκφραση στον παρακείμενο του όγκου νεφρικό ιστό σε σχέση με τον όγκο (Wilcoxon p<0,001). Σε ότι αφορά την συσχέτιση των μορίων που μελετήθηκαν με κλινικοπαθολογικές παραμέτρους, η παρούσα μελέτη, δεν απέδειξε την ύπαρξη στατιστικώς σημαντικής διαφοράς στην έκφραση των επί μέρους παραγόντων στον νεοπλασματικό ιστό μεταξύ ανδρών και γυναικών. Η στατιστική αξιολόγηση των αποτελεσμάτων, όσον αφορά την έκφραση των επί μέρους παραγόντων σε συνάρτηση με την βαθμίδα διαφοροποίησης (Grade) των όγκων, ανέδειξε στατιστικά σημαντική συσχέτιση μόνο για τον παράγοντα ΕΖΗ2 (p<0,007). Συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε ότι, όσο αυξάνεται το Grade του νεοπλάσματος τόσο μειώνεται η ανοσοϊστοχημική έκφραση του ΕΖΗ2 στα νεοπλασματικά κύτταρα. Η έκφραση των άλλων δεικτών είτε στον πυρήνα είτε στο κυτταρόπλασμα, δεν μεταβάλλεται στατιστικώς σημαντικά μεταξύ των Grade του όγκου. Η στατιστική ανάλυση κατά Spearman ανέδειξε θετικές συσχετίσεις μεταξύ αρκετών δεικτών της παρούσας μελέτης. Στα κύτταρα του όγκου διαπιστώθηκε θετική συσχέτιση μεταξύ OCT4 και BMPRIΒ (ένταση πυρηνικής έκφρασης p<0,015, r=0,48, ένταση κυτταροπλασματικής έκφρασης p<0,016, r=0,361). Θετική συσχέτιση διαπιστώθηκε επίσης στα κύτταρα του όγκου μεταξύ OCT4 και ΕΖΗ2 (έκταση πυρηνικής έκφρασης στην περιφέρεια του όγκου p<0,037, r=0,382). Επί πλέον, αναγνωρίσθηκε θετική συσχέτιση στα κύτταρα του όγκου μεταξύ SOX2 και γκρεμλίνης (ένταση κυτταροπλασματικής έκφρασης p<0,002, r=0,467, έκταση κυτταροπλασματικής έκφρασης p<0,019, r=0,334), αλλά και μεταξύ SOX2 και BMPRIΒ (ένταση κυτταροπλασματικής έκφρασης p<0,05, r=0,293). Όσον αφορά τα επιθηλιακά κύτταρα των ουροφόρων σωληναρίων στον παρακείμενο του όγκου μη νεοπλασματικό νεφρικό ιστό, διαπιστώθηκε θετική συσχέτιση μεταξύ SOX2 και BMPRIΒ (κυτταροπλασματική έκφραση p<0,035, r = 0,338). Σε ό,τι αφορά τα σπειράματα στον παρακείμενο του νεοπλάσματος μη νεοπλασματικό νεφρικό ιστό δεν προέκυψε στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ των παραγόντων που μελετήθηκαν. Οι ανωτέρω στατιστικές συσχετίσεις εκτελέστηκαν, με σκοπό την διερεύνηση ενδεχόμενης “συνομιλίας” μεταξύ των επιλεγμένων μορίων της εργασίας. Τα συμπεράσματα που προκύπτουν, θα πρέπει να αξιολογηθούν με την επιφύλαξη ότι, η ανοσοϊστοχημική μέθοδος προσφέρει μόνο την πληροφορία της συνύπαρξης των παραγόντων στα καρκινικά και στα παρακείμενα του νεοπλάσματος, νεφρικά κύτταρα, και δεν διερευνά ουσιαστικά την λειτουργική τους αλληλεπίδραση. Από την μελέτη μας προκύπτει το συμπέρασμα πιθανής “διασυνομιλίας” του μορίου της σηματοδοτικής οδού BMPRΙΒ με τους δείκτες stem κυττάρων OCT4 και SOX2. Οι συσχετίσεις αυτές, σε συνδυασμό με την ενδιαφέρουσα συν-έκφραση των BMPRIB, OCT4 και EZH2, στην περιφέρεια κυρίως του νεοπλάσματος, καθιστά, ίσως, τους δείκτες αυτούς, λειτουργικούς παράγοντες σε κοινά δίκτυα μεταγωγής σήματος. Ωστόσο, η ανοσοϊστοχημική συσχέτιση του BMPRIB με τους προαναφερθέντες δείκτες stem κυττάρων, εμπεριέχει τον κίνδυνο υπεραπλούστευσης κατά την εξαγωγή συμπερασμάτων λειτουργικής συσχέτισης, εξαιτίας του πυκνού δικτύου σηματοδότησης όπου συμμετέχουν οι παράγοντες αυτοί. Τα αποτελέσματα από τις στατιστικές δοκιμασίες που προέκυψαν, παρά τον κίνδυνο υπερεκτίμησης των συσχετίσεων των υπό διερεύνηση μοριακών δεικτών, που εμπεριέχουν, εισηγούνται πιθανώς την αλληλεπίδραση και διαπλοκή των μοριακών αυτών δικτύων στις φυσιολογικές και παθολογικές διεργασίες του νεφρού. Στον παρακείμενο του όγκου μη νεοπλασματικό νεφρικό ιστό, όπως αναφέρθηκε, διαπιστώθηκε ανοσοϊστοχημική πυρηνική θετικότητα σε μεμονωμένα κύτταρα κυρίως των ουροφόρων σωληναρίων για τους δείκτες Oct4 EZH2 και ΒΜΡRIB. Τα συγκεκριμένα ευρήματα πιθανόν εισηγούνται το ενδεχόμενο της παρουσίας δυνητικών stem κυττάρων στις θέσεις αυτές. Όσον αφορά τον νεοπλασματικό ιστό, διαπιστώθηκε ανοσοϊστοχημική πυρηνική θετικότητα στα καρκινικά κύτταρα για τους δείκτες OCT4 EZH2 και ΒΜΡRIB, με ιδιαίτερη κατανομή στην περιφέρεια του νεοπλάσματος σε σχέση με κεντρικότερες περιοχές. Αξιοσημείωτη ήταν η διαπίστωση της θετικότητας για EZH2 σε μεγάλο ποσοστό των καρκινικών κυττάρων σε εμφανείς θέσεις διήθησης. Το απροσδόκητο εύρημα της εντόπισης στον πυρήνα, του μεμβρανικού υποδοχέα ΒΜΡRIB, συμβαδίζει με ανάλογη διαπίστωση για γνωστή κυτταροπλασματική πρωτεϊνη (β-κατενίνη) σε κύτταρα με εντόπιση στην διηθητική παρυφή του καρκίνου στο παχύ έντερο. Τα κύτταρα αυτά έχουν χαρακτηρισθεί ως καρκινικά stem κύτταρα τα οποία υφίστανται την διαδικασία της ΕΜΤ. Στην ΕΜΤ, έχει αποδοθεί επίσης η δυνατότητα να προσδίδει σε κύτταρα ιδιότητες stem κυττάρων. Στην παρούσα μελέτη η εφαρμογή της στατιστικής δοκιμασίας συσχετίσεων Spearman, ισχυροποίησε τα μορφολογικά ευρήματα για τους OCT4 EZH2 και ΒΜΡRIB, αναδεικνύοντας θετική, στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ Oct4 και ΒΜΡRIB (p<0,015) καθώς και OCT4 και EZH2 (p<0,037). Όλα τα προαναφερθέντα υποστηρίζουν το ενδεχόμενο της παρουσίας δυνητικών καρκινικών stem κυττάρων στο Διαυγοκυτταρικό καρκίνωμα του Νεφρού. / BMP-7 is a key molecule during kidney embryogenesis, and later is considered a renoprotective factor. The kidney is characterized by a unique plasticity between epithelial and mesenchymal cells. In developing kidney, the epithelium of the nephron is created through the process of Epithelial to Mesenchymal Transition (MET - Mesenchymal Epithelial Transition). In this process BMP-7 plays a pivotal role. The reverse process - Epithelial to Mesenchymal Transition (EMT) contributes the creation of mesenchymal cells - fibroblasts with the potential outcome of renal fibrosis that manifests clinically as renal failure. Besides the tissue reaction after injury, EMT and MET are actively involved in the process of carcinogenesis and metastasis. Stem cells are involved in tissue homeostasis and regeneration after injury as well. Cells with the unique properties of stem cells (self-renew and plurypotency), are also involved in carcinogenesis and metastasis. These unique stem cell properties are regulated by molecular networks in which the transcription factors OCT4 SOX2, Nanog, Polycomb group proteins (EZH2), and microRNAs, pose a critical role. The BMP signaling pathway participates actively in reprogramming somatic cells into mature cells with stem cells properties (iPS). Former publications have recognized potential stem cells in the kidney. Recent studies suggest the involvement of stem cells during regeneration after renal injury, while the exact molecular events within this process remain to be clarified. The addressed issue of renal stem cells is an open and promising research field. In this study, we investigated with a morphological method (immunohistochemistry) in renal tissue in situ, the possible correlation between the molecules of BMP signaling pathway with known key factors in stem cell molecular networks. We used antibodies against the renoprotective factor BMP-7, its receptor BMRRIB and its antagonist gremlin. Furthermore we used antibodies against the transcription factors OCT4 and SOX2, the member of the Polycomb group proteins EZH2, which is involved in the epigenetic regulation of transcription and a known stem cells marker, aldehyd dehydrogenase ALDH1, which is associated with retinoic acid, which plays a key role in determining stem cell fate. We obtained tissue samples from 49 patients (30 men, 19 women) aged 50 to 79 years. The immunohistochemical technique was applied to the surgical material of renal clear cell carcinoma. The biopsy samples contained both neoplastic and and adjacent to the tumor non-neoplastic the renal tissue. In both compartments it is possible to identify locations of potential stem cells (somatic stem cells, cancer stem cells). The expression of the investigated factors was studied in both tumor tissue (tumor cells) and in the counterpart non-neoplastic renal tissue, we assessed the potential distribution in renal epithelial tubular cells, the glomeruli and the interstitium. We also assessed the precise location of the studied factors in the cells (nucleus, cytoplasm, cytoplasmic membrane). The results of the samples from non-malignant renal parenchyma and carcinoma of the same patient were compared with Wilcoxon statistical analysis test. The correlations between the expression of different markers, in the same samples was tested by Spearman Corelation test. For the multiple group comparison, we used the Kruskal Wallis statistical test. The categorized variables were audited by chi square. In all tests, p value <0,05 was considered statistically significant. The statistical analysis was performed with the SPSS program 16.0 for windows. All present indicators are expressed in varying degrees, both in tumor tissue and in the adjacent non-neoplastic kidney tissue. In the counterpart non-neoplastic kidney ttissue immunohistochemical nuclear positivity was detected mainly in single tubular cells. BMP-7 expression was week in tubular epithelial cells of the counterpart kidney tissue. Its receptor, BMPRIB was expressed in the cytoplasmic membrane in the cytoplasm and in the nucleus of the tubular epithelial cells. The clear presence of BMPRIB in the proximal tubular cells, may support a possible effect of BMP-7 in these cells. Furthermore, gremlin immunohistochemical positivity was also expressed in the cytoplasm of non-malignant kidney tissue, particularly in areas of fibrosis. In fact, gremlin may exacerbate the decrease in the presence of BMP-7, since it antagonizes BMP-7 expression. Acknowledged positive nuclear expression of EZH2 and OCT4 (cytoplasmic co-expression) was noted in single tubular cells. SOX2, although it is considered a transcription factor, it was found in the cytoplasm and not in the nucleus. Its nuclear expression in the nervous tissue was used as an internal control. Basically, it showed strong cytoplasmic staining in the renal tubuli of the counterpart renal tissue. This probably indicates that SOX2 is not a stem cell marker, but more likely it indicates later stages of cell differentiation in the kidney, maybe final diferentated tubular epithelial cells. ALDH1, showed strong cytoplasmic localization in the tubular epithelial cells, suggesting that its expression is not restricted to stem cells but also occurs in more differentiated tubular epithelial cells. Regarding the neoplastic tissue, there was weak cytoplasmic positivity for BMP-7, but with a clear concomitant positivity for the individual molecules of the signaling pathway of BMP-7 that were studied (BMPRIB and gremlin) and for the potential stem cell markers. Positive staining was recognized for the BMPRIB membrane receptor in the cytoplasm and cytoplasmic membrane of tumor cells, while an interesting and unexpected finding was the nuclear localization of BMPRIB in the tumor tissue, especially in the peripheric region compared to more central areas of the tumor. Gremlin was expressed in the cytoplasm of cancer cells. EZH2 expression was noted in the nuclei of cancer cells, while in terms of topographic localization in the tumor, it showed a higher incidence of positive nuclei in the periphery region compared to more central areas where the positivity was minimal. Notable was the EZH2 positivity in a large percentage of tumor cells in apparent invasive front positions. Both nuclear and cytoplasmic expression for OCT4 was found in neoplastic and non neoplastic tissue. The tumor cells expressed greater density of nuclear positivity in the periphery region compared to more central areas of the tumor. The immunohistochemical expression of SOX2, was extensively cytoplasmic in the tumor tissue. ALDH1 was widely over-expressed in the cytoplasm of the tumor cells in ccRCC, compared with the other studied factors. Although ALDH1 is been used as a general marker for the identification and isolation of stem cells in various organs, it can be argued that it indicates adult or cancer stem cells in clear cell carcinoma of the kidney. The results from non-malignant renal parenchyma and carcinoma of the same patient were compared using the statistical test Wilcoxon. Nuclear expression of BMPRIB, is increased in the tumor compared with the tubular cells of the adjacent renal parenchyma and the increasion is statistically significant (Wilcoxon p <0,001). Moreover, we found a statistically significant increase between the expression of gremlin in the counterpart kidney tissue in relation to the tumor tissue. (Wilcoxon p <0,001). Regarding the correlation of the studied factors with clinicopathological parameters, this study has not demonstrated a statistically significant difference in the expression of individual factors in the tumor tissue between men and women. The statistical evaluation of the expression of the individual factors in relation to the different tumor grade (Grade) showed a statistically significant correlation only for the factor EZH2 (p <0,007). It was found that with increasing tumor Grade, the immunohistochemical expression of EZH2 in tumor cells was weaker. The statistical Spearman correlation analysis, shower positive correlations between several markers of this study. In the tumor cells, a positive correlation was revealed between OCT4 and BMPRIB (intensity of nuclear expression p <0,015, r = 0,48, intensity of cytoplasmic expression p <0,016, r = 0,361). Positive correlation was also found in tumor cells between OCT4 and EZH2 (nuclear expression in the periphery of the tumor p <0,037, r = 0,382). Moreover, a positive correlation concerning the tumor cells, was found between gremlin and SOX2 (intensity cytoplasmic expression p <0,002, r = 0,467, and cytoplasmic expression p <0,019, r = 0,334), and between SOX2 and BMPRIB (intensity of cytoplasmic expression p < 0,05, r = 0,293). Regarding the renal tubular epithelial cells in the counterpart kidney tissue, a positive correlation between SOX2 and BMPRIB (cytoplasmic expression of p <0,035, r = 0,338) was found. In terms of the glomeruli in the counterpart kidney tissue, it showed no statistically significant correlation between the studied factors. These statistical correlations were performed in order to investigate any possible "cross-talk" between the selected markers in the present study. The conclusions should be evaluated, having in mind that the immunohistochemical method provides only the information of the coexistence of the studied factors in cancer and in the counterpart renal tissue, and not of the possible functional interactions that may take place. From the present study, we concluded probable "cross-talks" between factors of the BMP-7 signaling pathway, with stem cell markers OCT4 and SOX2. These correlations, combined with the interesting co-expression of BMPRIB, OCT4 and EZH2, mainly at the periphery of the tumor, can probably lead to the conclusion that these markers may act in common signal transduction networks. However, the correlation of the immunohistochemical expression of BMPRIB and the above potential stem cell markers, involves the risk of oversimplification, due to the dense network signaling that these factors are involved. The statistical correlation test results, despite the risk of overestimation, probably suggest an interaction and interdependence of these molecular networks in physiological and pathological processes in the kidney. In the counterpart renal tissue, as mentioned above, the immunohistochemical nuclear positivity for OCT4, EZH2 and BMPRIB, that was detected mainly in single tubular cells may suggest a possible presence of potential stem cells in these positions. Regarding the tumor tissue, we detected immunohistochemical nuclear positivity for OCT4, EZH2 and BMRRIB with a noted distribution in the tumor periphery region compared to more central areas. Interestig was the finding of EZH2 positivity in a large percentage of tumor cells in invasive front positions. The unexpected finding of nuclear localisation of the membrane receptor BMRRIB, is consistent with a similar finding for a well known cytoplasmic protein (beta-catenin) that was found in the nucleus of cells in the invasive edge in colon cancer. These cells have been identified as cancer stem cells, which have undergone EMT process. In the present study, the application of the statistical correlation Spearman test, strengthened the morphological findings on OCT4, EZH2 and BMRRIB, revealing positive correlations between OCT4 and BMRRIB (p <0,015) and OCT4 and EZH2 (p <0,037). All these support the possibility of the presence of potential cancer stem cells in renal clear cell carcinoma.

Στόχος της παρούσας μελέτης ήταν η εκτίμηση της ποιότητας του υδάτινου οικοσυστήματος της λίμνης Παμβώτιδας, με την εφαρμογή βιολογικών και χημικών παραμέτρων. Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια του έτους 2011, πραγματοποιήθηκαν 6 δειγματοληψίες (κάθε 2 μήνες) δειγμάτων νερού από σημεία της λίμνης που εμφανίζουν σημαντικές ανθρωπογενείς επιδράσεις και ακολούθησε ανάλυση διαφόρων φυσικοχημικών παραμέτρων ((NO3-, NO2-, BOD, PO4+3-P, pH, αγωγιμότητας και χλωροφύλλης-α). Παράλληλα, συλλέχθηκαν δείγματα ιστών (αίμα, βράγχια, μυϊκός ιστός και ήπαρ) από άτομα του είδους Carassius gibelio (Bloch, 1782) και ακολούθησε προσδιορισμός των επιπέδων των μετάλλων στα βράγχια, τον μυϊκό ιστό και το ήπαρ των ατόμων για κάθε δειγματοληπτική περίοδο. Επιπρόσθετα, εφαρμόστηκε η τεχνική των μικροπυρήνων (ΜΝ test) σε απομονωμένα κύτταρα του αίματος και των βραγχίων, έτσι ώστε να εκτιμηθεί η ύπαρξη γενοτοξικών παραγόντων. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, παρατηρήθηκαν ιδιαίτερα υψηλές τιμές φωσφορικών, νιτρικών και αμμωνιακών ιόντων, οι οποίες μπορεί να χαρακτηρίσουν τον ευτροφικό χαρακτήρα της λίμνης, ενώ παρατηρήθηκαν σημαντικές εξάρσεις της συγκέντρωσης της χλωροφύλλης-α. Επίσης, οι συγκεντρώσεις των βαρέων μετάλλων που μετρήθηκαν στα βράγχια, το ήπαρ και το μυϊκό ιστό των συλλεχθέντων ιχθύων, εμφάνισαν σημαντικές διαφορές τόσο κατά τη διάρκεια του έτους όσο και μεταξύ των ιστών, ενώ η συχνότητα εμφάνισης μικροπυρήνων και άλλων πυρηνικών ανωμαλιών που μετρήθηκαν σε ερυθροκύτταρα ατόμων του είδους Carassius gibelio δεν έδειξε ένα σαφή πρότυπο διαφοροποίησης κατά τη διάρκεια του έτους. Οι σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ της συχνότητας εμφάνισης πυρηνικών ανωμαλιών με την αγωγιμότητα των υδάτων, με τα επίπεδα των νιτρικών, νιτρωδών και φωσφορικών ιόντων, καταδεικνύουν για πρώτη φορά μια πιθανή σχέση μεταξύ των επαγώμενων γενοτοξικών επιπτώσεων και της κατάστασης των υδάτων. / The aim of the present study was to investigate the water quality of the Lake Pamvotis, with the use of a battery of chemical and biological indices. In specific, during the year 2011, and every 2 months time period, water samples were collected from 4 stations along the lake, which appear to have important anthropogenic influences and analyzed for their physicochemical parameters, (NO2-, NO3-,BOD, PO4+3-P, pH, conductivity and chlorophyll- α). In parallel, individuals of the species Carassius gibelio were caught alive, transferred to the lab and parameters such as the concentration of heavy metals and the micronuclei frequency were investigated in different tissues (blood, gills, muscle and kidney). According to the results of the present study, high levels of NO2-, NO3- and PO4+3-P were observed throughout the year, while there was a significant increase of Chl-α in all stations in December. Heavy metals measured in tissues of fishes showed tissue-specific and time- dependent alterations with time, while the frequency of micronuclei and other nuclear abnormalities measured in blood cells and gills of fishes showed no time-dependent alterations throughout the year. However, the significant relationships occurred among the induction of genotoxic effects with the levels of NO2-, NO3- and PO4+3-P in each case, indicates for a first time the impact of water quality on the homeostasis of aquatic organisms, especially its potency to induce genotoxic effects on aquatic biota. Despite the latter, further studies are need in order to elucidate the biological effects of the aforementioned water parameters, at least in species such as Carassius gibelio which is able to adapt strategies for living under environmental pressure.

Abordando alguns exemplos importantes da historiografia da arte portuguesa contemporânea, esta dissertação de doutoramento procura fazer uma reflexão crítica sobre a cristalização de modelos de interpretação em história da arte para além do caso português, com particular foco na história da arte contemporânea. Partindo de autores e conceitos específicos, contrapõem-se hipóteses operativas para a historiografia da arte. Por um lado, pela análise crítica do paradigma da cópia introduzido pela actualmente in.uente historiogra.a da arte norte­americana (criticism), que se a.rmou a partir dos anos setenta do século XX. Essa análise debruça-se sobre a importância que Walter Benjamin teve na consolidação desse paradigma. Por outro lado, contrapõe-se também o valor de uso do autor alemão para repensar a história da arte e o seu objecto, focando-se os seus textos sobre a infância e relações da infância com a história e a memória, em articulação com os seus conceitos operativos mais usados e citados. A re.exão que se apresenta, e que se socorre de outros autores além de Walter Benjamin, propõe a construção de uma história da arte que interpele as ordens dos discursos instituídas e que se autorize na própria construção quer a interpretação com recurso aos instrumentos do seu campo de saber (da sua própria história), quer a insubordinação a esses instrumentos. Uma selecção de pinturas de Eduardo Batarda serve de estudo de caso de uma prática em pintura que finta as classificações historiográficas e se estrutura em palimpsesto, com uma multiplicação infinda de sentidos, falsos sentidos e referências, tornando-se um exemplo eficaz para repensar a historiografia da arte e o seu objecto. / Abordando algunos ejemplos importantes de la historiografía del arte portugués contemporáneo, esta tesis doctoral busca hacer una reflexión crítica sobre la cristalización de modelos de interpretación en la historia del arte más allá del caso portugués, con un enfoque particular en la historia del arte contemporáneo. Partiendo de autores y conceptos específicos, se contraponen hipótesis operativas para la historia del arte. Por un lado, a través del análisis crítico del paradigma de la copia introducido por la actualmente influyente historiografía del arte norteamericana (criticism), que se consolidó a partir de los años sesenta del siglo XX. Este análisis se inclina hacia el tratamiento de la importancia que Walter Benjamin tuvo en la consolidación de este paradigma. Por otro lado, también se contraponen el valor de uso del autor alemán para repensar la historia del arte y su objeto, centrándose en los textos sobre la infancia y las relaciones de la infancia con la historia y la memoria, en relación con sus conceptos operativos más usados y citados. La reflexión que se presenta, y que se nutre también de otros autores además de Walter Benjamin, propone la construcción de una historia del arte que interpela el orden de los discursos instituidos y que se autoriza en la propia construcción ya sea de la interpretación que recurre a los instrumentos de su campo del saber (de su propia historia), o bien a la insubordinación hacia tales instrumentos. Una selección de pinturas de Eduardo Batarda sirve como caso de estudio de una práctica a través de la pintura que esquiva las clasificaciones historiográficas y se estructura en forma de palimpsesto, con una multiplicación infinita de sentidos, falsos sentidos y referencias, convirtiéndose en un ejemplo eficaz para repensar la historiografía del arte y su objetivo. / Starting with some important examples from the contemporary portuguese art history, this dissertation aims for a reflection about the crystallization of models of interpretation in art history beyond the portuguese situation, focusing especially on contemporary art history. Always resting on specific authors and concepts, counterparts are studied, on one hand by analyzing, critically, the paradigm of the copy introduced by the now very in.uent north-american art history or criticism, that started in the 1970's. This analysis focuses on the in.uence Walter Benjamin had in the consolidation of that paradigm. On the other hand, Walter Benjamin is also taken in account as a still very useful conceptual resource for rethinking art history and its object, particularly by reading his texts about infancy and the relations of infancy with history and memory, in articulation with his more well-known concepts. This re.ection, supported by other authors besides Benjamin, aims at a proposal of an art history written with the awareness of the pre-established orders of the discourses. And that authorizes itself either the use of the instruments of its field of knowledge, either the insubordination to those instruments. Finally a selection of Eduardo Batarda's paintings consists in an useful case-study, for it is the example of a practice in painting that avoids historical classi.cations and that structures itself as a palimpsest, with endless rami.cations of meanings, false-meanings and references, becoming thus a very effective tool for rethinking art history and its object.

Studien undersöker vilken begreppsuppfattning avseende likhetstecknet som elever ger uttryck för efter avslutat mellanstadium, det vill säga i början av årskurs 7. Utgångspunkt tas i forskning som visat att en relationell förståelse för likhetstecknet är kritisk för elevers möjligheter att bli framgångsrika inom algebra. Studien omfattar 159 elever i årskurs 7 som deltagit genom att fylla i en skriftlig enkät bestående av uppgifter som utformats för att undersöka hur elever definierar och tolkar likhetstecknet. Resultatet visar att det finns en diskrepans mellan hur elever definierar likhetstecknet och vilken begreppsuppfattning de ger uttryck för i sina tolkningar av matematiska uppgifter. När eleverna själva ska prestera en definition ger en majoritet av dem spontant uttryck för en operationell begreppsuppfattning. I det matematiska arbetet med uppgifter som involverar ekvivalenta uttryck framkommer dock en mer nyanserad bild. I dessa anger en majoritet av eleverna rätt svar och använder lösningsstrategier som ger uttryck för både grundläggande och mer sofistikerad jämförande relationell begreppsuppfattning. Elevers acceptans av definitioner som uttrycker likhetstecknets innebörd substitution har också undersökts och resultatet bekräftar vad som framkommit i tidigare forskning. Betydelsen substitution accepteras i högre grad av elever med relationell begreppsuppfattning om likhetstecknet och i lägre grad av elever som gett uttryck för en operationell sådan.

1. OBJETIVOS 2. Indicar la caracterización de los arteterapeutas. 3. Estudiar qué medios artísticos, húmedos, secos, escultóricos, mixtos y tecnológicos aplican los arteterapeutas y con qué frecuencia. 4. Establecer qué herramientas y soportes ofrecen los arteterapeutas en sus programas y con qué frecuencia. 5. Conocer la forma de proceder en arteterapia con respecto a los materiales para el uso óptimo de una aplicación arteterapéutica en su práctica profesional. 6. Estudiar la influencia de los factores demográficos sobre la forma de proceder en arteterapia. 7. Determinar qué funciones otorga el arteterapeuta a la conservación de las obras realizadas en las sesiones. 2. ENFOQUE METODOLÓGICO En ausencia de una descripción clara, a la hora de proceder en el trabajo de los arteterapeutas para saber qué materiales utilizan y cómo los utilizan, se planteó desarrollar un estudio empírico, basado en una metodología cuantitativa descriptiva, de un diseño observacional transversal. En concreto, un diseño de encuesta por muestreo, en base a un cuestionario estructurado y con alto grado de dirección. Por ello es un cuestionario descriptivo-comparativo con una finalidad determinada. La investigación que se presenta es un estudio observacional transversal y se ha centrado en lo que ha pasado diferencialmente a grupos de sujetos comparables (McMillan y Schumacher, 2005, p.43). De ahí, que no se aprecien cambios sustanciales en los sujetos, sino que estos sean analizados en su ambiente natural y por tanto en su realidad cotidiana. La aplicación de este cuestionario va a facilitar la opinión y puntos de vista que, en base a las preguntas planteadas por el investigador, el grupo poblacional va a responder. La información cuantitativa extraída de los participantes va a permitir establecer una serie de aclaraciones en lo que respecta a la investigación. (Gómez Benito, 1990). El condicionante del modelo elegido para llevar a cabo este proceso de investigación ha partido de la necesidad de saber y conocer los materiales y actuaciones que están utilizando y desarrollando los arteterapeutas. El hecho de que la encuesta haya sido de tipo transversal o transaccional permite recabar la información durante un periodo de tiempo concreto, lo que hace que se tome una muestra en un determinado tiempo y de una población específica y concreta. (Cohen y Manion, 1990). A su vez, también se ha querido introducir, como apoyo a la investigación cuantitativa, la investigación evaluativa “un tipo de investigación centrada en la práctica, que se identifica como un proceso sistemático y selectivo de recogida de información sobre un determinado problema social, educativo o de salud, con la intención de mejorar la situación y resolver los problemas” (Ramos, 2011, p. 411). Es por ello que “la diversidad metodológica posibilita el estudio de la realidad social desde diversas ópticas, ya que ninguna perspectiva metodológica por si sola responde totalmente a las preguntas que pueden formularse en el contexto social" (Del Rincón, Arnal, Latorre y Sans, 1995, p. 26). 3. CONCLUSIONES 1. El 75% de la población de arteterapeutas suelen ser mujeres con una p<0.05 y su edad está comprendida entre los 39 y los 43 años. Aproximadamente el 48% de los mismos poseen una formación de Bellas Artes y un 21% de Psicología. Los años de experiencia de estos profesionales suele estar comprendida entre los 4 y los 6 años con un intervalo de confianza al 95%. 2. Los resultados de la investigación ponen de manifiesto que el material pictórico húmedo más utilizado es la témpera con una p<0.05. Los arteterapeutas suelen utilizar las ceras blandas como material artístico seco con una, por encima del resto de materiales gráfico plásticos. El material escultórico más frecuentemente utilizado son los de desecho con una p<0.05. como material extra pictórico, el más frecuentemente utilizado son los textiles con una p<0.05. En lo que respecta a los medios tecnológicos, la cámara fotográfica, con una p<0.05, es la más empleada. 3. Los pinceles y las brochas son las herramientas más frecuentemente utilizadas con una p<0.05. En lo que se refiere a la frecuencia y uso de los soportes, se apunta que los más demandados son las cartulinas, los cartones y periódicos así como los distintos tipos de papeles, tanto reciclados como de colores. 4. Más del 65% de los arteterapeutas otorgan mucha importancia al espacio donde trabaja. Pero sólo un 15% admite trabajar en unas condiciones óptimas aunque más del 75% lo hace en condiciones aceptables. Es cierto que más del 85% de la población da bastante o mucha importancia al tiempo con relación a los materiales y el trabajo. Más del 80% consideran positivo el ofrecer una variedad de materiales para el desarrollo del trabajo. 5. Los hombres otorgan una mayor valoración al tiempo de la sesión con una p<0.0001. Igualmente, el hombre suele ser quien ofrece más materiales para el desarrollo de la sesión con una p<0.002. 6. Más del 80% de la población de arteterapeutas consideran bastante o muy importante el conservar los trabajos de las sesiones arteterapéuticas. / 1. OBJECTIVES 1. Indicate the characterization of art therapists. 2. To explore art, wet, dry, sculpture, mixed media and technology art therapists apply and how often. 3. Establish what tools and supports offered by art therapists in their programs and how often. 4. Know how to proceed in art therapy with respect to materials for use optimal application of art therapy in their practice. 5. To study the influence of demographic factors on how to proceed art therapy. 6. Determine which features art therapist gives the conservation of Works made in the hearing. 2. METHODOLOGICAL APPROACH In the absence of a clear description, when proceeding in the work of the art therapists know what materials to use and how to use them, arose to develop a empirical study, based on a descriptive quantitative methodology, a design cross-sectional. Specifically, a sample survey design, based on a structured questionnaire with a high degree of direction. It is therefore a descriptive-survey comparison with a specific purpose. The research presented is a cross-sectional study and has focused on what has been differentially comparable groups of subjects (McMillan and Schumacher, 2005, p.43). Hence, substantial changes are not apparent on the subject, but these are analyzed in their natural environment and therefore in their daily life. The application of this questionnaire is to provide opinions and viewpoints, based questions raised by the investigator, the population group will respond. The quantitative information from participants will allow a set of clarification as regards research. (Benito Gomez, 1990). The constraint on the model chosen to carry out this research process has party of the need to know and understand the materials and activities that are using and developing art therapists. The fact that the survey has been cross-sectional or transactional allows collecting information for a specific period of time, which makes a sample is taken at a particular time and in a specific and particular population. (Cohen and Manion, 1990). In turn, they also wanted to introduce, in support of quantitative research, evaluative research "a type of research focused on the practice, which is identified as a systematic and selective process of gathering information on a given problema social, educational or health, with the intention to improve the situation and solve problems " (Ramos, 2011, p. 411). That is why "methodological diversity enables the study of social reality from various perspectives, since no methodological perspective alone fully responds to questions that may be asked in the social context "(Del Rincon, Arnal, Latorre and Sans, 1995, p. 26). 3. CONCLUSIONS 1. 75% of the population of art therapists often women with p <0.05 and age it is between 39 and 43 years old. Approximately 48% of them they possess an array of Fine Arts and 21% of Psychology. Years of experience of these professionals is usually between 4 and 6 years with an interval 95% confidence. 2. The results of the investigation show that the pictorial material wet it is most widely used tempera p <0.05. Art therapists often use waxes soft as artistic material with a dry, above the rest of graphic materials plastics. The sculptural material most commonly used are the waste with p <0.05. as an extra pictorial material, the most frequently used are the textiles with a p <0.05. With regard to the technological means, the camera photographic, p <0.05, is the most used. 3. The brushes and brushes are the tools most commonly used with a p <0.05. As it relates to the frequency and using media, it is noted that the defendants are cardboards, cartons and newspapers as well as the different types of roles, both recycled and colors. 4. Over 65% of the art therapists give much importance to the space where he works. But only 15% supported work in optimum conditions although more than 75% ago in fair condition. It is true that over 85% of the population gives enough or great importance to time with regard to materials and labor. Over 80% considered positive to offer a variety of materials for the development work. 5. Men give a higher valuation at the time of the session with a p <0.0001. Similarly, the man who usually provides more material for the development of the session with a p <0.002. 6. More than 80% of the population of art therapists feel quite or very important preserve the work of art therapy sessions

La fusion et la solidification couplées à des écoulements convectifs sont des processus fondamentaux dans le contexte géophysique, par exemple dans la formation des mares-mares arctiques. Ce système se caractérise par la présence d'écoulements instationnaires, chaotiques et souvent turbulents. Ce travail est motivé par des observations indiquant une réduction de la glace de mer arctique dans la mesure où le modèle global actuel ne pouvait pas prédire. Le but de ce travail est de fournir des informations sur les paramètres pertinents affectant la fusion / solidification dans les étangs de fonte des glaces de mer. La configuration idéalisée que nous considérons consiste en une couche de fluide chauffée par le bas et en contact avec une interface de fusion solide-liquide du côté supérieur. Nous étudions un tel système modèle au moyen d'outils numériques. Nous effectuons des simulations numériques directes par un algorithme Lattice Boltzmann basé sur l'enthalpie pour traiter la dynamique à long terme, ou de manière équivalente le régime à nombre élevé de Rayleigh, à la fois dans des configurations en deux et en trois dimensions. Nous montrons que le processus de convection et de fusion couplé n'améliore que faiblement le flux de chaleur et le mélange dans le système par rapport au réglage de Rayleigh-Bénard. Comme deux extensions au système de fusion, nous considérons l'effet de l'application de la vitesse sur la section liquide du système de fusion, l'effet de chauffage interne du système de fusion. / Melting and solidification coupled with convective flows are fundamental processes in the geophysical context, for instance in the Arctic melt-ponds formation. This system is characterized by the presence of unsteady, chaotic and often turbulent flows. This work is motivated by observations indicating reduction of Arctic sea-ice to the extent that present global model could not predict. The goal of this work is to provide information on the relevant parameters affecting the melting/solidification in sea ice melt ponds. The idealized setup we consider consists of a fluid layer heated from below and in contact with a solid-liquid melting interface on the top side. We investigate such a model system by means of numerical tools. We perform direct numerical simulations by an enthalpy based Lattice Boltzmann algorithm to address the long time dynamics, or equivalently the high Rayleigh number regime, both in two- and three-dimensional setups. We show that the coupled convection and melting process only weakly enhances heat flux and the mixing in the system as compared to the Rayleigh-Bénard setting. As two extensions to system of melting, we consider the effect of applying velocity on the liquid section of the melting system, which represents existence of wind-draft, and we consider the effect of internally heating the system of melting, which represents heating the system of melting through solar radiation.

Le présent travail porte sur l’analyse sémio-linguistique du nom propre employé dans les proverbes libyens. Dans ce cadre, un corpus de 73 proverbes ont été analysés, tirés d’un ouvrage publié en 2012 par le linguiste A. AGUILA. Ce corpus nous a permis de vérifier notre hypothèse selon laquelle, dans un énoncé proverbial, un nom propre peut avoir une fonction différente de celle qu’il remplit dans un énoncé ordinaire. En précisant que cette fonction spécifique au cadre proverbial, n’empêche pas le nom propre de servir également d’outil d’identification. En effet, c’est une fonction qui ne vient pas remplacer mais plutôt s’ajouter à cette dernière. De là, cette étude abordera l’aspect structural, pragmatique et stylistique des proverbes libyens de notre corpus, en partant de la seconde hypothèse qui considère les proverbes comme des phrasèmes propositionnels, dotés d’une autonomie leur permettant de conserver leur forme lexicale / This study focuses on a semiolinguistic analysis of the “own name”, used in the Libyan proverbs. In this framework, a corpus of 73 proverbs has been analyzed, taken from a book published in 2012 by the linguist A. AGUILA. This corpus has allowed us to test our hypothesis. This one is based on the idea that, in a proverbial statement, a “own name” may have a different function, compared with its function in an ordinary statement. We can specify that this specific proverbial function doesn’t prevent the “own name” from being used as an identification tool. Indeed, this function doesn’t replace the other, but is added to this one. In a second time, this study will analyze the structural, pragmatic and stylistic aspect of Libyan proverbs taken from our corpus, starting from the second hypothesis which considers proverbs as propositional phrasemes, with an autonomy witch allowing them to retain their lexical form

Made available in DSpace on 2016-08-29T14:11:15Z (GMT). No. of bitstreams: 1 tese_1971_Jorge Evandro Lemos Ribeiro.pdf: 452320 bytes, checksum: 860f9c01733a14300eebb7eaf65e37a4 (MD5) Previous issue date: 2007-05-25 / RESUMO Por meio de um ritual antropofágico, a literatura latino-americana acaba se encontrando no entre-lugar da submissão e da transgressão. Por essa ótica, pretende-se pensar o Tropicalismo como uma resposta subversiva à relação conflitante entre o modelo metropolitano e a natureza calibanesca da América Latina. Palavras-chave: Tropicalismo, América Latina, alteridade. 7