51 |
Análisis mutacional del extremo c-terminal de la α-1,3-galactosiltransferasa bovina: estabilidad y catálisisLinares Pastén, Javier Antonino 12 September 2007 (has links)
La α-1,3-galactosiltransferasa (α3GT) està involucrada en la biosíntesis d'oligosacàrids antigènics responsables del rebuig immunològic hiperagut (HAR) en el xenotransplant d'òrgans d'animals a humans, per la qual cosa aquesta enzima té un particular interès en biomedicina. Per altra banda, la α3GT constitueix un model enzimàtic per a estudis mecanístics i estructurals de glicosiltransferasas. L'enzim transfereix galactosa (Gal) del UDP-Gal a la N-acetillactosamina (LacNAc), o a la lactosa (Lac).Actualment, els estudis cristalogràfics han mostrat dos tipus d'estructures amb diferents conformacions en la zona C-terminal (aa.358-368). En la forma I, aquesta zona està altament desordenada, però en la forma II està ben definida, la qual cosa suggereix que funciona com a tapa que tanca el lloc catalític. Aquests canvis conformacionals suggereixen que l'extrem C-terminal podria tenir un rol clau en l'activitat catalítica.En la present tesis doctoral es va abordar l'estudi estructural/funcional de l'extrem C-terminal des d'un enfocament d'anàlisi cinètic d'estabilitat de mutants d'alanina de cadascun dels aminoàcids de les posicions 358-368. D'aquesta manera, la comparació entre eficiència catalítica i estabilitat enzimàtica proporcionen un mètode que permet identificar els aminoàcids que tenen un paper important en la unió de lligand o en l'empaquetament estructural. Pels mutants K359A, Y361A, V363A y R365A no s'ha detectat activitat, per la qual cosa aquestes posicions són fonamentals per a l'activitat α3GT. K359, Y361 i R365 interaccionen amb els fosfats del UDP-Gal, a més, K359A també interacciona amb l'hidroxil 3 de la lactosa segons modelització molecular, per la qual cosa s'ha proposat un paper d'àcid/base general a la lisina 359. Per altra banda, els mutants N367A i V368A van resultar ser de 2 a 3 vegades més actius que wt, respectivament. Els estudis d'estabilitat revelen que wt i mutants de residus no involucrats directament en la interacció amb els substracts, presenten major estabilitat que aquells que segons els models moleculars i les estructures cristal·logràfiques interaccionen directament amb el UDP o UDP-Gal. Per altra banda, es va trobar que la presència de UDP disminueix en mutants de residus directament implicats en les interacciones amb el UDP-Gal. / La α-1,3-galactosiltransferasa (α3GT) está involucrada en la biosíntesis de oligosacáridos antigénicos responsables del rechazo inmunológico hiperagudo (HAR) en el xenotransplante de órganos de animales a humanos, por lo que esta enzima tiene un particular interés en biomedicina. Por otra parte, la α3GT constituye un modelo enzimático para estudios mecanísticos y estructurales de glicosiltransferasas. La enzima transfiere galactosa (Gal) del UDP-Gal a la N-acetillactosamina (LacNAc), o a la lactosa (Lac).Actualmente, los estudios cristalográficos han mostrado dos tipos de estructuras con diferentes conformaciones en la zona C-terminal (aa.358-368). En la forma I, esta zona está altamente desordenada, pero en la forma II está bien definida, lo cual sugiere que funciona como tapa que cierra el sitio catalítico. Estos cambios conformacionales sugieren que el extremo C-terminal podría tener un rol clave en la actividad catalítica.En la presente tesis doctoral se abordó el estudio estructural/funcional del extremo C-terminal desde un enfoque de análisis cinético y de estabilidad de mutantes de alanina de cada uno de los aminoácidos de las posiciones 358-368. De esta manera, la comparación entre eficiencia catalítica y estabilidad enzimática proporcionan un método que permite identificar los aminoácidos que tienen un rol importante en la unión de ligando o en el empaquetamiento estructural.Para los mutantes K359A, Y361A, V363A y R365A no se ha detectado actividad, por lo cual estas posiciones son fundamentales para la actividad de α3GT. K359, Y361 y R365 interaccionan con los fosfatos del UDP-Gal, además, K359A también interaccionan con el hidroxilo 3 de la lactosa según modelización molecular, por lo cual se ha propuesto un rol de ácido/base general a la lisina 359. Por otra parte, los mutantes N367A y V368A resultaron ser de 2 a 3 veces más activos que wt, respectivamente. Los estudios de estabilidad revelan que wt y mutantes de residuos no involucrados directamente en la interacción con los sustratos, presentan mayor estabilidad que aquellos que según los modelos moleculares y las estructuras cristalográficas interaccionan directamente con el UDP o UDP-Gal. Por otra parte, se encontró que la presencia de UDP disminuye en mutantes de residuos directamente implicados en las interacciones con el UDP-Gal. / Mammalian α-1,3-Galactosyltransferase (α3GT) is involved in the biosynthesis of the oligosaccharide antigen responsible for hiperacute (vascular) rejection (HAR) in xenotransplantation of animal organs to humans [1]. α3GT is also used as a model enzyme for studies of glycosyltransferase structure and mechanisms, as well as biocatalyst in enzymatic oligosacaride synthesis. The enzyme catalyzes the transfer of galactose (Gal) from UDP-Gal a la N-acetyllactosamyne (NAcLac), or to lactose.Currently, there are two types of α3GT 3-dimensional structure. The previously reported form I [2] is similar to the form II [3,4], except at the C-terminal residues 358-368. The C-terminal region is highly disordered in form I but well defined in form II, suggesting that it functions as a lid that closes the active site. The conformational change at the C-terminus and the sequence conservation among other α3GT suggest that this region could have key role in the catalytic action [4]. In the present Doctoral Thesis, the study structure/function of the end C-terminal was approached by a kinetic analysis and by stability analysis of alanine mutants for each one of the amino acids at positions 358-368. This way, the comparison of catalytic efficiency and enzymatic stability provides a method that allows identification of the amino acids that have an important role in the substrate binding or in structural packaging. For mutants K359A, Y361A, V363A and R365A no activity was detected, therefore these positions are fundamental for α3GT activity. K359, Y361 and R365 interact with the UDP-Gal phosphates, also, K359A interacts with the 3-hydroxyl of the lactose according to molecular modeling, thereby it has been proposed to have the role as the general acid/base. On the other hand, the mutants N367A and V368A turned out to be 2 or 3 times more active than wt, respectively. The studies of stability reveal that amino acids mutants (wt including) which don't directly interact with the substrates do not present higher stability than the amino acid mutants which directly interact with the substrate UDP or UDP-Gal. On the other hand, the presence of UDP stabilizes de wt enzyme and the mutants of the amino acids that don't directly interact with the substrates, while this UDP stabilizing effect diminishes in mutants of amino acids directly implied in the interactions of UDP or UDP-Gal.
|
52 |
Florence, Byzantium and the Ottomans (1439-1481) : politics and economicsVirgilio, Carlo January 2015 (has links)
This dissertation studies the diplomatic and political communication between Florence, the Byzantine and the Ottoman empires in the fifteenth century (1439-1481). The first chapter is introductory to the thesis and reconstructs the contacts between Florence and Byzantium. The second chapter and the third chapter examine the privileges granted by John VIII to Florence; the chapters present the contents and contextualise the privileges within the humanist environment. The fourth chapter studies the Florentine-Byzantine contacts after the Council (1439-1453), focusing on why Florence abandoned Byzantium. The fifth chapter analyses the beginning of Florentine-Ottoman relations and reconstructs the commercial privileges given by the sultan to Florence. The sixth and seventh chapters investigate Florence’s diplomacy during the Ottoman-Venetian war (1463-1479) and Otranto (1480-1481) until Mehmet II’s death. The thesis is accompanied by three appendices including a number of unpublished documents, a prosopography of the Florentines involved in the Levant, and selected Byzantine charters used for the analysis in chapter two. I aim to demonstrate that the relations between the eastern and the western part of the Mediterranean in the fifteenth century were determined by political and economic considerations rather than faith. These considerations guided Florence’s diplomacy to achieve commercial superiority in Constantinople.
|
53 |
Molekulinio šaperono Hsp90 vaidmuo hipoksijos indukuojamo faktoriaus (HIF-1α) stabilumo reguliavime / Molecular chaperone hsp90 role of hypoxia-inducible factor hif-1α stability regulationMažonytė, Ieva 25 November 2010 (has links)
Žmogaus organizme širdies ir kraujagyslių sistema, kraujodaros organai bei kvėpavimo organų sistema leidžia organizmui palaikyti deguonies pusiausvyrą. Širdies ligos, vėžys, smegenų kraujagyslių ligos ir chroniška obstrukcinė plaučių liga- tai susirgimai, nuo kurių dažniausiai miršta žmonės visame pasaulyje. Visų šių ligų viena iš priežasčių yra deguonies pusiausvyros sutrikimas (Semenza, 2001). Ląstelės atsakas į stresines situacijas, tokias kaip deguonies trūkumas ląstelėje, seniai domino mokslininkus. Specifinis atsakas į deguonies koncentraciją ląstelėje buvo nustatytas bakterijose ir mielėse, bet ilgai buvo neaptinkamas aukštesniuose organizmuose. Atlikus visą eilę tyrimų, buvo aptikta sąsaja tarp deguonies kiekio ląstelėje kitimo ir transkripcijos įvykių kaskados, reguliuojančios aukštesniųjų organizmų ląstelių atsaką į hipoksiją. Vieno iš ryškiausių homeostazės atsako į hipoksiją- hematopoetinio augimo faktoriaus eritropoetino molekulinė analizė leido aptikti hipoksijos indukuojamą transkripcijos faktorių (HIF). Dabar jau nustatyta, kad ši sistema funkcionuoja visose žinduolių ląstelėse. (Schofield and Ratcliffe, 2004). HIF faktoriai- tai visa šeima baltymų, vaidinančių nemažą vaidmenį vėžinių auglių vystymesi žmogaus organizme. Tai daro šių faktorių raiškos reguliacijos tyrimus labai svarbiais, nes gauti rezultatai tiesiogiai turi ir praktinės reiksmės vėžinių auglių diagnostikoje bei gydyme. / Hypoxia-inducible factor 1 (HIF-1) is a heterodimeric protein that consist of two proteins- HIF-1α and HIF-1β. HIF-1 activates the transcription of many genes that code for proteins that are involved in angiogenesis, glucose metabolism, cell proliferation/survival and invasion/metastasis. HIF-1α protein degradation is regulated by O2-dependent prolyl hydroxylation, whitch targets the protein for ubiquitylation by E3 ubiquitin-protein ligases. These ligases contain the von Hippel-Lindau tumour-suppressor protein (VHL), whitch binds specifically to hydroxylated HIF-1α and ubiqutinates it. Ubiquitylated HIF-1α is rapidly degraded by the proteosome. HIF-1α interacts with the molecular chaperone Hsp90. Hsp90 plays a pivotal role in mediating the proper folding and subsequent activation of its numerous “client” proteins. Hsp90 also cooperates with the proteosomal pathway to eliminate misfolded cellular proteins. The antibiotic geldanamycin (GA) binds to Hsp90 and modulates its chaperone function, thereby accelerating the degradative activity associated with Hsp90. However, whether Hsp90 modulates HIF-1α activity by stabilization of the protein or by another mechanism is not clear. We tested the hypothesis weather and how inactivation (i.e. with geldanamycin) of Hsp90 protein function influences HIF-1α protein expression levels. Our obtained results shows that Hsp90 is required to HIF-1α protein under normoxia as well as hypoxia and is... [to full text]
|
54 |
Modificacions post-traduccionals de l'α-sinucleïna en les malalties neurodegenerativesMuntané Medina, Gerard 26 March 2010 (has links)
Aquesta tesi ha estat realitzada amb el propòsit de descriure els canvis post-traduccionals que pateix l'α-sinucleïna en els dos grups de malalties neurodegeneratives més importants: les taupaties i les α-sinucleïnopaties.L'α-sinucleïna es proposa com la proteïna més important en el desenvolupament de les α-sinucleinopaties (que en formen part: la demència de cossos de Lewy, la malaltia de Parkinson i l'atròfia multisistèmica) ja que es troba de forma agregada en els agregats que defineixen la neuropatologia d'aquestes malalties.Al llarg d'aquest treball s'han estudiat els canvis post-traduccionals (truncament, oxidació, nitració i fosforil·lació) que patiria l'α-sinucleïna en els estadis inicials d'aquestes malalties.Per l'abordatge d'aquests temes, en aquest treball s'utilitzen mostres humanes provinents del Banc de Teixits, així com material provinent de models murins de la malaltia de Parkinson i la malaltia d'Alzheimer i models cel·lulars.La tesi mostra que cap d'aquests canvis per si sol és suficient per produïr un fenotip de malaltia i que hauria de ser l'acumulació d'aquests, conjuntament amb els nivells de la proteïna no modificada els importants per desenvolupar els trets patològics característics. A més, també proposem un cert solapament a nivel bioquímic i neuropatològic entre les taupaties i les α-sinucleïnopaties, que invita a pensar que ambdós grups de malalties comparteixen processos comuns. / The aim of this thesis has been focused on the study of the post-translational changes of α-synuclein that may lead to neuronal degeneration in the more important groups of neurodegenerative diseases: tauopathies and α-synucleinopathies. We studied truncation, oxidation, nitration and phosphorylation in differrent humain samples at different stages of the disease progress.We have seen that these changes are not essential for the neuronal degeneration, in contrast, we propose the accumulation of changes as a prerequisite for the pathogenesis. Furthermore, we suggest a overlapping between these two groups of diseases as these post-translational changes are shared by both.
|
55 |
Γυναικεία επιχειρηματικότητα στην ΕλλάδαΡοσγοβά, Γεωργία 07 July 2010 (has links)
Γυναικεία επιχειρηματικότητα... Είναι λέξεις που τα τελευταία χρόνια τις συναντούμε πολύ συχνά στην καθημερινότητά μας, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στον οικονομικό τύπο, ημερήσιο και περιοδικό. Οι λέξεις αυτές ουσιαστικά προσδιορίζουν μια σύγχρονη πραγματικότητα την οποία βλέπουμε να εδραιώνει την παρουσία της όλο και περισσότερο και να γίνεται αντικείμενο επιστημονικής μελέτης και σχολιασμού οργανώσεων και οργανισμών, σε εθνικές, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
Είναι δόκιμο να αναρωτιέται κανείς αναφορικά με τους λόγους που συμβαίνει αυτό. ΄Όπως παρουσιάζεται διεξοδικά στην παρούσα εργασία, οι λόγοι εστιάζονται στα οφέλη που έχουν οι εθνικές οικονομίες, και κατά συνέπεια και η παγκόσμια οικονομία, από την αύξηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας γενικά, αλλά και ειδικά από τις γυναίκες. Τέτοια οφέλη είναι η οικονομική ανάπτυξη των χωρών, η δημιουργία απασχόλησης, η αποδοτική χρησιμοποίηση αναξιοποίητων πρώτων υλών και παραγωγικών συντελεστών, η αναβάθμιση του μορφωτικού επιπέδου των γυναικών και πολλά άλλα οφέλη που παρουσιάζονται στη συνέχεια. / -
|
56 |
OEnôtres et Grecs dans Le Golfe de Policastro : nouvelles données de Palinuro et Rivello / Oinotrians and Greeks in the Gulf of Policastro : new data from Palinuro and Rivello / Enotri e Greci nel Golfo di Policastro : nuovi dati da Palinuro e RivelloCocorullo, Alessandro 24 July 2018 (has links)
La thèse porte sur l’étude de vingt mobiliers funéraire provenant des nécropoles oenôtres de Palinuro et Rivello, datées du dernier quart du VIe siècle. Le deux sites se placent dans le Golfe de Policastro, un territoire qui connaît un peuplement tardif et particulier. La position stratégique des sites oenôtres développe un riche réseau d’échanges avec les Grecs.Toutefois, Après la chute de Sybaris on assiste à une rapide décline des ces communautés, et on enregistre un vide documentaire jusqu’à la fin du Ve siècle. Le but de la recherche a été de donner une réponse aux rapports entre Grecs et Indigènes ainsi que à ce vide documentaire. A côte de l’analyse des mobiliers funéraires, la recherche s’est enrichie d’une étude topographique du Golfe et de la cité d’Elée, ainsi que de l’analyse des sources historiques, notamment la tradition autour Palinure. Cette triple approche a donné un cadre exhaustif de la région entre la fin de l’archaïsme et le début du Ve siècle. L’analyse des mobiliers a souligné, d’abord, l’adoption du coutume du banquet par les communauté de Palinuro et Rivello ainsi qu’un rôle important dans le réseau d’échanges avec les Grecs. L’analyse des mobiliers de Palinuro, en outre, a permis de baisser la chronologie de l’établissement au 480-460 av. J-C. Les sites du Golfe jouent un rôle de médiation du dit « empire » sybarite et ils bénéficient d’une certain autonomie, comme démontré par les émissions monétaires et les épigraphe en langue oenôtre. Les données acquises, pourtant, témoignent la vitalité du Golfe avant et après la chute de la cité achéenne. / My Phd’s research concerns the study of twenty burial goods dated of Archaic period and located in Palinuro and Rivello, in Southern Italy. These two sites are placed in the Gulf of Policastro, an area populated during the last Greek colonization. The strategic position of the Oinotrians sites developed a rich commercial network with the Greek cities. However, after the Sybaris’ fall, the Oenotrians communities begin to disappear and the archaeological quests reveal no data until the end of he Vth century. The aim of the research was to give an answer to the rapports between Greeks and Indigenous, as well as to the lack of data that characterizes the most part of Vth century. In addition to the burial goods analysis, the research extended on a topographical study of the Gulf and of the city of Elea as well as the study of the historical sources, especially about Palinuro’s tradition. The triple approach gave a complete context of the region between the end of archaic period and the beginning of Vth century. First of all, the grave goods are indicators of a society influenced by the Greek banquet customs. Moreover, the study about the Palinuro’s burial goods allowed lowering chronology around 480-460 b.C. This datum reduced the lack of finds between the Sybaris’ fall and the beginning of the so-called “lucanisation”. The Gulf sites play a mediator role of the Sybaris’ empire and they benefit from a certain autonomy, as revealed by the presence of Achaean-eight coins links and epigraphs in oinotrian language. The research reveals the Gulf of Policastro as a vivid region with a certain autonomy, who continues its life even after the fall of Sybaris.
|
57 |
Atividade antioxidante e neuroprotetora do Ãcido alfa lipÃico: uma nova perspectiva para o tratamento da doenÃa de Parkinson.Dayane Pessoa AraÃjo 14 May 2012 (has links)
CoordenaÃÃo de AperfeiÃoamento de Pessoal de NÃvel Superior / Este trabalho teve como objetivo investigar os efeitos comportamentais e neuroquÃmicos do Ãcido α-lipÃico sozinho ou associado com LDOPA no modelo animal de doenÃa de Parkinson induzido pela injeÃÃo estereotÃxica da neurotoxina 6-hidroxidopmina (6-OHDA) em corpo estriado de rato. Os animais (ratos Wistar machos, 250-300g) foram tratados com Ãcido lipÃico nas doses de 100mg/Kg ou 200mg/Kg sozinho ou associado com LDOPA na dose de 50mg/Kg 1h antes da injeÃÃo estereotÃxica com 6-OHDA e diariamente por 14 dias apÃs a lesÃo. O comportamento motor foi testado atravÃs da avaliaÃÃo rotacional induzida pela apomorfina, da atividade exploratÃria horizontal no teste de campo aberto e da assimetria no uso das patas dianteiras no teste do cilindro. Os testes neuroquÃmicos visaram avaliar o efeito antioxidante e neuroprotetor do Ãcido α-lipÃico atravÃs da determinaÃÃo da peroxidaÃÃo lipÃdica no TBARS, determinaÃÃo da concentraÃÃo de nitrito/nitrato e avaliaÃÃo da atividade da catalase. O Ãcido α-lipÃico promoveu uma diminuiÃÃo significativa no nÃmero de rotaÃÃes contralaterais induzidas pela apomorfina, bem como promoveu uma melhora do desempenho motor, aumentando a atividade exploratÃria horizontal no teste de campo aberto e a utilizaÃÃo da pata contralateral à lesÃo produzida pela 6-OHDA no teste do cilindro. Quanto ao efeito antioxidante, o Ãcido α-lipÃico promoveu uma reduÃÃo da peroxidaÃÃo lipÃdica ao reduzir o TBARS, reduziu a produÃÃo de nitrito/nitrato, bem como interagiu com o sistema antioxidante endÃgeno promovendo uma reduÃÃo na atividade da enzima catalase. Portanto, o Ãcido α-lipÃico preveniu a lesÃo produzida nos neurÃnios dopaminÃrgicos pela 6-OHDA e pelo uso prolongado da LDOPA, demonstrando que este antioxidante teve efeito neuroprotetor, sendo um importante alvo terapÃutico para a doenÃa de Parkinson. / This study aimed to investigate the behavioral and neurochemical effects of α-lipoic acid alone or in combination with LDOPA in an animal model of Parkinson Disease induced by stereotactic injection of the neurotoxin 6-hydroxydopamine (6 -OHDA) in rat striatum. The animals (male Wistar rats, 250-300g) were treated with doses of lipoic acid or 100mg/kg 200mg/Kg alone or in combination with a dose of 50mg/Kg LDOPA 1h before stereotactic injection of 6-OHDA and daily for 14 days after injury. Motor behavior was tested by evaluating apomorphine-induced rotational, horizontal exploratory activity in open field test and asymmetry in the use of the forelegs in the cylinder test. The neurochemical tests were intended to evaluate the antioxidant and neuroprotective effect of α-lipoic acid by determining the lipid peroxidation in the TBARS and determining the concentration of nitrite/nitrate and evaluation of catalase activity. α-Lipoic acid promoted a significant decrease in the number of rotations induced by apomorphine, as well as promoted an improvement in motor performance by increasing the horizontal exploratory activity in open field test and use the paw of the opposite side of the lesion produced by 6-OHDA in the test cylinder. The antioxidant effect of the α-lipoic acid promoted reduction of lipid peroxidation by reducing the TBARS reduced the production of nitrite / nitrate and interacted with the antioxidant system promoting a reduction in endogenous catalase activity. Therefore, α-lipoic acid prevented the damage produced in the dopaminergic neurons by 6-OHDA and the chronic use of LDOPA, indicating that this antioxidant had a neuroprotective effect, being an important therapeutic target for Parkinson disease.
|
58 |
Transporte de moléculas orgânicas através de poros nanoscópicos unitáriosRODRIGUES, Cláudio Gabriel January 2006 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T15:54:34Z (GMT). No. of bitstreams: 2
arquivo5239_1.pdf: 8842795 bytes, checksum: 5f857757d3d05774891768c2acb67ae4 (MD5)
license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5)
Previous issue date: 2006 / A interação do nanoporo protéico (canal iônico) formado pela α-hemolisina (α-HL) em
suporte lipídico plano (membrana) com polímeros do etilenoglicol foi investigada sob dois
aspectos: i) entender as bases físico-químicas do processo de transporte destas moléculas
orgânicas via poros nanoscópicos e, ii) examinar a viabilidade do emprego do poro
nanoscópico como elemento sensor, para detecção estocástica e monitoramento em tempo real
de compostos orgânicos em sistemas aquosos. A escolha de duas formas de um mesmo
polímero deve-se ao fato de que apesar deles serem quimicamente semelhantes e estáveis,
geram estruturas com massa e configurações moleculares diferentes: circular, o éter de coroa
(1,4,7,10,13,16-hexaciclooctano, 264 Da), e linear, polietilenoglicóis (PEGs, 200 a 3000 Da).
A repulsão entrópica é o principal fator determinante da interação entre o nanoporo e estas
moléculas em concentrações de KCl menores que 1 M. O aumento na concentração de KCl
até 4 M, aumenta fortemente a força de interação entre o nanoporo e o polímero, tornando-a
maior que a repulsão entrópica. O potencial transmembrana, a estrutura e a massa molecular
do polímero também influem fortemente nesta interação. A presença destas moléculas
orgânicas no lume aquoso do canal manifesta-se por decréscimo na condutância iônica média
do nanoporo, e aumento no ruído de corrente iônica. Para o éter de coroa (264 Da) e PEGs
com massas moleculares (200-400 Da) semelhantes, o ruído branco até 1 kHz, indica um
rápido intercâmbio destas moléculas entre o canal e a solução banhante da membrana.
Todavia contrariamente aos PEGs (200-400 Da), a redução de condutância (indicativo do
particionamento do éter de coroa no canal), e a intensificação do ruído de corrente (relativo à
dinâmica do polímero no nanoporo) dependem fortemente e de forma não monotônica do
potencial transmembrana, demonstrando que o éter de coroa atua formando complexo com
K+, enquanto que os PEGs menores, são neutros. Considerando o fenômeno de ocupação do
canal pelo éter de coroa, descrito por um modelo Markoviano de dois estados, determinamos
que o seu tempo de permanência no interior do canal, é máximo (~3 μs), na mesma voltagem
(100 mV) em que ocorre a maior redução da condutância iônica. Por outro lado, PEGs de
massa molecular maior (600, 1000, 1500, 2000 e 3000 Da) em concentrações salinas elevadas
(>1 M KCl), interagem com o nanoporo, dependentemente do potencial transmembrana,
indicando a presença de carga elétrica nas moléculas destes polímeros, nessas condições.
Estas interações são muito mais fortes que àquelas observadas para o éter de coroa e PEGs de
menor massa; conseqüentemente manifestam-se não só por aumento do ruído de corrente
iônica, mas, principalmente, pela geração de assinaturas moleculares específicas, que
correspondem a profundidade de bloqueio e o tempo de permanência de cada molécula do
PEG, no lume aquoso do nanoporo. Os decréscimos nas condutâncias do canal (bloqueios)
induzidos por PEGs foram praticamente proporcionais as variações na condutividade da
solução salina banhante da membrana, indicando que a água no lume do poro nanoscópico e
na solução banhante da membrana, se comporta de maneira similar, e que a presença do
polímero reduz a condutividade em ambos os meios por um mesmo mecanismo. A interação
entre os PEGs e o nanoporo depende da massa molecular do polímero. Em 4 M de KCl, o
tempo de ocupação do poro aumentou de ~0.04 ms, na presença do PEG 600 Da, para ~270
ms, no caso do PEG 3000 Da (uma diferença de ~6000 vezes), enquanto que o coeficiente de
partição aumentou em ~250 vezes. A energia de interação entre o nanoporo e os PEGs (≥1000
Da) foi estimada em ~0.13 kT por monômero do polímero. Deste modo altas concentrações de
cloreto de potássio na solução banhante da membrana, aumenta a energia da interação das
moléculas poliméricas com o nanoporo, criando as condições favoráveis para detecção
estocástica de PEGs (600 a 3000 Da). Outrossim, a viabilização do sistema nanoporomembrana
como elemento sensor para o desenvolvimento de biossensores estocásticos é
possível, porém, estudos adicionais referentes à sua estabilização físico-química, aquisição e
automação da análise de assinaturas digitais de corrente, são necessários
|
59 |
Efeito do descolamento da retina do rato sobre a expressão da proteína Goα em células bipolaresde Biase Siqueira Campos, Silvio 31 January 2011 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T16:24:53Z (GMT). No. of bitstreams: 2
arquivo1428_1.pdf: 1530276 bytes, checksum: c003adb44a8919eb2c6bbe932bece3b8 (MD5)
license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5)
Previous issue date: 2011 / Introdução: A proteína Goα, envolvida com a transdução do sinal do receptor metabotrópico para glutamato, denominado mGluR6 é encontrada em células bipolares do tipo ON que são ativadas pelo estímulo luminoso. Um único estudo prévio indicou que podem ocorrer mudanças na expressão da proteína Goα em um modelo experimental de retinose pigmentar, que cursa com uma perda progressiva de fotorreceptores. Objetivo: 1) O presente estudo visa testar a hipótese de que a expressão da proteína Goα pode ser modificada após o descolamento de retina como um indicativo de remodelagem sináptica. 2) Analisar a eficácia do modelo experimental de descolamento em induzir proliferação intra-retiniana de células de Müller. Métodos: Foram estudadas 14 retinas de 7 ratos Wistar adultos, submetidos a descolamento de retina por 7 dias. As retinas controle e descoladas foram processadas por imunohistoquímica para visualização das proteínas Goα e GFAP. A densidade óptica de cada camada após imunomarcação para Goα foi aferida com o software Image J. Resultados: Observou-se proliferação das células de Müller em todas as retinas descoladas, evidenciando a eficácia do modelo experimental adotado em induzir alterações metabólicas na retina interna. Não foi observada diferença significante na marcação da proteína Goα após o descolamento de retina. Discussão: A ausência de modificações na imunoreatividade da proteína Goα na retina após 7 dias de descolamento sugere que as alterações metabólicas induzidas neste período não foram suficientes para alterar a remodelagem sináptica das células bipolares ON, envolvidas com a ativação do estímulo luminoso. Uma análise quantitativa usando técnicas de Western blotting será utilizada para corroborar os presentes achados
|
60 |
Efeito antiinflamatÃrio e antirreabsortivo Ãsseo do infliximabe na periodontite induzida em ratos Wistar. / Anti-inflamatory and anti resorptive bone effect of infliximab in the peridontitis induced in Wistar rats.Davi da Cunha GonÃalves 17 January 2012 (has links)
Conselho Nacional de Desenvolvimento CientÃfico e TecnolÃgico / A periodontite à uma doenÃa inflamatÃria crÃnica caracterizada pela destruiÃÃo em vÃrios nÃveis do osso alveolar, fibras colÃgenas e do cemento, à considerada importante causa de perda dentÃria em adultos. O infliximabe (RemicadeÂ) à um medicamento composto de anticorpo quimÃrico monoclonal do fator de necrose tumoral-alfa (TNF-α), sendo utilizada atualmente no tratamento da artrite reumatÃide, doenÃa de Crohn, artrite psoriÃsica, espondilite anquilosante e colite ulcerativa. O objetivo do presente estudo foi investigar o efeito osteoprotetor do infliximabe na doenÃa periodontal experimental (DPE). A DPE foi induzida passando-se um fio de nÃilon 3.0 em torno do segundo molar superior esquerdo de ratos Wistar machos. Os animais foram tratados com infliximabe (1, 5 e 10mg/kg), ou soluÃÃo salina por via endovenosa 30 minutos antes da induÃÃo da periodontite e acompanhados atà o dia do sacrifÃcio no dÃcimo primeiro dia. Alguns animais foram sacrificados no terceiro dia para anÃlise de mieloperoxidase (MPO) gengival e Ãndice de MPO neutrofÃlica no sangue perifÃrico. Foram analisados os seguintes parÃmetros: marcadores de reabsorÃÃo Ãssea, incluindo Ãndice de perda Ãssea (IPO) por morfometria e autofluorescÃncia do colÃgeno no tecido periodontal a partir de microscopia confocal e imunohistoquÃmica para metaloproteinase-1/-8 (MMP-1/-8) no tecido maxilar; marcadores inflamatÃrios, MPO e citocinas prÃ-inflamatÃrias (IL-1β e TNF-α) do tecido gengival detectados por western blot e ELISA, leucometria (e hemograma completo) e Ãndice de MPO leucocitÃrio no sangue perifÃrico; sinalizaÃÃo imunoinflamatÃria, a partir de imunohistoquÃmica para RANK, RANK-L e osteoprotegerina (OPG) no tecido Ãsseo maxilar. A periodontite experimental causou leucocitose, aumento significativo de IPO, aumento dos nÃveis de citocinas inflamatÃrias e aumento do infiltrado inflamatÃrio no tecido gengival e alteraÃÃo da disposiÃÃo do colÃgeno no aparelho periodontal. Ainda nos grupos desafiados, identificamos a presenÃa de vÃrias figuras do resto epitelial de Malassez (REM) na proximidade do cemento e osso alveolar. O infliximabe na dose de 5mg/kg foi capaz de reduzir a quantidade de granulÃcitos no sangue perifÃrico, melhorar o IPO e a integridade do colÃgeno no complexo do tecido periodontal e reduzir o infiltrado inflamatÃrio em relaÃÃo ao grupo desafiado recebendo salina. O fÃrmaco proporcionou ainda uma reduÃÃo dos nÃveis de IL-1β, TNF-α e MPO gengivais (apenas no terceiro dia para MPO) em comparaÃÃo ao grupo salina. AlÃm disso, o tratamento com infliximabe diminuiu a imunomarcaÃÃo para MMP-1/-8, RANK e RANK-L quando comparado ao grupo salina. Interessantemente, uma forte imunomarcaÃÃo para RANK-L foi identificada no REM no processo de periodontite experimental, achado esse que foi reduzido pelo tratamento com inflimixabe. Estes resultados confirmam a participaÃÃo da via OPG-RANK-RANK-L na osteÃlise inflamatÃria e o envolvimento do REM na fisiopatologia da periodontite experimental e ainda sugerem que uma resposta inflamatÃria local e sistÃmica precede a ativaÃÃo dessa via e o processo de reabsorÃÃo Ãssea. ConcluÃmos que o infliximabe na dose de 5,0 mg/Kg possui efeito antinflamatÃrio e osteoprotetor na doenÃa periodontal experimental em ratos Wistar. / Periodontitis is a chronic inflammatory disease characterized by different levels of collagen, cementum, and alveolar bone destruction. Peridontitis is considered an important cause of tooth loss in adults. Infliximab (RemicadeÂ) is a quimeric monoclonal antibody against the tumoral necrosis factor-alpha (TNF-α) and is currently prescribed in the treatment of the rheumatoid arthritis, Crohnâs disease, psoriasis arthritis, ankylosing spondylitis, and ulcerative colitis. The aim of the current study was to investigate the bone protective effect of infliximab on the experimental periodontal disease (EPD). EPD was induced by passing a 3.0 nylon thread around the upper left second molar in Wistar male rats. Animals were either treated with infliximab (1, 5 e 10mg/kg) or saline solution by endovenous route 30 minutes before the periodontitis induction and were followed until they were sacrificed in the tenth first day. A subset of rats was euthanized in the third day for gingival myeloperoxidase (MPO) and for the neutrophilic MPO index from peripheral blood analyses. We analyzed the following parameters: bone reabsorption markers, including the bone loss index (BLI) by morphometry and periodontal collagen autofluorescence using confocal microscopy, and immunohistochemistry for metalloproteinase-1/-8 (MMP-1/-8) in the maxillary tissue; inflammatory markers, gingival MPO and pro-inflammatory cytokines (IL-1β e TNF-α) detected by western blot and ELISA, leukometry (and complete blood count) and the MPO leukocyte index in the peripheral blood; immune-inflammatory signaling, including immunohistochemistry for RANK, RANK-L and osteoprotegerin (OPG) in the maxillary bone tissue. Experimental periodontitis caused leukocytosis, significant increases in BLI and in pro-inflammatory cytokines with inflammatory cell infiltrate in the gingival tissue and periodontal collagen disarrangement. In the challenged group we also identify various figures of the epithelial cell rests of Malassez (ERM) in the proximity of the cementum and alveolar bone. Infliximab in the dose of 5mg/kg was able to reduce granulocyte numbers in the peripheral blood, improve the BLI and the periodontal tissue collagen integrity and to reduce the inflammatory infiltrate in comparison with the challenged group receiving saline. The compound could lead to reductions in the gingival levels of IL-1β, TNF-α, and MPO (the latter only in the third day) as opposed to the saline control. Furthermore, infliximab treatment reduced the MMP-1/-8, RANK, and RANK-L immunolabeling. Interestingly, a strong RANK-L immunolabeling was found in the ERM during the experimental periodontitis, finding that was diminished by infliximab treatment. Altogether our findings confirm the involvement of the OPG-RANK-RANK-L signaling during the inflammatory osteolytis and the ERM involvement in the experimental periodontitis pathophysiology. In addition, these findings suggest that a local and systemic inflammatory response precedes the activation of that signaling pathway and the bone reabsorption. We conclude that infliximab in the dose of 5.0 mg/Kg had anti-inflammatory and bone protective effect in our experimental periodontal disease in Wistar rats.
|
Page generated in 0.0212 seconds