Spelling suggestions: "subject:"antígen"" "subject:"antígeno""
1 |
Regulació de les activitats acetiltransferasa i desacetilasa d'histones en resposta a senyals intracel.lulars i extracel.lularsValls Jordana, Ester 09 March 2006 (has links)
El treball realitzat en aquesta Tesi consisteix en l'anàlisi de diferents mecanismes que participen en la regulació de les activitats HAT i HDAC cel·lulars. Podríem distingir dos tipus de modulació d'aquestes activitats: (1) senyals extracel·lulars- antigen T, (2) senyals intracel·lulars- mitosi. Es coneix que aquests dos processos tenen respostes per part de la cèl·lula a nivell de cromatina. A grans trets, en els capítols 1A i 1B es presenten dos treballs que tenen com a objectiu l'estudi de l'antigen T quan interacciona amb l'acetiltransferasa CBP i la desacetilasa HDAC1. D'altra banda, en el capítol 2 s'ha analitzat l'establiment de diversos patrons de modificacions posttraduccionals de les histones per al manteniment de l'activitat transcripcional dels gens quan la cèl·lula entra a Mitosi. Per últim, en el capítol 3 es presenta un altre tipus de regulació d'aquestes activitats, l'autoacetilació de l'acetiltransferasa PCAF. Així doncs, tres mecanismes diferents per al control d'unes activitats molt importants per la cèl·lula eucariota, que són crucials per al manteniment de l'equilibri acetilació i desacetilació de la cromatina.1. L'antigen T de SV40 modula les activitats acetiltransferasa i desacetilasa d'histones.Les acetiltransferases i desacetilases d'histones juguen un paper clau en l'activació de la transcripció gènica, la proliferació i diferenciació cel·lulars modulant l'estructura de la cromatina; no obstant, es coneixen poques coses de la seva pròpia regulació. En el treball que es presenta al capítol 1A, s'ha analitzat la regulació de les activitats acetiltransferasa de cèl·lules CV1 i de cèl·lules CV1COS. A nivell global l'antigen T incrementa l'acetilació de les histones i l'activació de les activitats enzimàtiques que regulen aquesta modificació (HATs) (Figures 1 i 2). L'activitat acetiltransferasa de CBP és superior en les cèl·lules que expressen l'antigen T. D'altra banda, l'existència de la interacció entre l'antigen T i CBP (interacció descrita a la literatura {Avantaggiati, 1996 #39; Eckner, 1996 #24}) modula positivament la capacitat de l'acetiltransferasa d'activar la transcripció gènica del promotor pGal4-Hsp70-luciferasa (Figura 5). El capítol 1B aborda les conseqüències funcionals de la interacció entre l'antigen T i la desacetilasa d'histones HDAC1. La transcripció del promotor Timidina Quinasa quan és activat pel coactivador CBP, pateix una repressió transcripcional per acció de l'antigen T (Figura 1) com s'havia descrit anteriorment {Avantaggiati, 1996 #39; Eckner, 1996 #24}. Aquesta repressió transcripcional suggereix la presència d'un complex repressor amb activitat desacetilasa. En els experiments de transfeccions transitòries utilitzant TSA s'observa una desrepressió de l'activitat transcripcional d'aquest promotor (Figura 2). Paral·lelament, els nostres resultats demostren que l'antigen T interacciona in vitro amb HDAC1 (Figura 4). En aquest capítol es fa palesa la versatilitat de la proteïna viral, al poder participar en la regulació de dues activitats cel·lulars oposades.2. Paper de les modificacions de les histones en la senyalització i l'activació dels gens durant Mitosi.S'havia descrit que durant la mitosi, hi ha una inhibició de la transcripció de forma generalitzada {Prescott, 1962 #390}, tot i així, hi ha alguns promotors que mantenen llocs d'hipersensibilitat a la DNasa I o al KMNO4 {Michelotti, 1997 #414}. Les modificacions post-traduccionals de les histones sorgeixen com a candidates al marcatge dels gens durant la mitosi {Jeppesen, 1997 #360; Kouskouti, 2005 #264}. En l'anàlisi global de les modificacions de les histones relacionades amb l'activació transcripcional: acetilació de H3 (K9, k14) i H4 (K5, K8, K12, K16) o dimetilació i trimetilació de la histona H3K4, es va observar que aquests senyals es mantenen units als cromosomes mitòtics (Figura 1). En l'anàlisi local de tres tipus de gens es va poder observar que tant l'acetilació de H3 i H4 com la metilació de H3K4 eren marques que es mantenien als promotors i gens de GAPDH i Hsp70 (constitutiu i induïble). L'anàlisi del gen de la Ciclina B1, actiu durant mitosi determina que l'activació transcripcional d'aquest gen estava relacionada amb un augment en la di- i la trimetilació de H3K4 (Figura 5). / "REGULATION OF HAT AND HDAC ACTIVITIES IN RESPONSE TO INTRACELLULAR AND EXTRACELLULAR SIGNALS"Mitosis is a critical phase of the cell cycle: genetic information has to divide and to be transmitted into the daughter cells. Therefore, chromosomes are highly condensed, and the most cellular transcriptional activity becomes repressed.Histone acetylation is a dynamic process that is regulated by two classes of enzymes, the histone acetyltransferases (HATs) and histone deacetylases (HDACs). These two activities are implicated in remodeling chromatin, so they become very important during mitosis. In the last few years accumulating evidence have shown HATs and HDACs activities as key enzymes on transcriptional activity of genes. These enzymes gain great importance immediately after exit mitosis, when transcriptional activity recovers. What's about these enzymes during mitosis? Do they become inactive? Are they displaced from chromatin or do they remain bound to it?In this work we have analyzed the global localization, subcellular distribution and activity of these enzymes during mitosis. Finally we have studied the acetylation and methylation levels on promoters and coding regions of selected genes during mitosis. The results show that the basal levels of acetylation are maintained at the promoters during mitosis.
|
2 |
El Antígeno Australia en la Enfermedad de HodgkinMontserrat Costa, Emilio 15 November 1974 (has links)
Desde el descubrimiento del antígeno Australia (Ag Au; Ag SH; Ag HB; Ag HBS) por BLUMBERG y cols., dicho antígeno ha sido exhaustivamente estudiado en patología. Su relación con la hepatitis vírica tipo B está fuera de toda duda, pero además el antígeno Australia (Ag Au) puede hallarse en otras enfermedades, algunas de las cuales, como el síndrome de Down, lepra lepromatosa, insuficiencia renal crónica tratada con diálisis y leucemias, parecen dotadas de una especial afinidad para adquirir dicho antígeno. La presencia del Ag Au en tales procesos estaría en relación con anomalías de la inmunidad celular, transfusiones o con hospitalizaciones prolongadas. La enfermedad de Hodgkin, por su parte, ha experimentado en los últimos años profundos avances, pasándose de lo que podría calificarse como de «era pesimista de la enfermedad de Hodgkin» a otra, mucho más optimista, en la que se vislumbra la posibilidad de su curación, aunque ello se acompañe de un coste tóxico y complicaciones nada desdeñables. SUTNICK y cols. fueron los primeros en mencionar la asociación del Ag Au con la enfermedad de Hodgkin (E.H.), y sugirieron una correlación entre la antigenemía y el antecedente de transfusiones sanguíneas. GRANGE y cols., del Hospital Saint Louis, en un grupo seleccionado de pacientes con E.H. sugirieron la relación entre la positividad del Ag Au y el efecto inmunosupresor de algunos tratamientos. En este trabajo presentamos la experiencia actual del Grupo de Estudios sobre la Enfermedad de Hodgkin del Hospital Saint Louis, sobre el significado del Ag Au en la E.H. analizada y puesta al día durante la estancia del autor en aquel centro. Nuestros objetivos han sido: 1. Averiguar la frecuencia real del Ag Au en la E.H. tratada y sin tratar. 2. Comprobar si la positividad del Ag Au en la E.H. es fugaz o persistente.3. Relacionar la positividad del Ag Au con las características clínicas, histológicas, evolutivas e inmunológícas de la E.H. 4. Comprobar la traducción clínica, biológica e histológica del Ag Au en la E.H., sobre todo en el sentido de determinar sí a las complicaciones ya conocidas de la E.H. habrá que añadir la infección crónica por el virus de la hepatitis B y, eventualmente, una hepatitis crónica persistente o alguna otra forma de daño hepático.
|
3 |
Avaliação no desempenho de frangos de corte submetidos a três diferentes programas de vacinações para doença infecciosa da BursaSantos, Ricardo dos January 2009 (has links)
A Doença Infecciosa da Bolsa de Fabrício (DIB), conhecida por causar imunodepressão e ser extremamente contagiosa, tem ao longo dos anos na avicultura industrial, determinado consideráveis prejuízos econômicos. Com o crescimento em larga escala da avicultura tem se intensificado a busca pelo melhor programa vacinal, conciliando a proteção adequada ao plantel com o melhor desempenho dos índices de produção. O presente experimento foi conduzido em produtores integrados de frango de corte de uma Empresa do Vale do Taquari, RS - Brasil. O experimento foi realizado em duas etapas, no período de agosto a novembro de 2007 (teste 1) e novembro de 2007 a agosto 2008 (teste 2). O ensaio consistiu na avaliação de três diferentes programas vacinais para DIB usados em cada unidade de produção, sendo uma amostra de vacina convencional contendo uma cepa forte Winterfield 2512 (A), uma vacina complexo antígeno – anticorpo (B) e uma vacina recombinante com o gene VP2 do Vírus da doença infecciosa da bolsa de Fabrício (VDIB) inserido em um herpesvírus (C). Os parâmetros de produção de peso, mortalidade e ganho de peso diário não apresentaram diferença estatística em ambos os testes. Já para a conversão alimentar e Índice de eficiência produtivo a vacina C demonstrou ser mais eficiente estatisticamente em relação às vacinas A e B, somente no teste 1. Os pesos corporais verficados semanalmente aos 07, 14, 21 e 28 dias de idade não apresentaram diferença estatística entre si e nem com os controles não vacinados (NV). Foi observado que os títulos geométricos médios (GMT) dos grupos vacinados e do grupo controle não vacinados (GMT NV) não apresentam diferença significativa nas médias entre as vacinas A, B e C, embora este último apresentasse o menor título. Quando foi comparado o perfil sorológico de aves controles também não foi possível demonstrar nenhuma diferença estatística. A vacina C em avaliação de custo/benefício representou para essa integração avícola um ganho de 1,93 %, quando comparado com a vacina A e um ganho de 2,10 % quando comparada com a vacina B. Os resultados sugerem que a vacina C foi mais eficiente, provando ser uma vacina com menor agressão ao sistema imunológico das aves, pois além dos resultados de desempenho favoráveis também apresentou a resposta sorológica (GMT) inferior e sem nenhuma doença clínica aparente em nenhum dos lotes estudados. As vacinas A e B, embora tenham apresentado proteção maior pelo fato de apresentarem GMT mais altos, retardaram o crescimento das aves em função de serem cepas mais agressivas, portanto determinou um desempenho zootécnico inferior. Baseado nisto, a escolha de um programa de vacinação deve, principalmente, levar em conta as circunstâncias de risco vividas pelo plantel, representadas pela presença de enfermidades concorrentes e a realização de monitorizações cujos critérios de avaliação sejam claros e precisos. / Infectious bursal disease (IBD), known to cause immunodepression and to be highly contagious, has caused considerable economic damage to industrial aviculture over the years. With the wide-scale growth in aviculture the search for the best vaccine program has been intensified, combining the proper protection of the batch with the best production performance indexes. The study here reported was carried out on integrated producers of broilers from company in the Vale do Taquari, RS – Brazil. The experiment was evaluated in two stages in the periods of August to November 2007 (test 1) and November 2007 to August 2008 (test 2). The test consisted on the evaluation of three different vaccine programs for the IBD used in each production unit, with a conventional vaccine sample containing a hot strain Winterfield 2512 (A), an antigen– antibody complex vaccine (B) and a recombinant vaccine with the VP2 gene of Infectious Bursal Disease Vírus inserted into a herpes virus (C). The parameters of weight production, mortality and daily weight gain did not show statistical differences in both tests. For the feeding conversion and production efficiency index, vaccine C was shown to be statistically more efficient in relation to the vaccines A and B, only in the case of test 1. The body weights measured weekly at 07, 14, 21 and 28 days old did not show a statistical difference between them or in comparison to the non vaccinated controls (NV). It was observed that the geometric mean titer (GMT) of the vaccinated groups and non vaccinated control group (GMT NV) did not show a significant difference between the averages for vaccines A, B and C, although the latter showed the lowest titer. When the serological profiles of the control birds were compared, it was also not possible to identify any statistical difference. The evaluation of the cost/benefit ratio of vaccine C showed for this aviculture integration a gain of 1.93 % when compared with vaccine A, and a gain of 2.10% when compared with vaccine B. The results indicate that vaccine C was the most efficient, verifying it to be a vaccine with lower aggression toward the immunological system of the birds since, besides the favorable performance results, it also showed a lower serological response (GMT) and none of the flocks studied showed any apparent clinical disease. Although vaccines A and B showed greater protection through their higher GMT values, they retarded the growth of the birds since they are more aggressive strains, thus resulting in a lower zootechnical performance. On this basis, the choice of a vaccination program must, mainly, consider the risk circumstances associated with the flock represented by the presence of concurring diseases, the carrying out of monitoring with clear and concise evaluation criteria.
|
4 |
Avaliação no desempenho de frangos de corte submetidos a três diferentes programas de vacinações para doença infecciosa da BursaSantos, Ricardo dos January 2009 (has links)
A Doença Infecciosa da Bolsa de Fabrício (DIB), conhecida por causar imunodepressão e ser extremamente contagiosa, tem ao longo dos anos na avicultura industrial, determinado consideráveis prejuízos econômicos. Com o crescimento em larga escala da avicultura tem se intensificado a busca pelo melhor programa vacinal, conciliando a proteção adequada ao plantel com o melhor desempenho dos índices de produção. O presente experimento foi conduzido em produtores integrados de frango de corte de uma Empresa do Vale do Taquari, RS - Brasil. O experimento foi realizado em duas etapas, no período de agosto a novembro de 2007 (teste 1) e novembro de 2007 a agosto 2008 (teste 2). O ensaio consistiu na avaliação de três diferentes programas vacinais para DIB usados em cada unidade de produção, sendo uma amostra de vacina convencional contendo uma cepa forte Winterfield 2512 (A), uma vacina complexo antígeno – anticorpo (B) e uma vacina recombinante com o gene VP2 do Vírus da doença infecciosa da bolsa de Fabrício (VDIB) inserido em um herpesvírus (C). Os parâmetros de produção de peso, mortalidade e ganho de peso diário não apresentaram diferença estatística em ambos os testes. Já para a conversão alimentar e Índice de eficiência produtivo a vacina C demonstrou ser mais eficiente estatisticamente em relação às vacinas A e B, somente no teste 1. Os pesos corporais verficados semanalmente aos 07, 14, 21 e 28 dias de idade não apresentaram diferença estatística entre si e nem com os controles não vacinados (NV). Foi observado que os títulos geométricos médios (GMT) dos grupos vacinados e do grupo controle não vacinados (GMT NV) não apresentam diferença significativa nas médias entre as vacinas A, B e C, embora este último apresentasse o menor título. Quando foi comparado o perfil sorológico de aves controles também não foi possível demonstrar nenhuma diferença estatística. A vacina C em avaliação de custo/benefício representou para essa integração avícola um ganho de 1,93 %, quando comparado com a vacina A e um ganho de 2,10 % quando comparada com a vacina B. Os resultados sugerem que a vacina C foi mais eficiente, provando ser uma vacina com menor agressão ao sistema imunológico das aves, pois além dos resultados de desempenho favoráveis também apresentou a resposta sorológica (GMT) inferior e sem nenhuma doença clínica aparente em nenhum dos lotes estudados. As vacinas A e B, embora tenham apresentado proteção maior pelo fato de apresentarem GMT mais altos, retardaram o crescimento das aves em função de serem cepas mais agressivas, portanto determinou um desempenho zootécnico inferior. Baseado nisto, a escolha de um programa de vacinação deve, principalmente, levar em conta as circunstâncias de risco vividas pelo plantel, representadas pela presença de enfermidades concorrentes e a realização de monitorizações cujos critérios de avaliação sejam claros e precisos. / Infectious bursal disease (IBD), known to cause immunodepression and to be highly contagious, has caused considerable economic damage to industrial aviculture over the years. With the wide-scale growth in aviculture the search for the best vaccine program has been intensified, combining the proper protection of the batch with the best production performance indexes. The study here reported was carried out on integrated producers of broilers from company in the Vale do Taquari, RS – Brazil. The experiment was evaluated in two stages in the periods of August to November 2007 (test 1) and November 2007 to August 2008 (test 2). The test consisted on the evaluation of three different vaccine programs for the IBD used in each production unit, with a conventional vaccine sample containing a hot strain Winterfield 2512 (A), an antigen– antibody complex vaccine (B) and a recombinant vaccine with the VP2 gene of Infectious Bursal Disease Vírus inserted into a herpes virus (C). The parameters of weight production, mortality and daily weight gain did not show statistical differences in both tests. For the feeding conversion and production efficiency index, vaccine C was shown to be statistically more efficient in relation to the vaccines A and B, only in the case of test 1. The body weights measured weekly at 07, 14, 21 and 28 days old did not show a statistical difference between them or in comparison to the non vaccinated controls (NV). It was observed that the geometric mean titer (GMT) of the vaccinated groups and non vaccinated control group (GMT NV) did not show a significant difference between the averages for vaccines A, B and C, although the latter showed the lowest titer. When the serological profiles of the control birds were compared, it was also not possible to identify any statistical difference. The evaluation of the cost/benefit ratio of vaccine C showed for this aviculture integration a gain of 1.93 % when compared with vaccine A, and a gain of 2.10% when compared with vaccine B. The results indicate that vaccine C was the most efficient, verifying it to be a vaccine with lower aggression toward the immunological system of the birds since, besides the favorable performance results, it also showed a lower serological response (GMT) and none of the flocks studied showed any apparent clinical disease. Although vaccines A and B showed greater protection through their higher GMT values, they retarded the growth of the birds since they are more aggressive strains, thus resulting in a lower zootechnical performance. On this basis, the choice of a vaccination program must, mainly, consider the risk circumstances associated with the flock represented by the presence of concurring diseases, the carrying out of monitoring with clear and concise evaluation criteria.
|
5 |
Avaliação no desempenho de frangos de corte submetidos a três diferentes programas de vacinações para doença infecciosa da BursaSantos, Ricardo dos January 2009 (has links)
A Doença Infecciosa da Bolsa de Fabrício (DIB), conhecida por causar imunodepressão e ser extremamente contagiosa, tem ao longo dos anos na avicultura industrial, determinado consideráveis prejuízos econômicos. Com o crescimento em larga escala da avicultura tem se intensificado a busca pelo melhor programa vacinal, conciliando a proteção adequada ao plantel com o melhor desempenho dos índices de produção. O presente experimento foi conduzido em produtores integrados de frango de corte de uma Empresa do Vale do Taquari, RS - Brasil. O experimento foi realizado em duas etapas, no período de agosto a novembro de 2007 (teste 1) e novembro de 2007 a agosto 2008 (teste 2). O ensaio consistiu na avaliação de três diferentes programas vacinais para DIB usados em cada unidade de produção, sendo uma amostra de vacina convencional contendo uma cepa forte Winterfield 2512 (A), uma vacina complexo antígeno – anticorpo (B) e uma vacina recombinante com o gene VP2 do Vírus da doença infecciosa da bolsa de Fabrício (VDIB) inserido em um herpesvírus (C). Os parâmetros de produção de peso, mortalidade e ganho de peso diário não apresentaram diferença estatística em ambos os testes. Já para a conversão alimentar e Índice de eficiência produtivo a vacina C demonstrou ser mais eficiente estatisticamente em relação às vacinas A e B, somente no teste 1. Os pesos corporais verficados semanalmente aos 07, 14, 21 e 28 dias de idade não apresentaram diferença estatística entre si e nem com os controles não vacinados (NV). Foi observado que os títulos geométricos médios (GMT) dos grupos vacinados e do grupo controle não vacinados (GMT NV) não apresentam diferença significativa nas médias entre as vacinas A, B e C, embora este último apresentasse o menor título. Quando foi comparado o perfil sorológico de aves controles também não foi possível demonstrar nenhuma diferença estatística. A vacina C em avaliação de custo/benefício representou para essa integração avícola um ganho de 1,93 %, quando comparado com a vacina A e um ganho de 2,10 % quando comparada com a vacina B. Os resultados sugerem que a vacina C foi mais eficiente, provando ser uma vacina com menor agressão ao sistema imunológico das aves, pois além dos resultados de desempenho favoráveis também apresentou a resposta sorológica (GMT) inferior e sem nenhuma doença clínica aparente em nenhum dos lotes estudados. As vacinas A e B, embora tenham apresentado proteção maior pelo fato de apresentarem GMT mais altos, retardaram o crescimento das aves em função de serem cepas mais agressivas, portanto determinou um desempenho zootécnico inferior. Baseado nisto, a escolha de um programa de vacinação deve, principalmente, levar em conta as circunstâncias de risco vividas pelo plantel, representadas pela presença de enfermidades concorrentes e a realização de monitorizações cujos critérios de avaliação sejam claros e precisos. / Infectious bursal disease (IBD), known to cause immunodepression and to be highly contagious, has caused considerable economic damage to industrial aviculture over the years. With the wide-scale growth in aviculture the search for the best vaccine program has been intensified, combining the proper protection of the batch with the best production performance indexes. The study here reported was carried out on integrated producers of broilers from company in the Vale do Taquari, RS – Brazil. The experiment was evaluated in two stages in the periods of August to November 2007 (test 1) and November 2007 to August 2008 (test 2). The test consisted on the evaluation of three different vaccine programs for the IBD used in each production unit, with a conventional vaccine sample containing a hot strain Winterfield 2512 (A), an antigen– antibody complex vaccine (B) and a recombinant vaccine with the VP2 gene of Infectious Bursal Disease Vírus inserted into a herpes virus (C). The parameters of weight production, mortality and daily weight gain did not show statistical differences in both tests. For the feeding conversion and production efficiency index, vaccine C was shown to be statistically more efficient in relation to the vaccines A and B, only in the case of test 1. The body weights measured weekly at 07, 14, 21 and 28 days old did not show a statistical difference between them or in comparison to the non vaccinated controls (NV). It was observed that the geometric mean titer (GMT) of the vaccinated groups and non vaccinated control group (GMT NV) did not show a significant difference between the averages for vaccines A, B and C, although the latter showed the lowest titer. When the serological profiles of the control birds were compared, it was also not possible to identify any statistical difference. The evaluation of the cost/benefit ratio of vaccine C showed for this aviculture integration a gain of 1.93 % when compared with vaccine A, and a gain of 2.10% when compared with vaccine B. The results indicate that vaccine C was the most efficient, verifying it to be a vaccine with lower aggression toward the immunological system of the birds since, besides the favorable performance results, it also showed a lower serological response (GMT) and none of the flocks studied showed any apparent clinical disease. Although vaccines A and B showed greater protection through their higher GMT values, they retarded the growth of the birds since they are more aggressive strains, thus resulting in a lower zootechnical performance. On this basis, the choice of a vaccination program must, mainly, consider the risk circumstances associated with the flock represented by the presence of concurring diseases, the carrying out of monitoring with clear and concise evaluation criteria.
|
Page generated in 0.0399 seconds