• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 107
  • 95
  • 43
  • 17
  • 15
  • 15
  • 15
  • 15
  • 15
  • 15
  • 9
  • 7
  • 6
  • 6
  • 5
  • Tagged with
  • 360
  • 360
  • 84
  • 64
  • 61
  • 53
  • 39
  • 38
  • 30
  • 27
  • 27
  • 24
  • 23
  • 23
  • 20
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
251

Substitution of maize with high fibre by-products in concentrates supplemented to dairy cows grazing kikuyu/ryegrass pasture during spring

Lingnau, Werner August Leonhard 03 1900 (has links)
Thesis (MScAgric (Animal Sciences))--University of Stellenbosch, 2011. / ENGLISH ABSTRACT: Kikuyu over-sown with ryegrass forms the basis of pasture based systems in the Southern Cape. During early spring, energy is the first limiting nutrient in kikuyu/ryegrass pasture, supplementation is thus essential. Supplementation consists mainly of high starch concentrates (high maize inclusion), which is expensive and could negatively affect rumen parameters. The objective of this study was to determine if milk production could be improved or maintained, and if the rumen environment would be improved, by replacing high starch concentrates with low starch (high by-product) concentrates for dairy cows on kikuyu/ryegrass pasture. Forty-five multiparous, high producing, lactating Jersey cows [body weight, 340 ± 34.7 kg; milk yield (MY), 19.6 ± 2.23kg/d; days in milk (DIM), 153 ± 33.5; lactation number, 3.6 ± 1.85; (mean ± SD)] were used in the production study. A randomised block design was used. The forty-five cows were allocated to fifteen groups of three each (blocking) on the basis of MY, DIM, and lactation number. Cows from each group were randomly allocated to one of three treatment groups (high starch, medium starch and low starch concentrate supplementation). Cows were fed 6kg (3kg during each milking) concentrate per day and were allocated fresh pasture ad lib after each milking. There were no significant differences (P > 0.05) found in milk yield and fat corrected milk yield between treatment groups. Milk fat percentage was significantly higher (P < 0.05) in the low starch treatment than in the high starch treatment. Milk fat yield was significantly higher (P < 0.05) in both the low starch and the medium starch treatment when compared to the high starch treatment. Milk protein and lactose percentages, as well as milk urea nitrogen and somatic cell count, did not differ significantly (P > 0.05) between treatments. Live weight change, as well as body condition score change, was unaffected (P > 0.05) by treatments indicating body reserves were not used to maintain milk production in the low starch treatment. A rumen metabolism study was also done with ten lactating, cannulated Jersey cows [body weight, 332 ± 56.3 kg; MY, 17.3 ± 1.73kg/d (mean ± SD)] were used. The cows were divided into two groups of five each, on the basis of lactation number, DIM, and MY. The five cows from each group were randomly allocated to one of two treatment groups (high starch and low starch concentrate supplementation) and used in a cross-over design. Cows were fed 6kg concentrate per day and were allocated fresh pasture ad lib after each milking. The volatile fatty acid (VFA) concentration was significantly higher (P < 0.05) in the high starch treatment when compared to the low starch treatment. The individual VFA’s, acetic-, propionic- and butyric acid concentrations were also significantly higher (P < 0.05) in the high starch treatments when compared to the low starch treatment. The acetic to propionic acid ratio was unaffected (P > 0.05) by treatment. Rumen ammonia-nitrogen concentration was significantly higher (P < 0.05) in the high starch treatment. Rumen pH was unaffected (P > 0.05) by supplementation type. The in sacco dry matter and neutral detergent fibre digestibilities of the kikuyu/ryegrass pasture were unaffected (P > 0.05) by treatment type. Results indicated that milk production could be maintained with low starch concentrates which also improved milk composition. Results further suggested that the rumen environment was relatively unaffected by low starch concentrate supplementation. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Kikoejoe, oorgesaai met raaigras, vorm die basis van weidingstelsels in the Suid-Kaap. Tydens die lentemaande is energie die eerste beperkende voedingstof op kikoejoe/raaigras weidings, wat kragvoeraanvulling noodsaaklik maak. Aanvulling bestaan grootliks uit hoëstysel-kragvoer (hoë mielieinhoud) wat nie net duur is nie, maar dit kan ook die rumenomgewing benadeel. Die doel van die studie was om vas te stel of melkproduksievlakke onderhou kan word en of rumenomgewing verbeter kan word deur die vervanging van hoëstysel-kragvoer met laestysel-kragvoer (hoë neweprodukinhoud) vir melkkoeie op kikoejoe/raaigras weidingstelsels. Vyf-en-veertig meervoudige pariteit-, hoë produserende, lakterende Jerseykoeie [liggaamsmassa, 340 ± 34.7 kg; melkproduksie, 19.6 ± 2.23kg/d; dae in melk, 153 ± 33.5; laktasienommer, 3.6 ± 1.85; (gem ± standaardafwyking)] is gebruik vir die produksiestudie van die proef. Daar is gebruik gemaak van ‘n ewekansige blokontwerp. Die vyf-en-veertig koeie is opgedeel in vyftien groepe van drie elk, gebaseer op melkproduksie, dae in melk en laktasienommer. Koeie in elke groep is ewekansig aan een van drie behandelings (hoëstysel-, mediumstysel- of laestysel-kragvoeraanvulling) geallokeer. Koeie is daagliks 6kg (3kg tydens twee milkings) kragvoer gevoer en vars weiding was ad lib beskikbaar na elke melking. Daar was geen beduidende verskil (P > 0.05) in melkopbrengs of vet-gekorrigeerde melkopbrengs tussen die drie behandelings nie. Bottervetpersentasie was beduidend hoër (P < 0.05) in die laestyselbehandeling in vergelyking met die hoëstyselbehandeling. Bottervetopbrengs was beduidend hoër (P < 0.05) in beide die laestysel- en mediumstyselbehandelings in vergelyking met die hoëstyselbehandeling. Melkproteïen- en melklaktosepersentasies, asook melkureumstikstof en somatise seltelling, was onveranderd (P > 0.05) tussen behandelinge. Liggaamsmassa en liggaamskondisietelling het geen verskille (P > 0.05) getoon tussen behandelings nie, wat daarop dui dat liggaamsreserwes nie gebruik is om melkproduksie in die laestyselbehandeling te onderhou nie. ‘n Rumenmetabolismestudie is ook uitgevoer met tien lakterende, gekannuleerde Jerseykoeie [liggaamsmassa, 332 ± 56.3 kg; melkproduksie, 17.3 ± 1.73kg/d (gem ± standard afwyking)]. Die koeie is in twee groepe van vyf elk verdeel, gebasseer op laktasienommer, dae in melk en melkproduksie. Die vyf koeie van elke groep is in ‘n omslagontwerp gebruik en is ewekansig aan een van twee behandelings (hoëstysel- of laestysel-kragvoeraanvulling) geallokeer. Koeie het daagliks 6kg kragvoer ontvang en vars weiding was ad lib beskikbaar na elke melking. Die vlugtige vetsuurkonsentrasie was beduidend hoër (P < 0.05) in die hoëstyselbehandeling as in die laestyselbehandeling. Die individuele vlugtige vetsure naamlik asynsuur, propionsuur en bottersuur, was ook beduidend hoër (P < 0.05) in die hoëstyselbehandeling as in die laestyselbehandeling. Die asynsuur- tot propionsuurverhoudings het geen verskille (P > 0.05) tussen behandelings getoon nie. Rumen-ammoniakstikstof was beduidend hoër (P < 0.05) in die hoëstyselbehandeling as in die laestyselbehandeling. Rumen-pH het geen verskille (P > 0.05) getoon tussen behandelings nie. Die in sacco droëmateriaal- en neutraalbestande veselverteerbaarhede van kikoejoe/raaigras weiding het geen verskille (P > 0.05) tussen behandelings getoon nie. Die resultate het aangedui dat melkproduksie onderhou kan word en dat melksamestelling verbeter kan word met laestysel-kragvoeraanvulling. Resultate het ook daarop gedui dat die rumenomgewing nie noodwendig verbeter word deur die aanvulling van laestysel-kragvoer vir koeie op kikoejoe/raaigras weidings nie.
252

Not Only Delicious: Papaya Bast Fibres in Biocomposites

Lautenschläger, Thea, Kempe, Andreas, Neinhuis, Christoph, Wagenführ, André, Siwek, Sebastian 01 February 2017 (has links) (PDF)
Previous studies have shown favourable properties for papaya bast fibres, with a Young's modulus of up to 10 GPa and a tensile strength of up to 100 MPa. Because the fibres remain as residues on papaya plantations across the tropics in large quantities, their use in the making of green composites would seem to be worthy of consideration. This study aims to show that such composites can have very suitable mechanical properties, comparable to or even better than the common wood plastic composites (WPCs), and as such, represent a promising raw material for composites and a low-cost alternative to wood.
253

Iskorišćenje tropa borovnice i maline u formulaciji bezglutenskog keksa sa dodatom vrednošću / Valorisation of blueberry and raspberry pomace through the formulation of value-added gluten-free cookie

Šarić Bojana 29 October 2016 (has links)
<p>Sporedni proizvodi industrijske prerade voća, trop borovnice i maline, postupcima su&scaron;enja i mlevenja prevedeni su u oblik pogodan za aplikaciju u prehrambene proizvode. Ovako dobijeni sastojci imaju visok sadržaj prehrambenih vlakana, esencijalnih masnih kiselina poput linolne i &alpha;-linolenske, a karakteri&scaron;e ih i izbalansiran odnos PUFA/SFA. Od makronutrijenata, u najvećoj koncentraciji prisutni su K, Mg i Ca. Imajući u vidu da su glavne fitohemikalije bobičastog voća polifenolna jediinjenja, u proizvedenim funkcionalnim sastojcima određen je sadržaj ukupnih rastvorljivih polifenola, antocijana i flavonoida, kao i sastav i sadržaj odabranih polifenolnih jedinjenja primenom LC/MS-MS tehnike.<br />Primena osu&scaron;enih i samlevenih tropova kao sastojaka prehrambenih proizvoda ispitana je u formulaciji bezglutenskog keksa, sa ciljem njegovog funkcionalnog obogaćivanja. Za optimizaciju formulacije keksa kori&scaron;ćen je postupak odzivne povr&scaron;ine (RSM), a formulacija u kojoj je bezglutenska sme&scaron;a zamenjena sa 28,2% tropa borovnice i 1,8% tropa maline dobijena je kao optimalna, uzimajući u obzir sve zadate kriterijume. Dodatkom ova dva funkcionalana sastojka u gorenavedenom odnosu, postignuto je značajno pobolj&scaron;anje nutritivnih svojstava bezglutenskog keksa, a dobijeni proizvod po kvalitetu može da parira komercijalno dostupnim funkcionalno obogaćenim keksovima, namenjenim zdravoj populaciji.<br />Rezultati dijetetske interventne studije sprovedene na 20 zdravih, normalno uhranjenih ispitanika ženskog pola, ukazuju da se konzumiranjem kreiranog bezglutenskog keksa u količini od 32 g dnevno, postiže značajna redukcije LDL holesterola, i povećanje nivoa adiponektina u krvi, a budući da se ovaj adipocitni-sekretorni protein dovodi u vezu sa antiinflamatornim i antiaterogenim potencijalom u tretmanu metaboličkog sindroma i dijabetesa tipa 2, može se očekivati protektivno dejstvo kreiranog bezgutenskog keksa.</p> / <p>Blueberry and raspberry pomace, by-products from fruit juice industry, were processed into the new food ingredients by drying and grinding. The obtained functional ingredients are characterized by high content of dietary fibres and essential fatty acids (linoleic and &alpha;-linolenic acid), as well as by optimal ratio of PUFA/SFA. The main macronutrients in dried and ground pomace are K, Mg and Ca. The content of total phenolic compounds, anthocyanins and flavonoids were determined, as well as composition and content of individual phenolic compounds using LC/MS-MS in order to evaluate their antioxidant potential.<br />In the form of dried powder, blueberry and raspberry pomace were used as ingredients in formulation of gluten-free cookies. Response surface methodology (RSM) approach was applied to obtain optimal ingredients proportion. Formulation in which gluten-free flour mixture is substituted with 28.2% of the blueberry and 1.8% of the raspberry pomace was found to be optimal following the used optimization criteria. Addition of blueberry and raspberry pomace has led to a remarkable improvement in nutritional properties, and resulted in a product with similar nutritional profile with commercially available gluten containing cookies.<br />Dietary intervention study on a group of 20 healthy, normal weight female subjects was conducted to investigate the health effect of the created gluten-free cookies. The results showed a significant reduction in levels of LDL cholesterol, and an increase in plasma concentrations of adiponectin, suggesting a potential positive effect of the created product on human health.</p>
254

Impact of the incorporation of probiotic strains and fruit by-products in fermented synbiotic soy product and on the composition and metabolic activity of the gut microbiota in vitro / Impacto da incorporação de cepas probióticas e de subprodutos de frutas em um produto fermentado de soja simbiótico e sobre a composição e a atividade metabólica da microbiota intestinal humana in vitro

Vieira, Antonio Diogo Silva 10 April 2018 (has links)
The present study aimed to develop a fermented soy beverage containing fruit by-products and probiotics and to evaluate the impact of this product on the composition and metabolic activity of the human intestinal microbiota using an in vitro simulation model of the intestinal conditions (TIM-2). Therefore, the present study was divided into three stages. Stage I was based on obtaining, processing and physical-chemical, microbiological and functional characterization of fruit by-products (acerola, orange, mango, and passion fruit) and soybean (okara), as well as amaranth flour. Additionally, the ability to use these vegetable by-products and amaranth flour by probiotic and non-probiotic strains was evaluated. The results showed that the acerola byproduct presented the highest dietary fibre content (48.46 g/100 g) among the by-products tested, as well as amaranth flour. Orange and passion fruit by-products were the substrates that most promoted the growth of bacterial populations, including strains of Escherichia coli and Clostridium perfringens. On the other hand, the acerola by-product was the substrate that showed the highest selectivity for beneficial bacteria. Also, in this stage, ten probiotic strains (seven lactobacilli and three bifidobacteria) and three starter strains (Streptococcus thermophilus) were tested for their ability to deconjugate bile salts and for proteolytic activity against milk and soy proteins. The results showed that none of the tested strain showed proteolytic ability against milk and soybean proteins. In addition, the probiotic strains Lactobacillus acidophilus LA-5 and Bifidobacterium longum BB-46 deconjugated more types of bile acids tested, and the strains of S. thermophilus tested showed no ability to deconjugate bile salts. Next, the acerola by-product (ABP) and the probiotic strains LA-5 and BB-46 were selected to continue stage II of the study (development of a fermented soy beverage). For this purpose, a 23 factorial design was used, in a total of 8 trials with three replicates of each one, and the effects of the probiotic strains and the acerola by-product on the physical-chemical, microbiological, and sensory characteristics of these fermented soy beverages were evaluated. At the same time, probiotic viability and survival under in vitro gastrointestinal (GI) simulated conditions were evaluated in fermented soy beverage (FSB). The results showed that the presence of BB-46 and ABP affected the sensory acceptability of FSB negatively. ABP also led to significant differences in the texture profile of the FSB (P<0.05). Populations of probiotic strains ranged from 7.0 to 8.2 log CFU equivalent/mL during 28 days of refrigerated storage (4° C) of FBS, and the co-culture (LA-5+BB-46) and the ABP did not affect the viability of both microorganisms significantly (P> 0.05). However, ABP increased the survival of BB-46 under in vitro simulated GI conditions significantly. For stage III, a 22 experimental design was performed. To evaluate the impact of these FBS on the composition and metabolic activity of the intestinal microbiota of lean and obese humans, a validated in vitro model called TIM-2 was used, available at the Maastricht University (Venlo, The Netherlands), which simulates normal conditions of the lumen of the proximal colon, with all parameters controlled by a computer. Samples were collected from TIM-2 to quantify probiotic microorganisms (LA-5 and BB-46), Lactobacillus spp., Bifidobacterium spp., and total bacteria, using the quantitative PCR method (qPCR) and the intestinal microbiota profile was determined using an Illumina Mysec Next Generation Sequencing (NGS) method. Concentrations of shortchain fatty acids and branched-chain fatty acids and lactate produced by the different microbiotas during fermentation in TIM-2 were also determined. The results showed that the lean microbiota presented the high production of acetate and lactate than the microbiota of obese individuals. Significant reductions in Bifidobacterium populations in the lean microbiota were observed at 0 and 48 h of an assay for all experimental meals, except for the meal that had the probiotic combination (LA-5 and BB-46) and the ABP supplementation, which showed an increased total Bifidobacterium and Lactobacillus populations throughout the experimental period for both microbiotas tested. The FSB supplemented with ABP presented the best characteristics regarding the modulation of the obese microbiota, with an increase in Bifidobacterium spp. and Lactobacillus spp. Additionally, after 48 hours of intervention in TIM-2, the obese microbiota was apparently similar to the lean microbiota, showing a beneficial modulation of this microbiota. The results suggest that the fermented soy beverage supplemented with the acerola by-product and the probiotic strains may present beneficial health effects. However, clinical studies are required to complement and confirm the results observed in the in vitro assays. / O presente trabalho visou desenvolver uma bebida fermentada de soja adicionada de resíduos de frutas e suplementada com cepas probióticas e avaliar o impacto desse produto sobre a composição e a atividade metabólica da microbiota intestinal humana, utilizando um modelo de simulação in vitro das condições intestinais (TIM-2). Para tanto, o presente trabalho foi dividido em três etapas. A etapa I foi baseada na obtenção, processamento e caracterização físico-química, microbiológica e funcional de subprodutos de frutas (acerola, laranja, manga e maracujá) e soja (okara), bem como da farinha de amaranto. Adicionalmente, a capacidade de utilização desses subprodutos vegetais e da farinha de amaranto por cepas probióticas e não probióticas foi avaliada. Os resultados mostraram que o subproduto de acerola apresentou o maior conteúdo de fibras alimentares totais (48,46 g/100 g) dentre os subprodutos testados, bem como a farinha de amaranto. Os subprodutos de laranja e maracujá foram os substratos que mais promoveram a multiplicação das populações bacterianas, incluindo das cepas de Escherichia coli e Clostridium perfringens. Por outro lado, o subproduto de acerola foi o substrato que apresentou a maior seletividade para bactérias benéficas. Ainda nessa etapa, dez cepas probióticas (sete lactobacilos e três bifidobacterias) e três cepas starter (Streptococcus thermophilus) foram testadas quanto à sua capacidade de desconjugação de sais biliares e atividade proteolítica frente às proteínas do leite e da soja. Os resultados revelaram que nenhuma cepa testada apresentou capacidade de proteólise das proteínas do leite e da soja. Adicionalmente, as cepas probióticas Lactobacillus acidophilus LA-5 e Bifidobacterium longum BB-46 desconjugaram a maior quantidade de ácidos biliares testados e as cepas de S. thermophilus testadas não apresentaram capacidade de desconjugação de sais biliares. Após a análise dos resultados da etapa I, o resíduo de acerola (ABP) e as cepas probióticas LA-5 e BB-46 foram selecionadas para dar continuidade à etapa II do estudo(desenvolvimento de uma bebida fermentada a base de soja). Para esse fim, foi utilizado um delineamento experimental do tipo fatorial 23, totalizando 8 ensaios com três repetições de cada, e foram avaliados os efeitos das cepas probióticas e do subproduto de acerola sobre as características físico-químicas, microbiológicas e sensoriais dessas bebidas fermentadas de soja. Paralelamente, foram realizadas análises da sobrevivência das cepas probióticas frente às condições gastrintestinais simuladas in vitro nas bebidas fermentadas de soja (FSB). Os resultados mostraram que a presença de BB-46 e ABP afetaram negativamente a aceitabilidade sensorial das FSB. O ABP também levou a diferenças significativas no perfil de textura das FSB (P<0,05). As populações das cepas probióticas nas diferentes formulações de FSB variaram de 7,0 a 8,2 log de UFC equivalente/mL durante os 28 dias de armazenamento (4 ºC) e a co-cultura (LA-5+BB-46) e o ABP não afetaram (P>0,05) a viabilidade de ambos os microrganismos. No entanto, ABP aumentou significativamente a sobrevivência de BB-46 frente às condições gastrintestinais sumuladas in vitro. Para a etapa III do presente estudo, um delineamento experimental fatorial 22 foi realizado. Para a avaliação do impacto dessas FSB sobre a composição e atividade metabólica da microbiota intestinal de humanos eutróficos e obesos, foi utilizado um modelo in vitro TIM-2 na Maastricht University (Venlo, Holanda), que simula as condições normais do lúmen do cólon proximal, com todos os parâmetros controlados por um computador. Amostras foram coletadas do TIM-2 para a quantificação dos microrganismos probióticos (LA-5 e BB-46), Lactobacillus spp., Bifidobacterium spp. e bactérias totais, utilizando o método de PCR quantitativo (qPCR), e o perfil da microbiota intestinal foi determinado utilizando Next-Generation Sequencing (NGS) Illumina Mysec. A concentração de ácidos graxos de cadeia curta e de cadeia ramificada e lactato produzidos pelas diferentes microbiotas durante a fermentação no TIM-2 também foi determinada. Os resultados mostraram que a microbiota de humanos eutróficos apresentou uma alta produção de acetato e lactato em comparação com a microbiota de obesos. Reduções significativas das populações de Bifidobacterium na microbiota de eutróficos foram observadas entre 0 e 48 h de ensaio para todas as refeições experimentais, exceto para a refeição que apresentou a combinação probiótica (LA-5 e BB-46) e a suplementação com ABP, que apresentou aumento de Bifidobacterium e Lactobacillus totais durante todo o período de análise para ambas as microbiotas testadas. As FSB suplementadas com ABP apresentaram os melhores resultados em relação à modulação da microbiota de humanos obesos, com o aumento Bifidobacterium spp. e Lactobacillus spp. Adicionalmente, após 48 horas de intervenção no TIM-2, a microbiota de obesos foi aparentemente similar à microbiota de eutróficos, mostrando uma modulação benéfica dessa microbiota. Os resultados sugerem que as bebidas fermentadas de soja suplementadas com o subproduto de acerola e cepas probióticas podem apresentar efeitos benéficos à saúde. No entanto, estudos clínicos são necessários para complementar e confirmar os resultados observados nos ensaios in vitro.
255

Avaliação da remoção de diclofenaco e formação de subprodutos em tratamento de água / Evaluation of the removal of diclofenac and formation of by-products in water treatment

Rigobello, Eliane Sloboda 14 May 2012 (has links)
A presença de resíduos de fármacos em águas superficiais e de abastecimento público tem preocupado a comunidade científica devido principalmente à sua persistência na água e aos efeitos adversos causados à comunidade aquática e aos possíveis riscos à saúde humana. Dentre os fármacos comumente identificados em águas de abastecimento público, encontram-se os anti-inflamatórios, como o diclofenaco (DCF), um dos fármacos mais consumidos no Brasil e no mundo. Nesse contexto, o presente trabalho, teve como objetivo principal estudar a eficiência das etapas de tratamento de água em ciclo completo (coagulação, floculação, sedimentação, filtração em areia e desinfecção com cloro) com e sem pré-oxidação com cloro e com dióxido de cloro e adsorção em carvão ativado granular (CAG) na remoção de DCF. Também foram determinados os trialometanos (THM) e identificados os principais subprodutos do DCF formados na oxidação com cloro e dióxido de cloro. Para a determinação do DCF nas amostras de água antes e após as etapas de tratamento de água foram desenvolvidos e validados métodos analíticos de extração em fase sólida (SPE) e cromatográfico por cromatografia líquida de alta eficiência (HPLC) com detecção no ultravioleta (UV). A validação do método foi feita de acordo com a resolução n&ordm; 899 de 2003 da Agência Nacional de Vigilância Sanitária (ANVISA), considerando os requisitos para métodos bioanalíticos. Os procedimentos analíticos empregados foram efetivos e confiáveis para a identificação e quantificação do DCF nas amostras de água antes e após os processos de tratamento de água. Os ensaios de tratamento de água foram feitos em equipamento de reatores estáticos (jarteste) e filtros de escala laboratorial empregando-se água de poço artesiano não clorada preparada com substâncias húmicas aquáticas (SHA) para conferir cor verdadeira de 20 uH, caulinita para conferir turbidez de 70 uT e fortificada com 1 mg L-1 de DCF. Os resultados indicaram que as etapas de coagulação com sulfato de alumínio, floculação, sedimentação e filtração em areia não removeram o DCF. Nas etapas de préoxidação com cloro e dióxido de cloro e de pós-cloração houve remoção parcial do DCF, porém verificou-se a formação de subprodutos provenientes da oxidação do DCF. Dentre os THM, foi quantificado apenas o clorofórmio na etapa de pré-oxidação com cloro. Em geral, os resultados indicaram que o dióxido de cloro foi mais eficiente na redução do DCF e formou menos subprodutos. Entretanto, o tratamento em ciclo completo seguido da adsorção em CAG foi eficiente na remoção de DCF, com remoção maior que 99,7%. Os subprodutos formados na oxidação com cloro e dióxido identificados por cromatografia líquida acoplada a espectrometria de massas em série (LC-MS/MS) consistiram na descaboxilação/hidroxilação e substituição aromática de átomos de hidrogênio por cloro. Os subprodutos identificados na oxidação com cloro apresentaram as seguintes fórmulas moleculares: C14H11</subCl2NO3, C13H10Cl3N e C14H10Cl3NO2. Com o dióxido de cloro foi identificado o subproduto de fórmula molecular igual a C14H11Cl2NO3. / The presence of pharmaceutical residues in surface waters and in drinking water supply has concerned the scientific community, mainly in which regards their persistence in water, adverse effects on the aquatic community and possible risks to human health. Antiinflammatory drugs, as diclofenac (DCF), are among those drugs commonly identified in drinking water supply. In this context, the main objective of this study was to assess the efficiency of the different stages of the conventional drinking water treatment (coagulation, flocculation, sedimentation, sand filtration and chlorine disinfection) with and without preoxidation with chlorine and chlorine dioxide and adsorption on granular activated carbon (GAC) in the removal of DCF. The trihalomethanes (THMs) were also determined and the main by-products of DCF formed by oxidation with chlorine dioxide and chlorine were identified. For the DCF determination in water samples before and after water treatment stages analytical methods of solid phase extraction (SPE) and chromatographic method by high performance liquid chromatography (HPLC) with detection in the ultraviolet (UV) were developed and validated. The method validation was based on Resolution n&ordm; 899 of the 2003 of the Brazilian National Health Surveillance Agency (ANVISA), considering the requirements for bioanalytical methods. The analytical procedures used were effective and reliable for the identification and quantification of DCF in the water samples before and after the water treatment stages. The water treatment tests were carried out in jar test equipment and filters on laboratory scale employing non chlorinated water of artesian well prepared with aquatic humic substances (AHS) to yield 20 uH true color, kaolin turbidity of 70 NTU and DCF concentration of 1 mg L-1. The results indicated that the stages of coagulation with aluminum sulphate, flocculation, sedimentation and filtration sand did not remove DCF. In the stages of pre-oxidation with chlorine and chlorine dioxide and chlorine disinfection the DCF was partially removed, however by-products were formed from the DCF oxidation. Among the THMs, only chloroform was quantified in the pre-oxidation with chlorine. In general, the results showed that chlorine dioxide was more effective to reduce the DCF and fewer by-products were formed. Nevertheless, the complete cycle treatment followed by GAC adsorption was effective to remove DCF (&gt; 99.7%. removal). The by-products of the oxidation of DCF with chlorine and chlorine dioxide identified by liquid chromatography coupled tandem mass spectrometry (LC-MS/MS) consisted in the descaboxylation/hydroxylation and aromatic substitution of hydrogen atoms by chlorine. The compounds identified in the oxidation with chlorine showed the following molecular formulas: C14H11</subCl2NO3, C13H10Cl3N e C14H10Cl3NO2. The by-product identified using chlorine dioxide was C14H11Cl2NO3.
256

Substituição parcial do milho pela casca de soja na alimentação de cordeiros da raça Santa Inês em confinamento / Partial replacement of corn by soybean hulls fed to feedlot lambs

Ferreira, Evandro Maia 12 June 2008 (has links)
Foram realizados dois experimentos com o objetivo de avaliar o efeito da substituição parcial do milho pela casca de soja (CS) sobre o desempenho, o comportamento ingestivo, as características da carcaça, a digestibilidade aparente dos nutrientes, o balanço de nitrogênio, os parâmetros ruminais e sangüíneos de cordeiros da raça Santa Inês. O tratamento controle (CS0) foi uma ração contendo 70% de milho (% da MS), sendo o milho substituído em 15%, 30% e 45% pela CS, constituindo os tratamentos CS0, CS15, CS30 e CS45, respectivamente. As rações experimentais foram isonitrogenadas (19,12 ± 0,60% de PB), contendo 90% de concentrado e 10% de feno de \"coastcross\" (Cynodon sp.). No Experimento I (digestibilidade, balanço de nitrogênio, parâmetros ruminais e sangüíneos): foram utilizados 16 cordeiros, canulados no rúmen com peso médio inicial de 44,3 ± 5 kg e aproximadamente 6 meses de idade, distribuídos em delineamento experimental de blocos completos casualizados. O consumo de MS, MO, FDN, FDA e PB em kg/dia e g/kg de PC0,75, bem como o consumo de NDT em kg/dia, de ED em Mcal/dia aumentaram linearmente (P < 0,05) com a inclusão de CS. A retenção de nitrogênio reduziu linearmente (P < 0,05) e a concentração de propionato no fluido ruminal apresentou efeito quadrático (P < 0,05), tendo-se máxima concentração no tratamento CS15. Enquanto que, o consumo de EE g/kg de PC0,75, os valores de NDT em % da MS, a concentração de ED em Mcal/kg de MS, os coeficientes de digestibilidade aparente da MS, CNF, PB e EE, e a concentração total dos AGCC e de amônia no fluido ruminal não foram afetados pelos tratamentos. No experimento II (desempenho, características de carcaça e comportamento ingestivo): foram utilizados 64 cordeiros com peso inicial de 18,3 ± 2,8 kg e idade de 69 ± 5 dias, distribuídos em delineamento experimental de blocos completos casualizados, com dois animais por baia e 8 baias por tratamento. O GMD, as características da carcaça e os tempos gastos com as atividades de ingestão (min/g de MS), ruminação (min/dia e min/g de MS) e mastigação (min/dia) não foram afetados pelos tratamentos. O consumo de MS e de FDN, a CA, e os tempos gastos com ruminação (min/g de FDN) e mastigação (min/g de MS) aumentaram linearmente (P < 0,05) com a inclusão de CS. A inclusão de CS na ração, em substituição parcial ao milho, aumentou o consumo dos nutrientes e de energia digestível, e melhorou o pH ruminal, sem afetar o GMD e as características da carcaça dos cordeiros. Entretanto, reduziu a retenção de nitrogênio e piorou a CA. / Two experiments were conducted to evaluate the effects of partial replacement of corn by soybean hulls (SH) on performance, carcass characteristics, ingestive behavior, apparent digestibility of nutrients, nitrogen balance and ruminal and blood parameters of Santa Ines lambs. The control treatment (SH0) was a diet containing 70% of corn on a DM basis. On the others diets corn was replaced by SH at 15, 30 and 45%, corresponding to the experimental treatments SH0, SH15, SH30 and SH45, respectively. All diets were isonitrogen (19.12 ± 0.60% of CP), containing 90% of concentrate and 10% \"coastcross\" hay (Cynodon sp.). In Trial 1 (apparent digestibility of nutrients, nitrogen balance, ruminal and blood parameters), sixteen Santa Ines ram lambs (BW 44.0 ± 5.0 kg and 6 months old) were allotted individually in suspended metabolism crates, assigned to a complete randomized block design. DM, OM, NDF, ADF and CP intake (kg/day and g/kg of BW0,75), and also TDN intake (kg/day), DE intake (kg/day), increased linearly (P < 0.05) with SH addition. Nitrogen retention decreased linearly (P < 0.05) and propionate concentration (mM) showed a quadratic response (P < 0.05). There was no effect on EE intake (g/kg of BW0,75), TDN values (% of DM), DE concentration (Mcal/kg of DM), apparent digestibility of DM, NFC, CP, EE, and ruminal ammonia and total SCFA concentrations. In Trial 2 (performance, carcass characteristics and ingestive behavior), sixty-four Santa Ines lambs (BW 18,3 ± 2,8 kg and 69 ± 5 days old) were penned (2/pen) and used in a complete randomized block with four treatments and eight replicates. ADG, carcass characteristics and the times expended in ingestion (min/g of DM), rumination (min/day and min/g of DM) and chewing (min/day) activities there was no effect treatments. DMI and NDF intake, FC and the times expended in rumination (min/g of NDF) and chewing (min/g of DM) increased linearly (P < 0.05) with SH addition. SH inclusion in the diet at replacing corn, increased nutrients and DE intake and improved ruminal pH. with no detrimental effect on ADG and carcass characteristics. However, decreased nitrogen retention and worsened the FC.
257

Subprodutos de acerola como fontes de compostos fenólicos em leites fermentados probióticos / Acerola by-products as sources of phenolic compounds in probiotics fermented milks.

Freitas, Tatyane Lopes de 30 November 2017 (has links)
Subprodutos de frutas são rotineiramente descartados pelas indústrias. Porém, são ricos em compostos bioativos, podendo ser utilizados como ingredientes em produtos funcionais, promovendo a saúde e minimizando o impacto ambiental. O objetivo deste trabalho foi estudar o potencial funcional de subprodutos desidratados de acerola e de laranja, como fontes de compostos fenólicos, e desenvolver leites fermentados probióticos adicionados deste resíduo, avaliando suas características físico-químicas durante o armazenamento sob refrigeração (28 dias; 4 ± 1 °C), bem como o impacto das condições gastrointestinais sobre os flavonoides e as cepas probióticas. Os subprodutos foram obtidos em indústrias de processamento de frutas do estado de São Paulo, e foram realizadas as seguintes análises para caracterizá-los: composição centesimal, teores de vitamina C, minerais, fibras alimentares, compostos fenólicos totais e proantocianidinas, capacidade antioxidante in vitro e perfil cromatográfico de flavonoides (CLAE). Foram elaboradas quatro formulações de leites fermentados: F0 (controle), sem adição de resíduo de acerola (RA); F2, com 2% de RA; F5, com 5% de RA; F10, com 10% de RA. Adicionou-se a cultura probiótica ABT-4 nos produtos, constituída de duas cepas probióticas: Bifidobacterium animalis subsp lactis Bb-12 e Lactobacillus acidophilus La-5, além da cultura starter Streptococcus thermophilus. As seguintes análises foram realizadas com as formulações de leites fermentados, durante o armazenamento sob refrigeração (28 dias, 4 ± 1 °C): composição centesimal, pH, acidez, viabilidade dos microrganismos, teor de compostos fenólicos totais (CF), cor e textura instrumentais. Além disso, os leites fermentados foram submetidos a condições gastrointestinais simuladas in vitro, para avaliação do impacto na viabilidade das cepas probióticas e nos compostos fenólicos. O RA mostrou-se excelente fonte de vitamina C (605 mg/100 g b.u.), além de apresentar melhor capacidade antioxidante in vitro do que o RL. Proantocianidinas foram encontradas apenas no RA, na concentração de 617 &#181;g EC/g b.s. O teor de compostos fenólicos totais do RA (3240 &#181;g EAG/100 g b.s.) foi 3,6 vezes maior que o do RL. Os principais compostos fenólicos encontrados no RA foram: derivados de quercetina, procianidina B1, rutina, e derivados de caempferol. No RL, foram identificados: naringenina, sinensetina, homorientina, isovitexina e derivados de ácido clorogênico. Os subprodutos estudados apresentaram elevados teores de fibras totais (acima de 60%) e proteínas totais (RA: 10,4%; RL: 9,9%), além de reduzido teor de lipídeos totais (RA: 1,6%; RL: 2,6%). Os principais minerais identificados em ambos os resíduos foram: potássio, magnésio, cálcio e fósforo. Quanto às quatro formulações de leites fermentados, estas apresentaram baixo teor de lipídeos totais (menor que 1%), e o teor de proteínas totais variou entre 3,9 e 5,1 g/100 g, estando de acordo com a legislação vigente para este tipo de produto. O pH das formulações F0 (controle) e F2 manteve-se estável significativamente (p > 0,05) ao longo do período de armazenamento sob refrigeração (28 dias; 4 ± 1 °C), e das outras formulações sofreu pequena queda, mesmo assim mantendo-se acima de 4,5. A acidez das formulações, que variou entre 0,92 a 1,28 mg de ácido lático/g, aumentou entre os dias 1 e 14 de armazenamento, depois se manteve até o final da vida de prateleira. O RA não interferiu de maneira negativa nas populações de microrganismos analisadas durante o armazenamento, já que as formulações F2, F5 e F10 mantiveram suas populações em torno de 8 log UFC/g. Quanto ao teor de CF, as amostras diferiram significativamente entre si (p < 0,05), sendo que F0 apresentou teor em torno de 5 vezes inferior a F10 (21,13 e 101,13 &#181;g EAG/100 g, respectivamente, no dia 1). A cor dos produtos se manteve até o final da vida de prateleira, e diferiram significativamente (p < 0,05) entre si. O RA influenciou pouco nos parâmetros de textura dos leites fermentados, mas a formulação controle foi a única que perdeu adesividade. Após a fase gástrica da digestão simulada in vitro, no 7° dia de armazenamento, as populações de bactérias probióticas diminuíram drasticamente (quedas em torno de 3 a 5 log UFC/g), e após a fase entérica não foram detectadas contagens. Por outro lado, os flavonoides encontrados nos leites fermentados adicionados de RA aumentaram em torno de 2 a 5 vezes, após a fase gástrica, mantendo-se ou sofrendo pequena queda após fase entérica. Estes resultados mostram que o pó de subprodutos de acerola é um valioso ingrediente a ser utilizado em alimentos funcionais, pois é rico em vitamina C, fibras e compostos fenólicos, agregando valor nutricional, além de servir como antioxidante natural. Seus flavonoides parecem ser altamente resistentes aos ácidos e sais da digestão, podendo, assim, exercer efeitos positivos sobre a saúde. / Fruits by-products are routinely discarded by industries. However, they are rich in bioactive compounds, and can be used as ingredients in functional foods, promoting health and minimizing environmental impact. The objective of this study was to investigate the functional potential of acerola and orange dehydrated by-products, as sources of phenolic compounds, and to develop probiotic fermented milks suplemented with this residues, evaluating its physico-chemical characteristics during refrigerated storage (28 days, 4 ± 1 °C), as well as the impact of gastrointestinal conditions on flavonoids and probiotic strains. The by-products were obtained from fruit processing industries of São Paulo, and the following analyzes were performed to characterize them: contents of moisture, ash, lipids, proteins, vitamin C, minerals, dietary fibers, total phenolic compounds and proanthocyanidins, antioxidant capacity in vitro and flavonoids chromatographic profile (HPLC). Were elaborated four formulations of fermented milks: F0 (control), without addition of acerola residue (AR); F2, with 2% AR; F5, with 5% AR; F10, with 10% AR. Was used the probiotic culture ABT-4, composed of two probiotic strains, Bifidobacterium animalis subsp lactis Bb-12 and Lactobacillus acidophilus La-5, in addition to the starter culture Streptococcus thermophilus. During the refrigerated storage (28 days, 4 ± 1 °C), the following analyzes were performed with the fermented milks: contents of moisture, ash, lipids and proteins, pH, acidity, viability of microorganisms, total phenolic compounds (PC), instrumental color and texture. In addition, the fermented milks were submitted to in vitro simulated gastrointestinal conditions to evaluate the impact on the viability of probiotic strains and phenolic compounds. AR presented excellent content of vitamin C (605 mg/100 g), in addition to presenting better antioxidant capacity in vitro than orange residue (OR). Proanthocyanidins were found only in AR (617 &#181;g CE/g). The PC content of AR (3240 &#181;g GAE/100 g) was 3.6 higher than in OR. The phenolic compounds identified in AR were quercetin-3-rhamnoside, rutin and others quercetin derivatives, procyanidin B1 and kaempferol derivatives. In OR, were identified naringenin, sinensetin, homorientin, isovitexin and chlorogenic acid derivatives. The by-products studied showed high total fibers content (above 60%) and total proteins (AR: 10.4%, OR: 9.9%), as well as reduced total lipids content (AR: 1.6%; OR: 2.6%). Both residues showed high levels of potassium, calcium, magnesium and phosphorus. The four formulations of fermented milks presented low total lipids content (below 1%), and the total proteins content ranged from 3.9 to 5.1 g/100 g, being in agreement with the legislation. The pH of F0 (control) and F2 formulations remained stable (p > 0.05) throughout the refrigerated storage period (28 days, 4 ± 1 °C), and the other formulations showed a small decreased, even thus remaining above 4.5. The acidity of the formulations, ranging from 0.92 to 1.28 mg of lactic acid/g, increased between days 1 and 14 of storage, then remained until the end of shelf life. The AR did not negatively interfere in the populations of microorganisms analyzed during storage, since the formulations F2, F5 and F10 maintained their populations around 8 log CFU/g. Regarding PC content, the samples differed significantly (p < 0.05), with F0 being about 5 lower than F10 (21.13 and 101.13 &#181;g GAE/100 g, respectively, in the day 1). The instrumental color of the products remained until the end of shelf life, and differed significantly (p < 0.05) from each other. The AR influenced a little in the texture parameters of the fermented milks, but the control formulation was the only one that lost adhesiveness. After the gastric phase of the simulated digestion in vitro, on the 7th day of storage, the populations of probiotic bacteria decreased dramatically (of 3 to 5 log CFU/g), and after the enteric phase no colonies were detected. On the other hand, the flavonoids found in the fermented milks that were suplemented with AR increased from 2 to 5 times, after the gastric phase, maintaining or suffering small decreased after enteric phase. These results show that acerola by-products powder is a valuable ingredient to be used in functional foods because it is rich in vitamin C, dietary fibers and phenolic compounds, adding nutritional value, and serving as a natural antioxidant. Its flavonoids appear to be highly resistant to the acids and salts of digestion and can thus have positive effects on health.
258

Processamento de grãos de milho flint e sua substituição por polpa cítrica em dietas para tourinhos Nelore terminados em confinamento / Flint corn grain processing and increasing levels of citrus pulp in finishing diets for Nellore bulls.

Gouvêa, Vinícius Nunes de 18 June 2012 (has links)
O objetivo do presente estudo foi avaliar os efeitos de métodos de processamentos de grãos de milho flint (floculação (MF), 310 g/L x moagem (MM), 1,3 mm de tamanho médio de partícula - TMP) e sua substituição parcial por polpa cítrica peletizada (0, 25, 50 e 75% da MS da dieta) no desempenho e nas características da carcaça de tourinhos terminados em confinamento. Foram utilizados 216 tourinhos da raça Nelore, com peso inicial de 350 kg, alojados em 40 baias coletivas, distribuídos um delineamento em blocos casualizados em arranjo fatorial 2 x 4, perfazendo um total de oito tratamentos (MM0, MM25, MM50, MM75, MF0, MF25, MF50, MF75). O experimento teve duração de 103 dias, após a adaptação dos animais às dietas experimentais, que apresentaram na composição da MS, 12% de bagaço de cana de açúcar in natura (BIN) e 88% de concentrado. Os dados foram analisados através do procedimento MIXED do pacote estatístico SAS, sendo a baia considerada a unidade experimental. Houve interação significativa (P<0,05) para as variáveis IMS, PF, GPD e GPD/IMS entre os tipos de processamento de milho e sua substituição por polpa cítrica na dieta. A substituição do milho floculado por polpa cítrica não afetou (P>0,05) a IMS dos animais, entretanto, houve efeito positivo (P<0,05) da polpa cítrica na IMS dos animais alimentados com milho moído quando a polpa substituiu 50% desse milho (MM50) em comparação com os tratamentos MM0 e MM75. A inclusão de polpa cítrica diminuiu o GPD dos animais nas dietas contendo milho floculado (1,80; 1,52; 1,70; 1,58 kg.cab-1), e aumentou o GPD nas dietas contendo milho moído (1,60; 1,74; 1,85; 1,70 kg.cab-1). A maior eficiência alimentar foi observada nos animais alimentados exclusivamente com milho floculado, seguido pelos animais alimentados com a dieta MF50. Inclusão de polpa cítrica diminuiu a eficiencia alimentar dos animais alimentados com milho floculado (0,222; 0,190; 0,200; 0,184) e não teve nenhum efeito para os animais recebendo dietas contendo milho moído (0,180; 0,176; 0,180; 0,186). A Elg foi maior para as dietas contendo milho floculado (1,73; 1,51; 1,56; 1,45 e 1,42 Mcal kg.MS-1) em comparação com as dietas contendo milho moído (1,42; 1,37; 1,39; 1,44 Mcal kg.MS-1), com um efeito negativo da polpa cítrica nas dietas contendo milho floculado. A espessura de gordura foi maior nos animais alimentados com milho moído em comparação aos animais alimentados com milho floculado (4,4 mm x 5,0 mm). Quando a polpa cítrica substituiu até 50% do milho nas dietas, o teor de amido fecal foi menor para as dietas contendo milho floculado em comparação as dietas contendo milho moído (2,0% x 9,3%). Em conclusão, a floculação aumenta a Elg para bovinos Nelore alimentados com dietas ricas em concentrado, em comparação à moagem fina. A polpa cítrica diminui a Elg nas dietas contendo milho floculado e não apresenta efeitos negativos sobre as dietas contendo milho moído para bovinos da raça Nelore terminados em confinamento. / The effects of flint corn processing (steam flaking, 310 g/l vs. gridding, 1.3 mm GMD) and the partial replacement of corn with citrus pulp (0, 25, 50 or 75%) in feedlot diets were evaluated. A total of 216 Nellore bulls (IBW 350 kg) were allotted to 40 pens and used in a randomized complete block design with a 2 × 4 factorial arrangement of treatments (SF100:CP0; SF75:CP25; SF50:CP50; SF25:CP75; GC100:CP0; GC75:CP25; GC50:CP50; GC25:CP75) for 103-d. The diets contained (% DM) 12% sugar cane bagasse and 88% concentrate. Data was analyzed using mixed procedure of SAS with pens as experimental units. For DMI, ADG, G/F and observed NEg the effects of grain processing, the effects of citrus pulp inclusion in the diets and interactions were significant (P < 0.01). All the diets containing SFC presented less DMI than the GC75:CP25 and the GC50:CP50 diets. Citrus pulp had no effect on DMI of the SFC diets, however it increased DMI when it replaced up to 50% of the GC. Inclusion of CP decreased ADG in the SFC diets (1.80; 1.52; 1.70; 1.58 kg.head-1 and it increased ADG in the GC diets (1.60; 1.74; 1.85; 1.70 kg.head- 1. The greatest G/F was observed for Nellore cattle fed the SF100:CP0 diet followed by the SF50:CP50 diet. Inclusion of citrus pulp decreased G/F of cattle fed SFC (0.222; 0.190; 0.200; 0.184) and had no effect for cattle fed GC diets (0.180; 0.176; 0.180; 0.186). Diet NEg was greater for SFC diets (1.73; 1.51; 1.56; 1.45 Mcal kg.DM-1 than for GC diets (1.42; 1.37; 1.39; 1.44 Mcal kg.DM-1, with a negative effect of CP in the SFC diets. Fat thickness was greater for GC than for SFC diets (4.4 mm vs. 5.0 mm). When CP replaced up to 50% of corn in the diets fecal starch was less for SFC diets than for GC diets (2.0% vs. 9.3%). In conclusion, SFC increases diet NEg for Nellore cattle fed high concentrate diets compared to ground corn. Citrus pulp decreases NEg in SFC diets and has no negative effects on ground corn diets NEg for Nellore cattle.
259

Concretos leves com agregados inovadores de argila vermelha calcinada e subprodutos agroindustriais / Lightweight concrete with innovative calcined clay lightweight aggregates with agro-industrial by-products

Santis, Bruno Carlos de 18 November 2016 (has links)
Este trabalho tem por objetivo o estudo de concretos leves com agregados inovadores de argila vermelha calcinada e subprodutos agroindustriais. A argila utilizada na pesquisa foi caracterizada por meio das técnicas de limites de liquidez (LL) e plasticidade (LP), análise granulométrica, análise química e difração de raios X (DRX). Foram confeccionados corpos de prova de argila vermelha calcinada com incorporações de serragem de madeira, cinza do bagaço da cana-de-açúcar e silicato de sódio. Os corpos de prova de argila vermelha calcinada, queimados à temperatura de 900 °C, foram caracterizados por meio da avaliação da retração linear, absorção de água, porosidade aparente, massa específica aparente, expansão por umidade e resistência à compressão. Após a caracterização dos corpos de prova de argila vermelha calcinada, foram produzidos dois tipos de agregados, sendo o primeiro composto por 57% de argila e 43% de cinza do bagaço de cana-de-açúcar, conformados com água e silicato de sódio (proporção 1:1), e o segundo composto por 70% de argila e 30% de serragem de madeira. Os corpos de prova de concreto leve foram caracterizados pelos ensaios de slump, massa específica fresca, resistência à compressão, módulo de deformação, retração por secagem, absorção de água, índice de vazios e massa específica aparente e condutividade térmica. Os resultados desta pesquisa indicam a viabilidade da produção de agregados leves de argila vermelha calcinada com incorporações de subprodutos agroindustriais para utilização em concretos, uma vez que, mesmo com grande quantidade de utilização de subprodutos agroindustriais na produção dos agregados leves, os concretos produzidos com esses agregados apresentaram características similares aos concretos produzidos com agregados comerciais, apresentando um ganho econômico e energético significativo. / This paper aims to study lightweight concrete with innovative calcined clay lightweight aggregates made with agro-industrial by-products. The clay used in this research was characterized by techniques of liquid and plastic limits, particle size analysis, chemical analysis and X-ray diffraction (XRD). Calcined clay specimens were made with incorporations of wood sawdust, sugar cane ash and sodium silicate. These specimens, burned at a temperature of 900°C, were characterized by evaluating of linear shrinkage, water absorption, apparent porosity, specific mass, moisture expansion and compressive strength. After characterization of calcined clay specimens, two types of calcined clay lightweight aggregates with agro-industrial by-products were produced, wherein the first made with 57% of clay and 43% of sugar cane ash, mixed with water and sodium silicate (proportion 1:1) and the second made with 70% clay and 30% wood sawdust, mixed with water and burned at 900 °C. Specimens of lightweight concrete were characterized by slump test, fresh specific mass, compressive strength, modulus of elasticity, water absorption, voids and bulk density and thermal conductivity. Results of this research indicates the viability to produce calcined clay lightweight aggregates made with agro-industrial by-products to use in concrete, even using large amount of agro-industrial by-products, once concretes made with lightweight aggregates with agro-industrial by-products presented similar characteristics than those made with commercial aggregates, presenting significant energetic gain.
260

Prospecção e identificação de compostos bioativos de subprodutos agroindustriais / Prospecting and identifying bioactive compounds in agroindustrial byproducts

Oldoni, Tatiane Luiza Cadorin 25 January 2011 (has links)
Atualmente, milhões de toneladas de subprodutos são produzidas durante o processamento de alimentos pelas agroindústrias. A maioria deles é rica em compostos bioativos, principalmente os fenólicos, os quais são responsáveis por várias atividades biológicas. Assim, este trabalho teve como objetivos avaliar o conteúdo de compostos fenólicos totais e a atividade antioxidante de três subprodutos agroindustriais engaço e bagaço de uva (Vitis vinifera) da variedade Cabernet Sauvignon e película de amendoim (Arachis hypogaea) , otimizar o processo de extração de compostos bioativos e selecionar o subproduto de maior potencial para a realização do fracionamento e isolamento bioguiado dos compostos responsáveis pela atividade antioxidante. Os subprodutos foram coletados no primeiro semestre de 2010, congelados e liofilizados. O conteúdo de compostos fenólicos totais dos extratos foi determinado pelo método de Folin-Ciocalteu e o potencial antioxidante durante a otimização do processo de extração foi avaliado pelo método de sequestro do radical DPPH. O processo de otimização da extração de compostos antioxidantes foi realizado primeiramente usando modelos univariáveis e, em seguida, foi desenvolvido planejamento fatorial 22 utilizando como variáveis a concentração de solvente e a temperatura de extração. Na última etapa do processo de otimização da extração, foi feito experimento utilizando ultrassom. Para os três subprodutos, observou-se maior sequestro do radical DPPH com o aumento da temperatura de extração e concentração de acetona. As melhores condições para a extração de compostos com atividade antioxidante foram concentração de acetona de 60% e temperatura de extração de 70oC em banho termostatizado. A partir dos resultados obtidos neste estudo, foi feito o isolamento bioguiado dos compostos bioativos da película de amendoim, pois foi o subproduto que apresentou o maior teor de compostos fenólicos e a maior atividade antioxidante. O extrato bruto da película de amendoim foi primeiramente purificado utilizando a resina Amberlite XAD2 para gerar duas frações, as quais foram denominadas frações metanólica (Fr-Met) e aquosa (Fr-aquosa). Após a avaliação da atividade antioxidante dessas frações pelas técnicas de sequestro dos radicais DPPH e ABTS, além da determinação do perfil químico por cromatografia líquida de alta eficência (CLAE), a Fr-Met, a mais bioativa, foi recromatografada em coluna gel Sephadex LH-20. Nesse processo, foram obtidas 123 subfrações, as quais foram reagrupadas, após análise de cromatografia em camada delgada (CCD), em 18 subfrações. Essas subfrações foram avaliadas quanto à atividade antioxidante e a subfração 10, que apresentou elevada atividade antioxidante, foi submetida ao isolamento dos compostos pela técnica de CLAE semipreparativa. Dois compostos foram isolados e denominados composto 1 e composto 2. O composto 1 foi o mais potente, apresentando capacidade de sequestro do radical DPPH, em termos de IC50, de 18,25 \'mü\'g.mL-1, e redução do Fe3+ de 7,59 mmol Fe2+.g-1, valores maiores do que os do antioxidante sintético BHT. Os resultados de atividade antioxidante avaliada pelo método ABTS mostraram que o composto 1 (6,54 mmol TEAC.g-1) possui atividade próxima a padrões naturais com reconhecida atividade, como quercetina e catequina. Por meio da técnica de ressonância magnética nuclear (RMN), foi possível identificar o composto 1 como epicatequina- (2\'beta\'\'SETA\'O\'SETA\'7,4\'beta\'\'SETA\'6)-[epicatequina-(4\'beta\'\'SETA\'8)]-catequina e o composto 2 como epicatequina- (2\'beta\'\'SETA\'O\'SETA\'7,4\'beta\'\'SETA\'8)-[epicatequina-(4\'beta\'\'SETA\'8)]-catequina-(4\'alfa\'\'SETA\'8)-epicatequina, ambos pertencentes à classe das proantocianidinas. Os resultados obtidos neste estudo mostraram que os subprodutos agroindustriais analisados são ricos em compostos fenólicos de alta atividade antioxidante e, portanto, devem ser mais bem explorados pelas indústrias de alimentos e farmacêutica / Nowadays, millions of tons of by-products are produced during food processing in agroindustrial plants. Most of them are rich in bioactive compounds, mainly phenolic substances, responsible for several biological activities. Therefore, this study aimed at assessing the total phenolic compound content and the antioxidant activity of three agroindustrial by-products Cabernet Sauvignon grape stalks and pomace (Vitis vinifera) and peanut skin (Arachis hypogaea) , optimizing the process to extract the bioactive compounds, and selecting the by-product with the highest potential for bioguided fractionation and isolation of the compounds responsible for antioxidant activity. All the by-products were collected in the first semester of 2010, frozen, and lyophilized. Total phenolic compound content was determined using the Folin-Ciocalteu method and antioxidant potential during optimization of the extraction process was assessed by the DPPH radical-scavenging method. The process used to optimize the extraction of antioxidant compounds was carried out initially using univariate models and, after that, a 22 factorial planning was developed using solvent concentration and extraction temperature as variables. In the last phase of the process used to optimize the extraction, we performed an experiment using ultrasound. For the three byproducts analyzed we observed higher DPPH radical-scavenging activity as the extraction temperature and acetone concentration increased. The best conditions for the extraction of antioxidant compounds were acetone at 60% and extraction temperature of 70oC in thermostatic bath. Based on the results of this study, we carried out the bioguided isolation of bioactive compounds from peanut skin, since this was the by-product that presented the highest phenolic compound content and antioxidant activity. Peanut skin crude extract was purified using Amberlite XAD2 resin to generate two fractions, named methanol (Met-Fr) and aqueous fractions (Aqu-Fr). After evaluating the antioxidant activity of these fractions using the DPPH and ABTS radical-scavenging methods, as well as determining their chemical profile by high performance liquid chromatography (HPLC), Met-Fr, the fraction presenting the highest bioactivity, was rechromatographed on a Sephadex LH-20 gel column. During this process, 123 subfractions were obtained and they were regrouped, after thin-layer chromatography (TLC), into 18 subfractions. These subfractions were evaluated as to their antioxidant activity and subfraction 10, which presented high antioxidant activity, underwent isolation of compounds using semipreparative HPLC. Two compounds were isolated and named compound 1 and compound 2. Compound 1 was the most potent, presenting DPPH radical-scavenging activity, in terms of IC50, of 18.25 \'mü\'g.mL-1, and Fe3+ reduction of 7.59 mmol Fe2+.g-1, values that are higher than the synthetic antioxidant BHT. The results of antioxidant activity evaluated by the ABTS radical-scavenging method showed that compound 1 (6.54 mmol TEAC.g-1) has activity similar to natural standards with known activity, such as quercetin and catechin. Using the nuclear magnetic resonance (NMR) technique we identified compound 1 as epicatechin-(2\'beta\'\'SETA\'O\'SETA\'7,4\'beta\'\'SETA\'6)-[epicatechin- (4\'beta\'\'SETA\'8)]-catechin and compound 2 as epicatechin-(2\'beta\'SETA\'O\'SETA7,4\'beta\'\'SETA\'8)-[epicatechin-(4\'beta\'\'SETA\'8)]- catechin-(4\'alfa\'\'SETA\'8)-epicatechin, both belonging to the proantocianidin class. The results obtained in the present study showed that the agroindustrial by-products analyzed are rich in phenolic compounds with high antioxidant activity and, therefore, should be more explored by food and pharmaceutical industries

Page generated in 0.0663 seconds