• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 107
  • 95
  • 43
  • 17
  • 15
  • 15
  • 15
  • 15
  • 15
  • 15
  • 9
  • 7
  • 6
  • 6
  • 5
  • Tagged with
  • 361
  • 361
  • 84
  • 64
  • 61
  • 53
  • 39
  • 38
  • 30
  • 27
  • 27
  • 24
  • 23
  • 23
  • 20
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
231

Utilização de levedura íntegra de cana de açúcar (Saccharomyces cerevisiae) e seus subprodutos na alimentação de juvenis de pintado (Pseudoplatystoma coruscans) / Utilization of sugar cane yeast (Saccharomyces cerevisiae) and its by-products in feeding juvenil of pintado (Pseudoplatystoma coruscans)

Juliane Renata Gaiotto 31 January 2005 (has links)
Este estudo teve como objetivo avaliar os efeitos da inclusão de dois níveis (2,5 e 5%) de levedura íntegra desidratada (Saccharomyces cerevisiae) e seus derivados, parede celular de levedura (MOS) e autolisado de levedura, em dietas para juvenis de pintado (Pseudoplatystoma coruscans), sobre os parâmetros de desempenho produtivo, composição corporal, índices hepatossomático e víscerossomático e digestibilidade aparente dos ingredientes-teste. Foram utilizados 336 juvenis de pintado, já treinados a comer ração seca, com peso médio aproximado de 17 g distribuídos em um Delineamento Inteiramente Casualizado em esquema fatorial 3 x 2 + 1 correspondente aos três ingredientes-teste utilizados em duas diferentes porcentagens de fornecimento e tratamento testemunha (sem levedura ou derivados), utilizando-se "hapas" com capacidade para 60 litros, com 12 peixes por unidade. Foram formuladas 7 dietas isoprotéicas (45% PB) e isoenergéticas (4200 kcal EB/kg), contendo levedura íntegra desidratada, levedura autolisada e parede celular de levedura (2,5% e 5,0%). As dietas foram fornecidas durante 64 dias, 2 vezes ao dia e ad libitum. Parâmetros físico-químicos da água como oxigênio dissolvido, temperatura e pH foram monitorados diariamente. Os parâmetros de desempenho avaliados foram taxa de crescimento específico, conversão alimentar aparente, sobrevivência e consumo de ração. As análises de composição corporal, índice viscerossomático, índice hepatossomático foram realizados após o período experimental. O ensaio de digestibilidade foi conduzido para determinar o coeficiente de digestibilidade aparente dos ingredientes-teste, utilizando-se rações com marcador inerte oxido de crômio. A levedura e seus derivados tiveram efeito sobre a composição de carcaça, TCE%, SO% e CR(g), níveis plasmáticos de proteína e ácido úrico. O tratamento sem levedura apresentou a menor taxa de sobrevivência, podendo-se inferir que a levedura e seus derivados podem melhorar o sistema imunológico dos pintados. Os coeficientes de digestibilidade aparente obtidos para a proteína da levedura íntegra, parede celular e levedura autolisada foram respectivamente de 71,54%, 77,45% e 28,48%. Conclui-se, portanto, que a levedura e seus derivados podem ser utilizados na nutrição de pintados em até 5% como pró-nutrientes, promovendo melhor desempenho e sobrevivência, sem prejuízo ao metabolismo dos animais. / The goal of this study is to appraise the inclusion of two levels (2,5 and 5%) of dried yeast (Saccharomyces cerevisiae) and its by-products, yeast cell wall (MOS) and disrupted yeast cells, in diets for juveniles of pintado (Pseudoplatystoma coruscans), based on its productive pattern performance, body composition, hepatosomatic and viscera somatic and digestibility index that appears on the test ingredients. It was used 336 of juvenile of pintado, already trained to eat dried portion, with medium average weight of 17 g distributed in a totally randomized 3 x 2 + 1 factorial design, corresponding to three test ingredients, used in two different percentages supplied in testimony treatment (without yeasts or by-products), Using cages with capacity of 60 lt., with 12 fishes per unit. It was developed 7 isonitrogenous diets (45% CP) and isoenergetic diets (4200 kcal EB/kg), containing dried yeast, disrupted yeast cells and yeast cell wall (2,5% e 5,0%). The diet was supplied during 64 days, 2 times per day and ad libitum. The physical-chemical analysis patterns of water as dissolved oxygen, temperature and pH was daily monitored. The performance patterns appraised were based on specific growing rate, apparent feed conversion, survival and consumption of portion. The analysis of body composition index of viscera somatic, hepatosomatic were realized after the experimental period. The digestibility trial was conducted to determine the apparent digestibility coefficients (ADC) for test ingredients, using diets with chromic oxide as inert marker. The yeast and its by-products had effect over carcass composition, Specific growth rate (SGR%), Survival (S%) and Feed Intake (g), protein plasmatic levels and uric acid. The treatment without yeast presented the lower tax of survival, being able to indicates that the yeast and its by-products can improve the pintados immune system. The ADC obtained to yeast protein, yeast cell wall and disrupted yeast cells were 71,54%, 77,45% and 28,48%. In summary, the yeast and its by-products can be used in the pintados nutrition until 5% as feed additive, promoting better performance and survival, without damage the animals metabolism.
232

Suplementação de levedura desidratada (Saccharomyces cerevisiae) e derivados na alimentação de juvenis de pacu (Piaractus mesopotamicus) / Effect of supplementation of dried yeast (Saccharomyces cerevisiae) and its by-products in feeding juveniles of pacu (Piaractus mesopotamicus)

André Luiz Watanabe 29 September 2006 (has links)
O uso de sub-produtos oriundos do processo de produção de álcool etílico na alimentação animal, pode ser uma excelente alternativa no aumento da eficiência alimentar das rações, reduzindo o custo do cultivo na aqüicultura. Este estudo teve como objetivo avaliar os efeitos da suplementação de dois níveis (2,5 e 5,0%) de levedura íntegra desidratada - LI (Saccharomyces cerevisiae) e seus derivados, autolisado – LA e parede celular - PC, em dietas para juvenis de pacu (Piaractus mesopotamicus). Foram avaliados parâmetros de desempenho produtivo, composição corporal e plasmática, índices hepato e víscero somáticos, e determinados os coeficientes dos disgestibilidade dos ingredientes-teste por meio das técnicas "in vivo" e "in vitro". No teste de desempenho utilizou-se delineamento inteiramente casualizado em esquema fatorial 3 x 2 +1, correspondente a três ingredientes-teste, dois níveis e mais uma dieta controle - C (sem levedura ou derivados), empregando-se 5 repetições com peixes cada, totalizando 350 juvenis de pacu (12,0 g e 8,5 cm). Foram formuladas 7 dietas isoprotéicas (26% PD kg-1 de ração ) e isoenergéticas (3.100 kcal ED kg-1 ração), contendo os níveis crescentes de cada ingrediente (LI2,5; LI5,0; LA2,5; LA5,0; PC2,5 e PC5,0). As dietas foram fornecidas ad libitum, duas vezes ao dia durante 90 dias, monitorando-se diariamente os parâmetros químicos da água. Os índices zootécnicos avaliados foram: consumo de ração (CR), conversão alimentar (CA), sobrevivência (S), taxas de crescimento específico (TCE), taxa de eficiência protéica (TEP) e ganho de peso individual total (GPA), além dos índices víscero (IVS) e hepato (IHS) somáticos, composição corporal e plasmática (uréia, ácido úrico, glicose, proteína e cortisol) verificados ao final do período de alimentação. Para determinação dos coeficientes de digestibilidade aparente dos ingredientes-teste foi utilizado o marcador inerte óxido de crômio. Adicionalmente foram determinados os valores digestíveis da proteína dos ingredientes-teste, por meio da técnica "in vitro". Não houve ocorrência de mortalidade em nenhuma das unidades experimentais. De modo geral, a utilização da levedura e derivados acarretou melhora da eficiência alimentar e da utilização protéica. Entretanto, apenas PC5,0 e LA2,5 tiveram efeito positivo significativo na TEP e na CA respectivamente, em relação ao tratamento controle. A composição de carcaça e níveis plasmáticos não foram afetados pela suplementação dos ingredientes-teste para o pacu. Os coeficientes de digestibilidade aparente obtidos para LI e PC para a proteína e energia foram menores (P<0,05) que os coeficientes da LA. O emprego da metodologia "in vitro" pode ser utilizado como alternativa na determinação da digestibilidade da fração protéica dos alimentos para o pacu. Entretanto, em função das características do ingrediente utilizado, os valores podem ser superestimados, em comparação aos valores "in vivo". / The use of by-products from ethyl alcohol production in the animal nutrition, can be a excellent alternative for the increase of feed efficiency, reducing the costs of production in aquaculture. This study was conducted to evaluate the inclusion of two levels (2.5 e 5.0%) of dried yeast - LI (Saccharomyces cerevisiae) and its by-products, disrupted yeast cells - LA and yeast cell wall - PC, in diets for juveniles of pacu (Piaractus mesopotamicus). Productive pattern performance, body and plasmatic composition, hepato and viscera somatic indexes such as determination of digestibility coefficient of the test ingredients by means of "in vivo" and "in vitro" techniques were evaluated. Performance test was conducted with 350 pacu juveniles (12.0 g and 8.5 cm), using delineation completely randomized in a factorial (3 X 2+ 1), corresponding to three test ingredients, two levels and a control diet – C (without yeast or by-products), with five replication with ten fishes each. Seven isoproteic (26 % DP) and isoenergetic (3,100 kcal DE) diets were formulated containing increasing levels of each ingredient (LI2.5; LI5.0; LA2.5; LA5.0; PC2.5 and PC5.0). The diets were supplied for 90 days, "ad libitum" twice a day and the chemical parameters of the water were daily monitored. The performance parameters evaluated were: feed intake (CR), feed convertion (CA), survival, specific growth rate (TCE), proteic efficiency rate (TEP), individual weight gain (GPA), viscero (IVS) and hepato (IIHS) somatic indexes, body and plasmatic composition (urea, uric acid, glucose, plasmatic protein and cortisol) verified at the end of feeding. To determine apparent digestibility coefficients of the test ingredients it was used the chromic oxide inert marker. In addition, digestive values of the test ingredients protein were determined by means of "in vitro" technique. During the experiment no mortality was observed. In general, using yeast and by-products increased feed efficiency and proteic use. However, only PC5.0 and LA2.5 were observed positive significant effects (P<0.05) for TEP and CA respectively, comparing to the control diet. Carcass composition and plasmatic levels were not affected by of the test ingredients supplementation for pacu. The apparent digestibility coefficients obtained for LI and PC for protein and energy were lower (P<0.05) than LA coefficients. The "in vitro" methodology can be used as an alternative to determine the digestibility of proteic portion of pacu food. However, according to the characteristics of the ingredient used, values can be superestimated, comparing to "in vivo" values.
233

Resíduo seco de destilaria com solúveis (DDGS) na alimentação de frangos de corte / Dried distillers grains with solubles (DDGS) in the feeding of broilers

Schöne, Rodrigo André 16 January 2015 (has links)
Made available in DSpace on 2017-07-10T17:48:06Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Rodrigo_Andre_Schone.pdf: 1072432 bytes, checksum: 6b0f5291d745bfd5fe89ee770cade726 (MD5) Previous issue date: 2015-01-16 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / The objective of this study was to determine the energy value and the amino acids digestibility of dried distillers grains with solubles (DDGS), and evaluate the effect of inclusion of DDGS on performance and carcass yield of broilers in the growing and finishing phases. Two experiments were conducted, at first a bioassay of total excreta collection was conducted in order to calculate the apparent metabolizable energy (AME) and AME corrected for nitrogen balance (AMEn) and the coefficient of apparent metabolizable energy (CAM) and CAM corrected for nitrogen balance (CAMn). A total of 48 Cobb 21-days-old male broilers were used, with an average weight of 932g ± 45g. The experimental design was completely randomized with two treatments, being one the reference diet (RR) and other with 20% DDGS, with 6 replicates totaling 12 experimental units with four broilers each. At the end of the experiment the amount of feed consumed by experimental unit was determined and the total amount of excreta produced. Through the results of laboratory tests values of AME, AMEn, CAM and CAMn were calculated. In a second trial, 12 adult cecectomized Leghorn roosters were used, with average weight of 1,912.1 ± 133.73 g, using the forced feeding technique. Six birds ingested food test (DDGS) and six birds were fasted to determine the metabolic and endogenous losses used to calculate the true digestibility coefficients. Obtained the values of amino acids ingested and excreted and after know its endogenous and metabolic fraction the digestibility coefficients of each amino acid were determined. The values of AME, AMEn, CAM and CAMn of DDGS obtained in this study were 2,461kcal/kg, 2,282kcal/kg, 51.37% and 47.63%, respectively. The total amino acid values ranged from 0.180% to 3.370% for tryptophan and leucine, respectively. The digestibility coefficients varied between 89.17% (lysine) to 97.01% (leucine). In the second experiment, 900 Cobb Slow 21-days-old broilers were distributed in a completely randomized design, factorial 2 x 5, totaling 10 treatments (5 DDGS inclusion levels and 2 genders), with five replicates and 18 birds each. The DDGS levels studied were 0; 5; 10, 15 and 20% of inclusion in the experimental diets. At 35 and 45 days old the birds were weighed, as well as the remains of feed to obtain the performance variables. At 45 days old carcass yield was evaluated. There was no interaction (P>0.05) between sex and levels DDGS inclusion on performance of broilers from 21 to 35 days old. Feed intake was higher (P<0.05) for males, however, DDGS inclusion level did not affect (P>0.05) the feed intake of the birds. The weight gain reduced (P<0.05), however feed conversion ratio improved by the inclusion of 3.27% DDGS. There was no interaction (P>0.05) between sex and levels of DDGS inclusion in broiler rations from 21 to 42 days old. Feed intake was higher (P<0.05) for males and feed intake decreased (P<0.05) for males and females as the inclusion of DDGS increased. Feed conversion was lower for males (P<0.05) and increased (P<0.05) as levels of DDGS raised in diets, regardless of gender. Weight gain was higher for males (P<0.05) and reduced (P<0.05) as DDGS level in feed increased, for males and females. There was no interaction (P>0.05) between DDGS inclusion levels and sex of broilers for carcass yield and cuts yield. The higher was the inclusion of evaluated food the lower was the carcass yield (P<0.05). Breast yield, wing, thigh and drumstick showed no significant effect (P>0.05). Females had higher amount of abdominal fat (P<0.05). The inclusion of DDGS in the feed of broilers from 21 to 35 days old to the level of 3.27% improves feed conversion. In the period from 21 to 42 days, the inclusion of DDGS in diets showed a negative effect on the performance of broilers. Between 35 and 45 days of age, the use of DDGS reduced carcass yield of broilers and promoted greater abdominal fat in females / O objetivo deste trabalho foi determinar o valor energético e a digestibilidade de aminoácidos do resíduo seco de destilaria com solúveis (DDGS), e avaliar o efeito da inclusão do DDGS sobre o desempenho e rendimento de carcaça de frangos de corte nas fases de crescimento e terminação. Foram realizados dois experimentos, no primeiro foi realizado um ensaio biológico de coleta total de excretas com o objetivo de calcular os valores de energia metabolizável aparente (EMA) e EMA corrigida para o balanço de nitrogênio (EMAn), bem como o coeficiente de metabolizabilidade da energia metabolizável aparente (CMA) e CMA corrigida para o balanço de nitrogênio (CMAn). Foram utilizados 48 frangos de corte machos da linhagem Cobb, de 21 dias de idade, com peso médio de 932g ± 45g. O delineamento experimental foi inteiramente casualizado, com dois tratamentos, sendo um a ração referência (RR) e outro com 20% de DDGS, com 6 repetições, totalizando 12 unidades experimentais com 4 aves cada. Ao término do experimento, foram determinadas a quantidade de ração consumida por unidade experimental e a quantidade total de excretas produzidas. Por meio dos resultados das análises laboratoriais foram calculados os valores de EMA, EMAn, CMA e CMAn. Em um segundo ensaio, foram utilizados 12 galos adultos Leghorn, cecectomizados, com peso médio de 1.912,1 ± 133,73 g, utilizando a técnica de alimentação forçada. Seis aves ingeriram o alimento teste (DDGS) e seis aves foram mantidas em jejum para determinar as perdas endógenas e metabólicas empregadas no cálculo dos coeficientes de digestibilidade verdadeira. Obtidos os valores de aminoácidos ingeridos e excretados e conhecendo-se a fração endógena e metabólica, foram determinados os coeficientes de digestibilidade de cada aminoácido. Os valores de EMA, EMAn, CMA e CMAn, para o DDGS obtidos no presente trabalho foram de 2.461kcal/kg, 2.282kcal/kg, 51,37% e 47,63%, respectivamente. Os valores de aminoácidos totais variam de 0,180% a 3,370%, para triptofano e leucina, respectivamente. Os coeficientes de digestibilidade variaram entre 89,17% (lisina) a 97,01% (leucina). No segundo experimento, foram utilizados 900 frangos de corte, com 21 dias de idade, da linhagem Cobb Slow, divididos em um delineamento inteiramente casualizado, em esquema fatorial 2 x 5, totalizando 10 tratamentos (5 níveis de inclusão de DDGS e 2 sexos), com cinco repetições e 18 aves por unidade experimental. Os níveis de DDGS estudados foram 0; 5; 10, 15 e 20% de inclusão nas rações experimentais. Aos 35 e 45 dias de idade, as aves foram pesadas, assim como as sobras de ração, para obtenção das variáveis de desempenho. Aos 45 dias de idade, foi avaliado o rendimento de carcaça. Não houve interação (P>0,05) entre sexo e níveis de inclusão do DDGS sobre o desempenho das aves de 21 a 35 dias. O consumo de ração foi maior (P<0,05) para os machos, entretanto, o nível de inclusão de DDGS não afetou (P>0,05) o consumo das aves. O ganho de peso reduziu (P<0,05), entretanto, a conversão alimentar melhorou até a inclusão de 3,27% de DDGS. Não houve interação (P>0,05) entre sexo e níveis de inclusão do DDGS nas rações de frangos de corte, de 21 a 42 dias de idade. O consumo de ração foi maior (P<0,05) entre machos e houve redução no consumo de ração (P<0,05) de machos e fêmeas conforme aumentou a inclusão do DDGS. A conversão alimentar foi menor para os machos (P<0,05) e aumentou (P<0,05) conforme se elevou o nível de DDGS nas rações, independentemente do sexo. O ganho de peso foi maior para os machos (P<0,05) e reduziu (P<0,05) conforme aumentou o nível do alimento nas rações, para machos e fêmeas. Não houve interação (P>0,05) entre os níveis de inclusão de DDGS e o sexo dos frangos de corte para rendimento de carcaça e rendimento de cortes avaliados. Quanto maior a inclusão do alimento menor foi o rendimento da carcaça (P<0,05). O rendimento de peito, de asa, coxa e sobrecoxa não apresentaram efeito significativo (P>0,05). As fêmeas apresentaram maior quantidade de gordura abdominal (P<0,05). A inclusão de DDGS na ração de frangos de corte de 21 a 35 dias de idade até o nível de 3,27% melhora a conversão alimentar. No período de 21 a 42 dias, a inclusão do DDGS nas rações apresentou efeito negativo sobre o desempenho de frangos de corte. Entre 35 e 45 dias de idade, o uso do DDGS reduziu o rendimento de carcaça de frangos de corte e promoveu maior deposição de gordura abdominal nas fêmeas
234

Estudo do albedo de maracuja e de seu aproveitamento em barra de cereais / Study of passion fruit albedo and its industrial use in cereal bars

Matsuura, Fernando Cesar Akira Urbano 24 February 2005 (has links)
Orientador: Hilary Castle de Menezes / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia de Alimentos / Made available in DSpace on 2018-08-04T02:28:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Matsuura_FernandoCesarAkiraUrbano_D.pdf: 1071770 bytes, checksum: e33a5a93e3e8e49d3cb653b37536cf16 (MD5) Previous issue date: 2005 / Resumo: Existem consideráveis perdas de produtos agrícolas nas diversas etapas da cadeia produtiva, desde a produção no campo até o momento de consumo, passando pela elevada geração de resíduos no processamento agroindustrial de produtos animais e vegetais. Estima-se que o aproveitamento das matérias¿primas vegetais não ultrapasse 80% a 85% e que os resíduos gerados possam chegar a até 30%. Além da preservação ambiental, o aproveitamento desses resíduos abrange questões econômicas e sociais. O Brasil é um grande produtor mundial de maracujá, principalmente o amarelo, e o albedo, resíduo do consumo ¿in natura¿ e do processamento, representa 12% a 32% da fruta. Os resíduos das frutas e hortaliças comumente podem conter fibras, vitaminas, minerais, substâncias fenólicas e flavonóides, entre outros, que podem ser benéficos à saúde humana, mas também podem possuir compostos tóxicos e antinutricionais que necessitam ser eliminados antes do uso. Pesquisas sobre os resíduos vegetais do processamento agroindustrial têm envolvido o tratamento dos resíduos; a extração de componentes específicos dos resíduos, como a pectina e o óleo das sementes do maracujá; e o aproveitamento integral dos resíduos em produtos alimentícios, como o uso de fibras da polpa de laranja em produtos de panificação e de casca de melancia para a produção de picles e cristalizado. O objetivo deste trabalho foi o de incrementar as informações sobre o albedo do maracujá e sugerir seu aproveitamento integral na elaboração de um produto alimentício de conveniência com frutas, disponibilizando um processo para a eliminação de seus compostos cianogênicos; determinar a composição e as propriedades físicas e funcionais do albedo; e obter o produto barra de cereais, adicionado do albedo de maracujá tratado, com maior teor de pectina, satisfatória aceitação sensorial, seguro e estável. O albedo de maracujá amarelo foi submetido a diversas formas de processamento para a eliminação dos compostos cianogênicos; caracterizado por análises da composição (sólidos solúveis totais; pH; acidez total titulável; composição centesimal; minerais ¿ cálcio, potássio e ferro; teor e composição da fibra alimentar; teor de pectina; compostos cianogênicos; inibição de tripsina; e taninos), das propriedades físicas (índices de absorção de água, de solubilidade em água e de absorção de óleo; volume de intumescimento; tamanho de partícula; viscosidade; cor objetiva) e funcionais (índice de retardamento na difusão de glicose e digestibilidade de amido, ambos in vitro) e por microscopia ótica da estrutura celular; e utilizado, após tratamento para a eliminação de compostos cianogênicos, na elaboração das barras de cereais. Este trabalho mostrou a interessante composição do albedo, principalmente quanto ao conteúdo de fibras, como a pectina, que conferem boas propriedades físicas e funcionais a esse resíduo; a presença de compostos cianogênicos no albedo de maracujá amarelo, que necessitam ser eliminados para o uso desse resíduo; algumas formas de processamento para a eliminação dos compostos cianogênicos do albedo, envolvendo o cozimento, e as baixas ações das enzimas endógenas e dos microrganismos contaminantes nesse processo; e a possibilidade de aproveitamento do albedo tratado na elaboração de barras de cereais / Abstract: Along the various stages of the productive chain, considerable losses of agricultural products occur, from the production in the field to the moment of consumption, with a considerable production of waste products during the agro-industrial processing of animal and vegetable products. It is estimated that the exploitation of vegetable raw materials never exceeds 80% to 85% and that the waste can reach 30%. In addition to environmental preservation, the exploitation of these waste materials also touches on economic and social aspects. Brazil is one of the greatest World producers of passion fruit, mainly the yellow variety, and the albedo, a waste product of both ¿in nature¿ consumption and processing, represents from 12% to 32% of the fruit. Fruit and vegetable waste usually contains fibres, vitamins, minerals and phenolic and flavanoid substances, amongst others, which could be beneficial to human health but which may also contain toxic and anti-nutritional compounds, which must be removed before use. Research on agro-industrial vegetable processing waste has involved treatment of the waste; the extraction of specific components from the residues, such as pectin and the seed oil from passion fruit waste; and the total exploitation of the waste in food products, such as the use of orange pulp fibres in bakery products and the use of water melon skin in the production of pickles and crystallized fruit. The objective of this work was to increment the information on passion fruit albedo and suggest its total exploitation in a convenience food product with fruits, making available a process for eliminating its cyanogenic compounds; determining the composition and physical and functional properties of the albedo; and obtaining a safe and stable cereal bar product with addition of the treated passion fruit albedo, presenting a high pectin content and satisfactory sensory acceptance. The passion fruit albedo was submitted to various forms of processing aiming at eliminating the cyanogenic compounds. It was characterised by being submitted to a component analysis (total soluble solids; pH; total titratable acidity; proximate composition; calcium, potassium and iron contents; composition and content of food fibre; pectin content; cyanogenic compounds; trypsin inhibition and tannin content). It was also submitted to an analysis of its physical properties (water absorption index, water solubility index, oil absorption index, swelling index, particle size, viscosity, objective colour evaluation) and to an analysis of its functional properties (in vitro determination of the glucose diffusion retardation index and starch digestibility index). It was also submitted to an optical microscope analysis of the cellular structure and used, after treatment for the elimination of the cyanogenic compounds, in the elaboration of a cereal bar. The study showed an interesting composition of the albedo, principally with respect to the fibre contents, such as pectin, which confer good physical and functional properties on the residue. It was also analysed with respect to the presence of cyanogenic compounds, which must be removed before use, and some forms of processing studied, aimed at eliminating the cyanogenic compounds from the albedo, including cooking, the weak action of endogenous enzymes and that of microbial contaminants. The possibility of exploiting the treated albedo in the elaboration of a cereal bar was also studied. / Doutorado / Tecnologia de Alimentos / Doutor em Tecnologia de Alimentos
235

Swimming pool water treatment with conventional and alternative water treatment technologies

Skibinski, Bertram 12 March 2018 (has links) (PDF)
To mitigate microbial activity in swimming pools and to assure hygienic safety for bathers, pool systems have a re-circulating water system ensuring continuous water treatment and disinfection by chlorination. A major drawback associated with the use of chlorine as disinfectant is its potential to react with organic matter (OM) present in pool water to form potentially harmful disinfection by-products (DBP). In this thesis, the treatment performance of different combinations of conventional and novel treatment processes was compared using a pilot scale swimming pool model that was operated under reproducible and fully controlled conditions. The quality of the pool water was determined in means of volatile DBPs and the concentration and composition of dissolved organic carbon (DOC). Further, overall apparent reaction rates for the removal of monochloramine (MCA), a DBP found in pool water, in granular activated carbon (GAC) beds were determined using a fixed-bed reactor system operated under conditions typical for swimming pool water treatment. The reaction rates as well as the type of reaction products formed were correlated with physico-chemical properties of the tested GACs.
236

Valorisation de la fraction protéique des co-produits de saumon : étude et optimisation / Valorization of the proteic fraction of Salmo salar by-products : study and optimization

Provost, Margot 06 July 2016 (has links)
Les co-produits sont les parties non utilisées et récupérables lors des opérations de transformation du poisson, comme les têtes, les peaux, les os ou la pulpe. L’industrie de transformation du saumon Atlantique d’élevage (Salmo salar) génère environ 50% de co-produits qui constituent une source de protéines de haute qualité. Ce travail de thèse s’inscrit dans le cadre du projet Pesk&Co, qui réunit quatre partenaires industriels (Meralliance-Thai Union, Yslab, SPF-DIANA, AGH-Socofag) et un partenaire académique (LEMAR UMR 6539, UBO) dans le but d’extraire et de caractériser des ingrédients à haute valeur ajoutée issus des co-produits de saumon Atlantique d’élevage (Salmo salar). Le premier objectif de la thèse visait à développer un procédé d’extraction du collagène à partir des peaux de saumon par la mise en place d'un procédé non conventionnel au LEMAR, puis développé au stade pilote et enfin industriel. Le collagène obtenu a été caractérisé par différentes méthodes analytiques (SEC-FPLC, SDS-PAGE, FTIR, rhéologie, microscopie). Ensuite, des essais de réticulation du collagène par voie enzymatique avec une transglutaminase microbienne ont conduit à l’obtention d’un hydrogel. Le deuxième objectif de ce travail a porté sur l’hydrolyse en conditions contrôlées des têtes de saumon pour générer des peptides fonctionnels pour l’aquaculture. Deux protocoles d’hydrolyse enzymatique ont été développés et transposés à l’échelle pilote. Les hydrolysats ont été incorporés dans des aliments aquacoles afin d’être testés sur des larves de bar (Dicentrarchus labrax). Les deux ingrédients développés au cours de ce travail ont pour vocation future d'être commercialisés, et différents marchés et applications sont visés. / By-products are the not used parts and recoverable in the fish processing operations, such as heads, skins, bones or pulp. The processing industry of farmed Atlantic salmon (Salmo salar) generates about 50% of co-products, which are a source of high quality protein. This work is part of Pesk&Co project, which gather four industrial partners (Meralliance-Thai Union Yslab, SPF-DIANA, AGH-SOCOFAG) and one academic partner (LEMAR UMR 6539, UBO) in order to extract and characterize high value ingredients from farmed Atlantic salmon by-products (Salmo salar). The first aim of the thesis was to develop a method for extracting collagen from salmon skins by the setting up of a non-conventional process at LEMAR and finally developed it at pilot and industrial scale. The collagen obtained was characterized by different analytical methods (FPLC-SEC, SDS-PAGE, FTIR, rheology, microscopy). Then, enzymatic cross-linking assays of collagen with a microbial transglutaminase led to obtain a collagen hydrogel. The second objective of this work was focused on the hydrolysis under controlled conditions of salmon heads to generate functional peptides for aquaculture. Two enzymatic hydrolysis protocols have been developed and transferred at pilot scale. The hydrolysates were incorporated into diets to be tested on bass larvae (Dicentrarchus labrax). Both ingredients developed during this work have for future use to be commercialized and different markets and applications are targeted.
237

Obtenção de extratos enriquecidos em carotenoides e produtos hidrolisados através do fracionamento da fibra de palma prensada com solventes limpos e fluidos pressurizados / Obtaining of carotenoid-rich extracts and hydrolysate products by fractionation of pressed palm fiber using clean solvents and pressurized fluids

Cardenas Toro, Fiorella Patricia, 1980- 27 August 2018 (has links)
Orientadores: Maria Angela de Almeida Meireles Petenate, Tânia Forster Carneiro / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia de Alimentos / Made available in DSpace on 2018-08-27T17:37:35Z (GMT). No. of bitstreams: 1 CardenasToro_FiorellaPatricia_D.pdf: 20104541 bytes, checksum: 3c5867a10520478debcff56ff3a375e4 (MD5) Previous issue date: 2015 / Resumo: A fibra de palma prensada (Elaes guineensis) é um resíduo procedente da indústria de extração de óleo de palma que possui na sua composição compostos bioativos tais como alfa- e beta-caroteno, assim como os polissacarídeos (celulose e hemicelulose). Estes compostos podem ser recuperados mediante processos de extração e hidrólise com a finalidade de produzir de forma sustentável, extratos enriquecidos com carotenoides e produtos hidrolisados com aplicação na indústria química, de alimentos e farmacêutica. Entre as tecnologias que utilizam solventes limpos a altas e baixas pressões, temos a extração por Soxhlet (LPSE-SOX), extração por percolação (LPSE-PE), extração por líquido pressurizado (PLE), extração com fluído supercrítico (SFE) e hidrólise subcrítica com água (SubWH). Neste trabalho, um processo integrado utilizando SFE e SubWH foi proposto como modelo de aproveitamento integral da fibra de palma prensada. O estudo incluiu a avaliação dos efeitos dos parâmetros operacionais de extração: temperatura e pressão empregando uma razão mássica de solvente por massa de matéria-prima (S/F) de 30 na obtenção de um extrato rico em carotenoides; e dos parâmetros operacionais de hidrólise: temperatura, pressão, S/F e tempo de residência na produção de monossacarídeos e oligossacarídeos nos produtos hidrolisados. Após esse primeiro estudo, um segundo estudo dos processos de extração LPSE-SOX, LPSE-PE e PLE utilizando etanol como solvente limpo foi realizado com o objetivo de explorar as condições de operação: temperatura, pressão e vazão na razão S/F de 20, que favorecessem a produção de um extrato rico em carotenoides (alfa e beta-caroteno) incluindo a avaliação econômica de cada processo. Os resultados do primeiro estudo para o SFE utilizando dióxido de carbono como solvente indicaram que o maior rendimento de carotenoides totais no extrato foi 800 ± 200 ug beta-caroteno/g extrato na condição de 318 K (45°C) e 15 MPa. Posteriormente, os experimentos de hidrólise subcrítica da fibra de palma desengordurada obtiveram uma mistura de produtos hidrolisados e produtos de degradação de açúcares, sendo a condição de 523 K (250°C), 15 MPa, tempo de residência de 2,5 min e S/F de 120 aquela com maiores rendimentos de açúcares redutores totais (22,9 g glicose/100 g carboidrato). Este estudo mostrou a viabilidade de integração de processos para o melhor aproveitamento da fibra de palma prensada. Na segunda parte do estudo, os processos de extração com etanol à baixa e alta pressão com melhores rendimentos de carotenoides foram: 305 ± 18 ug alfa-caroteno/g extrato e 713 ± 46 ug beta-caroteno/g extrato para o processo PLE na condição de 308 K (35°C), 4 MPa, 2,4 g/min e 37 min; 142 ± 13 ug alfa-caroteno/g extrato e 317 ± 46 ug beta-caroteno/g extrato para o processo LPSE-SOX num tempo de 6 h; 79 ± 9 ug alfa-caroteno/g extrato e 195 ± 20 ug beta-caroteno/g extrato para o processo LPSE-PE na condição de 308 K (35°C), 2,4 g/min e 37 min. Os custos de manufatura (COM) na escala industrial de 0,5 m3 utilizando 2 extratores em modo contínuo foram de US$98,1/g carotenoide para o processo LPSE-SOX; US$48,9/g carotenoide para o processo LPSE-PE e US$28,7/g carotenoide para o processo PLE. Diante dos resultados obtidos no primeiro e segundo estudo, um estudo cinético dos processos de extração a altas pressões PLE e SFE foi realizado nas condições operacionais que obtiveram altos rendimentos de carotenoides no extrato. O rendimento de extração na razão S/F de 7 e 10 resultou em 90% do total do extrato obtido no final da extração para o processo PLE e SFE, respectivamente. Para o processo PLE e SFE os menores valores de COM foram encontrados para as capacidades de extratores industriais de 0,05 m3 e 0,5 m3. Para o processo PLE, na razão S/F de 8 obtiveram-se os menores valores de COM e COM* específico: US$30,4/kg extrato e US$0,02/g carotenoide para 0,5 m3. Uma tendência similar foi observada para o processo SFE com valores de COM de US$30,8/kg extrato e US$0.08/g carotenoide para 0,5 m3. Baseados nestes resultados, o processo PLE apresenta uma melhor vantagem econômica que o processo SFE e pode ser considerado como a primeira etapa do processo integrado de obtenção de extrato rico em carotenoides seguido do processo SubWH para a obtenção de produtos hidrolisados / Abstract: Pressed palm fiber (Elaes guineensis) is a residue obtained from the palm oil extraction industry that is a source of bioactive compounds such as alpha- and beta-carotene present in the residual oil and polysaccharides (cellulose and hemicellulose), which can be recovered by extraction and hydrolysis processes in order to produce in a sustainable manner extracts enriched with carotenoid for direct application in food industry as additives and/or formation of hydrolysate products with high yields of monosaccharides and oligosaccharides with application in the chemical food and pharmaceutical industry. Technologies that use clean solvents at high and low pressures include Soxhlet extraction (LPSE-SOX), extraction by percolation (LPSE-PE), pressurized liquid extraction (PLE), supercritical fluid extraction (SFE) and subcritical hydrolysis (SubWH). In this work, an integrated process using SFE and SubWH was proposed as the model of completely utilization of pressed palm fiber. The study included the evaluation of the effects of operating parameters of extraction: temperature and pressure at the ratio of solvent mass to feed mass (S/F) of 30 in the obtaining of extracts rich in carotenoids and the study of operational parameters of hydrolysis: temperature, pressure, S/F and residence time on the production of monosaccharides and oligosaccharides in the hydrolyzed products. After this first study, a second study of the extraction processes LPSE-SOX, LPSE-PE and PLE using ethanol as a clean solvent was conducted in order to explore the operational conditions: temperature, pressure and flow rate at S/F ratio of 20, which promotes the production of an extract rich in carotenoids (alpha- and beta-carotene) including the economic evaluation of each process. Results of the first study for SFE using carbon dioxide as a solvent indicated that the highest yield of total carotenoids in the extract was 800 ± 200 ug alpha-carotene/g extract at the condition of 318 K (45°C) and 15 MPa. Thereafter, the experiments of subcritical hydrolysis of defatted pressed palm fiber resulted in a mixture of hydrolysate products and sugar degradation products, where the condition of 523 K (250°C), 15 MPa, residence time of 2.5 min and S/F 120 presented the highest yield of total reducing sugars (glucose 22.9 g/100 g carbohydrate). In the second part of this study, the extraction processes with ethanol at low and high pressure with highest yields of carotenoids in extracts were: 305 ± 18 ug alpha-carotene/g extract and 713 ± 46 ug beta-carotene/g extract for the PLE process at the condition of 308 K (35°C), 4 MPa, 2.4 g/min and 37 min; 142 ± 13 ug alpha-carotene/g extract and 317 ± 46 ug beta-carotene/g extract for LPSE-SOX process at 6 h; and 79 ± 9 ug alpha-carotene/g extract and 195 ± 20 ug beta-carotene/g extract for LPSE-PE process at condition of 308 K (35°C), 2.4 g/min and 37 min. The cost of manufacturing (COM) for the industrial scale of 2 extractors in continuous mode with capacity of 0.5 m3 were US$98.1/g carotenoid for the LPSE-SOX process, US$48.9/g carotenoid for the LPSE-PE process and US$28.7/g carotenoid for the PLE process. From the results obtained in the first and second study, a kinetic study of the PLE and SFE processes at the operating conditions which obtained the highest carotenoid yields from pressed palm fiber was carried out in order to find the adequate processing time and manufacturing cost. The results showed that the extraction at the S/F ratio of 7 and 10 resulted in extract yields higher than 90% for the PLE and SFE process. On the other hand, the carotenoid yield of carotenoids in the extract increased with the S/F ratio. For PLE and SFE processes, the lowest COM values were found for the industrial scale of extractors of 0.05 and 0.5 m3. For PLE process, the S/F ratio of 8 resulted in the lowest COM and specific COM* value: US$30.4/kg extract and US$0.02/g carotenoid for 0.5 m3. A similar trend was observed for the SFE process with values of US$30.8/kg extract and US$0.08/g carotenoid for capacity of 0.5 m3. Based on these results, the PLE process is economically more advantageous than the SFE process and PLE can be considered as the first step of the integrated process for obtaining of extract rich in carotenoids followed by SubWH for obtaining of hydrolysate products / Doutorado / Engenharia de Alimentos / Doutora em Engenharia de Alimentos
238

Atividade antioxidante e composição de oligossacarídeos em subproduto obtido do processamento industrial da goiaba (Psidium guajava) / Antioxidant activity and composition of oligosaccharides in by-product obtained of industrial processing from guava (Psidium guajava)

Silva, Maira Oliveira, 1986- 30 August 2018 (has links)
Orientador: Glaucia Maria Pastore / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia de Alimentos / Made available in DSpace on 2018-08-30T23:04:15Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Silva_MairaOliveira_M.pdf: 3514110 bytes, checksum: c34d1c9ac53cb0424ed2a213e4e2c9fb (MD5) Previous issue date: 2015 / Resumo: A goiaba (Psidium guajava), uma das frutas tropicais mais consumidas e utilizadas na indústria brasileira, é conhecida como fonte de compostos bioativos relacionados à prevenção de várias doenças no homem, sendo seu subproduto agroindustrial também vinculado a esse benefício. A proposta do presente trabalho foi fornecer dados sobre o subproduto obtido do processamento de goiaba da variedade Paluma, analisando-se distintas metodologias de extração e determinação da capacidade antioxidante dos compostos fenólicos presentes na matriz e identificando a presença de oligossacarídeos, importante prebiótico, bem como sua quantificação, destacando-se a importância de sua aplicação na alimentação. Dois tipos de extração ¿ única com solução hidroetanólica 80% e sequencial com solução hidroacetônica 80% (fenólicos livres), hexano (fenólicos lipossolúveis) e acetato de etila (fenólicos conjugados) ¿ foram utilizadas para a quantificação dos compostos fenólicos, flavonoides e taninos, sendo a avaliação da atividade antioxidante realizada por três ensaios antioxidantes (DPPH ¿ 2,2-difenil-1-picrilhidrazil, ABTS ¿ ácido 2,2'-azinobis-3-etilbenzotiazolina-6-sulfonico e ORAC ¿ capacidade de absorção de oxigênio radical. A identificação e quantificação dos oligossacarídeos foram realizadas em extratos obtidos por três mecanismos ¿ Shaker, Ultra-Turrax e Ultrassom, avaliando-se o mecanismo mais eficiente na recuperação do composto. O subproduto agroindustrial se mostrou uma boa fonte de compostos fenólicos, sendo a extração sequencial de melhor eficiência na extração dos compostos fenólicos (0,56 mg EAG.g-1 ¿ extração única e 2,60 mg EAG.g-1 ¿ extração sequencial), refletindo na maior atividade antioxidante determinada pelos três ensaios quando comparada com a fruta. Os oligossacarídeos identificados nas amostras foram os FOS ¿ fruto-oligossacarídeos (GF2, GF3 e GF4) e os MOS ¿ malto-oligossacarídeos (G3, G4, G5, G6 e G7), sendo maior teor determinado na goiaba. O mecanismo de extração Ultrassom mostrou ser o mais eficiente na recuperação dos oligossacarídeos nas amostras. O estudo indica que o subproduto agroindustrial da goiaba possui grande potencial antioxidante em extratos obtidos por processos sequenciais, merecendo atenção para aplicação em alimentos. As informações apresentadas de oligossacarídeos na goiaba e seu subproduto agroindustrial são uma boa base para um desenvolvimento de banco de dados de composição de alimentos, podendo ser melhores explorados por processo de otimização de extrações para melhor aproveitamento desse prebiótico e aplicação em alimentos. / Abstract: Guava (Psidium guajava), one of the most consumed tropical fruit and used in Brazilian industry, is known as a source of bioactive compounds related to the prevention of various diseases in humans and its agro-industrial by-product also linked to this benefit. The purpose of this study was to provide data on the by-product obtained from the processing from guava of the variety Paluma, analyzing different methodologies of extraction and determination of the antioxidant capacity of phenolic compounds present in the matrix and identifying the presence of oligosaccharides, important prebiotic and its quantification, highlighting the importance of its application in food. Two kinds of extraction ¿ single with hydroethanol 80% solution and sequentially with hydroacetonic 80% solution (free phenol), hexane (soluble phenolic) and ethyl acetate (phenolic conjugates) - were used for the quantification of the phenolic compounds, flavonoids and tannins, and the evaluation of the antioxidant activity performed by three antioxidant assays (DPPH ¿ 2,2-Diphenyl-1-picrylhydrazyl, ABTS ¿ 2,2?-Azino-bis(3-ethylbenzothiazoline-6-sulfonic acid) and ORAC ¿ oxygen radical absorbance capacity). The identification and quantification of the oligosaccharides were performed on extracts obtained by three mechanisms - Shaker, Ultra-Turrax and Ultrasound, evaluating the most efficient mechanism to recover the compound. The agro-industrial by-product proved to be a good source of phenolic compounds, sequential extraction with an improved efficiency in extraction of phenolic compounds (0.56 mg EAG.g-1 - single extraction and 2.60 mg EAG.g-1 - sequential extraction), reflecting the increased antioxidant activity determined by the three tests when compared with fruit. Oligosaccharides identified in the samples were the FOS ¿ fructooligosaccharides (GF2, GF3 and GF4) and MOS ¿ maltooligosaccharides (G3, G4, G5, G6 and G7), higher specific content in guava. The extraction mechanism Ultrasound showed to be the most efficient in the recovery of oligosaccharides in the samples. The study indicates that the agro-industrial by-product from guava has great potential antioxidant extracts obtained by sequential processes, deserving attention for application in food. The information presented oligosaccharides in guava and its agro-industrial by-product are a good basis for a database development of food composition and can be best exploited by extraction optimization process to better use of prebiotic and application in food / Mestrado / Ciência de Alimentos / Mestra em Ciência de Alimentos
239

Swimming pool water treatment with conventional and alternative water treatment technologies

Skibinski, Bertram 22 February 2017 (has links)
To mitigate microbial activity in swimming pools and to assure hygienic safety for bathers, pool systems have a re-circulating water system ensuring continuous water treatment and disinfection by chlorination. A major drawback associated with the use of chlorine as disinfectant is its potential to react with organic matter (OM) present in pool water to form potentially harmful disinfection by-products (DBP). In this thesis, the treatment performance of different combinations of conventional and novel treatment processes was compared using a pilot scale swimming pool model that was operated under reproducible and fully controlled conditions. The quality of the pool water was determined in means of volatile DBPs and the concentration and composition of dissolved organic carbon (DOC). Further, overall apparent reaction rates for the removal of monochloramine (MCA), a DBP found in pool water, in granular activated carbon (GAC) beds were determined using a fixed-bed reactor system operated under conditions typical for swimming pool water treatment. The reaction rates as well as the type of reaction products formed were correlated with physico-chemical properties of the tested GACs.
240

Valorización de la biomasa resultante del exprimido de la fruta en la industria de zumos cítricos. Recuperación del flavonoide hesperidina y aplicación de la fibra para alimentación humana

Marqués Cardete, Roger 25 January 2021 (has links)
[ES] La citricultura española produce unos 7 millones de toneladas de cítricos al año siendo nuestro país uno de los principales productores a nivel mundial, pero sobre todo es reconocido por ser el principal exportador de cítricos de mesa. De hecho, más del 52% del volumen anual producido se exporta para consumo en fresco. El actual marco normativo establece estrictas normas de comercialización al sector por el cual cada año, se generan entre un 10 y 20% de destríos que no pueden comercializarse para consumo en fresco por presencia de defectos como son calibres inapropiados o defectos de color en la piel. En las últimas décadas, ha surgido una industria de transformación, principalmente de zumos, que procesa estos volúmenes de destríos y que, a su vez, debe de dar salida al momento por el carácter perecedero de la fruta. No obstante, de todo el volumen de cítricos que se recepciona en la industria de transformación, más del 50% es biomasa formada por cortezas y membranas que se destinan al sector de piensos sin obtener apenas valor económico. Este volumen de biomasa es rico en compuestos de gran interés tanto para la industria alimentaria por su riqueza en nutrientes como la fibra dietética, así como para el sector farmacéutico por su riqueza en flavonoides. En base a esto, el objetivo general de esta Tesis Doctoral fue investigar la posible valorización de las corrientes de biomasa generadas en los procesos de fabricación de zumos cítricos. Para ello, el primer paso fue la caracterización de los flavonoides cítricos de mayor interés en las distintas corrientes de biomasa que resultan de la industria de fabricación de zumos, y que son, el propio zumo, las cortezas y las membranas del endocarpio. Los flavonoides seleccionados fueron la hesperidina, narirutina, diosmina, nobiletina, tangeretina y sinensetina y se cuantificaron en 6 variedades de naranja y otras 6 de mandarina. De esta caracterización se concluyó que la flavanona hesperidina era la más abundante, representando más del 60% de los flavonoides cuantificados en todas las variedades cítricas estudiadas. Además, más del 70% de esta flavanona se concentra en la corteza del fruto. Asimismo, otro resultado obtenido fue que las flavonas polimetoxiladas sinensetina, nobiletina y tangeretina presentaron una concentración mucho más alta en las variedades de mandarina híbridas Nadorcott, Ortanique y Orri que en el resto de las variedades de naranja y mandarina estudiadas. A continuación, se procedió a ensayar dos procedimientos de recuperación de hesperidina a partir de la corriente de cortezas generadas tras el exprimido industrial de zumos. Ambos se basaban en una extracción sólido-líquido, el primero utilizaba una relación corteza agua 1:2 y el segundo 1:0,25. De los resultados obtenidos se concluyó que, si bien el primer procedimiento se recuperaba mayor cantidad de extracto y de mayor pureza, al calcular el rendimiento del proceso como masa de hesperidina pura recuperada por unidad de masa de corteza, se comprobó que no había diferencias significativas. Asimismo, el estudio de viabilidad económica de ambos procedimientos confirmó que los costes asociados al mayor consumo de agua del primer procedimiento así como los derivados de la depuración de los vertidos generados lo hacían inviable. Finalmente, se realizó un ensayo de aplicación de fibra procedente de la corteza de cítricos a un zumo de naranja hasta aumentar su contenido en fibra dietética de 0,2% a 1,4%. Se realizó un ensayo clínico con voluntarios para comprobar la respuesta metabólica del zumo enriquecido con fibra frente al placebo, a través de un estudio del metabolismo hidrocarbonado y de tests de saciedad. De este ensayo se comprobó una mejor respuesta en las curvas de glucosa e insulina de los voluntarios al inicio en la fase de absorción del zumo enriquecido con la fibra. Asimismo, las pruebas demostraron un efecto significativo en la contribució / [CA] La citricultura espanyola produeix uns 7 milions de tones de cítrics a l'any, situant al nostre país entre els 5 o 6 principals productors del món, però sobre tot és reconeguda per ser el principal exportador de cítrics mundial. De fet més del 52 % del volum produït anualment és exportant en fresc. L'actual marc normatiu estableix unes estrictes normes de comercialització al sector pel qual cada any es generen entre un 10% i 20% de rebuig que no pot ser comercialitzat en fresc a causa de la presència de defectes com poden ser calibres inadequats o defectes de coloració a la pell. A les últimes dècades, ha sorgit una industria de transformació que processa estos volums de fruita de rebuig i que al mateix temps, se'ls ha de donar eixida immediata. No obstant, de tot el volum de cítrics que es rep a la industria, més del 50% és biomassa formada per les corfes i membranes que generalment s'acaben destinant al sector de pinsos obtenint-ne escàs valor econòmic. Este volum de biomassa és ric en compostos de interès tant per a la industria alimentaria per la seua riquesa en nutrients com la fibra dietètica, així como pel sector farmacèutic per la alta riquesa en flavonoides. En base a això l'objectiu general d'esta tesi doctoral va consistir en la valorització dels distints corrents de biomassa generats als processos de fabricació de sucs cítrics. Per a abordar este objectiu, el primer pas va ser la caracterització dels flavonoides cítrics de interès als distints corrents de biomassa que resulten de la industria de transformació, i que són el propi suc, les corfes i les membranes de l'endocarp. Els flavonoides seleccionats van ser la hesperidina, narirutina, diosmina, nobiletina, tangeretina y sinensetina i es quantificaren en 6 varietats de taronja i 6 de mandarina. D'esta caracterització es va arribar a la conclusió que la hesperidina era la més abundant, representant més del 60% dels flavonoides quantificats a les varietats cítriques estudiades. A més, més d'un 70% d'esta flavanona es concentra a la corfa del fruit. Així mateix, un altre resultat destacable dels treballs de caracterització va ser el fet de que les flavones polimetoxiladas sinensetina, nobiletina i tangeretina presentaren una concentració molt més alta a les varietats de mandarines híbrides Nadorcott, Ortanique i Orri que a la resta de varietats de taronja i mandarina estudiades. A continuació es va procedir a assajar dos procediments de recuperació d'hesperidina a partir del corrent de corfes generades amb l'operació d'exprimit de suc industrial. Tots dos es basaven en una extracció del tipus sòlid-líquid, al primer del quals es requeria una relació corfa:aigua del 1:2, mentre que el segon de 1:0,25- Dels assajos realitzats es va concloure que si be el primer procediment donava com a resultat una major quantitat d'extracte recuperat i de major puresa, no obstant això, al calcular el rendiment del procés com a masa d'Hesperidina pura obtinguda per unitat de masa de corfa, es va comprovar que no hi havia diferències significatives. A més a més, l'estudi de viabilitat econòmica d'ambdós procediments va confirmar que els costos associats al major consum d'aigua així com els derivats de la depuració dels abocaments el feien inviable. Finalment, es va realitzar un assaig d'aplicació de fibra procedent de la corfa de cítrics a un suc de taronja fins a augmentar el seu contingut en fibra dietètica des de 0,2% fins a 1,4%. Es va realitzar un assaig clínic amb voluntaris per a comprovar la resposta metabòlica del suc enriquit amb la fibra front al placebo, a través d'un estudi del metabolisme hidrocarbonat i de tests de sensació de sacietat. A este assaig es va comprovar una millor resposta a les corbes de glucosa i insulina dels voluntaris a l'inici de la fase d'absorció del suc enriquit amb fibra. Així mateix, les probes demostraren un efecte significatiu a la contribució de la sensació de sacietat / [EN] The Spanish citrus sector produces about 7 million tons of citrus per year. This figure places our country among the main producers worldwide, but the most important fact is that Spain is recognized as the main exporter of citrus for fresh consumption. In fact, more than 52% of the annual volume produced is exported to third countries. The current legal framework establishes strict marketing standards for the fresh fruit sector. Because of this, between 10 and 20% of the total citrus fruits produced do not meet those market standards and are rejected. This kind of fruits cannot be marketed for fresh consumption due to the presence of defects, such as inappropriate sizes or colour defects on the skin. In recent decades, a transformation industry has emerged, that processes these volumes of rejects. However, more than 50% of the entire volume of fruits that are received in the processing sites, is represented by the biomass formed by endocarp membranes and fruit peels that generally ends up being destined for the animal feed at a very residual economical value. This volume of biomass is rich in chemical compounds of great interest both for the food industry, due to its richness in certain nutrients such as dietary fiber, as well as for the pharmaceutical sector, due to its high richness in flavonoids. Based on this, the general objective of this Doctoral Thesis was to investigate the recovery options of certain substances of the different biomass streams generated during the citrus transformation at the fruit juice industry. To accomplish this objective, the first step was the characterization of the citrus flavonoids of greatest interest, in the different biomass streams that result from the manufacture of juices, and that are, the juice itself, the membranes of the endocarp and the peels. The selected flavonoids were hesperidin, narirutin, diosmin, nobiletin, tangeretin and sinensetin and were quantified in 6 varieties of orange and another 6 of mandarin. From this characterization, it was concluded that hesperidin flavanone was by far, the most abundant representing more than 70% of the total flavone content and, in addition it is concentrated in the rind of the fruit. Likewise, another remarkable result of the characterization work was the fact that the polymethoxylated flavones sinensetin, nobiletina and tangeretin presented a much higher concentration the hybrid mandarin varieties Nadorcott, Ortanique and Orri. Then, two hesperidin recovery processes were tested from the rind stream generated after industrial juicing. Both procedures were based on a solid-liquid extraction, the first one using a 1: 2 peel-to-water ratio and the second 1: 0.25. From the results obtained it was concluded that, although the first procedure lead to a greater quantity of recovered extract with higher purity, when calculating the yield of the process as mass of pure hesperidin recovered per unit mass of processed peel, it was found that there were no significant differences. Likewise, the economic feasibility study of both procedures confirmed that the costs associated with the higher consumption of water in the first procedure as well as those derived from the treatment of the wastewater generated, made it unviable. Finally, an application trial of fiber from citrus peel to an orange juice was carried out until its dietary fiber content increased by 0.2 % to 1.4%. A clinical trial was carried out with volunteers to verify the metabolic response of the fiber-enriched juice compared to placebo, through a study of carbohydrate metabolism and tests fulness feeling. From this test, a better response was found in the glucose and insulin curves of the volunteers at the beginning of the absorption phase of the fiber-enriched juice. Likewise, the tests showed a significant effect on the contribution to the feeling of satiety and fullness after the intake of the fiber-enriched juice. / Marqués Cardete, R. (2020). Valorización de la biomasa resultante del exprimido de la fruta en la industria de zumos cítricos. Recuperación del flavonoide hesperidina y aplicación de la fibra para alimentación humana [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/159934 / TESIS

Page generated in 0.0679 seconds