• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 88
  • 34
  • 13
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 138
  • 53
  • 49
  • 45
  • 35
  • 32
  • 28
  • 27
  • 26
  • 22
  • 22
  • 22
  • 19
  • 15
  • 14
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
41

Evolución de la Narrativa Bélica Estadounidense. El Ciclo de la Guerra de Irak y su aportación al género

Oliva López, Aurora 23 March 2015 (has links)
La relevancia del género bélico a la hora de definir el imaginario social sobre el conflicto representado es considerable, ya que la ficción bélica tiene una cualidad única que no comparte con ningún otro género: ninguna fórmula narrativa mantiene una relación tan estrecha con la realidad representada o con las percepciones de esa realidad. Por ello, ningún otro género posee el potencial de ser tan político e ideológico a la hora de representar la conciencia colectiva, los valores y las actitudes que se relacionan con un conflicto. La naturaleza huidiza y compleja de la guerra requiere de un trabajo de selección y simplificación a la hora de ser narrada en la ficción. Así, cada ciclo del género bélico tiene la necesidad dramática de destacar unos aspectos del conflicto por encima de otros, escoger ciertos temas y motivos. De esta manera, el género contribuye al mismo tiempo a anclar una imagen del conflicto, tanto desde un punto de vista iconológico como de sentido. Es por ello que la evolución del género es constatable con cada contienda que trata en la ficción. Así sucede también con la Guerra de Irak (2003-2011): el género bélico contribuye a modelar la visión del conflicto, la actitud que debemos tener hacia el mismo y los sentimientos que nos debe provocar. El papel de la narrativa resulta fundamental en el proceso de creación de las narraciones de las guerras y esto es, precisamente, lo que interesa a esta investigación. La atención se dirige a los cambios y evoluciones narrativas a los que se ha debido someter el género bélico estadounidense para recrear la última de las guerras estadounidenses llevadas a la gran pantalla, la Guerra de Irak. La naturaleza militar, política, mediática y económica de esta guerra la convierten en un conflicto excepcional y único, diferenciado de los que le preceden. Resulta pues de obligado estudio la representación que el género bélico norteamericano ha realizado de uno de los más conflictivos sucesos de este todavía joven siglo XXI. Esta investigación pretende responder a cómo ha enriquecido el Ciclo de la guerra de Irak la historia y el imaginario del género bélico estadounidense, teniendo en cuenta las implicaciones que conlleva la representación de una guerra en la ficción. / The relevance of the war film, specifically the American one, with regards to the definition of the social imaginary of the conflict is substantial in that war fiction has a unique quality that it does not share with any other genre. This genre has no narrative formula and maintains a close relationship with the reality represented and the perceptions of that reality. Therefore, no other genre has the potential to be as political and ideological in representing the collective consciousness of the values and attitudes that relate to the conflict. The elusive and complex nature of war requires a task of selection and simplification when told in fiction. Thus, each war genre cycle has the dramatic need to highlight some aspects of the conflict over others, choosing certain themes and motifs. Thus, the genre contributes to anchor an image of the conflict, both from the perspective of meaning and from the view of iconography. This is why the evolution of the genre is evident with every war represented in fiction. Therefore with the Iraq War (2003-2011), the war genre helps to shape the vision of the conflict, the attitude that we have toward it and the feelings that we must face. The role of narrative is essential in the process of creating war narratives and this is precisely the main interest to this research. The attention is focused on the narrative changes and developments that the genre has experienced as shown on the big screen with this last American war, The Iraq War. The military, economic and social aspects of this conflict are exceptional and unique, distinct from the other earlier conflicts. The characteristics of this war scenario require a deep study of the American war genre representation of the most controversial event of this still young century. This research aims to answer how the Iraqi war cycle has enriched the history and imagery of the American war genre while considering the implications of the representation of war in fiction.
42

Post-paisatges. La fotografia contemporània com a document topogràfic del territori

Codina, Isabel 25 April 2014 (has links)
La tesi analitza una sèrie de treballs fotogràfics, presentats generalment en forma de llibre i que han seguit una línia documental dins l’enregistrament topogràfic del territori. Es pren com a punt de partida l’any 1975 en què es va inaugurar l’exposició New Topographics i es segueix el camí endegat per l’estil documental de Walker Evans, que s’ha anat desenvolupant en diferents pràctiques fotogràfiques fins l’actualitat. La fotografia ha jugat un paper molt important en la manera com es percep el paisatge que ens envolta, gràcies al seu caràcter d’acompanyant d’altres disciplines científiques i antropològiques. Els artistes, a partir de l’art conceptual, prenen la fotografia com a eina expressiva i teoritzen sobre les seves obres, adoptant posicions crítiques sobre temes socials i mediambientals. Els seus documents fotogràfics representen un compendi de formes d’ús del territori i mostren quines activitats relacionades amb el progrés, el lleure, el consum, l’especulació, la política, l’economia, es duen a terme en ell, més enllà de les necessitats primàries de subsistència. Des de la pràctica artística, professionals de diferents disciplines (geografia, història, arquitectura, fotografia, etc.) treballen en comú, relacionant diferents mirades als problemes sorgits en un territori, tractant-lo a partir d’aproximacions sensibles i donant veu a les persones que l’habiten. Sovint creen un discurs crític sobre l’ús del territori, construint una mena d’arqueologia de l’acció de l’ésser humà en la superfície de la Terra. Els autors que s’analitzen en aquest estudi han contribuït a difondre una imatge més real de l’entorn que ens envolta, gràcies a la seva convicció de què cal difondre la realitat caòtica del món. Mitjançant el seu enfocament i la decisió d’enquadrar uns elements del paisatge i no uns altres, creen una visió més aproximada del nostre entorn, allunyada d’aquell concepte de paisatge primigeni dels romàntics. Ja no es tracta de la terra promesa, ni del paradís, ni de l'Arcàdia, sinó que és el lloc on vivim i el nostre paisatge quotidià. Entenent que el llibre és una eina fonamental per a la difusió de les fotografies, i funciona sovint com una obra autònoma i independent de l’obra exposada, l’estudi es realitzarà a partir del fotollibre. De vegades la fotografia, en forma d’imatge única, té unes carències narratives que la seva seriació i seqüència poden suplir. Aquí rau la importància de veure aquestes imatges una al costat de l’altra i sovint acompanyades d’un text -que les contextualitza i explica el què ha succeït en aquell indret perquè sigui objecte d’atenció del fotògraf- com succeeix en l’espai expressiu del fotollibre. A més d’analitzar els treballs d’autors contemporanis, s’ha evidenciat els seus punts de connexió amb la pràctica fotogràfica dels pioners de la fotografia documental del territori, per constatar que durant la història del mitjà s’ha tornat reiteradament a avaluar les virtuts dels predecessors i s’ha recuperat tendències anteriors per fer-ne una nova interpretació. La metodologia desenvolupada al llarg del treball està basada en l’estudi de diferents documents (llibres, statements, pàgines web), generalment en anglès i en les entrevistes mantingudes amb els autors. És una tesi plantejada des de la pràctica de la fotografia, que respon a les qüestions derivades del propi treball de camp i insisteix en la importància del procés en la concreció d’un projecte fotogràfic. Per això els treballs de la doctoranda dialoguen amb d’altres projectes fotogràfics incorporats dins d’alguns dels capítols.
43

Natura hominis: escenarios (1997-2009), una propuesta de investigación y creación personal

Micó, Jesús, 1962- 13 September 2013 (has links)
Esta tesis plantea una doble propuesta: creativa y teórica. Basada en la obra artística personal del autor (un descarnado diario personal autobiográfico realizado durante más de una década), se realiza un profundo estudio teórico de la citada obra desde un punto de vista fundamentalmente semiótico consiguiendo no sólo argumentar específicamente la citada obra sino también profundizar en el estudio general de los conceptos indicialidad, espacio y tiempo, fundamentales en cualquier concepción rigurosa de la fotografía y ejes nucleares del proyecto artístico que vertebra esta tesis.
44

Narrativas de efeito : diálogo entre o conto literário e o suspense de longa-metragem

Indrusiak, Elaine Barros January 2009 (has links)
A presente pesquisa aborda a influência do conto literário sobre a construção narrativa da obra cinematográfica de Alfred Hitchcock. Sendo o conto fruto das concepções teóricocríticas e dos modelos ficcionais deixados por Edgar Allan Poe, ao aproximar-se do gênero, Hitchcock aproxima-se, também, do escritor. Com isso, a já muito propalada influência de Poe sobre Hitchcock reveste-se de um novo caráter, indireto, arquitextual, mais profundo do que os diálogos evidenciados nas opções pelo gótico como estética e pelo medo como efeito. Sendo uma ressonância arquitextual (cf. GENETTE, 2006), portanto, a influência de Poe não se manifesta apenas em paralelos entre sua obra ficcional e a obra hitchcockiana, mas se faz presente, também, em diálogos do longa-metragem de suspense com narrativas literárias de diferentes autores igualmente orientados pelo que se convencionou chamar “teoria do efeito” e pela dupla estrutura narrativa como fonte de tensão e como recurso de manipulação do leitor. Por essa razão, a análise da obra hitchcockiana contempla tanto paralelos com contos clássicos, fortemente identificados com a poética de Poe, quanto contemporâneos, detentores da mesma estrutura narrativa, mas influenciados pela estética impressionista, mais sutil e subjetiva. Com isso, definem-se dois grupos de abordagens. No primeiro, de diálogos com contos clássicos, são traçados paralelos entre Festim diabólico e os contos O gato preto e O coração denunciador, de Poe, assim como a relação entre Psicose e A queda da casa de Usher, do mesmo autor. Inclui-se, também, o filme Janela indiscreta, cuja riqueza aponta diálogos com contos de Cornell Woolrich, H. G. Wells, Julio Cortázar e, também, Poe. Na abordagem à estética contemporânea, são privilegiados o diálogo entre O homem errado e O processo, de Franz Kafka, e a aproximação entre Os pássaros e Casa Tomada, de Julio Cortázar. Assim, evidencia-se a construção do longa-metragem de suspense como estrutura narrativa análoga ao conto literário, reiterando a relevância da obra de Poe não apenas para os Estudos Literários, mas também em estudos de narrativa e de gênero no âmbito do Cinema. / The present work addresses the influence of the short story on the narrative construction of Alfred Hitchcock’s cinema. Being the literary short story a direct result of Edgar Allan Poe’s critical, theoretical and fictional works, as Hitchcock approaches the genre, he also approaches the writer. Therefore, Poe’s much publicized influence on Hitchcock is redirected so as to contemplate this new dialogue, indirect, arquitextual, deeper than the artists’ obvious shared preferences for the gothic as esthetics and for fear as effect. As arquitextual resonance (see GENETTE, 2006), Poe’s influence is found both in parallels between his and Hitchcock’s works and in comparative analysis between the suspense feature film and short stories written by other authors equally adherent to the socalled “theory of the effect” and to the use of the double narrative structure both as source of tension and resource for manipulation of the reader. Consequently, the approach to Hitchcock’s work sets parallels between his films and both the classical short story, akin to Poe’s poetics, and the modern variation of the genre, structurally similar to the classical narratives, but more subtle, subjective and impressionistic. Two sets of narratives are thus to be contemplated. In the first, that of classical short stories, one finds parallels between Rope and Poe’s works The black cat and The tell-tale heart, as well as a comparative reading of Psycho against Poe’s The fall of the house of Usher. The film Rear Window is also approached, as its rich text points to short stories by Cornell Woolrich, H. G. Wells, Julio Cortázar and also Poe. Next, the analysis of dialogues between Hitchcock and the modern narratives focuses on the common elements of The Wrong Man and Franz Kafka’s The Trial, as well as on a comparative approach to The Birds and Julio Cortazar’s House taken over. As a result, the construction of the suspense feature film as a narrative structure analogous to the short story is made explicit, reinforcing Edgar Allan Poe’s relevance not only to Literary Studies, but also to narrative and genre discussions within Film Studies.
45

O MST em cena : imagens e subjetividades dos Sem Terra no documentário brasileiro (1987/2008)

Vreeswijk, Anna Maria Dias 12 April 2013 (has links)
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Instituto de Ciências Humanas, Programa de Pós-Graduação em História, 2013. / Submitted by Luiza Silva Almeida (luizaalmeida@bce.unb.br) on 2013-07-25T18:00:44Z No. of bitstreams: 1 2013_AnnaMariaDiasVreeswijk.pdf: 3101508 bytes, checksum: 40888e8673129820457a6c1f645801ba (MD5) / Approved for entry into archive by Leandro Silva Borges(leandroborges@bce.unb.br) on 2013-07-25T20:28:15Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2013_AnnaMariaDiasVreeswijk.pdf: 3101508 bytes, checksum: 40888e8673129820457a6c1f645801ba (MD5) / Made available in DSpace on 2013-07-25T20:28:16Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2013_AnnaMariaDiasVreeswijk.pdf: 3101508 bytes, checksum: 40888e8673129820457a6c1f645801ba (MD5) / Este trabalho analisa a construção dos Sem Terra e do Movimento dos Trabalhadores Rurais Sem Terra (MST) como sujeitos históricos nos filmes e vídeos documentários brasileiros (1987/2008). Investigo os discursos, as apropriações conceituais, as experiências históricas, as práticas e as formas de sociabilidade e as estratégias de luta dos Sem Terra focalizados pelos documentários, analisando como as narrativas audiovisuais representam essas subjetividades. Examinando os mecanismos de construção das narrativas audiovisuais, compreendo como os documentários operaram formas de relacionar o saber e o visível acerca dos Sem Terra. Além disso, contrapondo documentários produzidos pelo próprio MST, por meio de seu Setor de Comunicação, com documentários produzidos por cineastas que tomaram os Sem Terra e o Movimento como objetos de seus filmes e vídeos, distingo diferentes modos de representação e distintos modos de agenciamento dos sujeitos objetivados pelas lentes, entendendo cada modo como resultado de seu respectivo contexto de produção e de seus respectivos diálogos com os referenciais culturais. Assim, utilizo o conceito de subjetivação em seu sentido duplo: a apropriação de discursos e práticas pelos grupos em seu processo de se constituírem como sujeitos sociais e a constituição de redes de visibilidades que lhe confere protagonismo, os instituindo como sujeito histórico. ______________________________________________________________________________ ABSTRACT / This thesis analyses the construction of the Landless People and the Landless Workers’ Movement as historical subject in Brazilian documentary films and videos (1987/2008). I analyse discourses, concepts, historical experiences, socialization practices and fight strategies of the Landless People focused on these documentaries and explain how the audio- visual narratives represent the forms of subjectivities. Investigating mechanisms and the structure of the narratives, I explain how documentaries associate knowledge and image about Landless People. I also analyse different kinds of representation by comparing documentaries produced by MST with others documentaries produced by documentary directors. Therefore, I use the conception of subjectification in its double meaning: discourses and practices through which human groups turn themselves into social subjects and the production of a visibility that made them into historical subject.
46

Narrativas de efeito : diálogo entre o conto literário e o suspense de longa-metragem

Indrusiak, Elaine Barros January 2009 (has links)
A presente pesquisa aborda a influência do conto literário sobre a construção narrativa da obra cinematográfica de Alfred Hitchcock. Sendo o conto fruto das concepções teóricocríticas e dos modelos ficcionais deixados por Edgar Allan Poe, ao aproximar-se do gênero, Hitchcock aproxima-se, também, do escritor. Com isso, a já muito propalada influência de Poe sobre Hitchcock reveste-se de um novo caráter, indireto, arquitextual, mais profundo do que os diálogos evidenciados nas opções pelo gótico como estética e pelo medo como efeito. Sendo uma ressonância arquitextual (cf. GENETTE, 2006), portanto, a influência de Poe não se manifesta apenas em paralelos entre sua obra ficcional e a obra hitchcockiana, mas se faz presente, também, em diálogos do longa-metragem de suspense com narrativas literárias de diferentes autores igualmente orientados pelo que se convencionou chamar “teoria do efeito” e pela dupla estrutura narrativa como fonte de tensão e como recurso de manipulação do leitor. Por essa razão, a análise da obra hitchcockiana contempla tanto paralelos com contos clássicos, fortemente identificados com a poética de Poe, quanto contemporâneos, detentores da mesma estrutura narrativa, mas influenciados pela estética impressionista, mais sutil e subjetiva. Com isso, definem-se dois grupos de abordagens. No primeiro, de diálogos com contos clássicos, são traçados paralelos entre Festim diabólico e os contos O gato preto e O coração denunciador, de Poe, assim como a relação entre Psicose e A queda da casa de Usher, do mesmo autor. Inclui-se, também, o filme Janela indiscreta, cuja riqueza aponta diálogos com contos de Cornell Woolrich, H. G. Wells, Julio Cortázar e, também, Poe. Na abordagem à estética contemporânea, são privilegiados o diálogo entre O homem errado e O processo, de Franz Kafka, e a aproximação entre Os pássaros e Casa Tomada, de Julio Cortázar. Assim, evidencia-se a construção do longa-metragem de suspense como estrutura narrativa análoga ao conto literário, reiterando a relevância da obra de Poe não apenas para os Estudos Literários, mas também em estudos de narrativa e de gênero no âmbito do Cinema. / The present work addresses the influence of the short story on the narrative construction of Alfred Hitchcock’s cinema. Being the literary short story a direct result of Edgar Allan Poe’s critical, theoretical and fictional works, as Hitchcock approaches the genre, he also approaches the writer. Therefore, Poe’s much publicized influence on Hitchcock is redirected so as to contemplate this new dialogue, indirect, arquitextual, deeper than the artists’ obvious shared preferences for the gothic as esthetics and for fear as effect. As arquitextual resonance (see GENETTE, 2006), Poe’s influence is found both in parallels between his and Hitchcock’s works and in comparative analysis between the suspense feature film and short stories written by other authors equally adherent to the socalled “theory of the effect” and to the use of the double narrative structure both as source of tension and resource for manipulation of the reader. Consequently, the approach to Hitchcock’s work sets parallels between his films and both the classical short story, akin to Poe’s poetics, and the modern variation of the genre, structurally similar to the classical narratives, but more subtle, subjective and impressionistic. Two sets of narratives are thus to be contemplated. In the first, that of classical short stories, one finds parallels between Rope and Poe’s works The black cat and The tell-tale heart, as well as a comparative reading of Psycho against Poe’s The fall of the house of Usher. The film Rear Window is also approached, as its rich text points to short stories by Cornell Woolrich, H. G. Wells, Julio Cortázar and also Poe. Next, the analysis of dialogues between Hitchcock and the modern narratives focuses on the common elements of The Wrong Man and Franz Kafka’s The Trial, as well as on a comparative approach to The Birds and Julio Cortazar’s House taken over. As a result, the construction of the suspense feature film as a narrative structure analogous to the short story is made explicit, reinforcing Edgar Allan Poe’s relevance not only to Literary Studies, but also to narrative and genre discussions within Film Studies.
47

A tela de Caronte : travessia do sujeito de linguagem na narrativa cinematográfica

Rodrigues, Maysa Puccinelli Victor 10 August 2017 (has links)
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Instituto de Psicologia, Programa de Pós-Graduação em Psicologia Clínica e Cultura, Université Nice Sophia Antipolis, 2017. / Submitted by Raquel Almeida (raquel.df13@gmail.com) on 2017-10-19T20:40:49Z No. of bitstreams: 1 2017_MaysaPuccinelliVictorRodrigues.pdf: 3307854 bytes, checksum: dcd661fba33ba1c5db444d9bf19f762d (MD5) / Approved for entry into archive by Raquel Viana (raquelviana@bce.unb.br) on 2017-10-31T15:20:48Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2017_MaysaPuccinelliVictorRodrigues.pdf: 3307854 bytes, checksum: dcd661fba33ba1c5db444d9bf19f762d (MD5) / Made available in DSpace on 2017-10-31T15:20:48Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2017_MaysaPuccinelliVictorRodrigues.pdf: 3307854 bytes, checksum: dcd661fba33ba1c5db444d9bf19f762d (MD5) Previous issue date: 2017-10-31 / A partir das contribuições de S. Freud e Lacan, propomos uma investigação psicanalítica acerca dos estilos narrativos moderno e clássico, pensados, sobretudo, no âmbito da produção cinematográfica. Escolhemos como nascedouro de nossa travessia uma paragem composta pelas principais narrativas inventadas pelo ser falante, situadas nos confins míticos da ciência e religião. Encontramos no cerne de ambas uma ressonância viabilizada pelo caráter pulsional escópico e invocante, demarcando, para além da imagem e da linguagem, o empuxo do homem à equivocação. Assim, buscamos averiguar as injunções da fantasia como construção que não elimina, mas antes sim, equivoca a angústia de castração. Em função disso, encontramos as coordenadas de algo situado além do princípio do prazer, que nos servirá de base para a construção de um operador teórico formado partir da aglutinação significante das palavras francesas jeu e jouissance. Nossa palavra-valise – “la jeuïssance” – nos permitirá articular o gozo do sujeito de linguagem à produção narrativa. Serão evocadas as categorias de gozo engendradas triskel lacaniano, quais sejam: gozo do Outro, gozo do sentido e gozo fálico; articulado sob a lógica borromeana com as produções narrativas: moderna, clássico-artística e clássico-industrial. Com a montagem de nosso triskel, identificamos na figura do trompe-l’oeil a função de objeto pequeno a no campo narrativo. Finalmente, nos dedicaremos à aplicação deste operador tripartido em dois filmes inscritos nos arautos do moderno – Persona, I. Bergman; e do clássico-artístico – La vie d’Adèle. Por nossa travessia dos ínferos psicanalíticos, acreditamos ter encontrado na figura da jeuïssance um dispositivo para análise narrativa, composto estritamente de material psicanalítico. Assim, em qualquer produção narrativa do sujeito de linguagem, estejam elas enterradas na suposta terra-firme da ciência ou religião, bem como por sobre a areia movediça das artes, este tripé psicanalítico nos fará alcançar um campo para além do princípio do prazer. / This extended summary originates from the thesis "The screen of Charon: the crossing of the subject of language in the cinematographic narrative" carried out under collaboration between the universities of Brasília, Brazil, and Nice Sophia Antipolis, Fance. It is a synthesis of psychoanalytic investigation concerning two narrative styles: modern and classical. First and foremost, they are concerned with film production. In this report we discuss the issue of pleasure from the amalgam formed by the French words “jeu” (game, play) and “jouissance” (the act of experiencing pleasure). Thus, our “mot-valise” "jeuïssance" (“playsure”) will allow us to articulate the experience of pleasure undergone by the subject of language with the narrative production. The categories created in the Lacanian Triskel will be evoked, namely: the pleasure of the Other, the pleasure of meaning and the pleasure of the Phallic. They are articulated on a borromean logic with modern, classical and classical-industrial narrative productions. By creating our triskel, we identify, in the figure of the trompe-l'oeil, the function of the small object as the narrative field. By crossing the Lacanian inferos, we believe to have found in the figure of “playsure” a device for analyzing narration, composed exclusively of psychoanalytic material. Thus, in any narrative production of a subject of language, narratives are either buried in the supposed firm land of science or religion or in the moving sands of the arts. This psychoanalytic journey will take us far beyond the principle of pleasure. / Ce résumé étendu prend son origine a par tir dela thèse “L'écran de Charon: la traversée du sujet du language dans la narration cinématographique” réalisée en régime de cotutelle entre les universités de Brasília, Brésil, et Nice Sophia Antipolis, Fance. Il s'agit d'une synthèse de l'investigation psychanalytique concernant deux styles narratifs: moderne et classique. Ils sont pensés, avant tout, par raport la production cinématographique. Dans le présent rapport, nous discutons de la question de la jouissance à partir de l'amalgamme signifiant des mots français jeu et jouissance. Ainsi, notre mot-valise - “la jeuïssance” - nous permettra d'articuler la jouissance du sujet du language à la production narrative. Il sera évoqué les catégories engendrées dans le Triskel lacanien, à savoir: la jouissance de l'Autre, la jouissance du sens et la jouissance Phallique. Elles sont articulées sur la logique borroméenne avec les productions narratives moderne, classique et classique-industrielle. Avec un montage de notre triskel, nous identifions dans la figure du trompe-l'oeil la fonction de l'objet petit a du champs narratif. Pour notre traversée des inferos lacaniens, nous pensons avoir trouvé dans la figure de jeuïssance un dispositif pour analyser la narration, composé exclusivement de matériel psychanalytique. Ainsi, dans n'importe quelle production narrative du sujet de language, les narrations sont enterrées dans la supposée terre-ferme de la science ou de la religion, ou bien dans les sables mouvants des arts. Ce voyage psychanalytique nous fera atteindre un champs bien delà du principe du plaisir.
48

Sentidos da narrativa cinematográfica na trilogia de Pablo Larraín

Barreto, Vinícius de Araújo 15 December 2015 (has links)
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Faculdade de Comunicação, Programa de Pós-graduação em Comunicação, 2015. / Submitted by Fernanda Percia França (fernandafranca@bce.unb.br) on 2016-01-21T19:26:21Z No. of bitstreams: 1 2015_ViníciusdeAraújoBarreto.pdf: 4301155 bytes, checksum: 867ea331be8b692677b4121ab6446413 (MD5) / Approved for entry into archive by Guimaraes Jacqueline(jacqueline.guimaraes@bce.unb.br) on 2016-05-03T14:23:03Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2015_ViníciusdeAraújoBarreto.pdf: 4301155 bytes, checksum: 867ea331be8b692677b4121ab6446413 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-05-03T14:23:03Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2015_ViníciusdeAraújoBarreto.pdf: 4301155 bytes, checksum: 867ea331be8b692677b4121ab6446413 (MD5) / Esta dissertação tem como objetivo estudar de que diferentes maneiras se modula a produção de sentidos na trilogia de filmes do diretor Pablo Larraín sobre a ditadura vivida pelo Chile entre 1973 e 1990: Tony Manero (2008), Post mortem (2010) e No (2012). Para tanto, assume como dado que é a partir da camada narrativa dos filmes que tais sentidos vêm à tona. Assim, procura-se, no marco teórico, estabelecer uma discussão sobre as imagens, a narração e a representação, colocando temas caros a tal debate, como a relação de identificação e distanciamento que o espectador estabelece para com o espetáculo cinematográfico. O método da análise fílmica compreende os longas-metragens enquanto um espaço de comunicação, em que se configuram diferentes relações entre o autor e o espectador. Tal relação é a própria condição de produção dos sentidos, na medida em que esses se dão no entrecruzamento entre a autoria e a espectatorialidade. Nossas conclusões apontam para: a dominância da alegoria em Tony Manero, com a veiculação de sentidos desambiguados por uma marcada instância autoral; o distanciamento e o uso paramétrico da decupagem, em Post mortem, gerando uma opacidade na produção de sentidos; e a abertura de um espaço de dissenso em torno da interpretação de No, pelo emprego da ironia e do pastiche. / This dissertation aims to study in which different ways the production of meaning in the film trilogy of the director Pablo Larraín on Chile’s dictatorship – Tony Manero (2008), Post mortem (2010) and No (2012) – is modulated. Therefore, it assumes that it is from the narrative layer of the films that such senses come to the fore. Based on the theoretical framework, it looks for establishing a discussion on images, narration and representation, placing themes most relevant to the debate, such as the relationship of identification and distancing that the viewer establishes with the cinematographic spectacle. The method of film analysis comprehends feature films as a space of communication, where different relations between the author and the viewer are engaged. Such relationships are the very condition of the production of the senses, as they occur in the intersection between authorship and spectatorship. Our findings point to: the dominance of allegory in Tony Manero, with the placement of senses disambiguated by a marked authorial instance; the distancing and the parametric use of découpage in Post mortem, generating an opacity in the production of senses; and the opening of a dissent space around the interpretation of No, by the use of irony and pastiche.
49

Artemídia movente: processos e procedimentos artísticos em animação

Martins, Alessandra de Almeida [UNESP] 02 July 2013 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:22:26Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2013-07-02Bitstream added on 2014-06-13T20:48:58Z : No. of bitstreams: 1 martins_aa_me_ia.pdf: 3633470 bytes, checksum: 08cdca1ded22f08a56552c194a5bbce4 (MD5) / Na história do cinema a técnica do stop motion, também conhecido como animação por deslocamento, dificultava a padronização que a indústria impunha como regra, assim, foram praticamente eliminadas dos grandes circuitos e prosseguiram pela produção de artistas independentes que podiam experimentar técnicas e estilos, sem a necessidade da criação de rígidos conjuntos de regras de produção e sem ficarem presos à linguagem cinematográfica criada. A proposta desta pesquisa é entrar no universo dos animadores que criaram uma linguagem independente da usada nas animações de grande massa, trazendo para a atualidade a prática do stop motion como técnica artesanal de animação. Como prática produzimos e realizamos cinco curtíssimas, sendo os processos e procedimentos mais relevantes do que as obras em si, porque neles encontramos a construção do pensamento que os tornaram possíveis, ilustrando a diferença entre aquilo que se concretiza como filme e o seu projeto idealizado / In the history of movie making, the stop motion technique - also known as animation by displacement - hindered the pattern imposed by the industry as a rule, therefore it was practically eliminated from the big circuits and its production continued only by the efforts of independent artists who were able to experiment techniques and styles without following a rigid set of production rules, being free to explore the cinematographic language. This research intends to enter the universe of the animators who created an independent language from those used in the industrial circuits, bringing the current practice of stop motion as a craft technique and labelling the animation as a cinematographic and artistic practice. The stop motion as a creative reflection of how it would be possible to give thoughts new meanings of expression by the observation and description of the whole creative process
50

La música clásica preexistente en el cine ambientado en la segunda mitad del siglo XVIII. Usos estéticos, tópicos y anacronismos.

Bermúdez Cubas, Yaiza 21 July 2014 (has links)
Aquesta investigació pretén realitzar un estudi sobre els usos de determinades composicions clàssiques preexistents en pel·lícules històriques ambientades a la segona meitat del segle XVIII. Des d’aquesta franja temporal, pretenem demostrar quines són les relacions que es produeixen entre l’anomenada música del classicisme tal i com se la considera de de la musicologia tradicional i les pel·lícules que recreen aquesta època, a saber, la Il·lustració i Revolució respectivament. / Esta investigación pretende realizar un estudio sobre los usos de determinadas composiciones clásicas preexistentes en películas históricas ambientadas en la segunda mitad del siglo XVIII. Desde esta franja temporal, pretendemos demostrar cuáles son las relaciones que se producen entre la llamada música del clasicismo tal y como se le considera desde la musicología tradicional y las películas que recrean esta época, a saber, Ilustración y Revolución respectivamente. / This research looks forward to make a study of the uses of determined preexisting classical composition settled in the second half of the XVIII century in historical movies. From this timeframe, what we hope is to demonstrate which are the relationships that come to life between the classicism music as its considered by traditional musicology and the recreational movies of the Illustration and Revolution respectively.

Page generated in 0.0583 seconds