• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 14
  • 1
  • Tagged with
  • 15
  • 15
  • 14
  • 14
  • 13
  • 12
  • 6
  • 6
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Campo neutral: limites e tensões entre práticas artísticas, curatoriais e instituições de arte / -

Prando, Felipe Cardoso de Mello 06 June 2016 (has links)
Esta pesquisa, desenvolvida na linha de pesquisa de Poéticas Visuais, é constituída pela exposição Campo Neutral, realizada em 2013 no Museu da Gravura Cidade de Curitiba (MGCC) e a refexão crítica Campo Neutral: limites e tensões entre práticas artísticas, curatoriais e instituições de arte, aqui apresentada como um desdobramento da exposição. Para construção de um relato crítico que analisa a exposição, os trabalhos nela expostos e os respectivos contextos de produção e recepção, a tese concebe um campo teórico delineado pela relação entre crítica institucional e contextos institucionais precários. Compreendida como uma prática que estabelece uma relação crítica entre discursos e práticas artísticas, curatoriais e instituições de arte, a crítica institucional que, desde os anos 1960, é praticada e debatida por artistas, curadores, críticos e historiadores europeus e norte-americanos, é contraposta a práticas artísticas e curatoriais latino-americanas realizadas em contextos nos quais a existência das instituições é incerta, ou nula, tal qual a do MGCC. / This research, developed in feld of Visual Poetics, consists of the exhibition \"Campo Neutral\", held in 2013 at the \"Museu da Gravura da Cidade de Curitiba\" (MGCC), Brazil, and a critical refection \"Campo Neutral: limits and tension between artistic and curatorial practices, and art institutions\", represented here as a deployment of the exhibition. For the construction of a critical report that analyzes the exhibition, the works there exposed and their contexts of production and reception, the thesis delineates a theoretical feld outlined by the relationship between institutional critique and precarious institutional contexts. Understood as a practice that establishes a critical relationship between speech and artistic and curatorial, and art institutions, institutional critique that, since the 1960s, is practiced and discussed by artists, curators, critics, and European and American historians, is a counterpoint to artistic and curatorial Latin American practices carried out in context of which the existence of institutions is uncertain, or absent, like the MGCC.
2

Depende da hora, da glória, de embora: a prática da crítica nas revistas Tatuí e Número nos anos 2000

Oliveira, Carolina Sinhorelli de January 2016 (has links)
Tomando as revistas como a Tatuí e a Número, analisa-se aqui as relações presentes nas suas produções de crítica de arte circuladas por meio de publicações auto-organizadas. Colocam-se questões sobre a atuação na prática de escrita de crítica de arte e seu possível caráter experimental nos anos 2000. Considera-se um contexto de crescimento da profissionalização e suas implicações nas práticas teóricas em diálogo com as práticas do trabalho de arte. Procuramos investigar também, nesse processo da difusão de discussão crítica, o pensamento sobre os circuitos e as instituições como possíveis locais ambivalentes de tensão e de amplificação. As estratégias de tais publicações observam a criação de seus espaços de interlocução possíveis, considerando tal contexto muitas vezes caracterizado como o de crise da potencialidade de contribuição da crítica. / Taking the Tatuí and Número magazines, we analise here the relations on the production of art criticism on circulation via selforganised publications. Posing questions on the practice of art writing and its possible experimental character on the 2000’s. Considering a rising profissionalization context and its implications on theoretical practices dialoging with art work practices. We also seek to investigate, on this process of profused critic discussion, the thinking of circuits and the institutions as ambivalent places of tension and amplification. The publication estrategies observe the creation of their possible interlocution spaces, conidering such context as one often characterized as the of crisis on the potencial critical contribution.
3

Campo neutral: limites e tensões entre práticas artísticas, curatoriais e instituições de arte / -

Felipe Cardoso de Mello Prando 06 June 2016 (has links)
Esta pesquisa, desenvolvida na linha de pesquisa de Poéticas Visuais, é constituída pela exposição Campo Neutral, realizada em 2013 no Museu da Gravura Cidade de Curitiba (MGCC) e a refexão crítica Campo Neutral: limites e tensões entre práticas artísticas, curatoriais e instituições de arte, aqui apresentada como um desdobramento da exposição. Para construção de um relato crítico que analisa a exposição, os trabalhos nela expostos e os respectivos contextos de produção e recepção, a tese concebe um campo teórico delineado pela relação entre crítica institucional e contextos institucionais precários. Compreendida como uma prática que estabelece uma relação crítica entre discursos e práticas artísticas, curatoriais e instituições de arte, a crítica institucional que, desde os anos 1960, é praticada e debatida por artistas, curadores, críticos e historiadores europeus e norte-americanos, é contraposta a práticas artísticas e curatoriais latino-americanas realizadas em contextos nos quais a existência das instituições é incerta, ou nula, tal qual a do MGCC. / This research, developed in feld of Visual Poetics, consists of the exhibition \"Campo Neutral\", held in 2013 at the \"Museu da Gravura da Cidade de Curitiba\" (MGCC), Brazil, and a critical refection \"Campo Neutral: limits and tension between artistic and curatorial practices, and art institutions\", represented here as a deployment of the exhibition. For the construction of a critical report that analyzes the exhibition, the works there exposed and their contexts of production and reception, the thesis delineates a theoretical feld outlined by the relationship between institutional critique and precarious institutional contexts. Understood as a practice that establishes a critical relationship between speech and artistic and curatorial, and art institutions, institutional critique that, since the 1960s, is practiced and discussed by artists, curators, critics, and European and American historians, is a counterpoint to artistic and curatorial Latin American practices carried out in context of which the existence of institutions is uncertain, or absent, like the MGCC.
4

Depende da hora, da glória, de embora: a prática da crítica nas revistas Tatuí e Número nos anos 2000

Oliveira, Carolina Sinhorelli de January 2016 (has links)
Tomando as revistas como a Tatuí e a Número, analisa-se aqui as relações presentes nas suas produções de crítica de arte circuladas por meio de publicações auto-organizadas. Colocam-se questões sobre a atuação na prática de escrita de crítica de arte e seu possível caráter experimental nos anos 2000. Considera-se um contexto de crescimento da profissionalização e suas implicações nas práticas teóricas em diálogo com as práticas do trabalho de arte. Procuramos investigar também, nesse processo da difusão de discussão crítica, o pensamento sobre os circuitos e as instituições como possíveis locais ambivalentes de tensão e de amplificação. As estratégias de tais publicações observam a criação de seus espaços de interlocução possíveis, considerando tal contexto muitas vezes caracterizado como o de crise da potencialidade de contribuição da crítica. / Taking the Tatuí and Número magazines, we analise here the relations on the production of art criticism on circulation via selforganised publications. Posing questions on the practice of art writing and its possible experimental character on the 2000’s. Considering a rising profissionalization context and its implications on theoretical practices dialoging with art work practices. We also seek to investigate, on this process of profused critic discussion, the thinking of circuits and the institutions as ambivalent places of tension and amplification. The publication estrategies observe the creation of their possible interlocution spaces, conidering such context as one often characterized as the of crisis on the potencial critical contribution.
5

Depende da hora, da glória, de embora: a prática da crítica nas revistas Tatuí e Número nos anos 2000

Oliveira, Carolina Sinhorelli de January 2016 (has links)
Tomando as revistas como a Tatuí e a Número, analisa-se aqui as relações presentes nas suas produções de crítica de arte circuladas por meio de publicações auto-organizadas. Colocam-se questões sobre a atuação na prática de escrita de crítica de arte e seu possível caráter experimental nos anos 2000. Considera-se um contexto de crescimento da profissionalização e suas implicações nas práticas teóricas em diálogo com as práticas do trabalho de arte. Procuramos investigar também, nesse processo da difusão de discussão crítica, o pensamento sobre os circuitos e as instituições como possíveis locais ambivalentes de tensão e de amplificação. As estratégias de tais publicações observam a criação de seus espaços de interlocução possíveis, considerando tal contexto muitas vezes caracterizado como o de crise da potencialidade de contribuição da crítica. / Taking the Tatuí and Número magazines, we analise here the relations on the production of art criticism on circulation via selforganised publications. Posing questions on the practice of art writing and its possible experimental character on the 2000’s. Considering a rising profissionalization context and its implications on theoretical practices dialoging with art work practices. We also seek to investigate, on this process of profused critic discussion, the thinking of circuits and the institutions as ambivalent places of tension and amplification. The publication estrategies observe the creation of their possible interlocution spaces, conidering such context as one often characterized as the of crisis on the potencial critical contribution.
6

De la crítica institucional a las instituciones críticas Políticas culturales y autogestión en arte en el contexto español, 2007-2017

Echevarria Madinabeitia, Izaskun 17 June 2019 (has links)
[ES] Esta tesis doctoral consiste en un análisis crítico de las políticas culturales en el contexto español de la crisis económica (2007-2017), así como de la autogestión en arte desde su propia etimología, y el desempeño de las asociaciones profesionales de artistas visuales a nivel estatal. Para ilustrar estas reflexiones sobre aspectos de la política, la economía y la sociedad se van analizando en paralelo algunas respuestas que los artistas contemporáneos han dado a través de sus propias obras, tanto ante la situación de precariedad del sistema del arte español como ante los diversos aspectos económicos que dan cuenta del valor intrínseco de nuestras sociedades, que el arte aprecia como un valor dentro del orden global de la economía. Frente al sistema capitalista que sólo patrimonializa el valor monetario de los objetos, los artistas a través de estos ejemplos plantean reflexiones en torno al valor informal y simbólico, rara vez contabilizado en nuestro sistema económico occidental. Así, la crítica institucional, desde su propia lógica operativa, se convierte en uno de los temas centrales a analizar, ya que aporta una manera de hacer propia de la crítica desde la producción artística hacia el propio sistema del arte como aquel lugar en el se materializa de manera más visible la desregulación del sistema económico capitalista y sus consecuencias sobre las otras economías. A partir de aquí, se profundiza acerca de la figura del comisario de exposiciones y su versión desmaterializada presente como prácticas curatoriales, cuya intención pedagógica rebasa los límites del museo y se transforma desde un enfoque poscolonial y feminista en metodologías más cercanas a la educación. Finalmente, se realiza un breve análisis de los orígenes de esta vinculación entre el arte y lo social que estudiamos a través de la historia del arte reciente, y tratamos de ver cómo se ha trasladado al momento presente mediante un estudio de casos situados principalmente en dos contextos locales (Bilbao y Valencia) que repiensan las prácticas artísticas desde la participación para hacernos conscientes de sus virtudes y riesgos sobre el tejido social y económico; y sobre el propio sis-tema del arte. / [CAT] Esta tesi doctoral consistix en una anàlisi crítica de les polítiques culturals en el context espanyol de la crisi econòmica (2007-2017), així com de l'autogestió en art des de la seua pròpia etimologia, i l'exercici de les associacions professionals d'artistes visuals a nivell estatal. Per a il·lustrar estes reflexions sobre aspectes de la política, l'economia i la societat es van analitzant en parallel algunes respostes que els artistes contemporanis han donat a través de les seues pròpies obres, tant davant de la situació de precarietat del sistema de l'art espanyol com davant dels diversos aspectes econòmics que donen compte del valor intrínsec de les nostres societats, que l'art aprecia com un valor dins de l'orde global de l'economia. Enfront del sistema capitalista que només patrimonialitza el valor monetari dels objectes, els artistes mitjançant estos exemples plantegen reflexions entorn del valor informal i simbòlic, rares vegades comptabilitzat en el nostre sistema econòmic occidental. Així, la crítica institucional, des de la seua pròpia lògica operativa, es convertix en un dels temes centrals a analitzar, ja que aporta una manera de fer pròpia de la crítica des de la producció artística cap al propi sistema de l'art com aquell lloc en el es materialitza de manera més visible la desregulació del sistema econòmic capitalista i les seues conseqüències sobre les altres economies. A partir d'ací, s'aprofundix a prop de la figura del comissari d'exposicions i la seua versió desmaterialitzada present com a pràctiques curatoriales, la intenció pedagògica de la qual sobrepassa els límits del museu i es transforma des d'un enfocament postcolonial i feminista en metodologies més pròximes a l'educació. Finalment, es realitza una breu anàlisi dels orígens d'esta vinculació entre l'art i com estudiem de social a través de la història de l'art recent, i tractem de veure com s'ha traslladat al moment present per mitjà d'un estudi de casos situats principalment en dos contextos locals (Bilbao i València) que repensen les pràctiques artístiques des de la participació per a fer-nos conscients de les seues virtuts i riscos sobre el teixit social i econòmic; i sobre el propi sistema de l'art. / [EN] This doctoral thesis consists of a critical analysis of cultural policies in the Spanish context of the economic crisis (2007-2017), as well as self-management in art from its own etymology, and the performance of professional associations of visual artists at the State level To illustrate these reflections on aspects of politics, economy and society, several responses that contemporary artists have given through their own works are analyzed in parallel; both the situation of precariousness of the Spanish art system as well as with the various economic aspects that account for the intrinsic value of our societies, that art appreciates as a value within the global order of the economy. In contrast to the capitalist system that only patrimonializes the monetary value of objects, artists through these examples raise reflections on informal and symbolic value, rarely accounted for in our western economic system. Thus, institutional critique, from its own operational logic, becomes one of the central issues to be analyzed, since it provides a way of making the criticism of artistic production towards the art system itself as that place in which the de-regulation of the capitalist economic system and its consequences on the other economies materialize in a more visible way From here, it is deepened about the figure of the curator of exhibitions and its de-materialized version of today's curatorial practices, whose pedagogical intention overtakes the limits of the museum and is transformed from its postcolonial and feminist approach into educational methodologies. Finally, a brief analysis of the origins of this link between art and the social that we study through the history of recent art is performed, and we try to see how it moved to the present moment through a study of cases located mainly in two local contexts (Bilbao and Valencia) that rethink the artistic practices from participation in order to make us aware of their strengths and risks on the social and economic fabric. / Echevarria Madinabeitia, I. (2019). De la crítica institucional a las instituciones críticas Políticas culturales y autogestión en arte en el contexto español, 2007-2017 [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/122314 / TESIS
7

Revelar o cenário, emprestar a paisagem: o trabalho in situ de Daniel Buren e o sistema da arte (1967-1987) / Reveal the scenery, borrow the landscape: the work in situ of Daniel Buren (1967-1987)

Jesus, Tiago Machado de 06 December 2013 (has links)
Esta tese analisa o desenvolvimento do trabalho do artista plástico francês Daniel Buren, nascido no ano de 1938 em Boulogne-Billancourt, nos arredores de Paris. Trata-se de um autor ligado aos desdobramentos das pesquisas neovanguardistas na França, conhecido como um dos fundadores da crítica institucional, no contexto da chamada arte conceitual. Suas instalações se caracterizam por estabelecer uma análise sistemática entre a obra de arte e seu local de exposição através daquilo que chamou de trabalho in situ. Atualmente, esta locução é frequentemente utilizada no campo da arte contemporânea para designar trabalhos realizados no próprio local de exposição. Dentre as múltiplas possibilidades de analisar a vasta obra de Daniel Buren, buscamos explorar exatamente o desenvolvimento deste aspecto central de seu trabalho, a noção de trabalho in situ e sua aplicação dentro e fora dos museus e galerias. Esta escolha visa dois objetivos: em primeiro lugar apresentar o funcionamento destes trabalhos ao longo do período analisado. Estes, apesar de surgirem de uma proposta simples, são capazes de movimentar, a cada vez, diversos elementos materiais e simbólicos que compõem o espaço investido. Em segundo lugar, trata-se de avaliar a força crítica do trabalho in situ nestas duas décadas e sua possível ressonância para a arte contemporânea, uma vez que o trabalho in situ tem por característica principal evidenciar o espaço no qual se insere como local de exposição e de produção cultural a ser problematizado. Para o desenvolvimento deste estudo consideramos que o sistema da arte analisado e criticado por Buren, e no interior do qual ele forçosamente desenvolve o seu trabalho, sofreu modificações profundas no período a que se refere esta pesquisa, acompanhado de mudanças igualmente significativas no modo como a cultura se reproduz no capitalismo tardio. Este efeito se consolida em diversas propostas curatoriais e museográficas que abandonam o território seguro da história da arte em direção a propostas autorais ou temáticas. Observa-se também a reformulação e criação de novos espaços expositivos, trabalhados pelos artistas e curadores, que buscam dar conta das questões ligadas à desmaterialização da obra de arte e de sua circulação no campo cultural expandido. Em adição a isso, o próprio espaço urbano se torna um local a ser investido pelas obras in situ, suscitando questões concernentes à relação entre a arte, o artista e o espaço público da cidade. / This thesis examines the development of the work of French artist Daniel Buren, born in 1938 in Boulogne-Billancourt, near Paris. His work is characterized by establishing a systematic analysis between the work of art and its exhibition venue through what he called the work in situ. Currently, this term is often used in the field of contemporary art to define a work done on site. Among the many ways of analyzing the vast work of Daniel Buren, we explore the development of this central aspect of his work, the notion of work in situ and its application in and out of museums and galleries. This choice aims at two objectives: firstly present the functioning of these works over the period analyzed. Even though they arise from a simple proposal, they mobilize various material and symbolic elements that constitute the invested space. Secondly, evaluate the critical strength of the work in situ during these two decades and their possible resonance to contemporary art, since the work in situ is characterized by evidencing the space in which it is installed as a site of exhibition and cultural production open to questioning. To develop this study, we consider that the \"art system\" analyzed and criticized by Buren, who work within that system, was modified significantly in the period referred to in this research, accompanied by equally significant changes in how culture reproduces itself in late capitalism. This effect is consolidated in many curatorial proposals that leave the safe territory of art history toward questions regarding the dematerialization of the art object and its circulation in the expanded cultural field. We also observe the redesigning and the creation of new experimental exhibition spaces. In addition to this, the urban space itself becomes a place to be invested by the works in situ, raising questions concerning the relationship of the art and the artists in the public space of the city.
8

Revelar o cenário, emprestar a paisagem: o trabalho in situ de Daniel Buren e o sistema da arte (1967-1987) / Reveal the scenery, borrow the landscape: the work in situ of Daniel Buren (1967-1987)

Tiago Machado de Jesus 06 December 2013 (has links)
Esta tese analisa o desenvolvimento do trabalho do artista plástico francês Daniel Buren, nascido no ano de 1938 em Boulogne-Billancourt, nos arredores de Paris. Trata-se de um autor ligado aos desdobramentos das pesquisas neovanguardistas na França, conhecido como um dos fundadores da crítica institucional, no contexto da chamada arte conceitual. Suas instalações se caracterizam por estabelecer uma análise sistemática entre a obra de arte e seu local de exposição através daquilo que chamou de trabalho in situ. Atualmente, esta locução é frequentemente utilizada no campo da arte contemporânea para designar trabalhos realizados no próprio local de exposição. Dentre as múltiplas possibilidades de analisar a vasta obra de Daniel Buren, buscamos explorar exatamente o desenvolvimento deste aspecto central de seu trabalho, a noção de trabalho in situ e sua aplicação dentro e fora dos museus e galerias. Esta escolha visa dois objetivos: em primeiro lugar apresentar o funcionamento destes trabalhos ao longo do período analisado. Estes, apesar de surgirem de uma proposta simples, são capazes de movimentar, a cada vez, diversos elementos materiais e simbólicos que compõem o espaço investido. Em segundo lugar, trata-se de avaliar a força crítica do trabalho in situ nestas duas décadas e sua possível ressonância para a arte contemporânea, uma vez que o trabalho in situ tem por característica principal evidenciar o espaço no qual se insere como local de exposição e de produção cultural a ser problematizado. Para o desenvolvimento deste estudo consideramos que o sistema da arte analisado e criticado por Buren, e no interior do qual ele forçosamente desenvolve o seu trabalho, sofreu modificações profundas no período a que se refere esta pesquisa, acompanhado de mudanças igualmente significativas no modo como a cultura se reproduz no capitalismo tardio. Este efeito se consolida em diversas propostas curatoriais e museográficas que abandonam o território seguro da história da arte em direção a propostas autorais ou temáticas. Observa-se também a reformulação e criação de novos espaços expositivos, trabalhados pelos artistas e curadores, que buscam dar conta das questões ligadas à desmaterialização da obra de arte e de sua circulação no campo cultural expandido. Em adição a isso, o próprio espaço urbano se torna um local a ser investido pelas obras in situ, suscitando questões concernentes à relação entre a arte, o artista e o espaço público da cidade. / This thesis examines the development of the work of French artist Daniel Buren, born in 1938 in Boulogne-Billancourt, near Paris. His work is characterized by establishing a systematic analysis between the work of art and its exhibition venue through what he called the work in situ. Currently, this term is often used in the field of contemporary art to define a work done on site. Among the many ways of analyzing the vast work of Daniel Buren, we explore the development of this central aspect of his work, the notion of work in situ and its application in and out of museums and galleries. This choice aims at two objectives: firstly present the functioning of these works over the period analyzed. Even though they arise from a simple proposal, they mobilize various material and symbolic elements that constitute the invested space. Secondly, evaluate the critical strength of the work in situ during these two decades and their possible resonance to contemporary art, since the work in situ is characterized by evidencing the space in which it is installed as a site of exhibition and cultural production open to questioning. To develop this study, we consider that the \"art system\" analyzed and criticized by Buren, who work within that system, was modified significantly in the period referred to in this research, accompanied by equally significant changes in how culture reproduces itself in late capitalism. This effect is consolidated in many curatorial proposals that leave the safe territory of art history toward questions regarding the dematerialization of the art object and its circulation in the expanded cultural field. We also observe the redesigning and the creation of new experimental exhibition spaces. In addition to this, the urban space itself becomes a place to be invested by the works in situ, raising questions concerning the relationship of the art and the artists in the public space of the city.
9

Da capacidade (ou não) de flexibilizar sistemas / About the (in) capacity of making systems flexible

Amanda Bonan Gusmão Porto 21 March 2013 (has links)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / A pesquisa refere-se à necessidade de se pensar a arte como mecanismo de resistência à crescente institucionalização do campo artístico que se intensificou a partir do século XIX, no Ocidente. Nosso intuito é reunir diferentes práticas artísticas que refletem esta tomada de posição contra os preceitos da Instituição Arte e investigar as possíveis tensões e abalos daí gerados. Na primeira parte, trataremos do conceito de Crítica Institucional tal como pensada por Andrea Fraser, uma das principais teóricas do termo, analisando alguns textos de autores como Benjamin Buchloh que nos ajudem a melhor compreender as práticas de artistas que exerceram algum tipo de resistência ou tensão no âmbito institucional da arte. Na tentativa de alargar o conceito e enxergar novas possibilidades de aplicação teórica, continuamos o capítulo através do pensamento de Foucault e Deleuze acerca da possibilidade de atuação fora da instituição. Em seguida, buscaremos relacionar o conceito de Crítica Institucional com as teorias pós-coloniais, analisando, sobretudo, o pensamento de Walter Mignolo e Antonio Negri. Baseados nesta teoria, nossa pesquisa irá investigar práticas de resistência por meio das obras e ações artísticas. Interessa-nos examinar de que forma o artista formulou visualmente esta crítica ao próprio sistema da arte. Nossa intenção é expandir o conceito de Crítica Institucional para que, na segunda parte, possamos melhor compreender as práticas de artistas como Flavio de Carvalho, Nelson Leirner, Cildo Meireles e Paulo Bruscky, em um contexto brasileiro / This research refers to a need of thinking art as a mechanism of resistance against the growing institutionalization of the artistic field that has intensified since the nineteenth century in the West. Our aim is to bring together different artistic practices that reflect this position towards the precepts of Art Institution and investigate the possible tensions and upheavals generated therefrom. The first part will deal with the concept of Institutional Critique as understood by Andrea Fraser, one of the main theorists on the subject, analyzing some texts from authors such as Benjamin Buchloh to help us better understand the practices of artists who have resisted or even pressured the institution. In an attempt to broaden the concept and see new possibilities for theoretical application, we continue through the chapter on Foucault and Deleuze on the possibility of acting "outside" of the institution. Then, we try to relate the concept of Institutional Critique to postcolonial theories, analyzing especially the writings of Walter Mignolo and Antonio Negri. Based on this theory, our research will investigate practices of resistance by means of works and artistic actions. We are interested in examining how the artist made this visually critical to his own art system. Thus, in the second part we examine the practices of artists like Flavio de Carvalho, Nelson Leirner, Cildo Meireles and Paulo Bruscky in the Brazilian context
10

Da capacidade (ou não) de flexibilizar sistemas / About the (in) capacity of making systems flexible

Amanda Bonan Gusmão Porto 21 March 2013 (has links)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / A pesquisa refere-se à necessidade de se pensar a arte como mecanismo de resistência à crescente institucionalização do campo artístico que se intensificou a partir do século XIX, no Ocidente. Nosso intuito é reunir diferentes práticas artísticas que refletem esta tomada de posição contra os preceitos da Instituição Arte e investigar as possíveis tensões e abalos daí gerados. Na primeira parte, trataremos do conceito de Crítica Institucional tal como pensada por Andrea Fraser, uma das principais teóricas do termo, analisando alguns textos de autores como Benjamin Buchloh que nos ajudem a melhor compreender as práticas de artistas que exerceram algum tipo de resistência ou tensão no âmbito institucional da arte. Na tentativa de alargar o conceito e enxergar novas possibilidades de aplicação teórica, continuamos o capítulo através do pensamento de Foucault e Deleuze acerca da possibilidade de atuação fora da instituição. Em seguida, buscaremos relacionar o conceito de Crítica Institucional com as teorias pós-coloniais, analisando, sobretudo, o pensamento de Walter Mignolo e Antonio Negri. Baseados nesta teoria, nossa pesquisa irá investigar práticas de resistência por meio das obras e ações artísticas. Interessa-nos examinar de que forma o artista formulou visualmente esta crítica ao próprio sistema da arte. Nossa intenção é expandir o conceito de Crítica Institucional para que, na segunda parte, possamos melhor compreender as práticas de artistas como Flavio de Carvalho, Nelson Leirner, Cildo Meireles e Paulo Bruscky, em um contexto brasileiro / This research refers to a need of thinking art as a mechanism of resistance against the growing institutionalization of the artistic field that has intensified since the nineteenth century in the West. Our aim is to bring together different artistic practices that reflect this position towards the precepts of Art Institution and investigate the possible tensions and upheavals generated therefrom. The first part will deal with the concept of Institutional Critique as understood by Andrea Fraser, one of the main theorists on the subject, analyzing some texts from authors such as Benjamin Buchloh to help us better understand the practices of artists who have resisted or even pressured the institution. In an attempt to broaden the concept and see new possibilities for theoretical application, we continue through the chapter on Foucault and Deleuze on the possibility of acting "outside" of the institution. Then, we try to relate the concept of Institutional Critique to postcolonial theories, analyzing especially the writings of Walter Mignolo and Antonio Negri. Based on this theory, our research will investigate practices of resistance by means of works and artistic actions. We are interested in examining how the artist made this visually critical to his own art system. Thus, in the second part we examine the practices of artists like Flavio de Carvalho, Nelson Leirner, Cildo Meireles and Paulo Bruscky in the Brazilian context

Page generated in 0.0991 seconds