Spelling suggestions: "subject:"dissertations -- apolitical science"" "subject:"dissertations -- bpolitical science""
91 |
White women's long 'work' to freedom : an analysis of the inconsistencies surrounding the inclusion of white women in affirmative actionVenter, Trace Joan 12 1900 (has links)
Thesis (MPhil)--Stellenbosch University, 2004. / ENGLISH ABSTRACT: Since 1994 the new ANC led South African Government has introduced a number of
policies that have been aimed at promoting equality in all spheres of life including the
employment sector. Forming an important part of these policies has been the
upliftment of women who were severely discriminated against under the former
Apartheid government. But in recent years uncertainty has risen over whether white
women should be included in these upliftment policies.
The research problem this thesis tries to address consists of two related problems.
Firstly inconsistency seems to exist between the government's two different
upliftment policies namely Affirmative Action and Transformation with regards to the
inclusion of white women. The second problem is that inconsistency exists between
people's opinions over whether white women should be included in policies aimed at
promoting equality in the employment sector.
This thesis used both qualitative and quantitative methods to address the research
problem. With regards to the first problem this thesis studied Affirmative Action
legislation the most important being the Employment Equity Act as well
government's Transformation policies the most important being the Black Economic
Empowerment Act in order to identify the inconsistencies that exist between the two.
In order to address the second problem this thesis studies the qualitative arguments of
academics for and against the inclusion of white women in Affirmative action. Two
case studies are also included which identify the experiences of African and white
women in the employment sector under Affirmative Action. Once this is done this
thesis moves onto a quantitative method of measurment by study the results of the
Markinor M-Bus survey conducted in 2004 in order to identify the opinions of the
general South African population with regards to the inclusion of white women in
Affirmative Action. The results of the M-Bus survey is also used to test the hypotheses introduced in this
thesis. These hypotheses aim at identifying whether demographic variables affect
South African's opinions on the inclusion of white women in Affirmative Action. Six demographic variables were studied namely race, gender, political party support,
education, income and age.
This thesis clearly finds that Affirmative Action and Black Economic Empowerment
do not correspond with each other with regards to the inclusion of white women in
Affirmative Action. While this thesis identifies that tension exists between academics
supporting the inclusion of white women in Affirmative Action and those opposing it,
it argues that it is difficult to discem which group is right especially when this thesis
tries to maintain an objective position. After studying the results of the M-Bus survey
this thesis finds that overall the general South African population is seen to oppose the
inclusion of white women in Affirmative Action.
After testing the hypotheses this thesis also finds that age and gender do not affect
South African's opinions with regards to the inclusion of white women in Affirmative
Action. They therefore do not play the role of independent variables. Education,
income, political party support and race are found to play the role of independent
variables. This thesis argues that these four demographic variables are all components
forming a larger composite independent variable in the study. This thesis also argues
that some of these demographic variables may play the role of more significant
independent variables than others. Race is argued as being possibly the most
significant independent variable within this composite independent variable affecting
income, political party and education. It is also seen to affect gender and age.
Education is also argued by this thesis as possibly being a more signi ficant
independent variable than income and political party support.
This thesis concludes by arguing that education could possibly replace race in the
future as the most significant independent variable which affects the opinions of
South Africans with regards to the inclusion of white women in Affirmative Action.
This would have a positive affect it could narrow the racial cleavage existing between
race groups in South Africa today. This thesis also concludes by arguing that the
inconsistency that exists between Affirmative Action and the Government's
Transformation policies as well as the polarization of opinions between South
Africans with regards to the inclusion of white women in Affirmative Action has a
negative affect on democratic consolidation. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Sedert 1994 het die nuwe Suid-Afrikaanse regenng, onder leiding van die ANC,
verskeie nuwe beleide in werking gestel wat daarop gemik is om gelykheid in alle
sfere van die samelewing te bevorder, insluitende die indiensneming-sektor. 'n
Belangrike deel van hierdie beleide is die opheffing van vroue, teen wie daar swaar
gediskrimineer was tydens die Apartheid regering se bewind. Daar het egter in die
onlangse verlede onsekerheid onstaan oor die insluiting van blanke vroue in hierdie
opheffingsbeleide. Die navorsingsprobleem wat deur hierdie tesis aangespreek word bestaan uit twee
verwante probleme. Eerstens blyk dit dat daar 'n teenstrydigheid bestaan tussen die
regering se twee opheffingsbeleide, Regstellende Aksie en Transformasie, wat die
insluiting van blanke vroue betref. Die tweede probleem is die meningsverskil wat
bestaan in die openbare mening oor die insluiting van blanke vroue in beleide wat
daarop gemik is om gelykheid te bevorder in die indiensneming-sektor. Hierdie tesis het kwalitatiewe sowel as kwantitatiewe metodes gebruik om die
navorsingsprobleem aan te spreek. Met betrekking tot die eerste probleem, het hierdie
tesis die Regstellende Aksie wetgewing, wat die Wet op Gelyke Indiensneming sowel
as die regering se Transformasie beleide, waarvan die Wets op Swart Ekonomiese
Bemagtiging die belangrikste is, bestudeer om die teenstrydighede wat tussen die
twee is te identifiseer.
Kwalitatiewe argumente, vir en teen die insluiting van blanke vroue in Regstellende
Aksie, word bestudeer om die tweede probleem aan te spreek. Twee gevalle studies
word ook ingesluit wat die ervarings van swart vroue en blanke vroue in die
indiensneming-sektor onder Regstellende Aksie identifiseer. Wanneer dit afgehandel
is, beweeg die tesis na 'n kwantitatiewe metode van meting deur die resultate van die
Markinor M-Bus meningsopname, wat in 2004 plaasgevind het, om die algemene
Suid-Afrikaanse publiek se opinies met betrekking tot die insluiting van blanke vroue
in Regstellende Aksie te peil. Die resultate van die M-Bus meningsopname word ook gebruik om die hipoteses wat
deur hierdie tesis aangebied word te toets. Hierdie hipoteses mik daarna om uit te
vind of demografiese veranderlikes Suid-Afrikaners se menings oor die insluiting van
blanke vroue in Regstellende Aksie beïnvloed. Ses demografiese veranderlikes word
bestudeer, naamlik ras, geslag, ondersteuning van 'n politieke party, opvoeding,
inkomste en ouderdom.
Daar word duidelik bevind dat Regstellende Aksie en Swart Ekonomiese Bemagtiging
nie met mekaar korrespondeer ten opsigte van die insluiting van blanke vrouens in
Regstellende Aksie nie. Terwyl hierdie tesis die spanning tussen akademici wat die
insluiting van blanke vroue steun en die wat daarteen gekant is erken, stel dit voor dat
dit moeilik is om vas te stel watter groep reg is, veral wanneer daar gepoog word om
'n objektiewe beskouing te handhaaf. Namate die resultate van die M-Bus
meningsopname bestudeer is, vind hierdie tesis dat die algemene Suid-Afrikaanse
publiek gekant is teen die insluiting van blanke vroue in Regstellende Aksie.
Nadat die hipoteses getoets is, vind hierdie tesis dat ouderdom en geslag nie Suid-
Afrikaners se menings oor die insluiting van blanke vroue in Regstellende Aksie
beïnvloed nie. Geslag en ouderdom speel daarom nie die rol van onafhanklike
veranderlikes nie. Opvoeding, inkomste, ondersteuning van 'n politieke party en ras
speel wel die rol van onafhanklike veranderlikes. Hierdie tesis voer aan dat hierdie
vier demografiese veranderlikes almal komponente vorm van a groter, saamgestelde
onafhanklike veranderlike. Verder word daar aangevoer dat sommige van hierdie
demografiese veranderlikes 'n belangriker rol as ander mag speel. Ras word
voorgestel as die mees belangrike onafhanklike veranderlike binne hierdie
saamgestelde veranderlike, wat inkomste, ondersteuning van politieke party en
opvoeding beïnvloed. Dit blyk ook dat geslag en ouderdom beïnvloed word. Daar
word ook aangevoer dat opvoeding moontlik 'n belangriker onafhanklike veranderlike
is as inkomste en ondersteuning van 'n politieke party.
Die tesis word afgesluit met die argument dat opvoeding in die toekoms ras as die
mees belangrike onafhanklike veranderlike kan vervang betreffende die invloed op
menings van Suid-Afrikaners ten opsigte van die insluiting van blanke vroue in
Regstellende Aksie. Dit sal 'n positiewe invloed hê in die sin dat dit die rasseverdeeldheid wat steeds in Suid-Afrika heers kan verminder. Verder kom hierdie
tesis tot die gevolgtrekking dat die teenstrydighede wat tussen Regstellende Aksie en
Swart Ekonomiese Bemagtinging bestaan sowel as die polarisasie onder Suid-
Afrikaners se menings ten opsigte van die insluiting van blanke vroue in Regstellende
Aksie, 'n negatiewe uitwerking op demokratiese konsolidasie het.
|
92 |
Promoting provincial interests : the role of the NCOP in the national legislatureBoskati, Nzwana Eric 03 1900 (has links)
Thesis (MPhil)--Stellenbosch University, 2005. / ENGLISH ABSTRACT: The study's investigation focuses on the role played by the NCOP in the national
legislature as the second chamber of parliament. It looks in particular at how the
NCOP has managed in its deliberations, and as mandated by the Constitution to
represent provinces. Subsection 42 (4) of the Constitution stipulates that; " The NCOP
represent the provinces to ensure that provincial interests are taken into account in
the national sphere of government" (RSA Act 108, 1996).
The question that the study seeks to answer IS: does the National Council of
Provinces in its deliberations work to represent the interests of provinces in the
national legislature rather than those of the party in control of the province? In
answering the research question the study's approach is qualitative in nature. In other
words, data collection methods were confined to documents and other important
sources such as NCOP Publications namely, the NCOP News and the NCOP Review.
Looking at the literature on second chambers, the study found that for second
chambers to play an effective role in the legislature, the Constitution must equip them
with adequate legislative powers. This means that the Constitution must give second
chambers a veto on all Bills affecting their jurisdictions. Where a veto is non existent,
irrespective of what legislative powers a second chamber may posses, if not elected
directly by the electorate, it will suffer the accusations of rubber stamping Bills passed
by the first house.
The NCOP falls in the same category of second houses with no veto over Bills
affecting provinces. Its legislative powers on these Bills are blunted by the NA's twothirds
majority in the legislature and as a result remain a subordinate of the first house
and that of the ruling party. Furthermore, administrative and communication problems
experienced by the institution hinder it in its role of representing provinces. Equally
so, the dominance of the ruling ANC in the provinces makes it difficult to determine
whether mandates delivered by provincial legislatures carry the interests of provinces
or those of the party in power. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die studie-ondersoek is gerig op die rol wat die NRVP (Nasionale Raad Van
Provinsies), as die tweede huis van die Parlement. Die werk is spesifiek gerig op die
manier hoe die NRVP vaar in hul debatvoerings, asook in hul verteenwoordiging van
provinsies soos voorgeskryf in die Grondwet. Sub-artikel 42 (4) van die grondwet
stipuleer dat "die NRVP verteenwoordig die provinsies om te verseker dat provinsiale
belange in ag geneem word op die nasionale sfeer van die regering." (RSA Wet 108
van 1996).
Die vraag wat hierdie studie poog om te antwoord, is die volgende: werk die NRVP in
hul debatsvoerings om die belange van die provinsies in die nasionale wetgewer te
verteenwoordig inplaas van die belange van die party in beheer van 'n spesifieke
provinsie? In die beantwoording van hierdie navorsings-vraag, is die studie
benadering kwalitatief in aard. Met ander woorde - data invorderings metodes was
beperk tot dokumente en ander belangrike bronne soos NRVP publikasies, naamlik
die "NCOP News" en die "NCOP Review".
Na 'n bestudering van literatuur rondom die tweede huis van Parlement, het hierdie
studie bevind dat vir die tweede huis om 'n effektiewe rol te speel in die wetgewer,
die Grondwet dit moet toerus met genoegsame wetgewende magte. Dit beteken onder
andere dat die grondwet die tweede huis 'n veto-reg gee oor alle wetsontwerpe wat
hulle jurisdiksie raak. Waar 'n veto-reg nie bestaan nie, ongeag die wetgewende mag
wat die NRVP mag hê, sal dit bieg gebuk gaan onder die beskuldiging dat dit 'n
rubberstempel plaas op wetsontwerpe uitgevaardig deur die Nasionale Vergadering.
Die NRVP val in dieselfde katagorie van tweede huise wat nie 'n veto-reg het oor
wetsontwerpe wat provinsies raak. Die NRVP se wetgewende mag oor hierdie
wetsonwerpe word geskoei op die Nasionale Vergadering se twee-derde meerderheid
en gevolglik bly dit ondergeskik aan die Nasionale Vergadering. Verder,
administratiewe-en kommunikasie-probleme wat ondervind word deur die liggaam,
hinder dit in die rol van verteenwoordiger van die provinsies. Gelykstaande hieraan, is
die dominering van die bewindvoerende party - die ANC. In die provinsies is dit moeilik om vas te stel of die voorskrifte van die provinsiale wetgewer werklik handel
oor die belange van die provinsies self of die is van die party in die meerderheid.
|
93 |
The relationship between social capital and income generation amongst Indians in South Africa : an exploratory and comparative study in post-Apartheid South AfricaSchulein, Stefanie 12 1900 (has links)
Thesis (MPhil)--Stellenbosch University, 2005. / ENGLISH ABSTRACT: Despite the abolition of Apartheid in 1994, the entrenched effects of discriminatory policies
remain prevalent in terms of socio-economic inequalities between racial groups in South
Africa. Nevertheless, throughout the Apartheid era the Indian population of South Africa
seems to have maintained a distinct economic advantage when compared to Africans and
Coloureds. This dynamic is indeed puzzling as these three racial groups were all subject to
discriminatory Apartheid legislation. In an attempt to find an appropriate explanatory
variable for this trend, I tum to the notion of social capital (social networks and the norms of
reciprocity and trustworthiness that arise from them). Arriving in South Africa in 1860 as
indentured labourers on Natal's sugar plantations, the Indian community in South Africa
indeed continues to display distinct dynamics with regards to social organization in the post-
Apartheid era. In light of these dynamics, this study aims to assess the relationship between
levels of social capital and income generation amongst the African, Coloured and Indian
communities in South Africa. It is hypothesized that a distinct set of associational networks
within the Indian community, shaped by a specific historical trajectory, are directly related to
the heightened income generation capacity of this racial group.
The vanous dimensions of social capital assessed in this study include: membership of
voluntary organizations, informal social ties, participation in religious organizations and
trust. Findings indicate that it is particularly within the realm of informal social ties that
Indians derive a distinct economic advantage. The effect remains once the impact of
education is taken into consideration. This exploratory study therefore makes a valuable
contribution towards the analysis of social capital within South Africa's different race
groups, allowing for more valid indicators to be developed in the future. Future studies will
need to identify the seeds which need to be planted if social capital is to grow organically,
not only within, but more importantly between race groups. This will no doubt make a lasting
contribution towards addressing the widespread socio-economic challenges currently faced
by South Africa's emerging democracy. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Ten spyte van die afskaffing van Apartheid in 1994, is die gevolge van diskriminerende
wetgewing in terme van sosio-ekonomiese ongelykhede tussen bevolkingsgroepe in Suid
Afrika nog steeds sigbaar. Nietemin het die Indiër bevolking van Suid Afrika, in vergelyking
met Kleurlinge en Swartes, gedurende Apartheid 'n duidelike ekonomiese voorsprong behou.
Hierdie dinamika is inderdaad verwarrend aangesien al drie hierdie bevolkingsgroepe aan
diskriminerende Apartheidswetgewing onderworpe was. In 'n poging om 'n toepaslike
verklarende veranderlike vir hierdie tendens te vind, ondersoek hierdie studie sosiale kapitaal
(sosiale netwerke en norme van wederkerigheid en vertroue). Die Indiër bevolking, wat in
1860 as kontrakarbeiders op Natal se suikerplantasies in die land aangekom het, toon
inderdaad selfs na die afskaffing van Apartheid nog spesifieke tendense met betrekkeng tot
hulle onderlinge sosiale bande. Teen die agtergrond van hierdie dinamika het hierdie studie
ten doel om die verband tussen vlakke van sosiale kapitaal en inkomstegenerering onder
Swartes, Kleurlinge en Indiërs te ontleed. Die hipotese word gestel dat 'n duidelike stel
gemeenskaplike netwerke onder Indiërs, gevorm deur spesifieke historiese gebeure, direk
verband hou met hierdie bevolkingsgroep se verhoogde kapasiteit vir inkomstegenerering.
Die verskillende dimensies van sosiale kapitaal wat in hierdie studie ontleed word, sluit in:
lidmaatskap van vrywillige organisasies, informele sosiale bande, deelname aan
Godsdienstige aktiwiteite en vertoue. Die studie bevind dat veral informele sosiale bande aan
Indiërs 'n duidelike ekonomiese voorsprong bied. Hierdie bevinding bly onveranderd selfs
nadat die invloed van opvoeding in ag geneem word. Hierdie verkennende studie lewer dus
'n waardevolle bydrae tot die ontleding van sosiale kapitaal tussen verskillende
bevolkingsgroepe in Suid Afrika en baan sodoende die weg vir die ontwikkeling van meer
geldige aanwysers in die toekoms. Sulke studies sal die saad moet identifiseer wat geplant
moet word om die organiese groei van sosiale kapitaal te stimuleer, nie net binne nie, maar
meer belangrik tussen bevolkingsgroepe. Dit sal sonder twyfel 'n blywende bydrae lewer om
die sosio-ekonomiese uitdagings wat Suid Afrika se ontwikkelende demokrasie tans
ondervind, volledig aan te spreek.
|
94 |
The political risk of terrorism : the value of "new terrorism" as a concept for analysisScott, Gregory Richard Jr 12 1900 (has links)
Bibliography / Thesis (MA (Political Science. International Studies))--University of Stellenbosch, 2010. / ENGLISH ABSTRACT: This research paper offers an analysis of new terrorism as a concept for analysis in Political Risk. In order to assess the novelty and value of new terrorism it is juxtaposed with old terrorism. This analysis uses a historical comparative method in which three terrorist groups, within two distinct historical periods, are discussed and compared. The first historical period is 1945-2000 and assesses old terrorism through a descriptive assessment of the Muslim Brotherhood and Hezbollah. The second historical period, 2001-2009, provides a descriptive assessment of al-Qaeda. The primary variables for analysis with regards to the terrorist groups selected herein are goals, targets and tactics. Also discussed is the secondary variable structure.
A number of key findings indicate that there are more similarities than there are differences between old and new terrorism. The novelty and value of new terrorism is thus limited as a concept for analysis within Political Risk Analysis. The conclusion of this research paper establishes that for a normative conceptualisation of terrorism to exist, and have value, it must consider both old and new terrorism. This normative understanding of terrorism better serves the purpose of mitigation within the sphere of Political Risk Analysis. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Hierdie studie bied .n ontleding van nuwe terrorisme as .n begrip vir ontleding in Politieke Risiko. Ten einde die nuutheid en waarde van nuwe terrorisme te evalueer, word dit naas ou terrorisme gestel. Hierdie ontleding gebruik .n histories-vergelykende metode waarin drie terroristegroepe, in twee afsonderlike historiese tydperke, bespreek en vergelyk word. Die eerste historiese tydperk strek van 1945.2000 en evalueer ou terrorisme met behulp van .n beskrywende evaluering van die Moslem Broederskap en Hezbollah. Die tweede historiese tydperk, 2001.2009, bied .n beskrywende evaluering van al-Qaeda. Die primere veranderlikes vir ontleding met betrekking tot die terroristegroepe wat hierin aangewys is, is doelstellings, teikens en taktiek. Verder word die sekondere veranderlike struktuur bespreek.
.n Aantal belangrike bevindinge dui daarop dat daar meer ooreenkomste as verskille tussen ou en nuwe terrorisme bestaan. Die nuutheid en waarde van nuwe terrorisme het dus beperkinge vir ontleding as .n begrip in Politieke Risiko-ontleding. Die gevolgtrekking van hierdie studie dui dus daarop dat, vir .n normatiewe konseptualisering van terrorisme om te bestaan, en ook waarde te he, dit beide ou en nuwe terrorisme in berekening moet bring. Hierdie normatiewe begrip van terrorisme dien die doel van tempering binne die sfeer van Politieke Risiko-ontleding beter.
|
95 |
Foreign observers in South African elections : an assessment of their contributionsHofmeyr, Jan Hendrik 03 1900 (has links)
Thesis (MPhil)--Stellenbosch University, 2000. / ENGLISH ABSTRACT: Over the past three decades the practice of international election observation has
shifted its focus from elections taking place within a decolonialisation context, to
those in independent, but formerly undemocratic, states. The latter accepted the
presence of international observers with some reservation, citing the contention
that observation amounted to an infringement on national sovereignty. The
demise of the former East Block, however, established the primacy of the liberal
democratic ideology in world politics, leaving these states with a limited choice
between democratisation and isolation.
Pro-democracy supporters in former authoritarian countries embraced the
change in ideological climate. Realising the lack of capacity and trust to run
elections by themselves, they generally supported the presence of international
observers in elections of states emerging from prolonged periods of
authoritarianism. Over the past decade this affinity with international missions
has been transformed into skepticism. Three primary reasons for this
disenchantment have been the apparent lack of electoral standards,
uncoordinated observer missions and failure to convince voters of their
impartiality.
This assignment represents a scholarly attempt to evaluate the contributions of
international election observers to South African elections. On a theoretical level
it addresses the three criticisms against foreign observation. Drawing on the vast
body of international literature, the author suggests three countermeasures.
These suggestions, aimed at enhancing the contributions of international
observer consist of: 1) a greater consideration for the political context within
which an election takes place; 2) the pooling of international observer capacity
and 3) more scope to, and cooperation with, local observer groups. Each of
these measures is transferred to the South African electoral reality to establish
the extent of their application in this practical context. With regard to the first proposal the author finds that clear consideration has
been given to contextual factors in both elections. An assessment of the quality
of coordination of international observer groups also indicates that the practice of
pooling resources have been employed with success by a number of missions. In
this field the U.N. played a leading role. Cooperation between international
observers and their local counterparts is however an aspect that has been
lagging behind. The opportunity for capacity building, a significant benefit of
such cooperation, has therefore to a large extent been lost. In the light of this,
and the uncertainty of future international involvement, the author asserts that in
future South Africans will increasingly be dependent on the cultivation of
homegrown capacity. He therefore believes that initiatives such as the creation of
the SADC Electoral Forum in 1998 are commendable and should be
encouraged. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die fokus van internasionale verkiesingwaarneming het in die loop van die laaste
drie dekades wesenlik verskuif van die tradisionele dekolonisasie
verkiesingskonteks, na waarneming binne onafhanklike state waar die
omskakeling van outoritêre na demokratiese regeringsvorms redelik onlangs
plaasgevind het. Laasgenoemde state moes waarnemers, en die verkiesings wat
waargeneem is, met voorbehoud aanvaar. Die alternatiewe was egter beperk.
Die val van die voormalige Oosblok en die gevolglike triomf van die liberale
demokrasie, het ondemokratiese state met 'n eenvoudige keuse gelaat: hervorm
of staar isolasie in die gesig.
Pro-demokratiese groepe in voormalige outoritêre state het die nuwe klimaat van
politieke vryheid verwelkom. In die besef dat nuwe demokrasieë waarskynlik nie
oor die nodige ervaring en wedersydse vertroue binne die bevolking beskik om
verkiesings volkome te laat vlot nie, is buitelandse bystand - met inbegrip van
internasionale waarneming - deur dié groepe verwelkom. In die afgelope dekade
het die positiewe konnotasie aan internasionale verkiesingswaarneming egter in
gedrang gekom. Drie kernredes hiervoor was die skynbare gebrek aan
universele verkiesingstandaarde, swak georganiseerde waarnemer afvaardigings
en 'n algemene gebrek om hul motiewe bo verdenking te plaas.
Die sentrale oogmerk van hierdie werkstuk is die evaluasie van die bydraes
gemaak deur internasionale verkiesingswaarnemers in die twee Suid-Afrikaanse
verkiesings van 1994 en 1999. Op 'n teoretiese vlak is die drie bogenoemde
gebreke aangespreek, en na raadpleging van internasionale literatuur oor die
onderwerp is drie teenmaatreëls geidentifiseer. Hierdie aktiwiteite, gemik op
meer effektiewe internasionale betrokkenheid bestaan uit: 1) groter aandag wat
geskenk moet word aan politeke konteks; 2) die kombinering van internasionale
waarnemer vaardighede vir beter resultate, en 3) groter klem wat gelê moet word
op samewerking tussen nasionale en internasionale waarnemers. Elkeen van hierdie vereistes is oorgedra na die Suid-Afrikaanse verkiesingskonteks om vas
te stel tot watter mate dié gebruike in Suid-Afrika wortel geskied het.
Wat betref die eerste voorstel met betrekking tot konteksgebonde evaluasie, is
daar vasgestel dat dit wel deel was van internasionale waarnemer praktyk in
beide verkiesings. 'n Waardeskatting van die koordinasie van internasionale
waarnemingsgroepe dui verder daarop dat samewerking tussen
waarnemergroepe oor die algemeen bygedra het tot 'n versterking van
inisiatiewe deur internasionale waarnemers. Op hierdie gebied het die Verenigde
Nasies veral 'n sleutelrol gespeel. 'n Aspek wat egter agterweë gebly het, is die
vlak van samewerking tussen internasionale waarnemers en hul Suid-
Afrikaanse eweknieë. Hier is 'n waardevolle geleentheid verspeel om die
kapasiteit van plaaslike verkiesingswaarnemers te versterk. Dit, en die feit dat
toekomstige internasionale teenwoordigheid in die toekoms nie 'n sekerheid is
nie, sal volgens die skrywer, beteken dat Suid-Afrikaners in die toekoms
toenemend aangewese sal wees op die ontwikkeling van eie kapasiteit. In die lig
hiervan moet inisiatiewe soos SAOG se nuutgestigte Verkiesingsforum
verwelkom en aangemoedig word.
|
96 |
Corporate warriors : scourge or solution in African conflict resolutionJohnson, Jade Nichole 12 1900 (has links)
Thesis (MA (Political Science. International Studies))--University of Stellenbosch, 2010. / Bibliography / ENGLISH ABSTRACT: Private Military and Security Companies (PMSCs) are fast becoming a permanent structure in international security. PMSCs are made up of two groups, namely Private Military Companies (PMCs) and Private Security Companies (PSCs). Antagonism towards their existence and involvement in African civil wars is the result of some damaging effects of PMSCs- more specifically PMCs- including misconceptions. Both PMCs and PSCs are compared to mercenaries and definitional issues plague the private security industry. Private Military and Security Companies however are legal entities, different to mercenaries. This is why PMCs are sometimes referred to as "corporate warriors". As private companies PMCs often fill the security gaps left by international responses to African civil wars. Their contracts with legitimate governments offer a cheap and effective end to the violence of civil war.
In recent years the use of PMSCs has increased among both weak and strong states. Antipathy however remains the prominent attitude in the international community, thus challenging the use of PMSCs. From this point of view, they are a ¡°scourge¡± because PMCs are not only likened to mercenaries of old who fight for private gain, but the arguments are also that they undermine the sovereignty of weak states, that they are unaccountable to the citizens of these states, that they violate human rights, that they don't solve root causes and that they contribute to militarization.
The increase of civil conflicts in Africa and the surplus of military professionals after the Second World War meant that mercenaries became involved in African liberation struggles. By the end of the Cold War however- in an era that favours liberal economic practices and privatisation- professional legal Private Military and Security Companies were established to supplement the security gap left at the end of the Cold War. As mentioned, these are legal companies that don.t breach international conventions; are accountable to some home state legislation's and brought peace to Angola and Sierra Leone.
International responses to security concerns- especially those in Africa- are burdened by the plethora of complex civil conflicts that simultaneously demand attention from the United Nations. PMCs may be equipped to execute Chapter VII mandates of the UN Charter, as these deal with robust enforcement functions at a time when the West is reluctant to intervene. What is perhaps required is more accountability (also to host state legislation) and oversight.
The services of PMCs are beneficial to a number of stakeholders. These include the states in which they are registered, the states in which they operate, the citizenry that they protect, and they are profitable to the shareholders of the PMCs and diamond and oil companies they are contracted to.
It is thus the conclusion of this thesis that Private Military Companies provide a faster and more cost- effective option for peacemaking in Africa. As private companies they are not bound by protocols and conventions but they must satisfy the company and its shareholders. And although the use of Private Military Companies is not dependent on the regulation of the industry, the PMSC industry would benefit from more self- regulation in the market place. Thus with relevant and more effective regulation, PMCs could become Africa's solution to her civil conflicts. Unlike in the Ballesteros report, the UN has to recognise this role. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Private Militere- en Sekuriteitsmaatskappye (PMSMe) is vinnig besig om 'n permanente struktuur in privaatsekuriteit te word. Skadelike uitwerkings van hierdie PMSMe, wanpersepsies ingesluit, is 'n gevolg van die antagonisme teenoor die maatskappye en hul betrokkenheid in burgeroorloë. PMSMe word met huursoldate vergelyk en gevolglik word die privaatsekuriteitsindustrie met kwessies rondom definiering gekwel. PMSMe, anders as huursoldate, is egter wettige entiteite. Om hierdie rede word PMSMe dikwels as "korporatiewe krygsmanne" (corporate warriors) beskryf. PMSMe, as private maatksappye, vul dikwels die sekuriteitsgapings wat deur die internasionale reaksies tot burgeroorloë in Afrika gelaat is. Hul kontrakte met legitieme regerings bied 'n goedkoop en effektiewe middel om die geweld van burgeroorloë te beëindig.
Die gebruik van PMSMe het, gedurende die afgelope jare, in beide swak- en sterk state toegeneem. Antipatie dien steeds as in vername afkeur in die internasionale gemeenskap. Dit daag dus die gebruik van PMSMe uit. Hulle word steeds met huursoldate in die internasionale gemeenskap verwar. Terselfdertyd word geargumenteer dat PMSMe die soewereiniteit van swak regerings ondermyn, dat hulle nie verantwoordbaar aan die burgers van hierdie state is nie, dat hulle inbreuk maak op menseregte, dat hulle nie die kernoorsake van konflik oplos nie, en dat hulle tot militarisering bydra.
Die toename in burgerlike konflikte in Afrika, tesame met die oorskot militêre vakkundiges na die Tweede Wereldoorlog, het gemaak dat huursoldate in Afrika se vryheidstryde betrokke geraak het. Teen die einde van die Koue Oorlog - gedurende 'n tydperk waar liberale ekonomiese praktyke en privatisering voorrang geniet het - was professionele wettige PMSMe byderhand om die sekuriteitsgaping aan te vul. Hierdie is dus wettige maatskappye wat nie internasionale konvensies skend nie, wat verantwoordbaar is aan sekere tuisstaatwetgewing, en wat vrede in Angola en Sierra Leone meegebring het.
Internasionale reaksies tot sekuriteitskwessies - veral die sigbaar in Afrika - word deur 'n oormaat van komplekse burgerlike konflikte, wat gelyktydig aandag van die Verenigde Nasies (VN) verg, belas. Hiervolgens is dit moontlik dat PMSMe wel toegerus mag wees om Hoofstuk II-mandate van die VN Handves uit te voer. Die rede hiervoor is dat die PMSMe wel toegerus is om robuuste toepassings funksies te verrig. Dit het veral vorendag gekom gedurende 'n tydperk toe die Weste huiwerig was om by sekuriteitskwessies in te meng. Hoer vlakke van verantwoordbaarheid en oorsig word moontlik meer vereis.
Die dienste van PMSMe is voordelig vir vele belanghebbendes. Hierdie sluit die state in waar hul gekontrakteer het, die state waarin hulle optree, die burgers wat hulle beskerm, die winsgewendherd vir aandeelhouers van die PMSMe en die diamant- en oliemaatskappye deur wie hul gekontrakteer mag wees om installasies te beskerm.
Die gevolgtrekking van hierdie tesis is dus dat PMSMe 'n vinniger en meer koste-effektiewe opsie vir vredemaking in Afrika bied. Al is die gebruik van PMSMe nie afhanklik van die regulering van die industrie nie, sal die PMSMe-industrie by 'n verhoging in self-regulering in daardie sektore baat vind. Met relevante en meer effektiewe markregulering, kan PMSMe dus as 'n oplossing in Afrika se burgerlike konflik dien. Anders as in die Ballesteros verslag, sal die VN dit moet erken.
|
97 |
Growth and decline : understanding international food aid since 1993Jordaan, Eduard 03 1900 (has links)
Thesis (MA)--Stellenbosch University, 2000. / ENGLISH ABSTRACT: In 1993, international food aid reached a record high level, but by 1997 food aid had
fallen to its lowest level in more than two decades. Though the post-1993 decline of
food aid has been the dominant trend in food aid, there has also been a significant
growth in food aid during the period in question. This thesis aims to understand the
paradoxical, but parallel, growth and decline of food aid since 1993 from a neo-
Gramscian perspective. The neo-Gramscian approach to international relations is a
historically sensitive, non-deterministic Marxist perspective, normatively committed
to transformation towards a more just world order. This perspective assists us in
understanding the relative freedom enjoyed by the hegemon from the structural and
institutional constraints faced by other states. The neo-Gramscian approach is unique
in indicating the role of middle powers and international organisations in perpetuating
and legitimising the hegemonic order, whereby middle powers strongly support
international organisations. The decline of food aid occurred because agricultural
surplus availability has remained the most important factor determining food aid
levels, with food aid consequently declining as cereal prices increased after 1993.
Furthermore, the food aid regime has proved too weak to enforce a severing of the
link between food aid and agricultural surplus for most states, particularly the largest
food aid donor and hegemon, the United States. The growth of food aid has been the
result of the support given to relevant international organisations and agreements by
middle powers, despite middle powers initially having been manipulated into
participating in the food aid regime by the hegemonic United States. The possible
implications of the trends identified in this study for the future of food aid to Sub-
Saharan Africa, also enjoy consideration. / AFRIKAANSE OPSOMMING: In 1993 het internasional voedselhulp 'n rekord hoogtepunt bereik, maar teen 1997
het voedselhulp geval tot die laagste vlak in meer as twee dekades. Alhoewel die post-
1993 afname van voedselhulp die uitstaande tendens in voedselhulp was tydens die
betrokke periode, het voedselhulp ook gegroei gedurende hierdie tydperk. Hierdie
tesis beoog om die teenstrydige, maar parallelle, groei en afname van voedselhulp
sedert 1993 te verstaan vanuit 'n neo-Gramsciaanse perspektief. Die neo-
Gramsciaanse benadering tot internasionale betrekkinge is 'n histories sensitiewe, niedeterministiese
Marxistiese perspektief, normatief verbind tot transformasie na 'n
meer regverdige wêreldorde. Hierdie perspektief help ons om die hegemoon se
relatiewe vryheid van die strukturele en institusionele beperkinge en struikelblokke
wat deur ander state in die gesig gestaar word, te verstaan. Die neo-Gramsciaanse
benadering is uniek in die klem wat dit plaas op die rol van middelslag-moondhede en
internasionale organisasies in die stabilisering en legitimering van die hegemoniese
orde. Die afname in voedselhulp het plaasgevind omdat die beskikbaarheid van
landbousurplus nog steeds die belangrikste bepalende faktor van voedselhulpvlakke
is, met 'n gevolglike afname in voedselhulp toe graanpryse gestyg het na 1993. Wat
meer is, die voedselhulpregime was te swak om 'n verbreking van die verband tussen
voedselhulp en landbousurplus af te dwing met betrekking tot die meeste
donateurstate, maar veral ten opsigte van die hegemoon en grootste donateur van
voedselhulp, die Verenigde State. Die groei van voedselhulp is te danke aan die
ondersteuning van die betrokke internasionale organisasies en ooreenkomste deur
middelslag-moondhede, alhoewel die hegemoniese Verenigde State middelslagmoondhede
aanvanklik moes manipuleer tot deelname aan die voedselhulpregime.
Die moontlike implikasies van die tendense geïdentifiseer in hierdie studie vir die
toekoms van voedselhulp na Sub-Sahara Afrika, geniet ook oorweging.
|
98 |
The state and the state of violence in the Western Cape : an exploratory studyKok, Brenda Nolene 12 1900 (has links)
Thesis (MPhil)--Stellenbosch University, 2000. / ENGLISH ABSTRACT: This study concerns the state and violence in the Western Cape. This study was
undertaken because the Western Cape has since 1996 been plagued by violence,
including bombings, assassinations and violent protests. In particular these violent
incidents have been labeled as terrorism or urban terrorism. The South African
government does however not have a definition or a policy promulgated into law
regarding terrorism. Very little progress has been in apprehending the person(s) and
or group(s) responsible for these incidents of violence. The study therefore looked at
violence in the Western Cape in an exploratory way.
The aim of the paper was to (1) find credible appropriate definitions of terrorism, (2)
to identify possible role players in violence, (3) to establish a chronology of violent
events, (4) to identify the frequency, distribution and patterns of violence, (5) analyse
the communication of events. An underlying theme throughout the paper is the weak
state in which violence is a cause, consequence, and indicator of the weak state. The
violence-plagued Western Cape is the geographical focus of the study. The paper
looks at three incidents of violence, representative of the types of violence that have
taken place in the Western Cape. The bombing of the Planet Hollywood restaurant,
the killing of policeman Bennie Lategan and the killing of gangster Neville Herold are
the cases discussed by in paper. For the purpose of the paper, the period of interest is
the transitional period of the 1980's to 1994. The period under study is August 1998
to December 1999.
After careful consideration of all the information the following conclusions where
reached. The killing of Bennie Lategan is a terrorist act while the killing of Neville
Herold and the Planet Hollywood bomb blast are not terrorist acts according to the
definition used by this paper. PAGAD emerged as the major role player involved in
violence. The organization is also complex and multidimensional with various
groupings within the organization. The weak policing and justice systems are among
the factors contributing to violence. The propositions and theories suggested by this study are based on current
information and therefore speculative. Should more information become available
these propositions may need to be revisited. Continual research on this topic is
therefore important. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Hierdie gaan oor geweld in the Wes Kaap. Die studie was nodig omdat die Wes
Kaap sedert 1996 geteister word deur geweld, insluitende bomplanting, sluipmoorde
en geweldadige protesaksie. Hierdie geweldige insidente is bestempel as terrorisme
of stedelike geweld. Die Suid Afrikaanse regeering het egter nie 'n definisie of beleid
oor terrorisme nie. Baie min persone of groepe verantwoordelik vir geweld is
voorgekeer. Hierdie studie gaan dus oor geweld in die Wes Kaap.
Die doel van hierdie studie was (1) om 'n definisie van terrorisme, georganiseerde
misdaad, geweld, vigilantisme en Islamietiese Fundamentalisme te vind, (2) om moontlike
deelneemers van geweld te identifiseer, (3) om 'n kronologie van geweld op te stel,
(4) Sekere patrone van geweld te identifiseer, en om te studeer wat hierdie insidente
aan ander kommunikeer? 'n Onderligende tema, in die studie is die swak staat waarin
geweld 'n oorsaak, gevolg en aanduiding is van die swak staat is. Die Wes-Kaap is
die geografiese fokus van die studie. Die studie kyk na drie insidente van geweld wat
alle tipe geweld in die Wes Kaap verteenwoordig. Die bomontploffing van die Planet
Hollywood restaurant, die moord van polisieman Bennie Lategan en bende leier
Neville Herold is die gevalle wat bespreek word in die studie. Vir die doel van die
studie is die tydperk van die 1980' s tot 1994 van belang. Die tydperk onder
bestudering is Agustus 1998 to January 1999.
Na oorweging van al die informasie is die volgende gevolgtrekkings gemaak. Die
Planet Hollywood ontploffing en die moord op Neville Herold is nie terroriste dade
nie, maar die moord op Bennie Lategan is 'n terroriste daad. PAGAD kom te
voorskyn as die grootse deelnemer in geweld. Die organisasie is kompleks en het
veelvuldige dimensies met verskeie groepe binne die organisasie. Swak polisieering
en die regstelsel is onder die faktore wat bydra tot geweld. Die voorstellings en teorië wat voorgestel in die studie, is gebaseer op huidige
informasie en daarom is dit spekulatief. Indien meer inligting beskikbaar gemaak
word sal die afleidings en voorstelle hersien moet word. Voordurende navorsing oor
hierdie onderwerp is daarom nootsaaklik.
|
99 |
A systemic analysis of Thabo Mbeki's strategy to change the marginalisation of the global southNicola, Alexandra I. 12 1900 (has links)
On t.p.: Master of Arts (International Studies) / Thesis (MA)--Stellenbosch University, 2001 / ENGLISH ABSTRACT: This study attempts to examine the chances that South Africa's President Thabo Mbeki has in
changing the unbalanced relations between the powerful countries of the North and the
marginalised developing world. In doing so, it investigates how the leaders of Northern
countries received the New Africa Initiative which was launched by a group of African heads
of states, including Mbeki, at the G-8 summit in Genoa in July 2001.
Unlike preceding works, this study takes a systemic perspective. The power relations in
international affairs are pointed out with specific consideration of South Africa's status as an
emerging middle power in the international system. Special recognition is furthermore given
to the question as to whether there is currently a global re-think under way about
globalisation, the ideology of neo-liberalism and the interaction with poor countries in the
global political economy.
The study comes to the conclusion that despite the fact that South Africa as a middle power is
subordinate to the powerful countries of the North when it comes to effecting global change,
and despite the outcomes of Genoa that do not indicate that an equitable global order is close,
there are considerable trends and developments visible which support what Mbeki is trying to
achieve. As a consequence, it is contended that his "Global Initiative" has a much better
chance of being successful than the plea for a New International Economic Order in the
1970s. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Hierdie studie poog om die volgende te ondersoek: die waarskynlikheid dat Suid-Afrika se
President, Thabo Mbeki, die ongebalanseerde verhoudinge tussen die magtige lande van die
Noorde en die gemarginaliseerde ontwikkelende wêreld kan verander. Gevolglik word gekyk
in hoe die leiers van die Noordelike lande die "New Africa Inititiative", wat in Julie 2001 by
die G-8 spitsberaad in Genoa deur 'n groep staatshoofde van verskeie Afrikalande (Mbeki
ingesluit) bekend gestel is, ontvang het.
Anders as in vorige studies, word 'n sistematiese benadering in hierdie studie gevolg. Spesiale
aandag word verder geskenk aan die vraag of daar huidiglik 'n globale heroorweging
onderweg is. met petrekking tot _globalisering, die ideologie van neo-liberalisme en die
hantering van arm lande binne die globale politeke ekonomie.
Die studie 'kom tot die gevolgtrekking dat daar merkbare neigings en ontwikkelinge is wat
Mbeki se werk ondersteun. Dit is ten spyte van die feit dat Suid-Afrika, as middelrnag,
ondergeskik is aan die Noordelike lande wanneer invloede op globale veranderinge ter sprake
is, en nieteenstaande die gevolge van Genoa, wat geensins aandui dat 'n regverdige globale
bedeling naby is nie. Gevolglik word geargumenteer dat hierdie "Globale Inisiatief' 'n beter
kans het om suksesvol te wees as die pleidooi vir 'n "Nuwe Internasionale Ekonomiese Orde"
tydens die 1970s.
|
100 |
Community empowerment through municipal service delivery : a proposed operational frameworkRhoda, Moegamat Faarieg January 2001 (has links)
Thesis (MPhil) -- Stellenbosch University, 2001. / ENGLISH ABSTRACT: Legislation encourages local government! municipalitiesl local authorities in
South Africa, to fulfil a development role. One of the main objectives of
municipalities performing a development role is to empower communities,
especially previously disadvantaged communities. This study argues that the
services delivered by municipalities are an essential component of a
development orientation. In view of this fact, the study proposes an operational
framework, whereby community empowerment can be achieved through
municipal service delivery.
The operational framework suggest that for community empowerment to be
achieved through municipal service delivery, requires that the empowerment
enabler (municipalities or departments within municipalities) should assure that:
disadvantaged communities have access to services, services must be
delivered in a non-discriminatory manner, the community should understand the
rationale as to why the service is delivered, opportunity should be given for
community participation in the delivery process, there should be a constant
information channel between the giver (enabler) and receiver of services, and
human resources from the local community should be utilised where possible in
the delivery process.
Lastly, a descriptive evaluation is undertaken of the health department's
approach (at the Stellenbosch Municipality) to the delivery of primary healthcare
services and service infrastructure. The purpose of the evaluation is to ascertain
whether the principles as proposed in the operational framework are present in
the health department's approach to service delivery. The evaluation reveals
that most of the proposed principles of the operational framework features in the
health department's approach to the delivery of primary healthcare services and
services infrastructure. Thereby, concluding that the health department follows
to a certain extent an approach to service delivery that could ultimately lead to
community empowerment. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Wetgewing vereis dat plaaslike regering/ plaaslike owerhede/ munisipaliteite in
Suid-Afrika, 'n ontwikkelingsrol moet vervul. Een van die doelstellings van 'n
ontwikkelingsrol vir munisipaliteite, is om gemeenskappe te bemagtig, spesifiek
gemik op agtergeblewe gemeenskappe. Hierdie studie argumenteer dat die
dienste gelewer deur munisipaliteite 'n essensiële komponent vorm van 'n
ontwikkelings-orientasie. Gevolglik, stel hierdie studie 'n operasionele raamwerk
voor, waarvolgens gemeenskapsbemagtiging bewerkstellig kan word deur
middel van munisipale dienslewering.
Die operasionele raamwerk stel voor dat om gemeenskapsbemagting deur
dienslewering te bewerkstellig, vereis dat die bemagtiger (munisipaliteite of
departemente binne munisipaliteite) moet toesien dat: agtergeblewe
gemeenskappe toegang het tot diente, dienste moet gelewer word op 'n niediskriminerende
wyse, die gemeenskap moet verstaan waarom die diens
gelewer word, geleentheid moet geskep word vir gemeenskapsdeelname aan
die diensleweringsproses, 'n kommunikasie kanaal tussen die ontvanger en
leweraar (bemagtiger) van dienste, moet geskep word en laastens moet daar
van plaaslike arbeid (waar moontlik), in die diensleweringsproses gebruik word.
Laastens word 'n beskrywende evaluering onderneem na die
Gesondheidsdepartement (by die Stellenbosch Munisipaliteit) se benadering tot
die lewering van primêre gesondheidssorgdienste asook diens infrastruktuur.
Die doel van die evaluering is om te bepaal of enige van die faktore, soos
beskryf in die operasionele raamwerk, teenwoordig is in die
gesondheidsdepartement se benadering tot dienslewering. Die resultate van die
ondersoek toon aan dat die meeste van die faktore, soos voorgestel in die
operasionele raamwerk, wel teenwoordig is in die gesondheidsdepartement se
benadering tot dienslewering. Gevolglik kan daar afgelei word dat die
gesondheidsdepartement wel tot 'n mate, 'n benadering tot dienslewering volg,
wat kan lei tot gemeenskapsbemagtiging.
|
Page generated in 0.1516 seconds