• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 23
  • 2
  • 1
  • Tagged with
  • 26
  • 26
  • 23
  • 19
  • 7
  • 5
  • 5
  • 5
  • 5
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • 4
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
21

Nível de complicação : acesso vascular - um novo resultado de enfermagem para avaliação de pacientes pós-procedimentos percutâneos / Rates of complications : vascular access – a new nursing outcome for assessment of patients after percutaneous interventions / Nível de complicación : acceso vascular – un nuevo resultado de enfermería para evaluación de pacientes post-procedimientos percutáneos

Reich, Rejane January 2016 (has links)
Dados de grandes estudos sobre a ocorrência de complicações vasculares pós-procedimentos percutâneos realizados em laboratórios de hemodinâmica são vastos na literatura. Contudo, a avaliação dos resultados clínicos dos pacientes após intervenções de enfermagem visando minimizá-las ou evitá-las ainda são incipientes na prática, com registros pouco objetivos e sistemáticos. Nesta perspectiva, a Nursing Outcomes Classification (NOC), que é uma classificação de resultados sensíveis às intervenções de enfermagem, possibilita o desenvolvimento de instrumentos com indicadores clínicos passíveis de serem medidos durante a avaliação clínica do enfermeiro. Todavia, essa classificação ainda carece de resultados que contemplem a diversidade de situações enfrentadas pelos pacientes na prática clínica. Nessa perspectiva, o presente estudo objetivou desenvolver um novo Resultado de Enfermagem em consonância com a Nursing Outcomes Classification - NOC para avaliação das complicações no acesso vascular pós-procedimentos percutâneos. Trata-se de um estudo de Análise de Conceito segundo o modelo de Walker e Avant. Como suporte teórico para a identificação dos possíveis usos do conceito foi realizada uma revisão de escopo com base na metodologia proposta pelo Instituto Joanna Briggs. Elaborou-se um protocolo da revisão com estratégia de busca em três etapas: busca inicial nas bases de dados PubMed e CINAHL; segunda busca nas bases de dados PubMed, CINAHL, Scopus e LILACS; e terceira estratégia de busca nas referências dos artigos identificados, considerados estudos adicionais. Os aspectos éticos foram respeitados. Foram incluídas 128 publicações, que permitiram mapear os diferentes contextos de estudo das complicações vasculares relacionadas ao local de acesso, a ocorrência das complicações de acordo com as vias, bem como a apresentação e evolução clínica das complicações. Quanto ao conceito em estudo, “complicações vasculares” em procedimentos percutâneos, constatou-se ser amplamente estudado pela área médica, com contribuições relevantes da área de enfermagem. O conceito pode ser entendido como um conjunto de complicações no local de acesso vascular do procedimento, que podem desenvolver-se isoladamente ou agrupadas, e apresentar diferentes níveis de gravidade. O novo Resultado de Enfermagem foi denominado Nível de complicação: acesso vascular, composto por definição e 11 indicadores. Foram construídas definições conceitual e operacional para cada indicador, bem como para os cinco níveis da escala likert: 1-Grave, 2-Substancial, 3-Moderado, 4-Leve e 5-Nenhum. Propôs-se a inserção deste resultado no Domínio II- Saúde Fisiológica, Classe E - Cardiopulmonar. Esta pesquisa poderá contribuir para o aperfeiçoamento da taxonomia da NOC ao dispor de um novo resultado que atenda às necessidades da prática clínica, com indicadores mais específicos e padronizados para uma avaliação acurada dos níveis de complicação no acesso vascular de pacientes após procedimentos percutâneos. Planeja-se validar o novo resultado e submetê-lo à apreciação da equipe de pesquisadores da NOC. / There is extensive data from studies on the occurrence of vascular complications following percutaneous procedures conducted in hemodynamics laboratories. However, assessment of clinical outcomes in patients submitted to nursing interventions, aimed to minimize or prevent such complications, is incipient, without objective and systematic records. Therefore, the Nursing Outcomes Classification (NOC), a classification of outcomes sensitive to nursing interventions, allows developing tools with clinical indicators that can be measured during clinical examination conducted by nurses. However, this classification still lacks outcomes that contemplate the various situations faced by patients in clinical practice. Therefore, the present study aimed to develop a new Nursing Outcome, consistent with the Nursing Outcomes Classification – NOC, for assessment of vascular complications resulting from percutaneous interventions. The study used a concept analysis method based on Walker and Avant’s model. For theoretical support to the identification of the possible uses of the concept, scope review based on Joanna Briggs methodology was conducted. A protocol of the review was created, with a search strategy in three steps: initial search in PubMed and CINAHL databases; second search in databases PubMed, CINAHL, Scopus and LILACS; and third search strategy in the references of the identified articles, considered additional studies. The ethical aspects were observed. In total, 128 publications were included, which allowed mapping the different contexts of study of the vascular complications related to the access site, occurrence of vascular complications according to the access routes, as well as clinical presentation and evolution of complications. The study concept “vascular complications” in percutaneous interventions has been widely studied in the medical field, with relevant contributions in the nursing area. The concept can be understood as a set of complications in the vascular access site of the intervention that may occur separately or associated, with different levels of severity. The new Nursing Outcome was named Level of Complication: vascular access, composed by a definition and 11 indicators. Conceptual and operational definitions were constructed for each indicator and for the five levels of the Likert scale: 1- Severe, 2- Substantial, 3- Moderate, 4- Mild and 5- None. Insertion of this outcome in Domain II- Physiological Health, Class E- Cardiopulmonary is proposed. This study may contribute to the improvement of NOC taxonomy by proposing a new outcome that meets the needs of clinical practice, including more specific and standardized indicators to ensure a more accurate assessment of the rates of complications in vascular access of patients after percutaneous interventions. The new outcome shall be validated and submitted to appreciation by NOC researchers. / Datos de grandes estudios sobre la ocurrencia de complicaciones vasculares post-procedimientos percutáneos realizados en laboratorios de hemodinamia son amplios en la literatura. Sin embargo, la evaluación de los resultados clínicos de los pacientes después de intervenciones de enfermería visualizando minimizarlas o evitarlas aún son incipientes en la práctica, con registros poco objetivos y sistemáticos. En esta perspectiva, la Nursing Outcomes Classification (NOC), que es una clasificación de resultados sensibles a las intervenciones de enfermería, posibilita el desarrollo de instrumentos con indicadores clínicos plausibles de ser medidos durante la evaluación clínica del enfermero. Sin embargo, esa clasificación aún carece de resultados que contemplen la diversidad de situaciones enfrentadas por los pacientes en la práctica clínica. En esa perspectiva, el presente estudio tuvo por objetivo desarrollar un nuevo Resultado de Enfermería en consonancia con la Nursing Outcomes Classification – NOC para evaluación de las complicaciones en el acceso vascular post-procedimientos percutáneos. Se trata de un estudio de Análisis de Concepto según el modelo de Walker y Avant. Como soporte teórico para la identificación de los posibles usos del concepto fue realizada una revisión de Scoping con base en la metodología propuesta por el Instituto Joanna Briggs. Se elaboró un protocolo de la revisión con estrategia de búsqueda en tres etapas: búsqueda inicial en las bases de datos PubMed y CINAHL; segunda búsqueda en las bases de datos PubMed, CINAHL, Scopus y LILACS; y tercera estrategia de búsqueda en las referencias de los artículos identificados, considerados estudios adicionales. Los aspectos éticos fueron respetados. Fueron incluidas 128 publicaciones, que permitieron mapear los diferentes contextos de estudio de las complicaciones vasculares relacionadas al local de acceso, la ocurrencia de las complicaciones de acuerdo con las vías, así como la presentación y evolución clínica de las complicaciones. En cuanto al concepto en estudio, “complicaciones vasculares” en procedimientos percutáneos, se constató ser ampliamente estudiado por el área médica, con contribuciones relevantes del área de enfermería. El concepto puede ser entendido como un conjunto de complicaciones en el local de acceso vascular del procedimiento, que pueden desarrollarse aisladamente o agrupadas, y presentar diferentes niveles de gravedad. El nuevo Resultado de Enfermería fue denominado Nivel de complicación: acceso vascular, compuesto por definición y 11 indicadores. Fueron construidas definiciones conceptual y operacional para cada indicador, así como para los cinco niveles de la escala Likert: 1-Grave, 2-Sustancial, 3-Moderado, 4-Leve y 5-Ninguno. Se propuso la inserción de este resultado en el Dominio II – Salud Fisiológica, Clase E – Cardiopulmonar. Esta investigación podrá contribuir para el perfeccionamiento de la taxonomía del NOC al disponer de un nuevo resultado que atienda las necesidades de la práctica clínica, con indicadores más específicos y estandarizados para una evaluación precisa de los niveles de complicación en el acceso vascular de los pacientes después de procedimientos percutáneos. Se planea validar el nuevo resultado y someterlo a la apreciación del equipo de investigadores del NOC.
22

Revisão Sistemática com meta-análise da indicação do tratamento endovascular na Síndrome de Cockett em pacientes com e sem trombose da veia ilíaca esquerda.

Rodrigues, Lenize da Silva January 2017 (has links)
Orientador: Regina Moura / Resumo: A Síndrome de Cockett (SC) se deve a uma compressão extrínseca da veia ilíaca comum esquerda (VICE) pela artéria ilíaca comum direita (AICD). Em consequência há o desenvolvimento de lesões intraluminais. Este cruzamento entre a artéria e a veia é considerada uma condição anatômica usual, porém em cerca de 29% da população ela pode torna-se sintomática. Os sintomas causados pela SC são: edema, dor, claudicação venosa, hiperemia, varizes e úlceras, podendo evoluir também com complicações como trombose venosa, embolia pulmonar, e mais raramente com Flegmasia Cerúlea Dolens. Até hoje não existe consenso sobre a melhor forma de tratar pacientes com SC na presença ou ausência de trombose da VICE, dividindo as opiniões se deve ser feito o tratamento clínico e/ou endovascular. Preferencialmente alguns autores optam pelas técnicas endovasculares em todos os casos e sugerem que a mesma seja realizada, na tentativa de melhorar a fluxo venoso evitando as complicações tardias. Á curto prazo, os resultados do tratamento endovascular com stents, tem mostrado excelente perviedade, embora estejam alguns deles associados ao uso de antiagregantes, anticoagulantes e ao tratamento clinico convencional com a meia elástica. Objetivo: O presente estudo teve a finalidade de comparar os resultados de perviedade e a taxa de complicações ocorridas em pacientes portadores da SC, tratados com angioplastia e stent, na presença e ausência de trombose da VICE, utilizando a Revisão Sistemática e Meta-análise ... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Mestre
23

Revisão Sistemática com meta-análise da indicação do tratamento endovascular na Síndrome de Cockett em pacientes com e sem trombose da veia ilíaca esquerda. / Systematic Review with meta-analysis of the indication of the endovascular treatment in the Cockett Syndrome in patients with and without thrombosis of the common left iliac vein.

Rodrigues, Lenize da Silva [UNESP] 01 September 2017 (has links)
Submitted by LENIZE DA SILVA RODRIGUES (nize_silva@hotmail.com) on 2017-09-27T19:16:54Z No. of bitstreams: 1 DISSERTACAO DE MESTRADO PESQUISA CLINICA - LENIZE DA SILVA RODRIGUES.pdf: 2672614 bytes, checksum: 59d7f6f68213dfaccdca11f5c0b0f7bf (MD5) / Approved for entry into archive by Monique Sasaki (sayumi_sasaki@hotmail.com) on 2017-09-28T14:36:32Z (GMT) No. of bitstreams: 1 rodrigues_ls_me_bot.pdf: 2672614 bytes, checksum: 59d7f6f68213dfaccdca11f5c0b0f7bf (MD5) / Made available in DSpace on 2017-09-28T14:36:32Z (GMT). No. of bitstreams: 1 rodrigues_ls_me_bot.pdf: 2672614 bytes, checksum: 59d7f6f68213dfaccdca11f5c0b0f7bf (MD5) Previous issue date: 2017-09-01 / A Síndrome de Cockett (SC) se deve a uma compressão extrínseca da veia ilíaca comum esquerda (VICE) pela artéria ilíaca comum direita (AICD). Em consequência há o desenvolvimento de lesões intraluminais. Este cruzamento entre a artéria e a veia é considerada uma condição anatômica usual, porém em cerca de 29% da população ela pode torna-se sintomática. Os sintomas causados pela SC são: edema, dor, claudicação venosa, hiperemia, varizes e úlceras, podendo evoluir também com complicações como trombose venosa, embolia pulmonar, e mais raramente com Flegmasia Cerúlea Dolens. Até hoje não existe consenso sobre a melhor forma de tratar pacientes com SC na presença ou ausência de trombose da VICE, dividindo as opiniões se deve ser feito o tratamento clínico e/ou endovascular. Preferencialmente alguns autores optam pelas técnicas endovasculares em todos os casos e sugerem que a mesma seja realizada, na tentativa de melhorar a fluxo venoso evitando as complicações tardias. Á curto prazo, os resultados do tratamento endovascular com stents, tem mostrado excelente perviedade, embora estejam alguns deles associados ao uso de antiagregantes, anticoagulantes e ao tratamento clinico convencional com a meia elástica. Objetivo: O presente estudo teve a finalidade de comparar os resultados de perviedade e a taxa de complicações ocorridas em pacientes portadores da SC, tratados com angioplastia e stent, na presença e ausência de trombose da VICE, utilizando a Revisão Sistemática e Meta-análise de estudos observacionais. Método: Foram utilizadas as recomendações do manual Cochrane Handbook for Intervention Reviews produzido pela Cochrane que orienta a produção de revisões sistemáticas utilizando como referência para a escolha do método. A produção desta dissertação e manuscrito foi baseada no MOOSE statement para garantir que todas as etapas do estudo sejam reportadas claramente. As bases de dados utilizadas foram: Medline, EMBASE, LILACS, Scopus, Scielo, Pubmed e, Web of Science. A data da última busca foi 06 de abril de 2017. Esta pesquisa incluiu estudo de 2 grupos principais, tratados com angioplastia e stent: no G1: foram incluídos pacientes com a SC ausência trombose VICE e no G2 foram incluídos pacientes com SC presença de trombose da VICE. Resultados: De 250 artigos foram selecionados 3 estudos comparativos observacionais, sendo o número total de pacientes avaliados igual a 243. Nestes trabalhos selecionados foram associados ao tratamento endovascular o uso de antiagregantes plaquetários, anticoagulantes durante o período 3 a 12 meses e o uso da meia elástica. A patência primária, respectivamente, no G1 e G2 foi de e 93,4% e 89,2% (OR 0.55, 95% IC [0.15, 2.06], P= 0.37; I2=29%, P=0.24). E a patência secundária, respectivamente, de G1 e G2 foi de 93.5% e 82.06% (OR 0.50, 95% IC [0.05, 4.72], P= 0.54; I2=69%, P=0.04). Embora não estatisticamente significante, observa-se uma tendência em ocorrer maior patência nos pacientes do G1. Em relação ás complicações no total, houve tendência maior no G2 em relação ao G1. Conclusão: Os resultados obtidos neste estudo de revisão sistemática, mostraram que o tratamento endovascular é eficaz em ambos os grupos à curto prazo e longo prazo, mas, sugere que no grupo 1 a perviedade é discretamente melhor que no grupo 2, com menores complicações. / The Cockett Syndrome (CS) is due to an extrinsic compression of the common left iliac vein (CLIV) by the common right iliac artery (CRIA). Consequently, there is a development of intraluminal lesions. This crossing between the artery and the vein is considered a usual anatomic condition; however, in about 29% of the population it may become symptomatic. The symptoms caused by the CS are: edema, pain, venous claudication, hyperemia, varicose veins e ulcers, being possible also to evolve with complications such as venous thrombosis, pulmonary emboli and more rarely with Flegmasia Cerúlea Dolens. Until today there´s no consensus about the best way to treat patients with CS in either the presence or the absence of CLIV thrombosis, it has been dividing opinions whether the clinical or the endovascular treatment should be done. Preferably, some authors choose the endovascular techniques in all cases and suggest that it be performed, in the attempt of improving the venous flow thus avoiding later complications. In short term the results of the endovascular treatment with stents, have shown excellent patency, although some of them are associated to the use of antiplatelet, anticoagulants and to the conventional clinical treatment with compression stocking. Objective: the present study had as goal to compare the results of the patency and the complication rate occurred in patients bearing the CS, treated with angioplasty and stent, in the presence and absence of the CLIV thrombosis, using the Systematic Review and Meta-Analysis in the observational studies. Method: It has been used the recommendations of the manual Cochrane Handbook for Intervention Reviews which orients the production of systematic reviews using as reference for the choice of the method. The production if this dissertation and manuscript has been based on the MOOSE statement to assure that all phases of the study be reported with clarity. The data bases used were: Medline, EMBASE, LILACS, Scopus, Scielo, Pubmed and, Web of Science. The date of the last search was April 6th 2017. This research includes the study of two main groups, both treated with angioplasty and stent: in the G1: it has been included patients with CS without CLIV thrombosis and in the G2: it has been included patients showing CS without CLIV thrombosis. Results: From 250 articles, it has been selected three comparative observational studies, being the total number of analyzed patients equal to 243. In these selected works it has been associated the use of antiplatelet, anticoagulants during the period from 3 to 12 months and the use of the compression stocking. The primary patency, respectively, in G1 and G2 has been of 93.4% and 89.2% (OR 0.55 (95% IC [0.15, 2.06], P= 0.374; I2=29%, P=0.24). And the secondary patency, respectively, in G1 and G2 has been of 93.5% and 82.06% (OR 0.50, 95% IC [0.05, 4.72], P= 0.54; I2=69%, P=0.04). Even though statistically not relevant in both patencies, it can be observed a tendency in the occurrence of a greater patency in patients from G1. In relation to the complications in the total, there has been difference being greater G2 in relation to the G1. Conclusion: The results obtained in the study of systematic review, have shown that the endovascular treatment is effective in short and long terms, but it suggests that in group 1 the patency is discreetly greater than in group 2, with less complications.
24

Rezultati lečenja aortoilijačne bolesti endovaskularnim procedurama i klasičnim hirurškim pristupom / Results of the treatment of diseases of the aortoiliac endovascular procedures and conventional surgical access

Marković Vladimir 29 September 2017 (has links)
<p>UVOD: Uspe&scaron;nost revaskularizacije aortoilijačne bolesti procenjuje se prohodno&scaron;ću (patentno&scaron;ću) nakon revaskularizacije i brojem komplikacija. Osnovni cilj ove studije je bio utvrditi da li postoji razlika u učestalosti komplikacija, prohodnosti (patentnosti) i uticaj prohodnosti arterija donjeg vaskularnog korita na rekonstrukcije aortoilijačne bolesti nakon lečenja endovaskularnim i klasičnim hirur&scaron;kim pristupom. MATERIJAL I METODOLOGIJA: uzorak je činilo 229 bolesnika lečenih od aortoilijačne bolesti koji su pripadali TASC-u B i C a nakon procene prohodnosti femoropoplitealnog segmenta kao i broja prohodnih potkolenih arterija, bolesnici su stratifikovani u dve glavne grupe a svaka grupa od po tri podgrupe prema kvalitetu utočnog korita. Prvu grupu čine bolesnici sa jednoetažnom ili multiplim kraćim lezijama aortoilijačne signifikantne stenoze, sa ne signifikantnom aortoilijačnom stenozom i sa aortoilijačnom okluzijom. Drugu grupu čine bolesnici sa vi&scaron;eetažnom aortoilijačnom signifikantnom stenozom uz signifikantnu femoropoplitealnu stenozu i/ili popliteokruralnu stenozu. Studija je kreirana kao retrospektivna i prospektivna gde smo pratili rezultate revaskularizacije endovaskularnim procedurama i klasičnim hirur&scaron;kim pristupom. REZULTATI: Računanjem Mahalanobisove distance između homogenost jednoetažne, multiplih kraćih lezija i vi&scaron;eetažne aortoilijačne bolesti kod ispitivanih bolesnika dobija se najmanje rastojanje između homogenost jednoetažne, multiplih kraćih lezija i vi&scaron;eetažne aortoilijačne bolesti zato smo se i rukovodili da jednoetažne lezije, multiple kraće lezije tretiramo endovaskularnim procedurama a vi&scaron;eetažne lezije klasičnim hirur&scaron;kim pristupom. Nije bilo statističke značajne razlike među komplikacijama endovaskularnih procedura i klasičnog hirur&scaron;kog pristupa p&gt;0,1. U lečenju aortoilijačne bolesti endovakularne procedure imaju manji broj bolničkih dana, podjednaku primarnu asistiranu patentnost ali ne&scaron;to slabiju primarnu patentnost u odnosu na klasični hirur&scaron;ki pristup dok je sekundarna patentnost neznatno lo&scaron;ija od klasičnog hirur&scaron;kog pristupa. Da bi smo odreditli uticaj prohodnosti arterija donjeg vaskularnog korita na rekonstrukcije aortoilijačne bolesti kreirali smo matematički model kome smo dali obeležja prema kome bi mogli prognozirati smanjenje primarne patenosti nakon aortoilijačne revaskularizacije endovaskularnim procedurama i klasičnim hirur&scaron;kim pristupom. Postojanjem značajnih razlika između stepena patentnosti u odnosu na obeležja faktora rizika, definisali smo funkciju razgraničenja svih mogućih kombinacija od dva stepena patentnosti. Na osnovu te funkicije (x) moguće je izvr&scaron;iti prognozu kom stepenu patentnosti pripada (dobra,solidna, lo&scaron;a) za bolesnike koji nisu obuhvaćeni ovom studijom, kao i pouzdanost tom stepenu. ZAKLJUČAK: Aortoilijačna bolest je u većini slučajeva udružena sa bole&scaron;ću donjeg vaskularnog korita. Bez obzira na ekstenzivnost aortoilijačne bolesti endovaskularne procedure su efektivna i bezbedna, adekvatna alternativa klasičnom hirur&scaron;kom pristupu. Ova studija pokazuje da su endovaskularne procedure i klasični hirur&scaron;ki pristup u lečenju aortoilijačne bolesti komplementarne a ne komparativne metode.</p> / <p>BACKGROUND. The effectiveness of revascularization aortoiliac occlusive disease is the estimated patency after revascularization and is connected to the number of complications. The main objective of this study was to determine whether there is a difference in the incidence of complications and patency of lower artery vascular tree on the reconstruction aortoiliac occlusive disease after treatment of endovascular and conventional surgical approach. MATERIAL AND METHODOLOGY: The sample consisted of 229 patients treated for the aortoiliac occlusive disease who belonged in TASC B and C after a mobility assessment of the femoropopliteal segment and the number of walk-on below knee arteries, patients were stratified into two groups and each group of three subgroups according to the quality of the inflow. The first group consists of patients with one storey or multiple shorter lesions, and aortoiliac significant stenosis with aortoiliac not as significant stenosis and occlusion aortoiliac. The second group consists of patients with multi-floor aortoiliac significant stenosis with a significant femoropopliteal stenosis and/or popliteocrural stenosis. The study was designed as a retrospective and prospective study, where we track the results of endovascular revascularization procedures and compare to the conventional surgical approach. RESULTS: By calculating the Mahalanobis distance between the homogeneity of one story, multiple lesions and multi-storey short aortoiliac occlusive disease the studied patients received a minimum distance between the homogeneity of one story, multiple lesions and multi-storey short aortoiliac disease, multiple lesions treated fewer endovascular procedures and multi-storey lesions than a classical surgical approach. There were no statistically significant differences among the complications of endovascular procedures and classic surgical approach p&gt; 0.1. The patients treated with aortoiliac (endovascular) procedure have fewer hospital days, equal-assisted primary patent protection or slightly less primary patent protection compared to a traditional surgical approach while secondary patent protection is slightly worse than the classic surgical approach. In order to determine the impact of vascular patency of the arteries of the lower stories to the reconstruction treatment of aortoiliac occlusive diseases, we have created a mathematical model to which we gave the characteristics by with which it could predict the reduction of primary patency of aortoiliac revascularization after endovascular procedures and the conventional surgical approach. The existence of significant differences between the degree of patent protection in relation to the characteristics of the risk factors, we have defined the function of the demarcation of all possible combinations of two degrees of patent protection. Based on this function of (x) it is possible to forecast to what extent patent protection belongs (good, solid&sbquo; bad) for patients who are not included in this study, as well as the reliability of this level. CONCLUSION: the aortoiliac occlusive disease is in most cases associated with vascular disease of the lower artery vascular tree. Regardless of the extensiveness of the disease, aortoiliac occlusive disease endovascular procedures are safe and effective, an adequate alternative to the conventional surgical approach. This study shows that endovascular procedures and the conventional surgical approach in the treatment of aortoiliac occlusive diseases with a complementary rather than competitive method.</p>
25

Determinação do impacto do oversizing da endoprótese sobre a aorta torácica. Estudo experimental em porcos / Impact of stent-graft oversizing on the thoracic aorta: experimental study in a porcine model

Sincos, Igor Rafael 09 November 2012 (has links)
Introdução: A utilização da técnica endovascular para tratar as diversas afecções da aorta têm suplantado as técnicas abertas tradicionais, sendo particularmente promissora no trauma 1. A ruptura traumática da aorta é a segunda causa de morte por acidente de trânsito 2,3; e o reparo endoluminal dessas lesões com endopróteses apresenta menor taxa de mortalidade e paraplegia quando comparada a cirurgia aberta, no entanto os resultados a longo prazo ainda não estão disponíveis2-7. As próteses aprovadas e comercialmente disponíveis, até o momento desse estudo, foram desenhadas para doença aneurismática, com diâmetro muito superior ao diâmetro da aorta de jovens (vítimas de trauma). Esse sobredimensionamento (oversizing) pode levar a alteração mecânica na interação da prótese com a parede aórtica, comprometendo a vascularização e aumento o risco de complicações relacionadas ao implante de endopróteses 8-12. Objetivos: Analisar, a partir de um modelo animal experimental, o efeito biomecânico e histopatológico de quatro níveis diferentes de sobredimensionamento de endopróteses sobre a aorta não aterosclerótica, semelhante às encontradas em pacientes jovens vítimas de trauma. Método: O diâmetro da aorta torácica suína é semelhante ao da aorta de jovens adultos (18-20 mm), desta forma 25 porcos foram randomizados em 5 grupos: 1 controle (sem stent) e 4 grupos de sobredimensionamento (A: 10% -19 %, B: 20% -29%, C: 30% -39%, e D: >40% de sobredimensionamento). Dois tipos de testes biomecânicos foram realizados em todas as aortas 4 semanas após a implantação da endoprótese: \" z\" endoprótese; e o teste de biomecânica propriamente dito dos fragmentos aórticos coletados. Os fragmentos foram, então, submetidos a uma análise histológica e imunohistoquímica. Resultados: Os resultados do teste de destacamento, que avaliou a força necessária para remover o stent da aorta, foram semelhantes nos quatro grupos (A: 42 N, B: 41 N, C: 46 N e D: 46 N, p= 0,881204). O segundo teste foi realizado em três segmentos da aorta. Força máxima, estresse máximo e tensão máxima suportada pela parede da aorta tiveram uma correlação negativa e linear com o oversizing, isto é, quanto maior o oversizing, menor a resistência do fragmento à ruptura. Houve diferenças significativas em todos os quatro grupos, quando comparados com o grupo controle. A deformação máxima e o Strain, que refletem as propriedades elásticas da parede da aorta, foram muito semelhantes em todos os quatro grupos de sobredimensionamento. Mas, uma diminuição significativa da elasticidade foi encontrada quando comparados cada um dos grupos com o grupo controle (p= 0,0000001). A análise histológica e imunohistoquímica demonstrou que a parede da aorta tem uma perda significativa de fibras musculares e ?-actina com o aumento do sobredimensionamento (p= 0,000198 e p= 0,002031, respectivamente). A quantidade de fibra elástica apresentou uma queda significativa independente do sobredimensionamento (p= 0,0000001). Conclusões: Os quatro níveis de sobredimensionamento estudados não demonstraram diferenças significativas no teste de destacamento. Os testes biomecânicos dos fragmentos da aorta mostraram uma diminuição na resistência da parede aórtica proporcional ao aumento do oversizing. A elasticidade da parede aórtica sofre alteração significativa independente do sobredimensionamento utilizado. Os exames histopatológicos e imunohistoquímicos comprovaram o desarranjo na estrutura da parede aórtica com a utilização de endopróteses, resultando na diminuição da quantidade de fibras elásticas e musculares / Introduction: The use of endovascular techniques to treat the various disorders of the aorta has supplanted traditional open techniques, and is particularly promising in trauma1. The traumatic rupture of the aorta is the second leading cause of death by traffic accident2, 3, and repair of these lesions with endoluminal stents has showed lower mortality and paraplegia when compared to open surgery, however the long-term results are not yet available2-7. The endoprosthesis approved and commercially available during this study were designed to aneurysmal disease, with a diameter greater than the diameter of the aorta of young people ( ) \" z \" prosthesis with the aortic wall, affecting the vascularization and raising the risk of complications related to stent-graft implantation8-12. Purpose: Analyze, from an experimental animal model, the biomechanical and histological effects of four different levels of stents-graft oversizing in non-atherosclerotic aortas; such as those aorta found in young individuals who undergo stent-graft repair for traumatic aortic injuries. Methods: The diameter of the porcine thoracic aorta is similar to the aorta of young adults (18-20 mm), so 25 pigs were randomized into 5 groups: 1 control (without stent-graft) and 4 oversizing groups (A: 10%-19%, B: 20%-29%, C: 30%-39%, and D: .40%). Two types of biomechanical tests were performed on all aortas 4 weeks after endoprosthesis deployment: The \"detachment\" of the stent, and the biomechanics test of aortic fragments collected. The fragments were submitted to a histological and an immunohistochemistry analysis. Results: The results of the detachment test, which analyzed the strength necessary to remove the stent-graft from the aorta, were similar in the 4 groups (A: 42 N, B: 41 N, C: 46 N e D: 46 N, p= 0,881204). The second test was performed in 3 aortic segments. Maximum strength, maximum stress, and maximum tension supported by the aortic wall had a negative and linear correlation with oversizing. There were significant differences in all 4 groups when compared with the control group. The maximum deformation and strain, which reflect the elastic properties of the aortic wall, were very similar in all 4 groups. But a significant decrease in elasticity was found when compared each group with the control group (p = 0.0000001). Histological and immunohistochemistry analysis supported that the aortic wall has a signifi-?-actin by increasing the oversize (p = 0.000198 p = 0.002031, respectively). The amount of elastic fiber showed a significant drop regardless of the oversizing (p = 0.0000001). Conclusion: The four levels of oversizing studied did not show significant differences in the detachment test. Biomechanical tests of the fragments of the aorta showed a decrease in resistance of the aortic wall with increase in oversize. The elasticity of the aortic wall undergoes significant change independent of the oversizing used. The histopathological and immunohistochemical examinations confirmed the breakdown in the structure of the aortic wall with the use of stents-graft, resulting in decreased amount of elastic and muscle fibers.
26

Determinação do impacto do oversizing da endoprótese sobre a aorta torácica. Estudo experimental em porcos / Impact of stent-graft oversizing on the thoracic aorta: experimental study in a porcine model

Igor Rafael Sincos 09 November 2012 (has links)
Introdução: A utilização da técnica endovascular para tratar as diversas afecções da aorta têm suplantado as técnicas abertas tradicionais, sendo particularmente promissora no trauma 1. A ruptura traumática da aorta é a segunda causa de morte por acidente de trânsito 2,3; e o reparo endoluminal dessas lesões com endopróteses apresenta menor taxa de mortalidade e paraplegia quando comparada a cirurgia aberta, no entanto os resultados a longo prazo ainda não estão disponíveis2-7. As próteses aprovadas e comercialmente disponíveis, até o momento desse estudo, foram desenhadas para doença aneurismática, com diâmetro muito superior ao diâmetro da aorta de jovens (vítimas de trauma). Esse sobredimensionamento (oversizing) pode levar a alteração mecânica na interação da prótese com a parede aórtica, comprometendo a vascularização e aumento o risco de complicações relacionadas ao implante de endopróteses 8-12. Objetivos: Analisar, a partir de um modelo animal experimental, o efeito biomecânico e histopatológico de quatro níveis diferentes de sobredimensionamento de endopróteses sobre a aorta não aterosclerótica, semelhante às encontradas em pacientes jovens vítimas de trauma. Método: O diâmetro da aorta torácica suína é semelhante ao da aorta de jovens adultos (18-20 mm), desta forma 25 porcos foram randomizados em 5 grupos: 1 controle (sem stent) e 4 grupos de sobredimensionamento (A: 10% -19 %, B: 20% -29%, C: 30% -39%, e D: >40% de sobredimensionamento). Dois tipos de testes biomecânicos foram realizados em todas as aortas 4 semanas após a implantação da endoprótese: \" z\" endoprótese; e o teste de biomecânica propriamente dito dos fragmentos aórticos coletados. Os fragmentos foram, então, submetidos a uma análise histológica e imunohistoquímica. Resultados: Os resultados do teste de destacamento, que avaliou a força necessária para remover o stent da aorta, foram semelhantes nos quatro grupos (A: 42 N, B: 41 N, C: 46 N e D: 46 N, p= 0,881204). O segundo teste foi realizado em três segmentos da aorta. Força máxima, estresse máximo e tensão máxima suportada pela parede da aorta tiveram uma correlação negativa e linear com o oversizing, isto é, quanto maior o oversizing, menor a resistência do fragmento à ruptura. Houve diferenças significativas em todos os quatro grupos, quando comparados com o grupo controle. A deformação máxima e o Strain, que refletem as propriedades elásticas da parede da aorta, foram muito semelhantes em todos os quatro grupos de sobredimensionamento. Mas, uma diminuição significativa da elasticidade foi encontrada quando comparados cada um dos grupos com o grupo controle (p= 0,0000001). A análise histológica e imunohistoquímica demonstrou que a parede da aorta tem uma perda significativa de fibras musculares e ?-actina com o aumento do sobredimensionamento (p= 0,000198 e p= 0,002031, respectivamente). A quantidade de fibra elástica apresentou uma queda significativa independente do sobredimensionamento (p= 0,0000001). Conclusões: Os quatro níveis de sobredimensionamento estudados não demonstraram diferenças significativas no teste de destacamento. Os testes biomecânicos dos fragmentos da aorta mostraram uma diminuição na resistência da parede aórtica proporcional ao aumento do oversizing. A elasticidade da parede aórtica sofre alteração significativa independente do sobredimensionamento utilizado. Os exames histopatológicos e imunohistoquímicos comprovaram o desarranjo na estrutura da parede aórtica com a utilização de endopróteses, resultando na diminuição da quantidade de fibras elásticas e musculares / Introduction: The use of endovascular techniques to treat the various disorders of the aorta has supplanted traditional open techniques, and is particularly promising in trauma1. The traumatic rupture of the aorta is the second leading cause of death by traffic accident2, 3, and repair of these lesions with endoluminal stents has showed lower mortality and paraplegia when compared to open surgery, however the long-term results are not yet available2-7. The endoprosthesis approved and commercially available during this study were designed to aneurysmal disease, with a diameter greater than the diameter of the aorta of young people ( ) \" z \" prosthesis with the aortic wall, affecting the vascularization and raising the risk of complications related to stent-graft implantation8-12. Purpose: Analyze, from an experimental animal model, the biomechanical and histological effects of four different levels of stents-graft oversizing in non-atherosclerotic aortas; such as those aorta found in young individuals who undergo stent-graft repair for traumatic aortic injuries. Methods: The diameter of the porcine thoracic aorta is similar to the aorta of young adults (18-20 mm), so 25 pigs were randomized into 5 groups: 1 control (without stent-graft) and 4 oversizing groups (A: 10%-19%, B: 20%-29%, C: 30%-39%, and D: .40%). Two types of biomechanical tests were performed on all aortas 4 weeks after endoprosthesis deployment: The \"detachment\" of the stent, and the biomechanics test of aortic fragments collected. The fragments were submitted to a histological and an immunohistochemistry analysis. Results: The results of the detachment test, which analyzed the strength necessary to remove the stent-graft from the aorta, were similar in the 4 groups (A: 42 N, B: 41 N, C: 46 N e D: 46 N, p= 0,881204). The second test was performed in 3 aortic segments. Maximum strength, maximum stress, and maximum tension supported by the aortic wall had a negative and linear correlation with oversizing. There were significant differences in all 4 groups when compared with the control group. The maximum deformation and strain, which reflect the elastic properties of the aortic wall, were very similar in all 4 groups. But a significant decrease in elasticity was found when compared each group with the control group (p = 0.0000001). Histological and immunohistochemistry analysis supported that the aortic wall has a signifi-?-actin by increasing the oversize (p = 0.000198 p = 0.002031, respectively). The amount of elastic fiber showed a significant drop regardless of the oversizing (p = 0.0000001). Conclusion: The four levels of oversizing studied did not show significant differences in the detachment test. Biomechanical tests of the fragments of the aorta showed a decrease in resistance of the aortic wall with increase in oversize. The elasticity of the aortic wall undergoes significant change independent of the oversizing used. The histopathological and immunohistochemical examinations confirmed the breakdown in the structure of the aortic wall with the use of stents-graft, resulting in decreased amount of elastic and muscle fibers.

Page generated in 0.0752 seconds