A phylogenetic tree based on ITS1, Adh1 and ndhF grouped the species of the genus Sorghum into one distinct monophyletic group, but including two sister lineages, one with x=5, the other with x=10 as basic chromosome numbers. The goal of this study was to elucidate major patterns in Sorghum genome evolution, particularly n=5 vs. n=10 genomes. A very recent molecular cytogenetic study in our laboratory revealed striking structural karyotypic rearrangements between S. bicolor (x=10) and an x=5 Sorghum species, S. angustum; so an immediate objective here was to determine if identical or similar rearrangements exist in other wild Sorghum species. Our approach was [1] to extend similar methods to additional species, i.e., fluorescent in situ hybridization (FISH) analyses of sorghum genomic bacterial artificial chromosome clones and multi-BAC cocktail probes to mitotic chromosomes of S. angustum, S. versicolor, S. brachypodum and S. intrans; and [2] to augment the BAC-FISH findings by comparing telomeric and ribosomal DNA FISH signal distributions to x=5 and x=10 Sorghum species. Signals from in situ hybridizations of BAC-based probes were insufficiently robust and insufficiently localized to delineate FISH signal patterns akin to those discovered previously in S. angustum. Southern blots of the same BACs to restricted DNA of these species revealed relatively moderate affinity to smeared DNA, suggesting homology to non-tandemized sequences. FISH of the A-type TRS (Arabidopsis-like telomeric repeat sequence) revealed its presence is limited to terminal chromosomal regions of the Sorghum species tested, except S. brachypodum, which displayed intercalary signal on one chromosome and no detachable signal at its termini region. The hybridization of 45S and 5S rDNA revealed that the respective sites of tandemized clusters differ among species in terms of size, number and location, except S. angustum versus S. versicolor. Well localized BAC-FISH signals normally occur when signals from low-copy sequences discernibly exceed background signal, including those from hybridization of dispersed repetitive elements. The low level of signal intensity from BAC low-copy sequences relative to the background signal "noise" seems most likely due to low homology and(or) technical constraints. Extensive dispersal of low-copy sequences that are syntenic in S. bicolor seems unlikely, but possible. In conclusion, the result was a lack of clear experimental success with BAC-FISH and an inability to effectively screen for S. angustum-like rearrangements using BAC-FISH. The telomeric and rDNA FISH indicated that the x=5 genomes vary extensively. One can surmise that although the arrangements seen in S. angustum might extend to S. versicolor, they certainly do not extend to S. versicolor, they certainly do not extend to S. intrans or S. brachypodum. It is clear that S. brachypodum has telomeric repeats that are either very short or rely on some sequence other than the A-type TRS.

The alkyl substitution effects and the hybridization effects on the rate of coupling of adsorbed hydrocarbon groups on Ag(111) have been investigated under ultrahigh vacuum by temperature programmed reaction/desorption (TPR/D). For these two different issues, two types of halide precursors were used. One is to form adsorbed fragments bearing C£\(sp3) and C£\-H, the other is to yield adsorbed fragments with different hybridized £\-carbons without C£\-H. The desired hydrocarbon groups were generated on Ag(111) by the thermal dissociation of the C-X (X = I or Br) bond in the corresponding halogenated compounds. Substitution of alkyl for hydrogen in the adsorbed alkyl groups systematically raises the coupling temperature. For example, 3-pentyl groups homo-couple at temperatures ~ 70 K higher than the ethyl homo-coupling reaction. The concept of ¡§geminal repulsion¡¨ can account for our experimental results while the size and the number of the alkyl substitution groups increase. Different hybridized C£\ (metal-bonded carbon) species cause various angle strain energies in the cyclic transition state for the coupling reaction. The C£\(sp) species (CH3C¡ÝC(ad) and (CH3)3SiC¡ÝC(ad)) have rather high coupling temperatures (~ 460 K) due to the unidirectional sp orbital and the stronger Ag-C(sp) bond in the transition state. The relative rates for homo-coupling as a function of the hybridization of the metal-bound carbon follow the trend sp3 > sp2 > sp on the Ag(111) surface. Lastly, we found that the isobutyl groups undergo a £]-hydride elimination instead of homo-coupling on the Ag(111) surface. It may be due to that isobutyl groups have a total of nine £]-hydogens among all the hydrocarbon groups, which makes this rare reaction pathway possibly occur on Ag(111).

Aufgrund ihrer Selbstorganisationseigenschaften besitzt DNA ein großes Potential für den Einsatz in Bottom-up-Techniken der Nanotechnologie. So erlaubt DNA eine genau definierte Anordnung von Bauelementen im Abstand von nur wenigen Nanometern. Zum Beispiel kann ein regelmäßig mit Metallclustern oder Proteinen bestücktes DNA-Netz als Katalysator oder in Sensoren eingesetzt werden. DNA wird außerdem als Templat für Nanodrähte benutzt und kann deshalb eine wichtige Rolle in einer zukünftigen Nanoelektronik spielen. DNA-Strukturen entstehen meist durch Selbsassemblierung von Einzelstrangmolekülen während einer Hybridisierung. Die Assemblierung wird dabei durch die Basensequenzen der beteiligten Einzelstränge gesteuert. Das bedeutet: Die Basensequenzen der Einzelstränge definieren die Gestalt der entstehenden Struktur. Diese Dissertation stellt Regeln für Sequenzkonfigurationen vor, welche DNA-Einzelstränge erfüllen müssen, damit die erfolgreiche Selbstassemblierung einer gewünschten Zielstruktur erfolgreich sein kann. Das Grundprinzip dieser Regeln ist eine Minimierung der Länge von Basenfehlpaarungen. Es wird ein Algorithmus entwickelt, welcher diese Regeln umsetzt und für beliebige Zielstrukturen passende Sequenzkonfigurationen erzeugt. Der Algorithmus arbeitet vollautomatisch und ist für die meisten Strukturgrößen sehr schnell. Eine Java-Implementierung des Algorithmus mit Namen Seed ist unter http://nano.tu-dresden.de/~jseiffert/Seed/ frei erhältlich. Abschließend präsentiert diese Arbeit ein Experiment, in welchem eine Reihe von Double-Crossover-(DX)-Molekülen zu einer langen Kette verbunden werden. Die Sequenzkonfiguration für dieses Experiment wurde mit Seed erstellt und zeigt die Anwendungsfähigkeit des vorgestellten Algorithmus. / Due to its self-recognition abilities, DNA has a great potential to disclose new bottom-up routes towards nanofabrication. DNA allows well-defined arrangements of building blocks with only a few nanometer distance. For example, a DNA network with regulary attached metal beeds or proteins can be placed on a surface to act as a catalyst or a sensor. DNA can also be used as template for nanowires and, therefore, might play a major role in future nanoelectronics. DNA structures mostly assemble themselves by hybridization of single stranded DNA molecules. The self-assemby process is controlled by the base sequences of the single strands: The sequence configuration defines the shape of the resulting structure. This thesis introduces rules for sequence configuration that DNA strands must fullfill to produce a desired target structure in a hybridazation process. The basic principle of these rules is a mismatch minimization. An algorithm is presented, which generates suitable sequence configurations according to the introduced rules. The algorithm can handle any DNA structures, works full-automatically, and for most structure dimensions, is very fast. A Java-implementation of the algorithm called Seed is freely available at http://nano.tu-dresden.de/~jseiffert/Seed/. Finally, this work describes a structure building experiment, where a number of double crossover (DX) molecules were concatenated into a long chain. The sequence configuration for this experiment was generated by the developed program Seed showing the use of the presented algorithm.

The plant genus Tolpis (Asteraceae) is a predominantly insular plant lineage. It inhabits four of the five archipelagoes that comprise the Atlantic region of Macaronesia and also occurs in Mediterranean Europe and North Africa. Twelve species are currently recognized in Tolpis, of which ten are insular and two continental. The majority of the insular species inhabit the five western Canarian islands, where they constitute endemics to specific ecological habitats. A comprehensive molecular phylogeny of Tolpis is generated via DNA sequences of one nuclear ribosomal and two low-copy nuclear DNA markers. Considerable phylogenetic uncertainty among inferred tree topologies is detected, and incongruence between these topologies is resolved via statistical hypotheses testing. The extant diversity of the genus is identified to be the result of two independent colonization pathways and adaptive radiations on several islands. Moreover, potential hybridization is detected between species that inhabit different islands and archipelagoes, indicating a more widespread historical distribution of the genus. Details of the biogeographic history of Tolpis are inferred via ancestral area reconstructions under parsimony and likelihood optimality criteria. The hypothesis that Tolpis may have undergone a back-dispersal from an island to a continental habitat is also tested. Uncertainty in taxon cladograms owing to the presence of hybrid or allopolyploid taxa is characterized and a potential adjustment strategy evaluated. Averaging reconstruction results over all optimal phylogenetic trees and the manual pruning of cloned DNA sequences are found potential adjustment strategies against the impact of topological uncertainty owning to hybrid or allopolyploid taxa. Adjusted ancestral area reconstructions in Tolpis do not support the scenario that the genus has undergone a reverse colonization of the continent. In addition to the phylogenetic and biogeographic history of the genus, the diversity of symbiotic mycorrhizal fungi associated with Tolpis is characterized. A molecular survey using two nuclear ribosomal DNA markers and 454 pyrosequencing is performed. Particular emphasis is placed on the quality filtering of resulting fungal DNA sequences, the generation of operational taxonomic units, and their taxonomic assignment via similarity searches against DNA sequence databases. Numerous potentially novel fungal genotypes are identified. / text

Οι εξωκυττάριες ουσίες παράγονται από τα κύτταρα, εκκρίνονται από αυτά και αλληλεπιδρώντας τόσο μεταξύ τους όσο και με τα κύτταρα ρυθμίζουν πολλές αναπτυξιακές πορείες. Μελετήσαμε τη χρονική και τοπική εμφάνιση των mRNAs της εντακτίνης και της λαμινίνης, γλυκοπρωτεϊνών των εξωκυττάριων ουσιών, στο πρώϊμο έμβρυο όρνιθας. Χρησιμοποιήσαμε την τεχνική της in situ υβριδοποίησης, που κατέδειξε διαφορική έκφραση της εντακτίνης και των αλυσίδων της λαμινίνης σε ξεχωριστούς κυτταρικούς πληθυσμούς και όργανα σε διαφορετικά στάδια ανάπτυξης του εμβρύου. Επίσης μελετήσαμε την χρονική και τοπική κατανομή του πολυπεπτι- δίου της εντακτίνης από το στάδιο του μοριδίου ως την αρχή της οργανογένεσης με τις τεχνικές του ανοσοφθορισμού και της ανοσοκατακρήμνισης. Ανιχνεύσαμε την παρουσία της εντα-κτίνης ήδη από το στάδιο του όψιμου μοριδίου. Με τη χρήση αντισωμάτων για την εντακτίνη μελετήσαμε το ρόλο της κατά την ανάπτυξη του πρώϊμου εμβρύου. Στα αποτελέσματά μας φάνη-κε οτι η εντακτίνη είναι απαραίτητη για το σωστό προσανατο-λισμό των κυττάρων καθώς μεταναστεύουν κατά την γαστριδίω-ση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αναστολή του σχηματισμού του εμβρυϊκού άξονα. / The extracelular matrix is a complex cell product which regulates many developmental processes. We used specific antisense RNA probes for the laminin α1, β1 and γ1 chains and for entactin, two extracellular matrix glycoproteins, to study the tissue specific and temporal patterns of their mRNAs in the early chick embryo. Our work employing in situ hybridization, showed strong signals of the laminin and of entactin mRNAs at the morula stage and differential express-ion of these mRNAs in the forming embryonic tissues and organs in the developing chick embryo. We also studied the time of appearance and subsequent distribution of the entactin polypeptide using immunofluorescence and immunopre-cipitation from the morula stage up to the early organogene-sis in the chick embryo. The first presence of entactin was detected at the late morula stage and showed differential expression in the various cell populations in the develop- ing embryo. To study the role of entactin in the major cell-ular migrations during gastrulation we used blocking anti- bodies in set of functional studies. Entactin seemed to be essential for the directional migrations of cells during gastulation and the embryonic axis was not formed in the embryos treated with the anti-entactin antibodies.

Η παρούσα διατριβή ασχολήθηκε με τη μελέτη της έκφρασης των υπομονάδων των υποδοχέων του γλουταμινικού οξέος και του γ-αμινοβουτυρικού οξέος (GABA) στα βασικά γάγγλια και τον φλοιό των εγκεφαλικών ημισφαιρίων του μυός weaver. Παράλληλα, μελετήθηκε η έκφραση των νευροπεπτιδίων εγκεφαλίνης και δυνορφίνης στα βασικά γάγγλια του μυός weaver. O μυς weaver χαρακτηρίζεται από προοδευτική, γενετικά επαγόμενη εκφύλιση των ντοπαμινεργικών κυττάρων του μεσεγκεφάλου, κυρίως αυτών οι οποίοι καταλήγουν στο ραβδωτό σώμα. Για αυτόν τον λόγο, θεωρείται ένα καλό μοντέλο της νόσου Parkinson και η μελέτη των νευροχημικών μεταβολών που συμβαίνουν στον εγκέφαλο του παραπάνω μυός, αποτελεί πολύτιμο εργαλείο για τη διερεύνηση των παθογενετικών μηχανισμών της νόσου. Mε την τεχνική του υβριδισμού in situ, προσδιορίστηκαν τα επίπεδα mRNA των υπομονάδων z1, ε1 και ε2 του υποδοχέα NMDA, των υπομονάδων KA2 και GluR6 του υποδοχέα καϊνικού οξέος, των υπομονάδων α1, α2, α4, β2 και β3 του υποδοχέα GABAA, καθώς και των πρόδρομων πολυπεπτιδίων προ-προεγκεφαλίνη και προδυνορφίνη. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε φυσιολογικούς μύες (+/+) και μύες weaver (wv/wv), στις ηλικίες των 26 ημερών, 3 μηνών και 6 μηνών μετά τη γέννηση. Όσον αφορά στους υποδοχείς του γλουταμινικού οξέος, τα αποτελέσματά μας υπέδειξαν αύξηση στην έκφραση των υπομονάδων z1, ε2, ΚΑ2 και GluR6 στο ραβδωτό σώμα των μυών weaver, σε σχέση με τους φυσιολογικούς. Η αύξηση στο mRNA των υπομονάδων z1, ε2 και GluR6 παρατηρήθηκε μόνο στην ηλικία των 6 μηνών, ενώ το mRNA της υπομονάδας KA2, παρουσίασε αύξηση και στις τρεις ηλικίες που μελετήθηκαν. Οι αυξήσεις της έκφρασης των υπομονάδων z1, ε2, ΚΑ2 και GluR6 συμφωνούν και πιθανόν εξηγούν τις αυξήσεις στα επίπεδα των θέσεων δέσμευσης για τους υποδοχείς NMDA και μη-NMDA, οι οποίες έχουν βρεθεί από παλαιότερες μελέτες του εργαστηρίου μας στο ραβδωτό σώμα των μυών weaver ηλικίας 6 μηνών. Με βάση βιβλιογραφικά δεδομένα, υποστηρίζουμε ότι η καθυστερημένη αύξηση στην έκφραση των υπομονάδων z1, ε2 και GluR6 κατά πάσα πιθανότητα συντελείται μέσω επαγωγής του μεταγραφικού παράγοντα ΔfosB, σε απόκριση προς τη μείωση της ντοπαμίνης. Στον σωματοαισθητικό φλοιό των μυών weaver ηλικίας 26 ημερών, παρατηρήθηκε αύξηση στην έκφραση των υπομονάδων z1, ε1, ε2 και KA2, η οποία θα μπορούσε να οφείλεται στη μειωμένη θαλαμοφλοιϊκή γλουταμινεργική είσοδο. Όσον αφορά στους υποδοχείς GABAA, παρατηρήθηκε αύξηση στα επίπεδα mRNA των υπομονάδων α4 και β3, στο ραβδωτό σώμα των μυών weaver ηλικίας 6 μηνών, η οποία συμφωνεί και μπορεί να εξηγήσει την αύξηση στα επίπεδα των θέσεων δέσμευσης για τους υποδοχείς GABAA, η οποία έχει βρεθεί σε προηγούμενη μελέτη του εργαστηρίου μας, στο ραβδωτό σώμα των μυών weaver ηλικίας 6 μηνών. Σκοπεύουμε να ελέγξουμε την πιθανότητα, η αύξηση της έκφρασης της υπομονάδας α4, να υποδεικνύει μία αύξηση του αριθμού των εξωσυναπτικών υποδοχέων GABAA στους νευρώνες προβολής του ραβδωτού σώματος. Στην ωχρά σφαίρα των μυών weaver ηλικίας 6 μηνών, παρατηρήθηκε μείωση των επιπέδων mRNA των υπομονάδων α1 και β2, υποδεικνύοντας μία μείωση του αριθμού των υποδοχέων GABAA, η οποία ήταν αναμενόμενη, λόγω της αυξημένης GABAεργικής εισόδου στην εν λόγω εγκεφαλική περιοχή του μυός weaver. Στον σωματοαισθητικό φλοιό, παρατηρήθηκε μείωση στην έκφραση των υπομονάδων α2 και β2 και ταυτόχρονα αύξηση στην έκφραση των υπομονάδων α4 και β3. Με βάση βιβλιογραφικά δεδομένα, προτείνουμε ότι οι μεταβολές αυτές μπορεί να αντανακλούν μείωση στον αριθμό των συναπτικών και αύξηση στον αριθμό των εξωσυναπτικών υποδοχέων GABAA, σε απόκριση προς τη μειωμένη GABAεργική είσοδο προς τους νευρώνες του σωματοαισθητικού φλοιού του μυός weaver. Όσον αφορά στην έκφραση των πολυπεπτιδίων, το mRNA της προ-προεγκεφαλίνης, παρουσίασε αύξηση στο ραβδωτό σώμα των μυών weaver, μόνο στην ηλικία των 6 μηνών, ενώ το mRNA της προδυνορφίνης, παρουσίασε μείωση στην παραπάνω περιοχή, στην ηλικία των 26 ημερών και αύξηση στις μεγαλύτερες ηλικίες. Σύμφωνα με τα βιβλιογραφικά δεδομένα υποστηρίζουμε ότι: α) η καθυστερημένη αύξηση της έκφρασης της προ-προεγκεφαλίνης στο ραβδωτό σώμα του μυός weaver, οφείλεται στη μείωση της τονικής ανασταλτικής ρυθμιστικής δράσης της ντοπαμίνης στην έκφραση του εν λόγω γονιδίου και πιθανώς συντελείται μέσω του μεταγραφικού παράγοντα ΔfosB, β) ο παραπάνω μεταγραφικός παράγοντας είναι κατά πάσα πιθανότητα υπεύθυνος και για την καθυστερημένη επαγωγή της έκφρασης της προδυνορφίνης στο ραβδωτό σώμα των μυών weaver και γ) η μείωση του παραπάνω mRNA στην ηλικία των 26 ημερών οφείλεται στη μείωση της τονικής διεγερτικής δράσης της ντοπαμίνης στην έκφραση του εν λόγω γονιδίου. Τέλος, το γεγονός ότι οι μεταβολές των mRNA των διαφόρων υπομονάδων και νευροπεπτιδίων δεν ήταν οι ίδιες στις διάφορες ηλικίες που μελετήθηκαν υποδεικνύει ότι κατά την πρόοδο της ντοπαμινεργικής εκφύλισης των ντοπαμινεργικών νευρώνων του μεσεγκεφάλου διαφορετικοί μηχανισμοί ευθύνονται για την πρόκληση των αλλαγών στην έκφραση των υπό μελέτη γονιδίων. / In the present study we investigated the expression of the subunits of glutamate and γ-aminobutyric acid (GABA) receptors in basal ganglia and cerebral cortex of the weaver mouse. We also studied the expression of striatal neuropeptides, which are important neuromodulators of the synaptic transmission in the basal ganglia circuitry. The weaver mouse is characterized by a progressive, genetically induced degeneration of the mesencephalic dopaminergic neurons, especially those that project to the striatum. For this reason, the weaver mouse is a useful model for clarifying the pathogenetic mechanisms that underly Parkinson’s disease. Using the in situ hybridization method, the mRNA levels of the ΝΜDA subunits z1, ε1 and ε2, the kainate subunits KΑ2 and GluR6, the GABAA subunits α1, α2, α4, β2 and β3, as well as the mRNA levels of the precursor polypeptides pre-proenkephalin and prodynorphin, were estimated. The study was performed using wild-type (+/+) and weaver mice (wv/wv) of the following ages: 26 days, 3 months and 6 months. Concerning the glutamate receptors, an increase in the mRNA levels of z1, ε2, KA2 and GluR6 subunits was indicated in the weaver striatum, compared to the wild type. The z1, ε2 and GluR6 mRNA increases were observed only at the age of 6 months, whereas the KA2 mRNA increase was observed at all three ages studied. The increases in z1, ε2, ΚΑ2 and GluR6 mRNA expression are in agreement and probably explain the increased levels of ΝΜDA- and non-NMDA-sensitive binding sites that we had previously found in the 6 months old weaver striatum. Based on bibliographic data, we suggest that the delayed increases in z1, ε2 and GluR6 mRNA levels, are probably mediated by the delayed induction of the ΔfosB transcription factor, in response to the reduction of striatal dopamine levels. In the somatosensory cortex of 26 day old weaver mice, an increase in the levels of z1, ε1, ε2 and ΚΑ2 mRNAs was observed. The above increases can be attributed to the decreased thalamocortical glutamatergic imput. Concerning the GABAA receptors, the observed increases of the α4 and β3 mRNA levels in the 6 months old weaver striatum are in agreement and probably explain the increased levels of GABAA binding sites that we had previously found in the 6 months old weaver striatum. We are going to test the hypothesis, that the α4 mRNA increase might indicate an increase in the number of extrasynaptic GABAA receptors in striatal projection neurons. In the 6 months old weaver globus pallidus, the observed decrease in α1 and β2 mRNA levels was expected, since the GABAergic transmission is increased in the above region of the weaver brain. In the weaver somatosensory cortex, a decrease in the α2 and β2 mRNA levels and an increase in the α4 and β3 mRNA levels were observed. Based on bibliographic data, we suggest that the above alterations probably indicate a differential regulation of the synaptic versus extrasynaptic cortical GABAA receptors, in response to the decreased GABAergic presynaptic input to the weaver cortical neurons. Concerning the expression of the striatal neuropeptides, the pre-proenkephalin mRNA was increased in the weaver striatum, only at the age of 6 months. In contrast, prodynorphin mRNA was decreased in the 26 day old weaver striatum, whereas it was increased in the 3 and 6 months old weaver striatum. Based on bibliographic data, we suggest that: a) the delayed increase in the expression of pre-proenkephalin could be caused by the reduction of the tonic dopaminergic inhibitory control on the expression of the above gene in the dopamine-depleted weaver striatum and is probably mediated by the ΔfosB transcription factor; b) the above transcription factor could be responsible for the delayed induction of the prodynorphin expression in the weaver striatum as well, and c) the decrease of prodynorphin mRNA in the 26 day old weaver striatum could be attributed to the reduction of the dopaminergic stimulatory control on the expression of the above gene. Finally, the different pattern of expression alterations among the three ages studied indicates that distinct mechanisms are responsible for the observed changes, during the progress of the dopaminergic degeneration of the weaver brain.

No description available.

No description available.

Novelty of the research: 1. Using pure and cross breeding methods competitive genotype of Lithuanian White pig was formed. 2. Method of mixed linear model multivariate analysis was used and heritability of pig productive traits was evaluated in one farm conditions. 3. Genetic evaluation of Lithuanian White breed structure – boars’ lines and sows’ families- was performed as well as their productive traits correlations were determined for the first time in country. 4. For the first time in Lithuanian pig husbandry computerized method for determination of „muscle eye“ area was used. Practical meaning of the work: Using advantages of pure breeding and applying Large White breed „blood infusion“ was created consolidated meat genotype of Lithuanian White pig with high heritability of muscularity, which is used for genetic improvement in other Lithuanian White pig breed farms. At the moment 90 % of best BLUP method evaluated Lithuanian White pig breed boars and sows are kept in UAB „Berka“.

The Results of Survey. During the acclimatization process fatten features of C and D lines pigs offspring are changing to the right side. But differences are not statistically trusted. During the acclimatization process fleshy features of C and D lines pigs’ offspring practically did not change. Trusted difference in D line estimated only to carcass side length (cm), which declined 3.9 cm (p<0.001), or in C line to carcass side length (p<0.005), which shorten pro rata 5.2 cm and 3.63 cm comparing with imported pigs offspring results. Trusted differences are not estimated to the remainder rates of fleshy features. That fleshy features did not change during the acclimatization process is seen from phenotipical estimation results. Fat thickness of C line pigs pedigree get – at 1 point rise 1.84 mm (p<0.005), or fat thickness of D line pedigree get – at 1 point even decrease 0.57 mm (p<0.005), comparing with imported pedigree get. During acclimatization process reproductive features C and D line sow practically did not change, only milkyness and percentage of piglets preservation from generation to generations improved. C line sow milkyness increased 10.68 kg (p<0.005), or D line sow 13.01 kg (p<0.001). Percentage of piglets preservation increased 7 % (p<0.025) in C line and 5.69 % (p<0.050) in D line. During acclimatization process time from piglet weaning till the first insemination is shorten 1.02 and 2.14 day (p<0.025) pro rata in C line F1 and F2 generations. But this time... [to full text]