• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 15
  • 13
  • 12
  • 4
  • 2
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 50
  • 37
  • 8
  • 7
  • 7
  • 6
  • 6
  • 6
  • 6
  • 6
  • 6
  • 5
  • 5
  • 5
  • 5
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
11

Um sensor para o estudo da distribuição das forças plantares em sujeitos com hálux valgo e sua possível correlação com pés planos /

Teodoro, Elaine Cristina Martinez. January 2006 (has links)
Resumo: A proposta do presente estudo foi construir um sistema constituído por duas plataformas de força que fossem eficientes, porém com custo reduzido, de fácil operação e utilizá-las para analisar as forças plantares de sujeitos portadores de hálux valgo (joanete), na tentativa de estabelecer uma possível correlação com o pé tipo plano. Foi selecionado um total de vinte sujeitos, com idade entre 21 e 65 anos (idade média 42 anos), com presença ou não de hálux valgo, por meio de uma avaliação clínica subjetiva. Os sujeitos selecionados foram divididos em dois grupos, sendo um grupo constituído por dez indivíduos portadores de hálux valgo e outro grupo com dez indivíduos com ausência da deformidade. A classificação do arco plantar foi determinada pela impressão plantar e o ângulo do valgismo do hálux foi medido através de radiografias. Cada sujeito pisou num total de 24 vezes sobre as plataformas de força e a atividade baropodométrica foi registrada com os mesmos nas posições, ereta e estática. Através da análise das forças plantares, não foi observada uma correlação entre a presença de hálux valgo e pés planos. / Abstract: The purpose of the present study was to construct an efficient system constituted of two force plates, however with reduced cost and of easy operation. The force plates aim to analyse the plantar forces of subjects with hallux valgus, in attempt of establishing a possible correlation with the pes planus. It was selected a total of twenty subjects, with ages between 21 and 65 years (mean age 42 years), with presence or not of hallux valgus (bunion), through a subjective clinic avaliation. The subjects selected were subdivided into two groups; one group constituted of ten subjects with hallux valgus and the other group with ten subjects with absence of the deformity. The plantar arc's classification was determined through the footprint and the angle of the hallux's valgism was measured through radiographs. Each subject stepped in a total of 24 times upon the force plates and the baropedometric activity was recorded with the subjects in the static and erect positions. Through analysis of the plantar forces, it wasn't observed a correlation between the presence of hallux valgus and pes planus. / Orientador: José Elias Tomazini / Coorientador: Mauro Hugo Mathias / Banca: Luiz Fernando Costa Nascimento / Banca: Márcio Augusto Martin / Mestre
12

Resultados del manejo de hallux valgus en el Centro Médico Naval

Barrientos Tenorio, Miguel Angel January 2014 (has links)
Publicación a texto completo no autorizada por el autor / Muestra los resultados y complicaciones en el manejo del hallux valgus, operados con las técnicas más utilizadas en el Centro Médico Naval, lo cual permitirá al personal de salud perfeccionar el conocimiento y práctica sobre el tema, así también conocer mejor las indicaciones para determinada técnica quirúrgica con el fin de disminuir sus complicaciones. Se evaluaron 70 casos operados desde enero 2004 hasta agosto 2013, teniendo en cuenta la edad, el sexo, el pie afectado, patologías agregadas, la presencia de artrosis, inestabilidad, técnica quirúrgica utilizada, los ángulos IMTT, HV, PASA, DASA pre y post quirúrgicos y las complicaciones postquirúrgicas con un seguimiento mínimo de 6 meses. La edad promedio fue 43.56±19.04 años, predominio sexo femenino y pie izquierdo, las osteotomías distales (Chevron y Bosch modificado) corrigieron adecuadamente los HV leves y moderados, mas no el severo y en el caso del Bosch modificado en su mayoría produjo limitación para la extensión del hallux; la técnica de Lelievre y la artrodesis corrigieron parcialmente el ángulo IMTT en su mayoría, pero calmaron el dolor del hallux, aunque algunos quedaron con metatarsalgia residual, la osteotomía basal corrigió adecuadamente el hallux severo, pero tuvo recidiva en 3 casos ya que no se corrigieron las deformidades asociadas y/o presencia de inestabilidad, en la mayoría de pacientes en los que persistió el dolor fue por la mala elección de la técnica. El cirujano deberá escoger la técnica apropiada para la corrección del HV, teniendo cuidado en el manejo de las partes blandas, hacer un buen planeamiento preoperatorio, tomando en cuenta los ángulos referidos, evaluando la artrosis como también la inestabilidad de la articulación cuneometatarsiana y las deformidades adicionales que pudieran causar también el hallux valgus; se deberá también hacer un control postoperatorio adecuado teniendo en cuenta el vendaje adecuado, para así evitar las correcciones insuficientes, recidivas u otras complicaciones. / Trabajo de investigación
13

Hallux valgus surgery : epidemiological aspects and clinical outcome /

Saro, Carlos, January 2007 (has links)
Diss. (sammanfattning) Stockholm : Karolinska institutet, 2007. / Härtill 5 uppsatser.
14

Analyse optoélectronique de la marche après athrodèse métatarso-phalangienne de l' hallux à propos de 15 cas /

Girard, Damien. Delagoutte, Jean-Pierre. January 2002 (has links) (PDF)
Reproduction de : Thèse d' exercice : Médecine spécialisée : Nancy 1 : 2002. / Thèse : 2002NAN11111. Titre provenant de l'écran-titre.
15

Um sensor para o estudo da distribuição das forças plantares em sujeitos com hálux valgo e sua possível correlação com pés planos

Teodoro, Elaine Cristina Martinez [UNESP] 01 1900 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:24:47Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2006-01Bitstream added on 2014-06-13T19:11:30Z : No. of bitstreams: 1 teodoro_ecm_me_guara.pdf: 1297352 bytes, checksum: c9d0432c22eb7bba690b0845f261eb9c (MD5) / A proposta do presente estudo foi construir um sistema constituído por duas plataformas de força que fossem eficientes, porém com custo reduzido, de fácil operação e utilizá-las para analisar as forças plantares de sujeitos portadores de hálux valgo (joanete), na tentativa de estabelecer uma possível correlação com o pé tipo plano. Foi selecionado um total de vinte sujeitos, com idade entre 21 e 65 anos (idade média 42 anos), com presença ou não de hálux valgo, por meio de uma avaliação clínica subjetiva. Os sujeitos selecionados foram divididos em dois grupos, sendo um grupo constituído por dez indivíduos portadores de hálux valgo e outro grupo com dez indivíduos com ausência da deformidade. A classificação do arco plantar foi determinada pela impressão plantar e o ângulo do valgismo do hálux foi medido através de radiografias. Cada sujeito pisou num total de 24 vezes sobre as plataformas de força e a atividade baropodométrica foi registrada com os mesmos nas posições, ereta e estática. Através da análise das forças plantares, não foi observada uma correlação entre a presença de hálux valgo e pés planos. / The purpose of the present study was to construct an efficient system constituted of two force plates, however with reduced cost and of easy operation. The force plates aim to analyse the plantar forces of subjects with hallux valgus, in attempt of establishing a possible correlation with the pes planus. It was selected a total of twenty subjects, with ages between 21 and 65 years (mean age 42 years), with presence or not of hallux valgus (bunion), through a subjective clinic avaliation. The subjects selected were subdivided into two groups; one group constituted of ten subjects with hallux valgus and the other group with ten subjects with absence of the deformity. The plantar arc's classification was determined through the footprint and the angle of the hallux's valgism was measured through radiographs. Each subject stepped in a total of 24 times upon the force plates and the baropedometric activity was recorded with the subjects in the static and erect positions. Through analysis of the plantar forces, it wasn't observed a correlation between the presence of hallux valgus and pes planus.
16

Distal chevron osteotomy for hallux valgus surgery:role of fixation and postoperative regimens in the long-term outcomes of distal chevron osteotomy – a randomised, controlled, two-by-two factorial trial of 100 patients

Pentikäinen, I. (Ilkka) 10 November 2015 (has links)
Abstract Hallux valgus is a very common foot deformation and it is also very common reason for orthopaedic surgery in Western industrialised countries, including Finland. In Finland, about 90% of the patients are women. Several early studies support the opinion that distal chevron osteotomy is a predictably successful treatment for mild-to-moderate hallux valgus deformities. Nevertheless, the necessity of chevron osteotomy fixation is controversial and only limited evidence supports the effectiveness of postoperative regimens. In this prospective randomised study, we compared the long-term results of 2 operative techniques (osteotomy fixation versus no fixation) and 2 postoperative regimens (a soft cast versus an elastic bandage) in 100 patients who underwent surgery for hallux valgus. Clinical evaluations based on the American Orthopedic Foot and Ankle Society (AOFAS) scale scoring were performed at baseline and again at 6 weeks, 6 months, 1 year, and a mean of 7.9 years postoperatively. Radiographic measurements were also made of the hallux valgus angle (HVA), first intermetatarsal angle (I/II IMA), distal metatarsal articular angle (DMAA), sesamoid position (LaPorta), congruence of the first metatarsophalangeal joint and the shift of the metatarsal head. Intraobserver repeatability and inter-observer reliability of radiographic measurements were evaluated by an experienced orthopaedic surgeon and an experienced radiologist. The mean AOFAS function scores were better in the group treated without osteotomy fixation and with an elastic bandage at 6 weeks postoperatively, but the difference disappeared at later dates. AOFAS scores were significantly worse when the preoperative hallux valgus angle exceeded 30 degrees. The AOFAS scores did not differ statistically among the groups in our population. Radiological recurrence of hallux valgus deformity of 15 degrees or more was very common at long-term follow-up after distal chevron osteotomy. Preoperative congruence, DMAA, sesamoid positon (LaPorta), HVA and I/II IMA affected recurrence. All recurrences were painless; thus, no revision surgery was required. A statistically higher metatarsal head shift was observed in the fixation group, but the clinical significance of 0.8 mm was very small. The experienced orthopaedic surgeon and experienced radiologist each exhibited good repeatability and reliability. Based on this study, the fixation of the distal chevron osteotomy is not necessary, nor is a rigid soft cast bandage required. The risk of recurrence of hallux valgus is higher when the preoperative HVA is 30 degrees or over. / Tiivistelmä Vaivaisenluu on hyvin yleinen jalan epämuotoisuus ja se on myös hyvin yleinen syy jalkakirurgiaan läntisissä teollistuneissa maissa ja myös Suomessa. Noin 90 % suomalaisista potilaista on naisia. Useat aiemmat tutkimukset tukevat mielipidettä, jonka mukaan ensimmäisen jalkapöydänluun alaosan V-muotoinen luunkorjausleikkaus näyttäisi olevan suositeltava hoito lievän ja kohtalaisen vaivaisenluun hoidossa. Luunkorjauksen kiinnityksen tarpeellisuus on kiistanalainen ja todisteet leikkauksen jälkeisen hoidon tehosta ovat rajalliset. Tässä eteenpäin suuntautuvassa, satunnaistetussa tutkimuksessa vertasimme kahden leikkaustekniikan (luunkorjauksen kiinnitys/ei kiinnitystä) ja kahden leikkauksen jälkeisen hoidon (kevyt kipsisidos/elastinen tukisidos) pitkäaikaistuloksia 100 potilaalla, jotka hoidettiin vaivaisenluun vuoksi. Kliininen arviointi suoritettiin Amerikan ortopedisen jalka- ja nilkkayhdistyksen pisteytyksen mukaan (AOFAS) ennen leikkausta ja 6 viikkoa, 6 kuukautta, 1 vuosi sekä keskimäärin 7.9 vuotta leikkauksen jälkeen. Samoin röntgenkuvista mitattiin vaivaisenluukulma (HVA), ensimmäisen ja toisen jalkapöydänluun välinen kulma (I/II IMA), ensimmäisen jalkapöydänluun alapään nivelpinnan kulma (DMAA), jänneluun asema (LaPorta), ensimmäisen jalkapöydänluun ja varpaan välisen nivelen asento sekä leikkauksessa tapahtunut jalkapöydänluun pään siirto. Röntgenkuvista tehtyjen mittausten toistettavuus ja luotettavuus arvioitiin kokeneen ortopedin ja kokeneen röntgenlääkärin välillä. Keskimääräiset AOFAS toimintapisteet olivat parempia siinä leikkausryhmässä, jossa luunkorjausta ei kiinnitetty ja leikkauksen jälkeen käytettiin joustavaa tukisidosta 6 viikon kontrollissa, mutta seurannassa ero hävisi. AOFAS-pisteet olivat merkittävästi huonommat, jos vaivaisenluukulma oli ennen leikkausta yli 30 astetta. Aineistossamme AOFAS-pisteet eivät eronneet tilastollisesti merkittävästi eri ryhmien välillä. Röntgenkuvissa vaivaisenluukulman uusiutuminen 15 asteeseen tai sen yli oli hyvin tavallinen jalkapöydänluun alaosan chevron osteotomian jälkeisessä pitkäaikaisseurannassa. Ennen leikkausta arvioidut nivelen asema, DMAA, LaPorta, HVA ja I/II IMA vaikuttivat uusiutumiseen. Kaikki uusiutumiset olivat kivuttomia ja uusintaleikkauksia ei tarvittu. Ryhmässä, jossa luunkorjaus kiinnitettiin, jalkapöydänluun pään siirto pysyi tilastollisesti paremmin, mutta 0.8 mm:n eron kliininen merkitys on olematon. Röntgenkuvista tehtyjen mittausten toistettavuus ja luotettavuus olivat hyviä sekä ortopedilla että röntgenlääkärillä. Tämän tutkimuksen perusteella ensimmäisen jalkapöydänluun alaosan luunkorjauksen kiinnittäminen ei ole tarpeellista eikä myöskään ole tarpeen käyttää kipsisidosta. Vaivaisenluun uusiutumisen riski on suurempi, jos vaivaisenluukulma on ennen leikkausta 30 astetta tai enemmän.
17

Influencia de la magnitud del desplazamiento lateral de la cabeza metatarsal tras la osteotomía en chevron para hallux valgus sobre el resultado reportado por el paciente

Bello-Tejeda, Laiz Lissette 09 March 2023 (has links)
Antecedentes: El hallux valgus (HV) es la patología del antepié más frecuente en adultos. Una de las técnicas quirúrgicas más ampliamente aceptada para su corrección es la osteotomía en chevron, cuyo objetivo es la realineación del primer metatarsiano mediante el desplazamiento lateral de su cabeza. Actualmente, no se ha determinado qué magnitud constituye un desplazamiento adecuado y satisfactorio para el paciente. Objetivos: El objetivo principal era analizar la influencia de la magnitud del desplazamiento lateral de la cabeza metatarsiana tras la osteotomía distal en chevron del primer metatarsiano sobre los resultados reportados por el paciente. Los objetivos secundarios fueron: (1) Identificar el desplazamiento mínimo de la cabeza metatarsiana necesario para obtener un resultado satisfactorio; (2) Evaluar si la posición sesamoidea cambiaba con el tiempo e influía en el resultado reportado por el paciente. Material y Métodos: Estudio de cohortes, prospectivo y comparativo de una muestra de 97 pacientes. El resultado clínico se evaluó mediante el cuestionario de calidad de vida Self-reported foot and ankle score (SEFAS), escala funcional de la Sociedad Americana del Pie y Tobillo (AOFAS), escala analógica visual del dolor (EVA) y satisfacción final del paciente con una escala Likert. Radiológicamente, el desplazamiento lateral de la cabeza metatarsiana fue cuantificado mediante: a) ángulo intermetatarsiano (AIM); y b) desplazamiento lineal lateral. Los pacientes se distribuyeron en dos grupos según presentaran un incremento postoperatorio mayor o igual o menor de la diferencia mínima clínicamente importante (DMCI) de 9 puntos en la escala SEFAS. Para el objetivo secundario (1) se realizó un análisis ROC, y para el (2) los pacientes se agruparon respecto a la posición sesamoidea obtenida con la cirugía. Resultados: No se encontró asociación significativa entre la magnitud del desplazamiento lateral de la cabeza metatarsiana medido mediante el AIM y la escala SEFAS al final del seguimiento. Aplicando una curva ROC, no se obtuvo un punto de corte significativo en el AIM para discriminar a los pacientes con un incremento igual o mayor a la DMCI en el resultado SEFAS final (área bajo la curva, AUC= 0,46; p= 0,611). Igualmente, no hubo un punto de corte significativo para el desplazamiento lineal lateral (AUC 0,47; p= 0,730). En el análisis multivariante realizado para identificar factores predictores de SEFAS satisfactorio, fueron significativos las variables finales de EVA-dolor y posición correcta de los sesamoideos. Los 66 pacientes con posición sesamoidea normal obtenida en la cirugía no tuvieron cambios en dicha posición al final del seguimiento. Por el contrario, 8 pacientes (25,8%) de los 31 en que la posición no fue correcta tuvieron un empeoramiento de la posición sesamoidea al final del seguimiento, y peor resultado final en SEFAS (p= 0,003), EVA-dolor (p= 0,026) y satisfacción (p= 0,011). Conclusión: La magnitud del desplazamiento de la cabeza metatarsiana no influye en el resultado funcional reportado por el paciente medido con la escala SEFAS, pero tiene influencia en la satisfacción del paciente con la cirugía. Una incorrecta posición sesamoidea obtenida en la cirugía puede conducir a un empeoramiento de dicha posición con el tiempo y peor resultado funcional. El principal factor de resultado favorable no es tanto la magnitud del desplazamiento lateral de la cabeza metatarsiana como la obtención en la cirugía de una correcta cobertura de los sesamoideos.
18

Icke-kirurgiska behandlingsmetoder för behandling av hallux valgus : en narrativ litteraturstudie med systematisk litteratursökning / Non-surgical treatment methods for the treatment of hallux valgus : a narrative literature study with a systematic literature search

Thoms, Martina January 2023 (has links)
Bakgrund: Hallux valgus (HV) är den vanligaste felställningen i foten hos vuxna. HV behandlas främst med operativa behandlingsmetoder men innan operation övervägs ska patienten behandlas med icke-kirurgiska behandlingsmetoder. Det saknas idag riktlinjer kring icke-kirurgiska behandlingsmetoder, vilka de är och vilken effekt de har. Syfte: Syftet med studien var att sammanställa vetenskaplig litteratur som beskriver icke-kirurgiska behandlingsmetoder för hallux valgus. Metod: Studiedesign var narrativ litteraturstudie med systematisk litteratursökning. Sökningar genomfördes i PubMed, CINAHL, MEDLINE och 12 artiklar inkluderades i resultatet. Resultat: De icke-kirurgiska behandlingsmetoder som nämns i litteraturen var rådgivning, ortoser, olika typer av skenor, träning, manuell terapi, tåseparerare, tejpning, elstimulering, kylbehandling och töjning av muskler. Konklusion: Flertalet icke-kirurgiska behandlingsmetoder finns i syfte att behandla HV. Det ligger stor vikt i att tidigt upptäcka HV då metoderna är effektiva vid lindrig till måttlig lateral felställning. Det är troligtvis en kombination av de icke-kirurgiska behandlingsmetoderna som är mest effektiv i syfte att minska komplikationer och minska risk för operativa åtgärder av HV.
19

Immediate effect of neuromuscular electrical stimulation on the abductor hallucis muscle: A randomized controlled trial / 母趾外転筋への神経筋電気刺激の即時効果:ランダム化比較試験

Shimoura, Kanako 23 March 2022 (has links)
京都大学 / 新制・課程博士 / 博士(人間健康科学) / 甲第23829号 / 人健博第100号 / 新制||人健||7(附属図書館) / 京都大学大学院医学研究科人間健康科学系専攻 / (主査)教授 黒木 裕士, 教授 山田 重人, 教授 森田 智視 / 学位規則第4条第1項該当 / Doctor of Human Health Sciences / Kyoto University / DFAM
20

Impacto da estimulação do córtex motor primário por corrente contínua na dor e funcionalidade pós-operatória de hálux valgo : um ensaio clinico randomizado

Ribeiro, Hugo Daniel Welter January 2017 (has links)
Introdução: O hálux valgo é uma importante causa de dor e desconforto e acomete 28% dos adultos e 37% dos idosos, com predominância na população feminina. Para atingir a cura desta deformidade, faz-se necessário o tratamento cirúrgico, cuja principal razão é o tratamento da incapacidade relacionada à dor (IRD). No entanto, um ano após a cirurgia de hálux valgo, dor crônica moderada a grave persiste em 21% em repouso e 43% durante a caminhada. Esta resposta anormal faz parte dos sintomas que constitui a síndrome de sensibilização central (SSC), a qual é decorrente de um processo de neuroplasticidade mal adaptativa. Pacientes sensibilizados, não só têm uma maior propensão a desenvolver dor persistente pós-operatória como também experenciam uma dor pós-operatória mais intensa em comparação com pacientes não sensibilizados, devido à amplificação da resposta a estímulos nociceptivos e disfunção dos sistemas inibitórios. Relacionadas ao processo de alterações neuroplásticas, encontramos proteínas tais como o fator neurotrófico derivado do cérebro (BDNF). Esta neurotrofina participa do processo de LTP, mecanismo de neuroplasticidade que sustenta o processo de memória dolorosa. O aumento de BDNF incrementa a LTP, enquanto que a redução de seus níveis atenua este fenômeno. Portanto, a relação de níveis de BDNF com a severidade da doença pode confirmar a influência sistêmica desse biomarcador em estados de dor sustentada. A fim de alterar a neuroplasticidade mal adaptativa induzida pela dor a longo prazo, a estimulação transcraniana por corrente contínua (ETCC), uma técnica não invasiva, que visa à modulação do sistema nervoso central para controle da dor, pode se tornar uma opção terapêutica. No entanto, ainda não foi explorado o efeito da ETCC aplicada no período pré-operatório com intuito de melhorar o controle da dor pós-operatória de pacientes sensibilizadas e melhorar a reabilitação pós-operatória dessas pacientes. Neste estudo optou-se pelo uso da ETCC pelo seu potencial de contra regular as alterações ETCC pré-operatória comparada ao ETCC-sham no controle da dor e reabilitação em pacientes com artralgia da 1ªAMF submetidas a tratamento cirúrgico de hálux valgo. Método: Ensaio clínico, randomizado, duplo-cego, em paralelo, controlado com sham que incluiu 40 pacientes do sexo feminino, entre 18 e 70 anos, candidatas a tratamento cirúrgico de hálux valgo sob técnica combinada de Chevron e Akin por artralgia da 1ªAMF. As pacientes foram randomizadas e divididas em dois grupos que receberam duas sessões de 20 minutos de ETCC-ativa(a) ou ETCC-sham(s) no período pré-operatório. A estimulação foi feita por corrente contínua de 2mA através do eletrodo anodal sobre o córtex motor primário (M1) e o catodal sobre a área supraorbital contralateral. Os desfechos avaliados foram: escores de dor na EAV(0-10), consumo analgésico, IRD avaliada pela B-PCP:S, função do sistema modulador descendente da dor, avaliada pelo teste CPM e os níveis séricos e liquóricos de BDNF. Resultados: O grupo ETCC-a apresentou escores mais baixos na escala Análogo Visual de Dor [EAV(0-10)] em repouso e durante a caminhada (P <0,001). Em repouso, a diferença entre os dois grupos foi de 2,13cm (95% IC = 1,59 a 2,68), enquanto durante a caminhada foi de 1,67cm (IC 95% = 1,05 a 2,28). O grupo ETCC-a, quando comparado ao grupo ETCC-s mostrou menor necessidade de doses analgésicas diárias com média de 1,37 (0,63) contra 1,81 (0,64) doses respectivamente (P <0,001). A ETCC ativa também obteve maior melhora da IRD que a ETCC sham, conforme demostrado pela maior redução na Brazilian Profile of Chronic Pain: Screen (B-PCP:S) (diferença média de 9,41 pontos, IC95% = 0,63 a 18,21) e ainda, aumentou a função do sistema modulador descendente da dor durante o teste da modulação condicionada de dor (CPM) com um tamanho de efeito médio. O aumento da função desse sistema representa a reversão das alterações neuroplásticas mal adaptativas promovidas pela dor crônica. Conclusão: Duas sessões de ETCC anódica aplicadas sobre M1 no pré-operatório melhorou a dor pós-operatória, como demonstrado pela redução dos escores de dor, consumo de analgésicos e IRD. Além disso, sugere-se que os efeitos da ETCC pré-operatória nestes desfechos envolvem a melhora da função dos sistemas moduladores descendentes da dor e mecanismos de neuroplasticidade conforme mensurados pelo BDNF. / Introduction: Hallux valgus, is an important cause of feet pain and discomfort and affects 28% of adults and 37% of elderly, predominantly in female population. To achieve the deformity heal, surgical treatment is needed, which main goal is to treat incapacity related to pain (IRP). However, one year after hallux valgus surgical treatment, moderate to severe chronic pain persists in 21% during rest and 43% during walking. This abnormal response is part of the symptoms that constitute central sensitization syndrome (CSS), which is due to a maladaptive neuroplasticity process. Sensitized patients, not only are more likely to develop postoperative persistent pain, but also experience more intense postoperative pain comparing to non-sensitized patients, due to the amplification of nociceptive inputs and inhibitory systems disfunction. Related to neuroplasticy process, proteins such as brain neurotrophic factor (BDNF) are found. This neurotrophin participates in the LTP process, a mechanism of neuroplasticity that sustains the process of pain memory. The increase of BDNF increases the LTP, while the reduction of its levels attenuates this phenomenon. Therefore, the relationship of BDNF levels with disease severity may confirm the systemic influence of this biomarker on sustained pain states. In order to alter long-term pain-induced maladaptive neuroplasticity, transcranial direct current stimulation (tDCS), a non-invasive technique, which aims for the central nervous system modulation for pain control, may become a therapeutic option for postoperative pain. However, the effect of tDCS applied in the preoperative period has not been explored yet with the intent of improving the postoperative pain control in sensitized patients, neither in postoperative rehabilitation. In this study, it was chosen to use tDCS due to its potential to counter-regulate the maladaptive neuroplastic alterations associated to chronic pain. Objective: to evaluate the effect of preoperative tDCS compared to tDCS-sham in the pain control and in the rehabilitation of patients with arthralgia of the first metatarsalfalangeal articulation submitted to hallux valgus surgical correction. Method: it is a randomized, double-blinded, placebo-sham controlled clinical trial, which includes 40 female patients, between 18 and 70 years old, candidates to hallux valgus surgical treatment by combined Chevron + Akin osteotomy due to arthralgia of the first metatarsalfalangeal articulation. The patients were randomized and divided into two groups that were treated with two tDCS or tDCS-sham sessions of 20 minutes each in preoperative period. The stimulation was done by 2mA continuous current through the anodal electrode on the primary motor cortex (M1) and the catodal on the contralateral supraorbital area. The outcomes were: VAS(0-10) scores, analgesic consumption, DRP assessed by the B-PCP: S, the function of the descending pain modulator system, assessed by the CPM test and the serum and CSF levels of BDNF. Results: a-tDCS group showed lower scores on Visual Analogue Scale [VAS(0-10)] at rest and during walking (P<0.001). At rest, the difference between both groups was 2.13cm (95%CI=1.59 to 2.68) while during walking was 1.67cm (95%CI=1.05 to 2.28). The a-tDCS group, when compared to s-tDCS, showed reduced need of daily analgesic intake from 1.37 (0.63) to 1.81 (0.64) mean doses, respectively (P<0.001). Active tDCS improved the DRP, as demonstrated by a greater reduction in the Brazilian Profile of Chronic Pain: Screen (B-PCP:S) (mean difference of 9.41 points, 95%CI=0.63 to 18.21) and also increased the function of descending pain modulatory system (DPMS) during conditioned pain modulation (CPM-task), with a medium size effect. The increased function of this system represents the reversal of maladaptive neuroplastic changes promoted by chronic pain. Conclusion: Two preoperative anodic tDCS sessions applied over M1 improved postoperative pain, as demonstrated by reduction in the pain scores, analgesic consumption and DRP. In addition, these results suggest that the effects of preoperative tDCS on these outcomes involved improving the function of pain modulation systems and neuroplasticity mechanisms as measured by BDNF.

Page generated in 0.0235 seconds