• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 5
  • 1
  • Tagged with
  • 6
  • 6
  • 6
  • 5
  • 5
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Patrimônio histórico, memória e turismo: o legado da Força Expedicionária Brasileira. Uma reconstrução possível? / Historical heritage, memory and tourism: the legacy of the Brazilian Expeditionary Force. A possible reconstruction?

Amorim, Mariana Moreira de 23 October 2017 (has links)
A II Guerra Mundial foi um conflito de proporções únicas, deixando remanescentes materiais e imateriais em todos os países envolvidos. No Brasil, sua herança se apresenta principalmente através da participação da Força Expedicionária Brasileira (FEB). Apesar de conquistar vitórias importantes contra um regime ditatorial, o grupo foi desfeito antes mesmo do retorno ao Brasil, o que levou os combatentes do heroísmo ao esquecimento rapidamente. A exclusão e a desvalorização que sofreram por parte do governo e do Exército causaram trauma e ressentimento nos veteranos, que hoje temem que a falta de apoio e interesse levem sua história ao completo esquecimento. Este trabalho tem como objetivos entender qual o impacto desta desvalorização no que se sabe sobre a FEB atualmente e identificar o que o público em geral da cidade de São Paulo e, mais especificamente, os professores de história da rede pública, conhecem sobre o grupo. Visa ainda apresentar casos em que o Turismo Cultural, através do patrimônio histórico, tenha sido utilizado como instrumento de reconstrução da memória de grupos desvalorizados, cujos modelos possam ser aplicados aos remanescentes da FEB. Para isso, foram feitos estudos documentais, entrevistas quantitativas com o público em geral e qualitativas com os professores de história. Através das pesquisas e entrevistas realizadas, foi concluído que os professores de história não têm conhecimento aprofundado sobre a FEB e, consequentemente, o assunto é reproduzido superficialmente aos alunos em sala de aula, o que justifica o fato de a maior parte do público em geral não conhecer o grupo. Observou-se que a omissão de sua história, de seus feitos e de suas tradições pelos detentores de poder, numa tentativa de manter o regime ditatorial vigente e a estrutura do Exército, fizeram com que o grupo passasse a ser historicamente invisível. Ao estudar casos em que o Turismo Cultural foi utilizado como instrumento para reconstrução da memória de grupos desvalorizados, conclui-se que as mesmas estratégias podem ser utilizadas para a reconstrução da memória da FEB / The World War II was a conflict of exceptional dimension, leaving tangible and intangible cultural heritage in every country involved. In Brazil, its heritage presents itself especially through the participation of the Brazilian Expeditionary Force (FEB). Despite achieving important victories against a dictatorial regime, the group was broken up even before their return to Brazil, which led the combatants from the heroism to the oblivion quickly. The exclusion and the devaluation that they suffered from the government and from the Brazilian Army caused trauma and resentment to the war veterans, who nowadays fear that the lack of support and interest will sink their history into oblivion. This academic paper has the objective of understanding the impact of this devaluation regarding what we know about the FEB today and to identify what the general public and History teachers of public schools located in the city of Sao Paulo know about the group. In addition to that, this paper aims to present some cases in which the Cultural Tourism, through the historical heritage, has been utilized as an instrument of reconstruction of the memory of diminished groups and which examples could be applied to the heritage of the FEB. To that end, documental studies and interviews were made, including qualitative research with applied to History teachers and quantitative research applied to the general public. Through the data from those studies and researches, it was concluded that most of the population of Sao Paulo does not know about the FEB, and that result can be justified by the lack of approach on the subject from the formal education system, since History teachers have a superficial knowledge about the topic and the presence of the FEB history in the textbooks is very limited, according to the History teachers interview. From these results, it was perceived that the omission of the FEBs history, achievements and tradition, by the political forces, in an attempt to maintain the current dictatorship and the Army structure of power, led the historical invisibility of the group. However, studying cases in which the Cultural Tourism was used as an instrument of reconstruction of memory of diminished groups, such as the Holocaust Memorial and the Memorial of Resistance of Sao Paulo, it was concluded that the same strategies could be utilized to the reconstruction of the memory of the FEB
2

Nazismo tropical? O partido Nazista no Brasil / Tropical nazi? The Nazi Party in the Brazil

Dietrich, Ana Maria 20 March 2007 (has links)
O partido nazista no Brasil (1928-1938) estava inserido em uma rede de filiais deste partido instaladas em 83 países do mundo e comandadas pela Organização do Partido Nazista no Exterior, cuja sede era em Berlim. O grupo instalado no Brasil teve a maior célula fora da Alemanha com 2900 integrantes sendo estruturado de acordo com regras e diretrizes do modelo organizacional do III Reich. A realidade brasileira interveio nesse processo causando o que chamamos de tropicalização do nazismo. A história do desenvolvimento da ação do partido no Brasil será analisada nos 17 estados brasileiros onde estava presente, tendo como contexto histórico a complexidade das relações Brasil e Alemanha durante o período da Era Vargas, a relação com o integralismo e eventuais conflitos raciais com a população brasileira e com judeus imigrados. Ênfase será dada ao papel do chefe do partido nazista no Brasil, Hans Henning von Cossel, considerado como Führer tupiniquim, tendo como fonte entrevistas com seus familiares. Contém extenso material iconográfico de documentos de época. / The Nazi party in Brazil (1928-1938) was inserted in a branch net spread in 83 countries around the world and headed by the Nazi Party Foreign Organization, whose seat was settled in Berlin. The group installed in Brazil had the major cell outside Germany with 2900 members and was structured according to the III Reich organizational model rules and policies. The Brazilian reality interfered in this process causing what is called the tropicalization of the Nazism. The history of the party actions development in Brazil will be analyzed in the 17 Brazilian states where it had a spot, having as a historical context the complexity of the Germany-Brazil connection during the Vargas Age, the relationship with the Integralism and the occasional racial conflicts with the Brazilian people and the immigrated Jews. Special attention will be given to the role of the Nazi party commander in Brazil, Hans Henning von Cossel who was considered as the native Führer, using interviews with his relatives as wellspring. The thesis contains a vast iconographic material of the period documents.
3

Nazismo tropical? O partido Nazista no Brasil / Tropical nazi? The Nazi Party in the Brazil

Ana Maria Dietrich 20 March 2007 (has links)
O partido nazista no Brasil (1928-1938) estava inserido em uma rede de filiais deste partido instaladas em 83 países do mundo e comandadas pela Organização do Partido Nazista no Exterior, cuja sede era em Berlim. O grupo instalado no Brasil teve a maior célula fora da Alemanha com 2900 integrantes sendo estruturado de acordo com regras e diretrizes do modelo organizacional do III Reich. A realidade brasileira interveio nesse processo causando o que chamamos de tropicalização do nazismo. A história do desenvolvimento da ação do partido no Brasil será analisada nos 17 estados brasileiros onde estava presente, tendo como contexto histórico a complexidade das relações Brasil e Alemanha durante o período da Era Vargas, a relação com o integralismo e eventuais conflitos raciais com a população brasileira e com judeus imigrados. Ênfase será dada ao papel do chefe do partido nazista no Brasil, Hans Henning von Cossel, considerado como Führer tupiniquim, tendo como fonte entrevistas com seus familiares. Contém extenso material iconográfico de documentos de época. / The Nazi party in Brazil (1928-1938) was inserted in a branch net spread in 83 countries around the world and headed by the Nazi Party Foreign Organization, whose seat was settled in Berlin. The group installed in Brazil had the major cell outside Germany with 2900 members and was structured according to the III Reich organizational model rules and policies. The Brazilian reality interfered in this process causing what is called the tropicalization of the Nazism. The history of the party actions development in Brazil will be analyzed in the 17 Brazilian states where it had a spot, having as a historical context the complexity of the Germany-Brazil connection during the Vargas Age, the relationship with the Integralism and the occasional racial conflicts with the Brazilian people and the immigrated Jews. Special attention will be given to the role of the Nazi party commander in Brazil, Hans Henning von Cossel who was considered as the native Führer, using interviews with his relatives as wellspring. The thesis contains a vast iconographic material of the period documents.
4

Patrimônio histórico, memória e turismo: o legado da Força Expedicionária Brasileira. Uma reconstrução possível? / Historical heritage, memory and tourism: the legacy of the Brazilian Expeditionary Force. A possible reconstruction?

Mariana Moreira de Amorim 23 October 2017 (has links)
A II Guerra Mundial foi um conflito de proporções únicas, deixando remanescentes materiais e imateriais em todos os países envolvidos. No Brasil, sua herança se apresenta principalmente através da participação da Força Expedicionária Brasileira (FEB). Apesar de conquistar vitórias importantes contra um regime ditatorial, o grupo foi desfeito antes mesmo do retorno ao Brasil, o que levou os combatentes do heroísmo ao esquecimento rapidamente. A exclusão e a desvalorização que sofreram por parte do governo e do Exército causaram trauma e ressentimento nos veteranos, que hoje temem que a falta de apoio e interesse levem sua história ao completo esquecimento. Este trabalho tem como objetivos entender qual o impacto desta desvalorização no que se sabe sobre a FEB atualmente e identificar o que o público em geral da cidade de São Paulo e, mais especificamente, os professores de história da rede pública, conhecem sobre o grupo. Visa ainda apresentar casos em que o Turismo Cultural, através do patrimônio histórico, tenha sido utilizado como instrumento de reconstrução da memória de grupos desvalorizados, cujos modelos possam ser aplicados aos remanescentes da FEB. Para isso, foram feitos estudos documentais, entrevistas quantitativas com o público em geral e qualitativas com os professores de história. Através das pesquisas e entrevistas realizadas, foi concluído que os professores de história não têm conhecimento aprofundado sobre a FEB e, consequentemente, o assunto é reproduzido superficialmente aos alunos em sala de aula, o que justifica o fato de a maior parte do público em geral não conhecer o grupo. Observou-se que a omissão de sua história, de seus feitos e de suas tradições pelos detentores de poder, numa tentativa de manter o regime ditatorial vigente e a estrutura do Exército, fizeram com que o grupo passasse a ser historicamente invisível. Ao estudar casos em que o Turismo Cultural foi utilizado como instrumento para reconstrução da memória de grupos desvalorizados, conclui-se que as mesmas estratégias podem ser utilizadas para a reconstrução da memória da FEB / The World War II was a conflict of exceptional dimension, leaving tangible and intangible cultural heritage in every country involved. In Brazil, its heritage presents itself especially through the participation of the Brazilian Expeditionary Force (FEB). Despite achieving important victories against a dictatorial regime, the group was broken up even before their return to Brazil, which led the combatants from the heroism to the oblivion quickly. The exclusion and the devaluation that they suffered from the government and from the Brazilian Army caused trauma and resentment to the war veterans, who nowadays fear that the lack of support and interest will sink their history into oblivion. This academic paper has the objective of understanding the impact of this devaluation regarding what we know about the FEB today and to identify what the general public and History teachers of public schools located in the city of Sao Paulo know about the group. In addition to that, this paper aims to present some cases in which the Cultural Tourism, through the historical heritage, has been utilized as an instrument of reconstruction of the memory of diminished groups and which examples could be applied to the heritage of the FEB. To that end, documental studies and interviews were made, including qualitative research with applied to History teachers and quantitative research applied to the general public. Through the data from those studies and researches, it was concluded that most of the population of Sao Paulo does not know about the FEB, and that result can be justified by the lack of approach on the subject from the formal education system, since History teachers have a superficial knowledge about the topic and the presence of the FEB history in the textbooks is very limited, according to the History teachers interview. From these results, it was perceived that the omission of the FEBs history, achievements and tradition, by the political forces, in an attempt to maintain the current dictatorship and the Army structure of power, led the historical invisibility of the group. However, studying cases in which the Cultural Tourism was used as an instrument of reconstruction of memory of diminished groups, such as the Holocaust Memorial and the Memorial of Resistance of Sao Paulo, it was concluded that the same strategies could be utilized to the reconstruction of the memory of the FEB
5

Marek Leykam. Hacia una arquitectura de resistencia

Requena Crespo, Francisco Vicente 05 April 2016 (has links)
[EN] Marek Leykam has contributed to reformulate the role of a modern architect as a manager of a collective effort, taking part effectively in the reconstruction of Poland after World War II by generating a highly symbolic architecture with a project method that prioritized logic and reason, which not only allowed to meet architecture with material needs of society, but also people to act consciously on the basis of social problems arised by the loss of identity and the discouragement of the surviving population about the idea of human being. Starting under conditions of chaos, that moved all available agents to join forces in pursuit of a common goal which was part of the basic vital needs of the population, Leykam articulated a coherent project method, based on optimization of technical possibilities and resources, in order to generate a reasonable answer to the context but not determining solutions by circumstantial accidents. The projects of Marek Leykam were opened to be completed by the interaction of people that was using them and, far from utopia, did not claim to be revolutionary but pointed a strong resistance, setting the foundations of a stable society that tried to recover faith in their community by sharing routines, patterns and repetitions. By means of architecture, Leykam stirred as well public awareness about the need of restructuring Polish society in the absence of subjective and authoritarian impositions, creating logical propositions that would allow to manage hierarchies and distribute equally spaces and visual perspectives in architecture for organizing a more just and egalitarian society. This thesis is focused on demonstrate the existence of a consistent project method throughout the work of Marek Leykam, reconstructing retrospectively its patterns, analyzing the semiotic implications of his architecture and showing its concern to find solutions to social problems derived from the collective sense of alienation that happened in Poland after the II World War. / [ES] El arquitecto polaco Marek Leykam contribuyó a reformular el papel del arquitecto moderno como auténtico gestor de un esfuerzo colectivo, interviniendo con eficacia en la reconstrucción de Polonia tras la II Guerra Mundial mediante una arquitectura de gran simbolismo y representatividad atenida a un método proyectual coherente derivado de su prioridad por la lógica y la razón, que no solo le permitió responder a las necesidades materiales de la sociedad, sino actuar conscientemente sobre la base de sus problemas sociales derivados de la pérdida de identidad y el desarraigo de la población superviviente ante la propia idea de ser humano. Bajo unas condiciones de partida de caos, en las que tuvieron que unir fuerzas todos los agentes disponibles en aras de un objetivo común que formaba parte de los requerimientos vitales básicos de la población, Leykam articuló un método proyectual coherente basado en la optimización de las posibilidades técnicas y constructivas de cada momento, el máximo aprovechamiento de los recursos y la eficacia en la ejecución, a través del cual generar una respuesta razonada al contexto de cada obra sin que sus soluciones quedasen determinadas por accidentes circunstanciales. El conjunto de proyectos de Leykam reconstruye de forma continua una trama abierta a ser completada por la interacción consciente de todas las personas que entran en contacto con su trabajo, contemporizando una postura firme y contraria a los planteamientos de dominación que estaban teniendo lugar en Polonia después de 1945 tanto en la esfera artística como en la social, y dando lugar a una obra que, alejada de la utopía, no tuvo pretensión de ser revolucionaria pero sí de ejercer una resistencia sobre la cual se sentasen las bases de una sociedad estable que recuperase la fe en su convivencia comunitaria compartiendo rutinas, pautas y repeticiones a modo de actos de liturgia. Mediante la arquitectura, Leykam agitó así la conciencia colectiva sobre la necesidad de reestructurar la sociedad polaca desde la ausencia de imposiciones autoritarias de carácter subjetivo, hecho al que aludió a través de una arquitectura basada en proposiciones lógicas que permitiesen administrar racionalmente las jerarquías y distribuir equitativamente los espacios y sus perspectivas visuales independientemente de cuáles fueran sus funciones. Mediante este procedimiento, era posible poner de manifiesto asimismo la necesidad de no trabajar alejado de los avances técnicos, ni carecer de mecanismos democráticos para organizar una sociedad más justa e igualitaria. El objetivo de esta tesis es demostrar la existencia de un método proyectual coherente a lo largo de toda la obra de Marek Leykam, reconstruyendo retrospectivamente sus patrones, analizando las implicaciones semióticas de su arquitectura y poniendo de manifiesto su preocupación por la búsqueda de soluciones a los problemas sociales en una época marcada por un sentimiento colectivo de alienación. / [CAT] L'arquitecte polonès Marek Leykam va contribuir a reformular el paper de l'arquitecte modern com autèntic gestor d'un esforç col·lectiu, intervenint amb eficàcia en la reconstrucció de Polònia després de la II Guerra Mundial mitjançant una arquitectura de gran simbolisme i representativitat atinguda a un mètode projectual coherent derivat de la seva prioritat per la lògica i la raó, que no només permetia respondre a les necessitats materials de la societat sinó actuar conscientment sobre la base dels seus problemes socials derivats de la pèrdua d'identitat i el desarrelament de la població supervivent davant la pròpia idea d'ésser humà. Sota unes condicions de partida de caos en què van haver d'unir forces tots els agents disponibles en nom d'un objectiu comú que formava part dels requeriments vitals bàsics de la població, Leykam va articular un mètode projectual coherent basat en l'optimització de les possibilitats tècniques i constructives de cada moment, el màxim aprofitament dels recursos i l'eficàcia en l'execució, a través del qual generar una resposta raonada al context de cada obra sense que les seves solucions quedessin determinades per accidents circumstancials. El conjunt de projectes d'Leykam reconstrueix de forma contínua una trama oberta a ser completada per la interacció conscient de totes les persones que entren en contacte amb el seu treball, contemporitzant una postura ferma i contrària als plantejaments de dominació que estaven tenint lloc a Polònia després de 1945 tant en l'esfera artística com en la social, i donant lloc a una obra que, allunyada de la utopia, no va tenir pretensió de ser revolucionària però sí d'exercir una resistència sobre la qual s'asseguessin les bases d'una societat estable que recuperés la fe en la seva convivència comunitària compartint rutines, pautes i repeticions com d'actes d'una litúrgia. Mitjançant l'arquitectura, Leykam agità així la consciència col·lectiva sobre la necessitat de reestructurar la societat polonesa des de l'absència d'imposicions autoritàries de caràcter subjectiu, fet al que va al¿ludir a través d'una arquitectura basada en proposicions lògiques que permetessin administrar racionalment les jerarquies i distribuir equitativament els espais i les seves perspectives visuals independentment de quines fossin les seves funcions. Mitjançant aquest procediment, era possible posar de manifest, així mateix, la necessitat de no treballar allunyat dels avenços tècnics ni mancar de mecanismes democràtics per organitzar una societat més justa i igualitària. L'objectiu d'aquesta tesi és demostrar l'existència d'un mètode projectual coherent al llarg de tota l'obra de Marek Leykam, reconstruint retrospectivament els seus patrons, analitzant les implicacions semiòtiques de la seva arquitectura i posant de manifest la seva preocupació per la recerca de solucions als problemes socials en una època marcada per un sentiment col·lectiu d'alienació. / Requena Crespo, FV. (2016). Marek Leykam. Hacia una arquitectura de resistencia [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/62190 / TESIS
6

Do exército de sombras ao soldado-cidadão: saúde, recrutamento militar e identidade nacional na revista nação armada (1939-1947) / From the 'Army of Shadows' to the 'Citizen Soldier': health, military conscription and national identity in the 'Revista Nação Armada' (1939-1947)

Monteiro, Vitor José da Rocha January 2010 (has links)
Made available in DSpace on 2013-01-07T15:55:01Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) 23.pdf: 9558294 bytes, checksum: 8b30b1ccc858c62bc707046e6a55ec6e (MD5) Previous issue date: 2010 / A presente pesquisa aborda a importância do tema da saúde no discurso dos militares brasileiros (mais especificamente do Exército) a respeito da construção de uma identidade nacional no período do Estado Novo (1937-1945), com particular ênfase aos anos relativos à Segunda Guerra Mundial. Para isso, serão analisados os textos publicadosna revista Nação Armada, revista civil-militar consagrada à segurança nacional, editada, com periodicidade mensal, entre novembro de 1939 e março de 1947. Buscou-se avaliar de que maneira a concepção destes militares sobre os problemas sanitários do país (particularmente no âmbito das Forças Armadas), e sobre as intervenções necessárias à sua solução, foi central para a afirmação e a legitimação do papel do Exército como força política e ideológica decisiva para o projeto de regeneração do povo brasileiro e de elaboração de uma nova nação naquele período do primeiro governo do Presidente Getúlio Vargas. Dentre os temas abordados pela revista, as questões relacionadas à saúde estavam, em particular, associadas à questão do recrutamento militar, que ganhou especial visibilidade e importância no contexto do conflito mundial. Preconizando os valores e práticas da higiene, da educação física e da eugenia como elementos fundamentais para a conformação de um soldado-cidadão , apto a atuar não apenas na guerra, mas fundamentalmente como exemplo/modelo para o novo homem brasileiro , a análise dos discursos veiculados em Nação Armada proporciona a compreensão histórica dos significados e práticas que nortearam a afirmação pública dos militares como grupo encarregado e aparelhado para promover a cura , o fortalecimento e o engrandecimento da nação de acordo com os preceitos ideológicos firmados pelo regime estadonovista.

Page generated in 0.0573 seconds