• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 13
  • 12
  • 11
  • 2
  • Tagged with
  • 36
  • 17
  • 12
  • 12
  • 7
  • 6
  • 6
  • 6
  • 5
  • 5
  • 5
  • 5
  • 4
  • 4
  • 4
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
21

Esterificação do glicerol e ácido caprílico catalisada por lipase em regime descontínuo e descontínuo-alimentado / Lipase catalyzed esterification of glycerol and caprylic acid using batch and fed-batch operating mode.

Gabriela Caldas Steinstraesser 24 April 2018 (has links)
As caprilinas são acilgliceróis de cadeia média com diversas aplicações nos campos alimentício, farmacêutico e cosmético. A esterificação direta é um processo importante para a síntese de caprilinas, dado que o glicerol é subproduto da produção de biodiesel e que a tricaprilina, material de partida para a glicerólise e hidrólise, não é um composto abundante naturalmente. As reações existentes para a síntese de acilgliceróis podem ser catalisadas por via química ou enzimática, sendo esta última superior em diversos aspectos. Dois dos principais contrapontos à utilização de enzimas são seu alto custo e dificuldade de recuperação. A imobilização de enzimas é uma das maneiras existentes para contornar estas questões. A maioria dos estudos científicos relativos à obtenção destes compostos refere-se aos acilgliceróis de cadeia longa. Portanto, é necessário aprimorar a esterificação direta entre o glicerol e ácido caprílico catalisada por lipase, através da compreensão da cinética reacional e da influência dos parâmetros reacionais. A existência de uma metodologia de separação, identificação e quantificação simples e eficaz também é importante, tornando as pesquisas relacionadas às caprilinas mais rápidas e menos complicadas. Desta maneira, este trabalho consistiu de três etapas principais: (1) a imobilização de lipases em resinas de troca aniônica, visando reduzir os custos em relação à lipase imobilizada comercial; (2) o desenvolvimento de um método de cromatografia em camada delgada capaz de quantificar as caprilinas formadas; (3) o estudo da reação de esterificação para a obtenção de caprilinas em regime descontínuo e descontínuo-alimentado. A resina DOWEX® 1X2-400 foi a que apresentou a melhor eficiência de imobilização (EI) da Palatase®. Sua atividade lipolítica foi apenas 12,7% inferior à versão imobilizada comercial da lipase, a Lipozyme®RM IM, indicando a viabilidade de substituição desta última. O desenvolvimento de método de cromatografia em camada delgada resultou em relações lineares para a detecção e quantificação de ácido caprílico, monocaprilina, dicaprilina e tricaprilina com R2 e R2pred de 99,3%/98,73%; 98,9%/97,6%; 99,8%/99,8% e 99,7%/99,5%, respectivamente, e com valor-p de 0,000. As reações em regime descontínuo foram realizadas seguindo planejamento fatorial completo, no qual foram variadas a temperatura (30 ou 70°C), a proporção molar entre os reagentes (1:1 ou 3:1 - ácido caprílico : glicerol) e o tempo reacional (6 ou 10h). A análise de regressão do rendimento reacional expresso em porcentagem de consumo de ácido caprílico indicou que, nestas condições, os fatores relevantes para o resultado final são a temperatura e a proporção molar, bem como a interação entre eles. As melhores condições para a obtenção de mono e dicaprilinas foram, portanto, de 30ºC e razão molar de 1:1. O estudo da cinética da reação indica que 40,4% do ácido caprílico são consumidos na primeira hora e que o consumo máximo ocorre na terceira hora de reação. Houve uma queda drástica no rendimento reacional, quando a reação foi conduzida em regime descontínuo-alimentado, provavelmente devido à menor eficiência catalítica da lipase devido ao baixo teor de água na primeira hora de reação. / Caprylins are medium chain acylglycerols that find several applications in food, pharmaceutical and cosmetic fields. Direct esterification is an important route for the synthesis of caprylins, since glycerol is a byproduct of biodiesel production and tricaprylin, the starting material of glycerolysis and hydrolysis, is not a naturally abundant compound. The glycerides synthesis can be catalyzed by either chemical or enzymatic routes, the latter being superior in several aspects. The biggest issues regarding the use of enzymes are their high cost and difficult recovery. Using immobilized enzymes can minimize these concerns. Most of scientific studies concerning the obtainment of these compounds address to long chain acyglycerols. Thus, the improvement of lipase catalyzed esterification of glycerol and caprylic acid is necessary, by understanding the reaction kinetics and the role of reaction parameters. A simple and effective method of separation, identification and quantification of caprylins is also a relevant contributing factor for easier and faster researches. Therefore, this work consisted of three main steps: (1) immobilization of lipases on anion exchange resins in order to produce a cheaper alternative to imported commercial immobilized lipases; (2) development of a thin layer chromatographic method capable of quantifying caprylins; (3) studying the obtainment of caprylins by direct esterification in batch and fed batch systems. DOWEX® 1X2-400 resin presented the best immobilization efficiency (IE) results. Additionally, its lipolytic activity was only 12.7% lower than the commercial Lipozyme® RM IM, suggesting that Lipozyme\'s substitution is feasible. Regarding the developing of a thin layer chromatography method, linear correlations were obtained for detection and quantification of caprylic acid, monocaprylin, dicaprylin and tricaprylin, with a R2 and R2pred of 99,3%/98,73%; 98,9%/97,6%; 99,8%/99,8% e 99,7%/99,5%, respectively, with a p-value of 0,000. The batch reactions were carried out according to a complete factorial design, in which the temperature (30 or 70ºC), the molar ratio between the reagents (1:1 or 3:1) and reaction time (6h or 10h) were varied. The regression analysis of reactional yield expressed in terms of percentage of caprylic acid consumption indicated that only the temperature, molar-ratio and their interaction were important for reaction yields, within the studied conditions. The best conditions related to the obtainment of mono and dicaprylins were 30ºC and molar ratio of 1:1. The reaction kinetics indicates that 40.4% of the caprylic acid is consumed within one hour of reaction and that the maximal consumption was achieved in the third hour. A drastic drop in reaction yield was observed when the fed batch mode was adopted, probably due a lower catalytic efficiency presented by lipase as a result of the lower water content in the first hour of reaction.
22

Avaliação química e biológica do extrato hidroetanólico de erva-mate (ilex paraguariensis a. st. hil.)

Barlette, Adriana Gregory January 2011 (has links)
Ilex paraguariensis A. St.-Hil., conhecida como erva-mate, é uma árvore nativa da América do Sul onde as folhas e pequenos ramos secos são usados para preparar o chimarrão. Possui uma composição química complexa, da qual pode-se vislumbrar muitas aplicações potenciais, que poderiam vir a ampliar o emprego da erva-mate e, conseqüentemente, do mercado para esta matériaprima. As folhas de I. paraguariensis contem xantinas, flavonóides, derivados do ácido cafeoilquínico e uma quantidade significativa de saponinas triterpenóides (cerca de 10%). Neste estudo foram investigados quimicamente extratos hidroetanólicos de I. paraguariensis, de suas frações, e de algumas substâncias de referência, como também os efeitos desses na atividade antioxidante, no acúmulo de gordura (TG) e na atividade lipolítica em cultura de células 3T3-L1. Neste sentido obtivemos extratos brutos hidroetanólicos de folhas verdes (EBV) e secas (EBS) maceradas, os quais foram fracionados originando 8 frações. Ácido ursólico, ácido clorogênico e rutina foram quantificados por cromatografia líquida de alta eficiência (CLAE). Também foi realizada a determinação de fenóis por catequinas e pela precipitação por proteínas. A fração fenólicos da folha verde apresentou atividade antioxidante superior às substâncias de referência rutina e ácido clorogênico, enquanto que o ácido ascórbico apresentou a melhor atividade. O ensaio com brometo de 3- (4,5-dimetil)difenil tetrazólio (MTT) demonstrou que os extratos e padrões testados entre 50 μg/mL e 1000 μg/mL não foram citotóxicos para as células 3T3-L1. Dentre as frações testadas para a atividade na adipogênese, a fração resíduo aquoso da folha verde (RAV) apresentou maior inibição (24%) no teor de TG na concentração de 100 μg/mL. Dentre as substâncias de referência testadas, os melhores resultados foram obtidos com o ácido caféico nas concentrações de 300 μg/mL e da rutina na concentração de 100 μg/mL. Em relação à ativividade na lipólise, a fração RAV apresentou o melhor resultado nas concentrações de 50 e 75 μg/mL. Entre as substâncias de referência, o ácido gálico apresentou resultado significativo em relação à atividade antilipolítica nas concentrações de 500 e 1000 μg/mL. Para elucidar em qual estágio da adipogênese e da lipólise os extratos, frações e padrões atuam, são necessários a investigação da avaliação da ação desses extratos e frações através de análise de expressão de genes ligados a adipogênese e a atividade lipolítica. / Ilex paraguariensis A. St.-Hil., known as maté, is a native tree from South América which leaves and twigs are used to prepare the traditional beverage “chimarrão”. It has a complex chemical composition that might have many potential applications in order to increase the use of maté and then, in consequence, increase the market demand of this raw material. Leaves from I. paraguariensis have xanthines, flavonoids, cafeoylquinic acid derivatives and triterpenoid saponins (ca. 10%). Herein, it was investigated, both chemically and biologically, the hydroethanolic extracts of leaves from I. paraguariensis, its fractions, and some reference substances, as the antioxidant activity, the adipogenesis (TG) and lipolytic activities in 3T3-L1 cell culture. So, it was prepared hydroethanolic extracts of fresh (EBV) and dried leaves (EBS) by maceration, which submitted to further fractionation furnished 8 fractions. Ursolic acid, chlorogenic acid and rutin were determined in these samples by liquid chromatography (HPLC) Also, phenolic constituents were determined using catequines and protein precipitation methods. The phenolic fraction from fresh leaves presented better antioxidant activity than the tested reference substances (rutin and chlorogenic acid), while ascorbic acid presented the best activity. The MTT assay showed that the tested extracts and fractions among 50 μg/mL and 1000 μg/mL did not present citotoxicity to 3T3-L1 cells. Among the tested fractions to adipogenesis, the aqueous residue fraction from fresh leaves (RAV) presented best inibition (24%) of TG at 100 μg/mL. Among tested reference substances, cafeic acid at 300 μg/mL, and rutin at 100 μg/mL presented the best results. In relation to the lipolytic activity, the RAV fraction presented best results at 50 e 75 μg/mL and, among the tested reference substances, galic acid presented best results at 500 e 1000 μg/mL. In order to understand the mechanim of action of these fractions and reference substances at the adipogenesis and lipolysis further studies will be performed specially those about the influence on the gene expression.
23

Avaliação química e biológica do extrato hidroetanólico de erva-mate (ilex paraguariensis a. st. hil.)

Barlette, Adriana Gregory January 2011 (has links)
Ilex paraguariensis A. St.-Hil., conhecida como erva-mate, é uma árvore nativa da América do Sul onde as folhas e pequenos ramos secos são usados para preparar o chimarrão. Possui uma composição química complexa, da qual pode-se vislumbrar muitas aplicações potenciais, que poderiam vir a ampliar o emprego da erva-mate e, conseqüentemente, do mercado para esta matériaprima. As folhas de I. paraguariensis contem xantinas, flavonóides, derivados do ácido cafeoilquínico e uma quantidade significativa de saponinas triterpenóides (cerca de 10%). Neste estudo foram investigados quimicamente extratos hidroetanólicos de I. paraguariensis, de suas frações, e de algumas substâncias de referência, como também os efeitos desses na atividade antioxidante, no acúmulo de gordura (TG) e na atividade lipolítica em cultura de células 3T3-L1. Neste sentido obtivemos extratos brutos hidroetanólicos de folhas verdes (EBV) e secas (EBS) maceradas, os quais foram fracionados originando 8 frações. Ácido ursólico, ácido clorogênico e rutina foram quantificados por cromatografia líquida de alta eficiência (CLAE). Também foi realizada a determinação de fenóis por catequinas e pela precipitação por proteínas. A fração fenólicos da folha verde apresentou atividade antioxidante superior às substâncias de referência rutina e ácido clorogênico, enquanto que o ácido ascórbico apresentou a melhor atividade. O ensaio com brometo de 3- (4,5-dimetil)difenil tetrazólio (MTT) demonstrou que os extratos e padrões testados entre 50 μg/mL e 1000 μg/mL não foram citotóxicos para as células 3T3-L1. Dentre as frações testadas para a atividade na adipogênese, a fração resíduo aquoso da folha verde (RAV) apresentou maior inibição (24%) no teor de TG na concentração de 100 μg/mL. Dentre as substâncias de referência testadas, os melhores resultados foram obtidos com o ácido caféico nas concentrações de 300 μg/mL e da rutina na concentração de 100 μg/mL. Em relação à ativividade na lipólise, a fração RAV apresentou o melhor resultado nas concentrações de 50 e 75 μg/mL. Entre as substâncias de referência, o ácido gálico apresentou resultado significativo em relação à atividade antilipolítica nas concentrações de 500 e 1000 μg/mL. Para elucidar em qual estágio da adipogênese e da lipólise os extratos, frações e padrões atuam, são necessários a investigação da avaliação da ação desses extratos e frações através de análise de expressão de genes ligados a adipogênese e a atividade lipolítica. / Ilex paraguariensis A. St.-Hil., known as maté, is a native tree from South América which leaves and twigs are used to prepare the traditional beverage “chimarrão”. It has a complex chemical composition that might have many potential applications in order to increase the use of maté and then, in consequence, increase the market demand of this raw material. Leaves from I. paraguariensis have xanthines, flavonoids, cafeoylquinic acid derivatives and triterpenoid saponins (ca. 10%). Herein, it was investigated, both chemically and biologically, the hydroethanolic extracts of leaves from I. paraguariensis, its fractions, and some reference substances, as the antioxidant activity, the adipogenesis (TG) and lipolytic activities in 3T3-L1 cell culture. So, it was prepared hydroethanolic extracts of fresh (EBV) and dried leaves (EBS) by maceration, which submitted to further fractionation furnished 8 fractions. Ursolic acid, chlorogenic acid and rutin were determined in these samples by liquid chromatography (HPLC) Also, phenolic constituents were determined using catequines and protein precipitation methods. The phenolic fraction from fresh leaves presented better antioxidant activity than the tested reference substances (rutin and chlorogenic acid), while ascorbic acid presented the best activity. The MTT assay showed that the tested extracts and fractions among 50 μg/mL and 1000 μg/mL did not present citotoxicity to 3T3-L1 cells. Among the tested fractions to adipogenesis, the aqueous residue fraction from fresh leaves (RAV) presented best inibition (24%) of TG at 100 μg/mL. Among tested reference substances, cafeic acid at 300 μg/mL, and rutin at 100 μg/mL presented the best results. In relation to the lipolytic activity, the RAV fraction presented best results at 50 e 75 μg/mL and, among the tested reference substances, galic acid presented best results at 500 e 1000 μg/mL. In order to understand the mechanim of action of these fractions and reference substances at the adipogenesis and lipolysis further studies will be performed specially those about the influence on the gene expression.
24

Avaliação química e biológica do extrato hidroetanólico de erva-mate (ilex paraguariensis a. st. hil.)

Barlette, Adriana Gregory January 2011 (has links)
Ilex paraguariensis A. St.-Hil., conhecida como erva-mate, é uma árvore nativa da América do Sul onde as folhas e pequenos ramos secos são usados para preparar o chimarrão. Possui uma composição química complexa, da qual pode-se vislumbrar muitas aplicações potenciais, que poderiam vir a ampliar o emprego da erva-mate e, conseqüentemente, do mercado para esta matériaprima. As folhas de I. paraguariensis contem xantinas, flavonóides, derivados do ácido cafeoilquínico e uma quantidade significativa de saponinas triterpenóides (cerca de 10%). Neste estudo foram investigados quimicamente extratos hidroetanólicos de I. paraguariensis, de suas frações, e de algumas substâncias de referência, como também os efeitos desses na atividade antioxidante, no acúmulo de gordura (TG) e na atividade lipolítica em cultura de células 3T3-L1. Neste sentido obtivemos extratos brutos hidroetanólicos de folhas verdes (EBV) e secas (EBS) maceradas, os quais foram fracionados originando 8 frações. Ácido ursólico, ácido clorogênico e rutina foram quantificados por cromatografia líquida de alta eficiência (CLAE). Também foi realizada a determinação de fenóis por catequinas e pela precipitação por proteínas. A fração fenólicos da folha verde apresentou atividade antioxidante superior às substâncias de referência rutina e ácido clorogênico, enquanto que o ácido ascórbico apresentou a melhor atividade. O ensaio com brometo de 3- (4,5-dimetil)difenil tetrazólio (MTT) demonstrou que os extratos e padrões testados entre 50 μg/mL e 1000 μg/mL não foram citotóxicos para as células 3T3-L1. Dentre as frações testadas para a atividade na adipogênese, a fração resíduo aquoso da folha verde (RAV) apresentou maior inibição (24%) no teor de TG na concentração de 100 μg/mL. Dentre as substâncias de referência testadas, os melhores resultados foram obtidos com o ácido caféico nas concentrações de 300 μg/mL e da rutina na concentração de 100 μg/mL. Em relação à ativividade na lipólise, a fração RAV apresentou o melhor resultado nas concentrações de 50 e 75 μg/mL. Entre as substâncias de referência, o ácido gálico apresentou resultado significativo em relação à atividade antilipolítica nas concentrações de 500 e 1000 μg/mL. Para elucidar em qual estágio da adipogênese e da lipólise os extratos, frações e padrões atuam, são necessários a investigação da avaliação da ação desses extratos e frações através de análise de expressão de genes ligados a adipogênese e a atividade lipolítica. / Ilex paraguariensis A. St.-Hil., known as maté, is a native tree from South América which leaves and twigs are used to prepare the traditional beverage “chimarrão”. It has a complex chemical composition that might have many potential applications in order to increase the use of maté and then, in consequence, increase the market demand of this raw material. Leaves from I. paraguariensis have xanthines, flavonoids, cafeoylquinic acid derivatives and triterpenoid saponins (ca. 10%). Herein, it was investigated, both chemically and biologically, the hydroethanolic extracts of leaves from I. paraguariensis, its fractions, and some reference substances, as the antioxidant activity, the adipogenesis (TG) and lipolytic activities in 3T3-L1 cell culture. So, it was prepared hydroethanolic extracts of fresh (EBV) and dried leaves (EBS) by maceration, which submitted to further fractionation furnished 8 fractions. Ursolic acid, chlorogenic acid and rutin were determined in these samples by liquid chromatography (HPLC) Also, phenolic constituents were determined using catequines and protein precipitation methods. The phenolic fraction from fresh leaves presented better antioxidant activity than the tested reference substances (rutin and chlorogenic acid), while ascorbic acid presented the best activity. The MTT assay showed that the tested extracts and fractions among 50 μg/mL and 1000 μg/mL did not present citotoxicity to 3T3-L1 cells. Among the tested fractions to adipogenesis, the aqueous residue fraction from fresh leaves (RAV) presented best inibition (24%) of TG at 100 μg/mL. Among tested reference substances, cafeic acid at 300 μg/mL, and rutin at 100 μg/mL presented the best results. In relation to the lipolytic activity, the RAV fraction presented best results at 50 e 75 μg/mL and, among the tested reference substances, galic acid presented best results at 500 e 1000 μg/mL. In order to understand the mechanim of action of these fractions and reference substances at the adipogenesis and lipolysis further studies will be performed specially those about the influence on the gene expression.
25

Avaliação de queijos Colonial e Colonial Imbriago submetidos a diferentes tempos de produção e maturação / Evaluation of Colonial and Imbriago Colonial cheeses subjected to different times of production and maturation

Pereira, Elisangela Borsoi 26 September 2014 (has links)
Made available in DSpace on 2017-07-10T17:48:05Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Elisangela_Borsoi_Pereira.pdf: 4099678 bytes, checksum: 2154628e3fc69ca40c985e332b48f374 (MD5) Previous issue date: 2014-09-26 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / Two experiments were conducte, in order to identify the best time for production and maturation of Traditional Colonial and Imbriago Colonial cheese in the municipality of Pinhão - Paraná. Ten Holstein heifers, grazing on pasture and supplemented, individually provided 11 liters of milk in the morning. The total volume was clotted raw immediately after milking, at 32°C, followed traditional Colonial process. One hundred cheeses were produced in five different seasons, each one subjected to seven maturation times, where zero for production day, one, two, three, four, six and eight months of maturation. Samples were weighed in duplicate, measured for water activity (Aw), number of lactic acid bacteria (LAB), lipolytic and proteolytic mesophilic and presence of Listeria spp. Temperature and ambient relative humidity were recorded. All data were subjected to analysis of variance (ANOVA), applied Tukey test, at 5% significance and analyzed by Sisvar statistical program. In the first study, the parameters on the Traditional Colonial Cheese were evaluated from time zero to eighth months of maturation. The lineation was completely randomized, in a double factorial scheme, considering the production period as factor 1 and maturation time as factor 2. The second work evaluated the peeling treatment occurred in the third month, in times four, six and eight months of maturation. The lineation was in randomized blocks in a scheme of split plots, being block: production period; plot: maturation time; and subplot: peeling treatment. In the first work, for weight loss, there was no difference between the cheeses at the end of eight months. The loss was relevant until the second month of maturation, the process initial critical phase. To Aw, cheeses made in May and June remained with the highest concentrations, and the ones produced in November with the lowest values. To BAL, for all assessed cheeses there was significant increase in the first month, but the decrease occurred only for cheeses made in November and May, indicating that the process of acidification and subsequent maturation stabilization may have occurred with more efficiency in these months. As for lipolytic bacteria, cheeses made in May and June had the highest scores, probably due to lower temperatures. For proteolytic bacteria, there was an evident effect of the coldest times on the counts, especially until the second month of maturation. Comparing the peeling treatments, in the second study, there was no effect on weight loss, lipolytic and proteolytic mesophilic bacteria counting. Imbriago cheeses showed contents for Aw and lactic acid bacteria counts significantly higher than Traditional Colonial, starting only in the fourth month of maturation, which may be a consequence of the hydration occurring at the peeling treatment time. It can be concluded that cheeses produced in May can be indicated as the best period for production, both for the colonial as for the Imbriago. Regarding the peeling treatment, the probable rehydration does not represent a health risk / Dois experimentos foram conduzidos com o intuito de identificar a melhor época para produção e tempo de maturação de queijo Colonial Tradicional e Colonial Imbriago no município de Pinhão Paraná. Dez fêmeas bovinas Holandês, mantidas em pastagem e suplementadas, forneceram individualmente 11 litros de leite pela manhã. O volume total foi coagulado cru imediatamente pós ordenha, à 32ºC, seguido processo tradicional do Colonial. Cem queijos foram produzidos em cinco diferentes épocas do ano, cada uma submetida em sete tempos de maturação, onde zero para dia da produção, um, dois, três, quatro, seis e oito meses de maturação. Em duplicata as amostras foram pesadas, mensuradas para atividade da água (Aw), número de bactérias láticas (BAL), mesófilas lipolíticas e proteolíticas e presença de Listeria spp. Foram registradas temperatura e umidade relativa ambiente. Todos os dados foram submetidos à análise de variância (ANOVA), aplicado teste de Tukey, a 5% de significância e analisados pelo programa estatístico Sisvar. No primeiro trabalho foram avaliados os parâmetros sobre o Queijo Colonial Tradicional do tempo zero ao oitavo meses de maturação. O delineamento foi inteiramente casualizado em esquema fatorial duplo, considerando o período de produção como fator 1 e tempo de maturação como fator 2. O segundo trabalho avaliou o tratamento da casca ocorrido no terceiro mês, nos tempos quatro, seis e oito meses de maturação. O delineamento foi em blocos casualizados em esquema de parcelas subdivididas, sendo bloco: período de produção; parcela: tempo de maturação; e sub-parcela: tratamento da casca. No primeiro trabalho, para perda de peso, não houve diferença entre os queijos ao final dos oito meses. A perda foi relevante até o segundo mês de maturação, fase crítica inicial do processo. Para Aw, os queijos produzidos em maio e junho se mantiveram com maiores teores e os produzidos em novembro com os menores valores. Para BAL, para todos os queijos avaliados houve aumento significativo no primeiro mês, mas o decréscimo ocorreu apenas para os queijos produzidos em novembro e maio, indicando que o processo de acidificação e posterior estabilização da maturação pode ter ocorrido com maior eficiência nestes meses. Quanto às bactérias lipolíticas, os queijos produzidos em maio e junho tiveram as maiores contagens, provavelmente em função das menores temperaturas. Para bactérias proteolíticas, houve evidente efeito das épocas mais frias sobre as contagens, principalmente até o segundo mês de maturação. Comparados os tratamentos da casca, no segundo trabalho, não houve efeito sobre perda de peso, contagem de bactérias mesófilas lipolíticas e proteolíticas. Os queijos Imbriago apresentaram teores para Aw e contagem de bactérias ácido láticas significativamente superiores ao Colonial Tradicional, que ocorreu apenas no quarto mês de maturação, que pode ser consequência da hidratação ocorrida no momento do tratamento da casca. Pode-se concluir que os queijos produzidos em maio podem ser representar o melhor período para a produção, tanto para o colonial como para o Imbriago. Quanto ao tratamento da casca, a provável reidratação não representa um risco sanitário
26

Etude et validation de nouveaux biomarqueurs pour le diagnostic de la tuberculose pulmonaire / Study and validation of new biomarkers for the diagnosis of pulmonary tuberculosis

Akue Brust, Belinda 28 June 2011 (has links)
La tuberculose (TB) est une maladie infectieuse causée par M. tuberculosis. En 2009, la mortalité était élevée avec 1,7 millions de décès enregistrés dans le monde. La co-infection par le VIH, notamment en Afrique, et les tuberculoses à bacilles multi-résistants aux antibiotiques, rendent la maîtrise de la pandémie encore plus complexe. Les tests actuels de diagnostic présentent des lacunes notamment en terme de sensibilité pour la microscopie qui est le test le plus utilisé, ou en terme de praticité, en ce qui concerne la culture qui est le test de référence. Le développement de nouveaux tests pour le diagnostic de la TB active représente un enjeu majeur de nos sociétés modernes. Les tests immunologiques, en particulier les tests sérologiques actuellement disponibles, présentent une alternative aux tests bactériologiques couramment utilisés mais leurs performances restent faibles. Pour cela, il est indispensable de cibler de nouveaux biomarqueurs pour développer un test efficace, sensible, rapide et peu onéreux. C'est dans de cadre que s'inscrit ce travail de thèse.Nous rapportons dans ce mémoire, la recherche de marqueurs innovants dans le cadre de la mise au point d'un test de diagnostic de la tuberculose. Nous avons ciblé plusieurs marqueurs protéiques (OmpATb, LipY, Rv0183, Rv1984c et Rv3452) et un marqueur glycolipide, le tréhalose-6,6'-dimycolate (TDM). Parmi ces candidats, plusieurs présentent de réelles performances sur le plan diagnostique. Parallèlement à cette étude, nous avons mis au point une technique de séparation des différentes formes de TDM. La séparation des différentes formes de TDM devrait permettre de déterminer de façon précise les fonctions de ces composants majeurs de la paroi de M. tuberculosis et d'évaluer leur potentiel en terme de diagnostic.Mots clés : tuberculose, sérodiagnostic, détection antigène, détection anticorps, enzymes lipolytiques, glycolipide. / Tuberculosis (TB) is an infectious disease caused by M. tuberculosis. In 2009, mortality was high with 1,7 million of recorded deaths in the world. The co-infection by the HIV, in particular in Africa, and tuberculosis with multi-resistant bacilli to antibiotics, make the control of pandemia more complex. The current tests of diagnosis present gaps, in particular, in term of sensitivity for microscopy, which is currently the used test, or in term of praticity, for the culture which is considered as the gold standard.The development of new tests for the diagnosis of TB active represents a major challenge of our modern societies. The immunological tests, in particular the serologic tests available, can present an alternative to the currently bacteriological tests. However, their performances are not sufficient. That's why, it is essential to target new biomarkers which permit to establish an effective, sensitive, fast and cheap test. It is in this context that my study takes place.We report in this memory, the research of innovating markers for the development of a diagnostic test of tuberculosis. We targeted several protenic markers (OmpATb, LipY, Rv0183, Rv1984c and for Rv3452) and a glycolipid marker, the trehalose-6,6'-dimycolate (TDM). Among these candidates, several shown good performances for active TB diagnosis. In parallel to this study, a technique of separation of the various forms of TDM was developed. The separation of the various forms of TDM will permit to study their role on the biological activities and evaluate their potential in term of diagnosis.Key words: tuberculosis, serodiagnostic, antigen detection, antibody detection, lipolytic enzymes, glycolipid.
27

CORRELATED RESPONSE TO SELECTION FOR LITTER SIZE RESIDUAL VARIANCE IN RABBITS

Calle Ayma, Eddy Wilfredo 05 April 2018 (has links)
The thesis is composed for four articles, where is studied either as relationships between body condition and energetic mobilization in rabbits and as the effect of selection for litter size variability in body condition and energetic mobilization, such as welfare biomarkers, and in litter size and its components after seven generation of selection. The first article examines the relationships between measures of body condition and energetic mobilization on primiparous rabbit at mating, delivery and 10 d after delivery, using principal component analysis. Body condition was measured as body weight and perirenal fat thickness. Energetic mobilization was measured as non-esterified fatty acid concentration in blood, before (NEFAb) and after lipolysis stimulation by isoproterenol (NEFAr). All body weights and perirenal fat thickness were located on the first principal component, exhibiting high correlations between them both at the same or different times (from 0.51 to 0.83). All NEFA measurements were located on the second component, showing low correlations with body condition measurements. Both NEFAs showed high positive correlations when measured at the same time (0.65 at mating, 0.72 at delivery and 0.69 at 10 d after delivery), but low correlations when measured at different times (from 0.09 to 0.20). The second article analyses the correlated response in body condition and fat reserves mobilization. The perirenal fat thickness and the increase in NEFAs from basal until adrenergic stimulation by isoproterenol were measured at second mating, at delivery and at 10 d after delivery. Perirenal fat thickness was similar in both lines at mating. However, the high line showed lower fat thickness than the low line at delivery (-0.16 mm, P=0.86), and this difference remained at 10 d after delivery (-0.17 mm, P=0.86). Moreover, this line exhibited 30% more concentration in NEFAs at delivery than the low one (P=0.96). The third and fourth articles study the correlated responses to selection in litter size and its components. A laparoscopy was performed 12 d of the second gestation, in order to estimate ovulation rate and number of implanted embryos. The litter size was recorded at the second parity. In the last gestation, the embryonic development was analysed at 28, 48 and 72 hours of gestation. The ovulation rate was similar in both lines. The line selected to reduce variability in litter size showed a higher number of implanted embryos (1.23, P=1.00) than the high line. Also, this line showed a more advanced development of the embryos from 48 hours of gestation, exhibiting a lower percentage of early morulae both at 48 hours (53.32% vs 79.90%, P=0.93) and at 72 hours (3.88% Vs. 21.04%, P=0.93). More advanced embryo development is related to higher embryo survival (0.85 vs 0.78, P=1.00). A higher uterine overcrowding of embryos in the low line did not penalise fetal survival, and as a result, this line continued showing a greater number of kits born at birth (0.98, P=0.96). In conclusion, body weight and perirenal fat thickness are good predictors of body reserves and both measurements could be used to estimate energy changes in the mid-long term, while NEFA measurements should be used in the short term. A decrease in litter size variability has a favourable effect on body condition, fat reserve mobilization, embryonic development and survival, and litter size. / La tesis se compone de cuatro artículos, donde se estudia tanto la relación entre la condición corporal y la movilización de energía en la coneja como el efecto de la selección divergente por variabilidad del tamaño de camada en la condición corporal y movilización de reservas energéticas, como biomarcadores del bienestar del animal, y en el tamaño de camada y sus componentes después de siete generaciones de selección. El primer artículo examina las relaciones entre las medidas de la condición corporal y la movilización de energía en conejas primíparas a la monta, al parto y a los 10 días tras el parto, a través de un análisis de componentes principales. La condición corporal se midió como el peso corporal y el espesor de grasa perirenal. La movilización de energía se midió como la concentración de ácidos grasos no esterificados en sangre, antes (NEFAb) y después de la estimulación lipolítica con isoproterenol (NEFAr). Todos los pesos y espesores de grasa perirenal se situaron sobre la primera componente principal, exhibiendo altas correlaciones entre ellos independientemente del estado fisiológico donde se midieron (de 0.51 a 0.83). Todas las medidas de NEFAs se localizaron sobre la segunda componente principal, mostrando una baja correlación con las medidas de la condición corporal. Los NEFAb y NEFAr mostraron elevadas correlaciones entre ellos cuando se midieron en el mismo momento (0.65 a la monta, 0.72 al parto y 0.69 a los 10 días tras el parto), pero bajas correlaciones cuando se midieron en diferentes momentos (de 0.09 a 0.20). El segundo artículo analiza la respuesta correlacionada sobre la condición corporal y la movilización de reservas grasas. El espesor de la grasa perirenal y el incremento de los niveles basales de NEFAs después de su estimulación adrenérgica con isoproterenol fueron medidos a la segunda monta, al parto y a los 10 días tras el parto. El espesor de la grasa perirenal fue similar en ambas líneas a la monta. Sin embargo la línea de alta mostró un menor espesor de grasa que la línea de baja al parto (-0.16 mm, P=0.86), y esta diferencia se mantuvo a los 10 días después del parto (-0.17 mm, P=0.86). Por otro lado, esta línea exhibió un 30% menos de NEFAs al parto que la línea de baja (P=0.96). El tercer y cuarto artículo estudian la respuesta correlacionada sobre el tamaño de camada y sus componentes. Se realizó una laparoscopía a los 12 días de la segunda gestación para estimar la tasa de ovulación y el número de embriones implantados. Se contabilizó el tamaño de camada al segundo parto. En la última gestación se analizó el desarrollo embrionario a 28, 48 y 72 horas de gestación. La tasa de ovulación fue similar en ambas líneas. La línea seleccionada para reducir la variabilidad en tamaño de camada mostró un mayor número de embriones implantados (1.23, P=1.00) que la línea de alta. También, esta línea mostró un desarrollo de los embriones más avanzado a partir de las 48 horas de gestación, exhibiendo un menor porcentaje de mórulas tempranas tanto a 48 horas (53.32% vs 79.90%, P=0.93) como a 72 horas (3.88% vs 21.04%, P=0.93). Un desarrollo más avanzado del embrión está relacionado con una mayor supervivencia de éste (0.85 vs 0.78, P=1.00). Por otro lado, un mayor atestamiento de embriones en el útero de la línea de baja variabilidad no penalizó la supervivencia fetal, y como resultado, esta línea continuó mostrando un mayor número gazapos al parto (0.98, P=0.96). En conclusión, el peso y el espesor de grasa perirenal son buenos predictores de las reservas corporales, ambas medidas podrían usarse para estimar los cambios energéticos a medio plazo, mientras que las medidas de NEFAs se deberían usar a corto plazo. La disminución de la variabilidad del tamaño de camada tiene un efecto favorable sobre la condición corporal, la movilización de reservas grasas, el desarrollo y supervivencia embrionaria y el tam / La tesi es compon de quatre articles, on s'estudia tant la relació entre la condició corporal i la mobilització d'energia en la conilla com l'efecte de la selecció divergent per variabilitat de la grandària de ventrada en la condició corporal i mobilització de reserves energètiques, com biomarcadores del benestar de l'animal, i en la grandària de ventrada i els seus components després de set generacions de selecció. El primer article examina les relacions entre les mesures de la condició corporal i la mobilització d'energia en conilles primípares a la muntada, al part i als 10 dies després del part, a través d'una anàlisi de components principals. La condició corporal es va mesurar com el pes corporal i la grossària de greix perirenal. La mobilització d'energia es va mesurar com la concentració d'àcids grassos no esterificats en sang, abans (NEFAb) i després de l'estimulació lipolítica amb isoproterenol (NEFAr) . Tots els pesos i grossàries de greix perirenal es van situar sobre la primera component principal, exhibint altes correlacions entre ells independentment de l'estat fisiològic on es van mesurar (de 0.51 a 0.83) . Totes les mesures de NEFAs es van localitzar sobre la segona component principal, mostrant una baixa correlació amb les mesures de la condició corporal. Els NEFAb i NEFAr van mostrar elevades correlacions entre ells quan es van mesurar en el mateix moment (0.65 a la muntada, 0.72 al part i 0.69 als 10 dies després del part) , però baixes correlacions quan es van mesurar en diferents moments (de 0.09 a 0.20). El segon article analitza la resposta correlacionada sobre la condició corporal i la mobilització de reserves greixos. La grossària del greix perirenal i l'increment dels nivells basals de NEFAs després de la seua estimulació adrenérgica amb isoproterenol van ser mesurats a la segona muntada, al part i als 10 dies després del part. La grossària del greix perirenal va ser semblant en ambdós línies a la muntada. No obstant això la línia d'alta va mostrar una menor grossària de greix que la línia de baixa al part (-0.16 mm, P=0.86) , i esta diferència es va mantindre als 10 dies després del part (-0.17 mm, P=0.86) . D'altra banda, esta línia va exhibir un 30% menys de NEFAs al part que la línia de baixa (P=0.96). El tercer i quart article estudien la resposta correlacionada sobre la grandària de ventrada i els seus components. Es va realitzar una laparoscopía als 12 dies de la segona gestació per a estimar la taxa d'ovulació i el nombre d'embrions implantats. Es va comptabilitzar la grandària de ventrada al segon part. En l'última gestació es va analitzar el desenrotllament embrionari a 28, 48 i 72 hores de gestació. La taxa d'ovulació va ser semblant en ambdós línies. La línia seleccionada per a reduir la variabilitat en grandària de ventrada va mostrar un nombre més gran d'embrions implantats (1.23, P=1.00) que la línia d'alta. També, esta línia va mostrar un desenrotllament dels embrions més avançat a partir de les 48 hores de gestació, exhibint un menor percentatge de mórulas primerenques tant a 48 hores (53.32% vs 79.90%, P=0.93) com a 72 hores (3.88% vs 21.04%, P=0.93). Un desenrotllament més avançat de l'embrió està relacionat amb una major supervivència d'este (0.85 vs 0.78, P=1.00). D'altra banda, un major atapeïment d'embrions en l'úter de la línia de baixa variabilitat no va penalitzar la supervivència fetal, i com resultat, esta línia va continuar mostrant un nombre més gran errors al part (0.98, P=0.96). En conclusió, el pes i la grossària de greix perirenal són bons predictors de les reserves corporals, ambdós mesures podrien usar-se per a estimar els canvis energètics a mitjà termini, mentres que les mesures de NEFAs s'haurien d'usar a curt termini. La disminució de la variabilitat de la grandària de ventrada té un efecte favorable sobre la condició corporal, la mobilització de reserves greixos, el dese / Calle Ayma, EW. (2017). CORRELATED RESPONSE TO SELECTION FOR LITTER SIZE RESIDUAL VARIANCE IN RABBITS [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/81021 / TESIS
28

Studium přípravků do odlučovačů tuků / Study of preparations for fat separators

Gojkovic, Živan January 2009 (has links)
Diploma thesis was concentrated at testing of a single commercial product designed as a lipid residue removal agent, applicable in grease trap vessel. Concept was, that product is to be tested for possible content of viable microbial culture with ability to utilize various kinds of vegetable oils and animal fats, by producing functional lipase. Four types of vegetable oils were used, and two fats of animal origin: olive oil, palm oil, rapeseed oil, sunflower oil, lard and beef fat. Determined fat characteristics were: point of the saponification, the acid value, the ester value and the peroxide value. Submerged cultivation was performed on specially composed medium in which the oil or fat of choice, was mixed later. Lipolytic activity and biomass growth measurement was performed using spectrophotometry, lipid degradation ability was measured using titrimetry. Based on results it can be stated that tested microorganisms, originated from product, and its lipase has ability to successfully utilize all of used fats and oils and thus, theoretically, remove its content from grease trap.
29

Mikrobiální lipázy a jejich využití / Microbial lipases and their application

Pavlačková, Jana January 2010 (has links)
This diploma thesis is focused on the study of the preparation for fat separators and wastewater pipes that contains the microorganisms with lipolytic activity. Theoretical part of this thesis describes lipases, microorganisms producing this enzymes and usage of lipases. In this part possibilities of identification of microorganisms are presented too. The practical part is concerned with the study of commercial preparation Sany Duo Spezial with proven presence of microorganisms with lipolytic activity. These microorganisms were identified by means of the PCR method. This method identified mictoorganisms like genus Bacillus sp. Next characterization of the preparation was focused on the determination of COD and the investigation of the influence of various conditions of culture medium on the lipases production and their activity. The effect of temperature, ions and pH was studied. Lipolytic activity was determine spectrophotometricaly with usage of p-nitrophenyllaurate whitch dissociates to yellow product p-nitrophenol.
30

Odbourávání tuků v odpadech / Degradation of fats in wastes

Artýszková, Jana January 2011 (has links)
Submitted master’s thesis is focused on the study of possibilities of lipids degradation in particular wastewaters originating in food industry or restaurants. The effort is given to the employment of lipolytic activity presenting microorganisms. In the literature review, wastewater treatment with aim on the sludge management and fat separators are described, as a way how to pre-treat these wastewaters. In this part the enzymes lipases of microbial origin are researched from point of view of their production conditions and possible applications. The experimental part is dedicated to the research of optimization of cultivation conditions for lipases production employing selected microorganisms (Bacillus subtilis, Geobacillus thermodenitrificans, G. thermocatenulatus and mixed bacterial culture Thermus and Bacillus) and a commercial formulation (Sany Duo Spezial). Lipases production and growth of microorganisms are determined spectrofotometrically on various concentrations of lipids. Moreover, employing the solid nutrition medium, the effect of detergents onto the Bacillus subtilis culture was assessed, since detergents are generally abundant in this particular wastewaters. As a conclusion, vide supra mentioned microorganisms were characterized according to their abilities to degrade triacylglycerols.

Page generated in 0.0273 seconds