• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 227
  • 164
  • 37
  • 16
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 446
  • 250
  • 217
  • 217
  • 178
  • 173
  • 68
  • 64
  • 62
  • 46
  • 37
  • 33
  • 33
  • 31
  • 28
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
11

Identificação e caracterização de pterígio utilizando floresta de caminhos ótimos e técnicas de otimização /

Pagnin, André Franco. January 2011 (has links)
Resumo: Neste trabalho abordamos o problema de identificação e caracterização do pterígio, uma neo-formação conjuntival triangular ou trapezoidal benigna, com causa exata ainda não definida, que potencialmente pode acarretar cegueira, como um primeiro passo para a criação de um sistema espe-cialista para auxílio ao diagnóstico utilizando a técnica de reconhecimento de padrões denominada Floresta de Caminhos Ótimos (OPF). Para a caracterização da doença, propomos a utilização de três técnicas de seleção de características as quais buscaram reduzir a quantidade de características utilizadas no reconhecimento, sem todavia, projudicar a acurácia do classificador. Essas técnicas nasceram da junção do OPF com técnicas de otimização já existentes como Otimização por Enxame de Partículas (PSO), Busca Harmônica (BH) e Algoritmo de Busca Gravitacional(GSA), resultando nos algoritmos híbridos PSO-OPF, BH-OPF e GSA-OPF, respectivamente. O banco de dados utili-zado neste trabalho é proveniente de um Projeto da Faculdade de Medicina da UNESP de Botucatu que visou a criação de uma Unidade Móvel para atendimento oftalmológico à comunidades da região de Botucatu. Esse banco de dados possui 89 características de 7,654 pacientes dos quais 682 são acometidos por pterígio e os 6,972 restantes não possuem a doença. As técnicas foram aplicadas à esse Banco de dados em dois momentos distintos. Inicialmente, buscando a identificação da doença, aplicamos o OPF juntamente com outros nove classificadores buscando somente a identificação do pterígio, dividindo a base de dados em 50 % para treinamento dos classificadores e os 50 % restantes para a classificação dos dados, num ciclo repetido 10 vezes, com esses conjuntos treinamento e classificação gerados aleatoriamente... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: Not available / Orientador: João Paulo Papa / Coorientador: Silvana Artioli Schellini / Banca: João Paulo Papa / Banca: Alexandre Luis Magalhães Levada / Banca: Silke Anna Theresa Weber / Mestre
12

Efeitos agudos do exercício resistido na pressão intra-ocular em homens ativos, jovens e saudáveis / Variações agudas da pressão intra-ocular durante o exercício resistido dinâmico em homens, jovens, ativos e saudáveis

Vieira, Geraldo Magela 03 June 2008 (has links)
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Faculdade de Ciências da Saúde, 2008. / Submitted by Larissa Ferreira dos Angelos (ferreirangelos@gmail.com) on 2010-03-09T02:48:00Z No. of bitstreams: 1 2008_GeraldoMagelaVieira.pdf: 698788 bytes, checksum: 7fbcacb7f63e662f9de54bbfb8966c77 (MD5) / Approved for entry into archive by Daniel Ribeiro(daniel@bce.unb.br) on 2010-03-10T01:12:38Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2008_GeraldoMagelaVieira.pdf: 698788 bytes, checksum: 7fbcacb7f63e662f9de54bbfb8966c77 (MD5) / Made available in DSpace on 2010-03-10T01:12:38Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2008_GeraldoMagelaVieira.pdf: 698788 bytes, checksum: 7fbcacb7f63e662f9de54bbfb8966c77 (MD5) Previous issue date: 2008-06-03 / OBJETIVO: Verificar os do exercício resistido de supino reto horizontal sobre a pressão intra-ocular (PIO) executado com e sem bloqueio da respiração. MÉTODOS: Sessenta olhos de 30 indivíduos (todos homens) foram envolvidos. Os indivíduos executaram 4 repetições do exercício de supino, de dois modos diferentes. No modo I, eles deveriam prender a respiração durante a última repetição. No modo dois, eles deveriam soltar o ar normalmente durante a última repetição. A tonometria eletrônica (Tono-pen XL) foi utilizada para as medições da PIO. O olho direito foi usado para testar o modo I, e o esquerdo para o modo II. A PIO foi medida durante a quarta e última repetição, enquanto o indivíduo sustentava a barra de pesos na posição superior. RESULTADOS: A PIO média durante o exercício no modo I sofreu um aumento de 4,3 (SD 4,2) mmHg (p< 0.001, teste t pareado; variando de – 3,6 a + 17,7 mmHg). No modo II, a PIO média sofreu um aumento de 2,2 (SD 3,0) mmHg (p< 0.001, teste ANOVA, variando de -6,0 a + 8,7 mmHg). A PIO aumentou em 90% dos olhos submetidos ao exercício modo I e em 62 % no modo II. Um aumento na PIO > 5,0 mmHg foi observado em 9 olhos (30%) no modo I, e em 6 olhos no modo II (21%). A PIO em dois indivíduos que executaram o exercício modo I teve um aumento marcante (> 10.0 mmHg). CONCLUSÃO: A PIO aumenta de modo significativo durante o levantamento de peso no exercício de supino. Prender a respiração durante o exercício leva a um aumento extra da PIO. Os resultados podem são clinicamente significantes. _____________________________________________________________________________________ ABSTRACT / AIM: To evaluate the effect of resisted exercise bench press on intraocular pressure (IOP). METHODS: Sixty eyes of 30 normal, male subjects were enrolled. Subjects performed four repetitions of bench press exercise in two different ways: in mode I, breathing was held in the last repetition, and in mode II, subjects exhaled normally in the last repetition. An electronic tonometer (Ton-pen XL) was used for IOP measurements. The right eye was used for testing in mode I and the left eye for testing in mode II. IOP was measured during the fourth repetition in both modes while the subject sustained the exercise. RESULTS: mean IOP during exercise in mode I increased by 4.3 (SD 4.2) mmHg (p<0.001, ANOVA test; range -3.6 to +17.7 mmHg). In mode II, mean IOP increased by 2.2 (SD 3.0) mmHg (p< 0.001, paired t test; range -6.0 to + 8.7 mmHg). IOP increased in 90% of eyes submitted to mode I, and in 60% of eyes in mode II. An increase on IOP > 5.0 was observed in 9 eyes (30%) in mode I, and in six eyes (21%) in mode II. IOP in two eyes from subjects who performed exercise mode I was markedly increased (> 10.0 mmHg). CONCLUSION: IOP increases significantly during weight lifting in a bench press exercise. Holding the breath during the exercise leads to a further increase on IOP. The results are clinically significant.
13

Comparação da eficácia das lentes intraoculares restor esférica - SN60D3 - e restor asférica - SN6AD3

Porfírio Neto Junior, Francisco January 2009 (has links)
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Faculdade de Ciências da Saúde, 2009. / Submitted by Allan Wanick Motta (allan_wanick@hotmail.com) on 2010-04-01T12:24:19Z No. of bitstreams: 1 2009_FranciscoPNJunior.pdf: 873921 bytes, checksum: b8c21f11bac2583450a9d6fe651959a3 (MD5) / Approved for entry into archive by Lucila Saraiva(lucilasaraiva1@gmail.com) on 2010-05-21T16:26:57Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2009_FranciscoPNJunior.pdf: 873921 bytes, checksum: b8c21f11bac2583450a9d6fe651959a3 (MD5) / Made available in DSpace on 2010-05-21T16:26:57Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2009_FranciscoPNJunior.pdf: 873921 bytes, checksum: b8c21f11bac2583450a9d6fe651959a3 (MD5) Previous issue date: 2009 / Objetivos: comparar a eficácia visual para longe, perto e intermediário com e sem correção das lentes intraoculares multifocais difrativas apodizadas Restor Asférica - SN6AD3 - e Restor Esférica - SN60D3 -, além de avaliar a performance visual destas lentes por meio do exame de aberrometria. Metodologia Científica: 68 olhos foram submetidos à facoemulsificação com implante de lente intraocular multifocal Restor Asférica e Restor Esférica. No 3 mês de pós-operatório, foram avaliadas, em condições fotópicas (85 cd/m2), as acuidades visuais, com e sem correção, para longe (6 metros), perto (33 cm) e intermediário (60 cm). Todos os pacientes foram submetidos ao exame de aberrometria e comparados os resultados por meio de testes estatísticos paramétricos e não-paramétricos (teste de Kruskal-Wallis e teste t-Student). Resultados: Os pacientes analisados (72,23% femininos) tinham idade média de 70 anos, variando de 58 a 79 anos. A dioptria das lentes intraoculares multifocais implantadas nos pacientes deste estudo apresentouse dentro dos valores mais comuns, onde 83,8% dos pacientes usaram lentes intraoculares com medidas entre 20 e 24 dioptrias, com uma média de 21,4 e com desvio padrão de 2,1. A medida da acuidade visual média dos pacientes com lente Restor Asférica foi pior na distância intermediária, onde a Acuidade Visual foi, aproximadamente, de 20/32 (J4) com e sem correção. Para perto e longe, a AV das lentes asféricas ficou em torno de 20/20 com correção. Os pacientes com lente Restor Esférica também apresentaram acuidade visual, em média, de 20/20, para perto e para longe, com correção. Na distância intermediária a AV foi, em média, de 20/30 (J3) sem correção e 20/32 com correção. Nessas lentes, a acuidade visual para longe, sem correção, alcançou a média de 20/25. Não houve diferenças estatisticamente significativas entre as lentes esféricas e asféricas nas acuidades visuais para perto sem correção (p=0,345), para perto com correção (p=0,903), para intermediário sem correção (p=0,798), para intermediário com correção (p=0,743) e para longe com correção (p=0,133). A lente Restor Asférica apresentou melhor acuidade visual para longe sem correção (p=0,000). Não existiu diferença estatística entre as medidas do equivalente esférico (p=0,965) e das aberrações do olho (aberração total 5mm - p=0,273) (aberração total 6mm p=0,742) (HOA 5mm p=0,556) (HOA 6mm p=0,339) (aberração esférica 6mm p=0,360) entre a lente asférica e esférica. Conclusões: Não foram observadas diferenças estatisticamente significativas entre as lentes multifocais Restor Asférica e Restor Esférica nas visões de perto e intermediário com e sem correção. A Restor Asférica alcançou melhor acuidade visual para longe, sem correção, do que a Restor Esférica. Quando o erro refracional foi corrigido, a acuidade visual para longe das lentes se aproximou e deixou de ter significância estatística, além da inexistência de diferença entre as medidas do equivalente esférico e das aberrações do olho entre a lente asférica e esférica. _______________________________________________________________________________________ ABSTRACT / PURPOSE: To compare distance, intermediate and near visual acuity (VA) ,uncorrected and best corrected, and ocular aberrations in patients who had multifocal aspherical and spherical apodized diffractive intraocular lens (IOL) implantation (Restor, Alcon). METHODS: The best corrected visual acuity (BCVA), uncorrected visual acuity (UCVA), distance corrected near visual acuity (DCNVA), uncorrected near visual acuity (UCNVA), uncorrected intermediate visual acuity (UCIVA), distance corrected intermediate visual acuity (DCIVA) and ocular aberrations were measured in 68 eyes who had multifocal aspherical and spherical apodized diffractive intraocular lens (IOL) implantation (Restor, Alcon). Ocular aberrations with a 5.0 mm and 6.0 mm pupil were measured with a Hartmann-Shack aberrometer. All patients were followed for 3 months. RESULTS: The mean age of the 25 women and 9 men was 70 years ( range of 58 the 79 years). There were no statistically significant differences between eyes in postoperative uncorrected and best corrected near and intermediate visual acuities after a follow-up of 3 months. The dioptry of the implanted multifocal intraocular lenses was presented between the most common values. 83.8% of the patients had implanted intraocular lens between 20 and 24 dioptries (mean 21,5 D 2,0 D). The mean best corrected visual acuity (BCVA), distance corrected near visual acuity (DCNVA), uncorrected near visual acuity (UCNVA) were 20/20 in aspherical group. In this group, uncorrected and best corrected intermediate visual acuity (UCIVA) were worst (mean 20/32- J4 ). In the spherical group, the mean best corrected visual acuity (BCVA) and distance corrected near visual acuity (DCNVA) were 20/20. The mean uncorrected intermediate visual acuity (UCIVA) was 20/30 and the mean best distance corrected intermediate visual acuity (DCIVA) was 20/32. In spherical group, the mean uncorrected visual acuity (UCVA) was 20/25. There were no statistically significant differences between the groups in best corrected visual acuity (BCVA) (p=0,133), distance corrected near visual acuity (DCNVA) (p=0,903), uncorrected near visual acuity (UCNVA) (p=0,345), uncorrected intermediate visual acuity (UCIVA) (p=0,798), distance corrected intermediate visual acuity (DCIVA) (p=0,743) . The uncorrected visual acuity (UCVA) was better in patients with an AcrySof ReSTOR Aspherical SN6AD3 (p=0,000).There were no statistically significant differences in spherical equivalent (p=0,965), total aberration with 5 mm pupil diameter (p=0,273), total aberration with 6 mm pupil diameter (p=0,742), high-order aberration(HOA) with 5 mm pupil diameter (p=0,556), high-order aberration(HOA) with 6 mm pupil diameter (p=0,339) and spherical aberration (p=0,360) between the groups. CONCLUSIONS: There were no statistically significant differences between eyes in postoperative best corrected visual acuity (BCVA), distance corrected near visual acuity (DCNVA), uncorrected near visual acuity (UCNVA), uncorrected intermediate visual acuity (UCIVA), distance corrected intermediate visual acuity (DCIVA) and ocular aberrations. The uncorrected visual acuity (UCVA) was better in patients with an AcrySof ReSTOR Aspherical SN6AD3.
14

Triagem visual e assistencia oftalmologica em pre-escolares da cidade de Limeira (SP), 1995

Castro, Rosane Silvestre de 15 October 1997 (has links)
Orientador: Newton Kara Jose / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Ciências Médicas / Made available in DSpace on 2018-07-22T23:57:15Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Castro_RosaneSilvestrede_M.pdf: 3107253 bytes, checksum: 500ee207fd0a94a831e81ba972948580 (MD5) Previous issue date: 1997 / Resumo: Nesta pesquisa avaliou - se distúrbios oftalmológicos, validade da triagem visual realizada por professores e assistência oftalmológica recebida por pré - escolares na cidade de Limeira (SP) (SP) em 1995. As populações estudadas foram constituídas por 450 professores e 8360 crianças matriculadas em classes de pré ¿ escola da rede municipal e particular da cidade de Limeira (SP) em 1995. Após treinamento, os professores tiraram 6924 crianças (82,82%) e encaminharam 1363 (19,69%) para exame oftalmológico. Foi obtida uma amostra de 450 crianças consideradas negativas na triagem visual realizada pelo professor e retesadas pelo oftalmologista. Aconcordância entre a triagem realizada pelo médico oftalmologista e pelo .professor foi de 50,61 % e 92,88% para os casos positivos e negativos respectivamente. Compareceram para exame oftalmológico 573 crianças ( 42,040/0). Não se pode falar em prevalênciá dos distúrbios oculares, devido ao alto índice de absenteísmo observado. Foram prescritos 98 óculos, sendo 81 (82,65%) novas prescrições. Trinta e três crianças tiveram seus óculos atualizados: 7 (21,22%) mantidos, 17 ( 51,51 %) trocados e 9 (27,27%) foram suspensos. Apenas 33 crianças (5,76%) haviam recebido assistência oftalmológica prévia. Não compareceram para exame 790 crianças (57,96%): destas, 697 (96,14%), provenientes de escolas municipais, não apresentavam nenhum tipo de recurso médico - assistencial. A comparação dos resultados de triagem obtidos pelo oftalmologista e professor mostra um valor predito positivo de 50,61 % nos casos positivos, havendo necessidade de um sistema periódico de monitorização, visando aprimorar o desempenho do professor. O alto índice de absenteísmo dos encaminhados para exame (57,960/0) nos leva a crer que este tipo de projeto cobre apenas uma porcentagem da população e que uma grande porcentagem, mesmo que desassisada economicamente, não procura o serviço oferecido, seja por desinformação a respeito do problema, seja por descrença ou desconfiança no sistema de saúde oferecido rotineiramente / Abstract: This study had the purpose of detecting ophthalmologic disorders in preschool children in Limeira (SP) in 1995; to check for the validity of visual acuity testing as performed by preschool teachers and to analyze ophthalmologic assistance to the preschool children that were examined. Populations of 450 teachers and 8360 preschool children regularly enrolled in municipal and private schools were studied in Limeira in 1995. After training, teachers screened 6924 (82.82%) students and referred 1363 (19.69%) for ophthalmological evaluation. A sample of 450 students that had negative findings in the eye exam as tested by a teacher and by an ophthalmologist was obtained. The matching of tests performed by the ophthalmologist and the teacher was 50.61% and 92.8~0/0, respectively, for positive and negative cases. 573 (42.040/0) students came for the tests / Mestrado / Mestre em Neurociencias
15

Catarata infantil : abordagem de enfermagem na cirurgia ambulatorial

Lino, Mariza Cavalcante Ferreira 27 February 2003 (has links)
Orientador: Izilda Esmenia Muglia Araujo / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Ciências Médicas / Made available in DSpace on 2018-08-03T23:27:50Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Lino_MarizaCavalcanteFerreira_M.pdf: 1753111 bytes, checksum: e879a6e58c8c90a3d949a3a81f01d865 (MD5) Previous issue date: 2003 / Resumo: A respeito dos cuidados perioperatórios do paciente cirúrgico ambulatorial, chamam a atenção os pacientes submetidos à cirurgia para extração da catarata infantil, provenientes do ambulatório de oftalmologia, pelo desconhecimento manifesto no pré-operatório imediato, dos seus pais/responsável sobre a afecção ocular, indicação cirúrgica e aos cuidados perioperatórios com a criança. Acredita-se que essa falta de informações suscita o aparecimento de temores e dificuldades no cuidado com a criança no período que antecede à cirurgia e no pós-operatório no domicílio. Os estudos relatam a seriedade do problema das cataratas em crianças quanto às implicações visuais e sociais, apontando a participação dos pais como de extrema importância, no difícil tratamento e enfatizam a necessidade de orientação dos mesmos. O presente estudo teve como objetivos: verificar o conhecimento prévio dos pais/responsável sobre a afecção ocular e cuidados perioperatórios na criança portadora de catarata; identificar as dificuldades e expectativas dos pais/responsável perante a cirurgia; elaborar instrumentos de informação e orientação quanto à catarata e aos cuidados perioperatórios; realizar uma reunião em grupo com os pais/responsável e verificar o conhecimento apreendido e o auxílio da reunião em grupo e dos instrumentos de informação e orientação, nos cuidados com a criança antes e após a cirurgia. Fizeram parte do estudo dez mães cujas crianças preencheram os critérios de inclusão na amostra. Para a coleta de dados foi realizada uma entrevista com as mães no período pré-operatório, no dia da indicação da cirurgia, uma reunião em grupo 15 dias antes da cirurgia e uma outra entrevista com elas no 5° dia do pós-operatório, em ambas, seguindo um instrumento elaborado previamente. Para a reunião em grupo utilizou-se uma estratégia que procurou contemplar alguns pressupostos das ¿Aulas vivas¿ de MASETTO (1992), cuja abordagem privilegia a interação e a participação do adulto no processo de ensino-aprendizagem. Com base nos resultados obtidos, no pré-operatório, as mães apresentaram um conhecimento razoável quanto à afecção ocular e aos cuidados perioperatórios com a criança; as expectativas delas refletiam sentimentos de angústia e de indefinição, a preocupação estava relacionada a todas as fases do período perioperatório e havia uma previsão de dificuldades no cuidado com a criança tanto no pré como no pós-operatório. Após a reunião em grupo e a entrega dos folder verificou-se a melhora das respostas em relação às alternativas relacionadas à afecção ocular, tratamento, sentimentos e cuidados perioperatórios com a criança. Conforme relato das próprias mães, elas não encontraram dificuldades no cuidado com a criança nem antes nem após a cirurgia / Abstract: About patients¿ perioperative care at an Ambulatory Surgery Center, usually there is a complete fault of knowledge, specially in relation to the cataract surgery in infants, when their parents are questioned about the immediate preoperative period, regarding the primary care prior and after the surgery, surgical indication and the ocular affection. It is believed that this lack of knowledge is responsible for the fears and care dificulties in dealing with the children before the surgery and after surgery at home. There are studies stating the severity of the problems regarding the visual and social implications of the cataract in children and indicating crucial participation of the parents in the problems and the importance of parental orientation. The objectives of the present study were to verify the previous knowledge of children¿s parents abouth their ocular affection and perioperative cares in cataract disease; to identify the parents¿ dificulties and expectations towards the surgery; to elaborate information and orientation brochures directed to clarify the cataract disease and perioperative care; to create a group meeting with the parents; to verify the knowledge and the usefulness of the group meeting and the information and orientation brochures in the perioperative care of the children. The study population was composed by ten mothers whose children fulfilled the inclusion criteria. For data collection an interview with the mothers was made after the cataract surgery indication in the ophthalmology departament. There was also a group meeting fifteen days prior to the surgery and another interview five days following the surgery, and all questions were based on a previous elaborated questionnaire. The group meeting was based on Masseto¿s propositions, where he points out the interaction and participation of the adults in the learning and teaching procedures. Data analysis has shown that the mothers had a reasonable degree of knowledge about ocular affection and perioperative cares, and it has been also noted that they had anxiety and uncertanties towards all the perioperative period. After the group meeting and the offer of the brochures there was an increase in the knowledge about the ocular affection, its treatment and the postoperative cares. The data suggest that the group meeting and the information and orientation brochures about cataract and perioperative cares were useful to the mothers, because they contribute to the better diminution of their anxiet and uncertanties; the mothers¿s preocupation direct to only a few items of perioperative period. The mothers reported that they hadn¿t dificulties in care with the children neither before nor after surgery / Mestrado / Mestre em Enfermagem
16

Tratamento cirurgico do pterigio com transplante de membrana amniotica

Paes, Joaquim Pereira 25 August 2004 (has links)
Orientador: Nilo Holzchuh / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Ciencias Medicas / Made available in DSpace on 2018-08-04T01:04:16Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Paes_JoaquimPereira_M.pdf: 468435 bytes, checksum: 395a032c898a6fa32d978346658d4902 (MD5) Previous issue date: 2004 / Resumo: Pterígio é uma displasia invasiva da conjuntiva bulbar sobre o limbo corneal na fissura interpalpebral de forma triangular e aspecto carnoso e elevado. O presente estudo tem por objetivo determinar se o transplante de membrana amniótica é um procedimento eficaz no tratamento cirúrgico de pterígio quanto a recidiva, satisfação estética e conforto pós-operatório. Foi realizado um estudo prospectivo de 126 pacientes (126 olhos) com pterígio primário grau II submetido ao procedimento proposto no período de janeiro de 2000 a outubro de 2002 no bloco cirúrgico do Hospital Escola da Faculdade de Medicina do Triângulo Mineiro. A média de idade foi 35 anos, sendo 60,31% dos pacientes do gênero masculino e 39,69% do gênero feminino. Os pacientes tiveram um seguimento de 1 ano e o critério de recidiva foi a invasão corneana por tecido fibrovascular. Foram observados 8 quadros de recidiva (6,3%), 102 pacientes relataram estar satisfeitos com a estética e 63 (50%) queixaram-se de dor pós-operatória. Não foram constatados complicações pós-operatórias. O transplante de membrana amniótica mostrou-se eficiente no tratamento cirúrgico de pterígio com baixa recidiva e alto percentual de satisfação estética / Abstract: Introduction: The Word pterygium originates from Greek and means ¿small wing¿. Scientifically, it¿s defined as an invasive displasia of the bulbar conjunctiva on the corneal limb in the eye-slits fissure in a triangular shape and elevated meat aspect. Objective: Determine the best procedure for the surgical treatment of the primary pterygium related to the recidivation, esthetic satisfaction and confort after surgery. Material and Methods: A prospective study was made on 126 patients (126 eyes) primary pterygium grade II beares, diagnosed by biomicroscopy, submitted to a surgery treatment in a period from January 2000 a October 2002 at the Faculdade de Medicina do Triângulo Mineiro. Results: In the group was observed 8 recidivation cases, 6 of that in male and 2 in female. The patients age average was 39,6 years old. The recidivations occurred in average about 3,3 months. 102 patients stated as being very satisfied with stetics and 63 complained of pain after surgery treated with common oral analgesics. Conclusion: The amniotic membrane transplant was satisfactory in the criterions of recidivation rate, stetics patient satisfaction and pain in the first 48 hours after surgery in the primary pterygium treatment. However, we couldn¿t affirm that the amniotic membrane transplant has to be considered the first choice in the primary pterygium surgery treatment / Mestrado / Oftalmologia / Mestre em Ciências Médicas
17

Reparació prenatal del mielomeningocele mitjançant cèl·lules mesenquimals estromals de líquid amniòtic en model oví

Codinach i Creus, Margarita 02 December 2015 (has links)
Aquest treball de tesi doctoral s’emmarca en un camp de recerca dins la medicina regenerativa, l'objectiu del qual és la reparació prenatal del Mielomeningocele (MMC), que és la forma més comú i severa d’espina bífida. Aquesta malaltia congènita es caracteritza per un defecte en el tancament de la part posterior del tub neural durant el període embrionari, quedant la medul·la espinal i les seves arrels nervioses exposades al medi uterí. En conseqüència, el teixit neural pateix un deteriorament anatòmic i funcional progressiu sever, acompanyat d’una pèrdua de líquid cefaloraquidi per la zona del defecte, que dóna lloc al desenvolupament de la malformació de Chiari II i hidrocefàlia. Les tècniques utilitzades actualment en clínica han permès dur a terme cirurgies fetals amb l’objectiu de cobrir o reparar el defecte. D’aquesta manera s’aconsegueix frenar el deteriorament del teixit neural, revertir la malformació de Chiari i reduir la necessitat de derivacions ventriculo-peritoneals per tractar l’hidrocefàlia. Tot i la millora en l’estat neurocognitiu, motor i urinari, es requereixen cirurgies correctores per l’aparició de deformitats esquelètiques sobretot durant la infantesa. La manca d’estructures òssies a la part posterior de les vertebres on fixar els sistemes metàl·lics d’estabilització espinal, dificulta enormement aquestes cirurgies. En la tesi que aquí es presenta s’ha treballat en el desenvolupament d’un producte d’enginyeria tissular, basat en cèl·lules mesenquimals estromals autòlogues aïllades de líquid amniòtic (AF-oMSCs), en combinació amb diferents tipus de matrius biocompatibles en un model experimental oví de MMC induït quirúrgicament. El producte cel·lular s’ha generat a partir de mostres de líquid amniòtic, obtingudes en el moment de la cirurgia d’inducció del MMC, que s’han cultivat durant les aproximadament tres setmanes que la separen de la cirurgia de reparació. S’han caracteritzat els paràmetres cinètics, fenotípics i funcionals de les AF-oMSCs aïllades i expandides ex vivo. Així mateix, s’han posat al punt metodologies pel marcatge i seguiment cel·lular utilitzant micropartícules d’òxid de ferro (MPIOs) i la transducció amb partícules virals que codifiquen per la proteïna verda fluorescent (eGFP). S’han avaluat tres tipus de biomatrius compostes d’àcid polilàctic-co-glicòlic (PLGA), fibrina i matriu òssia desmineralitzada (DBM). Els resultats d’aquest projecte demostren la possibilitat de generar, a partir dels constructes compostos per una barreja d’AF-oMSCs, DBM i Fibrina, una estructura òssia similar a un arc vertebral posterior amb moll d’os a l’interior, ben integrat anatòmicament i rodejat per teixit connectiu, teixit adipós i recobert per pell. / The PhD project presented here aims at offering a new srategy for the repair of Myelomeningocele (MMC) using tools from Regenerative Medicine and Tissue Engineering. MMC (or spina bifida) is a congenital condition characterised by a defective closure of the neural tube during embryonic development that results in a malformation of the spinal cord, which is exposed to the uterine environment. As a consequence, the neural tissue suffers anatomic and functional degeneration along with loss of cephaloraquideum liquid from the defect site, resulting in Chiari II malformation and hydrocephalus. Approaches currently used clinically have enabled the successful performance of fetal surgery with the objective of covering and repair the defect up to some extent. This has permitted to block the progression of degenerative processes in the neural tissue, reverting Chiari malformations, and reduce the need of ventricular-peritoneal derivations for treating hydrocephalus. Despite the improvements achieved to date (particularly with respect to neurocognitive, motor and urinary status), additional corrective interventions are still required for the treatment of skeletal malformations during infancy. The lack of bony structures at the posterior side of vertebrae for fixing metallic stabilisers largely difficult such approaches. The work presented here addresses the development of tissue engineering product based on the use of Mesenchymal Stromal Cells isolated from the amniotic fluid (AF-oMSCs) combined with different types of biocompatible extracellular matrices and tested in an ovine animal model of experimental MMC induced surgically. The cellular component of the tissue engineering product investigated in this work was derived from samples of amniotic fluid harvested at the very moment of the MMC-inducing surgery, then expanded in vitro for a three-week long period, and finally administered to the animals for the treatment of MMC. A comprehensive characterisation of ex vivo expanded AF-oMSCs was performed, including phenotypic profile, multipotentiality, and the analysis of kinetic parameters of cell cultures. Furthermore labelling methods of AF-oMSCs for in vivo cell fate tracking were assessed in sheep, including Magnetic Particles of Iron Oxide (MPIO) and transduction with viruses encoding the enhanced Green Fluorescent Protein (eGFP). Regarding the scaffolds, polylactic-co-glycolic acid (PLGA), fibrin and demineralised bone matrix (DBM) were assayed in vitro and tested in vivo. The feasibility of generating a posterior vertebral arch-like structure in vivo after treatment of MMC with a construct composed of AF-oMSCs, DBM, and fibrin was demonstrated. Moreover, proper anatomic integration with adjacent connective and adipose tissues, recovered with skin, resembling native tissue was observed.
18

Características extraoculares del paciente con retinopatía diabética: arteriosclerosis y capacidad transportadora de oxígeno de la sangre

Traveset Maeso, Alicia 17 July 2015 (has links)
Esta tesis está formada por 4 artículos que tratan sobre algunas características extraoculares de pacientes diabéticos tipo 2 con retinopatía diabética. Concretamente de la arteriosclerosis subclínica carotídea, los vasa vasorum de la pared de la arteria carótida y de cómo la capacidad transportadora de oxígeno de la sangre puede influir sobre la aparición y el desarrollo de los transtornos neurodegenerativos y microvasculares retinianos. Con este estudio concluimos que los pacientes con retinopatía diabética muestran un aumento de la angiogénesis de los vasa vasorum de la arteria carótida y una mayor frecuencia de ateromatosa subclínica carotidea en comparación con los pacientes sin retinopatía diabética. La baja capacidad de transporte de oxígeno en la sangre se asocia a estadios más avanzados de retinopatía diabética, a la presencia de isquemia retiniana y a cambios neuroretinianos precoces, evidenciados por una pérdida de grosor de la capa de fibras nerviosas de la retina en pacientes sin retinopatía diabética o con retinopatía incipiente.
19

Comparación de distintas asociaciones de los antieméticos Ondansetron y Dexametasona en la prevención de naúseas y vómitos post operatorios

Gabarrell Oto, Àngels 29 January 2016 (has links)
La eficacia de la combinación de los antieméticos Ondansetron y Dexametasona en la profilaxis de las nauseas y vómitos postoperatorios es bien conocida. Nuestro estudio se centra en buscar la dosis mínima eficaz de esta combinación de antieméticos que además sea coste- efectividad más rentable. Presentamos un estudio prospectivo randomizado doble ciego que incluye 74mujeres intervenidas de colecistectomia laparoscópica , todas ellas con profilaxis antiemética , estableciendo 3 grupos: Grupo A (n= 25): Ondansetron 4mg Dexametasona 8mg, Grupo B (n =26) : Ondansetron 4mg Dexametasona 4 mg, Grupo C (n=23): Ondansetron 2mg Dexametasona 8 mg. Se recogieron la aparición de las náuseas y los episodios eméticos durante los primeros 120 minutos en la unidad de URPA, así como, durante las posteriores 48 h en planta . Los resultados obtenidos muestran que la combinación Ondansetron 4mg y Dexametasona 8 mg resulta ser la más eficaz , con una respuesta completa del 76% y además resulta ser también la coste-efectividad más adecuada. / L´eficàcia de la combinació dels antiemètics ondansetron i dexametasona en la prevenció de vasques i vómits post operatoris és ben coneguda. El nostre estudi es centra en buscar la dosis mínima eficaç d´aquesta combinació d´antiemètics i que a més a més sigui cost- efectivitat més adient. Presentem un estudi prospectiu randomitzat doble cec que inclou 74 dones intervingudes de colecistectomia laparoscópica ,totes amb tractament preventiu de vasques i vómits . S´estableixen 3 grups: Grup A (n=25) ondansetron 4 mg i dexametasona 8 mg, Grup B ( n=26) omdansetron 4mg i dexametasona 4mg , Grup C (n023) ondansetron 2 mg i dexametasona 8 mg. Recollim l´aparició de vasques i episodis emètics en els primers 120 minuts a la URPA i les 48 h posteriors a planta. Els resultats mostren que la combinació ondansetron 4 mg i dexametasona 8 mg és la més eficaç amb una resposta complerta del 76% i a més a més resulta ser també la més cost- eficàcia adecuada. / The efficiency of the combination of Ondansetron and Dexamethasone antiemetics in the prevention of postoperative nausea and vomiting is well-known. Our study looks for the minimum effective dose of this antiemetic combination which also has a more profitable cost-effectiveness. We present a prospective double-blind randomized study including 74 women operated on laparoscopic cholecystectomy. All of them received antiemetic prophylaxis according to three groups: Group A (n=25): Ondansetron 4 mg Dexamethasone 8 mg, Group B (n=26). Ondansetron 4mg Dexamethasone 4 mg, Group C (n=23): Ondansetron 2 mg Dexamethasone 8 mg. We recorded the appearance of nausea and emetic episodes in the first 120 minutes in the Recovery, and the next 48 hours in a ward. The obtained results show that the standard combination Ondansetron 4mg and Dexamethasone 8 mg turns out to be the most effective, with a complete response of 76% and, in addition, it is also the most appropriate cost-effectiveness.
20

Estudio de la función inmunológica en el transplante esplénico. Nuevo modelo experimental en ratas

Gómez Quiles, Luis 28 January 1999 (has links)
La posibilidad de complicaciones graves en pacientes con indicaciónde esplenectomía debido a la alteración de la función inmunológica, ha justificado eldesarrollo de nuevas estrategias terapéuticas como el trasplante esplénico. Nuestrogrupo de trabajo ha desarrollado un nuevo modelo experimental de trasplante esplénicoen ratas con el objetivo de estudiar la función inmunológica.MATERIAL Y MÉTODOS. Distribución aleatoria de 100 ratas isogénicas tipo Lewis en 4grupos de 25 ratas cada uno: Grupo control con laparotomía y preservación del bazo,grupo de esplenectomía, grupo de autotrasplante esplénico en epiplón y grupo detrasplante esplénico heterotópico. Nuestra técnica quirúrgica de trasplante esplénicocervical, se basa en la tutorización temporal de la anastomosis venosa.El estudio de la función inmunológica del bazo se basa en los siguientes puntos:Realización y comparación de los resultados obtenidos del hemograma (leucocitostotales, linfocitos, monocitos, PMN y plaquetas) y citometría de flujo (linfocitos CD4, CD8Y CD19) al inicio del estudio y a las 16 semanas de la cirugía. Estudio del aclaramientobacteriano mediante la determinación del número de colonias por mi de sangre trasprovocar una infección por neumococos a una dosis de 1x107 y determinación de lamortalidad postinfección a las 24 horas de la infección. Además, se realiza el estudiohistológico de los bazos de los grupos de autotrasplante y trasplante.RESULTADOS. Los resultados del hemograma y CMF del grupo de trasplanteesplénico, solo presentan diferencias significativas en el aumento del número demonocitos (p=0,017) y descenso del porcentaje de linfocitos CD19 (p=0,000).En el estudio del aclaramiento bacteriano, las ratas del grupo de trasplanteesplénico presentan un efecto protector frente a la bacteriemia superior al grupo deautotrasplante y esplenectomía; aunque inferior al grupo control. Estas diferencias entrelos cuatro grupos de estudio son estadísticamente significativas (p<0,05).La mortalidad postinfección en el grupo de trasplante esplénico (36%), esinferior al grupo de autotrasplante (52%) e inferior al grupo de esplenectomía (64%);aunque superior al grupo control (16%).La estructura histológica del bazo en las ratas trasplantadas es normal.Conclusiones: Nuestro modelo experimental de trasplante esplénico es una técnicaquirúrgica viable, que consigue preservar la función inmunológica con valores próximosa la normalidad y superiores al autotrasplante esplénico.

Page generated in 0.0491 seconds