Mokslinių darbų, teoriškai ar praktiškai akcentuojančių periferingumo tematiką išties yra nemažai, tačiau iki šiol nėra aiškiai ir galutinai apibrėžta periferinio regiono samprata, be to, retai kalbama apie periferizacijos procesą ar nustatomas regionų periferingumo laipsnis. Periferijos tyrimuose jaučiamas geografinio-kompleksinio požiūrio į periferiją trūkumas. Mokslų integracija analizuojant pasirinktą problemą yra viena pagrindinių rekomendacijų, kadangi siauras požiūris į periferiją nebeatitinka šių dienų aktualijų, nes stabdo ne tik objekto sampratos vystymąsi, bet ir apriboja pačios periferijos kaip teritorinio reiškinio pažinimo galimybes. Šiuo moksliniu darbu siekiama užpildyti trūkstamą periferingumo tyrimų nišą ir prisidėti prie periferijos kompleksinės geografinės sampratos vystymo. Disertacijoje periferijos kompleksinis vertinimas atliekamas remiantis septyniais vertinimo aspektais: pasiekiamumo, demografiniu, socialiniu, ekonominiu, kultūriniu, politiniu bei gamtiniu. Šis disertacinis darbas – tai bandymas, apjungiant įvairių sričių rodiklius, pateikti kompleksinį požiūrį į periferiją, remiantis statistikos rodiklių reikšmėmis išskirti skirtingo periferingumo laipsnio periferinius regionus Lietuvos teritorijoje. / There are a lot of scientific papers, which theoretically or practically accentuate the topic of peripherality, however, the conception of peripheral region is not still clearly and finally defined, moreover, it is rarely talked about the process of peripheralisation or the level of peripherality of region is determined. It is felt the lack of the geographic-complex view to the periphery. While analyzing the selected problem the integration of sciences is one of the main recommendations as the narrow attitude to the periphery does not conform to the topicalities of these days because it stops not only the development of conception of object but also limits the cognitive possibilities of periphery itself as the territorial phenomenon. By this scientific paper it is tried to fill the deficient part of researches on peripherality and add to the development of complex geographical conception of periphery. In the dissertation thesis the complex evaluation is performed taking into account seven aspects: dislocation, demographic, social, economic, cultural, political and natural. This dissertation paper is an attempt to present the complex attitude to the periphery while including the indicators of various fields, with reference to the values of statistical indicators to distinguish the peripheral regions of different level peripherality in the territory of Lithuania.

Mokslinių darbų, teoriškai ar praktiškai akcentuojančių periferingumo tematiką išties yra nemažai, tačiau iki šiol nėra aiškiai ir galutinai apibrėžta periferinio regiono samprata, be to, retai kalbama apie periferizacijos procesą ar nustatomas regionų periferingumo laipsnis. Periferijos tyrimuose jaučiamas geografinio-kompleksinio požiūrio į periferiją trūkumas. Mokslų integracija analizuojant pasirinktą problemą yra viena pagrindinių rekomendacijų, kadangi siauras požiūris į periferiją nebeatitinka šių dienų aktualijų, nes stabdo ne tik objekto sampratos vystymąsi, bet ir apriboja pačios periferijos kaip teritorinio reiškinio pažinimo galimybes. Šiuo moksliniu darbu siekiama užpildyti trūkstamą periferingumo tyrimų nišą ir prisidėti prie periferijos kompleksinės geografinės sampratos vystymo. Disertacijoje periferijos kompleksinis vertinimas atliekamas remiantis septyniais vertinimo aspektais: pasiekiamumo, demografiniu, socialiniu, ekonominiu, kultūriniu, politiniu bei gamtiniu. Šis disertacinis darbas – tai bandymas, apjungiant įvairių sričių rodiklius, pateikti kompleksinį požiūrį į periferiją, remiantis statistikos rodiklių reikšmėmis išskirti skirtingo periferingumo laipsnio periferinius regionus Lietuvos teritorijoje. / There are a lot of scientific papers, which theoretically or practically accentuate the topic of peripherality, however, the conception of peripheral region is not still clearly and finally defined, moreover, it is rarely talked about the process of peripheralisation or the level of peripherality of region is determined. It is felt the lack of the geographic-complex view to the periphery. While analyzing the selected problem the integration of sciences is one of the main recommendations as the narrow attitude to the periphery does not conform to the topicalities of these days because it stops not only the development of conception of object but also limits the cognitive possibilities of periphery itself as the territorial phenomenon. By this scientific paper it is tried to fill the deficient part of researches on peripherality and add to the development of complex geographical conception of periphery. In the dissertation thesis the complex evaluation is performed taking into account seven aspects: dislocation, demographic, social, economic, cultural, political and natural. This dissertation paper is an attempt to present the complex attitude to the periphery while including the indicators of various fields, with reference to the values of statistical indicators to distinguish the peripheral regions of different level peripherality in the territory of Lithuania.

This longitudinal study investigates firm-survival in a peripheral region. The analysis relies on a unique longitudinal dataset, encompassing all firms in 17 Stockholm Archipelago islands during 2000-2019, collected through data triangulation methods. The study employs multivariate analysis accomplished by three-level logistic regression models of repeated observations (level-1) of the same distinct firms (level-2) situated in specific islands (level-3). The main novel results suggest that firms on islands with higher population density have an increased probability of exit – specifically, that there exists an overcrowding of local markets and a harsher selection process in these islands. While time-distance to the mainland have been discussed as problematic, the effect on firm-survival is insignificant. However, local access to essential services and infrastructures significantly lowers the likelihood of firm-exit. Islands with increasing institutional thickness have increased community dynamics with more knowledge spillovers, community-level learning, and entrepreneurial ecosystems, leading to a higher likelihood of firm-survival. A higher ratio of summer visitors increases the probability of exit, suggesting that firms on islands with seasonal dependability may have difficulties surviving the off-season. / Trots dess närhet till Sveriges största och snabbast växande marknad delar Stockholms skärgård många drag med andra regioner som befinner sig i periferin, det vill säga utkanten. Bland annat har skärgården svårigheter att dra nytta av den ekonomiska dynamik som är karakteristisk för centrala regioner. Trots den problematik som kan vara typisk för perifera områden (såsom brist på resurser och avfolkning), betonar forskare att beslutsfattare måste utgå ifrån den lokalspecifika och regionala kontexten. Små och medelstora företag i periferin förväntas inte enbart bidra med ökade intäkter till regionen, utan förväntas även tillmötesgå sysselsättningsefterfrågan. Frågan om vilka företag som överlever, och inte minst förklaringarna till företags överlevad, är därför särskilt viktig i dessa regioner. Trots att orsakerna till företags överlevnad länge diskuterats inom forskningen, råder det brist på studier som tar upp den kontext som avser periferi och faktorer som är betydelsefulla för en specifik kontext. Denna studie utgör ett bidrag till en sådan analys. Studiens resultat visar att överlevnadsmöjligheterna är sämre för företag som befinner sig på öar med högre andel fastboendebefolkning. Detta indikerar att på större öar, med en relativt sett högre befolkningsnivå, är konkurrensen mer påtaglig. Vidare, trots att transportmöjligheter till fastlandet ofta anges som problem i diskussioner, slår studien fast att tidsavståndet till huvudorter på fastlandet inte är viktigt för företags överlevnadsmöjligheter. Däremot har företag sämre utsikter för överlevnad på öar med högre andel sommargäster i relation till vinterbesökare. Tillgången till fiber/bredband, livsmedelsbutiker som är öppna året runt, och förskolor bidrar betydligt till överlevnadsmöjligheterna. Vidare konstaterar studien att ett mer aktivt föreningsliv på en ö ökar möjligheterna för överlevnad. För att komma fram till dessa samt andra resultat, har studien använt sig av en longitudinell ansats, som innebär att studieobjekten (företagen) följs över tid, liksom ett unikt empiriskt underlag. Detta material har samlats från flera olika typer källor, underlag och databaser som beskriver både öar och företag i Stockholms skärgård, där undersökningsperioden är mellan år 2000 och år 2019. Vidare tillämpar studien en i forskning om företags överlevnad tidigare mindre beprövad statistisk metod: i korthet undersöker studien företag och öarna där de finns, som om dessa vore enskilda ”individer”. Dessa ”individer” följs från sin födsel –från att de bildas – till dess att de dör, det vill säga läggs ned. Under tiden ”individerna” följs, så undersöks även vilken betydelse de yttre betingelserna på öarna liksom faktorer i företagens omgivning har för deras överlevnadsförmåga. Specifikt studeras 1 341 företag på 17 av Stockholms skärgårdens öar (kärnöar).

This thesis deals with the problem of specifying of peripheral areas in dissertations at the Department of Social Geography and Regional Development of the Faculty of Science at Charles University in Prague. There have been many thesis concentrating on the identification of peripheral areas in particular territory in last twenty years. Authors of these dissertations created their own methodologies of this specifying. This work aims to further discover and examine ways the authors try to identify peripheral areas using secondary data and tries to find potential common features of this identification. The thesis applies different methods of identifying of peripheral areas from analyzed dissertations in the region of Rokycany district. The work describes similarities and differences of results. In the end the most appropriate method of identifying of peripheral areas is recommended.

Αντικείμενο της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι να εξετάσει τους παράγοντες που επηρεάζουν την καινοτόμο δραστηριότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στις απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης θέτοντας ερευνητικά ερωτήματα που σχετίζονται με την ανάπτυξη και υποστήριξη της καινοτομίας στην περιφέρεια. Για την πραγματοποίηση της έρευνας επιλέχθηκαν δώδεκα περιοχές μελέτης που βρίσκονται σε έξι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε κάθε μια από τις έξι χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα, επιλέχθηκε μια περιοχή με σχετικά καλή οικονομική απόδοση λαμβανομένου υπόψη του μειονεκτήματος λόγω της απομακρυσμένης της θέσης (περιοχή Α), και μια περιοχή σχετικά προσβάσιμη (περιοχή Β) με οικονομική απόδοση αντίστοιχη με αυτή της περιοχής Α. Οι περιοχές είναι οι εξής: Shetland (Α) και East Ayrshire (Β) στη Σκωτία, Keski- Suomi (Α) και Satakunta (Β) στη Φινλανδία, L’Alcoià (Α) και Camp de Morvedre (Β) στην Ισπανία, Rottal-Inn (Α) και Bitburg-Prüm (Β) στη Γερμανία, Ευρυτανία (Α) και Καλάβρυτα (Β) στην Ελλάδα και Midwest Clare (Α) και Southeast Wexford (Β) στην Ιρλανδία. Τα δεδομένα προήλθαν από 600 συνολικά επιχειρήσεις (50 από κάθε περιοχή) και συλλέχθηκαν με τη βοήθεια ερωτηματολογίων και μέσω προσωπικών συνεντεύξεων στα πλαίσια ενός ερευνητικού προγράμματος χρηματοδοτούμενου από την Ε.Ε. (AsPIRE: Aspatial Peripherality, Innovation and the Rural Economy). Η διδακτορική διατριβή είναι χωρισμένη σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος δίνεται καταρχήν ο ορισμός της καινοτομίας και πραγματοποιείται μια ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας για την καινοτομία και την κατανομή της στο χώρο. Στη συνέχεια αποτυπώνεται η επιρροή του χωρικού, τοπικού και μη τοπικού, περιβάλλοντος μιας επιχείρησης στην καινοτόμο δραστηριότητά της. Γίνεται η υπόθεση ότι η πρόσβαση των επιχειρήσεων σε μη- τοπικά περιβάλλοντα καθορίζει την πιθανότητα να εισάγουν οι επιχειρήσεις καινοτομία και ελέγχει το ποσοστό της συνολικής καινοτόμου δραστηριότητας μιας περιοχής. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η καινοτόμος δραστηριότητα των επιχειρήσεων επηρεάζεται από παράγοντες που σχετίζονται με το άνοιγμα των τοπικών συστημάτων παραγωγής σε μη τοπικούς κόσμους. Τα δίκτυα επιχειρήσεων, το συσσωρευμένο επιχειρηματικό και ανθρώπινο κεφάλαιο, η γνώση και η εμπειρία που αποκτήθηκαν σε μη τοπικό επίπεδο, καθώς και η υπάρχουσα τοπική επιχειρηματική ιστορία ενισχύουν την ικανότητα των επιχειρήσεων να καινοτομούν και διευρύνουν την ικανότητα μάθησής τους. Το δεύτερο μέρος της διατριβής εξετάζει την επίδραση της χωροθέτησης των επιχειρήσεων στην καινοτόμο δραστηριότητά τους, τόσο σε μικρο- όσο και σε μακρο- επίπεδο. Στο μικροοικονομικό επίπεδο συνάγεται ότι η πιθανότητα εισαγωγής καινοτομίας είναι καλά προβλεπόμενη από παρατηρήσιμα επιχειρηματικά χαρακτηριστικά. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι πιο προσβάσιμες περιοχές παρουσιάζουν υψηλότερα ποσοστά καινοτόμου δραστηριότητας σε σχέση με τις λιγότερο προσβάσιμες. Στη συνέχεια η διαφορά στα ποσοστά καινοτόμου δραστηριότητας ανάμεσα στις περισσότερο και λιγότερο προσβάσιμες περιοχές αποδομείται σε εκείνη που οφείλεται σε παρατηρήσιμους και σε εκείνη που οφείλεται σε μη παρατηρήσιμους παράγοντες. Συμπεραίνεται ότι το μεγαλύτερο μέρος της διαφοράς των πιθανοτήτων να παρουσιάσει μία εταιρεία καινοτόμο δραστηριότητα αποδίδεται σε μη παρατηρήσιμους παράγοντες αποκαλύπτοντας έτσι την σοβαρή επίδραση του τοπικού περιβάλλοντος (όπως αυτό συλλαμβάνεται από την επίπτωση των μη-παρατηρήσιμων παραγόντων) στη καινοτομία. Κατά συνέπεια τα συμπεράσματα προτείνουν να είναι η πολιτική καινοτομίας για τις ΜΜΕ εξειδικευμένη στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε περιοχής και να στοχεύει στην ικανοποίηση των ιδιαίτερων αναγκών των επιχειρήσεων και στη διατήρηση και βελτίωση του τοπικού περιβάλλοντος καινοτομίας. Σε μακροοικονομικό επίπεδο γίνεται μια προσπάθεια καταγραφής κάποιων παραγόντων που ευθύνονται για την «Αχωρική Περιφερειακότητα». Αποδεικνύεται ότι η συμβατική περιφερειακότητα (μετρούμενη σε όρους προσβασιμότητας) δεν μπορεί από μόνη της να εξηγήσει τις παρατηρημένες μορφές απόστασης και την οικονομική ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός απομακρυσμένων και σχετικά μη προσβάσιμων περιοχών που ξεπερνούν τα αναμενόμενα επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης, καθώς και ένας επίσης σημαντικός αριθμός περισσότερο προσβάσιμων περιοχών που παρουσιάζουν αρκετά μικρότερα από τα αναμενόμενα επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης. Αποδεικνύεται ότι οι παράγοντες της αχωρικής περιφερειακότητας είναι εκείνοι που ευθύνονται για την απόκλιση των περιφερειών από τη συμβατική σχέση τοποθεσίας και επιπέδου ανάπτυξης. Τέτοιοι παράγοντες είναι για παράδειγμα η λειτουργία χωρικά οριζόντιων και κάθετων επιχειρηματικών δικτύων. Τέλος, το τρίτο μέρος της διατριβής ασχολείται με την επίδραση της καινοτομίας στην απόδοση των επιχειρήσεων και πιο συγκεκριμένα με την επίδραση της καινοτομίας προϊόντος στις επενδύσεις σε πάγια περιουσιακά στοιχεία. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η εισαγωγή καινοτομίας προϊόντος μειώνει την πιθανότητα πραγματοποίησης επενδύσεων σε πάγια περιουσιακά στοιχεία. Ένα άλλο συμπέρασμα είναι ότι το μέγεθος της επιχείρησης ασκεί μια ιδιαίτερα σύνθετη επίδραση στην πιθανότητα πραγματοποίησης επενδύσεων. Η επίδραση αυτή αποτελείται από δυο συνθετικά μέρη, μια μορφής ανεστραμμένου U άμεση επίδραση του μεγέθους της επιχείρησης στην πιθανότητα για πραγματοποίηση επενδύσεων και μια έμμεση γραμμική επίδραση του μεγέθους στην πιθανότητα εισαγωγής καινοτομίας. Τα αποτελέσματα δείχνουν επίσης ότι το χάσμα στην πιθανότητα πραγματοποίησης επενδύσεων μεταξύ καινοτόμων και μη καινοτόμων επιχειρήσεων αυξάνεται με την αύξηση του μεγέθους. / The aim of this PhD Thesis is to examine the factors that influence the innovative activity of SMEs in peripheral and less favored areas of the European Union by posing research questions that relate to the development and support of innovation in this type of areas. In the framework of this research, survey data collected in twelve case study regions in six EU member states was used. Within each of the six participating member states, one region (Region A) was selected as a relatively peripheral region, perceived to be performing relatively well economically (given its locational disadvantages), and a second one (Region B) was selected as an example of a relatively accessible region with a perceived performance similar to that of Region A. These areas were Shetland (Α) and East Ayrshire (Β) in Scotland, Keski- Suomi (Α) and Satakunta (Β) in Finland, L’Alcoià (Α) and Camp de Morvedre (Β) in Spain, Rottal-Inn (Α) and Bitburg-Prüm (Β) in Germany, Evrytania (Α) and Kalavryta (Β) in Greece and Midwest Clare (Α) and Southeast Wexford (Β) in Ireland.This data was collected from 600 businesses (50 in each case study area) during 2003 for the EU Fifth Framework research project entitled “Aspatial Peripherality, Innovation and the Rural Economy” (AsPIRE). Data was collected through personal interviews with the firm’s owner or manager and with the use of questionnaires. The PhD Thesis is divided into three parts. In the first part there is a literature review on the definition of innovation and the dissemination of innovation through space. In a second step it is hypothesized that firms’ access to the non-local domain determines the probability to innovate and controls the rate of an area’s overall innovative activity. Results reveal that firms’ innovative activity is influenced by factors opening local production systems to the non-local world. Business networks, accumulated entrepreneurial human capital, knowledge and experience acquired non-locally and the embedded local business history enrich firms’ innovative capacities and shape the learning capacity of firms and localities. When local economic systems operate under national systems that are prone to innovation, these factors account less for the probability that a firm will innovate and vice versa. The second part of the thesis examines the effect of the peripheral location of firms on their innovativeness. It is concluded that the probability to innovate is well predicted by observable firm, entrepreneurial and business network characteristics. Results show that more accessible areas consistently present higher activity rates than their peripheral counterparts. The difference in innovation activity rates between peripheral and central areas is then decomposed into observable and non-observable factors. It arises that the whole innovation gap is attributed to non-observable factors constituting a combination of ‘behavior and environment’. Innovation policy for SMEs should thus aim at meeting businesses’ specific needs (firm-specific factors) and at sustaining and improving the innovation environment. Finally, the third part of this Thesis explores the relationship between product innovation and investments in fixed capital assets. Results show that the presence of product innovation reduces the probability to invest. Another result is that a firm’s size exerts a rather complicated effect on the probability to invest. This effect consists of a direct, inverted U-shape component of firm’s size on the probability to invest and an indirect component through the size’s linear effect on the probability to innovate. The gap in the probability to invest between innovative and non-innovative firms increases with size.

L’effet d’ordre de la présentation des stimuli a un impact sur leur discriminabilité. Dans cette thèse, nous étudions le phénomène d’asymétrie et comment celui-ci réagit avec divers facteurs cognitifs localisés dans différentes étapes du traitement. Nous nous focalisons sur le rôle de la périphéricité acoustique, de la dégradation auditive et des représentations mentales permanentes. Des données sur la perception visuelle complètent la partie principale de notre travail. Nous envisageons aussi la variabilité inter- et intra-sujet dans la perception et et dans la production des voyelles. Nos données révèlent que les effets d’ordre sont un mécanisme complexe qui ne peut pas être réduit à un seul facteur déclencheur. / It has been knonw for 150 years that the order of presentation of stimuli has an impact on their discriminability. In this thesis, we have examined the phenomenon of asymmetries in vowel perception ad how it interacts with various cognitive factors located at different steps of the stimulus decoding. We have focused on the role of acoustic peripherality, of auditory decay and of permanent mental representations. Data from visual perception complements the main body of our work. Inter-subject variability in vowel perception and production is also deal with. Our data shows that order effects are a complex mechanism which cannot be reduced to a single trigger factor.

The thesis seeks to demonstrate that during the period between 1986 and 2006, some of the principal cities of the Spanish metropolitan system1, have undergone significant change in terms of their European competitiveness. It is suggested that in the case of Madrid and Barcelona in particular this change has been of such a magnitude to proportion them a much more important place within the European spatial configuration than that which they occupied in the mid-1980s. Empirical evidence is offered to support this conjecture. The thesis lies wholly within the framework of spatial planning at the European territorial scale.It charts the comparative ascent of the Spanish cities from the moment of Spain's entry into the European Union (EU) in 1986 against the background of the development of European spatial policy, increased economic integration across Europe, the increased importance of the 'territorial' dimension of EU cohesion policy and an eventual waning of the applicability of the terminology of 'core' and 'periphery' to describe European geographical location.Part One (Chapter 1) addresses the processes of urbanisation in general from a global perspective and then focuses on metropolitan growth in a number of different historical contexts from the start of the 19th Century. Parts Two (Chapters 2-5) and Three (Chapters 6-9) of the thesis carry out analyses at two contrasting but complementary spatial scales. Part Two examines the metropolitan growth processes in Spain, in the period since 1857, detecting the historical moments in which there were surges in the metropolitan populations of the seven cities of the metropolitan system. The dimensions of the spatial units of analysis corresponding to the seven Spanish metropolitan urban regions are described, based upon a methodology first developed by the Universitat Politècnica de Catalunya (UPC) in the context of a transnational spatial planning project of the INTERREG community initiative2. These seven spatial units form the basis for a socio-economic analysis of the structure of the metropolitan system, drawing upon data principally from the 2001 Census. If by 1930 one of the key characteristics of Spain's urban system was having not just one but two cities (Madrid and Barcelona) belonging to the group of 27 cities across the world with populations in excess of 1 million inhabitants3, this same differentiation between the country's two largest cities and the remainder of the urban system is equally valid today. Spain's urban system remains clearly bicephalous in being dominated by these same two cities in terms of demographic and economic strength.Part Three begins by examining the evolution of European spatial policy against the background of an ever-enlarging European Union and changes with regard to the notion of cohesion - from a concept understood in terms of economic and social factors, to one in which the territorial dimension has become increasingly important. The European urban system is then critically examined through a number of key and influential studies, with particular regard to the rankings and hierarchies of metropolitan urban regions deriving there from and the changes in the placing of the Spanish metropolitan urban regions therein.Taking inspiration from the seminal contribution of Manuel Castells4 in the context of the structural changes resulting from the informational and technological revolution, the thesis seeks to replicate the concept of a 'space of flows'. This is carried out through a 'network analysis' approach drawing upon air passenger flows between some 28 European metropolitan urban regions of the EU15+2 group of countries, enabling the analysis of the interaction between these 28 cities. This methodology enables arriving at a number of descriptive indicators which in turn, through the application of a multi-dimensional scaling mathematical technique, permits comparing the functional and physical distances of each of the metropolitan urban regions from the centre of the 'conceptual space of air passenger flows' and the centre of gravity. The resulting map of the functional positioning of the cities offers a spatial vision of metropolitan Europe quite different to that based upon Cartesian coordinates. Such an approach enables demonstrating that cities such as Barcelona, Madrid, Helsinki, Lisbon and Athens, traditionally considered as physically peripheral to the European core area, appear to be more favourably positioned in functional terms. Furthermore in the case of Spain the results indicate that Barcelona lies closer to the centre of the conceptual 'space of air passenger flows' than Madrid.In light of this empirical evidence, together with the signs of increased economic integration across some parts of Spain, the prospects of Spain forming part of a wider European territorial concentration of flows and activities, and the recognition of the territorial capital of Madrid and Barcelona within recent EU spatial policy declarations, the thesis concludes in Part Four that these two metropolitan regions have undergone a clear consolidation and (re)positioning within the European metropolitan hierarchy.