• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 227
  • 14
  • 6
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 253
  • 171
  • 34
  • 26
  • 23
  • 21
  • 20
  • 19
  • 19
  • 19
  • 19
  • 18
  • 17
  • 17
  • 17
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
111

Aumento da capacidade da estação de tratamento de água nº 2 de Valinhos - SP, utilizando polímero natural como auxiliar de floculação / Upgrading capacity of water treatment plant nº 2 of Valinhos-SP, by natural polymer addition as flocculation aid

Luiz Carlos Alves de Souza 14 March 2003 (has links)
A utilização de polímero natural como auxiliar de floculação pode ser alternativa interessante para o aumento da capacidade de estações de tratamento de água para abastecimento. O polímero natural é um produto de baixo custo, de fácil preparo e aplicação. Por ser produzido em larga escala e utilizado nos mais diversos setores da indústria, o polímero natural apresenta-se como alternativa aos polímeros sintéticos que, de maneira geral, são produtos de elevado custo e produzidos com matéria prima geralmente importada. No presente trabalho procurou-se demonstrar a eficiência dos polímeros naturais de fécula de batata e de fécula de mandioca na clarificação da água, mediante a realização de ensaios de laboratório e testes de campo - realizados na estação de tratamento ETA-2 de Valinhos (SP) - para diferentes características da água bruta. A gelatinização dos polímeros foi feita à temperatura ambiente, utilizando-se hidróxido de sódio. Para os testes na ETA-2, foram aproveitadas as instalações existentes e executadas pequenas adaptações para aplicação dos polímeros naturais. Conclui-se que, apesar de alguns ajustes que devem ser feitos, principalmente nos filtros, é possível utilizar os polímeros naturais na ETA-2 com grande probabilidade de êxito, com vistas ao aumento da capacidade de tratamento. Os resultados demonstraram que, tanto o polímero de fécula de batata como o de fécula de mandioca, foram eficientes como auxiliares de floculação na clarificação da água. / Natural polymer utilization as flocculation aid may be an effective alternative for upgrading the capacity of water treatment plants with low cost, easiers to prepare and apply. As natural polymers are large scale produced and applied in many different industrial sectors, it comes as a fesiable alternative for synthetic polymers that are generally high cost and made of imported materials. On this work it was tried to show the efficiency of natural polymers such as potato and manioc starch, for clarifying water by jar-test evaluations and field tests - carried out on water treatment plant WTP-2 of Valinhos (SP - Brazil) - for different characteristics of raw water. The polymer gelatinization was obtained by sodium hydroxide application. For the tests at WTP-2 the existing facilities were utilized and only small adaptations were made to apply natural polymers. The conclusion was, in despite of needing filters adjustments which must be made on water treatment plant for polymer application, it is possible to utilize the product with high successful probability for upgrading the capacity of water treatment plant. The results showed that even potato as well as cassava starchs were efficient on plant clarified water.
112

LIBS e nanopartículas fluorescentes : novas estratégias para determinação de íons Cu(II) em águas / LIBS and fluorescent nanoparticles : new strategies for the determination of Cu(II) ions in water

Santos, Klecia Morais dos, 1979- 20 August 2018 (has links)
Orientador: Ivo Milton Raimundo Júnior / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Química / Made available in DSpace on 2018-08-20T16:51:10Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Santos_KleciaMoraisdos_D.pdf: 2306751 bytes, checksum: bf7642f623ca7798b881b810cd6dd821 (MD5) Previous issue date: 2012 / Resumo: Neste trabalho diferentes fases sensoras foram desenvolvidas para implementar novas estratégias para a determinação de íons cobre em águas naturais, empregando Espectroscopia Óptica de Emissão em Plasma Induzido por Laser (LIBS) e Espectroscopia de Luminescência. Nas determinações por LIBS, membranas de PVC plastificadas foram empregadas para extração e pré-concentração de íons cobre em meio aquoso, fornecendo curvas analíticas na faixa de 10 mg L - 100mg L (R > 0,90). Esses estudos mostraram que a técnica LIBS é capaz de detectar íons cobre em concentrações da ordem de mg L, indicando que membranas extratoras podem ser aplicadas como uma eficiente estratégia de pré-concentração. Dessa forma, LIBS pode ser considerada como uma potencial e viável ferramenta para determinação de íons Cu(II) em águas. Determinações baseadas em Espectroscopia de Luminescência foram realizadas usando o bis(1,10-fenantrolina)1-(4-hidroxi 3-(1H-imidazol [4,5-f][1,10] rutênio(II) bis hexafluorofosfato ([Ru(phen)2HAIP](PF6)2), que foi imobilizado em membranas de metacrilato, de PVC e iônicas, sol-gel e nanopartículas (NP) de sílica. O reagente luminescente apresenta alta seletividade para íons Cu (II) em solução, enquanto somente as nanopartículas mostraram sensibilidade adequada para esse íon. As nanopartículas de sílica foram sintetizadas através do método Stöber, sendo que o reagente luminescente foi adicionado em diferentes estágios da síntese (0, 3, 6 e 8 horas), a qual foi realizada em um total de 10 horas. A microscopia de transição eletrônica (TEM) mostrou nanopartículas com diâmetros em torno de 10-20 nm. As nanopartículas sintetizadas pela adição do reagente após 8h de síntese apresentaram uma faixa linear entre 2,0-8,0 mmol L, um limite de detecção de 0,30 mmol L, um limite de quantificação de 1,0 mmol L e um tempo de resposta (t90%) < 30 s. A nanopartícula apresentou alta seletividade para íons cobre, não mostrando interferências dos íons Zn(II), Cd(II), Ni(II), Hg(II), Pb(II) e Fe(III). As nanopartículas foram aplicadas para determinação de íons Cu(II) em amostras de água mineral e de torneira que foram enriquecidas com 5,0 e 7,0 mmol L do analito. Recuperações na faixa de 88,1-109,6% foram obtidas, indicando a potencialidade das NPs fluorescentes para determinação de Cu(II) em águas. Além disso, os íons Cu (II) podem ser liberados na NP depois de tratamento ácido, sendo regenerado para um novo conjunto de medidas, tornando o reagente reutilizável, fato que está de acordo com os princípios da Química Verde / Abstract: In this work, different sensing phases were developed to implement new strategies for determination of copper ions in natural waters, employing Laser Induced Breakdown Spectroscopy (LIBS) and Luminescence Spectroscopy. In the determinations by LIBS, plasticized PVC membranes were employed for extraction and pre-concentration of copper ions in aqueous medium, providing analytical curves in the range from 10 mg L to 100mg L (R > 0.90). These studies have shown that LIBS is able to detect copper ions in concentrations as low as mg L, indicating that extraction membranes can be applied as an efficient strategy of pre-concentration. In this way, LIBS can be considered as a potential and feasible tool for Cu(II) determination in waters. Determinations based on luminescence spectroscopy were performed by using the bis(1,10-phenanthroline)1-(4-hydroxy 3-(1H-imidazo [4,5-f][1,10] ruthenium(II) bis(hexafluorophosphate) reagent ([Ru(phen)2HAIP](PF6)2), which was immobilized in methacrylate, PVC and ionic membranes, sol-gel silica and silica nanoparticles (NP). The luminescent reagent presented high selectivity to Cu(II) ions in solution, while only the silica nanoparticles showed adequate sensitivity to this ion. The nanoparticles were synthesized by the Stöber method, being the luminescent reagent added at different stages of the synthesis (0, 3, 6 and 8 hours), which was a performed in a total interval of 10 hours. The transmission electron microscopy (TEM) showed nanoparticles with diameters around 10-20 nm. The nanoparticles synthesized by adding the reagent after 8 hours provided a linear response range from 2.0 to 8.0 mmol L, a detection limit of a 0.30 mmol L, a quantification limit of 1.0 mmol L and response time (t90%) < 30 s. The nanoparticle presented high selectivity for copper ions, showing no interference of Zn(II), Cd(II), Ni(II), Hg(II), Pb(II) and Fe(III) ions. The nanoparticles were applied to determination of Cu(II) ions in mineral and tap water samples, which were spiked with 5.0 and 7.0 mmol L of the analyte. Recovery within 88.1-109.6% were attained, indicating the capability of the fluorescent NPs for Cu(II) determination in waters. In addition, the Cu(II) ions can be released from the NP by acidic treatment, being regenerated for another set of measurements, making the reagent reusable, fact that is in agreement with the principles of Green Chemistry / Doutorado / Quimica Analitica / Doutor em Ciências
113

Técnicas de microbiolização de sementes de milho, feijão, nabo forrageiro e aveia preta. / Technical microbiolization seed corn, beans, forage radish and black oat.

Junges, Emanuele 28 February 2012 (has links)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / The objective of this study was the effect of leverage microbiolization seed corn, beans, forage radish and black oat with Trichoderma spp. and Bacillus subtilis by physiological conditioning techniques, suspension of biological structures and film coating. The microbiolization seeds without additional technique was carried out with commercial products Rhizoliptus® and Agrotrich plus ®. Fluid restriction was held in Manitol + PDA medium for Trichoderma spp. or Bacillus subtilis, were distributed on each plate of each seed culture previously disinfected. When was the first seed radicle protrusion in the other were removed and dried in a laboratory environment for 48 h. The film coating was performed with the addition of the polymer Color Seed ® treatment the syrup containing Trichoderma spp. or product Rhizoliptus. The seeds were dried for 48 h in a laboratory environment. We used a treatment associating film coating and fluid restriction in seed microbiolization with the bodies and their association. The performance of the treatments was assessed by a set of tests in laboratory, greenhouse and field. Trichoderma spp. pathogens associated controls, and has good association with the seeds used. Trichoderma spp. and B. subtilis growth promoting the development of seedlings and plants, with variable response depending on the technique used microbiolization. Under conditions of the germination test roll the association of Trichoderma spp. with the seeds becomes pathogenic, however when tests are conducted on a substrate or soil these harms are not played. / O objetivo deste trabalho foi potencializar o efeito da microbiolização de sementes de milho, feijão, nabo forrageiro e aveia preta com Trichoderma spp. e Bacillus subtilis pelas técnicas de condicionamento fisiológico, suspensão de estruturas biológicas e peliculização. A microbiolização das sementes com suspensão de estruturas biológicas foi realizada com os produtos comerciais Agrotrich® plus e Rhizoliptus®. A restrição hídrica foi realizada em meio BDA + Manitol, para Trichoderma spp. ou para Bacillus subtilis, em cada placa foram distribuídas sementes de cada cultura previamente desinfestadas. Na protrusão radicular na primeira semente, as demais foram retiradas e secas em ambiente de laboratório por 48 h. A peliculização foi realizada com a adição do polímero Color Seed® à calda de tratamento contendo Trichoderma spp. ou ao produto Rhizoliptus. As sementes foram secas por 48 h em ambiente de laboratório. Foi utilizado um tratamento associando a peliculização e a restrição hídrica nas sementes microbiolizadas com os organismos e a associação deles. O desempenho dos tratamentos foi avaliado por um conjunto de testes realizados em laboratório, casa de vegetação e à campo. Trichoderma spp. controla patógenos associados, e possui boa associação com as sementes utilizadas. Trichoderma spp. e B. subtilis promovem o crescimento o desenvolvimento de plântulas e plantas, tendo resposta variável conforme a técnica de microbiolização utilizada. Em condições do teste de germinação em rolo a associação de Trichoderma spp. com as sementes se torna patogênica, entretanto quando os testes são conduzidos em substrato ou solo esses malefícios não são reproduzidos.
114

AVALIAÇÃO DA INFLUÊNCIA DE POLÍMEROS HIDROABSORVENTES NA DEGRADAÇÃO BIOLÓGICA DO GLIFOSATO POR MEIO DO PROCESSO DE LODOS ATIVADOS / EVALUATION OF THE INFLUENCE OF POLYMERS IN BIOLOGICAL DEGRADATION GLYPHOSATE THROUGH THE PROCESS OF ACTIVATED SLUDGE

Angelo, Murilo Mendes de 28 November 2014 (has links)
Made available in DSpace on 2016-01-26T18:56:02Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Murilo Mendes de Angelo.pdf: 1443900 bytes, checksum: f6d656f910c3210fd63e015a55ec60a4 (MD5) Previous issue date: 2014-11-28 / The Agriculture in the Pontal do Paranapanema region is a major source of employment and income, with the highlight the cultivation of sugar cane. Along with the expansion of the cultivated area has been a substantial increase in the use of herbicides. Among the various existing herbicides in the domestic market, glyphosate, Roundup®, appears with great relevance in the agricultural scenario, because in addition to efficient has a broad spectrum of action. Moreover, their use also generates unwanted environmental impacts, such as changes in soil microbes and the generation of a taproot. Additionally, by leaching a part of glyphosate applied to crops can reach surface water, such as rivers. In the face of this problem, this study followed the process of degradation of glyphosate in a biological reactor, through the activated sludge process. Two studies, the first of which used a synthetic wastewater containing glyphosate as a source of carbon, nitrogen and phosphorus and sewage sludge. The second treatment was done under the same conditions first by adding a hydrogel polymer. These polymers are employed in the sugarcane plantations for water retention and can reach surface waters through leaching. The monitoring system was conducted through analysis of chemical oxygen demand (COD), amount of phosphorus, nitrogen, glyphosate, nitrite and nitrate, reaction temperature, pH and Dissolved Oxygen. The results demonstrate that the treatment of the effluent containing only glyphosate is more efficient than treatment containing glyphosate and the hydrogel polymer. / A agricultura na região do Pontal do Paranapanema é uma das principais fontes de emprego e de renda, tendo como destaque o cultivo da cana de açúcar. Junto com a expansão da área cultivada tem ocorrido um aumento substancial na utilização de herbicidas. Dentre os vários herbicidas existentes no mercado nacional, o glifosato, Roundup®, aparece com grande relevância no cenário agrícola, pois além de eficiente possui um amplo espectro de ação. Por outro lado, a sua utilização também acaba gerando impactos ambientais indesejados, como a alteração na microbiota do solo e a geração da raiz pivotante. Adicionalmente, através da lixiviação, uma parte do glifosato aplicado nas lavouras pode atingir as águas superficiais, como por exemplo a dos rios. Em face deste problema, o presente trabalho acompanhou o processo de degradação do glifosato, em um reator biológico, por meio do processo de lodos ativados. Dois estudos foram realizados, sendo que o primeiro utilizou um efluente sintético contendo glifosato como fonte de carbono, nitrogênio e fósforo e o lodo de esgoto. O segundo tratamento foi realizado sob as mesmas condições do primeiro, adicionando-se um polímero hidroabsorvente. Estes polímeros são empregados nas plantações canavieiras para a retenção da água e também podem atingir as águas superficiais, através da lixiviação. O monitoramento do sistema foi realizado através das análises da demanda química de oxigênio (DQO), quantidade de fósforo, de nitrogênio, do glifosato, do nitrito e do nitrato, temperatura do reator, pH e Oxigênio Dissolvido. Os resultados demostraram que o tratamento do efluente contendo apenas o glifosato é mais eficiente do que o tratamento contendo o glifosato e o polímero hidroabsorvente.
115

Cana-de-açúcar submetida á doses de polímeros sintéticos condicionadores de solo / Sugar cane subjected to synthetic conditioners soil polymer s doses

Suriani, Marcos Wanderlei 11 May 2010 (has links)
Made available in DSpace on 2016-01-26T18:56:21Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Dissertacao.pdf: 267052 bytes, checksum: b9f870d7db6c0449cc874e7dc779bf12 (MD5) Previous issue date: 2010-05-11 / The low water availability in the soil for agricultural crops is a limiting factor in agricultural productivity. In this context, the use of soil conditioners polymer s, in some systems may allow edaphic and make the supply chain more competitive. The work was based on assessing the increase in sugarcane production by using soil polymers conditioner during planting, the variety RB 867515. The study took place in the field and in two growing seasons. The test was first deployed in the field of experimental Unoeste in December 2007 to May 2009 in Ultisol, arranged in randomized blocks with four treatments (0, 4, 8 and 12g of polymer soil conditioner, per meter of row) and five blocks. The second test was carried out at Fazenda Ibiúna in Lucélia - SP in August 2008 to August 2009 in Alfissol, arranged in a randomized block design with four treatments (0, 1.4, 2.8 and 4.2g soil polymer conditioner, per meter of row) and five blocks. The polymer conditioner provided greater number of tillers per meter, allowed a larger vegetative growth leading to a greater amount of trash. There is a positive correlation between doses of the polymer with the TRS by area. / A baixa disponibilidade de água no solo, para as culturas agrícolas, é um fator limitante da produtividade. Neste contexto, o uso de polímeros condicionadores de solo, em alguns sistemas edáficos pode viabilizar e tornar a cadeia produtiva mais competitiva. O trabalho se fundamentou em avaliar o incremento na produção canavieira, utilizando polímeros hidroretentores, durante o plantio, na cultivar RB 867515. O estudo ocorreu à campo em dois anos agrícolas. O ensaio 1 foi implantado no campo experimental da Unoeste, em dezembro de 2007 a maio de 2009, em Argissolo Vermelho Distroférrico, no esquema blocos ao acaso com quatro tratamentos (0, 4, 8 e 12g de Polímero condicionador de solo, por metro de linha) e cinco blocos. O ensaio 2 foi implantado na Fazenda Ibiúna, em Lucélia SP, em agosto de 2008 a agosto de 2009, em Argissolo Vermelho Amarelo, no esquema de blocos ao acaso com quatro tratamentos (0, 1,4, 2,8 e 4,2g de Polímero condicionador de solo, por metro de linha) e cinco blocos. O polímero condicionador possibilitou maior numero de perfilhos por metro; permitiu um maior crescimento vegetativo levando a maior quantidade de palhiço. Existe uma correlação positiva entre as doses do polímero com o ATR por área.
116

AVALIAÇÃO DA INFLUÊNCIA DE POLÍMEROS HIDROABSORVENTES NA DEGRADAÇÃO BIOLÓGICA DO GLIFOSATO POR MEIO DO PROCESSO DE LODOS ATIVADOS / EVALUATION OF THE INFLUENCE OF POLYMERS IN BIOLOGICAL DEGRADATION GLYPHOSATE THROUGH THE PROCESS OF ACTIVATED SLUDGE

Angelo, Murilo Mendes de 28 November 2014 (has links)
Made available in DSpace on 2016-07-18T17:46:20Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Murilo Mendes de Angelo.pdf: 1443900 bytes, checksum: f6d656f910c3210fd63e015a55ec60a4 (MD5) Previous issue date: 2014-11-28 / The Agriculture in the Pontal do Paranapanema region is a major source of employment and income, with the highlight the cultivation of sugar cane. Along with the expansion of the cultivated area has been a substantial increase in the use of herbicides. Among the various existing herbicides in the domestic market, glyphosate, Roundup®, appears with great relevance in the agricultural scenario, because in addition to efficient has a broad spectrum of action. Moreover, their use also generates unwanted environmental impacts, such as changes in soil microbes and the generation of a taproot. Additionally, by leaching a part of glyphosate applied to crops can reach surface water, such as rivers. In the face of this problem, this study followed the process of degradation of glyphosate in a biological reactor, through the activated sludge process. Two studies, the first of which used a synthetic wastewater containing glyphosate as a source of carbon, nitrogen and phosphorus and sewage sludge. The second treatment was done under the same conditions first by adding a hydrogel polymer. These polymers are employed in the sugarcane plantations for water retention and can reach surface waters through leaching. The monitoring system was conducted through analysis of chemical oxygen demand (COD), amount of phosphorus, nitrogen, glyphosate, nitrite and nitrate, reaction temperature, pH and Dissolved Oxygen. The results demonstrate that the treatment of the effluent containing only glyphosate is more efficient than treatment containing glyphosate and the hydrogel polymer. / A agricultura na região do Pontal do Paranapanema é uma das principais fontes de emprego e de renda, tendo como destaque o cultivo da cana de açúcar. Junto com a expansão da área cultivada tem ocorrido um aumento substancial na utilização de herbicidas. Dentre os vários herbicidas existentes no mercado nacional, o glifosato, Roundup®, aparece com grande relevância no cenário agrícola, pois além de eficiente possui um amplo espectro de ação. Por outro lado, a sua utilização também acaba gerando impactos ambientais indesejados, como a alteração na microbiota do solo e a geração da raiz pivotante. Adicionalmente, através da lixiviação, uma parte do glifosato aplicado nas lavouras pode atingir as águas superficiais, como por exemplo a dos rios. Em face deste problema, o presente trabalho acompanhou o processo de degradação do glifosato, em um reator biológico, por meio do processo de lodos ativados. Dois estudos foram realizados, sendo que o primeiro utilizou um efluente sintético contendo glifosato como fonte de carbono, nitrogênio e fósforo e o lodo de esgoto. O segundo tratamento foi realizado sob as mesmas condições do primeiro, adicionando-se um polímero hidroabsorvente. Estes polímeros são empregados nas plantações canavieiras para a retenção da água e também podem atingir as águas superficiais, através da lixiviação. O monitoramento do sistema foi realizado através das análises da demanda química de oxigênio (DQO), quantidade de fósforo, de nitrogênio, do glifosato, do nitrito e do nitrato, temperatura do reator, pH e Oxigênio Dissolvido. Os resultados demostraram que o tratamento do efluente contendo apenas o glifosato é mais eficiente do que o tratamento contendo o glifosato e o polímero hidroabsorvente.
117

Cana-de-açúcar submetida á doses de polímeros sintéticos condicionadores de solo / Sugar cane subjected to synthetic conditioners soil polymer s doses

Suriani, Marcos Wanderlei 11 May 2010 (has links)
Made available in DSpace on 2016-07-18T17:51:06Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Dissertacao.pdf: 267052 bytes, checksum: b9f870d7db6c0449cc874e7dc779bf12 (MD5) Previous issue date: 2010-05-11 / The low water availability in the soil for agricultural crops is a limiting factor in agricultural productivity. In this context, the use of soil conditioners polymer s, in some systems may allow edaphic and make the supply chain more competitive. The work was based on assessing the increase in sugarcane production by using soil polymers conditioner during planting, the variety RB 867515. The study took place in the field and in two growing seasons. The test was first deployed in the field of experimental Unoeste in December 2007 to May 2009 in Ultisol, arranged in randomized blocks with four treatments (0, 4, 8 and 12g of polymer soil conditioner, per meter of row) and five blocks. The second test was carried out at Fazenda Ibiúna in Lucélia - SP in August 2008 to August 2009 in Alfissol, arranged in a randomized block design with four treatments (0, 1.4, 2.8 and 4.2g soil polymer conditioner, per meter of row) and five blocks. The polymer conditioner provided greater number of tillers per meter, allowed a larger vegetative growth leading to a greater amount of trash. There is a positive correlation between doses of the polymer with the TRS by area. / A baixa disponibilidade de água no solo, para as culturas agrícolas, é um fator limitante da produtividade. Neste contexto, o uso de polímeros condicionadores de solo, em alguns sistemas edáficos pode viabilizar e tornar a cadeia produtiva mais competitiva. O trabalho se fundamentou em avaliar o incremento na produção canavieira, utilizando polímeros hidroretentores, durante o plantio, na cultivar RB 867515. O estudo ocorreu à campo em dois anos agrícolas. O ensaio 1 foi implantado no campo experimental da Unoeste, em dezembro de 2007 a maio de 2009, em Argissolo Vermelho Distroférrico, no esquema blocos ao acaso com quatro tratamentos (0, 4, 8 e 12g de Polímero condicionador de solo, por metro de linha) e cinco blocos. O ensaio 2 foi implantado na Fazenda Ibiúna, em Lucélia SP, em agosto de 2008 a agosto de 2009, em Argissolo Vermelho Amarelo, no esquema de blocos ao acaso com quatro tratamentos (0, 1,4, 2,8 e 4,2g de Polímero condicionador de solo, por metro de linha) e cinco blocos. O polímero condicionador possibilitou maior numero de perfilhos por metro; permitiu um maior crescimento vegetativo levando a maior quantidade de palhiço. Existe uma correlação positiva entre as doses do polímero com o ATR por área.
118

Estudo da influência das adições de sílica ativa e copolímero estireno acrílico nas propriedades de argamassas para assentamento de porcelanato / Study of the copolymer styrene acrylic and silica fume adittions influence in the properties of mortars to fix porcelain stoneware tiles

Alessandra Etuko Feuzicana de Souza Almeida 16 September 2005 (has links)
Apesar de suas excelentes características técnicas e estéticas, a aplicação de porcelanato em fachadas requer especial atenção devido ser um material diferente das cerâmicas convencionais, além de que as fachadas estão sujeitas a diversos agentes capazes de danificar os revestimentos cerâmicos. O baixo índice de absorção de água do porcelanato é a principal causa da perda ou falta de aderência entre o tardoz e a argamassa colante, pois não permite o mecanismo de aderência mecânica existente nas cerâmicas porosas. O presente trabalho visa o estudo de argamassas com adições de látex base estireno acrílico e sílica ativa para o assentamento de porcelanato em fachadas a fim de evitar o aparecimento de patologias decorrentes da falta de aderência. Foram realizados ensaios normalizados para a avaliação das propriedades das argamassas quanto à fixação do porcelanato, além de procedimentos experimentais para a avaliação da microestrutura tais como análises térmicas, difração de raios-X, porosimetria por intrusão de mercúrio, espectroscopia de infravermelho e microscopia eletrônica de varredura associada à espectrografia por dispersão de energia. Os resultados obtidos mostraram que a adição combinada de polímero e sílica ativa às argamassas resultou em elevadas propriedades mecânicas e alta resistência de aderência, decorrentes da melhora das propriedades microestruturais, ou seja, aumento da compacidade, diminuição da porosidade e refinamento do diâmetro médio dos poros, além da redução na quantidade do hidróxido de cálcio consumido para a produção de silicato de cálcio hidratado. / Despite the excellent characteristics of porcelain tiles, their application in building facades requires special attention, since this material differs from conventional ceramics and facades are exposed to weathering, which can damage ceramic revetments. The lower water absorption of porcelain tiles is the main cause of the poor adherence between them, as it prevents the mechanical interlocking adherence mechanism that occurs when more porous ceramic materials are applied. The present thesis aims to investigate the effect of silica fume and acrylic polymer together on the properties of mortars employed to install porcelain stoneware tiles to avoid detachment problems due to lack of adherence. An experimental investigation evaluated the fixing properties of the mortars, and a microstructural study including thermal analysis, X-ray diffraction, mercury intrusion porosimetry, infrared spectroscopy and scanning electron microscopy was performed. The results showed that silica fume and acrylic polymer addition to the mortar resulted in improved properties to fix porcelain stoneware tiles, mainly adherence strength, as a consequence of the microstructural improvement due to the decrease in the porosity and the pore mean diameter, and the decrease in the calcium hydroxide to form hydrated calcium silicate
119

Different strategies to obtain antimicrobial biodegradable films for food applications, using starch and/or chitosan with or without essential oils

Valencia Sullca, Cristina Encarnación 13 October 2017 (has links)
El desarrollo de materiales de envase biodegradables activos es uno de los retos de la sociedad para resolver los problemas medioambientales asociados a los residuos plásticos y mejorar la conservación de los alimentos, alargando su vida útil. En la presente Tesis Doctoral, se han analizado diferentes estrategias para la obtención y caracterización de películas biodegradables a base de hidrocoloides (almidón de yuca (A) y quitosano (Q)) con características antimicrobianas. Se obtuvieron películas bioactivas gracias a la incorporación de aceites esenciales de capacidad antimicrobiana comprobada: hoja de canela (AC), orégano (AO) y eugenol (EU). Los agentes activos se incorporaron en la matriz polimérica de quitosano por homogenización o encapsulación en liposomas de lecitina o microesferas de alginato, y las películas se obtuvieron mediante casting. Las propiedades fisicoquímicas de las películas se analizaron en función de su composición, así como su actividad antimicrobiana mediante análisis in vitro e in vivo. Se obtuvieron películas por termo- compresión, a base de mezclas A-Q, con dos proporciones polímeros: plastificante (70:30 y 60:40). Las propiedades estructurales, térmicas y físicas de las películas de almidón de yuca obtenidas se vieron afectadas por la incorporación de Q y la proporción polímero: plastificante. Las películas con la mayor proporción de plastificante tuvieron mayor contenido en humedad y fueron más permeables al vapor de agua, menos rígidas y menos resistentes a la rotura. La incorporación de Q tuvo un efecto positivo sobre las propiedades mecánicas de las películas, que aumentaron su rigidez y resistencia a la fractura, reduciéndose su extensibilidad. Sin embargo, el A y Q presentaron una miscibilidad limitada por mezclado en fundido, y las películas exhibieron una estructura heterogénea. A su vez, el polietilenglicol se cristalizó en gran medida en las películas, lo que limitó su efecto plastificante. La incorporación de quitosano proporcionó a las películas sólo una ligera actividad antimicrobiana. Se obtuvieron películas bicapa por procesado en seco de A y vertido/secado de una capa de Q. Ambos polímeros mostraron buena adhesión interfacial, y las bicapas mostraron mejor resistencia mecánica que las monocapas de almidón, aunque fueron menos extensibles debido al efecto de la interfase sobre la fractura. El quitosano fue efectivo en el control del crecimiento bacteriano en carne picada de cerdo, aunque su eficiencia se vio reducida debido al tratamiento térmico en las bicapas, lo que parece indicar la pérdida de grupos amino durante el tratamiento. La incorporación de los aceites esenciales (AC y AO) no mejoró la acción antimicrobiana en las monocapas y bicapas de CH al aplicarse sobre carne de cerdo picada. Se incorporaron aceite esencial de hoja de canela (AC) y eugenol (EU) en películas de Q utilizando nanoliposomas de lecitina. La encapsulación permitió una elevada proporción de retención de compuestos volátiles. La migración total de las películas en simulantes hidrofílicos superó el límite legal establecido para materiales de envase en contacto con alimentos. Sin embargo, la encapsulación en nanoliposomas redujo la migración en todos los simulantes. En ensayos in vitro de eficacia antimicrobiana, todas las películas fueron efectivas frente a L. innocua y E. coli, sin efecto significativo del compuesto activo ni del modo de incorporación. Sin embargo, la encapsulación propició una liberación controlada y sostenida en el tiempo en muestras de carne de cerdo almacenadas durante 13 días a 10 ºC. Se obtuvieron microesferas de alginato con eugenol y se incorporaron en películas de quitosano, cuyas propiedades físicas y estructurales se vieron afectadas. Las microesferas fueron visibles en la estructura de las películas por SEM. La incorporación de las microesfereas promovió una mejora significativa en las propiedad / El desenvolupament de materials d'envàs biodegradables actius és un dels reptes de la societat per a resoldre els problemes mediambientals associats als residus plàstics i millorar la conservació dels aliments, allargant la seua vida útil. En la present Tesi Doctoral, s'han analitzat diferents estratègies per a l'obtenció i caracterització de pel·lícules biodegradables de hidrocoloids (midó de mandioca i quitosano amb característiques antimicrobianes. Es van obtenir pel·lícules bioactives gràcies a la incorporació d'olis essencials de capacitat antimicrobiana comprovada: fulla de canyella (AC), orenga (AO) i eugenol (EU). Els agents actius es van incorporar en la matriu polimèrica de quitosano per homogenització o encapsulació en liposomes de lecitina o microesferes d'alginato, i les pel·lícules es van obtenir per "casting". Les propietats fisicoquímiques de les pel·lícules es van analitzar en funció de la seua composició, així com la seua activitat antimicrobiana mitjançant anàlisi in vitro i in vivo. Es van obtenir pel·lícules per termo- compressió de mescles midó-quitosano, amb dues proporcions polímers:plastificant (70:30 i 60:40). Les propietats estructurals, tèrmiques i físiques de les pel·lícules de midó de yuca obtingudes es van veure afectades per la incorporació de quitosano i la proporció polímer:plastificant. Les pel·lícules amb la major proporció de plastificant van tenir major contingut en humitat i van ser més permeables al vapor d'aigua, menys rígides i menys resistents al trencament. La incorporació de quitosano va tenir un efecte positiu sobre les propietats mecàniques de les pel·lícules, que van augmentar la seua rigidesa i resistència a la fractura, reduint-se la seua extensibilitat. No obstant açò, el midó i quitosano van presentar una miscibilidad limitada per termoprocessat, i les pel·lícules van exhibir una estructura heterogènia. El polietilenglicol va cristal·litzar en gran manera en les pel·lícules, la qual cosa va limitar el seu efecte plastificant. La incorporació de quitosano va proporcionar a les pel·lícules només una lleugera activitat antimicrobiana. Es van obtenir pel·lícules bicapa formades per una capa de midó obtinguda per processament en sec i un altra capa de quitosano obtinguda per "casting". Tots dos polímers van mostrar bona adhesió interfacial, i les bicapes van mostrar millor resistència mecànica que les monocapes de midó, encara que van ser menys extensibles a causa de l'efecte de la interfase sobre la fractura. El quitosano va ser efectiu en el control del creixement bacterià en carn picada de porc, encara que la seua eficiència es va veure reduïda a causa del tractament tèrmic en les bicapes, la qual cosa sembla indicar la pèrdua de grups amino durant el tractament. La incorporació dels olis essencials (AC i AO) no va millorar l'acció antimicrobiana en les monocapes i bicapes de CH en aplicar-se sobre carn de porc. Es van incorporar oli essencial de fulla de canyella (AC) i eugenol (EU) en pel·lícules de quitosano utilitzant nanoliposomes de lecitina. L'encapsulació va permetre una elevada proporció de retenció de compostos volàtils. La migració total de les pel·lícules en simulants hidrofílics va superar el límit legal establert per a materials d'envàs en contacte amb aliments. No obstant açò, l'encapsulació en nanoliposomes va reduir la migració en tots els simulants. En assajos in vitro d'eficàcia antimicrobiana, totes les pel·lícules van ser efectives enfront de L. innocua i E. coli, sense efecte significatiu del compost actiu ni de la manera d'incorporació. No obstant açò, l'encapsulació va propiciar un alliberament controlat i sostinguda en el temps en mostres de carn de porc emmagatzemades durant 13 dies a 10 ºC. Es van obtenir microesferes d'alginato amb eugenol i es van incorporar en pel·lícules de quitosano, les propietats físiques i estructurals de les quals es v / Valencia Sullca, CE. (2017). Different strategies to obtain antimicrobial biodegradable films for food applications, using starch and/or chitosan with or without essential oils [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/89094 / TESIS
120

Desenvolvimento de dosímetros de radiação ionizante baseados em soluções poliméricas e materiais de baixo custo /

Colturato, Simone Ramos Alvarenga January 2020 (has links)
Orientador: Augusto Batagin Neto / Resumo: Radiações ionizantes são atualmente empregadas em diversos setores, inclusive na área da saúde. Contudo, devido às suas características potencialmente danosas à saúde humana, faz-se necessário um monitoramento adequado e contínuo, especialmente no que tange a dosimetria pessoal. Neste contexto, materiais conjugados em solução têm sido apontados como sistemas promissores para a confecção de dosímetros. Apesar das interessantes propriedades destes sistemas, a maioria deles apresenta baixa sensibilidade, o que restringe a sua aplicação efetiva em situações reais. O presente trabalho visa o desenvolvimento de dosímetros baseados em soluções poliméricas e materiais orgânicos de baixo custo relativo. Neste estudo trabalhou-se com dois sistemas principais: i) baseado no polímero poli [(9,9- dioctilfluorenil-2,7,diil)-co-(1,4-vinilienofenileno)] (F8PV) em solução de clorofórmio; e ii) no corante Índigo-carmin (IC) diluído em água, com e sem a presença de nanopartículas de óxido de zinco ou sal inorgânico (NaCl). Amostras com diferentes concentrações foram consideradas e diferentes doses de radiação X foram empregadas. A resposta dosimétrica foi avaliada por meio da análise do espectro de absorção óptica dos sistemas na região do ultravioleta-visível e espectro de infravermelho (FTIR). Os resultados obtidos apontam o sistema F8PV/CHCl3 como um sistema dosimétrico promissor com respostas otimizadas em relação à sistemas poliméricos similares, permitindo a aferição de doses inferiores a... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Mestre

Page generated in 0.024 seconds