• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 36
  • 15
  • 11
  • 1
  • Tagged with
  • 68
  • 33
  • 15
  • 15
  • 14
  • 14
  • 13
  • 13
  • 13
  • 13
  • 12
  • 10
  • 10
  • 6
  • 5
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
51

Interação genótipo x ambiente na reação de progênies de melancia à alternariose no Submédio São Francisco / Genotype-environment interaction in the reaction of watermelon progenies to alternaria leaf blight in the Submiddle São Francisco region

Lima Neto, Izaias da Silva 09 July 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2016-08-12T19:18:41Z (GMT). No. of bitstreams: 1 IzaiasSLN_DISSRT.pdf: 855580 bytes, checksum: 74d0222de91251c309dd5924d2d636ee (MD5) Previous issue date: 2009-07-09 / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico / This work had the objective to evaluate watermelon genotypes resistance to alternaria leaf blight (Alternaria cucumerina) in two environments (years) in order to identify contrasting and consistent parents as well as to get information related to environmental and genetic effects to support strategies to be followed in watermelon breeding programs. Two experiments were carried out in the Experimental Field of the Department of Technology and Social Sciences (DTCS) at the Campus III of the University of the State of Bahia (UNEB), Juazeiro-BA in the years of 2006 and 2007. In both experiments, the treatments consisted of 14 watermelon genotypes comprising 12 progenies and two checks (Sugar Baby and Charleston Gray cultivars). The seedlings were produced in a green house and were transplanted to the field with previous records of high incidence and severity of the disease. The experimental design was in randomized blocks, with three replications. The plot had five plants spaced 3.0 m between lines and 0.8 m between plants. The irrigation was supplied in furrows. The cultural practices were those normally used for watermelon, but without fungicides. The plants were evaluated 75 days after transplanting using a grading records ranging from: one plants more resistant; to five plants more susceptible. It was found G x A interaction in the evaluation of watermelon genotypes for alternaria leaf blight in the Submiddle São Francisco River Basin with predominance of the complex part of the interaction and that the major part of the phenotypic variance was accounted for genetic factors (74.5%). It was identified a consistent source for resistance to alternaria leaf light represented by the progeny P5 (91-0043) and as a contrasting susceptible parent the Sugar Baby variety was selected. Both, demonstrate a high potential for breeding purposes, and can be used in studies of inheritance of resistance of alternaria leaf blight / Este trabalho objetivou avaliar genótipos de melancia quanto à expressão de alternariose (Alternaria cucumerina) em dois ambientes (anos), visando identificar parentais contrastantes, bem como obter informações relacionadas às variâncias genética e ambiental, inclusive a interação genótipo x ambiente (G x A), que possam subsidiar as estratégias a serem seguidas em programas de melhoramento da cultura. Realizou-se dois experimentos no Campo Experimental do Departamento de Tecnologia e Ciências Sociais (DTCS), localizado no Campus III da Universidade do Estado da Bahia (UNEB), Juazeiro-BA, nos anos de 2006 e 2007. Em ambos os ensaios, os tratamentos consistiram de 14 genótipos de melancia, representados por 12 progênies e duas testemunhas (variedades Sugar Baby e Charleston Gray). As mudas foram produzidas em casa de vegetação e transplantadas para áreas com histórico de alta incidência e severidade da doença. O delineamento experimental foi em blocos ao acaso, com três repetições, sendo a unidade experimental constituída por cinco plantas. O espaçamento foi de 3,0 m entre fileiras e 0,8 m entre plantas e a irrigação por infiltração por sulco, empregando-se os tratos culturais normalmente utilizados para a cultura, sem uso de fungicidas. Avaliou-se as plantas aos 75 dias após o transplantio, sendo atribuída uma escala de notas variando de: um planta mais resistente; a cinco planta mais suscetível. Verificou-se que houve interação G x A na avaliação de genótipos de melancia quanto à resistência à alternariose no Submédio São Francisco com predomínio da parte complexa e que a maior parte da variância fenotípica observada foi explicada por fatores genéticos (74,5 %). Identificou-se uma fonte consistente para resistência à alternariose representada pela progênie P5 (91-0043) e como parental contrastante (suscetível) selecionou-se a variedade Sugar Baby. Ambas, demonstraram um alto potencial para fins de melhoramento, podendo ser utilizadas em estudo de herança da resistência a alternária
52

INTERAÇÃO GENÓTIPO X AMBIENTE NA REAÇÃO DE PROGÊNIES DE MELANCIA À ALTERNARIOSE NO SUBMÉDIO SÃO FRANCISCO / GENOTYPE X ENVIRONMENT INTERACTION IN THE REACTION OF THE PROGENY OF WATERMELON IN Alternaria São Francisco

Lima Neto, Izaias da Silva 03 July 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2016-08-12T19:18:55Z (GMT). No. of bitstreams: 1 IzaiasSLN_DISSERT.pdf: 598646 bytes, checksum: 90555b2382b79838239361aac4397c22 (MD5) Previous issue date: 2009-07-03 / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico / This work had the objective to evaluate watermelon genotypes resistance to alternaria leaf blight (Alternaria cucumerina) in two environments (years) in order to identify contrasting and consistent parents as well as to get information related to environmental and genetic effects to support strategies to be followed in watermelon breeding programs. Two experiments were carried out in the Experimental Field of the Department of Technology and Social Sciences (DTCS) at the Campus III of the University of the State of Bahia (UNEB), Juazeiro-BA in the years of 2006 and 2007. In both experiments, the treatments consisted of 14 watermelon genotypes comprising 12 progenies and two checks (Sugar Baby and Charleston Gray cultivars). The seedlings were produced in a green house and were transplanted to the field with previous records of high incidence and severity of the disease. The experimental design was in randomized blocks, with three replications. The plot had five plants spaced 3.0 m between lines and 0.8 m between plants. The irrigation was supplied in furrows. The cultural practices were those normally used for watermelon, but without fungicides. The plants were evaluated 75 days after transplanting using a grading records ranging from: one plants more resistant; to five plants more susceptible. It was found G x A interaction in the evaluation of watermelon genotypes for alternaria leaf blight in the Submiddle São Francisco River Basin with predominance of the complex part of the interaction and that the major part of the phenotypic variance was accounted for genetic factors (74.5%). It was identified a consistent source for resistance to alternaria leaf light represented by the progeny P5 (91-0043) and as a contrasting susceptible parent the Sugar Baby variety was selected. Both, demonstrate a high potential for breeding purposes, and can be used in studies of inheritance of resistance of alternaria leaf blight. / Este trabalho objetivou avaliar genótipos de melancia quanto à expressão de alternariose (Alternaria cucumerina) em dois ambientes (anos), visando identificar parentais contrastantes, bem como obter informações relacionadas às variâncias genética e ambiental, inclusive a interação genótipo x ambiente (G x A), que possam subsidiar as estratégias a serem seguidas em programas de melhoramento da cultura. Realizou-se dois experimentos no Campo Experimental do Departamento de Tecnologia e Ciências Sociais (DTCS), localizado no Campus III da Universidade do Estado da Bahia (UNEB), Juazeiro-BA, nos anos de 2006 e 2007. Em ambos os ensaios, os tratamentos consistiram de 14 genótipos de melancia, representados por 12 progênies e duas testemunhas (variedades Sugar Baby e Charleston Gray). As mudas foram produzidas em casa de vegetação e transplantadas para áreas com histórico de alta incidência e severidade da doença. O delineamento experimental foi em blocos ao acaso, com três repetições, sendo a unidade experimental constituída por cinco plantas. O espaçamento foi de 3,0 m entre fileiras e 0,8 m entre plantas e a irrigação por infiltração por sulco, empregando-se os tratos culturais normalmente utilizados para a cultura, sem uso de fungicidas. Avaliou-se as plantas aos 75 dias após o transplantio, sendo atribuída uma escala de notas variando de: um planta mais resistente; a cinco planta mais suscetível. Verificou-se que houve interação G x A na avaliação de genótipos de melancia quanto à resistência à alternariose no Submédio São Francisco com predomínio da parte complexa e que a maior parte da variância fenotípica observada foi explicada por fatores genéticos (74,5 %). Identificou-se uma fonte consistente para resistência à alternariose representada pela progênie P5 (91-0043) e como parental contrastante (suscetível)selecionou-se a variedade Sugar Baby. Ambas, demonstraram um alto potencial para fins de melhoramento, podendo ser utilizadas em estudo de herança da resistência a alternária.
53

Evapotranspiração e produção de melancia sob diferentes níveis de nitrogênio e da salinidade da água de irrigação / Evapotranspiration and watermelon production under different levels of nitrogen and salinity of irrigation water

Silva, José Silereudo da 04 August 2010 (has links)
Made available in DSpace on 2016-08-31T13:24:19Z (GMT). No. of bitstreams: 1 JoseSS_DISSERT.pdf: 4245347 bytes, checksum: a7b834a7b467424e2273b3e8405fcd27 (MD5) Previous issue date: 2010-08-04 / Water is one of the main factors that limit agricultural yield, consequently reducing the efficiency of crop production. It makes necessary then a special management of irrigation that allows total capacity of production. This way, to implement strategic programs of local or regional development of agriculture based on the availability of water resources it is essential to have a good understanding of crop evapotranspiration on its different stages of development as well as of the quality of the water used in the irrigation process. In the northeast, due to water shortages many farmers are forced to use water containing high levels of salinity what reduces the production in crops with low tolerance to salinity. So, the main objective in this study is to determine the production coefficients during the watermelon production period, in the region of Mossoró city in the State of Rio Grande do Norte, Brazil, and the effect of nitrogen and salinity on watermelon production. Therefore an experiment was carried out in Mossoró city. The experiment was in a randomized block design in which was used a plan of subdivided parts. In these parts it was studied five levels of salinity (S1 = 0,57; S2 = 1,36; S3 = 2,77; S4 = 3,86 e S5 = 4,91 dS m-1) and three levels of nitrogen in subparts (N1 = 48,0; N2 = 96,0 e N3 = 144,0 kg ha-1). For the ETo estimate it was used the Penman Equation Monteith FAO. The meteorological data necessary for this ETo estimate were collected by an agrometeorological automatic weather station, located on the experimental area. The ET was measured by four weighting lisimeters, which covered an area of 3,00 m2 and were installed in blocks 1 and 2, in the salinity levels S1 and S5. The results have demonstrated that the ETc diminished between the irrigation water S1 and S5, and the total evapotranspiration during the cycle was 336,86 and 220,45 mm respectively. It was realized that the average values referring to Kc in the fenological stages I, II, III and IV of 0,15, 0,87, 1,38 and 0,82 for treatment S1 and 0,15, 0,65, 08,3 and 0,51 for treatment S5, demonstrating that the Kc s obtained for level S1 were higher than the ones obtained for level S5, except for stage I. There was an expressive effect of nitrogen on the production components. The total production of fruit for Quetzali cultivar as much as for Shadow cultivar were severely affected by the quality of irrigation water. For the Quetzali cultivar the total production was reduced from 27,12 to 17,06 Mg ha-1. While for the Shadow cultivar it was reduced from 55,45 to 40,80 Mg ha-1, respectively for the salinity levels S1 and S5. / A água é um dos principais fatores que limitam o rendimento da cultura, reduzindo assim a eficiência da produção agrícola. Torna-se necessário então, um manejo adequado da irrigação de modo a permitir a manifestação do seu potencial produtivo. Assim para implantar programas estratégicos de desenvolvimento agrícola local ou regional baseados na disponibilidade de recursos hídricos é de fundamental importância o conhecimento da evapotranspiração da cultura nos seus diferentes estádios de desenvolvimento, bem como a qualidade da água de irrigação. No Nordeste, devido a escassez de água muitos agricultores são obrigados a utilizarem águas com salinidade alta, limitando com isso a produção da cultura. Diante do exposto este trabalho teve como objetivo determinar os coeficientes de cultivo durante o ciclo da cultura da melancia, na região de Mossoró - RN, bem como o efeito do nitrogênio e da salinidade na sua produção. Para tanto, foi realizado um experimento na cidade de Mossoró-RN. O experimento foi delineado em blocos inteiramente casualizados, usando o esquema em parcela subdivididas. Nas parcelas estudou-se cinco níveis de salinidade (S1 = 0,57; S2 = 1,36; S3 = 2,77; S4 = 3,86 e S5 = 4,91 dS m-1) e três níveis de nitrogênio nas subparcelas (N1 = 48,0; N2 = 96,0 e N3 = 144,0 kg ha-1). Para a estimativa da ETo foi utilizada a Equação Penman Monteith FAO. Os dados meteorológicos necessários para a estimativa da ETo foram coletados por uma estação agrometeorológica automática, instalada na área experimental. A ET foi medida em quatro lisímetros de pesagem, que ocupava uma área de 3,00 m2, instalados nos blocos 1 e 2, nos níveis de salinidade S1 e S5. Os resultados mostraram que a ETc diminuiu entre a água de irrigação S1 e S5, onde a evapotranspiração total durante o ciclo foi de 336,86 e 220,45 mm, respectivamente. Quanto aos Kc s verificaram-se os valores médios nos estádios fenológicos I, II, III e IV, de 0,15, 0,87, 1,38 e 0,82 para o tratamento S1 e 0,15, 0,65, 0,83 e 0,51 para o tratamento S5, mostrando que os Kc s obtidos para o nível S1 foram sempre maiores que os Kc s obtidos para o nível S5, excetuando-se a fase I. Não houve efeito significativo do nitrogênio sobre os componentes de produção. A produção total de frutos tanto para cultivar Quetzali quanto para a Shadow foram significativamente afetados pela qualidade da água de irrigação. Havendo uma redução linear da produtividade à medida que a salinidade da água de irrigação aumentou. Para a Quetzali a produtividade reduziu de 27,12 para 17,06 Mg ha-1 ; enquanto que para Shadow foi de 55,45 para 40,80 Mg ha-1, respectivamente para os níveis de salinidade S1 e S5.
54

Aplicação da citocinina CPPU na indução da frutificação partenocárpica em melancieiras diploide e triploide. / Use of CPPU cytokinin to induce partenocarpic fruiting in diploid and triploid watermelons.

MEDEIROS, Joyce Emanuele de. 23 May 2018 (has links)
Submitted by Deyse Queiroz (deysequeirozz@hotmail.com) on 2018-05-23T13:54:28Z No. of bitstreams: 1 JOYCE EMANUELE DE MEDEIROS - DISSERTAÇÃO PPGSA PROFISSIONAL 2013..pdf: 1718564 bytes, checksum: 08bf95bc06f72832fe2269039eb98219 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-05-23T13:54:28Z (GMT). No. of bitstreams: 1 JOYCE EMANUELE DE MEDEIROS - DISSERTAÇÃO PPGSA PROFISSIONAL 2013..pdf: 1718564 bytes, checksum: 08bf95bc06f72832fe2269039eb98219 (MD5) Previous issue date: 2013 / A partenocarpia em melancia agrega valor aos frutos, entretanto, para seu cultivo, o produtor poderá encontrar dificuldades, como: adaptação dos híbridos às condições regionais, alto preço das sementes, baixa germinação e baixo vigor das plântulas, além da necessidade de cultivar na mesma área uma variedade diploide como fonte de pólen para as triploides. Assim, objetivou-se avaliar o efeito da aplicação da citocinina CPPU, em diferentes concentrações, na indução da frutificação partenocárpica em melancieiras diploide e triploide. A pesquisa foi constituída por dois experimentos conduzidos em campo no Câmpus da UFCG, em PombalPB, no período de 15/12/2012 a 02/03/2013 utilizando-se o híbrido triploide ‘Extasy’ e a variedade diploide ‘Crimson Sweet’. Para ambos os experimentos, os tratamentos foram compostos por cinco concentrações do regulador de crescimento CPPU (0,75; 1,0; 1,5; 2,5 e 3,5 mg L-1 ) mais testemunha (polinização natural). O delineamento experimental utilizado foi o de blocos casualizados, com quatro repetições. A aplicação do CPPU ocorreu de forma exógena no ovário das flores na antese por dois dias consecutivos. As características avaliadas foram: taxa fotossintética (A), condutância estomática (gs), transpiração (E), concentração intercelular de CO2 (Ci), eficiência no uso da água (EUA), clorofilas, carotenoides, número de folhas, área foliar, massa seca das folhas, do caule e dos frutos e massa seca total, produção total e comercial, massa média dos frutos comercializáveis, número de frutos por planta, número de frutos comercializáveis por planta, índice de formato do fruto, espessura da casca e da polpa, sólidos solúveis, acidez titulável, pH, SS/AT e ácido ascórbico. O CPPU foi eficiente na indução da frutificação em melancieiras diploide ‘Crimson Sweet’ e triploide ‘Extasy’, independentemente da concentração utilizada. A concentração 2,5 mg L-1 de CPPU aplicada nas melancieiras diploides proporcionou o maior número de frutos comercializáveis por planta, maior produção total e produção comercial comparada à testemunha, já nas triploides possibilitou maior número de frutos por planta, número de frutos comercializáveis por planta, produção total e produção comercial em relação à testemunha. A indução da frutificação com CPPU na melancieira ‘Crimson Sweet’ não interferiu no acúmulo de massa seca, no crescimento e nas características fisiológicas da planta comparada à testemunha. Na ‘Extasy’, proporcionou maior acúmulo de massa seca no fruto, redução na massa seca das folhas, do caule e crescimento da planta, incremento na condutância estomática e na assimilação de CO2 quando comparada à testemunha. Nas melancieiras ‘Crimson Sweet’, a concentração de CPPU 2,5 mg L-1 proporcionou maior condutância estomática, taxa fotossintética e acúmulo de massa seca no fruto. Na melancieira ‘Extasy’, as concentrações de CPPU foram indiferente nas trocas gasosas e no crescimento da planta. / Parthenocarpy in watermelon adds value to fruits, however, for its cultivation, the producer may encounter difficulties such as: adaptation of hybrid to regional conditions, high seed prices, low germination and seedling vigor, beyond the need to cultivate, in the same area, a diploid variety as source of pollen for triploids. Thus, the objective was to evaluate the effect of application of cytokinin CPPU at different concentrations, in the induction of fruiting partenocarpic in diploid and triploid watermelon plants. The study comprised two field experiments conducted in the field in Campus of UFCG in Pombal -PB, from 12/15/2012 to 03/02/2013 using the triploid hybrid 'Extasy' and diploid variety 'Crimson Sweet'. For both experiments, treatments consisted of five concentrations of growth regulator CPPU (0.75, 1.0, 1.5, 2.5 and 3.5 mg L- 1 ) and the control (natural pollination). The experimental design was a complete randomized block designed with four replications. The application of CPPU occurred exogenously in the ovary of flowers for two consecutive days at anthesis. The variables evaluated were: photosynthetic rate (A), stomatal conductance (gs), transpiration (E), intercellular CO2 concentration (Ci), water use efficiency (EUA), chlorophylls, carotenoids, number of leaves, leaf area, dry mass of leaves, stem and fruit and total dry matter, total and marketable yield, average weight of marketable fruit , number of fruits per plant, number of marketable fruits per plant, fruit shape index, shell thickness and pulp, soluble solids, titratable acidity, pH, SS/TA and ascorbic acid. The CPPU was efficient in inducing fruiting of diploid watermelon 'Crimson Sweet' and triploid 'Extasy’, regardless of the concentration used. The concentration 2.5 mg L- 1 of CPPU applied in diploid watermelon provided the greatest number of marketable fruits per plant, higher total and marketable yield production compared to control, and in the triploid plants in increased the number of fruits per plant, number of fruits marketable per plant, total production and commercial production compared to control. Induction of fruiting with CPPU in watermelon ‘Crimson Sweet’ had no effect on dry matter accumulation, growth and physiological characteristics of the plant compared to the control. In 'Extasy', CPPU provided a greater accumulation of dry matter in the fruit decreased dry mass of leaves, stem and plant growth, increase in stomatal conductance and CO2 assimilation compared to the control. In watermelon 'Crimson Sweet' the concentration of 2.5 mg L- 1 yielded higher stomatal conductance, photosynthetic rate and dry matter accumulation in the fruit. In watermelon 'Extasy', concentrations of CPPU were indifferent gas exchange and plant growth.
55

Efeito da sucessão de culturas e doses de nitrogênio sobre o rendimento de frutos de melancia / Effect of Succession of crops and doses of nitrogen About Fruit Yield of Watermelon

Nayrah de Deus Lima 31 August 2012 (has links)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / A cultura da melancia é uma das mais importantes no Estado de Roraima, com uma área plantada de aproximadamente 1000 ha-1 irrigados e produtividade média de 8.017 kg ha-1 de frutos. Essa produtividade é considerada baixa, levando em conta o potencial da cultura; e as razões disso são o manejo inadequado, principalmente, da adubação. Neste estudo, testaram-se três sistemas de sucessão de cultura combinados com seis doses de Nitrogênio com o objetivo de avaliar os benefícios da sucessão das culturas e doses de nitrogênio sobre a produtividade de frutos da melancia. Foram instalados dois experimentos (2010 e 2012) no delineamento de blocos ao acaso no esquema de parcelas subdivididas com quatro repetições. Nas parcelas, testaram-se as sucessões de cultura (mucuna preta, feijão-caupi e vegetação espontânea) e, nas subparcelas, as doses de nitrogênio (0 a 250 kg ha-1). A cultura cv Crimson Sweet foi irrigada por sulcos no espaçamento de 1,0m x 3,5m. Avaliou-se a produtividade de frutos comerciais na área útil das subparcelas (7 plantas), número, porcentagem de frutos, massa média de frutos, sólidos solúveis totais e relação polpa-casca. Os dados foram analisados por anova (p<0,05), e as médias referentes aos efeitos das doses de N foram estimadas por análise de regressão polinomial. As espécies de plantas de cobertura não afetaram a produtividade nem a qualidade de frutos de melancia, independentemente do ano de cultivo. As doses 114,77 e 115,49 kg ha-1 de N proporcionaram o maior número de fruto, (6.900 e 4.889 frutos ha-1) e massa média de frutos (9,49 e 13,15 kg fruto-1), no primeiro e no segundo ano decultivo, respectivamente. A porcentagem de frutos não foi influenciada pelas plantas de cobertura e nem pelas doses de N, independentemente do ano de cultvo. Os sólidos solúveis totais e a relação polpa/casca do fruto de melancia não foram influenciados pelas espécies de plantas coberturas nem pelas doses de N. A maior produtividade de frutos (64,02 e 55,05 Mg ha-1) obtidas com doses de 125,11 e 155,31 kg ha-1 de N, no primeiro e no segundo ano de cultivo, respectivamente. / The watermelon crop is one of the most important in the State of Roraima, with a planted area of approximately 1000 ha-1 and yield of irrigated 8.017 kg ha-1 fruit. This productivity is considered low, taking into account the potential of the crop, and the reasons are inadequate management mainly fertilization. In this study, we tested three systems of succession culture combined with six doses of nitrogen in order to evaluate the benefits of crop succession and nitrogen on fruit yield of watermelon. Two experiments were established (2010 and 2012) in a randomized block design in a split-plot with four replications. In the plots, we tested the crop sequence (velvet bean, cowpea and spontaneous vegetation) and the subplots, the nitrogen levels (0 to 250 kg ha-1). The culture cv Crimson Sweet was irrigated by furrows spaced at 1.0 m x 3.5 m. We evaluated the Commercial fruits in the useful area of the subplots (7 plants), number, percentage of fruits, average fruit weight, soluble solids and pulp-peel. Data were analyzed by ANOVA (p <0.05), and the averages on the effects of N rates were estimated by polynomial regression analysis. The species of cover crops did not affect productivity or quality of watermelon fruits, regardless of the crop year. Doses 114,77 and 115,31 kg ha-1 N gave a higher number of fruit (6900 and 4889 fruits ha-1) and average weight of fruits (fruit 9.49 and 13.15 kg-1), the first and second decultivo years, respectively. The percentage of fruits was not influenced by cover crops and not by N, regardless of the year of cultvo. The total soluble solids and pulp / fruit rind of watermelon were not affected by plant species or coverages by N The highest fruit yield (64.02 and 55.05 Mg ha-1) obtained with doses of 125,11 and 155.31 kg N ha-1, the first and second year of cultivation, respectively.
56

Infectividade e proteção de três estirpes fracas do Papaya ringspot virus em plantas de melancia. / Infectivity and protective effect of three mild strains of papaya ringspot virus in watermelon plants.

José Segundo Giampan 27 January 2003 (has links)
Este trabalho teve como objetivo avaliar a infectividade de estirpes fracas do Papaya ringspot virus - type W (PRSV-W) em plantas de melancia (Citrullus lanatus), em função da origem da estirpe fraca, da concentração e da espécie doadora do inóculo e da idade da planta-teste de melancia, inoculada mecanicamente. Também foi avaliado o efeito protetor dessas estirpes em plantas de melancia em casa de vegetação e em campo. A seleção de estirpes fracas do PRSV-W foi feita a partir de bolhas de folhas de melancia infectadas naturalmente em campo. A infectividade da estirpe fraca selecionada foi comparada com a das estirpes fracas PRSV-W-1 e PRSV-W-2, previamente selecionadas de bolhas de folhas de abobrinha de moita (Cucurbita pepo) 'Caserta' com mosaico. Como controle foi utilizada uma estirpe severa do vírus obtida de abobrinha de moita (PRSV-W-C). A avaliação do efeito da concentração e da espécie da planta fonte do inóculo na infectividade de plantas de melancia foi feita com extratos de 4, 8, 12 e 16 discos de folhas de abobrinha de moita e de melancia, infectadas separadamente com as estirpes fracas e severa, e diluídos em 2 mL de tampão fosfato. O efeito da idade da planta-teste de melancia na infectividade das estirpes fracas foi estudado comparando-se plantas inoculadas em quatro estádios de desenvolvimento, a partir do estádio cotiledonar, com inóculos das diferentes estirpes do PRSV-W extraídos de 12 discos foliares/2 mL de tampão. O efeito protetor da estirpe fraca obtida de bolhas de folhas de melancia com mosaico foi avaliado em plantas premunizadas e desafiadas com a estirpe PRSV-W-C, em casa de vegetação e em campo. Plantas de melancia premunizadas com as estirpes fracas PRSV-W-1 e PRSV-W-2 e plantas não protegidas também foram avaliadas no teste em campo. Foram avaliadas a proteção, com base nos sintomas, a produção e o conteúdo de açúcares (grau brix) dos frutos colhidos das plantas premunizadas e não premunizadas. Uma estirpe fraca do vírus, denominada PRSV-W-3, foi selecionada de bolhas de folhas de melancia com mosaico. Em todos os testes de infectividade em plantas de melancia, independente da concentração e da planta fonte do inóculo e do estádio de desenvolvimento da planta-teste inoculada, a estirpe fraca PRSV-W-3 apresentou taxas de infectividade semelhantes as das estirpes PRSV-W-1 e PRSV-W-2, chegando a 100% em alguns casos. A infectividade da estirpe severa PRSV-W-C foi de 100% em todos os testes. Aparentemente, a infectividade das três estirpes fracas foi mais diretamente afetada pela intensidade de fricção das folhas no momento da inoculação mecânica do que pelas variáveis estudadas. A estirpe fraca PRSV-W-3 protegeu as plantas de melancia contra a infecção e/ou manifestação da estirpe PRSV-W-C em casa de vegetação. Em campo, todas as plantas de melancia premunizadas com as três estirpes fracas também ficaram protegidas contra a estirpe severa utilizada no desafio. A produção das plantas premunizadas não diferiu estatisticamente entre si, nem mesmo daquelas inicialmente sadias infectadas em campo. O conteúdo de açúcares e a aparência da polpa dos frutos também foram semelhantes em todos os tratamentos. / The purpose of this work was to evaluate the infectivity of three mild strains of Papaya ringspot virus - type W (PRSV-W) on watermelon (Citrullus lanatus). The effect of the origin of the mild strain, the concentration of the inoculum, the species of the source of the inoculum and the age of the test-plant on the infectivity of mechanically inoculated watermelon were also evaluated. The protective effect of these mild strains on preimmunized watermelon plants was evaluated under greenhouse and field conditions. Mild strains were selected from blisters formed on mosaic leaves of naturally infected watermelon plants. The infectivity of the selected mild strain was compared with that of mild strains PRSV-W-1 and PRSV-W-2, which were previously obtained from blisters formed on mosaic leaves of zucchini squash (Cucurbita pepo cv. Caserta). A severe strain isolated from zucchini squash (PRSV-W-C) was used as control. The effect of the concentration and the species source of inoculum of the mild strains on the infectivity of watermelon plants was studied with inoculum extracted from 4, 8, 12 and 16 leaf discs of zucchini squash and watermelon plants, separately infected with the mild and severe strains, diluted in 2 mL of phosphate buffer. Four stages of development of watermelon plants, starting at the cotyledonal stage, were tested for the infectivity with the mild strains. Inocula were prepared with extracts of 12 leaf discs diluted in 2 mL of phosphate buffer. The protective effect of the mild strain selected from blisters on mosaic leaves of watermelon plants was evaluated on preimmunized plants challenge inoculated with severe strain PRSV-W-C, under greenhouse and field conditions. Watermelon plants preimmunized with mild strains PRSV-W-1 and PRSV-W-2 and unprotected plants were also included in the field trial. Protection was evaluated based on plant simptons, yield and sugar content in the fruits. One mild strain, named PRSV-W-3, was obtained from blisters on mosaic leaves of watermelon plants. The rate of infection of watermelon plants with mild strain PRSV-W-3 was similar to that with mild strains PRSV-W-1 and PRSV-W-2 in all infectivity tests, independently of the concentration of the inoculum, species source of the inoculum and stage of development of the inoculated test-plant, reaching 100% in some cases. Rate of infectivity with severe strain PRSV-W-C was always 100%. Apparently, the infectivity of the mild strains on watermelon was more directly related with the intensity of the abrasion produced by mechanical inoculation than with the above studied variables. The selected mild strain PRSV-W-3 protected watermelon plants against superinfection with the severe strain in the greenhouse tests. Protection was also effective under field conditions. Yield of plants preimmunized with all three mild strains and unprotected plants were statistically similar. The sugar content and the quality of the pulp of the fruits were similar for all treatments.
57

Effect of continued and regulated deficit irrigation on the productivity of four vegetable crops in open-field conditions in the Mediterranean area.

Abdelkhalik, Abdelsattar Gamal Abdelsattar 27 September 2020 (has links)
[ES] La escasez de agua se está convirtiendo en un problema en zonas áridas y semiáridas del mundo, donde se localiza parte de la producción de los principales cultivos hortícolas, como en el área mediterránea. La sequía es uno de los principales factores limitantes en la agricultura y está afectando gravemente a la producción de cultivos hortícolas. La mejora de la productividad del agua en la agricultura puede lograrse mediante la utilización de determinadas estrategias. El riego deficitario consiste en el aporte de agua por debajo de las necesidades de riego (NR) de los cultivos, de manera que se produce una reducción de la evapotranspiración. Puede realizarse de manera continua o sostenida (RDS) o controlada (RDC). Con el riego deficitario se puede mejorar la eficiencia del uso del agua de riego, manteniendo el rendimiento, e incluso en ocasiones, podría mejorarse la calidad de la cosecha. En este estudio, realizado en el Centro Experimental Cajamar de Paiporta (Valencia) se evalúa el efecto del riego deficitario en cuatro de los principales cultivos hortícolas cultivados al aire libre, en el área mediterránea: coliflor, cebolla, pimiento y sandía. En la evaluación se ha analizado: crecimiento y estado hídrico de las plantas, rendimiento, eficiencia del uso del agua de riego, calidad de la producción y rentabilidad de los cultivos. En la primera campaña se ensayó el RDS, lo que permitió establecer las diferentes etapas de crecimiento de cada cultivo, que se utilizaron en las siguientes campañas en el RDC. En los cuatro cultivos, las plantas control (100% NR) han mostrado un adecuado estado hídrico, tanto en el contenido relativo de agua como en el índice de estabilidad de la membrana, mientras que las sometidas a un RDS severo, han mostrado los menores valores de ambos índices. El efecto negativo del riego deficitario sobre el rendimiento ha resultado menos importante en los cultivos de otoño-invierno que en los cultivos de primavera-verano, especialmente en la coliflor. El RDS del 50% NR ha reducido drásticamente el rendimiento comercial y, consecuentemente, los ingresos brutos, aunque haya supuesto una mejora en la eficiencia del uso del agua de riego para los cultivos de otoño-invierno. Del análisis individual de los cultivos se deduce que el rendimiento en pellas de coliflor obtenidas con RDS al 75% NR o RDC al 50% NR durante la fase juvenil, se ha mantenido en niveles similares al control, mejorando la eficiencia del uso del agua de riego. En cebolla, en caso de restricción hídrica severa, sería aconsejable aplicar RDS con el 75% NR o RDC al 50% NR durante la maduración del bulbo, ya que estas estrategias han disminuido ligeramente el rendimiento, mejorando la eficiencia del uso del agua de riego. En condiciones menos restrictivas, RDC al 75% NR durante la maduración del bulbo ha dado lugar a un rendimiento satisfactorio, con un aumento de la eficiencia del uso del agua de riego. En pimiento dulce italiano, la aplicación de RDC al 75% NR durante la recolección ha dado lugar a una reducción considerable del rendimiento, y por tanto, de los ingresos brutos, aunque con importantes ahorros de agua y con un incremento en el contenido de sólidos solubles y de compuestos fenólicos de los frutos. Acortando el ciclo de cultivo hasta principios de septiembre, cuando ya se ha cosechado la mayor parte del rendimiento comercial, se conseguiría un importante ahorro de agua y permitiría utilizar la parcela en otros cultivos. El RDS al 75% y al 50% NR, o RDC al 50% NR durante la cosecha han dado lugar a una alta incidencia de frutos afectados por blossom-end rot. En sandía puede recomendarse la aplicación de RDC, tanto al 75% como al 50% NR durante la maduración del fruto, ya que ha conducido a rendimientos comerciales aceptables. De manera general se puede afirmar que la aplicación de RDS y de RDC en los cuatro cultivos, no ha afectado de manera importante a la calidad de la producción, / [CAT] Resum L'escassesa d'aigua s'està convertint en un problema en zones àrides i semiàrides del món, on es localitza part de la producció dels principals cultius hortícoles, com és el cas de l'àrea mediterrània. La sequera és un dels principals factors limitants en l'agricultura i està afectant greument a la producció de cultius hortícoles. La millora de la productivitat de l'aigua en l'agricultura en general, i en l'horticultura en particular, es pot aconseguir mitjançant la utilització de determinades estratègies. El reg deficitari consisteix en l'aportació d'aigua per sota de les necessitats de reg (NR) dels cultius, de manera que es produeix una reducció de l'evapotranspiració. Es pot fer de manera contínua o sostinguda (RDS) o controlada (RDC). Amb el reg deficitari es pot millorar l'eficiència de l'ús de l'aigua de reg, mantenint el rendiment, i fins i tot de vegades, podria conduir a una millora de la qualitat de la collita. En aquest estudi, realitzat al Centre Experimental Cajamar de Paiporta (València, Espanya) s'avalua l'efecte del reg deficitari en quatre dels principals cultius hortícoles conreats a l'aire lliure, a l'àrea mediterrània: dos de cultiu de tardor-hivern (coliflor i ceba) i dues de cultiu primaveral-estival (pimentó i meló d'Alger). En l'avaluació s'han analitzat els següents paràmetres: creixement i estat hídric de les plantes, rendiment, eficiència de l'ús de l'aigua de reg, qualitat de la producció i rendibilitat dels cultius. A la primera campanya es va assajar el RDS, el que va permetre establir les diferents etapes de creixement de cada cultiu, que es van utilitzar en les següents campanyes en el RDC. En els quatre cultius, les plantes control (100% NR) han mostrat un adequat estat hídric, tant en el contingut relatiu d'aigua com en l'índex d'estabilitat de la membrana, mentre que les sotmeses a un RDS sever, han mostrat els menors valors d'ambdós índexs. L'efecte negatiu del reg deficitari sobre el rendiment ha resultat menys important en els cultius de tardor-hivern que en els cultius de primavera-estiu, especialment en la coliflor. El RDS del 50% NR ha reduït dràsticament el rendiment comercial i, conseqüentment, els ingressos bruts, encara que hagi suposat una millora en l'eficiència de l'ús de l'aigua de reg per als cultius de tardor-hivern. De l'anàlisi individual dels cultius es dedueix que el rendiment de coliflors obtingudes amb RDS al 75% NR o RDC al 50% NR durant la fase juvenil, s'ha mantingut en nivells similars al control, millorant l'eficiència de l'ús de l'aigua de reg. En ceba, en cas de restricció hídrica severa, seria aconsellable aplicar RDS amb el 75% NR o RDC al 50% NR durant la maduració del bulb, ja que aquestes estratègies han disminuït lleugerament el rendiment, millorant l'eficiència de l'ús de l'aigua de reg . En condicions menys restrictives, RDC al 75% NR durant la maduració del bulb ha donat lloc a un rendiment satisfactori, amb un augment de l'eficiència de l'ús de l'aigua de reg. En pimentó dolç italià, l'aplicació de RDC al 75% NR durant la recol·lecció ha donat lloc a una reducció considerable del rendiment, i per tant, dels ingressos bruts, encara que amb importants estalvis d'aigua i amb un increment en el contingut de sòlids solubles i de compostos fenòlics dels fruits. Retallant el cicle de cultiu fins a principis de setembre, quan ja s'ha collit la major part del rendiment comercial, s'aconseguiria un important estalvi d'aigua i permetria utilitzar la parcel·la en altres cultius. El RDS al 75% i al 50% NR, o RDC al 50% NR durant la collita han donat lloc a una alta incidència de fruits afectats per blossom-end rot. En meló d'Alger es pot recomanar l'aplicació de RDC, tant al 75% com al 50% NR durant la maduració del fruit, ja que ha conduït a rendiments comercials acceptables. De manera general es pot afirmar que l'aplicació de RDS i de RDC en els quatre cultius, no ha afectat de maner / [EN] Water scarcity is becoming a critical problem in arid and semi-arid areas of the world, where part of the production of the main horticultural crops is located, as is the case of the Mediterranean area. Drought is one of the main limiting factors in agriculture and it is seriously affecting the production of horticultural crops. The improvement of water productivity in agriculture in general, and in horticulture in particular, can be achieved through the use of certain strategies. Deficit irrigation consists of the supply of water below the irrigation water requirements (IWR), so that there is a reduction in evapotranspiration. It can be done continuously (CDI) or regulated (RDI). With deficit irrigation, the irrigation water use efficiency can be improved, maintaining yield, and it could even lead to an improvement in the quality of the harvest. This study, carried out at the Cajamar in Paiporta Experimental Center (Valencia, Spain), analyzes the effect of deficit irrigation on four of the main cultivated horticultural crops, open field cultivated in the Mediterranean area: two of autumnal-winter crops (cauliflower and onion) and two spring-summer crops (pepper and watermelon). In the evaluation, the following parameters have been analyzed: plant growth and water status, yield, irrigation water use efficiency, quality of production and crop profitability. In the first season the CDI was tested, which allowed to establish the different growth stages for each crop, which were used in the following season for the RDI. In the four crops, the control plants (100% IWR) have shown an adequate water status, in terms of both relative water content and membrane stability index, while those subjected to a severe CDI, have shown the lowest values of both indexes. The negative effect of deficit irrigation on yield has been less important in autumn-winter crops than in spring-summer crops, especially in cauliflower. The CDI at 50% IWR has drastically reduced the marketable yield and, consequently, the gross revenue, although it has supposed an improvement in the irrigation water use efficiency for the autumn-winter crops. From the individual analysis of the crops, it can be stated that cauliflower yield obtained with CDI at 75% IWR or RDI at 50% IWR during the juvenile phase, has remained at levels similar to the control, improving the irrigation water use efficiency. In relation to onion, in case of severe water restriction, it would be advisable to apply CDI with 75% IWR or RDI at 50% IWR during bulb ripening, since these strategies have slightly decreased yield, improving the irrigation water use efficiency. In less restrictive conditions, RDI at 75% IWR during the bulb maturation has led to a satisfactory yield, with an increase in the irrigation water use efficiency. In Italian sweet pepper, the application of RDI to 75% IWR during the harvesting has resulted in a considerable reduction of the yield, and therefore, of the gross income, although with important water savings and increasing the fruit soluble solids and phenolic compounds content. By shortening the cultivation cycle until the beginning of September, when most of the marketable yield has already been harvested, significant water savings would be achieved, and the land could be used in other crops. CDI at 75% IWR and 50% IWR, or RDI at 50% IWR at harvesting have resulted in a high incidence of fruit affected by blossom-end rot. In watermelon the RDI application can be recommended, both 75% and 50% IWR, during the fruit ripening, since it has led to acceptable marketable yields. In general terms, it can be affirmed that the application of CDI and RDI in the four crops has not significantly affected the product quality, in terms of the analyzed parameters. / My grateful thanks to the Cultural Affairs and Mission Sector, Egyptian Ministry of Higher Education for supporting me with a scholarship. / Abdelkhalik, AGA. (2019). Effect of continued and regulated deficit irrigation on the productivity of four vegetable crops in open-field conditions in the Mediterranean area [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/129868 / TESIS
58

Estudo dos aspectos tecnológicos e de qualidade envolvidos no aproveitamento da casca e da polpa da melancia (Citrullus Ianatus Schrad) / Quality and technological aspects involved in watermelon (citrullus lanatus s.) peels and pulp improvement

Freire, Julianne Viana 22 September 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2015-04-17T14:49:13Z (GMT). No. of bitstreams: 1 arquivototal.pdf: 2358592 bytes, checksum: 583e833bcc50f8a34b24568a069f103d (MD5) Previous issue date: 2009-09-22 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES / This study aimed to study and to model the drying process fresh and osmotically pretreated in sucrose solution watermelon (Citrullus lanatus S.). The osmotic dehydration process was studied through an experimental design, with independent variables as osmotic solution temperature (30 - 50oC) and concentration (40 - 60% w / w) and immersion time (90 - 240min), where the objective was to obtain a maximum water loss with a minimum solid gain. The convective drying was performed at various air drying temperatures (40 - 60oC). The best combination of variables obtained for the osmotic dehydration of watermelon pulp was: 300C, 60% w/w and 90 minutes. The highest drying rates were obtained for the pulp pre-treated osmotically when compared with the fresh one. The water effective diffusivities were in the order of 10-10m2/s, agreeing with the diffusivity of liquids. The empirical exponential model of two parameters fitted very well to the experimental data of both process. The Diffusional model fitted satisfactorily to the experimental data watermelon peels drying. The best drying conditions for the final products were 500C for the pulp pretreated osmotically and 600C for the fresh pulp and peels. Such products are considered source of protein and low lipid content foods, highlighting a significant amount of carotenoid (lycopene) to watermelon fresh pulp. / O presente trabalho teve a finalidade de estudar o processo de secagem da polpa de melancia (Citrullus lanatus S.) fresca e pré-tratada osmoticamente em solução de sacarose, bem como da casca in natura. O processo de desidratação osmótica foi estudado através de um delineamento experimental, tendo como variáveis independentes a temperatura (30 - 50oC) e concentração (40 - 60% p/p) da solução osmótica e o tempo de imersão (90 - 240min), onde o objetivo foi obter uma máxima perda de água com uma mínima incorporação de sólidos. A secagem convectiva foi realizada a várias temperaturas (40 - 60oC) do ar de secagem. A melhor combinação de variáveis obtida para a desidratação osmótica da polpa de melancia foi: 300C, 60% p/p e 90 minutos. As maiores taxas de secagem foram obtidas para a polpa pré-tratada osmoticamente quando comparada com a fresca, na maior temperatura de processo. As difusividades efetivas das amostras foram da ordem de 10-10m2/s, concordando com a difusividade de líquidos. O modelo empírico exponencial de dois parâmetros foi o que melhor predisse os dados obtidos a partir das secagens realizadas para a polpa de melancia fresca e pré-tratada osmoticamente, ao serem considerados os valores de difusividade efetiva, coeficiente de determinação e o desvio relativo médio. Enquanto que o modelo fundamental de Fick se ajustou melhor às cinéticas de secagem da casca de melancia. As melhores condições de secagem para os produtos finais foram de 500C para a polpa pré-tratada osmoticamente e 600C para a polpa e casca frescas. Tais produtos são considerados alimentos fonte de proteínas e de baixo teor de lipídeos, destacando um valor expressivo de carotenóides em licopeno para os produtos oriundos da polpa de melancia.
59

Produção de farinha da entrecasca de melancia destinada a formulações de biscoitos

Lima, Jacinete Pereira 19 February 2013 (has links)
Made available in DSpace on 2015-04-17T14:49:24Z (GMT). No. of bitstreams: 1 arquivototal.pdf: 1076293 bytes, checksum: e93b44f17488b33d1721a995828d5ab1 (MD5) Previous issue date: 2013-02-19 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES / The flour obtained from the watermelon bast is a byproduct with important nutritional characteristics, which is being considered a promising alternative for the development of new products. The objectives of this work were to study the process of the production of the flour from the white part of watermelon and the development of new cookies source and rich in dietary fiber. The flour was obtained by convective drying using the following conditions: temperature of 60°C, process duration of 240 minutes and air velocity of 3.0 m/s, followed by milling, grinding and sieving processes. The physico-chemical compositions were determined for the raw material, the flour and the cookies. The cookies formulations used were three: control (CT), source of dietary fiber (F1) and rich in dietary fiber (F2). For the sensory evaluation, forty-eight untrained panelists received samples of these biscuits and performed the sensory tests of acceptability, using a 9 point hedonic scale. Data analysis was performed using analysis of variance (ANOVA), using the statistical software Assistat 7.4 beta. For the flour, it was found values of moisture (9.55%) and ash (9.97%) contents within the current legislation standards, and high value of dietary fiber (33.30%) and minerals. The cookies formulated presented lower moisture content, water activity and protein, and higher contents of carbohydrates and ash. Regarding the analysis of acceptability, formulations F1 and CT obtained scores &#8805; 6, with the attributes of color and texture as the most relevant. The flour from the white part of watermelon can be considered a great alternative as an ingredient in baked goods. / A farinha da entrecasca de melancia é um subproduto com características nutricionais importantes, sendo uma alternativa promissora para o desenvolvimento de novos produtos. Os objetivos deste trabalho foram estudar o processo de produção da farinha da entrecasca de melancia e desenvolver novos biscoitos fonte e rico em fibra alimentar. A farinha foi obtida por secagem convectiva nas condições de temperatura de 60 °C, tempo de 240 minutos e velocidade do ar de 3,0 m/s, seguida das operações de trituração, moagem e peneiramento. Foram determinadas as composições físico-químicas, para a matéria-prima in natura, farinha e biscoitos. As formulações utilizadas para elaboração dos biscoitos foram três: controle (CT), fonte de fibras alimentares (F1) e rico em fibras alimentares (F2). Na avaliação sensorial, quarenta e oito provadores não treinados receberam amostras desses biscoitos e realizaram testes sensoriais de aceitação, utilizando escala hedônica de nove pontos. A análise dos dados foi realizada mediante análise de variância (Anova), utilizando-se o software estatístico Assistat 7.4 beta. Foram encontrados para a farinha valores de umidade (9,55%) e cinzas (9,97%) dentro dos padrões da legislação vigente, como também, alto valor de fibra alimentar (33,30%) e ainda de minerais. Os biscoitos formulados apresentaram menores valores de umidade, atividade de água e proteína, e maiores em cinzas e de carboidratos. Quanto à análise de aceitação, as formulações CT e F1 obtiveram escores &#8805; 6, sendo os atributos de cor e textura como os de maior relevância. Portanto, a farinha da entrecasca de melancia pode ser considerada uma ótima alternativa como ingrediente de produtos de panificação.
60

Crescimento, produção e qualidade de melancia em função de diferentes doses de nitrogênio na savana de Roraima

Marcio Mesquita Barros 20 June 2011 (has links)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / O cultivo da melancia em Roraima vem crescendo a cada ano, devido às condições edafoclimáticas favoráveis, entretanto, a adubação com nitrogênio, que pode interferir na produção e qualidade do fruto, não tem sido estudada. Objetivou-se com o presente trabalho avaliar o efeito da aplicação de diferentes doses de nitrogênio sobre o desempenho agronômico e a qualidade da melancia cv. Crimson Sweet. Conduziu-se essa pesquisa na área experimental da Universidade Federal de Roraima, Boa Vista, RR, no período de janeiro a abril de 2010. O delineamento experimental utilizado foi o de blocos inteiramente casualizados com quatro repetições. Os tratamentos consistiram de cinco doses de nitrogênio (50, 100, 150, 200 e 250 kg ha-1) aplicados na forma de uréia de modo convencional. Os resultados mostraram que a produtividade máxima foi de 40.428 kg ha-1 com a dose de 144,7 kg ha-1 de N. Em relação à qualidade dos frutos, o pH obtido da polpa não foi influenciado pelos tratamentos, apresentando média de 5,34. A relação comprimento/diâmetro e a espessura da casca também não sofreram influência dos tratamentos; enquanto a firmeza do fruto, o conteúdo de sólidos solúveis totais (SST), a acidez titulável (AT), conteúdo de açúcares (redutores, não redutores e totais), o teor de ácido ascórbico e a relação SST/AT foram influenciados pelas doses de nitrogênio. / The cultivation of watermelon in Roraima is growing every year due to favorable climate conditions, however, fertilization with nitrogen, which can interfere with the production and fruit quality has not been studied. The objective was to evaluate the effect of different nitrogen doses application on the agronomic performance and quality of watermelon cv. Crimson Sweet. This research was conducted in the field conditions at Universidade Federal de Roraima, Boa Vista, RR, from January to April 2010. The experimental design was randomized blocks with four replications. The treatments consisted of five nitrogen doses (50, 100, 150, 200 and 250 kg ha-1) applied as urea in a conventional manner. The results showed that commercial production of fruits increased to 40,428 kg ha-1, using 144.7 kg ha-1 of N. The quality of watermelon was influenced by the treatments. The pH was not influenced by treatments and averaged 5.34. The length to diameter ratio and shell thickness also were not affected by treatments, while the firmness of the fruit content of soluble solids (TSS), acidity (TA), sugar content (reducing, non reducing and total), the ascorbic acid and TSS / TA were affected by the nitrogen doses.

Page generated in 0.1178 seconds