• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 83
  • 6
  • 2
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 94
  • 45
  • 23
  • 20
  • 16
  • 14
  • 13
  • 12
  • 12
  • 10
  • 10
  • 10
  • 9
  • 8
  • 8
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
41

Desarrollo de preparados texturizantes Clean Label

Noguerol Meseguer, Ana Teresa 10 June 2022 (has links)
Tesis por compendio / [ES] Los consumidores preocupados por la salud, sostenibilidad y bienestar animal han aumentado en los últimos años. Por ello, las nuevas tendencias clean label y plant-based están en alza. Cada vez son más las empresas que quieren lanzar al mercado productos sin aditivos y conservantes, más naturales y menos procesados. Además, el interés por los productos puramente vegetales está creciendo, debido al aumento de población que quiere eliminar por completo el consumo de carne de su dieta o reducirlo. Para la elaboración de productos alimentarios es necesario el uso de aditivos, ya que estos no solo aseguran su inocuidad y alargan su vida útil, sino que también tienen funciones de texturizantes, espesantes y gelificantes. La elaboración de análogos de productos de origen animal (derivados cárnicos y otros como el queso) requiere del uso de este tipo de ingredientes para conseguir que el producto tenga una textura similar a los productos originales. Por ello, al igual que los aditivos y conservantes, en ocasiones estos productos no están bien vistos por los consumidores, que prefieren que sean lo más naturales posible. Sin embargo, existen ingredientes procedentes de las plantas con poder texturizante, gelificante y/o espesante, que podría ser utilizados con tal finalidad. Por todo ello, el objetivo de esta tesis doctoral fue la ampliación y modificación de la gama de preparados ofertados por la empresa Productos Pilarica S.A. en base a los criterios clean label para la elaboración de productos plant-based. Inicialmente se planteo un estudio sobre la visión general de los productos plant-based con etiqueta limpia por parte de diferentes grupos de consumidores (omnívoros, veganos, vegetarianos y flexitarianos). Los resultados obtenidos indicaron que la percepción de este tipo de productos era diferente en función de la dieta de los consumidores. Los omnívoros no diferenciaron entre los productos veganos y vegetarianos clean label y con etiqueta original; sin embargo, los consumidores que reducen o eliminan el consumo de carne y derivados percibieron los productos clean label de manera diferente a los productos con etiqueta original, prefiriendo los productos "más naturales". Además, se vio que esta población parece estar más concienciada con el medio ambiente. Seguidamente, se procedió a realizar una búsqueda de ingredientes vegetales naturales con poder texturizante, siendo los ingredientes seleccionados fibras alimentarias de diferente procedencia (fibra de guisante, fibra de patata, fibra de bambú, fibra de cítricos, tres tipos de fibras de Plantago ovata, y dos mezclas de fibras, una con bambú, psyllium y cítricos, y otra con guisante, caña de azúcar y bambú). Para conocer su capacidad texturizante se procedió a estudiar sus características tecno-funcionales y, especialmente, su capacidad de gelificación. Como resultados más relevantes se observó que las fibras procedentes de P. ovata o psyllium, formaban geles estables a concentraciones más bajas que las demás fibras, con o sin tratamiento por calor. Además, el tratamiento con calor aumentaba la dureza de estos geles. También se vio que el contenido en minerales como el hierro y la capacidad antioxidante de estas fue destacable. Una vez seleccionadas las fibras de P . ovata como principales texturizantes se procedió a la evaluación de estas en diferentes matrices alimentarias (untables y salchichas tipo Frankfurt). En ambas matrices se observó que la adición de psyllium, a diferentes concentraciones, aumentaba la firmeza y la consistencia de los productos. Se debe resaltar el uso de la fibra de psyllium PW (Plantago White), ya que, además de funcionar como texturizante, fue la que minimizó las diferencias de color con respecto a las muestras control. / [CA] Els consumidors que es preocupen per la salut, sostenibilitat i benestar animal han augmentat en els últims anys. Per això, les noves tendències clean label i plant-based estan a l'alça. Cada vegada són més les empreses que volen llançar al mercat productes sense additius ni conservants, més naturals i menys processats. A més, l'interés pels productes purament vegetals està creixent, a causa de l'augment de població que vol eliminar per complet el consum de carn de la seua dieta, o reduir-lo. Per a l'elaboració de productes alimentaris és necessari l'ús d'additius, ja que aquests no tan sols asseguren la seua innocuïtat i allarguen la seua vida útil, sinó que també tenen funcions texturitzants, espessidores i gelificants. L'elaboració d'anàlegs de productes d'origen animal (derivats carnis o altres com el formatge) requerix l'ús d'aquests tipus d'ingredients per aconseguir que el producte tinga una textura semblant als productes originals; per això, com ocorre amb els additius i conservants, de vegades no estan ben mirats pels consumidors, els quals volen que els productes siguen el més natural possible. No obstant això, n'hi ha ingredients procedents de les plantes amb poder texturitzant, gelificant i/o espessidor, que podrien ser utilitzats amb aquesta finalitat. Per tot això, l'objectiu d'aquesta tesi doctoral va ser l'ampliació i modificació de la gamma de preparats oferits per l'empresa col·laboradora basant-se en els criteris clean label per a l'elaboració de productes plant- based. Inicialment es va plantejar un estudi sobre la visió general dels productes plant-based amb etiqueta neta per part de diferents grups de consumidors (omnívors, vegans, vegetarians i flexitarians). Els resultats obtinguts van indicar que la percepció d'aquest tipus de productes era diferent en funció de la dieta dels consumidors. Els omnívors no van diferenciar entre els productes vegans i vegetarians clean label i amb etiqueta original; no obstant això, els consumidors que reduïxen o eliminen el consum de carn i derivats van percebre els productes clean label de manera diferent als productes amb etiqueta original, preferint els productes "més naturals". A més, es va veure que aquesta població pareix estar més conscienciada amb el medi ambient. A continuació, es va procedir a realitzar una recerca d'ingredients vegetals naturals amb poder texturitzant, sent els ingredients seleccionats fibres alimentàries de diferent procedència (fibra de pésol, fibra de creïlla, fibra de bambú, fibra de cítrics, tres tipus de fibres de Plantago ovata, i dues mescles de fibres, una amb bambú, psyllium i cítrics, i una altra amb pésol, canya de sucre i bambú). Per a conéixer la seua capacitat texturitzant es va procedir a estudiar les seus característiques tècnic-funcionals i, especialment, la seua capacitat de gelificació. Com a resultats més rellevants es va observar que les fibres procedents de P. ovata o psyllium formaven gels estables a concentracions més baixes que les altres fibres, amb tractament amb calor o sense. A més, el tractament amb calor augmentava la duresa d'aquests gels. També es va veure que el contingut en minerals, com el ferro, i la capacitat antioxidant d'aquests va ser destacable. Una vegada seleccionades les fibres de P. ovata com a principals agents texturitzants es va procedir a l'avaluació d'aquestes en diferents matrius alimentàries (aliments d'untar i salsitxes tipus Frankfurt). A ambdues matrius es va observar que l'addició de psyllium a diferents concentracions augmentava la fermesa i la consistència dels productes. S'ha de ressaltar l'ús de la fibra de psyllium PW (Plantago White), ja que, a més de funcionar com texturitzant, va minimitzar les diferències de color respecte a les mostres control. / [EN] Consumers concerned about health, sustainability and welfare have increased in recent years. For this reason, the new clean label and plant-based trends are on the rise. More and more companies want to launch products without additives and preservatives, more natural and less processed. In addition, the interest in purely vegetable products is growing, due to the increase population that wants to completely eliminate or reduce meat consumption from their diet. The use of additives is necessary for the formulation of food products since these not only ensure their safety and extend their useful life, but also have texturizing, thickening and gelling functions. The analogue elaboration of animal origin products (meat derivatives and others such as cheese) requires the use of this type of ingredients to ensure that the product has a texture similar to the original product. Therefore, as well as additives and preservatives, animal origin products sometimes are not well seen by consumers, who prefer these kinds of products to be as natural as possible. However, there are ingredients from plants with texturizing, gelling and/or thickening capacity, which could be used for this purpose. Therefore, the objective of this doctoral thesis was the expansion and modification of the range of preparations offered by the collaborated company based on the clean label criteria for the production of plant-based products. Initially, a study was proposed on the general vision of plant-based products with a clean label by different groups of consumers (omnivores, vegans, vegetarians and flexitarians). The results obtained indicated that the perception of this type of products was different depending on the diet of the consumers. Omnivores did not differentiate between clean label and original label vegan and vegetarian products. However, consumers who reduce or eliminate their consumption of meat and meat products perceived clean label products differently than products with the original label, preferring "more natural" products. In addition, it was seen that this population seems to be more aware of the environment. Next, a search was carried out for natural vegetable ingredients with texturizing power. The selected ingredients being food fibres from different sources (pea fibre, potato fibre, bamboo fibre, citrus fibre, three types of Plantago ovata fibres, and two fibre mixtures, one with bamboo, psyllium, and citrus, and the other with pea, sugarcane, and bamboo). In order to know its texturizing capacity, we proceeded to study their techno-functional characteristics and, especially, their gelling capacity. As more relevant results, it was observed that the fibres from P. ovata or psyllium more formed stable gels at lower concentrations than the other fibres, with or without heat treatment. Furthermore, heat treatment increased the hardness of these gels. It was also seen that the content of minerals such as iron and their antioxidant capacity was remarkable. Once the P. ovata fibres were selected as the main texturizers, they were evaluated in different food matrices (spreads and sausages). In both matrices it was observed that the addition of psyllium, at different concentrations, increased the firmness and consistency of the products. The use of psyllium fibre PW (Plantago White) should be highlighted, since, in addition to working as a texturizer, it was the one that minimized the colour differences with respect to the control samples. / Noguerol Meseguer, AT. (2022). Desarrollo de preparados texturizantes Clean Label [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/183186 / TESIS / Compendio
42

Programas de controle de Aedes aegypti (Diptera:Culicidae): análise do efeito da temperatura ambiente sobre a eficiência do larvicida Pyriproxyfen em laboratório / Surveillance programs for Aedes aegypti (Diptera: Culicidae) control: analysis of the temperature effect over the efficiency of Pyriproxyfen as a larvicide in laboratory conditions

Moura, Lídia 22 March 2019 (has links)
Programas brasileiros de controle populacional do mosquito Aedes aegypti são caracterizados por incluírem ações integradas entre população e poder público, compreendendo suplementarmente a aplicação de inseticidas nos potenciais criadouros do mosquito. Um dos compostos utilizados para o controle populacional de mosquitos é o Pyriproxyfen, um regulador de crescimento de insetos que age durante os estágios imaturos impedindo a emergência das larvas para a fase adulta. Muitas pesquisas, em condições laboratoriais controladas, encontraram resultados eficientes na aplicação desse larvicida, inferindo a confirmação de eficácia para uso nos programas de controle. Contudo, esses trabalhos disponíveis desconsideram a interferência por fatores ambientais (e.g. temperatura, luminosidade, pH) o que, como consequência, pode apresentar diferenças nos resultados em ambiente natural. Dentre esses fatores, é importante o destaque a temperatura, que apresenta o potencial de produzir diferenças na eficiência do composto, uma vez que há evidências de interferência tanto na velocidade e no sucesso de desenvolvimento das larvas quanto da composição química do larvicida. Dessa forma, o presente trabalho avaliou o efeito da variação da temperatura na eficiência do larvicida Pyriproxyfen para controle populacional de larvas de Aedes aegypti. Para isso, foram realizados experimentos avaliando o efeito combinado de três diferentes temperaturas (20°C, 25°C, 30°C) e cinco diferentes concentrações de Pyriproxyfen (0,0001; 0,001; 0,01; 0,1 e 1 mg.L-1), sendo as dosagens escolhidas em função da recomendação da Organização Mundial da Saúde (0,01 mg/L). Os testes foram realizados em incubadora BOD, com temperatura controlada desde a eclosão para evitar estresse térmico nas larvas. Também foi analisado o efeito sub letal do composto, nas respostas em longevidade dos mosquitos e do tamanho alar como indicador do tamanho das fêmeas provenientes dos tratamentos a 20°C e a 30°C. Quando aumentou-se a temperatura em 5°C (de 25°C para 30°C), houve redução em 30% da eficiência do larvicida na menor dosagem ,redução de 10% da eficácia na concentração de 0,001 mg/L e redução em 20% na concentração de 0,01 mg/L. Para todas as concentrações testadas, os mosquitos sobreviventes tiveram sua longevidade reduzida significativamente se comparados aos mosquitos desenvolvidos em um ambiente sem o composto. Ainda, as fêmeas emergentes do ambiente a 30°C foram significativamente maiores que as fêmeas que se desenvolveram a 20°C. No que se refere ao tamanho de fêmeas, entre a mesma temperatura não houve diferença significativa com relação ao tamanho das asas. Estes resultados indicam que, apesar da alta eficiência do Pyriproxyfen, deve-se considerar com cautela a influência que os fatores ambientais têm sobre o efeito de compostos inseticidas no controle de vetores, uma vez que estes são capazes de interferir no cenário epidemiológico. Ademais, considerar dosagens diferentes de acordo com os fatores ambientais em campo pode trazer benefícios no uso mais racional de compostos inseticidas bem como serem mais eficientes no controle efetivo do vetor alvo. / Surveillance brazilian programs for populational control of the Aedes aegypti mosquito are characterized for applying integrated actions between the government and the municipalities population, comprising as a supplementary measure the application of pesticides. One of these compounds is Pyriproxyfen, a insect growth regulator that acts during the imature stages of the organismo, therefore preventing its emmergence to the adult stage. Many researches, at laboratory conditions, found efficient outcomes by testing this larvicide, inferring its confirmation of efficacy of application during the surveillance programs. However, these studies disconsider the possibility of interference by evironmental factors, such as temperature, luminosity and pH variations. Among these factors, the environmental temperature is highlighted, considering the existing evidence of interference in the larval development and at the chemical composition of the larvicide. Thus, this study aims to assess the temperature effect over the efficiency outcomes of the Pyriproxyfen as a larvicide for Aedes aegypti control. Were executed experiments analyzing the combined effect of three different temperatures (20°C, 25°C, 30°C) and five concentrations of Pyriproxyfen (0,0001 mg/L, 0,001 mg/L, 0,01 mg/L, 0,1 mg/L and 1 mg/L). These tests were performed in a BOD incubator, with controlled and constant temperature, since the eclosion of the I instar larvae until the end of the test. Dead larvae were removed and registered daily. Were analyzed the sub lethal outcomes, by the longevity of the survivors and were calculated the wing size of the females from 20°C and 30°C as na indicator of body size of these female mosquitoes. When increased 5ºC in the temperature, from 25°C to 30°C, were observed an decrease in the efficiency of the larvicide by 30% at the lowest concentration, by 10% at a tem times higher concentration (0,001 mg/L) and a decrease by 20% at the concentration of 0,01 mg/L. For all concentrations assessed, the survivors lived less time than the mosquitoes which developed at na ambient without the Pyriproxyfen contamination. Yet, the females from the warmest environment, at 30ºC, were bigger than the females that developed in a cooler environment (20°C). The results indicate that, despite of the high efficiency of this larvicide, we must consider with caution the influence by environmental factors in field conditions, since that they present the possibility of interfering directly or indirectly at the epidemiologic scenario. Furthermore, considering different dosages according to the environmental factors in the field can bring benefits in the more rational use of insecticidal compounds as well as being more efficient in the effective control of the target vector.
43

Síndrome da apnéia do sono na acromegalia: impacto do tratamento sobre o metabolismo dos carboidratos / Sleep apnea syndrome on acromegaly: treatment impact on carbohydrates metabolism

Duarte, Felipe Henning Gaia 05 August 2011 (has links)
Introdução: A acromegalia é uma doença rara, caracterizada pela produção aumentada de hormônio do crescimento, causada geralmente por um adenoma hipofisário, ocasionando uma série de comorbidades como apneia do sono e resistência insulínica que acarretam um aumento na mortalidade e redução da expectativa de vida. Objetivo: O objetivo deste estudo foi avaliar o impacto da terapêutica da apneia do sono com um dispositivo de pressão positiva contínuas nas vias aéreas (CPAP) e avaliar o impacto desta terapêutica na resistência insulínica pela realização do clamp euglicêmico hiperinsulinêmico (CEH). Pacientes: De 156 acromegálicos regularmente atendidos na unidade de Neuroendocrinologia do HC-FMUSP, foram selecionados 12 indivíduos com apneia do sono de moderada a grave em uso de análogos da somatostatina (AS). Método: Os pacientes foram randomizados em dois grupos com seis integrantes. O grupo A iniciou o tratamento com CPAP, e o grupo B, um adesivo dilatador nasal com efeito de placebo. A avaliação basal incluiu a polissonografia, determinação do GH, IGF-1, HbA1c, ácidos graxos livres, lípides, CEH, bem como os índices de resistência periférica à insulina (HOMA, HOMA2 e QUICKI). Após 3 meses de tratamento, os pacientes foram reavaliados pelos mesmos exames, sendo trocado o tratamento entre os grupos e feita nova avaliação, após mais 90 dias. Resultados: Analisando os resultados finais de todos os pacientes que fizeram uso do CPAP, foi observada uma redução significante na resistência periférica à insulina, verificada pelo índice de sensibilidade derivado do clamp (ISCLAMP, pré e pós- CPAP, 3,83 versus 6,11, p=0,032). Esta redução não foi observada no grupo que fez uso do adesivo nasal (ISCLAMP, pré e pós-adesivo, 5,53 versus 5,19, p=0,455). Não houve diferença significante nos níveis de lípides, HbA1c nem nos índices de resistência periférica à insulina. Conclusão: O tratamento da apneia do sono moderada a grave com CPAP, em pacientes acromegálicos em uso de AS, levou a uma redução da resistência periférica à insulina aferida pelo CEH, dado não observado por meio dos índices HOMA, HOMA2 e QUICKI / Introduction. Acromegaly is a rare disease, characterized by the production of high GH levels usually by pituitary adenoma leading to comorbidities as sleep apnea and insulin resistance, bringing increase of mortality and life span reduction. Objective: This study aims to assess the impact of treatment of sleep apnea with a continuous positive air pressure device (CPAP) on the insulin resistance by performing the hyperinsulinemic euglycemic clamp (HEC). Patients: From 156 acromegalic patients regularly attended on Neuroendocrine Unit of the Hospital das Clínicas, University of São Paulo Medical School, 12 subjects on somatostatin analogs (SA) harboring moderate to severe sleep apnea were selected. Methods: Patients were randomized in two groups of six subjects. Group A started treatment with CPAP while group B started treatment using a nasal dilator adhesive with placebo effect. Basal assessment included polysomnography, determination of GH, IGF-1, HbA1c, free fat acids, lipids assays, HEC as well as insulin resistance indexes (HOMA, HOMA2 and QUICKI). Patients were reevaluated after three months of treatment by the same tests and then the treatment was switched between groups with new assessment 90 days later. Results: A significant reduction on insulin resistance determined by the clamp derived sensibility index was observed after assessing the final data of all patients on CPAP (SICLAMP, pre and post CPAP, 3,83 versus 6,11, p=0,032). This reduction was not seen in the nasal dilator adhesive group (SICLAMP, pre and post adhesive, 5,53 versus 5,19, p=0,455). There was no significant difference on lipids, HbA1c or on peripheral insulin resistance indexes. Conclusion: CPAP treatment of acromegalic patients on AS with moderate to severe sleep apnea leaded to significant reduction on peripheral insulin resistance assessed by the HEC. HOMA, HOMA2 and QUICK did not detect this data
44

Ação de prostaglandinas tópicas na conjuntiva de coelhos.

Aguiar, Evian Valli January 2019 (has links)
Orientador: Eliane Chaves Jorge / Resumo: A utilização prolongada de colírios análogos de prostaglandinas (AP) no tratamento do glaucoma tem sido associada a alterações tóxicas e inflamatórias dos tecidos oculares. As causas destes efeitos adversos locais ainda não são bem conhecidas. Uma das hipóteses aventadas seria o efeito citotóxico dos conservantes dos colírios e outra o envolvimento das metaloproteinases, cuja expressão estaria relacionada às alterações estruturais induzidas pelo uso crônico dos AP. Objetivo: O objetivo deste estudo foi avaliar a conjuntiva de coelhos submetidos à tratamento ocular tópico com AP e solução conservante por meio de estudo histológico, morfométrico e imuno-histoquímico. Material e Métodos: Quarenta coelhos adultos sadios da raça Norfolk, de ambos os sexos, com peso entre 1500 e 2500g, foram divididos por sorteio em quatro grupos experimentais. Os olhos direitos dos animais foram tratados com uma gota diária de bimatoprosta 0,03%, travoprosta 0,004%, latanoprosta 0,005%, e solução conservante por 30 dias (20 animais) e 60 dias (20 animais). Todos os coelhos foram submetidos à avaliação clínica oftalmológica com documentação fotográfica. Após a eutanásia, os olhos foram enucleados e preparados para análise histológica, morfométrica e imuno-histoquímica com pesquisa de expressão de metaloproteinase 2 (MMP2). Resultados: Houve aumento de espessura epitelial e estromal em todos os grupos tratados, principalmente no grupo latanoprosta com 30 dias e bimatoprosta com 60 dias (p<0,001). A ... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: Prolonged use of prostaglandin (PA) analog drops in the treatment of glaucoma has been associated with toxic and inflammatory changes in ocular tissues. The causes of these local adverse effects are not yet well known. One of the hypotheses proposed would be the cytotoxic effect of the preservatives of the eye drops and another the involvement of the metalloproteinases, whose expression would be related to the structural alterations induced by the chronic use of PA. Objective: The objective of this study was to evaluate the conjunctiva of rabbits submitted to topical ocular treatment with PA and preservative solution by histological, morphometric and immunohistochemical study. Material and Methods: Forty healthy adult Norfolk rabbits, weighing between 1500 and 2500g, were divided by lot into four experimental groups. The right eyes of animals were treated with a daily drop of 0.03% bimatoprost, 0.04% travoprost, 0.005% latanoprost, and placebo preservative solution for 30 days (20 animals) and 60 days (20 animals). All rabbits were submitted to clinical ophthalmological evaluation with photographic documentation. After euthanasia, the eyes were enucleated and prepared for histological, morphometric and immunohistochemical analysis with metalloproteinase 2 (MMP2) expression research. Results: There was an increase in epithelial and stromal thickness in all treated groups, mainly in the 30 day latanoprost group and 60 day bimatoprost group (p <0.001). Histological analysis with... (Complete abstract click electronic access below) / Mestre
45

Influência de aditivos nas propriedades de comonômeros, copolímeros e compósitos a base de Bis-GMA, diluído com TEGDMA ou análogos sintetizados do Bis-GMA (CH3Bis-GMA e CF3Bis-GMA) / Influence of additives on the properties of comonomers, copolymers and composites based on Bis-GMA, diluted with TEGDMA or the synthesized Bis-GMA analogs (CH3Bis-GMA and CF3Bis-GMA)

Prakki, Anuradha 16 July 2007 (has links)
O objetivo deste estudo foi avaliar a influência de dois aditivos, propionaldehyde (propanal aldeído) e 2,3-butanedione (diquetona diacetil), nas propriedades de comonômeros, copolímeros e resinas compostas à base de Bis-GMA, quando diluído com TEGDMA, Bis-GMA propoxilado (CH3Bis-GMA) e Bis-GMA propoxilado fluorinado (CF3Bis-GMA). Comonômeros, copolímeros e compósitos experimentais foram preparados combinando Bis-GMA com TEGDMA, CH3Bis-GMA, CF3Bis-GMA e, aldeído (24 e/ou 32 mol%) e diquetona (24 e/ou 32 mol%). No caso dos compósitos, partículas híbridas silanizadas (bário aluminosilicato; 60 peso%) foram adicionadas aos comonômeros. Para a fotopolimerização, adicionou-se canforoquinona (0,2 peso%) e N,N-dimetil-p-toluidina (0,2 peso%). Os comonômeros e copolímeros experimentais tiveram as seguintes propriedades avaliadas: viscosidade, contração de polimerização, grau de conversão, ângulo de contato (em esmalte, dentina e vidro), temperatura de transição vítrea (DSC e equação de Fox), microdureza, alteração de rugosidade superficial e desgaste por abrasão. Os compósitos experimentais, tiveram avaliadas as seguintes propriedades: resistência flexural, módulo de elasticidade, tração diametral, módulo de resiliência, microdureza, alteração de rugosidade superficial e desgaste por abrasão. Os sistemas Bis-GMA/TEGDMA e Bis-GMA/CH3Bis-GMA tiveram suas propriedades significantemente alteradas pela incorporação de aditivos (propanal ou diquetona). Os aditivos (propanal/diquetona) não influenciaram de forma significante as propriedades do sistema Bis-GMA/CF3Bis-GMA. O efeito dos aditivos nas propriedades dos materiais analisados relaciona-se à sua abilidade em aumentar o grau de conversão de alguns sistemas resinosos / The purpose of this study was to evaluate the effect of two additives, propionaldehyde (aldehyde) and 2,3-butanedione (diketone), on the properties of Bis-GMA based comonomer, copolymer and composites when diluted with TEGDMA, propoxylated Bis- GMA (CH3Bis-GMA) and propoxylated fluorinated Bis-GMA (CF3Bis-GMA). Experimental comonomer/copolymer/composites were prepared combining Bis-GMA and TEGDMA, CH3Bis-GMA, CF3Bis-GMA, with aldehyde (24 and/or 32 mol%) and diketone (24 and/or 32 mol%). For composites, hybrid treated filler (barium aluminosilicate glass; 60 wt%) was added to monomer mixtures. Photopolymerization was effected by using camphorquinone (0.2 wt%) and N,N-dimethyl-p-toluidine (0.2 wt%). Experimental comonomer/copolymers viscosity, polymerization shrinkage, degree of conversion, contact angle (enamel, dentin and glass surfaces), glass transition temperature (DSC and Fox equation), microhardness, surface roughness changes and wear were evaluated. Experimental composites, flexural strength, modulus of elasticity, diametral tensile strength, modulus of resilience, microhardness, surface roughness changes and wear were also assessed. Bis-GMA/TEGDMA and Bis- GMA/CH3Bis-GMA systems had properties significantly influenced by incorporation of additives (either propanal or diketone). Additives (propanal/diketone) did not significantly influence on Bis-GMA/CF3Bis-GMA system properties. The effect of additives on the evaluated material properties is mainly attributed to their ability in improving some resin systems degree of conversion
46

Efeito do paricalcitol e do calcitriol sobre a doença cardiovascular em camundongos uninefrectomizados ApoE -/- / Effect of paricalcitol and calcitriol on cardiovascular disease in uninephrectomized ApoE -/- mice

Becker, Luis Eduardo 16 January 2008 (has links)
O estudo investigou a influência do tratamento de 10 semanas com paricalcitol (0,1µg/kg 5x/semana) e calcitriol (0,03µg/kg 5x/semana) em modelo de aterosclerose espontânea utilizando camundongos ApoE -/- sham e uninefrectomizados (UNX). Resultados: a densidade capilar por comprimento no tecido cardíaco foi significativamente mais baixa nos animais UNX Controle quando comparados aos shams, o que não ocorreu nos animais UNX tratados com paricalcitol e calcitriol. Nas aortas, a relação parede/lúmen foi significativamente menor no grupo Sham Controle quando comparada à dos grupos UNX Controle e UNX Calcitriol, sendo que nesses últimos, foram evidenciadas calcificações vasculares acompanhadas por células positivas para Runx-2 (cbfa-1). Além disso, foi evidenciada uma menor expressão de TGFß nas aortas dos animais do grupo UNX Paricalcitol em relação aos grupos UNX Controle e UNX Calcitriol. Conclusões: Ambos os tratamentos preveniram alterações na capilarização cardíaca induzidas pela UNX. O tratamento com calcitriol na dose empregada induziu significativas calcificações vasculares, o que não ocorreu com o paricalcitol. / The study investigated the influence of a 10-week treatment with Paricalcitol (0.1µg/kg, 5x/week) or Calcitriol (0.03µg/kg, 5x/week) on cardiovascular disease in spontaneously atherosclerotic ApoE -/- mice submitted to uninephrectomy (UNX). Results: capillary length density of the heart was significantly lower in UNX Control, but not in UNX Paricalcitol and UNX Calcitriol animals, when compared to shams. In the aortas, a significantly lower wall/lumen ratio was observed in the Sham Control group when compared to UNX Control and UNX Calcitriol groups. In the latter, vascular calcifications accompanied by a significant presence of Runx-2 (cbfa-1) positive cells was observed. TGFß aorta expression was significantly higher in UNX Control and UNX Calciriol groups when compared to UNX Paricalcitol. Conclusions: Both treatments were able to prevent the reduction in heart capillarization induced by the UNX model. Treatment with Calcitriol at the employed dose and duration, though, induced significant vascular calcifications.
47

Associação do quimioterápico daunorrubicina a uma nanoemulsão rica em colesterol: estudos de regressão tumoral e farmacocinética / Association of the chemotherapeutic agent daunorubicin a cholesterol-rich nanoemulsion: regression studies pharmacokinetics and tumor

Contente, Thaís Costa 14 January 2011 (has links)
A nanoemulsão lipídica (LDE) se concentra nas células neoplásicas e pode ser utilizada como transportador de derivado lipofílico da daunorrubicina, como o Noleil- daunorrubicina (oDNR). Neste estudo, a LDE-oDNR foi preparada por homogeneização em alta pressão e sua toxicidade e atividade anti-tumoral testadas. A associação LDE-oDNR teve rendimento elevado e permaneceu estável por longo período. Em camundongosC57BL/6J, a dose máxima tolerada (DMT) foi 65 vezes maior e a DL50 48 vezes maior no tratamento LDE-oDNR comparado ao tratamento DNR comercial, resultando em alta redução da toxicidade. Em camundongos implantados com células de melanoma B16, a preparação LDE-oDNR (7,5 mol/kg) levou a redução de 59 ± 2% do crescimento do tumor comparado a redução de 23 ± 2% para o tratamento DNR comercial na mesma dose (p<0,001). A probabilidade de sobrevida teve aumento pronunciado nos animais tratados com LDE-oDNR comparado à DNR comercial (p <0,01). Além disso, apenas 30% dos animais portadores de melanoma submetidos ao tratamento com LDE-oDNR apresentaram metástases, comparado a 82% quando tratados com DNR comercial. Uma forte redução de toxicidade também foi observada pela redução da anemia e leucopenia nos animais tratados com LDE-oDNR, em comparação com DNR comercial. A preparacao LDE-oDNR foi eficaz também no quadro de trombocitose induzida por tumor. Os testes com fragmentos extraídos de tumores dos animais tratados mostraram que a LDE-oDNR foi mais eficaz na destruição das células neoplásicas comparado ao tratamento DNR comercial (9% de células viáveis com tratamento LDE-oDNR, 27% sob tratamento DNR). O estudo mostrou que o tratamento proposto com o derivado ODNR associado à nanoemulsão (LDE-oDNR) é efetivo no combate às células tumorais, seletivo, menos tóxico e melhor tolerado. Os estudos de farmacocinética e biodistribuição somam a este protocolo informações importantes relacionadas às propriedades de absorção, distribuição, metabolismo e excreção da formulação em estudo comparado à DNR comercial / A lipidic nanoemulsion (LDE) that concentrates in neoplastic cells can be used as vehicle to daunorubicin lipophylic derivatives, such as N-oleyl-daunorubicin (oDNR). Here, LDE-oDNR was prepared by high pressure homogenization to test toxicity and anti-tumor activity. LDE-oDNR association yield was high and stable for long period. In mice, maximum tolerated dose was 65 and LD50 was 48-fold greater in LDE-oDNR than in commercial DNR treatment, showing very strong toxicity reduction. In melanoma B16-tumor bearing mice, LDE-oDNR (7.5 mol/Kg) reduced tumorgrowth by of 59±2%, and DNR by only 23±2% at same dose level (p<0.001). Survival was pronouncedly increased in LDE-oDNR compared to DNR treatment (p<0.01). Furthermore, the number of melanoma-bearing mice with metastasis was 30% under LDE-oDNR, compared to 82% under DNR treatment. Strong reduction of toxicity was also observed by reduction of anemia and leucopenia under LDE-oDNR, compared to commercial DNR tumor-induced thrombocytosis was more effective with LDE-oDNR than with DNR. Tests with fragments extracted from tumors of treated animals showed that LDE-oDNR was more effective in killing neoplastic cells than DNR (9% of viable cells under LDE-oDNR; 27% under DNR). The pharmacokinetics and biodistribution studies add important information to this protocol related to the properties of absorption, distribution, metabolism and excretion of the formulation under study compared to free DNR. The remarkable toxicity reduction and increase in pharmacological action supports novel LDE-oDNR as a promising weapon in cancer treatment
48

Sistemas híbridos orgánicos-inorgánicos en films de Langmuir-Blodgett

Romualdo Torres, Gemma 31 May 2002 (has links)
ÉCe travail porte sur la formation et la caractérisation de nouveaux systèmes organiques-inorganiques par l'utilisation de films de Langmuir et de la technique de Langmuir-Blodgett. Plusieurs voies ont ainsi été explorées afin d'obtenir des films minces hybrides aux propriétés multiples, en particulier magnétiques. L'utilisation de l'interaction entre monocouches cationiques et des anions présents en sous-phase a ainsi permis l'organisation de différents polyanions inorganiques en structure lamellaire. Cette stratégie a ensuite été généralisée au cas de colloïdes de Bleu de Prusse, composés bimétalliques étendus. Une large étude (de la préparation à la caractérisation) a été consacrée à ces matériaux mixtes Bleu de Prusse-dérivé amphiphile de Ru(bpy)32+. Il a été également montré que la cristallisation du Bleu de Prusse et de ses analogues est favorisée en-dessous des films de Langmuir. Finalement, la coordination d'ions dissous en sous-phase avec des molécules amphiphiles à l'interface permet d'élaborer de nouveaux systèmes pouvant former des films LB, ce qui est notamment le cas d'agencements à base de cyanures métalliques. / El trabajo presentado como Tesis Doctoral trata sobre la formación y la caracterización de nuevos sistemas orgánicos-inorgánicos en películas de Langmuir y Langmuir-Blodgett. El método semi-anfifílico ha sido utilizado para obtener películas delgadas donde las dos entidades pueden participar en las propiedades del material híbrido. Así, un amplio estudio (desde la preparación hasta la caracterización) ha sido dedicado a las películas moleculares de Azul de Prusia y un derivado anfifílico de Ru(bpy)32+. Además, otras estrategias han sido desarrolladas para obtener sistemas extendidos. La coordinación de iones disueltos en la subfase con las moléculas anfifílicas en la interfase permite elaborar nuevos sistemas que pueden formar posteriormente multicapas, como es el caso de los compuestos a base de cianuros. Se ha demostrado también que la cristalización del Azul de Prusia y sus análogos a partir de sus iones precursores está favorecida en la interfase bajo las películas de Langmuir. Las películas de Langmuir han sido estudiadas a partir de las isotermas de compresión y de la difracción de rayos X a ángulos rasantes y las películas de Langmuir-Blodgett han sido caracterizadas por espectroscopías infrarroja y UV-visible, difracción de rayos X a ángulos pequeños, magnetismo, electroquímica y Microscopía Electrónica a Transmisión.
49

Perfil das mutações de resistência do vírus da Hepatite B aos análogos de nucleos(t)ídeos entre pacientes com hepatite B crônica

Santos, Maria Isabel Magalhães Andrade dos January 2014 (has links)
Submitted by Ana Maria Fiscina Sampaio (fiscina@bahia.fiocruz.br) on 2014-10-29T13:42:36Z No. of bitstreams: 1 Maria Isabel Magalhães Santos Perfil das....pdf: 1133942 bytes, checksum: bcc264f7cc24ec022846c05825fd31cf (MD5) / Made available in DSpace on 2014-10-29T13:42:36Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Maria Isabel Magalhães Santos Perfil das....pdf: 1133942 bytes, checksum: bcc264f7cc24ec022846c05825fd31cf (MD5) Previous issue date: 2014 / Fundação Oswaldo Cruz. Centro de Pesquisa Gonçalo Moniz. Salvador, BA, Brasil / Introdução: A doença causada pelo vírus da hepatite B (HBV) é um problema de saúde pública mundial. No Brasil, o sistema único de saúde (SUS) tem disponibilizado drogas antivirais para o tratamento de hepatite B crônica há mais de 10 anos, mas um sistema para o monitoramento e avaliação de resistência a estas drogas ainda não está disponível. Objetivo: Este estudo teve como objetivo determinar o perfil de mutações do HBV associadas com a resistência aos análogos de nucleos(t)ídeos entre 81 pacientes com infecção crônica pelo HBV: virgens de tratamento para hepatite B e tratados com diferentes análogos de nucleosídeos e nucleotídeos, no Hospital Professor Edgar Santos (HUPES-UFBA)- Salvador-BA. Metodologia: O HBV-DNA foi isolado de amostras de soro, amplificado por nested-PCR, utilizando-se primers deduzidos da região flaqueadora da domínio rt do gene P e sequenciados (ABI Prism 3730, Applied Biosystems, EUA). Duas a seis sequências de cada isolado foram alinhados e os sítios conflitantes foram resolvidos usando o software CLC Main Workbench v. 5.0 por inspeção visual dos eletroferogramas. As sequências consenso tinham um tamanho de 1032 pb (compreendendo os aminoácido 1-344 da rt). Estas sequências foram submetidas ao banco de dados HBVrt DB (Stanford University, EUA) para a análise de cada mutação de acordo com o genótipo e tratamento. Resultado: O genótipo A1 foi o mais prevalente (85,2%) seguido pelo genótipo A2 (4,9%) F (6,2%) e C1, D2 e D4 (1,2% cada). Seis pacientes (7 %) apresentaram mutações de resistência para LAM, ETV, TDF: dois com o padrão L180M + M204V e quatro com padrões diversos (L80I + L180M + M204I ;L80V + L180M + M204V; M204I; A194T). Todas estas mutações foram associadas ao genótipo A (quatro A1 e dois A2). Além disso, foi encontrado um paciente com HBV genótipo C típico do leste da Ásia. Destes pacientes, dois foram virgens de tratamento e quatro tinham histórico de tratamento para HIV ou HBV. Foram detectadas quatro mutações no gene S (três casos com a mutação sI195M e um a mutação sW196L) associadas às mutações do domínio rt do gene P, correspondendo à uma taxa de 6% de mutações de escape vacinal. A prevalência das mutações de resistência às drogas antivirais variou de acordo com a duração do tratamento e com o nível da barreira genética da droga utilizada. Neste estudo, foi encontrada uma forte associação entre a ocorrência de mutações de resistência do HBV e positividade para o AgHBe, co-infecção com o HIV e histórico de tratamento para HBV e/ou HIV. Conclusão: Antes da terapia ser iniciada é extremamente importante o monitoramento da carga viral e a identificação destas mutações para suportar decisões clinicas sobre o manejo dos pacientes e prevenir a emergência de vírus multi- resistentes. / Introduction: Hepatitis B virus (HBV) infection is a public health issue. The Brazilian public health system (SUS) has provided antiviral drugs for chronic hepatitis B treatment for over 10 years, but a system for monitoring for drug-related resistance mutations is not available. Objective: This study aims to determine the presence of HBV mutations associated with resistance to nucleos(t)ide analogs among 81 patients with chronic HBV infection-naïve and treated from University Hospital Professor Edgard Santos, Salvador-BA (HUPES-UFBA). Methods: Briefly, HBV-DNA was PCR amplified with primers deduced from the flanking of the rt domain at the HBV P gene and sequenced using ABI Prism 3730 (Applied Biosystems, USA). From two to six forward and reverse sequences of each isolate were assembled and conflicting sites were resolved using software CLC Main Workbench v. 5.0 by visual inspection of the electropherograms. Consensus sequence extended 1032 bp and encompassed the entire rt domain (from amino acid 1 to 344). Those sequences were submitted to the HBV drug resistance database (HBVrt DB, Stanford University, USA) to retrieve each mutation according to genotype and treatment. Results: HBV genotype A1 (85.2%) was the most prevalent followed by genotype A2 (4.9%), F (6.2%), and C1, D2 and D4 (1.2% each). Six patients (7%) exhibited resistance mutations to LAM, ETV and TDF: two with patterns L180M + M204V and four with other different patterns: L80I + L180M + M204I; L80V + L180M + M204V; M204I; A194T. All of these mutations were present in patients with genotype A (four A1 and two A2). Furthermore, this study found one patient with genotype C, common in East Asian. Of these patients, two were naïve and four had a history of treatment for HIV or HBV. In addition, four mutations in gene S (sI195M three cases with the mutation and one with the mutations W196L) associated with mutations in the rt domain of the P gene were detected, corresponding to a rate of 6% of vaccine escape mutations. Prevalence of drug-related resistance mutations varied according to treatment duration and the level of genetic barrier for the drugs used. Conclusion: In this study a strong association was found between the occurrence of HBV resistance mutations and HBeAg positivity, co-infection with HIV and a history of treatment for HBV and / or HIV. Once the drug therapy is initiated it is extremely important to monitor viral load and identify those mutations in order to support clinical decisions about patient management and also to prevent the emergence of multidrug-resistant viruses.
50

Avaliação de mutações de resistência ao tratamento com análogos de nucleos(t)ídeos e de escape vacinal do vírus da hepatite B (VHB) em pacientes com hepatite crônica.

Pacheco, Sidelcina Rugieri January 2016 (has links)
Submitted by Ana Maria Fiscina Sampaio (fiscina@bahia.fiocruz.br) on 2016-07-13T12:04:07Z No. of bitstreams: 1 Sidelcina Rugieri Pacheco Avaliação...2016.pdf: 1183745 bytes, checksum: cafa75f83141a4f66d07bae037fb741b (MD5) / Approved for entry into archive by Ana Maria Fiscina Sampaio (fiscina@bahia.fiocruz.br) on 2016-07-13T12:11:45Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Sidelcina Rugieri Pacheco Avaliação...2016.pdf: 1183745 bytes, checksum: cafa75f83141a4f66d07bae037fb741b (MD5) / Made available in DSpace on 2016-07-13T12:11:45Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Sidelcina Rugieri Pacheco Avaliação...2016.pdf: 1183745 bytes, checksum: cafa75f83141a4f66d07bae037fb741b (MD5) Previous issue date: 2016 / CAPES / CNPq / Fundação Gonçalo Moniz. Centro de Pesquisas Gonçalo Moniz. Salvador, BA, Brasil / INTRODUÇÃO: A hepatite B (VHB) é uma infecção dinâmica crônica, que apesar de existir programas de imunização e tratamento antiviral disponível, existe o risco de emergência de mutações de resistência aos análogos de núcleos(t)ídeos (AN) que devem ser rastreadas, devido as suas implicações clínicas. O Brasil disponibiliza pelo SUS cinco drogas para o tratamento antiviral: IFN, LAM, ADF, ETV e TDF e um guia de conduta clínica para orientar o tratamento no território nacional, o Protocolo de Diretrizes Terapêuticas para Hepatite B e co-infecções. OBJETIVO: O objetivo do presente estudo foi avaliar as mutações de resistência aos AN, mutações de escape vacinal e genótipos circulantes em pacientes com hepatite B crônica em dois centros de referencia em Hepatites, na Bahia (região Nordeste) e no Acre (região Norte) do Brasil. MATERIAL E MÉTODOS: Foi utilizadas ferramentas de biologia molecular e bioinformática, através de nested PCR e sequenciamento direto das amostras, para rastrear as mutações de resistência, a região alvo foi a transcriptase reversa (RT) do gene P e as mutações de escape vacinal foi a região do gene S do VHB, como também os genótipos e subgenotipos do VHB. RESULTADOS: Foram incluídos 527 pacientes durante o período de 2011-2015, sendo 320 pacientes do HUPES/BA e 207 do FUNDHACRE/AC. Os pacientes que representam a região Nordeste foram 59,3 % do sexo masculino e uma média de idade de 44,75±12,4 DP, os pacientes da região Norte 42% foram do sexo masculino e a média de idade foi de 40,36±13,9 DP. Todos os pacientes incluídos apresentaram AgHBs persistente por mais de seis meses e 86,1% apresentaram AgHBe negativo. Foram sequenciadas 296 amostras dos pacientes com VHB crônica. Foram encontradas mutações de resistência aos AN na Região Norte 1,2% (2), Região Nordeste 7,4%(8) e no global 3,8%(20). Os padrões de mutações de resistência primária encontrados foram: rtA194T, (3) rtL180M+M204V, rtL180M+M204I, rtS202I, rtM204I, rtA181S, rtA181E e rtA184S. Em relação ao escape vacinal a frequencia para a Região Norte foi de 7,1% (11), Região Nordeste 8,4% (9) e no global 7,6% (20). Nos pacientes virgens de tratamento (n=189), a frequência de mutações de resistência foi de 6%, somente nas amostras da região Nordeste. Não houve diferença estatisticamente significante entre o grupo com ou sem mutação dos pacientes virgens de tratamento. Não foram encontradas mutações de resistência nas amostras da região Norte. Os genótipos circulantes nas duas regiões foram A, D e F, e a região Nordeste foi encontrada o genótipo C (C2). CONCLUSÃO: Os resultados demonstram a importância de rastrear e monitorar as mutações de resistência aos AN e de escape vacinal devido a importância epidemiológica e clínica na conduta terapêutica. / INTRODUTION: Hepatitis B virus (HBV) is a chronic dynamic infection, which although there immunization programs and antiviral therapy available, there is a risk of emergence of resistance mutations cores analogs (t) ide to be screened, because of their implications clinics. The Brazil offers the SUS five drugs for antiviral treatment: IFN, LAM, ADF, ETV and TDF and clinical guide of conduct to guide treatment in the country, the Therapeutic Guidelines Protocol for Hepatitis B and co-infections. AIM: The aim of this study was to evaluate the resistance mutations core analogues (t) ide, vaccine escape mutations and circulating genotypes in patients with chronic hepatitis B in two reference centers in Hepatitis, Bahia (Northeast) and Acre (Northern region) of Brazil. MATERIAL AND METHODS: Was used tools of molecular biology and bioinformatics by nested PCR and direct sequencing of samples to track resistance changes, the target region is the reverse transcriptase (RT) P gene and vaccine escape mutations was region of the gene S of HBV, as well as the HBV genotypes and subgenotipos. RESULTS: 527 patients were included during the period 2011-2015, with 320 patients HUPES / BA and 207 FUNDHACRE / AC. Patients representing the Northeast were 59.3% male and an average age of 44.75 ± 12.4 PD patients in the northern region 42% were male and the average age was 40, 36 ± 13.9 DP. All patients had persistent HBsAg for more than six months and 86.1% were HBeAg negative. We were sequenced 296 samples from patients with chronic HBV. the cores of similar resistance mutations were found (t) ide in the North 1.2% (2), Northeast 7.4% (8) and 3.8% overall (20). The patterns of primary resistance mutations were: rtA194T (3) rtL180M + M204V, M204I + rtL180M, rtS202I, rtM204I, rtA181S, and rtA181E rtA184S. Regarding vaccine escape the frequency for the Northern Region was 7.1% (11), Northeast 8.4% (9) and the global 7.6% (20). In treatment-naïve patients (n = 189), the frequency of resistance mutations was 6%, only the samples in the Northeast. There was no statistically significant difference between the groups with or without mutation of naive patients. There were no resistance mutations in samples from the North. Circulating genotypes in the two regions A, D and F, and the Northeast found the C genotype (C2). CONCLUSION: The results demonstrate the importance of tracking and monitoring the resistance mutations similar cores (t) ide and vaccine escape due to epidemiological and clinical importance in the therapeutic approach.

Page generated in 0.0445 seconds