• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 6493
  • 1456
  • 106
  • 106
  • 101
  • 100
  • 78
  • 50
  • 32
  • 28
  • 26
  • 22
  • 18
  • 18
  • 16
  • Tagged with
  • 8311
  • 3782
  • 1201
  • 1047
  • 1044
  • 978
  • 756
  • 709
  • 665
  • 596
  • 584
  • 544
  • 496
  • 479
  • 476
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
421

Processos de criação em sala de aula : experiências fenomenológicas como formas de "reaprender a ver o mundo" /

Kretzer, Cláudia. January 2011 (has links)
Orientador: Dra. Geralda M. F. S. Dalglish / Banca: Dra. Carmen S. G. Aranha / Banca: Dr. João Cardoso Palma Filho / Resumo: A presente pesquisa caracterizou-se pela retomada de vivências mais poéticas e artísticas de toda uma trajetória na criação, tanto das produções artísticas como simultaneamente da busca do conhecimento significativo para o ensino da arte. Desse modo, o fazer e o ensino da arte habitaram o corpo da pesquisadora e tornaram-se vísceras. Assim, desagregá-las é tão difícil quanto classificá-las em grau de importância. Objetivo: compreender como se dá o conhecimento da arte na práxis pedagógica. Método: as bases teóricas e metodológicas da pesquisa foram sustentadas pela fenomenologia contemporânea de Maurice Merleau-Ponty, como a descrição, redução e reflexão na compreensão do que se está interrogando. A pesquisa foi aplicada a alunos das classes regulares do Ensino Fundamental no Ciclo I de uma escola da rede Estadual de Ensino de São Paulo. Conversas com Bachelard, Dewey, entre outros, também percorreram o caminho significativo da práxis pedagógica. Considerações: em meio ao processo de criação das crianças, percebeu-se que o entrelaçamento da matéria-visível-sensível com os exercícios de percepção e com a noção de um corpo, constituiu-se em uma importante chave para uma educação que pense o ser em sua totalidade, isto é, a relação de sua expressão com a atuação dentro da cultura / Abstract: The present research is characterized as a resumption of poetic and artistic experiences of all the process of creation in both artistic productions and search of meaningful knowledge simultaneously, for the teaching of art. This way, the doing and teaching art dwelled the researcher's body and soul. Thus, to unplease that is as difficult as to classify them in order of importance. Objective: to understand how to check the knowledge of art in the pedagogical praxis. Method: the theoretical and methodological basis of the research were sustained by the contemporary phenomenology of Maurice Merleau-Ponty, like the description, decrease and reflection of the comprehension of what is being questioned. The research was conducted to regular school students of Elementary School of a São Paulo State School, who are Studying in the first cycle. Talks with Bachelard, Dewey, among others, have also taken part of the meaningful way of the pedagogical praxis. Considerations: in the children's creation process, the connection of the visible-sensitive material with the perception exercises and the concept of a body it has been noticed. This constitutes an important key for an education that thinks about the being in their totality, this is, the relation between their expression and role in the culture / Mestre
422

Juegos de artificio

Canala-Echevarría Sagre, Rodrigo January 2010 (has links)
Magíster en artes visuales / Esta tesis se divide en tres capítulos que abordan cuatro de mis obras realizadas entre el año 2002 y el 2006. Las he seleccionado observando el peculiar uso de los materiales que las posibilitan y, por otra parte, la continuidad (y discontinuidad) así como coherencia entre ellas. En el primer capítulo desarrollo brevemente la noción de vacío e ilusión, y la noción heideggeriana de “cosidad”, así como sus respectivas implicancias en mi obra Agujero Negro (2002). En el segundo capítulo intento esclarecer la supuesta correlación entre artificio, ironía, y efecto, empleando como ejemplo de análisis dos de mis obras que utilizan luz eléctrica como material protagónico: Edén (2004) y Cielo Falso (2004). Por último, en el tercer capítulo expongo la relación entre la condición cinética de mi obra El Patria (2006) y el efecto ilusionista generado por su mecanismo. Los cuatro trabajos, si bien presentan marcadas diferencias formales, apuntan en una misma dirección: reivindicar la materialidad como argumento capital del arte y, a partir de ella, generar objetos que, contradictoriamente, intentan provocar el efecto espacial de vaciamiento (vacío). Por medio de una operación tan simple como perforar repetidas veces un muro (Agujero Negro), o técnicamente más compleja como interrumpir el normal funcionamiento de lámparas eléctricas (Edén y Cielo Falso) y hacer girar una cuerda azotándola contra el muro y el suelo (El Patria), reclamo de la práctica artística su valor técnico-creativo, su poder transgresor, y su función contemplativa. Se trata, en definitiva, de pensar el arte como un efecto concreto aunque ininteligible, y al alcance de cualquiera espectador partícipe.
423

Psicologia e arte: os diálogos de Vigotski com a arte russa de seu tempo

Wedekin, Luana Maribele January 2015 (has links)
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Filosofia e Ciências Humanas, Programa de Pós-Graduação em Psicologia, Florianópolis, 2015. / Made available in DSpace on 2015-09-08T04:07:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 333968.pdf: 7367705 bytes, checksum: c6409e81f2831dcdfa5eb8d4c7a95a36 (MD5) Previous issue date: 2015 / Esta tese pretende contribuir para o preenchimento de uma lacuna sobre as relações entre o pensamento de Lev S. Vigotski sobre arte e as manifestações artísticas na Rússia de seu tempo. As obras de Vigotski analisadas foram ?A tragédia de Hamlet, príncipe da Dinamarca?, de 1916; ?Psicologia da Arte?, de 1925; ?A Educação Estética?, de 1926; e ?Imaginação e criação na Infância?, de 1930. Esses escritos foram cotejados com poemas, romances, contos, excertos de textos de críticos de arte, textos teatrais e análises visuais de obras de arte. O diálogo com as artes compreendeu o período entre 1890 e 1934. O estudo demonstrou profícuas possibilidades de diálogo entre a categoria do trágico em Vigotski e a obra do pintor Pavel Filonov. Evidenciou-se uma clara diferença entre o conceito de catarse em Vigotski e as perspectivas aristotélica e psicanalítica. A função da catarse em Vigotski tem caráter social e não implica em alívio, mas estimula algum tipo de resposta não necessariamente prazerosa no espectador. Constatou-se frequente interlocução com Lev Tolstói, mas observou-se maior aproximação de Vigotski com a perspectiva simbolista da arte como elemento transformador. Do debate com o Formalismo russo, Vigotski destilou uma abordagem objetiva da arte e a consideração da relação entre forma, material e conteúdo na obra de arte. Relacionou-se o tema da criação artística em Vigotski e a produção de coletivos de arte da vanguarda russa, constatando-se inovadoras problematizações da questão da autoria em ambos. Vigotski afirmou a polissemia da obra de arte e a importância da recepção artística, elementos evidenciados também na vanguarda russa. O tema arte e vida foi problematizado a partir de Vigotski e as perspectivas realistas, simbolistas, as performances futuristas, e a relação entre arte e indústria dos construtivistas e produtivistas. A educação estética preconizada por Vigotski é relacionada com as instituições de ensino de arte de antes e após a revolução de outubro de 1917. Comprovou-se as diversas ressonâncias entre a obra de Vigotski e as produções práticas e teóricas dos artistas e críticos de arte de seu tempo. Deste intenso diálogo, afirma-se a atualidade e potência do pensamento de Vigotski para pensar os fenômenos artísticos de seu tempo e de hoje.<br> / Abstract : This thesis aimed to promote a dialogue between Lev S. Vygotsky s writings about art and the Russian artistic events of his time. The works analysed were "The tragedy of Hamlet, Prince of Denmark", 1916; "Psychology of Art", 1925; "The Aesthetic Education", 1926; and "Imagination and creation of Childhood", 1930. These writings were collated with poems, novels, short stories, excerpts of art critics texts, theatrical texts and visual analysis of works of art, concerning the period between 1890 and 1934. The study showed profitable possibilities for dialogue between the category of the tragic in Vygotsky and the work of the painter Pavel Filonov. A clear difference between the concept of catharsis in Vygotsky and the Aristotelian and psychoanalytic perspectives was evident. The function of catharsis in Vygotsky has social character and does not imply relief, but stimulates some sort of response that is not necessarily pleasant in the viewer. Tolstoy appears as a frequent interlocutor, but Vygotsky identifies more with the view of art as a transforming element found also in Russian Symbolism. From the debate with the Russian Formalism, Vygotsky distilled an objective approach to art and the consideration of the relationship between form, material and content in the artwork. The theme of artistic creation in Vygotsky was related with the Russian art collectives of the avant-garde, what shows that they all questioned the subject of authorship. Vygotsky affirmed the polysemy and the importance of the reception of the work of art, and we discovered that these were concerns also shared with the Russian avantgarde. The relationship between art and life was questioned by Vygotsky and by the main modernist trends of the time, such as Realism, Symbolism, Futurism, Constructivism and Productivism. We associated the aesthetic education advocated by Vygotsky with the art educational institutions prior and after the revolution of October 1917. This study showed many resonances between the work of Vygotsky and the practical and theoretical productions of artists and art critics of his time. We also concluded that Vygotsky s ideas about art are powerful to think about the artistic phenomena of his time and today.<br>
424

Malas hierbas : análisis de uma poética personal de arte participativo

Zanatta, Cláudia Vicari January 2013 (has links)
La present Tesi tracta sobre una poètica personal d'art participatiu desenvolupada entre els anys 2000 i 2012 al Brasil i en Espanya. Al llarc del text observem i analizem el camp experimental de la pràctica artística participativa compresa com una produccio conjunta entre el públic (participant) i el / la artista. El concepte de participacio te un paper fonamental fonamental en esta investigacio, puix per mig d'ell s'operen les articulacions en nostre proces creatiu. Qüestionem en nostre estudi la possibilitat de que nostra practica artistica puga interferir en situacions quotidianes per a obrir espais en el fi de que fets poc habituals ocorran, especialment en contexts de treball rutinari. Proponem i examinem sistemes i metodologies que mos permeten actuar i observar lo que ocorre quan mos detenim i mos aproximem a contexts reals de treball poc valorats socialment (en concret, a llabores urbanes com la venda ambulant, l'arreplegada de fem en la ciutat, la netea). Les actuacions i interferencies que proponem ocorren mediant lo que hem denominat com “insercio de males herbes”. Se tracten de dispositius que estimulen la possibilitat d'infiltracio d'una proposicio artistica en contexts urbans. En la Tesi son analisats els processos instaurats per la poetica de les “males herbes” i el seu impacte en contexts urbans especifics. / Esta Tese aborda uma poética pessoal em arte participativa desenvolvida entre os anos 2001-2012, no Brasil e na Espanha. Ao longo do texto observamos e analisamos o campo experimental da prática artística participativa entendida como uma produção conjunta entre público (participante) e artista. O conceito de participação tem um papel fundamental na pesquisa, pois é através dele que são operadas as articulações com nosso processo criativo. Questionamos em nosso estudo a respeito da possibilidade de que nossa prática artística possa interferir em situações rotineiras e abrir espaços para que algo pouco habitual ocorra, especialmente em contextos de trabalho cotidiano. Propomos e analisamos sistemas e metodologias que nos permitem atuar e observar o que ocorre quando nos detemos e adentramos em contextos reais de trabalho pouco valorizados socialmente (trabalhadores urbanos como vendedores ambulantes, garis, faxineiros). As atuações e interferências que propomos ocorrem mediante o que chamamos de “inserção de ervas daninhas”. Tratam-se de dispositivos que estimulam a possibilidade de infiltração de uma proposição artística em contextos urbanos. Na Tese são analisados os processos instaurados pela poética das “ervas daninhas” e seu impacto em contextos urbanos específicos. / This Thesis covers a personal poetics in participatory art developed between the years 2001 and 2012, in Brazil and Spain. Throughout the text we observe and analyze the experimental field of the artistic participatory practice understood as a joint production between the public (participant) and the artist. The concept of participation plays a key role in the research, because it is through it that the joints with our creative process are produced. In our study we question the possibility whether artistic practice can interfere in everyday situations and open spaces for something not very usual to occur, especially in contexts of everyday work. We propose and analyze systems and methodologies which allow us to act and observe what happens when we stop and penetrate in real contexts of socially little valued work (urban workers, such as street vendors, street cleaners, and janitors). The actions and interferences that we propose occur by what we have denominated “insertion of weeds”. These “weeds” are dispositives that stimulate the possibility of infiltration of an artistic proposition in urban contexts. In this Thesis we analyses the process establish by the poetic of the “weeds” and its impact on specific urban contexts. / Esta Tesis trata sobre una poética personal de arte participativo desarrollada entre los años 2000 y 2012 en Brasil y en España. A lo largo del texto observamos y analizamos el campo experimental de la práctica artística participativa comprendida como una producción conjunta entre el público (participante) y el/la artista. El concepto de participación tiene un papel fundamental en esta investigación, pues por medio de él se operan las articulaciones con nuestro proceso creativo. Cuestionamos en nuestro estudio la posibilidad de que nuestra práctica artística pueda interferir en situaciones cotidianas para abrir espacios con el fin de que hechos poco habituales ocurran, especialmente en contextos de trabajo rutinario. Proponemos y examinamos sistemas y metodologías que nos permiten actuar y observar lo que ocurre cuando nos detenemos y nos aproximamos a contextos reales de trabajo poco valorados socialmente (en concreto, a labores urbanas como la venta ambulante, la recogida de basura en la ciudad, la limpieza). Las actuaciones e interferencias que proponemos ocurren mediante lo que hemos denominado como “inserción de malas hierbas”. Se tratan de dispositivos que estimulan la posibilidad de infiltración de una proposición artística en contextos urbanos. En la Tesis son analizados los procesos instaurados por la poética de las “malas hierbas” y su impacto en contextos urbanos específicos.
425

Por todas as partes : um modo compartilhado de viver nas redes, a partir do campo da arte, pela distribuição audiovisual (não) mediada por especialistas

Noronha, Fábio Jabur de January 2013 (has links)
Esta pesquisa pode ser considerada como um objeto complexo, construído por liames institucionais, simultaneamente adequada e inadequada aos modelos de pesquisa já difusos em Poéticas Visuais: uma variante, portanto, dentre aquelas suportadas pelos diferentes modos de existir das universidades. Procurei abrigar alguns desses liames no próprio corpo da tese, de maneira particular, como matéria de uma prática artística, com o intuito de torcer esta pesquisa e explicitar certas particularidades contextuais que podem, muitas vezes, transitar não-ditas, porque institucionalmente instaladas – tácitas. Em sete capítulos discuto meus trabalhos realizados em paralelo à tese e dela aproximados, os contextos de produção e distribuição de alguns de meus vídeos, peças gráficas e sonoras construídas a partir do final dos anos 1990, a intensificação do uso da Internet na minha poética como uma espécie de aparelho. Nestes capítulos apresento: minha posição a partir do campo da arte, mediada por aparelhos computacionalmente orientados; meu envolvimento com o vídeo e a autonomia de distribuição atualmente possível via Internet; um uso possível das ferramentas de busca tipo Google como uma espécie de lente ativada por inputs de texto; um assunto constante nas etapas de construção da minha produção audiovisual: as articulações entre noções de processo e automação; o vídeo L Á B I O S e a ação teste News: input/output COLAPSO L Á B I O S \ my lips look like an ass? que aconteceu no elevador do prédio do Instituto de Artes da UFRGS; o vídeo Désir: ou o buraco é feito com faca; algumas semelhanças mantidas após o acréscimo do prefixo pós- nos modernismos, mediante o exemplo-clichê da morte anunciada do modernismo, narrado por Charles Jencks, tornado espetacular pelo cineasta Godfrey Reggio no filme Koyaanisqatsi: a demolição por dinamite do conjunto residencial Pruitt-Igoe; a peça gráfica Suppose the following hypothesis is advanced (SFHA); e alguns aspectos da negatividade no meu trabalho em referência à proposição de Gilles Deleuze et si moi je nie, retirada do contexto da filosofia e aproximada ao meu processo de trabalho como um modelo circunstancial de operação. Entre os capítulos, introduzi o que chamei de enxertos: proposições partidas de uma prática artística inicialmente motivada pelos ambientes formados em sala de aula e por alguns conteúdos disciplinares do programa de pós-graduação, que incorporam certos aspectos institucionais e atestam um outro modelo de pesquisa acadêmica que relata – enquanto se faz – formas de parceria procuradas na academia. São trabalhos que acontecem dentro da tese enquanto tal. Os capítulos e os enxertos não se opõem: como em uma colagem, eles convivem, evidenciando métodos construtivos distintos, pertencentes a minha prática artística, já sistematizados pelas vanguardas do início do século XX para a efetivação de gestos como a apropriação, colagem, montagem; incorporam também outras tradições, como a dos anos 1960 e 1970, por exemplo, conhecidas por acolher/rejeitar aspectos das práticas artísticas de vanguarda. Os enxertos, então, interferem na narrativa da tese e dos capítulos, pois se interpõem entre eles; são construídos pela articulação de textos e imagens, por operações recorrentes em minha produção audiovisual: cortes, sobreposições, deslocamentos, desconexões, justaposições. A existência de tal interferência confirma a permeabilidade e a especificidade da pesquisa em Poéticas Visuais ao entrecruzamento de modelos metodológicos distintos. / This research can be considered as a complex object built by institutional bonds, at the same time adequate and inadequate to research models already disseminated in Visual Poetics. It is therefore a variant among those sustained by the various forms of existence of universities. I have tried to give shelter to some of those bonds inside the body of this very thesis, particularly as a matter of an artistic practice, in an attempt of twisting this research until bringing up certain contextual particularities that can often remain unspoken of because they are tacitly installed by the institutions. In seven chapters I discuss the work I have done alongside the thesis itself and that is close to it, the contexts of production and distribution of some of my videos, some graphic elements and sound pieces created from the late 1990s onwards, and the intensified usage of the Internet in my poetics as a kind of apparatus. In those chapters I try to show where I stand from the artistic field, mediated through computationally oriented devices; my involvement with video distribution and the autonomy of distribution currently possible through the Internet; a possible use of search engines like Google as a kind of text-inputs activated lenses; one subject listed among the steps of my audiovisual production building: the connecting joints between conceptions of process and automation; the video L Á B I O S and the testing action News: input/output COLAPSO L Á B I O S \ my lips look like an ass? that took place in the elevator at the building of the Art Institute of UFRGS; the video Désir: ou o buraco é feito com faca; some similarities retained after the addition of the prefix post- to modernisms, through the clichée-example of the announced death of modernism narrated by Charles Jencks and made spectacular by filmmaker Godfrey Reggio in the film Koyaanisqatsi: demolition through dynamite of the Pruitt-Igoe housing development; a graphic piece Suppose the following hypothesis is advanced (SFHA); and some aspects of negativity in my work in reference to Gilles Deleuze´s proposition et si moi je nie, removed from the context of philosophy and brought close to my work process as a model of circumstantial operation. Among the chapters, I introduced what I called grafts: propositions that stem from an artistic practice formed initially by the environments created in classrooms and from some subjects of the disciplinary post-graduate program, which incorporate certain institutional aspects and certify another research model for academic research, reporting – while doing – forms of partnership sought in the academy. These are works that take place within the thesis as such. The chapters and the grafts are not opposed to each other: as in a collage, they live together, bringing up different construction methods that belong to my artistic practice, as systematized by the vanguards of the early twentieth century for the effectuation of gestures as appropriation, collage, montage; also incorporating other traditions, such as those from the 1960´s and 1970´s, for instance, that are known for hosting / rejecting aspects of avant-garde art practices. The grafts then interfere with the narrative of both the thesis and the chapters as they stand between them. They are constructed by the articulation of texts and images and by recurring operations in my audiovisual production: cuts, overlays, displacement, disconnection, juxtapositions. The existence of such interference confirms both the permeability and the specificity of the research in Visual Poetics to intermingling of different methodological models.
426

O discurso da arte em Goiás: entre permanências e desejos (1990-2012)

Moraes, Bárbara Lopes January 2013 (has links)
A presente pesquisa busca compreender a elaboração de um discurso institucional sobre arte em Goiás no período de 1990 a 2012, a partir dos agentes envolvidos nos museus e galerias de arte do Estado, e os artistas em destaque e circulação neste circuito artístico. Para tanto, retomo alguns processos históricos e políticos vinculados à construção de Goiânia apresentando o projeto de modernidade com o qual Goiás envolveu-se na criação de suas primeiras instituições culturais e artísticas. Esse discurso foi contraposto, durante os anos 90, por uma nova produção que promoveu um intenso trânsito pelo país através de salões, prêmios e exposições. Diante deste panorama, a partir da década de 2000, observa-se a entrada de alguns agentes nas instituições artísticas pesquisadas e o processo de incorporação da produção contemporânea que desencadeiam. Ao operarem a legitimação de artistas e obras, eles, concomitantemente, realizam sua própria legitimação dentro do circuito e, por conseguinte, a institucionalização da arte contemporânea no Estado. Para proceder o exame das questões modernas e contemporâneas proponho como chave interpretativa a ideia de continuidade, mais que de ruptura. Como suporte metodológico foi usado o paradigma indiciário para análise dos dados coletados como exposições e/ou salões, agentes envolvidos e em trânsito por estas instituições e os artistas e obras que são incorporadas aos acervos museológicos da região, demonstrando um movimento direcionado mais no sentido do deslocamento. / This research attempted to understand how the people - from the agents involved in the museums and art galleries in the state to the artists who were prominent in this artistic circuit - elaborated an institutional discourse about art in Goiás in the period between 1990 and 2012. In order to do that, I retook historical and political processes related to the construction of Goiânia by introducing what was the project of modernity with which Goiás became involved on the creation of its first cultural and artistic institutions. These discourse was rejected by a new production that promoted an intense displacement through the country in awards and exhibitions during the nineties. Some agents entered the researched artistic institutions and unleashed the contemporary production incorporation process from the year 2000 because of this scenario. At the same time that they operated the legitimacy of artists and works, they held their own legitimization within the circuit; as a result, they legitimated the institutionalization of contemporary art in Goiás. I propose the idea of continuity rather than a rupture as a interpretation key to conduct the examination of these phenomenon related to modern and contemporary issues. The methodological support was based on the evidence paradigm for data collected analysis such as the exhibitions, the agents involved and in transit through the institutions, and the artists and works that are incorporated into museum collections in the region, affirming a movement that is more directed towards displacement.
427

Pequeno mapeamento de espaços experenciados : inventário de impressões e compartilhamentos

Wendt, Kelly January 2017 (has links)
Esta pesquisa é construída através de uma investigação poética sobre o processo de criação do Mapeamento Geoperceptivo de espaços experenciados, que reúne em inventários coleções de imagens de espaços abandonados urbanos encontrados por meio de percursos realizados na cidade de Pelotas-RS. Revisita conceitos e noções de outras áreas, como a geografia, a história e a filosofia para definir os espaços experenciados como o encontro do corpo no espaço e tempo, assim como refere-se a errância no contexto da arte para pensar os modos operatórios do trabalho. Procura uma compreensão das linguagens, da fotografia, da impressão e do compartilhamento usadas em consonância com a poética e importante para a área. Os espaços experenciados estão reunidos em grupos de trabalhos organizados em dois inventários conforme o modo a linguagem utilizada. O Inventário UM reúne trabalhos sobre o uso da fotografia enquanto registro de um instante, referindo-se ao documento e ao colecionismo. São apresentados com diferentes dispositivos, como registro digital e por meio de reprodução. O Inventário DOIS concentra os trabalhos que discutem a digitalização, o múltiplo e o compartilhamento. A digitalização dos desenhos é recorrente criando, a possibilidade de reproduzi-las e compartilha-las. As imagens possuem caracter de múltiplos e tem objetivo da circulação. Por fim os trabalhos expressam sobre a memória e o espaço, memorar através da reprodução de imagens, fazendo uma crítica sobre o mau uso do espaço coletivo. A tese refere-se aos trabalhos da poética que tem como resposta ativar a memória espacial trazendo uma leitura perspectiva que questiona o uso da cidade e como a percebemos. / This research is built through poetic research on the process of creating Geoperceptive Mapping of Experienced Spaces. The research, which gathers in inventory collections of abandoned urban spaces, found through routes designed in the city of Pelotas-RS. It revisits concepts and notions of other areas such as geography, history and philosophy to define the experienced spaces as the encounter of the body in space-time, just as it refers to the wandering in the context of art to think about the operative modes of work. It seeks an understanding of the languages, photography, printing and sharing used in harmony with the poetic and important for the area. Experienced spaces are gathered in groups of works organized in two inventories according to the language used. Inventory ONE brings together works on the use of photography as a record of an instant, referring to the document and to collecting. Different dispositives are presented, like digital photography, and through reproduction. The Inventory TWO, concentrates the works that discuss digitalization, the multiple and sharing. The digitalization of the drawings is recurrent, creating the possibility to reproduce and share it. Images are multi-character and have purpose of circulation. Finally the works express about memory and space, to memorize through the reproduction of images, making a critique about the misuse of collective space. The thesis refers to the works of poetics that have the answer activate spatial memory bringing a perspective that questions the use of the city and how we perceive it.
428

Cálculo salvaje : consideraciones para una reflexión sobre el arte rapanui

Oñate Paublo, María Macarena January 2018 (has links)
Magíster en artes con mención en teoría e historia del arte / Como primer asunto este trabajo se propone revisar los conceptos desde los cuáles se ha investigado la producción artística rapanui, comenzando por la pertinencia de las nominaciones, no solo las clásicas usadas por el pensamiento occidental para la noción de arte sino los paralelos posibles sobre el arte popular e indígena. Para ello se estudia autores de campos diversos desde la teoría del arte a la antropología y arqueología. Luego, a partir del análisis de obras, entrevistas a artistas y visitas a diferentes instancias de presentación artística realizadas en un lapso de cinco años , revisamos algunas consideraciones indispensables que permiten un acercamiento a esta producción, tales como cuestiones de orden histórico y antropológico. Especialmente se analizará esta producción bajo el concepto de “cálculo salvaje”, el cuál nos permitirá desmitificar y desdramatizar la lectura desde el criterio de aculturación, criterio que ha predominado la ultima década.
429

Apuntes para una estética y una ontología de la pantalla digital : modos de imaginar en la época del aparato digital

Yáñez Tapia, Guillermo January 2018 (has links)
Magíster en teoría e historia del arte / La pantalla digital se abre como el modo en que la imagen, de manera contemporánea, se despliega de manera dominante. Desde la irrupción de la fotografía las imágenes generadas por aparatos han establecido el modo en que la visualidad ha sido regulada en tanto modo de imaginar. La imagen digital se ubica temporalmente hoy como el último aparato disponible para la generación de imágenes. Una ubicación, que por su cercanía, ha requerido de una constante revisión de los modos que se han desarrollado para elaborar el estatuto que la constituye. Así, en este trabajo de investigación se propone una reorientación de dicho estatuto a partir de la elaboración de unos apuntes que se hacen necesario luego de un mapa conceptual inicial y producto de una investigación anterior. Dicha reorientación se propone ver el alcance que tendría el modo de imaginar propio del aparato digital en tanto estatuto estético y ontológico al interior de una época dominada por aparatos que generan imágenes.
430

El silencio como marco de la obra musical : el afuera y el adentro de obra

Hernández Hernández, Alejandro January 2016 (has links)
Magíster en artes con mención en composición musical / Si bien una obra convencional es concebida generalmente desde la idea de que los únicos eventos acústicos que la conforman serán aquellos pre-determinados en el acto creativo, muchos más son los que se hacen presentes en el momento de su ejecución. El hipotético silencio absoluto que tácitamente asume el compositor como entorno en el cual se verá sumergida su creación, en realidad es sustituido por el marco que surge del continuo paisaje sonoro del espacio físico donde ésta se lleva a cabo. Si hipotéticamente fuera posible hacer una lectura de toda la energía que en la interpretación de una obra musical se presenta en forma de fenómenos acústicos audibles, se llegaría a la conclusión de que dentro del lugar en que ésta se da hay una masa sonora conformada por eventos provenientes de fuentes y acciones relativas a ese lugar, más aquellas que construyen la obra. Se entiende entonces que todos esos fenómenos no constituyen la obra musical. Al ser el sonido el material con que se construye la obra musical y dado que parte de la energía presente en los espacios de ejecución musical generará estímulos acústicos, resulta que junto a la obra de arte habrá partículas del mismo material (sonido) suspendidos en el aire, pero que no forman parte de ella. Sería tanto como que la naturaleza de los espacios físicos donde se expongan esculturas fuera tal que en ellos flotaran partículas y fragmentos de diferentes materiales, los mismos con que están hechas las obras allí expuestas, suspendidos alrededor y coexistiendo con ellas y que sin serlo, desde alguna perspectiva pudiera pensarse o al menos plantear la pregunta de si ellos, los entes flotantes, forman parte de las esculturas.

Page generated in 0.0411 seconds