No / When cells change functions or activities (such as during differentiation, response to extracellular stimuli, or migration), gene expression undergoes large-scale reprogramming, in cell type- and function-specific manners. Large changes in gene regulation require changes in chromatin architecture, which involve recruitment of chromatin remodeling enzymes and epigenomic modification enzymes to specific genomic loci. Transcription factors must also be accurately assembled at these loci. SATB1 is a genome organizer protein that facilitates these processes, providing a nuclear architectural platform that anchors hundreds of genes, through its interaction with specific genomic sequences; this activity allows expression of all these genes to be regulated in parallel, and enables cells to thereby alter their function. We review and describe future perspectives on SATB1 function in higher-order chromatin structure and gene regulation, and its role in metastasis of breast cancer and other tumor types.

För att bedöma mäns spermiekvalitet och därmed pars chanser till en graviditet har standardparametrar tidigare använts som fertilitetsindikator, men har visat sig vara en mindre tillförlitlig metod. Därför har en ny metod som bygger på flödescytometri och kallas Sperm Chromatin Structure Assay (SCSA) utvecklats som fokuserar på spermiernas arvsmassa, och som då har visat sig vara en mycket mer tillförlitlig metod. Syftet med denna studie var att jämföra DNA Fragmentations Index (DFI) -värde mellan svenska och danska män och se om en signifikant skillnad finns. För att uppfylla detta späddes och färgades spermaproven in och analyserades med SCSA, som därefter gav hur stor andel av spermiernas DNA som är defekt, vilket presenterades som ett procentuellt DFI-värde. Resultatet visade en signifikant skillnad av medianvärdet mellan svenska och danska män med avseende på DFI, där svenska män hade högre medianvärde än de danska männen. Detta i kombination med tidigare forskning som gjordes mellan svenska och danska män och som visade att svenska män hade bättre kvalitet än danska män med avseende på standardparametrarna, stödjer tidigare forskning som visar på att det ej finns ett samband mellan standardparametrar och DFI. Dock hade ytterligare forskning av skillnaderna mellan svenska och danska män behövts, för att validera fynden i denna studie. / To assess men's sperm quality and thus couples' chances of pregnancy, standard parameters have previously been used as a fertility indicator, but have proven to be a less reliable method. Therefore, a new method based on flow cytometry called Sperm Chromatin Structure Assay (SCSA) has been developed which focuses on the sperm's genetic mass, and which has been shown to be a much more reliable method. The purpose of this study was to compare the DNA Fragmentation Index (DFI) value between Swedish and Danish men and see if a significant difference exists. To fulfill this, the sperm samples were diluted and stained and analyzed with SCSA, which then gave the ratio of the sperm's DNA that is defective, which was presented as a percentage DFI value. The result showed a significant difference in the median value between Swedish and Danish men with regard to DFI, where Swedish men had a higher median value than the Danish men. This, in combination with previous research that has been done between Swedish and Danish men which showed that Swedish men had better quality than Danish men in regards to the standard parameters, supports previous research that shows that there is no connection between standard parameters and DFI. However, further research into the differences between Swedish and Danish men is needed to validate the findings in this study.

Lentivirus efficiently transduce stem cells, however are notably silenced in embryonic stem cells (ESC). Provirus can be silent, expressing, or variegated when clonal single copy ESCs spawn daughters that revert expression despite containing identical integration sites (IS) indicating epigenetic regulation. In the silent state, variegated provirus are bound by H1 and MeCP2, where H1 compensates for MeCP2 binding in DNA methylation null ESCs, consistent with a model of heterochromatin formation dependent on concentrations of its constituent components. ESC Variegation was hypothesized to result from spreading of nearby heterochromatin. Global IS analysis indicates Variegated IS favour gene deserts, repeat clusters, and LINEs while Expressers prefer gene density with stable modest expression and SINEs. Chromatin data does not support a role for the spread of heterochromatin possibly a consequence of the dynamic/dispersed nature of ESC heterochromatin. Variegation thus may depend on stochastic chromatin regulation by pluripotency factors at proximal genome organizing repeats.

Lentivirus efficiently transduce stem cells, however are notably silenced in embryonic stem cells (ESC). Provirus can be silent, expressing, or variegated when clonal single copy ESCs spawn daughters that revert expression despite containing identical integration sites (IS) indicating epigenetic regulation. In the silent state, variegated provirus are bound by H1 and MeCP2, where H1 compensates for MeCP2 binding in DNA methylation null ESCs, consistent with a model of heterochromatin formation dependent on concentrations of its constituent components. ESC Variegation was hypothesized to result from spreading of nearby heterochromatin. Global IS analysis indicates Variegated IS favour gene deserts, repeat clusters, and LINEs while Expressers prefer gene density with stable modest expression and SINEs. Chromatin data does not support a role for the spread of heterochromatin possibly a consequence of the dynamic/dispersed nature of ESC heterochromatin. Variegation thus may depend on stochastic chromatin regulation by pluripotency factors at proximal genome organizing repeats.

[Truncated abstract] Human complement receptor 2 (CR2/CD21) is a cell surface glycoprotein detected on specific cells involved in immunity, which binds complement C3 cleavage fragments, cellular ligands IFN-? and CD23 as well as the EBV coat protein, gp350/220. During the early stages of B-cell development CR2/CD21 is silenced. Expression is initiated on immature B-cells escaping negative selection. During peripheral maturation CR2/CD21 is up-regulated with B-cell sub-populations showing distinctive surface levels (comparatively low, intermediate or high). CR2/CD21 is silenced upon terminal plasmacytic differentiation. Appropriate timing and expression level of CR2/CD21 is important for the development of a healthy B-cell repertoire. Previous studies have identified sequences within the proximal promoter and first intron of CR2/CD21 that cooperate within native chromatin to control cell-specific silencing. Further, analysis of cultured human cells has revealed chromatin structural variation causing DNase I hypersensitivity at these regulatory sites in a CR2/CD21-expressing mature B-cell line (Raji) which are absent in a non-lymphoid cell type (K562). The primary focus of the present study involved characterising chromatin structural variation over previously recognized DNase I hypersensitive regions at the CR2/CD21 locus in human cells to understand how chromatin structure might regulate developmental expression of CR2/CD21. ... These studies provide evidence that notch signaling influences CR2/CD21 expression in human cell lines. First, in vivo binding of CBF1 to CR2/CD21 sequences in the proximal promoter and CRS implies that CR2/CD21 is a direct target of notch activation. Second, the effect of exogenous notch signalling molecules on CR2/CD21 proximal promoter activity was modulated by factors binding tandem E-boxes near the transcriptional start site suggesting that the notch pathway may also influence CR2/CD21 expression via control of HLH molecules. Third, initiation of CR2/CD21 expression was observed in a nonexpressing pre-B cell line (Reh) by co-culture with stromal cells expressing a notch ligand (OP9-DL) but not control stroma (OP9-GFP). Together, these findings support a role for notch regulation of B-cell maturation and invite speculation that initiation of CR2/CD21 expression following negative selection of immature B-cells involves crosstalk between HLH transcriptional regulators and the notch pathway. Furthermore, the Reh/OP9-DL co-culture system may provide a model to directly study the relationship between cell signalling molecules, transcription factor regulation, chromatin structural variation and differentiation of B-cells.

No description available.

Στην παρούσα διδακτορική διατριβή δείχθηκε ότι το γονίδιο της ανθρώπινης καλλικρεΐνης 6 μπορεί να ενεργοποιηθεί φαρμακολογικά σε καρκινικές κυτταρικές σειρές μαστού και μελετήθηκε ο μοριακός μηχανισμός της ενεργοποίησης. Το cDNA της ανθρώπινης καλλικρεΐνης 6 αρχικά κλωνοποιήθηκε με την τεχνική της διαφορικής παράθεσης των mRNAs βάσει της υπερέκφρασης σε πρωτοπαθή όγκο μαστού σε σχέση με την πλήρη αποσιώπηση στην μετάστασή του στον πνεύμονα, καθώς και στις περισσότερες μεταστατικές καρκινικές σειρές μαστού και δείγματα ιστών. Λόγω της καταστολής της έκφρασής της σε μεταστατικούς όγκους του μαστού, θεωρήθηκε ότι η κωδικοποιούμενη πρωτεΐνη (hK6)-μια νέα σερινοπρωτεάση- θα μπορούσε να έχει ογκοκατασταλτική δράση. Πρόσφατα δεδομένα δείχθουν ότι η hK6 αντιπροσωπεύει έναν νέο μοριακό δείκτη του καρκίνου, αφού αυξημένες συγκεντρώσεις της στον ορό είναι διαγνωστικές για τον καρκίνο των ωοθηκών και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παρακολούθηση της θεραπευτικής αγωγής. Οι φυσιολογικές λειτουργίες της hK6 δεν έχουν βρεθεί. Πρόσφατα, αλλαγές στην έκφραση του γονιδίου KLK6 έχουν συσχετιστεί με την παθογένεση των πιο κοινών νευροεκφυλιστικών νόσων, όπως Alzheimer’s και Parkinson’s. Σημαντικό, είναι το γεγονός της αποικοδόμησης της μυελίνης από την hK6, που πιστοποιεί την συμμετοχή της στην σκλήρυνση κατά πλάκας. Για τους παραπάνω λόγους η hK6, καθώς και το γονίδιο KLK6 αποτελούν ένα σημαντικό θεραπευτικό στόχο. Στην παρούσα εργασία, δείχθηκε ότι οι μηχανισμοί που ρυθμίζουν την μεταγραφή καθώς και την ιστο-εξειδικευμένη έκφραση του γονιδίου KLK6 περιλαμβάνουν την δραστικότητα δύο υποκινητών. Επίσης κλωνοποιήθηκαν νέες ισομορφές του γονιδίου που προκύπτουν από εναλλακτικό μάτισμα και αντιστοιχούν στο 10-20% των KLK6 mRNAs. Προηγούμενη έρευνα δεν είχε παρατηρήσει εκτεταμένες γονιδιωματικές αλλαγές σε καρκινικούς όγκους στην γενετικό τόπο 19q13.4 που εδρεύει το γονίδιο KLK6, και σε συνδυασμό με την πιθανή ογκοκατασταλτική δράση της hK6, διερευνήθηκε η συμμετοχή επιγενετικών μηχανισμών στην αποσιώπηση της έκφρασης του γονιδίου KLK6. Κατεργασία των καρκινικών κυτταρικών σειρών μαστού T47D και MDA-MB-231 με το απομεθυλιωτικό αντιδραστήριο 5-αζα-2΄-δεοξυκυτιδίνη επανενεργοποίησε την έκφραση του γονιδίου KLK6. Η τριχοστατίνη Α, αναστολέας των αποακετυλασών των ιστονών, επανενεργοποίησε την έκφραση KLK6 μόνο στα MDA-MB-231 κύτταρα. Επίσης, βρήκαμε ότι η καταστολή της έκφρασης KLK6 στις καρκινικές κυτταρικές σειρές μαστού συνδέεται με την μεθυλίωση συγκεκριμένων δινουκλεοτιδικών αλληλουχιών CpGs που βρίσκονται στον εγγύς υποκινητή του γονιδίου και σε θέσεις πρόσδεσης του μεταγραφικού παράγοντα Sp1. Η αποσιώπηση της έκφρασης λαμβάνει χώρα με την πρόσδεση του εξαρτώμενου από μεθυλίωση μεταγραφικού καταστολέα MeCP2 και την δημιουργία ετεροχρωματινικής δομής λόγω αποακετυλίωσης των ιστονών. Επειδή η επιγενετική αποσιώπηση του γονιδίου KLK6 υποδηλώνει ογκοκατασταλτικό ρόλο στον καρκίνο του μαστού, διαμολύνθηκε σταθερά το KLK6 cDNA στην μεταστική σειρά MDA-MB-231 με σκοπό τη διαπίστωση του πιθανού αυτού ρόλου. Τα σταθερά διαμολυσμένα κύτταρα που προέκυψαν, είχαν μικρότερο ρυθμό πολλαπλασιασμού, ενώ δεν μπορούσαν να σχηματίσουν αποικίες σε μαλακό άγαρ. Συμπερασματικά στην παρούσα διατριβή δείχθηκε ότι το γονίδιο KLK6 αποτελεί πιθανό ογκοκατασταλτικό γονίδιο, που αποσιωπάται σε καρκινικές σειρές μαστού μέσω μεθυλίωσης του γονιδιωματικού DNA, καθώς και δημιουργίας ετεροχρωματινικής δομής στον εγγύς υποκινητή του. Η φαρμακολογική ενεργοποίηση της έκφρασης του γονιδίου KLK6 μέσω επιγενετικών φαρμάκων, είναι πιθανό να ανοίξει νέους δρόμους για την αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού. / In the present thesis it was shown that the human kallikrein 6 gene is pharmacologically modulated in breast cancer cell lines and the molecular mechanism accounting for the modulation was analyzed. The cDNA encoding human kallikrein 6 (protease M) was originally cloned by mRNA differential display as being over expressed in a primary breast tumor but completely inactivated in its lung metastasis, and in the majority of metastatic breast cancer cell lines and tissue specimens. Based on this expression pattern, it was suggested that the encoded protein (hK6)-a novel serine protease-could play a suppressor role in cancer progression. Recent evidence suggests that hK6 represents a novel cancer biomarker, since elevated serum concentrations of hK6 are diagnostic of ovarian cancer and can be exploited for monitoring therapeutic response to treatment. The physiological function(s) of hK6 have not been elucidated. Recently, aberrant expression of the KLK6 gene has been implicated in the pathogenesis of most common neurodegenerative disorders, such as Alzheimer’s and Parkinson’s disease. In addition, hK6 is involved in enhanced proteolysis of myelin basic protein associated with multiple sclerosis. Therefore, hK6 and KLK6 gene, represent potential therapeutic targets for pharmacological intervention. In the present study, we have shown that the mechanisms regulating KLK6 transcription and tissue-specific expression involve the action of two different promoters. Also, new KLK6 splice variants were cloned, and shown to account for 10-20% of all KLK6 mRNA species. Previous study had shown no gross genomic alterations in tumor speciments in the KLK6 genomic locus 19q13.4, and in accordance with putative tumor suppressor activity the involvement of epigenetic mechanisms in KLK6 gene silencing in breast cancer was studied. Treatment of KLK6-negative T47D and MDA-MB-231 human breast cancer cell lines with the demethylating agent 5-aza-2\\\\\\\\

Chez la levure Saccharomyces cerevisiae, l’acétylation de l’histone H3 sur la Lysine 56 (H3K56ac) a lieu sur toutes les histones H3 nouvellement synthétisées qui sont déposées derrière les fourches de réplication. L’acétylation de H3K56 joue un rôle primordial dans l’assemblage de l’ADN lors la réplication et la réparation. L’acétylation de H3K56 joue également un rôle important dans la stabilité génomique et la stabilisation des fourches de réplication bloquée. En effet, les cellules dépourvues de H3K56ac sont sensibles au méthane sulfonate de méthyle (MMS) et à d’autres agents génotoxiques qui causent du stress réplicatif. Notre projet visait à investiguer les liens entre la protéine du réplisome Ctf4 et l’acétyltransférase d’histone Rtt109. Dans un premier lieu, la délétion de CTF4 a partiellement contré la sensibilité des cellules rtt109Δ au MMS. Notre analyse génétique a aussi montré que Ctf4, Rtt109, et le complexe Rtt101-Mms1-Mms22 agissent dans la même voie de réponse face à un stress réplicative. Nos résultats montrent que les cellules ctf4Δ et rtt109Δ présentent des foyers intenses du complexe de liaison à l'ADN simple-brin RPA en réponse au stress réplicatif, suggérant la formation excessive de régions d'ADN simple-brin aux fourches de réplication bloquées, ce qui conduit à une hyper activation des points de contrôle des dommages à l'ADN. Ces mutants présentent des ponts anaphase et des foyers persistants des protéines de recombinaison homologues Rad51 et Rad52 en réponse aux génotoxines, suggérant ainsi que la structure anormale des réplisomes bloqués peut compromettre leur récupération. Nos résultats indiquent également que la délétion des gènes de la RH (RAD51, RAD52, RAD54, RAD55 et MUS81) avec ctf4Δ et rtt109Δ respectivement, engendre une sensibilité synergique au MMS, suggérant que les cellules qui sont déficientes en H3K56 acétylation utilisent la RH pour réparer les dommages causés suite à un stress réplicatif. En conclusion, nos résultats suggèrent que les cellules déficientes en H3K56ac présentent des défauts de RH en réponse aux dommages à l’ADN induits par le MMS durant la phase S. / In Saccharomyces cerevisiae, histone H3 lysine 56 acetylation (H3K56ac) occurs on all newly synthesized histones H3 that are deposited behind DNA replication forks. H3K56ac plays critical role in chromatin assembly during DNA replication and repair. H3K56ac is also required for genome stability and stabilization of stalled replication fork. Cells lacking H3K56ac are sensitive to methyl methane sulfonate and other drugs that cause replicative stress. In this thesis, we investigated the links between the replisome protein Ctf4 and the H3K56 acetyltransferase Rtt109. Deletion of CTF4 partially rescued the sensitivity of rtt109Δ cells to methyl methane sulfonate. Genetic analyses also showed that Ctf4, Rtt109, and the Rtt101-Mms1-Mms22 complex act in the same pathway to response to replicative stress. ctf4Δ and rtt109Δ cells displayed intense foci of the single-stranded DNA binding complex RPA during replicative stress, suggesting formation of excess single-stranded DNA regions at stalled replication forks, leading to hyper activation of DNA damage checkpoints. These mutants accumulated anaphase bridges and persistent foci of the homologous recombination proteins Rad51 and Rad52 in response to genotoxins, suggesting that abnormal DNA structure formed at stalled replisome may compromise their recovery. Deletion of HR genes (RAD51, RAD52, RAD54, RAD55 and MUS81) together with ctf4Δ and rtt109Δ presents synergistic sensitivity to MMS, suggesting that H3K56ac deficient cells use HR to repair the damages caused by replicative stress. Overall our results demonstrate that H3K56ac deficient cells cannot recover MMS- induced damages because HR is compromised in these mutants.