Spelling suggestions: "subject:"compositor""
61 |
Performance musical en la etapa afroperuana de Chabuca Granda: colaboración, reconocimiento y construcción de memoriaSalvador Vargas, Diego Francisco 01 July 2022 (has links)
El estudio y reconocimiento a la obra musical de Chabuca Granda se encuentra enmarcado
principalmente en la primera etapa de su producción, mientras que la parte final de su obra,
la etapa afroperuana, aunque fecunda, es en general menos abordada y la colaboración
musical que la autora estableció en ella, poco reconocida.
Esta tesis realiza un estudio sobre la etapa afroperuana de la obra de Chabuca Granda,
enfocándose en la colaboración musical sostenida entre la autora y los músicos con los que
trabajó en esta última parte de su ciclo creativo, como Felix Casaverde, Carlos “Caitro” Soto,
Eusebio Sirio “Pititi”, Alvaro lagos, Rodolfo Arteaga, entre otros, con quienes se generó un
nuevo estilo de abordar el vals y la canción popular de la costa del Perú
Desde una perspectiva de análisis interdisciplinario y cualitativo, considerando conceptos
sobre performance, colaboración, reconocimiento y reificación, se abordará el momento
culminante de la trayectoria de la autora, evidenciando el impacto de la performance
colaborativa que sostuvo junto a los músicos mencionados sobre su labor autoral y al mismo
tiempo argumentando acerca de la necesidad de reconocerlos en el proceso de
construcción de una memoria oficial sobre la obra y el legado de Chabuca Granda, en tanto
coadyuvantes en esa monumental gesta artística que constituye hoy parte del patrimonio
cultural de la nación.
|
62 |
O cravo na música de Câmera contemporânea brasileira / The harpsichord in Brasilian contemporany chamber musicPAVAN, Beatriz Carneiro 30 March 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2014-07-29T16:25:14Z (GMT). No. of bitstreams: 1
PRELIMINARES.pdf: 24591 bytes, checksum: b9b5fb200776da574fa28d6a5495fbb7 (MD5)
Previous issue date: 2009-03-30 / This work discusses the role of the harpsichord in Brazilian contemporary music particularly in chamber music. After a brief contextualization of harpsichord in Brazilian chamber music, the work develops in five main parts, namely: part 1 a description of the harpsichord since its origins in the monochord of Pythagoras until the models constructed in
present time; part 2 the harpsichord s mechanism is presented in such a way as to elucidate the instrument performance possibilities; part 3 an analysis of idiomatic aspects of the instrument and their influence in interpretative and compositional decisions; part 4 the available repertoire and the process used to organize it including Brazilian solo and chamber music for the instrument. The works are organized by composer, date and medium; part 5 -
analytical comments of selected works to be presented in the masters recital. The comments combine Jan La Rue s view with the idiomatic aspects discussed in the part 3 of this paper. The commentaries consider both compositional and performance possibilities. Aspects analyzed include form, instrumentation, level of difficulty, dynamics indication, registration, metric, fingering, use of expanded technique, performance notes and ad-libitum passages (or random elements). As a conclusion, it was possible to organize several Brazilian works for harpsichord in various compositional styles / Este trabalho discute a presença do cravo na música contemporânea brasileira, com enfoque em música de câmera. Após uma breve contextualização do cravo na música de
câmera brasileira, o trabalho se desenvolve em cinco partes principais, a saber: parte 1 - apresenta um histórico do cravo desde suas origens, no monocórdio de Pitágoras, até os
modelos construídos na atualidade; parte 2 - apresenta-se o mecanismo do cravo e seu funcionamento, como forma de elucidar as possibilidades de execução do instrumento; parte 3
- faz uma análise dos aspectos idiomáticos do instrumento e procura mostrar a influência destes em decisões interpretativas e composicionais; parte 4 - apresenta o repertório para cravo solista e camerista, organizado com indicação de compositor, data e formação para qual
foi escrita, além do processo utilizado para sua coleta junto a compositores e acervos no Brasil. As obras coletadas são organizadas com indicação de compositor, data e formação
para qual foi escrita; parte 5 comenta analiticamente as obras selecionadas para o recital de defesa sob uma combinação da ótica do teórico Jan La Rue com os aspectos idiomáticos apontados na parte 3. Os comentários consideraram recursos composicionais e possibilidades
de performance. Neste sentido, observou-se forma, instrumentação, nível de dificuldade, indicação de dinâmica, indicação de registros, métrica definida, escolha de dedilhado, uso de técnica expandida, notas para o performer e uso de improviso e/ou elementos aleatórios. Ao final do trabalho, foi possível reunir número significativo de obras para cravo de variados estilos composicionais, inclusive com uso de técnicas expandidas
|
63 |
Frevendo no Recife : a musica popular urbana do Recife e sua consolidação atraves do radio / Fervendo in Recife : The Urban Popular Music of Recife and its consolidation through the RadioSaldanha, Leonardo Vilaça 28 January 2008 (has links)
Orientador: Claudiney Rodrigues Carrasco / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Artes / Made available in DSpace on 2018-08-11T12:36:42Z (GMT). No. of bitstreams: 1
Saldanha_LeonardoVilaca_D.pdf: 13926522 bytes, checksum: f4012cd76199af3d7898cd8fe3097dcb (MD5)
Previous issue date: 2008 / Resumo: O frevo tem uma longa trajetória como música popular urbana do Recife. Este trabalho faz retrospectos dos tempos da sua formação, consolidação e chega aos dias atuais demonstrando como o gênero continua vivo e em plena transformação. O estudo ratifica que o frevo se tornou um dos principais produtos da indústria fonográfica no Brasil entre as décadas de 1930 e 1950, na chamada ¿Era do Rádio¿. Apresenta o Rádio Clube de Pernambuco como seu principal meio difusor durante esse período. Menciona os principais compositores e interpretes do gênero, elege as figuras de Nelson Ferreira e Capiba como expoentes e maiores propagandistas do frevo em seu momento áureo, fazendo uma pequena biografia da trajetória de vida e profissional de ambos / Abstract: The frevo carnival music has a long path as an urban popular music of Recife. This work goes back to the time of its formation and consolidation to current days showing how this musical gender is still alive and in permanent transformation. The study ratifies that the frevo became one of the main products of the Brazilian fonografic industry between the decades of 1930 and 1950, in the so called ¿Era of the Radio (Era do Rádio)¿. This work presents the Rádio Clube de Pernambuco as the main propagating medium of the carnival music during that period. It points the main composers and performers of the style, selecting Nelson Ferreira and Capiba as exponents and greatest propagandists of the frevo at the golden times. It includes a short biography of the two composers / Doutorado / Doutor em Música
|
64 |
Fuentes documentales para el estudio de la música en el cine español de los años 40Roldán Garrote, David 21 November 2011 (has links)
En "Fuentes Documentales para el Estudio de la Música en el Cine Español de los Años 40" se pretende dar una visión general de cómo se desarrollaba la labor de los compositores cinematográficos en España en los primeros años de la dictadura franquista. Para ello se recurrió a toda fuente original y secundaria de la época y posterior con el fin de, en un primer lugar, contextualizar adecuadamente, política, jurídica y cinematográficamente la investigación para de este modo comprender y analizar las diferentes problemáticas que tuvieron que afrontar los compositores de cine durante dicho periodo, tales como: problemas narrativos, técnicas, deficiencias técnicas, planteamientos teóricos, etc.
Tras este análisis, la tesis continúa con la exposición de una base de datos gnerada para la organización del abundante material recopilado a lo largo de la investigación y unas conclusiones que son seguidas por un bloque de apéndices constituidos por: entrevistas a familiares de compositores y profesionales; una recopilación de la legislación relacionada con la producción cinematográfica entre 1938 y 1950; la relación de los gobiernos franquistas del periodo abarcado; un listado de las bases de datos sobre cine existentes en Internet; una realción de los ganadores de los premios otorgados por el Círculo de Escritores Cinematográficos; y un texto sobre el análisis cinematográfico. / Roldán Garrote, D. (2004). Fuentes documentales para el estudio de la música en el cine español de los años 40 [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/13256
|
65 |
Música Contemporânea em Minas Gerais: os Encontros de Compositores Latino-americanos de Belo Horizonte (1986-2002)Lovaglio, Vânia Carvalho 12 March 2010 (has links)
The aim of this work is to understand the historic process which achieved the
construction of the Latin American contemporary music movement in Belo Horizonte,
more specifically, the Latin American Composer s Gatherings of Belo Horizonte, held
in the years 1986-1988-1992-2002 sponsored by the Fundação de Educação Artística.
It was also possible to get knowledge of their artistic cultural programs (works,
composers, performers) in which one can found included the production of Brazilian
music and music of Minas Gerais, as well as the theoretical questions presented in form
of Thematic Panels. As for their importance not only in local, but national and
international levels, the Latin American Composer s Gatherings have had a strong
social impact in the city of Belo Horizonte in the decades of 1980-90, mainly through
the academic scene, contributing to the musical formation of young composers and
performers and for the structure of the musical composition area at the Escola de
Música da Universidade Federal de Minas Gerais.
As far as the common problems facing Brazil and Latin America on the above
decades are concerned, a changing in favor of the Latin American contemporary music
passed necessarily by the understanding that the politic and economic aspects were
strongly connected with the cultural one. As for their production and musical diffusion,
a major participation of all professionals - composers, performers, educators and
musicologists - in the sense of interfering in the current teaching musical model
practiced in institutions of fundamental, median and college levels. / O objetivo deste trabalho é compreender o processo histórico que levou à
construção do movimento de música contemporânea latino-americana em Belo
Horizonte, mais especificamente, os Encontros de Compositores Latino-americanos de
Belo Horizonte, realizados nos anos 1986-1988-1992-2002, por meio da Fundação de
Educação Artística.
Buscou-se tomar conhecimento acerca de sua programação artístico-cultural
(obras, compositores, intérpretes), na qual se encontram naturalmente incluídas a
produção de música brasileira e mineira, bem como as questões teóricas apresentadas
em forma de painéis temáticos. Diante da sua importância, não só em nível local, mas
nacional e internacional, os Encontros de Compositores Latino-americanos tiveram um
forte impacto social na cidade de Belo Horizonte nas décadas de 1980-90,
principalmente no meio acadêmico, contribuindo para a formação musical de jovens
compositores e intérpretes e para a estruturação da área de composição da Escola de
Música da Universidade Federal de Minas Gerais.
Considerando os problemas comuns ao Brasil e à América Latina nas referidas
décadas, uma mudança no quadro em favor da música contemporânea latino-americana
passava necessariamente pela compreensão de que os aspectos político e econômico
estavam intimamente relacionados ao cultural. Quanto à sua produção e difusão
musical, conclamava-se uma maior participação de todos profissionais compositores,
intérpretes, educadores musicais e musicólogos no sentido de interferir no modelo de
ensino de música praticado nas instituições de nível fundamental, médio e universitário. / Doutor em História
|
66 |
Repertorio para violonchelo de los compositores mexicanos Castro, Ponce, Carrillo, Chávez, Enríquez y Lavista: perspectiva interdisciplinar para su difusiónLacruz Zorita, María Desamparados 30 December 2022 (has links)
[ES] El Catálogo de obras latinoamericanas para violonchelo de Germán Marcano (2004) incluye mil cuatrocientas cincuenta y tres entradas. México es el país latinoamericano que presenta el mayor número de obras y la más antigua tradición de composiciones para este instrumento, desde que Ricardo Castro escribiera el primer concierto latinoamericano para violonchelo y orquesta, alrededor de 1890. Ante la deficiente difusión de este legado, el objetivo de esta tesis es el de revelar la importancia histórica, la singularidad, heterogeneidad y el valor artístico del repertorio para violonchelo mexicano, mediante el análisis musicológico de una selección de obras representativas escritas por los compositores más significativos de cada generación, así como la observación de la evolución estética que estas describen, desde el postromanticismo de finales del siglo XIX hasta las vanguardias del siglo XX. La metodología interdisciplinar empleada abarca los campos de la escucha consciente, la reflexión tras la percepción, el estudio sociopolítico y cultural sobre México, el análisis musical adecuado a cada lenguaje, la interpretación de las obras y la valoración de cada obra para su interpretación en relación a sus características particulares y al lugar que ocupa en la obra del autor. En cada uno de los tres capítulos quedan contrastadas obras para violonchelo de dos compositores pertenecientes a un mismo momento sociopolítico. Las de Ricardo Castro (1864-1906) y Manuel M. Ponce (1882-1948) son pioneras de su género en Latinoamérica y representaciones distintas del proceso de búsqueda de la identidad mexicana. Julián Carrillo (1875 -1956) y Carlos Chávez (1899-1978) aportan dos visiones diferentes del camino que había de seguir la música mexicana a partir del momento histórico de la Revolución de 1910. Manuel Enríquez (1926-1994) y Mario Lavista (1943-2021) comparten el ideal cosmopolita de la vanguardia de la segunda mitad del siglo XX. La investigación realizada evidencia que las obras seleccionadas contribuyen significativamente al desarrollo del violonchelo como instrumento solista y que sus autores enriquecen los lenguajes musicales del siglo XX con individualidad e idiosincrasia. / [CAT] El Catàlec d'obres llatinoamericanes per a violonchelo de Germán Marcano (2004) inclou mil quatrecentes cincuenta y tres entrades. Mèxic és el país llatinoamericà que presenta el major número d'obres i la més antiga tradició de composicions per a este instrument, des de que Ricardo Castro escriguera el primer concert llatinoamericà per a violonchelo i orquesta, al voltant de 1890. Davant la deficient difusió d'este llegat, l'objectiu d'esta tesis és el de revelar l'importància històrica, la singularitat, heterogeneïtat i el valor artístic del repertori per a violonchelo mexicà, per mig de l'anàlisis musicològic d'una selecció d'obres representatives escrites pels compositors més significatius de cada generació, aixina com l'observació de l'evolució estètica que estes descriuen, des del postromanticisme de finals del sigle XIX fins a les vanguardes del sigle XX. La metodologia interdisciplinar empleada comprén els camps de l'escolta conscient, la reflexió despuix de la percepció, l'estudi sociopolític i cultural sobre Mèxic, l'anàlisis musical adequat a cada llenguage, l'interpretació de les obres i la valoració de cada obra per a la seua interpretació en relació a les seues característiques particulars i al lloc que ocupa en l'obra de l'autor. En cada u dels tres capítuls queden contrastades obres per a violonchelo de dos compositors pertanyents a un mateix moment sociopolític. Les de Ricardo Castro (1864-1906) i Manuel M. Ponce (1882-1948) són pioneres del seu gènero en Llatinoamèrica i representacions distintes del procés de busca de l'identitat mexicana. Julián Carrillo (1875 -1956) i Carlos Chávez (1899-1978) aporten dos visions diferents del camí que havia de seguir la música mexicana a partir del moment històric de la Revolució de 1910. Manuel Enríquez (1926-1994) i Mario Lavista (1943-2021) compartixen l'ideal cosmopolita de la vanguarda de la segona mitat del sigle XX. L'investigació realisada evidència que les obres seleccionades contribuïxen significativament al desenroll del violonchelo com a instrument soliste i que els seus autors enriquixen els llenguages musicals del sigle XX en individualitat i idiosincràsia. / [EN] The Catalog of Latin American Works for Cello by Germán Marcano (2004) includes one thousand four hundred and fifty-three entries. Mexico is the Latin American country that presents the largest number of works and the oldest tradition of compositions for this instrument, since the first Latin American concerto for cello and orchestra was written by Ricardo Castro, around 1890. Given the poor dissemination of this legacy, the objective of this thesis is to reveal the historical importance, singularity, heterogeneity and artistic value of the Mexican cello repertoire, through the musicological analysis of a selection of representative works written by the most significant composers of each generation, as well as the observation of the aesthetic evolution that they describe, from the post-romanticism at the end of the 19th century to the avant-garde of the 20th century. The interdisciplinary methodology used covers the fields of conscious listening, thought after perception, sociopolitical and cultural study of Mexico, musical analysis appropriate to each language, interpretation of works and assessment for the performance of each work in relation to its particular characteristic and the place it occupies in the author's work. In each of the three chapters, we contrast works for cello by two composers belonging to the same sociopolitical moment. Those of Ricardo Castro (1864-1906) and Manuel M. Ponce (1882-1948) are pioneers of their genre in Latin America and different representations of the search process for Mexican identity. Julián Carrillo (1875 -1956) and Carlos Chávez (1899-1978) provide two different visions of the path that Mexican music had to follow from the historical moment of the 1910 Revolution. Manuel Enríquez (1926-1994) and Mario Lavista (1943-2021) share the cosmopolitan ideal of the avant-garde of the second half of the 20th century. The research carried out shows that the selected works contribute significantly to the development of the cello as a solo instrument and that their authors enrich the musical languages of the 20th century with individuality and idiosyncrasy. / Lacruz Zorita, MD. (2022). Repertorio para violonchelo de los compositores mexicanos Castro, Ponce, Carrillo, Chávez, Enríquez y Lavista: perspectiva interdisciplinar para su difusión [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/191000
|
67 |
Los cuatro grandes del Cusco: análisis estético de un regionalismo musicalVargas Balina, María Ekaterina 27 August 2019 (has links)
Esta tesis estudia la obra de los Cuatro Grandes del Cusco –Juan de Dios Aguirre, Baltazar
Zegarra Pezo, Francisco González Gamara y Roberto Ojeda Campana– a través del análisis
semiológico tripartito (neutro, poiético y estésico) y el estudio del contexto sociocultural del Perú
y el Cusco de finales del siglo XIX y las primeras décadas del siglo XX, con la finalidad de
comprobar la hipótesis de que la incorporación de elementos tradicionales en la obra de estos
autores contribuyó a la creación de un movimiento de carácter nacionalista pero de alcance
regional. En el primer capítulo se sintetizó el panorama músical del Perú; y se profundizó en el
estudio de la realidad musical cusqueña de la primera década del siglo XX, los espacios que
compartieron estos músicos, sus biografías y su obra. En el segundo, se aplicó el análisis
paradigmático de Ruwet y la teoría de valores estéticos propuestos por Lewis Rowell para el
desarrollo del análisis semiológico / This thesis studies the work of the Great Four of Cusco –Juan de Dios Aguirre,
Baltazar Zegarra Pezo, Francisco González Gamara y Roberto Ojeda Campana– through tripartite
semiological analysis (neutral, poietic and esthesic) and the study of sociocultural context of Peru
and Cusco in the late nineteenth century and the first decades of the twentieth century, in order to
explore the hypothesis that the incorporation of traditional elements in the work of these
composers promoted the appearance of a nationalist movement in the region. In the first chapter,
the musical panorama in Peru is summarized, followed by an in-depth study of Cusco's musical
context during the first decade of the twentieth century, including the spaces shared by these
musicians, their biographies and their work. The second chapter presents semiological analyses
which were informed by Ruwet's paradigmatic analysis and Lewis Rowell's theory of aesthetic
values.
|
Page generated in 0.0481 seconds