• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 116
  • 17
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 138
  • 78
  • 60
  • 51
  • 45
  • 35
  • 29
  • 26
  • 21
  • 19
  • 18
  • 15
  • 15
  • 14
  • 14
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
31

Efeito do plasma rico em plaquetas e da fibrina rica em plaquetas na cicatrização de feridas cutâneas em ratos

Camargo, Fernanda Ferreira de January 2013 (has links)
Made available in DSpace on 2013-11-12T11:38:40Z (GMT). No. of bitstreams: 1 000452038-Texto+Completo-0.pdf: 5927941 bytes, checksum: d7c697db12eaa2a93c2f82acbfe45c20 (MD5) Previous issue date: 2013 / Objective: To evaluate the effect of platelet-rich plasma (PRP) and platelet-rich fibrin (PRF) on cutaneous wound healing in rats by comparing treated and control wounds. Material and Methods: Forty-eight Wistar rats were used in the study. Two wounds with 1-cm diameter, of total skin thickness, were excised from the back of the animals and treated with either PRP or PRF and saline (paired model). The wounds were evaluated immediately after the procedure and after 7 and 14 days using macroscopic (photographs) and microscopic (histology) methods. The photographs were used to measure the area of wounds in order to analyse wound contraction (morphometric analysis). The histological images permitted a count-analysis of collagen concentration (histomorphometric analysis) while the histological slides providet the description of the wounds’ characteristics. Results: Morphometric analysis revealed statistically significant time effect (P<0. 001) and treatment group effect (P=0. 022) over the observation period. The rate of wound contraction was higher in PRF-treated wounds than in PRP-treated wounds (P=0. 030). In the histomorphometric analysis, mean collagen concentration, on the images of the experimental groups, increased significantly (P<0. 001) from day 7 to day 14. There was wide variation in the percentage of collagen concentration: 129% in the PRF group vs. 22% in the PRP group; however, this difference did not achieve statistical significance (P=0. 380). Histology of the wounds suggested a more accelerated healing process in the PRF group vs. the PRP group, despite the lack of statistical significance in the characteristics analyzed. PRP-treated and PRF-treated groups were not statistically superior to their controls in any of the studied variables. Conclusion: The present results suggest that treatment with PRP and PRF were not more effective than saline for cutaneous wound healing in rats. However, PRF proved to be superior to PRP. / Objetivo: Avaliar o efeito do Plasma Rico em Plaquetas (PRP) e da Fibrina Rica em Plaquetas (PRF) na cicatrização de feridas cutâneas em ratos, comparando os tratamentos entre si e com seus respectivos grupos controle. Material e Métodos: Foram utilizados 48 ratos Wistar. Duas feridas de 1,0 cm de diâmetro, de espessura total da pele, foram excisadas do dorso dos animais e tratadas com PRP ou PRF e soro fisiológico (modelo emparelhado). As feridas foram avaliadas no pós-operatório imediato e depois de 7 e 14 dias, de forma macroscópica (fotografias) e microscópica (histologia). As fotografias forneceram medidas da área das feridas, possibilitando analisar sua contração (análise morfométrica). As imagens histológicas permitiram calcular a concentração de colágeno nas feridas (análise histomorfométrica) e as lâminas histológicas a descrever suas características. Resultados: Quanto à análise morfométrica, o efeito do tempo (P<0,001) e dos grupos (P=0,022), ao longo do período de observação, foi estatisticamente significativo. A taxa de contração das feridas tratadas com PRF foi maior do que as tratadas com PRP (P=0,030). Na análise histomorfométrica, a média da concentração de colágeno, nas imagens dos grupos experimentais, apresentou um aumento do 7º para o 14º dia, considerado significativo (P<0,001). Houve grande variação percentual na concentração de colágeno: 129% para a PRF contra 22% para o PRP, porém, sem significância estatística (P=0,380). A descrição histológica das feridas sugeriu que o grupo PRF apresentou maior aceleração do reparo quando comparado ao grupo PRP, apesar da ausência de significância estatística nas características avaliadas. Os grupos de tratamento PRP e PRF não foram estatisticamente superiores aos seus grupos controle nas variáveis estudadas. Conclusão: Os dados do presente estudo sugerem que o PRP e a PRF não apresentaram resultados mais eficazes do que o soro fisiológico na cicatrização de feridas cutâneas em ratos. No entanto, a PRF mostrou-se superior ao PRP.
32

Uso do beta fosfato tricálcio em levantamento da membrana de seio maxilar : estudo histológico, histomorfométrico e imunoistoquímico em coelhos /

Bermejo, Patrícia Rota. January 2014 (has links)
Orientador: Élio Hitoshi Shinohara / Banca: Wilson Roberto Poi / Banca: Renato Yassutaka Faria Yaedú / Resumo: O beta fosfato tricálcio (β-TCP) é um biomaterial que possui excelente osteocondução, biocompatibilidade por ser química e cristalograficamente similar ao tecido ósseo humano, além de possuir rápida reabsorção o que diminui reações biológicas. O β-TCP vem sendo utilizado em cirurgias de enxertia óssea, principalmente em regiões superiores de maxila no intuito de favorecer a reabilitação protética com implantes. O objetivo desse trabalho foi avaliar a reparação tecidual de um biomaterial a base de beta fosfato tricálcio o β-TC em levantamento de membrana de seios maxilares de coelhos, através de análises histológica, histomorfométrica e imunoistoquimica. Vinte coelhos Albinus foram submetidos à cirurgia de elevação da membrana do seio maxilar bilateral, onde o seio maxilar do lado direito foi preenchido por coágulo e do lado esquerdo por β-TCP. Após períodos de 3, 7, 15 e 45 dias os animais sofreram eutanásia e tiveram sua maxila removida para processamento e análises histológica, histométrica e imunoistoquímica. Houve formação óssea para ambos os grupos somente a partir do período de 15 dias. Foi aplicado o teste estatístico de Tukey, e houve diferença estatística (p<0,01) entre o grupo controle e o grupo β-TCP. O melhor índice de formação óssea foi para o grupo β-TCP no perído 45 dias (0,0294 ± 33,011 %) em comparação ao grupo controle (1,824 ± 30,502%). Houve também diferença significativa dos grupos entre si, em relação aos períodos estudados. Sendo assim, comprovamos que o βTCP foi um substituto ósseo competente em relação à neoformação óssea e manutenção de área de defeitos clínicos, desejados para uma correta reabilitação oral / Abstract: The beta tri calcium phosphate (β-TCP) is a biomaterial with excellent osteoconductive properties, biocompatibility by being chemically and crystallographically similar to the human bone tissue as well as having rapid reabsorption which reduces biological reactions. The β-TCP has been used in bone grafting surgery, especially in the upper regions of the maxilla in order to facilitate the prosthetic rehabilitation with implants. The aim of this study is to evaluate the healing of a biomaterial-based beta tri calcium phosphate, β-TC in sinus lifting of rabbits, using histological, histomorphometric and immunohistochemistry. Twenty Albinus rabbits underwent surgery to the bilateral maxillary sinus lift, where the right maxillary sinus was filled with blood clot and the left by β-TCP. After periods of 3, 7, 15 and 45 days the animals were euthanized and their jaw removed for processing and histological, immunohistochemistry and histometric analysis. There was bone formation for both groups only from the period of 15 days. The Tukey statistical test was applied, and there was statistical difference (p <0.01) between the control group and the β-TCP group. The best index of bone formation was for the β-TCP group in period prescribed 45 days (33,011 ± 0.0294%) compared to the control group (30.502 ± 1.824%). There were also significant differences among groups in relation to the studied periods. Thus, we proved that the βTCP was a competent bone substitute in relation to bone formation and maintenance area, allowed for proper oral rehabilitation clinical defects / Mestre
33

"Avaliação microscópica e bioquímica comparativa da membrana de osso cortical bovino desmineralizado, tratada ou não com tetraciclina, implantada em subcutâneo de ratos"

Rodrigo Cardoso de Oliveira 30 May 2003 (has links)
O tratamento de defeitos ósseos tem sido um grande obstáculo para as áreas de ortopedia e odontologia, motivando inúmeros estudos na busca por técnicas ou substitutos ósseos adequados. Especificamente na odontologia, um problema comum é o crescimento do epitélio juncional da gengiva, que possui velocidade de proliferação maior que os tecidos constituintes do periodonto de sustentação (osso alveolar, ligamento periodontal e cemento), prejudicando a regeneração desses tecidos. No sentido de contornar essa dificuldade foi proposto a utilização de membranas ou barreiras biológicas para impedir o epitélio de proliferar e ocupar o espaço onde se deseja a regeneração periodontal, caracterizando a técnica denominada de Regeneração Tecidual Guiada (RTG). Nosso propósito foi avaliar histológica e bioquimicamente a resposta celular e absorção da membrana obtida de osso cortical bovino desmineralizado, impregnada ou não com tetraciclina, colocada em subcutâneo de ratos. Os períodos analisados foram de 1, 3, 7, 15, 30 e 60 dias após a colocação do material, usando um total de 120 animais. Os resultados histológicos mostraram para ambas membranas, uma resposta inflamatória de moderada à intensa nos períodos iniciais (1 e 3 dias), moderada nos períodos de 7 e 15 dias, e que diminuiu marcadamente nos dois períodos finais (30 e 60 dias). A reabsorção da membrana foi observada à partir de 15 dias pós-implantação, sendo que após 60 dias, apenas resquícios foram detectados em alguns animais. Os resultados da atividade enzimática mostrou diferenças entre os dois grupos nos períodos iniciais (1, 3 e 7 dias) indicando que a tetraciclina influenciou a resposta celular à membrana modificando a atividade das enzimas lisossomais. Concluímos que a membrana Gen-derm® mostrou-se bem tolerada pelos tecidos sendo completamente reabsorvida após 30-60 dias por células mononucleadas e células gigantes multinucleadas que desaparecem ao final do processo. A impregnação da membrana com tetraciclina não provocou nenhuma mudança histológica aparente, mas modificou significativamente a atividade específica das enzimas analisadas nos períodos iniciais, em particular das enzimas lisossomais. / Guided tissue regeneration, the procedure in witch a barrier is used to keep the epithelium away from root surfaces, has been shown to partially regenerate lost periodontal tissue with new bone, periodontal ligament, and cementum. Several materials, both nonabsorbable and biosorbable barriers have been develop in an attempt to achieve complete periodontal regeneration. More recently, the membrane barriers have also been applied for regenerating bone surrounding peri-implant defects, in the so-called guided bone regeneration. Despite the actual knowledge on the collagen-derived membranes, little information about cellular response to bovine demineralized bone membranes is available. The aim of this study was to evaluate the cellular response and to verify the enzymatic active to organic membrane derived from bovine bone implanted in rat subcutaneous. 120 rats were killed 1, 3, 7, 15, 30 and 60 days post membrane implantation. Microscopic analysis focused the inflammatory response and the membrane integrity during the experimental time. At 7 and 15 days after implantation was observed a moderate inflammatory response, which decreased to the end of experiment. Membrane bioabsorption started 15 days post implantation and just few small pieces last after 60 days. Sparse multinucleated macrophages were observed during the periods, almost disappearing after 60 days. Lisossomal enzyme markers (lisossomal acid phosphatase, arylsulfatase and b-hexosaminidase) and alkaline phosphatase were more active during the first 3 days post-implantation and are not involved in the membrane aborption. The membrane derived from demineralized bovine bone did not induce an immunologic or allergic response and was almost completely absorbed after 60 days.
34

Adesivos de fibrina : avaliação clinica e experimental

Corrêa, Maria Elvira Pizzigatti 31 August 2005 (has links)
Orientadores: Maria Lourdes Barjas-Castro, Joyce Annicchino Bizzacchi / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Ciencias Medicas / Made available in DSpace on 2018-08-05T09:45:37Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Correa_MariaElviraPizzigatti_D.pdf: 882619 bytes, checksum: 8e4b1e53b229c75c79f183dde30c420e (MD5) Previous issue date: 2005 / Resumo: Os adesivos teciduais são produtos originários de proteínas do plasma humano, utilizados como agentes hemostáticos em diferentes procedimentos cirúrgicos. Objetivos: avaliar a influência da cola de fibrina como agente hemostático local após extrações dentárias em pacientes hemofílicos. Analisar a influência dos adesivos nos processos de reparação tecidual em pele e em alvéolo dentário em modelo animal. Capítulo I Pacientes e Métodos: Foram realizadas extrações dentárias em 31 pacientes hemofílicos, sem prévia terapia de reposição de fatores de coagulação. Os pacientes receberam antifibrinolítico oral (Ipsilon® - 200mg/kg, VO, 8/8 horas, por 7 dias). Foi realizada a avaliação da saúde bucal através dos índices: Gengival (IG); Índice de Placa (IP) e através do Índice CPOD (dentes cariados, perdidos e obturados). Após as extrações os alvéolos foram preenchidos com cola de fibrina autóloga. Os pacientes foram avaliados 24 horas após o procedimento. Resultados: em seis procedimentos (19,4%) foram observados sangramentos que foram controlados com reaplicação da cola de fibrina e dose única de fator de coagulação (um hemofílico grave, 3 hemofílicos moderados e em 2 hemofílicos leves). As médias dos índices IG, IP e CPOD foram, no grupo que sangrou, 1,7; 1,8; e 18 e, no que não apresentou sangramento, 1,8; 1,8; e 19, respectivamente. Conclusão: A cola de fibrina foi efetiva como agente hemostático local após extrações dentárias em pacientes hemofílicos, reduzindo significantemente a terapia de reposição de fatores de coagulação. As condições de saúde bucal, refletidas pelos resultados obtidos através da avaliação dos índices IG, IP e CPOD, demonstraram não haver influência desses fatores na eficácia da cola de fibrina autóloga como agente hemostático local. Capítulo II - Material e Métodos: Vinte e cinco ratos Wistar foram submetidos a duas incisões em dorso de pele após anestesia intramuscular. Na incisão do lado direito, foram inseridas esponjas embebidas em Selante de Fibrina associado ao fator XIII e aprotinina (Beriplast P® - Aventis Beringher) e, na incisão do lado esquerdo, foram inseridas esponjas sem adesivos, como controle. Os animais foram divididos em cinco grupos e sacrificados nos dias 1, 7, 14, 21, e 28 após a cirurgia. O tecido do dorso do animal foi dissecado e preparado blocos para análise microscópica (HE). O estudo histomorfométrico foi realizado em microscópio KS400 (40x - Zeiss, Jena). A composição celular do tecido de granulação foi analisada randomicamente, em 20 campos de cada amostra. Os dados foram estatisticamente analisados usando o Wilcoxon signed rank test. Os resultados mostraram um elevado número de células inflamatórias na periferia do grupo com Selante de Fibrina comparado com o controle. Esses dados sugerem que o Selante de Fibrina induziu uma intensa e prolongada resposta inflamatória no processo cicatricial e que o Selante de Fibrina persistiu até 28 dias após a cirurgia.Capítulo III: Material e Métodos: Setenta e cinco ratos Wistar foram submetidos a extração do incisivo superior após anestesia intramuscular. Os ratos foram divididos em 3 diferentes grupos e os adesivos foram aplicados nos alvéolos. O primeiro grupo (25 ratos) recebeu cola de fibrina, o segundo grupo (25) Selante de Fibrina (Beriplast P® - Aventis Beringher) e o terceiro (25) foi considerado como grupo controle. Os animais foram sacrificados por inalação de éter nos dias 1, 7, 14, e 28 após a cirurgia. Os crânios foram dissecados, submetidos a descalcificação e preparados para análise microscópica (HE). O estudo histomorfométrico foi realizado pelo sistema KS400 (Zeiss,Jena). Neoformação óssea foi cuidadosamente delimitada em quatro regiões alveolares. Os dados foram analisados estatisticamente usando regressão múltipla, ANOVA e Turkey test. Os resultados mostraram que a neoformação óssea (µm2) no grupo controle e com Selante de Fibrina foram estatisticamente similar, entretanto o alvéolo que recebeu a cola de fibrina apresentou menor área de formação óssea comparada com o grupo que recebeu o Selante (p=0,0034). Concluindo, os adesivos defibrina não influenciaram no processo de cicatrização óssea / Abstract: Fibrins adhesives are plasma protein derivate and it has been used in different surgical procedures as a local hemostatic agent. Objectives: Evaluate the autologous fibrin glue as a local hemostatic agent after tooth extraction in hemophilia patients. Analyze the influence of the fibrin adhesives in a tissue healing process in skin and alveolar bone in an animal model. Chapter I: Patients and Methods: Thirty-one hemophilic patients were submitted to teeth extractions using autologous fibrin glue and an oral antifibrinolytic drug (epsilon-aminocaproic acid). Oral health indexes (plaque-PI, gingival-GI and decay-missing-filling-teeth-DMFT index) were evaluated before tooth extraction. Results: Post-surgical bleeding episodes were observed in 6 hemophilic patients (1 severe, 3 moderate and 2 mild type). The media of PI and GI in the bleeding group were 1.8 and 1.7, respectively and in the non-bleeding group 1.8 for both (PI: p=0.8; GI: p=0.56). The global DMFT index was 18 in the bleeding group and 19.6 in the non-bleeding group (p=0.67). Conclusion: The autologous fibrin glue was efficient as a local hemostatic agent after tooth extraction in hemophilia patients. The status of oral health did not interfere in the dental extraction bleeding of hemophilic patients. Chapter II: Material and Methods: Twenty-five Wistar rats were submitted to intramuscular anesthesia. Two incisions were realized on animal back and subcutaneous ventrally pockets were made. Into the right side a vegetal sponge imbibed in FS associated to factor XIII and aprotinina (BeriplastP®-Aventis- Beringher) was introduced and in the left side the sponge without FS was insert as control. Animals were divided in 5 groups and they were sacrificed on days 1, 7, 14, 21 and 28 after the surgery. Animal back tissues were dissected and blocks were prepared for light microscopy study (H&E). The morphometric study was performed by microscopy (KS400)-40x. Twenty randomized fields from each sponge were analyzed and the cellular composition of the granulation tissue was examined with regard to its content of capillaries, granulation tissue cells and inflammatory cells. The data were statistically analyzed using the Wilcoxon signed rank test for the weight differences between the numbers of inflammatory cells for each animal in both groups. The results showed a high number of inflammatory cells in the peripheral area of the FS group comparing with the controls. The results suggest that the FS induced an intense and prolonged inflammatory response in wound healing, and the FS persisted up to 28 days after surgery. Chapter III: Material and Methods: Seventy-five Wistar rats were submitted to a superior incisor extraction after intramuscular anesthesia. The rats were divided into tree different groups and the sealants were introduced into the alveolar bone. The first group (25) received human homemade fibrin glue, the second group (25) FS associated to factor XIII and aprotinin(Beriplast®¿Aventis-Beringher) and the third group (25) was the control. Animals were sacrificed by prolonged diethyl inhalation on days 1, 7, 14 and 28 after surgery. Animal craniums were dissected and submitted to a decalcification, and preparated for H&E light microscopy. The morphometric study was performed by means of an interactive computerized image analysis system KS400(Zeiss, Jena). New bone formation was carefully delimited in four different alveolar regions of each specimen. The data were statistically analyzed using multiple regression, ANOVA and Tukey's test. Results showed that the amount of alveolar bone formation(µm2) in the control group and commercial sealant was statistically similar. However, alveolus receiving homemade sealant presented less amount of new bone formation comparing to commercial sealant and control group (p=0.0034). The present study demonstrated that fibrin adhesives did not influence on the alveolar healing process / Doutorado / Clinica Medica / Doutor em Clínica Médica
35

Utilização da cirurgia guiada na instalação de mini-implantes ortodônticos: aplicação de um protocolo para a prática clínica

Costa, Davi Mendes, 92-99986-0001 04 August 2017 (has links)
Submitted by Divisão de Documentação/BC Biblioteca Central (ddbc@ufam.edu.br) on 2018-03-22T14:53:44Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Dissertação_Davi M. Costa.pdf: 3644062 bytes, checksum: 6e2005be0e50aa1feadd34f92c6f2915 (MD5) / Approved for entry into archive by Divisão de Documentação/BC Biblioteca Central (ddbc@ufam.edu.br) on 2018-03-22T14:54:00Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Dissertação_Davi M. Costa.pdf: 3644062 bytes, checksum: 6e2005be0e50aa1feadd34f92c6f2915 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-03-22T14:54:00Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Dissertação_Davi M. Costa.pdf: 3644062 bytes, checksum: 6e2005be0e50aa1feadd34f92c6f2915 (MD5) Previous issue date: 2017-08-04 / The usage of cone beam computed tomography associated with CAD/CAM technology produce a reliable prototyped surgical guide and it's increasing the accuracy in positioning the metallic screw, reducing problems of lesion to periodontal ligaments and root surfaces. JUSTIFICATION: As in implantology, that the guided surgery helped reduce the variations between the localization planned and executed on installing metallic implants, the present study justifies itself by analyzing the usage of this technique on orthodontics micro-implants surgery install and suggests a protocol for daily use at clinical attendance. OBJECTIVES: The general aim is evaluate the efficiency of a protocol developed with assistance of guided surgery for orthodontic implant therapy; specifically, it aims to describe the use of virtual planning and condensation silicon for the confection of the prototyped surgical guide molding technique, evaluate the usage of the surgical guide concerning micro-implants installation in posterior regions of maxilla and mandible, and produce a manual of the protocol. METHODS: The patients were submitted to molding collect, acquisition of cone beam computerized tomography for planning, installation surgery, and postoperation tomography for the tridimensional evaluation of the metallic screws sites, wtih a reckoning of angulation deviation and the localization. RESULTS: A total of 41 micro-implants were installed in 16 patients, with a average time of the surgical phase was 2 minutes. Pain absence occurred in 81% of installations according to Visual Analog Scale of Pain (VAS). Emplacement of micro-implants by the labial surface medium deviation was 2,0 ± 0,8 mm on the head (D1), 1,9 ± 0,9 mm central (D2), 1,9 ± 1,0 mm (D3) and 3,2°± 1,4 of long axis angulation (A1). Variations were higher by the lingual surface (2,8 ± 1,6 mm, 3,1 ± 2 mm, 3,5 ± 2,3 mm e 4,4°± 2,3, respectively) and distal surface of inferior molars 4,7 ± 3,3 mm, 4,8 ± 3,1 mm, 4,8 ± 2,9 mm, 4,5° ± 1,6, respectively). CONCLUSION: The offered protocol was efficient and of easy execution, presenting itself as a viable and safe option for daily clinic. / O uso da tomografia computadorizada associada a tecnologia CAD/CAM produz uma guia cirúrgica prototipada confiável e aumenta a acurácia no posicionamento do mini-implante, reduzindo os problemas de lesão aos ligamentos periodontais e superfícies radiculares. JUSTIFICATIVA: Baseado na implantodontia que conseguiu reduzir as variações entre a posição planejada e executada na instalação dos implantes metálicos, justifica-se um estudo que analise o uso da cirurgia guiada na instalação dos mini-implantes ortodônticos, e que proponha protocolo para o seu uso na clínica diária. OBJETIVOS: O objetivo geral é avaliar a eficiência do protocolo desenvolvido com o auxílio de cirurgia planejada por computador para a instalação dos mini-implantes ortodônticos. E especificamente, descrever o uso do planejamento virtual e da técnica de moldagem com silicona de condensação para a confecção da guia cirúrgica prototipada, avaliar o uso da guia cirúrgica na instalação dos mini-implantes nas regiões posteriores da maxila e mandíbula, e produzir manual prático para a aplicação do protocolo. METODOLOGIA: Os pacientes foram submetidos a coleta da moldagem, aquisição da tomografia computadorizada feixe cônico para planejamento cirúrgico, e tomografia pós-operatória para a avaliação tridimensional da localização final dos mini-implantes, com o cálculo dos desvios de angulação e localização. RESULTADOS: Foram instalados 41 mini-implantes ortodônticos em 16 pacientes, com o tempo médio de cirurgia de 2 minutos. A ausência de dor ocorreu em 81% das instalações segundo a Escala Analógica Visual da Dor (VAS). O desvio médio de posicionamento dos mini-implantes instalados pela face vestibular foi de 2,0 ± 0,8 mm na cabeça, 1,9 ± 0,9 mm no centro, 1,9 ± 1,0 mm na apical, e 3,2°± 1,4 de angulação do longo eixo. As variações foram maiores nas faces palatinas (2,8 ± 1,6 mm, 3,1 ± 2 mm, 3,5 ± 2,3 mm e 4,4°± 2,3 respectivamente) e distal dos molares inferiores (4,7 ± 3,3 mm, 4,8 ± 3,1 mm, 4,8 ± 2,9 mm, 4,5° ± 1,6 respectivamente). CONCLUSÃO: O protocolo proposto foi eficiente e de fácil execução, apresentandose como uma opção viável e segura para a clínica diária.
36

Técnica de retalho semilunar posicionado coronariamente com ou sem associação à proteína derivada das matriz do esmalte para o tratamento de recessões gengivais : estudo clínico controlado randomizado / Semilunar coronally positioned flap with or without enamel matrix derivative for the treatment of gingival recessions : randomized controlled clinical trial

França, Isabela Lima, 1987- 02 March 2015 (has links)
Orientador: Enilson Antonio Sallum / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba / Made available in DSpace on 2018-08-26T23:34:09Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Franca_IsabelaLima_M.pdf: 1330190 bytes, checksum: 6782efacdca31e69f907222817356c7c (MD5) Previous issue date: 2015 / Resumo: O objetivo deste estudo foi avaliar, clinicamente, a utilização do Retalho Semilunar Posicionado Coronariamente (RSPC) para tratamento de recessões gengivais, com ou sem associação à proteína derivada da matriz do esmalte (EMD). Foram selecionados 30 pacientes, que foram randomizados e alocados em dois grupos: teste (RSPC + EMD) e controle (RSPC sozinho). Para serem incluídos no estudo, os indivíduos deveriam apresentar recessões gengivais vestibulares localizadas classe I de Miller com altura maior ou igual a 2,0mm e menor que 4,0 mm, em caninos ou pré-molares superiores. Parâmetros clínicos avaliados: altura da recessão gengival (ARG), largura da recessão gengival (LRG), nível de inserção clínica (NIC), profundidade de sondagem (PS), altura de tecido queratinizado (ATQ), espessura de tecido queratinizado (ETQ) e altura (AP) e largura (LP) das papilas mesial e distal, além de índice de placa (IPL) e índice gengival (IG). Estes parâmetros foram medidos nos seguintes períodos: baseline, 90 dias e 180 dias após o procedimento cirúrgico. Nenhuma diferença estatisticamente significante foi observada entre os grupos em relação à redução da retração gengival com 6 meses de acompanhamento, embora tenha sido encontrada maior porcentagem de cobertura radicular no grupo RSPC+EMD (91%), quando comparado ao RSPC (87%) (p>0,05). Cobertura radicular completa foi obtida em 60% dos sítios no RSPC enquanto no grupo RSPC+EMD foi observada em 66,67% dos sítios. Dentro dos limites do presente estudo pôde-se concluir que o RSPC, associado ou não a EMD, levou a redução da recessão gengival, sem diferença estatística entre os grupos, após 6 meses de acompanhamento pós-operatório / Abstract: The aim of this study was to evaluate clinically the use of the Semilunar Coronally Positioned Flap (SCPF) for the treatment of gingival recessions, with or without Enamel Matrix Derivative (EMD). Thirty patients were selected, randomized and allocated in two groups: test (SCPF + EMD) and control (SCPF alone). To attend the study, subjects should present buccal Miller class I gingival recessions with height greater than or equal to 2.0 mm and less than to 4.0 mm in maxillary canines or premolars. Clinical parameters evaluated: gingival recession height (GRH), gingival recession width (GRW), clinical attachment level (CAL), probing depth (PD), height (HKT) and thickness (TKT) of keratinized tissue and papillas height (HP) and width (LP), as well as plaque and gingival index. These data were collected at baseline, 90 days and 180 days after surgery. No statistically significant difference was observed between the groups regarding the reduction of gingival recession after 6 months of follow-up, although a higher percentage of root coverage was found in SCPF + EMD group (91%), when compared to the SCPF (87%) (p> 0.05). Complete root coverage was observed in 60% of the sites of the control group (SCPF alone) and in 66,67% of the sites of the test group (SCPF+EMD). Within the limits of this study it was concluded that SCPF, associated or not with EMD may provide a reduction in gingival recession, with no statistical difference between groups / Mestrado / Periodontia / Mestra em Clínica Odontológica
37

Empleo del plasma rico en plaquetas en la regeneración ósea de alveolos dentarios post-exodoncia

Murga López, Francisco Jesús January 2003 (has links)
Es intención de la presente investigación dar a conocer los efectos producidos por el Plasma Rico en Plaquetas sobre los procesos de reparación ósea en alveolos dentarios luego de procedimientos de exodoncia, cuyo objetivo es evidenciar las cualidades de este aditamento quirúrgico sobre el tejido óseo y tejidos blandos perialveolares; y compararlos respecto a aquellos alveolos dentarios que no recibieron ningún aditamento. Para ello se darán a conocer todos los antecedentes de investigación y los protocolos establecidos para la obtención del Plasma Rico en Plaquetas, asímismo los fundamentos de Ingeniería de Tejidos que justifican su uso. Todo lo anteriormente señalado, así como el diseño de la investigación serán presentados a continuación. / Tesis
38

Desenvolvimento de blendas poliméricas de látex-alginato e látex-colágeno para aplicação em engenharia de tecidos /

Barros, Natan Roberto January 2020 (has links)
Orientador: Rondinelli Donizetti Herculano / Resumo: O látex de natural, extraído da seringueira Hevea brasiliensis, pode estimular a regeneração tecidual, isso ocorre pela formação de capilares sanguíneos que aumentam a vascularização no local de sua aplicação. No entanto, a aplicação do látex natural encontra desafios como o aumento do exsudato quando aplicado em feridas diabéticas, a necessidade de remoção cirúrgica quando utilizado como implante, entre outros. Portanto, é necessário o desenvolvimento de matrizes que apresentem a característica do látex natural de estímulo da regeneração tecidual, aliada à outras propriedades, tais como a absorção de fluídos em aplicações no tratamento de lesões exsudativas, aumento da degradabilidade do material em tratamentos onde o implante é necessário, e o fornecimento de nutrientes que auxiliem na regeneração dos tecidos. O presente trabalho apresenta os resultados do desenvolvimento e caracterização membranas composta por látex natural, alginato e colágeno. Por meio de técnicas padrões de caracterização de biomateriais, foi observado que, devido às suas propriedades mecânicas, químicas e biológicas, membrans híbridas compostos por bNRL, alginato e colágeno mostram uma grande promessa para o tratamento de feridas dérmicas como úlceras diabéticas. A biocompatibilidade das membrans e a capacidade de criar um ambiente favorável ao redor do leito da ferida são características-chave que contribuem para o seu valor em facilitar e acelerar a regeneração de tecidos. / Abstract: Natural latex from the rubber tree Hevea brasiliensis can stimulate tissue regeneration, this occurs by the formation of blood capillaries that increase vascularization at the site of its application. However, the application of natural latex faces challenges such as increased exudate when applied to diabetic wounds, the need for surgical removal when used as an implant, among others. Therefore, it is necessary to develop matrices that have the characteristic of natural latex to stimulate tissue regeneration, combined with other properties, such as fluid absorption in applications in the treatment of exudative lesions, increased material degradability in treatments where the implant it is necessary, and the supply of nutrients that assist in tissue regeneration. The present work presents the results of the development and characterization of membranes composed of natural latex, alginate, and collagen. Through standard techniques for characterizing biomaterials, it was observed that, due to their mechanical, chemical, and biological properties, membranes composed of bNRL, alginate, and collagen show great promise for the treatment of dermal wounds such as diabetic ulcers. The biocompatibility of the membranes and the ability to create a favorable environment around the wound bed are key characteristics that contribute to its value in facilitating and accelerating tissue regeneration. / Doutor
39

Monitorización ultrasónica de tejidos odontológicos

Rodríguez Sendra, Josep 04 November 2021 (has links)
[EN] There have been scientific studies since the 1960s on the use of ultrasound for the characterization of dental tissues. However, the current scientific literature on these applications is very scarce. The propagation of ultrasound in biological tissues makes it possible to characterize the acoustic and mechanical properties in a non-destructive manner. This quality has great potential for monitoring dental biological processes. In this doctoral thesis the object of study focuses on the ultrasonic monitoring of two dental applications: dental demineralization and guided bone regeneration. Dental demineralization seriously affects the health of patients, since it reduces the resistance of the tooth, generates complications by altering the occlusal structure and causes hypersensitivity and pulp problems. It is produced by pathological processes such as erosion or caries. Due to the complexity of the natural processes of demineralization, it is advisable, for its study, to provide quantitative and standardized tests in controlled laboratory conditions. Ultrasonic techniques provide localized mechanical information of the tissue, which is related to its degree of demineralization, making them an optimal tool for this purpose. On the other hand, dental bone tissues are vital for the survival of dental implants. For the correct placement of dental implants, sufficient bone volume is required to ensure their stability and durability. In cases where the amount of bone is not sufficient to support an implant, bone regeneration operations are performed. They consist of the use of bone grafts that serve as a scaffolding on which new bone is regenerated. To obtain a complete regeneration it is necessary to wait between 6 and 9 months. In addition, during regeneration, various problems may arise, such as soft tissue growth or failure of osseointegration. Currently, dentists use X-rays to evaluate the bone regeneration process, which is invasive and ionizing. For this reason, ultrasonic techniques are an option to consider when monitoring guided bone regeneration. In this doctoral thesis we evaluate the complete demineralization process of human dentin under laboratory conditions, using the ultrasonic technique of pulse echo. Time-of-flight measurements allow us to obtain the speed of sound in healthy and demineralized dentin tissue, as well as to characterize the dynamic process of acid penetration. In addition, the technique allows to measure the relevance of the demineralization produced by the acid residues inside the tooth once it has been removed from the acid solution. Beyond the evaluation of artificial demineralization lesions under laboratory conditions, as demonstrated in this doctoral thesis, the proposed technique opens new approaches for the evaluation of demineralization caused by caries. On the other hand, the second main objective of the doctoral thesis is to design a system for monitoring ultrasound-guided bone regeneration. For this purpose, we present a method to monitor the setting process of bone substitutes by means of ultrasonic backscattering techniques. By analyzing the backscattered fields, we demonstrate that it is possible to describe the acoustic properties of the material. This technique is the first step towards developing in vivo monitoring systems for complex media such as those present in bone regeneration procedures. The technique has been tested ex vivo and a prototype has been designed and built for human application based on the use of a dental splint. Finally, a protocol for monitoring bone regeneration in humans with ultrasound is presented. / [ES] Existen trabajos científicos desde la década de 1960 sobre la utilización de ultrasonidos para caracterización de tejidos dentarios. Pero a pesar de ello, la literatura científica actual sobre estas aplicaciones es muy escasa. La propagación de los ultrasonidos en los tejidos biológicos permite caracterizar las propiedades acústicas y mecánicas de forma no destructiva. Esta cualidad tiene un gran potencial para monitorizar procesos biológicos dentarios. En esta tesis doctoral el objeto de estudio se centra en la monitorización ultrasónica de dos aplicaciones odontológicas: la desmineralización dental y la regeneración ósea guiada. La desmineralización dental afecta gravemente a la salud de los pacientes, ya que disminuye la resistencia del diente, genera complicaciones al alterar la estructura oclusal y causa hipersensibilidad y problemas pulpares. Es producida por procesos patológicos como la erosión o la caries. Debido a la complejidad de los procesos naturales de desmineralización, es aconsejable, para su estudio, proporcionar pruebas cuantitativas y estandarizadas en condiciones controladas de laboratorio. Las técnicas ultrasónicas proporcionan información mecánica localizada del tejido, la cual se relaciona con su grado de desmineralización, por lo que suponen una herramienta óptima para este fin. Por otra parte, los tejidos óseos odontológicos son vitales en la supervivencia de los implantes dentales. Para una correcta colocación de implantes dentales, se precisa de un volumen óseo suficiente con el objetivo de asegurar su estabilidad y durabilidad. En los casos en que la cantidad de hueso no es suficiente para soportar un implante, se realizan operaciones de regeneración ósea. Consisten en el uso de injertos óseos que sirvan de andamiaje sobre el cual se regenerará hueso nuevo. Para obtener una regeneración completa hay que esperar entre 6 y 9 meses. Además, durante la regeneración pueden aparecer distintas problemáticas, como el crecimiento del tejido blando o un fallo de osteointegración. Actualmente, los odontólogos utilizan los rayos X para evaluar el proceso de regeneración ósea, siendo este invasivo y ionizante. Por este motivo, las técnicas ultrasónicas son una opción a tener en cuenta a la hora de monitorizar la regeneración ósea guiada. En la presente tesis doctoral evaluamos el proceso completo de desmineralización de la dentina humana en condiciones de laboratorio, utilizando la técnica ultrasónica de eco impulso. Las medidas del tiempo de vuelo permiten obtener la velocidad del sonido en el tejido de la dentina sana y desmineralizada, así como caracterizar el proceso dinámico de la penetración del ácido. Además, la técnica permite medir la relevancia de la desmineralización producida por los residuos ácidos en el interior del diente una vez que éste ha sido retirado de la solución ácida. Más allá de la evaluación de las lesiones de desmineralización artificial en condiciones de laboratorio, como se demuestra en esta tesis doctoral, la técnica propuesta abre nuevos enfoques para la evaluación de la desmineralización causada por la caries. Por otro lado, el segundo objetivo principal de la tesis doctoral es diseñar un sistema de monitorización de la regeneración ósea guiada con ultrasonidos. Para ello presentamos un método que permite monitorizar el proceso de fraguado de sustitutos óseos mediante técnicas de retrodispersión ultrasónica. Mediante el análisis de los campos retrodispersados demostramos que es posible describir las propiedades acústicas del material. Esta técnica es el primer paso para desarrollar sistemas de monitorización in vivo de medios complejos como los presentes en los procedimientos de regeneración ósea. La técnica ha sido probada ex vivo y se ha diseñado y construido un prototipo para aplicación en humanos basado en el uso de una férula dental. Por último, se presenta un protocolo para la monitorización de la regeneración ósea en humanos con ultrasonidos. / [CAT] Existeixen treballs científics des de la dècada de 1960 sobre la utilització d'ultrasons per a caracterització de teixits dentaris. Però malgrat això, la literatura científica actual sobre aquestes aplicacions és molt escassa. La propagació dels ultrasons en els teixits biològics permet caracteritzar les propietats acústiques i mecàniques de forma no destructiva. Aquesta qualitat té un gran potencial per a monitoritzar processos biològics dentaris. En aquesta tesi doctoral l'objecte d'estudi es centra en el monitoratge ultrasònic de dues aplicacions odontològiques: la desmineralització dental i la regeneració òssia guiada. La desmineralització dental afecta greument a la salut dels pacients, ja que disminueix la resistència de la dent, genera complicacions en alterar l'estructura oclusal i causa hipersensibilitat i problemes pulpars. És produïda per processos patològics com l'erosió o la càries. A causa de la complexitat dels processos naturals de desmineralització, és aconsellable, per al seu estudi, proporcionar proves quantitatives i estandarditzades en condicions controlades de laboratori. Les tècniques ultrasòniques proporcionen informació mecànica localitzada del teixit, la qual es relaciona amb el seu grau de desmineralització, per la qual cosa suposen una eina òptima per a aquest fi. D'altra banda, els teixits ossis odontològics són vitals en la supervivència dels implants dentals. Per a una correcta col·locació d'implants dentals, es requereix un volum ossi suficient amb l'objectiu d'assegurar la seua estabilitat i durabilitat. En els casos en què la quantitat d'os no és suficient per a suportar un implant, es realitzen operacions de regeneració òssia. Consisteixen en l'ús d'empelts ossis que servisquen de bastimentada sobre el qual es regenerarà os nou. Per a obtenir una regeneració completa cal esperar entre 6 i 9 mesos. A més, durant la regeneració poden aparèixer diferents problemàtiques, com el creixement del teixit bla o una fallada de osteointegració. Actualment, els odontòlegs utilitzen els raigs X per a avaluar el procés de regeneració òssia, sent aquest invasiu i ionitzant. Per aquest motiu, les tècniques ultrasòniques són una opció a tindre en compte a l'hora de monitoritzar la regeneració òssia guiada. En la present tesi doctoral avaluem el procés complet de desmineralització de la dentina humana en condicions de laboratori, utilitzant la tècnica ultrasònica d'eco impuls. Les mesures del temps de vol permeten obtenir la velocitat del so en el teixit de la dentina sana i desmineralitzada, així com caracteritzar el procés dinàmic de la penetració de l'àcid. A més, la tècnica permet mesurar la rellevància de la desmineralització produïda pels residus àcids a l'interior de la dent una vegada que aquest ha sigut retirat de la solució àcida. Més enllà de l'avaluació de les lesions de desmineralització artificial en condicions de laboratori, com es demostra en aquesta tesi doctoral, la tècnica proposada obri nous enfocaments per a l'avaluació de la desmineralització causada per la càries. D'altra banda, el segon objectiu principal de la tesi doctoral és dissenyar un sistema de monitoratge de la regeneració òssia guiada amb ultrasons. Per a això presentem un mètode que permet monitoritzar el procés d'enduriment de substituts ossis mitjançant tècniques de retrodispersió ultrasònica. Mitjançant l'anàlisi dels camps retrodispersats vam demostrar que és possible descriure les propietats acústiques del material. Aquesta tècnica és el primer pas per a desenvolupar sistemes de monitoratge in viu de mitjans complexos com els presents en els procediments de regeneració òssia. La tècnica ha sigut provada ex viu i s'ha dissenyat i construït un prototip per a aplicació en humans basat en l'ús d'una fèrula dental. Finalment, es presenta un protocol per al monitoratge de la regeneració òssia en humans amb ultrason. / Rodríguez Sendra, J. (2021). Monitorización ultrasónica de tejidos odontológicos [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/176059
40

Efecto de la membrana amniótica liofilizada como barrera en el proceso de regeneración ósea en tibia de conejo

Yábar Condori, Jusef January 2010 (has links)
En el terreno de la Periodoncia y de la Cirugía Oral y Maxilofacial nos encontramos con diferentes defectos óseos como resultado de procesos infecciosos o traumatismos, los cuales van a producir severos problemas funcionales y/o estéticos, que van a precisar de un tratamiento complejo. Durante los últimos años, las aportaciones a ésta materia se han realizado principalmente a través de la combinación de diversos biomateriales ya conocidos, dejando de lado la búsqueda de nuevos materiales que nos den otras alternativas de tratamiento y sobre todo que se encuentren al alcance de los pacientes. Es por esto que en este estudio estamos tratando de introducir la “membrana amniótica liofilizada” como un nuevo biomaterial de uso odontológico. El presente estudio tuvo como objetivo investigar el efecto de la membrana amniótica liofilizada usada como barrera en el proceso de regeneración ósea guiada en tibia de conejos, para los cual se utilizaron 10 conejos raza Nueva Zelanda de 2 a 2.5 Kg y de 4 a 6 meses de edad en los que se crearon defectos circulares de 4 mm de diámetro en la región mas inferior de las extremidades posteriores del conejo (tibia). Se formaron 2 grupos, un grupo control (no se colocó membrana) y 1 grupo de estudio (se colocó membrana amniótica liofilizada como barrera). Los animales fueron sacrificados a las 6 semanas de la cirugía, realizándose un análisis clínico, radiológico e histológico. A las 6 semanas las muestras del grupo control mostró una pobre formación ósea, con una gran parte de tejido graso ocupando la zona del defecto. El grupo de estudio mostró una regeneración ósea completa del defecto (clínicamente) a las 6 semanas. Radiográficamente se observo un cambio significativo del patrón de trabeculado óseo en las muestras del grupo de estudio comparada con el grupo control. Histológicamente se observó que la mayoría de las muestras del grupo de estudio tuvo una continuidad del 100% del defecto con el hueso normal, esto acompañado de la formación de hueso maduro compacto, mientras que en el grupo control la mayoría de las muestras se halló tan solo la presencia de algunos islotes de hueso inmaduro, con una formación moderada de hueso que a lo mucho llenada 1/3 del defecto creado. Podemos llegar entonces a la conclusión que la regeneración ósea fue significativamente mayor en los defectos cubiertos con membrana amniótica liofilizada comparado con las muestras del grupo control en los cuales no se colocó ningún tipo de barrera. / -- In the field of Periodontics and Maxillofacial Surgery, we find many different bone defects as a result of infectious diseases or trauma, which will cause severe functional problems and / or aesthetic, which will require complex treatment. In recent years, contributions to this issue have done mainly through combinations of various biomaterials, but the investigators haven’t looked for new materials to give us a new alternative of treatment and prices available to patients. That's why in this study we are trying to introduce "freeze-dried amniotic membrane" as a new biomaterial for dental applications. The aim of this study was investigate the effect of freeze-dried amniotic membrane used as a barrier in the process of guided bone regeneration in rabbit tibia, for this study was used 10 New Zealand rabbits of 2 to 2.5 kg aged 4 to 6 months in which circular bone defects of 4 mm diameter were created in the lower region of the rabbit hindlimb (tibia). The rabbits were divided in 2 groups, a control group (no membrane was placed) and a study group (freeze-dried amniotic membrane was placed as a barrier). Animals were sacrificed at 6 weeks after surgery, analyzing clinical, radiological and histological study were done. At 6 weeks the control group showed signs of poor bone formation, with a large proportion of adipose tissue occupying the defect area. The study group showed complete bone regeneration of the defect (clinically) at 6 weeks. X-rays reveals a significant change in the pattern of trabecular bone samples in the study group compared with the control group. It was observed Histologically that most of the samples in the study group had a 100% continuity with normal bone defect, this coupled with the compact mature bone formation, whereas in the control group, most samples were found only the presence of some islands of immature bone, with a moderate bone formation that filled at most 1 / 3 the bone defect created. The conclusion is that bone regeneration was significantly higher in the defects covered with freeze-dried amniotic membrane compared with samples from the control group in which we didn’t put any kind of barrier.

Page generated in 0.0436 seconds