This thesis covers work carried out on algae bioreactors as a tertiary treatment process for wastewater treatment. The process was primarily assessed by the removal of Phosphorus and Nitrogen as an alternative to chemical and bacterial removal. Algal bioreactors would have the added advantage of carbon sequestration and a by-product in the energy rich algal biomass that should be exploited in the existing AD capacity. Laboratory scale bioreactors were run (4.5-30L) using the secondary treated final effluent from the local Loughborough sewage works. In a preliminary series of experiments several different bioreactor designs were tested. These included both batch feed and continuous flow feed configurations. The bioreactors were all agitated to keep the algal cells in suspension. The results demonstrated that the most effective and easy to operate was the batch feed process with the algal biomass by-product harvested by simple gravitational settling. Experiments also compared an artificial light source with natural light in outdoor experiments. Outdoor summer light produced greater growth rates but growth could not be sustained in natural UK winter light. Light intensity is proportional to productivity and algae require a minimum of around 97W/m2 to grow, an overcast winter day (the worst case scenario) was typically around 78W/m2, however this was only available for a few hours per day during Nov-Jan. The process would be better suited to areas of the world that receive year round sunlight. It was shown that phosphorus could be totally removed from wastewater by the algae in less than 24 hours depending on other operating variables. With optimisation and addition of more carbon, a HRT of 10-12 hours was predicted to achieve the EU WFD / UWWTD standard. It was further predicted that the process could be economically and sustainably more attractive than the alternatives for small to medium sized works. Biomass 3 concentrations of between 1-2g/L were found to best achieve these removals and produce the fastest average growth rates of between 125-150mg/L/d. The uptake rates of phosphorus and nitrogen were shown to be dependent on the type of algae present in the bioreactor. Nitrogen removal was shown to be less effective when using filamentous bluegreen algae whilst phosphorus removal was almost completely stopped compared to unicellular green algae that achieved a nitrogen uptake of 5.3mg/L/d and phosphorus uptake of 8mg/L/d. Soluble concentrations of Fe, Ni and Zn were also reduced by 60% in the standard 10 hours HRT. The predominant algae were shown to depend largely on these concentrations of phosphorus and nitrogen, and the strain most suited to that specific nutrient or temperature environment dominated. Nutrient uptake rates were linked to algal growth rates which correlated with the availability of Carbon as CO2. CO2 was shown to be the limiting factor for growth; becoming exhausted within 10 hours and causing the pH to rise to above 10.5. The literature showed this was a common result and the use of CO2 sparging would more than double performance making this process a good candidate for waste CO2 sequestration. Heat generated from combustion or generators with exhaust CO2 would also be ideal to maintain a year round constant temperature of between 20-25°C within the bioreactors. A number of possible uses for the algal biomass generated were examined but currently the most feasible option is wet anaerobic co-digestion. Further economic analysis was recommended on the balance between land area and complementary biomass generation for AD. It was also suggested given the interest as algae as a future fuel source, the process could also be adapted for large scale treatment and algal biomass production in areas of the world where land was available.

L'évolution sédimentaire des milieux lagunaires est un phénomène complexe faisant intervenir à la fois des processus intenses sur le court terme (crues, tempêtes) et des processus plus lents sur le long terme (variations du niveau marin moyen, changements climatiques). Si les mécanismes généraux de ces phénomènes sont bien connus, leur variabilité spatiale et temporelle les rends difficiles à estimer au niveau local. La grande diversité des milieux lagunaires et l'influence des actions anthropiques rendent plus hasardeuse encore cette estimation. Dans cette étude, je me suis intéressé au cas du système lagunaire méditerranéen des « étangs Palavasiens, étang de l'Or, canal du Rhône à Sète » situé dans le Golfe du Lion (Sud de la France). L'utilisation d'une approche pluridisciplinaire a permis d'évaluer la dynamique sédimentaire sur des échelles de temps multiples. Sur les deux derniers siècles, le comblement du système lagunaire a pu être estimé à la vitesse moyenne de 1,3 mm.an-1 à travers l'utilisation conjointe de données géographiques historiques et d'analyses géochronologiques (210Pb, 137Cs). Une perte de surface imputable pour moitié aux aménagements anthropiques est également mise en avant au cours du XXème siècle. Une campagne de mesures haute fréquence de la dynamique hydro-sédimentaire a été menée à court-terme (2 ans). Elle a permis de déterminer l'influence des conditions de forçages physiques sur les processus internes (érosion, remise en suspension, dépôt). Les seuils caractéristiques tels que la tension critique d'érosion ont pu être estimés et reliés aux conditions météorologiques. Le bilan net sur les stations suivies durant cette période montre une perte de sédiment. Ce bilan opposé aux estimations historiques sur les mêmes secteurs est probablement en lien avec les conditions d'apports réduites durant la période investiguée. L'adaptation d'un modèle numérique sur la zone d'étude a été entreprise afin de préciser cette dynamique sur une plus large échelle spatiale et temporelle. / The sedimentary evolution of coastal lagoons is a complex phenomenon involving both short term extreme processes (floods, storms) and long term processes (mean sea level variations, climate change). If general mechanisms of these phenomena are well known, their spatial and temporal variability makes them difficult to assess at the local scale. The diversity of lagoonal environments and human influence makes this even more risky. I have focussed this study on the case of a Mediterranean lagoon system : “Palavasian lagoons, Or lagoon, and Rhône-Sète waterway” which is located in the Gulf of Lion (South of France). A multidisciplinary approach was used to assess sediment dynamics on multiple time scales. An average filling rate of 1.3 mm.year-1 over the two last centuries was assessed using a both historical maps and geochronology (210Pb, 137Cs). An area loss due for half to anthropogenic impacts was also highlighted in the twentieth century. A short term (2 years) and high frequency monitoring of in situ hydro-sedimentary dynamics was performed to determine the influence of physical forcing over internal processes (erosion, resuspension, deposition). The main characteristics thresholds were estimated and related to weather conditions. The observed net balance during this monitoring shows a loss of sediment. This assessment, opposite of historical trends, is probably related to the conditions of reduced river contribution. The implementation of a numerical model is going on in order to explain the dynamics on a larger spatial and temporal scales.

La prise de conscience des risques liés à la dégradation de la qualité des milieux lagunaires vis-à-vis de l’eutrophisation a abouti à la mise en œuvre d’actions de gestion visant à réduire les apports en nutriments. Certaines lagunes sont aujourd’hui en phase de restauration, avec une amélioration notable de la qualité de l’eau liée notamment à la réduction des biomasses phytoplanctoniques. En revanche, la réponse des macrophytes benthiques semble plus complexe et non linéaire. A travers une approche complémentaire basée sur l’analyse statistique des données d’observations acquises de 1998 à 2015 et sur des mesures in situ, cette thèse vise à identifier la dynamique temporelle et spatiale des macrophytes ainsi que leur rôle fonctionnel au cours du processus d'oligotrophisation. Au sein des lagunes méditerranéennes, la salinité et les teneurs en nutriments dans la colonne d'eau sont les principaux paramètres qui structurent la distribution des macrophytes benthiques. L’analyse statistique menée sur 21 lagunes polyhalines et euhalines a permis d'illustrer les premières étapes de restauration. La réduction des apports externes a conduit à un basculement rapide (3-4 ans) d’un système totalement dominé par le phytoplancton vers un système dominé par les macroalgues opportunistes et notamment les ulves. La réduction de la disponibilité en azote dans la colonne d'eau liée au développement des ulves favoriserait le développement des gracilaires (algue rouge) et des chaetomorphes (algue verte filamenteuse). Bien plus que la seule conséquence de la restauration, la présence d'espèces clés jouerait ainsi un rôle central dans la restauration en régulant les flux d'azote et de phosphore au sein du système et en créant les conditions favorables à l'apparition d'autres espèces plus pérennes. Bien que notre théorie décrive une tendance vers le retour des macrophytes pérennes pour les trajectoires de re-oligotrophisation, nous n’avons pas encore pu documenter ce retour dans les lagunes après une longue période d’absence. Ceci, montre l’importance de prendre en compte, entre autres, l’importance des sources internes d’éléments nutritifs et de la connectivité pour la recolonisation des angiospermes dans les lagunes. / The growing awareness of the negative impacts of the degradation of the water quality in coastal lagoons because of eutrophication has resulted in public action aiming at the reduction of the nutrient loadings into these lagoons. Hence, some of these coastal lagoons are currently undergoing ecological restoration and have shown a clear improvement of their water quality linked to decreasing phytoplankton biomass in the last 10 years. However, the response of the benthic macrophytes appears more complex, particularly by showing non-linear behaviour. By using complementary approaches including statistical analyses of long-term observations (1998-2015) and in situ measurements, this thesis aims to describe the dynamics of the macrophytes in space and time and to study their functional role during the oligotrophication process. Salinity, depth and nutrient concentrations in the water column represent the main factors that statistically explain the distribution of the benthic macrophyte communities in Mediterranean coastal lagoons. The first steps of the ecological restoration in eutrophied polyhaline and euhaline lagoons has been inferred from the statistical analysis of time series in 21 coastal lagoons. The reduction of the external nutrient loading results in a rapid regime shift (3-4 years) from a phytoplankton-dominated system to a macroalgae-dominated system, with particularly Ulva species. The decreasing inorganic nitrogen concentrations due to uptake by Ulva spp. in the water column appears to facilitate the development of Gracillaria spp. (red algae) and Chaetomorpha spp. (green filamentous algae). While the appearance of these macroalgal species is the result of the ecological restoration, these species also play a central role in this process by regulating the biogeochemical element fluxes. This way these species create more favourable conditions for perennial species. Although for re-oligotrophication trajectories in coastal lagoons our theory describes a tendency towards the return of perennial species, so far, we have not been able to document their return after a long period of absence. This shows, that among other factors, the internal nutrient loading and ecological connectivity are important factors to take into account for the recolonization of angiosperms in coastal lagoons.

A bacia hidrográfica do Mogi Guaçu é um importante sistema de sustento para diversas atividades econômicas regionalizadas. Em decorrência de atividades antrópicas como, uso e ocupação inadequada do solo, utilização de pesticidas e fertilizantes nas lavouras, lançamento de efluentes domésticos (in natura) e industriais, sem tratamento; dentre outras, verificou-se que o rio Mogi Guaçu é acometido por diferentes graus de degradação ao longo do seu curso; e, por conseguinte, as lagoas de piscicultura da área de drenagem. Este trabalho objetiva analisar a concentração de metais na água, sedimentos e rações de lagoas de pesque-pagues, no intuito de avaliar o nível de impacto dos metais sobre o ambiente. Foram feitas coletas de água e sedimentos, em quatro épocas diferentes, duas no período seco e duas no chuvoso, precisamente em dez pontos, distribuídos desde a nascente até a foz. As rações foram coletadas em cada um dos pesque-pagues. Análises das percentagens de matéria orgânica e inorgânica foram executadas, bem como análise granulométrica dos sedimentos. A análise quantitativa dos metais foi efetuada pela técnica espectroscópica de absorção atômica, tanto em água, sedimentos e ração. Os resultados demonstram que as percentagens de matéria orgânica são elevadas, ocorrendo em todos os períodos de amostragem. A elevada fração de argila e areia, na grande maioria dos pontos de amostragem, indica que os sedimentos têm mérito considerável na redistribuição dos metais na coluna d\'água. A concentração de metais em água excedeu os limites da resolução CONAMA 20/86 para águas de classe 2, com destaque para Cd (P1: Inconfidentes; 0,049 mg/kg), Cr (P9: Jacutinga; 0,190 mg/kg) e Fe (P8: Itapira; 9,60 mg/kg). Em sedimentos na totalidade dos pontos e, pelo menos, em um período, houve indicativo de contaminação. Para a análise das rações, segundo a IFOAM, níveis abaixo para Co, Cu, Cr, Fe, Mn e Zn, considerados metais essenciais. Portanto, as análises indicam ambientes impactados negativamente, com grau elevado de interferência antrópica. / The hydrographic basin of Mogi Guaçu is an important sustenance system for a lot of local economic activities. In result of human activities as use and inadequate occupation of the ground, pesticides and fertilizers in the farmings, launching of domestic and industrials effluent servants, without treatment; amongst others, it was verified that the Mogi Guaçu river must be submitted by different degrees of degradation to the long on its course; and, therefore, the fish culture on draining area. This work\'s purpose is to analyse the metal concentration in the water, sediments and rations on fish & pay lagoons, in intention to evaluate the level of impact of metals on the environment. There was water collect and sediments, at four different times, two in dry period and two in the rainy one, necessarily in ten points, distributed since the spring until the estuary. The rations had been collected in each one of fish & pay. Analyses of the percentages of organic and inorganic substance had been executed, as well as grain sized analyses of the sediments. The quantitative analysis of the metals was effected by atomic absorption spectroscopic technique, as much in water, sediments and ration. The results demonstrate that the percentages of organic substance are been raised, occurring in all the periods of sampling. The raised fraction of clay and sand, in the great majority of the sampling points, suggesting that the sediments have considerable importance in the redistribution of the metals in the water\'column. The metal concentration in water exceeded the limits of CONAMA, 20/86, with prominence to Cd (P1: Inconfidentes; 0.049 mg/kg), Cr (P9: Jacutinga; 0.190 mg/kg) and Fe (P8: Itapira; 9.60 mg/kg). In sediments on totality of the points, at least in a period, indicative contamination. For rations anylises, by IFOAM, low levels to Co, Cu, Cr, Fe, Mn and Zn, considered essential metals. Therefore, the analysis indicate negative environmental impacts, with high degree of human interference.

CoordenaÃÃo de AperfeiÃoamento de Pessoal de NÃvel Superior / Com a finalidade de avaliar a qualidade das Ãguas das principais lagoas pertencentes à bacia hidrogrÃfica do rio Cocà (Porangabussu, Opaia, Itaperaoba, Maria Vieira, Messejana, Sapiranga, Maraponga e o Lago JacareÃ). Realizaram-se coletas de Ãgua em trÃs seÃÃes, no perÃodo de agosto/2006 e julho/2007, mensalmente. As variÃveis temperatura, turbidez, pH, CE, DBO5, DQO, OD, SST, SDT, nitrogÃnio amoniacal total, nitrito, nitrato, fÃsforo, alcalinidade, dureza e CTT foram analisadas. Os dados obtidos foram validados, padronizados (Escores Z) e submetidos, ao Programa The Unscrambler versÃo 7.5, para PCA visando reduzir os dados, facilitando na determinaÃÃo da homogeneidade: entre as lagoas e entre os pontos de amostragem de cada lagoa e tambÃm avaliar a interferÃncia da sazonalidade na qualidade da Ãgua dos ecossistemas, facilitando a compreensÃo. Para a homogeneidade entre os ecossistemas apenas a Lagoa de Sapiranga e o Lago Jacareà apresentaram-se heterogÃneos Ãs demais. Provavelmente devido à influÃncia da marà imposta a Lagoa de Sapiranga e ao pequeno aporte hÃdrico do Lago JacareÃ. A homogeneidade das outras lagoas ocorreu em funÃÃo do aporte de matÃria orgÃnica (MO), usos e ocupaÃÃo de suas Ãreas de influÃncias e o efeito de sazonalidade ser comum a todas. A respeito dos fatores que determinam a qualidade da Ãgua dos ecossistemas, existe um padrÃo de poluiÃÃo por parte dos ecossistemas, sempre determinados pelo aporte de (MO), representados pelos esgotos domÃsticos e poluiÃÃo difusa. Essa degradaÃÃo à acentuada em dois perÃodos distintos: nas primeiras chuvas e no perÃodo de estiagem, confirmando a sazonalidade caracterÃstica da regiÃo Nordeste. Assim, à interessante propor que as coletas poderiam ser realizadas semestralmente, ao invÃs de mensal. TambÃm sÃo necessÃrias medidas que controle o aporte de (MO), principalmente, esgotos domÃsticos, jà que a DBO5, DQO, nitrito, nitrogÃnio amoniacal total e fÃsforo total comprometeram significativamente nos resultados propostos pelas componentes principais. Com relaÃÃo ao IET calculado, observa-se que 100% dos pontos de amostragem das lagoas foram classificados como hipereutrÃficos. Analisando o comportamento das variÃveis: DBO5, pH, OD e fÃsforo total com a Res. CONAMA n 357/05 observa-se que quase na totalidade dos casos os parÃmetros estiveram fora dos padrÃes legais. Sendo assim, estes ecossistemas precisam està numa perspectiva de melhoria da qualidade, com uma eficiente intervenÃÃo do poder pÃblico para que a comunidade possa usufrui destes ambientes / This study was to evaluate the quality water of the main lake ecosystems belonging the watershed the river Cocà - CE (Lagoon Porangabussu, Opaia, Itaperaoba, Maria Vieira, Sapiranga, Maraponga and Lake JacareÃ). Were collected from water in three sections of ecosystems, the period of August/2006 and July/2007, monthly. The variable temperature, turbidity, pH, conductivity, BOD5, COD, DO, TSS, TDS, total ammonia, nitrite, nitrate, phosphorus, alkalinity, hardness and CTT were analyzed. The data were validated, standardized (Z scores) and referred to the program The Unscrambler version 7.5, the Principal Component Analysis - PCA to reduce the data, facilitating the determination of homogeneity: between lagoons and between sampling points in each lagoon. Also evaluate the role of seasonality in water quality of ecosystems. The principal component analysis (PCA) was satisfactory in the reduction of information from the database, making them easier to understand. For the homogeneity between ecosystems only Sapiranga lagoon and Lake Jacareà presented as the other heterogeneous. This is possible mainly due to the influence of the imposed tidal lagoon Sapiranga and lake Jacareà your little fluid intake. The homogeneity is possible according to the input of organic matter, use and occupancy of their areas of influence and the effect of seasonality is common to all. Regarding the factors that determine the quality of water ecosystems, we can say that there is a pattern of pollution by ecosystems. Always determined by the input of organic matter, represented by domestic sewage and diffuse pollution. This degradation is enhanced by two distinct periods: the first rains and the dry season, determining the power of the seasonality that is characteristic of the Northeast. Thus, it is interesting to propose that instead of the collections are made at a monthly frequency, could be performed every six months. Also needed are measures to control the input of organic matter, mainly domestic sewage, since the parameters BOD5, COD, total ammonia and nitrite committed significantly the results offered by the principal components. With regard to the EIT calculated, it is noted that 100% of the sampling ponds were classified as hypereutrophic. Analyzing the variables: BOD5, pH, DO and total phosphorus with CONAMA n  357/05 is observed that in almost all cases the parameters were outside the legal standards. Thus, the necessity causes these ecosystems are part of a view to improving the quality of its waters by an efficient public intervention and presence in the community who enjoys these environments.

Glenbrook Lagoon, an 8 hectare lake receiving rainfall runoff from a residential catchment, is experiencing nutrient enrichment problems expressed as excessive aquatic plant presence. This study aims to assess the relative nutrient contribution of the total system compartments, including catchment loading, water column, aquatic plants and surface sediment. This information is utilised in the formulation of management strategies which may produce a sustainable nutrient reduction and general improvement in the system. The total nutrient content of the aquatic system was determined to be high in comparison with the present nutrient loading from the catchment. The ideal management case considers nutrient reduction of the surface sediment compartment firstly, followed by the aquatic plant community, with the water column and catchment influence as relatively low priority compartments. Various strategies for managing these are proposed. The total system benefits of the ideal management case are reductions in nutrients, aquatic plant biovolume and suspended solid loading. Unavoidable constraints placed upon the ideal management case include the excessive aquatic plant presence restricting accessability to the surface sediment for dredging. The resulting best management case requires aquatic plant eradication prior to sediment management, with the total system benefits associated with the ideal management case being retained. / Master of Science (Hons)

Tsunamis are low amplitude, large wavelength waves that can significantly impact coastal regions. Although their destructive impacts are clear from recent events, the frequency with which tsunamis occur is less well constrained. To better understand the tsunami history and coastal impacts in Sri Lanka, this study compares sediments deposited by the December 26, 2004, tsunami to older lagoon sediments in search of evidence for paleotsunami deposits. Results from this study illustrate that the coastal lagoons in Sri Lanka preserve tsunami deposits and can provide the first steps towards constraining the paleotsunami history of the Indian Ocean. Because Sri Lanka is a far field location relative to the Sumatra-Andaman subduction zone, the preserved tsunami deposits are likely mega-tsunami events similar in size and destruction to the December 26, 2004, tsunami. The December 26, 2004, M 9.1?9.3 Sumatra-Andaman earthquake generated a massive tsunami that propagated throughout the Indian Ocean, causing extreme coastal inundation and destruction. The southeastern coastline of Sri Lanka was impacted by the 2004 tsunami where between one and three waves inundated coastal villages, lagoons, and lowlands, killing more than 35,000 people. Karagan Lagoon, located on the southeastern coast of Sri Lanka, was impacted by two waves from this tsunami. Although the lagoon commonly is dominated by organic-rich, siliciclastic clays, silts, and fine sands, the 2004 tsunami deposited a distinct layer of coarse quartz-dominated sand between 1 and 22 cm thick. The base of the 2004 deposit is sharp and erosional and some layers feature faint subparallel laminations. The 2004 tsunami deposit is generally continuous, fines landward, and is confined to the eastern portion of Karagan Lagoon, in the direction from which the tsunami arrived. Sri Lankan lore, in conjunction with reconstructed historical earthquake data, suggests that other tsunamis likely affected Sri Lanka in the past. To test this, twenty-two 1?4 m sediment cores were collected from Karagan Lagoon, providing key information for unraveling the pre-2004 tsunami history of southeastern Sri Lanka. At depth, sixteen cores from Karagan Lagoon contain as many as ten distinct sand layers, including the deposit from the 2004 tsunami. These cores feature siliciclastic clays, silts, and fine sands that dominate the background lagoonal sedimentation that are punctuated by coarse sand layers. These sand-rich layers feature sharp, erosional bases, coarsen and fine upwards, vary in thickness from 1 to 22 cm, and include varying percentages of fine to very coarse sand, with a low-abundance of silt and clay. In the best constrained interval, three coarse sand layers include composition, grain size, grading, and sedimentary structures similar to the sediments deposited by the December 26, 2004, tsunami. The layers are identified in five of the twenty-two cores, although the thicknesses vary. Six additional less well constrained sand layers are present in four of the twenty-two cores. Cores located closer to the lagoon mouth and the eastern coastline (the direction from which the 2004 tsunami arrived) contain more sand layers than cores farther away from the tsunami wave entry point. On the basis of their sedimentary structures, geometry, and extent, these sandy layers are interpreted to represent paleotsunami deposits. AMS radiocarbon dating was used to date the bulk organic sediment from above, between, and below the ten paleotsunami layers in sediment cores from Karagan Lagoon to constrain the timing of events in southeastern Sri Lanka. Material from within the deposit was not dated because it was likely transported from various sources during the event and thus does not represent the age of the tsunami. AMS radiocarbon dates from above and below the paleotsunami layers were calibrated from radiocarbon years before present to calendar years before present (Cal YBP) using OxCal v. 4.0 (Bronk Ramsey, 1995; Bronk Ramsey, 2001) with calibration curve IntCal04 (Reimer et al., 2004). The constraining time intervals of tsunami deposits II?VI were averaged to yield deposits of ages 226, 1641, 4198, 4457, 4924 Cal YBP. Tsunamis VII?X only had sediment dated immediately below the deposit and therefore were deposited prior to 6249, 6455, 6665, and 6840 Cal YBP. In total, ten tsunami deposits, including the 2004 event, are preserved in Karagan Lagoon on the southeastern coast of Sri Lanka. The Karagan Lagoon paleotsunami deposits provide constraints on the recurrence interval of tsunamis similar in magnitude to the 2004 event. The uppermost paleotsunami units were deposited 226, 1641, 4198, 4457, and 4924 Cal YBP, based on AMS radiocarbon dating. Thus, including the 2004 event, six tsunamis affected Karagan Lagoon in the past 5500 years, yielding a recurrence interval of approximately 916 years. Three of the six events, however, occur between ~4000 and 5500 years yielding a recurrence interval of approximately 500 years for this 1500 year period. Four additional older paleotsunami deposits occur in the deeper sections of the cores and were deposited prior to 6249, 6455, 6665, and 6840 Cal YBP, yielding a recurrence interval of approximately 200 years for this time period. Assuming that Karagan Lagoon contains a complete record of tsunami events, the recurrence of tsunamis similar in magnitude to the December 26, 2004, event can occur as often as 200 years. This ?recurrence interval? is illustrated by our data for the time period with increased tsunami activity from ~4000 to 7000 Cal YBP. Tsunamis may potentially affect Sri Lanka at relatively high frequency during certain time intervals though the overall recurrence pattern of these events displays a highly irregular distribution. This extreme variability needs to be taken into consideration when such events are related to earthquake recurrence intervals. Prior to the December 26, 2004, tsunami, paleotsunami deposits in the Indian Ocean were largely unstudied and consequently, Holocene tsunami chronology was incompletely understood for the Indian Ocean. The results from this study represents the first geologic evidence of paleotsunami deposits in Sri Lanka generated by tsunamis during the past 7000 years. The identification of these paleotsunami deposits illustrates that the 2004 tsunami was not a ?one-time event,? but in fact has ancient counterparts.

<p>The study shows conclusively that brine composition and concentration is highly variable at these South African power utilities and processes such as RO, contact with ash and CO2 ingress can have an impact upon the overall brine quality. Aq.QA was found to be a more accurate tool for classifying waters according to dominant ions than Stiff diagrams but Stiff diagrams still have the superior advantage of being a mapping tool to easily identify samples of similar composition as well as quickly identify what has been added or what has been removed from a water stream. Chemical speciation could identify effluent streams where CO2 dissolution had taken place.</p>

Η μελέτη που πραγματοποιήθηκε, στα πλαίσια της παρούσας διπλωματικής εργασίας, επικεντρώθηκε στο οικοσύστημα της λιμνοθάλασσας Κορισσίων της Κέρκυρας, που αποτελεί έναν υγροβιότοπο ενταγμένο στο ευρωπαϊκό οικολογικό δίκτυο Natura 2000. Η Κορισσίων βρίσκεται υπό διπλό καθεστώς προστασίας, εφόσον έχει χαρακτηριστεί από το δίκτυο τόσο ως Ειδική Ζώνη Διατήρησης (ΕΖΔ), όσο και ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ). Στα πλαίσια της ΕΖΔ, προστατεύεται πλήθος ειδών πανίδας και χλωρίδας που απαντώνται στην περιοχή, καθώς και οι τύποι οικοτόπων που αναπτύσσονται περιφερειακά της, ενώ στα πλαίσια της ΖΕΠ, προστατεύονται πολλά είδη ορνιθοπανίδας που απαντώνται εκεί. Επίσης, λόγω των σημαντικών ειδών της ορνιθοπανίδας, έχει χαρακτηριστεί ως Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά της Ελλάδας (Σ.Π.Π.Ε). Κατά τη μελέτη μας, συλλέχθηκαν και παρατηρήθηκαν στην περιοχή διάφορα φυτικά δείγματα, τα οποία συγκεντρώθηκαν σε χλωριδικό κατάλογο. Συνολικά, καταγράφηκαν 162 διαφορετικά φυτικά taxa, τα 91 εκ των οποίων αποτελούν νέες αναφορές για την περιοχή και τα οποία κατανέμονται σε 46 διαφορετικές οικογένειες. Μία από τις οικογένειες ανήκει στην ομάδα των Γυμνόσπερμων, ενώ οι υπόλοιπες 45 στην ομάδα των Αγγειοσπέρμων και, συγκεκριμένα, οι 36 ανήκουν στην ομάδα των Δικοτυληδόνων και οι 9 στην ομάδα των Μονοκοτυληδόνων. Οι οικογένειες με τα περισσότερα taxa είναι οι ακόλουθες: Fabaceae με 23 taxa, Asteracecae με 16, Poaceae με 14, Orchidaceae με 7, Apiaceae με 6, Lamiaceae με 6 και Liliaceae με 6 taxa. Κυρίαρχη βιομορφή είναι αυτή των Θεροφύτων (Τ), με ποσοστό 39,1%, γεγονός που δεν αποτελεί έκπληξη, αφού τα Θερόφυτα είναι η βιομορφή που κυριαρχεί σε περιοχές με θερινή καταπόνηση. Στη συνέχεια, ακολουθούν τα Ημικρυπτόφυτα (Η) με ποσοστό 21%, τα Γεώφυτα (G) με 19,1%, τα Χαμαίφυτα (Ch) με 10,5% και στην τελευταία θέση βρίσκονται τα Φανερόφυτα (P) με ποσοστό 9,9%. Η πλειοψηφία των φυτικών taxa που αναγνωρίστηκαν στην περιοχή μελέτης, ποσοστό 56%, ανήκει στη Μεσογειακή χωρολογική ενότητα. Στη συνέχεια, ακολουθούν η Κοσμοπολιτική-Υποκοσμοπολιτική και Μεσογειακή-Εξωμεσογειακή ενότητα, με ποσοστό 13% και 10% αντίστοιχα. Με χαμηλότερα ποσοστά εμφανίζονται η Εύκρατη ενότητα με 7% και η Ευρασιατική με 7% επίσης. Τις τελευταίες θέσεις καταλαμβάνουν η Βόρεια και η Τροπική-Υποτροπική ενότητα με 2%, τα ενδημικά taxa με 2% επίσης, και η Ευρωπαϊκή χωρολογική ενότητα με ποσοστό 1%. Το χαμηλό ποσοστό ενδημισμού που προκύπτει (2%) θεωρείται αξιόλογο για την περιοχή μελέτης, λαμβάνοντας υπόψη τη σχετικά φτωχή χλωριδική σύνθεση των παράκτιων οικοσυστημάτων, όπως οι λιμνοθάλασσες. Τα ενδημικά είδη που καταγράφηκαν είναι 3 στον αριθμό. Συγκεκριμένα, συλλέχθηκαν τα Crocus boryi (οικογένεια Iridaceae), Limonium brevipetiolatum (οικογένεια Plumbaginaceae) και Petrorhagia graminea (οικογένεια Caryophyllaceae). Από αυτά, τα Crocus boryi και Petrorhagia graminea είναι ενδημικά της δυτικής και νοτίου Ελλάδας και καταγράφονται για πρώτη φορά στην περιοχή μελέτης, ενώ το Limonium brevipetiolatum αποτελεί ενδημικό των Ιονίων Νήσων και της δυτικής Πελοποννήσου, και έχει καταγραφεί στη λιμνοθάλασσα Κορισσίων και παλαιότερα. Ειδικά για την Petrorhagia graminea, η εύρεσή της στην περιοχή αποτελεί νέα αναφορά για την Κέρκυρα. Και τα τρία αυτά ενδημικά είδη συλλέχθηκαν στο δάσος της μακκίας που σχηματίζεται στην περιοχή, στις ζώνες δειγματοληψιών Γ₁ και Γ₂. Ιδιαίτερη οικολογική αξία στην περιοχή, προσδίδει επίσης το φυτικό είδος Crucianella maritima, που εμφανίζει μια στενομεσογειακή γεωγραφική εξάπλωση, κυρίως στη δυτική Μεσόγειο, και είναι σπάνιο για τον ελληνικό χώρο. Η Crucianella maritima καταλαμβάνει μεγάλη από την έκταση της παραλίας του Χαλικούνα, όπου μαζί με τα οικοσυστήματα των αμμοθινών, σχηματίζει τον τύπο οικοτόπου «Σταθερές θίνες της Crucianellion maritimae» με κωδικό 2210. Η έκταση που καταλαμβάνει ο οικότοπος αυτός στην περιοχή, αλλά και η πολύ καλή κατάσταση διατήρησής του, αποτελούν αξιοσημείωτο γεγονός τόσο για την Ελλάδα, όσο και τη Βαλκανική, όπου δεν έχουν περιγραφεί έως τώρα παρόμοια διατηρημένες διαπλάσεις. Επίσης, στην περιοχή καταγράφηκαν 7 taxa άγριων ορχιδεών προστατευόμενων από την ευρωπαϊκή νομοθεσία, μέσω της Σύμβαση CITES (Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora) για το «Διεθνές Εμπόριο των Ειδών της Άγριας Πανίδας και Χλωρίδας που Κινδυνεύουν με Εξαφάνιση», η οποία βασίζεται στον κανονισμό της Ευρωπαϊκής ένωσης 338/97. Σε εθνικό επίπεδο, τα είδη αυτά προστατεύονται επίσης από το Προεδρικό ∆ιάταγµα 67/1981 «Περί προστασίας της αυτοφυούς χλωρίδας και Αγρίας Πανίδος και καθορισµού διαδικασίας συντονισµού και Ελέγχου της Ερεύνης επ΄ αυτών». Συγκεκριμένα, συλλέχθηκαν τα: Anacamptis laxiflora (Οrchis laxiflora), A. morio (Ο. morio), A. palustris subsp. palustris, A. pyramidalis, Serapias lingua, S. parviflora και Spiranthes spiralis. Ειδικά η Anacamptis palustris subsp. palustris, περιλαμβάνεται επίσης στην Κόκκινη Λίστα των Απειλούμενων Ειδών, της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης IUCN (International Union for Conservation of Nature). Στη λιμνοθάλασσα Κορισσίων, στα πλαίσια του δικτύου Natura 2000, καταγράφηκαν δώδεκα (12) διαφορετικοί τύποι οικοτόπων, τρεις από τους οποίους αποτελούν οικοτόπους προτεραιότητας. Συγκεκριμένα, οι οικότοποι αυτοί είναι: 1. Παράκτιες λιμνοθάλασσες, κωδικός Natura 1150 2. Μεσογειακά αλίπεδα (Juncetalia maritimi), κωδικός Natura 1410 3. Μεσογειακές θερμοατλαντικές αλόφιλες λόχμες, κωδικός Natura 1420 4. Υποτυπώδεις κινούμενες θίνες, κωδικός Natura 2110 5. Κινούμενες θίνες της ακτογραμής με Ammophila arenaria, κωδικός Natura 2120 6. Σταθερές θίνες της Crucianellion maritimae, κωδικός Natura 2210 7. Θίνες των παραλιών με Juniperus ssp., κωδικός Natura 2250 8. Υγροί μεσογειακοί λειμώνες με υψηλές πόες από Molinio Holoschoenion, κωδικός Natura 6420 9. Ασβεστούχα έλη με Cladium mariscus και είδη του Caricion davallianae, κωδικός Natura 7210 10. Καλαμώνες, κωδικός Natura 72Α0 11. Στοές με Salix alba και Populus alba, κωδικός Natura 92Α0 12. Ελληνικά δάση πρίνου, κωδικός Natura 934A Χαρακτηρισμένοι ως οικότοποι προτεραιότητας είναι: οι Παράκτιες λιμνοθάλασσες με κωδικό Natura 1150, οι Θίνες των παραλιών με Juniperus ssp., με κωδικό Natura 2250 και τα Ασβεστούχα έλη με Cladium mariscus και είδη του Caricion davallianae, με κωδικό Natura 7210. Εκτός από τους υπάρχοντες τύπους οικοτόπων, κατά τις επισκέψεις μας στην περιοχή μελέτης, καταγράφηκαν δύο επιπλέον οικότοποι. Ο τύπος οικοτόπου «Μονοετής βλάστηση μεταξύ ορίων πλημμυρίδας και άμπωτης» με κωδικό 1210 και ο τύπος οικοτόπου «Μονοετής βλάστηση με Salicornia και άλλα είδη λασπωδών και αμμωδών ζωνών» με κωδικό 1310. Όσον αφορά την πανίδα της περιοχής, από τα νομικά πλαίσια που αναφέρθηκαν παραπάνω, προστατεύονται 3 είδη θηλαστικών, 3 είδη ψαριών, 8 είδη πεταλούδων, 16 είδη ερπετών, στα οποία συμπεριλαμβάνονται και 3 είδη σπάνιων χελωνών, και ένα είδος αμφιβίου. Από τα προστατευόμενα αυτά είδη, η Βίδρα (Lutra lutra) και το ψαράκι των υφάλμυρων νερών Valencia letourneuxi χαρακτηρίζονται ως πολύ σπάνια. Επιπλέον, προστατεύονται συνολικά 148 είδη ορνιθοπανίδας, πολλά από τα οποία είναι επίσης σπάνια είδη. Κατά τη διεξαγωγή της μελέτης, παρατηρήθηκαν διάφορες μορφές υποβάθμισης του οικοσυστήματος, με κυριότερες από αυτές την όλο και αυξανόμενη ανοικοδόμηση και τουριστική ανάπτυξη, την ανεξέλεγκτη θήρευση των πουλιών, τη χρήση φυτοφαρμάκων και την έντονη παρουσία των παραθεριστών αλλά και των αυτοκινήτων. Επίσης, ελλοχεύει ο κίνδυνος υποβάθμισης μεγάλου μέρους της έκτασης της περιοχής, λόγω της ενδεχόμενης πώλησης 1,8 εκατομμυρίων τετραγωνικών μέτρων στην νοτιοανατολική της πλευρά (παραλία Ίσσος), για τα οποία υπάρχει σχέδιο αξιοποίησης, που περιλαμβάνει τη δημιουργία γηπέδου γκολφ και αθλητικών εγκαταστάσεων. Η μεγάλη οικολογική αξία της λιμνοθάλασσας Κορισσίων αποτελεί το κύριο συμπέρασμα που προκύπτει από τη διεξαγωγή της παρούσας εργασίας. Ολόκληρη η έκταση περιφερειακά της, αλλά και η ίδια η λεκάνη της λιμνοθάλασσας, φιλοξενούν πλήθος σπάνιων και προστατευόμενων μορφών ζωής. Η πλούσια χλωριδική σύσταση με 162 φυτικά taxa, τα πολυάριθμα και σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας, καθώς και οι τύποι οικοτόπων προτεραιότητας συνθέτουν ένα ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, εύθραυστο οικοσύστημα, το οποίο απειλείται με υποβάθμιση και περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι αναγκαίες ενέργειες για την αειφόρο διατήρησή του. Τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας που θωρούμε πως είναι αναγκαίο να εφαρμοστούν, έτσι ώστε να διατηρηθεί αναλλοίωτο το φυσικό περιβάλλον της λιμνοθάλασσας και να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα των ειδών άγριας χλωρίδας και πανίδας που φιλοξενεί είναι τα εξής: 5. Δημιουργία Φορέα Διαχείρισης, ο οποίος θα είναι υπεύθυνος για τη συνεχή παρακολούθηση της περιοχής και θα λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για την εξασφάλιση του καλού επιπέδου διατήρησής της. 6. Τοποθέτηση παρατηρητηρίων ορνιθοπανίδας, τα οποία θα εξασφαλίζουν την ομαλή διεξαγωγή του κυνηγιού και την αποτροπή λαθροθηρίας των προστατευόμενων ειδών, εφόσον το κυνήγι στης περιοχές Natura 2000 επιτρέπεται υπό όρους (Πηγή: Ευρωπαϊκή επιτροπή http://ec.europa.eu/). 7. Καταγραφή των ειδών χλωρίδας και πανίδας που προστατεύονται από το Natura 2000, έτσι ώστε να αξιολογηθεί η κατάσταση των πληθυσμών τους και να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας τους, όπου χρειάζεται. 8. Εκ νέου καταγραφή και αξιολόγηση των τύπων οικοτόπων που προστατεύονται από το Natura 2000, έτσι ώστε να συγκριθεί η κατάσταση διατήρησής τους με αυτήν που καταγράφηκε από το δίκτυο Natura 2000, την περίοδο 1998 με 2000 και να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας τους, όπου χρειάζεται. Επίσης η ανάπτυξη του οικοτουρισμού θα μπορούσε να αναδείξει την περιβαλλοντική ομορφιά και μοναδικότητα του τόπου μας και θα έδινε το κίνητρο στους ντόπιους κατοίκους να προστατεύσουν και να διατηρήσουν αναλλοίωτο το οικοσύστημα της λιμνοθάλασσας. Οικοτουριστική ανάπτυξη θα μπορούσε να επιτευχθεί με τη διεξαγωγή εκδρομών ενημέρωσης για την άγρια ζωή στην περιοχή, τη διάνοιξη μονοπατιών περιφερειακά της, τις παρακολουθήσεις των μεταναστευτικών πουλιών κλπ. Τέλος, η ευαισθητοποίηση των μικρότερων ηλικιών σε θέματα που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και η δημιουργία περιβαλλοντικής συνείδησης στους μικρούς και όχι μόνο μαθητές, είναι αυτή που θα διασφαλίσει ότι το οικοσύστημα της λιμνοθάλασσας Κορισσίων δεν θα καταστραφεί και θα αποτελέσει φυσική κληρονομιά των επόμενων γενεών. / -

Ο Αμβρακικός κόλπος είναι ο μεγαλύτερος κόλπος της Δυτικής Ελλάδας με έκταση περίπου 405km2. Αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες περιοχές της χώρας μας, όπου σύμφωνα με την Κ.Υ.Α. 16.611/93 έχει υπαχθεί σε καθεστώς προστασίας, σε εφαρμογή της διεθνούς σύμβασης Ramsar που αφορά την προστασία και τη διατήρηση των υδρόβιων και παρυδάτιων οργανισμών. Η περιοχή πρόσφατα έχει ενταχθεί στο δίκτυο ΦΥΣΗ 2000 με κωδικό GR2110001 και αποτελεί σημαντικό βιότοπο τόσο για τα υδρόβια και παρυδάτια πουλιά που διαχειμάζουν και αναπαράγονται στην περιοχή όσο και για σημαντικά είδη χλωρίδας και πανίδας. Οι λιμνοθάλασσες του Αμβρακικού κόλπου απαντούν κυρίως στο βόρειο τμήμα. Οι κυριότερες λιμνοθάλασσες είναι το σύμπλεγμα «Ροδιά, Τσουκαλιό, Αυλερή» δυτικά του λόφου της Σαλαώρας και η λιμνοθάλασσα Λογαρού ανατολικά του ίδιου λόφου. Οι δύο από τις τρεις λιμνοθάλασσες, η Τσουκαλιό και η Ροδιά επικοινωνούν μεταξύ τους και διαχωρίζονται από τη Λογαρού με μια στενή λωρίδα γης. Οι παράκτιες λιμνοθάλασσες βρίσκονται μεταξύ ξηράς και θάλασσας και επηρεάζονται τόσο από το θαλάσσιο όσο και από το χερσαίο περιβάλλον. Επηρεάζονται από σε αυξημένες εισροές θρεπτικών από τους ποταμούς και τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες που αναπτύσσονται στη λεκάνη απορροής τους. Οι παράκτιες λιμνοθάλασσες είναι αυτόνομα δυναμικά οικοσυστήματα με υψηλή παραγωγική ικανότητα και παρουσιάζουν ιδιαίτερα μορφολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Τα κύρια χαρακτηριστικά αυτών των συστημάτων είναι οι συχνές μεταβολές των περιβαλλοντικών παραμέτρων (θερμοκρασία και αλατότητα) που προκαλούν σημαντικές μεταβολές στην αφθονία και την κατανομή των οργανισμών. Η οικολογική έρευνα βασίστηκε στην παρακολούθηση των εποχικών διακυμάνσεων κατά τη διάρκεια της βλαστητικής περιόδου, από τον Μάϊο του 2003 έως τον Μάϊο του 2004, της βλάστησης των υδροβίων μακροφύτων, των θρεπτικών αλάτων και των φυσικοχημικών παραμέτρων του νερού (βάθος, διαφάνεια, θερμοκρασία, αλατότητα, αγωγιμότητα, διαλυμένο οξυγόνο, pH) στις τρεις παράκτιες λιμνοθάλασσες του Αμβρακικού κόλπου. Διερευνήθηκε επίσης η δομή των μακροφυτικών κοινωνιών που εντοπίστηκαν στις λιμνοθάλασσες του Αμβρακικού καθώς και ο τρόπος με τον οποίο οι αβιοτικοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν την αφθονία των διαφορετικών φυτικών ειδών. Ειδικότερα μελετήθηκε η σύνθεση των φυτικών οργανισμών, οι εποχικές αλλαγές και η διαδοχή των κυρίαρχων ειδών στις λιμνοθάλασσες σε σχέση με τους κύριους περιβαλλοντικούς παράγοντες. Το σύμπλεγμα των λιμνοθαλασσών αποτελείται από διαφορετικούς βιότοπους ως προς την αφθονία και την ποιοτική και ποσοτική σύσταση των βυθισμένων μακροφύτων. Οι λιμνοθάλασσες Ροδιά και Τσουκαλιό παρουσιάζουν ομοιότητες μεταξύ τους, ενώ η Λογαρού έχει μεγαλύτερη ομοιότητα με τον Αμβρακικό, με τον οποίο η επικοινωνία είναι άμεση. Στη μακροφυτική βλάστηση των λιμνοθαλασσών του Αμβρακικού επικρατούν το αγγειόσπερμο Zostera noltii και το χαρόφυτο Lamprothamnium papulosum, ενώ έχουν καταγραφεί συνολικά 12 είδη υδρόβιων μακροφύτων τα οποία διαχωρίστηκαν με την ανάλυση συστάδων σε έξι ομάδες βλάστησης. Τα κυρίαρχα φυτικά είδη ήταν το αγγειόσπερμο Zostera noltii και το χαρόφυτο Lamprothamnium papulosum στις λιμνοθάλασσες Ροδιά και Τσουκαλιό, ενώ στη λιμνοθάλασσα Λογαρού καταγράφηκαν σε αφθονία τα είδη Gracilaria-bursa pastoris και Acetabularia mediterranea και σε περιορισμένη έκταση η Zostera noltii. Οι περιοχές στις οποίες παρατηρούνται οι μεγαλύτεροι δείκτες ποικιλότητας και αφθονίας των ειδών εντοπίζονται στο νότιο τμήμα της λιμνοθάλασσας Τσουκαλιό. Την άνοιξη του 2004 παρατηρήθηκε αυξημένη παρουσία νηματοειδών φυκών τα οποία χαρακτηρίζονται ως ευκαιριακά είδη και η παρουσία τους αποτελεί δείκτη ευτροφισμού. Η λιμνοθάλασσα Ροδιά παρουσίασε σημαντική μείωση την άνοιξη του 2004 τόσο στο αριθμό των υδρόβιων φυτικών ειδών όσο και στο ποσοστό κάλυψης. Για τον καθορισμό των σχέσεων μεταξύ των περιβαλλοντικών μεταβλητών και των ειδών των μακροφύτων χρησιμοποιήθηκε η ανάλυση κανονικών αντιστοιχιών CCA (CANOCO-Canonical Correspondence Analysis) Οι στατιστικές διαφορές στις μέσες τιμές των περιβαλλοντικών παραμέτρων και των ομάδων βλάστησης υπολογίστηκαν με την Ανάλυση Διασποράς (ANOVA- Tukey’s test) Οι κυριότεροι παράγοντες που φαίνεται να επηρεάζουν τη μακροφυτική βλάστηση στην περιοχή μελέτης είναι το υδρολογικό ισοζύγιο, η αλατότητα, η περιεκτικότητα σε θρεπτικά άλατα και η διαφάνεια του νερού. Η διαφάνεια του νερού ήταν υψηλότερη στις λιμνοθάλασσες Τσουκαλιό και Ροδιά και μικρότερη στη Λογαρού. Το pH στις λιμνοθάλασσες ήταν αλκαλικό και κυμαίνονταν από 7,5 έως 9, και οι τιμές του διαλυμένου οξυγόνου μπορούν να κατατάξουν τα ύδατα των λιμνοθαλασσών του Αμβρακικού στα σχεδόν πλούσια ή πλούσια. Η μεγαλύτερη διακύμανση της αλατότητας παρατηρήθηκε στις λιμνοθάλασσες Ροδιά και Τσουκαλιό ενώ η μικρότερη διαπιστώθηκε στη λιμνοθάλασσα Λογαρού που μπορεί να χαρακτηριστεί ως υπερύαλη μιας και η τιμή της συγκεκριμένης παραμέτρου παρουσίασε τιμές που ξεπερνούσαν το 40‰. Παρατηρήθηκε εποχική μεταβολή στις συγκεντρώσεις των θρεπτικών αλάτων του αζώτου μεταξύ των περιόδων παρακολούθησης. Σημειώνεται μείωση της συγκέντρωσης του ολικού ανόργανου Ν κατά τη διάρκεια της άνοιξης του 2004 σε σχέση με την άνοιξη του 2003. Η συγκέντρωση του ολικού ανόργανου Ν είναι χαμηλότερη το καλοκαίρι και το φθινόπωρο. Η λιμνοθάλασσα Ροδιά παρουσιάζει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση ολικού ανόργανου αζώτου, ακολουθεί η λιμνοθάλασσα Τσουκαλιό και τελευταία η λιμνοθάλασσα Λογαρού. Οι συγκεντρώσεις των νιτρικών ιόντων εμφανίζονται αυξημένες την άνοιξη και το φθινόπωρο. Το φθινόπωρο επίσης παρατηρούνται υψηλές συγκεντρώσεις αμμωνιακών ιόντων ενώ οι συγκεντρώσεις των φωσφορικών κυμαίνονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Σημαντικό ρόλο στη ανάπτυξη των μακροφύτων παίζει ο φώσφορος ο οποίος αποτελεί περιοριστικό παράγοντα. Ο φώσφορος είναι αυτός που ρυθμίζει και τον ανταγωνισμό μεταξύ μακροφύτων και φυτοπλαγκτού και θεωρείται ότι είναι ένας από τους κύριους παράγοντες περιορισμού της φυτοκάλυψης στις λιμνοθάλασσες του Αμβρακικού κόλπου. / Amvrakikos Gulf, situated in Western Greece, is one of the most important areas of the country, protected by the Ramsar Convention, especially for waterfowl populations, and recently has been included to the Natura 2000 Network with code number GR2110001. It is considered to be a very important biotope for flora and fauna and especially for birds that they are nesting and breeding in such type of habitats. The lagoons of Amvrakikos Gulf appear mainly at the north part of it. The most important lagoons are Rodia, Tsoukalio and Ayleri western of Salaora’ s hill and Logarou at the eastern part of the same hill. Two of the lagoons are interconnected and separated from the third by a narrow strip of land. Coastal lagoons, situated between the land and the sea, are influenced by both marine and terrestrial factors and subjected to increased nutrient inputs by rivers and human activities of the catchment area. Coastal lagoons are autonomous dynamic systems with a high productivity potential and a number of common morphological and ecological features. Characteristic features of these systems are frequent fluctuations in the environmental parameters (temperature and salinity) causing severe changes in the abundance and distribution of organisms. The ecological study is based on monitoring data on the seasonal variation during the vegetated periods of 2003-‘04 on submerged vegetation, nutrients, light and physicochemical parameters of water (depth, transparency, temperature, salinity, conductivity, dissolved oxygen, pH), in three shallow coastal brackish lagoons of Amvrakikos Gulf, Ionian Sea. It was studied the species composition, the seasonal variations and the succession of submerged macrophytes in relation to the main environmental factors and the abundance of the different species. The submerged flora in the Rodia and Tsoukalio is dominated by a charophytes, Lamprothamnium papulosum and an important angiosperm Zostera noltii. In Logarou two species of macroalgae Gracilaria-bursa pastoris and Acetabularia mediterranea, are abundant while Zostera noltii occurs with a limited presence. Statistical analyses and ordination methods were performed with statistical package SPSS (V. 12) and PC Ord (V.4). The hydrological regime, depth, water transparency and the fluctuation of salinity seems to be the main factors controlling the abundance of different species in three lagoons. When the salinity changed during the second year of the survey it was observed an alteration of the vegetation. The most important alteration happened at Rodia lagoon on spring 2004. It was also observed changes on the concentrations of nutrients and especially on nitrogen. The concentrations of nitrates were higher in spring and autumn due to inputs from catchments area. On autumn they were observed higher concentrations of ammonium with the exception of phosphates that they were very low something that recorded in similar ecosystems in other areas of the world.