• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 91
  • 4
  • 3
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 99
  • 38
  • 35
  • 27
  • 21
  • 19
  • 17
  • 14
  • 13
  • 13
  • 13
  • 11
  • 11
  • 11
  • 10
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
21

A emergência da psicopedagogia no Brasil

Coutinho, Karyne Dias January 2008 (has links)
A partir das lentes teórico-metodológicas dos Estudos Foucaultianos, essa Tese lança um olhar genealógico sobre a emergência da Psicopedagogia no Brasil, problematizando as condições que a tornaram possível. Para tanto, faz a análise de uma série de práticas (incluídos os discursos), entendidas como portas de entrada que permitiram o surgimento do campo da Psicopedagogia. Inicialmente, são apresentadas condições mais amplas que transcendem o caso brasileiro, afirmando que as primeiras possibilidades para a construção do solo psicopedagógico foram dispostas pelas relações entre os estudos da criança, o elo entre Psicologia e Pedagogia e a invenção da infância anormal, bem como por práticas de Maria Montessori, Ovide Decroly, Edouard Claparède e Jean Piaget. Em seguida, são apresentadas condições de possibilidade da Psicopedagogia mais especialmente no Brasil, por meio do exame de três documentos e duas instituições brasileiras de ensino que estiveram envolvidos com a disseminação e recriação de preceitos escolanovistas. Nessa parte, destacam-se as práticas de Fernando de Azevedo, Lourenço Filho, Anísio Teixeira e Helena Antipoff. Por fim, analisa as relações da Psicopedagogia com processos de normalização, com a gestão do risco social e com o deslocamento do ensino para a aprendizagem. Como um dos principais resultados dessa pesquisa, tem-se que a troca de ênfase do dispositivo disciplinar para o dispositivo de seguridade, estudada por Foucault em Seguridade, Território, População, foi possibilitada, na instância educacional, por práticas que se envolveram com a atribuição de um caráter científico ao campo da Educação, fundamentando-o especialmente na Biologia e na Psicologia e operando com um processo que se pode chamar de governamentalização da escola – condição fundamental para a emergência da Psicopedagogia. / Through the Foucauldian Studies theoretical and methodological lenses, this thesis has a genealogical gaze upon the emergence of Psychopedagogy in Brazil, problematising the conditions enabling it. For this, it does an analysis of a series of practices (including discourses) taken as new horizons for the emergence of the psychopedagogical field. At first, we have provided wider conditions far beyond the Brazilian case, suggesting that the earlier possibilities to establish the psychopedagogical ground were arranged by the relationships between children studies, the link between Psychology and Pedagogy, and the invention of abnormal children, as well as practices by Maria Montessori, Ovide Decroly, Edouard Claparède and Jean Piaget. Then we have provided conditions for the possibility of Psychopedagogy especially in Brazil, by assessing three documents and two institutions of higher education involved in disseminating and recreating the New School principles. In this part, Fernando de Azevedo, Lourenço Filho, Anísio Teixeira e Helena Antipoff have arisen to prominence. At last, it assesses Psychopedagogy relationships with the normalising processes, social risk management and teaching-to-learning displacement. As one of the key results, the change of the emphasis on the security rather than discipline device, Foucault studied in Security, Territory and Population, was enabled in education by practices relating to giving to the Educational field a scientific character, especially in Biology- and Psychology-grounded, and working with a process that may be called school governmentalisation a fundamental condition for the emergence of Psychopedagogy.
22

A emergência da psicopedagogia no Brasil

Coutinho, Karyne Dias January 2008 (has links)
A partir das lentes teórico-metodológicas dos Estudos Foucaultianos, essa Tese lança um olhar genealógico sobre a emergência da Psicopedagogia no Brasil, problematizando as condições que a tornaram possível. Para tanto, faz a análise de uma série de práticas (incluídos os discursos), entendidas como portas de entrada que permitiram o surgimento do campo da Psicopedagogia. Inicialmente, são apresentadas condições mais amplas que transcendem o caso brasileiro, afirmando que as primeiras possibilidades para a construção do solo psicopedagógico foram dispostas pelas relações entre os estudos da criança, o elo entre Psicologia e Pedagogia e a invenção da infância anormal, bem como por práticas de Maria Montessori, Ovide Decroly, Edouard Claparède e Jean Piaget. Em seguida, são apresentadas condições de possibilidade da Psicopedagogia mais especialmente no Brasil, por meio do exame de três documentos e duas instituições brasileiras de ensino que estiveram envolvidos com a disseminação e recriação de preceitos escolanovistas. Nessa parte, destacam-se as práticas de Fernando de Azevedo, Lourenço Filho, Anísio Teixeira e Helena Antipoff. Por fim, analisa as relações da Psicopedagogia com processos de normalização, com a gestão do risco social e com o deslocamento do ensino para a aprendizagem. Como um dos principais resultados dessa pesquisa, tem-se que a troca de ênfase do dispositivo disciplinar para o dispositivo de seguridade, estudada por Foucault em Seguridade, Território, População, foi possibilitada, na instância educacional, por práticas que se envolveram com a atribuição de um caráter científico ao campo da Educação, fundamentando-o especialmente na Biologia e na Psicologia e operando com um processo que se pode chamar de governamentalização da escola – condição fundamental para a emergência da Psicopedagogia. / Through the Foucauldian Studies theoretical and methodological lenses, this thesis has a genealogical gaze upon the emergence of Psychopedagogy in Brazil, problematising the conditions enabling it. For this, it does an analysis of a series of practices (including discourses) taken as new horizons for the emergence of the psychopedagogical field. At first, we have provided wider conditions far beyond the Brazilian case, suggesting that the earlier possibilities to establish the psychopedagogical ground were arranged by the relationships between children studies, the link between Psychology and Pedagogy, and the invention of abnormal children, as well as practices by Maria Montessori, Ovide Decroly, Edouard Claparède and Jean Piaget. Then we have provided conditions for the possibility of Psychopedagogy especially in Brazil, by assessing three documents and two institutions of higher education involved in disseminating and recreating the New School principles. In this part, Fernando de Azevedo, Lourenço Filho, Anísio Teixeira e Helena Antipoff have arisen to prominence. At last, it assesses Psychopedagogy relationships with the normalising processes, social risk management and teaching-to-learning displacement. As one of the key results, the change of the emphasis on the security rather than discipline device, Foucault studied in Security, Territory and Population, was enabled in education by practices relating to giving to the Educational field a scientific character, especially in Biology- and Psychology-grounded, and working with a process that may be called school governmentalisation a fundamental condition for the emergence of Psychopedagogy.
23

A emergência da psicopedagogia no Brasil

Coutinho, Karyne Dias January 2008 (has links)
A partir das lentes teórico-metodológicas dos Estudos Foucaultianos, essa Tese lança um olhar genealógico sobre a emergência da Psicopedagogia no Brasil, problematizando as condições que a tornaram possível. Para tanto, faz a análise de uma série de práticas (incluídos os discursos), entendidas como portas de entrada que permitiram o surgimento do campo da Psicopedagogia. Inicialmente, são apresentadas condições mais amplas que transcendem o caso brasileiro, afirmando que as primeiras possibilidades para a construção do solo psicopedagógico foram dispostas pelas relações entre os estudos da criança, o elo entre Psicologia e Pedagogia e a invenção da infância anormal, bem como por práticas de Maria Montessori, Ovide Decroly, Edouard Claparède e Jean Piaget. Em seguida, são apresentadas condições de possibilidade da Psicopedagogia mais especialmente no Brasil, por meio do exame de três documentos e duas instituições brasileiras de ensino que estiveram envolvidos com a disseminação e recriação de preceitos escolanovistas. Nessa parte, destacam-se as práticas de Fernando de Azevedo, Lourenço Filho, Anísio Teixeira e Helena Antipoff. Por fim, analisa as relações da Psicopedagogia com processos de normalização, com a gestão do risco social e com o deslocamento do ensino para a aprendizagem. Como um dos principais resultados dessa pesquisa, tem-se que a troca de ênfase do dispositivo disciplinar para o dispositivo de seguridade, estudada por Foucault em Seguridade, Território, População, foi possibilitada, na instância educacional, por práticas que se envolveram com a atribuição de um caráter científico ao campo da Educação, fundamentando-o especialmente na Biologia e na Psicologia e operando com um processo que se pode chamar de governamentalização da escola – condição fundamental para a emergência da Psicopedagogia. / Through the Foucauldian Studies theoretical and methodological lenses, this thesis has a genealogical gaze upon the emergence of Psychopedagogy in Brazil, problematising the conditions enabling it. For this, it does an analysis of a series of practices (including discourses) taken as new horizons for the emergence of the psychopedagogical field. At first, we have provided wider conditions far beyond the Brazilian case, suggesting that the earlier possibilities to establish the psychopedagogical ground were arranged by the relationships between children studies, the link between Psychology and Pedagogy, and the invention of abnormal children, as well as practices by Maria Montessori, Ovide Decroly, Edouard Claparède and Jean Piaget. Then we have provided conditions for the possibility of Psychopedagogy especially in Brazil, by assessing three documents and two institutions of higher education involved in disseminating and recreating the New School principles. In this part, Fernando de Azevedo, Lourenço Filho, Anísio Teixeira e Helena Antipoff have arisen to prominence. At last, it assesses Psychopedagogy relationships with the normalising processes, social risk management and teaching-to-learning displacement. As one of the key results, the change of the emphasis on the security rather than discipline device, Foucault studied in Security, Territory and Population, was enabled in education by practices relating to giving to the Educational field a scientific character, especially in Biology- and Psychology-grounded, and working with a process that may be called school governmentalisation a fundamental condition for the emergence of Psychopedagogy.
24

O movimento de reconfiguração do papel do diagnóstico no espaço escolar e suas implicações na ação pedagógica

Pereira, Kátia Regina do Carmo 25 May 2018 (has links)
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Faculdade de Educação, Programa de Pós-Graduação em Educação, 2018. / A presença do diagnóstico médico/psicológico no espaço escolar tem se ampliado em função da proposta de educação inclusiva que tem se instaurado no cenário educacional. Nesse contexto este instrumento ainda se encontra, significativamente, sob base biomédica e concepções patologizantes, limitadoras e culpabilizadoras do indivíduo que o apresenta, as quais não favorecem o processo ensino-aprendizagem em suas potencialidades. A inserção de outras perspectivas teóricas nesse espaço, entretanto, tem possibilitado novas reflexões e propostas para a alteração dessa relação entre a escola e o diagnóstico. Na Secretaria de Estado de Educação do Distrito Federal, após um percurso histórico marcado por diversas transformações, o Serviço Especializado de Apoio à Aprendizagem (SEAA) assume como propósito maior de atuação, a promoção da melhoria da qualidade do processo ensino-aprendizagem, estabelecendo como um de seus objetivos específicos, para o alcance dessa meta, o investimento no movimento de mudanças de algumas concepções, o que nos fez considerar as equipes que nele atuam como uma possibilidade de intervenção a favor de transformações na relação entre escola e diagnóstico. Diante disto e ancorados na perspectiva histórico-cultural como proposta por Vigotski e na Teoria da Subjetividade postulada por González Rey, instauramos a pesquisa com o objetivo de compreender o movimento de reconfiguração do papel do diagnóstico no espaço escolar a partir do trabalho realizado pelo SEAA e suas implicações na ação pedagógica. O processo investigativo se deu sob a inspiração dos princípios da Epistemologia Qualitativa formulada por González Rey. Contamos com a participação de uma pedagoga e uma psicóloga de uma equipe do SEAA e duas professoras dentro do seu espaço de atuação: uma escola pública do Distrito Federal. Com o intuito de promover a participação dos colaboradores da pesquisa nos valemos de alguns instrumentos, tais como: dinâmicas conversacionais, observações, entrevistas, “Para quem você tira o chapéu?”, “Tempestade de ideias”, “Retrato falado”, “Análise reflexiva do diagnóstico”, autobiografia, análise documental, “De frente para o espelho”. A análise construtivo-interpretativa nos permitiu compreender que o papel do diagnóstico pôde ser ressignificado naquele espaço escolar pelas mudanças de concepções de aspectos diretamente relacionados a ele, como: desenvolvimento humano, aprendizagem, inclusão. Esse movimento de transformação, entretanto, foi possibilitado mediante a articulação de alguns núcleos de força presentes no grupo da escola, os quais constituíam, ao mesmo tempo, a sua subjetividade social, sendo eles: o aspecto relacional, dialógico e colaborativo. Além desses aspectos a equipe que compunha o SEAA apresentou-se como outro núcleo de força partícipe desse movimento por investir em ações que visavam alterar concepções junto ao grupo e fortalecer a proposta pedagógica da escola em direção ao atendimento das singularidades dos alunos. Todo esse movimento reverberava na ação pedagógica dos professores resultando no estabelecimento de princípios norteadores de sua atuação com todos os alunos, de maneira que o diagnóstico apresentado por alguns deles não alterava a relação pedagógica instituída. Nesse cenário o diagnóstico tornava-se mais um elemento de informação sobre os alunos, o que contribuía para uma ação pedagógica mais pertinente ao atendimento de suas peculiaridades. Diante do exposto pudemos fundamentar a tese de que a escola instituída como um espaço relacional, dialógico e colaborativo viabiliza a reconfiguração do papel do diagnóstico implicando-o no processo ensino-aprendizagem como um elemento favorecedor da ação pedagógica. / The presence of the medical / psychological diagnosis in the school space has expanded in function of the proposal of inclusive education that has been established in the educational scenery. In this space, this instrument still meet significantly under biomedical basis and pathological conceptions, limiting and blaming the individual who teaches them, which do not favor the teaching-learning process in its potentialities. The insertion of other theoretical perspectives in this space, however, has made possible new reflections and proposals for the alteration of this relation between the school and the presence of the diagnosis. In the State Department of Education of the Federal District, after a historical course marked by several transformations, the Specialized Service of Support to Learning (SEAA) assumes as a greater purpose of action the promotion of improvement of the quality of the teaching-learning process, being worth, among other means, favoring the re-signification of some conceptions, which made us to consider the teams that act on it as possibles mediators in the context of changes in the relationship between school and diagnosis. Faced with this and anchored in the historical-cultural perspective as proposed by Vygotsky and in the Theory of Subjectivity postulated by González Rey, we instated the research with the aim of understanding the movement of resignification of the role of diagnosis in the school space from the work carried out by the SEAA and its implications for pedagogical action. The investigative process came under the inspiration of the principles of Qualitative Epistemology formulated by González Rey. We counted on the participation of a pedagogue and a psychologist from a team of the SEAA and two teachers within its space of action: a public school of the Federal District. In order to promote the participation of the collaborators of the research we use some instruments, such as: conversational dynamics, observations, interviews, "To whom do you take your hat off?", "Brainstorming", "Composite sketch", "Reflective analysis of the diagnosis", autobiography, documentary analysis," Facing the mirror ". The constructive-interpretative analysis allowed us to understand that the role of diagnosis could be the re-significance in that school space by the changes in conceptions of aspects directly related to it, such as: human development, learning, inclusion, among others. This movement of transformation, however, was made possible through the articulation of some force nuclei present in the school group, which constituted, at the same time, their social subjectivity, being: the relational, dialogical and collaborative aspect. In addition to these aspects, the team that had composed the SEAA presented itself as another nucleus of force that participated on this movement by investing in actions that aimed to change conceptions with the group and to strengthen the pedagogical proposal of the school towards the attendance of the singularities of the students. All this movement reverberated in the pedagogical action of the teachers, resulting in the establishment of guiding principles of its action with all the students, so that the diagnosis presented by some of them did not alter the established pedagogical relation. In this scenario, the diagnosis became more an element of information about the students, which contributed to a pedagogical action more pertinent to attending to their peculiarities. In view of the above, we were able to base the thesis that the school established as a relational, dialogical and collaborative space makes it possible to redefine the role of diagnosis by implicating it in the teaching-learning process as a facilitating element of pedagogical action. / La presencia del diagnóstico médico/psicológico en el espacio escolar se ha ampliado en función de la propuesta de educación inclusiva que se ha instaurado en el escenario educativo. En este contexto este instrumento aún se encuentra, significativamente, bajo base biomédica y concepciones patologizantes, limitadoras y culpabilizadoras del individuo que lo aprensenta, las cuales no favorecen el proceso enseñanza-aprendizaje en sus potencialidades. La inserción de otras perspectivas teóricas en ese espacio, sin embargo, ha posibilitado nuevas reflexiones y propuestas para la alteración de esa relación entre la escuela y el diagnóstico. En la Secretaría de Estado de Educación del Distrito Federal, tras un recorrido histórico marcado por varias transformaciones, el Servicio Especializado de Apoyo al Aprendizaje (SEAA) asume como propósito mayor de actuación, la promoción de la mejora de la calidad del proceso enseñanza-aprendizaje, estableciendo como uno de sus objetivos específicos, para el logro de esa meta, la inversión en el movimiento de cambios de algunas concepciones, lo que nos hizo considerar los equipos que en él actúan como una posibilidad de intervención a favor de transformaciones en la relación entre escuela y diagnóstico. Frente a esto y anclados en la perspectiva histórico-cultural como propuesta por Vigotski y en la Teoría de la Subjetividad postulada por González Rey, instauramos la investigación con el objetivo de comprender el movimiento de resignificación del papel del diagnóstico en el espacio escolar a partir del trabajo realizado por el SEAA y sus implicaciones en la acción pedagógica. El proceso investigativo se dio bajo la inspiración de los principios de la Epistemología Cualitativa formulada por González Rey. Contamos con la participación de una pedagogía y una psicóloga de un equipo del SEAA y dos profesoras dentro de su espacio de actuación: una escuela pública del Distrito Federal. Con el fin de promover la participación de los colaboradores de la investigación nos valemos de algunos instrumentos, tales como: dinámicas conversacionales, observaciones, entrevistas, "¿Para quién te quita el sombrero?", "Tormenta de ideas", "Retrato hablado", "Análisis reflexiva del diagnóstico ", autobiografía, análisis documental," Frente al espejo ". El análisis constructivo-interpretativo nos permitió comprender que el papel del diagnóstico pudo ser resignificado en aquel espacio escolar por los cambios de concepciones de aspectos directamente relacionados a él, como: desarrollo humano, aprendizaje, inclusión. Este movimiento de transformación, sin embargo, fue posibilitado mediante la articulación de algunos núcleos de fuerza presentes en el grupo de la escuela, los cuales constituían al mismo tiempo su subjetividad social, siendo ellos: el aspecto relacional, dialógico y colaborativo. Además de esos aspectos el equipo que componía el SEAA se presentó como otro núcleo de fuerza partícipe de ese movimiento por invertir en acciones que pretendían alterar concepciones junto al grupo y fortalecer la propuesta pedagógica de la escuela hacia la atención de las singularidades de los alumnos. Todo ese movimiento reverberaba en la acción pedagógica de los profesores resultando en el establecimiento de principios orientadores de su actuación con todos los alumnos, de manera que el diagnóstico presentado por algunos de ellos no alteraba la relación pedagógica instituida. En ese escenario el diagnóstico se tornaba más un elemento de información sobre los alumnos, lo que contribuía a una acción pedagógica más pertinente a la atención de sus peculiaridades. Ante la expuesta pudimos fundamentar la tesis de que la escuela instituida como un espacio relacional, dialógico y colaborativo viabiliza la resignificación del papel del diagnóstico implicándolo en el proceso enseñanza-aprendizaje como un elemento favorecedor de la acción pedagógica.
25

Mètode de Projectes Tecnològics com un entorn favorable d'aprenentatge en el context de la Teoria de l'Activitat, El

Soler Martínez, Albert Josep 23 January 2004 (has links)
Aquesta tesi intenta dotar la matèria de Tecnologia d'ESO i Batxillerat d'unainterpretació psico-pedagògica nova, de tal manera que ens permeti interpretar,entendre i millorar els processes subjacents en 1'adquisició dels continguts deTecnologia.En primer lloc es fa un estudi detallat d'aquesta matèria: especificant els seus significats; indicant els seus continguts i metodologies; trobant els seus trets caracteristics i les seves peculiaritats... S'observa com la manera de treballar a Tecnologia fa que sigui necessari un tractament psico-pedagògic adient a les sevescaracteristíques. També s'observa que existeixen diferències ben marcades dintre la mateixa matèria però entre diferents països, el que ens fara anar amb molta cura sempre que fem comparacions.Després es revisen les investigacions que s'han dut a terme sobre Tecnologia, tant al nostre país com a d'altres llocs, tot salvant les diferències existents sobre la concepció de la Tecnologia a cada país.Es cerca una teoria psico-pedagogica descriptiva que s'ajusti a les peculiaritats de laTecnologia: la "Teoria de la Formació per Etapes de les Accions Mentals", que s'engloba dintre de la Teoria de 1'Activitat. S'avala aquesta idoneïtat obtenint els trets caracteristics de les metodologies de treball de la Tecnologia en especial del Mètode de Projectes i comparant-los amb la Teoria de 1'Activitat. També es trobencomentaris de destacats investigadors d'aquestes teories avalant el seu ús en la interpretació del Mètode de Projectes.Es fa un estudi d'aquesta teoria psico-pedagògica tot centrant-se en aquells elements que més interessen de cara a interpretar aspectes docents a Tecnologia. Es passa despres a 1'analisi exhaustiu del Mètode de Projectes sota la perspectiva de la Teoria de l'Activitat. En primer lloc, d'una manera global, identificant elements i aclarint definicions i conceptes, i despres d'una manera particular, mitjançant la realització d'una investigació. A la investigació docent justifiquem i expliquem tot el treballrealitzat. I per ultim fem un exercici de síntesi de resultats, tant a nivell particular comgeneral, tot intentant enllaçar amb 1'objectiu inicial de reinterpretar 1'aplicació didàcticadel mètode de projectes a Tecnologia de cara a millorar la docencia.
26

Els Mediadors interculturals a les institucions educatives de Catalunya

Llevot Calvet, Núria 05 June 2002 (has links)
En Cataluña, en los últimos años, han ido proliferando una serie de "profesionales" que realizan, con más o menos adecuación a la definición teórica, la función de mediadores interculturales. Primeramente se trataba de gitanos, pero recientemente, fruto del incremento de la presencia de niños de origen inmigrante en las escuelas catalanas, se ha visto crecer el número y el protagonismo de los extranjeros por el reconocimiento que se les ha otorgado desde la administración y las instituciones (principalmente, al generar una mayor preocupación los inmigrantes procedentes de África, los mediadores son sobre todo de este continente). Concretamente, los mediadores interculturales han intentado intervenir en cuestiones como la participación de los padres de origen inmigrante o minoritario en los centros escolares, la adaptación del currículum a la diversidad cultural, la negociación de conflictos "culturales" (la carne de cerdo en el comedor escolar, el uso del pañuelo en las clases .), la desescolarización, absentísmo y abandono escolar de los alumnos durante el período de la escolarización obligatoria, la traducción lingüística y la interpretación sociocultural, etc. Al ser una práctica nueva está aún llena de interrogantes, pero al notar que no se está produciendo paralelamente una reflexión y clarificación de sus fundamentos, nos parecía un momento pertinente para examinar su desarrollo, así como la repercusión de la misma en el seno de la comunidad educativa. Mientras el marco teórico tiene una cuenta experiencias internacionales y otros estudios realizados (Quebec y Francia), el trabajo empírico de la investigación se ha circunscrito a toda Cataluña. Éste ha consistido en entrevistas en profundidad a mediadores o personas que ejercen este papel aunque no reciban este nombre, como también a coordinadores y formadores de cursos sobre mediación intercultural (en total 44), y, a la vez, se ha complementado con una encuesta a docentes de primaria y de educación secundaria obligatoria (n=740), que nos han proporcionado su percepción del mediador y la mediación en las instituciones escolares.
27

El síndrome de Burnout en los docentes de educación infantil y primaria en la zona del Valles Occidental

Arís Redó, Núria 17 June 2005 (has links)
El contenido de esta Tesis Doctoral versa sobre la incidencia del síndrome de Burnout, en los docentes de educación infantil y primaria de la zona del Valles Occidental (Barcelona). El síndrome de Burnout es un problema social y de salud pública. Algunos profesionales se ven forzados a implicarse durante muchas horas en los problemas y preocupaciones de las personas con las que realizan su actividad laboral. El ejercicio continuado de la función docente en tales condiciones, va creando una acumulación de sensaciones, así como un desgaste personal, que puede conducir al estrés crónico y comportar el estado definido como agotado, "quemado", o síndrome de Burnout. El estudio se centra en conocer algunas de las percepciones y opiniones de los docentes en relación al estrés y, concretamente, al Burnout, la frecuencia con que se manifiesta, así como su vinculación con algunos aspectos de la formación inicial y permanente recibida. A tal efecto utilizaremos el inventario Maslach Burnout Inventory, (Maslach y Jackson, 1981 -traducción oficial al castellano de Seisdedos, 1997-), un instrumento de prestigio y solidez científica, que nos permitirá determinar el grado de estrés y Burnout, en función de la intensidad con la que los docentes manifiestan unas determinadas sensaciones. Es un cuestionario que consta de veintidós ítems repartidos en tres escalas, cada una de las cuales se identifica con las tres dimensiones establecidas por los citados autores, como definitorias del síndrome de Burnout: Cansancio emocional, Despersonalización, Realización personal. Para complementar y contextualizar este estudio, elaboraremos un cuestionario que nos aporte datos personales y profesionales, asociados con las actitudes de los docentes hacia su profesión y formación permanente, para poder relacionarlos. Como una posible prevención proponemos una redefinición de la cultura escolar, integrando una visión compartida de los principios y las metas, así como de la concepción de las relaciones de la escuela con el entorno social, político y cultural. La cooperación y colaboración vienen a expresar una cultura global y holística, frente al individualismo, competitividad y profesionalismo endémico.
28

Escolas : espaço de fabricação de imagens : pátho(s)logias do olhar na relação professor-aluno

Brauner, Maira Fabiana January 2003 (has links)
O processo de ensino e de aprendizagem funda-se numa relação escópica e especular estabelecida entre professor-aluno, da qual resultam a construção/consti-tuição de imagens. Estas, por sua vez, entendidas como processo e não como pro-duto, necessitam de três tempos para sua constituição, os quais são analisados a partir dos paradigmas da psicanálise freudo-lacaniana, da epistemologia genética e da filosofia benjaminiana. As imagens, na condição de suportes imaginários, representam, para o pro-fessor e para o aluno, um entre-lugar interdisciplinar enlaçando e fabricando se-melhanças e diferenças entre a Clínica e a Educação; entre o espaço privado da família e o espaço público da escola/social; entre o olhar e o ver; entre a imagem e sua representação. Trata-se, portanto, da construção de uma experiência e do exer-cício do ensinar e do aprender. Experiências essas, compartilhadas entre professor e aluno no espaço escolar Das análises e reflexões desenvolvidas nesta pesquisa, que tiveram por base tanto fragmentos de casos clínicos com crianças em atendimento psicomotor quanto entrevistas com professores, foi construído um instrumento denominado caso peda-gógico, cujo objetivo é auxiliar o professor a refletir sobre os efeitos imaginários pro-duzidos nas referidas relações escópicas e especulares, as quais interferem, susten-tam e, muitas vezes, obstaculizam o processo de ensino-aprendizagem, produzindo fracassos tanto no processo do ensinar, quanto no do aprender. Nesse sentido, é preciso compreender que o processo ensino-aprendizagem não implica apenas uma relação prazerosa, mas também e, especialmente, sofri-mentos: tanto do professor quanto do aluno, aos quais é preciso olhar e não apenas ver.
29

Aspectos relevantes para o diagnóstico e atendimento psicopedagógico da criança com dificuldade de aprendizagem

Leite, Nícia Helena January 2002 (has links)
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro Tecnológico. Programa de Pós-Graduação em Engenharia de Produção. / Made available in DSpace on 2012-10-19T19:14:11Z (GMT). No. of bitstreams: 1 192586.pdf: 596647 bytes, checksum: 915a3ad97a262c34b2858e70fb562f73 (MD5) / Esta pesquisa propõe instrumentos de diagnóstico dentro do âmbito escolar vinculando-os, significativamente, ao processo pedagógico e à tarefa educativa para crianças com dificuldades de aprendizagem. A identificação dos aspectos relevantes para o diagnóstico e atendimento psicopedagógico da criança possibilitou, além de investigar melhor a visão de professores, pais e da sociedade sobre o assunto em questão, observar o quanto tais expectativas contrariam as diretrizes contidas na legislação vigente. A escola, como instituição mediadora de conhecimento, e a família impingem expectativas e valores nas crianças impondo-lhes tarefas que, na maioria das vezes, encontram-se em desarmonia com suas capacidades, aptidões e visão de mundo. A baixa autoestima de muitas crianças foi um dos resultados significativos dessa pesquisa, que teve como alvo uma escola pública do estado de Minas Gerais. Confirmou-se a dificuldade das instituições educacionais quanto ao preparo tanto para intervir como para discernir sobre as diferenças e a complexidade dos distúrbios emocionais, aspectos sociais e outros aspectos que influenciam na aprendizagem.
30

Escolas : espaço de fabricação de imagens : pátho(s)logias do olhar na relação professor-aluno

Brauner, Maira Fabiana January 2003 (has links)
O processo de ensino e de aprendizagem funda-se numa relação escópica e especular estabelecida entre professor-aluno, da qual resultam a construção/consti-tuição de imagens. Estas, por sua vez, entendidas como processo e não como pro-duto, necessitam de três tempos para sua constituição, os quais são analisados a partir dos paradigmas da psicanálise freudo-lacaniana, da epistemologia genética e da filosofia benjaminiana. As imagens, na condição de suportes imaginários, representam, para o pro-fessor e para o aluno, um entre-lugar interdisciplinar enlaçando e fabricando se-melhanças e diferenças entre a Clínica e a Educação; entre o espaço privado da família e o espaço público da escola/social; entre o olhar e o ver; entre a imagem e sua representação. Trata-se, portanto, da construção de uma experiência e do exer-cício do ensinar e do aprender. Experiências essas, compartilhadas entre professor e aluno no espaço escolar Das análises e reflexões desenvolvidas nesta pesquisa, que tiveram por base tanto fragmentos de casos clínicos com crianças em atendimento psicomotor quanto entrevistas com professores, foi construído um instrumento denominado caso peda-gógico, cujo objetivo é auxiliar o professor a refletir sobre os efeitos imaginários pro-duzidos nas referidas relações escópicas e especulares, as quais interferem, susten-tam e, muitas vezes, obstaculizam o processo de ensino-aprendizagem, produzindo fracassos tanto no processo do ensinar, quanto no do aprender. Nesse sentido, é preciso compreender que o processo ensino-aprendizagem não implica apenas uma relação prazerosa, mas também e, especialmente, sofri-mentos: tanto do professor quanto do aluno, aos quais é preciso olhar e não apenas ver.

Page generated in 0.4986 seconds