• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 6
  • 2
  • Tagged with
  • 8
  • 5
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

A educação libertária e o extraordinário: traços de uma pedagogia (r)evolucionária / Libertarian education and the extraordinary: traits of pedagogy (r)evolutionary

Santos, Luciana Eliza dos 30 April 2014 (has links)
Esta tese busca expor e tecer ideias pedagógicas oriundas do movimento educacional racionalista libertário europeu, ocorrido entre final do século XIX e início do XX. Este movimento configurou uma rede social que colocou em questão padrões de educação, civilidade, infância, modernidade e possibilitou a concretização de experiências educacionais antagônicas à escola ordinária. Estes acontecimentos somam um rico conjunto de teorias, práticas pedagógicas e pontos de vista sobre o sentido da educação na sociedade. O foco irradiador do trabalho está na região da Catalunha/Espanha. A tese revisita a experiência da Escola Moderna de Barcelona e sua extensão via atuação política de Francisco Ferrer i Guardia e do grupo social e político internacionalista, com o qual se articulou. A base documental da pesquisa consiste em dois periódicos relacionados diretamente ao racionalismo libertário: o Boletim de la Escuela Moderna e a Revue L\'École Rénovée; produzidos no âmbito da Escola Moderna de Barcelona e da Liga Internacional da Educação Racional da Infância. Tais espaços educacionais, sociais e intelectuais foram inéditos ao se fundamentarem no processo de (r)evolução da educação, constituindo bases pedagógicas que questionaram a organização escolar e indicaram caminhos para sua ressignificação. / This thesis seeks to expose and make remarks to a few of the pedagogical ideas dating back of the rationalist European libertarian educational movement that occurred between the late nineteenth and early twentieth centuries. This movement has configured a social network that has raised the issue standards of education, civility, childhood, modernity and facilitated the execution of antagonistic educational experiences to ordinary school. These events add up to a rich set of theories, pedagogical practices and views on the meaning of education in society. The irradiator focus of the study is in the Catalonia / Spain region. This thesis revisits the experience of Modern School in Barcelona and its extension via political action of Francisco Ferrer i Guardia and internationalist political and social group, with which he articulated. The documentary evidence base for the research consists of two journals related directly to libertarian rationalism: Bulletin de la Escuela Moderna and Revue L\'École rénovée; produced under the Modern School in Barcelona and the International League of Rational Education of Children. Such educational, social and intellectual spaces were unprecedented when they were to be based on the (r) evolution of the education process, constituting pedagogical bases that placed in question the organization of the school and indicated path to overcome it.
2

O redesenho de sistemas de identidade visual brasileiros da escola racionalista de design dos anos 1960 / The rationalist schools redesign of visual identity systems in Brazil during the 1960s

Jorge, Mariana Aiex 24 April 2009 (has links)
Esta dissertação de mestrado trata da análise de três programas de identidade visual, criados por designers de destaque no campo profissional, formados pela escola racionalista. Os casos escolhidos foram desenvolvidos para grandes empresas brasileiras nas décadas de 1960 e 1970, e redesenhados na década de 1990. O estudo se concentrou na comparação entre estes programas considerando as mudanças culturais, sociais e econômicas que conduziram sua criação e seu redesenho em busca da resposta à questão: os princípios da escola funcionalista e racionalista, tendência que predominou dos anos 1960 até meados dos anos 1970, ainda são praticados no âmbito das identidades visuais? / This masters thesis analyses three visual identity programs, created by distinct professionals, formed by the rationalist school. The chosen cases were developed for large Brazilian companies in the 1960s and 1970s, and redesigned in the 1990s. The study focused on the comparison between these programs considering the cultural, social and economic changes which led to its creation and redesign aiming to answer the question: are the principles of the rationalist and functionalist school, a trend that dominated the 1960s until the mid-1970s, still practiced within the visual identities?
3

As casas de Lina Bo Bardi e os sentidos de habitat

Pereira, Maíra Teixeira 05 May 2014 (has links)
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Faculdade de Arquitetura e Urbanismo, Programa de Pesquisa e Pós-Graduação, 2014. / Submitted by Ana Cristina Barbosa da Silva (annabds@hotmail.com) on 2014-10-07T18:16:14Z No. of bitstreams: 1 2014_MairaTeixeiraPereira.pdf: 62731404 bytes, checksum: f2f2a00502db0b4a7539a24f90f21c8f (MD5) / Approved for entry into archive by Guimaraes Jacqueline(jacqueline.guimaraes@bce.unb.br) on 2014-10-08T15:24:14Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2014_MairaTeixeiraPereira.pdf: 62731404 bytes, checksum: f2f2a00502db0b4a7539a24f90f21c8f (MD5) / Made available in DSpace on 2014-10-08T15:24:14Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2014_MairaTeixeiraPereira.pdf: 62731404 bytes, checksum: f2f2a00502db0b4a7539a24f90f21c8f (MD5) / As casas de Lina Bo Bardi são muitas: são as casas pintadas por ela na sua infância, quando estudava no Liceu Artístico de Mamiani; são as casas por ela desenhadas e descritas nos artigos das revistas italianas, em que trabalhou nos primeiros anos depois de formada; e são as casas por ela projetadas e rascunhadas aqui no Brasil, em sua maturidade.Essas casas compõem um universo muito rico, denso e complexo: o universo chamado Lina. O universo da menina que nasceu em Roma no mesmo ano da 1º Guerra; da jovem que escolheu fazer arquitetura, até então um curso tipicamente masculino, e depois ir morar sozinha em Milão; da mulher que decidiu deixar seu país, para construir, junto com o seu marido, uma nova história no Brasil. Um universo costurado pelo tema habitat, que foi elaborado por Lina ao longo de sua vida, revelando diferentes sentidos, dimensões, sem perder, contudo, o princípio de simplicidade e o de morar em harmonia com a natureza.Habitat que revelou-se ingênuo e introspectivo nas aquarelas, crítico e racional nos textos e nas ilustrações, funcional e popular nos projetos e crônicas. As diferentes dimensões do habitat foram reveladas, na tese, por meio da análise de documentos, levantados no Instituto Lina Bo e Pietro Maria Bardi, que confirmam a relevância do tema na obra de Lina.Essas dimensões, por sua vez, suscitaram formas específicas de habitações, que materializaram esses sentidos e resgataram as“formas perdidas”, tão utilizadas por Lina nas suas obras, e que geraram pelo menos três tipos de residências: as Casas das Estórias, as Casas das Revistas e as Casas das Crônicas. Essa divisão ajuda a compreender melhor o universo habitacional de Lina e mesmo a sua obra, mostrando que as casas de Lina são partes representativas do todo. _______________________________________________________________________________________ ABSTRACT / The houses of Lina Bo Bardi are many: the houses that she painted in her childhood, when she studied at the “Liceo ArtisiticoMamiani”, the houses she designed and described in her articles on Italian journals, in which she worked in the early yearsafter graduation, and the houses that she designed and sketched here in Brazil in her adulthood.These houses make up a rich, dense and complex universe: the universe called Lina. The universe of the girl who was bornin Rome in the same year of the 1st World War, the young woman who chose architecture, until then a typically maleprofession, and then who left to live alone in Milan; woman who decided to leave her country to build, along with herhusband, a new history in Brazil. A universe tailored by the habitat theme, which was elaborated by Lina throughout her life,revealing different directions, dimensions, without losing, however, the principle of simplicity of living in harmony with nature.This habitat was naive and introspective in watercolors, rational and critical in texts and illustrations, functional and popular indesigns and chronics. The different dimensions of habitat were primarily revealed through the analysis of documents foundin the Lina Bo and Pietro Maria Bardi Institute, confirming the relevance of the theme in the work of Lina.These dimensions, in turn, gave rise to specific forms of housing, which materialized these senses and rescued the "lostforms", as used by Lina in her works, and that generated at least three types of housings: the Houses of Stories, theHouses of Journals and of the Houses of Chronicles. This division helps to better understand the universe of Lina andeven her work, showing that the houses of Lina are representative part of the whole.
4

O redesenho de sistemas de identidade visual brasileiros da escola racionalista de design dos anos 1960 / The rationalist schools redesign of visual identity systems in Brazil during the 1960s

Mariana Aiex Jorge 24 April 2009 (has links)
Esta dissertação de mestrado trata da análise de três programas de identidade visual, criados por designers de destaque no campo profissional, formados pela escola racionalista. Os casos escolhidos foram desenvolvidos para grandes empresas brasileiras nas décadas de 1960 e 1970, e redesenhados na década de 1990. O estudo se concentrou na comparação entre estes programas considerando as mudanças culturais, sociais e econômicas que conduziram sua criação e seu redesenho em busca da resposta à questão: os princípios da escola funcionalista e racionalista, tendência que predominou dos anos 1960 até meados dos anos 1970, ainda são praticados no âmbito das identidades visuais? / This masters thesis analyses three visual identity programs, created by distinct professionals, formed by the rationalist school. The chosen cases were developed for large Brazilian companies in the 1960s and 1970s, and redesigned in the 1990s. The study focused on the comparison between these programs considering the cultural, social and economic changes which led to its creation and redesign aiming to answer the question: are the principles of the rationalist and functionalist school, a trend that dominated the 1960s until the mid-1970s, still practiced within the visual identities?
5

A educação libertária e o extraordinário: traços de uma pedagogia (r)evolucionária / Libertarian education and the extraordinary: traits of pedagogy (r)evolutionary

Luciana Eliza dos Santos 30 April 2014 (has links)
Esta tese busca expor e tecer ideias pedagógicas oriundas do movimento educacional racionalista libertário europeu, ocorrido entre final do século XIX e início do XX. Este movimento configurou uma rede social que colocou em questão padrões de educação, civilidade, infância, modernidade e possibilitou a concretização de experiências educacionais antagônicas à escola ordinária. Estes acontecimentos somam um rico conjunto de teorias, práticas pedagógicas e pontos de vista sobre o sentido da educação na sociedade. O foco irradiador do trabalho está na região da Catalunha/Espanha. A tese revisita a experiência da Escola Moderna de Barcelona e sua extensão via atuação política de Francisco Ferrer i Guardia e do grupo social e político internacionalista, com o qual se articulou. A base documental da pesquisa consiste em dois periódicos relacionados diretamente ao racionalismo libertário: o Boletim de la Escuela Moderna e a Revue L\'École Rénovée; produzidos no âmbito da Escola Moderna de Barcelona e da Liga Internacional da Educação Racional da Infância. Tais espaços educacionais, sociais e intelectuais foram inéditos ao se fundamentarem no processo de (r)evolução da educação, constituindo bases pedagógicas que questionaram a organização escolar e indicaram caminhos para sua ressignificação. / This thesis seeks to expose and make remarks to a few of the pedagogical ideas dating back of the rationalist European libertarian educational movement that occurred between the late nineteenth and early twentieth centuries. This movement has configured a social network that has raised the issue standards of education, civility, childhood, modernity and facilitated the execution of antagonistic educational experiences to ordinary school. These events add up to a rich set of theories, pedagogical practices and views on the meaning of education in society. The irradiator focus of the study is in the Catalonia / Spain region. This thesis revisits the experience of Modern School in Barcelona and its extension via political action of Francisco Ferrer i Guardia and internationalist political and social group, with which he articulated. The documentary evidence base for the research consists of two journals related directly to libertarian rationalism: Bulletin de la Escuela Moderna and Revue L\'École rénovée; produced under the Modern School in Barcelona and the International League of Rational Education of Children. Such educational, social and intellectual spaces were unprecedented when they were to be based on the (r) evolution of the education process, constituting pedagogical bases that placed in question the organization of the school and indicated path to overcome it.
6

La Avenida del Oeste de Valencia. Arquitectura de la reforma urbana. Actualización de un espacio inacabado

Mifsut García, César Damián 07 March 2016 (has links)
[EN] The work shown below offers the analysis of one of the most unique areas in the city of Valencia from both architectural and urban points of view. We're not talking about a historic scene placed in the heart of the old city. It's not a set of listed buildings area as well, but it becomes a special, extraordinary case on urban renewal. Valencia's Avenida Barón de Càrcer -outlined under the name of Western Avenue- is self-defined as a new urban space, both in new typologies and uses. It's referred as a practical answer for updating Valencia's Ciutat Vella -Old Town- against the abandonment after the successful works on city extensions from 19th century. Western Avenue in Valencia is an urban and architectural case study object by itself, due to its next first centennial celebration last 1911 in one hand. In the other hand, because of the modernity shown in its architectural pieces and the hole ensemble. As if that were not enough, its long, unique construction process -and specially its unfinished completion- leads us to rethink its current situation. The echoes of 19th century urban renewals in Europe translate into the early 20th century plans in Valencia. Two plans -1911 and 1929- draw the future West Avenue lines, whose execution will not be started until finishing the Spanish Civil War. Both economic and social difficulties in that moment added to an excessive municipal delegation on private initiative, brought that only the first phase the whole project was completed. In this way, the initial urban layout plan connected San Agustin square in the South and San José bridge in the North, to be developed into five sectors. In practice, only two of them were raised, by the point where the avenue lies Mercado Central. Its connection with the rest of the city was in fact the main objective of the plan in order to reach a progress for the whole town. That situation of an adjourned conclusion deflated social interest and investments, and a new gradual abandonment raised because of other new activity poles in the city. A weak administrative involvement in its execution, playing a role of a simple viewer by providing some benefits and grant aids, led the private sector to reach real heroic accomplishments, just as every building story tells. Time grants to Western Avenue urban area a new dimension. It became a central point in a new city, occupying a prominent place in social and cultural walk paths. In the other hand, time covers its built heritage and highlights its uniqueness as an urban scene. That's why it's time to return its renewal situation. It's time to proceed with this urban renewal update, as well as get a final integration into the city. These papers present three readings on the same Avenue reality: studying its urban origins, by analysing its architectural materiality, and finally making a proposal for its requalification. That's why this can be one of the star areas into the old town for the 21st century in Valencia. Finally, this work reinforces the most singular feature of the Avenue, as a superb urban environment offering interesting examples on a local rationalist expressionist architecture. It can be seen both at the project lines by an expressionist architect -Goerlich- and in the other hand up to the construction of its different buildings by several other important valencian architects between 1940 and 1975. All that deserves a review on 20th century valencian listed architecture, and the consideration of West Avenue as the core of an interesting catalogue on rationalist expressionist architecture in Valencia as well. Then, here you find a study devoted to rethink and update a singular area into Old Town. This dissertation concludes that the current Avenida Barón de Cárcer -Western Avenue, or Avenida del Oeste from now on- represents the hugest chapter on urban regeneration approach along the 20th century in Valencia. / [ES] El trabajo que se expone a continuación recoge el análisis de uno de los espacios más singulares de la ciudad de Valencia desde el punto de vista arquitectónico¿ y urbanístico. No se trata de un entorno histórico, aunque se sitúe en parte del viejo corazón de la ciudad. Tampoco presenta un patrimonio edificado antiguo, pero representa un caso singular y extraordinario de renovación urbana. La Avenida del Barón de Cárcer de Valencia, proyectada como Avenida del Oeste, se define como un espacio nuevo, de tipologías y usos nuevos, que constituye la respuesta de una actualización de Ciutat Vella frente al abandono que ésta sufre con el auge de los exitosos ensanches. Tras el centenario cumplido de su primer planteamiento en 1911, su interés radica en la evidente modernidad de las primeras piezas construidas y en el conjunto generado. Además, su singular y prolongada construcción, y especialmente su inconclusa terminación, hacen necesario un replanteamiento de su situación. El eco de las reformas urbanas del siglo XIX es recogido a principios de siglo XX en unos planes que serán ejecutados hasta superada la Guerra Civil española. La dificultad económica y social de ese momento, sumado a una excesiva delegación municipal en la iniciativa privada, provocarán que sólo se culmine la primera fase del proyecto total. Así, el trazado que debía unir la Plaza de San Agustín con el Puente de San José se quedará detenido a la altura del Mercado Central, uno de los objetivos de la propuesta de apertura. Esa situación de conclusión y aplazada deshinchará el interés social e inversor, derivando en un nuevo gradual abandono acentuado con la aparición de sucesivos polos de centralidad en la ciudad. La escasa implicación administrativa, limitado a la concesión de beneficios e incentivos, avocará a la iniciativa privada a verdaderas realizaciones heroicas en la construcción individual de los edificios. El paso del tiempo concede al ámbito urbano de la Avenida del Oeste una nueva dimensión, como punto de centralidad y lugar preferente en los recorridos sociales y culturales de Valencia. A su vez, su patrimonio construido adquiere la pátina unificadora que da el paso del tiempo, remarcando la singularidad del conjunto construido. Por ello llega el momento de retomar la renovación de este importante espacio de Ciutat Vella, su actualización y definitiva inserción en la ciudad. El presente trabajo recoge, así, las tres lecturas de una misma realidad de la avenida: estudiando su génesis urbanística, analizando su materialidad arquitectónica y, por último, planteando la propuesta de recualificación de un espacio urbano que puede ser uno de los escenarios protagonistas de la Ciutat Vella de Valencia del siglo XXI. Finalmente, este trabajo incide en la vertiente más característica de la Avenida como un espléndido entorno que ofrece importantes ejemplos de un racionalismo expresionista de tinte local, desde las alineaciones propuestas por un expresionista Goerlich, hasta la construcción de los diferentes edificios a manos de eminentes figuras de la arquitectura valenciana del amplio periodo entre 1940 y 1975. Todo ello bien merece una revisión de las protecciones de la arquitectura valenciana el siglo XX, así como considerar la Avenida del Oeste como el corazón de un interesante catálogo de arquitectura racionalista en la ciudad de Valencia. Vaya pues, a continuación, un trabajo muestra de ese repensar la ciudad histórica y su actualización sobre un espacio tan singular como es la Avenida del Barón de Càrcer de Valencia, desde este momento "Avenida del Oeste", de la que se puede concluir que cuenta, en sí misma, el episodio más profundo de planteamiento de regeneración urbana de la Valencia del siglo XX. / [CAT] El treball que es mostra a continuació planteja l'anàlisi d'un dels espais més singulars de la Ciutat de València des del punt de vista arquitectònic¿ i urbanístic. No es tracta d'un entorn històric encara que s'emplace en part del cor vell de la Ciutat. Tampoc no presenta un patrimoni edificat antic, però representa un cas singular i extraordinari de renovació urbana. La Avinguda del Baró de Càrcer de València, que es projectà com Avinguda de l'Oest, es defineix com un nou espai, per tipologia i usos nous, que constitueix l'actualització de Ciutat Vella front a l'abandó que pateix amb l'auge dels eixitosos eixamples. Darrere el centenari complit del seu primer plantejament al 1911, el seu interès radica a l'evident modernitat de les primeres peces construïdes i pel conjunt sencer. Damunt d'això, la seua construcció singular i perllongada, i especialment la seua inconclusa terminació, fan necessari un replantejament de la seua situació. L'eco de les reformes urbanes del segle XIX és arreplegat a principis de segle XX en uns plans que no seran executats fins superada la Guerra Civil espanyola. La dificultat econòmica i social d'eixe moment, sumat a una excessiva delegació municipal en la iniciativa privada, provocaran que només es culmine la primera fase del projecte total. Així, el traçat que havia d'unir la Plaça de Sant Agustí amb el Pont de Sant Josep es quedarà detingut a l'altura del Mercat Central, fase primera del projecte i verdader objectiu de la proposta d'obertura a fi d'un progrés conjunt de la ciutat. Eixa situació de conclusió ajornada desunflarà l'interés social i inversor, derivant en un nou gradual abandó accentuat amb l'aparició de successius pols de centralitat en la ciutat. L'escassa implicació administrativa, limitada a la concessió de beneficis i incentius, avocarà la iniciativa privada a verdaderes realitzacions heroiques en la construcció individual dels edificis. El pas del temps concedeix a l'àmbit urbà de l'Avinguda de l'Oest una nova dimensió, com a punt de centralitat i lloc preferent dels recorreguts socials i culturals de València. Al seu torn, el seu patrimoni construït adquireix la pàtina unificadora que dóna el pas del temps, remarcant la singularitat del conjunt construït. És per això que arriba el moment de reprendre la renovació d'este important espai de Ciutat Vella, la seua actualització i definitiva inserció en la ciutat. El present treball arreplega, així, les tres lectures d'una mateixa realitat de l'avinguda: estudiant la seua gènesi urbanística, analitzant la seua materialitat arquitectònica i, finalment, plantejant la proposta de requalificació d'un espai urbà que pot ser un dels escenaris protagonistes de la Ciutat Vella de València del segle XXI. Finalment, aquest treball incideix al vessant més característic de l'Avinguda com un extraordinari entorn que recull importants exemples d'una arquitectura racionalista expressionista amb un matis local, des de les línies propostes per un expressionista Goerlich, fins la construcció dels diferents edificis a mans d'eminents figures de l'arquitectura valenciana de l'ample període entre 1940 i 1975. Tot això mereix una revisió de les proteccions a l'arquitectura valenciana del segle XX, així com considerar l'Avinguda de l'Oest com el cor d'un interessant catàleg d'arquitectura racionalista expressionista a la ciutat de Valencia. Vaja així, a continuació, un treball que és una mostra d'eixe repensar la ciutat històrica i la seua actualització sobre un espai tan singular com és l'Avinguda del Baró de Càrcer de València, des d'este moment "Avinguda de l'Oest", de la que es pot concloure que compta, per si mateixa, l'episodi més profund de plantejament de regeneració urbana de la València del segle XX. / Mifsut García, CD. (2016). La Avenida del Oeste de Valencia. Arquitectura de la reforma urbana. Actualización de un espacio inacabado [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/61465 / TESIS
7

LUIS ALBERT: RACIONALISMO EN LA CIUDAD DE VALENCIA. 1927/1936

Giménez Ribera, Manuel 26 July 2010 (has links)
Uno de los primeros impulsos en la presente investigación, pasa por revisar el juicio superficial al que estaba sometida la producción arquitectónica valenciana de principios del siglo XX. Alejada de los centros germinales europeos, sucumbió relegada al bipolarizado debate nacional Madrid - Barcelona, sin alcanzar merecimientos para un agudo análisis arquitectónico. Aluzar semejante oclusión se infiere como objetivo. Investigar fuentes, catalogar y sistematizar el grueso de la producción racionalista valenciana, constata el cambio en el gusto de los jóvenes arquitectos, como acercamiento a la modernidad. Resta concretar una coherencia doctrinal y el compromiso social preconizado por los maestros del Movimiento Moderno. Generalizar exhibe una clara falta de compromiso y, con el objeto de ausentar tal falta de atención, se escinde un autor, Luis Albert Ballesteros con la finalidad de contrastar su voluntad racionalista. Redibujar planimetrías originales, recrear esquemas, perspectivas, detalles y procurar maquetas, resulta el método empleado. Recrear el análisis gráfico como herramienta a la profundidad del conocimiento, devuelve la mirada analítica a una producción individual. La metrópoli, referente aspiración de modernidad, dilucida el ámbito físico de este trabajo. Los albores de la arquitectura de Albert, un concurso Nacional para el Ateneo Mercantil de Valencia, marca el límite cronológico inferior. El superior, no admite argumentos disyuntivos, La Guerra Civil asume la frontera ineludible. Luis Albert destaca entre los promotores de la intención racionalista, en la capital levantina, inmersa en la trasnochada España de los años veinte y treinta. Sus aportaciones dejan evidencias de su espíritu trasgresor hacia las doctrinas academicistas e historicistas, su afán de renovación profesional y su sinceridad proyectual. Su proclamado camino de la verdad, ocupado en crear líneas puras y volúmenes armoniosos, en fomentar la utilidad de lo construido y acometer el espacio moderno, bien vale para procurar el pase a sus aportaciones edilicias en los catálogos de la arquitectura moderna. / Giménez Ribera, M. (2010). LUIS ALBERT: RACIONALISMO EN LA CIUDAD DE VALENCIA. 1927/1936 [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/8478 / Palancia
8

Educação e resistência anarquista em São Paulo: a sobrevivência das práticas da educação libertária na Academia de Comércio Saldanha Marinho (1920 1945)

Fregoni, Olga Regina 21 September 2007 (has links)
Made available in DSpace on 2016-04-27T16:33:26Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Olga Regina Fregoni.pdf: 1107661 bytes, checksum: 96bedf2f9405cb04aa6ee9eb7040875c (MD5) Previous issue date: 2007-09-21 / This dissertation aims to demonstrate the subsisting rationalist principles and methods, which overcame the closure of the Escolas Modernas (Modern Schools) of São Paulo, starting a discussion with the Brazilian historiography which considers such experiments finished in 1919. In order to achieve this goal, we analyzed the set of scholastic attitudes present in the Academia de Comércio Saldanha , which was founded by the anarchist João Penteado, trying to recognize some continuity in the remaining of this experiment, between the years of 1920 and 1945. The temporal selection is justified by the encompassing period of intense debate about education issues in Brazil. To this analysis, we utilized the school journals, João Penteado s manuscripts and the scholastic administrative documentation which are current located at the Centro de Memória da Escola da Universidade de São Paulo (Memorial Center of the São Paulo University s School). We tried to link the anarchist proposal continuity to the resistance forms present in the liberating associations, understanding them as part of the ideal and culture of the anarchist period / Essa dissertação tem por objetivo demonstrar a permanência dos princípios e métodos racionalistas sobrevivendo ao fechamento das Escolas Modernas de São Paulo, estabelecendo uma discussão com a historiografia brasileira, que considera essa experiência encerrada em 1919. Para isso, analisamos o conjunto das práticas escolares presentes na Academia de Comércio Saldanha Marinho, escola fundada e dirigida pelo anarquista João Penteado, buscando reconhecer traços de continuidade dessa experiência entre os anos de 1920 e 1945. O recorte temporal se justifica por abarcar um período de intenso debate acerca das questões educacionais no Brasil. Utilizamos para essa análise, os jornais produzidos pela escola, os manuscritos de João Penteado e a documentação administrativa escolar, que se encontram no Centro de Memória da Escola da Universidade de São Paulo. Procuramos Vincular a continuidade da proposta anarquista em educação às formas de resistência que se processavam no interior das associações libertárias, entendendo-as como parte do ideário e da cultura anarquista no período

Page generated in 0.1539 seconds