Diss. (sammanfattning) Stockholm : Karol. inst., 2004. / Härtill 5 uppsatser.

Placental alkaline phosphatase (PLAP) is a membrane bound enzyme normally synthesized by the syncytiotrophoblasts in the human placenta. Recent studies have indicated that trace amounts of placental-like alkaline phosphatases also are present in several normal organs like testes and endocervix. PLAP and PLAP-1ike enzymes are furthermore synthesized by some tumors and can be detected in sera of approximately 12 % of patients with any type of cancer, more often in patients with genital tumors. This synthesis has been considered to be ectopic.PLAP is known to be electrophoretically highly polymorphic. Both poly- and monoclonal antibodies were used to study this enzyme. One of the monoclonal antibodies was able to discriminate between different phenotypes of PLAP and thus immunochemical approaches to elucidate enzyme polymorphism were established.To evaluate the potential clinical use of PLAP as a tumor marker serum levels of the enzyme were measured by a radioimmunoassay in 100 patients with the testicular tumor seminoma. Elevated levels of PLAP were found in 43 % of the patients with primary tumors and in 75 % of the patients with recurrent or metastatic disease. After successful treatment of seminoma the PLAP levels decreased. This indicates that measuring PLAP give useful information during follow up of treatment of seminomas.The content of PLAP-like enzymes in seminoma tumors was determined in 13 typical seminomas. The levels, of enzyme found in the tumor tissue ranged from 870-13 404 ng/g wet weight, which should be compared to around 100 ng/g in normal testes. Analysis using monoclonal antibodies and enzyme inhibitors showed the PLAP-like enzymes present in seminomas to be similar to the enzymes in normal testes. This suggests that the increased expression of PLAP-like enzymes in seminomas results from an enhanced eutopic expression of enzymes found in normal testis.A sensitive catalytic assay was used to quantify enzyme levels in sera from women with malignant gynaecological tumors. In the group of patients with cervical carcinoma 68 % had values exceeding the normal limit. For patients with ovarian cancer and carcinoma of the breast the percentages were 35 and 23 respectively.Monoclonal and polyclonal antibodies against PLAP were evaluated for tumor immunolocalization of human PLAP-producing tumors in nude mice.The antibodies were labeled with "125j and injected into mice with tumors. The distribution of 25j_an-ti-PLAP in various tissues showed that the labeled antibodies were enriched in the tumors, with a mean concentration ratio of 7. This indicates that there is a potential use of PLAP in localizing tumors in humans. / <p>S. 1-37: sammanfattning, s. 39-88: 5 uppsatser</p> / digitalisering@umu

For patients receiving radiation therapy, there is a risk of developing radiation induced carcinomas, especially if they have a long life expectancy. However, radiotherapy is not the only contributor of radiation exposure to healthy tissue. With the introduction of highly conformal treatment techniques comes the increase in pretreatment imaging necessary to accurately target tumour volumes and consequently, radiation exposure to healthy tissue. In this work the radiation dose delivered to radiosensitive organs from a number of treatment planning techniques was evaluated and the risk of radiation induced cancer was assessed. MOSFET detectors and Gafchromic film were used to measure the accumulative concomitant dose to the thyroid and contralateral breast from early stage breast carcinoma radiotherapy and to the contralateral testis from seminoma radiotherapy, with dose contributions from CT imaging for treatment planning, pretreatment imaging (CBCT) and treatment delivery peripheral dose. To the author's knowledge this is the first work investigating the total concomitant treatment related dose and associated risk to these treatment sites. Peripheral dose contributed the largest concomitant dose to the healthy tissue, measuring up to 0.7, 1.0 and 5.0 Gy to the testis, thyroid and contralateral breast, respectively. The highest testicular, thyroid and contralateral breast carcinoma risk was found to be 0.4, 0.2 and 1.4%, respectively. In conclusion, the risk of radiation induced carcinoma to the assessed radiosensitive tissues was found to be minimal, however, when considering treatment techniques and/or introducing pretreatment imaging protocols, the dose to the normal tissue should be kept as low as reasonably achievable.

Orientador: Maria Aparecida Custodio Domingues / Resumo: As neoplasias testiculares constituem aproximadamente 1% dos cânceres masculinos. Dentre eles, os tumores que têm origem nas células germinativas (TTCG) são os mais frequentes. Por sua natureza, esses tumores têm padrão morfológico variado, sendo distribuídos em dois subgrupos: os seminomas e os não-seminomas. Esses últimos, por sua vez, são classificados em carcinomas embrionários, tumores do seio endodérmico, coriocarcinomas, teratomas e tumores mistos de células germinativas. Há consenso na literatura de que a invasão vascular verificada histologicamente no tumor primário é o melhor indicador preditivo de progressão da doença e recidiva. Estudos recentes demonstram o papel dos fatores de crescimento e seus receptores para avaliação prognóstica dos TTCG, no que o uso da imuno-histoquímica é fundamental. O presente estudo procurou avaliar pela técnica imuno-histoquímica à ocorrência da expressão do receptor do fator de crescimento epidérmico (EGFR), do Her2 e do c-Kit em uma série de TTCG não-seminomas primários de testículo. Além disso, explorou a possível relação entre a expressão desses marcadores com a evolução dos pacientes após terapêutica convencional. A série foi constituída de amostras parafinadas existentes no Laboratório de Anatomia Patológica e Citologia do Hospital Amaral Carvalho de Jaú, totalizando 103 pacientes que receberam o diagnóstico de tumor testicular de células germinativas não-seminomas (TTCGNS) no período 1996-2010. Dentre os 103 casos, predominaram... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: Testicular neoplasms constitute approximately 1% of male cancers. Among these, germ cell tumors (TGCT) are the most prevalent. These tumors show varied morphological patterns and are distributed into two subgroups: seminomas and non-seminomas. The latter, in turn, are classified as embryonal carcinomas, endodermal sinus tumors, choriocarcinomas, teratomas and mixed germ cell tumors. The consensus in the literature is that histological verification of vascular invasion (VI) in the primary tumor is the best predictor of disease progression and recurrence. However, recent studies have highlighted the role of growth factors and their receptors for prognostic evaluation of TGCT, in which the use of immunohistochemistry is fundamental. This study sought to evaluate the occurrence of epidermal growth factor receptor (EGFR), Her2 and c-Kit in a series of primary non-seminoma TGCTs. In addition, possible relationships between the expression of these markers and patient evolution following conventional therapy was investigated. The series consisted of paraffin-embedded samples from the Laboratory of Anatomical Pathology and Cytology of Amaral Carvalho Hospital in Jaú, SP, Brazil, of 103 patients diagnosed with testicular non-seminoma germ cell tumor (NSGCT) over a 15-year period (1996-2010). Among the 103 cases, testicular NSGCT predominated (57.3%), and among these, staining for EGFR and c-Kit predominated. EGFR was expressed when the choriocarcinoma component was predominant, and c-K... (Complete abstract click electronic access below) / Doutor

Submitted by FRANCISCO CARLOS QUEVEDO null (fcqjau@gmail.com) on 2017-09-15T16:19:40Z No. of bitstreams: 1 _TTCG FINAL 260715 FCQ [2].pdf: 2024513 bytes, checksum: 9e2b5af27bf3e7a02eb1625af9c3c0fc (MD5) / Approved for entry into archive by Luiz Galeffi (luizgaleffi@gmail.com) on 2017-09-15T16:27:51Z (GMT) No. of bitstreams: 1 quevedo_fc_dr_bot.pdf: 2024513 bytes, checksum: 9e2b5af27bf3e7a02eb1625af9c3c0fc (MD5) / Made available in DSpace on 2017-09-15T16:27:51Z (GMT). No. of bitstreams: 1 quevedo_fc_dr_bot.pdf: 2024513 bytes, checksum: 9e2b5af27bf3e7a02eb1625af9c3c0fc (MD5) Previous issue date: 2017-08-25 / As neoplasias testiculares constituem aproximadamente 1% dos cânceres masculinos. Dentre eles, os tumores que têm origem nas células germinativas (TTCG) são os mais frequentes. Por sua natureza, esses tumores têm padrão morfológico variado, sendo distribuídos em dois subgrupos: os seminomas e os não-seminomas. Esses últimos, por sua vez, são classificados em carcinomas embrionários, tumores do seio endodérmico, coriocarcinomas, teratomas e tumores mistos de células germinativas. Há consenso na literatura de que a invasão vascular verificada histologicamente no tumor primário é o melhor indicador preditivo de progressão da doença e recidiva. Estudos recentes demonstram o papel dos fatores de crescimento e seus receptores para avaliação prognóstica dos TTCG, no que o uso da imuno-histoquímica é fundamental. O presente estudo procurou avaliar pela técnica imuno-histoquímica à ocorrência da expressão do receptor do fator de crescimento epidérmico (EGFR), do Her2 e do c-Kit em uma série de TTCG não-seminomas primários de testículo. Além disso, explorou a possível relação entre a expressão desses marcadores com a evolução dos pacientes após terapêutica convencional. A série foi constituída de amostras parafinadas existentes no Laboratório de Anatomia Patológica e Citologia do Hospital Amaral Carvalho de Jaú, totalizando 103 pacientes que receberam o diagnóstico de tumor testicular de células germinativas não-seminomas (TTCGNS) no período 1996-2010. Dentre os 103 casos, predominaram os TTCGMNS (57,3%). Nestes, observou-se o predomínio de marcação para EGFR e c-Kit. O EGFR foi expresso quando o componente coriocarcinoma era predominante e o c-Kit no componente epitelial do teratoma. A hipótese do estudo, que os casos positivos para os marcadores analisados estariam correlacionados com sobrevida menor, não foi confirmada pela analise estatística de Kaplan-Meier; seria necessário um maior número de casos para se chegar a uma conclusão quanto à sobrevida. Superexpressão, amplificação gênica e mutações ativadoras são frequentes em tumores testiculares germinativos; deste modo, o uso da técnica de Hibridização Fluorescente in situ (FISH) foi utilizada para avaliação dos eventos gênicos relativos a imunoexpressão proteica, observada pelos resultados encontrados no estudo imuno-histoquímico. Somente um caso, classificado como TTCGM, apresentava amplificação para gene EGFR. Este caso apresentou bom prognóstico. Considerou-se que, a ausência de amplificação observada na maioria dos casos, deve-se a qualidade inadequada do material parafinado e estocado. Conclui-se que, na série estudada, os TTCGNS expressam os marcadores EGFR, Her2 e c-Kit, a depender do subtipo histológico; entretanto, estas proteínas não tiveram impacto prognostico. A amplificação gênica para o EGFR pode ocorrer de forma isolada, porem devido a condições técnicas restritivas, não foi possível observa-la nos demais casos positivos para EGFR pela técnica de imuno-histoquímico. / Testicular neoplasms constitute approximately 1% of male cancers. Among these, germ cell tumors (TGCT) are the most prevalent. These tumors show varied morphological patterns and are distributed into two subgroups: seminomas and non-seminomas. The latter, in turn, are classified as embryonal carcinomas, endodermal sinus tumors, choriocarcinomas, teratomas and mixed germ cell tumors. The consensus in the literature is that histological verification of vascular invasion (VI) in the primary tumor is the best predictor of disease progression and recurrence. However, recent studies have highlighted the role of growth factors and their receptors for prognostic evaluation of TGCT, in which the use of immunohistochemistry is fundamental. This study sought to evaluate the occurrence of epidermal growth factor receptor (EGFR), Her2 and c-Kit in a series of primary non-seminoma TGCTs. In addition, possible relationships between the expression of these markers and patient evolution following conventional therapy was investigated. The series consisted of paraffin-embedded samples from the Laboratory of Anatomical Pathology and Cytology of Amaral Carvalho Hospital in Jaú, SP, Brazil, of 103 patients diagnosed with testicular non-seminoma germ cell tumor (NSGCT) over a 15-year period (1996-2010). Among the 103 cases, testicular NSGCT predominated (57.3%), and among these, staining for EGFR and c-Kit predominated. EGFR was expressed when the choriocarcinoma component was predominant, and c-Kit when the epithelial component of the teratoma was predominant. The initial hypothesis that positive cases for any marker would be correlated to lower survival was not confirmed by Kaplan-Meier survival probability studies. A larger number of cases is required to reach any conclusions concerning survival. Gene overexpression and amplification and activating mutations are common in testicular germinal tumors, thus fluorescent in situ hybridization (FISH) was used to validate the genic events results obtained in the immunohistochemical study. Only one case, classified as mixed TGCT, showed EGFR gene amplification, and this case presented good prognosis. The lack of amplification observed in most cases was due to the inadequate quality of the stored, paraffinembedded materials. In conclusion, in the series studied, testicular NSGCT expressed EGFR, Her2 and c-Kit markers depending on the histological subtype; however, these proteins had no prognostic impact. Gene amplification for EGFR may occur in isolation, but due to the limited technical conditions, it was not observed in the other cases positive for EGFR using immunohistochemistry.

L’incidence des cancers testiculaires a fortement augmenté au cours des 50 dernières années. Des études épidémiologiques in vitro et in vivo, ont montré que l’exposition des hommes aux perturbateurs endocriniens est impliquée dans l’initiation et la progression du cancer du testicule (Beiki et al., 2010). L’exposition fœtale à ces produits pourrait provoquer des altérations de la différenciation des cellules germinales (CGs) au cours leur développement pendant la vie fœtale. Au cours de cette thèse, nous nous sommes intéressés à déterminer le rôle des perturbateurs endocriniens œstrogéno-mimétiques en mélange sur la prolifération des cellules séminomateuses TCam-2. Nous avons identifié les voies de signalisation impliquées dans la réponse à ces produits. Nous nous sommes focalisés sur les effets d’un mélange d’alkylphénols appelé M4 (4-tert-octylphénol et le 4-nonylphénol), in vitro sur la prolifération des cellules séminomateuses TCam-2, et in vivo sur la croissance de tumeurs obtenues à partir des cellules de carcinome embryonnaire NT2/D1 xénogreffées chez la souris Nude. Dans notre étude, nous avons mis en évidence l’implication d’ERα36, une isoforme tronquée du récepteur ERα, dans la réponse au mélange d’alkylphénols, M4. Ce mélange stimule la prolifération des cellules du cancer testiculaire et l’expression du récepteur ERα36. Ces effets sont médiés par la phosphorylation de CREB via la voie PI3K-ERα36-dépendante, et aboutissent à la diminution de l’expression des gènes de la famille Dnmt3, limitant le niveau de méthylation de l’ADN. ERα36 pourrait donc constituer une cible thérapeutique dans le traitement des cancers testiculaires / In vitro and in vivo epidemiological studies showed that the exposure of men to endocrine disruptors triggers the initiation and the progression of the testis cancer (Beiki et al., 2010). The fetal exposure to these products is able to alter the differentiation of germ cells in the timing of their development during the fetal life. The aim of our study was to determine the role of an endocrine disruptor mix on the proliferation of seminoma cells TCam-2. We also identified the pathways involved. In this study, we focused on the estrogen-like effects of an alkylphenol mixture called M4 (4-tert-octylphenol and 4-nonylphenol): in vitro we measured the proliferation of TCam-2 seminoma cells after M4 exposure and in vivo, we measured the tumor growth of NT2/D1 cells xenografted into Nude mice. The results highlighted the implication of ERα36 receptor, a truncated isoform of ERα, in the response to the alkylphenol mixture M4. This mixture stimulates the cell proliferation of testicular cancer cells and the expression of the ERα36 receptor. These effects are mediated by CREB phosphorylation via the PI3K-ERα36-dependant pathway, and end by downregulation of Dnmt3 genes, thus limiting the level of DNA methylation. Therefore ERα36 appears to be a promising therapeutic target for testis cancer treatment

Οι κακοήθεις όγκοι των όρχεων εμφανίζονται κυρίως σε άνδρες ηλικίας 15-35 ετών και παρουσιάζουν αυξητική τάση τα τελευταία 40 χρόνια. Περίπου 95% των νεοπλασιών προέρχονται από τα βλαστικά κύτταρα και οι περισσότεροι από τους όγκους των όρχεων είναι επιθετικοί και ικανοί για γρήγορη και ευρεία διασπορά της νόσου. Η πρόγνωση της κλινικής εξέλιξης της νόσου αποτελεί μια πρόκληση και ο ρόλος διαφόρων βιολογικών δεικτών έχει μελετηθεί προσπαθώντας να διευκρινιστούν τα ακριβή αίτια και οι παθογενετικοί μηχανισμοί της ανάπτυξης των όγκων στους όρχεις. Τόσο τα κύτταρα του στρώματος όσο και τα νεοπλασματικά κύτταρα εμπλέκονται στην αναδιοργάνωση του ECM έτσι ώστε να διευκολυνθεί ο πολλαπλασιασμός, η μετακίνηση και διήθηση των νεοπλασματικών κυττάρων. Οι PGs είναι βιοδραστικά μόρια και η έκφρασή τους τροποποιείται σημαντικά στο μικροπεριβάλλον του όγκου. Μεταβολές της έκφρασης των PGs από τα κύτταρα του όγκου και τα στρωματικά κύτταρα επηρεάζουν τα σηματοδοτικά μονοπάτια των νεοπλασματικών κυττάρων, την ανάπτυξη και επιβίωσή τους, την προσκόλληση και μετανάστευσή τους καθώς και τη δημιουργία νέων αγγείων στον όγκο. Σκοπός της διδακτορικής διατριβής ήταν να μελετηθεί η παρουσία των εξωκυττάριων PGs, versican και decorin καθώς και των μεμβρανικών PGs, syndecan-4 και CD44 (standard isoform) και να διερευνηθεί η πιθανή συσχέτιση της έκφρασής τους με τη βιολογική συμπεριφορά των όγκων όρχεων που προέρχονται από βλαστικά κύτταρα. Αρχικώς, η έκφραση και ο εντοπισμός τους μελετήθηκε με ανοσοϊστοχημεία σε αρχειακό υλικό 71 ασθενών με σεμινωματώδεις και μη-σεμινωματώδεις όγκους και τα αποτελέσματα επιβεβαιώθηκαν με ανοσοεντοπισμό ή με μελέτη της γονιδιακής έκφρασης μέσω RT-PCR σε περιορισμένο αριθμό δειγμάτων. Στη συνέχεια, η παρουσία των PGs συσχετίστηκε με τα κλινικοπαθολογικά χαρακτηριστικά των ασθενών και τη νεοαγγειογένεση που παρατηρείται στους όγκους. Διαπιστώθηκε ότι οι versican και decorin εκφράζονται σε μικρά ποσά στο διάμεσο συνδετικό ιστό, στα μεσολοβιώδη διαφράγματα που περιβάλλουν τα σπερματικά σωληνάρια των όρχεων και παρατηρείται σημαντική αύξηση των ποσών και των δύο PGs κυρίως στο στρώμα που περιβάλλει τόσο τους σεμινωματώδεις όσο και τους μη-σεμινωματώδεις όγκους. Οι μη-σεμινωματώδεις όγκοι χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερη αύξηση στην έκφραση της versican σε σχέση με τους σεμινωματώδεις. Η decorin παρουσιάζει σχεδόν παρόμοια επίπεδα έκφρασης και στις δύο κατηγορίες των όγκων όρχεων. Η αυξημένη εναπόθεση της decorin στο στρώμα των όγκων δεν συσχετίζεται στατιστικά με καμία από τις κλινικοπαθολογικές μεταβλητές που μελετήθηκαν. Αντιθέτως, η αυξημένη εναπόθεση της versican τόσο στα σεμινώματα όσο και στους μη-σεμινωματώδεις όγκους συσχετίζεται στατιστικά με την παρουσία αγγειακών και λεμφαγγειακών διηθήσεων, το μέγεθος του πρωτοπαθούς όγκου (στατιστικά σημαντική συσχέτιση παρατηρήθηκε μόνο στους μη-σεμινωματώδεις όγκους), την παρουσία μεταστάσεων στους λεμφαδένες, την ύπαρξη απομακρυσμένων μεταστάσεων (συσχετίστηκε μόνο στους μη-σεμινωματώδεις όγκους) και το στάδιο της νόσου. Επιπλέον, στην παρούσα μελέτη βρέθηκε ότι η συσσώρευση της versican στο στρώμα των όγκων όρχεων σχετίζεται με την παρουσία μεγαλύτερου αριθμού νέων αγγείων. Η μελέτη της διαμεμβρανικής PG syndecan-4 ανέδειξε ότι εκφράζεται από τα τα σπερματικά κύτταρα των σπερματικών σωληναρίων, κυρίως πλησίον του βασικού υμένα, στους φυσιολογικούς ιστούς των όρχεων. Η syndecan-4 εντοπίζεται τόσο στο κυτταρόπλασμα όσο και στη μεμβράνη των φυσιολογικών κυττάρων. Αντιθέτως, δεν διαπιστώθηκε εναπόθεση της syndecan-4 στο διάμεσο συνδετικό ιστό, στα μεσολοβιώδη διαφράγματα που περιβάλλουν τα σπερματικά σωληνάρια των όρχεων. Τόσο οι σεμινωματώδεις όσο και οι μη σεμινωματώδεις όγκοι όρχεων εμφανίζουν αυξημένη έκφραση του γονιδίου της syndecan-4. Οι σεμινωματώδεις όγκοι χαρακτηρίζονται από σημαντικά πιο αυξημένη έκφραση του γονιδίου της syndecan-4 σε σχέση με τους μη-σεμινωματώδεις όγκους. Η υψηλή έκφραση της syndecan-4 στα κύτταρα του όγκου στα σεμινώματα επιβεβαιώθηκε με ανοσοϊστοχημική χρώση των ιστών, ενώ η έκφρασή της παρουσίαζε διακυμάνσεις στα κύτταρα των μη-σεμινωματωδών όγκων. Στους μη-σεμινωματώδεις όγκους αναγνωρίστηκαν περιπτώσεις ασθενών με ασθενέστερη έκφραση της syndecan-4 στα κύτταρα του όγκου. Η ελαττωμένη παρουσία της syndecan-4 στα κύτταρα των μη-σεμινωματωδών όγκων συσχετίστηκε με την παρουσία λεμφαδενικών μεταστάσεων, αγγειακής και λεμφαγγειακής διήθησης και με το στάδιο της νόσου στους ασθενείς. Επιπλέον, η syndecan-4 εντοπίστηκε στο ινώδες στρώμα και στα στρωματικά κύτταρα στους σεμινωματώδεις και μη-σεμινωματώδεις όγκους. Η παρουσία της syndecan-4 στο στρώμα συσχετίστηκε με την παρουσία λεμφαδενικών μεταστάσεων, αγγειακών και λεμφαγγειακών διηθήσεων και το στάδιο της νόσου μόνο στα σεμινώματα. Η έκφραση της syndecan-4, στο στρώμα κακοήθων όγκων, αναδεικνύεται για πρώτη φορά σε αυτή τη μελέτη και συσχετίζεται με τον αυξημένο αριθμό αγγείων στο στρώμα των όγκων όρχεων. Η μελέτη του υποδοχέα CD44 στην παρούσα διδακτορική διατριβή πραγματοποιήθηκε με ανοσοϊστοχημεία χρησιμοποιώντας το πολυκλωνικό αντίσωμα Η-300 που αναγνωρίζει την κύρια ισομορφή CD44s. Διαπιστώθηκε ότι η πρωτεΐνη του CD44 δεν εκφράζεται από τα φυσιολογικά κύτταρα των σπερματικών σωληναρίων των όρχεων. Επίσης, δεν παρατηρήθηκε χρώση για τον CD44 στο διάμεσο συνδετικό ιστό, στα μεσολοβιώδη διαφράγματα που περιβάλλουν τα σπερματικά σωληνάρια των όρχεων. Ο CD44 βρέθηκε ότι εκφράζεται στα κύτταρα του όγκου στο 27% των ασθενών με σεμινώματα και στο 36.8% των ασθενών με μη-σεμινωματώδεις όγκους. Επίσης, βρέθηκε ότι ο CD44 εκφράζεται στο στρώμα του όγκου στο 48.5% των ασθενών με σεμινώματα και στο 26.3% των ασθενών με μη-σεμινωματώδεις όγκους. Η έκφραση του CD44 στα κύτταρα του όγκου και στο στρώμα συσχετίστηκε με το μέγεθος του όγκου, την παρουσία μεταστάσεων σε λεμφαδένες, τη διήθηση αγγείων και λεμφαγγείων και το προχωρημένο στάδιο της νόσου μόνο στους ασθενείς με σεμινώματα. Δεν παρατηρήθηκε καμία συσχέτιση της παρουσίας του CD44 στους μη-σεμινωματώδεις όγκους με τα κλινικοπαθολογικά χαρακτηριστικά των ασθενών. Η παρουσία του CD44 στα κύτταρα και τον ECM του στρώματος των όγκων συσχετίστηκε με αυξημένο αριθμό αγγείων, εύρημα που προτείνει ότι ο υποδοχέας εμπλέκεται στη νεοαγγειογένεση. Τα ευρήματα της διδακτορικής διατριβής προτείνουν ότι οι PGs versican, syndecan-4 και CD44 εμπλέκονται στην εξέλιξη των όγκων όρχεων και μπορούν να αποτελέσουν προγνωστικούς δείκτες. Για να τεκμηριωθεί η κλινική χρησιμότητα της έκφρασής τους σε όγκους όρχεων που προέρχονται από βλαστικά κύτταρα απαιτείται περαιτέρω έρευνα σε μεγαλύτερο αριθμό δειγμάτων. / Testicular tumors present in men aged 15-35 years with increasing incidence in the last 40 years. Approximately 95% of these tumors arise from germ cells. Although most of these tumors are aggressive with rapid growth and spread, the chemotherapy is very efficient and the mortality has been markedly reduced. Prognosis is a challenging issue and the role of various biological markers has been investigated in order to elucidate the mechanisms of the development and progression of the disease. Tumor and stromal cells are implicated in the remodeling of the ECM that facilitates the growth, motility and invasion of tumor cells. PGs are bioactive molecules and their expression is markedly affected in the microenvironment of the tumor. Alterations in the expression of PGs by tumor and stromal cells modulate various signaling pathways in tumor cells affecting tumor cell growth and survival, adhesion and migration as well as neoangiogenesis. The aim of the present thesis was to study the distribution of matrix secreted PGs, versican and decorin as well as that of cell surface associated PGs, syndecan-4 and CD44 and to investigate the possible association of their expression with the biological behavior in testicular germ cell tumors. Their expression and localization was studied performing immunohistochemistry in archive material in 71 patients with seminomatous and non-seminomatous germ cell tumors and the results were confirmed by western blots and study of the gene expression in limited number of tissue from patients. The presence of PGs was correlated with the clinicopathological variables of the patients and with the number of microvessels present in the tissues. The study revealed that versican and decorin present in small amounts in the interstitial connective tissue in the interlobular septa surrounding the seminiferous tubules and are markedly increased in the peritumoral and sometimes in intratumoral stroma in seminomas and non seminomatous tumors. Non seminomatous tumors exhibited increased staining for versican as compared to seminomas, whereas decorin is almost equally distributed in both types of testicular germ cell tumors. The increased accumulation of decorin in the tumor stroma was not correlated with any clinicopathological variable of the patients. In contrast, the accumulation of versican in both seminomas and non-seminomatous tumors was correlated with the presence of lymphatic and vascular invasion, the size of the tumor (only in non-seminomatous tumors), the presence of metastases in lymph nodes, the presence of distant metastases (evaluated only in non-seminomas) and the stage of the disease. Furthermore, the accumulation of versican in tumor stroma of testicular germ cell tumors was correlated with the increased number of microvessels in the tissues. The study of transmembrane PG syndecan-4 revealed that it was expressed by germ cells in the seminiferous tubules in normal tissue. Syndecan-4 presents both in the cytoplasm and the cell membrane of the cells. The interstitial connective tissue in the interlobular septa surrounding the seminiferous tubules was negative for the presence of syndecan-4. Both seminomas and non-seminomatous tumors exhibit increased expression of syndecan-4 and the highest expression of syndecan-4 is detected in seminomas. The increased expression of syndecan-4 in tumor cells in seminomas was confirmed by immunohistochemistry, whereas its expression was varied considerably in tumor cells among non-seminomas. Some cases in non-seminomatous tumors demonstrated with lower expression of syndecan-4 in tumor cells. The weaker expression of syndecan-4 in tumor cells was correlated with the presence of lymph node metastases, the presence of vascular and lymphatic invasion and the stage of the disease in the patients with non-seminomatous tumors. Furthermore, the presence of syndecan-4 in the stroma and in the stromal cells was demonstrated in both types of testicular germ cell tumors. The stromal presence of syndecan-4 was correlated with the presence of lymph node metastases, the presence of vascular and lymphatic invasion and the stage of the disease only in seminomas. The stromal staining of syndecan-4 is demonstrated for first time and it correlates with the increased number of microvessels present in testicular germ cell tumors. The study of CD44 in this thesis was conducted by immunohistochemistry using the polyclonal antibody H-300 that recognizes the main isoform CD44s. Our data indicate that CD44 is not expressed by germ cells present in the seminiferous tubules or the connective tissue in the normal testis. CD44 was found to be expressed in 27% and 36.8% of patients with seminomas and non-seminomas, respectively. Furthermore, CD44 was found in the stromal cells and / or stroma in 48.5% and 26.3% of patients with seminomas and non-seminomas, respectively. The expression of CD44 in the tumor cells as well as the presence of CD44 in stromal cells and / or stroma was correlated with the tumor size, the presence of lymph node metastases, the presence of vascular and lymphatic invasion and the stage of the disease only in seminomas. Nor the presence of CD44 in tumor cells neither the stromal staining of CD44 was correlated with any clinicopathological variable examined in non-seminomatous tumors. Overall the stromal staining of CD44 in testicular germ cell tumors was correlated with the neoangiogenesis, suggesting the implication of CD44 in the formation of new blood vessels. The data of this thesis suggest that versican, syndecan-4 and CD44 are implicated in the development of testicular germ cell tumors and may serve as prognostic biological markers. Further studies in a larger number of patients should be performed to determine the clinical utility of the expression of these PGs in testicular tumors.

Η νεοπλασία των όρχεων, αν και σχετικά αποτελεί μια σπάνια μορφή νεοπλασίας (1- 2% όλων των νεοπλασμάτων του άνδρα), είναι ο πιο συχνός όγκος στις ηλικίες 20-40 ετών, αποτελώντας την τρίτη κατά σειρά αιτία θανάτου στις ηλικίες αυτές. Περίπου το 95% των όγκων όρχεων προέρχεται από τα βλαστικά κύτταρα. Η αλληλεπίδραση των κυττάρων με άλλα κύτταρα ή με συστατικά του εξωκυττάριου χώρου, καθώς και η μετακίνηση στο ενδοθήλιο των αρτηριών και στο εξωφλεβικό ιστό, είναι εξαρτημένη από την ενεργότητα των μορίων προσκόλλησης όπως οι ιντεγκρίνες, οι σελεκτίνες και μέλη της υπεροικογένειας των ανοσοσφαιρινών, καντχερίνες και ο CD44. Ο CD44 είναι μια γλυκοπρωτεΐνη και αποτελεί τον κύριο υποδοχέα του ΗA. Η ισομορφή που δεν περιέχει ενδιάμεσα εξώνια ονομάζεται CD44s, ενώ όλες οι υπόλοιπες ισομορφές προκύπτουν με εναλλακτικό μάτισμα δέκα διαφορετικών εξωνίων, παράγοντας πληθώρα διαφορετικών μορίων του CD44. Πληθώρα μελετών υποστηρίζει ότι ο μεμβρανικός υποδοχέας CD44 και το ΗΑ υπερεκφράζονται σε πολλές κακοήθειες και η αλληλεπίδρασή τους διεγείρει σειρά λειτουργιών στα κύτταρα του όγκου που συντελούν στην πρόοδο της νόσου. Η κύρια ισομορφή CD44s εκφράζεται ευρέως στους ιστούς και υπερεκφράζεται σε διάφορους τύπους καρκίνου όπου και συνυπάρχει με το ΗΑ, ενώ κάποιες ισομορφές όπως η CD44v5, CD44v6, παίζουν σημαντικό ρόλο στην επιθετικότητα μερικών τύπων καρκίνου. Η έκφραση του CD44 έχει μελετηθεί μερικώς στους όγκους όρχεων και έχουν δημοσιευθεί αντικρουόμενα ευρήματα, ενώ δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία για την έκφραση των ενζύμων που συνθέτουν το ΗΑ. Στόχος της μεταπτυχιακής εργασίας ήταν να διερευνηθεί η έκφραση των ισομορφών του CD44 και των συνθασών του ΗΑ σε τρεις κυτταρικές σειρές όγκων όρχεων (Σεμίνωμα, Εμβρυϊκό καρκίνωμα, Τερατοκαρκίνωμα). Η μελέτη του υποδοχέα CD44 πραγματοποιήθηκε με RT-PCR και ανοσοαποτύπωση. Σε επίπεδο mRNA βρέθηκε πως η κύρια ισομορφή του CD44 που εκφράζεται στο σεμίνωμα καθώς και σε μη- σεμινωματώδεις όγκους είναι η ισομορφή CD44s. Ακόμη στην κυτταρική σειρά σεμινώματος όρχεων εκφράζονται και άλλες ισομορφές, κυρίως όμως εκφράζονται οι ισομορφές CD44v7-v10, CD44v8-v10, CD44v9-v10 και CD44v10. Στις κυτταρικές σειρές μη σεμινωματωδών όγκων (εμβρυϊκό καρκίνωμα και τερατοκαρκίνωμα) εκτός της CD44s ισομορφής που είναι η κυρίαρχη ισομορφή εκφράζονται και κάποιες άλλες ισομορφές του CD44. Στο εμβρυϊκό καρκίνωμα εκφράζονται οι ισομορφές CD44v5,v8, CD44v9-v10 και CD44v10, ενώ στο τερατοκαρκίνωμα παρατηρείται η έκφραση κυρίως της CD44v5,v8, ενώ εκφράζονται και οι CD44v5,v9, CD44v5, CD44v8-v10, CD44v9-v10 και η CD44v10. Η μελέτη του CD44 σε επίπεδο πρωτεΐνης με το αντίσωμα Hermes-3 κατέδειξε πως η κύρια ισομορφή που εκφράζεται στην κυτταρική σειρά σεμινώματος είναι η CD44s με μοριακό βάρος~90kDa. Ακόμα φάνηκε πως υπάρχει έκφραση και κάποιων ισομορφών και θραυσμάτων του CD44 με μικρότερο μοριακό μέγεθος. Αντίθετα στις κυτταρικές σειρές εμβρυϊκού καρκίνωματος και τερατοκαρκινώματος παρατηρήθηκε η έκφραση μόνο της CD44s ισομορφής. Αντίθετα με την υψηλή έκφραση του CD44s στην κυτταρική σειρά σεμινώματος, παρατηρήθηκε μικρή έκφραση του CD44s στην κυτταρική σειρά εμβρυϊκού καρκινώματος και μια ελάχιστη έκφραση στην κυτταρική σειρά του τερατοκαρκινώματος. Η μελέτη του υποδοχέα CD44 σε επίπεδο ιστού έδειξε ότι η πρωτεΐνη του CD44 εκφράζεται στα κύτταρα του όγκου. Η σηματοδοτική δράση του ΗΑ στα καρκινικά κύτταρα μέσω του υποδοχέα CD44 έχει προταθεί ως βασικό βήμα για την ανάπτυξη και πρόοδο της νόσου. Οι συνθάσες του HA είναι τα ένζυμα που βιοσυνθέτουν το ΗΑ και διακρίνονται σε τρεις ισομορφές τις HAS- 1, HAS-2, HAS-3α, και HAS-3β. Στα πλαίσια της μεταπτυχιακής διατριβής βρέθηκε πως η κυτταρική σειρά σεμινώματος εκφράζει μόνο την ισομορφή HAS-3α, ενώ οι κυτταρικές σειρές εμβρυϊκού καρκινώματος και τερατοκαρκινώματος εμφανίζουν ισχυρή έκφραση της ισομορφής HAS-3α και μικρή έκφραση της HAS-2. / Testicular tumors are present in men aged 15-35 years with increasing incidence in the last 40 years. Approximately 95% of these tumors arise from germ cells. The interaction of cells with other cells or with components of the extracellular matrix (ECM), as well as their locomotion on blood vessel endothelium and extravascular tissue, are substantially dependent on the activity of adhesion molecules such as integrins, selectins, members of the immunoglobulin superfamily, addressins, cadherins, and CD44. CD44 is a glycoprotein and represents the major receptor for HA. The isoform with no variant exons is named CD44s, whereas the other isoforms arise from alternative splicing of the 10 variant exons of the CD44 mRNA, producing a huge variety of diverse CD44 molecules. A lot of studies supports that the membrane receptor CD44 and HA are overexpressed in several malignancies and their interaction trigger fuctions in tumour cells, which conduce to the disease progression. The major isoform is the CD44s which is expressed widely in tissues, whereas is overexpressed in several types of tumours ,coexisting with HA. The expression of CD44 has been partly studied in testicular tumours but controversial findings have been published, whereas no data about the enzymes which synthesize HA are available. The aim of this thesis was to examine the expression of CD44 isoforms and HA synthases in three cell lines (seminoma, embryonic carcinoma, teratocarcinoma). The study of CD44 was conducted by RT-PCR analysis and western blotting. It was found that in mRNA level, the major isoform that is expressed in seminoma and nonseminomas is the CD44s isoform. Moreover, in seminoma cell line, other isoforms are also expressed, namely CD44v7-v10, CD44v8-v10, CD44v9-v10 and CD44v10 isoforms. In nonseminomas cell lines CD44s is expressed as the major isoform , but also other isoforms are expressed. CD44v5,v8, CD44v9-v10 and CD44v10 isoforms are expressed in embryonic carcinoma , whereas in teratocarcinoma the expression mainly of the CD44v5,v8 isoform is observed, together with CD44v5,v9, CD44v5, CD44v8-v10, CD44v9-v10 and CD44v10 isoforms. The study of CD44 in protein level conducted by western blotting using the monoclonal antibody Hermes-3. It was shown that the major isoform expressed in seminoma cell line is CD44s with a molecular mass approximately 90kDa. Moreover it was shown that other CD44 isoforms and CD44 fragments with smaller molecular mass are expressed. On the other hand, in embryonic carcinoma and teratocarcinoma cell lines, the expression only of CD44s isoform was observed. The study of CD44 in tissue level revealed that CD44protein is expressed in tumour cells. The signaling effect of HA in tumor cells through CD44 has been stated to be a crucial step in the development and progression of the disease. The synthases of HA are the enzymes that produce HA and represent three distinct isoforms HAS-1, HAS-2, HAS-3a, and HAS-3b. The findings of this study revealed that seminoma cell line express only HAS-3a isoform, whereas embryonic carcinoma and teratocarcinoma cell lines showed high expression of HAS-3a isoform and low expression of HAS-2 isoform.

No description available.