<p>Syftet med denna studie är att undersöka i vilken utsträckning och efter vilka principer eleverna i skolår 9 indelar sina texter i stycken, och hur eleverna markerar nytt stycke. Vidare studeras om det föreligger några skillnader eller likheter i kön vid styckeindelning och styckemarkering. Även styckeindelningen i förhållande till textens betyg studeras.</p><p>Materialet består av 24 berättande elevtexter från det nationella provet för svenska i skolår 9, vårterminen 2004. Vid analysen av elevtexterna undersöks hur många stycken texten består av, vilken styckemarkering eleven använder, och vilka dispositionsprinciper, teman, referensbindningar och konnektivbindningar som finns och hur de relaterar till styckeindelningen.</p><p>Resultaten visar att det enbart finns en ostyckad text i min studie, och jämförelser med tidigare studier tyder på att eleverna generellt sett blivit bättre på styckeindelning. Antalet stycken i texterna varierar och kan relateras till textlängd. Teman, referensbindningar och konnektivbindningar påverkar styckeindelningen i några texter. Eleverna tycks ha bristande kunskaper om styckemarkeringsteknik, eftersom de flesta styckena i texterna är hybridstycken. Den näst vanligaste styckemarkeringen är blankrad och därefter följer indrag. Hybridstycken förekommer i större utsträckning i flickornas texter, medan blankrad däremot är vanligare i pojkarnas texter. Endast en elev är konsekvent i sina styckemarkeringar, men denna elev använder en felaktig styckemarkeringsteknik. Studien visar att styckeindelningen inte entydigt påverkar textens betyg.</p>

No description available.

No description available.

No description available.

No description available.

<p>Niniejsza praca powstała podczas mojego pobytu na studiach na Uniwersytecie Sztokholmskim w ramach programu Socrates/Erasmus. Będąc w Sztokholmie uświadomiłam sobie, jak ważne jest dla mnie miejsce, z którego się wywodzę i w którym spędziłam większość mojego dotychczasowego życia. Wiąże mnie z nim niezliczona ilość wspomnień, przeżyć, doświadczeń, rodzinnych przekazów, tradycji. Uzmysłowiłam sobie również, jak dużą rolę w moim życiu odgrywają ludzie, z którymi do tej pory obcowałam i których obecność w moim rodzinnym mieście sprawia, że to miejsce jest tak bliskie mojemu sercu.</p><p>Dlatego, żeby wypełnić pustkę spowodowaną w życiu codziennym brakiem mojej rodziny i atmosfery miasta Mysłowic, skąd pochodzę, postanowiłam zbliżyć się poprzez literaturę do obszaru, z którego wywodzi się cała moja rodzina – do Górnego Śląska. W pierwszej kolejności, przy wyborze tematu pracy, pomyślałam o Horście Bienku – niemieckim i zarazem śląskim prozaiku urodzonym i wychowanym w innym górnośląskim mieście – w Gliwicach. Pisarz ten napisał wiele książek tematycznie związanych z krainą swojego dzieciństwa. Moją uwagę jednak przykuło jego najważniejsze dzieło, gliwicka tetralogia, która oddaje obraz Górnego Śląska, jego mieszkańców i atmosferę w nim panującą w czasie trudnym dla tego rejonu, ponieważ w przeddzień wybuchu, i w czasie trwania drugiej wojny światowej.</p><p>Najbardziej zainteresowała mnie pierwsza część cyklu – „Pierwsza Polka”, ponieważ w tej książce odnalazłam taki Górny Śląsk, jaki znam z opowieści mojej babci i jej starszych sióstr. Poza tym, wnikliwa analiza powieści, jak również zawartego w niej tła historycznego, pomogła mi jeszcze lepiej zrozumieć specyfikę tego miejsca, jego starszych mieszkańców oraz wydarzeń, jakie rozgrywały sie na tej ziemi.</p><p>Górny Śląsk to miejsce niezwykłe, na jego terytorium przez wieki mieszkali obok Niemców Polacy, Czesi, Żydzi. To tu na przestrzeni wieków nieustannie mieszały się różne kultury, ponieważ Śląsk w swej historii stale zmieniał przynależność państwową. Wciąż zmieniały się jego granice, ale ludzie pozostawali ci sami i pomimo trudnej sytuacji politycznej, wielonarodowości mieszkańców i wielokulturowości tej ziemi, potrafili utworzyć swoistą, wlaściwą im tylko wspólnotę. Obraz tej tak dobrze funkcjonującej symbiozy można właśnie odnaleźć w powieści „Pierwsza Polka”.</p><p>Dla mnie jednak najistotniejsza była odpowiedź na pytanie, czy Górny Śląsk jest dla bohaterów książki tym samym, czym jest dla Horsta Bienka, mojej babci, nawet całej mojej rodziny – małą ojczyzną.</p><p>„Pierwsza Polka” jest dla Bienka podróżą w niezapomniany świat jego dzieciństwa, dla mnie, to podróż do moich korzeni, krainy moich przodków, o której tyle słyszałam w rodzinnych opowieściach i o której będę w przyszłości opowiadać moim dzieciom i wnukom. Studia nad lekturą powieści połączyły dla mnie historię mojej rodziny ze światem dzieciństwa autora. Opowieści mojej babci o jej rodzicach, rodzeństwie, wujach czy dziadkach przestały być czymś nierealnym, ulotnym – znalazły swoje potwierdzenie na stronach „Pierwszej Polki”.</p><p>Chciałabym złożyć najserdeczniejsze podziękowania mojemu promotorowi – profesor Ewie Teodorowicz-Hellman, za rozbudzenie moich zainteresowań regionem, z którego pochodzę, inspiracji do napisania tej pracy, a także za poświęcony mi czas i za dyskusje nad poszczególnymi rozdzialami, które ostatecznie złożyły się na niniejszą pracę.</p><p>Dziękuję również pani dr Janinie Gesche, która pomogła mi w zebraniu materiałów.</p>

<p>Tematem i celem mojej pracy jest przedstawienie siedemnastowiecznego utworu – mesjady Szymona Gawłowickeigo pt. „Jezus Nazareński, Syn Oyca Przedwiecznego Wcielony; albo Ieruzalem niebieska przezeń wyzwolona, do pożytku duchownego opisana...”, który powstał w Warszawie w 1686 roku.</p><p>Mesjady to zapomniany i przez wieki pomijany przez badaczy temat, więc głównym zadaniem mojej pracy jest krótkie przybliżenie gatunku literackiego, jakim jest mesjada oraz szczegółowe przedstawienie jednej z nich. Aby dobrze pokazać zagadnienie, posłużyłam się analizą gatunkową i tematyczną utworu. Praca ma charakter opisowo-analityczny. Jak już wspomniałam, skoncentruję sie jedynie na utworze Szymona Gawłowickiego, jednak dwa wcześniejsze rozdziały poświęcę na tło historyczno–literackie oraz cechy charakterystyczne gatunku literackiego, do którego zaliczane są mesjady.</p><p>Metoda, odwołująca się do teorii gatunku mesjady, umożliwiła mi nie tylko pokazać mesjadę jako siedemnastowieczny gatunek literacki, ale także dokładnie zanalizować utwór „Jezus Nazareński, Syn Oyca Przedwiecznego Wcielony; albo Ieruzalem niebieska przezeń wyzwolona, do pożytku duchownego opisana...”. Teorii gatunku mesjady poświęcony jest cały III rozdział pracy. Natomiast dzięki przyjęciu metody opisowej mogłam poszerzyć pracę i pokazać w niej ważniejsze wydarzenia historyczno–kulturowe, które miały wpływ na powstawanie tego typu utworów w XVII wieku. Obie metody okazały się zadowalające</p><p>i pozwoliły mi zrealizować wyznaczone cele, jakimi były: krótka chrakterystyka epoki, przybliżenie gatunku mesjady oraz analiza utworu Szymona Gawłowickiego. Jako przykład mesjady siedemnastowiecznej wybrałam dzieło tego autora spośród innych mesjad XVII w.</p><p>z kilku powodów. „Jezus Nazareński, Syn Oyca Przedwiecznego Wcielony; albo Ieruzalem niebieska przezeń wyzwolona, do pożytku duchownego opisana...” jest uważany przez badaczy za jedną z lepszych mesjad w literaturze polskiej. Nazwisko Gawłowickiego jest poza tym często wspominane przy komparatystycznych badaniach nad „Rajem utraconym”</p><p>i „Rajem odzyskanym” Johna Miltona. Mam nadzieję, że w przyszłości moja kolejna praca na temat mesjad rozwinie się właśnie w tym kierunku.</p><p>Praca na temat mesjad pozwoliła mi na zgłębienie tego, jakże mało znanego</p><p>w historii literatury polskiej tematu, oraz na lepsze zrozumienie tego niezwykle różnorodnego okresu literackiego, jakim jest epoka baroku.</p><p>Chciałabym bardzo serdecznie podziękować mojemu promotorowi – profesor Ewie Teodorowicz–Hellman za poświęcony mi czas, konsultacje oraz liczne wskazówki w czasie pisania pracy.</p>

No description available.

No description available.

<p>[inget abstract finns]</p>