Οι μνήμες αποτελούν την κύρια ανησυχία σε αρχιτεκτονικές χαμηλής κατανάλωσης και υψηλών ταχυτήτων. Σε έναν επεξεργαστή SOC (System on chip)περιορίζουν τις περισσότερες φορές την ταχύτητα και αποτελούν το κύριο μέρος της κατανάλωσης ενέργειας.Διάφορες τεχνικές έχουν προταθεί για τη μείωση της ισχύος σε κρυφές μνήμες. Στην παρούσα εργασία παρουσιάζονται τεχνικές μείωσης της δυναμικής ισχύος με μείωση της παράλληλης διακοπτικής δραστηριότητας. Οι τεχνικές αυτές αναπτύχθηκαν στη κρυφή μνήμη του Cellsim εξομοιωτή, βασισμένο στη λογική του Unisim εξομοιωτή, ενώ όλα τα ενεργειακά αποτελέσματα εξήχθησαν με το εργαλείο Cacti. Η εφαρμογή των συγκεκριμένων τεχνικών επέφερε σημαντικές μειώσεις στην κατανάλωση της δυναμικής ισχύος της κρυφής μνήμης για όλα τα μετροπρογράμματα που χρησιμοποιήθηκαν. / Memories are the main concern in low power and high speed architecture. In a Soc (System on chip) processor memories most of the time limit the speed and become the main part of power consumption. Various techniques have been proposed for power reduction in cache memories. In this thesis are presented different power reduction techniques by reducing parallel switching activity. These techniques were developped in the cache memory of Cellsim emulator, based on the logic of Unisim emulator, while all power results were extracted with the Cacti tool. The application of the specified techniques brought serious reductions in power consumption of cache memory for all the benchmarks that were used.

Η πρόοδος της τεχνολογίας CMOS δίνει τη δυνατότητα σχεδιασμού φθηνών, πολυπύρηνων, κοινής μνήμης, ενσωματωμένων επεξεργαστών. Ωστόσο, η υποστήριξη της συνάφειας της κρυφής μνήμης με κάποια μέθοδο που παρουσιάζει καλή κλιμάκωση απαιτεί σημαντική προσπάθεια. Τα πρωτόκολλα υποκλοπής παρέχουν μία λύση εύκολη στο σχεδιασμό, όμως είναι απαιτητικά σε εύρος ζώνης και κατανάλωση. Επιπλέον, η κλιμάκωσή τους είναι περιορισμένη όταν χρησιμοποιούνται σε αρτηρίες. Τα πρωτόκολλα που κάνουν χρήση ευρετηρίου, ειδικά τα κατανεμημένα, επιφέρουν μικρότερη επιβάρυνση στο δίκτυο. Απαιτούν όμως ελεγκτές ευρετηρίων οι οποίοι είναι δύσκολοι στο σχεδιασμό και καταναλώνουν πολύτιμη μνήμη, επιφάνεια και κατανάλωση εντός του ολοκληρωμένου, κάνοντάς τη λύση αυτή ακατάλληλη για ενσωματωμένα πολυπύρηνα συστήματα. Στην εργασία αυτή, παρουσιάζουμε ένα μηχανισμό διατήρησης της συνάφειας ο οποίος παρουσιάζει καλή κλιμάκωση, και βασίζεται σε απλά πρωτόκολλα υποκλοπής, πάνω όμως σε ένα ιεραρχικό δίκτυο σημείο προς σημείο. Για να μειωθούν δραματικά τα μηνύματα που στέλνονται με ευρεία εκπομπή, προτείνουμε τα Χρονολογικά Φίλτρα, μια λύση βασισμένη στα φίλτρα Bloom. Σε αντίθεση με προηγούμενες προσεγγίσεις, τα Χρονολογικά Φίλτρα (Temporal Filters - TF) είναι εφοδιασμένα με ένα μοναδικό χαρακτηριστικό: την ικανότητα να σβήνουν τα περιεχόμενά τους σε συγχρονισμό - αλλά χωρίς να επικοινωνούν - με τις κρυφές μνήμες. Τα Χρονολογικά Φίλτρα και οι κρυφές μνήμες σβήνουν τα περιεχόμενά τους βασισμένα στις ενέργειες που γίνονται για τη διατήρηση της συνάφειας, παρέχοντας ασφαλές φιλτράρισμα ορισμένων μηνυμάτων του πρωτοκόλλου συνάφειας. Με τον τρόπο αυτό, ξεπερνάμε το πρόβλημα της αφαίρεσης στοιχείων των φίλτρων Bloom, χωρίς τη χρήση επιπλέον μετρητών, μηνυμάτων ή σημάτων, όπως έχουν προταθεί σε προηγούμενες εργασίες. Όλα τα παραπάνω γίνονται χωρίς καμία τροποποίηση των πρωτοκόλλων συνάφειας της κρυφής μνήμης. Ως αποτέλεσμα, η λύση που προτείνεται στην εργασία αυτή, χρησιμοποιεί μικρές δομές που μπορούν να ενσωματωθούν εύκολα στους μεταγωγείς του μέσου διασύνδεσης. Για την αποτίμηση των μηχανισμών που προτείνουμε, χρησιμοποιήθηκε το περιβάλλον προσομοίωσης GEMS - για να μοντελοποιηθούν πολυπύρηνοι επεξεργαστές εντός ολοκληρωμένου με 8 και 16 πυρήνες, με ιδιωτικές κρυφές μνήμες πρώτου και δευτέρου επιπέδου - και η σουίτα μετροπρογραμμάτων SPLASH-2. Τα Χρονολογικά Φίλτρα αποδείχτηκαν ικανά να μειώσουν έως και κατά 74.7\% (κατά μέσο όρο) τα μηνύματα στο μέσο διασύνδεσης. Επιπλέον, τα Χρονολογικά Φίλτρα προσφέρουν τη δυνατότητα μείωσης της στατικής κατανάλωσης, καθώς χρησιμοποιείται η τεχνική Decay στις κρυφές μνήμες. / Advances in CMOS technology are enabling the design of inexpensive, multicore, shared-memory, embedded processors. However, supporting cache coherence in a scalable fashion in these architectures requires considerable effort. Snoop protocols provide an easy-to-design solution but they are greedy bandwidth and power consumers. In addition, their scalability is limited over a broadcast bus. Scalable directory protocols, especially distributed ones, remedy the bandwidth overhead but require hard-to-design directory controllers that consume precious on-chip storage, area, and power, rendering the solution unattractive for embedded multicores. In this work we advocate a scalable coherence solution based on simple broadcast snooping protocols but over a scalable hierarchical point-to-point network. To dramatically cut down on broadcasts we propose Temporal Filtering, a solution based on Bloom filters - a storage-efficient memory structure. In contrast to previous approaches, Temporal Filters (TFs) are equipped with a unique characteristic: the ability to self-clean their contents in concert - but without communicating - with caches. Both TFs and caches decay their contents based on coherence activity, guaranteeing the correctness of coherence filtering. In this way, we overcome the problem of entry removal in the Bloom filters without the need of extra counters, messages, or even extra signals as in previous work and, more importantly, without requiring changes in the underlying cache snoop protocols. As a result, our solution utilizes frugal single-bit structures that can be easily integrated into network switches. For our evaluation we use GEMS to model a 8- and 16-core CMP with private L1/L2 caches of various sizes, and the SPLASH-2 suite. TFs are proven able to reduce the 74.7\% (arithmetic average) of the network messages. In addition, TFs offer also leakage saving opportunities since cache decay is also applied in private caches.

Στην παρούσα διπλωματική εργασία θα ασχοληθούμε με το πρόβλημα της αξιοπιστίας των κρυφών μνημών δεδομένων και εντολών πρώτου επιπέδου. Η υψηλή πυκνότητα ολοκλήρωσης και η υψηλή συχνότητα λειτουργίας των σύγχρονων ολοκληρωμένων κυκλωμάτων έχει οδηγήσει σε σημαντικά προβλήματα αξιοπιστίας, που οφείλονται είτε στην κατασκευή, είτε στη γήρανση των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων. Στην παρούσα εργασία γίνεται αρχικά μια αποτίμηση της μείωσης της απόδοσης των κρυφών μνημών πρώτου επιπέδου όταν εμφανίζονται μόνιμα σφάλματα για διαφορετικές τεχνολογίες ολοκλήρωσης. Στη συνέχεια παρουσιάζεται μια νέα τεχνική αντιμετώπισης της επίδρασης των σφαλμάτων, η οποία βασίζεται στη πρόβλεψη της χωρικής τοπικότητας των μπλοκ μνήμης που εισάγονται στις κρυφές μνήμες πρώτου επιπέδου. Η αξιολόγηση της εν λόγω τεχνικής γίνεται με τη χρήση ενός εξομοιωτή σε επίπεδο αρχιτεκτονικής. / In this thesis we will work on the problem of reliability of first-level data and instruction cache memories. Technology scaling improvement is affecting the reliability of ICs due to increases in static and dynamic variations as well as wear out failures. First of all, in this work we try to estimate the impact of permanent faults in first level faulty caches. Then we propose a methodology to mitigate this negative impact of defective bits. Out methodology based on prediction of spatial locality of the incoming blocks to cache memory. Finally using cycle accurate simulation we showcase that our approach is able to offer significant benefits in cache performance.

Στον διαρκώς μεταβαλλόμενο τομέα της αρχιτεκτονικής των υπολογιστών, τα τελευταία 30 τουλάχιστον χρόνια οι αλλαγές έρχονται με εκθετικό ρυθμό. Οι κρυφές μνήμες αποτελούν πλέον το κέντρο του ενδιαφέροντος, αφού οι επεξεργαστές γίνονται ολοένα και ταχύτεροι, ολοένα και αποδοτικότεροι, αλλά τα κυκλώματα μνήμης αδυνατούν να τους ακολουθήσουν. Το επιστημονικό αυτό πεδίο στρέφεται πλέον σε έξυπνες λύσεις που έχουν ως στόχο την μείωση του κόστους επικοινωνίας μεταξύ των δύο υποσυστημάτων. Οι τρόποι διαχείρισης της κρυφής μνήμης αποτελούν έκφανση της πραγματικότητας αυτής και ένα από τα βασικότερα μέρη της είναι οι αλγόριθμοι αντικατάστασης. Η μελέτη εστιάζει στη σχέση ανάμεσα σε δύο, ήδη εφαρμοσμένων, νέων πολιτικών αντικατάστασης, καθώς και το βαθμό στον οποίο μπορεί να υπάρξει συγχώνευση τους σε μία καινούργια. Οι νέοι αλγόριθμοι που μελετάμε είναι ο αλγόριθμος αντικατάστασης IbRdPrediction (Instruction-based Reuse-Distance Prediction – Πρόβλεψης απόστασης επαναχρησιμοποίησης βασισμένης σε εντολή) και ο αλγόριθμος MLP-Aware (Memory level parallelism aware – επίγνωσης επιπέδου παραλληλισμού μνήμης). Εξετάζουμε κατά πόσο είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ένας νέος μηχανισμός πρόβλεψης βασισμένος σε εντολη (instruction-based) που να λαμβάνει υπόψιν του τα χαρακτηριστικά του παραλληλισμού επιπέδου μνήμης (MLP) και κατα πόσο βελτιώνει τις ήδη υπάρχουσες τεχνικές ως προς την απόδοση του συστήματος. / In the continiously altering field of computer architecture, changes occur with exponential rate the last 30 years. Cache memories have become the pole of interest, as processors are growing all faster, all efficient, but memory circuits fail to follow them. The scientific community is now turning to clever solutions which aim to limit the two subsytem communication cost. Cache management consists the expression of this reality, and one of its most basic parts is cache replacement algorithms. The thesis focuses on the relation between two, already applied, recent replacement policies, and the degree in which their coalescence in a new policy can exist. We study the IbRdPrediction (Instruction-based Reuse-Distance Prediction) replacement algorithm and the MLP-Aware (Memory level parallelism aware) replacement algorithm. We thoroughly examine if it is possible to create a novel prediction mecahnism, based on instruction, that takes into account the MLP ((Memory level parallelism) characteristics, and how much it improves the existing techniques concerning system performance.

Η εργασία αποτελεί μελέτη της λειτουργίας των caches, χρησιμοποιώντας μια συγκεκριμένη cache δομή. Η εργασία αυτή έχει σα σκοπό τη μελέτη των κρυφών μνημών με μη ομοιογενή χρόνο προσπέλασης στα διάφορα «φυσικά» σημεία της επιφάνειάς της. Αντικειμενικός σκοπός των κρυφών αυτών μνημών, είναι να τοποθετούνται τα δεδομένα που χρησιμοποιούνται συχνότερα, σε θέσεις που βρίσκονται κοντύτερα στον επεξεργαστή και έχουν λιγότερες διασυνδέσεις καλωδίων, άρα έχουν και το μικρότερο χρόνο προσπέλασης. Όταν αυτό είναι επιτεύξιμο, τα δεδομένα που χρησιμοποιούνται περισσότερες φορές, χρειάζονται τον ελάχιστο χρόνο για την προσπέλασή τους. Για το σκοπό αυτό επιλέξαμε έναν ήδη προτεινόμενο μηχανισμό, τον οποίο αναλύσαμε εκτενώς. Η επιλογή αυτή δεν έγινε τυχαία, αλλά επιλέξαμε έναν μηχανισμό που διαφέρει στη λογική από τη γενική έννοια των εν λόγω κρυφών μνημών (NUCA), έχοντας σαν κύρια διαφορά ότι διαφοροποιεί εντελώς τη διαχείριση του tag από εκείνη του data array, αντίθετα με τις γενικότερης έννοιας NUCA μνήμες. Εκτός από τη λειτουργία της δομής αυτής όπως είχε προταθεί, εισάγουμε στη διαχείριση των δεδομένων και την πληροφορία της πρόβλεψης για να δούμε πως μπορεί να επιδράσει στην απόδοση και αν μπορούμε να καταφέρουμε κάποια βελτίωση. / This work is a study of cache memories, using a specific cache structure. Its goal is to study cache memories with non-uniform access time for all blocks throughout the cache surface (NUCA). The objective of these "hidden" memories is to put the most often used data at the closest to processor positions (blocks), which have fewer wire connections and therefore smaller access time. Whenever this is feasible, the data used most often need are accessed in the least possible amount of time. For this purpose we chose an already proposed mechanism, which was analyzed extensively. The selection was not random, but chose a structure that differs from the usual NUCA structure, having as main diferrence that it completely decouples the tag array management from the data array, contrary to the general concept of NUCA memories. Apart from this strucure's function as originally proposed, we introduced prediction in both tag and data arrays management to see how it can affect performance and whether we can achieve some performance improvement.

Η αλματώδης αύξηση της ταχύτητας του επεξεργαστή δημιούργησε ένα χάσμα μεταξύ αυτού και της κύριας μνήμης. Η αρχιτεκτονική υπολογιστών καλείται να δώσει λύση στο πρόβλημα αυτό εφαρμόζοντας νέες τεχνικές στην ιεραρχία μνημών. Να αποκρύψει δηλαδή αυτή την καθυστέρηση έχοντας όμως περιορισμούς στην σχεδίαση ως προς τον χώρο και την κατανάλωση. Για τον λόγο αυτό προτείνουμε μια νέα τεχνική που συνδυάζει συμπίεση και πρόγνωση αποστάσεων επαναχρησιμοποίησης. Η συμπίεση αυξάνει την αποθηκευτική δυνατότητα της μνήμης και η πρόγνωση αποστάσεων επαναχρησιμοποίησης βοηθά στην σωστή επιλογή του μπλοκ προς συμπίεση. Η διπλωματική εργασία έχει ως στόχο την διερεύνηση του μοντέλου συμπίεσης με αλγόριθμο (FPC) και πρόγνωσης βάση εντολής αποστάσεων επαναχρησιμοποίησης (IbRDP) σε κρυφές μνήμες δευτέρου επιπέδου, ως προς την βελτιστοποίηση που μπορεί να επιφέρει στην ταχύτητα εκτέλεσης των προγραμμάτων καθώς και σε άλλες παραμέτρους. Διερευνήθηκαν διάφορα μοντέλα και στο βέλτιστο μοντέλο επετεύχθησαν σημαντικές αυξήσεις στην ταχύτητα εκτέλεσης των μετροπρογραμμάτων (16% αύξηση γεωμετρικού μέσου IPC στο 1ΜΒ) ενώ μόνο ένα μετροπρόγραμμα παρουσίασε έντονη μείωση της τάξης του 17 %. / the gap of speed between CPU and main memory is a problem than need to be solved by proposing new techniques on cache hierarchies, so the delay of fetching data from the main memory will be eliminated. We propose a new techinque of compression and reuse distance prediction. This compression will increase the capacity of L2 cache memory and the reuse distance prediction will find the most appropriate block to compress The thesis aims to search the combinational model of compression (FPC) and Reuse distance Predictor (IbRDP)on L2 cache memories. Several models have been simulated and the optimal model had increased execution speed of benchmarks (16% improvement in geometric mean IPC 1MB) while only one bencmark reduced its execution speed by 17%.

Οι σύγχρονες τάσεις της Επιστήμης Σχεδιασμού των Υπολογιστικών Συστημάτων έχουν υιοθετήσει την χρήση των Κρυφών Μνημών ή Μνημών Cache, αποβλέποντας στην απόκρυψη της Καθυστέρησης της Κύριας Μνήμης των Συστημάτων (Memory Latency) και την γεφύρωση του χάσματος της απόδοσης του Επεξεργαστή και της Κύριας Μνήμης (Processor – Memory Performance Gap). Οι Μνήμες Cache έτσι έχουν αποκτήσει αδιαμφισβήτητα πρωτεύοντα ρόλο στην Ιεραρχία Μνήμης των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Οι νέες τάσεις Σχεδιασμού ανέδειξαν την Έννοια του Παραλληλισμού σε πρωτεύοντα ρόλο. Αρχικά διερευνήθηκε ο Παραλληλισμός Επιπέδου Εντολών, ωστόσο η αύξηση της Απόδοσης των Υπολογιστών σύντομα έφτασε ένα μέγιστο. Την τελευταία δεκαετία το κέντρο του ενδιαφέροντος των σχεδιαστών έχει και πάλι μετατοπιστεί, καθώς ένας νέος τύπος Επεξεργαστών έχει εισέλθει στο προσκήνιο, οι Πολυπύρηνοι Επεξεργαστές, ή όπως είναι αλλιώς γνωστοί on-chip Multiprocessors (CMP). Αυτές οι εξελίξεις, σε συνδυασμό με την ολοένα αυξανόμενη πολυπλοκότητα της “συμπεριφοράς” των εκτελούμενων Εφαρμογών, ώθησαν το σχεδιαστικό ενδιαφέρον προς την εκμετάλλευση ενός νεοσύστατου τύπου Παραλληλισμού. Ο Παραλληλισμός Επιπέδου Μνήμης ή Memory Level Parallelism (MLP) αποτελεί τα τελευταία χρόνια, το πλέον ισχυρό μέσο αύξησης της απόδοσης των Υπολογιστικών Συστημάτων και μαζί με τους Πολυπύρηνους Επεξεργαστές θα κυριαρχήσει στο προσκήνιο των εξελίξεων τα επόμενα χρόνια. Σκοπός της παρούσας Διπλωματικής Εργασίας είναι η ανάπτυξη ενός Στατιστικού – Πιθανοτικού Μοντέλου για μελέτη και πρόβλεψη των φαινομένων που αναπτύσσονται σε Μνήμες Cache, στις οποίες αποθηκεύονται δεδομένα από εκτελούμενες Εφαρμογές, με έντονο Παραλληλισμό Επιπέδου Μνήμης. Θα οριστεί ένας Εκτιμητής του Φόρτου που επιβάλλεται στο Σύστημα, από φαινόμενα Παραλληλισμού Επιπέδου Μνήμης (MLP). Στην συνέχεια, με βάση το Μοντέλο που αναπτύσσουμε, θα διερευνηθεί ένα ικανοποιητικό σύνολο Εφαρμογών, και θα εξαχθεί μια Εκτίμηση – Πρόβλεψη για τον Φόρτο (MLP) του Συστήματος. Εφόσον οι Προβλέψεις μας κριθούν επιτυχής, το Μοντέλο Πρόβλεψης Φόρτου MLP που αναπτύξαμε, μπορεί να αποτελέσει χρήσιμο Εργαλείο στα χέρια των Σχεδιαστών που ασχολούνται με την αύξηση της Απόδοσης των Σύγχρονων Υπολογιστικών Συστημάτων. / -

Στην παρούσα διατριβή προτείνονται μέθοδοι διαχείρισης των κοινόχρηστων πόρων σε υπολογιστικά συστήματα όπου πολλαπλοί επεξεργαστές μοιράζονται το ίδιο ολοκληρωμένο (Chip Multiprocessors – CMPs). Ενώ μέχρι πρόσφατα ο σχεδιασμός ενός υπολογιστικού συστήματος στόχευε στην ικανοποίηση των απαιτήσεων μόνο μίας εφαρμογής ανά χρονική περίοδο, τώρα πια απαιτείται και η εξισορρόπηση των απαιτήσεων διαφορετικών εφαρμογών που ανταγωνίζονται για την κατοχή των ίδιων πόρων. Σε πολλές περιπτώσεις, όμως, αυτό δεν αρκεί από μόνο του. Ακόμη και αν επιτευχθεί κάποιος ιδανικός διαμοιρασμός του πόρου, αν δεν βελτιστοποιηθεί ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούν οι επεξεργαστές τον κοινόχρηστο πόρο, δεν θα καταφέρει να εξυπηρετήσει ικανοποιητικά το αυξημένο φορτίο. Για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που πηγάζουν από τον διαμοιρασμό των κοινόχρηστων πόρων, στην παρούσα εργασία προτείνονται τρεις εναλλακτικοί μηχανισμοί διαχείρισης. Η πρώτη μεθοδολογία εισάγει μία νέα θεωρητική μοντελοποίηση του διαμοιρασμού της κρυφής μνήμης, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί παράλληλα με την εκτέλεση των προγραμμάτων που διαμοιράζονται την κρυφή μνήμη. Η μεθοδολογία αξιοποιεί στην συνέχεια αυτήν την μοντελοποίηση, για να ελέγξει τον διαμοιρασμό της κρυφής μνήμης και να επιτύχει δικαιοσύνη στο πως κατανέμεται ο χώρος της κρυφής μνήμης μεταξύ των επεξεργαστών. Η δεύτερη μεθοδολογία παρουσιάζει μία νέα τεχνική για την πρόβλεψη της τοπικότητας των προσπελάσεων της κρυφής μνήμης. Καθώς η τοπικότητα είναι η βασική παράμετρος που καθορίζει την χρησιμότητα των δεδομένων της κρυφής μνήμης, χρησιμοποιώντας αυτήν την τεχνική πρόβλεψης μπορούν να οδηγηθούν μηχανισμοί διαχείρισης που βελτιώνουν την αξιοποίηση του χώρου της κρυφής μνήμης. Στα πλαίσια της μεθοδολογίας παρουσιάζουμε έναν τέτοιο μηχανισμό, ο οποίος στοχεύει στην ελαχιστοποίηση των αστοχιών της κρυφής μνήμης μέσω μίας νέας πολιτικής αντικατάστασης. Η τελευταία μεθοδολογία που παρουσιάζεται είναι μία μεθοδολογία για την μείωση της κατανάλωσης ενέργειας της ουράς εντολών, που είναι μία από τις πιο ενεργειακά απαιτητικές δομές του επεξεργαστή. Στα πλαίσια της μεθοδολογίας, δείχνεται ότι το κλειδί για την αποδοτική μείωση της κατανάλωσης ενέργειας της ουράς εντολών βρίσκεται στην αλληλεπίδραση της με το υποσύστημα μνήμης. Με βάση αυτό το συμπέρασμα, παρουσιάζουμε έναν νέο μηχανισμό δυναμικής διαχείρισης του μεγέθους της ουράς εντολών, ο οποίος συνδυάζει επιθετική μείωση της κατανάλωσης ενέργειας του επεξεργαστή με διατήρηση της υψηλής απόδοσής του. / This dissertation proposes methodologies for the management of shared resources in chip multi-processors (CMP). Until recently, the design of a computing system had to satisfy the computational and storage needs of a single program during each time period. Now instead, the designer has to balance the, perhaps conflicting, needs of multiple programs competing for the same resources. But, in many cases, even this is not enough. Even if we could invent a perfect way to manage sharing, without optimizing the way that each processor uses the shared resource, the resource could not deal efficiently with the increased load. In order to handle the negative effects of resource sharing, this dissertation proposes three management mechanisms. The first one introduces a novel theoretical model of the sharing of the shared cache, which can be used at run-time. Furthermore, out methodology uses the model to control sharing and to achieve a sense of justice in the way the cache is shared among the processors. Our second methodology presents a new technique for predicting the locality of cache accesses. Since locality determines, almost entirely, the usefulness of cache data, our technique can be used to drive any management mechanism which strives to improve the efficiency of the cache. As part of our methodology, we present such a mechanism, a new cache replacement policy which tries to minimize cache misses by near-optimal replacement decisions. The last methodology presented in this dissertation, targets the energy consumption of the processor. To that end, our methodology shows that the key to reducing the power consumption of the Issue Queue, without disproportional performance degradation, lies at the interaction of the Issue Queue with the memory subsystem: as long as the management of the Issue Queue doesn’t reduce the utilization of the memory subsystem, the effects of the management on the processor’s performance will be minimal. Based on this conclusion, we introduce a new mechanism for dynamically resizing the Issue Queue, which achieves aggressive downsizing and energy savings with almost no performance degradation.