• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 39
  • 34
  • 30
  • 13
  • 5
  • 4
  • 4
  • 3
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 151
  • 79
  • 40
  • 36
  • 35
  • 33
  • 23
  • 22
  • 22
  • 21
  • 20
  • 17
  • 16
  • 15
  • 15
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
31

Regulation of the tumour suppressor PP2A by oncogenic tyrosine kinases

Roberts, Kathryn January 2010 (has links)
Research Doctorate - Doctor of Philosophy (PhD) / Reversible protein phosphorylation plays a central role in the regulation of intracellular signalling, and is controlled by the opposing activities of protein kinases and phosphatases. Deregulation of these mechanisms can result in increased proliferation and enhanced survival, which is a hallmark feature of malignant transformation. For example, over 90% of chronic myeloid leukaemia (CML) patients express the BCR/ABL oncoprotein, which exhibits unrestrained tyrosine kinase activity. In addition, activating mutations within the receptor tyrosine kinase, c-KIT, contribute to the pathogenesis of gastrointestinal stromal tumours (GIST), systemic mastocytosis, acute myeloid leukaemia (AML), testicular seminoma and melanoma. The advent of small molecule tyrosine kinase inhibitors, such as imatinib, has revolutionised the treatment of malignancies driven by these oncogenic kinases. However, a proportion of patients are either unresponsive or develop resistance, and as such, relapse and disease progression is a major clinical problem. In order to improve the treatment outcome for these patients, a greater understanding of the signalling pathways regulated downstream of BCR/ABL and c-KIT is required. The data presented in this thesis indicates that oncogenic BCR/ABL and mutant c-KIT both require inhibition of the tumour suppressor, protein phosphatase 2A (PP2A), to induce tumourigenesis. PP2A is a large family of serine/threonine phosphatases that provide the fine control on signalling pathways by governing the rate and duration of phosphorylation. The heterotrimeric PP2A enzyme is comprised of a structural subunit (PP2A Aα and Aβ), a catalytic subunit (PP2Acα and cβ) and a regulatory subunit, which consists of three unrelated families: B55 (α, β, γ, δ), B56 (α, β, γ, δ, ε) and B" (PR72/130 / PR70/48). Binding of the regulatory subunit to the core PP2A AC dimer directs both the substrate specificity and cellular localisation of the enzyme. The combinatorial assembly of these individual components permits the formation of distinct complexes which have been implicated in numerous cellular functions such as proliferation, survival and mitosis. In particular, important roles for PP2A in various aspects of malignant transformation are beginning to emerge. Recent work demonstrates that PP2A is functionally inactivated by BCR/ABL in myeloid progenitor cells. Using the mouse myeloid progenitor cell line, FDC-P1, these observations were confirmed in the current study. Detailed investigation into the underlying mechanisms have demonstrated for the first time that active BCR/ABL increases the expression of the PP2A structural and certain regulatory subunits. This alters the PP2A holoenzyme composition and results in the abundance of complexes containing B55α and B56α. Consequently, B56γ, a known tumour suppressive subunit, appears to be simultaneously displaced. To investigate which subunits are functionally important for BCR/ABL-mediated leukaemogenesis, individual PP2A subunits were targeted with shRNA sequences in WT BCR/ABL FDC-P1 cells. Subsequent evaluation identified B56α as a key player which facilitates the leukaemic phenotype. In accordance with an increase in PP2A activity, knockdown of B56α significantly inhibited the cellular growth and reduced the clonogenic potential of BCR/ABL⁺ myeloid progenitors. Furthermore, suppression of the B56δ subunit in WT BCR/ABL FDC-P1 cells appears to delay progression through the cell cycle. Together, these findings provide new insights into the biology of PP2A and begin to define the precise mechanisms by which BCR/ABL induces leukaemogenesis via PP2A in CML. Investigation of the regulation of PP2A was also extended to the oncogenic tyrosine kinase, c-KIT. Using FDC-P1 cells expressing imatinib-sensitive (V560G) or –resistant (D816V) mutant c-KIT, this work demonstrates for the first time that constitutive activation of c-KIT impairs the activity of PP2A, and this is essential for tumourigenesis. Pharmacological reactivation of PP2A with FTY720 significantly reduced the proliferation, impaired the clonogenic potential and induced apoptosis of oncogenic c-KIT cells, whilst having no effect on empty vector controls or WT c-KIT cells stimulated with stem cell factor (SCF). These cytotoxic effects of FTY720 are mediated, in part, by the rapid dephosphorylation, and hence inactivation, of oncogenic c-KIT receptors. These promising in vitro findings were translated into an in vivo model, where the daily administration of FTY720 significantly delayed the growth of mutant c-KIT⁺ tumours. Furthermore, FTY720 markedly prevented the infiltration of D816V c-KIT tumour cells into secondary lymphoid organs, such as the spleen and bone marrow. As a result, the survival of FTY720-treated mice was significantly prolonged compared to saline-treated controls. Overall, this body of work greatly enhances our understanding of PP2A function and identifies the complex mechanisms of PP2A regulation by the oncogenic tyrosine kinases, BCR/ABL and c-KIT. Taken together, the data suggests that inhibition of PP2A may represent a general mechanism employed by constitutively active kinases to facilitate tumour growth. As such, this work supports the future application of PP2A-activating agents in a broad range of human malignancies.
32

Tratamento da leucemia mielóide crônica com mesilato de imatinibe no Hospital de Clínicas de Porto Alegre

Santos, Cíntia Cichowski dos January 2007 (has links)
A leucemia mielóide crônica (LMC) é resultante da proliferação clonal de uma célula tronco hematopoética, caracterizada por três fases bem definidas: crônica, acelerada e blástica e pela presença de uma anormalidade citogenética específica, o cromossomo Philadelphia (Ph). O cromossomo Ph é produto da translocação recíproca t(9;22)(q34;q11) que leva ao surgimento de um gene híbrido BCR-ABL cuja oncoproteína homônima, de 210 KD, tem uma atividade tirosino quinase intensa e desregulada, muito superior a da proteína ABL, de 145 KD. Esta atividade desregulada da proteína BCR-ABL confere o fenótipo da doença. Ao longo dos anos, houveram vários marcos terapêuticos no tratamento da LMC, desde bussulfan (BU) e hidroxiuréia (HU), até o advento do transplante alogênico de células tronco hematopoéticas (TCTH), alfa-interferon (α-IFN) e a infusões de linfócitos do doador na recaída pós transplante. O mesilato de imatinibe, aprovado pelas autoridades regulatórias em 2001, cujo alvo é a proteína BCR-ABL, revolucionou o tratamento da LMC, produzindo os melhores efeitos terapêuticos já alcançados, com exceção do TCTH. O TCTH continua sendo o tratamento comprovadamente capaz de promover a cura da doença, apesar da elevada morbi-mortalidade responsável por uma considerável redução em sua indicação terapêutica. Os resultados dos ensaios clínicos internacionais demonstraram a segurança e a eficácia do imatinibe, determinaram suas doses padrão, seus efeitos adversos e a superioridade na indução de respostas hematológicas completas (RHC), resposta citogenética maior (RCGM), melhor tolerabilidade e, principalmente, elevada freqüência de 16 resposta molecular maior (RMM), resultados jamais obtidos com o α-IFN, terapia de escolha até então. Objetivos e Métodos: O objetivo desta dissertação de mestrado é realizar um estudo de coorte retrospectivo através da análise de prontuários dos pacientes com LMC em tratamento com mesilato de imatinibe no Hospital de Clínicas de Porto Alegre (HCPA), atendidos pelo Sistema Único de Saúde (SUS), e descrever sua evolução quanto às respostas hematológicas e citogenéticas, sobrevida livre de progressão (SLP), sobrevida global (SG) e advento de efeitos adversos em um seguimento de 18 meses desde o início do tratamento com imatinibe. Resultados: Foram incluídos 81 pacientes que foram subdivididos em fase crônica inicial ou fase crônica tardia, fase acelerada ou fase blástica, de acordo com a fase da LMC em que estavam no início do tratamento com imatinibe. RHC foi alcançada por 90,9% dos pacientes em fase crônica inicial, 92,8% em fase crônica tardia e em 60,0% dos pacientes em fase acelerada. RGCM foi obtida por 83,3%, 85,7% e 20,0% nas fases crônica inicial, tardia e acelerada, respectivamente, enquanto a SLP foi de 83,3%, 94,7% e 58,8%. A probabilidade de SG foi de 91,7% na fase crônica inicial, 100% na tardia, 86,2% na fase acelerada e 0% na fase blástica. Os pacientes em fase blástica foram incluídos apenas para análise de SG. Na fase crônica inicial ou tardia, 5,3% dos pacientes apresentaram efeitos tóxicos de graus 3 ou 4 enquanto na fase acelerada, 23,5%. Quanto aos efeitos tóxicos hematológicos, pancitopenia ocorreu em 10,9%, principalmente na fase crônica tardia. Apenas 6,8% dos pacientes nas fases crônica ou acelerada suspenderam a terapia devido à toxicidade do tratamento. Conclusão: Os pacientes tratados com mesilato de imatinibe no HCPA, atendidos a parte de ensaios clínicos, apresentaram elevada freqüência de respostas hematológicas e citogenéticas, SLP e SG semelhantes às descritas na literatura mundial, justificando o investimento feito pelo SUS na aquisição deste medicamento.
33

Tratamento da leucemia mielóide crônica com mesilato de imatinibe no Hospital de Clínicas de Porto Alegre

Santos, Cíntia Cichowski dos January 2007 (has links)
A leucemia mielóide crônica (LMC) é resultante da proliferação clonal de uma célula tronco hematopoética, caracterizada por três fases bem definidas: crônica, acelerada e blástica e pela presença de uma anormalidade citogenética específica, o cromossomo Philadelphia (Ph). O cromossomo Ph é produto da translocação recíproca t(9;22)(q34;q11) que leva ao surgimento de um gene híbrido BCR-ABL cuja oncoproteína homônima, de 210 KD, tem uma atividade tirosino quinase intensa e desregulada, muito superior a da proteína ABL, de 145 KD. Esta atividade desregulada da proteína BCR-ABL confere o fenótipo da doença. Ao longo dos anos, houveram vários marcos terapêuticos no tratamento da LMC, desde bussulfan (BU) e hidroxiuréia (HU), até o advento do transplante alogênico de células tronco hematopoéticas (TCTH), alfa-interferon (α-IFN) e a infusões de linfócitos do doador na recaída pós transplante. O mesilato de imatinibe, aprovado pelas autoridades regulatórias em 2001, cujo alvo é a proteína BCR-ABL, revolucionou o tratamento da LMC, produzindo os melhores efeitos terapêuticos já alcançados, com exceção do TCTH. O TCTH continua sendo o tratamento comprovadamente capaz de promover a cura da doença, apesar da elevada morbi-mortalidade responsável por uma considerável redução em sua indicação terapêutica. Os resultados dos ensaios clínicos internacionais demonstraram a segurança e a eficácia do imatinibe, determinaram suas doses padrão, seus efeitos adversos e a superioridade na indução de respostas hematológicas completas (RHC), resposta citogenética maior (RCGM), melhor tolerabilidade e, principalmente, elevada freqüência de 16 resposta molecular maior (RMM), resultados jamais obtidos com o α-IFN, terapia de escolha até então. Objetivos e Métodos: O objetivo desta dissertação de mestrado é realizar um estudo de coorte retrospectivo através da análise de prontuários dos pacientes com LMC em tratamento com mesilato de imatinibe no Hospital de Clínicas de Porto Alegre (HCPA), atendidos pelo Sistema Único de Saúde (SUS), e descrever sua evolução quanto às respostas hematológicas e citogenéticas, sobrevida livre de progressão (SLP), sobrevida global (SG) e advento de efeitos adversos em um seguimento de 18 meses desde o início do tratamento com imatinibe. Resultados: Foram incluídos 81 pacientes que foram subdivididos em fase crônica inicial ou fase crônica tardia, fase acelerada ou fase blástica, de acordo com a fase da LMC em que estavam no início do tratamento com imatinibe. RHC foi alcançada por 90,9% dos pacientes em fase crônica inicial, 92,8% em fase crônica tardia e em 60,0% dos pacientes em fase acelerada. RGCM foi obtida por 83,3%, 85,7% e 20,0% nas fases crônica inicial, tardia e acelerada, respectivamente, enquanto a SLP foi de 83,3%, 94,7% e 58,8%. A probabilidade de SG foi de 91,7% na fase crônica inicial, 100% na tardia, 86,2% na fase acelerada e 0% na fase blástica. Os pacientes em fase blástica foram incluídos apenas para análise de SG. Na fase crônica inicial ou tardia, 5,3% dos pacientes apresentaram efeitos tóxicos de graus 3 ou 4 enquanto na fase acelerada, 23,5%. Quanto aos efeitos tóxicos hematológicos, pancitopenia ocorreu em 10,9%, principalmente na fase crônica tardia. Apenas 6,8% dos pacientes nas fases crônica ou acelerada suspenderam a terapia devido à toxicidade do tratamento. Conclusão: Os pacientes tratados com mesilato de imatinibe no HCPA, atendidos a parte de ensaios clínicos, apresentaram elevada freqüência de respostas hematológicas e citogenéticas, SLP e SG semelhantes às descritas na literatura mundial, justificando o investimento feito pelo SUS na aquisição deste medicamento.
34

Tratamento da leucemia mielóide crônica com mesilato de imatinibe no Hospital de Clínicas de Porto Alegre

Santos, Cíntia Cichowski dos January 2007 (has links)
A leucemia mielóide crônica (LMC) é resultante da proliferação clonal de uma célula tronco hematopoética, caracterizada por três fases bem definidas: crônica, acelerada e blástica e pela presença de uma anormalidade citogenética específica, o cromossomo Philadelphia (Ph). O cromossomo Ph é produto da translocação recíproca t(9;22)(q34;q11) que leva ao surgimento de um gene híbrido BCR-ABL cuja oncoproteína homônima, de 210 KD, tem uma atividade tirosino quinase intensa e desregulada, muito superior a da proteína ABL, de 145 KD. Esta atividade desregulada da proteína BCR-ABL confere o fenótipo da doença. Ao longo dos anos, houveram vários marcos terapêuticos no tratamento da LMC, desde bussulfan (BU) e hidroxiuréia (HU), até o advento do transplante alogênico de células tronco hematopoéticas (TCTH), alfa-interferon (α-IFN) e a infusões de linfócitos do doador na recaída pós transplante. O mesilato de imatinibe, aprovado pelas autoridades regulatórias em 2001, cujo alvo é a proteína BCR-ABL, revolucionou o tratamento da LMC, produzindo os melhores efeitos terapêuticos já alcançados, com exceção do TCTH. O TCTH continua sendo o tratamento comprovadamente capaz de promover a cura da doença, apesar da elevada morbi-mortalidade responsável por uma considerável redução em sua indicação terapêutica. Os resultados dos ensaios clínicos internacionais demonstraram a segurança e a eficácia do imatinibe, determinaram suas doses padrão, seus efeitos adversos e a superioridade na indução de respostas hematológicas completas (RHC), resposta citogenética maior (RCGM), melhor tolerabilidade e, principalmente, elevada freqüência de 16 resposta molecular maior (RMM), resultados jamais obtidos com o α-IFN, terapia de escolha até então. Objetivos e Métodos: O objetivo desta dissertação de mestrado é realizar um estudo de coorte retrospectivo através da análise de prontuários dos pacientes com LMC em tratamento com mesilato de imatinibe no Hospital de Clínicas de Porto Alegre (HCPA), atendidos pelo Sistema Único de Saúde (SUS), e descrever sua evolução quanto às respostas hematológicas e citogenéticas, sobrevida livre de progressão (SLP), sobrevida global (SG) e advento de efeitos adversos em um seguimento de 18 meses desde o início do tratamento com imatinibe. Resultados: Foram incluídos 81 pacientes que foram subdivididos em fase crônica inicial ou fase crônica tardia, fase acelerada ou fase blástica, de acordo com a fase da LMC em que estavam no início do tratamento com imatinibe. RHC foi alcançada por 90,9% dos pacientes em fase crônica inicial, 92,8% em fase crônica tardia e em 60,0% dos pacientes em fase acelerada. RGCM foi obtida por 83,3%, 85,7% e 20,0% nas fases crônica inicial, tardia e acelerada, respectivamente, enquanto a SLP foi de 83,3%, 94,7% e 58,8%. A probabilidade de SG foi de 91,7% na fase crônica inicial, 100% na tardia, 86,2% na fase acelerada e 0% na fase blástica. Os pacientes em fase blástica foram incluídos apenas para análise de SG. Na fase crônica inicial ou tardia, 5,3% dos pacientes apresentaram efeitos tóxicos de graus 3 ou 4 enquanto na fase acelerada, 23,5%. Quanto aos efeitos tóxicos hematológicos, pancitopenia ocorreu em 10,9%, principalmente na fase crônica tardia. Apenas 6,8% dos pacientes nas fases crônica ou acelerada suspenderam a terapia devido à toxicidade do tratamento. Conclusão: Os pacientes tratados com mesilato de imatinibe no HCPA, atendidos a parte de ensaios clínicos, apresentaram elevada freqüência de respostas hematológicas e citogenéticas, SLP e SG semelhantes às descritas na literatura mundial, justificando o investimento feito pelo SUS na aquisição deste medicamento.
35

Protocolo para avaliação da expressão gene ABL sob estresse radioativo

Coeli de Barros Correia Melo, Fárida 31 January 2008 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T23:16:17Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo8658_1.pdf: 1333847 bytes, checksum: 8e0ef0e5a50bdc8b81e3a03962307235 (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2008 / As crescentes aplicações das radiações ionizantes, associadas à evolução das técnicas de análises moleculares, têm despertado grande interesse para identificação de marcadores moleculares de irradiação ocupacional ou acidental. Alguns genes envolvidos na resposta molecular ao estresse radioativo foram identificados pela alteração de sua capacidade de expressão. Entretanto, os métodos comumente utilizados para avaliação da expressão gênica são laboriosos e de alto custo. Neste trabalho, o gene ABL foi utilizado como base no estabelecimento de um protocolo para avaliação da expressão gênica em linfócitos, após irradiação gama. Para tanto, foram testadas amostras de sangue periférico de indivíduos sadios após 3, 6 e 12 horas de irradiação com doses de 1 e 3 Gy a partir de uma fonte de Cobalto-60. A técnica de avaliação empregada foi a de Reação em Cadeia da Polimerase em Tempo Real, tendo o fluoróforo Sybr green como intercalante de DNA. Em todas as etapas, amostras não irradiadas foram empregadas como controle. O RNA foi extraído dos linfócitos totais e o cDNA, sintetizado pelo método de transcrição reversa. Com base no protocolo desenvolvido, foi possível identificar um aumento na expressão do gene ABL na dose de 1 Gy, após seis horas. Entretanto, não foram evidenciadas variações estatisticamente significantes dos níveis de expressão desse gene nas demais condições analisadas. O protocolo estabelecido nessa pesquisa mostrou-se de fácil reprodução e rápido. Os recursos empregados para avaliação de sua eficácia constataram a confiabilidade do método, sugerindo sua aplicação em análises tanto dos níveis de expressão do gene ABL, quanto em investigações de genes candidatos a biomarcadores moleculares de exposição à radiação ionizante
36

Tvångsinlösen av minoritetsaktier vid offentliga uppköpserbjudanden : En redogörelse för särregelns ändamål och tillämpning genom åren / Forced redemption of minority shares at public takeovers : An account of the purpose and application of the special rule over the years

Sjövåg, Matilda, Helena, Liljenberg January 2017 (has links)
Tvångsinlösen av aktier är ett område inom aktiebolagsrätten som har genomgått omfattande förändringar. Den senaste förändringen skedde genom 2005 års aktiebolagslag (ABL). Hur en minoritetsaktie, i ett fall av tvångsinlösen, ska värderas och till vilken tidpunkt en värdering ska hänföras har utgjort de mest framträdande problemen vid tillämpning av 22 kap. ABL. Det finns också en speciell värderingsregel för aktiens lösenbelopp som aktualiseras när ett inlösenförfarande har föregåtts av ett offentligt uppköpserbjudande. Denna regel är omnämnd som särregeln och kan sägas utgöra en presumtionsregel för aktiens värde, dess tillämpning förutsätter att samtliga aktier, som budgivaren ännu inte innehar, omfattas av erbjudandet och att ägare till minst nio tiondelar ska ha accepterat erbjudandet. Har nio tiondelar accepterat erbjudandet, får storleken på vederlaget anses motsvara aktiens verkliga värde. Uppsatsen redogör för olika värderingsmetoder och värderingstidpunkter gällande tvångsinlösen av minoritetsaktier, ur såväl ett historiskt perspektiv som ett nutida perspektiv. Det historiska perspektivet innebär att vi i uppsatsen tar avstamp i 1944 års ABL, för att gå vidare till 1975 års ABL och därigenom redogöra för vägen fram till nuvarande särregelns introduktion och tillämpning. Anledningen till att uppsatsen behandlar värderingsproblematiken kring lösenbeloppets bestämmande redan från 1944 års ABL är för att sätta den värderingsproblematik som särregeln i nutid ger upphov till, i kontext. Vi vill redogöra för ett historiskt perspektiv för att belysa värderingsmetoder vid inlösenförfarande och utvecklingen fram till 2005 års ABL. Det nutida perspektivet används för att belysa den fortsatta problematik som särregeln ger upphov till efter 2005 års ABL, samt hur implementeringen av EU-rätten påverkat utformningen av särregeln. Efter att själva sökt utröna ändamål och lagstiftarens syfte med särregeln kommer vi fram till att tillämpningen av densamma stämmer överens med ändamålet och att implementeringen av EU-rätten har haft inverkan på särregelns lydelse i 2005 års ABL i och med takeover-direktivet.
37

Godtagbara skäl i målvaktsbestämmelsen i aktiebolagslagen / The unauthorized board membership in the Swedish Companies Act

Woode, Wilma January 2021 (has links)
Sammanfattning: Syftet med uppsatsen är att bidra till ökad förståelse för vad målvaktsförbudet innebär och i vilka situationer godtagbara skäl kan anses föreligga i enlighet med 8 kap. 12 § ABL samt vad som kan utgöra sådana skäl. Vidare ämnas att undersöka lagregelns verkliga funktion genom att granska och analysera hur målvaktsförbudet tar sig uttryck i svensk domstol. Detta för att bidra till ökad förståelse för utseendet och användandet av målvakter i praktiken samt vilken eller vilka påföljder som kan tillkomma den som utser alternativt agerar målvakt, i enlighet med sanktionerna som beskrivs i 30 kap. 1 § 3 st. ABL. För att uppfylla syftet utreds, de lege lata, den gällande rätten med avseende på innebörden av målvaktsförbudet som föreskrivs i aktiebolagslagen (2005:551) samt vad undantagsrekvisitet om godtagbara skäl innefattar. Detta kompletteras med en rättsfallsstudie som omfattar alla hovrättsdomar mellan år 2013 och 2020, vilken kartlägger hur målvaktsförfarandet uttrycks i praktiken. Resultatet av studien visar att målvaktsförbudet innebär att en fysisk person inte får tillsättas vid en bolagsledande roll om denne inte har för avsikt att ta del av aktiebolagets verksamhet, förutsatt att godtagbara skäl inte föreligger. Vidare framkommer att den som agerar målvakt kan utses av annan eller utse sig själv. För att ett straff skall kunna utdömas krävs dock att målvakten avser dölja bolagets faktiska företrädare, vilken besitter den reella makten. Undantagsrekvisitet om godtagbara skäl beskrivs föreligga när bolagsledande roll tilldelas person i fåmansbolag i syfte att uppfylla aktiebolagets formella krav, dock skall förfarandet inte vara ämnat att dölja personen som utgör aktiebolagets verkliga huvudman. Rättsfallsstudien uppvisar att det i praktiken förekommer olika relationer mellan målvakten och den som utser målvakten. Vanligast förekommande är att vänner och bekanta agerar målvakt. Därutöver framkom att andra sanktioner än de som föreskrivs i 30 kap. 1 § ABL aktualiserades, vanligast förekommande var fängelse och villkorlig dom förenat med dagsböter vilket även kombinerades med näringsförbud i flera av fallen. Avslutningsvis uppvisas att målvaktsförfarandet i större utsträckning förekom i verksamheter relaterade till byggbranschen.
38

Alveolar Bone Levels in Adults

Nesmith, Elizabeth Ann Gerow 23 October 2019 (has links)
No description available.
39

DNA Mismatch Repair–Dependent and –Independent G2 Cell Cycle Arrest and Apoptotic Signaling Pathways After Alkylating Damage

Wagner, Mark W. 06 June 2007 (has links)
No description available.
40

Dysregulation of Vascular Endothelial Function Modulates Severity of IgE-mediated Anaphylactic Reactions

Yamani, Amnah January 2016 (has links)
No description available.

Page generated in 0.0394 seconds