• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 15
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 17
  • 11
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
11

Duplicação cromossômica em plantas: Solanum melongena L. como modelo

Neves, Camila Siqueira 24 March 2017 (has links)
Submitted by isabela.moljf@hotmail.com (isabela.moljf@hotmail.com) on 2017-08-18T11:32:50Z No. of bitstreams: 1 camilasiqueiraneves.pdf: 1794675 bytes, checksum: f6798de20bc50ab506f3f25f990c23c2 (MD5) / Rejected by Adriana Oliveira (adriana.oliveira@ufjf.edu.br), reason: on 2017-08-24T11:25:19Z (GMT) / Submitted by isabela.moljf@hotmail.com (isabela.moljf@hotmail.com) on 2017-08-24T15:09:20Z No. of bitstreams: 0 / Approved for entry into archive by Adriana Oliveira (adriana.oliveira@ufjf.edu.br) on 2017-08-30T14:20:42Z (GMT) No. of bitstreams: 0 / Made available in DSpace on 2017-08-30T14:20:42Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2017-03-24 / A indução de poliploidia é uma ferramenta muito empregada em programas de melhoramento de plantas, mas geralmente resulta em baixa eficiência e elevada taxa de indivíduos mixoploides ou aneuploides. Poliploides artificiais podem ser obtidos pela utilização de antimitóticos, que interferem na formação do fuso durante a divisão celular. Dentre eles, a colchicina é o mais empregado em estudos de poliploidia. No entanto, os mecanismos responsáveis por sua ação sobre as células ainda não foram totalmente elucidados. Solanum melongena L. (berinjela) apresenta tecidos com elevado potencial de regeneração in vitro, característica interessante para o desenvolvimento de estudos básicos e biotecnológicos. O presente trabalho teve como objetivo utilizar a berinjela como modelo para o estudo do processo de duplicação cromossômica em plantas. Foram empregadas técnicas de citogenética, citometria de fluxo e indução de poliploidia in vitro. O capítulo I destinou-se à caracterização citogenética da cultivar Embu de berinjela, que foi empregada em todos os experimentos. Esta cultivar apresentou 24 cromossomos, com tamanho variando entre 1,77 e 2,63 μm. O caritóripo mostrou-se simétrico e foram observadas duas constrições secundárias. Através do bandeamento com fluorocromos CMA3 e DAPI, foram observadas quatro bandas CMA positivas. A técnica de FISH permitiu a visualização de um par de sinais para a sonda DNAr 5S e dois pares para a sonda DNAr 45S. O capítulo II teve como objetivo avaliar os efeitos da colchicina (0,2% e 0,02%) sobre o ciclo celular de berinjela e a eficiência destas concentrações no processo de indução de poliploidia. De forma pioneira, a hidroxiureia foi utilizada como sincronizador do ciclo celular, com o intuito de aumentar a eficiência da poliploidização. A avaliação do ciclo celular foi conduzida em meristemas radiculares com e sem a sincronização e as análises foram realizadas por microscopia e citometria de fluxo. A indução de poliploides in vitro, por sua vez, foi realizada em sementes e segmentos nodais sincronizados e não sincronizados. Não foram observadas diferenças significativas em relação ao índice mitótico. Maiores percentuais de cmetáfases, metáfases duplicadas e núcleos poliploidizados (2xG2) foram observados em resposta à maior concentração de colchicina (0,2%). Os protocolos de indução de poliploidia testados mostraram-se eficientes, sendo regeneradas plantas poliploides após todos os tratamentos. Dos 480 explantes tratados com colchicina, 342 foram regenerados com sucesso, sendo 45 tetraploides e 90 mixoploides. / Polyploidy induction is an important tool in plant breeding, but usually results in low efficiency and high rates of mixoploid and aneuploid plants. Synthetic polyploids can be obtained by the exposure to antimitotic agents, which interfere with the spindle formation during cell division. Colchicine is the most widely used antimitotic in polyploidy induction studies. However, the underlying mechanisms of its action on cells are not completely clear. Solanum melongena L. (eggplant) has a great in vitro regeneration capacity, an interesting feature to the development of basic and biotechnological studies. This work aimed to use eggplant as a model to study the process of chromosome doubling in plants. Cytogenetic techniques, flow cytometry and in vitro polyploidy induction were performed. Chapter I focused on the cytogenetic characterization of the cultivar Embu of eggplant, which was used in all experiments. This cultivar presented 24 chromosomes with length ranging from 1.77 to 2.63 μm. The karyotype was symmetrical and two secondary constrictions were observed. The CMA3/DAPI banding showed four CMA positive bands. The FISH technique allowed the observation of one pair of sites of 5S rDNA and two pairs of 45S. The objective of chapter II was to evaluate the effects of colchicine (0.2% and 0.02%) on the eggplant cell cycle and the efficiency of these concentrations in the polyploidy induction. Innovatively, hydroxyurea was used as a cell cycle synchronizer, in an attempt to increase the efficiency of polyploidization. The cell cycle evaluation was conducted in root meristems with and without cell synchronization and the analysis were performed by light microscopy and flow cytometry. In vitro induction of polyploidy was performed on synchronized and non-synchronized seeds and nodal segments. No significant differences were detected in the mitotic index. Higher frequencies of c-metaphases, polyploid metaphases and polyploid nuclei (2xG2) were observed after the exposure to the higher treatment with colchicine (0.2%). The polyploidy induction protocols tested were efficient, with the regeneration of polyploid plants after all colchicine treatments. Of the 480 treated explants, 342 were successfully regenerated, being 45 tetraploids and 90 mixoploids.
12

Estudo do envolvimento da neuraminidase 1 no processo de autofagia na musculatura esquelética / Larina Neto R. Neuraminidase 1 involvement in the autophagy process in the skeletal muscles

Larina Neto, Rubens de 18 July 2019 (has links)
INTRODUÇÃO:A neuraminidase 1 (chamada a seguir por Neu1) regula o catabolismo de sialoglicoconjugados nos lisossomos. A deficiência congênita da Neu1 é a base da sialidose, doença neurossomática grave associada a deformidades osteoesqueléticas, hipotonia e fraqueza muscular. Camundongos com deficiência de Neu1 desenvolvem uma forma atípica de degeneração muscular caracterizada porproliferação anormal de fibroblastoslevando a invasão nas fibras musculares, expansão da matriz extracelular (MEC), fragmentação do citoplasma, formação vacuolar e atrofia muscular. A ocorrência de atrofia muscular indica que a deficiência da Neu1 podeestar relacionada com o controle da massa muscular, a qual é dependente do equilíbrio entre síntese e degradação proteica.Uma característica principalnaMacroautofagia (denominada a seguir por autofagia) é a principal via de degradação intracelular sendo expressamente essencial para a homeostase celular e remoção de materiais citoplasmáticos. Objetivos: Avaliarseos efeitos da deficiência da Neuraminidase 1 afetama indução de autofagia e a formação de autofagossomos e determinar os efeitos do bloqueio da função lisossomal sobre o fenótipo muscular na deficiência da Neuraminidase1.Metodologia:Camundongos Neu1+/-foram cruzados e os filhotes genotipados, onde camundongos Neu1-/-(nocaute) e Neu1+/+(normal),foram utilizados no estudon total=90, sendo 10 em padronizações, 20 para coleta de fibroblastos e 60 para procedimentos in vivo, os grupos experimentais foram divididos em privação alimentar por 2 dias que, por meio da inibição do mTOR, induz a autofagia;grupo detratamento com Colchicina por 4 dias onde irá impedir a junção autofagossomo/lisossomonão havendo a degradaçãolisossomaleadicionado nos dois últimos dias de privação alimentar e o grupo de tratamento comRapamicina por 7 dias, droga com função de inibir seletivamente o mTOR.Após os tratamentos, os animais foram eutanasiadospara coleta dos músculos gastrocnêmios e tibiais anterior. Os músculos foram analisados apósas coloraçõeshistológicas porHematoxilina & Eosina e Fosfatase Ácida; Imunofluorescência de LC3-I/II; Western Blottingdas proteínas LC3-I/II, Lamp-1 e p62/SQSTM e a análise Ultra-estrutural. Além disso, foi realizada cultura de fibroblastos, os quais foram submetidos à privação de nutrientes e ao tratamento com Rapamicina, seguidos dasmesmas metodologias de análise invivo. Resultados:As análises histológicas através de H&E e Fosfatase Ácida não revelaram alterações consistentes na musculatura esquelética de animais submetidos aos tratamentos, mostrando em animais com deficiência de Neu1 um aumento anormal do espaço endomisial, e aumento da atividade lisossomalintracitoplasmáticos. Na análise ultra-estruturalobservou-se em todos os grupos, a presença de diversas estruturas com aspecto autofágico, de diferentes tamanhos, formas e constituintes. Naanálise da expressão do LC3 através de Western Blottingmostrou importante ativação do LC3-II na privação alimentar (com e sem administração de Colchicina) tanto em animais controles quanto em animais com deficiência de Neu1 e uma importante ativação do LC3-I em Rapamicina em ambos os grupos mostrando assim que houve um aumento da via da autofagia através do bloqueio do mTOR. Já na análise de Imunofluorescência não foi possível observar diferença consistenteentre os grupos.A análise in vitrode Western Blottingmostrou que tal ativação foi similar entre fibroblastos Neu1+/+e Neu1-/-. Conclusão:Os experimentos relacionados com a ativação ou inibição da autofagia, não resultaram em diferenças consideráveis entre músculos normais e músculos com deficiência de Neu1. Desta forma, podemos concluir com estes experimentos que aparentemente a Neu1, apesar de ser uma importante enzima lisossomal, não interfere com o processo de autofagia / Introduction:Neuraminidase 1 (hereinafter Neu1) regulates the catabolism of sialoglycoconjugates in lysosomes. The congenital deficiency of Neu1 is the basis of sialidosis, a severe neurosomatic disease associated with osteo-skeletal deformities, hypotonia, and muscle weakness. Mice with Neu1deficient develop an atypical form of muscle degeneration characterized by abnormal fibroblast proliferation leading to muscle fiber invasion, extracellular matrix expansion (ECM), cytoplasm fragmentation, vacuolar formation, and muscle atrophy. The occurrence of muscle atrophy indicates that deficiencyofNeu1 may be related to the control of muscle mass, which is dependent on the balance between synthesis and protein degradation. A major feature in Macroautophagy (hereinafter referred to as autophagy) is the main pathway of intracellular degradation being expressly essential for cellular homeostasis and removal of cytoplasmic materials. Objectives:To evaluate whether the effects of neuraminidase 1 deficiency affect autophagy induction and autophagosome formation and to determine the effects of lysosomal function block on muscle phenotype in neuraminidase 1 deficiency. Methodos:Mice Neu1+/-were crossbred and the genotyped pups, where mice Neu1-/-(knockout) and Neu1+/+(normal), were used in the study ntotal = 90, 10 for standardization, 20 for fibroblast collection and 60 for in vivo procedures, experimental groups were divided into food deprivation for 2 days that, through mTOR inhibition, induces autophagy; Colchicine treatment group for 4 days whereit will prevent autophagosome/lysosome junction without lysosomal degradation and added in the last two days of food deprivation and Rapamycin treatment group for 7 days, drug with function to selectively inhibit mTOR. After the treatments, the animals were euthanized to collect the anterior gastrocnemius and tibial muscles. The muscles were analyzed after histological staining by Hematoxylin & Eosin and Acid Phosphatase; LC3-I/II immunofluorescence; Western Blottingof LC3-I/II, Lamp-1 and p62/SQSTM proteins and Ultra-structural analysis. In addition, fibroblasts were cultured and subjected to nutrient deprivation and Rapamycin treatment, followed by the same in vivo analysis methodologies. Results:Histological analyzes by H&E and Acid Phosphatase did notreveal consistent changes in skeletal muscle of animals submitted to treatments, showing in animals with Neu1 deficiency an abnormal increase in endomysial space and increased intracytoplasmic lysosomal activity.In ultrastructural analysis, it was observed in all groups, the presence of several structures with autophagic aspect, of different sizes, shapes and constituents. The analysis of LC3 expression by Western Blottingshowed important activation of LC3-II in food deprivation (with and without Colchicine administration) in both control and Neu1 deficient animals and an important activation of LC3-I in Rapamycininboth groups,thus showing an increase in the autophagy pathway through mTOR blockade. In the immunofluorescence analysis, it was not possible to observe consistent difference between the groups. In vitro Western Blottinganalysis showed that such activation was similar between Neu1+/+and Neu1-/-fibroblasts. Conclusion: Experiments related to activation or inhibition of autophagy did not result in considerable differencesbetween normal muscles and Neu1 deficient muscles. Thus, we can conclude from these experiments that apparently Neu1, despite being an important lysosomal enzyme, does not interfere with the autophagy process
13

Eficácia e segurança do creme de colchicina 0,5 por cento versus terapia fotodinâmica com aminolevulinato de metila no tratamento do campo de cancerização cutâneo um ensaio clínico randomizado /

Miola, Anna Carolina January 2017 (has links)
Orientador: Hélio Amante Miot / Resumo: Fundamentos: Campo de cancerização cutâneo representa uma área com alterações genômicas induzidas pela radiação ultravioleta, cujo sinal de atividade são as queratoses actínicas (QA). Tratamentos que visem sua estabilização podem reduzir a incidência de QA e de tumores cutâneos não melanoma. Estudos em terapia fotodinâmica com metil aminolevulinato (TFD-MAL) no tratamento do campo de cancerização cutâneo mostram redução de até 89% na contagem de QA, já com colchicina tópica, há redução de até 78%. Até o momento, não há estudos comparando colchicina com TFD-MAL. Esse trabalho objetiva avaliar eficácia e segurança de colchicina 0,5% creme versus TFD-MAL no tratamento do campo de cancerização dos antebraços.Casuística e métodos: Ensaio clínico aberto, controlado, randomizado, envolvendo 36 pacientes do ambulatório de Dermatologia da UNESP-Botucatu, com 3-10 QAs em cada antebraço, tratados (cada antebraço) com creme de colchicina 0,5% (2x/dia por 10 dias) ou uma sessão de TFD-MAL; reavaliados após 60 dias. A avaliação clínica foi realizada pela contagem de QAs, seus subtipos clínicos, sua escala de gravidade e escala de fotoenvelhecimento dos antebraços. Avaliação histopatológica foi realizada pelo escore KIN (Keratinocyte Intraepithelial Neoplasia), atrofia epitelial e imunohistoquímica de p53 e Ki67. Todos os pacientes incluídos no estudo e randomizados fizeram parte da população ITT (intention to treat). Os dados do único dropout foram imputados como LOCF (last observed car... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Mestre
14

Determina??o de colchicina em formula??es farmac?uticas e urina por amperometria de m?ltiplos pulsos em sistema FIA usando eletrodo de diamante dopado com boro / determination of colchicine in pharmaceutical formulations and urine by multiple-pulse amperometric in FIA system using boron-doped diamond electrode

Moreira, D?bora Aparecida Rocha 23 July 2015 (has links)
?rea de concentra??o: Qu?mica Anal?tica. / Submitted by Rodrigo Martins Cruz (rodrigo.cruz@ufvjm.edu.br) on 2016-01-06T17:04:45Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 22974 bytes, checksum: 99c771d9f0b9c46790009b9874d49253 (MD5) debora_aparecida_rocha_moreira.pdf: 1871735 bytes, checksum: 71403ce90b6b32e48e7c18b312d74e32 (MD5) / Approved for entry into archive by Rodrigo Martins Cruz (rodrigo.cruz@ufvjm.edu.br) on 2016-01-07T11:59:23Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 22974 bytes, checksum: 99c771d9f0b9c46790009b9874d49253 (MD5) debora_aparecida_rocha_moreira.pdf: 1871735 bytes, checksum: 71403ce90b6b32e48e7c18b312d74e32 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-01-07T11:59:23Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 22974 bytes, checksum: 99c771d9f0b9c46790009b9874d49253 (MD5) debora_aparecida_rocha_moreira.pdf: 1871735 bytes, checksum: 71403ce90b6b32e48e7c18b312d74e32 (MD5) Previous issue date: 2015 / A colchicina (CO) ? um medicamento utilizado no tratamento da artrite gotosa com a??o anti-inflamat?ria. Este medicamento pertence a uma classe de compostos chamados de baixo ?ndice terap?utico, cuja dose t?xica ? muito pr?xima da dose terap?utica. Assim, a determina??o de CO em formula??es farmac?uticas e em fluidos biol?gicos ? de maior import?ncia para o controle de qualidade nos estudos farmac?uticos e farmacol?gicos na condu??o da elimina??o da droga. Neste contexto, o presente trabalho apresenta m?todos simples, r?pidos e de baixos custos para determina??o de CO em formula??es farmac?uticas e urina por amperometria de m?ltiplos pulsos (MPA) com an?lise de inje??o em fluxo, sistema (FIA), usando eletrodo de diamante dopado com boro (BDD). O estudo foi realizado em diferentes eletr?litos, Britton-Robinson de pH que variou de 2 a 12, solu??o de hidr?xido de s?dio e ?cido sulf?rico, ambos na concentra??o de 0,1 mol L-1. As melhores condi??es para o eletr?lito de suporte foi em ?cido sulf?rico 0,1 mol L-1, em que a CO apresentou processos de oxida??o em 1,20 e 1,41 V e uma redu??o de detec??o em -0,9 V. MPA foi baseado na aplica??o potencial dos dois impulsos de: (1) para a oxida??o de CO e (2) para a redu??o do produto gerado, o qual foi utilizado para a determina??o das amostras de f?rmacos. Assim, no sistema FIA-MPA foram aplicados pulsos potenciais de 1,7 V / 500 ms e -1,1V / 30 ms. Os demais par?metros foram otimizados como: taxa de fluxo e volume da amostra em 4,5 mL min-1 e 330 ?L, respectivamente. Sob estas condi??es, foi obtida duas faixas lineares de 0,1 ? 2,0 ? mol L-1 e 20 x 10-5 a 500 x 10-4 mol L-1 com coeficiente de correla??o linear de 0,992 e 0,998, respectivamente. O limite de detec??o obtido foi de 2,14 x 10-8 mol L-1 para o CO. O desvio padr?o relativo de inje??es consecutivas de 10 respostas sobre a concentra??o de CO de 1,0 x 10-4 mol L-1 foi de 1,28% em -1.1 V. O sistema foi validado em compara??o com o m?todo oficial (HPLC / UV). Os resultados das recupera??es obtidas por meio do m?todo proposto para ambas as amostras foram pr?ximo a 100%. Portanto, o m?todo proposto por FIA-MPA utilizando eletrodo BDD pode ser aplicado com sucesso para a determina??o de CO em amostras de urina e farmac?uticas, com vantagens em rela??o ao m?todo oficial e outros m?todos descritos na literatura. / Disserta??o (Mestrado) ? Programa de P?s-Gradua??o em Qu?mica, Universidade Federal dos Vales do Jequitinhonha e Mucuri, 2015. / ABSTRACT The Colchicine (CO) is a drug used in treatment of gouty arthritis with anti-inflammatory action. This medication belongs to a class of compounds called low therapeutic index, whose toxic dose is much close to the therapeutic dose. Thus, the determination of CO in pharmaceutical formulations and in biological fluids is of the utmost importance for the quality control in pharmaceutical and pharmacological studies in conducting the elimination of the drug. In this context, the present work presents simple, fast and low-cost methods for determination of CO in pharmaceutical formulations and urine by multiple-pulse amperometric (MPA) with flow-injection analysis (FIA) system using boron-doped diamond (BDD) electrode. Study was carried out in different electrolytes, Britton-Robinson buffer pH ranging from 2 to 12, sodium hydroxide solution and sulfuric acid, both at a concentration of 0.1 mol L-1. The best conditions for the support electrolyte was sulfuric acid 0.1 mol L-1, where the CO showed oxidation processes at 1.20 and 1.41 V and one of reduction at -0.9 V. MPA detection was based on the potential application of two pulses: (1) for oxidation of CO and (2) for reduction in the generated product, which was used for the determination of the drug in the samples. Thus, in the FIA-MPA system were applied potential pulses of 1.7 V / 500ms and -1.1V / 30ms. The other parameters were optimized as: flow rate and sample volume in 4.5 mL min-1 and 330 ?L, respectively. Under these conditions, it was achieved two linear ranges of 0.1 to 2.0 ?mol L-1 and of 20 to 500 ?mol L-1 with great linear correlation coefficient for both ranges 0.992 and 0.998 respectively. The limit of detection obtained was of 2.14 x 10-8 mol L-1 for CO. Relative standard deviation of injections of 10 consecutive responses on CO concentration of 1.0 x 10-4 mol L-1 was 1.28% at -1.1 V. The system was validated in comparison with the official method (HPLC / UV). The results of the recoveries obtained through the proposed method for both samples are around 100%. Therefore, the method proposed by FIA-MPA using BDD electrode can be successfully applied for the determination of CO in pharmaceutical and urine samples, with advantages in relationship official method and others methods described in the literature.
15

Eficácia e segurança do creme de colchicina 0,5 por cento versus terapia fotodinâmica com aminolevulinato de metila no tratamento do campo de cancerização cutâneo: um ensaio clínico randomizado / Efficacy and safety of 0.5 per cent colchicine cream versus photodynamic therapy with methyl aminolevulinate in the treatment of skin field cancerization: a randomized clinical trial

Miola, Anna Carolina [UNESP] 24 August 2017 (has links)
Submitted by ANNA CAROLINA MIOLA (anna_fmrp@yahoo.com.br) on 2017-10-25T13:27:30Z No. of bitstreams: 1 defesa-FINAL-repositorio.pdf: 1407690 bytes, checksum: 620d293167960fc67b1031c581f71462 (MD5) / Approved for entry into archive by Monique Sasaki (sayumi_sasaki@hotmail.com) on 2017-10-31T16:10:30Z (GMT) No. of bitstreams: 1 miola_ac_me_bot.pdf: 1407690 bytes, checksum: 620d293167960fc67b1031c581f71462 (MD5) / Made available in DSpace on 2017-10-31T16:10:30Z (GMT). No. of bitstreams: 1 miola_ac_me_bot.pdf: 1407690 bytes, checksum: 620d293167960fc67b1031c581f71462 (MD5) Previous issue date: 2017-08-24 / Fundamentos: Campo de cancerização cutâneo representa uma área com alterações genômicas induzidas pela radiação ultravioleta, cujo sinal de atividade são as queratoses actínicas (QA). Tratamentos que visem sua estabilização podem reduzir a incidência de QA e de tumores cutâneos não melanoma. Estudos em terapia fotodinâmica com metil aminolevulinato (TFD-MAL) no tratamento do campo de cancerização cutâneo mostram redução de até 89% na contagem de QA, já com colchicina tópica, há redução de até 78%. Até o momento, não há estudos comparando colchicina com TFD-MAL. Esse trabalho objetiva avaliar eficácia e segurança de colchicina 0,5% creme versus TFD-MAL no tratamento do campo de cancerização dos antebraços. Casuística e métodos: Ensaio clínico aberto, controlado, randomizado, envolvendo 36 pacientes do ambulatório de Dermatologia da UNESP-Botucatu, com 3-10 QAs em cada antebraço, tratados (cada antebraço) com creme de colchicina 0,5% (2x/dia por 10 dias) ou uma sessão de TFD-MAL; reavaliados após 60 dias. A avaliação clínica foi realizada pela contagem de QAs, seus subtipos clínicos, sua escala de gravidade e escala de fotoenvelhecimento dos antebraços. Avaliação histopatológica foi realizada pelo escore KIN (Keratinocyte Intraepithelial Neoplasia), atrofia epitelial e imunohistoquímica de p53 e Ki67. Todos os pacientes incluídos no estudo e randomizados fizeram parte da população ITT (intention to treat). Os dados do único dropout foram imputados como LOCF (last observed carried forward). Resultados: Foram incluídos 36 participantes: 50% eram do sexo masculino, com idade média (dp) de 70,9 (8,6) anos e predominância de pacientes fototipos I e II (89%). O clearance total de QAs ocorreu em 6 (17%) de COL e 7 (19%) de MAL-PDT (p=0,76), e clearance parcial (> 50%) foi alcançado em 16 (44%) dos antebraços COL e 24 (67%) MAL-PDT (p=0,07). Houve redução significativa no escore da escala de fotoenvelhecimento para COL e TFD-MAL (-6% vs -6%), escore de gravidade de QA (-65% vs -73%), subtipos clínicos das QAs presentes e contagem de QA (-45% vs -40%), após as intervenções (p<0,01), sem diferenças significativas entre os grupos. Houve redução no escore KIN em ambos os grupos (p<0,01), normalizado em 28% dos pacientes MAL-PDT e 20% em COL. Houve redução da atrofia epitelial após 60 dias (p<0,01), sem diferenças entre os tratamentos (p=0,58). Houve redução significativa do escore Ki67 em ambos os tratamentos: 15% em COL e 9% em MAL-PDT, sem diferença entre os grupos (p=0,32). Houve redução do escore de p53 em 27% no grupo COL, porém, um aumento de 4% na MAL-PDT (p<0,05). Efeitos adversos foram relatados em ambos os grupos: 69% em COL e 67% em TFD-MAL. Não houve evento adverso grave. Conclusão: Colchicina 0,5% creme e TFD-MAL são eficazes e seguros no tratamento do campo de cancerização cutâneo. / Background: Skin field cancerization is an area with genomic alterations induced by ultraviolet radiation, and actinic keratosis (AK) is a sign of its activity. Treatments to stabilize it may reduce the incidence of non-melanoma skin cancers and AK. Photodynamic therapy with methyl aminolevulinate (TFD-MAL) in the treatment of skin field cancerization shows a reduction of up to 89% in the AK count, and topical colchicine, up to 78% of reduction. To date, there are no studies comparing colchicine with PDT-MAL. The aim of this study was to evaluate the efficacy and safety of colchicine 0.5% cream versus PDT-MAL in skin field cancerization treatment of the forearms. Patients and methods: A randomized, controlled clinical trial involving 36 patients from the UNESP-Botucatu Dermatology outpatient clinic, with three to 10 AKs in each forearm, treated (each forearm) with colchicine cream (2x / day for 10 days) and one session of PDT-MAL. Reassessed after 60 days. Clinical evaluation was performed by AK count, its clinical subtypes, severity scale and forearm photoaging scale. Histopathological evaluation performed by KIN (Keratinocyte Intraepithelial Neoplasia), epithelial atrophy and immunohistochemistry of p53 and Ki67. All patients included in the study and randomized were part of the ITT population (intention to treat). The only dropout was analyzed through LOCF (last observation carried forward). Results: Thirty-six participants were included: 50% were males, mean age (SD) of 70.9 (8.6) years and predominance of phototype I and II patients (89%). Total clearance of AK occurred in 6 (17%) of COL and 7 (19%) of MAL-PDT (p = 0.76), and partial clearance (> 50%) was achieved in 16 (44%) of COL and 24 (67%) of MAL-PDT (p = 0.07). There was a significant reduction in the photodamage scale for COL and PDT-MAL (-6% vs -6%), AK severity score (-65% vs -73%), clinical subtypes of the present AK and AK (-45% vs -40%) after interventions (p <0.01), with no significant differences between the groups (p> 0.24). There was a reduction in KIN score in both groups (p <0.01), normalized in 28% of MAL-PDT patients and 20% in COL. There was reduction of epithelial atrophy after 60 days (p <0.01), with no differences between treatments (p = 0.58). There was a significant reduction of the Ki67 score in both treatments: 15% in COL and 9% in MAL-PDT, with no difference between groups (p = 0.32). There was a reduction of the p53 score in 27% in the COL group, but a 4% increase in MAL-PDT (p <0.05). Adverse effects were reported in both groups: 69% in COL and 67% in PDT-MAL. There was no serious adverse event. Conclusion: Colchicine 0.5% cream and TFD-MAL are effective and safe in skin field cancerization treatment.
16

Citogenética, quantidade de DNA e indução de poliploidia em Pfaffia glomerata Spreng

Gomes, Shaiany Sabrina Lopes 28 February 2013 (has links)
Submitted by isabela.moljf@hotmail.com (isabela.moljf@hotmail.com) on 2017-05-05T15:13:46Z No. of bitstreams: 1 shaianysabrinalopesgomes.pdf: 1892834 bytes, checksum: bffd5bff4b38c8f75f7aca75cbd5160b (MD5) / Approved for entry into archive by Adriana Oliveira (adriana.oliveira@ufjf.edu.br) on 2017-05-17T13:40:45Z (GMT) No. of bitstreams: 1 shaianysabrinalopesgomes.pdf: 1892834 bytes, checksum: bffd5bff4b38c8f75f7aca75cbd5160b (MD5) / Made available in DSpace on 2017-05-17T13:40:45Z (GMT). No. of bitstreams: 1 shaianysabrinalopesgomes.pdf: 1892834 bytes, checksum: bffd5bff4b38c8f75f7aca75cbd5160b (MD5) Previous issue date: 2013-02-28 / CAPES - Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / CNPq - Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico / FAPEMIG - Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de Minas Gerais / O gênero Pfaffia (Amaranthaceae) compreende 33 espécies distribuídas na Região Neotropical. Graças a algumas substâncias químicas encontradas no gênero que se assemelham àquelas encontradas no gênero Panax (ginseng coreano), a espécie Pfaffia glomerata é conhecida “ginseng brasileiro ”. Tal planta é utilizada como tônico, afrodisíaco, rejuvenescedor, anti-fadiga, antiestresse e contra distúrbios gástricos. Suas propriedades medicinais são atribuídas a compostos encontrados principalmente em suas raízes tuberosas, sendo a β-ecdisona a mais visada pela indústria farmacêutica e cosmética. Apesar de sua importância econômica e medicinal, são poucos os estudos que investigam aracterísticas genéticas da espécie. Neste trabalho foram feitas análises citométricas e cromossômicas de fáfias diploide e poliploide induzida. A poliploidização se deu por duplicação cromossômica in vitro com uso de agentes antimitóticos (colchicina e orizalina) em diferentes concentrações e tempo de exposição. A quantidade de DNA encontrada foi de 2,41 pg (2n=34) e 4,79 pg (2n=68). O genoma de P. glomerata diploide e tetraploide foi analisado por técnicas de coloração convencional e coloração diferencial dos cromossomos por bandamento com CMA3/DA/DAPI e FISH para DNAr. Embora os cromossomos da espécie sejam pequenos, foi possível identificar suas constrições primárias e encontrar um par de cromossomos com satélite no representante diploide e dois pares no poliploide. Foram montados cariogramas e idiogramas, sendo que as fórmulas cariotípicas foram: 16M + 1SM para o genoma 2n=34 e 32M + 2SM para o genoma 2n=68. Os núcleos interfásicos mostraram-se reticulados. Através do bandeamento com CMA3/DA/DAPI observou-se que todos os cromossomos possuem bandas centroméricas DAPI+, indicando uma região heterocromática ao redor dos centrômeros. Foi localizada uma banda CMA+ no braço curto de um dos cromossomos, sendo registrada diferença na extensão da banda entre os homólogos. O emprego da FISH com as sequências de DNAr 45S e 5S, gerou para cada tipo de sonda, dois sinais em um par de homólogos para o genoma diploide e quatro sinais no genoma poliploide. Os cromossomos homólogos apresentaram heteromorfismo para as regiões de DNAr invetigadas. O teor de β-ecdisona presente no extrato metanólico das raízes de fáfia com quatro meses de cultivo, foi de 0,32% para a planta diploide e 0,48% para a poliploide sugerindo um aumento de 50% na produção do composto no poliploide quando comparado com seu diploide. A estrutura do grão de pólen, determinada por acetólise Erdtman, mostrou-se estável entre acessos diploides da espécie. Este é o primeiro relato da quantidade de DNA no gênero Pfaffia. Também são inéditos os dados obtidos por FISH com sondas para DNAr 45S e 5S para a P. glomerata diploide e poliploide. Os resultados da quantificação do teor de β-ecdisona sugerem a duplicação cromossômica como alternativa para incremento do valor econômico da espécie. / The genus Pfaffia (Amaranthaceae) comprises 33 species distributed in the neotropics. Thanks to some chemicals found in the genus that resemble those found in the genus Panax (Korean ginseng), the species P. glomerata is known as "Brazilian ginseng". P. glomerata is commonly used as tonic, phrodisiac, rejuvenator, anti-fatigue, anti-stress and against gastric disorders. Its medicinal properties are attributed to the compounds mainly found in their tuber roots, being the β-ecdysone the most explored by the pharmaceutical and cosmetic industries. Despite its economical and medicinal importance, few studies have been done to investigate the genetic aspects of the species. In this work, cytometric and chromosomal analyzes were made with diploid and induced polyploid of P. glomerata. The polyploidization occurred by in vitro chromosome doubling, using antimitotic agents (colchicine and oryzalin) at different concentrations and exposure times. Flow cytometry analysis showed 2.41 pg (2n = 34) and 4.79 pg (2n = 68) of DNA amounts. Both P. glomerata diploid and tetraploid were analyzed by conventional staining techniques and chromosomal differential staining by CMA3/DA/DAPI banding and rDNA FISH. In spite of the small sizes of chromosomes, it was possible to identify their primary constrictions and a pair of satellites chromosomes in the diploid and two pairs in the polyploid. Karyograms and idiograms were assembled. Karyotypic formulas were 16M + 1SM considering the 2n = 34 genome and 32M + 2SM considering 2n = 68. The interphase nuclei seem to reticulated. The fluorochrome CMA3/DA/DAPI banding revealed all chromosomes with centromeric DAPI+ bands indicating a heterochromatic region around the centromeres. A CMA+ band, with different extension between the homologous was observed on the short arm of one chromosome pair. The FISH technique with rDNA 45S and 5S sequences revealed two signals to each probe for the diploid genome and four signals in the polyploid genome. Homologous chromosomes are heteromorphic when considering the rDNA regions here investigated. The content of β ecdysone present in the methanol extract of the roots of P. glomerata with four months of cultivation was 0.32% for the diploid and 0.48% for the tetraploid suggesting an increase of 50% on the tetraploid comparing with the diploid. Pollen structure was determined by Erdtman acetolysis, and no differences were observed between diploid accessions. This is the first report of DNA amount in the genus Pfaffia and data obtained with FISH using 45S and 5S rDNA probes have not been published elsewhere. The β-ecdysone quantification suggests that chromosome duplication is an alternative to increase the economical value of the species.
17

Design of New Up-conversion Systems for Anticancer Therapies

Anaya González, Cristina 19 July 2021 (has links)
[ES] El cáncer es una de las principales causas de muerte a nivel mundial. Los tratamientos anticancerígenos generalmente usados tienen diversos efectos secundarios producidos por su baja especificidad. Esta es una de las razones por las que se sigue en continua búsqueda de nuevos tratamientos. Dentro de estas nuevas investigaciones se encuentra el extenso campo de la nanomedicina, es decir, el estudio de nuevos materiales a escala nanométrica. Esta permite reducir dichos efectos secundarios aumentando la selectividad y especificidad de los tratamientos. Dentro de los nanomateriales se encuentran las nanopartículas de upconversion que son capaces de absorber luz en el infrarrojo cercano y emitirla en la región ultravioleta-visible. Por otro lado, desde el principio de la historia de la medicina la luz se ha empleado como forma de tratamiento teniendo un rol muy importante. Un inconveniente para dichos tratamientos suele ser la necesidad de emplear luz de la región ultravioleta-visible, pues las biomoléculas son capaces de absorber y produce daño celular. En este contexto, la presente Tesis Doctoral se centra en el estudio de nuevas formas de tratamiento anticancerígeno combinando nanomedicina y luz. Para ello se han desarrollado nuevos fármacos fototóxicos y nuevos materiales capaces de ser activados mediante luz infrarroja cercana. En primer lugar, se sintetizaron nuevas fluoroquinolonas para explorar sus propiedades fototóxicas para su uso en fotoquimioterapia (Capítulo 3 de la Tesis). Se estudiaron las características fotofísicas y fotoquímicas de los nuevos compuestos, además de su capacidad para producir mayor fototoxicidad en las células en comparación con las fluoroquinolonas como la lomefloxacina mediante la aplicación de luz ultravioleta. En base a los resultados obtenidos se realizó un estudio para determinar las diferencias entre las interacciones de algunas fluoroquinolonas dihalogenadas, incluidas las comentadas anteriormente, y biomoléculas como ADN y proteínas. La reactividad de sus intermedios fotogenerados también se estudió en el Capítulo 4. Tras conocer en profundidad la capacidad fototóxica de los nuevos fármacos, en el Capítulo 5 se llevó a cabo el diseño de un nanosistema compuesto por fluoroquinolonas y nanopartículas de conversión ascendente. Se demostró la alta capacidad fototóxica de este nuevo nanosistema. De esta manera, se generó actividad fototóxica a partir de una fluoroquinolona sin el uso de luz ultravioleta Por otro lado, la formación de profármacos abre la puerta a la administración selectiva de fármacos contra el cáncer. Los profármacos consisten en la unión fotolábil de una molécula capaz de ser activada por la luz y el fármaco de interés. Sin embargo, un conocimiento profundo de las propiedades fotofísicas y fotoquímicas del fotodisparador y de los potenciales redox de ambos miembros de la diada puede ser crucial para obtener la fotoliberación deseada. Así, en el Capítulo 6, se destacó la relevancia de estos datos utilizando un profármaco formado por un derivado de cumarina como molécula fotoactivable y colchicina como fármaco. Finalmente, en el Capítulo 7 se exploró la síntesis de un nuevo nanosistema que contiene un profármaco formado por un derivado de cumarina unido al fármaco contra el cáncer clorambucilo y nanopartículas biocomatibles de conversión ascendente. La adición de albúmina de suero humano como recubrimiento de las nanopartículas cumple la doble función de obtener nanopartículas biocompatibles y ser el lugar de carga del profármaco. / [CA] El càncer és una de les principals causes de mort a nivell mundial. Els tractaments anticancerígens generalment usats tenen diversos efectes secundaris produïts per la seva baixa especificitat. Aquesta és una de les raons per les que se segueix en contínua recerca de nous tractaments. Dins d'aquestes noves investigacions es troba l'extens camp de la nanomedicina, és a dir, l'estudi de nous materials a escala nanomètrica. Aquesta permet reduir aquests efectes secundaris augmentant la selectivitat i especificitat dels tractaments. Dins dels nanomaterials es troben les nanopartícules de upconversion que són capaços d'absorbir llum en l'infraroig proper i emetre-la en la regió ultraviolada-visible. D'altra banda, des del principi de la història de la medicina la llum s'ha emprat com a forma de tractament tenint un paper molt important. Un inconvenient per aquests tractaments sol ser la necessitat d'emprar llum de la regió ultraviolada-visible, ja que les biomolècules són capaços d'absorbir-la i produïr dany cel·lular. En aquest context, la present Tesi Doctoral es centra en l'estudi de noves formes de tractament anticancerigen combinant nanomedicina i llum. Per això s'han desenvolupat nous fàrmacs fototòxics i nous materials capaços de ser activats mitjançant llum infraroja propera. En primer lloc, es van sintetitzar noves fluoroquinolones per explorar les seves propietats fototòxiques per al seu ús en fotoquimioteràpia (Capítol 3 de la Tesi). Es van estudiar les característiques fotofísiques i fotoquímiques dels nous compostos, a més de la seva capacitat per produir major fototoxicitat en les cèl·lules en comparació amb les fluoroquinolones com la lomefloxacina mitjançant l'aplicació de llum ultraviolada. En base als resultats obtinguts es va realitzar un estudi per determinar les diferències entre les interaccions d'algunes fluoroquinolones dihalogenades, incloses les comentades anteriorment, i biomolècules com ADN i proteïnes. La reactivitat de les seves intermedis fotogenerats també es va estudiar en el Capítol 4. Després de conèixer en profunditat la capacitat fototòxica dels nous fàrmacs, en el Capítol 5 es va dur a terme el disseny d'un nanosistema compost per fluoroquinolones i nanopartícules de upconversion. Es va demostrar l'alta capacitat fototòxica d'aquest nou nanosistema. D'aquesta manera, es va generar activitat fototòxica a partir d'una fluoroquinolona sense l'ús de llum ultraviolada D'altra banda, la formació de profàrmacs obre la porta a l'administració selectiva de fàrmacs contra el càncer. Els profàrmacs consisteixen en la unió fotolábil d'una molècula capaç de ser activada per la llum i el fàrmac d'interès. No obstant això, un coneixement profund de les propietats fotofísiques i fotoquímiques del fotodisparador i dels potencials redox de tots dos membres de la diada pot ser crucial per obtenir el fotoalliberament desitjada. Així, en el Capítol 6, es va destacar la rellevància d'aquestes dades utilitzant un profàrmac format per un derivat de cumarina com a molècula fotoactivable i colquicina com a fàrmac. Finalment, en el Capítol 7 es va explorar la síntesi d'un nou nanosistema que conté un profàrmac format per un derivat de cumarina unit a l'fàrmac contra el càncer clorambucilo i nanopartícules biocomatibles de upconversion. L'addició d'albúmina de sèrum humà com a recobriment de les nanopartícules compleix la doble funció d'obtenir nanopartícules biocompatibles i ser el lloc de càrrega del profàrmac. / [EN] Cancer is one of the leading causes of death worldwide. Generally used anticancer treatments have various side effects produced by their low specificity. This is one of the reasons why the search for new treatments continues. Within these new investigations is the extensive field of nanomedicine, which can be explained as the study of new materials on a nanometric scale. It can be translated in the reduction of these side effects by increasing the selectivity and specificity of the treatments. Among the nanomaterials are upconversion nanoparticles that are capable of absorbing light in the near infrared and emit it in the ultraviolet-visible region. On the other hand, since the beginning of the history of medicine, light has been used as a form of treatment, having a very important role. A drawback for such treatments is sometimes the need to use light from the ultraviolet-visible region since biomolecules are capable of absorbing and causing cell damage. In this context, this Doctoral Thesis focuses on the study of new forms of anticancer treatment combining nanomedicine and light. For this, new phototoxic drugs and new materials capable of being activated by near infrared light have been developed. First, new fluoroquinolones were synthesized to explore their phototoxic properties for using in photochemotherapy (Chapter 3 of the Thesis). The photophysical and photochemical characteristics of the new compounds were studied, in addition to their ability to produce greater phototoxicity in cells than fluoroquinolones such as lomefloxacin by applying ultraviolet light. Based on the results obtained, a study was carried out to determine the differences between the interactions of some dihalogenated fluoroquinolones including the above commented, and biomolecules such as DNA and proteins. The reactivity of their photo-generated intermediates was also studied in Chapter 4. After a deep knowledge of the phototoxic capacity of the new drugs, design of a nanosystem composed of fluoroquinolones and upconversion nanoparticles was carried out in Chapter 5. The high phototoxic capacity of this new nanosystem was demonstrated. In this way phototoxic activity was generated from a fluoroquinolone without the use of ultraviolet light. On the other hand, the formation of prodrugs opens a door to the selective administration of anticancer drugs. Prodrugs consist of the photolabile binding of a molecule capable of being activated by light and the drug of interest. However, a knowledge of the photophysical and photochemical properties of the phototrigger as well as the redox potentials of both members of the dyad can be crucial to obtain the desired photorelease. Thus, in Chapter 6, the relevance of these data was highlighted using a prodrug formed by a coumarin derivative as a photoactivatable molecule and colchicine as a drug. Finally, in Chapter 7 the synthesis of a new nanosystem containing a prodrug formed by a derivative of coumarin linked to the anticancer drug chlorambucil, and upconversion biocompatible nanoparticles was explored. The addition of human serum albumin as a coating for the nanoparticles fulfills the dual function of obtaining biocompatible nanoparticles and being the loading site for the prodrug. / Anaya González, C. (2021). Design of New Up-conversion Systems for Anticancer Therapies [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/172665 / TESIS

Page generated in 0.0301 seconds