• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 115
  • 26
  • 8
  • Tagged with
  • 151
  • 77
  • 36
  • 32
  • 26
  • 23
  • 19
  • 18
  • 18
  • 18
  • 15
  • 14
  • 13
  • 12
  • 12
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
21

Biofortificação do tomateiro com silício via foliar pulverização foliar com diferentes fontes / Biofortification of tomato vine with silicon from different sources via foliar spraying

Santos, Márcia Masson Mendes dos 23 August 2018 (has links)
Submitted by Márcia Masson Mendes dos Santos (marciamassonuema@gmail.com) on 2018-11-21T20:34:28Z No. of bitstreams: 1 Dissertação_Márcia_Masson_Mendes_dos_Santos.pdf: 2013418 bytes, checksum: a7ffdc8519b32629b31668be09788774 (MD5) / Rejected by Neli Silvia Pereira null (nelisps@fcav.unesp.br), reason: Solicitamos que realize correções na submissão seguindo as orientações abaixo: 1- O agradecimento à CAPES deve ter a seguinte redação: O presente trabalho foi realizado com apoio da Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - Brasil (CAPES) - Código de Financiamento 001 2- A numeração das páginas com os números arábicos está incorreta. O correto é iniciar a numeração arábica com o número 1 e não com 11 como está. Agradecemos a compreensão. on 2018-11-22T11:27:39Z (GMT) / Submitted by Márcia Masson Mendes dos Santos (marciamassonuema@gmail.com) on 2018-11-22T18:07:52Z No. of bitstreams: 1 Dissertação_Márcia_Masson_Mendes_dos_Santos.pdf: 1256487 bytes, checksum: b81e3608c69ac9372514e78e527c28de (MD5) / Approved for entry into archive by Neli Silvia Pereira null (nelisps@fcav.unesp.br) on 2018-11-23T16:58:24Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Dissertação_Márcia_Masson_Mendes_dos_Santos.pdf: 1256487 bytes, checksum: b81e3608c69ac9372514e78e527c28de (MD5) santos_mmm_me_jabo.pdf: 1256487 bytes, checksum: b81e3608c69ac9372514e78e527c28de (MD5) / Made available in DSpace on 2018-11-23T16:58:24Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Dissertação_Márcia_Masson_Mendes_dos_Santos.pdf: 1256487 bytes, checksum: b81e3608c69ac9372514e78e527c28de (MD5) santos_mmm_me_jabo.pdf: 1256487 bytes, checksum: b81e3608c69ac9372514e78e527c28de (MD5) Previous issue date: 2018-08-23 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES) / O mineral silício (Si) é considerado um elemento essencial para o ser humano, tendo diversas funções, especialmente a para formação óssea. O tomate é amplamente consumido no mundo, mas apresenta baixo teor de Si, não atendendo a exigência do ser humano. A pulverização foliar de Si em plantas tomate pode promover a biofortificação associada à melhora na qualidade pós-colheita, dependendo da fonte e da concentração do elemento na calda. Neste estudo, objetivou-se obter tomates biofortificados via pulverização foliar com Si, em diferentes fontes e concentrações, e avaliar sua qualidade tecnológica. O experimento foi conduzido em casa de vegetação, em sistema de cultivo hidropônico, em vasos (8 dm3) preenchidos com areia, contendo uma planta por vaso. Os tratamentos consistiram da combinação de quatro fontes de Si (silicato alcalino estabilizado; nanossílica; ácido silícico estabilizado e silicato de potássio) e quatro concentrações de Si (0,0; 0,2; 0,4 e 0,6 g L-1), dispostos em blocos casualizados, com cinco repetições. Realizaram-se cinco pulverizações com Si nas plantas de tomate cultivar Micro Tom, iniciando-se no florescimento, uma vez por semana. A pulverização foliar de Si durante a fase reprodutiva das plantas de tomate foi eficiente para biofortificar o fruto e incrementar o teor de ácido ascórbico, a acidez titulável e a firmeza do fruto, destacando-se a fonte nanossílica e ácido silícico na concentração próxima de 0,4 g L-1. / The mineral silicon (Si) is considered an essential element for humans, having several functions, especially for bone formation. Tomato is a fruit widely consumed in the world but the low Si content does not meet the standard requirements for human beings. To this end, foliar spraying of tomato plants with Si may promote biofortification associated with improved post-harvest quality, depending on the source and concentration of Si used in the spraying mixture. This study aimed at producing tomatoes biofortified with Si at varying concentrations from different sources via foliar spraying, and evaluating their technological quality as well. The experiment consisted of pots (8 dm3) filled with sand containing one Micro-Tom cultivar tomato plant per pot in a greenhouse, in a hydroponic culture system. The treatments consisted of a combination of four Si sources (stabilized alkali metal silicate, nano silica, stabilized silicic acid, and potassium silicate) and four Si concentrations (0.0; 0.2; 0.4; and 0.6 g L-1), arranged as a randomized block design, with five replications. Five spraying mixtures containing Si were applied to the tomato plants once a week as the flowering stage started. Foliar spraying of Si during the reproductive phase of tomato plants effectively biofortified the fruit, increasing the ascorbic acid content, titratable acidity and fruit firmness, highlighting as particularly effective the nano silica and silicic acid sources at the approximate concentration of 0.4 g L-1. / 001
22

Estudo químico dos frutos de Rheedia gardneriana (Pl. e Tr.) e aplicações biológicas dos constituintes / Chemical study of the fruits of Rheedia gardneriana (Pl. and Tr.) and biological aplications of the constituents

Santos, Marcelo Henrique dos 28 February 1996 (has links)
Submitted by Reginaldo Soares de Freitas (reginaldo.freitas@ufv.br) on 2016-08-26T16:59:43Z No. of bitstreams: 3 texto completo.pdf: 28442040 bytes, checksum: ccf5bfbef952bf625814b239ba918601 (MD5) texto completo.pdf: 28442040 bytes, checksum: ccf5bfbef952bf625814b239ba918601 (MD5) texto completo.pdf: 28442040 bytes, checksum: ccf5bfbef952bf625814b239ba918601 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-08-26T16:59:43Z (GMT). No. of bitstreams: 3 texto completo.pdf: 28442040 bytes, checksum: ccf5bfbef952bf625814b239ba918601 (MD5) texto completo.pdf: 28442040 bytes, checksum: ccf5bfbef952bf625814b239ba918601 (MD5) texto completo.pdf: 28442040 bytes, checksum: ccf5bfbef952bf625814b239ba918601 (MD5) Previous issue date: 1996-02-28 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / Rheedia gardneriana, conhecida popularmente como “bacuparí”, “bacuparí miúdo” e “bacoparé”, é uma planta da família Guttiferae, nativa da região Amazônica, e se encontra espalhada por todo o território brasileiro em menor proporção. O estudo químico do fruto (casca e polpa) conduziu à identificação dos seguintes constituintes: sesquiterpenos (mistura de compostos C15H24, contendo, dentre outros: α-copaeno, α-muuroleno e cadineno), ésteres de ácidos graxos (palmitato, estearato, oleato, linoleato e linolenato), açúcares (glicose, sacarose e frutose), triterpenóide pentacíclico (ácido oleanólico), benzofenona prenilada (clusianona) e esteróides (estigmasterol e β-sitosterol). Além destes compostos, foram isolados outros que não tiveram suas estruturas até o momento elucidadas, por constituírem misturas de hidrocarbonetos e álcoois. Os constituintes RCH1B, RCH5B e RCD8, extraídos da casca do fruto, foram avaliados quanto ao seu potencial biológico em testes realizados in vitro. RCH5B e RCD8 mostraram atividade inibitória do crescimento de Staphylococcus aureus e Listeria monocytogenes. Já RCH5B demonstrou atividade sobre o crescimento da fitobactéria Clavibacter michiganense subsp. michiganense. No teste sobre a eclosão de juvenis do fitonematóide Meloidogyne incognita, raça 3, a substância RCD8 mostrou-se mais eficiente na redução de eclosão deste patógeno. Quanto ao potencial alelopático, somente RCH5B demonstrou atividade sobre Sorghum bicolor. / Rheedia gadneriana is knowed as “bacuparí”, “bacuparí miúdo” and “bacoparé”. It is a plant of Guttiferae family, is native of the amazonic region and is finded in all brazilian territory. This work carried for a identification of the fruit constituints: sesquiterpenes mixture (α-copaene, α-muurolene, cadinene) ester of fatty acids (palmitate, estearate, oleate, linoleate, linolenate), sugars (glucose, sucrose, fructose), triterpene (oleanolic acid), benzofenone (clusianone) and sterols (stigmasterol, β-sitosterol). Other constituents couldn’t be identified: mixture of the hidrocarbons, alcohol and esters of long chain. The chemical constituents isolated from the bark were tested in biological activity in vitro, by using patogenic bacter and nematode Meloidogyne incognita, 3 race. It was also demonstrated that it chemical constituents didin’t show hebicidal activity expressive on Sorghum bicolor seeds germination.
23

Factores determinantes del peso potencial y final del fruto de cultivares de cártamo (Carthamus tinctorius L:)

David, María Ángela 17 March 2017 (has links)
El peso del fruto es un componente crítico del rendimiento de los cultivos de granos y su valor final está determinado por el contenido de materia seca y agua que acumule. Por lo tanto, el rendimiento final del cultivo está ligado a la dinámica del crecimiento y humedad del fruto. Analizar el número de células que se fijan en el pericapio y embrión y la dinámica de acumulación de materia seca y del contenido de agua del fruto, pericarpio y embrión de cártamo resulta clave para identificar los factores determinantes del peso final del fruto en este cultivo. Los objetivos de esta tesis fueron evaluar, en cinco cultivares de cártamo durante dos años consecutivos: 1) la dinámica de peso seco y fresco del pericarpio, embrión y fruto y 2) el número de células del pericarpio y embrión. En todos los cultivares, el pericarpio alcanzó su máximo peso seco y contenido de agua entre 10 y 12 días desde antesis (DDA) y el máximo peso seco del embrión 22 DDA, siendo su período de llenado efectivo de 13 días. El pericarpio fue el componente del fruto que más contribuyó a la dinámica de humedad del mismo en todos los cultivares y en los dos años estudiados. Las diferencias entre cultivares en el máximo peso seco del pericarpio estuvieron asociadas a una tendencia similar en su periodo de llenado. Las diferencias entre cultivares en la tasa de crecimiento del embrión se trasladaron a diferencias en su máximo peso seco, pero no en el número de células fijadas en el mismo. El máximo peso seco del pericarpio y del embrión fueron menores en el segundo año de ensayo, lo que estuvo asociado a una disminución en el número de células fijadas y en la tasa de crecimiento del pericarpio y a una reducción en el periodo de llenado del embrión. El máximo contenido y concentración de agua del pericarpio y peso fresco del fruto disminuyeron en el segundo año de ensayo. El volumen el pericarpio se habría constituido en una limitante física para que el embrión alcanzara su volumen y peso potencial, acortando el periodo de llenado del mismo. Estos resultados serían consecuencia de las escasas precipitaciones registradas durante el desarrollo del fruto (noviembre y diciembre) en el segundo año de ensayo respecto al primero. El máximo peso seco del fruto se correlacionó con el máximo contenido de agua del pericarpio y del fruto, y con la tasa de crecimiento del embrión. La concentración de agua del fruto en madurez fisiológica fue de entre 36 y 44 %. La escasez de precipitaciones del segundo año anticipó la madurez fisiológica, registrándose dicho estadio con una mayor concentración de agua del fruto con respecto al primer año. En esta tesis se establece por primera vez la dinámica de los factores fisiológicos que intervienen en la determinación del peso seco final del fruto de distintos genotipos y el efecto de condiciones hídricas desfavorables durante el periodo de desarrollo del fruto. / Fruit weight is a critical component of grain crop yield, and its final value is determined by the dry matter and water accumulation. Therefore, safflower crop yield is linked to fruit growth and the moisture dynamics. Determine the number of cell fixed in the the pericarp and embryo, as well as fruit, pericarp and embryo dry matter accumulation and water content dynamic are key to their final fruit weight. The aims of this thesis were to assess: 1) the dry weight and fresh weight of pericarp, embryo, and fruit and 2) the number of pericarp cells and number of embryo cells in five safflower cultivars during two consecutive years. In all cultivars, pericarp reached its maximum dry weight and water content almost at the same time, between 10 and 12 days after anthesis (DAA), while maximum embryo dry wight was 22 DAA with an embryo filling period of 13 days. The pericarp was the fruit component that most contributed to fruit moisture dynamics in all cultivars and during the two years studied, providing the highest fresh weight, water content and water concentration in fruits. Maximum pericarp dry weight differences between cultivars were associated with a similar trend in pericarp filling period. Embryo growth rate differences among cultivars were linked to differences in maximum embryo dry weight, but they were not associated with number of embryo cells differences. The maximum dry weight of the pericarp and the embryo were lower in the second year, which was associated with a lower number of cells and growth rate of the pericarp and a shorter embryo filling period. Maximum pericarp water content was lower in the second year than in the first one. As a result, second year pericarp volume was a physical limitation to embryo development shortening embryo filling period. This would be a consequence of low rainfall during November and December, the months of safflower fruit development. Correlations with maximum fruit dry weight confirmed that embryo growth rate, maximum pericarp water content and maximum fruit water content were the factors that largely determined genotype variation in maximum fruit dry weight. Physiological maturity was reached at values of fruit moisture between 36 and 44%. Low rainfall in the second year advanced physiological maturity, reducing embryo filling period duration in half, with more fruit moisture than in the first year. The results show for the first time the dynamics of the physiological factors acting to determine the final dry weight of fruits from different safflower cultivars and the effect of adverse water conditions during the fruit development period.
24

PERCEPCIÓN Y SEÑALIZACIÓN DE LAS GIBERELINAS DURANTE LA FRUCTIFICACIÓN EN ARABIDOPSIS THALIANA

Gallego Giraldo, Carolina 19 May 2015 (has links)
[EN] The hormones Gibberellins (GAs) are growing regulators that control fruit set and fruit growth. GAs are perceived by its nuclear receptors GID1 (GA INSENSITIVE DWARF1) (GID1A, GID1B y GID1C), which then trigger degradation of downstream repressors DELLA which are negative regulators of GA response. Our general goal is to know the molecular mechanisms by which GA-mediated fruit set. To understand which of the three GA receptor genes and four DELLA proteins are involved during fruit initiation in Arabidopsis, we have examined their temporal and spatial localization and expression, respectively and identify tissue-specific interactions between GID1 and DELLA. Our data suggest that GID1A can interact with RGA and GAI in all tissues, whereas GID1C-RGL1 and GID1B-RGL2 interactions only occur in valves and ovules, respectively. Functional study of gid1 mutant combinations confirms that GID1A plays a major role during fruit-set and growth, whereas GID1B and GID1C have specific roles in seed development and pod elongation, respectively. Therefore, in ovules, GA perception is mediated by GID1A and GID1B, while GID1A and GID1C are involved in GA perception in valves. On the other hand, to identify which are the genes that may participate in fruit set mediated by GAs, we have used transcriptomic analysis to detect genes regulated in the 4xdella mutant, fruits induced by GAs and pollinated fruits. As many as 10,000 genes appear to be differentially regulated, which suggest the complexity of this process. Among the differential genes, many of them encode for transcription factors that may regulated the GA response in fruit and some of them were tested as early targets of DELLA. The implication in the GA pathway of early target genes, RBE and PIL2, was studied by mutant phenotype analysis and in vitro assays for protein-protein interaction. / [ES] Las giberelinas (GAs) son reguladores del crecimiento que controlan la formación y desarrollo del fruto. Las GAs son percibidas por los receptores nucleares GID1 (GA INSENSITIVE DWARF1) (GID1A, GID1B y GID1C), mediando así la degradación de las proteínas DELLA que actúan como reguladores negativos de la respuesta a GAs. Nuestro objetivo es conocer cuáles son los mecanismos moleculares por los cuales las GAs median la formación y desarrollo del fruto. Para comprender qué receptores GID1 y qué proteínas DELLA (GAI, RGA, RGL1 y RGL2) participan en la formación del fruto hemos analizado su expresión espacial y temporal, identificando las posibles interacciones específicas de tejido entre los GID1 y DELLA. GID1A puede interactuar con RGA y GAI en todos los tejidos del pistilo, mientras que las interacciones entre GID1C-RGL1 y GID1B-RGL2 solamente ocurren en valvas y óvulos, respectivamente. El análisis de alelos mutantes gid1 indica que GID1A tiene una función principal en el crecimiento del fruto, mientras que GID1B y GID1C tienen funciones específicas en desarrollo de la semilla y elongación de la vaina, respectivamente. Por tanto la percepción de GAs en óvulos es mediada por GID1A y GID1B, mientras que en la valva lo es por GID1A y GID1C. Por otro lado, para identificar cuáles son los genes regulados por GAs que participan en la formación del fruto, hemos realizado un análisis transcriptómico en el mutante 4xdella y en frutos partenocárpicos inducidos por GAs y polinizados, identificando más de 10,000 genes diferenciales, lo que sugiere la complejidad del proceso. De éstos se han reconocido varios factores transcripcionales que potencialmente pueden mediar la respuesta a GAs en el fruto, y hemos determinado cuáles de ellos son dianas directas de DELLA. Hemos analizado con más detalle la función de dos de ellos, RBE y PIL2, mediante el análisis de los fenotipos mutantes e interacciones in vitro proteína-proteína. / [CAT] Les gibberel·lines (GAs) són reguladors del creixement que controlen la formació i desenvolupament del fruit. Les GAs són percebudes pels receptors nuclears GID1 (GA INSENSITIVE DWARF1) (GID1A, GID1B y GID1C), intervenint així la degradació de les proteïnes DELLA que actuen com reguladors negatius de la resposta a GAs. El nostre objectiu és conéixer quins són els mecanismes moleculars pels quals les GAs mitjancen la formació i desenvolupament del fruit. Per a comprendre que receptors GID1 i que proteïnes DELLA participen en la formació del fruit hem analitzat la seua expressió espacial i temporal, identificant les possibles interaccions específiques de teixit entre els GID1s i DELLAs. GID1A pot interactuar amb RGA i GAI en tots els teixits, mentre que les interaccions entre GID1C-RGL1 i GID1B-RGL2 solament ocorren en valves i òvuls, respectivament. L'anàlisi d'al·lels mutants gid1 indica que GID1A té una funció principal en el creixement del fruit, mentre que GID1B i GID1C té funcions específiques en desenvolupament de la llavor i elongació de la beina, respectivament. Per tant la percepció de GAs en òvuls és mitjançada per GID1A i GID1B, mentre que en la valva ho és per GID1A i GID1C. Per altra banda, per a identificar quins són els gens regulats per GAs que participen en la formació del fruit, hem realitzat una anàlisi transcriptòmatic en el mutant 4xdella i en fruits induïts per GAs i pol·linitzats, identificant més de 10,000 gens diferencials, la qual cosa sugereix la complexitat del procés. D' aquests s'han identificat diversos factors transcripcionals que potencialment poden intervenir en la resposta a GAs en el fruit, i hem determinat quins d'ells són dianes directes de DELLAs. Hem analitzat amb més detall la funció de dos d'ells, RBE i PIL2, mitjançant l'anàlisi dels fenotips mutants i interaccions in vitro proteïna-proteïna. / Gallego Giraldo, C. (2015). PERCEPCIÓN Y SEÑALIZACIÓN DE LAS GIBERELINAS DURANTE LA FRUCTIFICACIÓN EN ARABIDOPSIS THALIANA [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/50429 / TESIS
25

Fitorreguladores para reduzir abscisão de frutos em abacateiros \'Quintal\' e \'Margarida\' cultivados sob sequeiro / Plant growth regulators to reduce fruit fall in rainfed \'Quintal\' and \'Margarida\' avocados

Baptista, Edypol Guilherme 19 May 2017 (has links)
A cultura do abacateiro vem ganhando expressividade, contudo, a abscisão natural de frutos representa um entrave, pois o desprendimento dos mesmos, pelo aumento dos níveis de etileno e diminuição de auxinas ocorre intensamente nas cultivares \"Quintal\" e \"Margarida\". Em 2014 e 2015 foi conduzido um experimento nas fazendas Santa Cecilia e Santa Elisa, nos municípios de Bernardino de Campos e Timburi-SP com o objetivo de avaliar em condições de sequeiro, o efeito de diferentes fitorreguladores na abscisão, produção, alternância produtiva, tamanho, formato e qualidade pós-colheita de frutos de abacateiros \"Quintal\" e \"Margarida\". Os tratamentos foram: T1: Água e espalhante; T2: 25 mg.L-1 de Ester isopropílico de ácido 2,4-D diclorofenoxiacético; T3: 45 mg.L-1 de AVG aplicados em novembro de 2013 e de 2014; e T4: Fosfito de potássio na dose de 400 ml.100 litros-1 de água aplicado entre dezembro de 2013 e janeiro de 2014 e dezembro de 2014 e janeiro de 2015, em intervalos de 15 dias. O ensaio foi conduzido em delineamento de blocos casualizados, com 4 tratamentos, 4 repetições de duas árvores cada, totalizando 32 plantas em avaliação para cada cultivar. Os dados foram submetidos à análise da variância pelo teste de Fisher a 5% de significância e as variáveis que não atenderam os supostos desta, foram submetidas a análises não paramétricas pelo teste de Friedman e Kruskal-Wallis. A aplicação de aminoethoxivinilglicina (AVG), um mês antes da segunda queda fisiológica dos frutos, reduz a abscisão e altera o formato de abacates \'Quintal\'. Na cultivar \'Margarida\', o uso de fosfito de potássio aumenta a fixação de frutos e o de 2,4-D altera o formato dos mesmos. Nenhum efeito da aplicação dos fitorreguladores foi observado para as variáveis de qualidade pós-colheita em ambas as cultivares. / Avocado cultivation is becoming very important in Brazil, although the abundant natural fruit drop represents a serious constraint in some cultivars such as \'Quintal\' and \'Margarida\', which exhibit high fruit drop rates due to increased ethylene synthesis and a reduction of internal auxin levels. In the 2014- 2015 period this experiment were conducted at Santa Elisa and Santa Cecilia farm placed at Bernardino de Campos and Timburi city, in São Paulo state, with the propose to value the effects of different plant growth regulators (PGRs) at fruit drop, at the production, at the on/off production phenomenon, at the form and at the size, and also, at the post-harvest quality of \'Quintal\' and \'Margarida\' cultivars planted in dry field. The following treatments were applied in December, before the second natural fruit drop: T1: water (control); T2: 25 mg.L-1 of isopropilic ester of 2,4-D diclorofenoxiacetic acid; T3: 45 mg.L-1 of AVG, and T4: 3 sprayings of 400 ml.100 L-1 potassium phosphite in biweekly intervals from mid-December thru mid-January, in each year. The trial was conducted following a randomized complete block design, with four replications and two plants per plot, with a total of 32 trees under evaluation for each cultivar. Data analyses were performed by parametric (Fisher) and by nonparametric (Friedman and Kruskal Wallis) for variables that did not fit the normal distribution. AVG application about one month after the second natural fruit fall set this occurrence but modified the form of \'Quintal\' avocados. In the \'Margarida\' cultivar, sprayings with 2,4-D modified the form of the fruits and the application of potassium phosphite grow the flower fixation. No effect on postharvest quality attributes were observed among the treatments.
26

Desarrollo de líneas de introgresión en melón para la mejora de la calidad de esta especie

Perpiñá Martín, Gorka 27 May 2021 (has links)
[ES] El melón (Cucumis melo L.) es actualmente uno de los cultivos con mayor importancia económica en el mundo. La amplia variabilidad genética intraespecífica que presenta permite el estudio para su explotación del control genético de un amplio abanico de caracteres tanto agronómicos como de calidad del fruto. En los últimos años se han desarrollado un gran número de marcadores moleculares y de herramientas genómicas en melón, que facilitan el desarrollo de nuevas poblaciones de mejora. Las líneas de introgresión (ILs) son un conjunto de líneas que contienen un fragmento cromosómico de un parental donante, normalmente exótico, en un fondo genético común normalmente de una variedad de élite. Estas colecciones son apropiadas para el estudio de caracteres cuantitativos y para la introducción de alelos exóticos favorables en cultivares comerciales. En la presente tesis doctoral se describe el desarrollo de una colección de ILs empleando la entrada japonesa 'Ginsen makuwa', como parental donante y el cultivar francés 'Vedrantais' como parental recurrente. Los sucesivos genotipados en generaciones tempranas mediante la plataforma Agena Bioscience y High Resolution Melting, han mejorado la eficiencia en el proceso de obtención de las ILs (cinco generaciones). Esta colección incluye 27 ILs, que posteriormente se han caracterizado mediante un genotipado de alta densidad (Genotyping by Sequencing). Éstas presentan un promedio de 2,7 introgresiones/IL con un 94% de recuperación del fondo genético 'Vedrantais', representando un 96,8% del genoma donante. El análisis de los datos de fenotipado en tres ambientes y el genotipado dió lugar a la detección de 86 QTLs (Quantitative Tratit Loci), de los que 74 fueron estables en al menos dos ambientes. De éstos, 3 QTLs están relacionados con aspectos de floración, 4 con la precocidad de maduración del fruto, 33 con aspectos morfológicos (forma del fruto, reticulado y espesor de la corteza), 12 con el proceso de maduración (presencia de aroma, capa de abscisión, firmeza de la pulpa), 16 con el color de la pulpa, 5 con el color interno de la corteza y 1 con el contenido en sólidos solubles. Algunos de los QTLs descritos en esta tesis han sido identificados en trabajos previos, lo que da solidez a las regiones detectadas, otros, en cambio, resultan novedosos y, por tanto, muy interesantes, pues constituyen un recurso muy valioso tanto para la búsqueda de genes candidatos como para el empleo de estos alelos en programas de mejora. De entre las ILs más prometedoras, destaca MAK_10-1 por presentar un bloqueo del climaterio, lo cual se traduce en una mayor vida postcosecha, característica muy buscada en el mercado internacional. Los efectos de la introgresión en el cromosoma 10 son la ausencia de aroma externo y la mayor firmeza de la pulpa, además del mayor contenido de sólidos solubles en pulpa. Además, se han localizado varios genes candidatos involucrados en la regulación transcripcional y de señalización de etileno durante la maduración del fruto. Por otro lado, se describen otras líneas potencialmente interesantes, así como genes candidatos, para proporcionar diversidad de tamaños, formas, color de la pulpa y perfil aromático al mercado de tipos cantalupo. Respecto al perfil de compuestos volátiles (VOCs) analizado en las ILs, se encontró que las introgresiones Makuwa en general disminuyeron el contenido en compuestos aromáticos. A pesar del efecto ambiental notable, se pudieron asociar ciertas regiones genómicas a ciertos perfiles de VOCs, identificando a su vez algunos genes candidatos involucrados en diferentes rutas de biosíntesis de aromas. La dificultad de recuperar ciertos perfiles aromáticos en los programas de mejora se pone de manifiesto por el elevado número de regiones y genes implicados, así como por efectos pleiotrópicos que afectan a la producción de aromas y que se describen en esta tesis como el bloqueo del climaterio o / [EN] Melon (Cucumis melo L.) is one of the most economically important crops in the world. The wide intraspecific genetic variability that it presents allows the study of a wide range agronomic and fruit quality traits. In recent years, a large number of molecular markers and genomic tools have been developed in melon, which is a resource that facilitates the development of new breeding populations. Introgression Lines (ILs) are a set of lines that contain a chromosomal fragment of a donor parent, usually wild or exotic, in a common genetic background usually an elite variety. These collections are appropriate for the study of quantitative traits and, above all, for the introduction of exotic alleles in modern cultivars. This doctoral thesis describes the development of a collection of ILs using the Japanese accesion 'Ginsen makuwa', as an exotic donor parent, and the French cultivar 'Vedrantais' as a recurrent parent. Successive genotyping in early generations through the Agena Bioscience platform and High Resolution Melting, have improved efficiency in the process of obtaining ILs (five generations). This collection includes 27 ILs, which have subsequently been characterized by high-density genotyping (Genotyping by Sequencing). These have an average of 2.7 introgressions / IL with a 94% 'Vedrantais' genetic background, representing 96.8% of the donor genome 'Ginsen makuwa'. The analysis of phenotyping data in three environments and genotyping resulted in the detection of 86 QTLs (Quantitative Tratit Loci), of which 74 were stable in at least two environments. Of these, 3 QTLs related with flowering aspects, 33 QTLs related with the mophological fruit (fruit shape, netting and rind thickness), 12 QTLs related with ripening behaviour (presence/absence of aroma, abscission layer and flesh firmness), 16 QTLs were related with flesh color, 5 QTLs related with color of the inner rind and 1 related with the soluble solid concentration. Some of the QTLs described in this thesis have been identified in previous works, giving greater confidence to the detected regions, others, however, are novel and, therefore, very interesting, becouse they constitute a very valuable resource for the search for candidate genes and for the use of these alleles in improvement programs. Of the entire ILs collection, MAK_10-1 presented a blockade of the climacteric, which can translate into a longer post-harvest life, trait that is very in the international market. The effects of introgression on chromosome 10 are the absence of external aroma and the greater flesh firmness, in addition the higher soluble solids content in flesh. In addition, several candidate genes involved in transcriptional regulation and ethylene signaling during fruit ripening have been located. On the other hand, other potentially interesting lines and candidate genes, are described to provide diversity of sizes, shapes, flesh color and aromatic profile to the cantaloupe type market. Regarding the profile of volatile compounds (VOCs) analyzed in ILs, it was found that Makuwa introgressions generally decreased the content of aromatic compounds. Despite the remarkable environmental effect, certain genomic regions could be associated with certain VOCs profiles, identifying some candidate genes involved in different aromatic biosynthetic pathways. The difficulty of recover certain aromatic profiles in breeding programs is evidenced by the high number of regions and genes involved, as well as by pleiotropic effects that affect the aroma production and which are described in this thesis as the blocking of the climacteric or the flesh color due to the presence of carotenes. / [CA] El meló (Cucumis melo L.) és actualment un dels cultius amb major importància económica en el món. La seua gran variabilitat genètica intraespecífica permet l'estudi per a la seua explotació del control genètic d'un gran ventall de caràcters tant agronòmics com de qualitat del fruit. En els últims anys s'han desenvolupat un gran nombre de marcadors moleculars i de ferramentes genòmiques en meló, que faciliten el desenvolupament de noves poblacions de millora. Les línies de introgressió (ILs) són un conjunt de línies que contenen un fragment cromosòmic d'un parental donant, normalment exòtic, en un fons genètic normalment d'una varietat d'èlit. Estes col·leccions són útils per a l'estudi de caràcters quantitatius, a més de per a la introducció d'al·lels exòtics favorables en cultivars comercials. En la present Tesi Doctoral es descriu el desenvolupament d'una col·lecció d'ILs amb l'entrada japonesa 'Ginsen makuwa' com parental donant i el cultivar francés 'Vedrantais' com parental recurrent. Els successius genotipatges en generacions primerenques, mitjançant la plataforma Agena Bioscience i High Resolution Melting, han millorat l'eficiència en el procés d'obtenció de les ILs (cinc generacions). Esta col·lecció inclueix 27 ILs que posteriorment s'han caracteritzat mitjançant genotipatge per seqüenciació. Estes presenten un promedi de 2,7 introgressions/IL amb un 94% de recuperació del fons genètic 'Vedrantais', representant un 96,8% del genoma donant. L'anàlisi de les dades de fenotipatge en tres ambients i el genotipatge, facilità la detecció de 86 QTLs (Quantitative Trait Loci), dels quals 74 foren estables en al menys dos ambients. D'estos, 3 QTLs estan relacionats amb aspectes de floració, 4 amb la precocitat de maduració del fruit, 33 amb aspectes morfològics (forma del fruit, reticulat, espessor pell), 12 amb el procés de maduració (presència d'aroma, capa d'abscisió, fermesa de la polpa), 16 amb el color de la polpa, 5 amb el color intern de la pell i 1 amb el contingut en sòlids solubles. Alguns dels QTLs descrits en la Tesi han sigut identificats en treballs previs, el que dóna solidesa a les regions detectades, altres en canvi, resulten nous i, per tant, molt interessants, ja que constitueixen un recurs valuós tant per a la recerca de gens candidats com per a l'ús d'estos al·lels en programes de millora. D'entre les ILs prometedores, destaca MAK_10-1 per presentar un bloqueig del climateri, el qual es tradueix en una major vida postcollita, característica molt buscada en el mercat internacional. Els efectes de la introgressió en el cromosoma 10 són l'absència d'aroma extern i la major fermesa de la polpa, a més del major contingut en sòlids solubles. S'han localitzat diversos gens candidats involucrats en la regulació transcripcional i de senyalització d'etilè durant la maduració del fruit. Per altra banda, es descriuen altres línies potencialment interessants, així com gens candidats, per a proporcionar diversitat de grandària, forma, color de la polpa i perfil aromàtic al mercat de tipus cantalupo. Respecte al perfil de compostos volàtils (VOCs) analitzat en les ILs, es trobà que les introgressions Makuwa en general van disminuir el contingut en compostos aromàtics. Malgrat el efecte ambiental notable, es pogueren associar certes regions genòmiques a certs perfils de VOCs, identificant alguns gens candidats en diferents rutes de biosíntesis d'aromes. La dificultat de recuperar certs perfils aromàtics en els programes de millora es posa de manifest per l'elevat nombre de regions i gens implicats, així com pels efectes pleiotròpics que afecten a la producció d'aromes i que es descriuen en esta Tesi, com el bloqueig del climateri o la coloració de la polpa per presència de carotens. / Perpiñá Martín, G. (2020). Desarrollo de líneas de introgresión en melón para la mejora de la calidad de esta especie [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/147113 / TESIS
27

Redefining the hormonal control of tomato (Solanum lycopersicum cv. Micro-Tom) fruit development / Redefinindo o controle hormonal do desenvolvimento do fruto do tomateiro (Solanum Iycopersicum cv. Micro-Tom)

Achon Forno, Ignacio 06 April 2017 (has links)
The hormonal control of tomato (Solanum lycopersicum) fruit development have been extensively studied, mainly during ripening. Notwithstanding, considerable gaps still exist in our understanding of the function and spatial-temporal distribution of hormones during fruit development. Here, we performed histochemical analysis of tomato cv. Micro-Tom transgenic lines harboring the gene reporter GUS fused to five different promoter responsive to the hormones, auxin, cytokinins (CKs), gibberellins (GAs), abscisic acid (ABA) and ethylene, in order to redefine their spatial-temporal distribution during tomato fruit development, from early pre-anthesis stages to red ripe (RR) stage. CKs levels were high during pre-anthesis, initially in placental tissues and subsequently in ovule, indicating a major function of this hormone during pre-fertilized ovary growth. At early post-fertilization stages, CKs contents were high in seeds, and afterward in the outer and inner epidermical and subepidermical layer of pericarp. High auxin content was observed, during all pre-anthesis and fruit development stages, in pedicel, suggesting a basipetal transport to the mother plant. Ethylene contents increased during pre-anthesis ovary growth. Interestingly, ethylene contents did not decrease, immediately, post-fertilization. The content of GAs and ABA was low at pre-anthesis and early post-fertilization stages, specific in placental tissues and pericarp. Conversely, these hormones accumulated mainly during cell expansion phase of fruit growth. Pollen grains that reached the stigma, post anther dehiscence, showed high content of auxin and ABA. In addition, we reported an antagonism between ethylene and GAs contents during tomato fruit development, where the level of ethylene started to decrease during the cell expansion phase of the fruit growth, moment when the level of GAs started to increase in placental tissues and pericarp. / O controle hormonal do desenvolvimento do fruto do tomateiro (Solanum lycopersicum cv. Micro-Tom) já foi extensamente estudado, principalmente no amadurecimento. No entanto, ainda existem consideráveis lacunas em nosso conhecimento da função e distribuição espaço-temporal dos hormônios durante o desenvolvimento do fruto. Foram realizados ensaios histoquímicos com cinco linhas transgênicas de tomate cv. Micro-Tom que carregavam o gene repórter GUS fusionado a cinco diferentes promotores responsivos aos hormônios, auxina, citocinina (CKs), giberelina (GAs), ácido abscísico (ABA) e etileno, com o fim de redefinir a distribuição espaço-temporal deles ao longo do desenvolvimento do fruto, desde estágios iniciais pre-anteses até o estágio red ripe (RR). Os níveis de CKs foram altos na fase pre-anteses, inicialmente na placenta e posteriormente nos óvulos, indicando um papel importante deste hormônio no crescimento do ovário, pre- fertilização. Nos estágios inicias, post-fertilização, o conteúdo de CKs foi alto nas sementes e depois nas camadas epidérmicas e subepidérmicas internas e externas do pericarpo. Alto conteúdo de auxina foi observado, durante todos o desenvolvimento do fruto, no pedicelo, sugerindo o transporte basípeto de auxina para a planta mãe. Os níveis de etileno aumentaram durante o crescimento do ovário antes da anteses. Interessantemente, o nível de etileno não diminuiu imediatamente post-fertilização. Os conteúdos de GA e ABA foram baixos prévios a anteses e nos estágios inicias pre-fertilização, especificamente na placenta e pericarpo. Inversamente, o conteúdo desses hormônios aumentou na fase de expansão celular do crescimento do fruto. Os grãos de pólen que chegaram ao stigma, post deiscência das anteras, apresentaram altos níveis de ABA e auxina. Além disso, reportamos um antagonismo entre conteúdo de etileno e giberelina durante o desenvolvimento do fruto, onde o nível de etileno começou a decrescer durante a fase de expansão celular do crescimento do fruto, momento em que o nível de giberelina começou a aumentar na placenta e pericarpo.
28

Padrões geográficos das síndromes de dispersão e características dos frutos de espécies arbustivo-arbóreas em comunidades vegetais da Mata Atlântica / Geographic patterns of the fruit traits from Atlantic forest: environmental and ecological relationships of the dispersal modes

Campassi, Flavia 02 August 2006 (has links)
Frutos com sementes que são dispersas por vertebrados são muito freqüentes em florestas tropicais. Porém há uma grande variação na proporção de frutos zoocóricos quando se comparam diferentes comunidades. A Mata Atlântica deve possuir entre suas espécies, semelhante proporção de dispersão biótica com outras comunidades de floresta tropical mas deve apresentar diferenças entre as comunidades que a compõe caso sejam consideradas suas diferenças vegetacionais. No primeiro capítulo desta dissertação as síndromes de dispersão de sementes de espécies arbustivo-arbóreas foram quantificadas de forma geral para o domínio da Mata Atlântica e suas comunidades foram comparadas entre os três tipos de vegetações florestais que a compõe. As florestas ombrófila, estacional semidecidual e estacional decidual também foram comparadas quanto a variáveis relacionadas aos frutos zoocóricos como o tipo de dispersor (aves, mamíferos ou misto), tamanho do diásporo (diâmetro e comprimento) e cor do fruto. Para isso foram compiladas informações para mais de 2000 espécies de plantas, pertencentes a 188 comunidades no domínio da Mata Atlântica. As florestas que compões seu domínio diferem entre si. As comunidades da floresta ombrófila, que é a mais úmida, possuem maior proporção de frutos zoocóricos, maior proporção de frutos ornitocóricos, média dos diâmetros dos diásporos menores e maior proporção de cores preferencialmente relacionadas à dispersão por aves. O segundo capítulo, considerando que as espécies dispersas por animais aumentam das florestas temperadas para as florestas mais úmidas e variam de acordo com outros fatores ambientais como altitude, aridez, tipo de solo, disponibilidade de oxigênio, nutrientes, luz, e disponibilidade de dispersores, verifica quais variáveis climáticas e espaciais influenciam os modos de dispersão e as características dos frutos em comunidades do domínio da Mata Atlântica. As análises efetuadas envolveram correlações de Spearman e modelos de regressão linear entre as variáveis explanatórias (temperatura, precipitação, distância do oceano, latitude, longitude, entre outras). Os resultados principais encontrados foram: (a) comunidades vegetais com maior proporção de zoocoria entre suas espécies possuem mais frutos dispersos por aves do que por mamíferos, e também possuem frutos menores; (b) a altitude é um gradiente onde comunidades vegetais mais elevadas e com menores temperaturas, apresentam maior proporção de espécies ornitocóricas, com diásporos de menor diâmetro. / Fruits with seeds dispersed by vertebrates are very frequent in tropical forests. However, there is a great variation in the proportion of zoochoric fruits when different communities are compared. Atlantic forest might have between its species, similar proportion of biotic dispersal modes comparing with other tropical forest communities but, its communities might show differences between if vegetational differences are considered. In the first chapter of this dissertation, the seed dispersal syndromes of shrub and tree species had been quantified for the domain of Atlantic forests and its communities had been compared between the three types of forest vegetations types that compose it. The forests humid forest, the stational semidecidual and the stacional decidual forest had been also compared in relation to others zoochoric fruit variables related as the type of disperser (birds, mammals or mixed), size of diaspore (diameter and length) and color of the fruit. Information has been taken for more than 2000 species of plants, compiled for 188 communities in the domain of Atlantic forest. The forests differs from each other. The communities of the humid forest have higher proportions of zoochory, higher proportion of bird dispersed fruits, smaller diameter means and higher mean of preferential colors related to bird dispersion. In the second chapter, considering that vertebrate dispersed species increase from temperate forests to the most humid forests and varies according to other environmental factors as altitude, dryness, soil type, oxygen availability, nutrients, light, and availability of dispersers, we verified which climatic and special variable influence the dispersal modes and the fruit traits in communities at the domain of Atlantic forest. The analyses had involved Spearman rank correlations and regression linear models between explanatory variables (temperature, precipitation, distance from the ocean, latitude, longitude, and others). The main results found are: (a) vegetal communities with higher proportion of zoochory have more bird dispersed fruits between its species than mammals fruits, and have also smaller fruits; (b) the altitude is a gradient where higher vegetal communities with lower temperatures show higher proportions of ornitochoric species, with smaller diameter diapores.
29

Estudos da maturação do fruto e das sementes de Physalis peruviana L. e do teste de germinação / Studies on the maturation of the fruit and seeds of Physalis peruviana L. and germination test

Diniz, Fábio Oliveira 04 December 2018 (has links)
O cultivo de fisális (Physalis peruviana L.) é uma alternativa promissora para os agricultores que se dedicam à produção de frutíferas exóticas, do segmento de \"pequenas frutas\", em decorrrência da valorização do fruto, que possue diversas qualidades organolépticas e funcionais. Entretanto, ainda são escassas as informações sobre a cultura nas condições edafoclimáticas brasileiras, especialmente em relaçao aos processos de maturação dos frutos e das sementes, de modo que possa ser indicado o momento adequado para a colheita, considerando a qualidade dos frutos e das sementes e, não menos importante, o estudo das condições ideais para o teste de germinação das sementes, uma vez que, este teste, além de ser empregado para auxiliar na identificação da maturidade fisiológica das sementes, seus resultados são parâmetro para comparação da qualidade das sementes dos lotes e para a comercialização das sementes. Portanto, a presente pesquisa foi realizada com os objetivos de avaliar as necessidades de luz, temperatura e substrato para o teste de germinação; estudar a maturação dos frutos e das sementes e, a incidência de fungos nas sementes de Physalis peruviana L., segundo o momento do florescimento da planta e a idade dos frutos. Desta forma, a pesquisa foi conduzida entre fevereiro de 2016 e novembro de 2017, nos Laboratórios Análise de Sementes (LAS), de Análise de Imagens (LAI), de Pós-Colheita de Produtos Hortícolas (LPCPH) e de Patologia de Sementes (LPS), pertencentes aos Departamentos de Produção Vegetal e de Fitopatologia e Nematologia, da Escola Superior de Agricultura \"Luiz de Queiroz\", Universidade de São Paulo (USP, ESALQ), em Piracicaba, São Paulo. Para os estudos do teste de germinação das sementes, primeirameite foram avaliados diferentes suprimentos de luz e temperatura, sendo utilizada uma mesa termogradiente regulada com nove intervalos de temperatura (variação de 15 °C a 35 °C) e duas alternadas 20-30 °C e 15-35 °C, com oito horas de fotoperíodo e na ausência total de luz. Após estabelecidos os requerimentos de luz e temperatura, foram estudados os substratos para germinação das sementes: papel mata-borrão (sobre papel), areia (entre areia) e vermiculita (entre vermiculita). Quanto aos estudos da maturação e análise sanitária, foram distinguidos dois momentos de florescimento das plantas, 55 e 105 dias após o transplante (DAT) e, em cada um destes momentos, as flores foram marcadas por ocasião da antese e os respectivos frutos e sementes avaliados aos 45, 60, 75 e 90 dias após (DAA). A germinação das sementes de Physalis peruviana L. ocorre em intervalo amplo de temperatura (15 a 30,2 °C), sendo ideais as temperaturas 25 °C constante e 20-30 °C alternada, com oito horas de luz. O substrato areia (entre areia) é mais adequado e, como alternativa, podem ser utilizados o papel (sobre papel) e a vermiculita (entre vermiculita). As avaliações do teste de germinação podem ser realizadas no 7º dia (primeira contagem) e no 14º dia (contagem final) após a instalação do teste. O momento do florescimento e o estádio de desenvolvimento do fruto têm influência sobre as características qualitativas deste e sobre a maturação das sementes. A idade (em dias após a antese) e as modificações da cor, da massa, do tamanho e do sabor que ocorrem durante o desenvolvimento são parâmetros indicativos da maturidade fisiológica tanto do fruto quanto das sementes, as quais ocorrem aos 75 DAA (55 DAT) e aos 60 DAA (105 DAT). Além disso, os frutos produzidos em Piracicaba, São Paulo, têm padrão para a comercialização e qualidade similar a dos frutos produzidos em outras regiões de cultivo. Os gêneros fúngicos constatados em sementes de Physalis peruviana L. são Alternaria, Aspergillus, Bipolaris, Cladosporium, Epicoccum, Fusarium, Nigrospora e Penicillium, sendo a menor incidência em sementes de 75 DAA. A presença dos fungos não afeta o componente fisiológico das sementes. / The cultivation of cape gooseberry (Physalis peruviana L.) is a promising alternative for the farmers who are dedicated to the production of exotic fruit, the \"small fruits\" segment, due to the valorization of the fruit, which has several organoleptic and functional qualities. However, information about the crop under Brazilian soil and climate conditions is still scarce, especially in relation to the fruit and seed maturation processes, so that the appropriate time for harvest can be indicated, considering the quality of the fruits and seeds and, not least, the study of the ideal conditions for the seed germination test, since this test, besides being used to help in the identification of the physiological maturity of the seeds, yours results are parameter for comparison the seed quality of the lots and for seed marketing. Therefore, the present research was developed out with the objective of evaluating the light, temperature and substrate requirements for the germination test and to study the maturation of fruits and seeds, and the incidence of fungi on seed of Physalis peruviana L., according to the moment of flowering of the plant and fruit age. The research was conducted between february 2016 and november 2017, in the Laboratories of Seeds Analysis (LAS), Analysis of Images (LAI), Post-Harvesting of Horticultural Plants (LPCPH) and Pathology Seeds (LPS), belonging to the Departments of Crop Science and Phytopathology and Nematology, Luiz de Queiroz College of Agriculture, University of São Paulo (USP/ESALQ), in Piracicaba, São Paulo. For the seed germination test, different light and temperature supplies were evaluated first, using a termo-gradient table regulated with nine temperature ranges (ranging from 15 °C to 35 °C) and two alternate 20-30 °C and 15-35 °C, with eight hours of photoperiod and in the total absence of light. After the light and temperature requirements were established, the substrates for seed germination were studied: blotter paper sheets (upon paper), sand (between sand) and vermiculite (between vermiculite). In the maturation and seed health studies, two flowering moments were considered, at 55 and 105 days after transplanting (DAT) of the plants, and in each of these moments, the flowers were marked in the anthesis and the respective fruits and seeds evaluated at 45, 60, 75 and 90 days after anthesis (DAA).The germination of the seeds of Physalis peruviana L. occurs in a wide temperature range (15 to 30,2 °C), with temperatures 25 °C constant and 20-30 °C alternating, with eight hours of light. The sand substrate (between sand) is more suitable and, alternatively, paper and vermiculite may be used. The germination test evaluations can be performed on the 7th day (first count) and on the 14th day (final count) after the test installation. The moment of flowering and the development stage of the fruit influence the qualitative characteristics of the fruit and the maturation of the seeds. The age (in days after anthesis) and changes in color, mass, size and flavor that occur during the development, are indicative parameters of the physiological maturity of both fruit and seeds, which occur at 75 DAA (55 DAT) and at 60 DAA (105 DAT). In addition, fruits produced in Piracicaba, São Paulo, has a commercial pattern and quality similar to the fruits produced in other regions. The fungal genus found in seeds of Physalis peruviana L. are Alternaria, Aspergillus, Bipolaris, Cladosporium, Epicoccum, Fusarium, Nigrospora and Penicillium, the lowest incidence occurring in seeds of 75 DAA. The presence of fungi does not affect the physiological component of the seeds.
30

Fenologia e qualidade de frutos de nespereira / Fenology and fruit quality of Loquat

Grassi, Alexandre Manzoni 29 August 2008 (has links)
A nespereira é uma planta rústica, que prescinde da utilização sistemática de defensivos, o que torna o cultivo atraente, para atender ao público que cresce, dia a dia, à procura de produtos naturais.O trabalho teve por objetivo realizar a caracterização fenológica da nespereira, estabelecendo os estádios fenológicos e o ciclo de produção de 5 cultivares e de uma seleção.Também estudou-se a melhor fase para o ensacamento dos frutos e a intensidade de raleio para a obtenção de frutos de alta qualidade. Foi estabelecida uma escala fenológica contendo sete estádios de desenvolvimento para a nespereira. Os estágios observados foram: 0 Desenvolvimento da Gema; 1 Desenvolvimento das folhas; 3 Desenvolvimento dos Brotos; 5 Emergência da Inflorescência; 6 Florescimento; 7 Desenvolvimento dos frutos; 8 Maturação dos frutos, de acordo com a escala BBCH. Mediante o estudo da escala fenológica das 5 cultivares e da seleção IAC NE3, verificou-se a existência de diferenças no ciclo de produção das cultivares estudadas e também da seleção, possibilitando a observação de três grupos. O primeiro grupo, mais precoce, foi formado pelas cultivares Mizuho e Mizumo, com ciclo médio de 195 dias contados a partir do início do desenvolvimento das gemas até a colheita dos frutos. As cultivares Néctar de Cristal e Centenária formaram um segundo grupo apresentando um ciclo intermediário com uma média de 203 dias. Já a cultivar Mizauto e a seleção IAC NE3 foram as mais tardias, uma vez que o ciclo foi concluído 208 dias, em média, após o início do desenvolvimento das gemas.A intensidade de raleio a ser adotada deve ser de 4 ou 6 frutos por panícula, levando-se em conta a safra esperada; o ensacamento dos frutos deve ser realizado nos estádios 1 (frutos com 1,0 cm de diâmetro) ou 2 (frutos com 1,5 cm de diâmetro). / The Loquat is a rustic plant, which renounce the systematic use of defensive, which makes the cultivation attractive, to attend the public that grows, day by day, the demand for natural products. The study aimed to carry out the phenological characterization of loquat, setting the phenological stages and the cycle of production of 5 cultivars and a selection. Also studied is the best stage for the bagging of panicles and thinning intensity for obtaining fruits of high quality. Was established a scale containing seven phenological stages of development for loquat. The stages were observed: 0 - Development of bud, 1 - Development of the leaves, 3 - Development of shoot, 5 - Emergency of Inflorescence, 6 - Blooming; 7 - Development of fruit; 8 - Ripening fruits, according to the scale BBCH. Through the study of phenological scale from 5 cultivars and selection IAC NE3, there are differences in the production cycle of cultivars and the selection, enabling the observation of three groups. The first group, earlier, was formed by cultivars with Mizuho and Mizumo cycle average of 195 days counted from the beginning of the development of buds until the harvest fruit. Cultivars nectar of Cristal and Centenária formed a second group presenting a cycle intermediary with an average of 203 days. The cultivar Mizauto and the select IAC NE3 were the most late, since the cycle was completed 208 days on average after the start of the development of buds. The intensity of thinning to be used must be 4 or 6 fruits per raceme, considering the crop waited and the fruit price in the market. The fruit bagging must be realized in the harvest time 1(fruits with 1,0 cm of diameter) or 2(fruits with 1,5 cm of diameter).

Page generated in 0.2602 seconds