• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 115
  • 26
  • 8
  • Tagged with
  • 151
  • 77
  • 36
  • 32
  • 26
  • 23
  • 19
  • 18
  • 18
  • 18
  • 15
  • 14
  • 13
  • 12
  • 12
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
41

Fenologia e qualidade de frutos de nespereira / Fenology and fruit quality of Loquat

Alexandre Manzoni Grassi 29 August 2008 (has links)
A nespereira é uma planta rústica, que prescinde da utilização sistemática de defensivos, o que torna o cultivo atraente, para atender ao público que cresce, dia a dia, à procura de produtos naturais.O trabalho teve por objetivo realizar a caracterização fenológica da nespereira, estabelecendo os estádios fenológicos e o ciclo de produção de 5 cultivares e de uma seleção.Também estudou-se a melhor fase para o ensacamento dos frutos e a intensidade de raleio para a obtenção de frutos de alta qualidade. Foi estabelecida uma escala fenológica contendo sete estádios de desenvolvimento para a nespereira. Os estágios observados foram: 0 Desenvolvimento da Gema; 1 Desenvolvimento das folhas; 3 Desenvolvimento dos Brotos; 5 Emergência da Inflorescência; 6 Florescimento; 7 Desenvolvimento dos frutos; 8 Maturação dos frutos, de acordo com a escala BBCH. Mediante o estudo da escala fenológica das 5 cultivares e da seleção IAC NE3, verificou-se a existência de diferenças no ciclo de produção das cultivares estudadas e também da seleção, possibilitando a observação de três grupos. O primeiro grupo, mais precoce, foi formado pelas cultivares Mizuho e Mizumo, com ciclo médio de 195 dias contados a partir do início do desenvolvimento das gemas até a colheita dos frutos. As cultivares Néctar de Cristal e Centenária formaram um segundo grupo apresentando um ciclo intermediário com uma média de 203 dias. Já a cultivar Mizauto e a seleção IAC NE3 foram as mais tardias, uma vez que o ciclo foi concluído 208 dias, em média, após o início do desenvolvimento das gemas.A intensidade de raleio a ser adotada deve ser de 4 ou 6 frutos por panícula, levando-se em conta a safra esperada; o ensacamento dos frutos deve ser realizado nos estádios 1 (frutos com 1,0 cm de diâmetro) ou 2 (frutos com 1,5 cm de diâmetro). / The Loquat is a rustic plant, which renounce the systematic use of defensive, which makes the cultivation attractive, to attend the public that grows, day by day, the demand for natural products. The study aimed to carry out the phenological characterization of loquat, setting the phenological stages and the cycle of production of 5 cultivars and a selection. Also studied is the best stage for the bagging of panicles and thinning intensity for obtaining fruits of high quality. Was established a scale containing seven phenological stages of development for loquat. The stages were observed: 0 - Development of bud, 1 - Development of the leaves, 3 - Development of shoot, 5 - Emergency of Inflorescence, 6 - Blooming; 7 - Development of fruit; 8 - Ripening fruits, according to the scale BBCH. Through the study of phenological scale from 5 cultivars and selection IAC NE3, there are differences in the production cycle of cultivars and the selection, enabling the observation of three groups. The first group, earlier, was formed by cultivars with Mizuho and Mizumo cycle average of 195 days counted from the beginning of the development of buds until the harvest fruit. Cultivars nectar of Cristal and Centenária formed a second group presenting a cycle intermediary with an average of 203 days. The cultivar Mizauto and the select IAC NE3 were the most late, since the cycle was completed 208 days on average after the start of the development of buds. The intensity of thinning to be used must be 4 or 6 fruits per raceme, considering the crop waited and the fruit price in the market. The fruit bagging must be realized in the harvest time 1(fruits with 1,0 cm of diameter) or 2(fruits with 1,5 cm of diameter).
42

Inulinases produzidas por leveduras isoladas do semi?rido baiano: estudos de imobiliza??o e aplica??o na produ??o de frutose e fruto-oligossacar?deos

Ribeiro, Geise Camila de Araujo 18 December 2014 (has links)
Submitted by Natalie Mendes (nataliermendes@gmail.com) on 2015-07-29T00:33:48Z No. of bitstreams: 1 Disserta??o Mestrado em Biotecnologia-PPGBIOTEC UEFS- Geise Camila.pdf: 2048024 bytes, checksum: e92340d2b71036b615c4cb83414b0373 (MD5) / Made available in DSpace on 2015-07-29T00:33:48Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Disserta??o Mestrado em Biotecnologia-PPGBIOTEC UEFS- Geise Camila.pdf: 2048024 bytes, checksum: e92340d2b71036b615c4cb83414b0373 (MD5) Previous issue date: 2014-12-18 / Coordena??o de Aperfei?oamento de Pessoal de N?vel Superior - CAPES / The exploration of the microorganisms species semiarid region has become a viable alternative for the industry, especially producing yeast inulinases which can be applied in the production of fructo-oligosaccharides and fructose from the hydrolysis of inulin. This work had as its theme the study of the immobilization inulinases enzymes produced by yeasts of the semiarid region of Bahia, with the overall objective of the work is to study the application of inulinases immobilized in the production of concentrated fructose and fructo-oligosaccharides. The strains of yeast Pseudozyma sp. (CCMB 306) and Rhodotorula mucilaginosa (CCMB 604) were obtained from the Culture Collection of Microorganisms of Bahia (CCMB), Universidade Estadual de Feira de Santana (UEFS). Immobilization was performed using as support eggshell, celite, Immobeads?, Sepabeads? and silica, and the results analyzed using the Origin version 8.5.1 program. Immobilization in solid supports inulinase shown to be a viable technique, since the non-inactivated enzyme, showing increased activity in the inulinase CCMB 306 samples immobilized on celite in organic medium. Optimization of fructo-oligosaccharides production was achieved the highest concentration of product in samples with inulin concentration of 25% and time of reaction 16 h. In conclusion, the application of inulinases enzymes produced by micro-organisms of the semiarid in the hydrolysis of inulin is of significant importance for biotechnology development in the region. / A explora??o de esp?cies de micro-organismos da regi?o semi?rida tem se tornado uma alternativa vi?vel para a ind?stria, destacando-se leveduras produtoras de inulinases, que podem ser aplicadas na produ??o de frutose e fruto-oligossacar?deos, a partir da hidr?lise da inulina. O presente trabalho teve como tema o estudo da imobiliza??o de enzimas inulinases produzidas por leveduras do semi?rido baiano, sendo o objetivo geral estudar a aplica??o de inulinases imobilizadas na produ??o de concentrados de frutose e fruto-oligossacar?deos. As linhagens de leveduras Pseudozyma sp. (CCMB 306) e Rhodotorula mucilaginosa (CCMB 604) foram obtidas da Cole??o de Cultura de Micro-organismos da Bahia (CCMB) da Universidade Estadual de Feira de Santana (UEFS). A imobiliza??o foi realizada utilizando-se como suporte casca de ovo, celite, Immobeads?, Sepabeads? e s?lica, sendo os resultados analisados com aux?lio do programa Origin vers?o 8.5.1. A imobiliza??o de inulinase nos suportes s?lidos demonstrou ser uma t?cnica vi?vel, uma vez que n?o inativou a enzima, apresentando a maior atividade nas amostras de inulinase de CCMB 306 imobilizada em celite em meio org?nico. Na otimiza??o da produ??o de fruto-oligossacar?deos obteve-se a maior concentra??o de produto nas amostras com concentra??o de inulina de 25% e tempo de rea??o de 16 h. Em conclus?o, a aplica??o de enzimas inulinases obtidas atrav?s de micro-organismos presentes no semi?rido na hidr?lise da inulina ? de significativa import?ncia para o desenvolvimento biotecnol?gico da regi?o, sendo interessante a otimiza??o dos m?todos de imobiliza??o e sele??o adequada dos suportes a serem utilizados para obten??o de melhores resultados.
43

Análisis funcional de las polifenol oxidasas (PPOs) de frutos de níspero (Eriobotrya japonica Lindl): desarrollo y aplicación de herramientas moleculares y proteómicas

Morante Carriel, Jaime 27 July 2012 (has links)
No description available.
44

Potencial de la cepa CPA-8 de Bacillus subtilis como agente de biocontrol de enfermedades de postcosecha de fruta

Yánez Mandizábal, Viviana del Rocío 18 January 2012 (has links)
La limitació en l’ús de fungicides per al control de malalties en postcollita de fruita és una problemàtica d’elevada magnitud en el sector fructícola actual. Degut a això l’ús d’estratègies alternatives com el control biològic microbià són fonamentals per a la producció de fruita de qualitat. Malgrat tot, el desenvolupament de programes de biocontrol eficaços requereix d’un coneixement profund de la capacitat de control i els mecanismes d’acció utilitzats per l’agent microbià que es pretén emprar, així com de la possibilitat per a què aquest pugui ésser produït i formulat a nivell comercial. En aquest context, la bactèria Bacillus subtilis soca CPA–8 aïllada de la superfície de nectarines al Laboratori de Patologia de Postcollita del Centre IRTA (Lleida) ha demostrat tenir una bona capacitat de biocontrol de malalties de postcollita de fruita de pinyol. El seu futur ús a nivell comercial depèn de l’estudi del seu potencial de biocontrol de malalties de postcollita de fruita; així com del desenvolupament de processos per a l’optimització de la producció i formulació. La present tesi tenia com a objectiu principal avaluar aspectes clau per al desenvolupament de B. subtilis CPA–8 com agent efectiu per al control biològic de malalties de postcollita de fruita. Per a complir amb aquest objectiu, en primer lloc, es va dur a terme una anàlisi detallada de les característiques biològiques de la soca CPA–8 com ara el seu creixement en medi de cultiu, producció d’endòspores i substàncies antifúngiques; així com el seu potencial per al control de malalties importants en postcollita de taronja, poma i fruita de pinyol (Capítol 1). Amb aquests resultats, el següent pas fou estudiar el mode d’acció utilitzat per B. subtilis CPA–8 per a la supressió de patògens de postcollita, concretament contra Monilinia spp. causant de la podridura marró en fruita de pinyol (Capítol 2). Mitjançant la combinació d’eines d‘anàlisi químic, moleculars i biològiques es van determinar els principals factors implicats en la capacitat antagònica de la soca CPA–8 contra Monilinia spp. El pas següent fou optimitzar la producció de B. subtilis CPA–8, en aquest sentit es va desenvolupar un medi de cultiu de baix cost que proporcionés un creixement alt i mantingués l’eficàcia de biocontrol (Capítol 3). Primer es van buscar fonts de nitrogen i de carboni econòmiques entre productes comercials i subproductes agroalimentaris. Posteriorment es va dur a terme l’escalat de la producció de la bactèria en un bioreactor de 5 L i es va comprovar l’efectivitat per al control de Monilinia spp. en préssecs. El pas final fou la formulació de B. subtilis CPA–8 mitjançant l’assecat per atomització (Capítols 4 i 5). Aquest mètode fou seleccionat per dos motius, d’una banda perquè aquesta és una tècnica d’assecat viable per a formulació de bactèries a baix cost i per l’altra banda en base als resultats obtinguts en el capítol 1 sobre la capacitat de la bactèria per produir endòspores resistents al calor i efectives contra patògens de postcollita de fruita. Primer es va dur a terme un estudi comparatiu de l’efecte de l’atomització sobre la supervivència de B. subtilis CPA–8 i de l’agent de biocontrol Pantoea agglomerans CPA–2 (Capítol 4). Posteriorment es va realitzar una avaluació de les substàncies protectores/material de suport més adequades per a l’atomització de la soca CPA–8, i amb els millors productes atomitzats es van avaluar diferents medis de rehidratació i l’activitat antifúngica; així com la vida útil y l’efectivitat durant l’emmagatzemament (Capítol 5) Els resultats obtinguts en el capítol 1 demostraren que B. subtilis CPA–8 produeix cèl lules, endòspores resistents al calor i compostos que tenen una alta activitat antagònica in vitro contra els principals patògens de postcollita de fruita Botrytis cinerea, Monilinia laxa, Monilinia fructicola, Penicillium digitatum, Penicillium italicum i Penicillium expansum. Els tractaments de cèl lules, endòspores y sobrenedants lliures de cèl lules de la soca CPA–8 mostraren diferents nivells d’efectivitat per al control de podridures en taronja, poma i fruita de pinyol, presentant els millors resultats contra Monilinia spp. en préssecs i nectarines amb reduccions de la incidència de la malaltia fins al 100 %. L’assaig de dosis de diferents tractaments de la soca CPA–8 a 108, 107 i 106 UFC mL–1 foren efectius contra Monilinia spp. de forma semblant o millor al Serenade Max®. L’estudi del mode d’acció de B. subtilis CPA–8 (Capítol 2) va demostrar que els sobrenedants lliures de cèl lules provinents de cultius líquids tenen una alta activitat antifúngica in vitro contra Monilinia spp. similar a l’observada amb suspensions cel lulars. Les anàlisis mitjançant PCR i bioautografia en TLC d’extractes butanòlics d’aquests sobrenedants en comparació amb els de les soques de referència de B. subtilis UMAF6614 i UMAF6639, van revelar la producció de les principals famílies de lipopèptids antifúngics coneguts en Bacillus (fengicines, iturines i surfactines), fet que apuntava l’antibiosi com a principal mecanisme d’acció implicat en la capacitat de biocontrol de B. subtilis CPA–8. Les fraccions corresponents a les fengicines foren les responsables de l’activitat inhibitòria de la soca CPA–8 enfront de Monilinia spp. Aquests resultats van ser corroborats definitivament mitjançant la construcció de mutants de B. subtilis CPA–8 defectius per a la producció de fengicina interrompent l’expressió del gen fenB. Les anàlisis per PCR i bioautografia en TLC revelaren que els mutants defectius de la soca CPA–8 perdien la capacitat d’inhibir a Monilinia spp. per la seva incapacitat per a produir fengicines. Els assaigs d’efectivitat en fruita utilitzant tractaments provinents dels mutants de la soca CPA–8 van demostrar que aquests havien perdut la capacitat de controlar la podridura causada per Monilinia spp. amb percentatges d’incidència similars als observats en el control sense tractar, mentre que els tractaments amb la soca parental o Serenade Max® presentaven reduccions de la malaltia de fins el 100 %. Tots aquests resultats demostraren que la producció de fengicines juga un paper molt important en l’efectivitat de B. subtilis CPA–8 per a controlar la podridura marró del préssec; i que aquest resulta ser el principal mode d’acció implicat en la seva capacitat de biocontrol. En l’optimització de la producció de B. subtilis CPA–8 (Capítol 3) els resultats obtinguts van demostrar que és possible aconseguir alts nivells de biomassa (superiors a 3×109 UFC mL–1) emprant dos medis de baix cost composats per farina de soja desengreixada 44 % a 40 g L–1 com a font de nitrogen en combinació amb sacarosa a 20 g L–1 o melassa a 5 g L–1 com a fonts de carboni. A més a més, la producció de la soca CPA–8 en aquest medi de baix cost va poder ser escalada a nivell de laboratori en un bioreactor de 5 L de capacitat a 30 °C, amb agitació de 200 rpm i flux d’aire de 100 L h–1, mantenint les concentracions de la bactèria a 3×109 UFC mL–1. Els assaigs en fruita amb tractaments de la soca CPA–8 crescuda en el medi optimitzat de baix cost van demostrar que aquesta mantenia la seva eficàcia de biocontrol contra M. fructicola en préssecs amb reduccions de la malaltia de fins al 95 %, similar als tractaments de la bactèria crescuts en medis de laboratori. Les poblacions de CPA–8 van sobreviure en ferides de préssecs inoculats, independentment dels medis de cultiu utilitzats. Aquests resultats proporcionen una base fiable per a la producció de la soca CPA–8 a nivell industrial. En la formulació de B. subtilis CPA–8 mitjançant assecat per atomització (Capítols 4 i 5) els resultats demostraren que aquesta bactèria és capaç de sobreviure a les altes temperatures del procés (32.3 % de viabilitat i 3.3×109 UFC g–1 de concentració final de producte), comparada amb P. agglomerans CPA–2 utilitzada com a model de bactèria sensible a la calor i no formadora d’endòspores que no fou resistent (menys del 2 % de viabilitat). La supervivència de la soca CPA–8 a l’atomització va estar directament relacionada amb la seva capacitat per a produir endòspores resistents a les altes temperatures. La resistència a la calor de la soca CPA–8 a més a més va dependre de la fase de creixement, essent el cultiu de 72 h, més resistent que el de 24 h, probablement pel seu major contingut d’endòspores. Els resultats obtinguts en l’estudi de la substància protectora/material de suport més adequada per a l’atomització de B. subtilis CPA–8 van demostrar que quatre diferents combinacions de llet desnatada en pols i MgSO4 proveïen una bona recuperació de pols (28–38 %) i continguts d’humitat del 7–13 %. La supervivència de la soca CPA–8 fou diferent en els atomitzats dels cultius de 24 i 72 h. Les formulacions de 72 h mostraven una major supervivència (28–32 %) y amb concentracions finals al voltant d’1.6–3.3×109 UFC g–1, mentre que la viabilitat dels atomitzats de 24 h fou inferior a l’1 %, fet pel qual les primeres van seleccionar–se per a la seva posterior avaluació. Diferents rehidratants como l’aigua o el tampó fosfat van proporcionar una bona recuperació de cèl lules viables en les formulacions de CPA–8 similars a les obtingudes amb llet desnatada en pols o sacarosa al 10 % amb el que es dedueix que l’aigua pot utilizar–se com a rehidratant amb l’avantatge a nivell pràctic que això suposa. L’estudi de la vida útil de les formulacions de la soca CPA–8 emmagatzemades a 4 °C (fred) i a 20 °C (temperatura ambient) va demostrar que la viabilitat es mantenia o disminuïa lleugerament (0.2–0.3 log) durant 6 mesos d’emmagatzematge. A més a més, després de 4 i 6 mesos de conservació aquestes formulacions controlaven la podridura marró causada per Monilinia spp. en nectarines i préssecs mostrant reduccions de la incidència de la malaltia entre el 90 i 100 %. Els resultats obtinguts van demostrar que l’atomització podria ser un mètode d’assecat adequat per a obtenir formulacions estables i efectives de B. subtilis CPA–8.En conclusió els estudis realitzats en aquesta tesi demostren el potencial de l’antagonista B. subtilis CPA–8 per al control de malalties de postcollita de fruita i estableixen les bases per a la seva posterior implementació de la producció i formulació a nivell comercial. / La limitación en el uso de fungicidas para el control de enfermedades en postcosecha de fruta es un grave problema en el sector frutícola actual. Debido a esto, el uso de estrategias alternativas como el control biológico microbiano son fundamentales para la producción de fruta de calidad. Sin embargo, el desarrollo de programas de biocontrol eficaces requiere de un fuerte conocimiento de la capacidad de control y los mecanismos de acción usados por el agente microbiano que se pretende emplear, así como de la posibilidad para que éste pueda ser producido y formulado a nivel comercial. En este contexto, la bacteria Bacillus subtilis cepa CPA–8 aislada de la superficie de nectarinas en el Laboratorio de Patología de Postcosecha del Centro IRTA (Lleida) ha demostrado tener una importante capacidad de biocontrol de enfermedades de postcosecha de fruta de hueso. Su futuro uso a nivel comercial depende del estudio de su potencial de biocontrol de enfermedades de postcosecha de fruta; así como del desarrollo de procesos para su óptima producción y formulación. La presente tesis tiene como objetivo fundamental evaluar aspectos clave para el desarrollo de B. subtilis CPA–8 como agente eficaz de control biológico de enfermedades de postcosecha de fruta. Para cumplir con este objetivo, en primer lugar, se realizó un análisis detallado de las características biológicas de la cepa CPA–8 como su crecimiento en medio de cultivo, producción de endosporas y sustancias antifúngicas; así como su potencial para el control de importantes podredumbres de postcosecha de naranja, manzana y fruta de hueso (Capítulo 1). Con estos resultados el siguiente paso fue estudiar el modo de acción usado por B. subtilis CPA–8 para la supresión de patógenos de postcosecha, concretamente contra Monilinia spp. causante de la podredumbre marrón en fruta de hueso (Capítulo 2). Mediante la combinación de herramientas de análisis químico, molecular y biológico se determinaron los principales factores implicados en la capacidad antagónica de la cepa CPA–8 contra Monilinia spp. El siguiente paso fue optimizar la producción de B. subtilis CPA–8, para lo cual se desarrolló un medio de cultivo de bajo coste que proporcionase un crecimiento alto y mantuviese la eficacia de biocontrol (Capítulo 3). Primero se buscaron fuentes de nitrógeno y carbono económicas entre productos comerciales y subproductos agroalimentarios. Posteriormente se realizó el escalado de producción de la bacteria en un bioreactor de 5 L y se comprobó la efectividad para el control de Monilinia spp. en melocotones. El paso final fue la formulación de B. subtilis CPA–8 mediante secado por atomización (Capítulos 4 y 5). Este método fue seleccionado por dos motivos, por un lado porque ésta es una técnica de secado viable para formulación de bacterias a bajo coste y en base a los resultados obtenidos en el capítulo 1 sobre la capacidad de la bacteria para producir endosporas resistentes al calor y eficaces contra patógenos de postcosecha de fruta. Primero se realizó un estudio comparativo del efecto de la atomización sobre la supervivencia de B. subtilis CPA–8 y del agente de biocontrol Pantoea agglomerans CPA–2 (Capítulo 4). Posteriormente se realizó una evaluación de las sustancias protectoras/material de soporte más adecuadas para la atomización de la cepa CPA–8, y de los mejores productos atomizados se evaluaron los distintos medios de rehidratación y la actividad antifúngica; así como su vida útil y efectividad durante conservación (Capítulo 5).Los resultados obtenidos en el capítulo 1 indicaron que B. subtilis CPA–8 produce células, endosporas resistentes al calor y compuestos que tienen una alta actividad antagónica in vitro contra los principales patógenos de postcosecha de fruta Botrytis cinerea, Monilinia laxa, Monilinia fructicola, Penicillium digitatum, Penicillium italicum y Penicillium expansum. Los tratamientos de células, endosporas y sobrenadantes libres de células de la cepa CPA–8 mostraron diferentes niveles de efectividad para el control de podredumbres en naranja, manzana y fruta de hueso, presentando los mejores resultados contra Monilinia spp. en fruta de hueso con reducciones de la incidencia de la enfermedad hasta del 100 %. El ensayo de dosis de diferentes tratamientos de la cepa CPA–8 a 108, 107 y 106 UFC mL–1 fueron efectivos contra Monilinia spp., de forma similar o mejor que Serenade Max®. El estudio del modo de acción de B. subtilis CPA–8 (Capítulo 2) demostró que los sobrenadantes libres de células provenientes de cultivos líquidos tenían una alta actividad antifúngica in vitro contra Monilinia spp. similar a la observada con suspensiones celulares. Los análisis mediante PCR y bioautografía en TLC de extractos butanólicos de estos sobrenadantes en comparación con los de las cepas de referencia de B. subtilis UMAF6614 y UMAF6639, revelaron la producción de las principales familias de lipopéptidos antifúngicos conocidos en Bacillus (fengicinas, iturinas y surfactinas), lo que apuntó a la antibiosis como el principal mecanismo de acción implicado en la capacidad de biocontrol de B. subtilis CPA–8. Las fracciones correspondientes a las fengicinas fueron las responsables de la actividad inhibitoria de la cepa CPA–8 frente a Monilinia spp. Estos resultados fueron definitivamente corroborados mediante la construcción de mutantes de B. subtilis CPA–8 defectivos para la producción de fengicina interrumpiendo la expresión del gen fenB. Los análisis por PCR y bioautografía en TLC revelaron que los mutantes defectivos de la cepa CPA–8 perdieron la capacidad de inhibir a Monilinia spp. por su incapacidad para producir fengicinas. Los ensayos de efectividad en fruta utilizando tratamientos provenientes de los mutantes de la cepa CPA–8 demostraron que éstos habían perdido su capacidad para controlar la podredumbre causada por Monilinia spp. con porcentajes de incidencia similares a los observados en el control sin tratar, mientras que los tratamientos con la cepa parental o Serenade Max® presentaron reducciones de enfermedad de hasta el 100 %. Todos estos resultados demostraron que la producción de fengicinas juega un papel muy importante en la efectividad de B. subtilis CPA–8 para controlar la podredumbre marrón del melocotón; y que éste resulta ser el principal mecanismo de acción implicado en su capacidad de biocontrol. En la optimización de la producción de B. subtilis CPA–8 (Capítulo 3) los resultados obtenidos demostraron que se pueden conseguir altos niveles de biomasa (superiores a 3×109 UFC mL–1) usando dos medios de bajo coste compuestos por harina de soja desengrasada 44 % a 40 g L–1 como fuente de nitrógeno en combinación con sacarosa a 20 g L–1 o melaza a 5 g L–1 como fuentes de carbono. Además la producción de la cepa CPA–8 en este medio de bajo coste pudo ser escalada a nivel de laboratorio en un bioreactor de 5 L de capacidad a 30 °C, con agitación de 200 rpm y flujo de aire de 100 L h–1, manteniendo las concentraciones de la bacteria a 3×109 UFC mL–1. Los ensayos en fruta con tratamientos de la cepa CPA–8 crecida en el medio optimizado de bajo coste demostraron que ésta mantenía su eficacia de biocontrol contra M. fructicola en melocotones con reducciones de enfermedad de hasta el 95 %, similar a los tratamientos de la bacteria crecidos en medios de laboratorio. Las poblaciones de CPA–8 sobrevivieron en heridas de melocotones inoculados, independientemente de los medios de cultivo utilizados. Estos resultados proporcionan una base fiable para la producción de la cepa CPA–8 a nivel industrial. En la formulación de B. subtilis CPA–8 mediante secado por atomización (Capítulos 4 y 5) los resultados demostraron que esta bacteria es capaz de sobrevivir a las altas temperaturas del proceso (32.3 % de viabilidad y 3.3×109 UFC g–1 de concentración final de producto), comparado con P. agglomerans CPA–2 utilizada como modelo de bacteria sensible al calor y no formadora de endosporas que no fue resistente (menos del 2 % de viabilidad). La supervivencia de la cepa CPA–8 a la atomización estuvo directamente relacionada con su capacidad para producir endosporas resistentes a las altas temperaturas. La resistencia al calor de la cepa CPA–8 además dependió de la fase de crecimiento, siendo el cultivo de 72 h, más resistente que el de 24 h, probablemente por su mayor contenido de endosporas. Los resultados obtenidos en el estudio de la sustancia protectora/material de soporte más adecuada para la atomización de B. subtilis CPA–8 demostraron que cuatro diferentes combinaciones de leche desnatada en polvo y MgSO4 proveían una buena recuperación de polvo (28–38 %) y contenidos de humedad del 7–13 %. La supervivencia de la cepa CPA–8 varió considerablemente en los atomizados con los cultivos de 24 h y los de 72 h. Las formulaciones de 72 h mostraron una mayor supervivencia (28–32 %) y con concentraciones finales entorno a 1.6–3.3×109 UFC g–1, mientras que la viabilidad de los atomizados de 24 h fue inferior al 1 %, por lo cual se seleccionaron para su posterior evaluación. Diferentes rehidratantes como el agua o tampón fosfato proporcionaron una buena recuperación de células viables en las formulaciones de CPA–8 similares a las obtenidas en leche desnatada en polvo o sacarosa al 10 % por lo que el agua puede utilizarse como rehidratante con la ventaja a nivel práctico que supone. El estudio de la vida útil de las formulaciones de la cepa CPA–8 almacenadas a 4 °C (frío) y a 20 °C (temperatura ambiente) demostró que la viabilidad se mantuvo o disminuyó ligeramente entorno a 0.2–0.3 log durante 6 meses de almacenamiento. Además después de 4 y 6 meses de almacenamiento estas formulaciones controlaron la podredumbre marrón causada por Monilinia spp. en nectarinas y melocotones mostrando reducciones de la incidencia de la enfermedad entre el 90 y 100 %. Los resultados obtenidos demostraron que la atomización podría ser un método de secado adecuado para obtener formulaciones estables y eficaces de B. subtilis CPA–8. En conclusión los estudios realizados en esta tesis demuestran el potencial del agente de biocontrol B. subtilis CPA–8 para el control de enfermedades de postcosecha de fruta y sientan las bases para su posterior implementación de la producción y formulación a nivel comercial / Synthetic fungicides are the primary means to reduce losses caused by postharvest diseases. However, public concern for their negative impact on human health and environment associated with undesirable chemical residues on fruit and proliferation of fungicide–resistant isolates have impelled the search for alternative methods. Biological control using microorganisms has emerged as an effective alternative to control postharvest diseases and to produce quality fruit free of fungicide residues. However, the development of a successful biocontrol product requires a strong knowledge about the antagonistic ability and mechanisms of action used by the microbial agent to disease suppression and the possibility for its production and formulation to commercial application. In this context, Bacillus subtilis strain CPA–8 isolated from nectarines surface in the Postharvest Pathology Laboratory from IRTA centre (Lleida) has shown a significant capacity for biocontrol of postharvest diseases of stone fruit. Its future use on a commercial level depends on its antagonistic potential to control fruit postharvest diseases as well as an optimum production and formulation systems. This thesis has the main objective to evaluate key aspects involved in development of B. subtilis CPA–8 as an effective biocontrol agent of postharvest diseases on fruit. To achieve this objective, first, the CPA–8 growth and production of endospores and antifungal substances were characterized. Then, biocontrol potential of B. subtilis CPA–8 was tested against the main postharvest decay on oranges, apples and stone fruit (Chapter 1). Based on these results, the mechanism of action used by CPA–8 to suppress postharvest pathogens, particularly against Monilinia spp. causing brown rot in stone fruit was studied (Chapter 2). Based on chemical, molecular and biological analysis the key factors involved in the biocontrol activity of CPA–8 against Monilinia spp. were identified. Next step was optimizing B. subtilis CPA–8 production by developing a low cost medium that provide maximum bacterium growth and maintain its biocontrol efficacy (Chapter 3). First, different media combining economical nitrogen and carbon sources from commercial products and by–products were evaluated. Second, CPA–8 production was scaled up in a 5–liter bioreactor and the efficacy to control of Monilinia spp. in peaches was evaluated. The final step was B. subtilis CPA–8 formulation by spray drying (Chapters 4 and 5). This method was selected because it is a cost effective technique for bacteria preservation and results of Chapter 1 indicated that CPA–8 was heat resistant by endospores production capacity. These endospores had also demonstrated good antifungal activity against fruit postharvest pathogens. First, the role of endospore production by B. subtilis CPA–8 on its survival to spray–drying process was investigated by comparing CPA–8 with the biocontrol agent Pantoea agglomerans CPA–2 as model of heat–sensitive and non–spore forming bacterium (Chapter 4). Finally, carriers/protectants were evaluated to prepare CPA–8 formulations by spray drying; and with the best CPA–8 formulations rehydration media, shelf life stability and biocontrol efficacy during storage were evaluated (Chapter 5). The results obtained in Chapter 1 indicated that CPA–8 produces cells, heat–resistant endospores and compounds with high antifungal activity in vitro against the major fruit postharvest pathogens Botrytis cinerea, Monilinia laxa, Monilinia fructicola, Penicillium digitatum, Penicillium italicum and Penicillium expansum. Treatment of cells, endospores and cell–free supernatants of CPA–8 showed different efficacy levels to control fugal decay on oranges, apples and stone fruit, obtaining the best results against Monilinia spp. on stone fruit with disease reductions up to 100%. Dose tests demonstrated that different CPA–8 treatments at 108, 107 and 106 CFU mL–1 were effective against Monilinia spp., similar or better than Serenade Max®, a commercial biocontrol product based in a B. subtilis strain. Experimental evidence suggested that B. subtilis CPA–8 has biocontrol potential to control postharvest diseases on several fruit types, particularly against peach brown rot. The mode of action study (Chapter 2) showed that cell free supernatants and butanolic extracts from liquid cultures of B. subtilis CPA–8 had a strong antifungal activity in vitro against Monilinia spp. similar to that observed with cell suspensions. Fengycin, iturin and surfactin lipopeptides were identified by TLC in butanolic extracts from cell free supernatants of CPA–a by comparison with the B. subtilis reference strains UMAF6614 and UMAF6639, indicating that antibiosis could be the major factor involved in the CPA–8 biological control ability. TLC–bioautography analysis showed that CPA–8 antifungal activity was associated only with fengycin lipopeptide. These results were definitively supported by mutagenesis analysis targeted to suppress fengycin biosynthesis by disruption of the fenB gene. PCR and TLC–bioautography analysis allowed to identify CPA–8 transformants with reduced or suppressed antifungal activity and to select the defective phenotype associated with the lack of fengycin bands. Fruit trials confirmed that fengycin–defective mutants lost their ability to control peach brown rot disease in comparison with CPA–8 wild type strain or Serenade Max®. Taken together our data indicate that fengycin–like lipopeptides play a major role in the biological control potential of B. subtilis CPA–8 against peach brown rot. The results obtained in Chapter 3 indicate that high production levels of B. subtilis CPA–8 (>3×109 CFU mL–1) could be achieved in a low cost medium based on defatted soy flour 44 % (40 g L–1) with sucrose (20 g L–1) or molasses (5 g L–1). CPA–8 production in the optimized low cost medium was scaled–up in a 5–L bioreactor at 30 °C under shaking at 200 rpm and with air flow of 100 L h–1 and production was maintained around 3×109 CFU mL–1. Fruit trials with cells and cell free supernatants obtained from CPA–8 grown in optimized medium maintained biocontrol efficacy against M. fructicola in peaches showing disease reduction up to 95 %, similar to the treatment from bacterium grown in expensive laboratory media. CPA–8 populations survived in wounds on inoculated peaches, regardless of the culture media used. The results could be used to provide a reliable basis for the fermentation scaling–up process to an industrial level. The results obtained in Chapters 4 and 5 indicate that B. subtilis CPA–8 is heat resistant to high temperatures involved in spray–drying process by endospore production comparing with the heat sensitive and non–spore forming P. agglomerans CPA–2. The 72–h–old CPA–8 cultures spray–dried showed the best survival with 32.3 % viable cells recovery and a final concentration product of 3.3×109 CFU g–1, while CPA–2 viability was lower than 2 %. Heat resistance of CPA–8 was also depending on growth time, being 72–h–old culture more resistant than 24–h–old culture, probably due to the higher content of endospores. These results suggest that endospore production improves CPA–8 resistance to spray–drying formulation system. The study of carriers/protectants addition in spray–drying CPA–8 formulations showed that four different combinations of skim milk and MgSO4 provided reasonable recovery powder (28–38 %) and moisture content (7–13 %). CPA–8 survival varied considerably among spray–dried 24– and 72–h–old formulations. The 72 h–old CPA–8 culture spray dried showed the highest survival (28–32 %) and a final concentration product of 1.6–3.3×109 CFU g–1, while viability of 24 h–old culture formulations were lower than 1 %. Rehydration media as water or phosphate buffer provided good recovery of dried cells from CPA–8 formulations as well as skim milk or sucrose both at 10%. This result is a practical advantage. CPA–8 formulations after 4 and 6 month of storage at 4 ºC (cold) or at 20 ºC (room temperature) maintained survival and efficacy to control brown rot caused by Monilinia spp. on nectarines and peaches achieving disease incidence reductions among 90 and 100 %. Spray drying could be considered a suitable method to obtain stable and effective formulations of B. subtilis CPA–8. In conclusion, the studies in this thesis demonstrated the biocontrol potential of B. subtilis CPA–8 to control postharvest diseases of fruit and established the bases for subsequent implementation of production and formulation at commercial level.
45

Investigação dos compostos biativos em tomates (Lycopersicon esculentum L.) após o processamento térmico / Investigation of bioactive compounds in tomatoes (Lycopersicon esculentum L.) after thermal processing

Vieira, Marizete Cavalcante de Souza [UNESP] 23 March 2016 (has links)
Submitted by MARIZETE CAVALCANTE DE SOUZA VIEIRA null (marikavalcante@gmail.com) on 2016-05-23T15:03:59Z No. of bitstreams: 1 Dissertação Final Marizete Cavalcante.pdf: 1409009 bytes, checksum: 7428dd5daac539d1ac42a8d8ab834bae (MD5) / Approved for entry into archive by Ana Paula Grisoto (grisotoana@reitoria.unesp.br) on 2016-05-25T17:32:27Z (GMT) No. of bitstreams: 1 vieira_mcs_me_bot.pdf: 1409009 bytes, checksum: 7428dd5daac539d1ac42a8d8ab834bae (MD5) / Made available in DSpace on 2016-05-25T17:32:27Z (GMT). No. of bitstreams: 1 vieira_mcs_me_bot.pdf: 1409009 bytes, checksum: 7428dd5daac539d1ac42a8d8ab834bae (MD5) Previous issue date: 2016-03-23 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES) / O objetivo desse estudo foi comparar o impacto de duas formas de processamento térmico (cozimento por fervura em panela e por micro-ondas), associado a presença ou ausência da casca e sementes, no conteúdo de compostos bioativos (vitamina C, carotenoides, compostos fenólicos, flavonoides, poliaminas). O experimento foi conduzido na Fazenda Experimental de São Manuel – Botucatu - São Paulo em ambiente protegido. Após a colheita, os frutos foram transportados para o Laboratório de Bioquímica Vegetal, higienizados e submetidos aos tratamentos de cocções em fervura (panela convencional) e micro-ondas durante os tempos de 5, 10, 20 e 40 minutos. Os frutos foram processados com pele e com sementes; sem pele e sem sementes. Foram avaliados pH, acidez titulavel, sólidos solúveis, ácido ascórbico e dehidroascórbico, fenóis totais, flavonoides totais, atividade antioxidante pelo método de DPPH e FRAP e poliaminas. O delineamento utilizado foi inteiramente casualizado (DIC) com esquema fatorial 5x 2 x 2, utilizando o Teste de Scott-Knott (p˂0,05). Foi observada diferença significativa para os fatores avaliados, bem como para sua interação. De forma geral, o purê de tomate cozido na fervura em panela por 40 minutos pode ser mais rentável para o aumento dos compostos bioativos, como atividade antioxidante total, vitamina C, compostos fenólicos, carotenoides, acidez, sólidos solúveis. O consumo do tomate com a pele e a semente apresentaram variações em relação aos compostos bioativos, que pode afirmar que o uso do tomate inteiro contém teores mais elevados destes compostos com atividade antioxidante. / The aim of this study was to compare the impact of two forms of thermal processing (cooking by boiling in pan and microwave), associated with the presence or absence of skin and seeds, in the content of bioactive compounds (vitamin C, carotenoids, phenolic compounds, flavonoids and polyamines).The experiment was conducted at the Experimental Farm of São Manuel – Botucatu/São Paulo in a protected environment. After the harvest, the fruits were transported to the Laboratory of Biochemical Plant, sanitized and submitted to treatments: cooking in boiling (conventional pan) and microwave during the times 5, 10, 20 and 40 minutes. The fruits were processed with skin and seeds; without skin and seeds. The pH, titratable acidity, soluble solids, ascorbic acid and dehydroascorbic acid, total phenols, total flavonoids, antioxidant activity by DPPH and FRAP methodand polyamines were evaluated. The design was completely randomized with factorial 5 x 2 x 2 using the Scott-Knott test (p˂0.05). Significant difference was observed for the factors evaluated, as well as their interaction. In general, the cooked tomato puree at the boil for 40 minutes in the pan can be more profitable for the increase of bioactive compounds such as total antioxidant activity, vitamin C, phenolics compounds, carotenoids, acidity, soluble solids. The use of tomato with skin and seed present variations in relation to bioactive compounds that can say that the whole tomato consumption contains higher levels of these compounds with antioxidant activity.
46

Produtividade do tomateiro de indústria e qualidade dos frutos em função de nitrogênio e potássio / Industry tomato productivity and fruit quality in nitrogen and potassium function

Costa, Leonardo Correia [UNESP] 15 June 2018 (has links)
Submitted by LEONARDO CORREIA COSTA (leonardocorreia08@gmail.com) on 2018-08-07T15:06:53Z No. of bitstreams: 1 TESE DOUTORADO 2018 - Leonardo Correia Costa.pdf: 1095091 bytes, checksum: 4ee6da2628585688570e203a0c45b0fb (MD5) / Approved for entry into archive by Neli Silvia Pereira null (nelisps@fcav.unesp.br) on 2018-08-08T16:40:27Z (GMT) No. of bitstreams: 1 costa_lc_dr_jabo.pdf: 1095091 bytes, checksum: 4ee6da2628585688570e203a0c45b0fb (MD5) / Made available in DSpace on 2018-08-08T16:40:27Z (GMT). No. of bitstreams: 1 costa_lc_dr_jabo.pdf: 1095091 bytes, checksum: 4ee6da2628585688570e203a0c45b0fb (MD5) Previous issue date: 2018-06-15 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES) / RESUMO - O nitrogênio (N) e potássio (K) são os nutrientes mais requeridos pelo tomate para processamento, sendo o N mais associado com o crescimento e produtividade das culturas, e o K com o aumento da qualidade de frutos, mas a interação das doses destes nutrientes com o ambiente em tomate para processamento industrial ainda é incipiente. Objetivou-se avaliar doses de N (0, 60, 120 e 180 kg ha 1) e de K (0, 100, 200, 300 e 400 kg ha-1 K2O) sobre a produtividade, rendimento de polpa e qualidade dos frutos de tomate ‘Heinz 9553’ para processamento industrial e realizar a análise de crescimento aos 14, 28, 42, 56, 70, 84, 96, 112 e 126 dias após o transplantio (DAT) em função do N aplicado. O experimento foi realizado de abril a agosto de 2015, no município de Barretos, Estado de São Paulo, Brasil. A fonte para o fornecimento de N foi a ureia e cloreto de potássio para K. A fertilização com 180 kg ha-1 N e de 400 kg ha-1 K2O proporcionou maior produtividade de frutos coloridos, vermelhos e total, e rendimento industrial de polpa de tomate. As doses de N e de K não afetaram os teores de betacaroteno e de licopeno. O teor de sólidos solúveis no tomate aumentou tanto com a fertilização nitrogenada quanto com a fertilização potássica. As doses altas de N e K diminuíram a firmeza dos frutos. O aumento de vitamina C do fruto respondeu em maior intensidade à adubação nitrogenada que a potássica. Com relação ao crescimento do tomateiro, a fertilização com 180 kg ha-1 N proporcionou maior área foliar, massa seca de folha, massa seca de parte área (folhas + hastes), massa seca de fruto, massa seca total, índice de área foliar, razão de área foliar e razão de massa de folha ao fim do ciclo. As menores taxa de crescimento relativo e área foliar específica foram verificadas com 180 kg ha-1. Para todas doses de N, a taxa de crescimento absoluto é pequena até 56 DAT e, posteriormente, as doses de N promoveram incremento diferenciado sobre o índice. / ABSTRACT - The nitrogen (N) and potassium (K) are the nutrients most required by the tomato for processing, N being more associated with crop growth and productivity, and K with increasing fruit quality, but the interaction of the doses of these nutrients with the environment in tomato for industrial processing is still incipient. The objective of this study was to evaluate N rates (0, 60, 120 and 180 kg ha-1) and K (0, 100, 200, 300 and 400 kg ha-1 K2O) on yield, pulp yield and fruit quality of tomatoes 'Heinz 9553' for industrial processing and to perform the growth analysis at 14, 28, 42, 56, 70, 84, 96, 112 and 126 days after transplanting (DAT) as a function of N applied. The experiment was carried out from April to August 2015, in the city of Barretos, State of São Paulo, Brazil. The source for the supply of N was urea and potassium chloride for K. Fertilization with 180 kg ha-1 N and 400 kg ha-1 K2O provided higher productivity of red, whole and colored fruits and industrial yield of pulp of tomato. The doses of N and K did not affect the levels of beta-carotene and lycopene. The content of soluble solids in tomatoes increased with both nitrogen fertilization and potassium fertilization. High doses of N and K decreased fruit firmness. The increase of vitamin C of the fruit responded more intensely to nitrogen fertilization than potassium. In relation to tomato growth, fertilization with 180 kg ha-1 N provided a larger leaf area, leaf dry mass, shoot dry mass (leaves + stems), dry fruit mass, total dry mass, leaf area index, leaf area ratio and leaf mass ratio at the end of the cycle. The lowest relative growth rate and specific leaf area were verified with 180 kg ha-1. For all doses of N, the absolute growth rate is small up to 56 DAT and, subsequently, the N doses promoted a differential increase over the index.
47

Estudo fitoquímico do fruto de Sapindus saponaria, preparo de derivados da hederagenina e avaliação da atividade biológica desses derivados / Phytochemical study of fruit of Sapindus saponaria, preparation of hederagenin derivatives and evaluation of biological activity of these products

Rodríguez Hernández, Diego Carlos 15 August 2016 (has links)
Submitted by Reginaldo Soares de Freitas (reginaldo.freitas@ufv.br) on 2017-02-23T11:37:53Z No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 27205195 bytes, checksum: c620cb2a8c1f22a42311c26dd469e04e (MD5) / Made available in DSpace on 2017-02-23T11:37:53Z (GMT). No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 27205195 bytes, checksum: c620cb2a8c1f22a42311c26dd469e04e (MD5) Previous issue date: 2016-08-15 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / Sapindus saponaria L. (Sapindaceae), popularmente conhecida no Brasil como "Sabão­de­ soldado" e saboneteira é uma árvore nativa e produz anualmente grande quantidade de pequenos frutos. Neste trabalho foram estudados a composição química das sementes e de seu frutos e realizadas transformações química da hederagnina, aglicona mais abundante localizada no pericarpo do fruto. Em primeiro lugar, para saber a composição química da semente, estas foram separadas do pericarpo dos frutos quebradas e sumetida a extraida com hexano. Da fração hexânica foi isolado e identificado cianolipídeo tipo III (o 1­ciano­2­ hidroximetilprop­1­en­3­ol) que representa 5% da composição do óleo. A parte graxa desta fração é formada pelos ácidos graxos: ácido cis­11­octadecenóico (ácido cis­vacênico), ácido cis­11­icosenóico e o ácido icosanóico (ácido araquídico). Este é o primeiro estudo de composição detalhada do óleo de semente de S. saponaria, confirmando a quimiotaxonomia da família cuja presença de metabólitos secundários tipo cianolipídeo em suas sementes é característica. Posteriormente, do pericarpo do fruto foi obtido o extrato etanólico, tendo sido isolados o glicosídeo 2­metoxi­6­metiltetrahidro­2H­piran­3,4,5­triol (3c), até agora não reportado na literatura para esta espécie de planta. Também desses extratos foram isolados o ácido oleanolico (3b) e a hederagenina (3a). Em seguida, a hederagenina foi derivatizada em diferentes ésteres e amidas na posição­28. Inicialmente foram preparados 24 ésteres da hederagenina (4a­x) com rendimentos entre 35­90% e 9 amidas da hederagenina (5a­i) com rendimentos na faixa de 70­96%, todos inéditos. Esta primeira série de análogos foi submetida a ensaios de atividade citotóxica frente a seis linhagens de células tumorais [518A2 (células de melanoma), células A2780 (carcinoma do ovário), HT29 (adenocarcinoma de cólon), MCF7 (adenocarcinoma de mama), A549 (câncer de pulmão), 8505C (carcinoma de tireóide)], utilizando o ensaio de sulforodamina­B (SRB). Embora a maior parte dos compostos apresentasse níveis moderados a elevados de citotoxicidade todos foram mais potentes do que o produto natural hederagenina. Os compostos mais ativos foram às amidas que tinham como substituinte o grupo etilpirimidinil (5f) e etilpirrolidinil (5c), mostrando um EC 50 variando entre 1,1­6,5 μM, para todas as linhagens avaliadas. Além disso, por meios de ensaio de coloração AO/PI adicional usando células de adenocarcinoma de ovário (A2780), verificou­se que o composto 5c atua principalmente por apoptose. Posteriormente uma série de novos aril­1H­1,2,3­triazol­4­il­metil éster (6a­o) e amida (7a­o) derivados da hederagenina foi sintetizada a partir dos alcinos 4x (éster) e 5e (amida) com diferentes azidas de benzila (a­o) por meio da reação “click” ou reação de cicloadição 1,3­dipolar de Huisgen, com rendimentos de 35% a 95%. As atividades citotóxicas de todos os compostos foram testadas contra as mesmas linhagens celulares de câncer humano acima mencionado além, do fibroblasto não­ malignas de ratos (NIH 3T3) usando o mesmo ensaio de sulforodamina­B (SRB). Em comparação com a hederagenina a maioria dos compostos exibiu maior citotoxicidade contra todas as linhagens celulares de câncer testadas. Os derivados de éster foram mais ativos que as amidas. Além disso, os ésteres com grupo meta­substituídos tais como 6c (m­Br), 6g (m­Cl) e 6n (m­NO2) foram os derivados mais ativos contra todas as linhagens celulares testadas, mostrando um EC50 na faixa de 3,0­4,1 μM. Por outro lado, os análogos 6a (benzil) e 6j (o­F), foram os mais citotóxicos contra células do câncer do cólon (HT29) com um EC 50 = 2,8 μM e 1,6 μM, respectivamente. O composto 6j mostrou índice de seletividade de 5,4. Adicionalmente um experimento de exclusão de corante de laranja de acridina/iodeto de propidio (AO/PI) empregando células de câncer de mama (MCF7) dos análogos 6g e 6j, mostrou que os dois compostos atuam principalmente por morte celular programada. Por outro lado, alguns derivados da hederagenina (1­60) foram avaliados in vitro sobre a proliferação intracelulares de formas amastigotas de Leishmania infantum. Alguns derivados (3, 4, 44, 49 e 52) mostraram atividade a nível micromolar e baixa toxicidade contra células BGM e HepG2. Além disso, a capacidade dos derivados da hederagenina 3 (IC 50 = 9,7 μΜ), 4 (12 μΜ), 44 (11 μΜ) e 49 (2 μΜ), para impedir a proliferação intracelular de formas amastigotas de L. infantum e o seu maior índice de seletividade e baixa toxicidade em relação com a droga comercial usada como controle positivo (tri­hidrato de tartarato de potássio e antimonio) (IC50 = 80,0 ± 0,13 μΜ, IS = 0,1), fazem estes compostos promissores candidatos para o tratamento da leishmaniose. / Sapindus saponaria L. (Sapindaceae) popularly known in Brazil as "soap­de­soldier" and soap is a native tree and annually produces great quantities of small fruits. In this work we studied the chemical composition of the seeds and their fruits and chemical transformations of hederagnina, most abundant aglycone located in the pericarp of the fruit. Firstly, to know the chemical composition of the seeds, were collected and separated from the fruit pericarp, broken and extracted with hexane. The hexane fraction was isolated and identified cyanolipid type III (1­cyano­2­hydroxymethylprop­1­en­3­ol) which represents 5% of the oil composition. The grease of this fraction is formed by the fatty acids: cis­11­octadecenoic acid (cis­vaccenic acid), cis­11­icosenóico acid and icosanoic acid (arachidic acid). This is the first study in detail the composition of the oil of the S. saponaria seed, confirming the family chemotaxonomy, whose presence cyanolipids groups in its seeds is characteristic. From the fruit pericarp was obtained an ethanol extract and was isolated the glycoside 2­methoxy­6­ methyltetrahydro­2H­pyran­3,4,5­triol (3c), so far not reported in the literature for this kind of plant. Also these extracts, were isolated the oleanolic acid (3b) and hederagenin (3a). Them, the hederagenin was transformed into different esters and amides at position­28. Initially, hederagenin was transformed in 24 esters (4a­x) with yields between 35­90% and 9 amide (5a­i) with revenues in the range of 70­96%, all unpublished. This first series of analogues was tested for cytotoxic activity against six tumor cell lines [518A2 (melanoma cells), A2780 cells (ovarian carcinoma), HT29 (colon adenocarcinoma), MCF7 (breast adenocarcinoma), A549 (lung cancer), 8505c (thyroid carcinoma)] using the SRB assay. Although most of the compounds presented moderately to high levels of cytotoxicity were all more potent than the natural product hederagenin. The most active compounds are the amides carrying substituted the ethylpyrimidinyl group (5f) and ethylpyrrolidinyl (5c), showing an EC 50 ranging from 1.1 to 6.5 μM for all tested tumor cells. Moreover, by an additional AO/PI staining experiment, using additional ovarian adenocarcinoma cells (A2780), it was found that compound 5c acts mainly by apoptose. Subsequently a series of new aryl­1H­1,2,3­triazol­4­yl­methyl ester (6a­o) and amide (7a­o) of hederagenin derivative was synthesized from alkynes 4x (ester) and 5e (amide) with different benzyl azides (a­o) by reacting "click" or reaction of 1,3­dipolar cycloaddition Huisgen, with yields between 35% and 95%. The cytotoxic activities of all the compounds were tested against the same cell lines of human cancer aforementioned. In addition, was employing a non­malignant fibroblast mice (NIH 3T3) using the same SRB assay. Compared with hederagenin the most compounds exhibit greater cytotoxicity against all tested cancer cell lines. The ester derivatives were more active than amides. In addition, esters with group meta­substituted such as 6c (m­Br) 6g (m­Cl) and 6n (m­NO2) were the most active derivatives against all the cell lines tested, showing an EC 50 in the range of 3.0 to 4.1 μM. Moreover, the analogues 6a (benzyl) and 6j (o­F), were more cytotoxic against colon cancer cells (HT29) with an EC50 = 2.8 μM and 1.6 μM, respectively. The compound 6j showed selectivity index of 5.4. Besides, an experiment of dye exclusion orange acridine/propidium iodide (AO/PI) using breast cancer cells (MCF­7) and analogues 6g and 6j showed that both compounds act primarily by programmed cell death. On the other hand, some derivatives of hederagenin (1­60) were evaluated in vitro on the proliferation of intracellular amastigote forms of Leishmania infantum. Some derivatives (3, 4, 44, 49 and 52), showed activity at micromolar level and low toxicity against BGM and HepG2 cells. Moreover, the ability of hederagenin derivatives 3 (IC50 = 9.7 μΜ), 4 (12 μΜ), 44 (11 μΜ) and 49 (2 μΜ), to prevent proliferation of intracellular amastigote forms of L. infantum and their higher selectivity index and low toxicity compared to commercial positive drug control of choice (potassium antimonyl tartrate trihydrate) (IC50 = 80.0 ± 0.13 μΜ, SI = 0.1), make these compounds promising candidates for the treatment of leishmaniasis.
48

Caracterização estrutural e atividade antitumoral de polissacarídeo extraído do fruto de Morinda citrifolia Linn (Noni) / Structural characterization and antitumor activity of polysaccharide extracted from Morinda citrifolia Linn (Noni) fruit

Oliveira, Lorena Almeida January 2014 (has links)
OLIVEIRA, Lorena Almeida. Caracterização estrutural e atividade antitumoral de polissacarídeo extraído do fruto de Morinda citrifolia Linn (Noni). 2014. 85 f. Dissertação (Mestrado em química)- Universidade Federal do Ceará, Fortaleza-CE, 2014. / Submitted by Elineudson Ribeiro (elineudsonr@gmail.com) on 2016-10-11T16:45:52Z No. of bitstreams: 1 2014_dis_laoliveira.pdf: 1742961 bytes, checksum: 150d926afa1dcc028017080ebb11f779 (MD5) / Approved for entry into archive by Jairo Viana (jairo@ufc.br) on 2016-10-11T23:51:14Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2014_dis_laoliveira.pdf: 1742961 bytes, checksum: 150d926afa1dcc028017080ebb11f779 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-10-11T23:51:14Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2014_dis_laoliveira.pdf: 1742961 bytes, checksum: 150d926afa1dcc028017080ebb11f779 (MD5) Previous issue date: 2014 / Currently, cancer is a global public health problem. As an alternative therapy, many natural products have been evaluated for selection of active and with less undesirable effects capable of reducing malignant tumors more efficiently compounds. Morinda citrifolia, commonly known as noni, is a species native to Southeast Asia and Australia that has been popularly used for many therapeutic and nutritional purposes. The polysaccharide extracted from the pulp of Morinda citrifolia Linn fruits (Noni-ppt 1) was purified by reprecipitation in ethanol, yielding the subfractions: Noni-ppt 3 and Noni-ppt 5. The objective of this study was to investigate the antitumor activity in vitro and in vivo of Noni-ppt and carry out their physico-chemical characterization by high performance liquid chromatography (HPLC), gas chromatography (GC), fourier transform infrared spectrometry (FTIR), gel permeation chromatography (GPC), thermal gravimetric analysis (TGA), elemental analysis and 13C nuclear magnetic resonance (NMR). The in vitro cytotoxic activity of the three fractions of Noni-ppt (50 μg/mL) was evaluated on three tumor cell lines (HCT-116, SF-295 and OVCAR -8) by colorimetric method bromide 3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyltetrazolium bromide (MTT). The in vivo antitumor effect of Noni-ppt 3 was analyzed in mice with tumor Sarcoma 180 at doses of 25 and 50 mg/kg/day orally and intraperitoneally. The physico-chemical analyzes showed that Noni-ppt consists of protein (12.1-13.7%), uronic acids (44.2-58.8%) and of total carbohydrates (65.4-71.3%). The monosaccharide composition analysis showed that Noni-ppt is a heteropolysaccharide composed predominantly of rhamnose, arabinose, galactose and galacturonic acid. The Noni-ppt samples showed no direct cytotoxic activity against tumor cells in vitro. Moreover, the treatment with Noni-ppt 3 did not show any inhibition of tumor growth in mice inoculated with Sarcoma 180 cells. / O câncer tem se configurado como um grande problema de saúde pública mundial. Como alternativa terapêutica, muitos produtos naturais têm sido avaliados para seleção de compostos ativos com menos efeitos indesejáveis e capazes de reduzir tumores malignos de modo mais eficiente. Morinda citrifolia, conhecida popularmente como noni, é uma espécie nativa do sudeste asiático e da Austrália que tem sido utilizada popularmente para diversos fins terapêuticos e nutricionais. O polissacarídeo extraído da polpa do fruto de Morinda citrifolia Linn (Noni-ppt 1) foi purificado por reprecipitação em álcool etílico, originando as subfrações: Noni-ppt 3 e Noni-ppt 5. O objetivo do presente trabalho foi investigar a atividade antitumoral in vitro e in vivo do Noni-ppt, bem como realizar sua caracterização físico-química utilizando técnicas de cromatografia líquida de alta eficiência (CLAE), espectroscopia de infravermelho (FT-IR), cromatografia de permeação em gel (GPC), análise termogravimétrica (TGA), análise elementar de nitrogênio e ressonância magnética nuclear de 13C (RMN). A atividade citotóxica in vitro das três frações de Noni-ppt (50 μg/mL) foi avaliada sobre três linhagens de células tumorais (HCT-116; SF-295 e OVCAR-8) por meio do método colorimétrico brometo de 3-(4,5-dimetiltiazol-2-il)-2,5-difeniltetrazolio (MTT). O efeito antitumoral in vivo do Noni-ppt 3 foi analisado em camundongos com tumor Sarcoma 180 nas doses de 25 e 50 mg/Kg/dia por via oral e intraperitoneal. As análises físico-químicas demonstraram que o Noni-ppt é composto por 12,1-13,7% de proteínas, 44,2-58,8% de ácidos urônicos e 65,4-71,3% de carboidratos totais. A análise da composição monossacarídica demonstrou que o Noni-ppt é um heteropolissacarídeo constituído, predominantemente, por ramnose, arabinose, galactose e ácido galacturônico. Os resultados da avaliação da atividade antitumoral in vitro demonstraram que as amostras de Noni-ppt 1, 3 e 5 não apresentam nenhuma atividade citotóxica direta sobre as células tumorais na concentração testada. Além disso, não foi observada qualquer inibição do tumor nos camundongos inoculados com as células tumorais.
49

Porta-enxertos e densidade de plantio para a limeira ácida ‘Tahiti’ cultivada na região norte de Minas Gerais / Rootstocks and planting density for ‘Tahiti’ acid lime grown in the northern region of Minas Gerais

Machado, Daniel Lucas Magalhães 20 February 2014 (has links)
Submitted by Reginaldo Soares de Freitas (reginaldo.freitas@ufv.br) on 2015-12-03T13:23:59Z No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 456880 bytes, checksum: 40415546933d0b301d159a7fdda0dc63 (MD5) / Made available in DSpace on 2015-12-03T13:23:59Z (GMT). No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 456880 bytes, checksum: 40415546933d0b301d159a7fdda0dc63 (MD5) Previous issue date: 2014-02-20 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / A Região Norte do Estado de Minas Gerais, com seus vários projetos de irrigação situados às margens do Rio São Francisco, por suas características de clima quente e seco e grandes áreas de solos arenosos, apresenta vocação natural para a fruticultura. Nesse contexto, a produção da lima ácida ‘Tahiti’ vem crescendo exponencialmente na região, sendo que parte da produção é exportada. Entretanto, o cultivo é baseado quase que exclusivamente no uso de plantas enxertadas sobre o limoeiro ‘Cravo’, resultando em plantas com porte elevado, o que obriga o uso de espaçamentos amplos ou poda. Os objetivos desse trabalho, foram avaliar o crescimento e a produção da limeira ácida ‘Tahiti’ enxertada sobre 12 porta- enxertos e avaliar o crescimento e a produção da limeira ácida ‘Tahiti’ enxertada sobre o porta-enxerto ananicante trifoliata ‘Flying Dragon’ e plantada sob diferentes espaçamentos. O limoeiro ‘Volkameriano’ e a tangerineira ‘Cleópatra’ foram os porta-enxertos que induziram maior vigor vegetativo e produtividade as plantas. Por outro lado, o trifoliata ‘Limeira’ e citrangeiro ‘Troyer’ induziram menor vigor e podem ser usados como porta- enxertos alternativos ao limoeiro ‘Cravo’, desde que sejam feitos ajustes na densidade de plantio visando ao aumento da produtividade. Na avaliação das densidades de plantio usando o porta-enxerto ananicante ‘Flying Dragon’, as maiores produções por hectare ocorreram nos espaçamentos de 6 x 1,0m e 6 x 1,5m, indicando a possibilidade de uso de espaçamentos adensados em cultivos futuros. Entretanto, com cinco anos de idade, as copas das plantas em sistema adensado já estavam se encontrando nas linhas de plantio, o que pode demandar podas frequentes. Nos dois experimentos deste trabalho, os frutos apresentaram características físicas e químicas dentro dos padrões comerciais. / The northern region of Minas Gerais state, with its various irrigation projects located on the banks of the São Francisco River, for its features hot and dry climate and large areas of sandy soils, has natural talent for horticulture. In this context, the production of acid 'Tahiti' lime has grown exponentially in the region, and part of the production is exported. However, cultivation is based almost exclusively on the use of plants grafted on Rangpur lime, resulting in plants with large size, which requires the use of broad spacings or pruning. The objectives of this work were to evaluate the growth and acid production of 'Tahiti' lime grafted on 12 rootstocks and evaluate the growth and acid production of 'Tahiti' lime grafted on dwarfing rootstock trifoliata 'Flying Dragon' and planted at different spacings. The 'Volkamer' lemon and 'Cleopatra' were rootstocks that induced higher vegetative vigor and productivity plants. On the other hand, trifoliata 'Limeira' and Citrange 'Troyer' produce less vigour and can be used as alternatives to the Rangpur lime rootstock, since adjustments are made in planting density in order to increase productivity. In evaluating the densities using dwarfing rootstock 'Flying Dragon', the highest yields per hectare occurred in the spacing of 6 x 1.0 m and 6 x 1.5 m, indicating the possibility of using dense spacing in future crops. However, with five years of age, the crowns of the plants density system were already meeting in planting lines, which may require frequent pruning. In both experiments of this work, the fruits showed physical and chemical characteristics to the commercial patterns. / Não foi encontrado o cpf e nem o termo de autorização do autor.
50

Crescimento, teores e acúmulo de nutrientes em plantas de milho fertirrigadas com água residuária do beneficiamento de frutos de café

Raposo Filho, Frederico Lopes 06 November 2013 (has links)
Submitted by Elizabete Silva (elizabete.silva@ufes.br) on 2014-12-11T18:43:23Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Dissertacao.Frederico Lopes.pdf: 851627 bytes, checksum: 95f7ad72fb88861c1a44c9092291c12d (MD5) / Approved for entry into archive by Elizabete Silva (elizabete.silva@ufes.br) on 2014-12-16T19:19:36Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Dissertacao.Frederico Lopes.pdf: 851627 bytes, checksum: 95f7ad72fb88861c1a44c9092291c12d (MD5) / Made available in DSpace on 2014-12-16T19:19:36Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Dissertacao.Frederico Lopes.pdf: 851627 bytes, checksum: 95f7ad72fb88861c1a44c9092291c12d (MD5) Previous issue date: 2013 / A cultura do cafeeiro sempre ocupou lugar de destaque na economia do país, dada sua importância na área econômica e social, buscando cada vez mais, um mercado diferenciado, com novas tecnologias para a melhoria da qualidade da bebida. A atividade de lavagem e despolpa de frutos do cafeeiro, necessária para a redução do custo de secagem e a melhoria da qualidade de bebida, é geradora de grandes volumes de resíduos sólidos e líquidos, ricos em material orgânico e inorgânico. A água residuária da atividade de beneficiamento do café (ARC) é gerada anualmente em grande volume no Espírito Santo, e aliado aos nutrientes existentes nesse efluente indica a sua viabilidade de reaproveitamento na fertirrigação de culturas agrícolas. O objetivo do presente trabalho foi avaliar o efeito de diferentes doses de água residuária de café no crescimento, na absorção e interação entre nutrientes e no estado nutricional do milho. Para tanto, foi conduzido um experimento em casa de vegetação utilizando-se o delineamento experimental inteiramente casualizado, onde foram aplicadas 7 doses de ARC, com 3 repetições, em unidades experimentais constituídas por vasos com 2 dm³ de solo. As doses foram equivalentes a 0,00, 15,17, 30,35, 45,52, 60,70, 75,87 e 91,05 litros de ARC por m² de solo. Realizou-se a semeadura de cinco sementes de milho híbrido BR 206 por vaso e cinco dias após a germinação das plantas foi feito o desbaste, mantendo-se três plantas por vaso. Aos trinta dias após a germinação determinou-se o diâmetro do caule (DC), área foliar (AF), matéria seca da parte aérea (MSPA), matéria seca do sistema radicular (MSR), relação parte aérea/raiz (MSPA/MSR), razão massa radicular (matéria seca raiz/matéria seca total) e razão área foliar (área foliar/matéria seca total). Na parte aérea das plantas foi determinado os teores dos macronutrientes (N, P, K, Ca, Mg e S). Os dados foram submetidos a análise de variância e as variáveis em função das doses de ARC submetidas a análise de regressão. Para as variáveis dependentes foi calculado o coeficiente de correlação linear de Pearson. A ARC serviu como fonte de nutrientes para as plantas de milho, aumentou o rendimento da maioria das variáveis de crescimento e os teores de N, K e S. Porém diminuiu o teor de Ca, Mg e P da parte aérea das plantas além de indicar que altas doses promovem desbalanceamento na relação entre nutrientes. / The coffee production always held a prominent place in the national economy, due to its importance in the economic and social community, looking for a distinct market with new technologies to improve the beverage quality. The activities of washing and pulping coffee, necessary to reduce drying costs and improve the quality of beverage, generates a large amount of solid and liquid waste which has a notable rates of organic and inorganic material. The residual water from processing coffee activity (RWC) has been generated every year in a large volume in Espírito Santo and the presence of nutrients indicates the viability to its reuse in fertigation of crops. The aim of this study was to evaluate the effect of different doses of residual water of coffee on growth, absorption, interaction of nutrients and the nutritional condition of corn (Zea mays L.). In this context, the experiment was conduct in a greenhouse applying the completely randomized design, where seven RWC doses were applied with three repetitions in experimental unities composed by vases with 2 dm³ of soil. The dosages had the following concentrations: 0.00, 15.17, 30.35, 45.52, 60.70, 75.87 and 91.05 liters of ARC per m² of soil. The seeding were performed using five seeds of BR 206 hybrid corn per vase and after five days were made the thinning, maintaining only three plants per vase. On the 30th day after germination, the following measurements were determined: stem diameter (SD), leaf area (LA), shoot dry matter (SDM), root dry matter (RDM), shoot/root ratio (SDM/RDM), root mass ratio (root dry weight / total dry matter) and leaf area ratio (leaf area / total dry matter). Aerial part of plants was used to established the levels of macronutrients (N, P, K, Ca, Mg and S). The data were subjected to analysis of variance and the doses of RWC were adjusted in regression models. For dependent variables was calculated the Pearson linear correlation coefficient. The application of ARC served as a fertilization input to corn crop, increasing most of the growth variables and N, K and S levels. However, it caused a decrease in shoot Ca, Mg and P levels, indicating that high dosages promote a disturb in nutrient relations.

Page generated in 0.4343 seconds