Spelling suggestions: "subject:"oceanografia."" "subject:"oceanografi.""
211 |
Fluxos biogeoquímics i balanç de carboni a la mar d'Alborán (Mediterrània Occidental)Sànchez Vidal, Anna 14 January 2005 (has links)
La producció primària del fitoplàncton marí transforma CO2 i nutrients de l'aigua de mar en matèria orgànica. Encara que la majoria del carboni contingut a la matèria orgànica és reciclat prop de la superfície dels oceans, una part s'enfonsa cap a aigües profundes i és convertit altre cop en CO2 per l'acció dels bacteris marins, i només un 0,1% arriba als fons oceànics i és emmagatzemat als sediments, restant aïllat de l'intercanvi actiu amb l'atmosfera. L'eficiència d'aquest procés, anomenat bomba biològica oceànica, no depèn només de l'absorció de CO2 atmosfèric, sinó dels processos que afecten al flux de material que acompanya al carboni en el seu viatge al llarg de la columna d'aigua. Aquest flux també transporta cap als sediments profunds altres indicadors de processos biogeoquímics que tenen lloc a les aigües superficials, indicadors que poden ser d'especial importància per a reconstruir les condicions ambientals i llurs possibles causes de variació en el passat.El primer gran experiment de fluxos de partícules a la mar d'Alborán ha aportat informació molt rellevant sobre l'origen i els processos de transferència de material particulat, així com sobre l'eficiència de la bomba biològica en aquesta àrea situada a cavall entre la mar Mediterrània i l'oceà Atlàntic. L'anàlisi combinat de les dades de fluxos de partícules obtingudes en cinc estacions durant gairebé un any (de juliol de 1997 a maig de 1998), juntament amb dades de corrents, hidrologia, meteorologia i imatges de satèl·lit (clorofil·la i temperatura de l'aigua superficial) del sud de la península Ibèrica, ha permès determinar els tres principals processos que controlen l'arribada de material particulat al fons marí.· L'entrada de grans quantitats de carboni orgànic i òpal al fons és controlada per la circulació de les masses d'aigua superficials (girs d'Alborán i Front d'Almeria-Orà), la qual determina el desenvolupament de comunitats fitoplanctòniques riques en diatomees i la sedimentació massiva d'agregats orgànics. La influència d'aquestes estructures hidrològiques provoca que l'eficiència de la bomba biològica a la zona sigui la més elevada de les enregistrades a la mar Mediterrània, amb valors del 0,5-0,9% del carboni produït per fotosíntesi a les aigües superficials transferit verticalment i emmagatzemat als sediments profunds a més de 2000 metres.· El material terrígen és introduït principalment per la descàrrega dels rius situats al sud de la península Ibèrica. La transferència quasi directa del material fí aportat per aquests rius cap al fons de la mar d'Alborán oriental a través de canyons submarins, i la circulació superficial de les masses d'aigua en direcció sud-est, nodreixen d'abundant material litogènic tota la zona. L'efecte llast, proporcionat per aquestes partícules litogèniques i per partícules de carbonat de calci en períodes d'elevada productivitat, impedeix el procés natural de formació de bari biogènic en els agregats de matèria orgànica, element utilitzat tradicionalment com a indicador de processos biològics tant en temps recents com passats.· La batimetria irregular de la mar d'Alborán afavoreix l'existència de processos laterals de transferència de material i la presència de capes nefeloides intermèdies i de fons, riques en material litogènic i carbonat resuspesos per acció dels corrents. En moments d'elevada productivitat aquestes aportacions laterals són també riques en carboni orgànic, constituint una de les fonts més importants de carboni cap als sediments profunds. L'existència d'aportacions laterals de bari biogènic a la zona més propera al marge continental ibèric i la diferència notable entre els valors enregistrats en zones de marge continental i en ambients d'oceà obert qüestiona l'ús del bari biogènic com a indicador directe de productivitat primària a les aigües superficials. / Primary production of marine phytoplankton transforms CO2 and nutrients from seawater into organic matter. Although most of it is recycled near the surface, a fraction sinks into the deeper waters and is converted back into CO2 by marine bacteria, and only about 0.1% reaches the seafloor and is buried in the sediments. The efficiency of this process, known as the oceanic biological pump, does not depend only on the uptake of atmospheric CO2 but on the processes controlling the flux of material accompanying carbon during its descent through the water column. This flux also transports other biogeochemical indicators of surface processes to the deep-sea sediments, which are determinant to reconstruct environmental conditions and its possible causes of variation in the past.The first large particle flux experiment in the Alboran Sea has provided important information about the origin and transfer processes of particulate material and the efficiency of the biological pump in this key area between the Mediterranean Sea and the Atlantic Ocean. The combined analysis of particle fluxes obtained from five stations over almost one year (from July 1997 to May 1998), together with current, hydrology and meteorology data and satellite images (chlorophyll and sea surface temperature) from the southern Iberian Peninsula reveals that three main processes control the arrival of particulate material to the deep-sea sediments.· The arrival of particulate organic carbon and opal to the sea floor is controlled by sea surface circulation (Alboran gyres and Almeria-Oran Front) that allows the development of diatom-rich phytoplankton communities and the massive sedimentation of organic aggregates. The influence of these hydrological structures causes the efficiency values of the biological carbon pump to be amongst the highest recorded in the whole Mediterranean Sea, with 0.5-0.9% of the carbon fixed during photosynthesis transferred down to the sea floor and buried in the sediments at more than 2000 m of water depth.· The arrival of terrigenous sediments to the deep Alboran Sea is closely linked to fluvial discharge from the southern Iberian Peninsula rivers. The almost direct transfer of the material delivered to the continental shelf to the deep basin through submarine canyons and the southeastward dominating circulation feed the area with abundant lithogenic material. The ballast effect of the lithogenic and carbonate particles may limit decomposition of organic matter aggregates and biogenic barium formation, traditionally used as a proxy for both modern and past biological processes.· Irregularities in local bathymetry favour the existence of lateral transport processes and the formation of intermediate and deep nepheloid layers relatively rich in lithogenic and carbonate material resuspended by near-bottom currents. During high productivity events the advected material is also rich in organic carbon, representing the most important source of carbon to deep-sea sediments. Lateral transport of biogenic barium from the lower continental slope in the Western Alboran Sea to deeper areas, together with the clearly different relationship between biogenic barium and organic carbon in margin systems and open ocean systems, questions the use of biogenic barium as a productivity proxy.
|
212 |
Comparação da estrutura da assembleia de camarões marinhos (Penaeoidea e Caridea) em duas localidades do sudeste brasileiroPantaleão, João Alberto Farinelli [UNESP] 28 February 2013 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-08-13T14:50:44Z (GMT). No. of bitstreams: 0
Previous issue date: 2013-02-28Bitstream added on 2014-08-13T18:00:46Z : No. of bitstreams: 1
000753996.pdf: 1507450 bytes, checksum: ad4f06242c591e600648ebe545f9cc87 (MD5) / As análises deste trabalho envolveram a estrutura da assembleia (riqueza e diversidade de espécies, equidade, similaridade) e distribuição ecológica dos camarões marinhos frente aos fatores ambientais, com o intuito de averiguar se estes diferem entre duas regiões localizadas acima e abaixo do fenômeno da ressurgência de Cabo-Frio (RJ), sendo elas Macaé (RJ) e Ubatuba (SP). O paradigma do efeito latitudinal no padrão da abundância e distribuição espaço-temporal foi verificado com o intuito de testar se o mesmo pode ser proposto para este grupo. As coletas foram efetuadas mensalmente com dois barcos camaroneiros em três transectos em áreas com profundidades dos 5 aos 20 metros. Cada transecto foi percorrido por 60 minutos em cada região. Foi estimada a diversidade (H‟) aplicando o índice de Shannon-Wiener. A equidade (J‟) e a similaridade das espécies entre as estações do ano e regiões também foram calculadas. A análise de correlação canônica (CANONICA) foi empregada com o intuito de observar a relação entre a abundância das espécies e os fatores ambientais analisados. Foram capturados 148.266 indivíduos (102.832 em Macaé e 45.434 em Ubatuba), pertencentes a 15 espécies, 13 gêneros e 6 famílias (Penaeidae, Solenoceridae, Sicyoniidae, Palaeomonidae, Alpheidae e Hippolytidae). Quase todas as espécies foram coletadas nas duas regiões amostradas, excetuando-se Sicyonia laevigata, Periclimenes paivai e Lysmata sp., que foram capturadas apenas na região de Macaé, e Leander paulensis, capturada apenas na região de Ubatuba. Uma espécie do gênero Lysmata foi encontrada na região de Macaé e, provavelmente, representa um novo registro para o estado do Rio de Janeiro ou ainda uma nova espécie. Já o camarão P. paivai teve sua distribuição geográfica ampliada para o estado do Rio de Janeiro. Foram verificados maiores valores de riqueza, equitabilidade e diversidade na região de Macaé. As variáveis ...
|
213 |
Distribuição ecológica e dinâmica populacional do camarão barriga branca Nematopalaemon schmitti (Holthuis, 1950) (Caridea, Palaemonidae) na região de Macaé-RJ, BrasilHerrera, Daphine Ramiro [UNESP] 18 February 2013 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-08-13T14:50:46Z (GMT). No. of bitstreams: 0
Previous issue date: 2013-02-18Bitstream added on 2014-08-13T18:00:41Z : No. of bitstreams: 1
000756566.pdf: 2911491 bytes, checksum: a727c0ce1a7a1932984166d3b88352c6 (MD5) / O presente estudo teve como objetivo investigar a distribuição espacial e temporal do camarão Nematopalaemon schmitti, em Macaé/RJ, bem como verificar a influência dos fatores ambientais (temperatura, salinidade, clorofila-a, textura e teor de matéria orgânica do sedimento) na abundância e distribuição da espécie. As coletas foram realizadas mensalmente, de julho/2010 a junho/2011, com um barco camaroneiro, equipado com redes de arrasto “double-rig”. Três pontos foram delimitados, distribuídos nas profundidades de 5 e 15m. Amostras de água e do sedimento foram coletadas para análise dos fatores ambientais. Obteve-se um total de 1200 exemplares. A distribuição dos indivíduos apresentou diferença entre as estações do ano e os pontos (ANOVA, p<0,05). Nematopalaemon schmitti foi mais abundante no inverno e no ponto três. Houve uma correlação da abundância com a concentração de menor teor de matéria orgânica no sedimento (Regressão Múltipla, p<0,05). A retração da ACAS e, consequentemente, a homogeneidade da temperatura da água de fundo no inverno influenciaram na distribuição temporal da espécie, assim como a maior abundância registrada no ponto três coincidiu com a maior concentração de clorofila-a do local, e pode ter modulado em termos espaciais. Apesar da correlação com o menor teor de matéria orgânica, a literatura aponta que os outros substratos como algas e fragmentos de madeira e o sedimento propriamente dito podem ser mais determinante em sua presença como visto para outras espécies de carídeos. Os fatores ambientais analisados mostraram-se fundamentais para o estabelecimento da espécie no litoral fluminense, que é uma área de limites de distribuição para muitas espécies, devido, principalmente, às características apresentadas na região de Cabo Frio/RJ / The present study aimed to investigate the spatial-temporal distribution of the shrimp Nematopalaemon schmitti from Macaé/RJ and to verify the influence of environmental factors (temperature, salinity, a-chlorophyll, texture and content of sediment organic matter) on the abundance and the distribution of the species. Samples were performed monthly, from July/2010 to June/2011, with a shrimp fishery boat equipped with a double rig net system. Three stations were sampled, ranging from 5 to 15 m deep. Water and sediment samples were collected for environmental analysis purposes. A total of 1200 individuals were collected. The distribution of the specimens showed a difference among seasons and among stations (ANOVA, p<0.05). Nematopalaemon schmitti was more abundant on the winter and at station three. There was a correlation of the abundance with the lowest concentration of organic matter in the sediment (Multiple Regression, p<0.05). The SACW retraction and the consequent homogeneity of bottom water temperature in the winter influentieted the temporal distribution of the species, as well as the highest abundance recorded at station three coincided with the highest concentration of a-chlorophyll at the region, and it may have been spatially modulated. Besides the correlation with the lowest content of organic matter, literature says that other substrates, such as algae, wood fragments and the sediment itself, can be more determinant on abundance, as seen for other caridean species. The environmental factors here analyzed shown to be essential for the establishment of this species at Rio de Janeiro coast, which is considered as a limit area for many species, mainly due to the conditions of Cabo Frio/RJ region
|
214 |
Comportamento alimentar de nudibrânquios no litoral do Rio de Janeiro (Gastropoda, Nudibranchia, Doridacea) / Feeding behavior of dorids nudibranchs in the coast of Rio de Janeiro (Gastropoda, Nudibranchia, Doridacea)Thalita Dionisio Belmonte 30 April 2014 (has links)
Fundação Carlos Chagas Filho de Amparo a Pesquisa do Estado do Rio de Janeiro / Os nudibrânquios gastrópodes são carnívoros e muitas espécies têm dietas especializadas, consumindo uma única ou poucas espécies de esponjas marinhas. No Brasil não existe, até o momento, nenhum estudo específico sobre a ecologia das espécies de nudibrânquios abordando qualquer interação com outros grupos de animais marinhos. Também não existem estudos sobre ensaios biológicos que avaliem o comportamento alimentar e a mediação química existente entre os nudibrânquios e suas presas. Os objetivos deste trabalho foram: a) registrar in situ a predação de nudibrânquios doridáceos sobre esponjas marinhas no litoral do Estado do Rio de Janeiro, identificar as espécies envolvidas, e comparar com os padrões de alimentação observados em outras regiões do mundo e b) avaliar o comportamento de quimiotaxia positiva de nudibrânquios em relação às suas presas. Observações sobre a dieta dos nudibrânquios foram realizadas através de mergulhos livres ou autônomos e o comportamento destes em relação às esponjas foi registrado. Um total de 139 observações foram realizadas em 15 espécies de nudibrânquios doridáceos: Felimida binza; Felimida paulomarcioi; Felimare lajensis; Tyrinna evelinae; Cadlina rumia; Diaulula greeleyi; Discodoris evelinae; Geitodoris pusae; Jorunna spazzola; Jorunna spongiosa; Rostanga byga; Taringa telopia; Doris kyolis; Dendrodoris krebsii e Tayuva hummelincki. A predação foi confirmada em 89 (64%) das 139 observações e em 12 (80%) das 15 espécies de nudibrânquios. A principal interação ecológica existente entre os nudibrânquios e as esponjas no Estado do Rio de Janeiro é a de consumo (predação). Em laboratório, o comportamento alimentar das espécies Cadlina rumia e Tyrinna evelinae foi avaliado em ensaios de preferência com dupla escolha oferecendo esponjas frescas. Experimentos de oferta de esponjas vivas, pó de esponjas liofilizadas e extratos brutos orgânicos das esponjas foram utilizados para investigar se a percepção dos moluscos às suas presas é modulada por sinais químicos. O nudibrânquio Cadlina rumia não consumiu nenhuma das esponjas oferecidas, mas detectou o sinal químico das esponjas vivas, e não detectou o sinal químico da esponja Dysidea etheria, liofilizada em pó, incorporada em alimentos artificiais. Tyrinna evelinae detectou o sinal químico da esponja D. etheria oferecida de duas maneiras diferentes: viva e liofilizada em pó. Foi confirmada em laboratório, a predação in situ da esponja D. etheria pelo nudibrânquio T. evelinae, constituindo o primeiro registro de predação observado in situ e in vitro para o gênero Tyrinna. De uma maneira geral, os resultados das observações de campo corroboram os padrões de alimentação observados em outras regiões do mundo e as esponjas da Classe Demospongiae são recursos fundamentais para a dieta dos nudibrânquios doridáceos no Rio de Janeiro. A sinalização química e a taxia positiva foi evidente para o nudibrânquio que possui dieta mais especializada, Tyrinna evelinae, e não para aquele que se alimenta de várias esponjas, Cadlina rumia. / Nudibranch gastropods are carnivores and many species have very specialized diets, preying on a single or a few species of marine sponges. Up to date, there is no specific study on the ecology of Brazilian nudibranch species addressing any interaction with other groups of marine animals. There are also no studies on biological assays to evaluate the feeding behavior and chemical mediation between nudibranchs and their preys. The objectives of this research were: a) to record in situ predation of dorid nudibranchs in Rio de Janeiro State, through identification of the species involved and compare to patterns of predation observed in other regions, and b) to evaluate the behavior of chemical attraction of nudibranchs in relation to their preys. Observations on the diet of dorid nudibranchs were made by free or SCUBA diving and their behavior in relation to the sponges were record. A total of 139 observations were made on 15 dorid nudibranchs species: Felimida binza; Felimida paulomarcioi; Felimare lajensis; Tyrinna evelinae; Cadlina rumia; Diaulula greeleyi; Discodoris evelinae; Geitodoris pusae; Jorunna spazzola; Jorunna spongiosa; Rostanga byga; Taringa telopia; Doris kyolis; Dendrodoris krebsii and Tayuva hummelincki. The predation was confirmed for 89 (64%) out of 139 observations and 12 (80%) out of 15 dorid nudibranch species. Predation is the main ecological interaction between dorids and sponges in Rio de Janeiro. In laboratory conditions, the feeding behavior of Cadlina rumia and Tyrinna evelinae were evaluated in double choice preference assay being offered fresh sponges. Assays of fresh sponges, powder of lyophilized sponges and crude extract of sponges were made to investigate whether the nudibranch perception to their preys is modulated by chemical signs. Cadlina rumia has not consumed any offered sponges, although detected the chemical signals of fresh sponges. Cadlina rumia has not detected the chemical signal from lyophilized sponges incorporated into artificial foods. Tyrinna evelinae detected the chemical signal from the sponge Dysidea etheria offered in two different ways: fresh and lyophilized. The in situ predation of T. evelinae on D. etheria was confirmed through laboratory assays. Our results are the first direct observations of in situ and in vitro feeding activity by any species of Tyrinna. In general, the results of field observations corroborated the feeding patterns observed in other regions. Demosponges are a very important source of food for Brazilian dorid nudibranchs. Chemical signaling and the positive taxis was evident for the nudibranch that has more specialized diet, Tyrinna evelinae, and not for one who feeds on various sponges, Cadlina rumia.
|
215 |
Análise do teor de carbono nas espécies de mangue em Guaratiba (Rio de Janeiro, RJ) / Carbon content in mangrove species in Guaratiba (Rio de Janeiro, RJ)Daniela Pelluso Rodrigues 28 August 2013 (has links)
Os manguezais são ecossistemas complexos, que estão sujeitos a processos que ocorrem ao longo de diferentes escalas temporais e espaciais. Essa complexidade reforça a importância de se empregar abordagens que possam alcançar essas escalas. As florestas de mangue, entre outras funções, funcionam como sequestradoras e fixadoras de carbono, sendo importantes para o equilíbrio do balanço global de gás carbônico. Estudos relacionados a diversos biomas mostram que há diferença de teor de carbono para espécies diferentes. Diversas estimativas de estoque e sequestro de carbono em florestas de mangue adotam o valor de 45% para o teor de carbono nas espécies de mangue. O presente estudo realizado em Guaratiba, Rio de Janeiro, coletou ramos, folhas, troncos, partes reprodutivas e raízes subterrâneas das espécies ali encontradas: Avicennia schaueriana, Laguncularia racemosa e Rhizophora mangle, essa última teve ainda a coleta de rizóforos, para determinação do teor de carbono nos diferentes compartimentos das diferentes espécies. As amostragens foram realizadas nos diferentes tipos fisiográficos (franja, bacia e transição). O material seco foi triturado e determinado por autoanalisador CHN. Os resultados foram testados estatisticamente, através de análise de variância (ANOVA) e teste de Tukey para identificação de diferenças entre os tipos fisiográficos, espécies e compartimentos (para p<0,05). Foi obtido um valor de teor de carbono orgânico para as partes lenhosas (44,1%) para todas as espécies; um valor para partes verdes de A. schaueriana e L. racemosa de 42,6% e R. mangle de 44,9%; e um valor para raiz de A. schaueriana e L. racemosa de 42,6% e R. mangle de 40,0%. Não foi detectada influência dos tipos fisiográficos sobre o teor de carbono na floresta de mangue estudada. Os resultados aqui obtidos demonstram ainda que deve-se ter cautela na utilização de um valor único e global para o teor de carbono em espécies de mangue.
|
216 |
Dieta do boto-cinza (Sotalia guianensis Van Benédén, 1864) (Cetacea: Delphinidae) na Baía de Sepetiba (RJ) / Diet of the guiana dolphin (Sotalia guianensis Van Benédén, 1864) (Cetacea: Delphinidae) in Sepetiba Bay (RJ)Ana Carolina Pires de Souza Araujo 27 February 2012 (has links)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / O boto-cinza (Sotalia guianensis Van Benédén, 1864) é um pequeno cetáceo
da família Delphinidae. Ocorre em águas costeiras da América do Sul e Central,
associado à ambientes estuarinos, às baías e áreas protegidas. Estudos sobre
hábitos alimentares são importantes para avaliar os padrões de relação entre presa e predador. Desta forma, o conhecimento da composição da dieta do predador pode fornecer informações a respeito de sua distribuição, padrões de migração e de seu comportamento, além de contribuir com informações sobre a biologia e comportamento de suas presas. Neste trabalho, são abordados aspectos da ecologia alimentar do boto-cinza da Baía de Sepetiba, com o objetivo de caracterizar a dieta e compará-la em relação ao sexo, classe etária e estações do ano, a partir da análise do conteúdo estomacal de 76 botos-cinza encalhados entre 2005 e 2011. Os itens alimentares recuperados dos estômagos como otólitos e ossos de peixes, bicos de cefalópodes, carapaças de crustáceos, foram identificados baseando-se em trabalhos de identificação e em uma coleção de referência. O comprimento e biomassa das presas foram estimados com o uso de equações de regressão encontradas na literatura para estas espécies. As amostras foram separadas em machos adultos, fêmeas adultas e juvenis, e em estações quente/chuvosa (out-abr) e fria/seca (mai-set), em que os estômagos foram recuperados. Um total de 1800 presas foi identificado, relativo a 23 espécies de teleósteo, quatro espécies de cefalópode e três de crustáceo. O boto-cinza da Baía de Sepetiba apresentou uma dieta tipicamente piscívora, com um hábito alimentar no qual, poucas espécies foram consumidas em alta frequencia. Todas as presas identificadas têm distribuição costeira sendo a maioria estuarina de pequeno porte ou juvenil. As presas mais importantes na dieta do boto-cinza, segundo o índice de importância relativa (IIR), foram Cetengraulis edentulus; Micropogonias furnieri; Mugil spp.; Chloroscombrus chrysurus; Cynoscion jamaicensis; Stellifer sp.; e Sciadeichthys luniscutis. Dentre os cefalópodes, a lula Doryteuthis plei foi à presa mais importante. Este estudo indica que o boto-cinza apresenta variações intra-específicas no seu hábito alimentar entre fêmeas adultas, machos adultos e juvenis, além de variações sazonais na composição de sua dieta. A partir do conhecimento do comportamento e hábito de suas presas, pode-se concluir que, Sotalia guianensis da Baía de Sepetiba se alimenta ao longo de toda a Baía, além de utilizar áreas costeiras próximas para atividades de alimentação e forrageio. / The Guiana dolphin (Sotalia guianensis, Van Benédén, 1864) is a small cetacean of the Delphinidae family. The species occurs on coastal waters from South and Central America, in estuarine environments, bays and protected areas. This
study aims to characterize Guiana dolphin feeding habits and to investigate variation in diet related to sex age class and season, in Sepetiba Bay (RJ). Stomach contents of 76 S. guianensis, stranded between 2005 and 2011, were analysed. Food items found in the stomachs (otoliths, fish bones, cephalopod beaks, crustacean structures) were identified based on identification guides and one reference collection. Some measurements of the prey remains were used to estimate the length and weight of preys using regression equations specific for each prey species. Dolphin sample was gathered into adult males, adult females and juveniles. Season
was defined as hot/wet season (Oct-Apr) and cold/dry (May-Sep). A total of 1800 prey were found, including 23 species of teleosts, four species of cephalopods and three species of crustaceans. Guiana dolphin in Sepetiba Bay had a typically
piscivorous diet. The index of relative importance (IRI) showed that Cetengraulis edentulus; Micropogonias furnieri; Mugil spp.; Chloroscombrus chrysurus; Cynoscion
jamaicensis; Stellifer sp.; e Sciadeichthys luniscutis were the seven most important species. Among cephalopods, the squid Dorytheutis plei was the most important. This study indicates that the Guiana dolphin has intra-specific variations in the diet
between adult females, adult males, and young and seasonal variations in the composition of its diet. Diet composition suggests that S. guianensis feeds into Sepetiba Bay and along coastal adjacent waters.
|
217 |
Avaliação regional da contaminação por hidrocarbonetos policíclicos aromáticos (HPAs) na região costeira do sudeste do Brasil usando mexilhões (Perna perna Linneaus 1758) como biomonitores / Avaliação regional da contaminação por hidrocarbonetos policíclicos aromáticos (HPAs) na região costeira do sudeste do Brasil usando mexilhões (Perna perna Linneaus 1758) como biomonitores / Regional assessment of PAHs contamination in SE Brazil using brown mussels (Perna perna, Linneaus 1758) / Regional assessment of PAHs contamination in SE Brazil using brown mussels (Perna perna, Linneaus 1758)Renato Yoshimine Vieira 23 March 2012 (has links)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / O objetivo do presente trabalho foi avaliar a presença e a distribuição de hidrocarbonetos policíclicos aromáticos (HPAs) em mexilhões coletados em 23 estações, divididas em três regiões: (i) cultivos localizados no Estado do Rio de Janeiro (7 estações) e em Ubatuba/SP (1 estação); (ii) áreas costeiras no Estado do Rio de Janeiro (7 estações) e (iii) na Baía de Guanabara/RJ (8 estações). Os HPAs foram determinados em triplicata de cada estação, sendo cada réplica formada por uma média de 10 indivíduos, através de cromatografia em fase gasosa acoplada a espectrometria de massas (GC/MS), totalizando 38 compostos entre parentais e alquilados. A concentração média do total de HPAs nos cultivos, excluindo o cultivo de Mombaça (Ilha Grande), foi de 24,7 22,3 ng g-1, para as áreas costeiras foi de 89,7 25,8 ng g-1 e para a Baía de Guanabara, 760,9 456,3 ng g-1. Esses resultados indicam que os cultivos (exceto Mombaça) e as áreas costeiras selecionadas apresentam baixos níveis de contaminação. Já na Baía de Guanabara, os resultados foram comparáveis a dados pretéritos e confirmam o estado de degradação ambiental da baía. Na amostra coletada no cultivo de Mombaça, a alta concentração do total de HPAs (584 ng g-1) e a predominância de compostos alquilados sobre parentais sugerem contaminação relativamente alta por hidrocarbonetos petrogênicos. A análise de agrupamento, considerando o total de HPAs, confirmou a separação entre as três áreas coletadas, mas com algumas exceções: (i) o cultivo de Mombaça assemelha-se ao grupo da Baía de Guanabara; (ii) a estação da Praia Vermelha, na saída da Baía de Guanabara, se assemelha com áreas costeiras fora da baía; (iii) as estações Ilha Redonda, Ilha Comprida e Pontal, distantes mais de 5 km da costa, se agruparam com os cultivos. Somente nas amostras da Baía de Guanabara foi possível avaliar a origem dos HPAs através da análise de componentes principais (PCA). A maioria das amostras da baía apresenta contaminação por fontes mistas de hidrocarbonetos, e apenas na praia Vermelha o aporte pirolítico é mais significativo. Por fim, ressalta-se que os níveis de HPAs nos mexilhões das três áreas ficaram abaixo de valores de referência exigidos internacionalmente para o consumo humano. No entanto, é necessário uma análise de risco específica para melhor compreender a qualidade do mexilhão para consumo humano, particularmente os da Baía de Guanabara. / The aim of the present study was to evaluate the presence and distribution of polycyclic aromatic hydrocarbons (PAHs) in mussels collected from 23 stations, divided into three regions: (i) mussel crops in the State of Rio de Janeiro (7 sampling stations) and Ubatuba/SP (1 sampling station), (ii) coastal areas of the State of Rio de Janeiro (7 sampling stations) and (iii) Guanabara Bay/RJ (8 sampling stations). The PAHs were determined in triplicate for each station, with each replica composed of an average of 10 individuals, by gas chromatography coupled to mass spectrometry (GC/MS), totaling 38 compounds between parental and alkylated PAH. The mean total PAH concentration in the crops, with the exception of Mombaça (at Ilha Grande), was of 24.7 22.3 ng g-1, while the mean for the coastal areas was of 89.7 25.8 ng g-1, and of 760.9 456.3 ng g-1 for the Guanabara Bay. These results indicate that the mussel crops (with the exception of Mombaça) and the selected coastal areas present low contamination levels. Guanabara Bay, on the other hand, showed results comparable to past data, confirming the state of environmental degradation of the bay. In samples collected at the Mombaça mussel crop, the high concentration of total PAHs (584 ng g-1) and the predominance of alkylated compounds over parent compounds suggest the presence of relatively high contamination by petrogenic hydrocarbons. The cluster analysis, considering total PAHs, confirmed the separation between the three sampled areas, although some exceptions were noted: (i) the Mombaça crop resembles the Guanabara Bay group, (ii) the Praia Vermelha station, at the Guanabara Bay exit, resembles coastal areas outside the bay, (iii) the Ilha Redonda, Ilha Comprida and Pontal stations, over 5 km distant from the coast, were grouped with the other mussel crops. Only in samples from the Guanabara Bay was it possible to evaluate PAH origin by use of the principal component analysis (PCA). Most samples of the bay show mixed hydrocarbon contamination sources, and pyrolytic contribution was more significant only at the Praia Vermelha station. Finally, we emphasize that the PAH levels in mussels from the three areas were below the international reference values for human consumption. However, a specific risk analysis is necessary in order to better understand the quality of mussels for human consumption, particularly those from the Guanabara Bay.
|
218 |
Distribuição espacial do pico e ultraplâncton na plataforma continental e talude entre Cabo Frio (RJ) e Ubatuba (SP) e sua relação com a hidrodinâmica local: inverno de 2010 / Spatial distribution of pico and ultraplankton on the continental shelf and slope between Cabo Frio (RJ) and Ubatuba(SP) and its relationship with the local hydrodynamics: Winter 2010Nathália Oliveira de Castro 27 April 2012 (has links)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / O picoplâncton (0,2 - 2,0 m) e ultraplâncton (> 2,0 - 5,0 m) despertam interesse por utilizarem ativamente a matéria orgânica dissolvida, estabelecendo a alça microbiana. Responsáveis por 50-80% da produção primária em águas oligotróficas, essas frações apresentam elevadas eficiência luminosa e razão superfície/volume que as permitem alcançar alto desenvolvimento mesmo sob baixas luminosidade e disponibilidade de nutrientes. Buscando relacionar a distribuição espacial e composição da comunidade pico e ultraplanctônica aos controles bottom-up na plataforma continental e talude ao largo dos Estados do Rio de Janeiro e São Paulo (22S a 26S), foram coletadas amostras de água em 39 estações oceanográficas e utilizadas as imagens dos sensores MODIS Terra e Aqua, bem como dados de hidrografia, para a descrição dos fenômenos oceanográficos de mesoescala. A abundância total de ambas as frações de tamanho, assim como a dominância do picoplâncton, reduziu em função do distanciamento da costa. Os organismos autotróficos foram em média (102 cél.mL-1 a 104 cél.mL-1 ) majoritariamente uma ordem de grandeza inferiores aos heterotróficos (103 cél.mL-1 a 105 cél.mL-1). A Água Central do Atlântico Sul (ACAS) e as plumas das baías de Guanabara e Sepetiba (RJ) permaneceram na plataforma interna favorecendo o aumento na concentração dos macronutrientes e refletindo na mudança da estrutura da comunidade através do aumento da contribuição de autótrofos no centro da plataforma, principalmente do ultraplâncton à superfície (cerca de 21%) e na profundidade do máximo de clorofila (44%). O transporte de águas costeiras carreadas por uma corrente de origem sul gerou o vórtice de plataforma identificado nas imagens de satélite para a região da plataforma interna de Ubatuba (SP), onde concentrações mais elevadas de amônio (0,28 M) e fosfato (9,64 M) a partir dos 50 m sustentaram maior densidade do ultra autótrofo (2,89 x 103 cél.mL-1) que superou a densidade de heterótrofos (2,50 x 103 cél.mL-1) no máximo de clorofila. Os resultados destacaram um forte gradiente nerítico-oceânico na distribuição dos organismos. Sugerem ainda a predominância do metabolismo heterotrófico na maior parte das águas oligotróficas da plataforma e talude entre o Rio de Janeiro e São Paulo, bem como a presença de caráter autotrófico naquelas regiões influenciadas por feições de mesoescala, como plumas estuarinas e vórtices de plataforma. / The picoplankton (0.2 2.0 m) and ultraplankton (>2.0 5.0 m) arouse interest because they actively use the dissolved organic matter and establishe the microbial loop. Responsible for 50-80% of primary production in oligotrophic waters, these fractions have high luminous efficiency and high surface/volume ratio that enable them to achieve high development even under low light and low nutrient availability. Seeking to relate the spatial distribution and composition of pico and ultraplanktonic community to the bottom-up control and mesoscale oceanographic features in the Brazilian continental shelf and slope off Rio de Janeiro and São Paulo (22S to 26S), water samples were taken in 39 oceanographic stations and images of MODIS Terra and Aqua sensors, toghether with hidrography, were employed to decribe the mesoscale oceanographic features.The total abundance of both size fractions, as well as the dominance of picoplankton, decreased as a function of distance from the coast. Autotrophic organisms were, predominantly, on average (102 cell.mL-1 to 104 cell.mL-1) one order of magnitude lower than the heterotrophic (103 cell.mL-1 to 105 cell.mL-1). The South Atlantic Central Water (SACW) and the plumes of Guanabara and Sepetiba bays (RJ) remained in the inner shelf favoring an increase in macronutrients concentration and reflecting changes in community structure by the increase of autotrophs contribution, especially in the central portion of the shelf, mainly ultraplankton at surface (21%) and in maximum chlorophyll depth (44%). The transport of coastal waters carried by a current from south caused the shelf eddy identified by water colour/chlorophyll images for the region of Ubatuba inner shelf (SP), where high concentrations of ammonium (0,28 M) and phosphate (9,64 M) near the depth of 50 m supported higher density of autotrophic ultraplankton (2.89 x 103 cells.mL-1) which exceeded the density of heterotrophs at the chlorophyll maximum (2.19 x 103 cells.mL-1). Our results highlighted a strong neritic-oceanic gradient in the distribution of these organisms. They also suggest the predominance of the heterotrophic metabolism in the majority of the oligotrophic waters of the shelf and slope between Rio de Janeiro and São Paulo, as well as the presence of an autotrophic nature in those regions influenced by mesoscale features, such as estuarine plumes and shelf eddies.
|
219 |
O estudo da interação oceano-atmosfera em um ciclone extratropical no Atlântico Sudoeste: uma abordagem numérica em altíssima resoluçãoSutil, Ueslei Adriano January 2016 (has links)
Este estudo apresenta uma análise da formação e desenvolvimento de um ciclone extratropical formado na costa sul do Brasil e como o acoplamento oceano-atmosfera influencia nesse fenômeno. Foi simulado um caso de Ciclone Extratropical no Atlântico sudoeste durante os dias 02 e 05 de setembro de 2006 através do sistema de modelagem numérica acoplada Coupled Ocean Atmosphere Wave Sediment Transport (COAWST) e outro experimento com o modelo numérico atmosférico Weather Research Forecast (WRF), para analisar o efeito do acoplamento entre modelos numéricos, assim como a dinâmica atmosférica e oceânica e os processos de interação oceano-atmosfera que ocorreram durante a passagem do CE. Foi observado como a instabilidade da Camada Limite Marinha Atmosférica, além dos efeitos de mesoescala do evento impactaram os fluxos de calor entre o oceano e a atmosfera. No setor frio do CE foi observada uma área com intensos fluxos de calor associada a esta instabilidade. Esta umidade do proveniente do oceano para a atmosfera é elevada para níveis superiores da atmosfera por ação da convergência de ventos em baixos níveis e é precipitada na forma de chuva. A TSM ativa no COAWST proporcionou resultados semelhantes aos dados de reanálise do Climate Forecast System Reanalysis (CFSR) para os Fluxos de Calor Latente e Sensível, enquanto que os resultados do modelo WRF mostraram fluxos de calor mais intensos do que os dados do CFSR. / This study presents an analysis of the formation and development of an extratropical cyclone formed in the southern coast of Brazil and how the ocean-atmosphere coupling affects this phenomenon. Was simulated one extratropical cyclone case in the Southwest Atlantic occurred at 02 to 05 september 2006 with the coupled numerical model system Coupled Ocean Atmosphere Wave Sediment Transport (COAWST) and another experiment with the atmospheric numerical model Weather Research Forecast (WRF), to analyze the coupling effect between numerical models, as well the atmospheric and oceanic dynamics and the air-sea interaction processes during the passage of the extratropical cyclone. Was observed how the Atmospheric-Marine Boundary Layer Instability and the mesoscale effects of the event impact the heat fluxes between the ocean and atmosphere. One area with intense heat fluxes associated to that instability was formed in the cold sector of the extratropical cyclone. This moisture from the ocean to the atmosphere is elevated at high levels of the atmosphere by the action of the wind convergence in low levels and it was precipited in the form of rain. The active Sea Surface Temperature in the COAWST provided similar results when compared with the Climate Forecast System Reanalysis (CFSR) data, while the WRF model results showed a more intense heat fluxes than the CFSR data.
|
220 |
Caracterização morfossedimentar da plataforma continental interna da enseada dos Ingleses - SC, como apoio a arqueologia subaquáticaMarino, Maurício Valentim January 2006 (has links)
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Filosofia e Ciências Humanas. Programa de Pós-Graduação em Geografia. / Made available in DSpace on 2012-10-22T19:46:11Z (GMT). No. of bitstreams: 1
233935.pdf: 4653009 bytes, checksum: 4785a43da578fde39a5bd958fad201ad (MD5) / A Enseada dos Ingleses, localizada no norte do município de Florianópolis - SC é o cenário da primeira área autorizada pela Marinha do Brasil para pesquisas, exploração e remoção de um sítio arqueológico subaquático, mais precisamente, um sítio de naufrágio. Nesta área encontram-se soterradas no sedimento marinho as evidências de uma embarcação européia naufragada provavelmente no final do século XVII. Este trabalho buscou auxiliar as pesquisas arqueológicas subaquáticas locais a partir de levantamentos oceanográficos, o que permitiu a caracterização do ambiente marinho no qual está inserido este sítio. Os levantamentos realizados por esta pesquisa foram: (1) a caracterização morfológica e sedimentar da plataforma continental interna da enseada dos Ingleses, (2) a caracterização da dinâmica morfológica do setor sudeste desta enseada e (3), o mapeamento do sítio arqueológico através de técnicas de geoprocessamento. Os resultados obtidos evidenciaram as feições morfológicas de um canal e um alto submerso no setor sudeste da enseada que parecem influenciar diretamente na circulação e, eventualmente, nos padrões sedimentares da área. Constatou-se, também, a predominância de areia fina ao longo da enseada e na região do sítio subaquático, embora tenham sido identificados três grandes grupos faciológicos. Também foi verificado que ocorre mobilização considerável de sedimentos, sobretudo na porção mais oceânica do local onde ocorreu o naufrágio, em condições meteorológicas extremas. O mapeamento mostrou-se satisfatório, integrando os registros realizados em campo a um mapa base que pode oferecer bom auxílio ao gerenciamento arqueológico. Chegou-se a conclusão que a multidisciplinariedade neste campo de pesquisas é fundamental. Acredita-se que esta tenderá a se ampliar na medida em que novos sitios arqueológicos forem sendo descobertos e sua exploração autorizada pelos órgãos competentes.
|
Page generated in 0.0586 seconds