• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 6
  • 4
  • 1
  • Tagged with
  • 11
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Inibição dos efeitos locais do veneno de Bothrops pauloensis por alcalóides esteroidais de Solanum campaniforme Roem. & Schult. (Solanaceae) / Inhibition of the local effects of Bothrops pauloensis by steroidal alkaloids from Solanum campaniforme Roem. & Schult. (Solanaceae)

Jorge, Roberta Jeane Bezerra January 2011 (has links)
JORGE, Roberta Jeane Bezerra. Inibição dos efeitos locais do veneno de Bothrops pauloensis por alcalóides esteroidais de Solanum campaniforme Roem. & Schult (SOLANACEAE). 2011. 86 f. Dissertação (Mestrado em Farmacologia) - Universidade Federal do Ceará, Fortaleza, 2011. / Submitted by denise santos (denise.santos@ufc.br) on 2012-09-03T16:40:54Z No. of bitstreams: 1 2011_dis_rjbjorge.pdf: 3539960 bytes, checksum: 5094a1a8ffcab73414467be964feed0f (MD5) / Approved for entry into archive by Eliene Nascimento(elienegvn@hotmail.com) on 2012-09-05T11:31:25Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2011_dis_rjbjorge.pdf: 3539960 bytes, checksum: 5094a1a8ffcab73414467be964feed0f (MD5) / Made available in DSpace on 2012-09-05T11:31:25Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2011_dis_rjbjorge.pdf: 3539960 bytes, checksum: 5094a1a8ffcab73414467be964feed0f (MD5) Previous issue date: 2011 / Snake envenoming is an important health problem widespread in tropical countries. Among the most dangerous species in South America is the Bothrops genus. Snakebites accidents caused by Bothrops species quickly develop severe local tissue damage, including swelling, hemorrhage, myonecrosis, skin ulceration and pain. The traditional serum therapy has limited effectiveness against these effects. Natural compounds isolated from plants, mainly from species used in folk medicine to treat snakebite, are a good choice to find new lead compounds to improve the snakebite treatment and minimize the sequelae of the victims. Antiophidic activity of the new steroidal alkaloids: 22-epoxy-solanide-1,4,9-trien-3-one (1), 22-epoxy-solanide-1,4-dien-3-one (2) and 3,9-dihydroxy-22,23-epoxy-9,10-secosolanida-1,3,5(10)-triene (3) isolated from leaves of Solanum campaniforme was tested through inhibition of phospholipasic activity, proteolytic activity, myotoxicity, hemorrhage and necrosis induced by Bothrops pauloensis venom. The three compounds were able to complete inhibit the creatine kinase release from skeletal muscles and minimize the histological changes, without inhibiting the phospholipasic A2 activity of whole venom. The inhibition of myotoxicity appears to be independent of catalytic activity of phospholipase A2 (PLA2) and may be related to inhibition of PLA2 Lys 49, enzymatically inactive, and / or an indirect action on metalloproteinases. There was also, the inhibition of proteolytic activity of the venom on different substrates with three alkaloids. Hemorrhage as well as skin necrosis, both induced by metalloproteases present in the venom, were reduced in the presence of alkaloids 1 and 2 , but not with the alkaloid 3. Inhibition of proteolytic activities and the reduction of hemorrhagic and necrotizing effects induced by vBp, mainly attributed to the alkaloids 1 and 2, may be associated with the interaction of these compounds with the metalloproteases present in the venom and / or divalent metal ions required for their action. / Envenenamentos por serpentes são um importante problema de saúde muito difundido em países tropicais. Entre as espécies mais perigosas da América do Sul encontra-se o gênero Bothrops. Acidentes ofídicos causados por espécies Bothrops podem desenvolver rapidamente dano tecidual local grave, incluindo edema, hemorragia, mionecrose, ulceração de pele e dor. A soroterapia tradicional tem eficácia limitada contra esses efeitos. Compostos naturais isolados de plantas, principalmente a partir de espécies usadas na medicina popular para tratar envenenamentos de serpente, podem ser uma boa alternativa para encontrar novos compostos para melhorar o tratamento do envenenamento e minimizar as sequelas das vítimas. Atividade antiofídica dos novos alcalóides esteroidais: 1 -22,23-epoxi-solanida-1,4,9-trien-3-ona (1), 2-22,23-epoxi-solanida-1,4-dien-3-ona (2) 3-3,9-dihidroxi-22,23-epoxi-9-10-secosolanida-1,3,5(10)-trieno (3) isolados das folhas de Solanum campaniforme foram testados através da inibição da atividade fosfolipásica, atividade proteolítica, miotoxicidade, hemorragia e necrose induzidas pelo veneno de Bothrops pauloensis. Os três compostos foram capazes de inibir completamente a liberação de creatina quinase de músculos estriados esqueléticos e minimizar as alterações histológicas sem inibir a atividade fosfolipásica A2 do veneno total de B. pauloensis. A inibição da miotoxicidade parece ser independente da atividade catalítica de fosfolipase (PLA2) e pode estar relacionada à inibição da PLA2 Lys 49, enzimaticamente inativas, e / ou uma ação indireta sobre metaloproteinases. Houve também, a inibição da atividade proteolitica do veneno em diferentes substratos com os três alcaloides A hemorragia, bem como a necrose de pele, ambas induzidas por metaloproteases presentes no veneno, foram reduzidas na presença dos alcalóides 1 e 2, mas não com o alcalóide 3. A inibição das atividades proteolíticas e a redução dos efeitos hemorrágicos e necrosantes induzidas pelo vBp, principalmente atribuídos aos alcalóides 1 e 2, podem estar associadas com a interação destes compostos com as metaloproteases presentes no veneno e/ou com íons metálicos bivalentes necessários para sua ação.
2

Inibição dos efeitos locais do veneno de Bothrops pauloensis por alcalóides esteroidais de Solanum campaniforme Roem. & Schult. (Solanaceae) / Inhibition of the local effects of Bothrops pauloensis by steroidal alkaloids from Solanum campaniforme Roem. & Schult. (Solanaceae)

Jorge, Roberta Jeane Bezerra January 2011 (has links)
JORGE, Roberta Jeane Bezerra. Inibição dos efeitos locais do veneno de Bothrops pauloensis por alcalóides esteroidais de Solanum campaniforme Roem. & Schult (SOLANACEAE). 2011. 86 f. Dissertação (Mestrado em Farmacologia) - Universidade Federal do Ceará, Fortaleza, 2011. / Submitted by denise santos (denise.santos@ufc.br) on 2012-05-14T13:15:28Z No. of bitstreams: 1 2011_dis_rjbjorge.pdf: 3539960 bytes, checksum: 5094a1a8ffcab73414467be964feed0f (MD5) / Approved for entry into archive by Eliene Nascimento(elienegvn@hotmail.com) on 2012-05-14T16:02:25Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2011_dis_rjbjorge.pdf: 3539960 bytes, checksum: 5094a1a8ffcab73414467be964feed0f (MD5) / Made available in DSpace on 2012-05-14T16:02:25Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2011_dis_rjbjorge.pdf: 3539960 bytes, checksum: 5094a1a8ffcab73414467be964feed0f (MD5) Previous issue date: 2011 / Snake envenoming is an important health problem widespread in tropical countries. Among the most dangerous species in South America is the Bothrops genus. Snakebites accidents caused by Bothrops species quickly develop severe local tissue damage, including swelling, hemorrhage, myonecrosis, skin ulceration and pain. The traditional serum therapy has limited effectiveness against these effects. Natural compounds isolated from plants, mainly from species used in folk medicine to treat snakebite, are a good choice to find new lead compounds to improve the snakebite treatment and minimize the sequelae of the victims. Antiophidic activity of the new steroidal alkaloids: 22-epoxy-solanide-1,4,9-trien-3-one (1), 22-epoxy-solanide-1,4-dien-3-one (2) and 3,9-dihydroxy-22,23-epoxy-9,10-secosolanida-1,3,5(10)-triene (3) isolated from leaves of Solanum campaniforme was tested through inhibition of phospholipasic activity, proteolytic activity, myotoxicity, hemorrhage and necrosis induced by Bothrops pauloensis venom. The three compounds were able to complete inhibit the creatine kinase release from skeletal muscles and minimize the histological changes, without inhibiting the phospholipasic A2 activity of whole venom. The inhibition of myotoxicity appears to be independent of catalytic activity of phospholipase A2 (PLA2) and may be related to inhibition of PLA2 Lys 49, enzymatically inactive, and / or an indirect action on metalloproteinases. There was also, the inhibition of proteolytic activity of the venom on different substrates with three alkaloids. Hemorrhage as well as skin necrosis, both induced by metalloproteases present in the venom, were reduced in the presence of alkaloids 1 and 2 , but not with the alkaloid 3. Inhibition of proteolytic activities and the reduction of hemorrhagic and necrotizing effects induced by vBp, mainly attributed to the alkaloids 1 and 2, may be associated with the interaction of these compounds with the metalloproteases present in the venom and / or divalent metal ions required for their action. / Envenenamentos por serpentes são um importante problema de saúde muito difundido em países tropicais. Entre as espécies mais perigosas da América do Sul encontra-se o gênero Bothrops. Acidentes ofídicos causados por espécies Bothrops podem desenvolver rapidamente dano tecidual local grave, incluindo edema, hemorragia, mionecrose, ulceração de pele e dor. A soroterapia tradicional tem eficácia limitada contra esses efeitos. Compostos naturais isolados de plantas, principalmente a partir de espécies usadas na medicina popular para tratar envenenamentos de serpente, podem ser uma boa alternativa para encontrar novos compostos para melhorar o tratamento do envenenamento e minimizar as sequelas das vítimas. Atividade antiofídica dos novos alcalóides esteroidais: 1 -22,23-epoxi-solanida-1,4,9-trien-3-ona (1), 2-22,23-epoxi-solanida-1,4-dien-3-ona (2) 3-3,9-dihidroxi-22,23-epoxi-9-10-secosolanida-1,3,5(10)-trieno (3) isolados das folhas de Solanum campaniforme foram testados através da inibição da atividade fosfolipásica, atividade proteolítica, miotoxicidade, hemorragia e necrose induzidas pelo veneno de Bothrops pauloensis. Os três compostos foram capazes de inibir completamente a liberação de creatina quinase de músculos estriados esqueléticos e minimizar as alterações histológicas sem inibir a atividade fosfolipásica A2 do veneno total de B. pauloensis. A inibição da miotoxicidade parece ser independente da atividade catalítica de fosfolipase (PLA2) e pode estar relacionada à inibição da PLA2 Lys 49, enzimaticamente inativas, e / ou uma ação indireta sobre metaloproteinases. Houve também, a inibição da atividade proteolitica do veneno em diferentes substratos com os três alcaloides A hemorragia, bem como a necrose de pele, ambas induzidas por metaloproteases presentes no veneno, foram reduzidas na presença dos alcalóides 1 e 2, mas não com o alcalóide 3. A inibição das atividades proteolíticas e a redução dos efeitos hemorrágicos e necrosantes induzidas pelo vBp, principalmente atribuídos aos alcalóides 1 e 2, podem estar associadas com a interação destes compostos com as metaloproteases presentes no veneno e/ou com íons metálicos bivalentes necessários para sua ação.
3

Estudio botánico y cultivo de Jaltomata Bicolor (R.& P.) Mione & M.Nee “Huallaco” (solanaceae) en el distrito de Arahuay, Canta- Lima

Espinoza Badajoz, Florencio January 2012 (has links)
Jaltomata bicolor “huallaco” planta de la familia Solanaceae, cultivada durante 5 años en Mataruyo comunidad de Copa, del distrito de Arahuay, a 2450 msnm de distribución altitudinal que es el nivel más bajo de su distribución natural, planta endémica del flanco occidental de los Andes (valles de los ríos Rímac, Chillón y Pativilca). La planta subarbustiva de 0,80 -1,95 m alto, raíz axonomorfa, tallo cilíndrico de 0,7-2,3 cm de diámetro, 4 a 5 aristado en el ápice, con numerosas lenticelas y ramificado desde la base. Hojas alternas ovado lanceolado de 5 a 12 cm de longitud, ápice acuminado, borde subdentado y base asimétrica. Flores dispuestas en cimas nutantes, pedunculadas 2-5 (-7) flores por inflorescencia. Fruto baya esférica comprimida en los polos de 10-24 mm de diámetro. El estudio anatómico evidenció en la estructura secundaria de la raíz la presencia de ideoblastos de arenilla cristalífera. En la superficie caulinar se reconocieron las células epidérmicas papilosas y tricomas pluricelulares ramificados. Estructura foliar bifacial con drusas, con tricomas pluricelulares cónicos, glandulosos y ramificados. El cultivo de la especie se comenzó con la germinación de semillas de plantas silvestres en laboratorio. Las plántulas se trasladaron a Mataruyo para su aclimatación dentro del tinglado y posteriormente al terreno de cultivo. La producción promedio de flores y frutos registrados en cuatro periodos de floración-fructificación durante los años 2003-2007 fue de 650 flores y 445 frutos. Con una producción de frutos (2 447, 626 frutos) equivalente a 3, 329 Tm por hectárea. La propagación vegetativa por estacas produjo mejores resultados en el enraizamiento de la planta con tratamiento de acido indol butírico y anillado. En esquejes los resultados fueron positivos tanto con y sin tratamiento. Los acodos enraizaron sin necesidad de tratamiento. La propagación vegetativa por esqueje y acodo fueron positivos en un 100% en el enraizamiento. La propagación por estacas requirió tratamiento con AIB y anillado para el enraizamiento de la planta en un 80%. La población nunca ha cultivado la planta según los estudios etnobotánicos, no obstante los pobladores asocian las condiciones del crecimiento de las plantas silvestres de ”huallaco” con la producción del cultivo de papa de la zona. J. bicolor es una planta en peligro crítico, debido a la sequía de la zona de estudio (171,4 - 334 mm de precipitación mensual) y por estar expuesta a ser consumida por el ganado (tallo joven, hojas) y sus frutos son muy apetecidos por las aves y el hombre. -- Palabra clave: Solanaceae, anatomía, cultivo, fructificación, propagación. / -- Jaltomata bicolor "huallaco" plant of the Solanaceae family, cultivated for 5 years in community Mataruyo Cup Arahuay district, at 2450 meters altitude distribution which is the lowest level of its native plant endemic to the western flank of the Andes (valleys of the Rimac, Chillon and Pativilca). The plant subarbustiva 0,80 – 1,95 m high, axonomorfa root, stem cylindrical 0,7 to 2,3 cm in diameter, 4 to 5 aristate at the apex, with numerous lenticels and branched from the base. Leaves alternate ovate lanceolate 5 to 12 cm long, apex acuminate, edge and base subdentado asymmetric. Flowers arranged in cymes nutantes, stalked 2 – 5 (-7) flowers per inflorescence. Spherical berry fruit compressed at the poles of 10-24 mm in diameter. Anatomical study demonstrated in the secondary structure of the root ideoblastos the presence of grit crystaliferous. On the surface were recognized cauline papillose epidermal cells and multicellular branched trichomes. Bifacial leaf structure with drusen, with multicellular trichomes conical, glandular and branched. The cultivation of the species began germinating seeds of wild plants in the laboratory. The seedlings were transferred to Mataruyo for acclimatization in the shed and then to cropland. The average production of flowers and fruits recorded in four periods of flowering-fruiting during the years 2003-2007 was 650 flowers and 445 fruits. The nutritional value of fruits is evidenced by the presence of Vitamin "A" and "C". Vegetative propagation by cuttings produced better results in the rooting of the plant with indole butyric acid treatment and banding. In cuttings the results were positive both with and without treatment. Rooted-layers without treatment. Vegetative propagation by cuttings and layering were positive by rooting occurred. However for propagation by cuttings requires treatment with IBA for rooting and girdling of the plant. The population has never grown the plant according to ethnobotanical studies, however the people associated with the conditions of growth of wild plants "huallaco" with the production of potato crop in the area. J. bicolor is a critically endangered plant, due to the drought in the study area (171,4 to 334 mm) and be exposed to be consumed by livestock (young stem, leaves) and fruits are very sought after by birds and man. -- Keyword: Solanaceae, anatomy, crop, fruit, propagation.
4

Morfologia, patogenicidade, esporulação e sensibilidade a fungicidas in vitro de Alternaria solani (Ell. e Mart.) Jones e Grout e Alternaria alternata (Fr.) Keissler de solanáceas / Morphology, pathogenicity, sporulation and in vitro sensibility to fungicides of Alternaria solani (Ell. and Mart.) Jones and Grout and Alternaria alternate (Fr.) Keissler isolated from solanaceous plants

Vazquez Bóveda, Rudecindo Romualdo 27 March 1987 (has links)
No presente trabalho estudou-se a caracterização morfológica, a esporulação, e a patogenicidade dos fungos Alternaria solani e Alternaria alternata obtidos a partir de lesões foliares de tomateiro, pimentão, berinjela, batata, jiló e fumo; também se avaliou a sua sensibilidade à fungicidas. Para a caracterização morfológica utilizou-se como parâmetros, a mensuração do comprimento e largura do corpo e o comprimento do bico dos conídios. Os resultados obtidos, apesar de variabilidade observada estão de acordo com as caracterizações morfológicas dessas espécies, em literaturas citadas·Para esporulação estudou-se a influência da luz negra (N.U.V.) e escuro, idade do micélio (margem e interno) e a adição suplementar de água ou não no meio de esporulação. O melhor índice de esporulação de A. solani foi obtida com discos de micélio retirados da margem da colônia e incubados em luz negra (N.U.V.) e sem adição suplementar de água, enquanto que para A. alternata somente a luz negra foi suficiente para propiciar ótima esporulação. No estudo de inoculações cruzadas com os isolados de A. solani e A. alternata em tomateiro, pimentão e berinjela, verificou-se que todos os isolados foram patogênicos, exceto o isolado de A. solani de berinjela que não mostrou patogenicidade a pimentão. Entretanto, quando inoculado em sementes de tomate somente o isolado de A. solani de tomateiro foi patogênico no período de pós emergência das plântulas. Os isolados de A. alternata não demonstraram serem patogênicos em pré e pós emergência das plântulas. Porém, quando inoculados em frutos semi-maduros de tomateiro, os isolados de A. alternata de tomateiro, batata, berinjela e pimentão foram mais patogênicos do que os de jiló e fumo. Quanto a fungitoxicidade de 10 fungicidas em diferentes concentrações a um isolado de A. solani e a outro de A. alternata de tomateiro observou-se que o captafol, propiconazol e acetato de trifenil estanho a 100 ppm inibiram totalmente o crescimento micelial de A. alternata, enquanto que para A. solani somente o acetato de trifenil estanho a 100 ppm foi eficiente. / Morphological characteristics, sporulation and pathogenicity of A. solani and A. alternate were estudied. Isolates were obtained from tomato, sweet-pepper, eggplant, potato,"jiló"(Solanum gilo Raddi) and tobacco fungicidal sensibility of these isolates to various fungicidas was also evaluated. For morphological characterization, length and width of the conidium body and length of the conidium beak were measured. The results obtained confirmed the morphological variation between the two species of Altenaria,/i> studied. Influence of NUV, light and darkness, mycelium age and the addition of supplementary water to the medium was studied in relation to sporulation of both species of Alternaria. The best sporulation index for A. solani was obtained with mycelium discs removed from the colony margins, incubation under NUV light conditions and without the addition of supplementary water. For A. alternate only NUV light was enough to induce optimum sporulation. Cross inoculations tests with the various isolates of A. solani and A. alternate which were tested against tomato, pepper and eggplant, showed that all isolates were pathogenic to all hosts, with the exception of the A. solani isolate obtained from eggplant which was not pathogenic to pepper. Seed inoculations 'of tomato with A. solani was positive only for the tomato isolate, during the period of post-emergence of the seedlings. Isolates of A. alternate were not pathogenic to seedlings in pre and post-emergence. However, isolates of A. alternate,/i> from tomato, potato, eggplant and sweet-pepper were most pathogenic, whereas the"jiló"and tobacco isolates were the less agressive ones, when inoculated in semi-matured tomato fruits. With respect to the fungitoxicity of 10 fungicides, at different concentrations, against the isolates of A. solani and A. alternate from tomato, it was found that 100 ppm captafol, propiconazole and phenyltin acetate totally inhibited the mycelial growth of A. alternate, whereas for A. solani only 100 ppm phenyltin acetate was effective.
5

Morfologia, patogenicidade, esporulação e sensibilidade a fungicidas in vitro de Alternaria solani (Ell. e Mart.) Jones e Grout e Alternaria alternata (Fr.) Keissler de solanáceas / Morphology, pathogenicity, sporulation and in vitro sensibility to fungicides of Alternaria solani (Ell. and Mart.) Jones and Grout and Alternaria alternate (Fr.) Keissler isolated from solanaceous plants

Rudecindo Romualdo Vazquez Bóveda 27 March 1987 (has links)
No presente trabalho estudou-se a caracterização morfológica, a esporulação, e a patogenicidade dos fungos Alternaria solani e Alternaria alternata obtidos a partir de lesões foliares de tomateiro, pimentão, berinjela, batata, jiló e fumo; também se avaliou a sua sensibilidade à fungicidas. Para a caracterização morfológica utilizou-se como parâmetros, a mensuração do comprimento e largura do corpo e o comprimento do bico dos conídios. Os resultados obtidos, apesar de variabilidade observada estão de acordo com as caracterizações morfológicas dessas espécies, em literaturas citadas·Para esporulação estudou-se a influência da luz negra (N.U.V.) e escuro, idade do micélio (margem e interno) e a adição suplementar de água ou não no meio de esporulação. O melhor índice de esporulação de A. solani foi obtida com discos de micélio retirados da margem da colônia e incubados em luz negra (N.U.V.) e sem adição suplementar de água, enquanto que para A. alternata somente a luz negra foi suficiente para propiciar ótima esporulação. No estudo de inoculações cruzadas com os isolados de A. solani e A. alternata em tomateiro, pimentão e berinjela, verificou-se que todos os isolados foram patogênicos, exceto o isolado de A. solani de berinjela que não mostrou patogenicidade a pimentão. Entretanto, quando inoculado em sementes de tomate somente o isolado de A. solani de tomateiro foi patogênico no período de pós emergência das plântulas. Os isolados de A. alternata não demonstraram serem patogênicos em pré e pós emergência das plântulas. Porém, quando inoculados em frutos semi-maduros de tomateiro, os isolados de A. alternata de tomateiro, batata, berinjela e pimentão foram mais patogênicos do que os de jiló e fumo. Quanto a fungitoxicidade de 10 fungicidas em diferentes concentrações a um isolado de A. solani e a outro de A. alternata de tomateiro observou-se que o captafol, propiconazol e acetato de trifenil estanho a 100 ppm inibiram totalmente o crescimento micelial de A. alternata, enquanto que para A. solani somente o acetato de trifenil estanho a 100 ppm foi eficiente. / Morphological characteristics, sporulation and pathogenicity of A. solani and A. alternate were estudied. Isolates were obtained from tomato, sweet-pepper, eggplant, potato,"jiló"(Solanum gilo Raddi) and tobacco fungicidal sensibility of these isolates to various fungicidas was also evaluated. For morphological characterization, length and width of the conidium body and length of the conidium beak were measured. The results obtained confirmed the morphological variation between the two species of Altenaria,/i> studied. Influence of NUV, light and darkness, mycelium age and the addition of supplementary water to the medium was studied in relation to sporulation of both species of Alternaria. The best sporulation index for A. solani was obtained with mycelium discs removed from the colony margins, incubation under NUV light conditions and without the addition of supplementary water. For A. alternate only NUV light was enough to induce optimum sporulation. Cross inoculations tests with the various isolates of A. solani and A. alternate which were tested against tomato, pepper and eggplant, showed that all isolates were pathogenic to all hosts, with the exception of the A. solani isolate obtained from eggplant which was not pathogenic to pepper. Seed inoculations 'of tomato with A. solani was positive only for the tomato isolate, during the period of post-emergence of the seedlings. Isolates of A. alternate were not pathogenic to seedlings in pre and post-emergence. However, isolates of A. alternate,/i> from tomato, potato, eggplant and sweet-pepper were most pathogenic, whereas the"jiló"and tobacco isolates were the less agressive ones, when inoculated in semi-matured tomato fruits. With respect to the fungitoxicity of 10 fungicides, at different concentrations, against the isolates of A. solani and A. alternate from tomato, it was found that 100 ppm captafol, propiconazole and phenyltin acetate totally inhibited the mycelial growth of A. alternate, whereas for A. solani only 100 ppm phenyltin acetate was effective.
6

Taxonomía y distribución del género Salpichroa Miers (Solanaceae) en el Perú

Gonzáles Arce, Paúl Henry January 2019 (has links)
El género Salpichroa (Solanaceae) actualmente consta de 19 especies, caracterizadas por presentar un hábito escandente con hojas ovadas o cordadas, flores solitarias, pentámeras, con corola tubular o urceolada y fruto baya. Es un género endémico de Sudamérica con distribución a lo largo de la cordillera de los Andes entre los 1500 y 5100 msnm desde Venezuela hasta Argentina. Las especies habitan principalmente en matorrales, bosque montano y en menor número en vegetación de roquedal. En la presente tesis se analizan los datos morfológicos externos y una revisión taxonómica incluyendo claves y descripciones de las especies peruanas. Además, se analiza la distribución real y potencial de cada una de las especies. Los caracteres más importantes para la diferenciación de las especies son la forma y tamaño de la corola y el cáliz, el tamaño de los estambres y su relación con la corola, la pubescencia externa e interna de la corola y el ángulo de reflexión de los lóbulos de la corola. En cuanto al análisis de los patrones de distribución, se ratifica la identidad andina del género, y se determina que la mayor diversidad de especies de Salpichroa se encuentra en el sur del Perú. / Consejo Nacional de Ciencia y Tecnología (Perú). Fondo Nacional de Desarrollo Científico y Tecnológico (Fondecyt) / Tesis
7

Sobrevivência de Ralstonia solanacearum em resto de cultura de pimentão e diferentes tipos de solo de Pernambuco, Brasil

FELIX , Kátia Cilene da Silva 18 February 2009 (has links)
Submitted by (lucia.rodrigues@ufrpe.br) on 2017-03-14T15:38:58Z No. of bitstreams: 1 Katia Cilene da Silva Felix (1).pdf: 376089 bytes, checksum: 45b421012fb39c4ea534d1182006970e (MD5) / Made available in DSpace on 2017-03-14T15:38:58Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Katia Cilene da Silva Felix (1).pdf: 376089 bytes, checksum: 45b421012fb39c4ea534d1182006970e (MD5) Previous issue date: 2009-02-18 / Conselho Nacional de Pesquisa e Desenvolvimento Científico e Tecnológico - CNPq / Bacterial wilt caused by Ralstonia solanacearum, race 1, biovars 1 and 3 causes severe damage to pepper growth in Agreste region of state of Pernambuco in Brazil. The pathogen survival in infected tissues of stem and roots incorporated to the soil at 0, 5 and 15 cm; and at 10 different soil types of Pernambuco without host plant was studied by using a spontaneous mutant resistant to 100 mg l-1 of rifampicin (R. solanacearum A1-9Rif). Pathogen survival only showed difference (P<0.05) in relation to vegetal tissue. Pepper root tissues showed higher survival duration (DUR) (17.1 d), area under population curve (AACPOP) (430x104) and population at 7 (POP7) (5.0x104 UFC g-1 tissue) and 21 days (POP21) (3.1x104 UFC g-1 tissue) than stem tissues, which were respectively, 7.0 d; 3.8 x104; 0.35 and 3.1x104 UFC g-1 tissue. On the other hand stem tissues presented higher decomposition index (81.3%) and pH (7.7) than root tissues, respectively 68.9% and 6.8. The previous soil microbiological analysis did not finddifferences among populations of actinomycetes, copiotrophic, bacteria, total bacteria and total fungi respectively 5.02; 3.63; 5.23 and 4.19 log UFC g-1 dry soil. Populations of oligotrophyc bacteria, Bacillus spp., fluorescent Pseudomonas spp. and Trichoderma spp. were not detected. The pathogen was isolated from the soil adjacent to infected tissues of stem and roots at the three depths six weeks after experiment establishment. The analysis of AACPOP in relation to locals (counties) of soil sampling, type of soil coverage at the sampling time and soil texture was not significant by Kruskal-Wallis test (P≤0.05). Among the 10 studied soils, seven were classified as suppressive showing low intervals of DUR (42 to 49 days), AACPOP (0.77 to 4.05), POP14 (5.59 to 6.18 log UFC g-1 soil) and POP42 (5.44 to 6.31 log UFC g-1 soil). The soils S3, S4 and S6 were evaluated as conducive. Considering all soils together or only the suppressive, DUR,AACPOP and POP42 only showed significant correlation with soil physical and chemical characteristics, positive for clay, residual humidity and useful water and negative for pH. The population of copiotrophic bacteria, actinomycetes, total bacteria, total fungi (Fusarium spp., Aspergillus spp., Penicillium spp. and Rhizopus spp. were identified) and Bacillus spp. did not differ among the 10 soil types. / A murcha-bacteriana do pimentão é causada por Ralstonia solanacearum, raça 1, biovares 1 e 3 e causa grandes prejuízos à cultura desta solanácea. Este trabalho teve por objetivo estudar a sobrevivência do patógeno em tecidos infectados de caule e raiz incorporados ao solo às profundidades de 0, 5 e 15 cm; e em 10 diferentes tipos de solo na ausência da planta hospedeira. Foi utilizado um mutante resistente a 100 mg l-1 de rifampicina (R. solanacearum A1-9Rif). A sobrevivência do patógeno diferiu significativamente (P<0,05) apenas em relação aos tecidos vegetais analisados isoladamente. Desta forma, tecidos de raiz de pimentão apresentaram maior duração da sobrevivência (17,1 d), área abaixo da curva da população (AACPOP) (430x104) e população aos 7 (POP7) (5,0 x 104 UFC g-1 tecido) e 21 dias (POP21) (3,1 x 104 UFC g- 1 tecido) que os de caule, que foram respectivamente, 7,0 d; 3,8; 0,35 x104 e 0,48 x 104UFC g-1 tecido. Por outro lado, os tecidos do caule apresentaram maior índice de decomposição (81,3%) e pH (7,7) do que os de raízes, respectivamente 68,9% e 6,8. A análise microbiológica prévia deste solo não evidenciou diferenças significativas entre as populações de actinomicetos, bactérias copiotróficas, bactérias totais e fungos totais, que foram de 5,02; 3,63; 5,23 e 4,19 log UFC g-1 solo seco, respectivamente. Não foram encontradas populações de bactérias oligotróficas, Bacillus spp., Pseudomonas spp. fluorescentes, e Trichoderma spp. Entre os 10 tipos de solos estudados, sete foram classificados como supressivos por apresentarem baixas duração da sobrevivência (42 a 49 dias), AACPOP (0,77 a 4,05), POP14 (5,59 a 6,18 log UFC g-1 solo) e POP42 (5,44 a 6,31 log UFC g-1 solo). Os solos S3, S4 e S6 foram avaliados como conducivos. Neste estudo, apenas algumas características físicas e químicas apresentaram correlaçãosignificativa com duração da sobrevivência, AACPOP e POP42, considerando todos ossolos em conjunto ou apenas os supressivos, destacando-se argila, umidade residual e água disponível que apresentaram correlação positiva e o pH com correlação negativa.
8

Manejo da fertirrigação potássica e cálcica na cultura do tomateiro cultivadas em ambiente protegido e submetidas ao estresse salino / Management of potassium and calcic fertirrigation in tomato culture cultivated in environment protected and submitted to saline stress

Paiva, Francisco Italo Gomes 10 February 2017 (has links)
Submitted by Socorro Pontes (socorrop@ufersa.edu.br) on 2017-08-17T14:00:04Z No. of bitstreams: 1 FranciscoIGP_DISSERT.pdf: 1595715 bytes, checksum: d406b1dba5810de32b0a18ee845192ef (MD5) / Made available in DSpace on 2017-08-17T14:00:04Z (GMT). No. of bitstreams: 1 FranciscoIGP_DISSERT.pdf: 1595715 bytes, checksum: d406b1dba5810de32b0a18ee845192ef (MD5) Previous issue date: 2017-02-10 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / The production and fruit quality of the tomato crop is directly related to the water quality used in irrigation and to the adequate supply of nutrients, mainly potassium and calcium. This work was carried out in the Department of Environmental and Technological Sciences of the Federal Rural Semi-Arid University (UFERSA), in Mossoró, RN, Brazil. The objective was to evaluate the tomato cultivation (Lycopersicum esculentum Mill) in a protected environment using saline water irrigation In different concentrations, and fertirrigation with different potassium: calcium ratios. The experimental design was in randomized blocks, in a 5 x 4 factorial scheme, with four replications. The experiment was carried out in a protected environment and using a coconut fiber substrate. The treatments were formed by the combination of five ionic ratios of potassium and calcium (F1-K+/Ca2+ = 1.5: 1, F2- K+/Ca2+ = 1.25: 1, F3- K+/Ca2+ = 1: 1, F4- K+/Ca2+ = 1: 1, 25 and F5- K+/Ca2+ = 1:1,5), using standard solutions for each crop, according to specialized literature, with four levels of irrigation water salinity (S1-0.5, S2-2,0, S3-3,5 and S4-5,0 dS m-1). The ratio K+/Ca2+ = 1:1 corresponds to the concentration of these nutrients recommended for the culture in hydroponic cultivation. The plants were evaluated for growth variables (height, stem diameter, number of seeds, number of seeds, number of seeds) (Number of fruits per plant, mean mass of fruits and fruit yield per plant). The K+/Ca2+ ratios studied did not mitigate The effect on the analyzed variables The use of low K+/Ca2+ ratios potentiated the effect of salinity on the plants / A produção e a qualidade de frutos da cultura do tomate, esta diretamente relacionada com a qualidade da água utilizada na irrigação e com o suprimento adequado de nutrientes, principalmente o potássio e o cálcio. Este trabalho foi realizado no Departamento de Ciências Ambientais e Tecnológicas da Universidade Federal Rural do Semi-Árido (UFERSA), em Mossoró, RN, tendo como o objetivo avaliar o cultivo do tomate (Lycopersicumes culentum Mill), em ambiente protegido, utilizando irrigação com águas salinas, e fertirrigação com diferentes relações potássio:cálcio. O delineamento experimental utilizado foi em blocos casualizados, em esquema fatorial 5 x 4, com quatro repetições. O experimento foi realizado em ambiente protegido utilizando substrato a base de fibra de coco. Os tratamentos foram formados pela combinação de cinco relações iônicas de potássio e cálcio (F1-K+/Ca2+=1,5:1; F2-K+/Ca2+=1,25:1; F3-K+/Ca2+=1:1; F4-K+/Ca2+=1:1,25 e F5-K+/Ca2+=1:1,5) utilizando soluções padrões para cada cultura, segundo literatura especializada, com quatro níveis de salinidade da água de irrigação (S1-0,5; S2-2,0; S3-3,5 e S4-5,0 dS m-1). A relação K+/Ca2+=1:1 correspondente a concentração desses nutrientes recomendada para a cultura em cultivo de tomateiro hidropônico. As plantas foram avaliadas quanto a variáveis de crescimento (altura, diâmetro do caule, número de folhas, área foliar, massa seca do caule, folhas, frutos e total), rendimento (número de frutos por planta, massa média de frutos e produção de frutos por planta) e qualidade de frutos (sólidos solúveis, acides total, ºBrix, Vitamina C e relação AT/SS). As relações K+/Ca2+ estudadas não mitigaram o efeito sobre as variáveis analisadas. O uso de baixas relações K+/Ca2+ potencializou o efeito da salinidade sobre as plantas / 2017-08-17
9

Taxonomía y distribución del género Salpichroa Miers (Solanaceae) en el Perú

Gonzáles Arce, Paúl Henry January 2019 (has links)
El género Salpichroa (Solanaceae) actualmente consta de 19 especies, caracterizadas por presentar un hábito escandente con hojas ovadas o cordadas, flores solitarias, pentámeras, con corola tubular o urceolada y fruto baya. Es un género endémico de Sudamérica con distribución a lo largo de la cordillera de los Andes entre los 1500 y 5100 msnm desde Venezuela hasta Argentina. Las especies habitan principalmente en matorrales, bosque montano y en menor número en vegetación de roquedal. En la presente tesis se analizan los datos morfológicos externos y una revisión taxonómica incluyendo claves y descripciones de las especies peruanas. Además, se analiza la distribución real y potencial de cada una de las especies. Los caracteres más importantes para la diferenciación de las especies son la forma y tamaño de la corola y el cáliz, el tamaño de los estambres y su relación con la corola, la pubescencia externa e interna de la corola y el ángulo de reflexión de los lóbulos de la corola. En cuanto al análisis de los patrones de distribución, se ratifica la identidad andina del género, y se determina que la mayor diversidad de especies de Salpichroa se encuentra en el sur del Perú. / Consejo Nacional de Ciencia y Tecnología (Perú). Fondo Nacional de Desarrollo Científico y Tecnológico (Fondecyt) / Tesis
10

Mejora genética de la berenjena (S. melongena L.)

Hurtado Ricart, María 03 March 2016 (has links)
[EN] Eggplant (Solanum melongena L.) is one of the vegetables with highest content in phenolic compounds, giving eggplant a high antioxidant power and other bioactive beneficial health properties. This means that there is a growing demand among consumers concerned about a healthy diet. However, despite being a crop with a great economic importance worldwide, it is one of the least-studied Solanaceae (much less than tomato, pepper and potato), so it is necessary to carry out studies that contribute to the genetic improvement of eggplant to the commercial level so that the genetic diversity is increased and that is adapted to the demands of producers and consumers. The work carried out in this Thesis aims to obtain relevant information for the breeding programmes of eggplant through the study of genetic diversity and development and use of tools for the morphological characterization as well as increasing genetic diversity in élite germplasm for the development of programs aimed at obtaining high-value hybrids. For achieving this objective, commercial eggplant (semi-larga) black type, as well as other types, origins and varieties of local material are used. In the first part of the Thesis, we rely on the study of genetic diversity in S. melongena and the application of new tools to perform accurate morphological characterization and improve the process of selection of the breeding programs. This diversity studies have been conducted in three centres of origin side in different regions (Spain, Sri Lanka and China), in local materials of eggplant with different typologies, and new phenomic tools have been used for the morphological characterization of the fruit of the eggplant. In the second part of this work, we deal with the development of plant material to increase the genetic base of eggplant cultivars and with the implementation of various programmes for genetic improvement. For this we plan and develop different breeding programs according to different objectives, including the implementation of a programme of improvement of a local variety with protected geographical indication (IGP), and increasing the diversity and new "elite" material of black type eggplant through a program of genetic improvement. In summary, our work that shows that the study of the genetic diversity and the use of phenomics tools for morphological characterization, as well as the development of new plant material, is very useful for obtaining new varieties of eggplant as well as scientific and technical information of interest to other researchers and breeders. We have also found that "public-private research" interaction allows a synergistic collaboration in obtaining plant material and information of interest for vegetables breeding. / [ES] La berenjena (Solanum melongena L.) es una de las hortalizas más ricas en compuestos fenólicos, lo cual le confiere un alto poder antioxidante y otras propiedades bioactivas beneficiosas para la salud. Ello hace que haya una demanda creciente entre consumidores preocupados por una dieta saludable. Sin embargo, a pesar de ser un cultivo con una gran importancia económica a nivel mundial, es una de las solanáceas menos estudiadas (mucho menos que tomate, pimiento y patata), por lo que es necesario realizar estudios que contribuyan a la mejora genética de la berenjena a nivel comercial de forma que amplíen la diversidad genética y que permitan adaptarse a las demandas de productores y consumidores. El trabajo realizado en esta Tesis pretende obtener información relevante para los programas de mejora genética de berenjena mediante el estudio de la diversidad genética y el desarrollo y uso de herramientas para la caracterización morfológica, así como el aumento de la diversidad genética en el germoplasma élite de los programas de desarrollo de híbridos de alto valor. Para ello se utiliza material vegetal tanto de la berenjena comercial tipo negra (semi-larga), como material de otros tipos, orígenes y variedades locales. En una primera parte de la Tesis, nos basamos en el estudio de diversidad genética en S. melongena y en la aplicación de nuevas herramientas para realizar una caracterización morfológica precisa y mejorar el proceso de selección en los programas de mejora. Para ello se han realizado estudios de diversidad en tres centros de origen secundarios de distintas regiones (España, Sri Lanka y China), en materiales locales de berenjena con distintas tipologías, y se han utilizado nuevas herramientas fenómicas para la caracterización morfológica del fruto de la berenjena. Como segunda parte de este trabajo, abordamos el desarrollo de material vegetal para el incremento de la base genética de los cultivares de berenjena e implementación de distintos programas de mejora genética. Para ello se plantean y ejecutan diferentes programas de mejora según los objetivos explícitos, incluyendo la realización de un programa de mejora para una variedad local con Indicación Geográfica Protegida (IGP), e incrementando la diversidad y la obtención de nuevos materiales de élite de berenjena tipo negra mediante un programa de mejora genética. En definitiva, nos encontramos con un trabajo que muestra que el estudio de la diversidad genética y el desarrollo y utilización de herramientas fenómicas para la caracterización morfológica, además de la obtención de material vegetal nuevo, es de gran utilidad para el desarrollo de nuevas variedades de berenjena, así como para obtener información científico-técnica de interés para otros investigadores y mejoradores. También hemos constatado que la interacción "investigación pública-privada" permite una colaboración sinérgica en la obtención de material vegetal e información de interés en la mejora de hortícolas. / [CA] L'albergina (Solanum melongena L.) és una de les hortalisses més riques en compostos fenòlics, el que li confereix un alt poder antioxidant i altres propietats bioactives beneficioses per a la salut. Aquest fet fa que hi haja una demanda creixent entre els consumidors preocupats per una dieta saludable. No obstant això, a pesar de ser un cultiu amb una gran importància econòmica a nivell mundial, és una de les solanàcies menys estudiades (molt menys que tomaca, pimentó i creïlla) , per la qual cosa és necessari realitzar estudis que contribuïsquen a la millora genètica de l'albergina a nivell comercial de manera que amplien la diversitat genètica i que permeten adaptar-se a les demandes de productors i consumidors. El treball realitzat en esta Tesi pretén obtindre informació rellevant per als programes de millora genètica d'albergina per mitjà de l'estudi de la diversitat genètica i el desenvolupament i ús de ferramentes per a la caracterització morfològica, així com l'augment de la diversitat genètica en el germoplasma elit dels programes de desenvolupament d'híbrids d'alt valor. Per a això s'utilitza material vegetal tant de l'albergina comercial de tipus negra (semi-llarga), com material d'altres tipus, orígens i varietats locals. En una primera part de la Tesi, ens basem en l'estudi de diversitat genètica en S. melongena i en l'aplicació de noves ferramentes per a realitzar una caracterització morfològica precisa i millorar el procés de selecció en els programes de millora. Per a això s'han realitzat estudis de diversitat en tres centres d'origen secundaris de distintes regions (Espanya, Sri Lanka i Xina), en materials locals d'albergina amb distintes tipologies, i s'han utilitzat noves ferramentes fenòmiques per a la caracterització morfològica del fruit de l'albergina. Com a segona part d'este treball, abordem el desenvolupament de material vegetal per a l'increment de la base genètica dels cultivars d'albergina i implementació de distints programes de millora genètica. Per a això es plantegen i executen diferents programes de millora segons els objectius explícits, incloent la realització d'un programa de millora per a una varietat local amb Indicació Geogràfica Protegida (IGP), i incrementant la diversitat i l'obtenció de nous materials d'elit d'albergina tipus negra per mitjà d'un programa de millora genètica. En definitiva, ens trobem amb un treball que mostra que l'estudi de la diversitat genètica i el desenvolupament i utilització de ferramentes fenómiques per a la caracterització morfològica, a més de l'obtenció de material vegetal nou, és de gran utilitat per al desenvolupament de noves varietats d'albergina, així com per a obtindre informació cientificotècnica d'interés per a altres investigadors i milloradors. També hem constatat que la interacció "investigació pública-privada" permet una col·laboració sinèrgica en l'obtenció de material vegetal i informació d'interés en la millora d'hortícoles. / Hurtado Ricart, M. (2016). Mejora genética de la berenjena (S. melongena L.) [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/61386 / TESIS

Page generated in 0.4114 seconds