• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 360
  • 20
  • 16
  • 14
  • 13
  • 13
  • 11
  • 6
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 1
  • Tagged with
  • 398
  • 181
  • 85
  • 81
  • 74
  • 68
  • 65
  • 64
  • 57
  • 44
  • 33
  • 30
  • 30
  • 28
  • 27
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
31

Variação populacional de Alitta succinea (leuckart,1847) com base nas paragnatas e marcadores moleculares issr, ao longo da costa brasileira

Clímaco, Cristiana Sette Santos 31 January 2013 (has links)
Submitted by Luiz Felipe Barbosa (luiz.fbabreu2@ufpe.br) on 2015-04-17T13:12:19Z No. of bitstreams: 2 Dissertaçao CRISTIANA SETTE.pdf: 1397458 bytes, checksum: ad1b87ae47b4e7306d6d8d68dc862e23 (MD5) license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) / Made available in DSpace on 2015-04-17T13:12:19Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Dissertaçao CRISTIANA SETTE.pdf: 1397458 bytes, checksum: ad1b87ae47b4e7306d6d8d68dc862e23 (MD5) license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) Previous issue date: 2013 / CNPq/FAPESB / Alitta succinea tem uma distribuição considerada cosmopolita e é comum em habitats marinhos, tropicais e temperados. É provável que seja nativa da ecorregião do Mar do Norte. Atualmente, os Estados Unidos, Austrália, Colômbia e Brasil são os únicos países que consideram Alitta succinea como invasora devido aos seus impactos potenciais. Meios de introdução comuns desta espécie incluem invasão através da água de lastro dos navios e também como devido à sua incrustação, em cascos das embarcações, além de também ser resultante da atividade de maricultura. Os objetivos deste estudo foram: avaliar a variação morfológica perante a análise merística das paragnatas de Alitta succinea das populações do Pará, Pernambuco, Bahia, Rio de Janeiro e Paraná e também avaliar a diversidade genética dessas populações, perante uso de marcador molecular ISSR. Exemplares de Alitta succinea foram coletados em cinco pontos do litoral brasileiro. Houve corroboração entre grande parte dos dados obtidos pelas análises merísticas das paragnatas de Alitta succinea (Análise de cluster, MDS) e das análises moleculares (Topologias de Neighbor-Joining, Máxima Parcimônia e Estruturação Bayesiana) indicando a divergência entre as populações e a presença de dois grupos geográficos distintos, um composto pela população do Pará, Pernambuco e Bahia e outro composto pela população do Rio de Janeiro e Paraná. O conjunto de dados aqui obtidos sugere a direta associação dos grupos genético-evolutivos com a presença de duas grandes barreiras biogeográficas que afetam o transporte de ovos, larvas ou indivíduos de A. succinea no seu processo de dispersão: a Cadeia Submarina de Vitória-Trindade e o fenômeno de Ressurgência de Arraial do Cabo.
32

Sistemática e história evolutiva de Campylocentrum Benth. (Orchidaceae)

SILVA, Edlley Max Pessoa da 20 February 2017 (has links)
Submitted by Alice Araujo (alice.caraujo@ufpe.br) on 2018-05-21T19:28:26Z No. of bitstreams: 1 TESE Edlley Max Pessoa da Silva.pdf: 10964474 bytes, checksum: 7e58248d0fa0f0dfa6a83ff16b086a0c (MD5) / Made available in DSpace on 2018-05-21T19:28:27Z (GMT). No. of bitstreams: 1 TESE Edlley Max Pessoa da Silva.pdf: 10964474 bytes, checksum: 7e58248d0fa0f0dfa6a83ff16b086a0c (MD5) Previous issue date: 2017-02-20 / Sistemática e história evolutiva de Campylocentrum (Orchidaceae) – Este estudo se propôs a elucidar o complexo gênero Campylocentrum, utilizando diversas ferramentas como morfologia externa, anatomia, genética molecular, relógio molecular e biogeografia num ensaio à taxonomia integrativa. Os estudos desenvolvidos evidenciaram a necessidade de maior atenção com as coleções científicas visto que das oito novas espécies descritas cinco já tinham sido previamente coletadas. A análise de carateres anatômicos das raízes se mostrou importante para distinguir grupos taxonômicos dentro do gênero. O estudo filogenético baseado em dados moleculares nucleares (ITS e Xdh) e plastidiais (matK, rpl32-trnL, trnL-F e ycf1) mostrou que a classificação infra-generica previamente conhecida não se sustentava, e duas novas seções foram propostas, sendo reconhecidas cinco no total. A maioria dos caracteres amplamente utilizados na taxonomia de Orchidaceae foi indicada como homoplásicas em Campylocentrum, por outro lado outros sub-utilizados como raízes e cápsulas são apresentados como mais consistentes. Através de uma análise de datação, ficou evidente que Campylocentrum assim como seu gênero irmão Dendrophylax são recentes, e suas diversificações estão ligadas a eventos ocorridos principalmente no Plioceno e Pleistoceno. A análise biogeográfica indicou eventos sucessivos de dispersão a longa distancia. Embora apenas uma espécie tenha cito citada anteriormente como ameaçada, após análise das distribuições seguindo as normas da IUCN concluímos que Campylocentrum inclui três espécies ―quase ameaçadas‖ (NT), três vulneráveis (VU), uma ameaçada (EN) e duas criticamente ameaçadas (CR). O gênero compreende 72 espécies, sendo 37 da seção Campylocentrum, 13 da seção Dendrophylopsis, 15 da seção Laevigatum, uma da seção Pseudocampylocentrum e seis da seção Teretifolium. Considera-se o Brasil o país com maior diversidade onde podem ser encontradas 36 espécies. / Systematics and evolutionary history of Campylocentrum (Orchidaceae) – This study proposes elucidade the complex genus Campylocentrum, using different tools, such as external morphology, anatomy, molecular genetics, molecular clock and biogeography, in an assay to integrative taxonomy. Here is indicated the need of atention to scientific colections, since from eight new taxa described five were previously collected and deposided in herbaria. The analysis of anatomic features of roots shows importat characters to distinguish taxonomic groups under the genus. The phylogenetic study based in nuclear (ITS e Xdh) and plastidial datasets (matK, rpl32-trnL, trnL-F e ycf1) indicates that the previously known infra-generic classification is not suported, and two new sections were proposed, recognizing five in total. Majority of the characters widely used on orchid taxonomy were indicated as homoplasic to Campylocentrum, moreover underused features such as roots and capsules seems to have a better phylogenetic signal. The dating analysis revealed Campylocentrum and its sister genus Dendrophylax as relatively young, their diversifications are linked to events occured at Pliocene and Pleistocene. The biogeography analysis indicated succesive events of long-distance dispersal. Although only one species had been cited before as endangered, after the analysis of the distributions following the instructions of IUCN we concluded that Campylocentrum includes three species classified as near threatened (NT), three vunerable (VU), one endangered (EN) and two critically endangered (CR). The genus is composed by 72 species, 37 from C. sect. Campylocentrum, 13 from C. sect.. Dendrophylopsis, 15 from C. sect.. Laevigatum, one from C. sect. Pseudocampylocentrum and six from C. sect. Teretifolium. Brazil is pointed out with the greatest diversity with 36 species.
33

Modelagem global do nicho ecológico de Hypolepis rugosula (Dennstaedticaceae): passado, presente e futuro / Global modeling of ecological niche Hypolepis rugosa (Dennstaedtiaceae): past, present and future

Oliveira, Marcelo Henrique de 29 July 2016 (has links)
Submitted by Marco Antônio de Ramos Chagas (mchagas@ufv.br) on 2018-08-13T15:09:49Z No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 2697521 bytes, checksum: d0fb6f6b657414fe73da37042c3aec1d (MD5) / Made available in DSpace on 2018-08-13T15:09:49Z (GMT). No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 2697521 bytes, checksum: d0fb6f6b657414fe73da37042c3aec1d (MD5) Previous issue date: 2016-07-29 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / A biogeografia é a ciência que estuda a distribuição dos seres vivos no espaço e no tempo. No caso das pteridófitas, a distribuição das espécies está relacionada as transformações geoclimáticas ocorridas no planeta e a eventos de vicariância e dispersão a longa distância. Comparado aos outros grupos, as pteridófitas são mais relacionadas a fatores abióticos como temperatura e precipitação, nesse caso grandes mudanças climáticas como o último período glacial do Pleistoceno (≈2.5 milhões a 11 mil anos), e o aquecimento global tiveram e terão um grande impacto sobre a biogeográfica desse grupo. A biogeografia das pteridófitas, entretanto necessita de mais dados em escala global e a nível especifico. Hypolepis rugosula é uma espécie subcosmopolita, com populações isoladas umas das outras, que parece ter sua distribuição limitada pela temperatura. Suas características ecológicas a tornam uma ferramenta perfeita para utilização de modelos de distribuição geográfica, para avaliar os impactos de mudanças climáticas em espécies ou ecossistemas. Esse trabalho poderá contribuir tanto para a compreensão do efeito da glaciação sobre pteridófitas quanto para previsões sobre o impacto que as atuais mudanças climáticas terão sobre o grupo. Para atingir esse objetivo foram empregadas técnicas de modelagem de nicho ecológico para prever a distribuição das áreas de adequabilidade para a pateridofita Hypolepis rugosula durante três períodos de tempo: passado, presente e futuro. Os modelos foram realizados para os três continentes onde a espécie ocorre (América, África e Australásia), utilizando 155 registros georreferenciados da espécie. As camadas bioclimaticas foram extraídas do banco de dados online WorldClim resolução de 5arc. Para cada pixel. No primeiro capítulo foram construídos modelos para predizer a ocorrência de Hypolepis rugosula no presente e durante o último período glacial. O algoritmo utilizado foi o MaxEnt. O modelo do passado foi o CCSM4. No segundo capitulo foram construídos modelos para o presente e para os anos de 2050 e 2070. O Modelo de Circulação Ocenâico-Atmosferico utilizado foi o CCSM4 para os anos de 2050 e 2070, utilizando dois senários de emissão de carbono, RCP45 (otimista) e RCP85 (pessimista). Os modelos forneceram previsões confiáveis nos dois capítulos, já que os valores de AUC e TSS foram todos altos. Os resultados mostraram que durante o LGM, em que a terra era mais fria, as áreas de adequabilidade aumentaram. Os modelos indicaram uma expansão da área de ocorrência sobre as Cordilheiras dos Andes, África Central e Sudeste Asiático. Por outro lado, com o aquecimento da atmosfera previsto para o futuro, a espécie deve ser extinta localmente principalmente nas áreas tropicais, restringindo a espécie a regiões austrais no Chile e na Nova Zelândia. A África central foi a região mais próxima do equador onde as áreas de adequabilidade não foram excluídas. / Biogeography is the science that studies the distribution of living organisms in space and time. In the case of ferns, the distribution of species is related to the geoclimatic changes that have occurred in the planet and to vicariant and long-distance dispersal events. Compared to other groups of plants, ferns are more related to abiotic factors such as temperature and rainfall, in this case, large climate changes as the last glacial period of the Pleistocene (≈2.5 million to 11,000 years), and global warming had had and still have a major impact on this group’s biogeographical. The biogeography of ferns, however, needs more data on a global scale and specific level. The Hypolepis rugosula is a sub-cosmopolitan species, with populations isolated from one another, which seems to have its distribution limited by temperature. Its ecological characteristics make it a perfect tool for using geographic distribution models to assess the impacts of climate changes on species and ecosystems. This work will contribute to the comprehension of the effect of glaciation on ferns as well as to predictions about the impact that the current climate changes will have on the group. To achieve this goal, ecological niche modeling techniques were used to predict the distribution of the areas of suitability for pateridofita Hypolepis rugosula during three periods of time: past, present and future. The models were applied for the three continents where the species occurs (America, Africa and Australasia), using 155 georeferenced records of the species. The bioclimatic layers were extracted from the online database Worldclim 5arc 'resolution for each pixel. In the first chapter models were built to predict the occurrence of Hypolepis rugosula in the present and during the last glacial period. The algorithm used was the MaxEnt. The model for the past was the CCSM4. In the second chapter the models were built for the present and for the years 2050 and 2070. The oceanic and atmospheric circulation model used was the CCSM4 for the years 2050 and 2070 using two carbon emission sceneries RCP45 (optimistic) and RCP85 (pessimistic). 2 modeling algorithms were used; BIOCLIM and Maxent. The models provided reliable predictions in both chapters, once the AUC and TSS values were all high. The results showed that during the LGM, when the Earth was colder, the areas of suitability have increased. The models indicated an expansion of the occurring area in the Andes, Central Africa and Southeast Asia. On the other hand, with the warming of the atmosphere predicted for the future, the species might be extinct locally, mainly in tropical areas, restricting the species to southern regions in Chile and New Zealand. Central Africa was the closest region to the equator where the areas of suitability were not excluded.
34

Estudo dos padrões de variabilidade intra e interespecifica em especies brasileiras de Cattleya Lindley (Orchidaceae-Laeliinae)

Berg, Cassio van den 25 November 1996 (has links)
Orientador: Paulo Sodero Martins / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia / Made available in DSpace on 2018-07-21T21:53:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Berg_Cassiovanden_M.pdf: 3692408 bytes, checksum: 3a1da9040425d5f90aa73a7ac156c047 (MD5) Previous issue date: 1996 / Resumo: O principal objetivo deste trabalho foi estudar de forma genérica a variabilidade intra e interespecífica nas espécies brasileiras do gênero Cattleya Lindley. Cattleya é composto de aproximadamente 50 espécies neotropicais, das quais 30 são citadas para o Brasil e 25 são exclusivas deste país. Dentro deste objetivo pretendi inicialmente avaliar 6 sistemas de classificação propostos e 5 pares de espécies próximas que apresentavam problemas para identificação. Construí~então, mapas de distribuição baseados em materiais de 23 herbários do país, além dos locais de coleta das plantas do orquidário do Departamento de Genética ESALQ/USP. Em seguida, realizei um estudo morfométrico sobre 24, variáveis florais, utilizando Métodos de Agrupamento e Ordenação sobre um total de 1382 plantas em 73 populações de 23 espécies ... Observação: O resumo, na íntegra, poderá ser visualizado no texto completo da tese digital / Abstract: The main purpose of the present study was to assess the overall patterns of intra and interspecific variability in the Brazilian species of the genus Cattleya. This genus is composed of 50 neotropical species, of which 30 occur in Brazil and 25 are endemic to this country. In order to accomplish my purpose, I evaluated 6 c1assification systems ITom the literature and 5 c10se species pairs that present troublesome identification. Distribution maps based upon specimens From 23 Brazilian herbaria were outlined. I also plotted the collecting sites of the living plants in the- orchid colle-ction of the Departamento de Genética ESALQ/USP, Piracicaba, São Paulo, Brazil, which were used for morphometric studies. Morphometric methods used were Clustering upon Mahalanobis's Generalized Distance and Discriminant Analysis ... Note: The complete abstract is available with the full electronic digital thesis or dissertations / Mestrado / Ecologia / Mestre em Ciências Biológicas
35

Taxonomia, distribuição geográfica e batimetia da Classe Scaphopoda Bronn, 1862 (Mollusca) da Margem Continental do Nordeste e Ilhas Oceânicas do Brasil

SILVA FILHO, Gilberto Faustino da 31 January 2011 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T22:59:15Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo2642_1.pdf: 2781799 bytes, checksum: e16fab5465ecacfa08436cae1283500d (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2011 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / Os moluscos da Classe Scaphopoda são animais marinhos recentes encontrados em todos os oceanos do mundo, sendo representada no Brasil pela ocorrência da cerca de 39 espécies. São conhecidos popularmente como dentálios, sendo encontrados desde águas rasas a profundidades de acima de 5000 metros. Este trabalho teve como objetivo dar conhecimento das espécies de Scaphopoda que ocorrem em águas da costa Nordeste do Brasil que é caracterizada por possuir sedimentos Cenozóicos do Grupo Barreiras, que formam tabuleiros na costa leste, possuindo ainda alguns recifes costeiros, coralinos e de arenito especialmente nos estados do Maranhão, Rio Grande do Norte e Pernambuco e ainda de espécies ocorrentes nas ilhas de Fernando de Noronha e Atol das Rocas. O presente trabalho baseou-se em amostras de bentos dragadas durante os trabalhos do REVIZEE/N NE, e Bacia Potiguar Rio Grande do Norte pela PETROBRAS e de coletas manuais e mergulhos autônomos nas Ilhas Oceânicas. A análise dos animais foi realizada com o auxílio de estereomicroscópio, levando-se em consideração apenas as características conquiológicas. Foram identificadas as famílias: Dentaliidae, representada pelas espécies Dentalium laqueatum, Paradentalium americanum, Paradentalium gouldii, Paradentalium disparile, Paradentalium infractum, Antalis cerata, Antalis circumcincta, Antalis pilsbryi, Antalis taphria, Graptacme calamus, Graptacme eborea, Graptacme perlonga, Graptacme semistriolata, Fissidentalium candidum e Coccodentalium carduus; Fustiariidae, representada pelas espécies: Fustiaria liodon e Fustiaria stenoschiza; Gadilinidae, pelas espécies: Episiphon didymum e Episiphon sowerbyi; Entalinidae, com Entalina platamodes; Gadilidae, com as espécies Polyschides tetraschistus, Cadulus transitorius, Gadila brasiliensis, Gadila dominguensis, Gadila longa, Gadila robusta, e Gadilida, Incertae sedis, com a espécie Compressidens pressum
36

Filogenia e uma biogeografia integrada de Acanthotetilla Burton, 1959 (Demospongiae, Spirophorida, Tetillidae): transito em mão dupla no traço peri-Africano

Fernandez, Julio January 2011 (has links)
Submitted by Johnsson Rodrigo (r.johnsson@gmail.com) on 2013-09-06T10:59:17Z No. of bitstreams: 1 JULIO_FERNANDEZ_DEFINITIVA.pdf: 4981781 bytes, checksum: d76010a82a5d4c22604a9c56c4e9efa4 (MD5) / Approved for entry into archive by Vilma Conceição (vilmagc@ufba.br) on 2014-01-20T14:04:23Z (GMT) No. of bitstreams: 1 JULIO_FERNANDEZ_DEFINITIVA.pdf: 4981781 bytes, checksum: d76010a82a5d4c22604a9c56c4e9efa4 (MD5) / Made available in DSpace on 2014-01-20T14:04:23Z (GMT). No. of bitstreams: 1 JULIO_FERNANDEZ_DEFINITIVA.pdf: 4981781 bytes, checksum: d76010a82a5d4c22604a9c56c4e9efa4 (MD5) / FAPESB, CAPES / A recente descrição de espécies de Acanthotetilla da Indonésia e do Brasil motivou uma análise filogenética e biogeográfica deste táxon, para descobrir se uma origem no Atlântico ou no Indo-Pacífico é a mais provável, e então descobrir se uma rota Tetiana ou pelo sul da África teria sido seguida. Uma matriz de dados foi construída a partir de caracteres morfológicos e analisada no programa PAUP* usando algorítimo de parcimônia. A árvore resultante tem alto ‘Bootstrap’, como uma conseqüência da maior taxa de estados de caracteres morfológicos por unidade taxonômica operacional (OTU) jamais conseguida entre as filogenias de poríferos. Os resultados mostram províncias do Indo-Pacífico central basais para todo o clado, e então províncias do Indo-Pacífico ocidental basais em relação às províncias do Atlântico tropical ocidental do mesmo clado, sugerindo inequivocamente colonização dessas últimas a partir das primeiras, tendo provavelmente seguido uma rota pelo sul da África. É sugerido aqui que isto pode ter sido realizado através de “rafting” nos anéis da Corrente das Agulhas. A análise de Dispersão-Vicariância postulou um evento de dispersão recente com recolonização das Seychelles a partir o Atlântico Ocidental. Esta relação de áreas irmãs é apoiada por duas sinapomorfias e dois caracteres homoplásticos, e tem 98% de “Bootstrap”. O mapa Panbiogeográfico para Acanthotetilla também indica origem no Indo-Pacífico ocidental das espécies do Atlântico tropical ocidental. Uma comparação adicional com 10 filogenias de esponjas não recuperou nenhum padrão prevalecente para as relações das principais áreas utilizadas na presente análise, mas foram identificados dois táxons com provável origem no Indo-Pacífico central (Thrinacophora, Placospongia), e um com uma origem no Indo-Pacífico ocidental do clado Atlântico tropical ocidental (Petromica). / Salvador
37

Taxonomia e distribuição das lagostas (Crustacea: Decapoda: Achelata e Polychelida) no Oceano Atlântico

Dall'Occo, Paola Lupianhes [UNESP] 09 June 2010 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:35:44Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2010-06-09Bitstream added on 2014-06-13T19:25:18Z : No. of bitstreams: 1 dallocco_pl_dr_rcla.pdf: 5863771 bytes, checksum: 49ba9f956f11d73624a21071be6a09c2 (MD5) / Universidade Estadual Paulista (UNESP) / O presente estudo aborda aspectos sistemáticos e biogeográficos das lagostas pertencentes as infraordens Achelata Scholtz & Richter, 1995 e Polychelida De Haan, 1841 que ocorrem no Oceano Atlântico. Constituindo um relevante recurso ecológico, comercial e científico, são encontradas em uma grande variedade de habitats e profundidades desde a região intertidal até a região abissal, ultrapassando os 5000m. De acordo com os dados obtidos através da literatura e da análise de exemplares provenientes de coleções carcinológicas nacionais e internacionais a fauna de lagostas (Achelata e Polychelida) do Oceano Atlântico é composta por 50 espécies, distribuídas em 3 famílias, 3 subfamílias e 18 gêneros. Para os táxons são fornecidas diagnoses e chaves de identificação, sendo que o tratamento formal de cada espécie inclui sinonímia, tipo(s), localidade-tipo, descrição, tamanho, coloração, hábitat, distribuição geográfica, observações, mapa de distribuição e ilustrações. O estudo biogeográfico realizado caracteriza e discute os padrões distribucionais encontrados, juntamente, com os fatores abióticos que influenciam na distribuição das espécies. São ainda analisados os graus de valência ecológica das espécies em relação aos tipos de substratos ocupados e gradientes batimétricos / This study addresses aspects of the systematics and biogeography of lobsters belonging to the infraorders Achelata Scholtz & Richter, 1995 and Polychelida De Haan, 1841 that occur in the Atlantic Ocean. Constituting an important ecological, commercial, and scientific resource, these lobsters are found in a wide variety of habitats and depths from the intertidal zone to the abyssal zone below 5000 m. According to published information and the analysis of specimens from carcinological collections within and outside Brazil, the lobster fauna (Achelata and Polychelida) in the Atlantic Ocean is composed of 50 species, belonging to 3 families, 3 subfamilies, and 18 genera. For the taxa, diagnoses and identification keys are provided. The formal treatment of each species includes the synonymy, type(s), type-locality, description, size, coloration, habitat, geographical distribution, notes, distribution map, and illustrations. The biogeographical study conducted characterizes and discusses the distributional patterns, along with the abiotic factors that influence the distributions of the species. The degrees of ecological valence of the species in relation to the types of substrates occupied and the bathymetric gradients are also analyzed
38

Estudos taxonômicos, morfológicos e biogeográficos em Acianthera (Orchidaceae)

Gonçalves, Cezar Neubert January 2005 (has links)
Resumo não disponível
39

Filogeografia comparativa e história demográfica de dois marsupiais da Mata Atlântica

ZANCHETTA, L. S. 30 April 2014 (has links)
Made available in DSpace on 2016-08-29T15:09:22Z (GMT). No. of bitstreams: 1 tese_7670_Leticia Sartorato.pdf: 3123145 bytes, checksum: f7041794c300116fe6e0baa70d4c13b5 (MD5) Previous issue date: 2014-04-30 / A Mata Atlântica é um hotsopot de biodiversidade e tem sido foco de diversos trabalhos por ser considerada uma unidade biogeográfica complexa ainda pouco compreendida. Estudos de filogeografia comparativa vêm desempenhando importante papel no conhecimento biodiversidade, pois através da comparação entre diferentes táxons é possível investigar ligações fundamentais entre processos populacionais e padrões regionais de diversidade e biogeografia. Diante disso, foram inferidas e comparadas as histórias demográficas e biogeográficas de duas espécies de marsupiais da Mata Atlântica, Gracilinanus microtarsus e Marmosops incanus, a fim de descobrir como essas espécies responderam às mudanças ambientais de ao longo do tempo. Sequências dos genes mitocondriais citocromo b e D-loop foram utilizadas para a reconstrução de filogenias, redes de haplótipos e análises genéticas populacionais. Os resultados mostraram alta divergência genética em ambas as espécies, assim como forte estruturação geográfica, com a formação de grupos geograficamente coesos e similares entre as espécies. A distinção de haplótipos ao sul da Mata Atlântica também foi observada nas filogenias e é condizente com barreiras geográficas, como a Serra do Mar e o Rio Paraíba do Sul, por exemplo. Os clados intraespecíficos mais antigos tiveram origem no Neógeno, condizente com um período de mudanças climáticas e intensas atividades tectônicas, indicando que a estrutura genética das populações das duas espécies é resultado de processos que ocorreram muito antes do Pleistoceno. As flutuações no tamanho efetivo das populações de G. microtarsus e M. incanus foram distintas, principalmente a partir último interglacial há 130 mil anos atrás. Logo, os dados mostram que as alterações no ambiente ao longo do tempo geraram estruturas filogeográficas e demográficas similares nas duas espécies de marsupiais, resultantes de uma história biogeográfica comum na Mata Atlântica nos últimos 7 milhões de anos, enquanto alterações ambientais mais recentes afetaram somente a demografia das espécies. Ocorreu aumento no tamanho efetivo populacional de G. microtarsus durante o último período glacial enquanto M. incanus apresentou redução, o que está de acordo com as expectativas baseadas nas respostas ecológicas dessas espécies à redução e fragmentação do habitat.
40

Estudos taxonômicos, morfológicos e biogeográficos em Acianthera (Orchidaceae)

Gonçalves, Cezar Neubert January 2005 (has links)
Resumo não disponível

Page generated in 0.0622 seconds