• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 465
  • 18
  • 18
  • 17
  • 17
  • 14
  • 6
  • 6
  • 5
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 1
  • Tagged with
  • 485
  • 208
  • 149
  • 84
  • 80
  • 70
  • 66
  • 59
  • 58
  • 52
  • 45
  • 43
  • 41
  • 37
  • 37
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
41

Fragmentos de um discurso biográfico : poéticas, políticas e devorações do biografema na comunicação contemporânea

Abreu, Luis Felipe Silveira de January 2018 (has links)
A partir da difusão e fragmentação das escritas de vida pela Comunicação no contemporâneo, esta dissertação busca discutir tal fenômeno à luz do conceito de biografema, conforme elaborado por Roland Barthes. Propomos que as narrativas midiáticas vêm praticando um resgate e um desgaste de tal forma semiótica, calcada na descrição de detalhes e pequenas idiossincrasias de suas personagens – jogo de enunciação biográfica visível desde sua formalização com Plutarco, no Século X, até a corrente definição de espaço biográfico, fendido pelo crescente interesse em detalhamentos e escritas menores. Identificado tal cenário em dispersão, a pesquisa tomou como seu objetivo geral distinguir os usos do biografema pelos discursos comunicacionais contemporâneos por meio do mapeamento de suas diversas funções semióticas, observáveis na análise de fragmentos narrativos. Tal distinção é organizada aqui, metodologicamente, a partir da arqueologia de Michel Foucault, na tentativa de localizar os regimes de dizibilidade que instauram e modelam as formas semióticas de enunciação da vida e o modo como se alteram em seu trânsito. Desse painel, partimos para uma observação de certas escrituras concretas capazes de encarnar as forças formativas, levando a uma investigação sobre discursos midiáticos como Caetano estaciona carro no Leblon nesta quinta-feira e Bela, recatada e ‘do lar’, contrapostos ao dispositivo crítico dos livros Anjo noturno, Inverdades, La literatura nazi en America, O concerto de João Gilberto no Rio de Janeiro, Um homem burro morreu, Vida e Vésperas. Desmontados a partir da sua enunciação de traços biografemáticos, tais textos são remontados em nossa análise a partir da identificação de três estratégias semióticas que animam a circulação do biográfico pelos meios de comunicação. Foi possível ler aí três principais usos estratégicos a modelizar a palavra biografemática: a palavra de ordem, voltada a tomar a descrição do biografado como realização de injunções de poder; a palavra mítica, forma de organização sígnica específica desse uso, dedicada a naturalizar os intuitos estratégicos a que serve; e a palavra fágica, que apropria para a mídia a forma crítica do biografema, mas também opera o movimento inverso, reiniciando essa semiose. Na disposição dessas formas de lidar com os traços biografemáticos, podemos inferir o caráter volátil da linguagem envolvida na constituição do biografema e das biografias; linguagem cujo uso desvela uma condição parasita da Comunicação, estruturada pela produção de signos e de regimes poéticos e políticos. / Based on the diffusion and fragmentation of the life’s writings by Communication in the contemporany, this dissertation seeks to discuss such phenomenon in light of the concept of biographeme, as elaborated by Barthes. We propose that the media’s narratives have been practicing a rescue and a detrition of this semiotic form, based on the description of details and little idiosyncrasies of his characters – a game of biographical writing visible since its formalization with Plutarch, in the Xth century, to the current definition of biographical space, cracked by the growing interest in smaller writings and details. Identified the dispersion of such scenario, the research took as its general objective to distinguish the uses of the biographeme by the contemporary communicational discourses, mapping its diverse semiotic functions, observable in the analysis of narrative fragments. Such distinction is methodologically organized with the arche-genealogy of Michel Foucault, in an attempt to locate the regimes of readability that establish and model the semiotic forms of enunciation of life and how they change in their transit. From this panel, we set out for an observation of certain concrete writings capable of embodying this formative forces, leading to an investigation into media discourses such as Caetano estaciona carro no Leblon nesta quinta-feira and Bela, recatada e ‘do lar’ opposed to the critical apparatus of the books Anjo noturno, Inverdades, La literatura nazi en America, O concerto de João Gilberto no Rio de Janeiro, Um homem burro morreu, Vida e Vésperas. Disassembled in their enunciation of biographematical traces, in our analysis these texts are traced back to the identification of three semiotic strategies that animated the circulation of the biographical in the media. It was possible to read in these three main strategic uses modeling the biographematical word: the word of order, aimed at taking the description of the biography as concretion of injunctions of power; the mythical word, an specific form of symbolic organization, dedicated to naturalize the strategic purposes that it serves; and the phagic word, which appropriates to the media the critical form of biographeme, but also operates the reverse movement, restarting this semiosis. Laying out these ways of dealing with the biographematical traces, we can infer the volatile character of the language involved in the constitution of the biographeme and the biographies; the language whose use unveils a parasitic condition of Communication, structured by the production of signs and poetic and political regimes.
42

Entre a França e o Brasil : o itinerário Atlântico de Michel-Marie Derrion (1803-1850) /

Sartori, Carina January 2019 (has links)
Orientador: Laurent Vidal / Resumo: Michel-Marie Derrion nasceu em Lyon no penúltimo ano da República Consular. Durante sua juventude, ele viveu em meio às lutas proletárias no bairro Croix-Rousse e participou de conferências sobre os pensamentos de Saint-Simon e Charles Fourier, quando não trabalhava na oficina de seda de seu pai. Em 1834, publicou sua primeira brochura sobre a formação de um fundo social para a organização do comércio justo e solidário. Nos anos seguintes, fundou em Lyon a primeira cooperativa chamada Le Commerce Véridique et Social. O estabelecimento entrou em colapso em 1837 e ele decidiu deixar Lyon para viver em Paris. Na capital, ele se relacionou com outros fourieristas e, em 1841, fundou a União Industrial. Esta última, uma comunidade estruturada no pensamento de Charles Fourier, se estabeleceu no sul do Brasil. O projeto da colônia, que começou em dezembro de 1841, não teve sucesso. Michel Derrion morreu em 12 de março de 1850, no Rio de Janeiro. A história de vida de Michel-Marie Derrion oferece um estudo de caso relevante para a questão da imigração francesa no Brasil na primeira metade do século XIX. Assim, este projeto, que faz parte de uma abordagem biográfica, tem por objetivo esboçar as experiências vividas por Michel Derrion (de Lyon - Paris - Brasil), as suas relações, as suas redes profissionais e as suas convicções políticas; como também visa estudar o seu deslocamento baseado num ideal, num contexto de trocas Atlânticas entre a França e o Brasil. / Résumé: Michel-Marie Derrion nait à Lyon l'avant-dernière année de la République consulaire. Durant sa jeunesse, Michel Derrion fils vit au milieu de luttes prolétariennes dans le quartier de la Croix-Rousse et assiste à des conférences sur les pensées de Saint-Simon et Charles Fourier, lorsqu'il ne travaille pas dans l'atelier de soie de son père. En 1834, il publie sa première brochure sur la formation d'un fond social destiné à l'organisation du commerce juste et solidaire. Les années suivantes, il fonde la première coopérative industrielle à Lyon appelée Le Commerce Véridique et Social. L'établissement s'écroule en 1837 et Michel Derrion quitte Lyon pour aller à Paris. Là-bas, il fait de nouvelles connaissances et fonde en 1841 l’Union Industrielle avec d’autres sociétaires. Cette dernière est une communauté structurée selon les idées de Fourier et Saint-Simon qui a pour objectif de s'établir au sud du Brésil. Le projet de colonie débute en décembre 1841 mais s'avère être un échec pour des raisons politiques. Michel Derrion décède le 12 mars 1850, à Rio de Janeiro. L’histoire de Michel-Marie Derrion offre un cas d’étude pertinent pour la connaissance des migrations françaises au milieu du XIXe siècle. Il s'agit d’une part, du mouvement qui pousse de jeunes hommes provinciaux vers Paris à la recherche d’un travail et d’une autre liberté, et d'autre part, de celui qui conduit au-delà de l’Atlantique, au Nouveau Monde. Ainsi, ce projet, qui s'inscrit dans une démarche biographique, ... (Résumé complet accès életronique ci-dessous) / Abstract: Michel-Marie Derrion was born in Lyon in the penultimate year of the Consular Republic. During his youth, Michel Derrion fils lived in the midst of proletarian struggles in the CroixRousse district. He used to attend conferences about Saint-Simon and Charles Fourier thoughts, when he was not working in his father's silk workshop. In 1834, he published his first brochure about the formation of a social fund for the organization of fair trade. In the following years, he founded the first industrial cooperative in Lyon called Le Commerce Véridique et Social. This establishment collapsed in 1837 and Michel Derrion left Lyon to go to Paris. There, he made new acquaintances and founded the Industrial Union with other members in 1841. The latter was a community structured according to the ideas of Fourier, which objective was to settle in southern Brazil. The colonial project began in December 1841 but proved to be a failure for polítical reasons. Michel Derrion died on March 12, 1850, in Rio de Janeiro. The story of Michel-Marie Derrion offers a relevant case study to develop the knowledge of French migration in the mid-19th century. It comprised the migration that pushed young provincial men to Paris looking for work and freedom but also the migration that leaded across the Atlantic to the New World. This biographical project aims to investigate the Michel Derrion's life experiences (from Lyon to Paris and Brazil), his relationships, his professional networks, his polítical convic... (Complete abstract click electronic access below) / Doutor
43

Descosidos monólogos: Personagens (auto) biográficas no Diário do Útimo Ano e na peça Florbela

Leite, Jonas Jefferson de Souza 29 April 2014 (has links)
Submitted by Andressa Lima (andressa@uepb.edu.br) on 2016-08-12T17:28:26Z No. of bitstreams: 1 PDF - Jonas Jefferson de Souza Leite.pdf: 927745 bytes, checksum: 53d9e85a593475aaa5e9f2ba2c783451 (MD5) / Approved for entry into archive by Luciana Medeiros (luciana@uepb.edu.br) on 2016-08-17T17:30:28Z (GMT) No. of bitstreams: 1 PDF - Jonas Jefferson de Souza Leite.pdf: 927745 bytes, checksum: 53d9e85a593475aaa5e9f2ba2c783451 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-08-17T17:30:28Z (GMT). No. of bitstreams: 1 PDF - Jonas Jefferson de Souza Leite.pdf: 927745 bytes, checksum: 53d9e85a593475aaa5e9f2ba2c783451 (MD5) Previous issue date: 2014-04-29 / The autobiographical forms are a part of the production whole of the universe of self-writing and the other-writing (KLINGER, 2012) and, through writing, make the registration of life. This way, reality and fiction serve as a strategical construction of recreation of life in which real and dated existing beings are transformed in fictional characters proceeding from a historical referent. With this in mind, our study articulates the theatrical play [Florbela] (1991), by Hélia Correia and [The Diary of the Last Year] (1981), by Florbela Espanca as two examples of literary biography and autobiography respectively. Therefore, Portuguese poetess, Florbela Espanca, is transformed in a diary and theatrical character through the "fictional reconstruction of reality" (ALVES, 1997) in a process that considers "the look upon oneself" (in the case of the autobiography) and the look upon the "other" (in the biography) in partial readings summed to the inherent fiction of autobiographical genres. To do so, it is necessary to comprehend the theoretical statute of autobiographies (LEJEUNE, 2008; DOSSE, 2008; KLINGER, 2012; ARFUNCH, 2010; VILAS-BOAS, 2002, 2008) in the sense of basing our study in order to, afterwards, analyze the singularities that both texts, of the diary and of the theatrical play, contain. Parallel to that, we also mention the personal story of the female author to understand the diverse appropriations of her life in different supports, corroborating our initial thesis, that Florbela was fictionalized and transmuted into character, fruit of the marriage between fiction and reality for composing narratives plunged in a historical referent but opened to imaginative possibilities. / As formas (auto)biográficas fazem parte do conjunto de produção do universo da Escrita de Si e da Escrita do Outro (KLINGER, 2012) e, via escrita, fazem o registro da vida. Nesse percurso, realidade e ficção servem à produção como construto estratégico de recriação da vida, em que seres reais e com existência datada se transformam em personagens ficcionais advindos de um referente histórico. Com base nisso, o nosso estudo articula a peça teatral Florbela (1991), de Hélia Correia e o Diário do Último Ano (1981), de Florbela Espanca como exemplos de uma biografia e autobiografia literárias, respectivamente. Portanto, a poetisa portuguesa Florbela Espanca é transformada em personagem de um diário e de uma peça teatral através da “reconstrução ficcional da realidade” (ALVES, 1997), num processo que leva em consideração o olhar sobre si (no caso da autobiografia) e o olhar sobre o outro (na biografia) em leituras parciais da realidade somada à ficção inerente aos gêneros (auto)biográficos. Para tanto, é necessário compreender o estatuto teórico das (auto)biografias (LEJEUNE, 2008; DOSSE, 2008; KLINGER, 2012; ARFUNCH, 2010, VILAS-BOAS, 2002, 2008), no sentido de alicerçar nosso estudo, para, depois, analisar as singularidades que os textos do diário e da peça teatral encerram. Paralelo a isso, também ventilamos a história pessoal da escritora para entender as diversas apropriações de sua vida em diferentes suportes, corroborando nossa tese inicial de que Florbela foi ficcionalizada e transmutada em personagem, fruto do casamento entre ficção e realidade para a composição de textos fincados num referente histórico, mas abertos às possibilidades imaginativas.
44

Leishmaniose cutÃnea no estado do CearÃ: Aspectos histÃricos, clÃnicos e evoluÃÃo terapÃutica. / Cutaneous leishmaniais in the state of CearÃ: Historical and clinical aspects and therapeutic evolution.

AnastÃcio de Queiroz Sousa 03 December 2009 (has links)
nÃo hà / A leishmaniose cutÃnea à um importante problema de saÃde no Brasil, existindo como doenÃa autÃctone em todos os estados brasileiros. No perÃodo de 1980 a 2005, foram registrados 613.644 casos no paÃs. No CearÃ, à uma doenÃa endÃmica em vÃrias regiÃes e em muitos municÃpios faz centenas de vÃtimas todos os anos. Em Ãpocas de epidemias, o nÃmero de registros tem chegado a mais de 4000 notificaÃÃes por ano. Nos Ãltimos 28 anos (1980-2008) foram diagnosticados 55.925 pessoas acometidas da doenÃa, o que reflete uma mÃdia de 2000 vÃtimas de leishmaniose cutÃnea por ano. Sabe-se que os primeiros registros da doenÃa no Cearà datam de 1925. Apesar de ter todo este impacto na saÃde pÃblica do estado, existem muitas lacunas no conhecimento desta infecÃÃo, quer seja do ponto de vista histÃrico; do ponto de vista clÃnico e relacionadas ao tratamento. Objetivo: Fazer um levantamento sobre os aspectos histÃricos e as descobertas mais relevantes relacionadas Ãs leishmanioses; investigar quando e como foi introduzida no estado do CearÃ, bem como seus descobridores; descrever de modo detalhado as manifestaÃÃes clÃnicas da leishmaniose cutÃnea no CearÃ; relatar a evoluÃÃo histÃrica do tratamento, bem como apresentar uma alternativa de tratamento para a leishmaniose cutÃnea. Metodologia: Foram consultadas fontes primÃrias e fontes secundÃrias. Fontes SecundÃrias 1. Livros textos clÃssicos sobre leishmaniose; livros de escritores cearenses sobre tema envolvendo saÃde do inÃcio do sÃculo passado; teses; artigos de revistas cientÃficas. 2. Acervo de bibliotecas em Fortaleza (CE), Salvador (BA), Rio de Janeiro (RJ), SÃo Paulo(SP), Estados Unidos (Universidade de VirgÃnia, Universidade de Miami) e Inglaterra (London School of Tropical Medicine & Hygiene e FundaÃÃo Wellcome). 3. Pesquisas no Pubmed, Lilacs e Medline; 4. Pesquisa de microfilmes de jornais e de RelatÃrios da Provincia do CearÃ, do perÃodo de 1850 a 1930, do Acervo da Biblioteca PÃblica Menezes Pimentel (Fortaleza-CE). 5. Pesquisa nas pÃginas da OMS e do yahoo e google, em especial para as biografias. Fontes PrimÃrias: 1. Entrevistas com pesquisadores que viveram a histÃria da leishmaniose, com familiares de pesquisadores que fizeram a histÃria; 2. Dados e fotografias de lesÃes de pacientes de acervo pessoal. Resultados: Os primeiros registros da doenÃa (em livros) no Cearà sÃo de 1909 e registros oficiais (documentos de governo) somente existem a partir de 1917. O surgimento da leishmaniose cutanea ocorreu apÃs a grande seca e a epidemia de varÃola (1877-1879), que forÃaram a migraÃÃo de milhares de cearenses para a regiÃo AmazÃnica, para trabalhar na exploraÃÃo da borracha. Ao retornarem para o Cearà trouxeram a infecÃÃo, que aqui encontrou condiÃÃes propÃcias para se transmitir. Os primeiros registros da leishmaniose na AmazÃnia datam de 1820. Do ponto de vista clÃnico observamos que a infecÃÃo pela Leishmania braziliensis causa febre, adinamia e linfadenopatia satÃlite e alguns pacientes apresentam hepatoesplenomegalia. O aspirado dos linfonodos mostrou, na maioria dos casos, a presenÃa de leishmania e a cultura do creme leucocitÃrio em um paciente isolou o parasita. Do ponto de vista terapÃutico, de 21 pacientes tratados com fluconazol na dose de 7mg/kg/dia, durante uma mÃdia de 7 semanas, 18 tiveram as Ãlceras totalmente cicatrizadas e dois pacientes dos trÃs que inicialmente nÃo responderam, obtendo a cura com associaÃÃes de medicamentos que incluÃram o fluconazol como uma das drogas administradas. ConclusÃo: A leishmaniose cutÃnea do Cearà à uma doenÃa importada da AmazÃnia, onde a enfermidade jà existia desde o inÃcio do sÃculo XIX e que deve ter chegado no Cearà antes do inicio do sÃculo XX; a infecÃÃo pela Leishmania braziliensis causa uma doenÃa sistÃmica devido ao parasitismo e à provavelmente nesta fase que a leishmania se localiza nas mucosas onde poderà causar doenÃa mais tarde; o fluconazol à uma alternativa para o tratmento da leishmaniose cutÃnea. / Cutaneous leishmaniasis is an important health problem in Brazil.The disease has spread to all regions and autochtonous cases have been reported from all states. The total number of cases reported in the country from 1980 to 2005, was 613, 644. In CearÃ, cutaneous leishmaniasis is an endemic disease in all regions of the state and in many municipalities hundreds of cases are reported every year. In times of epidemics the number of cases has reached more than 4000 per year. In the 28 years from 1980 to 2008, 55.925 new cases were reported in the state. The first well documented cases of cutaneous leishmaniasis in Cearà date back to 1925. Even though it causes a great impact in public health, many informations related to the knowledge of the disease are lacking in its historical, clinical and therapeutics aspect. Objective:1.To study all relevant historical aspects related to the leishmaniasis;2. To investigate when and how it emerged in CearÃ, as well as who studied it; 3. To describe in a detailed form the clinical manifestations of cutaneous leishmaniasis; 4. To describe the historical evolution of therapy as well as to propose a therapeutic alternative for the disease. Methods:We consulted primary and secondary sources. Secondary sources. 1. Old books (classics) on leishmaniais; Books and articles from the beginning of the XX century by writers from Cearà as well as thesis and articles from scientific journals. 2. Archives of Libraries in Fortaleza(Ce), Salvador(BA), Rio de Janeiro(RJ), SÃo Paulo (SP), EUA( Universidade de Virginia, Universidade de Miami) and England (London School of Tropical Medicine & Hygiene and Wellcome Foundation); 3. Search in pubmed, Medline and lilacs; 4. To search information from microfilms of newspapers and reports from the Government Province of Cearà from 1850 to 1930 in the archives of Menezes Pimentel Public Library in Fortaleza (Ce); 5. WHO home page, yahoo.com and google.com, specially for scientists biographies. Primary sources: 1. Interview with researchers, family members of old researchers that made the history. 2. Author personal archives of photographs of cutaneous leishmaniasis patients skin and mucosal lesions as well as lymph nodes. Results: The first references to the existence of the disease (in books) in Cearà are form 1909 and in government reports are from 1917. The emergence of the disease in Cearà occurred after the great drought and the smallpox epidemic (1877-1879). These phenomenons forced migration of dozens thousands of people to the Amazon, to work on rubber production. In their return they brought with them the infection and the disease found here the appropriate conditions to develop. The first documented information on the disease in the Amazon region date back to 1820. From the clinical point of view, we documented that the infection by Leishmania braziliensis causes fever, malaise and satellite lymph nodes enlargement and in some patients liver and spleen enlargement is seen. Lymph nodes aspirates demonstrated Leishmania in most patients and Leishmania was cultured from Buffy coat of one patient. Concerning therapy, 21 patients were treated with fluconazole 7mg/kg/day for an average of 7 weeks, 18 were cured, and 2 of the three that did not responded to fluconazole initially, were cured with drugs associations that included fluconazole in the therapeutic scheme. Conclusion: 1. Cutaneous leishmaniasis in Cearà is an imported disease from the Amazon region, where the condition exists since the beginning of the XIX century and had its arrival in Cearà at the end of the XIX century; 2. Leishmania braziliensis infection causes a systemic disease due to parasite dissemination and it is probable in this phase, that leishmania locates in the mucosa, where it may causes disease in a later phase; 3. Fluconazole is a therapeutic alternative for cutaneous leishmaniasis.
45

O uso de biografia de cientistas no ensino de ciências : o caso Vital Brazil /

Oliveira, Caroline Avelino de. January 2019 (has links)
Orientador: João José Caluzi / Banca: Vera Mattos Machado / Banca: Fernanda Aparecida Meghioratti / Banca: Marcelo Carbone Carneiro / Banca: Ana Maria de Andrade Caldeira / Resumo: O presente trabalho discute a importância da divulgação científica ser realizada de forma contextualizada, para que o leitor compreenda o processo científico de modo mais condizente com a realidade. Tal divulgação é muito utilizada no Ensino de Ciências. Uma das formas de divulgar a Ciência é pela biografia. O cientista foco deste trabalho foi o médico brasileiro Vital Brazil Mineiro da Campanha (1865 - 1950), que é reconhecido pelos seus estudos sobre os soros antiofídicos. Com o objetivo de investigar o papel de biografias de Vital Brazil na aprendizagem da Natureza da Ciência de alunos de uma disciplina de História e Filosofia da Ciência e na disciplina Instrumentação, ambas do curso de Licenciatura em Química, foram selecionadas três biografias: Vital Brazil - Vida e Obra 1865 - 1950, de Leal Vital Brazil (2001); o livro Vital Brazil O vencedor das serpentes, de Hernano Donato (1967); e Vital Brasil - Coleção A Luta de Cada Um, de Carla Caruso (2011). O procedimento metodológico adotado foi: as três biografias foram lidas e divididas em categorias a partir do referencial teórico de Bardin, tais categorias foram analisadas com base em autores que discutem a Natureza da Ciência. Além disso, as biografias foram investigadas segundo o livro A Jornada do Escritor, de Christopher Vogler (1998). Verificou-se que as biografias tendem a transformar Vital Brazil em um herói e a que Natureza da Ciência foi apresentada de forma linear e descontextualizada. Também foi realizada uma an... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: This paper discusses the importance of scientific propagation being carried out in a contextualized way, so that the reader can understand the scientific process in a way that is more consistent with the reality. Such propagation is widely used in Science Teaching. One of the ways of propagating Science is by using biographies. The scientist studied in this paper was the Brazilian physician Vital Brazil Mineiro da Campanha (1865 - 1950), who is well-known for his studies on antivenom sera. In order to investigate the role of the biographies of Vital Brazil in the learning of the Nature of Science by the students attending the college subjects "History and Philosophy of Science" and "Instrumentation", both in the Chemistry graduation course, three biographies were selected: Vital Brazil Vida e Obra 1865-1950, by Leal Vital Brazil (2001); the book Vital Brazil - O vencedor das serpentes, by Hernano Donato (1967); e Vital Brasil - Coleção A Luta de Cada Um, by Carla Caruso (2011). The methodological procedure adopted was: these three biographies were read and divided into categories based on Bardin's theoretical reference. Such categories were then analyzed based on other authors that discuss the Nature of Science. In addition, the biographies were investigated according to the book The Writer's Journey, by Christopher Vogler (1998). It was found that the studied biographies tend to transform Vital Brazil into a hero and that the Nature of Science is presented in a linear and de... (Complete abstract click electronic access below) / Doutor
46

Jaume Miravitlles i Navarra. Intel.lectual, revolucionari i home de govern. Els anys joves, 1906-1939

Batalla i Galimany, Ramon 26 November 2010 (has links)
És una recerca biogràfica sobre el polític i periodista Jaume Miravitlles i Navarra (1906-1988). Degut a la intensitat i duració de la seva activitat política i cultural, la tesi estudia només els anys joves, des del seu naixement a Figueres el 1906 fins al seu exili de 1939, però l’autor ja està treballant en la segona part de la biografia. Jaume Miravitlles va intervenir des de molt jove en política, per a la qual tenia grans qualitats com a orador, analista i escriptor. Encara a l’adolescència, va participar en la creació d’un dels primers nuclis catalans de simpatitzants de la revolució russa, el Grup Socialista de Figueres. Després es va moure en els ambients del nacionalisme català insurreccional (complot de Garraf, fets de Prats de Molló), el que li va comportar el ser detingut, sotmès a consell de guerra i haver-se d’exiliar a París, on va viure de 1925 a 1930. Allà va començar la seva carrera d’articulista, tant sobre política, especialment internacional, com sobre cultura. Amb la República va tornar a Catalunya, on va ser un dels dirigents del comunista Bloc Obrer i Camperol (BOC). En va ser un dels principals propagandistes i candidats electorals. El 1934, a partir del fracàs del BOC i de la seva anàlisi sobre l’ascens del nazisme, va deixar un partit de classe com el BOC per a entrar a la interclassista Esquerra Republicana de Catalunya, on també desenvolupà una activitat frenètica de mítings i publicacions. De 1934 a 1936, com a professor de l’Escola de Treball de Barcelona, va presidir l’Associació de Funcionaris de la Generalitat de Catalunya. El 1936 va ser un dels organitzadors de la frustrada Olimpíada Popular. Iniciada la guerra civil espanyola, com a home de confiança de Lluís Companys i Josep Tarradellas, va intervenir, primer, en el Comitè de Milícies Antifeixistes i després dirigí el que probablement va ser el millor instrument de comunicació de la zona republicana, el Comissariat de Propaganda de la Generalitat de Catalunya. Durant la guerra, més que el revolucionari que havia estat fins el moment, trobem l’home de govern. És el seu moment més brillant, quan coordinà amb eficàcia un equip d’escriptors, fotògrafs, tècnics de cinema, dibuixants, dissenyadors, etc... El Comissariat utilitzà de forma innovadora tots els mitjans a l’abast, dels més tradicionals (cartells, llibres, revistes,...) als més moderns (fotografia, cinema, ràdio) per difondre internacionalment els punts de vista del Govern català i de la República. En aquesta tesi s’estudien, doncs, els anys de formació, de joventut i la primera maduresa de Jaume Miravitlles. Està estructurada en un capítol introductori, sis capítols que tracten la seva vida i obra seguint un ordre cronològico-geogràfic (Figueres, Barcelona, París, Barcelona) i en un setè de conclusions. Les fonts utilitzades són molt diverses, però les principals són els molts articles i llibres publicats pel biografiat, així com textos inèdits seus, la seva correspondència i les moltes referències que sobre la seva persona es troben disperses en molts llibres de memòries, dietaris o en la correspondència dels seus coetanis. També s’ha entrevistat els seus fills i altres persones que el van conèixer. L’estudi descriu la seva evolució personal i la seva activitat i pensament polític, que girà sempre entorn de dues idees: catalanisme i justícia social (vista inicialment des del marxisme i després des del liberalisme). També es confronten els seus nombrosos escrits autobiogràfics amb la realitat de la seva vida, demostrant un cop més que no es pot confondre memòria amb història. I alhora s’entra també en el context, l’època, el món que l’envoltava. No només com un teló de fons de la seva activitat, sinó que s’intenta que l’anàlisi de les seves propostes i activitats, a més de descriure la seva trajectòria, aporti reflexions que també siguin útils per entendre qüestions com el catalanisme insurreccional dels anys vint, l’exili parisenc (molt important per donar-li una visió àmplia de les qüestions), l’ascens dels feixismes a Europa o la Catalunya autònoma i republicana dels anys trenta, especialment en els convulsos anys de la guerra civil. / This is a biographical research about the politician and journalist Jaume Miravitlles i Navarra (1906-1988). Due to the intensity and duration of his political and cultural activity, this thesis studies only the young years, from his birth in Figueres in 1906 until his exile in 1939, but the author is already working in the second part of the biography. Jaume Miravitlles got involved in politics from a very young age. He had great qualities as an orator, an analyst and a writer. When he was still an adolescent, he participated in the creation of one of the first Catalan groups of sympathizers of the Russian revolution, the Socialist Group of Figueres. Afterwards he found his way into the insurrectionary Catalan nationalism (plot of Garraf, facts of Prats de Molló). As a result of these activities he was arrested, subjected to court-martial and had to exile himself in Paris, where he lived from 1925 to 1930. There his career as a columnist started. He wrote about politics, specially about the international branch, and also about culture. With the Republic he came back to Catalonia, where he was one of the leaders of the communist Working and Peasant Block (Bloc Obrer i Camperol). In this party he was one of the main propagandists and electoral candidates. In 1934, because of the failure of the Bloc Obrer i Camperol and of his analysis about the rise of the Nazism, he left a party of class like the Bloc Obrer i Camperol to join the Republican Left of Catalonia (Esquerra Republicana de Catalunya), an interclassist party, where he also developed a frantic activity of meetings and publications. From 1934 to 1936, as a teacher of the School of Work of Barcelona, the became the president of the Association of Civil Servants of the Generalitat of Catalonia. In 1936 he was one of the organizers of the frustrated Popular Olympiad. During the Spanish Civil War he was a very close man of Lluís Companys and Josep Tarradellas. He got involved, first, in the Committee of Antifascist Militias and afterwards he directed the Commissariat of Advertising (Comissariat de Propaganda) of the Generalitat of Catalonia, which was probably the best means of communication in the republican zone. During the war, more than the revolutionary that he had been until the moment, we find the man of government. This is his most brilliant moment, as he coordinated with efficiency a team of writers, photographers, cinema technicians, graphic designers, etc. The Commissariat used, in an innovative way, all the means within reach, from the most traditional ones (posters, magazines, books...), to the most modern ones (photography, cinema, radio) to spread internationally the points of view of the Catalan Governement and of the Republic. In this thesis we study in depth, then, trainings years, of youth and the first maturity of Jaume Miravitlles. It is structured into an introductory chapter, six chapters that deal with his life and work following a chronological and geographic order (Figueres, Barcelona, Paris, Barcelona) and a seventh one devoted to the conclusions. The main sources used are the many articles and books published by Miravitlles, as well as other unpublished works of his, his correspondence and the many references about him that are disperse in many books of memories, diaries or in the correspondence of his contemporaries. His sons and other people who knew him have also been interviewed. The study describes his personal evolution, his activity and political thought, which always turned on two ideas: catalanism and social justice (seen initially from marxism and afterwards from liberalism). His numerous autobiographical writings are also confronted with the reality of his life, demonstrating once again that memory can not be confused with history. And at the same time this thesis shows also the context, the period, the world that surrounded him. Not only like a backdrop of his activity, but also like a way to think about the insurrectionary catalanism of the twenties, the Parisian exile (very important to give him an extense vision of the questions), the rise of the fascism in Europe or the autonomous and republican Catalonia of the thirties, especially in the convulsed years of the civil war.
47

Pedro e Luísa

Martins, Vanessa Gandra Dutra 24 October 2012 (has links)
Tese (doutorado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Comunicação e Expressão, Programa de Pós-Graduação em Literatura, Florianópolis, 2009. / Made available in DSpace on 2012-10-24T19:14:54Z (GMT). No. of bitstreams: 1 274144.pdf: 4872360 bytes, checksum: 3b7dc6ad256a29d98aa0182779d5a3d6 (MD5) / Este trabalho procura fazer uma reflexão crítica sobre a correspondência mantida entre D. Pedro II e a condessa de Barral nos anos de 1859-1890. A correspondência entre os dois se caracteriza como um gênero híbrido, diários-cartas/cartas-diários, literatura de viagens, autobiografia, narrativa romanesca, notícia, variedades e crônica de costumes. Trata-se de um estudo que enfoca e questiona a maneira como os sujeitos se colocaram na correspondência, já que transgrediram a tradição de seu grupo social e sua época; e procura analisar as singularidades dos discursos que esses personagens elaboraram através do diálogo epistolar. Parte-se da compreensão de que as interpretações sobre a correspondência foram fortemente influenciadas pela predominância de um discurso histórico marcado pelo paradigma científico moderno, que além de perpetuar a separação entre sexualidade e afetividade, privilegiou a racionalidade em detrimento dos sentimentos, do imaginário social e das sensibilidades. Em decorrência dessa mentalidade cientificista, as relações paralelas ao estudo das instituições formais, como a amizade, o amor, o erotismo, por exemplo, foram negligenciadas. E muito mais do que negligenciada, a amizade entre homens e mulheres foi alvo de uma longa e negativa tradição filosófica que influencia até hoje muitas interpretações das relações entre os sexos. Investiga a relação entre a correspondência e as biografias produzidas, procura analisar as relações entre a escrita epistolar, a construção e a transformação de si, mostrando as singularidades do vínculo criado por eles ao mesmo tempo em que discute as possibilidades e limites das questões do erotismo, do amor e da amizade no quadro de suas significações históricas e culturais, como produtos sociais e discursivos que são.
48

Benedito Castrucci e as suas publicações destinadas ao ensino em geral com ênfase em geometria /

Ramassotti, Luiz Carlos. January 2018 (has links)
Orientador: Irineu Bicudo / Banca: Carlos Roberto de Moraes / Banca: Gustavo Barbosa / Banca: Henrique Lazari / Banca: Renata Geromel Meneghetti / Resumo: Essa narrativa tenta reconstituir a história de vida de Benedito Castrucci. Trouxe aspectos da vida pessoal, a origem dos seus antecedentes, algumas circunstâncias da infância, juventude e do convívio familiar com esposa e filhos. A sua formação acadêmica na educação básica e superior foi retratada. Revelou as diversas escolas que frequentou, indicando que recebeu elevado padrão de ensino, conhecimento específico e cultural de vanguarda. Identificou algumas características do processo educativo, da relação com professores e do seu rendimento escolar. A trajetória profissional como docente por diversas instituições exemplificam sua dedicação por muitos anos ao ensino e aprendizagem da matemática, na formação de jovens, professores de matemática e também engenheiros. Como pesquisador e educador, contribuiu diretamente para o desenvolvimento das atividades de pesquisa em matemática e na estruturação e consolidação da Educação Matemática brasileira. Sua obra destinada ao estudo e ensino da geometria aponta que ele foi um dos maiores autores e investigadores desse tema no Brasil / Abstract: This narrative tries to reconstitute the life history of Benedito Castrucci. Brought aspects of personal life, the source of his antecedents, some circumstances of childhood, youth and family living with his wife and children. His academic background in basic and higher education was portrayed. Revealed the various schools he attended, indicating that received a high standard of education, specific knowledge and cultural. Identified some characteristics of the educational process, the relationship with teachers and school performance. The professional career as a teacher by various institutions exemplify his dedication for many years to teaching and learning of mathematics, on the training of young people, teachers of mathematics and engineers also. As a researcher and educator, contributed directly to the development of research activities in mathematics and in structuring and consolidation of Brazilian Mathematics Education. His work for the study and teaching of geometry points out that he was one of the greatest authors and researchers of this theme in Brazil / Doutor
49

Máquina de [re]escrever: processos de reciclagem cultural na obra metabiográfica de Ana Miranda

Macedo, Anne Greice Soares Ribeiro 19 February 2013 (has links)
Submitted by Cynthia Nascimento (cyngabe@ufba.br) on 2013-02-18T13:35:11Z No. of bitstreams: 1 Anne Greice Soares Ribeiro Macedo.pdf: 1621357 bytes, checksum: 58fbc96300fd98051df308060fff6577 (MD5) / Approved for entry into archive by Fatima Cleômenis Botelho Maria (botelho@ufba.br) on 2013-02-19T16:43:43Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Anne Greice Soares Ribeiro Macedo.pdf: 1621357 bytes, checksum: 58fbc96300fd98051df308060fff6577 (MD5) / Made available in DSpace on 2013-02-19T16:43:43Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Anne Greice Soares Ribeiro Macedo.pdf: 1621357 bytes, checksum: 58fbc96300fd98051df308060fff6577 (MD5) / O trabalho avalia a reescrita da história e da cultura no Brasil, a partir da análise do corpus metabiográfico de Ana Miranda que compreende narrativas que recontam os itinerários criativos e existenciais dos autores protagonistas Gregório de Matos, Antônio Vieira, Gonçalves Dias, Augusto dos Anjos e Clarice Lispector. escrita da autora se apropria da biografia dessas personalidades, das suas obras e de textos diversos, procedimento criativo que, quando da publicação do seu primeiro romance, o Boca do Inferno, suscitou polêmicas, sobretudo entre críticos especializados. As citações livres, sem referências às fontes consultadas, bem como a manipulação inventiva da história, do acervo crítico e da obra dos autores ficcionalizados abalavam o consagrado estatuto da autoria e, ao mesmo tempo, saíam do eixo do ―controle do imaginário‖, ao praticar a não sujeição do ficcional ao documental. O modo de construção artística da autora, afinando-se com uma poética da reciclagem cultural e, portanto, apresentando-se como construção múltipla, polifônica e diacrônica, suscita, desde a análise das suas próprias criações, reflexões acerca dos processos criativos e de intervenções artísticas propiciados pela reprodutibilidade técnica e revitalizados pela difusão da internet e das novas tecnologias digitais, com as consequentes interferências que essas novas possibilidades operam, sobretudo nas formas de se lidar com a propriedade intelectual. / Universidade Federal da Bahia. Instituto de Letras. Salvador-Ba, 2010.
50

“Nem preto, nem branco, mas puro matiz”: um ensaio sobre a produção crítica do uspianista José Miguel Wisnik

Assis, Jamille Maria Nascimento de 27 March 2013 (has links)
223 f. / Submitted by Cynthia Nascimento (cyngabe@ufba.br) on 2013-03-27T16:08:46Z No. of bitstreams: 1 Jamille Maria Nascimento de Assis.pdf: 1476831 bytes, checksum: aacf2753291b5ece00755fccf54dd4e4 (MD5) / Approved for entry into archive by Alda Lima da Silva(sivalda@ufba.br) on 2013-03-27T17:40:17Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Jamille Maria Nascimento de Assis.pdf: 1476831 bytes, checksum: aacf2753291b5ece00755fccf54dd4e4 (MD5) / Made available in DSpace on 2013-03-27T17:40:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Jamille Maria Nascimento de Assis.pdf: 1476831 bytes, checksum: aacf2753291b5ece00755fccf54dd4e4 (MD5) / O trabalho tem como objetivo produzir um perfil intelectual do crítico José Miguel Wisnik, a partir da análise da sua produção ensaística e musical, do espaço que o formou e o acolheu como professor (a Universidade de São Paulo) e de depoimentos, entrevistas e alguns biografemas. Wisnik se destaca no meio crítico por assumir uma forma de leitura articulada com a especificidade da linguagem musical, sem deixar de levar em consideração os conhecimentos de outras áreas, como a psicanálise, a sociologia, a antropologia, a história, etc., sempre com o intuito de valorizar a criatividade das manifestações culturais brasileiras em seus trabalhos. Uma leitura alinhada a distintas matrizes analíticas não deixaria de gerar suas ambiguidades, até porque quem a produz é um uspiano que, à diferença de seus pares, tentou aplicar um approach teórico formal e sociológico à análise de objetos que não são usualmente analisados na USP, como a música e o futebol. Essa dupla valência leva-o, portanto, a estar alinhado com os Estudos Culturais no Brasil, mas de modo bastante singular. Estudar como essa singularidade se forjou constitui, pois, a principal meta deste trabalho. / Universidade Federal da Bahia. Instituto de Letras. Salvador-Ba, 2012.

Page generated in 0.4537 seconds