91 |
Clearing the Way in Capsule Endoscopy with Deep Learning and Computer Vision.Noorda, Reinier Alexander 01 July 2022 (has links)
[ES] La endoscopia capsular (CE) es una ampliamente utilizada alternativa mínimamente invasiva a la endoscopia tradicional, que permite la visualización de todo el intestino delgado, mientras no es posible hacerlo fácilmente con los procedimientos más invasivos. Sin embargo, esos métodos tradicionales aún suelen ser la primera opción de tratamiento, ya que todavía existen desafíos importantes en el campo de la CE, incluyendo el tiempo necesario para el diagnóstico por vídeo después del procedimiento, el hecho de que la cápsula no se puede controlar activamente, la falta de consenso sobre una buena preparación del paciente y el coste alto. En esta tesis doctoral, nuestro objetivo es extraer más información de los procedimientos de endoscopía por cápsula para ayudar a aliviar estos problemas desde una perspectiva que parece estar subrepresentada en la investigación actual.
Primero, como el objetivo principal en esta tesis, pretendemos desarrollar un método de evaluación de la limpieza en procedimientos de CE automático y objetivo para asistir la investigación médica en métodos de preparación de los pacientes. Específicamente, a pesar de que una preparación adecuada del paciente pueda ayudar a obtener una mejor visibilidad, los estudios sobre el método más efectivo son contradictorios debido a la ausencia de tal método. Por lo tanto, pretendemos proporcionar un método de ese tipo, capaz de presentar la limpieza en una escala intuitiva, con una novedosa arquitectura relativamente ligera de una red neuronal convolucional en su núcleo. Entrenamos este modelo en un conjunto de datos extensivo de más de 50,000 parches de imágenes, obtenidos de 35 procedimientos CE diferentes, y lo comparamos con métodos de clasificación del estado del arte. A partir de la clasificación, desarrollamos un método para automáticamente estimar las probabilidades a nivel de píxel y deducir los puntos en la escala de la evaluación de la limpieza a través de umbrales aprendidos. Después, validamos nuestro método en un entorno clínico en 30 videos de CE obtenidos nuevamente, comparando las puntuaciones resultantes con las asignadas de forma independiente por especialistas humanos. Obtuvimos la mayor precisión de clasificación para el método propuesto (95,23%), con tiempos de predicción promedios significativamente más bajos que para el segundo mejor método. En la validación, encontramos un acuerdo aceptable con dos especialistas humanos en comparación con el acuerdo interhumano, mostrando su validez como método de evaluación objetivo.
Adicionalmente, otro objetivo de este trabajo es detectar automáticamente el túnel y ubicar el túnel en cada fotograma. Para este objetivo, entrenamos un modelo basado en R-CNN, concretamente el detector ligero YOLOv3, en un total de 1385 fotogramas, extraídos de procedimientos de CE de 10 pacientes diferentes. De tal manera, alcanzamos una precisión del 86,55% y una recuperación del 88,79% en nuestro conjunto de datos de test. Ampliando este objetivo, también pretendemos visualizar la motilidad intestinal de una manera análoga a una manometría intestinal tradicional, basada únicamente en la técnica mínimamente invasiva de CE. Para esto, alineamos los fotogramas con similar orientación y derivamos los parámetros adecuados para nuestro método de segmentación de las propiedades del rectángulo delimitador del túnel. Finalmente, calculamos el tamaño relativo del túnel para construir un equivalente de una manometría intestinal a partir de información visual.
Desde que concluimos nuestro trabajo, nuestro método para la evaluación automática de la limpieza se ha utilizado en un estudio a gran escala aún en curso, en el que participamos activamente. Mientras gran parte de la investigación se centra en la detección automática de patologías, como tumores, pólipos y hemorragias, esperamos que nuestro trabajo pueda hacer una contribución significativa para extraer más información de la CE también en otras áreas frecuentemente subestimadas. / [CA] L'endoscòpia capsular (CE) és una àmpliament utilitzada alternativa mínimament invasiva a l'endoscòpia tradicional, que permet la visualització de tot l'intestí prim, mentre no és possible fer-lo fàcilment amb els procediments més invasius. No obstant això, aqueixos mètodes tradicionals encara solen ser la primera opció de tractament, ja que encara existeixen desafiaments importants en el camp de la CE, incloent el temps necessari per al diagnòstic per vídeo després del procediment, el fet que la càpsula no es pot controlar activament, la falta de consens sobre una bona preparació del pacient i el cost alt. En aquesta tesi doctoral, el nostre objectiu és extraure més informació dels procediments de endoscopía per càpsula per a ajudar a alleujar aquests problemes des d'una perspectiva que sembla estar subrepresentada en la investigació actual.
Primer, com l'objectiu principal en aquesta tesi, pretenem desenvolupar un mètode d'avaluació de la neteja en procediments de CE automàtic i objectiu per a assistir la investigació mèdica en mètodes de preparació dels pacients. Específicament, a pesar que una preparació adequada del pacient puga ajudar a obtindre una millor visibilitat, els estudis sobre el mètode més efectiu són contradictoris a causa de l'absència de tal mètode. Per tant, pretenem proporcionar un mètode d'aqueix tipus, capaç de presentar la neteja en una escala intuïtiva, amb una nova arquitectura relativament lleugera d'una xarxa neuronal convolucional en el seu nucli. Entrenem aquest model en un conjunt de dades extensiu de més de 50,000 pegats d'imatges, obtinguts de 35 procediments CE diferents, i el comparem amb mètodes de classificació de l'estat de l'art. A partir de la classificació, desenvolupem un mètode per a automàticament estimar les probabilitats a nivell de píxel i deduir els punts en l'escala de l'avaluació de la neteja a través de llindars apresos. Després, validem el nostre mètode en un entorn clínic en 30 vídeos de CE obtinguts novament, comparant les puntuacions resultants amb les assignades de manera independent per especialistes humans. Vam obtindre la major precisió de classificació per al mètode proposat (95,23%), amb temps de predicció mitjanes significativament més baixos que per al segon millor mètode. En la validació, trobem un acord acceptable amb dos especialistes humans en comparació amb l'acord interhumà, mostrant la seua validesa com a mètode d'avaluació objectiu.
Addicionalment, un altre objectiu d'aquest treball és detectar automàticament el túnel i situar el túnel en cada fotograma. Per a aquest objectiu, entrenem un model basat en R-CNN, concretament el detector lleuger YOLOv3, en un total de 1385 fotogrames, extrets de procediments de CE de 10 pacients diferents. De tal manera, aconseguim una precisió del 86,55% i una recuperació del 88,79% en el nostre conjunt de dades de test. Ampliant aquest objectiu, també pretenem visualitzar la motilitat intestinal d'una manera anàloga a una manometría intestinal tradicional, basada únicament en la tècnica mínimament invasiva de CE. Per a això, alineem els fotogrames amb similar orientació i derivem els paràmetres adequats per al nostre mètode de segmentació de les propietats del rectangle delimitador del túnel. Finalment, calculem la grandària relativa del túnel per a construir un equivalent d'una manometría intestinal a partir d'informació visual.
Des que concloem el nostre treball, el nostre mètode per a l'avaluació automàtica de la neteja s'ha utilitzat en un estudi a gran escala encara en curs, en el qual participem activament. Mentre gran part de la investigació se centra en la detecció automàtica de patologies, com a tumors, pòlips i hemorràgies, esperem que el nostre treball puga fer una contribució significativa per a extraure més informació de la CE també en altres àrees sovint subestimades. / [EN] Capsule endoscopy (CE) is a widely used, minimally invasive alternative to traditional endoscopy that allows visualisation of the entire small intestine, whereas more invasive procedures cannot easily do this. However, those traditional methods are still commonly the first choice of treatment for gastroenterologists as there are still important challenges surrounding the field of CE. Among others, these include the time consuming video diagnosis following the procedure, the fact that the capsule cannot be actively controlled, lack of consensus on good patient preparation and the high cost. In this doctoral thesis, we aim to extract more information from capsule endoscopy procedures to aid in alleviating these issues from a perspective that appears to be under-represented in current research.
First, and as the main objective in this thesis, we aim to develop an objective, automatic cleanliness evaluation method in CE procedures to aid medical research in patient preparation methods. Namely, even though adequate patient preparation can help to obtain a cleaner intestine and thus better visibility in the resulting videos, studies on the most effective preparation method are conflicting due to the absence of such a method. Therefore, we aim to provide such a method, capable of presenting results on an intuitive scale, with a relatively light-weight novel convolutional neural network architecture at its core. We trained this model on an extensive data set of over 50,000 image patches, collected from 35 different CE procedures, and compared it with state-of-the-art classification methods. From the patch classification results, we developed a method to automatically estimate pixel-level probabilities and deduce cleanliness evaluation scores through automatically learnt thresholds. We then validated our method in a clinical setting on 30 newly collected CE videos, comparing the resulting scores to those independently assigned by human specialists. We obtained the highest classification accuracy for the proposed method (95.23%), with significantly lower average prediction times than for the second-best method. In the validation of our method, we found acceptable agreement with two human specialists compared to interhuman agreement, showing its validity as an objective evaluation method.
Additionally, we aim to automatically detect and localise the tunnel in each frame, in order to help determine the capsule orientation at any given time. For this purpose, we trained an R-CNN based model, namely the light-weight YOLOv3 detector, on a total of 1385 frames, extracted from CE procedures of 10 different patients, achieving a precision of 86.55% combined with a recall of 88.79% on our test set. Extending on this, we additionally aim to visualise intestinal motility in a manner analogous to a traditional intestinal manometry, solely based on the minimally invasive technique of CE, through aligning the frames with similar orientation and using the bounding box parameters to derive adequate parameters for our tunnel segmentation method. Finally, we calculate the relative tunnel size to construct an equivalent of an intestinal manometry from visual information.
Since we concluded our work, our method for automatic cleanliness evaluation has been used in a still on-going, large-scale study, with in which we actively participate. While much research focuses on automatic detection of pathologies, such as tumors, polyps and bleedings, we hope our work can make a significant contribution to extract more information from CE also in other areas that are often overlooked. / Noorda, RA. (2022). Clearing the Way in Capsule Endoscopy with Deep Learning and Computer Vision [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/183752
|
92 |
Análise da expressão das metaloproteinases e seus inibidores teciduais no músculo detrusor de pacientes com obstrução infravesical por hiperplasia prostática benigna / Expression of metalloproteinases and their tissue inhibitors in the detrusor muscle of patients with bladder outlet obstruction due to benign prostatic hyperplasiaFerreira, Yuri Afonso 03 October 2014 (has links)
Introdução: A obstrução infravesical (OIV) de longo prazo secundária a hiperplasia prostática benigna (HPB) pode causar alterações funcionais e morfológicas na bexiga. Um dos principais eventos consiste no aumento da deposição de colágeno e perda de complacência vesical, levando a alteração de armazenamento e esvaziamento urinário. O aumento da deposição de colágeno na matriz extracelular (MEC) da musculatura detrusora é a principal razão para a diminuição da complacência vesical. Na bexiga, assim como em outros órgãos, este fenômeno depende da atividade equilibrada de enzimas proteolíticas, incluindo as metaloproteinases (MMP) e os seus inibidores endógenos (inibidores teciduais de metaloproteinases-TIMPs). Como estes fenômenos são desconhecidos na bexiga obstruída, o objetivo deste estudo foi avaliar a expressão gênica de colágeno, MMPs e seus inibidores na bexiga de pacientes com obstrução infravesical. Material e Métodos: Foi realizada uma análise prospectiva e controlada de 43 pacientes com OIV devido a HPB, que foram submetidos à ressecção transuretral da próstata (RTUP) entre 2011 e 2012. Como grupo controle foram selecionados espécimes de músculo detrusor de 10 pacientes que foram submetidos a prostatectomia radical retropúbica devido adenocarcinoma de próstata. Todos estes pacientes tinham idade menor que 60 anos, tamanho de próstata menor que 30 gramas ao ultra-som e escore internacional de sintomas prostáticos (IPSS) menor que 7. Todos os pacientes foram submetidos a estudo urodinâmico pré e pós operatório (após 6 meses). A biópsia de fragmento de músculo da bexiga foi realizada ao final da RTUP e colocada em solução estabilizadora de RNA para quantificação da expressão de colágenos I e III, metaloproteinases de matriz 1, 2 e 9, e inibidores de MMPs (TIMP1, TIMP2 e RECK) na bexiga de pacientes com HPB. Os genes descritos foram avaliados através da técnica de reação em cadeia da polimerase quantitativa em tempo real (qRT-PCR). Resultados: Todos os pacientes com HPB tinham confirmado OIV, através da análise do estudo urodinâmico (média de pressão detrusora no fluxo máximo de 78,5 cmH2O e fluxo urinário máximo de 7,7 ml / s). O gene MMP1 mostrou-se superexpresso em pacientes com HPB (mediana = 1,87). MMP9, TIMP1 e RECK estavam subexpressos na maioria dos casos, enquanto TIMP2, colágeno I e III foram superexpressos (1,5, 4,4 e 1,9 vezes, respectivamente). No que diz respeito às características clínicas e urodinâmicas encontramos que MMP2 foi mais expresso entre pacientes com um baixo IPSS global (0,005) e sem urgência (p=0,035). Colágeno III foi mais expresso em pacientes com contrações vesicais não inibidas (p = 0,049). Os outros genes não mostraram nenhuma correlação estatística com quaisquer características clínicas ou urodinâmicas. Após 6 meses de RTU, pacientes que possuíam expressão aumentada de duas ou mais MMPs, apresentaram resolução da CNI em 66,6% dos casos, contra 14,0% quando apenas uma ou nenhuma MMP estava aumentada (p=0,038) Conclusões: Encontramos um perfil de superexpressão de MMP1, TIMP2, colágenos I e III, e expressão baixa de MMP9, TIMP1 e RECK nos pacientes com OIV. Considerando o escore de sintomas prostáticos e a urgência miccional, encontramos curiosamente uma maior expressão de MMP2 em pacientes menos sintomáticos e sem urgência miccional. Encontramos uma associação entre a maior expressão de colágeno III com HD. A expressão aumentada de duas ou mais MMPs está relacionada à maiores taxas de resolução das CNIs. / Introduction: Long-term Bladder outlet obstruction (BOO) secondary to Benign prostatic Hyperplasia (BPH) can cause functional and morphological abnormalities in the bladder, such as increased collagen deposition and loss of compliance, leading to urinary storage and voiding symptoms. A decrease in bladder compliance is known to be correlated with deterioration of renal function. Increased deposition of collagen in the extracellular matrix (ECM) is the primary reason for a decreased compliance. In the bladder, as in other organs, this phenomenon is dependent on the balanced activity of proteolytic enzymes, including matrix metalloproteinases (MMPs) and their endogenous inhibitors, tissue inhibitors of metalloproteinases (TIMPs). The imbalance between MMPs and TIMPs is a key regulator in ECM turnover. Since these mechanisms are unknown in the obstructed bladder, the objective of this study was to evaluate gene expression of collagen, MMPs and their inhibitors in patients with bladder outlet obstruction due to BPH. Material and Methods: We performed a prospective and controlled analysis of 43 patients with BOO due to BPH who underwent transurethral resection of the prostate (TURP) from 2011 to 2012. The control group was comprised of 10 bladder specimens from patients with < 60 years who underwent radical prostatectomy with an International Prostatic Symptom Score (IPSS) < 8 and prostate volume < 30 grams. All patients underwent urodynamic analysis pre and post operatively after 6 months. A biopsy of the bladder muscle was performed at the end of TURP for analysis of collagen, metalloproteinases and TIMPs gene expressions. For this purpose we used the quantitative real time polymerase chain reaction method (qRT-PCR). Results: All patients with BPH had confirmed BOO confirmed through urodynamic analysis (mean detrusor pressure at maximun flow 78.5 cmH2O and mean maximun flow 7.7 ml/s). MMP1 gene showed an important an overexpression in patients with BPH (median = 1.87). A similar phenomenon occurred in a lesser extent to MMP2, to which 13 of 23 subjects had under-expression (mean = 1.2). MMP9, TIMP1 and RECK were under-expressed in the majority of cases, while TIMP2, colagen I and III were over-expressed (1.5, 4.4 and 1.9x respectively) (figure). With regard to clinical and urodynamic characteristics we found that MMP2 was more over-expressed among patients with a low global IPSS (0.005) and without urgency (p=0.035). Colagen III was more over-expressed in patients with non-inhibited bladder contractions (p=0.049), RECK was more over-expressed in patients with a decreased complacence (p=0.049). The other genes showed no statistical correlation with any clinical or urodynamic characteristics. After 6 months of TURP, patients with non-inhibited bladder contractions showed resolution in 66.6% of cases, when had increased expression of two or more (> 02) MMPs in patients compared with 14.0% when only 01 MMP was increased (p = 0.038) Conclusions: BOO is related with an over-expression of MMP1, TIMP2, colagens I and III, and with an under-expression of MMP9, TIMP1 and RECK. Detrusor overactivity is related with higher collagen III expression, this fact may be due to a lower MMP1 expression. A lower global IPSS and no urgency were related to a higher expression of MMP2, sugesting that this gene may be inhibiting collagen deposition in the bladder. The increased expression of two or more MMPs isrelated to greater rates of resolution of non-inhibited bladder contractions
|
93 |
Análise da expressão das metaloproteinases e seus inibidores teciduais no músculo detrusor de pacientes com obstrução infravesical por hiperplasia prostática benigna / Expression of metalloproteinases and their tissue inhibitors in the detrusor muscle of patients with bladder outlet obstruction due to benign prostatic hyperplasiaYuri Afonso Ferreira 03 October 2014 (has links)
Introdução: A obstrução infravesical (OIV) de longo prazo secundária a hiperplasia prostática benigna (HPB) pode causar alterações funcionais e morfológicas na bexiga. Um dos principais eventos consiste no aumento da deposição de colágeno e perda de complacência vesical, levando a alteração de armazenamento e esvaziamento urinário. O aumento da deposição de colágeno na matriz extracelular (MEC) da musculatura detrusora é a principal razão para a diminuição da complacência vesical. Na bexiga, assim como em outros órgãos, este fenômeno depende da atividade equilibrada de enzimas proteolíticas, incluindo as metaloproteinases (MMP) e os seus inibidores endógenos (inibidores teciduais de metaloproteinases-TIMPs). Como estes fenômenos são desconhecidos na bexiga obstruída, o objetivo deste estudo foi avaliar a expressão gênica de colágeno, MMPs e seus inibidores na bexiga de pacientes com obstrução infravesical. Material e Métodos: Foi realizada uma análise prospectiva e controlada de 43 pacientes com OIV devido a HPB, que foram submetidos à ressecção transuretral da próstata (RTUP) entre 2011 e 2012. Como grupo controle foram selecionados espécimes de músculo detrusor de 10 pacientes que foram submetidos a prostatectomia radical retropúbica devido adenocarcinoma de próstata. Todos estes pacientes tinham idade menor que 60 anos, tamanho de próstata menor que 30 gramas ao ultra-som e escore internacional de sintomas prostáticos (IPSS) menor que 7. Todos os pacientes foram submetidos a estudo urodinâmico pré e pós operatório (após 6 meses). A biópsia de fragmento de músculo da bexiga foi realizada ao final da RTUP e colocada em solução estabilizadora de RNA para quantificação da expressão de colágenos I e III, metaloproteinases de matriz 1, 2 e 9, e inibidores de MMPs (TIMP1, TIMP2 e RECK) na bexiga de pacientes com HPB. Os genes descritos foram avaliados através da técnica de reação em cadeia da polimerase quantitativa em tempo real (qRT-PCR). Resultados: Todos os pacientes com HPB tinham confirmado OIV, através da análise do estudo urodinâmico (média de pressão detrusora no fluxo máximo de 78,5 cmH2O e fluxo urinário máximo de 7,7 ml / s). O gene MMP1 mostrou-se superexpresso em pacientes com HPB (mediana = 1,87). MMP9, TIMP1 e RECK estavam subexpressos na maioria dos casos, enquanto TIMP2, colágeno I e III foram superexpressos (1,5, 4,4 e 1,9 vezes, respectivamente). No que diz respeito às características clínicas e urodinâmicas encontramos que MMP2 foi mais expresso entre pacientes com um baixo IPSS global (0,005) e sem urgência (p=0,035). Colágeno III foi mais expresso em pacientes com contrações vesicais não inibidas (p = 0,049). Os outros genes não mostraram nenhuma correlação estatística com quaisquer características clínicas ou urodinâmicas. Após 6 meses de RTU, pacientes que possuíam expressão aumentada de duas ou mais MMPs, apresentaram resolução da CNI em 66,6% dos casos, contra 14,0% quando apenas uma ou nenhuma MMP estava aumentada (p=0,038) Conclusões: Encontramos um perfil de superexpressão de MMP1, TIMP2, colágenos I e III, e expressão baixa de MMP9, TIMP1 e RECK nos pacientes com OIV. Considerando o escore de sintomas prostáticos e a urgência miccional, encontramos curiosamente uma maior expressão de MMP2 em pacientes menos sintomáticos e sem urgência miccional. Encontramos uma associação entre a maior expressão de colágeno III com HD. A expressão aumentada de duas ou mais MMPs está relacionada à maiores taxas de resolução das CNIs. / Introduction: Long-term Bladder outlet obstruction (BOO) secondary to Benign prostatic Hyperplasia (BPH) can cause functional and morphological abnormalities in the bladder, such as increased collagen deposition and loss of compliance, leading to urinary storage and voiding symptoms. A decrease in bladder compliance is known to be correlated with deterioration of renal function. Increased deposition of collagen in the extracellular matrix (ECM) is the primary reason for a decreased compliance. In the bladder, as in other organs, this phenomenon is dependent on the balanced activity of proteolytic enzymes, including matrix metalloproteinases (MMPs) and their endogenous inhibitors, tissue inhibitors of metalloproteinases (TIMPs). The imbalance between MMPs and TIMPs is a key regulator in ECM turnover. Since these mechanisms are unknown in the obstructed bladder, the objective of this study was to evaluate gene expression of collagen, MMPs and their inhibitors in patients with bladder outlet obstruction due to BPH. Material and Methods: We performed a prospective and controlled analysis of 43 patients with BOO due to BPH who underwent transurethral resection of the prostate (TURP) from 2011 to 2012. The control group was comprised of 10 bladder specimens from patients with < 60 years who underwent radical prostatectomy with an International Prostatic Symptom Score (IPSS) < 8 and prostate volume < 30 grams. All patients underwent urodynamic analysis pre and post operatively after 6 months. A biopsy of the bladder muscle was performed at the end of TURP for analysis of collagen, metalloproteinases and TIMPs gene expressions. For this purpose we used the quantitative real time polymerase chain reaction method (qRT-PCR). Results: All patients with BPH had confirmed BOO confirmed through urodynamic analysis (mean detrusor pressure at maximun flow 78.5 cmH2O and mean maximun flow 7.7 ml/s). MMP1 gene showed an important an overexpression in patients with BPH (median = 1.87). A similar phenomenon occurred in a lesser extent to MMP2, to which 13 of 23 subjects had under-expression (mean = 1.2). MMP9, TIMP1 and RECK were under-expressed in the majority of cases, while TIMP2, colagen I and III were over-expressed (1.5, 4.4 and 1.9x respectively) (figure). With regard to clinical and urodynamic characteristics we found that MMP2 was more over-expressed among patients with a low global IPSS (0.005) and without urgency (p=0.035). Colagen III was more over-expressed in patients with non-inhibited bladder contractions (p=0.049), RECK was more over-expressed in patients with a decreased complacence (p=0.049). The other genes showed no statistical correlation with any clinical or urodynamic characteristics. After 6 months of TURP, patients with non-inhibited bladder contractions showed resolution in 66.6% of cases, when had increased expression of two or more (> 02) MMPs in patients compared with 14.0% when only 01 MMP was increased (p = 0.038) Conclusions: BOO is related with an over-expression of MMP1, TIMP2, colagens I and III, and with an under-expression of MMP9, TIMP1 and RECK. Detrusor overactivity is related with higher collagen III expression, this fact may be due to a lower MMP1 expression. A lower global IPSS and no urgency were related to a higher expression of MMP2, sugesting that this gene may be inhibiting collagen deposition in the bladder. The increased expression of two or more MMPs isrelated to greater rates of resolution of non-inhibited bladder contractions
|
94 |
Tratamento da neoplasia retal pela microcirurgia endoscópica transanal- TEM: fatores de risco para complicações pós-operatórias / Treatment of rectal neoplasia by transanal endoscopic microsurgery - TEM: risk factors for post operative complicationsMarques, Carlos Frederico Sparapan 04 August 2014 (has links)
INTRODUÇÃO: A microcirurgia endoscópica transanal (TEM) é uma técnica minimamente invasiva segura e eficiente para o tratamento de neoplasia retal benigna e maligna precoce. As complicações pós operatórias podem ser graves. Existe controvérsia na literatura a respeito da sua incidência e gravidade. OBJETIVOS: Avaliar os fatores de risco relacionados a incidência e gravidade das complicações pós operatórias e seu comportamento temporal em pacientes com neoplasia retal tratados por TEM. MÉTODOS: Estudo prospectivo das complicações pós-operatórias usando a classificação e graduação de Clavien-Dindo. As características estudadas dos pacientes foram: idade, sexo, risco cirúrgico dado pela Associação Americana de Anestesiologia (ASA), quimiorradioterapia neoadjuvante, altura e tamanho da lesão, margens patológicas, histologia do tumor e tipo de sutura: por TEM ou por afastador anal convencional. RESULTADOS: Dentre os cinquenta e três pacientes tratados, a morbidade geral foi de 50%. Incontinência foi a complicação mais frequente (17,3%). Apenas uma paciente teve incontinência persistente. As taxas de complicações pós-operatórias grau I e grau II (GII) foram ambas 21,1%; para grau III (GIII) e IV também foram ambas: 3,8%. Não houve mortalidade. Dos pacientes que tiveram complicações pós-operatórias, 61,54% tinham lesões abaixo da primeira válvula retal, comparado com 38,46% dos pacientes com lesões acima da primeira válvula (p=0.039). Pacientes submetidos à quimiorradioterapia neoadjuvante tiveram 24 vezes mais chance de apresentarem complicações pós-operatórias GII (p=0,002), e 7,03 vezes mais chance de GIII (p=0,098). Quando a sutura da ferida cirúrgica foi realizada por TEM, houve 16 vezes menos chance de ocorrerem complicações pós-operatórias GIII (p=0,043). 53% das complicações pós-operatórias ocorreram em 10 dias e 95%, em 20 dias. CONCLUSÕES: Complicações pós-operatórias pós TEM são frequentes, aceitáveis e geralmente controladas com medicamentos. Pacientes com lesões mais distais têm mais complicações pós-operatórias. Pacientes que receberam quimiorradioterapia neoadjuvante e submetidos a sutura com afastador de ânus convencional tiveram complicações pós operatórias que requereram intervenção médica - cirúrgica ou endoscópica sobre sedação. O comportamento temporal das complicações é progressivo e inespecífico, a maioria ocorrendo nos primeiros 20 dias / INTRODUCTION: Transanal endoscopic microsurgery (TEM) is a safe and efficient minimally invasive treatment for rectal benign and early malignant neoplasia. Postoperative complications may be severe. Controversy exists with regard to incidence and severity. OBJECTIVES: Evaluate risk factors related to incidence and severity of postoperative complications, and time course, in patients with rectal neoplasia treated by TEM. METHODS: Prospective study of postoperative complications using the Clavien-Dindo classification and grading system. Patients\' characteristics included age, sex, ASA score, neoadjuvant chemoradiotherapy (CRT), lesion height and size, pathologic margins, tumor histology, and suture type: through TEM or conventional retractor. RESULTS: Among fifty-three patients treated,overall morbidity rate was 50%. Incontinence was the most frequent complication (17.3%). One patient had persistent incontinence. Grade I and Grade II (GII) postoperative complication rates were both 21.1%, and Grade III (GIII) and IV rates were both 3.8%. There was no mortality. Of the patients with postoperative complications, 61.54% had lesions under the first rectal valve, compared with 38.46% of patients with lesions over the first valve (p=0.039). Patients submitted to CRT had a 24-fold greater chance of presenting GII complications (p=0.002), and a 7.03-fold greater chance of GIII (p=0.098). When the surgical defect was treated using the TEM device to perform the suture, there was a 16-fold less chance of having GIII complications (p=0.043). Fifty-three percent of complications occurred in the first 10 days, and 95% within 20 days. CONCLUSIONS: Postoperative complications after TEM for the treatment of rectal neoplasia are frequent, acceptable, and usually controllable with pharmacologic treatment. Patients with more distal lesions have more postoperative complications. Patients receiving neoadjuvant CRT and submitted to suture with a conventional anal retractor have more postoperative complications that require intervention under sedation. Over time the nature of complications is progressive and nonspecific, with most occurring within the first 20 days
|
95 |
Tratamento da neoplasia retal pela microcirurgia endoscópica transanal- TEM: fatores de risco para complicações pós-operatórias / Treatment of rectal neoplasia by transanal endoscopic microsurgery - TEM: risk factors for post operative complicationsCarlos Frederico Sparapan Marques 04 August 2014 (has links)
INTRODUÇÃO: A microcirurgia endoscópica transanal (TEM) é uma técnica minimamente invasiva segura e eficiente para o tratamento de neoplasia retal benigna e maligna precoce. As complicações pós operatórias podem ser graves. Existe controvérsia na literatura a respeito da sua incidência e gravidade. OBJETIVOS: Avaliar os fatores de risco relacionados a incidência e gravidade das complicações pós operatórias e seu comportamento temporal em pacientes com neoplasia retal tratados por TEM. MÉTODOS: Estudo prospectivo das complicações pós-operatórias usando a classificação e graduação de Clavien-Dindo. As características estudadas dos pacientes foram: idade, sexo, risco cirúrgico dado pela Associação Americana de Anestesiologia (ASA), quimiorradioterapia neoadjuvante, altura e tamanho da lesão, margens patológicas, histologia do tumor e tipo de sutura: por TEM ou por afastador anal convencional. RESULTADOS: Dentre os cinquenta e três pacientes tratados, a morbidade geral foi de 50%. Incontinência foi a complicação mais frequente (17,3%). Apenas uma paciente teve incontinência persistente. As taxas de complicações pós-operatórias grau I e grau II (GII) foram ambas 21,1%; para grau III (GIII) e IV também foram ambas: 3,8%. Não houve mortalidade. Dos pacientes que tiveram complicações pós-operatórias, 61,54% tinham lesões abaixo da primeira válvula retal, comparado com 38,46% dos pacientes com lesões acima da primeira válvula (p=0.039). Pacientes submetidos à quimiorradioterapia neoadjuvante tiveram 24 vezes mais chance de apresentarem complicações pós-operatórias GII (p=0,002), e 7,03 vezes mais chance de GIII (p=0,098). Quando a sutura da ferida cirúrgica foi realizada por TEM, houve 16 vezes menos chance de ocorrerem complicações pós-operatórias GIII (p=0,043). 53% das complicações pós-operatórias ocorreram em 10 dias e 95%, em 20 dias. CONCLUSÕES: Complicações pós-operatórias pós TEM são frequentes, aceitáveis e geralmente controladas com medicamentos. Pacientes com lesões mais distais têm mais complicações pós-operatórias. Pacientes que receberam quimiorradioterapia neoadjuvante e submetidos a sutura com afastador de ânus convencional tiveram complicações pós operatórias que requereram intervenção médica - cirúrgica ou endoscópica sobre sedação. O comportamento temporal das complicações é progressivo e inespecífico, a maioria ocorrendo nos primeiros 20 dias / INTRODUCTION: Transanal endoscopic microsurgery (TEM) is a safe and efficient minimally invasive treatment for rectal benign and early malignant neoplasia. Postoperative complications may be severe. Controversy exists with regard to incidence and severity. OBJECTIVES: Evaluate risk factors related to incidence and severity of postoperative complications, and time course, in patients with rectal neoplasia treated by TEM. METHODS: Prospective study of postoperative complications using the Clavien-Dindo classification and grading system. Patients\' characteristics included age, sex, ASA score, neoadjuvant chemoradiotherapy (CRT), lesion height and size, pathologic margins, tumor histology, and suture type: through TEM or conventional retractor. RESULTS: Among fifty-three patients treated,overall morbidity rate was 50%. Incontinence was the most frequent complication (17.3%). One patient had persistent incontinence. Grade I and Grade II (GII) postoperative complication rates were both 21.1%, and Grade III (GIII) and IV rates were both 3.8%. There was no mortality. Of the patients with postoperative complications, 61.54% had lesions under the first rectal valve, compared with 38.46% of patients with lesions over the first valve (p=0.039). Patients submitted to CRT had a 24-fold greater chance of presenting GII complications (p=0.002), and a 7.03-fold greater chance of GIII (p=0.098). When the surgical defect was treated using the TEM device to perform the suture, there was a 16-fold less chance of having GIII complications (p=0.043). Fifty-three percent of complications occurred in the first 10 days, and 95% within 20 days. CONCLUSIONS: Postoperative complications after TEM for the treatment of rectal neoplasia are frequent, acceptable, and usually controllable with pharmacologic treatment. Patients with more distal lesions have more postoperative complications. Patients receiving neoadjuvant CRT and submitted to suture with a conventional anal retractor have more postoperative complications that require intervention under sedation. Over time the nature of complications is progressive and nonspecific, with most occurring within the first 20 days
|
Page generated in 0.0473 seconds