• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 40
  • 12
  • 2
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 57
  • 11
  • 10
  • 10
  • 10
  • 8
  • 7
  • 7
  • 7
  • 6
  • 6
  • 6
  • 6
  • 6
  • 6
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
31

PROYECTAR PARA LA VIDA. ALEJANDRO DE LA SOTA. VIVIENDAS EN LA BAHÍA DE ALCUDIA

Pascual Rubio, Ana 05 April 2016 (has links)
[EN] This Thesis aims to extract the criteria and strategies which with Alejandro de la Sota addresses the design process of inhabiting, as a solid and effective starting point for its resolution in the current context. Although his work does not follows a method, neither absolutely rational nor lineal, it is the result of an implementation criteria that integrates in a coherent manner its multiple facets. From a deeper understanding of the issue and a clear dominance of the architecture work, he is able to develop works that condense useful knowledge, in the form of architectural ideas that transcend time and space, and that offer bothvarious and repetitive solutions. In them, he tries to merge man and landscape to highlight the human existence from its indissoluble union with it. For the purpose of achievement of the mentioned target, the study is focused on the analysis of an specific work: Dwellings on the bay of La Alcudia, a domestic, mature, dense in significances proposal that was thought to the joy of life. Its scale, perfectly able to control from the dimensional, functional and construction point of view, permits to apprehend it in all its unitary strength and to notice the amount of divergent aspects that the architect achieves to condense in a unique architectural reality. Though it is an unbuilt work, its values, its power of innovation and its extrapolated nature make them an absent architectural pattern, able to inspire the professional practice in the current circumstances. The project is revealed as the synthesis of the principles about inhabiting that the architect has been brewing from his experiences, living and researches about the domestic scope. Along his trajectory, the intentions barely changed reflected in his reports that justified his housing projects; are the same foundations that are adapted to the different circumstances depending on the needs, the technical disposal at the same time they evolve towards a great dematerialising, abstraction and essentiality: "the simple simplicity" that achieves its highest expresion in this proposal. Thus, his houses constitute subsequent crystallizations towards an ideal that is understood nearly as a piece of nature that its environmental features allow therefore mankind inhabiting. In other words, achieve on Earth his much-desired natural habitat as the maximum expression of freedom and wellness. Based on the thorough studying and the organization of the original information used in the proposal and the reconstruction of his designing process, are identified both the criteria and strategies that the architect addresses the project. They are then verified in his thought and the collection of his work, with the intention to extrapolate from the specific to the general. Finally, it is analyzed its possible continuity and validity, without prejudice of its adjustment to the current technological and social reality. / [ES] La tesis se propone como objetivo extraer los criterios y estrategias con los que Alejandro de la Sota aborda el proceso de proyecto del habitar, como un punto de partida sólido y eficaz para su resolución en el contexto actual. Aunque su producción no sigue un método, ni totalmente racional ni lineal, sí que es el resultado de un criterio de actuación que integra de manera coherente sus múltiples aspectos. Desde una comprensión profunda del problema y un claro dominio del oficio, es capaz de producir obras que condensan un conocimiento útil, en forma de ideas arquitectónicas que trascienden el tiempo y el espacio, y que ofrecen soluciones al mismo, diversas y reiterativas. En ellas, busca fundir al hombre con la naturaleza para significar la existencia humana desde su indisoluble unidad con ésta. Para la consecución del objetivo señalado, el trabajo se centra en el análisis de un proyecto concreto: las Viviendas en la Bahía de Alcudia, una propuesta doméstica madura, densa en significados y pensada para el máximo goce de la vida. Su escala, perfectamente 'controlable' desde el punto de vista dimensional, funcional y constructivo, permite aprehenderla con toda su potencia unitaria y reparar en la cantidad de aspectos divergentes que el arquitecto logra condensar en una única realidad arquitectónica. Si bien se trata de una obra no construida, sus valores, su poder de innovación y su carácter extrapolable la convierten en un modelo de arquitectura ausente capaz de alumbrar la práctica profesional en las circunstancias actuales. El proyecto se revela como la síntesis de los principios sobre el habitar que el arquitecto ha ido destilando a partir de sus vivencias, experiencias e investigaciones en el ámbito doméstico. A lo largo de su trayectoria, apenas cambian las intenciones reflejadas en las memorias que justifican sus viviendas; son los mismos fundamentos que se adaptan a las diferentes circunstancias, en función del lugar, las necesidades y la disponibilidad técnica, a la vez que evolucionan hacia una intensa abstracción y esencialidad: la "sencillez, sencilla", que alcanza su máxima expresión en esta propuesta. De este modo, sus casas constituyen cristalizaciones sucesivas hacia un ideal que se entiende casi como un fragmento de naturaleza cuyas condiciones ambientales le permiten al hombre, sin más, habitar. Es decir, lograr en la Tierra su anhelado hábitat natural como máxima expresión de libertad y bienestar. A partir del estudio exhaustivo y ordenado del material original de la propuesta y la reconstrucción de su proceso de diseño, se identifican los criterios y estrategias con los que el arquitecto aborda el proyecto. Posteriormente, se verifican en su pensamiento y en el conjunto de su obra, a fin de poderlos extrapolar de lo particular a lo general. Por último, se analiza su posible continuidad y vigencia, sin menoscabo de su adaptación a la realidad tecnológica y social del momento presente. / [CAT] La tesi es proposa com a objectiu extraure els criteris i estratègies amb què Alejandro de la Sota aborda el procés de projecte de l'habitar, com un punt de partida sòlid i eficaç per a la seua resolució en el context actual. Encara que la seua producció no seguixca un mètode, ni totalment racional ni lineal, sí que és el resultat d'un criteri d'actuació que integra de manera coherent els seus múltiples aspectes. Des d'una comprensió profunda del problema i un clar domini de l'ofici, és capaç de produir obres que condensen un coneixement útil, en forma d'idees arquitectòniques que transcendixen el temps i l'espai, i que oferixen solucions a este, diverses i reiteratives. En elles, busca fondre l'home amb la natura per significar l'existència humana des de la seua indissoluble unitat amb esta. Per a la consecució de l'objectiu assenyalat, el treball se centra en l'anàlisi d'un projecte concret: els Habitatges a la Badia d'Alcúdia, una proposta domèstica madura, densa en significats i pensada per al màxim disfrute de la vida. La seua escala, perfectament 'controlable' des del punt de vista dimensional, funcional i constructiu, permet aprehendre-la amb tota la seua potència unitària i reparar en la quantitat d'aspectes divergents que l'arquitecte conseguix condensar en una única realitat arquitectònica. Si bé es tracta d'una obra no construïda, els seus valors, el seu poder d'innovació i el seu caràcter extrapolable la convertixen en un model d'arquitectura absent capaç de donar llum a la pràctica professional en les circumstàncies actuals. El projecte es revela com la síntesi dels principis sobre l'habitar que l'arquitecte ha anat destil¿lant a partir de les seues vivències, experiències i investigacions en l'àmbit domèstic. Al llarg de la seua trajectòria, tot just canvien les intencions reflexades en les memòries que justifiquen els seus habitatges; són els mateixos fonaments que s'adapten a les diferents circumstàncies, en funció del lloc, les necessitats i la disponibilitat tècnica, a la vegada que evolucionen cap a una intensa desmaterialització, abstracció i essencialitat: la "senzillesa, senzilla" que conseguix la seua màxima expressió en esta proposta. D'esta manera, les seues cases constituixen cristal¿litzacions successives cap a un ideal que s'entén casi com un fragment de naturalesa, les condicions ambientals de la qual li permeten a l'home, sense més, habitar. És a dir, aconseguir a la Terra el seu anhelat hàbitat natural com a màxima expressió de llibertat i benestar. A partir de l'estudi exhaustiu i ordenat del material original de la proposta i la reconstrucció del seu procés de disseny, s'identifiquen els criteris i estratègies amb què l'arquitecte aborda el projecte. Posteriorment, es verifiquen en el seu pensament i en el conjunt de la seua obra, per tal de poder-los extrapolar del particular al general. Finalment, s'analitza la seua possible continuïtat i vigència, sense detriment de la seua adaptació a la realitat tecnològica i social del moment present. / Pascual Rubio, A. (2016). PROYECTAR PARA LA VIDA. ALEJANDRO DE LA SOTA. VIVIENDAS EN LA BAHÍA DE ALCUDIA [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/62218 / TESIS
32

LA CASA COMO ESPACIO ALIADO Y NO ALIADO EN LA ESCULTURA CONTEMPORÁNEA DE 1970 A 2015

Navarro Torregrosa, Manuela 04 May 2016 (has links)
[EN] This research aims to study the concept of home and cabin -dweller where he became the habitat to link two possible experiential aspects : space as an ally , ally or as space, and the approach of our hypothesis is if the house has been conceived or not as allied and non-allied contemporary sculpture in space 1970 to 2015. the referents of architecture in which the research is based shall work of architects such as Mies van der Rohe , Le Corbusier , Robert Venturi or Smithson , among others; and the leaders of sculpture (which will be the working field ) , in which the research is based are works by artists such as Louise Bourgeois, Gordon Matta Clark , Leandro Erlich , Gloria Lapeña , Ilya Kabakov or Rachel Whiteread to illustrate a space no ally , and the work of Monica Alonso , Santiago Mayo, do Ho Suh or Ana Casas Broda and others to refer to allied space. To determine whether or not envision this concept in the artistic work, previously we define what we mean by two concepts: The first is erected by the inhabitants as a personal projection space that mutates and evolves with it, where the living space becomes a intimate, cozy, quiet and space saver, family and love, which can turn into a house where we talked about the link is maintained and respected, understanding this relationship as an alliance with his experiential space which is the place of events by definition of its inhabitants, who structured childhood memories and will rise as primitive stage in our unconscious space of reference for all our subsequent experiences. In the house ally endearing figure of the mother will be there to bring stability to this scheme domestic space where life flows through their stay accompanied furniture, fittings and other objects, which will populate the Allied and non-Allied house, and that the Like the concept of home, we revisit from artistic readings that we based our proposed hypothesis: partner / no partner. We try to find in all artistic proposals in this paper analogies, confluences and differences to argue and support our proposal to study characteristics that make an ally ally space and not space. Instead understand the house as space ally settle as an architecture of cold aura, the inhabitant will not care where the link to your space and where the home will become a mere recipient cabin necessary for life, more physiological than emotional where its inhabitants do not feel like the epicenter of habitability in the world, maybe it considers itself a place of survival, but not in foster care and welfare. Thus, talk of a disturbing, disturbing and hostile space. In order to realize the objectives of our research, we proceed to review descriptive work of artists of the late twentieth century to 2015. The results of this study will prove the assertion under our proposal and devoid devoid home this link with its inhabitant or not, the evidence that contemporary sculpture of 1970-2015 let us envision instances where some form of understanding space of residence of the individual in the world . / [ES] RESUMEN. La presente investigación pretende estudiar la casa como concepto de habitáculo donde deviene el vínculo hábitat-habitante hacia dos posibles vertientes experienciales: como espacio aliado, o como espacio no aliado, y el planteamiento de nuestra hipótesis será si la casa ha sido concebida o no como espacio aliado y no aliado en la escultura contemporánea de 1970 a 2015. Los referentes de arquitectura en los que se apoya la investigación serán obra de arquitectos como Mies van der Rohe, Le Corbusier, Robert Venturi o los Smithson, entre otros; y los referentes de escultura (que va a ser el campo de trabajo), en los que se apoya la investigación serán obras de artistas como Louise Bourgeois, Gordon Matta Clark, Leandro Erlich, Gloria Lapeña, Rachel Whiteread o Ilya Kabakov para ilustrar un espacio no aliado, y la obra de Mónica Alonso, Santiago Mayo, Do Ho Suh o Ana Casas Broda entre otros para hacer referencia al espacio aliado. Para determinar si vislumbramos esta concepción o no en la obra artística, definiremos previamente lo que entendemos por ambos conceptos: El primero queda erigido por el morador como un espacio de proyección personal que muta y evoluciona con él, donde el espacio habitado se convierte en un espacio íntimo, acogedor, de sosiego y protector, de familia y de amor, que puede devenir en una casa donde el vínculo del que hablamos sea cuidado y respetado, entendiendo este vínculo como una alianza con su espacio vivencial el cual es el lugar de acontecimientos por definición de su morador, el que estructurará los recuerdos de infancia y se elevará como escenario primigenio en nuestro inconsciente para ser espacio de referencia de todas nuestras vivencias posteriores. En la casa aliada la figura de la madre entrañable estará presente para aportar esquemas de estabilidad a este espacio doméstico donde la vida fluye por sus estancias acompañada de enseres, muebles y demás objetos, los cuales poblarán la casa aliada y no aliada, y que al igual que el concepto de casa, revisitaremos desde lecturas artísticas que analizaremos partiendo de nuestra hipótesis planteada: aliado/no aliado. Intentaremos encontrar en todas las propuestas artísticas recogidas en este trabajo las analogías, confluencias o diferencias para poder argumentar y respaldar nuestra propuesta de estudio, características que conforman un espacio aliado y un espacio no aliado. Entendemos por el contrario que la casa como espacio no aliado se conformará como una arquitectura de aura fría, donde el habitante no cuidará el vínculo con su espacio y donde el hogar se convertirá en un mero habitáculo receptor necesario para la vida, más fisiológica que emocional, donde su habitante no lo sentirá como el epicentro de su habitabilidad en el mundo, puede que sí lo considere un lugar de supervivencia, pero no de acogimiento y de bienestar. Así, hablaremos de un espacio desasosegante, inquietante y hostil. Con el fin de dar cuenta de los objetivos de nuestra investigación, se procede a la revisión de tipo descriptivo de obra de artistas de finales de siglo XX hasta 2015. Los resultados del estudio permitirán evidenciar la afirmación bajo nuestra propuesta de la casa carente y desprovista de este vínculo con su habitante o no, la evidencia de que la escultura contemporánea de 1970 a 2015 nos deja ejemplos donde vislumbramos una u otra forma de entender el espacio de residencia del individuo en el mundo. / [CAT] La present investigació pretén estudiar la casa com a concepte d'habitacle on esdevé el vincle hàbitat - habitant cap a dues possibles vessants experiencials : com a espai aliat, o com a espai no aliat, i el plantejament de la nostra hipòtesi serà si la casa ha estat concebuda o no com espai aliat i no aliat en l'escultura contemporània de 1970 a 2015. els referents d'arquitectura en què es dóna suport a la investigació seran obra d'arquitectes com Mies van der Rohe , Le Corbusier , Robert Venturi o els Smithson , entre d'altres ; i els referents d'escultura ( que serà el camp de treball ) , en els quals es dóna suport a la investigació seran obres d'artistes com Louise Bourgeois , Gordon Matta Clark , Leandro Erlich , Glòria Lapeña , Rachel Whiteread o Ilya Kabakov per il¿lustrar un espai no aliat, i l'obra de Mónica Alonso , Santiago maig, Do Ho Suh o Ana Cases Broda entre d'altres per fer referència a l'espai aliat. Per determinar si albirem aquesta concepció o no en l'obra artística, definirem prèviament el que entenem per ambdós conceptes: El primer queda erigit pel habitant com un espai de projecció personal que muta i evoluciona amb ell, on l'espai habitat esdevé un espai íntim, acollidor, d'assossec i protector, de família i d'amor, que pot esdevenir en una casa on el vincle de què parlem sigui cuidat i respectat, entenent aquest vincle com una aliança amb el seu espai vivencial el qual és el lloc d'esdeveniments per definició del seu habitant, el que estructurarà els records d'infància i s'elevarà com a escenari primigeni en el nostre inconscient per ser espai de referència de totes les nostres vivències posteriors. A la casa aliada la figura de la mare entranyable estarà present per aportar esquemes d'estabilitat a aquest espai domèstic on la vida flueix per les seves estades acompanyada d'estris, mobles i altres objectes, els quals poblaran la casa aliada i no aliada, i que al igual que el concepte de casa, revisitaremos des lectures artístiques que analitzarem partint de la nostra hipòtesi plantejada: aliat / no aliat. Intentarem trobar a totes les propostes artístiques recollides en aquest treball les analogies, confluències o diferències per poder argumentar i donar suport la nostra proposta d'estudi, característiques que conformen un espai aliat i un espai no aliat. Entenem per contra que la casa com a espai no aliat es conformarà com una arquitectura d'aura freda, on l'habitant no cuidarà el vincle amb el seu espai i on la llar es convertirà en un mer habitacle receptor necessari per a la vida, més fisiològica que emocional , on el seu habitant no el sentirà com l'epicentre de la seva habitabilitat en el món, pot ser que sí que ho consideri un lloc de supervivència, però no d'acolliment i de benestar. Així, parlarem d'un espai inquietant, inquietant i hostil. Per tal de donar compte dels objectius de la nostra investigació, es procedeix a la revisió de tipus descriptiu d'obra d'artistes de finals de segle XX fins a 2015. Els resultats de l'estudi permetran evidenciar l'afirmació sota la nostra proposta de la casa sense i desproveïda d'aquest vincle amb el seu habitant o no, l'evidència que l'escultura contemporània de 1970-2015 ens deixa exemples on albirem una o altra forma d'entendre l'espai de residència de l'individu en el món. / Navarro Torregrosa, M. (2016). LA CASA COMO ESPACIO ALIADO Y NO ALIADO EN LA ESCULTURA CONTEMPORÁNEA DE 1970 A 2015 [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/63449 / TESIS
33

Habitar desde la superficie: espacio y gesto decorativo. Un acercamiento a las intervenciones artísticas sobre muro desde el minimalismo a nuestros días

Vargas Gómez, Cielo 30 July 2010 (has links)
El gesto de incidir sobre una superficie, de intervenir sobre un lugar, manifiesta nuestra necesidad de asir el espacio que se encuentra fuera de nosotros. El acto de ornamentar, se inscribe dentro del sentido del orden, como lo mencionara Gombrich, siendo un rasgo tan propio en la naturaleza humana como lo es el gesto hacia lo repetitivo y abstracto. Habitar desde la superficie: espacio y gesto decorativo. Un acercamiento a las intervenciones artísticas sobre muro desde el minimalismo a nuestros días, no pretende componer un catálogo exhaustivo de nombres y movimientos en torno a la pintura mural moderna y contemporánea. Queremos articular en torno a la pregunta sobre habitar el espacio desde su superficie, diferentes procesos e ideas que han posibilitado, desde el arte, conceptos más amplios sobre el gesto decorativo en el espacio artístico y cotidiano. Contextualizamos el problema, en un primer momento, a través de la discusión en torno a las artes decorativas (hacia 1900), el surgimiento del diseño como brecha entre "el arte por el arte" y el arte funcional (alrededor de 1919) y el papel fundamental de la arquitectura (estilo internacional) en la comprensión del lenguaje formal y espacial de los materiales y su interacción volumétrica, como preludio de un arte postvanguardista norteamericano llamado minimalismo. Observamos como los objetos minimalistas se construyeron ligando la obra, el espacio que ocupaba y los fenómenos que desataba su presencia real sobre el espacio y el espectador, abriendo de esta manera la obra artística a un ámbito público. El diálogo establecido entre el espacio exterior e interior de las décadas de los 60s y 70s, desembocó en una visión integradora entre el arte y las manifestaciones de la vida cotidiana. A través de configuraciones procesuales y efímeras se estimuló un concepto más dilatado sobre el espacio y el lugar dentro de la ciudad y su mobiliario. / Vargas Gómez, C. (2010). Habitar desde la superficie: espacio y gesto decorativo. Un acercamiento a las intervenciones artísticas sobre muro desde el minimalismo a nuestros días [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/8498 / Palancia
34

Geografía de las sexualidades en un espacio no metropolitano de Argentina : el caso de Bahía Blanca

Larreche, José Ignacio 23 November 2022 (has links)
En el derrotero de la ciencia geográfica latinoamericana y argentina, la alteridad ha tenido un lugar mínimo si se repara en sujetos pertenecientes al colectivo LGBT. Este silencio se acrecienta en los espacios no metropolitanos, como si en éstos no hubiese posibilidad para estas construcciones socio-espaciales. La Nueva Geografía Cultural ofrece una batería de conceptualizaciones y herramientas metodológicas que, en un diálogo interdisciplinar, instalan y estimulan la preocupación por una geografía más profunda, que colabora en la comprensión de estas espacialidades. Sin dudas, el espacio atravesado por el deseo (espacio socio-sexual) resulta complejo de aprehender y, en este sentido, las prácticas junto con el peso de los testimonios resultan cruciales en este tipo de indagaciones de carácter sensible y cualitativo. Teniendo en cuenta que la sexualidad tiene un correlato inherentemente espacial y que, a su vez, esta dimensión es afectada por el tiempo, la subjetividad y principalmente la cultura en su contexto, dar cuenta del capital espacial de estos sujetos se convierte en el principal horizonte del trabajo. El problema de la (in)visibilidad, la dimensión simbólica y el juego permanente de sentimientos, así como de escalas son elementos constituyentes de este habitar, recortado principalmente en gays y lesbianas, situados y pensados desde la ciudad de Bahía Blanca. Esta ciudad constituye el principal núcleo urbano de la región del sudoeste de la provincia de Buenos Aires y se conforma como el área cultural de estudio, cuyo imaginario social ha condicionado la dinámica socio-sexual en cuestión. Por último, las discusiones y hallazgos de este escrito permiten no sólo un acercamiento más federal a estas existencias sino más riguroso con el corpus de la geografía. / In the course of latin-american and argentine geographical science, otherness has had a minimal place if it is repaired in subjects belonging to the LGBT community. This silence increases in non-metropolitan spaces, as if there were no possibility for these socio-spatial constructions. The New Cultural Geography offers a battery of conceptualizations and methodological tools that, in an interdisciplinary dialogue, install and stimulate the concern for a deeper geography that collaborates in the understanding of these spatialities. Undoubtedly, the space traversed by desire (socio-sexual space) is complex to apprehend and, in this sense, the practices together with the weight of the testimonies are crucial in this sensitive and qualitative research. Taking into account that sexuality has an inherently spatial correlate and that, in turn, this dimension is affected by time, subjectivity and mainly culture in its context, accounting for the spatial capital of these subjects becomes the main horizon of this job. The problem of (in)visibility, the symbolic dimension and the permanent set of feelings, as well as scales, are constituent elements of this dwelling, cut out mainly in gays and lesbians, located and thought from the city of Bahía Blanca. Bahía Blanca, the main urban nucleus of the southwestern region of the province of Buenos Aires, is formed as the cultural area of study, whose social imaginary has conditioned the socio-sexual dynamics in question. The discussions and findings of this writing allow not only a more federal approach to these existences but also a more rigorous one with the corpus of geography.
35

[en] ARCHITECTURE OF HOSPITALITY: WELCOMING OF DWELLER ON THE BORDER BETWEEN BUILDING AND CITY / [pt] ARQUITETURA DA HOSPITALIDADE: ACOLHIMENTO DO HABITANTE NA FRONTEIRA ENTRE EDIFÍCIO E CIDADE

JULIANA NUNES DOS SANTOS 24 June 2021 (has links)
[pt] O que gera hospitalidade na arquitetura? Como a arquitetura acolhe o habitante nas fronteiras de transição do espaço? Esses são os principais questionamentos que motivam o trabalho. O objeto de estudo é a hospitalidade na arquitetura. Em meio a cidades contemporâneas frequentemente hostis, a reflexão acerca de uma arquitetura da hospitalidade se faz necessária. A ideia de fronteira, enquanto recorte físico-social, se mostra potencial para esta investigação pois, por meio do tratamento dela, é possível a costura entre diferentes espaços, possibilitando lugares de acolhimento. Assim, o trabalho tem como objetivo principal, portanto, investigar o acolhimento do habitante nas fronteiras do espaço. Alguns conceitos emergem de modo relevante na compreensão das relações estudadas, como os conceitos de lugar, de habitar, de afeto e de fronteira. Metodologicamente, para os estudos de caso, os conceitos antes mencionados são articulados com ferramentas de análise contextual (físico, histórico e social) como croquis de observação, elaboração de digramas, dimensionamento e colagem. Partiu-se de obras emblemáticas, em diferentes contextos e escalas, até espaços do cotidiano carioca, analisados nos estudos de caso (Praça São Salvador e Mureta da Urca). A escolha destes se deve principalmente ao caráter coletivo desses lugares, marcado pela presença de elementos que oferecem hospitalidade àquele que habita, associado a um contexto favorável à realização do acolhimento. Procura-se reconhecer nessas análises os gestos que conferem acolhimento ao lugar por meio da arquitetura. Propõe-se aqui que a hospitalidade em arquitetura se dá por meio de diversas estratégias que operam em diferentes escalas. Desde a escala do corpo, passando pela escala do edifício, até a escala urbana. / [en] What generates hospitality in architecture? How does architecture welcome dweller at the transition boundaries of space? These are the main questions that motivate the work. The object of study is hospitality in architecture, based on the relationship between dweller and place. Amidst contemporary cities that are often hostile, thinking about architecture of hospitality is necessary. The idea of a border, as a spatial cut-out, reveals potential for this investigation because, through its treatment, it is possible the sewing between different spaces, enabling places of welcoming. Thus, the work has as main objective, therefore, to investigate the welcoming of dweller at the borders of space. Some concepts emerge in a relevant way in the understanding of studied relationships, such as the concepts of place, of dwell, of affection and of border. Methodologically, for the case studies, the mentioned concepts are articulated with contextual analysis tools (physical, historical, and social) such as observation sketches, diagrams, dimensioning and collage. The investigation provides, in this way, new possibilities and the necessary subsidies for the analysis of architectural works in search of a hospitality of place. It started from emblematic works, in different contexts and scales, up to everyday spaces in Rio de Janeiro, analyzed in the study cases (Praça São Salvador e Mureta da Urca). The choice of these is mainly due to the collective character of these places, characterized by the presence of elements that offer hospitality to those who dwell it, associated with a favorable context for hosting. It seeks to recognize in these analyzes the gestures that provides welcoming to the place through architecture. It is proposed here that hospitality in architecture occurs through different strategies that operate in different scales. From the body scale, through the building scale, until the urban scale.
36

[pt] DE ESPAÇO A LUGAR: UM ESTUDO SOBRE A DIMENSÃO HUMANA E A COESÃO SOCIOESPACIAL DE MADUREIRA / [en] FROM SPACE TO PLACE: A STUDY ON THE HUMAN DIMENSION AND SOCIO-SPATIAL COHESION OF MADUREIRA

KAROLINE AZEREDO DE SOUZA 20 September 2021 (has links)
[pt] Esta pesquisa tem como finalidade contribuir com a investigação de padrões de apropriação do espaço. Voltado para a dinâmica entre os usuários e o ambiente construído, devido sua importância no processo de ativação urbana e ressignificação de espaços. Nesse trabalho, exponho a discussão sobre a relação entre memória, apropriação e construção de lugar, tendo como estudo de caso os baixios de viadutos, Prefeito Negrão de Lima e Silas de Oliveira, ambos no bairro de Madureira. Frutos da incompatibilidade entre o processo de elaboração dos projetos de mobilidade na cidade do Rio de Janeiro e as dinâmicas locais. Atuam como agente fragmentador do espaço, pois, enquanto apresenta a função de ligar diferentes pontos na cidade, gera ao longo do seu caminho inúmeros espaços residuais que resultam em uma desintegração do tecido urbano. O objetivo desta pesquisa é investigar até que ponto esses espaços apropriados, seus elementos físicos e as atividades praticadas contribuem para a consolidação do espaço como representação de um grupo social, na articulação e coesão entre as diferentes áreas do entorno. Serão trabalhadas questões referentes às atividades informais presentes nesses espaços e o entendimento de como se dão tais dinâmicas, de modo a entender o processo de conversão de um espaço em Lugar. A relevância da pesquisa está na análise urbana que compreende o espaço urbano a partir de um componente e escala mais humana e a consequente apropriação dos espaços como estratégia durante o processo de ativação urbana. Além disso, a pesquisa visa elaborar categorias de análise a partir do estudo de caso e empregá-las no Parque Madureira, com intenção de auxiliar no entendimento geral da área, a fim de motivar a subversão de outros espaços na cidade. / [en] This research aims to contribute to the investigation of patterns of space appropriation. Aimed at the dynamics between users and the built environment, due to its importance in the process of urban activation and re-signification of spaces. In this work, I expose the discussion on the relationship between memory, appropriation and construction of place, having as a case study the lows of Prefeito Negrão de Lima and Silas de Oliveira viaducts, both in the neighborhood of Madureira. Fruits of the incompatibility between the process of elaboration of mobility projects in the city of Rio de Janeiro and the local dynamics, acting as a fragmenting agent of the space, because at the same time that it has the function of connecting different points in the city, it generates throughout its I walk through countless residual spaces that result in a disintegration of the urban fabric. The objective of this research is to investigate to what extent these appropriate spaces, their physical elements and the activities carried out contribute to the consolidation of space as a representation of a social group, in the articulation and cohesion between the different areas of the surroundings. Issues related to informal activities present in these spaces and the understanding of how such dynamics take place will also be worked on, in order to understand the process of converting a space into Place. The relevance of the research lies in the urban analysis that understands urban space from a more human component and scale and the consequent appropriation of spaces as a strategy during the process of urban activation. In addition, the research aims to elaborate analysis categories based on the case study and use them in Parque Madureira, with the intention of helping in the general understanding of the area, in order to motivate the subversion of other spaces in the city.
37

Colegio público en Chazuta

Quijada Aguilar, Verónica Soraya 10 1900 (has links)
El tema desarrollado en esta tesis es un Colegio Público de nivel inicial primaria y secundaria ubicado en el distrito de Chazuta, en el departamento de San Martín. El proyecto se centra en que la infraestructura escolar logre cubrir el déficit, satisfacer las necesidades de los alumnos y saber afrontar las condiciones climatológicas del distrito. Otro de los temas centrales del proyecto es reutilizar los sistemas constructivos tradicionales característicos de las edificaciones de la selva peruana, así como poder hacer que parte de la cultura del distrito se vea reflejada en el este. El proyecto también busca aprovechar los beneficios que tiene la zona con la captación de agua de las lluvias y un sistema de paneles solares que permita iluminar parte de este. El colegio está dividido en el área de aulas y un área “pública” que planea ser compartida los fines de semana con los pobladores de la comunidad para poder “posibilitar la creación de la atmósfera adecuada para habitar, en la que cada persona puede encontrar un ambiente favorable para vivir, reposar y sentirse identificado. / The theme developed in this thesis is a public kindergarten, primary and secondary school located in Chazuta district, in the San Martin department. El project focuses on school infrastructure to cover the deficit, the needs of the students and learn to cope witch the climatic conditions of the district. Another central theme of the project is to reuse traditional constructive systems characteristic of the buildings of the Peruvian jungle, as well as being able to see reflected in the school the culture of the district. It seeks to take advantage of the benefits that the area with the capture of rainwater and solar panel system the allows us to illuminate part of this. The school is divided into area classrooms and a “public” area that plan to be shared weekends whit the inhabitants of the community “to enable the creation of the proper atmosphere to live, in which each person can find a favorable environment to live, rest and feel identified / Tesis
38

A questão da técnica moderna em Heidegger, a partir do habitar e ser na Amazônia

Lopes, Ronnielle de Azevedo 17 March 2015 (has links)
Made available in DSpace on 2016-04-27T17:27:10Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Ronnielle de Azevedo Lopes.pdf: 845227 bytes, checksum: d8b48afce912a9d8ca8f20240d72e822 (MD5) Previous issue date: 2015-03-17 / The present essay has as its scope to reflect upon the technique in Martin Heidegger as the main matter in order to comprehend our time. To Heidegger, in contemporaneity, technique cannot be simply related to causal relations and even less characterized as a means towards an end. The modern technique can neither be considered a mere instrument controllable as humanity wishes. The technique matter to the thinker must be conceived from its essence, which to Heidegger is not technique at all. In his thoughts, regarding the technique essence, Heidegger outlines his criticism to modernity. According to the philosopher, the modern technique is a way of uncovering the totality of the entities which is imposed in the provocation of the entities as a constant, objectifiable and estimable availability of the man, his subject and sir. Heidegger within his criticism proposes an alternative, the technique absolutizing, a new way of thinking, from a habitar originated in Earth. In this sense, this essay seeks to think the technique matter in Heidegger in the unfolding intrinsic to the Tocantins-Araguaia valley, in Eastern Amazon, in Para s south-southeast. We comprehend that the communities integrated to local environment in this region assume and teach a deep sense in what Heidegger called habitar / O presente ensaio tem como escopo refletir acerca da questão da técnica em Martin Heidegger como a questão principal para se compreender nossa época. Para Heidegger, na contemporaneidade, a técnica não pode ser simplesmente vinculada a relações causais e muito menos caracterizada como um meio em vista de um fim. Tampouco, a técnica moderna pode ser considerada um simples instrumento controlável ao dispor da humanidade. A questão da técnica para o pensador deve ser concebida a partir de sua essência, que para Heidegger não é nada de técnica. No seu pensamento, sobre a essência da técnica, Heidegger delineia sua crítica à modernidade. Conforme o filósofo, a técnica moderna é uma forma de desencobrimento da totalidade dos entes que se impõe na provocação dos entes como disponibilidade constante, objetivável e calculável do homem, seu sujeito e senhor. Heidegger no bojo de sua crítica propõe uma alternativa, a absolutização da técnica, um novo pensar, a partir de um habitar originário na terra. Nesse âmbito, este ensaio busca pensar a questão da técnica em Heidegger nos desdobramentos intrínsecos ao Vale do Tocantins-Araguaia, na Amazônia Oriental, no sul-sudeste paraense. Compreendemos que as comunidades integradas ao meio ambiente local nessa região assumem e ensinam um sentido profundo naquilo que Heidegger nomeou como habitar
39

A construção da casa / A construção da casa

Patricia Andrea Soto Osses 01 July 2010 (has links)
Esta dissertação consiste em uma reflexão sobre a produção visual realizada, entre os anos de 2007 e 2009, em torno do tema de duas casas, uma no Chile e outra na Inglaterra, aqui denominadas Casapina e Johns House. A produção de trabalhos em artes visuais se dá a partir de relações possíveis entre poética, sensação, habitar e deslocamento. A residência em cada uma das casas foi estabelecida durante alguns meses, para a realização de projetos e trabalhos em fotografia, vídeo, instalação, performance e som. O estudo e a pesquisa de construções literárias, em forma de contos e romances, se deu paralelamente ao processo de criação. Buscou-se uma reconstrução do sentido e do significado das casas pelos trabalhos lá realizados. Como resultado, são aqui apresentados os trabalhos realizados nas duas casas, em sua totalidade. Em cada casa, uma obra foi escolhida como pilar das discussões e temas aqui presentes e são apresentados na sua íntegra, em 2 DVDs anexos contendo os filmes El Tango del Pasillo e Johns House. / This dissertation consists on a discussion about the visual production made, from 2007 to 2009, around the theme of two houses, one in Chile and in another in England, here named Casapina and Johns House. The production of works in visual arts comes from possible relationships between poetic, sensation, to inhabit and displacement. The residence in each house was set for a few months for the completion of projects and works in photography, video, installation, performance and sound. The study and research of literary constructions, in the form of short stories and novels, occurred alongside the creation process. It was sought a reconstruction of meaning and significance of the houses by the work performed there. As a result, here are presented studies on two houses in its entirety. In each house, a work was chosen as a pillar of the discussions and themes presented here; they follow in Annex as 2 DVDs, containing the movies El Tango del Pasillo and Johns House.
40

A construção da casa / A construção da casa

Osses, Patricia Andrea Soto 01 July 2010 (has links)
Esta dissertação consiste em uma reflexão sobre a produção visual realizada, entre os anos de 2007 e 2009, em torno do tema de duas casas, uma no Chile e outra na Inglaterra, aqui denominadas Casapina e Johns House. A produção de trabalhos em artes visuais se dá a partir de relações possíveis entre poética, sensação, habitar e deslocamento. A residência em cada uma das casas foi estabelecida durante alguns meses, para a realização de projetos e trabalhos em fotografia, vídeo, instalação, performance e som. O estudo e a pesquisa de construções literárias, em forma de contos e romances, se deu paralelamente ao processo de criação. Buscou-se uma reconstrução do sentido e do significado das casas pelos trabalhos lá realizados. Como resultado, são aqui apresentados os trabalhos realizados nas duas casas, em sua totalidade. Em cada casa, uma obra foi escolhida como pilar das discussões e temas aqui presentes e são apresentados na sua íntegra, em 2 DVDs anexos contendo os filmes El Tango del Pasillo e Johns House. / This dissertation consists on a discussion about the visual production made, from 2007 to 2009, around the theme of two houses, one in Chile and in another in England, here named Casapina and Johns House. The production of works in visual arts comes from possible relationships between poetic, sensation, to inhabit and displacement. The residence in each house was set for a few months for the completion of projects and works in photography, video, installation, performance and sound. The study and research of literary constructions, in the form of short stories and novels, occurred alongside the creation process. It was sought a reconstruction of meaning and significance of the houses by the work performed there. As a result, here are presented studies on two houses in its entirety. In each house, a work was chosen as a pillar of the discussions and themes presented here; they follow in Annex as 2 DVDs, containing the movies El Tango del Pasillo and Johns House.

Page generated in 0.0503 seconds