This study steps into a long running discussion of the place of imaginative literature in First Year Composition (FYC) courses. Chapter one surveys the scholarship, including the work of Erika Lindeman and Gary Tate, two compositionists whose debate has been at the center of this discussion, and three scholars' responses to the issues their debate raises. Instructors might be able to include imaginative literature in FYC courses if they use the literature to support the courses' rhetorical goals rather than to "teach the literature" itself.

The thesis consists of two parts. The first, practical part presents a translation of short stories The Portobello Road (1956), The Curtain Blown by the Breeze (1961) and The Young Man Who Discovered the Secret of Life (2000) by the Scottish writer Muriel Spark. The texts represent various periods of Spark's writing career and offer a complex insight into her style and its various shades. The translation is succeeded by a study focusing on the life and work of Muriel Spark and mainly on an analysis of the key translation issues encountered in the process of translation. The key problems include the translation of Spark's specific literary language, the rendering of natural speech and the idiolects of the characters, the translation of names and other culture-specific facts. The theoretical part devoted to the translation analysis stresses the link between various translation theories and the work of a translator.

No description available.

Section 1 of this thesis develops an eclectic meta-model of metaphor analysis that is subsequently applied to the paraenetic metaphors in First Peter. This comprehensive and broadly-based theory provides for the integration of First Peter‟s metaphors in the analysis of the epistle‟s persuasive, knowledge-change rhetoric. The bulk of this thesis is a largely suggestive and primarily inductive study of the major paraenetic metaphors within the conceptual and rhetorical world of First Peter, especially “gird up the loins of your mind” and “be sober,” which are crucially bound up with the epistle‟s first grammatical imperative: “hope on the grace to come …” (1:13). I argue that 1:13 is central to all of First Peter‟s paraenetic statements through a sequential survey of these injunctions in the order provided by the text. While “girding the loins” is capable of a more generic or other specific interpretations, I argue for a conflict connotation. First Peter presupposes a situation of spiritual peril, with the danger especially related to the “mind.” The greatest threat is not from persecution but from ignorance, an irrational fear of humans rather than a rational fear of God, along with other sinful “passions”–forces strengthened by the menacing Devil. By means of courageous faith believers must “stand firm” with a disciplined and focused mind oriented vertically towards and hoping fully upon God‟s present and future grace (5:12) to the exclusion of sin, ready for spiritual battle–just as Christ was (4:1). In addition, I maintain that honouring/glorifying God is the ultimate goal of First Peter‟s paraenesis. Consistent with this, the metaphorical organization of “space” in the letter gives evidence of the prioritizing of the vertical axis over the horizontal. In this connection, I challenge Troy Martin‟s view of the Christian life as a journey, finding First Peter to image it as essentially a stationary waiting for final salvation to come to them. Finally, I seek to demonstrate that the Fatherhood of God is the dominant metaphor for First Peter as a whole, a complex image that unites its metaphors, paraenesis, and overall message. / New Testament / D.Th. (New Testament)

Thesis (MPhil)--University of Stellenbosch, 2002. / ENGLISH ABSTRACT: My provisional identification of chiasm in Mark 7:24-31 initiated this multidisciplinary study of the literary shape of this interesting text. New Testament scholars tend to agree that the genre (form, content and function) of the Gospel of Mark exhibits the literary characteristics typical of ancient, first century AD, Greco-Roman biography thereby evidencing, in a broad sense, Greco-Roman form and function, and Jewish content. As a result, the New Testament Gospels have been described as a "tertium quid'. However, until fairly recently, few scholars appear to have taken the possibility of finding Jewish rhetorical form, in the shape of chiasm, into account in their examination of New Testament texts and have almost exclusively tended to focus on classical Greek rhetorical forms. As a result, this study opens itself to the possibility of finding both Jewish and Greco- Roman literary forms in the text, thereby attempting to obtain a greater presence of understanding of what the implied author was doing with the text. This study therefore endeavours to understand, not only what the implied author intended to communicate through the literary form of the text to the implied reader but also, at the level of discourse, the "how" of that communication within the literary context of the Gospel as a whole. In the light of the aforegoing, the research questions appear as follows. (1) What, on a balance of probability, is the literary form or structure of Mark 7:24- 3 1 within its literary context? If the form of the text is found, on a balance of probability, to exhibit the characteristics of chiasm: (2) What implied effect would this have on an implied reader when understood and interpreted within the context of Greco-Roman biography? And, (3) what effect would the answers to (1) and (2) above have on a modern (present) reader of the Gospel of Mark? After a brief overview of the socio-historical and cultural setting to the Gospel of Mark that serves as essential background material necessary for an understanding of the text, this study proceeds to consider the ancient roots of chiasm with regard to the literature of the Ancient Near East and briefly traces its prevalence from the ancient past through to the period of the New Testament. Because chiasm is a particular form of parallelism, the importance of understanding Biblical parallelisms in the Hebrew literature in general and its significance with regard to the New Testament and Mark's Gospel in particular is considered. A discussion of various definitions of chiasm follows. After considering the Gospel of Mark and the literary context of the subject text, its literary form is examined in the light of known ancient literary conventions, including Biblical narrative and the various forms evidenced in the exchange of dialogue are considered and the text examined for further correspondences. Thereafter the text is reviewed within its literary context and, what follows, is an explanation of how the form of the text may function within its literary location. / AFRIKAANSE OPSOMMING: My voorlopige identifiesering van chiasme in Markus 7:24-31 inisieer 'n multidimensionele studie van die literêre vorm van dié interessante teks. Nuwe-Testamentici neig om saam te stem dat die genre (vorm, inhoud en funksie) van die evangelie volgens Markus die literêre kenmerke toon, tipies van antieke, eerste eeuse (AD) Grieks-Romeinse biografie en stel so, in 'n breë sin, Grieks-Romeinse vorm en funksie sowel as Joodse inhoud ten toon. As 'n resultaat is die Nuwe Testamentiese Evangelies beskryf as 'n "tertium quid." Tog, tot redelik onlangs het weinig Nuwe-Testamentici die moontlikheid in ag geneem om Joodse retoriese vorm, in die vorm van giasme, te vind in hulle ondersoek van Nuwe Testamentiese tekste en het geneig om bykans uitsluitlik te fokus op klassieke Griekse retoriese vorme. As 'n gevolg open hierdie studie ditself tot die moontlikheid om Joodse, sowel as Grieks-Romeinse literêre vorme binne die teks te vind en sodoende 'n groter begrip mee te bring van wat die geïmpliseerde outeur met die teks gemaak het. Die studie onderneem dus om nie net aan te dui wat die geïmpliseerde outeur beoog het om te kommunikeer d.m.v. die literêre vorm van die teks aan die geïmpliseerde gehoor nie, maar ook op die vlak van diskoers, die "hoe" van die kommunikasie binne die literêre konteks van die evangelie as geheel. In die lig van die voorafgaande kan die ondersoekvrae as volg geformuleer word. (1) Wat is die literêre vorm of struktuur van Markus 7:24-31 binne die bepaalde literêre konteks? lndien die vorm van die teks die kenmerke van chiasme vertoon: (2) Watter geïmpliseerde effek sal dit hê op 'n geïmpliseerde gehoor indien die teks verstaan en geïnterpreteer word binne die konteks van Grieks-Romeinse biografie? En (3) watter effek sal die antwoorde tot vrae (1) en (2) hê op die moderne (eietydse) leser van die Evangelie volgens Markus? Na 'n kort oorsig oor die sosio-historiese en kulturele plasing van die Evangelie volgens Markus wat dien as noodsaaklike agtergrond materiaal, noodsaaklik vir 'n verstaan van die teks, gaan die studie voort om die antieke wortels van chiasme te oorweeg, met inagneming die literatuur van die ou Nabye Ooste en gaan kortliks die belang hiervan na, vanaf die antieke tye tot en met die Nuwe Testamentiese tydperk. Aangesien chiasme 'n spesifieke vorm van parallelisme is, word die belang van die verstaan van Bybelse parallelisme binne die Hebreeuse literatuur in die algemeen en die belang daarvan rakende die Nuwe Testament en die Evangelie volgens Markus in besonder, oorweeg. 'n Bespreking van verskeie definisies van chiasme volg. Na 'n bespreking van die Evangelie volgens Markus, sowel as die literêre konteks van die bepaalde perikoop, word die literêre vorm ondersoek in die lig van bekende antieke literêre konvensies, insluitende Bybelse narratief en verskeie vorme wat, waarneembaar binne die uitruil van dialoog ondesoek, en word die teks ondersoek vir verdere ooreenstemminge. Om hiedie rede word die teks oorweeg binne die literêre konteks en wat daarop volg is 'n verduideliking van hoe die vorm van die teks kan funksioneer binne die literêre plasing daarvan.

Thesis (MA)--Stellenbosch University, 1991. / ENGLISH ABSTRACT: One of the most vexing questions in the exegetical research on the Psalms has been the establishing of the identity of the suppliant who refers to himself as the cani. Many scholars have endeavoured to study the meaning and significance of this word, but it is still not satisfactorily resolved. The weakness of these studies can be traced back to two factors: (1) an exaggerated over-confidence in the etymological method of analysis, and (2) the implementation of inadequate and incomplete semantic methods. This investigation starts out with the hypothesis that the meaning of cani must be determined in terms of both its macro and micro leve~. Thus, the meaning of this designation will be established synchronically, as well as in terms of an associative field. In this way the semantic field of cani can be .demarcated in light of its immediate lexical, as well as its wider associative field. A close reading of the Psalms in which cani appears, reveals that a triangular relationship is depicted between certain actants. The drama tis personae occupying the following roles in this triangle are: (1) Yahweh asjudge and saviour, (2) the cani as suppliant and victim, and (3) .the antagonist as oppressor and blasphemer. In order to establish the identity of the cani it was necessary to investigate its synonyms and antonyms within this complex triangular structure. Within such a semantic framework it has been determined that the stereotype translation equivalent "poor" is both inadequate and misleading. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Een van die mees kwellende vrae in die moderne Psalmeksegese is die raaisel aangaande die identiteit van die cani. Baie geleerdes het gepoog om die betekenis van hierdie woord te bepaal, maar tot nou toe is die prableem nog nie bevredigend opgelos nie as gevolg van: (1) te swaar klem wat op die etimologie van die woord geplaas is, of (2) onvoldoende semantiese metodes wat gebruik is in die ondersoek van hierdie term. Hierdie studie gaan uit van die hipotese dat die betekenis van cani op beide makro- en mikrovlak vasgestel moet word. Die betekenis moet sinkronies sowel as in terme van 'n assosiatiewe veld bepaal word. Op hierdie wyse kan die semantiese veld afgebaken word op grand van die onmiddellike leksikale sowel as die wyere assosiatiewe veld. Verder is daar ook vasgestel dat in die Psalms waarin cani voorkom, daar gewoonlik sprake is van 'n driehoeksverhouding. Die dramatis personae is: (1) Jahwe as rigter en redder, (2) die cani as aangeklaagde/smekeling en slagoffer en (3) die antagonis as onderdrukker en aanklaerllasteraar. Om die identiteit van die cani vas te stel, was dit nodig om die sinonieme sowel as die antonieme van hierdie term binne so 'n driehoekige struktuur te ondersoek. Binne so 'n semantiese raamwerk is vasgestel dat die stereotipe vertalingsekwivalent "arm" beide onvoldoende en misleidend is.

Thesis (PhD)--Stellenbosch University, 2002. / Tot op hede is die studie van die semantiek tot 'n groot mate bëinvloed deur die taalkundige perspektiefvan die navorser. Dit het dikwels gelei tot resultate wat skeefgetrek is deur die voorveronderstellings van die navorser. Sommige aspekte van betekenis wat van primêre belang is vir die semantiese beskrywing van bepaalde taalkundige konstruksies is in die proses nie genoegsaam, of glad nie, aan die orde gestel nie. Semantiek as 'n interdissiplinêre wetenskap het 'n komplekse karakter aangesien taalkunde, antropologie, kognitiewe sielkunde en, afhangend van die doel van 'n bepaalde semantiese analise, ander verwante dissiplines daarin 'n rol kan speel. Om die rede is daar 'n behoefte aan 'n omvattende benadering in terme waarvan die verskillende faktore verreken kan word. In die semantiese analise van Bybel-Hebreeuse konstruksiesvorm die kulturele agtergrond van leksikale items 'n integrale deel van die semantiese inhoud van hierdie items. In die lig van die beduidende historiese en kulturele verskille tussen die konteks(te) van die Ou Testament en die konteks(te) van hedendaagse lesers is dit dus belangrik om die kulturele dimensie van 'n semantiese analise van Bybels-Hebreeuse leksikale items sistematies aan die orde te stel. So 'n benadering is van groot belang vir Bybelvertaling wat by uitstek 'n proses van interkulturele kommunikasie is. Bybelvertalers het 'n behoefte aan analitiese instrumente wat al die fasette van die semantiese inhoud van Bybels-Hebreeuse lekseme verdiskonteer. Die doel van hierdie studie is om 'n semantiese model te ontwerp wat vir die doel gebruik kan word. Die vertrekpunt van die studie is die teorie van komponensiële analise. Die geskiedenis en ontwikkeling van die model word krities bespreek. Die moontlikhede wat hierdie teorie bied vir 'n meer omvattende model word ondersoek. Besondere aandag word gegee aan die nut wat hierdie benadering het as heuristiese instrument vir die semantiese analises. Die komponensiële analise van betekenis word op hierdie manier geïdentifiseer as 'n benadering wat nie te gou afgeskiet moet word as synde te eng strukturalisties nie. Inteendeel, dit kan ook as 'n buigsame instrument ontwikkel word wat nie net betekenisrelasies in terme van dichotomieë kan beskryf nie. Dit kan ook gebruik word om 'n wye verskeidenheid semantiese verhoudings te analiseer wat insigte van die kognitiewe taalkunde insluit. Daar is verder bevind dat die konsep "semantiese universalium" wat 'n belangrike komponent is van sommige benaderings tot leksikale semantiek weinig waarde het vir 'n semantiese analise wat 'n bydrae wil maak tot vertaling as interkulturele kommunikasie. Die universele kategorieë is meestal so generies dat hulle weinig bydrae tot die beskrywing van die fyner nuanses van lekseme wat tot dieselfde semantiese veld behoort. Daar moet eerder gepoog word om in soverre dit moontlik is 'n instument te ontwikkel wat taal en kultuur spesifiek is. Die kategorieë en kriteria vir die semantiese analise moet verder aan die hand van die brontaal en - kultuur self ontwikkel word. Die navorser moet baie versigtig wees dat sy ofhaar eie teoretiese voorveronderstellings nie op die ondersoek-instrument afgedruk word nie. In die ondersoek is gevind dat die kulturele dimensie van die leksikale items nie genoegsaam verreken kan word, sonder om die wêreldbeeld te analiseer wat ten grondslag lê van die tekste waarin die leksikale items voorkom nie. Vir die doel is 'n analitiese modelontwikkel. Hierdie buigsame model gebruik 'n stel veranderlikes om die tipiese wêreldbeeld te identifiseer wat ten grondslag lê van 'n bepaalde korpus van tekste. Nadat die onderliggende wêreldbeeld van die boek van Jesaja beskryf is, word die leksikale items in hierdie boek, wat behoort tot die semantiese veld "negatiewe morele gedrag" geanaliseer. Op grond van die resultate word 'n aantal aanbevelings gemaak oor die wyse waarop hierdie items in 'n Hebreeuse leksikon beskryf kan word. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Tot op hede is die studie van die semantiek tot 'n groot mate bëinvloed deur die taalkundige perspektief van die navorser. Dit het dikwels gelei tot resultate wat skeefgetrek is deur die voorveronderstellings van die navorser. Sommige aspekte van betekenis wat van primêre belang is vir die semantiese beskrywing van bepaalde taalkundige konstruksies is in die proses nie genoegsaam, of glad nie, aan die orde gestel nie. Semantiek as 'n interdissiplinêre wetenskap het 'n komplekse karakter aangesien taalkunde, antropologie, kognitiewe sielkunde en, afhangend van die doel van 'n bepaalde semantiese analise, ander verwante dissiplines daarin 'n rol kan speel. Om die rede is daar 'n behoefte aan 'n omvattende benadering in terme waarvan die verskillende faktore verreken kan word. In die semantiese analise van Bybel-Hebreeuse konstruksies vorm die kulturele agtergrond van leksikale items 'n integrale deel van die semantiese inhoud van hierdie items. In die lig van die beduidende historiese en kulturele verskille tussen die konteks(te) van die Ou Testament en die konteks(te) van hedendaagse lesers is dit dus belangrik om die kulturele dimensie van 'n semantiese analise van Bybels-Hebreeuse leksikale items sistematies aan die orde te stel. So 'n benadering is van groot belang vir Bybelvertaling wat by uitstek 'n proses van interkulturele kommunikasie is. Bybelvertalers het 'n behoefte aan analitiese instrumente wat al die fasette van die semantiese inhoud van Bybels-Hebreeuse lekseme verdiskonteer. Die doel van hierdie studie is om 'n semantiese model te ontwerp wat vir die doel gebruik kan word. Die vertrekpunt van die studie is die teorie van komponensiële analise. Die geskiedenis en ontwikkeling van die model word krities bespreek. Die moontlikhede wat hierdie teorie bied vir 'n meer omvattende model word ondersoek. Besondere aandag word gegee aan die nut wat hierdie benadering het as heuristiese instrument vir die semantiese analises. Die komponensiële analise van betekenis word op hierdie manier geïdentifiseer as 'n benadering wat nie te gou afgeskiet moet word as synde te eng strukturalisties nie. Inteendeel, dit kan ook as 'n buigsame instrument ontwikkel word wat nie net betekenisrelasies in terme van dichotomieë kan beskryf nie. Dit kan ook gebruik word om 'n wye verskeidenheid semantiese verhoudings te analiseer wat insigte van die kognitiewe taalkunde insluit. Daar is verder bevind dat die konsep "semantiese universalium" wat 'n belangrike komponent is van sommige benaderings tot leksikale semantiek weinig waarde het vir 'n semantiese analise wat 'n bydrae wil maak tot vertaling as interkulturele kommunikasie. Die universele kategorieë is meestal so generies dat hulle weinig bydrae tot die beskrywing van die fyner nuanses van lekseme wat tot dieselfde semantiese veld behoort. Daar moet eerder gepoog word om in soverre dit moontlik is 'n instument te ontwikkel wat taal en kultuur spesifiek is. Die kategorieë en kriteria vir die semantiese analise moet verder aan die hand van die brontaal en - kultuur self ontwikkel word. Die navorser moet baie versigtig wees dat sy of haar eie teoretiese voorveronderstellings nie op die ondersoek-instrument afgedruk word nie. In die ondersoek is gevind dat die kulturele dimensie van die leksikale items nie genoegsaam verreken kan word, sonder om die wêreldbeeld te analiseer wat ten grondslag lê van die tekste waarin die leksikale items voorkom nie. Vir die doel is 'n analitiese model ontwikkel. Hierdie buigsame model gebruik 'n stel veranderlikes om die tipiese wêreldbeeld te identifiseer wat ten grondslag lê van 'n bepaalde korpus van tekste. Nadat die onderliggende wêreldbeeld van die boek van Jesaja beskryf is, word die leksikale items in hierdie boek, wat behoort tot die semantiese veld "negatiewe morele gedrag" geanaliseer. Op grond van die resultate word 'n aantal aanbevelings gemaak oor die wyse waarop hierdie items in 'n Hebreeuse leksikon beskryf kan word.

Thesis (DLitt (Ancient Studies))--University of Stellenbosch, 2006. / This study accounts for the forms and functions of the similes in the Book of Hosea. It proposes new tools for textual criticism, biblical interpretation, and understanding Biblical Hebrew (BH) worldview. Chapter One presents the task we have chosen for ourselves, its nature, some obstacles from other areas of scholarship, and the foundational notions of embodiment and Prototype Theory. Chapter Two presents principles drawn from Cognitive Semantics and Cognitive Syntax. A weakened version of the Lakoff-Johnson conceptual metaphor theory is adopted, and the key notions of embodiment and judgments of prototypicality are presented. Elements of Conceptual Blending are presented and adapted for simile analysis. Finally, text-based differences between metaphors and similes are discussed. Chapter Three presents cognitive cultural constructs of Strauss and Quinn: cultural schemas, cultural exemplars, cultural models, and cultural themes. Strauss and Quinn’s conclusions about metaphors’ use in everyday speech are shown to agree with our postulation of speaker assessment of the hearer’s ability to process utterances before they are produced. This postulation allows us to erect one part of a theory of simile. Chapter Three then integrates metaphor with the Strauss-Quinn cultural meaning model, and then with Boroditsky’s Weak Structuring view of metaphor. The effect is to provide a reasonable basis, amenable to empirical investigation, for the investigation of both metaphor and simile. Finally, the notions of embodiment and prototypicality are applied to the Strauss-Quinn model. Chapter Four presents various assumptions and conclusions that are later used to analyze Hosea’s similes. These include: (1) elements of Floor’s (2004a) model of Information Structure for BH narrative, with modifications and additions for poetry; (2) three cognitive types of similes in Hosea, posited for working purposes; (3) an adaptation of the conceptual blending apparatus to similes; (4) hypotheses to account for the distribution of similes versus that of metaphors in BH poetry, and to account for patterned differences in how various kinds of concepts are combined and manipulated; (5) an integration of these patterns with the three simile types; and (6) correlation of the cultural constructs of cultural schema, cultural theme, and cultural model with Hosea’s similes and metaphors. Chapter Five presents a number of scholarly views of the Book of Hosea, and characterizes the principal authorities cited in the next chapter. Chapter Six deductively applies all the foregoing theory to an examination of Hosea’s similes. Other observations are made inductively: (1) kinaesthetic image schemas’ role in Hosea’s poetry; (2) systematic difference in the use of similes versus metaphors in image elaboration; and (3) Information Structure’s role in simile analysis. Chapter Seven summarizes this study’s research and conclusions concerning, e.g., (1) the criteria for accounting for the embodiment and judgments of prototypicality characterizing Hosea’s similes; (2) the dependence of Hosea and his audience upon knowledge of themselves and their environment for their view of YHWH; and (3) the aid brought by a cognitive theory of similes in the task of textual criticism. Chapter Eight discusses prospects for further research and possible implications for translating Hosea’s similes and metaphors.

The diploma thesis presents own research method for examination of speech formations. It focuses on examination of televised political debates. The method applied here may be characterized as an organized hermeneutic analysis of political discourse. Through the application of an analytical - philosophical approach (e.g. application of the theory of maxima, illocutionary acts evaluation, and analysis of arguments and verification of their truthfulness), the method allows us to establish objective facts of the debate as well as some personal features of debate participants. To examine texts, the theoretical knowledge of distinguished authors (J. J. Austin, K. Bayer, T. A. van Dijk, N. Fairclough, H. P. Grice, J. Habermas, J. Kraus, G. N. Leeche, J. R. Searl, and others) have been made use of. In addition to the literary survey, the thesis also includes the argumentation in respect of selection of the method, selection of talk shows, transcript of debates from TV records, transformation of the text into an analysable form, and research methodology. Accordingly, a specific communication model of programme is drawn up, the talk show discourse is analysed as a whole, and the styles and argumentation of selected participants are examined and analysed, which is followed by a comprehensive assessment of the...

Text in German with summaries in German, English and Afrikaans / Includes bibliographical references (leaves 138-144) / In dieser Masterarbeit wird die Korrelation zwischen der Narrativität des Reich Gottes und missiologischen Ansätzen untersucht. Am Beispiel von N.T. Wright wird ermittelt, welche Bedeutung Narrative des Reich Gottes in der Theologie haben und wie diese für einen narrativ-missiologischen-Ansatz nutzbar gemacht werden können. Die Untersuchung wird von der Forschungsfrage geleitet: Welche Bedeutung haben Reich Gottes Narrative von N.T. Wright für die Missiologie? Im ersten Kapitel werden die Rahmenbedingungen dieser Thesis dargelegt. Im zweiten Kapitel wird das Werk und die Person von N.T.Wright untersucht. Das dritte Kapitel widmet sich der inhaltlichen Untersuchung und der Herausarbeitung eines Metanarratives des Reich Gottes bei Wright. Im vierten und letzten Kapitel werden die Ergebnisse dieser Untersuchung zusammengetragen. Diese münden in einen Entwurf eines narrativ- missiologischen- Ansatzes. Des Weiteren werden einige Aspekte von Wrights Ansatz kritisch reflektiert. Die Ergebnisse werden in den deutschen Kontext eingeordnet und darauf aufbauend erfolgt dann noch ein Ausblick auf weitere Forschungsmöglichkeiten. / Hierdie meesterstesis bestudeer die verband tussen die teorie van die verhaal van die hemelse koninkryk en die missiologiese aanpassings daarvan. Op grond van die werke van N.T. Wright, is die doel van hierdie werk om te bepaal watter tipe belang die teorie van die verhaal van die hemelse koninkryk vir die teologie kan hê en hoe dit in missiologie toegepas kan word. Hierdie ontleding handel oor die hoofvraag: Watter belang moet in missiologie aan die verhale oor die hemelse koninkryk geheg word? Die eerste hoofstuk handel gevolglik oor die basiese raamwerk van hierdie werk. Hoofstuk twee fokus dan op die studie van die basiese inhoud van Wright se werk en hoe hy 'n metaverhaal kan skep op grond van die benadering van die hemelse koninkryk. Die derde hoofstuk is gewy aan die substantiewe ondersoek en verwerking van Wright se metaverhaal oor die koninkryk van God. Die vierde en laaste hoofstuk van hierdie werk bevat die hoofresultate van hierdie tesis voor dit na 'n konsep van 'n benadering tot verhalende missiologie lei. Verder word verskeie aspekte van Wright se benadering krities bespreek. Die resultate is dan in 'n Duitse konteks vasgelê wat tot 'n vooruitsig van toekomstige navorsingsgeleenthede kan lei. / This master thesis examines the correlation between the narrative of the kingdom of heaven theory and its missiological adaptations. Based on examples from the works of N.T. Wright, the purpose of this paper is to ascertain what kind of relevance narratives of the kingdom of heaven theory might have for theology and how they could be applied in missiology. This analysis revolves around the main question: What importance should be awarded to the kingdom of heaven narratives in missiology? Consequently, the first chapter deals with the basic framework of this paper. Chapter two then focuses on examining the basic contents of Wright’s work and how he is able to create a meta-narrative based on the kingdom of heaven approach. The third chapter is devoted to the substantive investigation and elaboration of a metanarrative of the kingdom of God defined by Wright. The fourth and last chapter of this paper is presenting the main results of this thesis before leading up to a draft of a narrative-missiological approach. In addition, various aspects of Wright’s approach are critically discussed. The results then are embedded in a German context which leads to a prospect of future research opportunities. / Christian Spirituality, Church History and Missiology / M. Th. (Missiology)